東方文花帖 ～ Bohemian Archive in Japanese Red.
โทวโฮวบุนคะโฉว (บันทึกอักขระบุปผาแห่งตะวันออก) ～ บทความแหกกฎในสมุดญี่ปุ่นปกแดง
.........................................................................................................................................................................................
「ฉบับพิเศษแห่งสายลม」
หมายเหตุ : ภาพที่นำมาใช้ประกอบในที่นี้ เป็นเพียงภาพตัวอย่างที่มีขนาดเล็กเท่านั้น
หากต้องการรับชมอย่างเต็มรูปแบบ
ท่านสามารถหาซื้อหรือสั่งซื้อหนังสือโทวโฮวบุนคะโฉว ได้ที่ร้านหนังสือญี่ปุ่นทั่วประเทศ อาทิเช่น ร้านคิโนะคุนิยะ ร้านโตเกียวโด
หรือดาวน์โหลดได้ที่ ลิงค์นี้
「ฉบับพิเศษแห่งสายลม」
เรื่อง : ZUN
ภาพ : ฮานิวะ
มาริสะ 「อะไรกัน」
มาริสะ 「อ้างว่าร้อน แล้วเอาแต่อู้เลยนี่นา」
เรย์มุ 「เฮ้อ----- เวลาพักไง เวลาพัก ... เวลาของว่างยามบ่ายสาม」
มาริสะ 「เอาแต่ทำอย่างนี้ตลอดเดี๋ยวก็ทำความสะอาดไม่เสร็จสักทีน่ะสิ」
เรย์มุ 「แล้วความจำเป็นที่จะต้องรีบทำให้เสร็จน่ะ มันอยู่ที่ไหนรึ ?」
เรย์มุ 「เย็นไว้แล้วจะดีเอง เย็นไว้」
(มาริสะสังเกตเห็นหนังสือพิมพ์)
มาริสะ 「ฉบับพิเศษ ? อะไรกันล่ะเนี่ย」
เรย์มุ 「หนังสือพิมพ์ฉบับพิเศษที่อีกาบินแจกไปมาเมื่อตะกี้น่ะสิ」
มาริสะ 「ฉบับพิเศษเนี่ย มันเป็นของที่เอามาแจกให้แต่ละบ้านแต่ละเรือนเหมือนหนังสือพิมพ์ปกติเหรอ ? ... ช่างใจเย็นจริงน้า～」
เรย์มุ 「เย็นไว้แล้วจะดีเองไงล่ะ ... พวกฉบับพิเศษเนี่ยยังไงซะก็ไม่ตีพิมพ์เรื่องราวอะไรใหญ่โตอยู่แล้วนี่」
มาริสะ 「ไหนไหน ดูซิ ?」
มาริสะ 「ฟ้าผ่าถี่ยิบ ... โยวเซย์จู่โจมบ้านเรือน」
มาริสะ 「การบินก่อนสิ้นฤดูฝนคือการเตือน... ...?」
มาริสะ 「อะไรวะเนี่ย สิ้นฤดูฝนมันผ่านไปตั้ง 1 สัปดาห์แล้วนะว้อย ... มันเป็นฉบับพิเศษตรงไหนกันน่ะ」
อายะ 「ฉบับพิเศษจ้า-----」
อายะ 「บ่อเกิดความจริงอันแน่แท้และรวดเร็วที่สุดในเกนโซวเคียว 『หนังสือพิมพ์บุนบุนมารุ』ฉบับพิเศษจ้า-----」
อายะ 「ถ้าไม่ได้อ่านเจ้านี่ล่ะก็ จะไม่มีวันพรุ่งนี้สำหรับคุณนะ-----」
ผู้สื่อข่าวมายาแห่งจารีต
ชาเมย์มารุ อายะ
อายะ 「เอาล่ะ ... เท่านี้ก็แจกเสร็จไปเป็นส่วนมากแล้วล่ะนะ」
อายะ 「ฉบับพิเศษของวันนี้ ถ้าได้ผลดีตามคาดล่ะก็เยี่ยมเลย ทีนี้งานแข่งใหญ่ประจำปีนี้ก็จะ... ...」
อายะ 「ผลการแจกฉบับพิเศษเอาไว้ตรวจสอบทีหลัง... ...」
อายะ 「ถ้าคิดจะเขียนบทความลงหนังสือพิมพ์ฉบับปกติด้วย ก็ต้องเพิ่มข้อมูลในคลังให้มากขึ้นซะด้วยสิ」
มาริสะ 「เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ! มีขโมยบุกเข้าคฤหาสน์มารแดงล่ะ !」
เรย์มุ 「เย็นไว้แล้วจะดีเอง」
มาริสะ 「ง่ะ」
มาริสะ 「เอาแต่อู้จริงๆเลยน้า」
เรย์มุ 「แล้ว ?」
เรย์มุ 「ขโมยที่ว่าล่ะ ?」
มาริสะ 「นี่ไง ดูสิ บทความในหนังสือพิมพ์นี่ ... มันว่าขโมยขึ้นคฤหาสน์มารแดงน่ะ」
เรย์มุ 「ขโมยอะไรไปกันนะ... ...」
เรย์มุ 「... ...อ๊ะ」
เรย์มุ 「ไอ้นี่น่ะ ดูยังไงคนร้ายมันก็คือเธอนี่นา」
มาริสะ 「อ้าว ? งั้นหรอกเหรอ ? จำไม่เห็นได้เลยแฮะ」
เรย์มุ 「จะอ้างว่าเป็นเพราะร้อน ก็เลอะเลือนเกินไปหน่อยนะ」
เรย์มุ 「มีลงไว้กระทั่งรูปถ่ายสถานที่เกิดเหตุด้วยเนี่ย」
(พาดหัว : หัวขโมยยกเค้าต่อเนื่องกลางฤดูร้อน !! ประสบความสำเร็จในการจับภาพ ณ สถานที่เกิดเหตุ !!)
เรย์มุ 「แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ การถ่ายรูปคนร้ายอย่างนี้มัน... ... ... มาริสะก็สมเป็นมาริสะน่ะนะ แต่นักข่าวคนนี้ก็"เหลือเกิน"จริงๆน้า～」
มาริสะ 「เย็นไว้แล้วจะดีเองไม่ใช่เรอะไง」
อายะ 「แหม กำลังตื่นเต้นเร้าใจไปกับบทความในหนังสือพิมพ์ของฉันเหรอคะ ?」
อายะ 「ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงที่ติดตามอ่านเป็นประจำค่ะ」
เรย์มุ 「นินทาถึงนักข่าว"เหลือเกิน", นักข่าว"เหลือเกิน"ก็โผล่มาทันที」 (ล้อสำนวนญี่ปุ่น "พอนินทาก็โผล่มาทันที")
เรย์มุ 「วันนี้มีธุระอะไรรึ」
อายะ 「วันนี้มารวบรวมความคิดเห็นเกี่ยวกับฉบับพิเศษที่ทดลองแจกเมื่อวานน่ะค่ะ」
เรย์มุ 「ฉบับพิเศษ ? ... อ๋อ------กระดาษหนังสือพิมพ์เมื่อวานสินะ」 (กระดาษหนังสือพิมพ์ หมายความว่า ไม่มีค่าอะไรเลย)
อายะ 「ไม่ใช่กระดาษหนังสือพิมพ์ค่ะ หนังสือพิมพ์ต่างหากค่ะ」
เรย์มุ 「ไอ้นั่นมันเป็นฉบับพิเศษตรงไหนน่ะ ? บทความก็เก่า เนื้อหาก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องรีบแจ้งให้ทราบ」
เรย์มุ 「จะว่ากระตุ้นเตือนภัยก็ไม่ได้เพราะมันผ่านไปแล้ว ... ไม่เห็นมันจะมีความหมายอะไรเลยนี่น้า～」
อายะ 「อยากลองทำของอย่างพวก"ฉบับพิเศษ"ออกมาน่ะค่ะ」
เรย์มุ 「งั้น ก็ช่วยไม่ได้น้า」
มาริสะ 「อย่างงั้นเองเหรอ ?」 (มาริสะสังเกตเห็นว่าอีกาจะฉกขนม)
มาริสะ 「แต่ว่าพวกฉบับพิเศษเนี่ย ปกติจะออกมาก็ต่อเมื่อเกิดเรื่องที่ผิดแผกไปจากสามัญสำนึกของสังคม และอาจก่อให้เกิดผลเสียต่อสังคมนี่นะ」
มาริสะ 「ไม่ใช่ของที่นึกอยากจะออกก็จะออกมาได้สักหน่อย」 (มาริสะเริ่มแกล้งอีกา)
อายะ 「แต่ว่าเกนโซวเคียวแห่งนี้ไม่มีเหตุร้ายรุนแรงแบบนั้นเกิดขึ้นนี่คะ」
เรย์มุ 「ค่อยเป็นค่อยไปเถอะ」
มาริสะ 「แต่ถ้ามีเหตุร้ายรุนแรงเกิดขึ้นบ่อยๆก็น่าสนใจดีนะ」 (อีกาไม่ยอมแพ้)
เรย์มุ 「จะว่าไป ... ทำไมไม่เอาวีรกรรมของฉันไปเขียนบทความล่ะ ?」
อายะ 「แบบว่า----- ฉันเขียนแต่ความจริงเท่านั้นค่ะ」 (แอบแซวเรย์มุ)
มาริสะ 「วีรกรรม ? ไอ้ที่จัดงานฉลอง 10 วันต่อเนื่องน่ะเหรอ ?」 (กำลังจะกินขนม)
เรย์มุ 「11 วันย่ะ」
(อีกาคาบไปแดก)
เรย์มุ 「เอ๊ย ไม่ใช่เรื่องนั้น หมายถึงเรื่องที่คลี่คลายเหตุการณ์ดอกไม้บานผิดปกติได้อย่างรวดเร็วต่างหาก」
อายะ 「เรื่องฤดูใบไม้ผลิปีนี้... ฉันไม่ได้เก็บข้อมูลเบื้องลึกเบื้องหลัง เลยเขียนบทความไม่ได้ค่ะ」
เรย์มุ 「ก็ฉันมัวแต่พยายามต่อสู้จนไม่มีใครสังเกตเห็นเลยนี่นา」
มาริสะ 「เอาเถอะน่า ยังไงซะก็เป็นเรื่องโกหกทั้งเพอยู่แล้ว」
มาริสะ 「เรย์มุน่ะ อู้งานอย่างใจเย็นด้วยอารมณ์แบบนี้ทุกวันนั่นล่ะ」
เรย์มุ 「... (= =; 」
เรย์มุ 「จะว่าไปแล้ว ทำไมจู่ๆถึงนึกอยากออกฉบับพิเศษทั้งๆที่ไม่มีเหตุร้ายอะไรล่ะ」
อายะ 「นั่นน่ะ เป็นเพราะครั้งนี้จะมีงานแข่งหนังสือพิมพ์ครั้งใหญ่ในหมู่เทนกุน่ะค่ะ」
(มาริสะใช้ไม้กวาดคู่ตบตีกับอีกา แถมร้องชื่อท่าว่า ดาบหกภพ「มุ่งมั่นชั่วนิรันดร์」 ซึ่งเป็นท่าของโยวมุด้วย)
มาริสะ 「งานแข่งใหญ่ ? แข่งฟาดดั้งจมูกเทนกุด้วยม้วนกระดาษหนังสือพิมพ์เหรอ ?」 (ฉึก ! อีกาเล่นทีเผลอ)
อายะ 「แข่งกันที่ปริมาณการตีพิมพ์ค่ะ เป็นงานที่จัดเป็นธรรมเนียมทุกปีเลยนะคะ」
อายะ 「ฉันน่ะ เอาแต่แพ้มาตลอด เพราะงั้นปีนี้เลยอยากจะชนะให้ได้... ...」
(มาริสะ 「เฮ้ย-----!! แกจิกจริงๆเลยเรอะ」)
อายะ 「เพราะฉะนั้น ก็เลยคิดว่าน่าจะให้ทุกคนรู้จักหนังสือพิมพ์ของฉันยิ่งขึ้น เลยออกฉบับพิเศษมาน่ะค่ะ」
เรย์มุ 「... ...」
มาริสะ 「... ...」
อายะ 「ฉบับพิเศษน่ะ หมายถึงหนังสือพิมพ์เฉพาะกิจที่แม้แต่คนไม่รับหนังสือพิมพ์ก็ยังถูกบังคับให้อ่านนี่คะ ?」
เรย์มุ 「มันก็ตรงประเด็นอยู่หรอก」
เรย์มุ 「มันก็ตรงประเด็นอยู่หรอก-----」 (ลำบากใจ พูดไม่ออก)
มาริสะ 「แต่มันต้องผิดแหงเลยว่ะ」 (พูดแทนให้เลย)
(END)
.........................................................................................................................................................................................
กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้
BAiJR - Aya
