東方輝針城 ～ Double Dealing Character.
โทวโฮวคิชินโจว (ปราสาทเข็มทอประกายแห่งตะวันออก) ～ สองบุคลิกสัมพันธ์
.........................................................................................................................................................................................
Main Page
| โยวไคออกอาละวาดก่อความวุ่นวายไปทั่ว อุปกรณ์ที่เคลื่อนไหวได้เองตามอำเภอใจก็โผล่มาให้เห็นมากมาย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ ทั้งพวกเรย์มุและเหล่าโยวไคที่ออกอาละวาดเองก็ไม่เข้าใจเช่นกัน เมฆแห่งความกังวลเริ่มก่อตัวขึ้นบนท้องฟ้าหนาขึ้นเรื่อยๆ เสียงลั่นของสิ่งก่อสร้างขนาดยักษ์ที่โดนกระแสลมแรง เสียงที่ไม่สอดประสานดังก้องไปทั่วเกนโซวเคียว 東方輝針城 ～ Double Dealing Character. |
หน้าเวบ Official หลักของภาคนี้ คือ http://www16.big.or.jp/~zun/html/th14top.html
Online Manual อยู่ที่หน้า http://www16.big.or.jp/~zun/html/th14man/index.html
โดยท่านสามารถดาวน์โหลด Demo และ Patch ของเกมนี้ได้ที่หน้า http://www16.big.or.jp/~zun/html/th14dl.html
ปัจจุบันแพทช์ล่าสุดอยู่ที่ 1.00b ดาวน์โหลดได้ที่ ลิงค์นี้
ส่วนตัวเดโมสำหรับทดลองเล่น (体験版) อยู่ที่เวอร์ชั่น 0.01b ขนาด 160 Mb มีหลายโฮสท์ให้เลือกโหลด
โดยชื่อโฮสท์ดาวน์โหลดนั้นคือ ชื่อของดาบที่มีชื่อเสียงในตำนานญี่ปุ่น เช่น ดาบเมฆาสวรรค์ ดาบมุรามาสะ เป็นต้น
บทเกริ่นจากผู้สร้าง :
โทโฮ Project กระสุนที่สิบสี่ !!
「東方輝針城 ～ Double Dealing Character.」
เป็นเกม Shooting ที่เหล่ามนุษย์ผู้เคยชินกับความสงบสุขได้สนุกสนานรื่นเริงกับการที่ได้ประมือกับโยวไคที่ออกมาอาละวาด
＊เกมนี้มีฉากห่ากระสุนที่รุนแรง, เด็กน้อยและผู้มีอาการแพ้ห่ากระสุน ควรปรึกษาแพทย์
ผู้พัฒนา : เซี่ยงไฮ้อลิสเกนกาคุดัน
จัดจำหน่าย : เซี่ยงไฮ้อลิสเกนกาคุดัน
วางจำหน่าย : (Demo) 26 พฤษภาคม 2013
(Master) 12 สิงหาคม 2013 (งาน Comike 84)
Minimum Requirement :
OS ; Windows Vista/7/8 ที่มีการอินสตอล DirectX 9.0c (เวอร์ชั่น June 2010) ขึ้นไปไว้ในเครื่องแล้ว
CPU ; ที่มีความเร็วสูงพอ
VGA ; การ์ดจอความเร็วสูงที่ตอบสนองต่อ DirectGraphic ระดับ DirectX 9.0c ขึ้นไป และมี VRAM 256 Mb ขึ้นไป
Recommend Requirement :
Sound ; Sound Card ที่ตอบสนองต่อ Direct Sound
อื่นๆ ; จอยแพด, ภูมิคุ้มกันต่อห่ากระสุนในระดับหนึ่ง, จิตใจที่หยิ่งยโส (แนะนำ)
เนื้อเรื่องโดยย่อ : (ตั้งแต่ปมต้นเหตุของเรื่อง จนถึงจบ Extra)
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว บรรพบุรุษของเผ่าคนแคระได้ครอบครองอุปกรณ์ของยักษ์นามว่า "ค้อนนำโชค"
อุปกรณ์ชิ้นนี้สามารถดลบันดาลคำขอใดๆให้เป็นจริง แต่ต้องมีค่าตอบแทนที่สมน้ำสมเนื้อกับพรนั้นๆ
หนึ่งในเผ่าคนแคระได้ขอพรอันยิ่งใหญ่ แต่ค่าตอบแทนของพรนั้นคือการถูกผนึกไว้ในโลกของยักษ์
เผ่าคนแคระจึงหายไปจากประวัติศาสตร์ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ในที่สุดโลกของยักษ์(โลกใต้พิภพ)ก็ถูกปลดผนึก และเชื่อมต่อกับเกนโซวเคียวอีกครั้ง
คิจิน เซย์จา โยวไคเผ่าอามาโนะจาคุจอมหลอกลวง ได้ล่อลวงให้ สุคุนะ ชินเมียวมารุ นำค้อนออกมาใช้
โดยเป้าหมายของพวกเธอคือการเปลี่ยนให้ผู้อ่อนแอเป็นฝ่ายครองอำนาจในโลกนี้ แทนที่เหล่าผู้แข็งแกร่งทั้งหลาย
ค่าตอบแทนของพรดังกล่าวคือการทำให้เหล่าโยวไคที่เคยมีนิสัยเรียบร้อยต่างออกมาอาละวาด
รวมถึงการทำให้เหล่าอุปกรณ์กลายสภาพเป็นภูตสถิตสิ่งของ แล้วเริ่มเคลื่อนไหวตามใจชอบ
เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นมาพักหนึ่งแล้ว แต่เหล่าตัวเอกต่างนิ่งนอนใจเพราะเห็นว่าการที่โยวไคอาละวาดนั้นเป็นเรื่องธรรมดา
แถมอุปกรณ์ที่เคลื่อนไหวเองได้เหล่านี้มันก็สะดวกดีไปอีกแบบ จึงไม่คิดสืบสาวราวเรื่องแต่อย่างใด
กระทั่งเหล่าตัวเอกเริ่มสังเกตว่าโยวไคที่น่าจะทำตัวเรียบร้อยก็ออกมาอาละวาดด้วยเช่นกัน ทำให้พวกเธอรับรู้ถึงความผิดปกติจนได้
เหล่าตัวเอกจึงออกเดินทางเพื่อค้นหาต้นตอของเหตุวิปลาสในครั้งนี้
หลังจากตระเวนกำราบโยวไคไปทั่ว ไม่ว่าจะเป็น วาคาซากิฮิเมะ ที่ทะเลสาบสายหมอก
เซคิบันคิ ที่หมู่บ้านมนุษย์ และ อิมาอิซึมิ คาเงะโรว ที่ป่าไผ่
ในที่สุดตัวเอกก็ได้พบกับกลุ่มเมฆประหลาดที่น่าขยะแขยง และได้ปะทะกับ สองพี่น้องทสึคุโมะ ที่นั่น
จากปากคำของพวกเธอทำให้รู้ว่ามีพลังเวทล้นหลั่งออกมาจากปราสาทกลับหัวที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า
ตัวเอกจึงมุ่งหน้าไปตรวจสอบทันที จนได้ต่อสู้และเอาชนะเซย์จากับชินเมียวมารุในที่สุด
ภายหลังการคลี่คลายเหตุวิปลาส ตัวเอกพบว่ากลุ่มเมฆที่น่าขยะแขยงปรากฏขึ้นอีกครั้ง
สอบถามจากชินเมียวมารุแล้วพบว่าไม่ใช่ฝีมือของเธอ ตัวเอกจึงมุ่งหน้าไปตรวจสอบด้วยตัวเอง
ทำให้ได้พบกับ โฮริคาวะ ไรโกะ ซึ่งเธอค้นพบแหล่งพลังเวทใหม่ ทำให้ไม่ต้องพึ่งพาพลังเวทจากค้อนนำโชคอีกต่อไป
เมื่อกำราบไรโกะได้ก็พบว่าเธอเป็นเพียงภูตสถิตสิ่งของธรรมดาตนหนึ่งที่ไม่อยากสูญเสียตัวตนเท่านั้น ตัวเอกจึงปล่อยไป
เอวัง.
*รายละเอียดสามารถติดตามได้ในส่วนของเนื้อเรื่อง ฉากจบ และฉากพิเศษ
เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่น่ารู้
● ตามธรรมเนียมของโทโฮ ทุกภาคจะต้องมีอักษรคันจิจากชื่อของตัวการก่อเรื่อง อยู่ในอักษรสามตัวท้ายของชื่อภาค
สำหรับภาคนี้ คือ 輝針城
โดย 針 เป็นอักษรตัวแรกในชื่อของชินเมียวมารุ
● เนื้อเรื่องภาคนี้ยังคงเป็นความวุ่นวายที่มีต้นเหตุสืบเนื่องมาจากภาค 10 เช่นเคย
● เนื้อเรื่องโทโฮในช่วงนี้ ทั้งภาคเกมชูตติ้ง ภาคเกมต่อสู้ ภาคหนังสือการ์ตูน ต่างหยิบยกภูตสถิตสิ่งของมาเป็นประเด็น
โดยตัวเชื่อมโยงก็คือ ฟุทัทสึอิวะ มามิโซว โยวไคปิศาจทานุกิซึ่งมีความสัมพันธ์อันดีกับเหล่าภูตสถิตสิ่งของ
● ธีมแฝงคือโยวไคที่เป็นได้ทั้งแบบตะวันออกและตะวันตก
วาคาซากิฮิเมะ (เงือก) >> Mermaid
เซคิบันคิ (โรคุโรคุบิ) >> Dullahan
คาเงะโรว (มนุษย์หมาป่าญี่ปุ่น) >> Werewolf
สองพี่น้องทสึคุโมะ (เครื่องดนตรีญี่ปุ่น) >> Score (บรรทัดห้าเส้น)
ไรโกะ (กลองญี่ปุ่น) >> Drum Set
● ภาคนี้จงใจล้อเลียนเกมซีรี่ส์ Dracula (Castlevania) เป็นอย่างมาก
ซาคุยะได้เป็นหนึ่งในตัวเอก (เนื่องจากเคยถูกระบุว่าภูมิหลังของเธออาจเป็นแวมไพร์ฮันเตอร์ [LINK])
วาคาซากิฮิเมะ = เงือก = คนครึ่งปลา ซึ่งเป็นมอนสเตอร์ในเกมตระกูล Dracula
เซคิบันคิ = โรคุโรคุบิ = Dullahan ซึ่งเป็นมอนสเตอร์/บอสในเกมตระกูล Dracula
คาเงะโรว = มนุษย์หมาป่าญี่ปุ่น = Werewolf ซึ่งเป็นมอนสเตอร์/บอสในเกมตระกูล Dracula
ปราสาทเข็มทอประกาย มีลักษณะเป็นปราสาทกลับหัว เหมือนปราสาทของ Dracula ในบางภาค
ชื่อปราสาทเข็มทอประกาย (คิชินโจว) อาจมาจากชื่อตัวละคร แม็คซิม คิชิน ผู้ถูก Dracula ควบคุมให้สร้างปราสาทกลับหัว
● คำบรรยายของระดับความยากในแต่ละระดับ
○ Easy Mode : ระดับ Emerald สำหรับท่านที่ไม่ถนัดเกมชูตติ้งและท่านที่ต้องการปรับตัวให้เข้ากับเกม
○ Normal Mode : ระดับ Aquamarine เทียบแล้วจัดว่าค่อนข้างง่าย เหมาะสำหรับทุกเพศทุกวัย
○ Hard Mode : ระดับ Ruby ค่อนข้างยาก สำหรับพวกมาเนีย
○ Lunatic Mode : ระดับ Hope Diamond ยากเหมือนถูกสาป
○ Extra Mode : ระดับ Magnesium ห่ากระสุนเจิดจ้าแสบตา
● Hope Diamond เพชรสีน้ำเงินเข้มที่มีขนาดใหญ่ที่สุดและมีชื่อเสียงที่สุดในโลก สามารถเรืองแสงสีแดงได้เมื่ออาบแสงอัลตราไวโอเล็ต
ชื่อเสียงโด่งดังในอีกทางหนึ่งคือการเป็น อัญมณีต้องคำสาป ที่ทำให้เจ้าของถึงแก่ความตายมาหลายชีวิต
● Magnesium ถูกใช้ในการจุดไฟให้แสงสว่าง(แฟลช)ในการถ่ายภาพสมัยก่อน
......................................................................................................................................................................................
