東方文花帖 ～ Bohemian Archive in Japanese Red.
โทวโฮวบุนคะโฉว (บันทึกอักขระบุปผาแห่งตะวันออก) ～ บทความแหกกฎในสมุดญี่ปุ่นปกแดง
.........................................................................................................................................................................................
ฤดูกาลที่ 119 เดือนจันทรคติที่ 6 วันที่ 3
ตุ๊กตาฟางจำนวนมหาศาลบนต้นไม้หลังศาลเจ้า
ขนบธรรมเนียมที่ยังดำรงอยู่ในปัจจุบัน และเทคนิคช่างฝีมือ
เดือน ◯ วันที่ ◯, เปิดโปงเรื่องของตุ๊กตาที่ทำจากฟางจำนวนมหาศาลที่ถูกตอกติดอยู่บนต้นไม้หลายต้นที่ด้านหลังของศาลเจ้า
พิธีกรรมที่สืบทอดกันมาแต่โบราณ โดยใช้ฟางทำให้เป็นรูปร่างมนุษย์ แล้วตอกด้วยตะปูให้ติดกับต้นไม้โดยไม่ให้ผู้ใดพบเห็น
การที่ยังมีคนนำมาปฏิบัติในปัจจุบันนี้นับว่าเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจยิ่งนัก
นอกจากนี้ ตุ๊กตาที่ทำจากฟางก็ถูกประดิษฐ์ขึ้นอย่างประณีตบรรจง เป็นผลงานที่เกิดจากการตกผลึกของเทคนิคช่างฝีมือโดยแท้
ในคราวนี้รู้สึกอยากทำข้อมูลเบื้องลึกของช่างฝีมือผู้สืบสานขนบธรรมเนียมนั้นมาจนปัจจุบัน
เพื่อการนั้น จำเป็นต้องค้นหาช่างฝีมือให้พบเสียก่อน จึงเริ่มสอดส่องเฝ้าดูอยู่ที่ด้านหลังของศาลเจ้า
ผ่านไปสามวัน ในที่สุดก็ปรากฏตัวออกมา ช่างทำตุ๊กตา อลิส มาร์กาทรอยด์ (จอมเวท)
เธอให้ข้อมูลแก่การทำข่าวอย่างกะทันหันของฉันด้วยความยินดี
「ตุ๊กตาฟางนั้นเป็นตุ๊กตาชนิดหนึ่ง
ในขณะที่สร้างมันขึ้นมานั้นจะไม่สามารถละมือได้เลยล่ะ
แล้วเธอคิดว่าตอนไหนที่ตุ๊กตาฟางเปล่งประกายงดงามที่สุดล่ะคะ ?
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านั่นคือ ตอนที่มันถูกตอกเข้ากับต้นไม้นั่นเอง
ดังนั้นฉันจึงแอบมาตอกมันอย่างนี้ไงล่ะ」
ช่างทำตุ๊กตาฟางเริ่มตอกตุ๊กตาฟางเข้ากับต้นไม้
คราวนี้จึงลองถามดูว่า ทำไมเธอจึงคิดจะสร้างสรรค์งานหัตถกรรมพื้นบ้านที่ไม่ค่อยสำคัญอย่างตุ๊กตาฟางขึ้นมา
「ตุ๊กตาฟางน่ะ ว่ากันว่าถ้าทำตามกฎเกณฑ์ที่กำหนดไว้อย่างตายตัวได้สำเร็จล่ะก็ คำสาปก็จะบรรลุผลแก่วิญญาณของผู้ที่เป็นเป้าหมาย
ฉันคิดว่า นี่แหละคือจุดเริ่มต้นของตุ๊กตา
ทำไมตุ๊กตาจึงมีรูปร่างเหมือนมนุษย์น่ะหรือ นั่นก็เพราะมันมีความคล้ายคลึงตามหลักความคิดทางวิชาสาปแช่งไงล่ะ
เมื่อตอกตุ๊กตาฟางด้วยตะปู ก็จะรู้สึกเจ็บปวดที่ตำแหน่งคล้ายกันกับตุ๊กตาฟาง
ถ้าได้ตรวจสอบข้อเท็จจริงมากกว่านี้
น่าจะทำให้การสร้างตุ๊กตาที่เคลื่อนไหวได้ด้วยความคิดของตัวเองซึ่งเป็นเป้าหมายของฉัน ใกล้เป็นความจริงไปอีกก้าวหนึ่ง
อ๊ะ ฉันไม่ได้มีความแค้นกับใครหรอกนะ ไม่มีจริงๆ」
หลังจากกล่าวเช่นนั้น ช่างทำตุ๊กตาก็เริ่มตอกตะปูอีกครั้ง
แม้จะพูดว่าทำไปเพื่อการวิจัย แต่ด้วยท่วงท่าที่แฝงความร้อนแรงและสีหน้าที่น่าหวาดกลัว
จึงไม่ชวนคุยมากไปกว่านี้ และสิ้นสุดการเก็บข้อมูลแต่เพียงเท่านี้
ศิลปะวัฒนธรรมเช่นนี้ค่อยๆสูญหายไปพร้อมกับกระแสของยุคสมัย
ผู้ที่จะสามารถอนุรักษ์วัฒนธรรมเหล่านั้นเอาไว้ได้ มีเพียงโยวไคเท่านั้น หาใช่มนุษย์ที่คิดซ่อนงำอำพรางไม่
นั่นเพราะโยวไคสามารถมีชีวิตอยู่ด้วยตัวคนเดียวได้ยาวนานกว่ามนุษย์ที่เปลี่ยนแปลงยุคสมัยไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อได้เรียนรู้ ก็จะถ่ายทอดความรู้ตามแบบฉบับเดิมนั้นไปได้ง่ายกว่า
เหล่าโยวไคที่ยังมีชีวิตอยู่ในปัจจุบันทุกท่านคะ
มิเพียงแต่เดินไปเรื่อยๆโดยมองอนาคต บางครั้งลองหยุดยืนแล้วหันกลับมามองข้างหลังบ้างสิคะ
(ชาเมย์มารุ อายะ)
.........................................................................................................................................................................................
สวรผัสสะมายา
人形の森
นิงเงียวโนะโมริ (ป่าตุ๊กตา)
(เพลงจาก 『蓬莱人形』)
เพลงที่ให้ความรู้สึกเหมือนได้ค้นพบตัวตนใหม่ของตัวเอง ได้เห็นตัวเองที่ต่างไปจากเดิมนิดหน่อย
หากได้ยินเพียงท่อนอินโทร ก็จะรู้สึกได้ถึงความ Dandy ที่เข้ากับบุหรี่ แต่เมื่อถึงท่อนหลักของเพลงก็จะรู้สึกถึงตัวเองในเวลาปกติ
ในเวลานี้จำได้ว่าเขียนเพลงนี้ขึ้นจากความคิดที่จะสร้างเพลงเจ๋งๆ
ถ้าได้แก้ไขเพลงนี้อีกสักครั้งล่ะก็ สังหรณ์ใจว่ามันจะออกมาเป็นเพลงที่ค่อนข้างเท่เลยทีเดียว
แต่มันยุ่งยากก็เลยปล่อยไว้อย่างนั้น
ภาพมายาที่เพลงนี้แสดงให้เห็นคือ ถนนที่มีฝนตกอย่างเงียบงัน
ใช่แล้ว รู้สึกว่าเป็นเพลงที่ทำให้เกิดภาพหลอนเป็นตัวตนของมนุษย์แปลกหน้าได้
ชื่อเพลง ป่าตุ๊กตา นั้นก็คงมาจากอิมเมจของถนนที่มนุษย์สร้างขึ้นแล้วทรุดโทรมลงไป
ถึงแม้ว่าจะไม่น่าเชื่อถือสักเท่าไหร่ เพราะเป็นเรื่องของตัวเองในสมัยก่อนก็เถอะ... ...
.........................................................................................................................................................................................
อลิส 「ตายแล้ว เห็นด้วยเหรอ ?」
อายะ 「เห็นหมดเลยค่ะ, ข้อมูลก็เก็บไปแล้วค่ะ」
อลิส 「อันที่จริง ระหว่างตอกตุ๊กตาฟาง ต้องไม่ให้ใครเห็นนะ
เพราะงั้นเลยอุตส่าห์เลือกสถานที่และเวลาที่ไม่มีคนนิยมแท้ๆ」
อายะ 「ฉันเฝ้าดูอยู่สามวันเลยล่ะค่ะ」
อลิส 「เพราะอย่างนี้นี่เอง ผลลัพธ์มันเลยออกมาไม่ค่อยดีนัก... ...」
อายะ 「ผลลัพธ์...เหรอคะ ?」
อลิส 「อ๊ะ เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก
แล้ววันนี้มีธุระอะไรเหรอ ?」
อายะ 「ฉันอยากจะเขียนบทความเยี่ยมชมสถานที่ทำงานของช่างฝีมือ และรวมถึงเรื่องที่ไม่ได้ถามในระหว่างเก็บข้อมูลเมื่อวันก่อนน่ะค่ะ
และอาจจะถามข้อมูลยิบย่อยสักเล็กน้อยด้วย แต่ถ้าขอได้ ก็จะขอบคุณเป็นอย่างยิ่งเลยค่ะ」
อลิส 「สถานที่ทำงาน ? ก็ได้อยู่หรอกนะ
ตั้งใจว่าจะจัดบ้านอยู่พอดีแต่ยังไม่ได้ทำเลย ข้าวของมันจะเยอะสักหน่อย เวลาเข้าไปก็ระวังด้วยล่ะ」
อายะ 「... ...ตุ๊กตาเยอะสุดยอดเลยนะคะ
ทำเองทั้งหมดนี่เลยเหรอคะ ?」
อลิส 「ก็ไม่ทั้งหมดหรอก แต่ส่วนใหญ่จะเป็นผลงานของฉันเองน่ะ」
อายะ 「ตอนที่เก็บข้อมูลเมื่อวันก่อนคุยกันเรื่องความคล้ายคลึง...
ฉันว่าตุ๊กตาที่ประดับอยู่ที่นี่ดูคล้ายกับคนที่เป็นเป้าหมายมากกว่าตุ๊กตาฟางอีกนะคะ ?」
อลิส 「คล้ายคลึงน่ะ ไม่ใช่ว่าแค่มีลักษณะภายนอกใกล้เคียงก็เพียงพอ
ยกตัวอย่างเช่น ฉันสร้างตุ๊กตารูปเธอขึ้นมาแล้วชี้ที่ตุ๊กตาตัวนั้น ก็เป็นเพียงแค่การชี้ตุ๊กตาเท่านั้น จริงมั้ย ?
แต่ถ้าชี้ไปที่กระดาษซึ่งเขียนชื่อเธอเอาไว้ แล้วพูดว่า คนคนนี้ ล่ะเป็นยังไง ?
ถึงแม้มันจะเป็นทางอ้อมก็ตาม แต่มันก็คือการชี้ตัวเธอใช่มั้ยล่ะ ?」
อายะ 「อย่างนี้นี่เอง ถ้างั้นในกรณีของตุ๊กตาฟางก็ไม่ใช่การตอกที่ตัวของตุ๊กตาฟาง แต่เป็นการตอกสิ่งที่ตุ๊กตาฟางสื่อความหมายถึง สินะคะ」
อลิส 「แต่ กระดาษที่เขียนชื่อนั้นก็ต้องแนบส่วนหนึ่งของเส้นผมลงไปด้วยน่ะนะ
แล้วก็... ฉันไม่ได้มีความแค้นกับใครหรอกนะ」
อายะ 「ตุ๊กตาฟางพวกนั้นสื่อความหมายถึงใครเหรอคะ ?」
อลิส 「เอาล่ะ ไปที่คำถามต่อไปกันเถอะ」
อายะ 「เข้าใจแล้วค่ะ เข้าใจแล้ว... เพราะงั้นวาง[ค้อนเหล็ก]กับตะปูลงเถอะนะคะ」
อลิส 「ว่าแต่นี่เราคุยกันถึงไหนแล้วเนี่ย ?」
อายะ 「นะ... นั่นสินะคะ
งั้นเกี่ยวกับเรื่องของตุ๊กตาที่เคลื่อนไหวได้ด้วยความคิดของตัวเองที่คุณอลิสเคยบอกว่าเป็นเป้าหมายนั่น มันเป็นของแบบไหนเหรอคะ ?」
อลิส 「เมื่อก่อนเคยพบเห็นอยู่หลายครั้งน้า...
ตุ๊กตาที่คิดได้ด้วยตัวเอง เคลื่อนไหวได้ด้วยตัวเอง
แต่พอคิดจะลงมือสร้างขึ้นมา ไม่ว่าจะทำยังไงก็ยังไม่ได้ผลที่ดีนัก
ถึงมันจะเคลื่อนไหวได้ตามคำสั่งที่ฉันให้ไปในเวลาที่กำหนดก็เถอะ แต่เกินกว่านั้นก็ไม่ค่อยจะ... ....ยังฝึกฝนไม่พอนั่นล่ะนะ」
อายะ 「เคยเห็นตุ๊กตาแบบนั้นจริงๆเหรอคะ ? ตุ๊กตาที่คิดได้ด้วยตัวเอง เคลื่อนไหวได้ด้วยตัวเองเนี่ย」
อลิส 「ใครสร้างขึ้นมาก็ไม่รู้ และสร้างขึ้นมายังไงก็ไม่รู้
แต่มันเคลื่อนไหวได้ด้วยความตั้งใจของตัวเองอย่างแน่นอนเลยล่ะ
ตอนนี้ก็ต้องทำการวิจัยซ้ำไปซ้ำมาไปเรื่อยๆ จนกว่าจะสามารถสร้างตุ๊กตาแบบนั้นขึ้นมาได้ล่ะนะ
ถึงแม้ว่าหนทางมันท่าทางจะยาวไกลก็เถอะ」
อายะ 「ขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่งที่ให้ความร่วมมือในการเก็บข้อมูลวันนี้ค่ะ」
Tips :
- ตุ๊กตาตัวที่อลิสพูดถึงก็คือ เมดิซึ่น เมแลนคอลลี่ ซึ่งปรากฏตัวในเกมครั้งแรกในภาค 9
และตัวเกมภาค 9 นั้นก็วางขายหลังหนังสือเล่มนี้ออกวางแผงเพียงแค่ 3 วันเท่านั้น เป็นคำใบ้ถึงตัวละครใหม่ที่กระชั้นชิดยิ่งนัก
 |
อลิส มาร์กาทรอยด์ แม้ว่าลักษณะภายนอกจะไม่แตกต่างจากมนุษย์ แต่ก็ไม่ใช่มนุษย์ หากแต่เป็นเผ่าพันธุ์ที่ถูกเรียกขานว่า จอมเวท ต่างหาก เธอเป็นนักสะสมเช่นเดียวกับมาริสะ ทำให้ในบ้านเต็มไปด้วยแมจิคไอเทมและตุ๊กตาจำนวนมหาศาลเรียงรายอยู่ ผลงานการแสดง : 『東方妖々夢』 『東方萃夢想』 『東方永夜抄』 |
.........................................................................................................................................................................................
กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้
