東方非想天則 ～ 超弩級ギニョルの謎を追え
โทวโฮวฮิโซวเทนโซะคุ (มิอาจคิดตามกฎสวรรค์แห่งตะวันออก) ～ จงไล่ตามปริศนาแห่ง Guignol ขนาดมหึมา
.........................................................................................................................................................................................
Story + Ending
*กดที่ชื่อของตัวละครเพื่อแสดงข้อความ*
Sanae's Story
ชื่อด่าน : โยวไค Brocken
สถานที่ : บริเวณทะเลสาบสายหมอก
(เปิดเพลง BGM : โต้เถียงไปมาไม่รู้จบ)
ชิลโน่ : ไอ้นั่นเมื่อกี้นี้... ...
ชิลโน่ : ไอ้นั่นมันต้องเป็นมหาโยวไคในตำนาน ไดดาระโบจฉิ ไม่ผิดแน่ !
ชิลโน่ : ถ้าฝึกเจ้านั่นจนเชื่องได้ก็ไม่มีอะไรต้องกลัวอีกต่อไปแล้ว !
(โคจิยะ ซานาเอะ เข้ามาในหน้าจอ)
ซานาเอะ : น่าจะหายไปแถวๆนี้นี่นา
ชิลโน่ : โอ๋ ? พอเจ้าตัวใหญ่หายไป ก็มีเจ้าตัวเล็กโผล่มาทันทีเลย
ซานาเอะ : คุณโยวเซย์ตรงนั้น, เห็น Robo... ..., เงาคนเคลื่อนไหวขนาดใหญ่แถวๆนี้บ้างมั้ย ?
ชิลโน่ : ไดดาระโบจฉิอะไรนั่นน่ะเค้าไม่เห็นหรอก
ซานาเอะ : ไดดาระโบจฉิ ? ฉันพูดออกไปแบบนั้นเหรอ ?
ชิลโน่ : อ๊ะ เอ่อ ไม่มีอะไร, เค้าไม่เห็นอะไรทั้งนั้น !
ซานาเอะ : หรือว่าเธอกำลังวางแผนอะไรอยู่ ? หมอกก็หนาเสียด้วย หรือว่าเล่นโยวไค Brocken อยู่
(เปิดเพลง BGM : สาวน้อยจอมแก่นที่รัก)
(ชิลโน่ แพ้พ่าย)
ชิลโน่ : โยวไคบุ-รอค-เคน ? มันคืออะไรล่ะนั่น
ซานาเอะ : โยวไคขนาดใหญ่ที่สามารถยืดแขนยืดขาได้ แต่แท้จริงแล้วเป็นเพียงภาพลวงตาน่ะค่ะ... ว่าแต่, เห็นเงาคนขนาดใหญ่ที่ว่าสินะคะ ?
ชิลโน่ : เห็นสิเห็นสิ, เห็นอยู่ทางโน้นน่ะ
(โคจิยะ ซานาเอะ ออกไปจากหน้าจอ)
ชื่อด่าน : ดาวกาลกิณีสีแดงแห่งแผ่นดินใหญ่
สถานที่ : หอนาฬิกาคฤหาสน์มารแดง
(เปิดเพลง BGM : ร้องเสียงเย็นว่างเป็นเมา)
เหม่ยหลิง : ยักษ์เมื่อกี้มันอะไรกัน
เหม่ยหลิง : มุ่งหน้าไปทางภูเขาโดยเคลื่อนไหวเชื่องช้า แล้วจู่ๆก็หายตัวไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับหมอกอุ่นๆ
เหม่ยหลิง : นั่นต้องเป็นเงาแห่งลางร้ายแน่
เหม่ยหลิง : เงาของไทไซเซย์คุง !
(แผ่นดินใหญ่ หมายถึง ประเทศจีน, ดาวกาลกิณีแห่งประเทศจีนนั้นหมายถึง ไทไซเซย์คุง)
(โคจิยะ ซานาเอะ เข้ามาในหน้าจอ)
ซานาเอะ : ฮัลโหล
เหม่ยหลิง : มะ.. มีอะไรเหรอคะ ? ปกติเราไม่รับแขกนะคะ
ซานาเอะ : เห็นเงาคนเคลื่อนไหวขนาดใหญ่แถวๆนี้บ้างมั้ย ?
เหม่ยหลิง : ถ้าเงาคนขนาดใหญ่ล่ะก็ เห็นอยู่ทางภูเขาโน่นน่ะ
ซานาเอะ : ทางภูเขา... ...? ฉันมาจากทางภูเขาแท้ๆ แต่บินข้ามมาโดยที่ไม่รู้ตัวเหรอเนี่ย ?
เหม่ยหลิง : แล้ว คุณมีอะไรเหรอคะ ? เข้ามาตามใจชอบแบบนี้
ซานาเอะ : เอ๋ ? ที่นี่ไม่สามารถเข้ามาตามใจชอบได้เหรอคะ ?
เหม่ยหลิง : ได้ซะที่ไหนล่ะ ที่นี่คือคฤหาสน์อันเป็นที่อาศัยของปิศาจนะ, ไม่ยอมให้มนุษย์ผู้กวาดล้างปิศาจเข้ามาได้หรอก
(เปิดเพลง BGM : คฤหาสน์ชาฝรั่งเซี่ยงไฮ้ ～ Chinese Tea)
(หง เหม่ยหลิง แพ้พ่าย)
ซานาเอะ : ฉันไม่สนใจคฤหาสน์หรอกนะ, ยังไงซะก็คงซ่อนหุ่นยนต์ยักษ์... ...เงาคนขนาดยักษ์แบบนั้นไม่ได้อยู่ดี
เหม่ยหลิง : เอ๋ ? หุ่นยนต์ยักษ์ ?
(หมอกมา)
ซานาเอะ : อะไรกัน เจ้าหมอกอุ่นๆพวกนี้ ?
ซานาเอะ : ตีนเขา ! ออกมาแล้วสินะ เจ้าเงาคนขนาดยักษ์ !
(โคจิยะ ซานาเอะ ออกไปจากหน้าจอ)
พอคิดว่าเงาคนขนาดยักษ์ที่ปรากฏตัวอีกครั้ง
กำลังอาละวาดอยู่ใกล้ๆกับ 「ศูนย์น้ำพุร้อนใต้พิภพ」
มันก็หายตัวไปพร้อมกับหมอกอุ่นๆอีกครั้ง
ซานาเอะจึงจ้องมองน้ำพุร้อนใต้พิภพด้วยความสงสัย
แล้วลงไปสู่ใต้พิภพอันเป็นที่อยู่ของพระอาทิตย์
ชื่อด่าน : เทพยักษ์ที่หลับใหลอยู่ใต้พิภพ
สถานที่ : ทางสัญจรแห่งศูนย์น้ำพุร้อนใต้พิภพ
(เปิดเพลง BGM : เทพยักษ์ในตำนาน)
(โคจิยะ ซานาเอะ เข้ามาในหน้าจอ)
ซานาเอะ : ศูนย์น้ำพุร้อนใต้พิภพ
ซานาเอะ : ที่นี่คือสถานที่ปฏิวัติเทคโนโลยีแห่งขุนผา ซึ่งถูกสร้างขึ้นตามคำแนะนำของท่านคานาโกะ
ซานาเอะ : ถ้าเป็นที่นี่ล่ะก็ เป็นไปได้แน่ !
ซานาเอะ : ฐานปล่อยตัวของหุ่นยนต์ยักษ์ !
ซานาเอะ : ถึงตอนอยู่ที่โลกภายนอกจะมีหุ่นยนต์ยักษ์ก็แต่ในอนิเมะก็เถอะ แต่ถ้าเป็นเกนโซวเคียวล่ะก็
ซานาเอะ : ถ้าเป็นเกนโซวเคียวที่มีเหล่าโยวเซย์โลดเต้น มีเหล่าเทนกุร่ายรำล่ะก็ !
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ ร่วงลงมากระแทกพื้น)
เรย์มุ : อะไรเนี่ย เจ้าหลุมกับดักนี่ !
เรย์มุ : อ้าว ? ที่นี่ที่ไหนกัน ?
ซานาเอะ : คุณเรย์มุ มีอะไรเหรอคะ ?
เรย์มุ : ว่าจะไปออนเซนสักหน่อย แล้วจู่ๆพื้นผิวดินก็แตกออก... ...
ซานาเอะ : ตายจริง ดูเหมือนฉันจะลืมปิดฝาไปซะสนิทเลย
เรย์มุ : ที่นี่ที่ไหน ?
ซานาเอะ : ที่นี่คือ ศูนย์น้ำพุร้อนใต้พิภพ ค่ะ
ซานาเอะ : เป็นสิ่งปลูกสร้างที่ใช้ในการค้นคว้าวิจัยนิวเคลียร์ฟิวชั่นค่ะ
เรย์มุ : วางแผนทำเรื่องไม่เข้าท่าอีกแล้วสินะ !
ซานาเอะ : ไม่นะคะ มันต้องไม่ใช่เรื่องไม่เข้า(เรย์มุพูดแทรก)
เรย์มุ : ถกเถียงไปก็เท่านั้น, เล่นมาสร้างหลุมกับดักขนาดใหญ่แบบนี้เอาไว้ ไม่ยกโทษให้หรอกนะ
(เปิดเพลง BGM : ผีเสื้อดอกบัวสองสี ～ Ancients)
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ แพ้พ่าย)
ซานาเอะ : ไม่ได้หมายความว่าฉันเป็นคนสร้างหรือดูแลควบคุมที่นี่สักหน่อยนี่คะ
เรย์มุ : อูย---, Damage จากการตกหลุมกับดักมันมากำเริบเอาตอนนี้
ซานาเอะ : ที่นี่เป็นที่ที่พวกกัปปะก่อสร้างขึ้นแล้วใช้ทำงานวิจัย
ซานาเอะ : ฉัน... ...แค่สนใจนิดหน่อยก็เลยมาที่นี่เท่านั้นล่ะค่ะ
เรย์มุ : อ้อ เหรอ
เรย์มุ : เอาเถอะ ไว้ถ้าเกิดเรื่องอะไรแปลกๆขึ้นมา ก็แค่ยกให้เป็นความผิดของเธอนั่นล่ะนะ
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ ออกไปจากหน้าจอ)
ซานาเอะ : เอา---ล่ะ, อีกเดี๋ยวก็จะถึงชั้นล่างสุดแล้ว
ชื่อด่าน : เพลิงแห่ง Guignol ขนาดยักษ์
(Guignol แปลว่า ตุ๊กตา)
สถานที่ : ส่วนแกนกลางเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์ฟิวชั่น
ซานาเอะ : ร้อนจัง... อุณหภูมิระดับนี้มันเป็นมันอันตรายต่อการอยู่ที่นี่เป็นเวลานานเลยนะ
(เรย์อุจิ อุทสึโฮะ เข้ามาในหน้าจอ)
อุทสึโฮะ : ตรวจพบสิ่งแปลกปลอม !
อุทสึโฮะ : การปลอมปนของสิ่งแปลกปลอมในเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์ฟิวชั่นจะทำให้ปฏิกิริยานิวเคลียร์หยุดลงชั่วคราว
อุทสึโฮะ : จงกำจัดสิ่งแปลกปลอมเดี๋ยวนี้
ซานาเอะ : !
(เปิดเพลง BGM : ศรัทธาในดวงตะวันแห่งความรู้อันลี้ลับ ～ Nuclear Fusion)
(หยุดพักชั่วคราว)
ซานาเอะ : เดี๋ยวเดี๋ยว หยุดก่อน ! ฉันเป็นมิโกะของท่านคานาโกะนะ
อุทสึโฮะ : เอ---, แล้วท่านคานาโกะนี่เป็นใครกันล่ะ ?
ซานาเอะ : สุดท้ายแล้วอีกาก็สมองนกสินะ, ถ้าให้พูดง่ายๆก็คือ ฉันเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่ใหญ่กว่าเธอไงล่ะ
(สมองนก หมายถึง โง่ มีมันสมองแค่เท่านก)
อุทสึโฮะ : ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ใหญ่กว่า ?
อุทสึโฮะ : เป็นผู้ใต้บังคับบัญชามันก็ต้องไม่ใหญ่สิ ?
อุทสึโฮะ : มนุษย์ที่ไม่ใหญ่แบบนั้นมันจะ... ...เอ๊ะ
อุทสึโฮะ : อ้อ จะว่าไปแล้ว ฉันมาแจ้งให้ทราบว่ามีสิ่งแปลกปลอมปะปนเข้ามาในเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์ฟิวชั่นนี่นา !
ซานาเอะ : ก็บอกแล้วไงว่า(อุทสึโฮะพูดแทรก)
อุทสึโฮะ : ว่าแล้วก็.. ตรวจพบสิ่งแปลกปลอม ! ต้องกำจัดสิ่งแปลกปลอมไม่ใหญ่ของผู้ยิ่งใหญ่
ซานาเอะ : ดูเหมือนว่าจะต้องหลอกล่อให้ความกระปรี้กระเปร่านั่นหมดไปจนสิ้น ถึงจะคุยกันได้สินะ
(เรย์อุจิ อุทสึโฮะ แพ้พ่าย)
ซานาเอะ : เอาล่ะ พอแค่นั้นแหละ !
อุทสึโฮะ : เอ๊ะ นี่ฉันทำอะไรไปหว่า ?
ซานาเอะ : ฟู่---, เธอฟังคำสั่งของฉัน และมาช่วยตรวจสอบเตาปฏิกรณ์ค่ะ
อุทสึโฮะ : อ๊ะ งั้นหรอกเหรอ ?
ซานาเอะ : ใช่ค่ะ, กรุณาทำตามที่พูดด้วย
อุทสึโฮะ : แล้ว จะให้ทำอะไรดีล่ะ ?
ซานาเอะ : ตรวจสอบว่ามีวัตถุขนาดยักษ์อะไรสักอย่างถูกซ่อนอยู่รึเปล่าค่ะ
อุทสึโฮะ : วัตถุขนาดยักษ์ที่ว่ามันคืออะไรอ่ะ ? ยักษ์ขนาดไหนเหรอ ?
ซานาเอะ : รูปร่างมนุษย์... ...และน่าจะสูงประมาณ 100 Metre น้า---
อุทสึโฮะ : 100 Metre ?
ซานาเอะ : อืม--- ประมาณเส้นผ่านศูนย์กลางของเตาปฏิกรณ์นี้ จากขอบหนึ่งไปอีกขอบหนึ่งล่ะมั้ง ?
อุทสึโฮะ : มนุษย์ที่ตัวใหญ่ขนาดนั้น ! มันจะไปมีได้ยังไงล่ะ, ต่อให้มีจริงก็ไม่มีทางที่ฉันจะไม่รู้ตัวหรอก
ซานาเอะ : นั่นสินะค้า, แต่มันหายไปตรงพื้นผิวดินของที่นี่แน่ๆนะ
ชื่อด่าน : อา, เจ้านี่ล่ะมั้ง หุ่นยนต์
(ล้อเลียนชื่อสินค้าของเล่นและการ์ตูนเรื่อง เจ้านี่ไม่ใช่หุ่นยนต์)
สถานที่ : ส่วนแกนกลางเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์ฟิวชั่น
(เปิดเพลง BGM : เทพยักษ์ในตำนาน)
(โคจิยะ ซานาเอะ เข้ามาในหน้าจอ)
ซานาเอะ : ทางนี้ก็ไม่มีที่ซ่อนเป็นพิเศษ
ซานาเอะ : แต่ภายในเตาปฏิกรณ์นี่ Simple กว่าที่คิดนะ, เพียงแค่ร้อนเท่านั้นเอง... ...
ซานาเอะ : อยู่ใต้ดินลึกและไกลขนาดนี้ก็ยังมองเห็นท้องฟ้าสินะ
ซานาเอะ : การที่รู้สึกว่าท้องฟ้ามันเล็กแค่นี้มันช่าง... ..
ซานาเอะ : ให้ผีดูดเลือดมาอาศัยอยู่ที่นี่น่าจะดีมั้งนะ
ซานาเอะ : ที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือ แกนกลางเตาปฏิกรณ์นี่ร้อนชะมัด... ...ไอน้ำคงลอยขึ้นไปสู่เบื้องบนจากตรงนี้สินะ
ซานาเอะ : ฮะ ! หรือว่าเงาคนเมื่อกี้ !
ซานาเอะ : มันเป็นแค่ภาพฉายผ่านไอน้ำที่ลอยมาจากที่นี่ของเงาคนของใครสักคนที่อยู่ในแกนกลางเตาปฏิกรณ์นี่งั้นเหรอ... ...
ซานาเอะ : ไม่ใช่อย่างนั้นสินะคะ---, มันรู้สึกเป็นตัวเป็นตนมากกว่านั้นนะ---
(เสียงเดินจนพื้นสะเทือน)
ซานาเอะ : อะไรน่ะ ?
ซานาเอะ : เสียงและการสั่นสะเทือนเหมือนกับอะไรบางอย่างกำลังเดินอยู่... ...
ซานาเอะ : สิ่งที่กลายเป็นภาพมายาในโลกภายนอก จะหลั่งไหลเข้าสู่เกนโซวเคียว
(เปิดเพลง BGM : ฮิโซวเทนโซะคุของพวกเรา)
ซานาเอะ : นี่ต้องเป็นสิ่งนั้นแน่ !
ซานาเอะ : สิ่งนั้นที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นจริงเพราะไม่น่าจะใช้งานได้จริง
ซานาเอะ : หุ่นยนต์ยักษ์เดินสองขาที่น่าหลงใหลอยู่ที่เกนโซวเคียวนี่ !
สุวะโกะ : ข้างล่าง ! อันตรายนะ--- !
(โมริยะ สุวะโกะ ลงมาจากข้างบน)
สุวะโกะ : โอ๊ะโอ๋ เหมือนจะเหยียบอะไรอยู่แฮะ
สุวะโกะ : อ้าว--- ซานาเอะนี่นา, มาทำอะไรที่นี่ล่ะเนี่ย ?
ซานาเอะ : อูย--- อะไรกันเนี่ย... ...
ซานาเอะ : เอ๋ ? ท่านสุวะโกะ ? ทำไมมาอยู่ที่นี่ !
สุวะโกะ : ฉันมีธุระนิดหน่อยน่ะนะ
สุวะโกะ : ถึงแม้ว่าการที่ซานาเอะมาอยู่ที่นี่มันจะประหลาดยิ่งกว่าก็เถอะนะ
ซานาเอะ : จริงสิจริงสิ, ฉันเจอของที่สุดยอดด้วยล่ะค่ะ !
สุวะโกะ : เห--- อะไรเหรอ อะไรเหรอ ?
ซานาเอะ : ฉันไล่ตามเงาขนาดยักษ์มาจนถึงที่นี่ และพบว่ามีหุ่นยนต์ยักษ์อยู่ในเกนโซวเคียวแห่งนี้ค่ะ !
สุวะโกะ : หุ่นยนต์ยักษ์ ?
ซานาเอะ : ค่ะ, ยังไม่สามารถหาหลักฐานที่แน่ชัดได้ก็จริง แต่จะมีตัวตนอยู่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกค่ะ
สุวะโกะ : นั่นมันน่าตกใจนะเนี่ย !
สุวะโกะ : แล้วไปเจอที่ไหนเข้าล่ะ ?
ซานาเอะ : ข้างบนนี้ค่ะ, ถึงแม้ว่าตอนที่ฉันมาถึงมันจะ ฟู่--- หายไปแล้วก็เถอะ
สุวะโกะ : ข้างบนนี้ ? ฟู่--- หายไป ?
ซานาเอะ : แล้วท่านสุวะโกะมาทำธุระอะไรเหรอคะ
สุวะโกะ : สภาพของฮิโซวเทนโซะคุไม่ดีเอาเสียเลยน่ะ ก็เลยมาที่ใต้พิภพเพื่อเดินเครื่องอีกครั้ง
ซานาเอะ : ฮิโซวเทนโซะคุ ??? มันคืออะไรเหรอคะนั่น
สุวะโกะ : ฮิโซวเทนโซะคุก็คือ... ...เอ๊ะ ? ซานาเอะบอกว่า เห็นหุ่นยนต์ยักษ์
ซานาเอะ : เอ๋ ? มีอะไรเกี่ยวข้องกับหุ่นยนต์ยักษ์เหรอคะ ?
สุวะโกะ : อะฮะฮะ หรือว่าหุ่นยนต์ยักษ์ที่ซานาเอะเห็นนั่น
ซานาเอะ : ท่านรู้อะไรบางอย่างสินะคะ !
สุวะโกะ : บางทีนะ เจ้าหุ่นยนต์ยักษ์นั่นอาจเป็นฮิโซวเทนโซะคุก็ได้ ?
สุวะโกะ : ขำเป็นบ้าเลย, การตกใจเรื่องหุ่นยนต์ยักษ์นี่มันช่างเป็นการตกใจที่น่าคิดถึงจริงๆ
ซานาเอะ : มะ.. ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่คะ, ว่าแต่ท่านกล่าวว่าหุ่นยนต์ยักษ์คือฮิโซวเทนโซะคุสินะคะ ?
สุวะโกะ : เป็นชื่อที่ตั้งขึ้นเพราะไม่อาจคิดถึงกฎสวรรค์อันเป็นกฎที่สวรรค์ตั้งขึ้น พูดง่ายๆก็คือ โง่ นั่นเอง
ซานาเอะ : เห ?
สุวะโกะ : ซานาเอะที่ไล่ตามเจ้านั่นก็โง่เหมือนกันน้า
ซานาเอะ : ว่าไงนะคะ ?
สุวะโกะ : ก็เล่นพูดออกมาว่าหุ่นยนต์ยักษ์นี่นา, ทั้งๆที่ฮิโซวเทนโซะคุน่ะมันก็แค่... ...เดะคุโนะโบวเท่านั้น
(เดะคุโนะโบว แปลว่า ตุ๊กตาไม้แกะสลัก และสามารถแสลงได้ว่า คนไร้ประโยชน์ สิ่งไร้ค่า)
ซานาเอะ : ท่านคานาโกะรู้เรื่องฮิโซวเทนโซะคุอะไรนั่นรึเปล่าคะ ?
สุวะโกะ : ไม่น่าจะรู้น้า---
ซานาเอะ : ช่วงนี้ทำแบบนั้นบ่อยไปแล้วนะคะ ? ทำอะไรแปลกๆตามใจตัวเองโดยที่ไม่บอกใครแบบนี้เนี่ย
สุวะโกะ : ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่นา
ซานาเอะ : ไม่ได้ค่ะ ! เจ้าเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์ฟิวชั่นนี่ก็เหมือนกัน, ถูกคนอื่นเขาโกรธเอาก็เพราะแอบทำขึ้นมาอย่างลับๆไม่ใช่เหรอคะ
สุวะโกะ : ก็บอกแล้วไงว่า ฮิโซวเทนโซะคุ น่ะมัน---... ...
ซานาเอะ : วันนี้ไม่ปล่อยให้หนีไปได้หรอกค่ะ ! ต้องทำให้คิดถึงสถานะของฉันที่เป็นมนุษย์บ้างแล้ว
สุวะโกะ : ซานาเอะน่ะนะ---, เป็นสมมติเทพ ซึ่งเป็นเทพที่ไม่ใช่มนุษย์สักหน่อย---
ซานาเอะ : ถ้าเช่นนั้นก็เอาตามนั้นค่ะ
ซานาเอะ : จะบอกว่าฉันเองก็มีสถานะเท่าเทียมกับท่านสินะคะ
ซานาเอะ : ท่านสุวะโกะทำอะไรตามใจตัวเองเกินไปแล้วค่ะ !
ซานาเอะ : ต้องโดนสั่งสอนที่นี่สักหน่อยแล้วค่ะ
สุวะโกะ : ยะฮู้ ! ดีเลย จะสู้ด้วยสินะ น่าสนุกชะมัด---
ซานาเอะ : ไม่ออมมือให้นะคะ ?
(เปิดเพลง BGM : Unknown X ～ Unfound Adventure)
สุวะโกะ : ซานาเอะเองก็โตขึ้นแล้วเหมือนกันน้า มาท้าสู้ในใต้ดินซึ่งเป็นสถานที่ที่ฉันได้เปรียบแบบนี้
สุวะโกะ : ถ้าเอาชนะฉันในที่แบบนี้ได้ล่ะก็ ถึงพวกฉันไม่ช่วยเหลือก็คงจะปล่อยให้ออกไปคลี่คลายเหตุวิปลาสได้โดยที่ไม่ต้องเป็นห่วงแล้วล่ะนะ
ซานาเอะ : แหม, วันนี้ก็ออกมาคนเดียวนะคะ
สุวะโกะ : คิดว่าคานาโกะคงกำลังเป็นห่วงอยู่นะ
สุวะโกะ : แบบว่า จะรู้ทางกลับบ้านรึเปล่านะ อะไรทำนองนั้น
สุวะโกะ : เอาล่ะ ! ลองก่อให้เกิดปาฏิหาริย์ที่สมกับเป็นเทพเจ้าขนาดที่ทำให้ฉันผู้สร้างปฐพีตกใจได้ให้ดูหน่อยซิ !
(เปิดเพลง BGM : วัตถุ X ที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า)
(โมริยะ สุวะโกะ แพ้พ่าย)
Sanae Ending
――ศาลเจ้าฮาคุเรย์ซึ่งตั้งอยู่ ณ ชายแดนเกนโซวเคียว
ความร้อนของฤดูร้อนทำให้ Contrast ระหว่างสีเขียวกับสีดำของศาลเจ้าเพิ่มสูงขึ้น
หากจั๊กจั่นไม่ร่ำร้อง คงจะสูญเสียความรู้สึกถึงความเป็นจริงและถูกยับยั้งการคิดพิจารณาสิ่งต่างๆไปแล้ว
การไม่คิดอะไรเลย เป็นสิ่งที่ง่ายสำหรับอนินทรีย์วัตถุ แต่ยากสำหรับมนุษย์
มาริสะ 「เฮ้ย--- เห็นหนังสือพิมพ์นี่รึยัง ?」
เรย์มุ 「ดูอยู่นี่ล่ะ
ไดโชวกิ(หมากรุกญี่ปุ่นชนิดหนึ่ง)แห่งภูเขาและท้องฟ้าครั้งที่สี่สิบเจ็ด」
มาริสะ 「เออ ช่วยไม่ได้ที่จะเห็นหมากรุกที่ไม่รู้แพ้ชนะแบบนั้นน่ะนะ
ช่วงนี้ก็เอาแต่เดินหมากเหมือนเดิมซ้ำไปซ้ำมาจนไม่รู้ตัวว่าทำแบบเดิมซ้ำอยู่กี่วันแล้วนี่นะ
ซะที่ไหนล่ะโว้ย นี่ต่างหาก ข่าวนี้」
เรย์มุ 「Bazaar (ตลาดนัด) พรายน้ำแห่งอนาคต
งานเทกระจาดของรักของหวงลดราคาครั้งใหญ่ มีตั้งแต่สิ่งประดิษฐ์ของกัปปะไปจนถึงชิริโคะดามะเลยทีเดียว」
(ชิริโคะดามะ หมายถึง ลูกแก้วที่เชื่อกันว่าเป็นอวัยวะภายในอยู่ตรงทวารหนักของมนุษย์ พวกกัปปะชอบดึงออกไป ซึ่งทำให้มนุษย์ตายได้)
มาริสะ 「ช่างน่าสนใจอะไรอย่างนี้ ลองไปดูกันมั้ย ?
อาจจะบังเอิญเจอของดีราคาถูกเข้าก็ได้นะว้อย」
เรย์มุ 「เอาไงดีนะ---
สิ่งประดิษฐ์ของกัปปะนี่ท่าทางจะเหม็นคาวซะด้วยสิ」
มาริสะ 「ไม่เป็นอย่างนั้นหรอกน่า」
เรย์มุ 「ที่สำคัญคือเกิด Appeal (ดลใจ) อะไรขึ้นมา ?
จู่ๆก็เปิด Bazaar ขึ้นมาซะนี่」
มาริสะ 「เงินทุนไม่พอไม่ใช่เหรอ ?
หมดไปกับค่าบำรุงรักษาเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์ฟิวชั่นนั่นไง」
เรย์มุ 「ถ้าเป็นเพราะแบบนั้นมันก็ดีอยู่หรอกน้า
อ๊ะ มีเขียนเรื่องตุ๊กตาขนาดยักษ์ไว้ด้วยล่ะ」
มาริสะ 「ไหน ไหน
『ตุ๊กตาเคลื่อนไหวอัตโนมัติรูปร่างโยวไคขนาดยักษ์, ฮิโซวเทนโซะคุ, ออกโรง』
『ฮิโซวเทนโซะคุสามารถมองเห็นได้จากที่ไกลๆ หากมุ่งหน้ามาหามันจนได้ร่วมงานก็คงดี』」
เรย์มุ 「สินค้าไม่ใช่เหรอเนี่ย」
มาริสะ 「คิดจะซื้องั้นเหรอ ?
ดูจากบทความแล้วมันน่าจะเป็นแค่จุดสังเกตมากกว่านะ」
เรย์มุ 「เห็นว่าอยู่ในระหว่างทดลอง แต่การเคลื่อนไหวก็ดูสมจริงทีเดียวนะ ?
ทำให้เคลื่อนไหวแบบนั้นได้ยังไงกันนะ」
มาริสะ 「นั่นสิน้า
จะควบคุมด้วยเส้นใย มันก็ใหญ่เกินไปซะด้วย... ...」
เรย์มุ 「ดีจังน้า... ...」
――ศาลเจ้าโมริยะ, ศาลเจ้าแห่งใหม่ซึ่งตั้งอยู่บนภูเขา
แม้เป็นฤดูร้อนแต่บนภูเขาก็ยังหนาวอยู่, ราวกับกำลังหัวเราะเยาะความขมขื่นของชาวตีนเขาเลย
ที่นี่มีเทพเจ้าสององค์กับเทพเจ้า... ...อีกหนึ่งคน อาศัยอยู่
สุวะโกะ 「... ...ฮิโซวเทนโซะคุน่ะนะ มันก็แค่ Ad Balloon ของพวกกัปปะเท่านั้นแหละ
แต่ก็เคลื่อนไหวได้สมจริงใช่มั้ยล่ะ ?」
(Ad Balloon ย่อมาจาก Advertising Balloon อันหมายถึง บอลลูนโฆษณา นั่นเอง)
ซานาเอะ 「สมจริงอย่างสูญเปล่าน่ะสิคะ
ฉันอุตส่าห์มั่นใจว่าเป็นหุ่นยนต์ยักษ์แน่แท้ๆ」
คานาโกะ 「หืม--- สร้างของแบบนั้นขึ้นมางั้นสิน้า
ทั้งๆที่ถ้าให้ฉันช่วยก็จะออกแบบมาให้ใช้งานจริงได้มากกว่านี้แท้ๆ」
สุวะโกะ 「ฉันบอกไปว่าให้สร้างขึ้นมาโดยคิดถึงเฉพาะเรื่องการเคลื่อนไหวที่สมจริงโดยไม่คิดอะไร มากกว่าการใช้งานจริงอะไรเทือกนั้นน่ะนะ
การออกแบบของกัปปะก็ยอดเยี่ยมดีนะ, ภายในว่างเปล่าอย่างยอดเยี่ยมเลยล่ะ」
ซานาเอะ 「ไม่คิดอะไรเลย ?
หมายความว่ายังไงเหรอคะ... ...」
คานาโกะ 「อย่างนี้นี่เอง
ถ้ามันสามารถเคลื่อนไหวได้เองตามใจชอบก็จะวุ่นวายสินะ」
สุวะโกะ 「ใช่ เจ้าตัวมหึมาแบบนั้นถ้าเกิดกลายเป็นทสึคุโมะงามิขึ้นมาล่ะก็คงวุ่นวายน่าดูเลยล่ะนะ
เมื่อเคลื่อนไหวอย่างมีความหมายซ้ำไปซ้ำมาก็จะเกิดการคิดขึ้นในจุดนั้น
หลังจากนั้นไม่นานก็จะกลายเป็นทสึคุโมะงามิไป
ดังนั้นจึงจำเป็นต้องสร้างตุ๊กตาที่ไม่คิดอะไรเลยออกมา」
(เกี่ยวกับ ทสึคุโมะงามิ สามารถอ่านเพิ่มเติมได้ที่ ลิงค์นี้)
ซานาเอะ 「อย่างนั้นเองเหรอคะ
แต่ว่า ทำยังไงถึงสร้างการเคลื่อนไหวที่สมจริงอย่างนั้นได้ล่ะคะ ?」
สุวะโกะ 「แน่นอน, พลังนิวเคลียร์ไงล่ะ」
ซานาเอะ 「พลังนิวเคลียร์เนี่ยไม่ว่าอะไรก็ทำได้งั้นเหรอคะ ?
อีกอย่าง, ฉันยังไม่เข้าใจเลยค่ะ ว่าพลังนิวเคลียร์มันคืออะไรกันแน่น้า」
คานาโกะ 「จริงๆแล้วพลังนิวเคลียร์ก็เป็นแค่แสงเท่านั้นล่ะนะ
เพียงแต่ ความเข้มแสงมันมากมายมหาศาลจนเกินไปเท่านั้น
การทำให้ตุ๊กตาขนาดยักษ์เคลื่อนไหวได้ ไม่พ้นต้องแปลงเป็นพลังงานอะไรสักอย่างก่อนสินะ
อย่างความร้อนหรือไฟฟ้า... ...」
สุวะโกะ 「ไอ้นั่นน่ะนะ---
ก็แค่ใช้ประโยชน์จากไอน้ำของน้ำพุร้อนในการทำให้มันเคลื่อนไหวเท่านั้นล่ะ
พอเพิ่มพลังไอน้ำเข้าไป มันก็จะยกแขนขึ้น, พอกักพลังไว้มันก็จะก้มหน้าลง」
ซานาเอะ 「ถ้าอย่างนั้นมันก็แค่... ...」
คานาโกะ 「ของที่เหมือนกับบอลลูนสินะ」
(ปกติแล้วบอลลูนโฆษณาจะใช้ลมเป่าที่ฐาน แต่นี่กลับใช้ไอน้ำแทน)
สุวะโกะ 「ดังนั้นแม้กระทั่งความว่างเปล่าก็ยังยอดเยี่ยมไงล่ะ
เจ้าฮิโซวเทนโซะคุเนี่ย」
ซานาเอะ 「ฉันอุตส่าห์คิดว่าจะได้ต่อสู้กับหุ่นยนต์ยักษ์แล้วซะอีก」
สุวะโกะ 「กรณีของซานาเอะ น่าจะอยากขับมากกว่าต่อสู้ ใช่มะ ?」
ซานาเอะ 「ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่คะ
ก็หุ่นยนต์ยักษ์รูปร่างมนุษย์มันเป็นความฝันของมนุษยชาตินี่คะ」
คานาโกะ 「ตุ๊กตาที่มีไว้รวบรวมมนุษย์
โยวไคในเกนโซวเคียวเองก็คงจะสนใจอย่างแน่นอนเลยล่ะ
พวกกัปปะนี่ช่างมีหัวการค้าจริงๆเลยน้า」
สุวะโกะ 「แต่ฉันเป็นคนให้คำแนะนำนะ」
Bazaar พรายน้ำแห่งอนาคตที่จัดขึ้น ณ ตีนเขาในฤดูร้อนนี้
ประสบความสำเร็จอย่างงดงาม
สิ่งประดิษฐ์ที่พวกกัปปะสร้างขึ้นมากมาย
และชิริโคะดามะที่ถูกขัดจนเงาวับ
ก็ถูกเปลี่ยนมือไปสู่ผู้ที่สนใจในตัวมัน
แต่แน่นอนว่า
สิ่งที่พิเศษที่สุดก็คือ ฮิโซวเทนโซะคุ
เพียงแวบแรกที่เห็นตุ๊กตาขนาดยักษ์เคลื่อนไหวได้อย่างสมจริงขนาดนั้น
มนุษย์และโยวไคจำนวนมากก็มาเยี่ยมเยือนแล้ว
ทั้งเรย์มุและมาริสะ
ต่างก็พอใจที่ได้เห็นตุ๊กตาขนาดยักษ์ตัวนี้
การไม่คิดอะไรเลยเป็นเรื่องยากสำหรับมนุษย์ ด้วยเหตุนี้จึงใฝ่หาการปล่อยวางซึ่งจะเบิกทางไปสู่การรู้แจ้ง
แต่หากเป็นตุ๊กตาล่ะก็ จะสามารถเคลื่อนไหวโดยไม่คิดอะไรเลยได้ตั้งแต่แรก
ตุ๊กตารู้แจ้งแล้วงั้นหรือ ? การปล่อยวางได้ละทิ้งมนุษย์ไปแล้วงั้นหรือ ?
ผู้ได้เห็นฮิโซวเทนโซะคุทุกคนต่างเข้าใจในคำตอบนั้นดี
สำหรับพวกโยวไคที่มีชีวิตอยู่มาช้านาน คงมีสิ่งที่ต้องศึกษาเพิ่มเติมจากคำตอบนั้นเป็นแน่
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Cirno's Story
ชื่อด่าน : ไดดาระโบจฉิ
สถานที่ : บริเวณทะเลสาบสายหมอก
(เปิดเพลง BGM : โต้เถียงไปมาไม่รู้จบ)
ชิลโน่ : ไอ้นั่นเมื่อกี้นี้... ...
ชิลโน่ : ไอ้นั่นมันต้องเป็นมหาโยวไคในตำนาน ไดดาระโบจฉิ ไม่ผิดแน่ !
ชิลโน่ : ถ้าฝึกเจ้านั่นจนเชื่องได้ก็ไม่มีอะไรต้องกลัวอีกต่อไปแล้ว !
(โคจิยะ ซานาเอะ เข้ามาในหน้าจอ)
ซานาเอะ : น่าจะหายไปแถวๆนี้นี่นา
ชิลโน่ : โอ๋ ? พอเจ้าตัวใหญ่หายไป ก็มีเจ้าตัวเล็กโผล่มาทันทีเลย
ซานาเอะ : คุณโยวเซย์ตรงนั้น, เห็น Robo... ..., เงาคนเคลื่อนไหวขนาดใหญ่แถวๆนี้บ้างมั้ย ?
ชิลโน่ : ไดดาระโบจฉิอะไรนั่นน่ะเค้าไม่เห็นหรอก
ซานาเอะ : ไดดาระโบจฉิ ? ฉันพูดออกไปแบบนั้นเหรอ ?
ชิลโน่ : อ๊ะ เอ่อ ไม่มีอะไร, เค้าไม่เห็นอะไรทั้งนั้น !
ซานาเอะ : หรือว่าเธอกำลังวางแผนอะไรอยู่ ? หมอกก็หนาเสียด้วย หรือว่าเล่นโยวไค Brocken อยู่
(เปิดเพลง BGM : ศรัทธาแด่มนุษย์ผู้ไร้แก่นสาร)
(โคจิยะ ซานาเอะ แพ้พ่าย)
ชิลโน่ : อื้ม วันนี้ฟอร์มดีทีเดียว
ชิลโน่ : อาวละ ไปค้นหาไดดาระโบจฉิดีกว่า !
(ชิลโน่ ออกไปจากหน้าจอ)
ซานาเอะ : อูยยย จะไปดูถูกเพราะเห็นเป็นโยวเซย์ไม่ได้สินะ
ชื่อด่าน : วิตกจริตอยู่คนเดียว
สถานที่ : หอนาฬิกาคฤหาสน์มารแดง
(เปิดเพลง BGM : ร้องเสียงเย็นว่างเป็นเมา)
เหม่ยหลิง : ถ้าเมื่อกี้เป็นไทไซเซย์คุงล่ะก็ ปล่อยเอาไว้อย่างนี้ไม่ได้แน่
เหม่ยหลิง : อีกไม่นานต้องมีภัยพิบัติโหมกระหน่ำเข้ามาแน่ !
(ชิลโน่ เข้ามาในหน้าจอ)
ชิลโน่ : บ่นพึมพำอะไรอยู่คนเดียวล่ะนั่น ?
เหม่ยหลิง : อะ.. อะไรนะคะ ? อ้าว โยวเซย์นี่นา
ชิลโน่ : ก็โยวเซย์น่ะสิ, ถึงจะแค่ผ่านทางมาเฉยๆก็เถอะนะ
เหม่ยหลิง : เหรอ, หลังจากนี้ฉันมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำให้สำเร็จลุล่วงอยู่
เหม่ยหลิง : ดังนั้นรีบๆผ่านไปเสียเถอะ
ชิลโน่ : เมื่อกี้กำลังรีบร้อนเพราะอะไรบางอย่างนี่นา เค้าสนใจเรื่องนั้นอ่ะ
เหม่ยหลิง : !? ไม่ใช่บทที่โยวเซย์จะได้ออกโรงนะ !
ชิลโน่ : เรื่องของทางนี้น่าสนใจยิ่งกว่าไดดาระโบจฉิซะอีก !
เหม่ยหลิง : ช่วยไม่ได้ รีบไล่ตัวก่อกวนไปให้พ้นดีกว่า
(เปิดเพลง BGM : คฤหาสน์ชาฝรั่งเซี่ยงไฮ้ ～ Chinese Tea)
(หง เหม่ยหลิง แพ้พ่าย)
ชิลโน่ : เอ------ ก่อนหน้านี้เค้าคิดจะทำอะไรหว่า ?
เหม่ยหลิง : เอ๋ ?
ชิลโน่ : อืม--- อืม---, พี่สาวรู้รึเปล่าว่าก่อนหน้านี้ฉันตั้งใจจะทำอะไร ?
เหม่ยหลิง : เอ๋ ? อ๋อ--- จริงสิ เห็นพูดว่า ไดดาระโบจฉิ นี่นา
ชิลโน่ : จริงด้วย ! กำลังตามหาไดดาระโบจฉิอยู่นี่นา ! ต้องไปแล้ว !
(ชิลโน่ ออกไปจากหน้าจอ)
เหม่ยหลิง : ... ...
ชื่อด่าน : หนึ่งจอกหลังอาบน้ำ
สถานที่ : ทางเข้าศูนย์น้ำพุร้อนใต้พิภพ
(เปิดเพลง BGM : ใช้ปลาต้อนแมลงวัน)
มาริสะ : ออนเซนที่นี่มันดีต่อร่างกายจังน้า---
มาริสะ : นี่ถ้ามีเหล้าเย็นๆด้วยล่ะก็คงสุดยอดไปเลย
(ชิลโน่ เข้ามาในหน้าจอ)
ชิลโน่ : แถวๆนี้รึเปล่าน้า
มาริสะ : โอ๊ะ โยวเซย์เย็นๆนี่นา, หายากสำหรับที่แบบนี้เลยนะเนี่ย
ชิลโน่ : เห็นไดดาระโบจฉิแถวๆนี้บ้างรึเปล่า ?
มาริสะ : ไดดาระโบจฉิงั้นเหรอ ?
ชิลโน่ : โยวไคที่ตัวใหญ่ม้าก---มากไงล่ะ ! เมื่อกี้เค้าเห็นอยู่แถวๆนี้ด้วยล่ะ !
มาริสะ : โฮะโฮ่ โยวไคตัวใหญ่งั้นสิน้า
มาริสะ : ฮึฮืม--- ก็ไม่ใช่ว่าไม่รู้น่ะน้า
ชิลโน่ : เอ๊ะ ? จริงเหรอ ? ที่ไหน ที่ไหน ?
มาริสะ : ความลับว่ะ, ฉันไม่มีหน้าที่ต้องบอกโยวเซย์สักหน่อย
ชิลโน่ : ต้องเจ็บตัวก่อนถึงจะยอมคายออกมาทั้งหมดสินะ !
(เปิดเพลง BGM : เวทมนตร์สีรัก)
(คิริซาเมะ มาริสะ แพ้พ่าย)
ชิลโน่ : เอาล่ะ ! บอกมาว่าอยู่ที่ไหน !
มาริสะ : โอ๊ยยย พอได้แล้วน่า ยอมบอกแล้ว
มาริสะ : เจ้านั่นน่ะ... ...เพิ่งจะเข้าไปในศูนย์น้ำพุร้อนใต้พิภพเมื่อกี้นี้เอง
ชิลโน่ : จริงอ่ะ !? งั้นอีกเดี๋ยวก็เจอแล้วสินะ !
ชิลโน่ : ฉันเป็นคนแรกล่ะ !
(ชิลโน่ ออกไปจากหน้าจอ)
มาริสะ : เอาละ ก็ตอแหลไปหมดซะทุกเรื่องน่ะนะ
มาริสะ : ข้างในนั้นร้อนเกินไปสำหรับยัยนั่น เดี๋ยวคงสนุกแน่
มาริสะ : ว่าแต่ ไดดาระโบจฉินั่นมันอะไรกันหว่า... ...โอ๊ะโอ๋, อะไรน่ะ ? ในป่านั่น... ...
ชื่อด่าน : เพลิงกรรมตระการตา
สถานที่ : ทางสัญจรแห่งศูนย์น้ำพุร้อนใต้พิภพ
(ชิลโน่ เข้ามาในหน้าจอ)
ชิลโน่ : ร้อนอ่ะ ! แบบนี้ทนไม่ไหวอ่ะ !
(เรย์อุจิ อุทสึโฮะ เข้ามาในหน้าจอ)
อุทสึโฮะ : ตรวจพบสิ่งแปลกปลอม !
อุทสึโฮะ : โปรดระมัดระวังมิให้อุณหภูมิของเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์ฟิวชั่นลดต่ำลง
อุทสึโฮะ : จงกำจัดสิ่งแปลกปลอมเดี๋ยวนี้ !
ชิลโน่ : หวาาาาา !
(เปิดเพลง BGM : ศรัทธาในดวงตะวันแห่งความรู้อันลี้ลับ ～ Nuclear Fusion)
(หยุดพักชั่วคราว)
ชิลโน่ : ไอ้นี่ร้อนชะมัดเลย ! ถ้าไม่รีบหนีล่ะก็แย่แน่ !
อุทสึโฮะ : จนกว่าจะกำจัดเธอออกไปจากที่นี่ได้ ฉันไม่ยอมให้หนีหรอก
ชิลโน่ : เค้าจะหนีออกไปให้ได้ก่อนที่จะถูกกำจัด !
อุทสึโฮะ : เธอจะหนีฉันพ้นได้อย่างนั้นเหรอ , หรือว่าจะถูกฉันขับไล่ไปกันแน่
อุทสึโฮะ : มาตัดสินกัน !
(เรย์อุจิ อุทสึโฮะ แพ้พ่าย)
ชิลโน่ : จังหวะนี้แหละ ! รีบหนีออกไปตอนนี้ดีกว่า !
(ชิลโน่ ออกไปจากหน้าจอ)
อุทสึโฮะ : เอาล่ะ การโจมตีครั้งต่อไปนี้เธอหลบไม่พ้นแน่ !
อุทสึโฮะ : เอ๊ะ อ้าว---? หรือว่า
อุทสึโฮะ : เร่งพลังงานความร้อนมากเกินไปจนละลายหายไปไม่เหลือแม้แต่ซากรึไงกันน้า
อุทสึโฮะ : ถึงจะทำเกินไปหน่อย, แต่ก็... ช่างเถอะ
อุทสึโฮะ : เอาล่ะ กลับไปทำงานดีกว่า
(เรย์อุจิ อุทสึโฮะ ออกไปจากหน้าจอ)
สถานที่ : ทางเข้าศูนย์น้ำพุร้อนใต้พิภพ
(เปิดเพลง BGM : ใช้ปลาต้อนแมลงวัน)
(ชิลโน่ เข้ามาในหน้าจอ)
มาริสะ : โอ้ กลับมาเร็วจังนะ
ชิลโน่ : เหลือเชื่อเลย ! ข้างในนั่น !
มาริสะ : นั่นน่ะสิน้า, ก็ที่นี่มันเป็น Boiler ของออนเซนนี่นา
ชิลโน่ : ถ้าไดดาระโบจฉิอาศัยอยู่ในที่แบบนั้นก็ทำได้แค่ยอมแพ้แล้วล่ะ... ...
มาริสะ : เอาน่า รอก่อน, อย่าเพิ่งท้อแท้แบบนั้นสิ
ชิลโน่ : ?
มาริสะ : เมื่อกี้ฉันเห็นโยวไคอะไรบางอย่างที่ใหญ่ยักษ์อยู่ในป่าด้วยนะเว้ย, ดูเหมือนมันจะเคลื่อนที่ไปที่นั่นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ว่ะ
ชิลโน่ : จริงอ่ะ !?
มาริสะ : เออ คราวนี้ก็ไม่ได้โกหกนา, ทางโน้นไง, ดูสิ เห็นรึเปล่า ?
ชิลโน่ : จริงด้วยแฮะ, มีอะไรสักอย่างที่ใหญ่ๆอยู่ด้วยล่ะ !
(ชิลโน่ ออกไปจากหน้าจอ)
มาริสะ : นั่นมัน... ...คืออะไรกันแน่น้า
มาริสะ : แต่รู้สึกว่าจะสามารถเดาได้ถูกเผงอย่างบอกไม่ถูกแฮะ
ชื่อด่าน : ไดดาระโบจฉิของจริง
สถานที่ : ป่าตุ๊กตา
(เปิดเพลง BGM : ทิวทัศน์ที่มีตุ๊กตา)
อลิส : จำเป็นต้องค้นคว้าเพิ่มเติมสินะ
(ชิลโน่ เข้ามาในหน้าจอ)
ชิลโน่ : แถวๆนี้มั้งน้า
ชิลโน่ : อุหวา !
อลิส : โอ๊ะ ไม่คุ้นหน้าเลยนะ, เด็กหลงทางเหรอ ?
ชิลโน่ : มะ.. ไม่ได้หลงทางสักหน่อย, ที่สำคัญกว่าคือแถวๆนี้น่ะ
อลิส : แถวๆนี้ ?
ชิลโน่ : เห็นไดดาระโบจฉิบ้างรึเปล่า ?
อลิส : ไดดาระโบจฉิ ?
ชิลโน่ : โยวไคที่ตัวใหญ่ม้าก---มากไงล่ะ ! เห็นอยู่แถวนี้จนถึงเมื่อกี้นี่ล่ะ !
อลิส : โยวไคตัวใหญ่... ..., อะฮ้า---
ชิลโน่ : เห็นเหรอ ? รู้จักใช่มั้ย ?
อลิส : รู้จักสิ
อลิส : ไม่แน่อาจจะใช่
อลิส : เธอก็อยากเห็นเหรอ ?
ชิลโน่ : อยากเห็นอยากเห็น ! วันนี้เค้าตามหามาตลอดทั้งวันเลยนะ !
อลิส : ยังอยู่ในขั้นทดลองก็จริง แต่ก็เหมาะที่จะทดสอบดูน่ะนะ
ชิลโน่ : เร็วเข้า ! เร็วเข้า ! ไดดา---ระโบจฉิ !
อลิส : จำเป็นต้องใช้พลังนิดหน่อยในการเติมเวทมนตร์จนเต็มอีกครั้งนะ
อลิส : ต้องขอแบ่งความร่าเริงของเธอมาสักหน่อยแล้ว !
(เปิดเพลง BGM : Unknown X ～ Unfound Adventure)
(อลิส มาร์กาทรอยด์ แพ้พ่าย)
Cirno Ending
――ศาลเจ้าฮาคุเรย์ซึ่งตั้งอยู่ ณ ชายแดนทางตะวันออกของเกนโซวเคียว
ศาลเจ้าซึ่งมีจั๊กจั่นร้องระงมจนหนวกหูอยู่เสมอ กลับมีบางอย่างที่หนวกหูยิ่งกว่าจั๊กจั่นอยู่
ดูเหมือนจะเป็นเพราะมีการจับกลุ่มพูดคุยอะไรสักอย่างกันอยู่นั่นเอง
เรย์มุ 「แล้วไง ? ไดดาระโบจฉิเป็นยังไง ?」
ชิลโน่ 「ไดดาระโบจฉิเป็นโยวไคที่ตัวใหญ่มากเลยล่ะ !」
เรย์มุ 「ก็น่าจะเป็นงั้นล่ะนะ」
ชิลโน่ 「เอ---, เจ้าโยวไคนั่นดูคล้ายตุ๊กตายังไงก็ไม่รู้... ...」
มาริสะ 「หืม---」
ชิลโน่ 「แถมมันยังขยายร่างได้ตามใจชอบด้วยล่ะ !
ถ้าโยวไคพรรค์นั้นอาละวาดขึ้นมาล่ะก็ต้องเป็นอันตรายต่อเกนโซวเคียวแน่ !」
เรย์มุ 「ตุ๊กตาตัวใหญ่งั้นเหรอ... ...
หรือว่าจะหมายถึง เจ้านี่ ?」
เรย์มุ 「ฮิโซวเทนโซะคุ――ตุ๊กตาเคลื่อนไหวอัตโนมัติรูปร่างโยวไคขนาดยักษ์」
ชิลโน่ 「ฮิ-โซะ-อุ-เทน-โซะ-คุ ?」
เรย์มุ 「ตุ๊กตาขนาดยักษ์ที่พวกกัปปะสร้างขึ้นน่ะ」
ชิลโน่ 「กัปป้า---?」
เรย์มุ 「ถ้าเป็นเจ้านี่ล่ะก็ ทุกคนเขาเห็นกันทั่วล่ะนะ
ถ้าไปที่ตีนเขาตอนนี้ก็จะเห็นได้」
ชิลโน่ 「อะไรเนี่ย--- ทุกคนเห็นกันหมดแล้วเหรอ---
เซ็งชะมัด」
ชิลโน่ 「ฮิ-โซะ-อุ-เทน-โซะ-คุ... ...
หืม---?」
เรย์มุ 「การเคลื่อนไหวสมจริงสุดๆเลยล่ะ
ดูเหมือนว่ากลไกการเคลื่อนไหวทุกอย่างจะใช้ไอน้ำหมดเลยน่ะนะ」
ชิลโน่ 「ไอ้นี่... ...อะไรเหรอ ?」
เรย์มุ 「สิ่งที่เธอเข้าใจผิดว่าเป็นไดดาระโบจฉิไม่ใช่เหรอ ?」
ชิลโน่ 「หืม---? หน้าตาเป็นแบบนี้เหรอเนี่ย」
เรย์มุ 「ยังไงเสียก็เป็นแค่เดะคุโนะโบว ไม่จำเป็นต้องหวาดกลัวหรอก」
(เดะคุโนะโบว แปลว่า ตุ๊กตาไม้แกะสลัก และสามารถแสลงได้ว่า คนไร้ประโยชน์ สิ่งไร้ค่า)
ชิลโน่ 「หืม---?
ไม่อ่ะ ไม่ใช่รูปร่างแบบนี้อ่ะ !
ไม่ใช่เด็ดขาดเลย !」
เรย์มุ 「เอ๋ ?」
ชิลโน่ 「มันเป็นตุ๊กตาที่สมจริงกว่านี้---
ให้ความรู้สึกว่าจะโจมตีออกมามากกว่านี้---
ยังไงก็ช่าง มันไม่ใช่แน่นอน ไม่ใช่อ่ะ !」
เรย์มุ 「เห---
ไหนลองเล่าเรื่องนั้นให้ฟังแบบละเอียดๆทีได้มั้ย ?」
ชิลโน่พยายามนึกอย่างเต็มที่แล้วเล่าออกไป
ไล่ตามไดดาระโบจฉิไปจนถึงศูนย์น้ำพุร้อนใต้พิภพ
หนีออกมาเพราะความร้อนของที่นั่น
จากนั้นก็เห็นโยวไคขนาดยักษ์ในป่า
หากแต่เรื่องเล่าของชิลโน่นั้นพลาดทำประเด็นที่สำคัญที่สุดหายไป
เธอนึกหน้าตาของมนุษย์ที่พบและโยวไคที่เจอไม่ออก
กล่าวคือ เธอลืมไปแล้วว่าเจอใครมาบ้าง
ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องเล่าของชิลโน่ยังกลายเป็นตำนานท้องถิ่นเรื่องหนึ่งไปเสียฉิบ
และเนื่องจากแต่งขึ้นโดยมีแต่ Plot และขาดประเด็นสำคัญ
ทำให้เรื่องราวเปลี่ยนไปทุกครั้งที่เล่าขาน จนกลายเป็นเรื่องเล่าสยองขวัญที่ยอดเยี่ยมไปตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้
และถูกเรียกขานว่า ตำนานโยวไคขนาดยักษ์กลางฤดูร้อน ในที่สุด
ตอนที่เรื่องนี้ไปถึงหูของอลิสนั้น
เรื่องมันก็ได้เปลี่ยนแปลงไปจนเธอคิดไม่ถึงว่าเป็น 「แผนการขยายร่างตุ๊กตา」 ที่เธอกำลังค้นคว้าอยู่เสียแล้ว
อลิสจึงเชื่อมั่นว่า
หากค้นคว้าเวทขยายร่างตุ๊กตาจนสำเร็จได้โดยเร็วล่ะก็
จะต้องได้ต่อสู้กับโยวไคปริศนาขนาดยักษ์อย่างแน่นอน
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Meirin's Story
ชื่อด่าน : ภัยพิบัติแห่งไทไซเซย์คุง
สถานที่ : มหาหอสมุดคฤหาสน์มารแดง
(เปิดเพลง BGM : เทพยักษ์ในตำนาน)
(หง เหม่ยหลิง เข้ามาในหน้าจอ)
เหม่ยหลิง : ท่านแพชูลี่ !
พาเช่ : เอะอะอะไรกัน
เหม่ยหลิง : เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ ! เมื่อกี้ฉันไปเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นเข้าเสียแล้วค่ะ !
พาเช่ : สิ่งที่ไม่ควรเห็น ?
เหม่ยหลิง : ไทไซเซย์คุงค่ะ, ต้องสมมติว่านี่เป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดแล้วค่ะ !
พาเช่ : ... ...แล้ว ?
เหม่ยหลิง : กล่าวคือ แผ่นดินไหวหรืออะไรสักอย่างกำลังจะเกิดขึ้นค่ะ !
พาเช่ : ... ...
พาเช่ : แผ่นดินไหวเนี่ยมันตกยุคไปหน่อยนะ (หมายถึงเหตุการณ์ในภาค 10.5 ซึ่งผ่านไปแล้วนั่นเอง)
เหม่ยหลิง : คะ ?
พาเช่ : ยังไงก็อย่ามาขวางการวิจัยของฉันละกัน
พาเช่ : รีบกลับไปยังพื้นที่รับผิดชอบของตัวเองซะ !
(เปิดเพลง BGM : ห้องสมุดเวทมนตร์ วอยล์)
(แพชูลี่ โนว์เลดจ์ แพ้พ่าย)
เหม่ยหลิง : เป็นเรื่องจริงนะคะ
พาเช่ : เป็นเรื่องจริงก็ดีนี่ ยังไงซะก็แค่แผ่นดินไหวใช่มั้ย ?
เหม่ยหลิง : แค่ เหรอคะ...
เหม่ยหลิง : จะดูถูกแผ่นดินไหวไม่ได้นะคะ
ชื่อด่าน : ตั้งรับเงาแห่งดาวกาลกิณี
สถานที่ : หอนาฬิกาคฤหาสน์มารแดง
(เปิดเพลง BGM : โต้เถียงไปมาไม่รู้จบ)
เหม่ยหลิง : ลงเป็นแบบนี้ฉันก็ทำได้แต่ตั้งรับแล้ว !
เหม่ยหลิง : ไทไซเซย์คุงจะต้องส่งโยวไคที่นำมาซึ่งภัยพิบัติมาแน่ !
(อลิส มาร์กาทรอยด์ เข้ามาในหน้าจอ)
อลิส : ฉันอยากไปที่ห้องสมุดน่ะ ช่วยนำทางให้หน่อยได้มั้ย ?
เหม่ยหลิง : อุ๊ ! โผล่ออกมาทันทีเลยนะ !
อลิส : อะไรเล่า ฉันแค่อยากจะไปห้องสมุดเท่านั้นเอง
เหม่ยหลิง : หึหึหึ ฉันดูออกหมดแล้ว เธอคือ------
เหม่ยหลิง : เธอคือโยวไคที่ไทไซเซย์คุงส่งมาไงล่ะ !
อลิส : อะฮะฮะ ! สมกับที่เป็นยามพิทักษ์ประตูแห่งคฤหาสน์มารแดงจริงๆ !
อลิส : มองร่างเปลือกนี้ออกในปราดเดียวเลยนะ !
(เปิดเพลง BGM : the Grimoire of Alice)
(อลิส มาร์กาทรอยด์ แพ้พ่าย)
เหม่ยหลิง : อันตรายจริงๆ บุกเข้ามาด้วยรูปลักษณ์แบบนี้ช่างน่ากลัวยิ่งนัก
อลิส : ... ...
เหม่ยหลิง : ไม่ปริปากพูดตามคาดงั้นรึ... ...ไม่มีวี่แววว่าจะเคลื่อนไหวแล้วด้วย
เหม่ยหลิง : แต่มันคงไม่จบเพียงแค่นี้หรอก ฉันยังต้องตั้งรับต่อไป !
ชื่อด่าน : ปิศาจหลอกตาคน
สถานที่ : หอนาฬิกาคฤหาสน์มารแดง
(คิริซาเมะ มาริสะ เข้ามาในหน้าจอ)
(เปิดเพลง BGM : ใช้ปลาต้อนแมลงวัน)
มาริสะ : เอา---ละ, วันนี้ก็จะไปห้องสมุดตามเคยล่ะนะ--- สาวน้อยวรรณคดีก็อย่างนี้แหละโว้ย---
เหม่ยหลิง : ... ...
มาริสะ : โอ๋ !? ไม่ห้ามแฮะ, จะเข้าไปแล้วนะว้อย ? จะเข้าไปแล้วนะ ?
เหม่ยหลิง : เธอก็เป็นตัวปลอม ! ฉันดูออกหมดแล้ว !
มาริสะ : ตัวปลอมงั้นเหรอ ?
เหม่ยหลิง : ปกติแล้วเธอจะเข้ามาทางหน้าบ้านตรงๆอย่างสง่าผ่าเผยเสมอ, การที่บุกมาทางท้องฟ้านี่มันช่างน่าขันสิ้นดี
มาริสะ : หึหึ สมแล้ว... สมกับที่เป็นเหม่ยหลิง ทำนบกั้นคลื่นแห่งคฤหาสน์มารแดง
เหม่ยหลิง : ปลอมตัวแบบนั้นไม่ว่าใครก็ดูออกทั้งนั้นล่ะ
มาริสะ : แต่แค่ดูร่างจริงออกน่ะ ไม่ช่วยให้เอาชนะฉันได้หรอกนะ !
(เปิดเพลง BGM : เวทมนตร์สีรัก)
(คิริซาเมะ มาริสะ แพ้พ่าย)
เหม่ยหลิง : ฮึ, ความแข็งแกร่งก็ไม่ต่างจากมนุษย์ต้นแบบสักเท่าไรเลยนี่
มาริสะ : ... ...
เหม่ยหลิง : ไทไซเซย์คุง... เจ้าโยวไคที่เลวทรามต่ำช้าพรรค์นี้
เหม่ยหลิง : นี่ถ้าไม่มีฉันอยู่ล่ะก็ ตอนนี้คฤหาสน์มารแดงคงถูกยึดครองไปแล้ว... ..
ชื่อด่าน : เรย์มุผู้ไม่หวาดหวั่นแม้ต้องกำราบมาร
สถานที่ : หอนาฬิกาคฤหาสน์มารแดง
(เปิดเพลง BGM : แต่ละวันอันแสนธรรมดา)
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ เข้ามาในหน้าจอ)
เรย์มุ : เอา---ละ, วันนี้ก็มากำราบโยวไคอีกแล้ว---
เรย์มุ : จะฆ่าเชื้อพวกปิศาจในคฤหาสน์มารแดงให้หมดทุกคนเลย---
(อาจเป็นประโยคที่แปลงมาจากบทพูดของตัวละครฝ่ายศัตรูในเรื่องโฮคุโตะโนะเคน(หมัดดาวเหนือ)ซึ่งเป็นตัวละครที่ฝีมือกระจอกมากในเรื่องนั้น)
(ผู้คนจึงนิยมนำมาใช้ล้อเลียนเป็นบทพูดของพวกตัวกระจอก แต่แน่นอนว่าเรย์มุเป็นฝ่ายตัวเอกที่ฝีมือไม่กระจอก ดังนั้นเหม่ยหลิงจึงดูออกโดยง่าย)
เหม่ยหลิง : ฮึ, มาแล้วสินะ ! เจ้าสัตว์ประหลาดแห่งภัยพิบัติเอ๋ย
เรย์มุ : สัตว์ประหลาดงั้นรึ ?
เหม่ยหลิง : จะแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้เก่งแค่ไหนก็เปล่าประโยชน์ ! หลอกตาฉันไม่ได้หรอก
เรย์มุ : โฮะโฮ่, หาว่าฉันที่มีรูปลักษณ์ของมิโกะเป็นสัตว์ประหลาดงั้นรึ
เรย์มุ : พูดได้น่าสนใจดีนี่ ทั้งๆที่เธอเองก็เป็นสัตว์ประหลาดแท้ๆ
เหม่ยหลิง : หึ, จริงอยู่ที่ว่าฉันเป็นโยวไค, แต่ว่านะ
เรย์มุ : แต่ว่า ?
เหม่ยหลิง : ฉันคือ โยวไคผู้รักมั่นในเกนโซวเคียว ! ไม่ใช่ผู้ทำลายล้างอย่างพวกเธอ !
เรย์มุ : ยอดเยี่ยม ! ยอดเยี่ยมจริงๆ ! เธอนี่เป็นกระจกของโยวไคเลยนะ
(ต้นฉบับใช้คำว่า คางามิ 鏡 ที่แปลว่า กระจก แต่เข้าใจว่าที่จริงหมายถึง คางามิ 鑑 ที่แปลว่า แบบอย่าง ตัวอย่าง)
(ในกรณีนี้จึงอาจจะแปลได้ว่า โยวไคดีเด่น)
เรย์มุ : แต่แค่พูดสวยหรูแล้วคิดว่าจะสามารถปกป้องความสงบสุขได้งั้นเหรอ ?
เรย์มุ : พวกเราจะนำภัยพิบัติมาสู่เกนโซวเคียวแห่งนี้
เรย์มุ : ภัยพิบัติที่จะทำให้ปฐพีต้องสั่นสะเทือน !
(เปิดเพลง BGM : ผีเสื้อดอกบัวสองสี ～ Ancients)
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ แพ้พ่าย)
เหม่ยหลิง : ดูเหมือนจะมีฝีมือนิดหน่อย แต่ไม่อาจเทียบเทียมพลังของฉันได้หรอกนะ !
เรย์มุ : อืมมม สมกับที่เป็นเธอแล้วล่ะมั้ง ?
เรย์มุ : แต่ดูเหมือนเธอจะกรำศึกต่อเนื่องเกินไปจนสูญเสียพลังไปมากน่าดูเลยนะ
เหม่ยหลิง : คึ !
เรย์มุ : เอาล่ะ ดูเหมือนว่าเวลาที่จะแสดงร่างที่แท้จริงให้ดูมาถึงแล้วล่ะนะ !
เหม่ยหลิง : ในที่สุดก็ยอมแสดงตัวออกมาแล้วสินะ... ...!
ชื่อด่าน : จบลงด้วยประการละฉะนี้เหรอคะ ?
(ล้อเลียนคำว่า ด้วยประการละฉะนี้แล ซึ่งมักใช้ในตอนจบของพวกนิทานหรือเรื่องราวต่างๆ)
สถานที่ : ???
(เปิดเพลง BGM : ฮิโซวเทนโซะคุของพวกเรา)
เหม่ยหลิง : ที่ไหน ! อยู่ที่ไหนกันน่ะ !
เหม่ยหลิง : ขี้ข้าของไทไซเซย์คุงผู้หมายย่ำยีเกนโซวเคียว รีบปรากฏตัวออกมาเลย !
(นามาสึคุง เข้ามาในหน้าจอ)
(นามาสึ แปลว่า ปลาดุก)
(คุง เป็นคำลงท้ายชื่อที่นิยมใช้เรียกผู้ชายที่เป็นเพื่อน, เพื่อนร่วมงาน หรือลูกน้องที่มีอายุน้อยกว่า)
(ไทไซเซย์คุง เป็นชื่อจำเพาะจากประเทศจีนที่ดันมีคำว่า คุง ลงท้าย)
(จึงอาจเป็นการล้อเลียนชื่อแบบญี่ปุ่น โดยคงคำว่า คุง เอาไว้ตามเดิม ทำให้กลายเป็น นามาสึ(ปลาดุก)คุง)
นามาสึคุง : อะฮะฮะ ในที่สุดตัวข้าก็ถูกชุบชีวิตขึ้นมาจนได้
นามาสึคุง : การต่อสู้ระหว่างเจ้ากับมือสังหารที่ข้าส่งไปมันช่างสนุกจริงๆ
เหม่ยหลิง : ?
นามาสึคุง : เจ้าพวกนั้นถูกส่งไปเพื่อช่วงชิงพลังมาจากเจ้าเท่านั้นแหละ
เหม่ยหลิง : !?
นามาสึคุง : ใช่แล้ว, พลังที่ใช้ในการคืนชีพของข้า, พลังที่ใช้ในการทำให้ปฐพีสั่นสะเทือน
(คนญี่ปุ่นมีความเชื่อว่า ใต้แผ่นดินญี่ปุ่นมีปลาดุกยักษ์อยู่ และเมื่อปลาดุกยักษ์ขยับตัวก็จะเกิดแผ่นดินไหว)
เหม่ยหลิง : ว่าไงนะ !?
นามาสึคุง : เจ้าทำงานให้ข้าโดยที่ไม่รู้ตัวไงล่ะ
นามาสึคุง : เป็นไง ? โกรธจนคิดอะไรไม่ออกเลยรึ ?
นามาสึคุง : หรือว่าเสียใจจนพูดไม่ออก ?
เหม่ยหลิง : หึหึหึ
นามาสึคุง : หัวเราะทำไม
เหม่ยหลิง : อุตส่าห์ตระเตรียมถึงขนาดนี้เพื่อฉันสินะ
นามาสึคุง : ว่าไงนะ ?
เหม่ยหลิง : เพื่อการสร้างตำนานของฉันไงล่ะ
นามาสึคุง : โฮ่ ?
เหม่ยหลิง : แด่เรื่องราวของยามพิทักษ์ประตูอันดับหนึ่งในเกนโซวเคียว ผู้ต่อกรกับสิ่งที่ไม่ควรมาเยือนโลกใบนี้ !
(เปิดเพลง BGM : Unknown X ～ Unfound Adventure)
นามาสึคุง : ดูถูกกันอย่างนี้ก็แย่สิ
นามาสึคุง : ตัวข้าคือโยวไคที่เลวทรามต่ำช้าที่สุด ผู้เป็นหนึ่งในเงาของไทไซเซย์คุงนะ
นามาสึคุง : ข้านี่แหละคือท่านปลาดุกยักษ์ในตำนาน หากข้าเคลื่อนไหว ปฐพีจะสั่นไหว พื้นดินจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
นามาสึคุง : อย่างเจ้าน่ะ แม้แต่จะสัมผัสตัวข้าก็อย่าได้หวังเลย !
(นามาสึคุง แพ้พ่าย)
Meirin Ending
――ห้องสมุดซึ่งตั้งอยู่ที่ชั้นใต้ดินของคฤหาสน์มารแดง
น่ายินดีที่ชั้นใต้ดินนั้นเย็นฉ่ำในฤดูร้อนและอบอุ่นในฤดูหนาว
และยังไม่ถูกแสงแดดอีกด้วย จึงเหมาะสำหรับการเก็บรักษาหนังสือเป็นที่สุด
เหม่ยหลิง 「... ...ไม่ยอมให้ก่อแผ่นดินไหวหรอก
เพียงเท่านี้เกนโซวเคียวก็จะได้รับการปกป้องแล้ว !」
พาเช่ 「แล้ว ?
จะหลับไปจนถึงเมื่อไหร่กันนะ ? เจ้าบ้านี่」
ซาคุยะ 「ตอนที่ฉันรู้สึกตัวก็เห็นนอนหลับอยู่ข้างนอกแล้วล่ะค่ะ
คิดว่าบางทีอาจจะโดนการโจมตีอะไรสักอย่างของศัตรูเข้าไป」
พาเช่ 「หืม---
หรืออาจเป็นเพราะทิ้งไว้ข้างนอกนานเกินไปก็เลยเป็นลมแดดหรืออะไรสักอย่างล่ะมั้ง」
ซาคุยะ 「ถ้างั้นจะให้ไปเอาผ้าขนหนูชุบน้ำเย็นมาไหมคะ ?」
พาเช่ 「ของพรรค์นั้นไม่จำเป็นหรอก, ยัยนี่ก็เป็นโยวไคนะ」
เหม่ยหลิง 「... ...ว่าไงนะ ?
แกคือบอสใหญ่ที่แท้จริงงั้นเหรอ ? ไทไซเซย์คุง สินะ !」
ซาคุยะ 「ไทไซเซย์คุงคืออะไรเหรอคะ ?」
พาเช่ 「ไทไซเซย์คุง... ...?
อืม--- เหมือนกับว่าเคยได้ยินมาจากใครสักคนเมื่อกี้นี้นะ」
เหม่ยหลิง 「งั้นก็ดี, เตรียมรับมือ !
คนที่ยังต่อสู้ได้เหลือแต่ฉันคนเดียวแล้ว」
พาเช่ 「อ้อ จะว่าไปแล้วก็ได้ยินมาจากยัยนี่นั่นแหละ
บอกว่าเห็นไทไซเซย์คุงอยู่ข้างนอก อะไรทำนองนั้น」
ซาคุยะ 「หรือว่าจะโดนเจ้านั่นโจมตีจนไม่ฟื้นกันแน่นะ... ...」
พาเช่ 「หึ, จะเป็นยังไงกันนะ
ก็แค่พยายามมากเกินไปจนเหนื่อยแล้วหลับไปไม่ใช่เหรอ ?
ที่สำคัญ มีของพรรค์นี้ตกอยู่ในที่ทำงานเสียด้วยสิ」
ซาคุยะ 「อ้อ การ์ตูนแอ๊คชั่นของพวกเทนกุสินะคะ ?」
พาเช่ 「เนื้อเรื่องง่ายๆว่า เจ้านี่คือโยวไคชั่วที่แปลงร่างให้ตัวเองมีรูปลักษณ์เหมือนกับคนใกล้ตัวในเกนโซวเคียว แล้วบุกโจมตีมาครั้งแล้วครั้งเล่าน่ะ」
เหม่ยหลิง 「บัดซบ !
แข็งแกร่งเหลือเกิน---」
พาเช่ 「ดูยังไงก็แค่กำลังคึกเพราะฝันว่าได้สู้กับศัตรูหลังจากอ่านเจ้านี่น่ะนะ」
ซาคุยะ 「หืม--- ดีจังเลยนะคะ ความฝันเนี่ย
จะว่าไป พูดถึงพวกเทนกุแล้ว... ...
รู้เรื่อง Bazaar ของพวกกัปปะในหนังสือพิมพ์หรือยังคะ ?」
พาเช่ 「เห็นแล้วล่ะ เห็นแล้ว
ที่มีตุ๊กตาขนาดยักษ์ที่ชื่อว่าฮิโซวเทนโซะคุเป็นหัวข้อสินะ」
ซาคุยะ 「กำลังคิดว่าจะเอาไปให้คุณหนูอ่านน่ะค่ะ
ท่านแพชูลี่คิดเห็นว่าอย่างไรบ้างคะ ?」
พาเช่ 「แน่นอน ตั้งใจว่าจะไปอยู่แล้ว
ต้องรีบไปก่อนที่คนอื่นจะคว้าของดีๆไปหมด」
ซาคุยะ 「ถ้างั้นก็ต้องทำอะไรสักอย่างกับการเฝ้าบ้านแล้ว... ...」
เหม่ยหลิงถูกตีจนตื่นขึ้นมา เลยรู้สึกเขินอายยกใหญ่
จากนั้นก็ถูกใช้ให้เฝ้าบ้านตามเคย
เธอจึงเอาการ์ตูนแอ๊คชั่นมาอ่านฆ่าเวลา
ถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้วเธอจะถูกปลุกขึ้นมาก่อนที่จะเอาชนะไทไซเซย์คุงได้ในความฝัน
แต่เธอก็ยังรู้สึกกังวลเล็กน้อยอยู่ในใจ
เพราะเรื่องที่เธอเห็นสิ่งที่น่าจะเป็นไทไซเซย์คุงนั้นเป็นความจริง, ไม่ใช่ความฝัน
โยวไคที่เลวทรามต่ำช้าที่สุดซึ่งไม่อาจเอาชนะได้แม้แต่ในความฝัน
เหม่ยหลิงผู้ถูกบังคับให้ถอนทัพออกมาจากแนวหน้า
ไม่สามารถนึกภาพออกว่ารูปร่างหน้าตาของมันในความฝันเป็นอย่างไร
สักวันหนึ่งคงมีศัตรูที่น่ากลัวเช่นนั้นปรากฏตัวออกมา
เมื่อมันปรากฏตัวออกมาแล้ว, โยวไคในเกนโซวเคียวจะผนึกกำลังกันเข้าต่อสู้หรือเปล่านะ
ส่วนเหม่ยหลิงยังคงยืนยันเช่นเดิมอีกครั้งว่า... ฉันจะออกไปสู้ที่แถวหน้าสุดเพื่อทุกคน
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
