東方文花帖 ～ Bohemian Archive in Japanese Red.
โทวโฮวบุนคะโฉว (บันทึกอักขระบุปผาแห่งตะวันออก) ～ บทความแหกกฎในสมุดญี่ปุ่นปกแดง
.........................................................................................................................................................................................
ฤดูกาลที่ 120 เดือนจันทรคติที่ 11 วันที่ 2
สหพันธ์เขากระต่ายประท้วงการจัดงานเลี้ยงของศาลเจ้า
กระต่ายหม้อไฟเป็นเรื่องที่ทำกันทุกปี, มิโกะกล่าว
(ป้ายในรูปเขียนว่า "รณรงค์กวาดล้างการกินเนื้อกระต่าย" "ต่อต้าน!" "เดรัจฉาน!" "ประณาม!")
เดือน ◯ วันที่ ◯, สหพันธ์เขากระต่ายประท้วงการนำกระต่ายมาใช้เป็นวัตถุดิบทำหม้อไฟในงานเลี้ยงของศาลเจ้า
ทางด้านศาลเจ้าได้ตอบแก่ผู้ประท้วงว่า 「ก็ใช้อยู่นี่ไง ? ก็มันเป็นกระต่ายหม้อไฟนี่นา」, การเจรจาจึงดำเนินต่อไปบนเส้นขนาน
เรื่องเริ่มต้นจากการที่โยวไคกระต่ายได้บุกกรูกันเข้าไปในงานเลี้ยงของศาลเจ้า
เมื่อค้นพบและได้ทานหม้อไฟที่น่าอร่อยเข้าไป ก็พิสูจน์ได้ว่าเนื้อในหม้อนั้นคือเนื้อกระต่าย
จึงได้นำเรื่องนี้ไปรายงานต่อผู้นำแห่งสหพันธ์เขากระต่าย, เรย์เซน อุดองเกอิน อินาบะ (กระต่าย)
「ไม่นึกเลยว่าจะเอาเนื้อกระต่ายมาใช้เป็นวัตถุดิบทำหม้อไฟ
เราจะยอมให้เรื่องป่าเถื่อนแบบนี้ดำเนินต่อไปอย่างนั้นหรือ
พวกเราสหพันธ์เขากระต่ายจะสู้ต่อไป จนกว่าเนื้อกระต่ายจะหมดสิ้นไปจากโต๊ะอาหาร」 (เรย์เซน)
ทางฝ่ายศาลเจ้าก็ว่า
「ตรงไหนของเนื้อกระต่ายที่มันป่าเถื่อนกันน่ะ
คนเค้าก็กินกันเป็นปกติธรรมดามาแต่ไหนแต่ไรแล้วไม่ใช่รึไง
หรือจะบอกว่ากระต่ายมันป่าเถื่อน ?
อย่างนี้พวกที่อยู่แถวๆนี้ที่วิ่งไปมาอย่างไร้ความหมายในท้องทุ่งก็ป่าเถื่อนกันหมดเลยล่ะสิ」 (เรย์มุ)
ไม่มีท่าทีว่าจะเลิกใช้เนื้อกระต่ายเลย
สหพันธ์เขากระต่ายนั้นเป็นกลุ่มกระต่ายที่เชื่อเรื่องดินแดนในอุดมคติของกระต่ายซึ่งเชื่อมโยงเหล่าโยวไคกระต่ายโลกเข้าด้วยกัน
โดยยกให้กระต่ายจันทรา เรย์เซน อุดองเกอิน อินาบะ เป็นผู้นำสหพันธ์
ผู้รับผิดชอบดูแลกระต่ายโลกธรรมดาที่ไม่ได้เป็นโยวไคคือ ผู้บริหาร อินาบะ เทอิ (กระต่าย)
ผู้บริหารเทอิ ได้กล่าวดังนี้
「กระต่ายธรรมดาน่ะนะ
จะถูกกินเข้าไปบ้างนิดหน่อยก็คงช่วยไม่ได้หรอกー, เพราะมนุษย์มันตะกละตะกลามกินได้ทุกอย่างที่ขวางหน้า
ถ้าอยากให้มนุษย์ไม่จับกินล่ะก็ ต้องทำตัวให้น่ารักมากขึ้นมากขึ้นกว่านี้
เพราะถ้าน่ารักก็จะไม่กิน จริงมั้ย ?」 (เทอิ)
ผู้บริหารมุ่งเน้นไปที่วิธีการป้องกันตัวของกระต่ายมากกว่าที่จะทำอะไรกับมนุษย์
เห็นได้ชัดว่าแม้แต่ภายในสหพันธ์เขากระต่ายเองก็มีทัศนคติที่ไม่ลงรอยกัน
กระต่ายทั่วๆไปจะมีทัศนคติเอนเอียงไปทางฝั่งใดก็มิอาจทราบได้
ปัจจุบัน ทั้งสองฝ่ายได้ยอมรับในข้อตกลงประนีประนอม, โดยในงานเลี้ยงของศาลเจ้าครั้งใดที่มีกระต่ายหม้อไฟ จะมีนกหม้อไฟด้วยเสมอ
(ชาเมย์มารุ อายะ)
Tips :
- เขากระต่าย มาจากคำของศาสนาพุทธที่ว่า "ขนเต่าเขากระต่าย" (ขนของเต่า กับ เขาของกระต่าย)
ซึ่งมีความหมายถึง สิ่งที่ไม่มีตัวตนอยู่จริง สิ่งที่เป็นไปไม่ได้
.........................................................................................................................................................................................
พาชมสถานที่ขึ้นชื่อแห่งเกนโซวเคียว
-----------------------------------------------------------------------------------------
**เรือนนิรันดร์
ป่าไผ่อันไพศาลที่มีทัศนวิสัยแย่เพราะมีแต่หมอกปกคลุมอยู่เสมอ
ต้นไผ่ไม่ใช่พืชที่จะเติบโตขึ้นมาเป็นจุดสังเกตได้ง่ายและรวดเร็ว
ดังนั้น หากได้หลงทางในป่าไผ่แห่งนี้ ก็จะแทบไม่มีวันไปถึงจุดหมายได้เลย
ภายในส่วนลึกของป่าไผ่แห่งนี้ เป็นที่รู้จักกันว่ามีคฤหาสน์โบราณขนาดใหญ่ตั้งอยู่โดยหลบเลี่ยงสายตาผู้คน
คฤหาสน์โบราณที่ถูกขนานนามว่า เรือนนิรันดร์ แห่งนี้
เชื่อกันว่าเป็นคฤหาสน์ญี่ปุ่นที่คงอยู่สืบทอดมาตามจารีตประเพณีแต่โบราณกาลโดยคงสภาพเดิมซึ่งไม่มีริ้วรอยให้ตำหนิเลยแม้แต่น้อย
ราวกับมิได้เปลี่ยนแปลงไปสมดังคำว่า นิรันดร์
ครั้นเมื่อเข้าเยี่ยมเยียนเรือนนิรันดร์ จะพบว่าภายในนั้นมืดสลัวด้วยเพราะรับแสงเข้ามาในระดับต่ำสุดเพียงแค่เท่าที่จำเป็นต่อดวงตา
และมิได้ยินเสียงอื่นใดนอกจากใบไผ่ต้องลม
มิอาจรู้ได้ว่ากลางคืนหรือกลางวัน มิอาจรู้ได้ว่ามีคนหรือไร้คน
ราวกับถูกภาพหลอนให้หลงลืมว่าเวลาและประวัติศาสตร์กำลังคืบหน้าไป
แม้เป็นเกนโซวเคียวที่อึกทึกวุ่นวายอยู่ทุกที่ทุกเวลา
แต่ก็ยังมีสถานที่ซึ่งสงบเงียบอย่างเรือนนิรันดร์ซึ่งได้รับการคุ้มครองจากป่าไผ่อยู่
เชื่อกันว่า เหตุวิปลาสแบบใดก็มิอาจเปลี่ยนแปลงที่แห่งนี้ได้
เพราะว่าเมื่อได้อยู่ที่นี่แล้วจะรู้สึกเหมือนกับว่าผิดกิจวัตรออกไปตั้งแต่แรกเริ่มอาศัย
เหตุวิปลาสเป็นสิ่งผิดกิจวัตร, เป็นสิ่งที่เหมือนกับจุดเปลี่ยนของชีวิตประจำวัน
คงทราบกันดีว่ายามที่ผิดกิจวัตรนั้นเวลาจะหยุดเดินลง
ประวัติศาสตร์นั้นเป็นสิ่งที่บันทึกสภาพการเดินของเวลาของยามกิจวัตรและยามผิดกิจวัตร
การที่สามารถบอกว่าเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์เกิดขึ้นเมื่อใดด้วยหนึ่งคำได้นั้น ก็ไม่มีเหตุผลใดอื่นนอกเสียจากเวลาได้ถูกหยุดเอาไว้
สิ่งพิสูจน์ก็คือ กิจวัตรประจำวันเกิดขึ้นเมื่อใดนั้นไม่อาจบอกได้ด้วยหนึ่งคำ
เรือนนิรันดร์คงอยู่ได้ด้วยความผิดกิจวัตรนั้น
กระต่ายจันทราที่อาศัยในคฤหาสน์ และเครื่องประดับจากดวงจันทร์
ทั้งหมดล้วนเป็นสิ่งผิดกิจวัตร จึงปฏิเสธการขับเคลื่อนเวลา
ด้วยสาเหตุดังกล่าว เจ้าแห่งคฤหาสน์นี้จึงตั้งชื่อมันว่า เรือนนิรันดร์
ท่านที่อยากลองสัมผัสรสชาติความรู้สึกผิดกิจวัตร ลองหาโอกาสมาเยี่ยมเยือนที่นี่ดูก็ไม่เลว
ทว่า นั่นเป็นเรื่องที่จะเกิดขึ้นได้ ก็ต่อเมื่อมาถึงที่นี่ได้โดยไม่หลงทาง
(ชาเมย์มารุ อายะ)
Tips :
- เพื่อความเข้าใจง่าย จะขออธิบายเพิ่มเติมจากบทพรรณนา
เวลาหยุดลง หมายถึง การที่เหตุการณ์ผิดกิจวัตรจบสิ้นลง และเวลาของเหตุการณ์นั้นก็จะถือว่าหยุดลง
เมื่อเราเอ่ยชื่อเหตุการณ์นั้น ก็จะสามารถรำลึกถึงเหตุการณ์นั้นได้ทั้งหมดด้วยคำ(ชื่อ)เพียงคำเดียว
ในทางกลับกัน กิจวัตรประจำวันนั้นยังคงเกิดขึ้นเรื่อยไป ไม่สิ้นสุด เวลาจึงเดินต่อไปเรื่อยๆ
เราจึงไม่สามารถระบุได้ว่ากิจวัตรประจำวันเกิดขึ้น(และจบลง)เมื่อใด เพราะมันยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆนั่นเอง
แต่หากต้องการจะระบุแค่กิจกรรมหนึ่งในกิจวัตรประจำวันว่าเกิดขึ้นเมื่อใด เราต้องระบุชื่อกิจกรรมและวันเวลาลงไป ซึ่งก็จะเกินหนึ่งคำนั่นเอง
.........................................................................................................................................................................................
อายะ 「สุดท้ายก็ตกลงกันว่าให้มีนกหม้อไฟด้วยสินะคะ
โดยสถานะของฉันเองก็พูดยากเสียด้วย」
อุดองเกะ 「พูดไปเท่าไหร่ก็ไม่ฟังเลย
พวกมนุษย์มันหัวแข็งจริงๆ」
อายะ 「เป็นเพราะมิโกะนั่นทำหน้าแบบนั้นแถมไม่ยอมอ่อนข้อสินะคะ」
อุดองเกะ 「จารีตประเพณีบ้างล่ะ ขนบธรรมเนียมบ้างล่ะ, ยึดติดกับของพรรค์นั้นเกินไปแล้ว
ถึงไม่กินกระต่าย ก็ยังมีของกินอย่างอื่นอีกตั้งเยอะแท้ๆ」
อายะ 「อย่างเช่น หัวมัน, เห็ด หรือผักป่า สินะคะ」
อุดองเกะ 「หรืออย่างพวก นก」
อายะ 「จงใจพูดสินะคะ ? คงคิดว่าฉันเป็นนกแน่เลย」
อุดองเกะ 「แล้วไม่ใช่เหรอ ?」
อายะ 「จะว่าถูกก็..
ก็ถูกค่ะ !」
อุดองเกะ 「ถ้าเป็นนกล่ะก็ กินเข้าไปเยอะแค่ไหนก็จะไม่ว่าเลย
อย่างนกย่างเนี่ยยอมรับได้」
อายะ 「เปลี่ยนหัวข้อดีกว่า, ทำไมคุณถึงเรียกว่าสหพันธ์เขากระต่ายล่ะคะ ? กระต่ายไม่มีเขานี่คะ ?」
อุดองเกะ 「เพราะว่าไม่มี จึงเป็นอุดมคติไปตลอดกาล
ความหมายก็คือ กลุ่มของกระต่ายผู้ไม่เคยพอใจในปัจจุบันและมีความทะเยอทะยานอยู่เสมอไงล่ะ」
อายะ 「อย่างนั้นเองเหรอคะ
ทีแรกฉันเข้าใจผิดว่าเป็นกลุ่มที่เอาแต่พูดเรื่องน่ารำคาญอะไรแบบนั้นเสียอีกนะคะเนี่ย」
อุดองเกะ 「พรุ่งนี้เป็นนกหม้อไฟสินะ」
อายะ 「ว่าแต่ทำยังไงถึงได้สามารถประนีประนอมกันได้ด้วยการทำนกหม้อไฟเหรอคะ」
อุดองเกะ 「ไม่มีอะไรให้กินน่ะสิ」
อายะ 「เอ๋, เข้าร่วมงานเลี้ยงด้วยเหรอคะ」
อุดองเกะ 「เพราะเข้าไปร่วมงานเลี้ยงแล้วไม่มีของกิน ก็เลยประท้วงน่ะ」
อายะ 「อย่างกับว่าประเด็นในการประท้วงมันคลาดเคลื่อนไปเลยแฮะ... ...」
อุดองเกะ 「ไม่ว่าใครก็ไม่ชอบงานเลี้ยงที่ไม่มีของกินจริงมั้ย
หรือว่าเธอกินแค่เหล้าอย่างเดียวก็พอ ?」
อายะ 「ขึ้นอยู่กับอารมณ์ร่วมและเหล้าค่ะ
แต่ลองได้ดื่มเหล้าแล้วก็อยากได้กับแกล้มค่ะ」
อุดองเกะ 「แต่ว่าเทอิเป็นคนรับผิดชอบดูแลพวกกระต่ายโลก ดังนั้นถ้าเด็กคนนั้นบอกว่า "ช่วยไม่ได้นะ" ก็จบแค่นั้น」
อายะ 「กระต่ายเนี่ย มีจิตสำนึกเรื่องเพื่อนพ้องต่ำกว่าที่คิดนะคะ」
อุดองเกะ 「เด็กคนนั้นเย็นชาเป็นพิเศษน่ะ」
อายะ 「แล้วคุณเป็นแบบไหนเหรอคะ ?」
อุดองเกะ 「ฉันน่ะ เป็นกระต่ายจันทราเพียงหนึ่งเดียวเพราะฉะนั้นー
ฉันไม่มีจิตสำนึกเรื่องเพื่อนพ้องถึงขนาดนั้นหรอก」 (คงนึกถึงเรื่องที่ทิ้งเพื่อนหนีมาที่โลก)
อายะ 「แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังก่อตั้งสหพันธ์เขากระต่ายนี่คะ ?
ฉันว่าการทำตัวเย็นชาไร้จิตสำนึกเรื่องเพื่อนพ้องอะไรทำนองนั้นไม่ดีนะคะ」
อุดองเกะ 「ก็แหม～, พวกกระต่ายโลกมันไม่ค่อยฟังที่ฉันพูดเลยนี่นาー」
อายะ 「เป็นผู้นำที่สุดยอดจริงๆค่ะ」
อุดองเกะ 「ก็กระต่ายจันทรามีแค่ฉันคนเดียว, ส่วนกระต่ายโลกที่เข้าใจภาษามนุษย์ก็มีน้อยเหลือเกิน... ...」
อายะ 「มันก็น่าจะเป็นอย่างนั้นอยู่ล่ะค่ะ แต่ก็ยังอุตส่าห์คิดและสร้างสหพันธ์ขึ้นมาจนได้นี่คะ」
อุดองเกะ 「เรื่องสหพันธ์ก็ตัดสินใจกับเทอิแค่สองคน
แต่พวกกระต่ายน่ะฟังแต่คำสั่งของเทอิคนเดียว ก็เลยปล่อยให้เด็กคนนั้นจัดการไปน่ะ」
อายะ 「งั้นเหรอคะ
จะว่าไปแล้ว คุณเทอิเค้าเป็นใครกันแน่เหรอคะ ?」
อุดองเกะ 「ดูเหมือนจะควบคุมเหล่ากระต่ายมาตลอด ตั้งแต่ก่อนที่ฉันจะตกมาสู่พื้นโลกน่ะนะ... ...? ฉันไม่รู้รายละเอียดสักเท่าไหร่」
อายะ 「คุณก็ยังจะเอากระต่ายที่น่าสงสัยสุดหยั่งคาดแบบนั้นมาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาได้นะคะ」
 |
เรย์เซน อุดองเกอิน อินาบะ กระต่ายจันทรา ผู้หนีออกมาจากดวงจันทร์เมื่อมนุษย์โลกเริ่มรุกราน ม่านตาสีแดงของเธอนั้นจะชักจูงมนุษย์ให้คลุ้มคลั่ง ผลงานการแสดง : 『東方永夜抄』 |
.........................................................................................................................................................................................
กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้
