東方深秘録 ～ Urban Legend in Limbo.
โทวโฮวชินปิโรคุ (บันทึกเร้นลับแห่งตะวันออก) ～ ตำนานเมืองในสถานที่ซึ่งถูกลืม
.........................................................................................................................................................................................
Story & Ending
*กดที่หัวข้อหรือชื่อตัวละครเพื่อแสดงข้อความ*
หรือกดที่นี่เพื่อแสดงข้อความทั้งหมด
บทเกริ่น
「สุนัขที่มีหน้าเป็นมนุษย์กำลังทำปุ๋ยหมัก」
「มีคนเคยเห็นหญิงชรากำลังขายเท้าอยู่ด้วยล่ะ」
ข่าวลืองี่เง่าเหล่านี้กำลังแพร่กระจายอย่างรวดเร็วจนพวกเด็กๆเริ่มหวาดกลัว
มันคือข่าวลือน่าสยดสยองที่ไม่รู้ตัวจริงแน่ชัด จึงต่างจากโยวไคที่ทำร้ายมนุษย์ตามหน้าที่
แต่เพราะมันไม่ก่อให้เกิดความเสียหายใดๆขึ้น พวกผู้ใหญ่จึงคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องล้อเล่นของเด็กๆ
แน่นอนว่าพวกเธอไม่หวาดกลัว
เพราะพวกเธอรู้ว่าสิ่งเหล่านี้คือ "ตำนานเมือง (เรื่องแต่งขึ้น)" ของโลกภายนอก
ตำนานเมืองมีลักษณะพิเศษที่น่าสนใจอยู่อย่างหนึ่ง
คือมันจะแปรเปลี่ยนไปเป็น เรื่องลี้ลับ ราวกับตอบรับต่อข่าวลือที่เปลี่ยนแปลงไปเพราะการบอกเล่าปากต่อปาก
พวกเรย์มุเอาข่าวลือที่เข้ากับตัวเองมาใช้กับตนเอง แล้วทำเหมือนเรื่องลี้ลับเป็นของเล่น
หากควบคุมข่าวลือได้โดยไร้ซึ่งความหวาดกลัว ย่อมสามารถทำให้เรื่องลี้ลับที่เกิดขึ้นนั้นไม่ก่อความเสียหายใดๆได้
ไม่สิ ไม่ใช่แค่นั้น แม้แต่การทำให้มันกลายเป็นพลังของตัวเองก็สามารถทำได้ด้วย
จำเป็นต้องควบคุมตำนานเมืองเพื่อไม่ให้เกิดความเสียหาย พวกเธอกำลังคิดแบบนั้น
ซึ่งเรื่องนั้นมันก็จริง จนกระทั่งถึงคืนนั้น
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
1. เรย์มุ (ปฐมบท)
มนต์ขลัง ! มิโกะแห่งเขตแดน
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Hakurei Reimu
ตำนานเมืองอันหลากหลายแพร่กระจายไปทั่วเกนโซวเคียว ส่วนใหญ่เป็นเรื่องที่ถูกแต่งขึ้นโดยเจตนา
ตำนานเมืองที่ก่อให้เกิดความสะดวกแก่ตัวเอง ถูกนำมาเปลี่ยนเป็นพลังของตน
แต่พักเรื่องนั้นไปก่อน เธอต้องไปหามาริสะด้วยธุระอย่างหนึ่ง
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 1 -
คว้าไว้ให้มั่น ! Occult Ball !
สถานที่ : ร้านโควรินโดว
(ชื่อด่าน ล้อชื่อเพลง คว้าไว้ให้มั่น ! Dragon Ball จากการ์ตูนเรื่อง Dragon Ball)
(BGM : กิจวัตรที่มีบอล)
มาริสะ : มาที่ร้านโควรินโดวแล้วเจอของน่าสนใจเข้าซะงั้น
มาริสะ : ดูเหมือนยังไม่มีใครรู้สึกถึงปรากฏการณ์นี้แฮะ
มาริสะ : ฉวยโอกาสนี้ เอามาเป็นพลังของฉันเองดีกว่า !
สะพรึง ! จอมเวทแห่งโรงเรียน
คิริซาเมะ มาริสะ
Kirisame Marisa
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ เข้ามาในหน้าจอ)
มาริสะ : โอะ.. โอ้... มีอะไรเหรอ ? เวลาป่านนี้แล้ว
เรย์มุ : เจอของที่น่าสนใจนิดหน่อยน่ะ―
เรย์มุ : เลยกะจะเอามาทดสอบกับมาริสะ
มาริสะ : ทดสอบงั้นเหรอ คงไม่ใช่เรื่องดีแหงๆ
มาริสะ : แต่เอาเถอะ ฉันเองก็คิดว่าเธอมาได้จังหวะเหมาะเหมือนกัน
มาริสะ : ขอทดสอบแบบไม่เกรงใจเลยละกัน ! พลังมหัศจรรย์(Occult)อันนี้ !
(BGM : Occult à la Carte)
(คิริซาเมะ มาริสะ แพ้พ่าย)
เรย์มุ : ไอ้ที่บอกว่าจะทดสอบกับเธอน่ะ
เรย์มุ : หมายถึงการตรวจสอบพิษ(ของเห็ด)ต่างหากล่ะ...
เรย์มุ : จู่ๆก็โจมตีเข้าใส่แบบนี้ คิดจะแสดงอะไรให้ดูงั้นเหรอ ?
เรย์มุ : แปลว่ายังไม่จบสินะ ?
มาริสะ : แหงล่ะ
มาริสะ : ฉันจะให้เธอได้ลิ้มรส !
มาริสะ : วิธีใช้แบบใหม่ของตำนานเมือง(Occult) !
(ถ้าเล่นแพ้)
มาริสะ : นี่ล่ะ นี่ล่ะ ! เจ็ดสิ่งลี้ลับในโรงเรียน !
(คิริซาเมะ มาริสะ แพ้พ่าย)
มาริสะ : เฮอะ ได้แค่นี้เองเรอะ
มาริสะ : แต่เธอไม่คิดว่าน่าสนใจเหรอ ?
มาริสะ : สามารถควบคุมตำนานเมืองได้ดั่งใจเลยนะโว้ย ?
เรย์มุ : ฉะ.. ฉันเองก็รู้ตัวมานานแล้วล่ะน่า
เรย์มุ : ว่าแต่ ลูกบอลพิลึกเมื่อกี้นั่นมันอะไรน่ะ...... ?
มาริสะ : ไม่รู้สิ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 2 -
เซียนแนว Occult
สถานที่ : ศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามเย็น)
(BGM : รูปลักษณ์ของขนบธรรมเนียมที่เด่นชัด)
คาเซน : อย่างนี้นี่เอง มาริสะก็รู้เรื่องลูกแก้วแล้วสิน้า
คุกคาม ! เซียนผู้ไถ่ถามคำวิงวอน
อิบาราคิ คาเซน
Ibaraki Kasen
เรย์มุ : มาริสะ... ก็... ?
คาเซน : อ๊ะ ล้อเล่นน่ะ ล้อเล่น โทษที เธอพูดเรื่องอะไรของเธอน่ะ ?
เรย์มุ : ฮึ ทำเป็นไขสือไปก็เปล่าประโยชน์น่า
เรย์มุ : ฉันคิดว่าถ้าเป็นเธอ คงรู้อะไรเกี่ยวกับตำนานเมือง(เรื่องแต่งขึ้น)นั่นอยู่บ้าง ท่าทางจะถูกเผงเลยสินะ
คาเซน : ตำนานเมืองนั่น...... ที่ว่า 『หากรวบรวม Occult Ball ทั้งเจ็ดครบแล้ว......』
คาเซน : 『ความปรารถนาจะเป็นจริง』 นั่นน่ะเหรอ ?
เรย์มุ : 『จะเกิดมหาเหตุวิปลาส』
คาเซน : เอ๋ ?
เรย์มุ : อื๋อ ?
เรย์มุ : เอ่อ ช่างเถอะ เอาเป็นว่ามาริสะใช้ท่าประหลาดแล้วมีลูกแก้วพิลึกๆโผล่ออกมาด้วยล่ะ
เรย์มุ : ฉันเลยคิดว่า ลูกแก้วนั่นคือ Occult Ball ที่ร่ำลือกันน่ะน้า
เรย์มุ : ถึงจะไม่รู้ว่าแรกเริ่มเดิมทีใครเป็นคนใช้ประโยชน์จากตำนานเมืองแล้วแพร่ข่าวลือพวกนี้ก็เถอะ
คาเซน : ถ้าเรื่องมาริสะที่เธอเล่ามาเป็นความจริง
คาเซน : คนที่มี Occult Ball อยู่กับตัวตอนนี้ก็คือเธอสินะ
เรย์มุ : อื๋อ ?
คาเซน : โทษทีนะ...... แต่ฉันขอรับมันไปเลยละกัน !
(BGM : ศึกรวบรวม 7 ลูกแก้ว)
(ถ้าเล่นแพ้)
คาเซน : Occult Ball เกิดขึ้นโดยไม่ทราบสาเหตุ เรย์มุก็ไม่น่าจะเป็นคนร้าย...... แต่ยังไงก็อันตรายล่ะนะ......
(อิบาราคิ คาเซน แพ้พ่าย)
คาเซน : นึกแล้วเชียว ไม่ยอมมอบให้ฉันแต่โดยดีงั้นเหรอ
คาเซน : (ถ้าฉันเอาจริงที่นี่ คงเกิดอันตรายหลายอย่างแน่ ถ้างั้นอย่างน้อยแค่ได้เตือนก็ยังดี)
เรย์มุ : อะไรกันเนี่ย ! เธอเองก็ปล่อยลูกแก้วพิลึกออกมานี่นา !
เรย์มุ : อย่าบอกนะว่ามันเป็นเหมือนที่เขาลือกันจริงๆ...... ?
คาเซน : เรย์มุ ลูกบอลพวกนี้อันตรายนะ นี่ไม่ใช่ข่าวลือที่ใครบางคนสร้างขึ้นมาหรอก
คาเซน : นี่ไม่ใช่ตำนานเมือง(เรื่องแต่งขึ้น)ที่แต่งขึ้นตาม Ball !
คาเซน : แต่คงเป็นมหาเหตุวิปลาส(Occult)ของจริงเลยล่ะ !
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage ? -
ความมืดยามราตรีที่เร้นลับ(Occultism)
สถานที่ : ศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามค่ำ)
(BGM : รูปลักษณ์ของขนบธรรมเนียมที่เด่นชัด)
เรย์มุ : เป็นเพราะยัยนั่นพูดอะไรพิลึกๆแท้ๆเชียว
เรย์มุ : เลยกังวลจนนอนไม่หลับแบบนี้
(??? ปรากฏตัว)
เรย์มุ : ใครน่ะ ?
เรย์มุ : ดึกดื่นป่านนี้แล้ว
เรย์มุ : ............
เรย์มุ : ไร้การตอบสนอง
เรย์มุ : แปลว่าไม่มีใครอยู่ตรงหน้าฉันสินะ
เรย์มุ : อะไรกัน แสดงว่าฉันหลับไปแล้วงั้นเหรอ นี่เป็นความฝันสินะ......
เรย์มุ : ......มันจะเป็นแบบนั้นได้ไงล่ะ ! ออคคัลท์ออร่าแบบนี้ ! ถ้าไม่จัดการเธอ ฉันคงถูกจัดการแน่...... !
(to be continued...)
Tips :
- ในฉบับเดโม่ในงาน C87 ฉากสุดท้ายจบลงตรงที่เรย์มุโจมตีเข้าใส่เงาลึกลับจนเกือบเข้าเป้า
แต่ในฉบับเดโม่บนเวบและฉบับเต็ม ฉากสุดท้ายจบลงตรงที่เรย์มุโจมตีโดนเป้าหมายแล้วเกิดแสงวาบสีทองจนเธอกระเด็นออกมา
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
2. มาริสะ
สะพรึง ! จอมเวทแห่งโรงเรียน
คิริซาเมะ มาริสะ
Kirisame Marisa
ออคคัลท์บอลออกมาจากร่างกายของตนในระหว่างที่ต่อสู้กับเรย์มุ
และดันมีข่าวลือว่าถ้ารวบรวมออคคัลท์บอลเหล่านี้ครบ 7 ลูกแล้วจะเกิดอะไรบางอย่างขึ้น
เธอจึงรีบออกเดินทางไปรวบรวมออคคัลท์บอล
และเธอก็พอจะเข้าใจได้เองโดยไม่ทราบสาเหตุว่าผู้ที่กำลังถือครองบอลเอาไว้เป็นคนแบบใด
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 1 -
ย้อนกลับไม่ได้แล้ว
สถานที่ : ศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามเช้า)
(BGM : รูปลักษณ์ของขนบธรรมเนียมที่เด่นชัด)
มาริสะ : แล้วตกลงว่าเป็นไงล่ะ ?
มาริสะ : เจ้าเงาคนที่มีออคคัลท์ออร่าอบอวลนั่น
เรย์มุ : อืม―
เรย์มุ : จำไม่ค่อยได้น่ะ
มนต์ขลัง ! มิโกะแห่งเขตแดน
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Hakurei Reimu
มาริสะ : อะไรกัน ไม่ใช่ว่าแค่ฝันไปหรอกเรอะ ?
เรย์มุ : อืม―
มาริสะ : แต่ก็น่าเสียดายนะ
มาริสะ : ถ้าเป็นฉันคงจับเป็นมาแล้ว
เรย์มุ : หา― ?
มาริสะ : ช่างเหอะ
มาริสะ : เอาเป็นว่าคืนลูกบอลของฉันมาซะ
เรย์มุ : ว่าไงนะ
เรย์มุ : ลูกบอลงั้นเหรอ......
มาริสะ : อย่าทำเป็นไขสือน่า
มาริสะ : เงาคนนั่นโผล่มาเพราะผลกระทบจากลูกบอลใช่มั้ยล่ะ !
มาริสะ : ฉันจะเอาไปตรวจสอบเอง
(BGM : ศึกรวบรวม 7 ลูกแก้ว)
(ถ้าเล่นแพ้)
เรย์มุ : ความทรงจำตั้งแต่ตอนเจอกับเงาคนนั่นมันคลุมเครือจังเลยน้า
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ แพ้พ่าย)
มาริสะ : แปลกแฮะ
มาริสะ : นึกว่าเธอเก็บไว้ครบ 7 ลูกแล้วซะอีก
เรย์มุ : ไม่ได้เก็บไว้หรอก
เรย์มุ : จะว่าไปแล้ว ลูกที่เอามาจากเธอก็หายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้น่ะ
มาริสะ : หืม......
มาริสะ : เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่เนี่ย
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 2 -
ห้ามเงยหน้ามองเด็ดขาด
สถานที่ : เรือสมบัติเหนือหมู่เมฆ (ยามเช้า)
(หากเงยหน้ามอง เท่ากับว่าเข้าทางของโยวไคมิโคชินิวโดว)
(BGM : การมาเยือนของสายลมแห่งยุคสมัย)
มาริสะ : จมูกของฉันกำลังบอกว่ามีออคคัลท์บอลอยู่ที่นี่
มาริสะ : ......นอกจากลูกบอลแล้ว ยังได้กลิ่นสมบัติด้วยเว้ย―
มาริสะ : สมกับเป็นเรือสมบัติจริงๆ
(คุโมะอิ อิจิริน & อุนซัน เข้ามาในหน้าจอ)
อิจิริน : มีธุระอะไรเหรอคะ ?
ตกใจ ! ผู้ใช้นักพรตร่างสูง
คุโมะอิ อิจิริน & อุนซัน
Kumoi Ichirin & Unzan
มาริสะ : โอ๊ะ
มาริสะ : มีคนมาขัดจังหวะแล้ว
อิจิริน : ตกลงว่าทำอาชีพเป็นโจรจริงๆเหรอคะ
มาริสะ : ......อื๋อ ?
มาริสะ : บรรยากาศรอบตัวเธอมันแปลกไปยังไงชอบกลรึเปล่า ?
อิจิริน : ตายจริง ลักษณะของผู้รู้แจ้งคงแสดงออกมาเองล่ะมั้งคะ ?
มาริสะ : ไม่ใช่หรอก
มาริสะ : มันเป็นออร่าที่น่าสยดสยองต่างหากโว้ย
มาริสะ : เหม็นกลิ่นออคคัลท์ชะมัดเลย เธอเนี่ย
(BGM : การแย่งชิงกันและกันอย่างยุติธรรม)
(ถ้าเล่นแพ้)
อิจิริน : พักนี้เหมือนมีนักพรตตนใหม่มาเข้าสิงเลย
(คุโมะอิ อิจิริน & อุนซัน แพ้พ่าย)
มาริสะ : นึกแล้วเชียว มีลูกบอลติดตัวจริงๆด้วย
อิจิริน : อูยยย―
อิจิริน : ก็ยังนึกอยู่ว่าเหมือนโดนอะไรมาเข้าสิง
อิจิริน : ลูกบอลเมื่อกี้นี้คืออะไรเหรอ ?
มาริสะ : อย่าไปใส่ใจน่า
มาริสะ : เพราะฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 3 -
ห้ามหันกลับไปเด็ดขาด
สถานที่ : วังวิญญาณพิภพ (ยามเช้า)
(หากหันกลับไปจะโดนฆ่าทันที ให้รีบหนีโดยไม่เหลียวหลัง)
(BGM : ไม่รู้คุณค่า)
มาริสะ : บนพื้นพิภพก็หาจนทั่วแล้ว
มาริสะ : ที่เหลือก็โลกใต้พิภพนี่ล่ะมั้งนะ
โคอิชิ : ฮัลโหล―
สยอง ! อยู่ข้างหลังคุณนะ
โคเมย์จิ โคอิชิ
Komeiji Koishi
มาริสะ : แต่ว่าตำนานเมืองจะแพร่กระจายลงมาถึงใต้พิภพรึเปล่าน้า
โคอิชิ : ฮัลโหล―
โคอิชิ : คิดว่าตอนนี้ฉันอยู่ตรงไหนเหรอคะ― ?
มาริสะ : ไม่มีมนุษย์สัญจรไปมา ข่าวลือเลยไม่แพร่กระจายงั้นเหรอ......
มาริสะ : แต่แรกเริ่มเดิมที
มาริสะ : ของทันสมัยอย่างตำนานเมืองก็ไม่เข้ากับพวกที่อยู่ใต้พิภพอยู่แล้วซะด้วยสิ
โคอิชิ : ฮัลโหล―
มาริสะ : เหมือนได้ยินอะไรบางอย่างมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
มาริสะ : เสียงอะไรน่ะ ?
มาริสะ : หรือว่านี่ก็เป็นตำนานเมืองชนิดหนึ่ง ?
โคอิชิ : ฮัลโหล―
โคอิชิ : ตอนนี้น่ะน้า
โคอิชิ : ฉันอยู่ตรงหน้าคุณล่ะ
(BGM : ระฆังขั้วตรงข้ามโลก)
(ถ้าเล่นแพ้)
โคอิชิ : ว่าแต่คุณมาทำอะไรเหรอ ?
(โคเมย์จิ โคอิชิ แพ้พ่าย)
มาริสะ : อ๊า― ตกใจหมดเลย
มาริสะ : อย่าโผล่มากะทันหันแบบนี้สิ
มาริสะ : ถ้าเป็นแค่โยวไคก็ว่าไปอย่าง
มาริสะ : แต่ตอนนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้างก็ไม่รู้เลยนะ
โคอิชิ : ลูกบอลเมื่อกี้คืออะไรเหรอ ?
มาริสะ : ไม่ต้องใส่ใจหรอก
มาริสะ : เพราะฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ
มาริสะ : เท่านี้น่าจะก็ครบ 7 ลูกแล้ว......
มาริสะ : แต่จะเกิดอะไรขึ้นล่ะ ?
โคอิชิ : มีของแบบนั้นติดตัวตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ฉันเนี่ย
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 4 -
ความจริงของออคคัลท์บอล
สถานที่ : ศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามค่ำ)
(BGM : ผู้รู้ความจริง)
มาริสะ : ตกดึกทั้งที่ยังไม่รู้วิธีใช้จนได้แฮะ
มาริสะ : เกินคาดเลย
มาริสะ : นึกว่าแค่รวบรวมได้แล้วจะเกิดอะไรขึ้นตามข่าวลือซะอีก
มาริสะ : อย่างที่คิดเลย ต้องมีคาถาด้วยสินะ
มาริสะ : เทพออคคัลท์เอ๋ย
มาริสะ : ช่วยทำให้พรเป็นจริงที !
มาริสะ : ......
(อิบาราคิ คาเซน เข้ามาในหน้าจอ)
คาเซน : ทำอะไรดึกดื่นป่านนี้น่ะ
คุกคาม ! เซียนผู้ไถ่ถามคำวิงวอน
อิบาราคิ คาเซน
Ibaraki Kasen
มาริสะ : อ๊ะ เปล่า นี่มัน แบบว่า
มาริสะ : รวบรวมลูกบอลได้แล้วก็ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลย
มาริสะ : เลยคิดว่าจำเป็นต้องใช้คาถาหรืออะไรสักอย่างน่ะ
คาเซน : เอ๊ะ อย่าบอกนะว่ารวบรวมออคคัลท์บอลครบหมดแล้ว ?
มาริสะ : อะ อืม แต่ว่าไม่รู้วิธีใช้น่ะ
คาเซน : บ้าน่า
คาเซน : เรย์มุเพิ่งโดนเล่นงานเมื่อวานเองนะ ?
คาเซน : เธอมีพลังในการแยกแยะออคคัลท์บอลรึไงเนี่ย ?
มาริสะ : จมูกดีน่ะ
คาเซน : ......
คาเซน : กำหนดการผิดเพี้ยนแล้ว แต่เริ่มเลยละกัน
มาริสะ : หา― ?
คาเซน : 『ในนามของนักปราชญ์xxxx ข้าขอบัญชา จงคลายผนึก 130 ปี ณ บัดนี้』
(มหาเขตแดนฮาคุเรย์ ทำการปิดผนึกเกนโซวเคียวมานานประมาณ 130 ปีแล้ว เมื่อนับถึงภาคนี้)
(หากดูจากเนื้อหาส่วนต่อๆไปแล้ว คาดว่านี่ไม่ใช่การเจาะเขตแดนด้วยพลังของออคคัลท์บอล แต่คาเซนเป็นคนเจาะเอง)
(หากเทียบกับภาค SSiB การระบุชื่อเป็น xxxx นี้หมายถึง ไม่สามารถระบุเป็นภาษาของมนุษย์โลกได้)
(เมื่อรวมกับเนื้อหาในภาคหนังสือการ์ตูน มีความเป็นไปได้ว่านักปราชญ์xxxxที่ว่านี้ก็คือตัวเธอเอง)
ฟ้าผ่า
สถานที่ : รอยแยกสู่โลกภายนอก หน้าศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามค่ำ)
(BGM : Battlefield แกะสลักลายดอกไม้)
คาเซน : เอาล่ะ เริ่มจับเวลาถอยหลังแล้ว
คาเซน : เธอไม่น่าจะโง่จนไม่รู้ว่าควรทำอะไรดีสินะ
มาริสะ : ไม่รู้เฟ้ย ไม่รู้
มาริสะ : ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย ?
คาเซน : ถ้าไม่คิดจะเข้าใจ
คาเซน : เธอเองก็ต้องถูกกำจัดในช่วงที่ยังมีเวลาแบบนี้เท่านั้น
(อิบาราคิ คาเซน แพ้พ่าย)
มาริสะ : เอาจริงงั้นสินะ ?
มาริสะ : ถึงจะไม่เข้าใจว่าอะไรเป็นอะไรก็เถอะ
คาเซน : นี่คือการทดสอบน่ะ
คาเซน : แน่นอนว่าถ้าเธออ่อนแอก็มีแต่ความตายเท่านั้น
มาริสะ : เข้าใจแล้ว
มาริสะ : ถ้างั้นก็ไม่มีอะไรต้องหวาดกลัว
มาริสะ : อย่างน้อยก็เข้าใจสิ่งที่กำลังทำอยู่แล้วล่ะวะ
(ถ้าเล่นแพ้)
คาเซน : ได้แค่นี้เองเหรอ
คาเซน : งั้นฉันต้องไปเองเท่านั้นสินะ
(อิบาราคิ คาเซน แพ้พ่าย)
คาเซน : พอแล้วล่ะ
คาเซน : ถ้าเป็นเธอ คงไม่เป็นไรล่ะนะ
มาริสะ : เฮ้ย อธิบายหน่อยสิ
มาริสะ : เกิดอะไรขึ้นกันแน่น่ะ ?
คาเซน : เธอติดกับดักเข้าให้แล้วน่ะสิ
คาเซน : ทั้งที่เพิ่งวางเสร็จเมื่อวานเท่านั้นเอง
มาริสะ : หมายถึงออคคัลท์บอลน่ะเหรอ ?
คาเซน : ผลการตรวจสอบ สรุปว่า
คาเซน : ออคคัลท์บอลคือวัตถุที่ถูกสร้างขึ้นด้วยวิทยาศาสตร์
คาเซน : เป็นสิ่งที่เหมือนกับกุญแจสำหรับคลายเขตแดน
คาเซน : มันมีพลังงานของภายนอกที่สร้างขึ้นด้วยวัตถุของโลกภายนอกอยู่
มาริสะ : หะ หืม
มาริสะ : แล้วถ้ารวบรวมได้ก็จะ ?
คาเซน : ผู้ที่รวบรวมได้จนครบจะกลายเป็นกุญแจดอกใหม่ แล้วทำลายเขตแดนจากภายใน
คาเซน : จากนั้นก็มุ่งสู่ภายนอกในระหว่างที่ทำลายเขตแดน
คาเซน : ข่าวลือเรื่องการรวบรวมลูกบอลจึงเป็นข่าวลือต้องห้ามที่ใครบางคนแพร่กระจายออกมา
มาริสะ : โฮ่โฮ่ เอ๊ะ ว่าไงน้า― ?
คาเซน : ซึ่งเธอก็ติดกับดักนั่นเข้าให้แล้ว
คาเซน : ลูกบอลพวกนี้มีพลังที่ไม่รู้จักอยู่ซะด้วย
คาเซน : ลำพังแค่พลังของฉันคงทำอะไรไม่ได้แล้ว
มาริสะ : ......แปลว่าอีกเดี๋ยวฉันต้องบอกลาเกนโซวเคียวแล้วเหรอ ?
มาริสะ : แถมทัศนวิสัยก็เริ่มบิดเบี้ยวตั้งแต่เมื่อกี้แล้วด้วย......
คาเซน : ใช่แล้ว
คาเซน : แต่ไม่ต้องกังวลหรอก
คาเซน : เมื่อกี้ฉันชิงลงมือก่อนแล้ว
คาเซน : นั่นคือสาเหตุที่ทดสอบความแข็งแกร่งของเธอไงล่ะ
มาริสะ : หมายความว่า ?
คาเซน : ก่อนที่จะติดกับดักโดยสมบูรณ์แล้วเกิดการทำลายเขตแดน
คาเซน : ฉันจะส่งเธอไปยังโลกภายนอก !
คาเซน : จงค้นหาศัตรูด้วยตัวเองแล้วเอาชนะให้ได้ !
คาเซน : เตรียมใจไว้เลยว่าถ้าทำไม่สำเร็จก็มีแต่ความตายเท่านั้น !
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 5 -
Urban Life ชั่วข้ามคืน
สถานที่ : โลกภายนอก
(BGM : Folklore โลกภายนอก)
(อุซามิ สุมิเระโกะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : เพิ่งจะเมื่อวานเองซะด้วย
??? : คงยังไม่เกิดอะไรขึ้นหรอกเนอะ ?
??? : เมื่อวานนี้ตกใจหมดเลยน้า
??? : ไม่นึกเลยว่าจู่ๆจะโดนมิโกะโจมตีเข้าใส่แบบนั้น......
(คิริซาเมะ มาริสะ เข้ามาในหน้าจอ)
มาริสะ : อูยยย
มาริสะ : สว่างจ้าจนแสบตาไปหมดเลยแฮะ
มาริสะ : เมื่อกี้นี้บอกว่าอยู่ที่โลกภายนอกได้นานประมาณครึ่งชั่วโมงสินะ......อื๋อ ?
??? : ว้าว― ติดเบ็ดแล้ว ติดเบ็ดแล้ว !
??? : กำลังบินบนท้องฟ้าแบบนี้ก็หมายความว่าไม่ใช่มนุษย์จริงๆด้วย
มาริสะ : เป็นมนุษย์อย่างแท้จริงเลยต่างหากล่ะ
??? : มนุษย์...... ?
มาริสะ : เธอนั่นแหละ......เป็นใครกัน ?
มาริสะ : มนุษย์โลกภายนอกสินะ ?
มาริสะ : ว่าแต่ เธอเองใช่มะ
มาริสะ : คนที่วางกับดักใส่ฉันน่ะ
??? : ถูกต้องแล้ว
??? : ขออภัยที่แนะนำตัวช้า
??? : อุซามิ สุมิเระโกะ ชั้นปีหนึ่ง โรงเรียนมัธยมปลายฮิกาชิฟุคามิ
??? : ผู้ใช้พลังจิตตัวจริงเสียงจริงที่แม้แต่เด็กร้องไห้ยังต้องเงียบไงล่ะ
(ชื่อโรงเรียนนี้ แปลตรงตัวได้ว่า มองลึกลงไปในตะวันออก)
จงเผยความเร้นลับ ! ประธานชมรมผนึกลับรุ่นแรก
อุซามิ สุมิเระโกะ
Usami Sumireko
มาริสะ : ระ.. โรงเรียนมัธยมปลายที่ว่านั่น หมายถึงไอ้นั่นสินะ
มาริสะ : หมายถึงโรงเรียนสินะ
สุมิเระโกะ : ก็ใช่น่ะสิ ?
สุมิเระโกะ : งั้นเหรอ ทางนั้นไม่มีของแบบนี้ล่ะสิ ?
มาริสะ : มีพวกเรื่องลี้ลับในโรงเรียนอยู่ด้วยสินะ ?
มาริสะ : น่าตื่นเต้นจังเลยน้า
สุมิเระโกะ : มันก็มีอยู่หรอก......
สุมิเระโกะ : ที่สำคัญกว่านั้น
สุมิเระโกะ : ฉันอยากถามเรื่องของเธอให้มากกว่านี้น่ะ
สุมิเระโกะ : ฉันเรียกเธอมาเพราะอยากรู้เรื่องของเกนโซวเคียวนี่ล่ะ
มาริสะ : เรียกมา... งั้นเหรอ ?
สุมิเระโกะ : ฉันน่ะ
สุมิเระโกะ : ถ้าแค่นิดหน่อยก็เข้าไปในโลกฝั่งนั้นได้อยู่หรอก
สุมิเระโกะ : มันเป็นโลกที่งดงามมากเลย
สุมิเระโกะ : เพราะงั้นฉันเลยอยากเปิดเผยความลับน่ะ
สุมิเระโกะ : ต่อให้ต้องเจอกับอันตรายมากน้อยเพียงไรก็ตาม
(BGM หยุดเล่น)
มาริสะ : ......งั้นเหรอ แปลว่าเขตแดนกำลังเผชิญอันตรายจากภายนอกด้วยสินะ
มาริสะ : มีเรื่องที่อยากถามอยู่เยอะแยะเหมือนกัน
มาริสะ : แต่ฉันไม่มีเวลาแล้ว
(BGM : Last Occultism ～ จอมศาสตร์ลับแห่งภพปัจจุบัน)
มาริสะ : ฉันชื่อ คิริซาเมะ มาริสะ
มาริสะ : จอมเวทตัวจริงเสียงจริง
มาริสะ : อย่างน้อยก็ขอทำงานของตัวเองหน่อยละกัน
สุมิเระโกะ : ......ฉันรู้นะ
สุมิเระโกะ : งานของโยวไคในเกนโซวเคียว
มาริสะ : มนุษย์ต่างหาก
สุมิเระโกะ : งานของเธอ
สุมิเระโกะ : เรื่องแบบนี้ใช่มั้ยล่ะ ?
มาริสะ : ใช่แล้ว เดาเก่งนี่นา
มาริสะ : ถึงจะรู้สึกไม่แฟร์ที่ต้องประมือกับมนุษย์ธรรมดาก็เถอะ......
สุมิเระโกะ : เธอนั่นแหละ ระวังตัวเอาไว้จะดีกว่านะ
สุมิเระโกะ : เพราะตอนนี้เป็นยุคที่แม้แต่สาวมัธยมปลายก็สามารถสร้างอาวุธได้แล้ว......
มาริสะ : คำว่า สาวมัธยมปลาย ที่ว่านั่นมันคืออะไรน่ะ ?
สุมิเระโกะ : ฉันจะสอนให้ผู้มาจากต่างโลกอย่างเธอได้รู้เอง
สุมิเระโกะ : ว่าฉันคือเผ่าพันธุ์แข็งแกร่งไร้เทียมทานที่มีเพียงหนึ่งเดียวของโลกภายนอก !
(อาวุธที่ไม่ว่าใครก็สร้างได้ หมายถึงการสร้างปืนด้วยเครื่อง 3D Printer ซึ่งเป็นหนึ่งในสเปลการ์ดของเธอ)
(ถ้าเล่นแพ้)
สุมิเระโกะ : เอาล่ะ―
สุมิเระโกะ : มาเริ่มจากเรื่องเกี่ยวกับเพื่อนๆกันเถอะ
(อุซามิ สุมิเระโกะ แพ้พ่าย)
(ฉากจบของบทมาริสะ)
――ศาลเจ้าฮาคุเรย์
มาริสะสั่งสอนสาวมัธยมปลายอย่างงดงามแล้วกลับมาสู่เกนโซวเคียวในเวลาไม่นานนัก
ตอนที่กลับมาถึง ออคคัลท์บอลก็ไม่อยู่กับตัวแล้ว
เท่านี้ก็คงเข้าใจได้แล้ว
ไม่รู้ว่าทำไมคาเซนถึงหายตัวไปจากศาลเจ้า แถมยังไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆบนสิ่งก่อสร้างต่างๆเลย
มาริสะรู้สึกเหมือนโดนจิ้งจอกหลอกปั่นหัวเล่น
มาริสะ : อูยยย นี่มันยังไงกันแน่เนี่ย ? นั่นคือโลกภายนอกงั้นเหรอ...... ?
――ความฝันหรือความเป็นจริง
ยิ่งย้อนนึกถึงเหตุการณ์ที่ประสบพบมา ยิ่งรู้สึกว่าไม่ใช่ความเป็นจริง
รู้สึกเหมือนหลุดเข้าไปในโลกแห่งความฝันตั้งแต่ตอนที่คาเซนมีท่าทีแปลกไปแล้วด้วยซ้ำ
พอมาลองนึกดูแล้ว เธอปักใจเชื่อมาตลอดว่าโลกภายนอกเป็นสิ่งที่ไม่สามารถสัมผัสได้โดยตรงไม่ใช่เหรอ
แต่เธอก็สัมผัสกับสิ่งที่ไม่น่าจะสัมผัสได้ไปแล้วไม่ใช่เหรอ
ความตื่นเต้นที่ไม่รู้ตัวตนแน่ชัดเริ่มพวยพุ่งขึ้นมาในใจ แล้วมาริสะก็หัวเราะออกมา
เรย์มุ : เป็นอะไรไปเหรอ ? ดึกดื่นป่านนี้ แถมยังหัวเราะเหมือนคนบ้าด้วย
มาริสะ : นี่ ถ้าฉันบอกว่าเมื่อกี้เพิ่งไปที่โลกภายนอกมา เธอจะตกใจรึเปล่า ?
เรย์มุ : หา ? เธอเมารึเปล่า ?
มาริสะ : มันเป็นสถานที่ที่สว่างจ้าและสวยงามมากเลยนะโว้ย
เรย์มุ : ท่าทางจะไม่ใช่แอลกอฮอล์ แต่เมาเห็ดล่ะสิ เดี๋ยวฉันไปเอายามาให้นะ
เวลาที่จะได้สำรวจโลกภายนอกอย่างอิสระ คงมาถึงในสักวัน
วันที่จะได้พบกับมนุษย์คนนั้นอีกครั้ง อาจหวนกลับมาอีกครั้งก็ได้
อาจสามารถไปที่โลกภายนอกได้อีกครั้งก็เป็นได้
ตอนที่กำลังคิดแบบนั้นก็พบว่า ออคคัลท์บอลกำลังลอยอยู่เหนือศีรษะของเรย์มุ
แม้จะไม่เหมาะต่อการคลี่คลายวิกฤตการณ์ของเขตแดน
แต่มาริสะก็ไม่รู้สึกกังวลแล้ว
เธอคิดว่า แบบนั้นอาจจะดีแล้วก็ได้
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
3. คาเซน
คุกคาม ! เซียนผู้ไถ่ถามคำวิงวอน
อิบาราคิ คาเซน
Ibaraki Kasen
ผลจากการตรวจสอบออคคัลท์บอล ทำให้ความจริงอันน่าสะพรึงกลัวถูกเปิดเผย
หากคนที่ไม่ได้เรื่องเป็นผู้รวบรวมครบ 7 ลูก อาจทำให้เกิดเรื่องที่ไม่มีวันแก้ไขได้
เธอจึงอยากรวบรวมให้ครบ 7 ลูกก่อนใคร
ถ้าเป็นเธอคงมีวิธีรับมือกับสิ่งทีรวบรวมได้เหล่านี้
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 1 -
คำเตือนที่ไร้ความหมาย
สถานที่ : ศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามเช้า)
(BGM : รูปลักษณ์ของขนบธรรมเนียมที่เด่นชัด)
คาเซน : อย่างนี้นี่เอง
คาเซน : พอคนที่ไม่รู้ตัวตนแน่ชัดนั่นรู้ตัวก็หายไปเลยสินะ
เรย์มุ : บางทีอาจเป็นแค่ความฝันก็ได้น้า
มนต์ขลัง ! มิโกะแห่งเขตแดน
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Hakurei Reimu
คาเซน : ว่าแต่ ออคคัลท์บอลล่ะ ?
เรย์มุ : ไอ้ที่ชิงมาจากเธอกับมาริสะน่ะเหรอ ?
เรย์มุ : จะว่าไปแล้วก็หายไปเลยน้า
เรย์มุ : อุตส่าห์ตั้งใจว่าจะรวบรวมให้ครบ 7 ลูกแท้ๆ
คาเซน : เลิกรวบรวมซะ
คาเซน : ......ครั้งนี้จงอยู่เฉยๆ
คาเซน : เพราะตอนนี้ยังไม่ค่อยเข้าท่าสักเท่าไหร่
เรย์มุ : ?
คาเซน : เอาเป็นว่า ออคคัลท์บอลที่อยู่กับเธอก็เอามาฝากไว้ที่ฉันด้วย
(BGM : ศึกรวบรวม 7 ลูกแก้ว)
(ถ้าเล่นแพ้)
เรย์มุ : อย่างที่คิดเลย รวบรวมให้ครบ 7 ลูกดีกว่า
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ แพ้พ่าย)
เรย์มุ : เอ่อ มันก็ได้อยู่หรอก
เรย์มุ : ยกลูกบอลน่าขยะแขยงแบบนั้นให้ก็ได้
คาเซน : ขอเตือนเลยนะ
คาเซน : ห้ามรวบรวมให้ครบ 7 ลูกเด็ดขาด
เรย์มุ : เห ?
เรย์มุ : ทำไมล่ะ ?
คาเซน : เพราะมันมีแต่จะเพิ่มงานให้เธอน่ะสิ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 2 -
โอคิคุมุชิที่บินไปในท้องฟ้า
สถานที่ : มหาสถานบวงสรวงยุเมะโดโนะ (ยามเย็น)
(โอคิคุมุชิ (แมลงโอคิคุ) โยวไคที่เชื่อกันว่าเกิดจากการที่โอคิคุ(จากตำนานผีนับจาน)กลายสภาพเป็นแมลง)
(BGM : ไม่รู้คุณค่า)
คาเซน : ให้ตายสิ
คาเซน : มาริสะไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้
คาเซน : มาริสะคงกำลังเริ่มรวบรวมลูกบอลอีกครั้งอยู่แน่ๆ
(โมโนโนเบะ โนะ ฟุโตะ เข้ามาในหน้าจอ)
ฟุโตะ : อ้าว นึกว่าใคร
ฟุโตะ : ท่านเซียนแห่งภูเขานี่นา
หัวเมือง ! เซียนถอดวิญญาณทำจานแตก
โมโนโนเบะ โนะ ฟุโตะ
Mononobe no Futo
ฟุโตะ : มีธุระอันใดรึ ?
คาเซน : กำลังตามหาคนน่ะ......อื๋อ ?
คาเซน : ออคคัลท์ออร่าจากตัวเธอ ?
คาเซน : ช่วงนี้ได้ไปยุ่งกับเรื่องลี้ลับอะไรบางอย่างเข้ารึเปล่า ?
ฟุโตะ : ไม่มีอะไรเป็นพิเศษนะ
ฟุโตะ : ช่วงนี้ข้านับจานเป็นกิจวัตรจนไม่มีเวลาไปทำเรื่องแบบนั้นแล้วล่ะ
ฟุโตะ : แต่ไม่ว่าจะนับสักกี่ครั้ง มันก็ขาดไป 1 ใบน่ะ
ฟุโตะ : หาเจอแค่ 9 ใบเท่านั้นเอง
คาเซน : นั่นแหละใช่เลย
(BGM : Occult à la Carte)
(ถ้าเล่นแพ้)
ฟุโตะ : นึกแล้วเชียว ขาดไป 1 ใบจริงๆด้วย―
(โมโนโนเบะ โนะ ฟุโตะ แพ้พ่าย)
คาเซน : คุณโอคิคุงั้นเหรอ
คาเซน : เก่าแก่น่าดูเลยแฮะ
ฟุโตะ : อะไรเนี่ย ?
ฟุโตะ : มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่น่ะ ?
คาเซน : ไม่ต้องไปใส่ใจหรอก
คาเซน : เพราะนี่เป็นงานของฉัน
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 3 -
น้ำยาแต่งผมไม่พอ !
สถานที่ : หมู่บ้านมนุษย์ (ยามค่ำ)
(ว่ากันว่าสาวปากฉีกกลัวน้ำยาแต่งผม)
(BGM : จงเชื่อในความเป็นไปได้)
คาเซน : ดูเหมือนทุกคนจะได้ลูกบอลมาไว้ในกำมือโดยไม่รู้ตัว
คาเซน : จำเป็นต้องย้อนคิดเกี่ยวกับเงื่อนไขของผู้ถือครองลูกบอลด้วยล่ะมั้ง
คาเซน : ลองรวบรวมข้อมูลแถวๆนี้ละกัน
คาเซน : แต่แหม ในเมื่อฉันครอบครองบอลเอาไว้ 2 ลูกแล้ว
คาเซน : ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลว่าจะมีใครรวบรวมครบ 7 ลูกล่ะนะ
(ฮาตะ โนะ โคโคโระ เข้ามาในหน้าจอ)
โคโคโระ : นี่นี่ ฉัน สวยมั้ย ?
จงสั่นกลัว ! สาวหน้ากากโนแห่งฝันร้าย
ฮาตะ โนะ โคโคโระ
Hata no Kokoro
คาเซน : เธอคือนักแสดงละครโนเมื่อตอนนั้นนี่นา......
โคโคโระ : ฉันถามว่า "ฉัน สวยมั้ย ?" ไงเล่า
คาเซน : อืม―
คาเซน : ก็ไม่เลวนี่นา ?
โคโคโระ : ฮุฮุฮุ
โคโคโระ : ต่อให้เป็นแบบนี้ก็ยังสวยงั้นเหรอ― !
(BGM : ระฆังขั้วตรงข้ามโลก)
(ถ้าเล่นแพ้)
โคโคโระ : อ๊า― เมื่อยคางชะมัด
(ฮาตะ โนะ โคโคโระ แพ้พ่าย)
คาเซน : กระทั่งที่แบบนี้ก็มีลูกบอลอยู่ด้วยแฮะ
โคโคโระ : ฉัน ไม่สวยเลย......
คาเซน : คำพูดแบบนั้นน่ะ ต่อให้ต้องโดนฉีกปากก็อย่าพูดออกมาดีกว่านะ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 4 -
มีโอกาสแค่ตอนนี้เท่านั้น
สถานที่ : รอยแยกสู่โลกภายนอก หน้าศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามค่ำ)
(BGM : ผู้รู้ความจริง)
คาเซน : งั้นเหรอ พลาดจนได้สินะ―
คาเซน : ยังนึกอยู่ว่าหาตัวมาริสะไม่เจอ ที่แท้ก็รวบรวมครบ 7 ลูกแล้วนี่เอง
คาเซน : นึกไม่ถึงเลยว่าจะมีลูกบอลอยู่มากกว่า 7 ลูก
คาเซน : ตอนที่ได้ยินว่าให้รวบรวมครบ 7 ลูกก็นึกว่ามีอยู่แค่ 7 ลูกซะอีก
(ฟุทัทสึอิวะ มามิโซว เข้ามาในหน้าจอ)
มามิโซว : นี่อะไรเนี่ย
คาเซน : เสร็จกัน โดนพบจนได้
มามิโซว : เจ้ากำลังพยายามทำอะไรอยู่เหรอ
จงรุกราน ! โยวไคทานุกิต่างดาว
ฟุทัทสึอิวะ มามิโซว
Futatsuiwa Mamizou
คาเซน : ......
(BGM หยุดเล่น)
มามิโซว : เงียบไปแบบนี้ แปลว่ากำลังวางแผนทำเรื่องไม่ดีอยู่สินะ
(BGM : Battlefield แกะสลักลายดอกไม้)
คาเซน : ไม่ต้องบอกก็น่าจะรู้
คาเซน : ในเมื่อโดนเห็นแล้วก็ช่วยไม่ได้
คาเซน : คงต้องบังคับให้อยู่เฉยๆสักหน่อยละนะ
(ถ้าเล่นแพ้)
มามิโซว : พอมาอยู่ตรงนี้แล้ว
มามิโซว : ข้าสัมผัสได้ถึงสายลมที่น่าคิดถึงแฮะ
(ฟุทัทสึอิวะ มามิโซว แพ้พ่าย)
มามิโซว : ไม่ไหว ไม่ไหว
มามิโซว : ยอมแพ้จ้า
คาเซน : ขอแค่ยอมปิดปากเงียบก็จะไม่ทำอะไรไปมากกว่านี้
มามิโซว : ข้ารู้จักสัมผัสของบรรยากาศนี้นะ
มามิโซว : สายลมของโลกภายนอก
มามิโซว : เจ้าเจาะรูบนเขตแดนใช่มั้ยล่ะ
คาเซน : โฮ่......
คาเซน : ไม่คิดจะปิดปากเงียบเหรอ ?
มามิโซว : โอ๊ะ
มามิโซว : ไม่ต้องเดือดดาลขนาดนั้นก็ได้
มามิโซว : ข้าเป็นโยวไคที่มาจากโลกภายนอก
มามิโซว : แต่ก็รู้กฎของเกนโซวเคียวดีน่า
มามิโซว : ต่อให้เจ้าพยายามเดินทางไปยังโลกไหนสักโลก
มามิโซว : ข้าก็ไม่คิดอะไรหรอก
คาเซน : หลังจากนี้ฉันจะมุ่งหน้าสู่โลกภายนอก
คาเซน : ......แน่นอนว่าสาเหตุเป็นความลับ
มามิโซว : โฮ่ โฮ่
มามิโซว : อยากทำอะไรก็ตามใจเถอะ
มามิโซว : งั้นข้าจะเก็บกวาดศาลเจ้าให้ละกัน
คาเซน : เดี๋ยวก็กลับมาแล้วล่ะ
คาเซน : คงใช้เวลาไม่ถึง 3 วันหรอก
มามิโซว : ข้าจะรอของฝากนะ
มามิโซว : เอาเป็นสาหร่ายอิโกะแห่งซาโดะก็ดีเน่อ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 5 -
ความน่าสะพรึงกลัวเปี่ยมเสน่ห์ที่ได้ประสบเป็นครั้งแรก
สถานที่ : โลกภายนอก
(BGM : Folklore โลกภายนอก)
คาเซน : โลกฝั่งนี้ไม่เหมาะกับฉันเหมือนเคยเลยนะ
คาเซน : เดี๋ยวเสื้อผ้าจะสกปรก รีบทำธุระให้เสร็จดีกว่า
(อุซามิ สุมิเระโกะ เข้ามาในหน้าจอ)
คาเซน : ใครน่ะ ?
คาเซน : มาริสะเหรอ ?
สุมิเระโกะ : โอ๊ะ
สุมิเระโกะ : ในที่สุดก็มีพวกที่ไม่ใช่มนุษย์โผล่มาจนได้สินะ ?
สุมิเระโกะ : ทำได้แล้ว !
สุมิเระโกะ : สำเร็จอย่างงดงามเลย
คาเซน : โลกภายนอกมีคนที่บินบนท้องฟ้าได้ด้วยเหรอเนี่ย
สุมิเระโกะ : เอาน่า ฉันเป็นคนพิเศษน่ะ
คาเซน : งั้นเหรอ
คาเซน : เธอคือตัวการที่เตรียมออคคัลท์บอลขึ้นมางั้นเหรอ ?
คาเซน : พยายามทำลายเขตแดนของเกนโซวเคียวด้วยของพรรค์นั้น
คาเซน : ช่างไม่รู้จักหวาดกลัวซะบ้างเลยนะ
สุมิเระโกะ : ความแตกทันทีจริงๆด้วยแฮะ
สุมิเระโกะ : แต่ก็ได้ผลลัพธ์ดีเยี่ยม
สุมิเระโกะ : ถ้าปล่อยข่าวลือออกไปให้ใครบางคนรวบรวมลูกบอลจนครบ 7 ลูก
สุมิเระโกะ : จะกลายเป็นการสร้างประตูที่สามารถไปมาระหว่างโลกฝั่งนั้นได้อย่างอิสระ
สุมิเระโกะ : มันเป็นกระบวนการแบบนั้นน่ะ
คาเซน : ......รู้ถึงขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย......
คาเซน : เธอเป็นใครกันแน่ ?
สุมิเระโกะ : ขอแนะนำตัวอีกครั้งละกัน
สุมิเระโกะ : ฉันชื่อ อุซามิ สุมิเระโกะ ชั้นปีหนึ่ง โรงเรียนมัธยมปลายฮิกาชิฟุคามิ
สุมิเระโกะ : ผู้ใช้พลังจิตตัวจริงเสียงจริงที่แม้แต่เด็กร้องไห้ยังต้องเงียบไงล่ะ
จงเผยความเร้นลับ ! ประธานชมรมผนึกลับรุ่นแรก
อุซามิ สุมิเระโกะ
Usami Sumireko
คาเซน : อย่าบอกนะว่าเป็น......มนุษย์ ?
คาเซน : มนุษย์โลกภายนอกพยายามทำลายเขตแดนของเกนโซวเคียวเนี่ยนะ
คาเซน : ไม่เคยคิดมาก่อนเลย
สุมิเระโกะ : อย่าดูถูกมนุษย์สมัยนี้จะดีกว่านะ
สุมิเระโกะ : ถ้าค้นหาในอินเตอร์เนท ไม่ว่าอะไรก็เจอได้ทั้งนั้นแหละ
คาเซน : แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ
คาเซน : ดูเหมือนจะมาถึงคำตอบได้เร็วกว่ามาริสะสินะ
คาเซน : ถึงฉันจะมาโลกฝั่งนี้ด้วยธุระอื่นก็เถอะ......
คาเซน : แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอกอบกู้วิกฤติของเกนโซวเคียวไปด้วยเลยละกัน
(BGM หยุดเล่น)
สุมิเระโกะ : โอ๊ะ ฉันรู้นะ ?
สุมิเระโกะ : เรื่องของโยวไคในเกนโซวเคียว
สุมิเระโกะ : ทุกคนแก้ปัญหาด้วยพลังทำลายสินะ (ล้อแนวคิดในการดันมาคุของมาริสะ ?)
คาเซน : โฮ่
คาเซน : รู้ถึงขนาดนั้นแล้วยังไม่รีบหนีไปก็หมายความว่า
(BGM : Last Occultism ～ จอมศาสตร์ลับแห่งภพปัจจุบัน)
สุมิเระโกะ : คิดว่าจะต่อกรกับมนุษย์ยุคปัจจุบันที่มีองค์ความรู้เรื่องโยวไคเก่าแก่ล้าสมัยได้เหรอ ?
คาเซน : มนุษย์กลายเป็นสิ่งที่โง่เขลาไปแล้วแฮะ
คาเซน : หลงลืมความน่าสะพรึงกลัวของการไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของโยวไคไปแล้วเหรอ
คาเซน : หลงลืมความมืดยามราตรีที่ทำให้สมองเป็นเหน็บชาไปแล้วเหรอ
สุมิเระโกะ : ไม่มีใครเขาหวาดกลัวสิ่งลี้ลับกันแล้วล่ะ
สุมิเระโกะ : สมัยนี้เป็นยุคที่แม้แต่เด็กก็สะสมโยวไคมาใช้เล่นกันแล้วด้วยซ้ำ
สุมิเระโกะ : จงลิ้มรสสติปัญญาของมนุษย์
สุมิเระโกะ : จากนั้น――
สุมิเระโกะ : จงเสียใจภายหลังที่เอาแต่ขังตัวเองไว้ในโลกแคบๆมาตลอด !
(ล้อเกม โยวไควอทช์ ที่กำลังโด่งดังในญี่ปุ่น)
(ถ้าเล่นแพ้)
สุมิเระโกะ : อ้าว― ?
สุมิเระโกะ : ประตูยังไม่เปิดเหรอ ?
(เนื่องจากมาริสะลอบเข้ามาในโลกภายนอกแล้ว กลไกของกับดักจึงไม่ทำลายเขตแดน)
(อุซามิ สุมิเระโกะ แพ้พ่าย)
(ฉากจบของบทคาเซน)
――ศาลเจ้าฮาคุเรย์
3 วันผ่านไปอย่างรวดเร็ว นับตั้งแต่คาเซนเดินทางไปยังโลกภายนอก
บรรยากาศไม่สงบเริ่มปกคลุมไปทั่วเกนโซวเคียวทีละน้อย นับตั้งแต่เรย์มุต่อสู้กับเงาคน
ทุกคนรู้สึกได้ว่า สาเหตุดังกล่าวทำให้ข่าวลือเรื่องออคคัลท์บอลแพร่กระจายออกไป
เพราะจำนวนคนที่ต้องการรวบรวมให้ครบ 7 ลูกกำลังเพิ่มมากขึ้น
เรย์มุ : คราวหน้านี่แหละ ฉันต้องเอาบอลมาให้ได้เลย !
มาริสะ : ก็บอกแล้วไงว่าการรวบรวมลูกบอลมันอันตรายน่ะ
เรย์มุ : ทั้งที่พูดแบบนั้นแต่ก็เก็บเอาไว้ตลอดเลยไม่ใช่เหรอ
มาริสะ : ช่วยไม่ได้นี่นา ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงสลัดออกไปด้วยตัวเองไม่ได้น่ะ
มามิโซว : (ยัยเซียนนั่นชักช้าจังเลย ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป เดี๋ยวก็มีคนรวบรวมจนครบได้หรอก)
??? : ขอโทษที่ให้รอนะ
มามิโซว : ช้าน่าดูเลยนะ นึกว่าโดนเล่นงานไปแล้วซะอีก
คาเซน : แค่เสียเวลาไปกับการหาของฝากให้เธอเท่านั้นแหละ
คาเซน : ธุระของฉันน่ะใช้เวลาเดี๋ยวเดียวก็เสร็จแล้ว
มามิโซว : โอ๊ะ ถ้างั้นก็ต้องขออภัย แต่ข้าเองก็คอยเฝ้ามองอยู่ตลอดเลยนะ
มามิโซวชี้ไปทางเรย์มุกับมาริสะ
มามิโซว : ขอถามได้มั้ย...... เจ้าไปทำอะไรที่โลกภายนอกน่ะ ?
คาเซน : นั่นสินะ ฉันไปหาของนิดหน่อยน่ะ
มามิโซว : โฮ่ ?
คาเซน : สุดท้ายก็เสียแรงเปล่าน่ะ แย่ชะมัดเลย
มามิโซว : งั้นเหรอ ที่จริงข้าไม่ได้ถามเรื่องแผนการของเจ้าเอาไว้เพราะไม่อยากพัวพันกับเรื่องยุ่งยาก
มามิโซว : ......แต่ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยได้มั้ย ว่าตอนนี้กำลังเกิดอะไรขึ้นกันแน่
คาเซนอธิบายเรื่องตัวจริงของออคคัลท์บอล
ออคคัลท์บอลเป็นวัตถุของโลกภายนอกที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อทำลายเขตแดน
เมื่อรวบรวมครบ 7 ลูกก็จะถูกส่งออกไปยังโลกภายนอก
จุดที่ยุ่งยากคือ ลูกบอลมีเจตจำนงของตัวเอง จึงไม่สามารถสลัดให้หลุดไปจากตัวได้
คาเซนปิดบังเรื่องมนุษย์ที่ได้พบ ณ โลกภายนอกเอาไว้
เธอพิจารณาแล้วว่า ไม่เผยแพร่เรื่องที่มีภัยคุกคามแบบนั้นอยู่ที่โลกภายนอกจะดีกว่า
หากรู้เข้า อาจเกิดการต่อสู้กับภายนอกก็เป็นได้
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
4. อิจิริน & อุนซัน
ตกใจ ! ผู้ใช้นักพรตร่างสูง
คุโมะอิ อิจิริน & อุนซัน
Kumoi Ichirin & Unzan
บอลจะถือกำเนิดขึ้นในระหว่างการต่อสู้ที่ใช้ตำนานเมือง แล้วผู้ชนะก็จะได้บอลทั้งหมดไป
พอข่าวลือแบบนั้นแพร่กระจายออกไปในเกนโซวเคียวก็เกิดการต่อสู้แย่งชิงบอลกันอย่างโหดเหี้ยม
ข่าวลือผิดที่ผิดเวลาข่าวหนึ่งลอยมาเข้าหูเธอ
ข่าวลือที่ว่า ถ้ารวบรวมออคคัลท์บอลครบ 7 ลูกแล้วจะรู้แจ้ง
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 1 -
มหาสงครามตำนานเมืองยุคเก่าและยุคใหม่
สถานที่ : มหาสถานบวงสรวงยุเมะโดโนะ (ยามเย็น)
(BGM : ไม่รู้คุณค่า)
อิจิริน : เฮ้ เฮ้―
อิจิริน : มีลูกบอลอยู่ใช่มั้ย― ?
อิจิริน : ส่ง―มา―ซะ―ดีๆ―
ฟุโตะ : ตัวเจ้าเองก็มีลูกบอลอยู่สินะ ?
ฟุโตะ : ได้เลย
ฟุโตะ : พร้อมรับมือแล้วใช่มั้ย ?
หัวเมือง ! เซียนถอดวิญญาณทำจานแตก
โมโนโนเบะ โนะ ฟุโตะ
Mononobe no Futo
ฟุโตะ : ตำนานเมือง(Occult)ของข้าคือคุณโอคิคุ
ฟุโตะ : จงหวาดกลัวจนตัวสั่นเสียเถอะ !
อิจิริน : อุ๊บ คุณโอคิคุ― ?
อิจิริน : เก่าชะมัด― !
อิจิริน : แบบนี้ก็เหมือนกับว่าฉันได้ลูกบอลมาแล้วเลยนะ !
(BGM : ศึกรวบรวม 7 ลูกแก้ว)
(ถ้าเล่นแพ้)
ฟุโตะ : คุณโอคิคุ......
ฟุโตะ : ข้าว่าเรื่องนี้ก็ทันสมัยพอตัวอยู่นะ
(โมโนโนเบะ โนะ ฟุโตะ แพ้พ่าย)
อิจิริน : ตำนานเมือง(Occult)ที่ใหม่กว่าก็ต้องแข็งแกร่งกว่าอยู่แล้วล่ะ
ฟุโตะ : อึก
ฟุโตะ : ครั้งนี้ขอฝากชัยชนะไว้ก่อนละกัน
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 2 -
จอมเวทผู้ไม่ร่าเริง
สถานที่ : เรือสมบัติเหนือหมู่เมฆ (ยามเช้า)
(BGM : การมาเยือนของสายลมแห่งยุคสมัย)
อิจิริน : คราวนี้ไปที่ไหนดีน้า
(คิริซาเมะ มาริสะ เข้ามาในหน้าจอ)
อิจิริน : อ๊ะ คุณมาริสะ
อิจิริน : การต่อสู้ครั้งนั้นทำให้ฉันเข้าใจความสนุกของการรวบรวมลูกบอลแล้วค่ะ
อิจิริน : ตอนนี้รวบรวมได้ 4 ลูกแล้ว
มาริสะ : อืม―
มาริสะ : งั้นเหรอ―
สะพรึง ! จอมเวทแห่งโรงเรียน
คิริซาเมะ มาริสะ
Kirisame Marisa
อิจิริน : วันนี้ก็จะมาประลองกันสินะค้า ?
อิจิริน : ไม่รู้ว่าทำไมพอโดนช่วงชิงไปแล้ว
อิจิริน : ลูกบอลถึงกลับมาหาฉันในเวลาไม่นานซะด้วยสิ
มาริสะ : การเล่นบอลน่ะ
มาริสะ : เอาแค่พอดีๆจะดีกว่านะ
มาริสะ : วันนี้มาบอกแค่นี้แหละ......
มาริสะ : แต่พูดไปก็คงไร้ประโยชน์แล้วสินะ
อิจิริน : รู้ดีเหมือนกันนี่นา
อิจิริน : งั้นมาลุยกันเลย !
(BGM : การแย่งชิงกันและกันอย่างยุติธรรม)
(ถ้าเล่นแพ้)
มาริสะ : ได้ลูกบอลมาอีกแล้ว
(คิริซาเมะ มาริสะ แพ้พ่าย)
อิจิริน : ไม่ค่อยมีความมุ่งมั่นเลยนะคะ
อิจิริน : ไม่สมกับเป็นคุณเลย
มาริสะ : แบบว่า ตอนนี้ไม่มีอารมณ์แบบนั้นน่ะ
มาริสะ : จะว่าไปแล้ว เหลืออีก 2 ลูกงั้นเหรอ
มาริสะ : เธอนี่น้า
อิจิริน : ใครจะเป็นคนครอบครองอีก 2 ลูกที่เหลือกันนะ ?
มาริสะ : อืม― บนท้องฟ้ามีอยู่ลูกหนึ่งนะ
มาริสะ : จมูกของฉันกำลังบอกแบบนั้น
อิจิริน : บนท้องฟ้า...... ?
อิจิริน : ทำไมถึงยอมบอกฉันล่ะ ?
มาริสะ : ทำไมกันน้า
มาริสะ : เพราะรู้สึกอยากเห็นว่าถ้าเธอรวบรวมครบแล้วจะเป็นยังไงล่ะมั้ง
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 3 -
มหาสงครามตำนานเมืองขนาดใหญ่และขนาดเล็ก
สถานที่ : ปราสาทเข็มทอประกาย (ยามเย็น)
(BGM : รูปลักษณ์ของขนบธรรมเนียมที่เด่นชัด)
อิจิริน : ถ้าพูดถึงบนท้องฟ้า
อิจิริน : จุดที่น่าสงสัยก็คือที่นี่ล่ะน้า
อิจิริน : สงสัยมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว
อิจิริน : ว่าทำไมปราสาทนี้ถึงได้กลับหัวอยู่อย่างนี้ ? ก่อสร้างผิดพลาด ?
(สุคุนะ ชินเมียวมารุ เข้ามาในหน้าจอ)
ชินเมียวมารุ : อ๊า― เธอมีออคคัลท์บอลอยู่เพียบเลยนี่นา― ?
อิจิริน : หืม ใครกัน
ชินเมียวมารุ : ฉันคือผู้สืบเชื้อสายของเผ่าคนแคระที่ทรงเกียรติ
ชินเมียวมารุ : เอ้า มาประลองอย่างมีมนต์ขลังกันเถอะ
หลอกลวง ! คนแคระที่เคยตัวเขียว
สุคุนะ ชินเมียวมารุ
Sukuna Shinmyoumaru
อิจิริน : คนแคระ― ?
อิจิริน : มีเผ่าพันธุ์แบบนี้อยู่ด้วยแฮะ―
ชินเมียวมารุ : ถ้าดูแคลนเพราะคิดว่าตัวเล็ก
ชินเมียวมารุ : เธอต้องเจ็บตัวแน่ๆ
อิจิริน : คิกคิก
อิจิริน : คนแคระจะใช้ตำนานเมือง(Occult)แบบไหนกันนะ
ชินเมียวมารุ : แปลกตรงไหนกัน
อิจิริน : ฉันคิดว่า ตัวเล็กเนี่ยน่ารักดีน้า― อยู่น่ะ
อิจิริน : เพราะว่าฉันใช้ตำนานเมืองที่ตัวใหญ่ถึงแปดศอกไงล่ะ
ชินเมียวมารุ : ถ.. ถ้าคิดว่าใหญ่แล้วจะข่มเล็กได้ล่ะก็ เธอเข้าใจผิดอย่างใหญ่หลวงแล้ว !
ชินเมียวมารุ : จงรู้ซึ้งถึงความน่าสะพรึงกลัวของการโดนเหล่าผู้ตัวเล็กปั่นหัวเล่นซะเถอะ !
(BGM : ป่าไผ่ in Flame)
(ถ้าเล่นแพ้)
ชินเมียวมารุ : อ่อนแอ !
ชินเมียวมารุ : ทั้งที่ตัวใหญ่แต่กลับอ่อนแอ !
(สุคุนะ ชินเมียวมารุ แพ้พ่าย)
อิจิริน : ฟู่
อิจิริน : เอาชนะได้สักที―
อิจิริน : ยังไงใหญ่ก็ข่มเล็กจริงๆนั่นล่ะนะ
อิจิริน : ขอรับลูกบอลไปล่ะ
ชินเมียวมารุ : เดี๋ยวก่อนสิ ยัยหัวขโมย
ชินเมียวมารุ : ซิกซิก
ชินเมียวมารุ : ฉันคนนี้พ่ายแพ้เนี่ยนะ―
ชินเมียวมารุ : ทั้งที่ได้ยินข่าวลือมาว่าถ้ารวบรวมครบ 7 ลูกแล้วจะตัวโตขึ้นแท้ๆ
อิจิริน : ข่าวลือที่จำเพาะเจาะจงนั่นมันอะไรกันน่ะ
อิจิริน : ว่าแต่ จริงๆแล้วออคคัลท์บอลคืออะไรกันแน่นะ ?
ชินเมียวมารุ : วางแผนเอาไว้ว่าจะรอให้ใครบางคนรวบรวมได้ 6 ลูกแล้วค่อยชิงมาทั้งหมด
ชินเมียวมารุ : แต่ดูเหมือนคนที่มีลูกบอลเยอะกว่าจะแข็งแกร่งกว่าน้า
ชินเมียวมารุ : คำนวณพลาดไปจนได้
อิจิริน : ไม่รู้จักยอมรับความพ่ายแพ้เลยน้า
อิจิริน : คำแก้ตัวของผู้แพ้นี่มันน่าเศร้าจริงๆเลยน้า
ชินเมียวมารุ : จริงๆแล้วฉันรู้ว่าใครที่ถือครองลูกบอลลูกอื่นอยู่ แต่เธอคงไม่อยากฟังสินะ
อิจิริน : ขอโทษค่ะ
อิจิริน : ถึงคุณจะตัวเล็กแต่ก็มีจิตวิญญาณที่ยิ่งใหญ่มากเลยค่ะ
ชินเมียวมารุ : ฮึ
ชินเมียวมารุ : เอาเถอะ ไม่ว่าใครจะได้ไปจนครบก็ไม่เกี่ยวกับฉันล่ะนะ
ชินเมียวมารุ : จะบอกให้ก็ได้ !
ชินเมียวมารุ : ลูกบอลที่เหลือน่ะอยู่กับเซียนผู้หยิ่งยโส
ชินเมียวมารุ : แถมยังมีถึง 6 ลูกด้วยล่ะ
อิจิริน : เอ๋ ?
อิจิริน : ลูกบอลเนี่ย ไม่ได้มีทั้งหมด 7 ลูกหรอกเหรอ ?
ชินเมียวมารุ : ยัยนั่นแข็งแกร่งน่าดูเลยนะ ?
ชินเมียวมารุ : เธออาจรับมือไม่ไหวก็ได้น้า―
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 4 -
ความจริงของออคคัลท์บอล
สถานที่ : ฮวงซุ้ยวิญญาณเทพ (ยามเช้า)
(BGM : ผู้รู้ความจริง)
มิโกะ : โฮะโฮ่
มิโกะ : เธอเองก็กำลังรวบรวมออคคัลท์บอลสินะ
พิศวง ! จอมมารผ้าคลุมสองสี
โทโยซาโตะมิมิ โนะ มิโกะ
Toyosatomimi no Miko
อิจิริน : ไม่อยากเชื่อเลยว่าคนสุดท้ายจะเป็นคุณ―
อิจิริน : แย่จังเลยน้า
อิจิริน : ต้องเป็นตำนานเมือง(Occult)ที่ชั่วร้ายแน่เลย ให้ตายสิ
มิโกะ : ว่าแต่ เธอน่ะ
มิโกะ : รู้รึเปล่าว่าลูกบอลพวกนี้คืออะไร ?
อิจิริน : เมื่อรวบรวมครบ 7 ลูกแล้วจะทำให้รู้แจ้งสินะคะ
อิจิริน : มันคือลูกบอลแห่งความโลภของพระค่ะ
มิโกะ : ฮะฮะฮะ
มิโกะ : โดนข่าวลือบ้าบอปั่นหัวจนได้นะ
มิโกะ : เจ้าโง่ !
มิโกะ : สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ของแบบนั้นหรอก !
มิโกะ : รวบรวมไปแล้วจะทำให้รู้แจ้งได้ยังไงล่ะ
อิจิริน : เอ๋― ?
มิโกะ : นับตั้งแต่ตำนานเมืองเป็นที่แพร่หลาย
มิโกะ : ฉันได้ค้นหาต้นตอของข่าวลือแต่ละอย่าง
มิโกะ : รู้มั้ยว่าเป็นไง
มิโกะ : ตำนานเมืองส่วนใหญ่แพร่กระจายออกมาจากพวกที่อยู่ใกล้ศาลเจ้านั่นแหละ
อิจิริน : งั้น...เหรอคะ ?
มิโกะ : คงเป็นมาตรการสำหรับสลายพลังของตำนานเมืองที่กลายเป็นความจริงล่ะมั้ง
มิโกะ : กล่าวคือ เป็นการควบคุมข่าวลืออย่างเชี่ยวชาญเพื่อป้องกันอันตรายที่ยังไม่เกิดขึ้นนั่นเอง
มิโกะ : แต่ทว่า
มิโกะ : มีแค่ออคคัลท์บอลเท่านั้นที่ต่างออกไป
มิโกะ : ฉันยังไม่พบต้นตอของข่าวลือที่แพร่หลายขนาดนี้เลยแม้แต่นิดเดียว
(BGM หยุดเล่น)
มิโกะ : แต่ในที่สุดเจ้านั่นก็เผยร่างจริงออกมาที่ศาลเจ้าเมื่อหลายวันก่อน
อิจิริน : โฮ่โฮ่
มิโกะ : ถึงจะมองเห็นเป็นแค่เงา แต่ไม่ผิดแน่
(BGM : Last Occultism ～ จอมศาสตร์ลับแห่งภพปัจจุบัน)
มิโกะ : นั่นคือมนุษย์โลกภายนอก !
มิโกะ : ลูกบอลพวกนี้จึงเป็นสิ่งของจากโลกภายนอกนั่นเอง !
อิจิริน : ว่าไงนะ― !
อิจิริน : ......อ๊ะ
อิจิริน : ถ้าแค่นั้นก็พอจะจินตนาการได้อยู่แล้วล่ะ
อิจิริน : เพราะตำนานเมืองที่พวกเราใช้กันเป็นส่วนใหญ่ก็มีแต่ของโลกภายนอกทั้งนั้นเลย
มิโกะ : โฮ่
มิโกะ : ฉลาดอย่างคาดไม่ถึงเลยนะ
มิโกะ : แปลว่ารู้อยู่แล้วก็ยังรวบรวมพวกมันงั้นเหรอ
มิโกะ : ฮุฮุฮุ
มิโกะ : เอาสิ
มิโกะ : หากไม่หวั่นเกรงต่อสถานการณ์ที่คาดไม่ถึง ฉันจะเป็นคู่ต่อสู้ให้เอง
มิโกะ : เดิมพันด้วยออคคัลท์บอลทั้งหมด !
มิโกะ : แต่ฝ่ายที่ได้ไป อาจจะเป็นทุกข์มากกว่าก็ได้นะ !
(ถ้าเล่นแพ้)
มิโกะ : ฉันคือผู้ที่เหมาะสมกับการครอบครองลูกบอลมากกว่าเธอ
(โทโยซาโตะมิมิ โนะ มิโกะ แพ้พ่าย)
(ฉากจบของบทอิจิริน)
――วัดเมียวเรนจิ
แม้จะมีมนุษย์มาสักการบูชาเป็นครั้งคราว แต่โดยพื้นฐานแล้วมันเป็นวัดสำหรับโยวไค
ฮิจิริ : เป็นอะไรไปเหรอ ? นั่งเหม่อแบบนั้น
อิจิริน : อ๊ะ ขออภัยค่ะ ความทรงจำช่วงหลายวันมานี้มันคลุมเครือชอบกลน่ะค่ะ
ฮิจิริ : เห็นกระเหี้ยนกระหือรือว่า 『ฉันจะรวบรวมออคคัลท์บอล !』 ไม่ใช่เหรอ สุดท้ายแล้วเป็นยังไงบ้างล่ะ ?
อิจิริน : ออคคัลท์บอล...... ถ้าจำไม่ผิด
อิจิรินทำท่าเหมือนนึกอะไรบางอย่างออก
หลังจากที่ได้ลูกบอลทั้งหมดมาแล้ว ดูเหมือนเธอจะหมดสติไปแล้วได้เห็นความฝันที่น่าพิศวง
อุณหภูมิที่สูงส่ง
ราตรีที่เจิดจ้าอย่างยิ่ง
ตึกระฟ้าที่ทำให้ตาพร่า
เธอกำลังบินอยู่ที่นั่น
พลังวิญญาณมหาศาลที่เกี่ยวพันตัวเธอเอาไว้ ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้รู้สึกสดชื่นเลย
อิจิริน : จริงสิ ฉันฝันค่ะ เป็นฝันที่น่าพิศวงชอบกล ฝันถึงโลกที่ทุกสิ่งทุกอย่างปฏิเสธตัวฉัน......
ฮิจิริ : โดนโลกปฏิเสธงั้นเหรอ ?
อิจิริน : โดนปฏิเสธ......คิดว่าอย่างนั้นค่ะ
ฮิจิริ : เธอเคยบอกว่าถ้ารวบรวมครบ 7 ลูกแล้วจะรู้แจ้งสินะ
ฮิจิริ : บางทีนี่อาจหมายความว่า ยังเร็วเกินไปที่เธอจะรู้แจ้ง ก็ได้นะ
ต่างโลกแห่งนั้นคือโลกแห่งพุทธงั้นเหรอ
ถ้าอย่างนั้นก็ยังไม่รู้สึกว่าตนสามารถเป็นผู้อาศัยในโลกใบนั้นได้
หากนั่นเป็นดินแดนแห่งการรู้แจ้ง อิจิรินรู้สึกว่าตนคงไม่สามารถรู้แจ้งได้ไปชั่วชีวิต
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
5. เบียคุเรน
เร็วโคตร ! พระไรเดอร์
ฮิจิริ เบียคุเรน
Hijiri Byakuren
ออคคัลท์บอลเกิดขึ้นจากความเร้นลับและความอยากรู้อยากเห็นอันไร้แก่นสาร
เธอหวาดกลัวเรื่องนี้ และตัดสินว่าเกนโซวเคียวที่กำลังแย่งชิงบอลกันนั้นเป็นได้เพียงฝันร้าย
ตอนนี้มีคนที่กำลังพยายามรวบรวมให้ครบ
และเธอไม่ไว้วางใจคนเหล่านั้น
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 1 -
ออกศึก ! อีป้าที่รวดเร็วและแข็งแกร่งที่สุด
สถานที่ : เรือสมบัติเหนือหมู่เมฆ (ยามเช้า)
(BGM : การมาเยือนของสายลมแห่งยุคสมัย)
ตกใจ ! ผู้ใช้นักพรตร่างสูง
คุโมะอิ อิจิริน & อุนซัน
Kumoi Ichirin & Unzan
เบียคุเรน : อิจิรินเอ๋ย
เบียคุเรน : ฉันเองก็ได้พลังที่น่าสนใจมาแล้วล่ะ
อิจิริน : หมายความว่า
อิจิริน : อย่าบอกนะคะว่าท่านฮิจิริเองก็คิดจะใช้ตำนานเมืองขึ้นมาบ้างแล้ว
เบียคุเรน : ฮุฮุฮุ
เบียคุเรน : ตำนานเมืองที่รวดเร็วและแข็งแกร่งที่สุดเลยล่ะ
เบียคุเรน : ฉันเองก็ร่วมเล่นได้สินะ ?
(BGM : การแย่งชิงกันและกันอย่างยุติธรรม)
(ถ้าเล่นแพ้)
อิจิริน : ดูเหมือนจะยังใช้ไม่คล่องสินะคะ
(คุโมะอิ อิจิริน & อุนซัน แพ้พ่าย)
เบียคุเรน : อย่างนี้นี่เอง
เบียคุเรน : นี่คือออคคัลท์บอลที่ร่ำลือกัน......
อิจิริน : เป็นอย่างไรบ้างคะ ?
อิจิริน : ดูเหมือนว่าถ้ารวบรวมครบ 7 ลูกแล้วจะทำให้รู้แจ้งน่ะค่ะ
เบียคุเรน : หืม―
เบียคุเรน : นี่เป็นวัตถุที่ยุ่งยากน่าดูเลยน้า
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 2 -
รวบรวมออคคัลท์บอลอย่างง่ายดาย
สถานที่ : มหาสถานบวงสรวงยุเมะโดโนะ (ยามเย็น)
(BGM : กิจวัตรที่มีบอล)
ฟุโตะ : โผล่มาได้จังหวะเหมาะพอดีเลยนะ !
ฟุโตะ : จงต่อสู้โดยเดิมพันด้วยลูกบอลกับข้าซะ !
หัวเมือง ! เซียนถอดวิญญาณทำจานแตก
โมโนโนเบะ โนะ ฟุโตะ
Mononobe no Futo
เบียคุเรน : จ้า จ้า
เบียคุเรน : มาต่อสู้กันเถอะจ้ะ
เบียคุเรน : ดูเหมือนว่าถ้าไม่รวบรวมลูกบอลแล้วจะไม่เข้าใจอะไรเลยซะด้วยสิ
ฟุโตะ : อย่ารีบคิดว่าชนะแล้วสิ ?
ฟุโตะ : จงดูออคคัลท์ของข้าแล้วสั่นสะท้านเสียเถอะ !
(BGM : ศึกรวบรวม 7 ลูกแก้ว)
(ถ้าเล่นแพ้)
ฟุโตะ : ขาดไปหนึ่งใบ―
ฟุโตะ : เป็นไง น่ากลัวใช่มั้ยล่ะ ?
(โมโนโนเบะ โนะ ฟุโตะ แพ้พ่าย)
เบียคุเรน : ถ้างั้นก็ขอรับไปเลยนะ
เบียคุเรน : ถ้าไปได้สวยแบบนี้ การรวบรวมลูกบอลก็น่าจะง่ายอยู่ย้า
ฟุโตะ : ซิกซิก
ฟุโตะ : นึกแล้วเชียวว่าจานขาดไป 1 ใบมันไม่เข้าท่าเลย
เบียคุเรน : แล้วทำไมถึงเลือกออคคัลท์ที่เต็มไปด้วยความเศร้าแบบนั้นล่ะน้า
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 3 -
ระวังของหมดคลัง
สถานที่ : หนองน้ำเกมบุ (ยามเช้า)
(BGM : ไม่รู้คุณค่า)
นิโทริ : มาได้จังหวะเหมาะพอดีเลยน้า
นิโทริ : วันนี้เป็นวันที่มีออคคัลท์บอลเข้าร้านล่ะ
โบราณ ! ยุคไทรแอสซิก
คาวาชิโระ นิโทริ
Kawashiro Nitori
เบียคุเรน : ตำนานเมืองแพร่กระจายมาถึงพวกกัปปะจริงๆด้วยสิน้า
นิโทริ : ฮุฮุฮุ
นิโทริ : อย่าดูแคลนพวกเรานักสิ
นิโทริ : ตำนานเมืองซึ่งเกิดขึ้นจากข่าวลือที่ไม่มีความแน่ชัดน่ะ พึ่งพาไม่ได้หรอกเฟ้ย
นิโทริ : เพราะงั้นเลยสร้างเครื่องจักรที่สอดคล้องกับตำนานเมืองขึ้นมา
นิโทริ : เท่านี้ก็แข็งแกร่งอย่างชัดเจน !
เบียคุเรน : อืม―
เบียคุเรน : แบบนั้นมันก็แค่อาวุธธรรมดานี่นา......
นิโทริ : จะพูดอีกครั้งนะ !
นิโทริ : วันนี้เป็นวันที่มีออคคัลท์บอลเข้าร้านล่ะ !
(BGM : ระฆังขั้วตรงข้ามโลก)
(ถ้าเล่นแพ้)
นิโทริ : เยี่ยมมาก― Ball GET !
นิโทริ : เจ้านี่ต้องขายได้ราคาแพงแน่ๆเลยว่ะ― !
(คาวาชิโระ นิโทริ แพ้พ่าย)
เบียคุเรน : นึกว่าไม่มีออคคัลท์บอลเสียอีก แต่ก็มีอยู่จริงๆด้วยนะ
นิโทริ : อ้าว― ?
นิโทริ : ออคคัลท์บอลจากตัวฉันงั้นเหรอ ?
เบียคุเรน : นึกแล้วเชียว ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถควบคุมได้ แม้แต่สิทธิในการครอบครองลูกบอลก็ด้วย
เบียคุเรน : เข้าใจตั้งแต่พริบตาที่ได้ครอบครองบอลลูกนี้แล้วล่ะ
เบียคุเรน : ว่านี่คือจุดเริ่มต้นของฝันร้าย
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 4 -
ผู้เป็นอมตะที่อ่อนต่อโลก
สถานที่ : ป่าไผ่หลงทาง (ยามค่ำ)
(BGM : จงเชื่อในความเป็นไปได้)
โมโคว : ใครอยู่ตรงนั้นน่ะ
ร้อนแรง ! Inferno มนุษย์
ฟุจิวาระ โนะ โมโคว
Fujiwara no Mokou
(ฮิจิริ เบียคุเรน เข้ามาในหน้าจอ)
โมโคว : ถ้าจำไม่ผิด เธอคือคนของวัดเมียวเรนจิ......
โมโคว : มีธุระอะไรที่นี่ล่ะ ?
เบียคุเรน : ออร่ารุนแรงแบบเดียวกับลูกบอลกำลังแผ่ออกมาจากตัวคุณ เลยมาดูน่ะค่ะ
โมโคว : นึกแล้วเชียว เธอก็ด้วยเรอะ
เบียคุเรน : เธอก็ด้วย งั้นเหรอ
โมโคว : ช่วงนี้มันน่าเบื่อชะมัดเลยนะ
โมโคว : มีพวกที่บอกให้ส่งลูกบอลมาซะ โผล่มาตั้งหลายคน
โมโคว : แต่แรกเริ่มเดิมที ลูกบอลที่ว่านั่นมันคืออะไรล่ะ ?
โมโคว : บอกไปว่าไม่มีของพรรค์นั้นก็ไม่ยอมฟังกันเลย
เบียคุเรน : จะบอกว่าไม่มีงั้นเหรอคะ ?
เบียคุเรน : แต่ว่าออคคัลท์ออร่านั่น......
โมโคว : ออคคัลท์ออร่านั่นมันคืออะไรล่ะ อย่าเอาแต่พูดอะไรไม่รู้เรื่องสิ
เบียคุเรน : เอ่อ―
เบียคุเรน : แต่แรกเริ่มเดิมที คุณสนใจพวกข่าวลือของมนุษย์บ้างมั้ยคะ ?
โมโคว : ฉันเลิกสนใจเรื่องทางโลกไปนานแล้วล่ะ
เบียคุเรน : แล้วพวกตำนานเมือง ?
โมโคว : มันคืออะไรล่ะ ?
โมโคว : เจ้าตำนานเมืองที่ว่าน่ะ
เบียคุเรน : หา―
เบียคุเรน : อุตส่าห์อยู่มาได้โดยที่อ่อนต่อโลกขนาดนั้นนะคะ
เบียคุเรน : แต่ฉันสัมผัสได้ถึงการคงอยู่ของออคคัลท์บอลจากตัวคุณจริงๆค่ะ
(BGM หยุดเล่น)
เบียคุเรน : ดูเหมือนจะมีคนที่ได้รับโดยไม่รู้สึกตัวอยู่ด้วยสินะ
(BGM : Battlefield แกะสลักลายดอกไม้)
โมโคว : ช่างเถอะ
โมโคว : ยังไงก็จะต่อสู้โดยเดิมพันด้วยลูกบอลที่ว่านั่นใช่มั้ยล่ะ ?
โมโคว : พวกที่เคยมาที่นี่ทุกคนก็พูดแบบนั้นแหละ
โมโคว : ยังไงฉันก็ไม่ตายอยู่แล้ว เพราะงั้นลุยเข้ามาให้เต็มที่เลย !
(ถ้าเล่นแพ้)
โมโคว : พลาดโอกาสที่จะตายอีกแล้วสินะ
(ฟุจิวาระ โนะ โมโคว แพ้พ่าย)
เบียคุเรน : สะสมลูกบอลไว้เยอะน่าดูเลยนะ
เบียคุเรน : อย่างนี้นี่เอง ได้มาจากพวกที่คิดจะมาแย่งชิงสินะ......
โมโคว : ฟู่―
โมโคว : รู้สึกสบายบ่าขึ้นมาชอบกล
โมโคว : ขอบใจนะ
เบียคุเรน : ครอบครองโดยไม่รู้สึกตัวแบบนี้ก็หมายความว่า......
เบียคุเรน : สังหรณ์ว่าจะมีแต่ฝันร้ายมากขึ้นเรื่อยๆแล้วสิ
เบียคุเรน : ยังอุตส่าห์สนุกสนานกับการแย่งชิงลูกบอลพรรค์นี้ได้อีกน้า
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 5 -
ปลายทางของออคคัลท์บอลทั้งหมด
สถานที่ : ฮวงซุ้ยวิญญาณเทพ (ยามเช้า)
(BGM : ผู้รู้ความจริง)
มิโกะ : นึกแล้วเชียว คู่ต่อสู้คนสุดท้ายคือเธองั้นรึ
พิศวง ! จอมมารผ้าคลุมสองสี
โทโยซาโตะมิมิ โนะ มิโกะ
Toyosatomimi no Miko
เบียคุเรน : ได้ยินมาว่าคุณเองก็กำลังรวบรวมลูกบอลอยู่น่ะค่ะ
เบียคุเรน : เพื่ออะไรเหรอคะ ?
มิโกะ : ยิงคำถามโดยไม่มองตัวเองงั้นเหรอ
มิโกะ : ช่างเถอะ เอางั้นก็ได้
มิโกะ : เธอคิดว่าฉันกำลังรวบรวมลูกบอลเพราะเพลิดเพลินกับข่าวลือไร้สาระงั้นเหรอ?
เบียคุเรน : ไม่หรอกค่ะ ฉันไม่คิดแบบนั้น
เบียคุเรน : เพราะงั้นถึงได้กังวลไงล่ะคะ
เบียคุเรน : เพราะลูกบอลพวกนี้เป็นสิ่งที่สร้างขึ้นด้วยความเร้นลับและความอยากรู้อยากเห็นที่ไร้แก่นสารค่ะ
มิโกะ : ความเร้นลับและความอยากรู้อยากเห็น......งั้นเหรอ
มิโกะ : เป็นมุมมองที่สมกับเป็นเธอดีนะ
มิโกะ : นี่เป็นวัตถุของโลกภายนอกน่ะ
มิโกะ : ที่ภายนอกคงมีคนที่พยายามใช้ประโยชน์จากเกนโซวเคียวโดยเจตนาอยู่แน่ๆ
มิโกะ : ถ้าคนคนนั้นมีความอยากรู้อยากเห็นในเกนโซวเคียว
มิโกะ : นั่นถือว่าเป็นเรื่องที่น่าสะพรึงกลัวนะ
เบียคุเรน : โลกภายนอก......งั้นเหรอคะ
เบียคุเรน : อย่างนี้นี่เอง เพราะงั้นเลยมีแต่เรื่องที่ไม่เข้าใจถึงตัวตนที่แท้จริงสินะ
มิโกะ : ฉันกำลังรวบรวมลูกบอลด้วยตัวเองเพื่อตรวจสอบเรื่องนั้นน่ะ
มิโกะ : ฉันตอบแล้วนะ ?
มิโกะ : แล้วเธอล่ะ
มิโกะ : เหตุผลที่เธอรวบรวมลูกบอลคือ ?
(BGM หยุดเล่น)
เบียคุเรน : ฉัน......พยายามรวบรวมตำนานเมืองเหล่านี้ทั้งหมดแล้วปิดผนึกไม่ให้ถูกนำไปใช้ด้วยเจตนาร้ายค่ะ
มิโกะ : ปิดผนึก ?
มิโกะ : งั้นเหรอ การปิดฝาไม่ให้ส่งกลิ่นเหม็นมันเป็นทักษะพิเศษของพวกเธอนี่นะ
(นัยถึงช่วงรอยต่อระหว่างภาค 12-13 ที่เบียคุเรนปิดผนึกฮวงซุ้ยของเธอด้วยการสร้างวัดทับเอาไว้)
(BGM : Last Occultism ～ จอมศาสตร์ลับแห่งภพปัจจุบัน)
มิโกะ : อย่าพูดให้ขำหน่อยเลย
มิโกะ : ตำนานเมืองเหล่านี้กำลังแพร่กระจายไปตามธรรมชาติของมันผ่านทางข่าวลือ
มิโกะ : ซึ่งเธอไม่สามารถห้ามปากคนไม่ให้พูดได้ ถูกมั้ยล่ะ ?
มิโกะ : ที่สำคัญ ดูเหมือนออคคัลท์บอลจะเปลี่ยนเจ้าของได้โดยผ่านทางการต่อสู้เท่านั้น
มิโกะ : Ideology(แนวคิด)ของเธอกับฉัน ฝ่ายไหนเป็นฝ่ายถูกต้องกันแน่ก็ตัดสินได้ด้วยการต่อสู้เพียงอย่างเดียวเท่านั้นเช่นกัน
เบียคุเรน : ช่วยไม่ได้นะ
เบียคุเรน : คุณฉลาดเกินไปค่ะ
เบียคุเรน : และฉันไม่มีทางยอมมอบพลังแห่งฝันร้ายให้แก่คนแบบนั้นเด็ดขาด !
(ถ้าเล่นแพ้)
มิโกะ : เท่านี้ก็รวบรวมได้ครบทั้งหมดแล้วสินะ
(โทโยซาโตะมิมิ โนะ มิโกะ แพ้พ่าย)
(ฉากจบของบทเบียคุเรน)
――วัดเมียวเรนจิ
ฮิจิริได้ออคคัลท์บอลทั้งหมดมาไว้ในครอบครอง
เธอกำลังค้นหาพระพุทธรูปที่มีขนาดเหมาะสมในอุโบสถหลัก
ฮิจิริ : เท่านี้ก็เรียบร้อยล่ะมั้ง
อิจิริน : อุตส่าห์รวบรวมได้ทั้งหมดแล้วแแท้ๆ ทำไมถึงผนึกมันซะล่ะคะ ?
ฮิจิริ : ห้ามแตะต้องลูกบอลพวกนี้นะ เพราะมันเป็นฝีมือของปิศาจจ้ะ
อิจิริน : น่าเสียดายจังเลยนะคะ
การรวบรวมลูกบอลไม่ใช่เรื่องเหนื่อยยากแต่อย่างใด
ดูเหมือนลูกบอลกำลังเลือกผู้ครอบครองอยู่
แต่เรื่องมันก็ไม่ง่ายขนาดนั้น
ในขณะที่ทั้งสองกำลังจะปลีกตัวออกห่างจากพระพุทธรูป
แผ่นหลังของพวกเธอรู้สึกได้ถึงสายลมที่เย็นเยือก
อิจิริน : ท่านฮิจิริ......นี่มันอะไรกันคะ !?
ฮิจิริ : ......พระพุทธรูปหายไปในพริบตาเลย ?
คลาดสายตาไปเพียงชั่วแวบเดียว
พระพุทธรูปที่บรรจุลูกบอลเอาไว้กลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย
ฮิจิริ : ......นี่เป็นฝีมือของปิศาจ ถ้ารวบรวมครบแล้วถือครองเอาไว้ ฉันเองก็คงจะหายไปแบบนั้นล่ะมั้ง
อิจิริน : แต่ว่า......พระพุทธรูปหายไปอยู่ที่ไหนล่ะคะ
ฮิจิริ : โลกแห่งการรู้แจ้ง เรียกแบบนั้นคงพอได้ล่ะมั้งน้า
พระพุทธรูปกลายเป็นผู้เสียสละแล้วหายไปยังที่ไหนสักแห่ง
ฮิจิริเองก็เดาไม่ถูกเลยว่าเป็นสถานที่ใด
ต่อให้มีพลังวิญญาณของฮิจิริก็ไม่อาจรู้ได้ว่าอยู่ที่ไหน
แต่เธอสังหรณ์ใจว่า ถ้าตัวเองเจอแบบนั้น ต้องเกิดโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ขึ้นแน่ๆ
ทว่าไม่นานนัก ความหนาวเย็นที่ชั่วร้ายได้วิ่งแล่นเข้ามาหาฮิจิริ
ออคคัลท์บอลกลับมาอยู่กับฮิจิริอีกครั้งตั้งแต่เมื่อใดก็ไม่รู้
เจ้านี่เป็นวัตถุที่ยุ่งยากจริงๆ เธอคิดแบบนั้นจากก้นบึ้งของหัวใจ
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
6. ฟุโตะ
หัวเมือง ! เซียนถอดวิญญาณทำจานแตก
โมโนโนเบะ โนะ ฟุโตะ
Mononobe no Futo
ศึกชิงบอลจำเป็นต้องใช้ตำนานเมือง
เธอไม่ค่อยรู้เรื่องราวที่ทันสมัย จึงดีใจเป็นอย่างยิ่งที่ต้นพบคุณโอะคิคุ ตำนานเมืองที่เข้ากับเธอได้อย่างพอดิบพอดี
แต่คำสาปของคุณโอะคิคุนั้นแข็งแกร่งเกินคาด
ทำให้เธอต้องการจานใบที่ 10 มากขึ้นเรื่อยๆ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 1 -
ก่อนอื่นก็ต้องแถวๆนี้สินะคะ―
สถานที่ : เรือสมบัติเหนือหมู่เมฆ (ยามเช้า)
(BGM : ไม่รู้คุณค่า)
ฟุโตะ : ขอรบกวนหน่อย― !
ฟุโตะ : ข้ามาชิงออคคัลท์บอลแล้ว― !
อิจิริน : กำลังต้องการอยู่พอดี
ตกใจ ! ผู้ใช้นักพรตร่างสูง
คุโมะอิ อิจิริน & อุนซัน
Kumoi Ichirin & Unzan
อิจิริน : ใจกล้าดีนะที่มาท้าฉันเนี่ย
ฟุโตะ : เริ่มบุกจากจุดที่น่าจะช่วงชิงได้ง่ายในบริเวณนี้ก่อนน่ะ
ฟุโตะ : เขาเรียกกันว่า อุ่นเครื่อง สินะ
(BGM : การแย่งชิงกันและกันอย่างยุติธรรม)
(ถ้าเล่นแพ้)
อิจิริน : ผู้ใดเห็นร่างของฉันแล้วจะไม่มีทางกลับไปได้แบบเป็นๆ......สินะ
(คุโมะอิ อิจิริน & อุนซัน แพ้พ่าย)
ฟุโตะ : ช่างง่ายดายจริงๆ
ฟุโตะ : ขอรับออคคัลท์บอลไปล่ะ
อิจิริน : โธ่เว้ย
อิจิริน : ดันแพ้ให้กับพวกล้าสมัยแบบนี้ซะได้―
ฟุโตะ : พูดอะไรของเจ้าน่ะ
ฟุโตะ : คุณโอคิคุเนี่ยจัดว่าทันสมัยพอตัวเลยไม่ใช่รึ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 2 -
การต่อสู้ที่มหัศจรรย์และผิดเพี้ยน
สถานที่ : มหาสถานบวงสรวงยุเมะโดโนะ (ยามเย็น)
(BGM : รูปลักษณ์ของขนบธรรมเนียมที่เด่นชัด)
ฟุโตะ : ท่านมกุฎราชกุมารีน่าจะกำลังต่อสู้กับคนที่แข็งแกร่งอยู่......
ฟุโตะ : ไปชิงลูกบอลจากใครเป็นรายต่อไปดีน้า
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ เข้ามาในหน้าจอ)
มนต์ขลัง ! มิโกะแห่งเขตแดน
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Hakurei Reimu
ฟุโตะ : อ้าว ? ท่านเรย์มุไม่ใช่รึ
ฟุโตะ : มาพอดีเลย
ฟุโตะ : เรามาประลองโดยเดิมพันด้วยออคคัลท์บอลกันดีมั้ย ?
เรย์มุ : อ่า......ได้สิ
เรย์มุ : ฉันตรวจสอบเรื่องออคคัลท์บอลอยู่พอดี
(BGM : ศึกรวบรวม 7 ลูกแก้ว)
(ถ้าเล่นแพ้)
เรย์มุ : ได้มาอีกแล้วสิน้า
เรย์มุ : ทั้งที่คราวนี้อยากให้มันหลุดจากตัวไปแท้ๆ
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ แพ้พ่าย)
ฟุโตะ : เยี่ยม―
ฟุโตะ : ได้บอลลูกใหม่มาแล้ว !
ฟุโตะ : อย่าบอกนะว่าออมมือให้น่ะ ?
เรย์มุ : มะ.. ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย
เรย์มุ : ว่าแต่ เธอไม่อยากรู้เหรอว่ามีใครอีกบ้างที่ครอบครองลูกบอลที่เหลืออยู่ ?
ฟุโตะ : โฮ่ ทำไมถึงยอมบอกเรื่องนั้นล่ะ ?
เรย์มุ : การเฝ้าสังเกตการณ์ลูกบอล น่าจะสบายกว่ารวบรวมด้วยตัวเองน่ะ......
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 3 -
ชีวิตที่เบายิ่งกว่าลูกบอล
สถานที่ : ป่าไผ่หลงทาง (ยามค่ำ)
(BGM : การมาเยือนของสายลมแห่งยุคสมัย)
(โมโนโนเบะ โนะ ฟุโตะ เข้ามาในหน้าจอ)
โมโคว : วันนี้ก็มีเด็กหลงทางมาอีกคน......
ร้อนแรง ! Inferno มนุษย์
ฟุจิวาระ โนะ โมโคว
Fujiwara no Mokou
โมโคว : ใครกัน ?
ฟุโตะ : ขอรบกวนหน่อย
ฟุโตะ : มาต่อสู้โดยเดิมพันด้วยลูกบอลกันซะดีๆ !
โมโคว : ฟู่―
ฟุโตะ : อะไร ?
โมโคว : เรื่องออคคัลท์บอลอีกแล้วเรอะ
โมโคว : ช่วงนี้มีคนบอกให้ ส่งมาซะ มากเกินไปแล้วนะ
โมโคว : แต่ก็โดนฉันเล่นงานกลับไปจนหมดนั่นล่ะ
โมโคว : ขาดสติน่าดูเลยนะ
โมโคว : ที่มาท้าประลองผู้เป็นอมตะเนี่ย
ฟุโตะ : โฮะโฮ่
ฟุโตะ : เจ้าเองก็เป็นอมตะงั้นรึ
โมโคว : อะไรนะ ?
โมโคว : หรือว่าเธอ......
ฟุโตะ : ข้าเองก็เคยประสบกับความตายมาแล้วครั้งหนึ่ง
โมโคว : ฮุฮุฮุ
โมโคว : น่าตกใจจริงๆ น่าสนุกดีนี่
โมโคว : งั้นก็ได้ !
โมโคว : มาประลองกันว่าใครจะตายก่อน !
ฟุโตะ : อะ ไม่ล่ะ
ฟุโตะ : เดิมพันด้วยออคคัลท์บอลอย่างเดียวก็พอ
(BGM : ป่าไผ่ in Flame)
(ถ้าเล่นแพ้)
โมโคว : ทั้งที่ไม่อยากได้ แต่กลับรวบรวมลูกบอลได้เยอะขึ้นเรื่อยๆซะงั้น
(ฟุจิวาระ โนะ โมโคว แพ้พ่าย)
ฟุโตะ : เยี่ยม―
ฟุโตะ : ขอรับลูกบอลไปล่ะ !
ฟุโตะ : ......ว่าแต่เธอมีเยอะขนาดนี้เลยเหรอ ?
โมโคว : อ่า―
โมโคว : เป็นเพราะเล่นงานกลับไปได้เรื่อยๆนั่นล่ะนะ
โมโคว : หลุดไปหมดแบบนี้ค่อยโล่งขึ้นมาหน่อย
ฟุโตะ : ช่างง่ายดายจริงแท้
ฟุโตะ : เท่านี้ก็ได้ 6 ลูกแล้วงั้นรึ
ฟุโตะ : เรย์มุบอกว่าเหลือผู้ครอบครองแค่ 4 คน
ฟุโตะ : 2 คนคือข้ากับเจ้านี่ แปลว่าที่เหลืออีก 2 คนคือ......
ฟุโตะ : แต่ว่า 1 ในนั้นคือท่านมกุฎราชกุมารี......
ฟุโตะ : ดีล่ะ ตัดสินใจแล้ว
ฟุโตะ : ถึงเวลาที่ข้าต้องขอตัวไปก่อนล่ะ !
โมโคว : ไปหาคู่ต่อสู้คนต่อไปงั้นเหรอ
โมโคว : ระวังตัวให้ดีล่ะ
โมโคว : ที่นี่คือป่าไผ่หลงทาง
โมโคว : ต่อให้บินไปบนท้องฟ้าก็ออกไปไม่ได้ง่ายๆหรอกนะ
ฟุโตะ : อึกกก
ฟุโตะ : เมื่อครู่นี้ต้องขออภัยด้วยค่ะ
ฟุโตะ : กรุณานำทางให้ข้าด้วยเถิด
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 4 -
ผู้ถือครองบอลลูกสุดท้ายคือ
สถานที่ : วัดเมียวเรนจิ (ยามเช้า)
(BGM : ผู้รู้ความจริง)
ฟุโตะ : ขอรบกวนหน่อย― !
ฟุโตะ : มาต่อสู้กับข้าโดยเดิมพันด้วยลูกบอลกันซะดีๆ !
เบียคุเรน : ตายจริง
เบียคุเรน : เอาของมาถวายพระสินะจ๊ะ
เร็วโคตร ! พระไรเดอร์
ฮิจิริ เบียคุเรน
Hijiri Byakuren
เบียคุเรน : ลูกบอลมาหาเองถึงที่แบบนี้
เบียคุเรน : ประหยัดเวลาได้เยอะเลย
ฟุโตะ : เป็นไงคะ ? บอลลูกนี้
ฟุโตะ : ลูกแก้วไร้ตำหนิแบบนี้มีไว้เพื่อบริจาคให้แก่วัดที่เปี่ยมด้วยศีลธรรมแห่งนี้โดยเฉพาะเลยล่ะ......
ฟุโตะ : เฮอะ มันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไงเล่า― !
ฟุโตะ : ข้ามาชิงออคคัลท์บอลที่เจ้ามีอยู่ต่างหากล่ะ
เบียคุเรน : ตายจริง เหนื่อยแย่เลยนะจ๊ะ
เบียคุเรน : แต่ทำไมถึงต้องเป็นฉันล่ะ
เบียคุเรน : คนอื่นที่น่าจะชิงง่ายกว่านี้ก็น่าจะมีอยู่นี่จ๊ะ ?
ฟุโตะ : ข้าเองก็ไม่อยากสู้กับเจ้าหรอก แต่มันช่วยไม่ได้
ฟุโตะ : เพราะคนอื่นที่มีลูกบอลอยู่ ตอนนี้เหลือแค่ท่านมกุฎราชกุมารีแล้ว
(BGM หยุดเล่น)
เบียคุเรน : ตายจริง จะบอกว่าสู้กับฉันแล้วง่ายกว่าสินะ
เบียคุเรน : ว่าแต่ ทำไมเธอถึงอยากรวบรวมลูกบอลล่ะ ?
ฟุโตะ : เอ๋ ?
ฟุโตะ : ก็ได้ยินมาว่าถ้ารวบรวมครบ 7 ลูกแล้ว จะทำให้พรที่ขอเป็นจริงได้นี่นา
ฟุโตะ : ถ้าขอพรได้จริง ความปรารถนาของข้าก็จะ......
ฟุโตะ : เอ่อ ช่างเถอะ ไม่มีอะไรหรอก
ฟุโตะ : ไม่ควรคิดว่าชนะแล้วเป็นอันขาด
(BGM : Last Occultism ～ จอมศาสตร์ลับแห่งภพปัจจุบัน)
เบียคุเรน : เอาเถอะ
เบียคุเรน : รวบรวมครบ 7 ลูกแล้ว จะทำให้พรที่ขอเป็นจริงได้หรือไม่นั้น
เบียคุเรน : ฉันจะลองชิงลูกบอลของเธอมาทดสอบดูละกัน
เบียคุเรน : ถึงฉันจะไม่เคยคิดถึงเรื่องการขอพรเลยแม้แต่นิดเดียวก็เถอะนะ !
(ถ้าเล่นแพ้)
เบียคุเรน : ขอพรว่าอะไรดีน้า
เบียคุเรน : ขออาหารมังสวิรัติที่เลิศหรูดีมั้ยน้า
(ฮิจิริ เบียคุเรน แพ้พ่าย)
(ฉากจบของบทฟุโตะ)
――ฮวงซุ้ยวิญญาณเทพ
โรงฝึกของมิโกะซึ่งตั้งอยู่ในมิติอื่นที่ไม่ใช่เกนโซวเคียว
ฟุโตะ : ออคคัลท์บอลเอ๋ย จงทำให้พรของข้าเป็นจริง ณ บัดนี้
ฟุโตะ : ......
ฟุโตะ : ไม่มีการตอบสนองเลยแฮะ ของแหกตางั้นรึ ?
ลูกบอลกำลังส่องแสงทึมๆออกมา แต่ไร้ซึ่งคำตอบใดๆ
มิโกะ : ทำอะไรอยู่น่ะ ......โอ้ รวบรวมลูกบอลได้ครบ 7 ลูกแล้วเหรอ ?
มิโกะ : ไปรวบรวมมาตอนไหน ไม่บอกฉันมั่งเลย
ฟุโตะ : อ๊ะ เปล่าค่ะ แบบว่า นี่มัน
ฟุโตะ : ใช่ค่ะ ข้าพยายามรวบรวมมาค่ะ
มิโกะ : งั้นเหรอ เหนื่อยแย่เลยนะ
ฟุโตะ : ลูกบอลพวกนี้คืออะไรเหรอคะ ?
มิโกะ : เป็นเพราะเธอแท้ๆ ฉันเลยเข้าใจเกือบหมดแล้วล่ะ
มิโกะ : เพราะเธอรวบรวมทั้ง 7 ลูกมาไว้ที่นี่ไงล่ะ
ฟุโตะ : สมเป็นท่านเลยค่ะ
ฟุโตะ : เท่านี้ก็ถือว่ามีคุ้มค่าที่ได้รวบรวมมาแล้วล่ะค่ะ
มิโกะ : ว่าแต่ พรของเธอเป็นจริงรึยังน้า
ทั้งที่ตั้งใจว่าจะแอบรวบรวมให้ครบ 7 ลูก
แต่กลับโดนมิโกะมองออกอย่างสมบูรณ์ แล้วมิโกะก็หัวเราะอย่างมีเลศนัย
ฟุโตะจึงรู้สึกอายที่หลงเชื่อข่าวลือแล้วไปรวบรวมลูกบอลมา
ดูจากท่าทีของมิโกะแล้ว ชัดเจนว่าข่าวลือนี้เป็นแค่เรื่องแหกตา
ฟุโตะมองลูกบอลด้วยความเสียดาย พลางคิดว่า
ถ้างั้นคงอีกนานกว่าจะหาจานใบที่ 10 เจอ
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
7. มิโกะ
พิศวง ! จอมมารผ้าคลุมสองสี
โทโยซาโตะมิมิ โนะ มิโกะ
Toyosatomimi no Miko
ผู้เฉลียวฉลาดอย่างเธอล่วงรู้ความลับของออคคัลท์บอลแล้ว
แม้ไม่รู้ว่าผู้ที่วางกลไกนี้มีเป้าหมายอะไร แต่จำเป็นต้องรีบคิดมาตรการรับมือ
การรวบรวมบอลไม่ได้จบแค่ 7 ลูก
เธอจึงต่อสู้เพื่อครอบครองทั้งหมดไว้ในกำมือ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 1 -
Domestic Violence (การใช้ความรุนแรงในครอบครัว)
สถานที่ : มหาสถานบวงสรวงยุเมะโดโนะ (ยามเย็น)
(BGM : รูปลักษณ์ของขนบธรรมเนียมที่เด่นชัด)
ฟุโตะ : เอ๋ ?
ฟุโตะ : ส่งออคคัลท์บอลมาซะ
ฟุโตะ : งั้นเหรอคะ ?
หัวเมือง ! เซียนถอดวิญญาณทำจานแตก
โมโนโนเบะ โนะ ฟุโตะ
Mononobe no Futo
ฟุโตะ : แต่ว่าท่านมกุฎราชกุมารีน่าจะรวบรวมได้เยอะแล้วนี่คะ
มิโกะ : ฉันเข้าใจความจริงข้อใหม่เกี่ยวกับลูกบอลพวกนี้อย่างชัดแจ้งแล้ว
มิโกะ : เพราะงั้นเลยต้องยึดลูกบอลทั้งหมดน่ะ
มิโกะ : และอย่างที่รู้กันว่าเราไม่สามารถสลัดลูกบอลพวกนี้ออกไปได้ด้วยตัวเอง
มิโกะ : ดังนั้นจงเตรียมใจซะ !
(BGM : Occult à la Carte)
(ถ้าเล่นแพ้)
ฟุโตะ : ดันแพ้ซะงั้น ?
ฟุโตะ : ง่ายจัง―
(โมโนโนเบะ โนะ ฟุโตะ แพ้พ่าย)
ฟุโตะ : ความจริงข้อใหม่ คืออะไรเหรอคะ ?
มิโกะ : ดูเหมือนจะมีคนที่คอยกระจายลูกบอลออกไปเป็นระยะๆน่ะ
มิโกะ : หากเก็บลูกบอลเอาไว้มากมายจนถึงเวลานั้น ต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่ๆ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 2 -
หน้าที่อันพึงปฏิบัติของอสูรผ้าคลุม
สถานที่ : เรือสมบัติเหนือหมู่เมฆ (ยามเช้า)
(BGM : กิจวัตรที่มีบอล)
ตกใจ ! ผู้ใช้นักพรตร่างสูง
คุโมะอิ อิจิริน & อุนซัน
Kumoi Ichirin & Unzan
มิโกะ : ฉันรู้ว่าเธอมีลูกบอลอยู่กับตัว
มิโกะ : ขอแนะนำนะ
มิโกะ : ยอมส่งพวกมันมาให้ฉันแต่โดยดีเถอะ
อิจิริน : โผล่มาจนได้นะ อสูรผ้าคลุมแดงน้ำเงิน !
อิจิริน : ขืนทำแบบนั้นก็ไม่ครึกครื้นน่ะสิ
อิจิริน : ถ้าอยากได้ลูกบอล
อิจิริน : จงทำตัวให้เหมือนตำนานเมืองมากกว่านี้ !
มิโกะ : โฮ่ มันก็จริงนะ
มิโกะ : ผู้สร้างบอลก็คงจะดีใจกับวิธีนั้นมากกว่าล่ะมั้ง
มิโกะ : ผ้าคลุมแดงกับผ้าคลุมน้ำเงิน
มิโกะ : จงกู่ร้องว่าอยากได้แบบไหน !
อิจิริน : เยี่ยม― ฉันเลือกทั้งสองแบบเลย
อิจิริน : จัดมาทั้งสองแบบเลย― !
(BGM : การแย่งชิงกันและกันอย่างยุติธรรม)
(ถ้าเล่นแพ้)
อิจิริน : จริงๆแล้วเลือกผ้าคลุมน้ำเงินน่าจะดีกว่าน้า
(คุโมะอิ อิจิริน & อุนซัน แพ้พ่าย)
มิโกะ : ผ้าคลุมแดงกับผ้าคลุมน้ำเงิน
มิโกะ : ถ้าเลือกทั้งสองแบบก็ต้องเริ่มจากทำให้โชกเลือดแล้วค่อยสูบเลือด......
มิโกะ : เอาเถอะ ครั้งนี้จะเอาไปแค่ลูกบอลอย่างเดียวละกัน
มิโกะ : เอาไว้มีเวลาแล้วจะมาจัดการตามที่บอกอีกที
อิจิริน : อึ๋ย―
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 3 -
เรื่องของการหารายได้ที่น่ามหัศจรรย์เป็นที่สุด
สถานที่ : หนองน้ำเกมบุ (ยามเช้า)
(ชื่อด่านล้อชื่อรายการ นิทานที่น่าพิศวงเป็นที่สุด ของญี่ปุ่น)
(BGM : กิจวัตรที่มีบอล)
นิโทริ : เธอบอกว่า ส่งลูกบอลมาซะ งั้นเหรอ ?
โบราณ ! ยุคไทรแอสซิก
คาวาชิโระ นิโทริ
Kawashiro Nitori
มิโกะ : ใช่แล้ว
มิโกะ : แต่น่าเสียดายที่ดูเหมือนต้องต่อสู้กันถึงจะแลกเปลี่ยนได้
นิโทริ : เอาสิ ฉันยกลูกบอลให้ก็ได้
นิโทริ : แล้วไงต่อ ?
มิโกะ : แล้วไงต่อ ? หมายถึงอะไรเหรอ ?
นิโทริ : ก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ
นิโทริ : ฉันถามว่าจะจ่ายเท่าไหร่ไงล่ะ
มิโกะ : มะ.. หมายถึงเรื่องเงินงั้นเหรอ ?
มิโกะ : เอาเถอะ เชิญตั้งราคามาได้เลย
นิโทริ : ค่า ขอบคุณที่อุดหนุนค่า―
นิโทริ : แต่ดูเหมือนต้องต่อสู้กันถึงจะแลกเปลี่ยนลูกบอลได้นะ
มิโกะ : รู้แล้วล่ะ
มิโกะ : ถ้างั้นจะลุยล่ะนะ
(BGM : ระฆังขั้วตรงข้ามโลก)
(ถ้าเล่นแพ้)
นิโทริ : ถ้าฉันชนะแบบนี้ก็ไม่ได้เงินน่ะสิ―
(คาวาชิโระ นิโทริ แพ้พ่าย)
นิโทริ : ขอบคุณที่อุดหนุนค่า―
นิโทริ : ถ้างั้นก็เชิญจ่ายเงินทางนี้เลย
มิโกะ : เจ้าคนขี้เหนียวนี่
นิโทริ : ยังไงซะ พอผ่านไปสักพัก เดี๋ยวลูกบอลก็กลับมาเองอยู่แล้ว
นิโทริ : การยอมจ่ายเงินเพื่อของพรรค์นี้
นิโทริ : ถือว่าเป็นที่สุดของความโง่เลยนะ
มิโกะ : พวกที่เชื่อเรื่องโชคลางของขลังคงไม่เข้าใจสินะ
มิโกะ : สิ่งที่มีค่าอย่างแท้จริงน่ะ มีเพียงความเร็วเท่านั้น
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 4 -
ข่าวลือพิศวงดำรงอยู่เพื่อใคร ?
สถานที่ : ปราสาทเข็มทอประกาย (ยามเย็น)
(BGM : รูปลักษณ์ของขนบธรรมเนียมที่เด่นชัด)
(ทั้งสองฝ่าย เข้ามาในหน้าจอ)
ชินเมียวมารุ : เอาล่ะ― หยุดเลย !
หลอกลวง ! คนแคระที่เคยตัวเขียว
สุคุนะ ชินเมียวมารุ
Sukuna Shinmyoumaru
ชินเมียวมารุ : เธอที่อยู่ตรงนั้นน่ะ― !
ชินเมียวมารุ : มีลูกบอลเยอะน่าดูเลยนี่นา ?
ชินเมียวมารุ : คิดถูกจริงๆที่คอยดูท่าทีจนกว่าจะมีใครรวบรวมได้เยอะๆ
มิโกะ : เธอ......
มิโกะ : ตัวเล็กจนเกือบมองไม่เห็นเลย
ชินเมียวมารุ : อย่าดูถูกกันเพราะเห็นว่าตัวเล็กจะดีกว่านะ― ?
ชินเมียวมารุ : เห็นอย่างนี้ก็เป็นเผ่าคนแคระที่ทรงเกียรตินะ
(BGM หยุดเล่น)
มิโกะ : โฮ่
มิโกะ : แปลว่าเป็นผู้สืบเชื้อสายของสุคุนะฮิโคนะงั้นเหรอ
มิโกะ : คนแคระจะใช้ตำนานเมืองอะไรหนอ
(สุคุนะฮิโคนะ เทพญี่ปุ่นผู้มีรูปร่างเป็นคนแคระ)
(BGM : Battlefield แกะสลักลายดอกไม้)
ชินเมียวมารุ : เดี๋ยวจะให้ลิ้มรสอย่างเต็มอิ่มเลยล่ะ― !
ชินเมียวมารุ : สิ่งที่เรียกว่า ความเล็กคือความแข็งแกร่ง !
(ถ้าเล่นแพ้)
ชินเมียวมารุ : เยี่ยม― ได้มาเพียบเลย !
ชินเมียวมารุ : เท่านี้ก็ตัวโตขึ้นได้แล้ว―
(สุคุนะ ชินเมียวมารุ แพ้พ่าย)
ชินเมียวมารุ : ซิกซิก
ชินเมียวมารุ : อีกนิดเดียวก็จะรวบรวมลูกบอลได้ครบ 7 ลูกแล้วแท้ๆ
ชินเมียวมารุ : เธอรวบรวมไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาไม่ใช่เหรอ ?
มิโกะ : แล้วเธอคิดจะรวบรวมลูกบอลไปทำอะไรล่ะ ?
ชินเมียวมารุ : ทุกคนบอกว่าถ้ารวบรวมครบ 7 ลูกแล้วจะตัวโตขึ้นน่ะ
มิโกะ : ไปฟังข่าวลือพรรค์นั้นมาจากไหนน่ะ
มิโกะ : ช่างเถอะ
มิโกะ : เหลืออีกแค่ลูกเดียวเท่านั้น
มิโกะ : หากได้มาก็น่าจะครบทั้งหมดแล้ว
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 5 -
จุดจบของวันวานแห่งการช่วงชิงกันและกัน
สถานที่ : วัดเมียวเรนจิ (ยามเช้า)
(BGM : ผู้รู้ความจริง)
มิโกะ : เอาล่ะ เหลือแค่เธอคนเดียวแล้ว
มิโกะ : ยอมส่งลูกบอลมาให้ฉันแต่โดยดีเถอะ
เบียคุเรน : คิดจะรวบรวมลูกบอลมากมายขนาดนั้นไปทำอะไรเหรอ ?
เร็วโคตร ! พระไรเดอร์
ฮิจิริ เบียคุเรน
Hijiri Byakuren
มิโกะ : ฉันคิดว่าเข้าใจตัวจริงของลูกบอลแล้วล่ะ
มิโกะ : ดูเหมือนลูกบอลพวกนี้จะมีคุณสมบัติในการเจาะทำลายห้วงมิตินี้เมื่อรวบรวมได้ครบจำนวนน่ะ
เบียคุเรน : ว่าไงนะคะ ?
เบียคุเรน : แปลว่ามันเป็นกับดักเคลื่อนย้ายข้ามมิติงั้นเหรอ ?
มิโกะ : เอาเถอะ เรื่องนั้นฉันรู้มานานแล้วล่ะ
มิโกะ : แต่ปัญหาคือลูกบอลที่เหลือต่างหาก
มิโกะ : เมื่อรวบรวมได้ 7 ลูกขึ้นไป
มิโกะ : ลูกบอลที่เหลือจะแตกตัวแล้วเติมเต็มออคคัลท์ให้แก่แผ่นดินนี้อีกครั้ง
มิโกะ : สรุปคือ
มิโกะ : ถ้าไม่รวบรวมลูกบอลทั้งหมด ความวุ่นวายนี้ก็จะไม่มีวันจบสิ้น
เบียคุเรน : ฉันเองก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกันค่ะ
เบียคุเรน : แต่ก็ไม่น่าจะแก้ไขอะไรได้ด้วยการรวบรวมเพียงอย่างเดียวนี่นา ?
เบียคุเรน : มีแต่จะทำให้วุ่นวายมากขึ้นเท่านั้นเอง
(BGM หยุดเล่น)
มิโกะ : ฉันเองก็คิดแบบนั้นแล้วระมัดระวังจนถึงท้ายที่สุด
มิโกะ : จนเพิ่งรู้ตัวเมื่อเร็วๆนี้น่ะ
มิโกะ : ว่าพลังในการเคลื่อนย้ายข้ามมิติของลูกบอลพวกนี้ มีผลเฉพาะกับเกนโซวเคียวเท่านั้น
(BGM : Last Occultism ～ จอมศาสตร์ลับแห่งภพปัจจุบัน)
มิโกะ : ถ้าเป็นที่โรงฝึกของฉัน มันจะไม่แสดงผลออกมา
มิโกะ : สรุปคือ ตราบเท่าที่ฉันครอบครองพวกมันเอาไว้ จะตรวจสอบพวกมันสักเท่าใดก็ได้
เบียคุเรน : นั่นเป็นทฤษฎีที่น่าสนใจนะ
เบียคุเรน : แต่การยกพลังอันยิ่งใหญ่ที่ไม่มีใครรู้จักแบบนั้นให้คุณครอบครองแต่เพียงผู้เดียว
เบียคุเรน : มันเป็นเรื่องที่ไม่สามารถทำได้ค่ะ
มิโกะ : นึกอยู่แล้วว่าต้องพูดแบบนั้น
มิโกะ : ไม่ว่ายังไงก็ต้องต่อสู้กัน ถึงจะแลกเปลี่ยนลูกบอลได้
มิโกะ : ช่วยทุ่นเวลาในการทำให้คนสุภาพอ่อนโยนอย่างเธอรู้สึกแบบนั้นได้เยอะเลยล่ะ !
(ถ้าเล่นแพ้)
เบียคุเรน : ฉันจะผนึกพวกมันให้ดูเองค่ะ
เบียคุเรน : สยบออคคัลท์ด้วยออคคัลท์ แบบนั้นดีที่สุดแล้วค่ะ
(ฮิจิริ เบียคุเรน แพ้พ่าย)
(ฉากจบของบทมิโกะ)
――ฮวงซุ้ยวิญญาณเทพ
โรงฝึกของมิโกะซึ่งตั้งอยู่ในมิติอื่นที่ไม่ใช่เกนโซวเคียว
เรื่องที่มิโกะรวบรวมลูกบอลทั้งหมดเอาไว้ได้ร่ำลือไปทั่วเกนโซวเคียว
นับแต่นั้นเป็นต้นมา แขกผู้น่าพิศวงก็เพิ่มจำนวนขึ้นอย่างมาก
ฟุโตะ : ท่านมกุฎราชกุมารี มีแขกมาอีกแล้วค่ะ......
มิโกะ : ถ้ามาด้วยเรื่องตำนานเมืองก็ปฏิเสธไปเสียสิ
ฟุโตะ : ปฏิเสธไปเท่าไหร่ก็ไม่ยอมกลับกันเลยค่ะ ท่านมกุฎราชกุมารีช่วยออกไปพูดด้วยตัวเองได้มั้ยคะ ?
มิโกะ : ช่วยไม่ได้นะ
มิโกะ : ดูเหมือนจะมีข่าวลือเกี่ยวกับออคคัลท์มากมายที่แพร่หลายอยู่ในเมือง
มิโกะ : แต่ทั้งหมดล้วนไม่เป็นความจริง
แขก : ได้ยินมาว่าช่วยรักษาโรคร้ายได้
แขก : ได้ยินมาว่าทำให้กลายเป็นเศรษฐีได้――
แขก : ได้ยินมาว่าทำให้รู้แจ้งได้――
มิโกะ : บอกว่าเป็นแค่ข่าวลือไงล่ะ ! รีบกลับไปได้แล้ว !
มิโกะ : นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย ?
มิโกะ : คิดได้อย่างเดียวว่ามีใครบางคนกำลังจงใจปล่อยข่าวลือพวกนี้ออกมา
มิโกะ : หรือว่ามีใครบางคนพยายามนำออคคัลท์บอลกลับไปเลยปล่อยข่าวลือพวกนี้......
มิโกะ : ถ้าอย่างนั้นก็คงมีแต่เจ้าเงาคนนั่นสินะ ?
มิโกะทำการตรวจสอบออคคัลท์บอลที่เก็บเอาไว้อย่างมิดชิด
คิดได้อย่างเดียวว่าเป็นผลกระทบจากลูกบอลพวกนี้เหมือนที่คิดเอาไว้
มิโกะจึงตรวจสอบลูกบอลด้วยความระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง
และแล้วก็ได้พบกับความจริงที่คาดไม่ถึง
มีบอลเพียงลูกเดียวเท่านั้นที่แตกต่างจากลูกอื่น
มีเพียงบอลลูกนั้นที่กำลังแผ่ออร่าอันแข็งแกร่งออกมา
มันคือลูกบอลที่บ่งชี้ถึงนครจันทรา
แต่มิโกะยังไม่เข้าใจความหมายของมัน
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
8. มามิโซว
จงรุกราน ! โยวไคทานุกิต่างดาว
ฟุทัทสึอิวะ มามิโซว
Futatsuiwa Mamizou
มามิโซวกำลังมองการเคลื่อนไหวของคาเซน
เธอเข้าใจว่าบอลเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่ออะไร จึงสังเกตเห็นว่าแผนของพวกคาเซนมีช่องโหว่
เธอคิดว่าตนเหมาะสมกับบทตัวร้าย จึงเริ่มรวบรวมบอล
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 1 -
จอมเวทผู้ไม่ชำนาญเรื่องการปิดบัง
สถานที่ : ร้านโควรินโดว
(BGM : กิจวัตรที่มีบอล)
มามิโซว : ขอเวลาสักเดี๋ยวได้มั้ย
มามิโซว : มีเรื่องที่อยากถามเจ้าอยู่น่ะ
มาริสะ : สังหรณ์ใจไม่ดีชอบกลแฮะ
สะพรึง ! จอมเวทแห่งโรงเรียน
คิริซาเมะ มาริสะ
Kirisame Marisa
มามิโซว : ข้าอยากคุยเรื่องเกี่ยวกับสถานที่ซึ่งไม่ใช่โลกนี้น่ะ
มาริสะ : ว่าไงนะ ?
มามิโซว : เจ้าคงไม่ได้ปิดบังอะไรอยู่ใช่มั้ย
มาริสะ : รู้ไปถึงขั้นไหนน่ะ ?
มามิโซว : เพราะไม่รู้ถึงได้ถามไงล่ะ
มาริสะ : ช่วยไม่ได้นะ
มาริสะ : ลุยกันเลยมั้ย
(BGM : Occult à la Carte)
(ถ้าเล่นแพ้)
มาริสะ : เฮ้ยเฮ้ย ฉันสู้โดยตั้งใจว่าจะแพ้นะ
(คิริซาเมะ มาริสะ แพ้พ่าย)
มาริสะ : เอ้า
มาริสะ : นี่ล่ะออคคัลท์บอล
มามิโซว : โฮะโฮ่ ?
มามิโซว : จะยกสิ่งนี้ให้ข้ารึ ?
มาริสะ : เธอคิดจะตรวจสอบเรื่องโลกภายนอกใช่มั้ยล่ะ ?
มาริสะ : ถ้างั้นก็รวบรวมเจ้านี่แล้วลองตรวจสอบด้วยตัวเองเถอะ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 2 -
ฮาคุเรย์ เรย์มุ เธอด้วยเรอะ
สถานที่ : ศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามค่ำ)
(BGM : จงเชื่อในความเป็นไปได้)
เรย์มุ : ออคคัลท์บอล ?
เรย์มุ : อืม ของแบบนั้นฉันต้องมีอยู่แล้วล่ะ
มนต์ขลัง ! มิโกะแห่งเขตแดน
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Hakurei Reimu
มามิโซว : ขอยืมสักหน่อยได้มั้ย
เรย์มุ : อืม―
เรย์มุ : ฉันทำให้เจ้านี่หลุดออกไปด้วยตัวเองไม่ได้น่ะ
มามิโซว : อะไรกัน
มามิโซว : แปลว่ามันเป็นไอเทมต้องคำสาปเหรอ
เรย์มุ : คำสาป......
เรย์มุ : อาจจะเป็นแบบนั้นในความหมายหนึ่งก็ได้นะ
มามิโซว : แต่เมื่อกี้ได้รับมาจากมาริสะนี่นา......
เรย์มุ : ถ้างั้นก็แสดงว่าสู้กันแล้วสินะ ?
เรย์มุ : ต้องต่อสู้แล้วแพ้ มันถึงจะหลุดน่ะ
มามิโซว : เป็นกฎที่น่าสนใจดีนะ
มามิโซว : งั้นมาเริ่มกันเลย
(BGM : ศึกรวบรวม 7 ลูกแก้ว)
(ถ้าเล่นแพ้)
เรย์มุ : หรือว่าจะเป็น มนุษย์ต่างดาว ?
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ แพ้พ่าย)
เรย์มุ : เอาไปเถอะ
เรย์มุ : ออคคัลท์บอลนี่
มามิโซว : งั้นเหรอ
มามิโซว : ไม่สมกับเป็นเจ้าเลยนะ
เรย์มุ : ฉันต้องเตรียมการก่อนตรวจสอบลูกบอลน่ะ
มามิโซว : โฮ่ โฮ่
มามิโซว : ถ้างั้นขอรับไปโดยไม่เกรงใจล่ะนะ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 3 -
ตำนานเมืองที่ผ่านทางมา
สถานที่ : หมู่บ้านมนุษย์ (ยามค่ำ)
(BGM : รูปลักษณ์ของขนบธรรมเนียมที่เด่นชัด)
มามิโซว : อย่างนี้นี่เอง
มามิโซว : เข้าใจตัวจริงของลูกบอลพวกนี้แล้ว
(ฮาตะ โนะ โคโคโระ เข้ามาในหน้าจอ)
มามิโซว : อ้าว เจ้าคือ...... ?
โคโคโระ : นี่ ฉัน สวยมั้ย ?
จงสั่นกลัว ! สาวหน้ากากโนแห่งฝันร้าย
ฮาตะ โนะ โคโคโระ
Hata no Kokoro
มามิโซว : อะไรน่ะ
มามิโซว : อยู่ดีๆก็ถามแบบนั้น
โคโคโระ : ฉัน ไม่สวยเหรอ ?
มามิโซว : อ๊ะ ข้าเคยได้ยินบทพูดนั่น
มามิโซว : สาวปากฉีกสินะ ?
มามิโซว : เอ่อ― ต้องใช้อะไรหว่า
มามิโซว : มูสก็ไม่ใช่
มามิโซว : แวกซ์ก็ไม่ใช่......
โคโคโระ : ใครจะยอมให้ได้พูดก่อนล่ะ !
โคโคโระ : ถ้าไม่ตอบว่าสวยก็ตายซะ !
(BGM : ระฆังขั้วตรงข้ามโลก)
(ถ้าเล่นแพ้)
โคโคโระ : อา น้ำยาแต่งผมช่างน่ากลัวเหลือเกิน
(ว่ากันว่าสาวปากฉีกกลัวน้ำยาแต่งผม แค่พูดคำว่าน้ำยาแต่งผมก็กลัวแล้ว)
(ฮาตะ โนะ โคโคโระ แพ้พ่าย)
มามิโซว : นึกออกแล้ว น้ำยาแต่งผมไงล่ะ
โคโคโระ : กรี๊ด
โคโคโระ : โดนเล่นงานเข้าซะแล้ว―
มามิโซว : อ้าว ?
มามิโซว : เจ้าเองก็มีออคคัลท์บอลงั้นรึ
มามิโซว : ขอยืมหน่อยละกันนะ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 4 -
จริงจังขนาดไหนกันแน่ ปิศาจทานุกิ
สถานที่ : รอยแยกสู่โลกภายนอก หน้าศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามค่ำ)
(BGM : ผู้รู้ความจริง)
มามิโซว : อย่างนี้นี่เอง
มามิโซว : นี่เป็นลูกบอลที่ถูกสร้างขึ้น
มามิโซว : โดยรวบรวมจากหินในแดนศักดิ์สิทธิ์ของโลกภายนอก
มามิโซว : กล่าวคือมันเป็น พาวเวอร์สโตน
มามิโซว : หากใช้เจ้านี่ ไม่ว่าใครก็สามารถทำลายเขตแดนได้
(อิบาราคิ คาเซน เข้ามาในหน้าจอ)
คาเซน : ......ทำอะไรอยู่น่ะ
คาเซน : หรือว่าเธอ
จงปรารถนา ! เซียนผู้ทำให้คำวิงวอนเป็นจริง
อิบาราคิ คาเซน
Ibaraki Kasen
มามิโซว : โดนเจอตัวจนได้รึนี่
คาเซน : ทั้งที่บอกไปแล้วว่าถ้าเสียดายชีวิตก็ให้อยู่เฉยๆ
คาเซน : ที่เธอบอกว่าไม่อยากพัวพันกับเรื่องยุ่งยากเลยปลีกตัวออกไปนั่น มันเป็นแค่การแสร้งทำงั้นเหรอ
มามิโซว : เจ้าน่ะ
มามิโซว : ไม่ดูแคลนข้าไปหน่อยรึ ?
มามิโซว : ต่อให้ไม่มีลูกบอลพรรค์นี้ ข้าก็เข้าออกโลกภายนอกได้ดั่งใจอยู่แล้ว
(BGM : Battlefield แกะสลักลายดอกไม้)
คาเซน : ทำเป็นมองข้ามไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว
คาเซน : ฉันจะทำเหมือนเธอได้กลับไปยังโลกภายนอกด้วยความดีใจอย่างสุดซึ้งแล้วละกัน
(ถ้าเล่นแพ้)
คาเซน : ถ้าเธออยู่เฉยๆอีกสักพัก กับดักก็จะเสร็จสมบูรณ์แล้ว
(อิบาราคิ คาเซน แพ้พ่าย)
มามิโซว : เกือบไป เกือบไป
มามิโซว : เกือบต้องบอกลากันตรงนี้ซะแล้ว
มามิโซว : อย่ากังวลไปเลย
มามิโซว : ข้าคาดเดาแผนการของพวกเจ้าได้แล้วล่ะ
คาเซน : ......
มามิโซว : คนที่วางแผนเรื่องออคคัลท์บอลน่ะ
มามิโซว : อยู่ที่โลกภายนอกสินะ
คาเซน : ...... !
มามิโซว : เพราะงั้นถ้าปล่อยเอาไว้แบบนี้ก็ลงมือซึ่งๆหน้าไม่ได้
มามิโซว : เลยพยายามล่อลวงให้เข้ามาในเกนโซวเคียวอย่างถูกต้อง ใช่รึเปล่า ?
คาเซน : รู้ดีเหมือนกันนะ
มามิโซว : เห็นท่าทีของเรย์มุกับมาริสะแปลกไปเลยคิดว่ามีความลับอะไรบางอย่างน่ะ
มามิโซว : สองคนนั่นก็ให้ความร่วมมือด้วยงั้นรึ ?
คาเซน : วางแผนไว้ว่าจะให้สองคนนั่นเป็นหน่วยปฏิบัติการขั้นสุดท้าย หลังจากดึงศัตรูเข้ามาในเกนโซวเคียวน่ะ
มามิโซว : อย่างนี้นี่เอง
มามิโซว : แล้วสองคนนั่นจะไม่ลุ่มหลงการรวบรวมลูกบอลรึ
คาเซน : มันเป็นการเดิมพันที่อันตราย
คาเซน : ถึงจะบอกว่ามีเหตุผลอันสมควร
คาเซน : แต่มันก็คือการทำลายกฎของเกนโซวเคียวน่ะ
มามิโซว : ก็เอาสิ
มามิโซว : ข้าจะเป็นหน่วยปฏิบัติการที่โลกภายนอกให้เอง
คาเซน : หา ?
มามิโซว : ถ้าความแตกว่าแทรกแซงโลกภายนอก เจ้าจะโดนเข้าใจผิดใช่มั้ยล่ะ
มามิโซว : ส่วนข้าน่ะ ต่อให้เกิดอะไรขึ้นก็ไม่ใส่ใจหรอก
มามิโซว : ถึงยังไงข้าก็เป็นคนที่รู้เรื่องโลกภายนอกดีที่สุดนะ
มามิโซว : ข้าจะใช้บอลลูกนี้วางกับดักกลับไปเอง
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 5 -
เสียงตีหน้าท้องแห่งยุคเฮย์เซย์
สถานที่ : โลกภายนอก
(BGM : Folklore โลกภายนอก)
มามิโซว : แทบจะไม่รู้สึกถึงช่วงที่เคยอยู่ในโลกภายนอกเลยแฮะ
มามิโซว : ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนตามไม่ทันเลย
มามิโซว : รุ่งเรืองหรือเสื่อมถอย
มามิโซว : ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน
มามิโซว : การที่มีความเปลี่ยนแปลงก็แปลว่ายังมีชีวิตอยู่
(อุซามิ สุมิเระโกะ เข้ามาในหน้าจอ)
สุมิเระโกะ : โอ้
สุมิเระโกะ : ติดเบ็ดอีกแล้ว―
จงเผยความเร้นลับ ! ประธานชมรมผนึกลับรุ่นแรก
อุซามิ สุมิเระโกะ
Usami Sumireko
สุมิเระโกะ : หางนั่น
สุมิเระโกะ : คราวนี้เป็นโยวไคที่ดูออกง่ายจัง―
มามิโซว : โฮ่ ยุคนี้หายากนะ
มามิโซว : มนุษย์ที่บินอยู่บนท้องฟ้าเนี่ย
มามิโซว : งั้นเหรอ งั้นเหรอ
มามิโซว : เจ้าเองสินะ
มามิโซว : แต่น่าตกใจจริงๆ
มามิโซว : ไม่นึกเลยว่าจะเป็นนักเรียนสตรีแบบนี้
สุมิเระโกะ : นักเรียนสตรีงั้นเหรอ
สุมิเระโกะ : เรียกแบบนั้นในยุคนี้เนี่ยนะ― ?
สุมิเระโกะ : เชยชะมัด―
มามิโซว : แต่ว่าดีจังเลยนะ
มามิโซว : เป็นเพราะเจ้าแท้ๆ ตอนนี้เกนโซวเคียวเลยครึกครื้นกันใหญ่
สุมิเระโกะ : จริงเหรอ ?
สุมิเระโกะ : แน่อยู่แล้ว แน่อยู่แล้ว
สุมิเระโกะ : ถ้าจะก่อให้เกิดคลื่นวงใหญ่ก็คุ้มค่าแก่การขว้างก้อนหิน
สุมิเระโกะ : เขาพูดกันแบบนั้นนี่น้า
มามิโซว : ว่าแต่
มามิโซว : เป้าหมายสุดท้ายของเจ้าคืออะไรรึ
สุมิเระโกะ : ไม่มีนี่ ?
สุมิเระโกะ : แค่ลองทดสอบเพราะเจอเรื่องน่าสนใจเท่านั้นเอง
สุมิเระโกะ : เรื่องยุ่งยากอย่างเป้าหมายสุดท้ายอะไรนั่นน่ะ ฉันไม่ได้คิดไว้หรอก
มามิโซว : งั้นเหรอ งั้นเหรอ
มามิโซว : เอาเถอะ นักเรียนสตรี......ไม่สิ สาวมัธยมปลายยุคนี้เป็นคนแบบนั้นนี่นะ
มามิโซว : แต่ถ้าเป็นแบบนั้น เดี๋ยวก็เบื่อแล้วล่ะ
มามิโซว : แล้วจะเอาไงต่อ
มามิโซว : ประลองกับข้ามั้ยล่ะ ?
สุมิเระโกะ : ประลองงั้นเหรอ ?
มามิโซว : ตรงนี้มีพาวเวอร์สโตนก้อนใหม่อยู่นะ
สุมิเระโกะ : หือ หรือว่าคุณ
(BGM หยุดเล่น)
มามิโซว : ใช่แล้ว รู้ตัวแล้วสินะ
มามิโซว : ตัวจริงของออคคัลท์บอลคือหินจากพาวเวอร์สปอต
มามิโซว : และที่ข้ามีอยู่ก็คือ พาวเวอร์สโตนแห่งเกนโซวเคียว
มามิโซว : ขอแค่มีเจ้านี่ก็เข้าออกเกนโซวเคียวได้อย่างอิสระ
(BGM : Last Occultism ～ จอมศาสตร์ลับแห่งภพปัจจุบัน)
มามิโซว : ถ้าหากเจ้าชนะ
มามิโซว : ข้าจะยกให้
สุมิเระโกะ : น่าสนใจ―
สุมิเระโกะ : อยากได้ อยากได้
สุมิเระโกะ : แล้วถ้าฉันแพ้ล่ะ ?
มามิโซว : นั่นสินะ......
มามิโซว : ช่วยนำเที่ยวในโลกภายนอก 1 วันได้มั้ย ?
สุมิเระโกะ : แค่นั้นเองเหรอ ?
สุมิเระโกะ : งั้นลุยกันเลย―
มามิโซว : ยังไงข้าก็ชนะอยู่แล้ว
มามิโซว : เจ้าอย่าฝืนเกินตัวนักล่ะ
สุมิเระโกะ : ดีล่ะ―
สุมิเระโกะ : เครื่องร้อนขึ้นมาอย่างกะทันหันเลย
สุมิเระโกะ : ได้เวลาแสดงพลังจิตของฉันแล้วสินะ !
(ถ้าเล่นแพ้)
สุมิเระโกะ : ดีล่ะ―
สุมิเระโกะ : เท่านี้ก็ไปเกนโซวเคียวได้เท่าที่ต้องการแล้ว !
(อุซามิ สุมิเระโกะ แพ้พ่าย)
(ฉากจบของบทมามิโซว)
――ศาลเจ้าฮาคุเรย์
ศาลเจ้าที่เป็นเส้นเขตแดนระหว่างเกนโซวเคียวกับโลกภายนอก
คาเซน : เอ๋ ? จงใจสู้แพ้งั้นเหรอ ?
มามิโซว : ใช่แล้ว สุดท้ายก็จงใจแกล้งทำเป็นโดนเล่นงานน่ะ
คาเซน : ทำไมต้องลงทุนทำแบบนั้นล่ะ......
มามิโซว : สิ่งนี้ไงล่ะ ข้าแกล้งทำเป็นแพ้แล้วมอบเป็นของขวัญให้แก่เจ้าคนของโลกภายนอกนั่น
คาเซน : นี่คือ...... ?
มามิโซว : ออคคัลท์บอลฉบับเกนโซวเคียว......ของปลอมน่ะ
มามิโซว : ข้างในคือปิศาจทานุกิที่เป็นลูกสมุนของข้าเอง
มามิโซว : อีกไม่นานเจ้านั่นคงใช้สิ่งนี้เพื่อเข้ามาในเกนโซวเคียว
มามิโซว : ลูกสมุนของข้าจะติดต่อมาเมื่อเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นน่ะ
มามิโซว : พอถึงตอนนั้น เจ้าช่วยแอบรั้งยัยนั่นเอาไว้ทีนะ
คาเซน : โฮ่......น่าสนใจดีนี่
มามิโซว : ออคคัลท์บอลปลอมจะกลับกลายเป็นปิศาจทานุกิ พูดง่ายๆคือเป็นตั๋วเที่ยวเดียว
มามิโซว : หลังจากนั้นก็เป็นทีของฝ่ายเราบ้างล่ะ
มามิโซว : แต่ว่าน้า
มามิโซว : ไม่นึกเลยว่านักเรียนสตรีธรรมดาจะน่าทึ่งขนาดนี้
มามิโซว : มนุษย์โลกภายนอกนี่ก็แข็งแกร่งใช่เล่นนะ
เพียงไม่นานก็มีการติดต่อมาจากลูกสมุน
บอกว่ามนุษย์เริ่มเตรียมตัวที่จะเข้ามาในเกนโซวเคียวแล้ว
การเตรียมพร้อมของฝั่งเกนโซวเคียวเองก็เรียบร้อยแล้วเช่นกัน
การข้ามเขตแดน มี 2 วิธีหลักๆ ได้แก่
วิธีที่เข้ามาโดยรักษาสภาพของอาณาเขตเอาไว้
และวิธีที่ข้ามมาโดยดำเนินตามขั้นตอนอย่างถูกต้อง แล้วเจาะเขตแดนให้เป็นรู
แบบแรกมักถูกเรียกว่า เทพลักซ่อน
สิ่งที่เอาเข้ามาได้หรือสิ่งที่เอาออกไปได้ มีจำกัด
บ่อยครั้งที่ระยะเวลาเองก็มีจำกัดด้วย
ส่วนแบบหลังนั้นไม่มีข้อจำกัด
มนุษย์จากโลกภายนอกเคยแทรกแซงเกนโซวเคียวด้วยวิธีแรก จึงไม่อาจยื่นมือเข้าไปยุ่งได้
แต่มนุษย์จากโลกภายนอกหลงเชื่อกับดักของมามิโซว จึงเตรียมจะเข้ามาอย่างถูกต้องในไม่ช้า
และก็เป็นอย่างที่คิด......
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
9. โมโคว
ร้อนแรง ! Inferno มนุษย์
ฟุจิวาระ โนะ โมโคว
Fujiwara no Mokou
ไม่รู้ว่าทำไมพวกที่แย่งชิงออคคัลท์บอลถึงได้มารวมตัวกันที่ตน
เธอสังเกตเห็นว่าบอลมีหลายชนิด
และค้นพบว่าในบรรดานั้นมีบอลที่น่าสนใจเป็นพิเศษอยู่ นั่นคือบอลเนินปรโลก
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 1 -
โมโคว ในที่สุดก็ตามกระแส
สถานที่ : ป่าไผ่หลงทาง (ยามค่ำ)
(BGM : การมาเยือนของสายลมแห่งยุคสมัย)
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ เข้ามาในหน้าจอ)
โมโคว : อ้าว เกิดอะไรขึ้นเหรอ ?
โมโคว : ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ
เรย์มุ : สบายดีมั้ย ?
มนต์ขลัง ! มิโกะแห่งเขตแดน
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Hakurei Reimu
โมโคว : แย่หน่อยที่ร่างกายอ่อนแอน่ะ
โมโคว : พอขยับตัวแล้วได้รับบาดเจ็บทุกทีเลย
เรย์มุ : อ้อเหรอ
เรย์มุ : แต่ในที่สุดก็เจอจนได้
เรย์มุ : ไม่นึกเลยว่าเธอจะมีลูกบอลอยู่ด้วย
โมโคว : เรื่องลูกบอลอีกแล้วเหรอ
โมโคว : ช่างเถอะ
โมโคว : ถ้าอยากได้ก็ลองเข้ามาชิงดูสิ
(BGM : ป่าไผ่ in Flame)
(ถ้าเล่นแพ้)
เรย์มุ : ไม่แก่ไม่ตายแต่ร่างกายอ่อนแอเนี่ยนะ
เรย์มุ : พูดได้น่าขำดีเนอะ
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ แพ้พ่าย)
โมโคว : ได้ลูกบอลที่น่ารำคาญมาอีกแล้ว
โมโคว : อื๋อ ?
โมโคว : บอลลูกนี้......
โมโคว : มีออร่าที่ไม่เคยสัมผัสได้มาก่อนแฮะ
เรย์มุ : ถ้าจำไม่ผิด บอลลูกนั้นคือบอลแห่งเนินปรโลกน่ะ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 2 -
ชนิดของออคคัลท์บอล
สถานที่ : ร้านโควรินโดว
(BGM : รูปลักษณ์ของขนบธรรมเนียมที่เด่นชัด)
มาริสะ : โอ๊ะ มีแขกขาจรโผล่มาด้วยแฮะ
มาริสะ : เป็นอะไรไป หลงทางเหรอ ?
สะพรึง ! จอมเวทแห่งโรงเรียน
คิริซาเมะ มาริสะ
Kirisame Marisa
โมโคว : เธอมีออคคัลท์บอลอยู่สินะ ?
มาริสะ : เห― เธอเนี่ยน้า
มาริสะ : อยากได้ลูกบอลขึ้นมาแล้วล่ะสิ
โมโคว : เพราะเข้าใจสาเหตุที่ทุกคนรวบรวมมันแล้วน่ะ
มาริสะ : งั้นคงรู้ใช่มั้ยว่าถ้าไม่ต่อสู้กัน ลูกบอลก็ไม่ออกมาน่ะ ?
โมโคว : อืม แน่นอน
โมโคว : รีบตายได้แล้ว
(BGM : Occult à la Carte)
(ถ้าเล่นแพ้)
มาริสะ : ดูแล้วรู้สึกเหมือนยัยนี่ไม่ได้ใช้ตำนานเมืองเลยแฮะ
(คิริซาเมะ มาริสะ แพ้พ่าย)
มาริสะ : ทั้งที่ไม่ต้องต่อสู้จริงจังแบบนั้นก็ได้แท้ๆ......
โมโคว : ฉันใช้ชีวิตแบบไม่จำเป็นต้องออมมือมาตั้งแต่เกิดน่ะ
มาริสะ : ช่างเถอะ
มาริสะ : บอลลูกนี้เป็นของเธอแล้ว
โมโคว : หืม―
โมโคว : เจ้านี่ไม่ใช่แฮะ
มาริสะ : พูดแบบนั้นหมายความว่าไง
โมโคว : ไม่ใช่ว่าบอลทุกลูกเกี่ยวข้องกับโลกโน้นงั้นสินะ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 3 -
เลือกคู่ค้าธุรกิจ
สถานที่ : หนองน้ำเกมบุ (ยามเช้า)
(BGM : ไม่รู้คุณค่า)
นิโทริ : อะไร ?
นิโทริ : อยากได้ลูกบอลงั้นเหรอ ?
โบราณ ! ยุคไทรแอสซิก
คาวาชิโระ นิโทริ
Kawashiro Nitori
โมโคว : ใช่
โมโคว : ได้ยินมาว่าเธอกำลังขายอยู่น่ะ
นิโทริ : ดีล่ะ― เอาสิ
นิโทริ : มีเงินพอซื้อสักกี่ลูกล่ะคะ ?
โมโคว : นั่นสินะ
โมโคว : เอาแบบที่ถูกที่สุดเท่าที่หาได้ละกัน
นิโทริ : อย่าล้อเล่นแบบนั้นสิ
นิโทริ : นี่เป็นสินค้าที่ล้ำค่าสุดๆเลยนะเฟ้ย
โมโคว : จะว่าไปแล้ว กัปปะจะทรมานเมื่อขาดน้ำสินะ
โมโคว : เดี๋ยวฉันจะจับลนไฟจนเธออยากทิ้งลูกบอลด้วยตัวเองเลย
(BGM : ระฆังขั้วตรงข้ามโลก)
(ถ้าเล่นแพ้)
นิโทริ : หวา ลูกค้าป่าเถื่อน
นิโทริ : ต้องสาดเกลือล้างซวย !
(คาวาชิโระ นิโทริ แพ้พ่าย)
นิโทริ : ร้อนร้อนร้อน
นิโทริ : อย่างนี้ฉันลำบากนะโว้ย― คุณลูกค้า
นิโทริ : ทำอะไรป่าเถื่อนแบบนี้ได้ไง
โมโคว : บอลลูกนี้ก็ไม่ใช่งั้นเรอะ
โมโคว : ไอ้ที่เป็นเนินปรโลกที่เรย์มุมีอยู่กับตัวนั่น
โมโคว : มันมีแค่ทามะทามะ(บางครั้งบางคราว)งั้นเหรอ
นิโทริ : แค่ทามะ(ลูกบอล) ?
โมโคว : แค่ทามะ(กระสุน)
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 4 -
ผู้เป็นอมตะที่อยากตาย
สถานที่ : รอยแยกสู่โลกภายนอก หน้าศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามค่ำ)
(BGM : ผู้รู้ความจริง)
โมโคว : ฉันอาจจะเข้าใจผิดไปก็ได้แฮะ
โมโคว : ดูเหมือนบอลเกี่ยวกับโลกโน้นจะมีน้อยกว่าที่คิด
โมโคว : เห็นทุกคนตั้งหน้าตั้งตารวบรวมกัน
โมโคว : หลงนึกว่าถ้ารวบรวมครบแล้วจะสามารถตายได้ซะอีก......
(อิบาราคิ คาเซน เข้ามาในหน้าจอ)
โมโคว : ใครน่ะ ?
คาเซน : นั่นเป็นคำพูดของทางนี้ต่างหาก
จงปรารถนา ! เซียนผู้ทำให้คำวิงวอนเป็นจริง
อิบาราคิ คาเซน
Ibaraki Kasen
โมโคว : อ้อ ฉันเคยเห็นเธอนี่นา
โมโคว : เซียนแห่งภูเขางั้นเหรอ
โมโคว : ฉันคือมนุษย์ที่อาศัยอยู่ในป่าไผ่น่ะ
คาเซน : มนุษย์งั้นเหรอ ?
คาเซน : ถือว่ารวบรวมบอลครบ 7 ลูกได้ง่ายน่าดูเลยนะ
โมโคว : รวบรวมครบแล้วจะเป็นยังไงล่ะ ?
คาเซน : ในเมื่อรวบรวมครบแล้วก็คงทำได้แค่บอกความจริงล่ะมั้ง
คาเซน : เมื่อรวบรวมเจ้าพวกนี้ได้ครบ ผู้ครอบครองจะถูกส่งไปยังโลกภายนอก
คาเซน : แต่ว่าสถานที่ที่ศัตรูคงอยู่ ทำให้ตอนนี้ยังไม่มีวิธีต่อกรที่มีประสิทธิภาพ
คาเซน : นั่นคือสถานการณ์ปัจจุบัน......
(BGM หยุดเล่น)
โมโคว : โลกภายนอกงั้นเหรอ ?
โมโคว : งั้นเหรอ
โมโคว : ไม่ได้เห็นมานานแบบนี้ก็น่าสนุกดีแฮะ
(BGM : Battlefield แกะสลักลายดอกไม้)
คาเซน : การออกไปยังภายนอกนั้นเป็นอันตรายต่อมนุษย์อย่างคุณค่ะ
คาเซน : ยังเหลือเวลาอยู่อีกนิดหน่อย
คาเซน : ฉันจะติดกับดักแทนให้เอง วางใจได้เลย !
(ถ้าเล่นแพ้)
คาเซน : ไม่ว่ายังไงก็ต้องดึงยัยนั่นเข้ามาในเกนโซวเคียวให้ได้
(อิบาราคิ คาเซน แพ้พ่าย)
คาเซน : งั้นเหรอ นึกอยู่แล้วว่าทำไมถึงรวบรวมลูกบอลได้ง่ายดายขนาดนั้น
คาเซน : สำหรับมนุษย์ก็ต้องถือว่าแข็งแกร่งเกินพอเลยล่ะ
โมโคว : เป็นเพราะมีชีวิตมายาวนานเกินไปนั่นล่ะนะ
คาเซน : ถ้าเป็นแบบนั้น ต่อให้ไปที่โลกภายนอกก็คงไม่เป็นไรล่ะมั้งน้า
โมโคว : โลกอันโสมมที่ไม่ได้เห็นซะนาน
โมโคว : พลังใจในการมีชีวิตพวยพุ่งขึ้นมานิดหน่อยเลยแฮะ
คาเซน : เวลาในการคงอยู่มีจำกัดนะ
คาเซน : อย่าอาละวาดให้มากนักล่ะ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 5 -
Psychic Battle
สถานที่ : โลกภายนอก
(BGM : Folklore โลกภายนอก)
โมโคว : เห―
โมโคว : ผิดกับโลกที่ฉันเคยรู้จักเลย......
โมโคว : นี่คือโลกภายนอกงั้นเหรอ ?
โมโคว : ช่วยไม่ได้ล่ะมั้ง
โมโคว : นับจากตอนนั้นมันก็ผ่านมาเกือบพันปีแล้วนี่น้า
(ถ้าว่ากันตามตำนานคนตัดไผ่ มันน่าจะเกินพันปีแล้วล่ะ)
(อุซามิ สุมิเระโกะ เข้ามาในหน้าจอ)
สุมิเระโกะ : ติดเบ็ดแล้ว ติดเบ็ดอีกแล้ว
สุมิเระโกะ : ตกได้เพียบเลย―
จงเผยความเร้นลับ ! ประธานชมรมผนึกลับรุ่นแรก
อุซามิ สุมิเระโกะ
Usami Sumireko
โมโคว : เสร็จกัน
โมโคว : โดนมนุษย์โลกภายนอกเห็นเข้าจนได้
โมโคว : กำจัดเลยดีมั้ย ?
สุมิเระโกะ : โอ๋ น่ากลัว
สุมิเระโกะ : ตกได้พวกที่ชอบการต่อสู้สุดๆมาซะได้
สุมิเระโกะ : กลายเป็นเรื่องที่ขำไม่ออกจริงๆซะแล้วสิ
โมโคว : ถึงจะโดนสั่งมาว่าห้ามอาละวาดในโลกภายนอกก็เถอะ
โมโคว : แต่พอเห็นคนเอ้อระเหยลอยชายแบบนี้แล้ว
โมโคว : มันหงุดหงิดชะมัดเลยแฮะ
สุมิเระโกะ : เอ้อระเหยลอยชายอะไรกัน เสียมารยาทนะ
สุมิเระโกะ : ชีวิตวัยเรียนที่อับจนไร้หนทางในสังคมยุคปัจจุบันที่เต็มไปด้วยปัญหาแบบนี้
สุมิเระโกะ : คนที่ไม่เคยเจอเรื่องพวกนั้นจะไปเข้าใจอะไร
(BGM หยุดเล่น)
โมโคว : ยัยนี่น่าทางจะแข็งแกร่งพอตัวซะด้วยสิ
โมโคว : ขอเล่นสักหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง ?
(BGM : Last Occultism ～ จอมศาสตร์ลับแห่งภพปัจจุบัน)
สุมิเระโกะ : ทุกคนในเกนโซวเคียวนี่ชอบการต่อสู้เหมือนที่คิดไว้เลยนะ
สุมิเระโกะ : และทุกคนดูชอบดูแคลนคู่ต่อสู้ด้วย
สุมิเระโกะ : ภูมิปัญญาของมนุษยชาติ
สุมิเระโกะ : หรือปิศาจที่ก่อให้เกิดความผิดเพี้ยน
สุมิเระโกะ : ฝ่ายไหนจะเหนือกว่ากัน
สุมิเระโกะ : ถ้าไม่ได้ทดสอบคงสงบใจไม่ลงแน่ !
(ถ้าเล่นแพ้)
สุมิเระโกะ : ไม่แก่ไม่ตายงั้นเหรอ ?
สุมิเระโกะ : อย่าบอกนะว่ามีพวกสามตาอยู่ด้วยน่ะ ?
(อุซามิ สุมิเระโกะ แพ้พ่าย)
(ฉากจบของบทโมโคว)
โมโคว : ......ไม่เลวเลยนี่ ! มีแต่วิชาที่ไม่เคยเห็นทั้งนั้นเลย
สุมิเระโกะ : ทางนั้นนั่นแหละ ! พลังอะไรขนาดนี้เนี่ย !
โมโคว : แต่น่าเสียดายนะ เวลาที่สามารถอยู่ที่นี่ได้ เหลืออีกแค่นิดเดียวแล้ว
โมโคว : ครั้งนี้คงต้องขอถอนตัวไปแต่เพียงเท่านี้ก่อน เป็นช่วงเวลาที่สนุกมากเลยล่ะ
สุมิเระโกะ : เนื้อเรื่องเร่าร้อนดีนะ อย่างกับการ์ตูนเลย
โมโคว : ไว้เจอกันคราวหน้า ฉันจะเป็นคู่ต่อสู้แบบเอาจริงให้เอง
โมโคว : ได้สนุกกับความน่าสะพรึงกลัวของความตายอันแสนเจ็บปวดแน่นอน
สุมิเระโกะ : จะไปแล้วเหรอ ?
โมโคว : ช่วยไม่ได้นะ ฉันไม่ใช่ผู้อาศัยของโลกฝั่งนี้ ไว้เธอมาที่เกนโซวเคียวในสักวันสิ
สุมิเระโกะ : อา หายไปแล้ว...... คนที่ไม่รู้จักชื่อหายตัวไปแล้ว― ! ไม่รู้จักชื่อ― !
โมโควจบเรื่องด้วยการจากลาที่น่าประทับใจได้ยังไงก็ไม่รู้
สุดท้ายแล้วเวลาแห่งการพบกันอีกครั้งจะมาถึงรึเปล่านะ
ตอนต่อไป "โศกนาฏกรรมของการคลาดกัน"
สิ่งที่กำลังรอคอยสุมิเระโกะผู้เข้ามาในเกนโซวเคียวคือกับดักอันแสนขี้ขลาด......โปรดติดตามชม !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
10. ชินเมียวมารุ
หลอกลวง ! คนแคระที่เคยตัวเขียว
สุคุนะ ชินเมียวมารุ
Sukuna Shinmyoumaru
ถ้ารวบรวมออคคัลท์บอลได้ครบทุกลูกแล้วจะตัวใหญ่ขึ้น !
ชินเมียวมารุตีความข่าวลือพวกนั้นเข้าข้างตัวเอง
ออกเดินทางรวบรวมบอลเต็มรูปแบบ─ !
สุดท้ายแล้ว สิ่งที่กำลังรอคอยคนตัวจิ๋วอย่างเธอคืออะไรกันแน่ ?
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 1 -
กำลังท้าทายอย่างสุดกำลังค่ะ
สถานที่ : เรือสมบัติเหนือหมู่เมฆ (ยามเช้า)
(BGM : ไม่รู้คุณค่า)
ชินเมียวมารุ : ดีล่ะ― ยักษ์ที่อยู่ตรงนั้นน่ะ― !
อิจิริน : ยะ.. ยักษ์ ?
อิจิริน : อ๋อ หมายถึงอุนซันสินะ
ตกใจ ! ผู้ใช้นักพรตร่างสูง
คุโมะอิ อิจิริน & อุนซัน
Kumoi Ichirin & Unzan
ชินเมียวมารุ : ฉันเตรียมตัวพร้อมและมาชิงออคคัลท์บอลแล้ว― !
อิจิริน : ถ้าเป็นการต่อสู้เดิมพันลูกบอล ฉันไม่แพ้หรอก !
ชินเมียวมารุ : เอาล่ะ เตรียมตัวเตรียมใจให้ดี― !
ชินเมียวมารุ : นางยักษ์― !
อิจิริน : นะ.. นางยักษ์งั้นเหรอ ?
(BGM : การแย่งชิงกันและกันอย่างยุติธรรม)
(ถ้าเล่นแพ้)
อิจิริน : นางยักษ์ที่ว่านั่น หมายถึงท่านแปดศอกสินะ
อิจิริน : ตกใจหมดเลย
(คุโมะอิ อิจิริน & อุนซัน แพ้พ่าย)
ชินเมียวมารุ : ได้ลูกบอลมาแล้ว― !
ชินเมียวมารุ : โอ้―
ชินเมียวมารุ : เธอมีอยู่เพียบเลยนี่นา―
อิจิริน : ทั้งที่ฉันชนะอย่างงดงามมาตลอดแท้ๆ―
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 2 -
นี่ก็สุดกำลังแล้วนะ
สถานที่ : มหาสถานบวงสรวงยุเมะโดโนะ (ยามเย็น)
(BGM : กิจวัตรที่มีบอล)
ชินเมียวมารุ : ดีล่ะ― ยัยเซียนเน่าตรงนั้นน่ะ !
ชินเมียวมารุ : ส่งออคคัลท์บอลมาซะดีๆ― !
ฟุโตะ : เน่า......หมายความว่าไง ?
หัวเมือง ! เซียนถอดวิญญาณทำจานแตก
โมโนโนเบะ โนะ ฟุโตะ
Mononobe no Futo
ชินเมียวมารุ : เซียนถอดวิญญาณน่ะ
ชินเมียวมารุ : มันก็เหมือนกับเน่าไปแล้วนั่นแหละ
ฟุโตะ : ข้าสามารถกลายเป็นเซียนได้
ฟุโตะ : ก็เพราะคอยระวังไม่ให้เน่าต่างหากล่ะ
ชินเมียวมารุ : จะยังไงก็ช่างเหอะ
ชินเมียวมารุ : รีบสู้กันแล้วส่งลูกบอลมาได้แล้ว― !
(BGM : Occult à la Carte)
(ถ้าเล่นแพ้)
ฟุโตะ : อันตราย อันตราย
ฟุโตะ : ตัวเล็กเกินไปจนเกือบเหยียบแล้วมั้ยล่ะ
(โมโนโนเบะ โนะ ฟุโตะ แพ้พ่าย)
ชินเมียวมารุ : ดีล่ะ― ไปได้สวยเลย―
ชินเมียวมารุ : อีกแค่ลูกเดียวก็จะครบ 7 ลูกแล้ว―
ฟุโตะ : ถึงให้ลูกบอลไป ข้าก็ไม่เน่าหรอกนะ ?
ชินเมียวมารุ : จ้า จ้า
ชินเมียวมารุ : เมื่อกี้แค่ยั่วยุเพราะถ้าไม่ทำให้โกรธก็ไม่ชิงลูกบอลไม่ได้เท่านั้นแหละ
ฟุโตะ : งั้นรึ
ฟุโตะ : ถ้างั้นก็แล้วไป
ชินเมียวมารุ : ไปก่อนนะ―
ชินเมียวมารุ : Zombie Priest !
(แปลว่าถ้าไม่แกล้งยั่วยุให้เสียสมาธิก็อาจจะแพ้ฟุโตะได้ ?)
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 3 -
ใครก็ได้ช่วยสังเกตเห็นทีเถอะ
สถานที่ : วังวิญญาณพิภพ (ยามเช้า)
(BGM : รูปลักษณ์ของขนบธรรมเนียมที่เด่นชัด)
ชินเมียวมารุ : ตื่นเต้นตื่นเต้น
ชินเมียวมารุ : ไม่เคยมาที่โลกใต้พิภพ เลยรู้สึกเครียดน่าดู―
ชินเมียวมารุ : ทำไมบนพื้นพิภพถึงไม่มีใครที่มีลูกบอลอยู่เลยน้า
โคอิชิ : ฮัลโหล―
(ไม่เคยมาที่โลกใต้พิภพ ? แต่เนื้อหาภาค 14 บอกว่าถูกผนึกไว้ในโลกของยักษ์ ? หรือถือว่าเป็นคนละพื้นที่กัน ?)
สยอง ! อยู่ข้างหลังคุณนะ
โคเมย์จิ โคอิชิ
Komeiji Koishi
ชินเมียวมารุ : มีใครแอบฉกไปรึเปล่านะ
โคอิชิ : ฮัลโหล―
โคอิชิ : ตอนนี้ฉันอยู่ข้างหลังคุณนะ
ชินเมียวมารุ : อื๋อ ?
ชินเมียวมารุ : ได้ยินอะไรบางอย่าง ?
โคอิชิ : ฮัลโหล―
โคอิชิ : ข้างหลังคุณ―
ชินเมียวมารุ : หรือว่านี่คือ !
ชินเมียวมารุ : เสียงเพรียกของออคคัลท์บอลที่กำลังดังก้องอยู่ในจิตวิญญาณของฉัน !
(BGM : ระฆังขั้วตรงข้ามโลก)
(ถ้าเล่นแพ้)
โคอิชิ : โทรติดง่ายเป็นที่หนึ่ง !
(ล้อสโลแกนโฆษณาของบริษัท Softbank)
(โคเมย์จิ โคอิชิ แพ้พ่าย)
ชินเมียวมารุ : ตกใจหมดเลย―
ชินเมียวมารุ : นึกว่าออคคัลท์บอลโจมตีเข้ามาซะอีก
โคอิชิ : นี่ฉันมีตัวตนจืดจางยิ่งกว่าออคคัลท์บอลอีกเหรอเนี่ย
ชินเมียวมารุ : จะเรียกว่าจืดจาง หรือว่าไม่สะท้อนให้เห็นในดวงตาดีล่ะ
ชินเมียวมารุ : แต่เท่านี้ก็ได้มาครบ 7 ลูกแล้ว
ชินเมียวมารุ : ในที่สุดก็จะได้ตัวโตสักที―
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 4 -
การพูดคนเดียวมันน่าอายนะ
สถานที่ : รอยแยกสู่โลกภายนอก หน้าศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามค่ำ)
(BGM : จงเชื่อในความเป็นไปได้)
ชินเมียวมารุ : เอาล่ะ
ชินเมียวมารุ : ถึงเวลาแห่งการทำพิธีที่รอมาแสนนานแล้ว
ชินเมียวมารุ : จงดู ! ออคคัลท์พาวเวอร์ที่เอ่อล้นออกมาเหล่านี้ !
ชินเมียวมารุ : รู้สึกได้เลยว่าพลังแห่งความเพ้อฝันกำลังเติมเต็มร่างกาย
ชินเมียวมารุ : เอ้า จงทำให้ร่างกายของข้าใหญ่โตขึ้น ณ บัดนี้― !
ชินเมียวมารุ : อ๊าย
ชินเมียวมารุ : เป็นการพูดคนเดียวที่น่าอายชะมัด
(ฟุทัทสึอิวะ มามิโซว เข้ามาในหน้าจอ)
มามิโซว : เห็นหมดแล้ว
จงรุกราน ! โยวไคทานุกิต่างดาว
ฟุทัทสึอิวะ มามิโซว
Futatsuiwa Mamizou
(BGM : Battlefield แกะสลักลายดอกไม้)
ชินเมียวมารุ : ว่าไงนะ― ?
ชินเมียวมารุ : ในเมื่อเห็นแล้วก็คงปล่อยให้รอดชีวิตไปไม่ได้
ชินเมียวมารุ : ตายซะ
(ถ้าเล่นแพ้)
มามิโซว : เอาน่า อย่าใจร้อน
มามิโซว : ไม่ว่าใครก็ต้องมีบทพูดที่น่าอายอยู่สัก 1-2 บทล่ะนะ
(ฟุทัทสึอิวะ มามิโซว แพ้พ่าย)
มามิโซว : งั้นรึ คนแคระอย่างเธอรวบรวมบอลได้ครบ 7 ลูกแล้วงั้นรึ
ชินเมียวมารุ : ถ้ารวบรวมครบ 7 ลูกแล้วจะตัวใหญ่ขึ้นใช่มั้ยล่ะ ?
ชินเมียวมารุ : งั้นถ้าฉันไม่รวบรวมแล้วจะมีใครได้ประโยชน์จากมันล่ะ
มามิโซว : หืม น่าเสียดายนะ
มามิโซว : แต่รวบรวมพวกมันไปก็ไม่ทำให้ตัวโตขึ้นหรอก
ชินเมียวมารุ : เอ๋ ?
มามิโซว : คนที่เชื่อข่าวลือพรรค์นั้นก็ออกจะพิลึกไปหน่อยนะ
ชินเมียวมารุ : ถ้างั้นลูกบอลพวกนี้ทำอะไรได้กันแน่ล่ะ
มามิโซว : ได้ส่วนของข้าไปแล้วซะด้วยสิ
มามิโซว : ถ้างั้นคงต้องไปพิสูจน์ด้วยตัวเองเท่านั้นล่ะนะ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 5 -
ประเทศที่น่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริง
สถานที่ : โลกภายนอก
(BGM : Folklore โลกภายนอก)
ชินเมียวมารุ : โอ้โห―
ชินเมียวมารุ : ค่ำคืนที่สว่างจ้านี่มันอะไรกัน
ชินเมียวมารุ : หรือว่าที่นี่คือ
ชินเมียวมารุ : ประเทศแห่งวิทยาศาสตร์(ลาพิวต้า)ในตำนานงั้นเหรอ― ?
(ลาพิวต้า เกาะลอยฟ้าในนิยายเรื่องกัลลิเวอร์ผจญภัย)
(อุซามิ สุมิเระโกะ เข้ามาในหน้าจอ)
สุมิเระโกะ : ว้าว―
สุมิเระโกะ : น่า―รัก― !
สุมิเระโกะ : นั่งอยู่ในชามงั้นเหรอ ?
จงเผยความเร้นลับ ! ประธานชมรมผนึกลับรุ่นแรก
อุซามิ สุมิเระโกะ
Usami Sumireko
สุมิเระโกะ : อย่างกับอิซซุนโบวชิ(สงฆ์หนึ่งซุน)เลย― !
สุมิเระโกะ : ถึงจะตัวโตกว่าหนึ่งซุน(*)ก็เถอะ (*3 ซม. กับอีกนิดหน่อย)
ชินเมียวมารุ : งืมมม
ชินเมียวมารุ : นักวิทยาศาสตร์งั้นเหรอ― ?
ชินเมียวมารุ : คิดจะทำอะไรกับฉันน่ะ―
สุมิเระโกะ : จับมาเป็นสัตว์เลี้ยงล่ะมั้ง
สุมิเระโกะ : มีมนุษย์ที่ตัวเล็กแบบนี้อยู่ด้วย วิเศษไปเลย―
สุมิเระโกะ : อย่างกับพวกร้านโชว์ของแปลกสมัยใหม่ในงานวัดเลย― !
ชินเมียวมารุ : อึ๋ย―
ชินเมียวมารุ : การทดลองมนุษย์ในลาพิวต้านี่ช่างไร้มนุษยธรรมสิ้นดี
ชินเมียวมารุ : ใครจะไปยอมโดนจับในที่แบบนี้ก่อนได้ตัวโตกันล่ะ― !
(BGM : Last Occultism ～ จอมศาสตร์ลับแห่งภพปัจจุบัน)
(ถ้าเล่นแพ้)
สุมิเระโกะ : ทานอะไรเป็นอาหารน้อ ?
สุมิเระโกะ : อาหารแมวกระป๋องได้มั้ยน้อ
(อุซามิ สุมิเระโกะ แพ้พ่าย)
(ฉากจบของบทชินเมียวมารุ)
――ศาลเจ้าฮาคุเรย์
ศาลเจ้าที่ตั้งอยู่ตรงอาณาเขตระหว่างเกนโซวเคียวกับโลกภายนอก
ชินเมียวมารุ : หงึกหงึกหงักหงัก
ชินเมียวมารุ : อ๊า― น่ากลัวเป็นบ้าเลย นึกว่าจะโดนจับกินซะแล้ว
ชินเมียวมารุ : มนุษย์ที่ป่าเถื่อนหยาบช้าแบบนั้นก็มีด้วยแฮะ แต่อาจเป็นทานุกิปลอมตัวมาก็ได้
??? : ทำอะไรอยู่น่ะ ?
ชินเมียวมารุ : อ๊า― พอรวบรวมลูกบอลแล้วซวยเป็นบ้าเลย
เรย์มุ : หืม― กรรมตามสนองแล้วล่ะนะ
ชินเมียวมารุ : มันคืออะไรเหรอ ?
เรย์มุ : จะให้บอกเธอก็ยุ่งยากแฮะ แถมฉันเองก็อธิบายไม่ถูกซะด้วยสิ
เรย์มุ : เอาเป็นว่าถ้าเธอร้องไห้อยู่ตรงนั้นแล้วฉันเดือดร้อนนะ ช่วยรีบออกไปหน่อยได้มั้ย ?
ชินเมียวมารุ : อา มนุษย์ในเกนโซวเคียวนี่ใจดีจริงๆเลยน้า
ตอนแรกเธอก็ไม่เชื่อหรอกว่าถ้ารวบรวมลูกบอลแล้วจะตัวโตขึ้น
แต่ต่อให้เป็นข่าวลือไร้สาระแบบนั้นก็ต้องลองพิสูจน์ดูก่อนถึงจะหายแคลงใจ
ผลลัพธ์คือ ตัวเธอที่เป็นคนแคระมาแต่ไหนแต่ไรต้องโชคร้ายที่ได้รู้ซึ้งถึงความกว้างใหญ่ของโลก
สุดท้ายก็เป็นแค่การยืนยันอีกครั้งว่า โลกนี้ช่างกว้างใหญ่นัก เท่านั้นเอง
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
11. นิโทริ
โบราณ ! ยุคไทรแอสซิก
คาวาชิโระ นิโทริ
Kawashiro Nitori
ออคคัลท์บอลจะกลายเป็นเงิน
การแลกเปลี่ยนบอลจำเป็นต้องมีตำนานเมือง
แต่กัปปะไม่เชื่อเรื่องตำนานเมือง
ด้วยเหตุนี้ พวกกัปปะจึงทำการดัดแปลง
โดยการสร้างเครื่องจักรให้คล้ายกับตำนานเมืองเรื่องหนึ่ง
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 1 -
ซื้อถูกขายแพงจ้า !
สถานที่ : ศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามเช้า)
(BGM : กิจวัตรที่มีบอล)
สะพรึง ! จอมเวทแห่งโรงเรียน
คิริซาเมะ มาริสะ
Kirisame Marisa
นิโทริ : อยากได้ลูกบอลรึเปล่า―
มาริสะ : กำลังขายออคคัลท์บอลงั้นเหรอ
นิโทริ : ใช่แล้วจ้า
นิโทริ : ขายถูกๆเลยนะ
มาริสะ : รับซื้อด้วยรึเปล่า ?
นิโทริ : อื้ม ให้รับซื้อก็ OK จ้ะ
นิโทริ : แน่นอนว่ารับซื้อในราคาถูกนะเฟ้ย
(BGM : Occult à la Carte)
(ถ้าเล่นแพ้)
มาริสะ : โอ๊ะ
มาริสะ : แต่ฉันไม่เคยคิดจะซื้อหรอกนะ
(คิริซาเมะ มาริสะ แพ้พ่าย)
นิโทริ : ถ้างั้นราคารับซื้อก็ตามนี้นะจ๊ะ
มาริสะ : งั้นเหรอ ไม่เคยนึกมาก่อนเลยนะว่าใช้ทำเงินได้ด้วย
มาริสะ : ไม่อยากได้อยู่พอดี
มาริสะ : เฮ้ย ถูกชะมัด !
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 2 -
บางครั้งก็มีของเข้าร้านโดยไม่เสียเงินค่ะ
สถานที่ : วัดเมียวเรนจิ (ยามเช้า)
(BGM : ไม่รู้คุณค่า)
อิจิริน : โผล่มาได้จังหวะเหมาะเลย
อิจิริน : มาประลองโดยเดิมพันด้วยลูกบอลกัน !
ตกใจ ! ผู้ใช้นักพรตร่างสูง
คุโมะอิ อิจิริน & อุนซัน
Kumoi Ichirin & Unzan
นิโทริ : ไอ้คนป่าเถื่อน
นิโทริ : ลูกบอลเป็นสินค้าชิ้นสำคัญนะ
นิโทริ : ยังไงเธอก็ไม่คิดจะจ่ายเงินอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ ?
อิจิริน : แหงอยู่แล้ว !
อิจิริน : สามารถต่อสู้ได้ด้วยเหตุผลอันสมควรแบบนี้น่าสนุกดีออก
(BGM : การแย่งชิงกันและกันอย่างยุติธรรม)
(ถ้าเล่นแพ้)
อิจิริน : ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอลูกแก้วทวารไปด้วยเลยละกัน
(ลูกแก้วที่เชื่อกันว่าเป็นอวัยวะภายในอยู่ตรงทวารหนักของมนุษย์และเป็นของสะสมของพวกกัปปะ)
(คุโมะอิ อิจิริน & อุนซัน แพ้พ่าย)
นิโทริ : ถ้างั้นขอรับลูกบอลไปเลยละกัน
นิโทริ : เธอไม่ต้องการเงินใช่มั้ย
อิจิริน : นี่ ตำนานเมือง(ออคคัลท์)ของเธอเป็นของที่สร้างขึ้นไม่ใช่เหรอ ?
นิโทริ : ใช่แล้ว
นิโทริ : แล้วไงล่ะ ?
อิจิริน : เปล่าหรอก แค่คิดว่าทำแบบนั้นแล้วไม่น่าจะมีออคคัลท์บอลได้เท่านั้นเอง
นิโทริ : ไม่นะ ก็มีอยู่เนี่ย
อิจิริน : ตำนานเมืองที่สร้างขึ้นเองก็ได้รับผลกระทบจากออคคัลท์สินะ
อิจิริน : ต้องปรับแนวคิดสักหน่อยแล้วสิน้า
นิโทริ : จะว่าไป
นิโทริ : พวกเธอเองก็ใช้ตำนานเมือง(เรื่องแต่งขึ้น)เหมือนกันนี่นา
อิจิริน : จะว่าไปก็จริงน้า
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 3 -
ต้องประจบลูกค้าชั้นดีอย่างเต็มที่ค่ะ
สถานที่ : ฮวงซุ้ยวิญญาณเทพ (ยามเช้า)
(BGM : จงเชื่อในความเป็นไปได้)
นิโทริ : อยากได้ลูกบอลรึเปล่า―
(ฟุจิวาระ โนะ โมโคว เข้ามาในหน้าจอ)
โมโคว : ตอนนี้เจ้าของสถานที่ไม่อยู่หรอก
ร้อนแรง ! Inferno มนุษย์
ฟุจิวาระ โนะ โมโคว
Fujiwara no Mokou
นิโทริ : โอ๋ ?
นิโทริ : ไม่คุ้นหน้าเลยแฮะ......
โมโคว : แค่แวะพักที่นี่ในระหว่างนำทางน่ะ
โมโคว : ได้ยินมาว่ามีผู้เป็นอมตะอาศัยอยู่ที่นี่ด้วย
นิโทริ : งั้นเหรอ―
นิโทริ : ถ้าไม่อยู่ก็ช่วยไม่ได้นะ
นิโทริ : ทั้งที่คนของที่นี่เป็นลูกค้าชั้นดีที่ยอมซื้อออคคัลท์บอลแท้ๆ
โมโคว : เธอเป็นกัปปะเหรอ
โมโคว : กัปปะเองก็โดนลูกบอลปั่นหัวเหรอเนี่ย
โมโคว : แต่เอาเถอะ ลูกแก้วทวารก็สะสมด้วยนี่นะ
นิโทริ : เปลี่ยนเรื่องดีกว่า
นิโทริ : คุณไม่ต้องการลูกบอลเหรอคะ ?
โมโคว : ไม่
โมโคว : ...ถ้าเป็นก่อนหน้านี้นิดหน่อยก็เคยพูดแบบนั้นอยู่หรอก
โมโคว : แต่ตอนนี้คงอยากได้ล่ะมั้ง
นิโทริ : โอ๋ ?
นิโทริ : ถ้างั้นก็ซื้อเลย
โมโคว : ต้องสู้กันถึงจะแลกเปลี่ยนได้ใช่มั้ยล่ะ ?
โมโคว : งั้นฉันจะลุยแบบไม่เกรงใจล่ะนะ !
(BGM : ป่าไผ่ in Flame)
(ถ้าเล่นแพ้)
โมโคว : บอลลูกนี้ไม่ใช่แฮะ
โมโคว : น่าจะมีลูกบอลแห่งเนินปรโลกอยู่ที่ไหนสักแห่งนี่นา
(ฟุจิวาระ โนะ โมโคว แพ้พ่าย)
นิโทริ : อ้าว ?
นิโทริ : คุณเองก็มีลูกบอลนี่นา
นิโทริ : ดูแล้วรู้สึกเหมือนไม่ได้ใช้ตำนานเมืองอย่างคนอื่นเขาเลยแฮะ
โมโคว : อ้อ พูดเรื่องตำนานเมืองไป ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอก
โมโคว : แต่ดูเหมือนจะมีผีประหลาดตามติดทุกคนอยู่แน่ๆ......
โมโคว : ฉันไม่น่าจะมีนะ
โมโคว : ของเธอคือสัตว์ประหลาดที่สร้างขึ้นงั้นสิ ?
โมโคว : ทำแบบนั้นก็ยังได้ลูกบอลมาด้วยแฮะ
นิโทริ : หืม―
นิโทริ : ที่ผ่านมาก็เอาแต่ขายออกไปตลอด
นิโทริ : คงจำเป็นต้องตรวจสอบลูกบอลอย่างละเอียดสักครั้งแล้วล่ะมั้ง
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 4 -
การแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นก็สำคัญนะคะ
สถานที่ : รอยแยกสู่โลกภายนอก หน้าศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามค่ำ)
(BGM : ผู้รู้ความจริง)
มามิโซว : เอา―ล่ะ
มามิโซว : ที่เหลือก็แค่รอล่ะนะ
จงรุกราน ! โยวไคทานุกิต่างดาว
ฟุทัทสึอิวะ มามิโซว
Futatsuiwa Mamizou
มามิโซว : อื๋อ ?
มามิโซว : ใครน่ะ
(คาวาชิโระ นิโทริ เข้ามาในหน้าจอ)
นิโทริ : นี่อะไรน่ะ
นิโทริ : ทำอะไรอยู่เหรอ
มามิโซว : กัปปะเหรอ......ช่างเถอะ
มามิโซว : แค่ไม่ใช่เทนกุ(ลำโพง)ก็ดีถมถืดแล้ว
มามิโซว : เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้า
มามิโซว : จงกลับไปแต่โดยดีเสียเถอะ
มามิโซว : กลับไปนอนแล้วลืมซะ
นิโทริ : อะ อื้ม
นิโทริ : ฉันเองก็ไม่อยากเข้าไปพัวพันกับเรื่องยุ่งยากหรอก
นิโทริ : จะทำเหมือนไม่เคยเห็นละกัน
มามิโซว : อื๋อ ?
มามิโซว : เจ้าพาของที่น่าสนใจมาด้วยนี่นา
นิโทริ : ของที่น่าสนใจ ?
นิโทริ : หมายถึงหุ่นยนต์เนสซี่นี่น่ะเหรอ ?
นิโทริ : นี่คือ USO แมชชีนที่ฉันภาคภูมิใจ (uso ในภาษาญี่ปุ่นคือ อุโซะ แปลว่า โกหก ตอแหล)
นิโทริ : ไม่ใช่ของขายนะเฟ้ย
มามิโซว : ผิดแล้ว ผิดแล้ว
มามิโซว : ไม่รู้ตัวเลยเหรอ ?
มามิโซว : อะไรบางอย่างที่ใหญ่ยักษ์กำลังสิงอยู่ข้างหลังเจ้า
นิโทริ : เห ?
นิโทริ : ละ.. ล้อเล่นอะไรกัน
มามิโซว : ไม่ได้ล้อเล่นนะ
มามิโซว : ถ้าไม่รู้ตัวล่ะก็ เจ้าจะตกอยู่ในอันตรายนะ
นิโทริ : ขะ.. ขู่กันแบบนั้นก็เปล่าประโยชน์
นิโทริ : ไม่มีอะไรโผล่ออกมาสักหน่อย
(BGM หยุดเล่น)
มามิโซว : ฟู่― ช่างโง่เขลาจริงๆ
(BGM : Last Occultism ～ จอมศาสตร์ลับแห่งภพปัจจุบัน)
มามิโซว : เอาเถอะ
มามิโซว : ข้าจะดึงตำนานเมือง(เรื่องแต่งขึ้น)ที่สิงเจ้าอยู่ออกมาเอง
(ถ้าเล่นแพ้)
มามิโซว : เอาล่ะ ต่อไป ต่อไป
(ฟุทัทสึอิวะ มามิโซว แพ้พ่าย)
(ฉากจบของบทนิโทริ)
――โออิเตะเคะโบริ
บึงขนาดเล็กที่ตั้งอยู่ห่างไกลจากชุมชน
ช่วงนี้โดนกัปปะยึดครองเอาไว้
และดูเหมือนช่วงนี้จะมีหมอกลงบ่อยอย่างผิดปกติ
(โออิเตะเคะโบริ (คูน้ำ"ทิ้งของไว้แล้วไปซะ") หนึ่งในเรื่องเล่าสยองขวัญชื่อดังของญี่ปุ่น)
นิโทริ : รับขนมมันจูวเนสซี่เป็นของฝากมั้ยเอ่ย―
มองเห็นส่วนหัวของสัตว์ประหลาดที่คล้ายเนสซี่อยู่ในบึงหมอก
เสียงฮือฮาดังขึ้นทุกครั้งที่มันขยับไปมา
??? : เฮ้ย นั่นมันของจริงแน่เหรอ ?
นิโทริ : ใช่ค่ะ ของจริงของแท้แน่นอนเจ้าค่ะ
มาริสะ : งั้นเหรอ ถึงยุคที่ตำนานเมืองกลายเป็นเรื่องจริงแล้วสินะ ต้องเป็นอย่างนั้นแน่เลย
นิโทริ : สัตว์ประหลาดที่มีส่วนสูงประมาณ 50 เมตรเลยนะ
มาริสะ : หืม― บึงนี่มันลึกขนาดนั้นเลยเหรอ
มาริสะ : แต่หมอกหนาจนมองได้ไม่ชัดเลยแฮะ
นิโทริ : ถ้าคุณสนใจ ภาพ Portrait ก็มีขายนะคะ
นักท่องเที่ยวจำนวนมากไม่สนใจว่าสัตว์ประหลาดนี้เป็นของจริงหรือไม่ จึงถือว่าโชคดีไป
มนุษย์ที่หวาดกลัวมีไม่มากนัก จำนวนผู้เยี่ยมชมเองก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
สัตว์ประหลาดทำประโยชน์ได้อย่างเหลือเฟือในฐานะแหล่งท่องเที่ยว
กัปปะเองก็หาเงินได้เป็นกอบเป็นกำจากออคคัลท์บอล
แต่เธอไม่เคยรู้ตัวเลยว่าตัวเองโดนเนสซี่ตัวจริงสิงสู่ จนกระทั่งปิศาจทานุกิช่วยบอกให้
กัปปะตระหนักถึงความด้อยประสบการณ์ของตัวเอง และเสียใจที่สูญเสียโอกาสทองไป
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
12. โคอิชิ
สยอง ! อยู่ข้างหลังคุณนะ
โคเมย์จิ โคอิชิ
Komeiji Koishi
ไม่ว่าจะบอลหรืออะไรก็ไม่ได้สนใจมากมายนัก
แต่ตำนานเมืองที่เธอเลือกมาจะเป็นที่ยอมรับของทุกคนรึเปล่า
นั่นคือเรื่องเดียวที่เธอสนใจ
"ตอนนี้ อยู่ข้างหลังคุณนะ"
เธอออกเดินทางเพราะอยากใช้บทพูดนี้
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 1 -
รู้จักคุณเมอรี่มั้ย ?
สถานที่ : วังวิญญาณพิภพ (ยามเช้า)
(BGM : จงเชื่อในความเป็นไปได้)
โคอิชิ : ฮัลโหล―
โคอิชิ : ตอนนี้ฉันอยู่ข้างหลังคุณนะคะ―
เรย์มุ : ได้ยินมาว่าที่ใต้ดินเองก็มีตำนานเมืองแพร่หลายอยู่
มนต์ขลัง ! มิโกะแห่งเขตแดน
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Hakurei Reimu
โคอิชิ : อยู่ข้างหลังค่า―
เรย์มุ : อะไรล่ะนั่น ?
เรย์มุ : บอกว่าอยู่ข้างหลัง แต่ดันมาอยู่ข้างหน้าซะงั้น
โคอิชิ : ฉันหมายถึง จงหวาดกลัวซะ ต่างหากล่ะ― !
(BGM : ศึกรวบรวม 7 ลูกแก้ว)
(ถ้าเล่นแพ้)
เรย์มุ : น่ากลัวแฮะ
เรย์มุ : จู่ๆก็มาอยู่ข้างหลังแบบนี้
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ แพ้พ่าย)
โคอิชิ : ไม่รู้จักเหรอ ?
โคอิชิ : คุณเมอรี่น่ะ
เรย์มุ : อืม―
เรย์มุ : ไม่ค่อยเข้าใจนิดหน่อยน่ะ
โคอิชิ : ข้างหลังคุณ―......
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 2 -
นั่นไม่ใช่ประเด็น
สถานที่ : ศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามเย็น)
(BGM : ไม่รู้คุณค่า)
โคอิชิ : ไม่ค่อยเป็นที่รู้จักรึไงน้า― คุณเมอรี่เนี่ย
โคอิชิ : นึกว่าเลื่องชื่ออยู่นิดหน่อยซะอีก
โคอิชิ : นี่ คนที่อยู่ตรงนั้นน่ะ
โคอิชิ : คิดว่าไงคะ ?
มาริสะ : หวา มีใครอยู่ก็ไม่รู้ !
มาริสะ : อย่าโผล่มากะทันหันสิ
มาริสะ : ตกใจหมดเลยน้า
สะพรึง ! จอมเวทแห่งโรงเรียน
คิริซาเมะ มาริสะ
Kirisame Marisa
โคอิชิ : อยู่มาตั้งแต่แรกแล้วอ่ะ
โคอิชิ : ข้างหลังคุณ― !
(BGM : Occult à la Carte)
(ถ้าเล่นแพ้)
มาริสะ : ฉันรู้จักนะ โทรศัพท์ของคุณเมอรี่น่ะ
(คิริซาเมะ มาริสะ แพ้พ่าย)
โคอิชิ : ข้างหลังคุณ―......
มาริสะ : งั้นเหรอ แปลตรงตัวคือเธอจะบอกว่า
มาริสะ : คุณเมอรี่มีชื่อเสียงน้อยเลยไม่มีใครยอมกลัว งั้นสินะ
โคอิชิ : ......อืม
มาริสะ : เรื่องนั้นผิดแล้วล่ะ
มาริสะ : ทุกคนแค่ไม่ค่อยเข้าใจเจ้าสิ่งที่เรียกว่าโทรศัพท์เท่านั้นเอง
โคอิชิ : หะ !
โคอิชิ : เป็นงั้นเองเหรอเนี่ย
(มาริสะเข้าใจสิ่งที่โคอิชิอยากพูดด้วยแฮะ !)
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 3 -
ขออันที่ไม่ใช่โทรศัพท์หมุนเลขละกัน
สถานที่ : ศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามค่ำ)
(BGM : ผู้รู้ความจริง)
โคอิชิ : งั้นเหรอ มีจุดบอดตรงที่ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องโทรศัพท์งั้นสิน้า
โคอิชิ : ลองคิดถึงตำนานเมืองเรื่องอื่นดีกว่า
คาเซน : อื๋อ ?
คาเซน : ใครมองอยู่ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ?
จงปรารถนา ! เซียนผู้ทำให้คำวิงวอนเป็นจริง
อิบาราคิ คาเซน
Ibaraki Kasen
โคอิชิ : ค่า―
โคอิชิ : มองอยู่ค่า―
คาเซน : คิดไปเองสินะ
โคอิชิ : ค่า― คิดไปเองค่า―
คาเซน : จะเป็นแบบนั้นได้ยังไงล่ะ !
คาเซน : โยวไคแห่งจิตใต้สำนึกเนี่ยน่ากลัวชะมัดเลยนะ
คาเซน : มาอยู่ใกล้ตัวตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
คาเซน : ตอนนี้เป็นช่วงเวลาสำคัญ
คาเซน : อย่ามาเกะกะนะ !
โคอิชิ : ว่าแต่คุณรู้จักโทรศัพท์มั้ยคะ ?
คาเซน : หา ?
คาเซน : ก็แค่เคยได้ยินน่ะ
(BGM หยุดเล่น)
โคอิชิ : ดีจังเลย―
โคอิชิ : งั้นถ้าเป็นคุณก็คงยอมกลัวสินะ
(BGM : Battlefield แกะสลักลายดอกไม้)
โคอิชิ : จากนี้ไปจะลุยใส่ข้างหลังคุณล่ะ !
(ถ้าเล่นแพ้)
คาเซน : เข้ามาเกะกะซะได้
คาเซน : เอาล่ะ ของจริงจะมาแล้ว
(อิบาราคิ คาเซน แพ้พ่าย)
คาเซน : เธอเนี่ย
คาเซน : ทั้งที่บ้าๆบอๆแต่กลับแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อเลย......
โคอิชิ : สำเร็จแล้ว สำเร็จแล้ว
โคอิชิ : กลัวแล้วใช่มั้ยล่า ?
คาเซน : จ้า จ้า
คาเซน : กลัวแล้วจ้า
โคอิชิ : สำเร็จแล้ว
โคอิชิ : คุณเมอรี่เองก็ยังใช้ได้อยู่แฮะ― !
ฟ้าผ่า
คาเซน : เสร็จกัน ดันเป็นจังหวะนี้เนี่ยนะ...... !
โคอิชิ : อื๋อ ?
โคอิชิ : เกิดอะไรขึ้นหว่า
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 4 -
การบังเอิญพบกันในครั้งแรกคือจังหวะเวลาแห่งปาฏิหาริย์
สถานที่ : รอยแยกสู่โลกภายนอก หน้าศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามค่ำ)
(BGM : Folklore โลกภายนอก)
(อุซามิ สุมิเระโกะ เข้ามาในหน้าจอ)
สุมิเระโกะ : ที่นี่มัน......
สุมิเระโกะ : ศาลเจ้างั้นเหรอ
สุมิเระโกะ : สำเร็จแล้ว !
สุมิเระโกะ : ดูเหมือนจะเข้ามาในเกนโซวเคียวได้อย่างถูกต้องเหมือนที่ทานุกินั่นพูดเอาไว้เลย
จงเผยความเร้นลับ ! ประธานชมรมผนึกลับรุ่นแรก
อุซามิ สุมิเระโกะ
Usami Sumireko
สุมิเระโกะ : วันนี้แค่ยืนยันเรื่องนี้ได้ก็เพียงพอแล้ว
สุมิเระโกะ : กลับไปเตรียมตัวก่อนดีกว่า
โคอิชิ : ฮัลโหล―
สุมิเระโกะ : อื๋อ ?
สุมิเระโกะ : ได้ยินอะไรบางอย่าง ?
โคอิชิ : ฮัลโหล―
โคอิชิ : ได้ยินรึเปล่าคะ―
สุมิเระโกะ : ......หรือว่าดังมาจากสมาร์ทโฟน ?
สุมิเระโกะ : ที่นี่อยู่นอกเขตสัญญาณนี่นะ
สุมิเระโกะ : ......คิดไปเอง คิดไปเอง
สุมิเระโกะ : ไม่มีทางโทรเข้ามาได้หรอก......
โคอิชิ : ฮัลโหล―
โคอิชิ : นี่ รับโทรศัพท์หน่อยสิ
สุมิเระโกะ : จะว่าไปแล้วก็มีเรื่องเล่าสยองขวัญแบบนั้นอยู่นี่นา ?
สุมิเระโกะ : โทรศัพท์ดังทั้งที่อยู่นอกเขตสัญญาณ
สุมิเระโกะ : แล้วก็มีคนพูดประมาณว่า "ตอนนี้อยู่ข้างหลังคุณนะ"......
โคอิชิ : ฮัลโหล―
โคอิชิ : ฉันน่ะ ตอนนี้น้า
โคอิชิ : อยู่ตรงหน้าคุณล่ะ !
สุมิเระโกะ : หวา !
สุมิเระโกะ : อะ.. ออกมาแล้ว― ! ผี―หลอก― !
(BGM : Last Occultism ～ จอมศาสตร์ลับแห่งภพปัจจุบัน)
(ถ้าเล่นแพ้)
สุมิเระโกะ : ต้องรีบกลับไปที่โลกภายนอก(โลกอันแสนสงบสุข)
สุมิเระโกะ : ด่วนเลย !
(อุซามิ สุมิเระโกะ แพ้พ่าย)
(ฉากจบของบทโคอิชิ)
――วังวิญญาณพิภพ
ตำหนักต้องคำสาปที่มนุษย์ไม่ย่างกรายเข้าใกล้อย่างแน่นอน
รวมไปถึงโยวไคและวิญญาณอาฆาตด้วย
ซาโทริ : เห นั่นต้องเป็นมนุษย์โลกภายนอกแน่ๆเลย
โคอิชิ : มนุษย์โลกภายนอก...... ?
ซาโทริ : เธออาจจะไม่ค่อยเข้าใจ แต่บนพื้นพิภพนั้นมีโลกอยู่หลากหลายน่ะ
ซาโทริ : โลกวิญญาณ ฮิกัน ประเทศของยักษ์ โลกมายา......
ซาโทริ : โลกภายนอกคือหนึ่งในนั้น เป็นโลกที่น่ากลัวที่สุดในบรรดาโลกเหล่านั้นเลยล่ะนะ
ซาโทริ : แต่เกนโซวเคียวสามารถมีตัวตนอยู่ได้ก็เพราะมีโลกภายนอกอยู่
โคอิชิ : หืม―
(ประเทศของยักษ์(โลกของยักษ์?)กับโลกมายา ...คำใบ้สถานที่ใหม่ในภาคต่อๆไป ?)
ซาโทริ : อะไรล่ะนั่น
โคอิชิ : นี่น่ะ ดูเหมือนนี่จะเป็นโทรศัพท์ล่ะ มนุษย์โลกภายนอกคนนั้นทำตกเอาไว้น่ะ
ซาโทริ : อ้าว ? ก่อนหน้านี้ฉันเคยเห็นโทรศัพท์อยู่นะ แต่มันน่าจะมีปุ่มมากมายกว่านี้นี่นา
โคอิชิ : ฮัลโหล― ตอนนี้ตั้งใจว่าจะไปอยู่ข้างหลังคุณค่ะ―
ซาโทริ : บอกแล้วไงว่าไม่มีใครกลัวเรื่องแบบนั้นหรอก
(ซาโทริเคยเห็นโทรศัพท์มาก่อน ?)
มนุษย์โลกภายนอกได้พบกับโคอิชิแล้วหนีกลับไป
ในเกนโซวเคียวไม่มีใครกลัวคุณเมอรี่ แต่ดูเหมือนจะเห็นผลทันตา(?)กับมนุษย์โลกภายนอก
โยวไค ปิศาจ ภูตพราย
มนุษย์โลกภายนอกไม่หวาดกลัวสิ่งเหล่านั้นแล้ว
แต่ทว่า
แค่โทรศัพท์ครั้งเดียวกลับทำให้ตกไปสู่ก้นบึ้งแห่งความหวาดกลัวได้
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
13. โคโคโระ
จงสั่นกลัว ! สาวหน้ากากโนแห่งฝันร้าย
ฮาตะ โนะ โคโคโระ
Hata no Kokoro
"ชั้น สวยมั้ย ?"
เธอพยายามทำตัวเป็นสาวปากฉีก
ผลของการพยายามจากก้นบึ้งของหัวใจ ทำให้สาวปากฉีกในใจของเธอเริ่มตั้งตัวเป็นเอกเทศขึ้นมา
นั่นคือสิ่งที่ออคคัลท์บอลลูกใหม่ก่อให้เกิดขึ้น แต่ไม่มีใครรู้สึกตัวเลย
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 1 -
ออคคัลท์เติบโต
สถานที่ : หมู่บ้านมนุษย์ (ยามค่ำ)
(BGM : ไม่รู้คุณค่า)
(ฮาตะ โนะ โคโคโระ เข้ามาในหน้าจอ)
โคโคโระ : นี่―
โคโคโระ : ฉัน สวยมั้ย ?
อิจิริน : หวา ตกใจหมดเลย― !
อิจิริน : อะไรกัน―
อิจิริน : สาวปากฉีกงั้นเหรอ
ตกใจ ! ผู้ใช้นักพรตร่างสูง
คุโมะอิ อิจิริน & อุนซัน
Kumoi Ichirin & Unzan
อิจิริน : เอ้า น้ำยาแต่งผม น้ำยาแต่งผม
โคโคโระ : ฮุฮุฮุ
โคโคโระ : ข้าคือสาวปากฉีกที่แท้จริงซึ่งพิชิตน้ำยาแต่งผมได้แล้ว
โคโคโระ : คาถาแบบนั้นใช้ไม่ได้ผลหรอก― !
(ว่ากันว่าสาวปากฉีกกลัวน้ำยาแต่งผม แค่พูดคำว่าน้ำยาแต่งผมก็กลัวแล้ว)
(BGM : การแย่งชิงกันและกันอย่างยุติธรรม)
(ถ้าเล่นแพ้)
อิจิริน : อะไรกันเนี่ย
(คุโมะอิ อิจิริน & อุนซัน แพ้พ่าย)
อิจิริน : บ้าน่า......
อิจิริน : น้ำยาแต่งผมที่เป็นคาถาในตำนานดันใช้ไม่ได้ผลเนี่ยนะ
โคโคโระ : ฮะฮะฮะ
โคโคโระ : สาวปากฉีกยังพาวเวอร์อัพได้อีกเยอะนะ
โคโคโระ : เอ้า จงลือให้แซ่ดเข้าไป
โคโคโระ : จงทำให้ข้าแข็งแกร่งขึ้น
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 2 -
ออคคัลท์วิวัฒนาการ
สถานที่ : หมู่บ้านมนุษย์ (ยามค่ำ)
(BGM : การมาเยือนของสายลมแห่งยุคสมัย)
นิโทริ : เลิกดึกจนได้สิน้า―
โบราณ ! ยุคไทรแอสซิก
คาวาชิโระ นิโทริ
Kawashiro Nitori
นิโทริ : ไม่มีค่าล่วงหน้าสำหรับกิจการส่วนตัวซะด้วยสิ―
นิโทริ : โธ่เว้ย―
(ฮาตะ โนะ โคโคโระ เข้ามาในหน้าจอ)
โคโคโระ : นี่ นี่
โคโคโระ : คุณกัปปะตรงนั้นน่ะ
โคโคโระ : ฉัน สวยมั้ย ?
นิโทริ : น้ำยาแต่งผม !
โคโคโระ : ฮะฮะฮะ― !
โคโคโระ : อย่าคิดว่าน้ำยาแต่งผมจะใช้ได้ผลกับสาวปากฉีกตลอดไปสิ !
นิโทริ : !?
โคโคโระ : เอานี่ไปกินซะ !
(BGM : ระฆังขั้วตรงข้ามโลก)
(ถ้าเล่นแพ้)
นิโทริ : เอาล่ะ
นิโทริ : กลับไปนอนดีกว่า―
(คาวาชิโระ นิโทริ แพ้พ่าย)
นิโทริ : น้ำยาแต่งผมใช้ไม่ได้ผลงั้นเหรอ ?
โคโคโระ : สาวปากฉีกเองก็รู้จักเติบโตนะ
นิโทริ : ว่าแต่ เธอน่ะ
นิโทริ : ไม่ใช่สาวปากฉีกนี่นา
โคโคโระ : อ้าว ?
นิโทริ : ผีหน้ากากไม่ใช่เหรอ
โคโคโระ : นั่นสินะ
โคโคโระ : อ้าว ? หน้ากากมีแผล......
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 3 -
สิ่งที่ฉีกคือปากหรือหน้ากาก
สถานที่ : มหาสถานบวงสรวงยุเมะโดโนะ (ยามค่ำ)
(BGM : รูปลักษณ์ของขนบธรรมเนียมที่เด่นชัด)
โคโคโระ : ขอโทษค่า―
โคโคโระ : อยากให้ช่วยซ่อมหน้ากากให้หน่อยค่ะ
ฟุโตะ : ถ้าเป็นท่านมกุฎราชกุมารี ตอนนี้ไม่อยู่น่ะ
หัวเมือง ! เซียนถอดวิญญาณทำจานแตก
โมโนโนเบะ โนะ ฟุโตะ
Mononobe no Futo
ฟุโตะ : ดูเหมือนจะมีธุระสำคัญเลยไปที่ศาลเจ้า......
ฟุโตะ : อ้าว เจ้า
ฟุโตะ : ทำไมยังมีลูกบอลอยู่อีกล่ะ ?
ฟุโตะ : นึกว่าท่านมกุฎราชกุมารีรวบรวมได้ทั้งหมดแล้วซะอีก......
โคโคโระ : ลูกบอล ?
ฟุโตะ : บางทีอาจเกิดความเปลี่ยนแปลงในแผนการของท่านมกุฎราชกุมารีก็ได้
ฟุโตะ : เอาเถอะ ชิงลูกบอลมาจากเจ้าแล้วค่อยไปหาท่านมกุฎราชกุมารีละกัน
(BGM : ป่าไผ่ in Flame)
(ถ้าเล่นแพ้)
ฟุโตะ : ลูกบอลฟื้นคืนมาอีกแล้วรึ......
(โมโนโนเบะ โนะ ฟุโตะ แพ้พ่าย)
โคโคโระ : จริงสิ
โคโคโระ : ฉัน สวยมั้ย ?
ฟุโตะ : อย่ายิงคำถามหลังจากที่อัดจนน่วมสิ
โคโคโระ : ลืมหน้าที่ของสาวปากฉีกไปเลยค่ะ
โคโคโระ : เอาล่ะ
โคโคโระ : ต้องไปขอให้ซ่อมหน้ากาก
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 4 -
หรือว่ามาเกะกะ ?
สถานที่ : รอยแยกสู่โลกภายนอก หน้าศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามค่ำ)
(BGM : ผู้รู้ความจริง)
(ฮาตะ โนะ โคโคโระ เข้ามาในหน้าจอ)
มิโกะ : ใครน่ะ ?
มิโกะ : ภูตหน้ากากงั้นเหรอ......
มิโกะ : มีอะไร ตอนนี้อย่ามาเกะกะนะ
พิศวง ! จอมมารผ้าคลุมสองสี
โทโยซาโตะมิมิ โนะ มิโกะ
Toyosatomimi no Miko
โคโคโระ : ทำอะไรอยู่เหรอ ?
มิโกะ : ไม่ใช่เรื่องที่เธอต้องรับรู้หรอก
โคโคโระ : ถ้าว่างอยู่
โคโคโระ : ช่วยซ่อมหน้ากากให้หน่อยได้มั้ย― ?
มิโกะ : บอกแล้วไงว่าไม่ว่าง
(BGM : Last Occultism ～ จอมศาสตร์ลับแห่งภพปัจจุบัน)
มิโกะ : ตอนนี้ความวุ่นวายที่มีลูกบอลเหล่านี้เป็นศูนย์กลางได้มาถึงฉากสำคัญอย่างแท้จริงแล้ว......
มิโกะ : อ้าว ทำไมเธอยังมีออคคัลท์บอลอยู่อีกล่ะ ?
มิโกะ : อันตรายจริงๆ
มิโกะ : นึกว่ารวบรวมได้ทั้งหมดแล้วเสียอีก
มิโกะ : ยังมีอยู่ตรงที่แบบนั้นอีกเหรอเนี่ย
(ถ้าเล่นแพ้)
มิโกะ : แปลกจัง......
มิโกะ : ออคคัลท์บอลมีเยอะเกินไปแล้ว
มิโกะ : หมายความว่ายังไงกัน ?
(โทโยซาโตะมิมิ โนะ มิโกะ แพ้พ่าย)
(ฉากจบของบทโคโคโระ)
――เหนือท้องฟ้าของหมู่บ้านมนุษย์ในยามราตรี
สวนสวรรค์แห่งเดียวในเกนโซวเคียวของมนุษย์
ที่นี่ไร้คนสัญจรในยามวิกาลราวกับเป็นเรื่องปกติ
คงเป็นเพราะมีปิศาจอย่างสาวปากฉีกออกมาเพ่นพ่านกระมัง
โคโคโระ : ฉัน― สวยมั้ย― ?
โคโคโระ : อารมณ์ประมาณนี้ล่ะมั้ง สาวปากฉีกเวอร์ชั่น 2
โคโคโระ : เอาไว้มีคนโผล่มาคราวหน้าค่อยทดสอบละกัน
โคโคโระ : ว่าแต่ หลังจากถามว่าสวยมั้ยเสร็จแล้ว จะทำอะไรดีล่ะ ?
โคโคโระ : ถ้าตอบว่าไม่สวยก็เชือดทิ้ง ถ้าตอบว่าสวยก็เชือดทิ้ง......
โคโคโระ : เอาแบบนั้นจะดีเหรอ รายละเอียดน้อยจังเลยน้า ถามไปแล้วจะมีความหมายอะไรล่ะ
โคโคโระ : นึกเรื่องดีๆออกแล้ว โจมตีใส่คนที่เจอคราวหน้าโดยไม่ต้องถามเลยดีกว่า
และโอกาสนั้นก็มาถึงอย่างรวดเร็ว (เนื้อเรื่องสุมิเระโกะ ด่าน 3)
ผู้ที่ปรากฏตัวขึ้นคือมนุษย์ที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน แต่เธอก็โจมตีเข้าใส่อย่างเต็มกำลัง
มนุษย์ตกใจเป็นอย่างมาก แต่คนที่ตกใจยิ่งกว่านั้นคือตัวเธอเอง
มนุษย์คนนั้นใช้วิชาประหลาด
รวมไปถึงอุปกรณ์และอาวุธที่ไม่เคยเห็น
ทุกอย่างสรุปได้ในคำเดียวว่า มหัศจรรย์
ผลจากการได้พบกับมนุษย์คนนั้น ทำให้เธอยืนยันได้ว่าตัวเองมีความรู้สึกตกใจอยู่ด้วย
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
14. สุมิเระโกะ
จงเผยความเร้นลับ ! ประธานชมรมผนึกลับรุ่นแรก
อุซามิ สุมิเระโกะ
Usami Sumireko
ในที่สุดเธอก็ลอบเข้ามาในเกนโซวเคียวได้อย่างถูกต้อง เพราะได้รับพาวเวอร์สโตนแห่งเกนโซวเคียวมาจากปิศาจทานุกิ
สายตาของคนยุคปัจจุบันที่สงบสุขจนเคยตัวจะมองเห็นเกนโซวเคียวเป็นอย่างไรกันนะ
คงรู้สึกเหมือนมองเห็นสิ่งน่าสะพรึงกลัวอย่างอุโมงค์ร้างหรือซากปรักหักพังในตอนกลางคืนล่ะมั้ง
แต่ว่าพาวเวอร์สโตนนั่นเป็นกับดักของปิศาจทานุกิต่างหาก
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 1 -
ยินดีต้อนรับสู่เกนโซวเคียว
สถานที่ : รอยแยกสู่โลกภายนอก หน้าศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามค่ำ)
(BGM : รูปลักษณ์ของขนบธรรมเนียมที่เด่นชัด)
สุมิเระโกะ : ......เยี่ยม―
สุมิเระโกะ : ครั้งนี้ก็เข้ามาถึงเกนโซวเคียวได้อย่างปลอดภัย―
สุมิเระโกะ : ที่ผ่านมาทำได้แค่ลอบเข้ามาชั่วระยะเวลาหนึ่ง
สุมิเระโกะ : แต่ขอแค่มีพาวเวอร์สโตนแห่งเกนโซวเคียวที่ได้มาจากปิศาจทานุกิก็เข้าออกได้อย่างอิสระล่ะนะ
??? : ยินดีต้อนรับสู่เกนโซวเคียว
(อิบาราคิ คาเซน เข้ามาในหน้าจอ)
สุมิเระโกะ : อ๊ะ เธอคือคนเมื่อตอนนั้น
คาเซน : ขอเชิญเธอเข้าสู่เกนโซวเคียวอย่างเป็นทางการ
จงปรารถนา ! เซียนผู้ทำให้คำวิงวอนเป็นจริง
อิบาราคิ คาเซน
Ibaraki Kasen
สุมิเระโกะ : หะ หรือว่าพาวเวอร์สโตนที่ได้มาจากปิศาจทานุกินี่......
คาเซน : มารู้ตัวเอาป่านนี้ก็สายไปแล้วล่ะ
คาเซน : โดนทานุกิหลอกเข้าจนได้สิน้า
สุมิเระโกะ : โธ่เว้ย กับดักงั้นเหรอ
(BGM : Battlefield แกะสลักลายดอกไม้)
คาเซน : เธอไม่มีทางกลับแล้ว
คาเซน : จงรับพิธีล้างบาปฉบับเกนโซวเคียวอย่างเต็มที่เสียเถอะ !
(ถ้าเล่นแพ้)
คาเซน : โอ๊ะ ถ้าตายไปแล้วทางนี้จะเดือดร้อนนะ
(อิบาราคิ คาเซน แพ้พ่าย)
สุมิเระโกะ : อะไรกันเนี่ย
สุมิเระโกะ : กลับไม่ได้จริงๆด้วย
คาเซน : จงหนีไปให้สุดหล้า
คาเซน : ถ้าคิดว่ามีที่ปลอดภัยในเกนโซวเคียวล่ะก็นะ !
สุมิเระโกะ : อึก
(อุซามิ สุมิเระโกะ ออกไปจากหน้าจอ)
คาเซน : เอาล่ะ ขู่ไปประมาณนี้คงพอแล้วล่ะนะ
คาเซน : ขืนตายจริงๆจนกลายเป็นเรื่องวุ่นวายขึ้นมา โลกภายนอกอาจมาตรวจสอบก็ได้น่ะน้า
คาเซน : ขอให้สนุกกับค่ำคืนที่น่าสะพรึงกลัวของเกนโซวเคียวละกัน
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 2 -
ตำนานเมืองเรื่องใหม่ล่าสุด
สถานที่ : หมู่บ้านมนุษย์ (ยามค่ำ)
(BGM : ผู้รู้ความจริง)
สุมิเระโกะ : ที่นี่คือ ?
สุมิเระโกะ : อย่างกับฉากหมู่บ้านในละครเลย
(คุโมะอิ อิจิริน & อุนซัน เข้ามาในหน้าจอ)
อิจิริน : ป๊ปป๊ปโปะป๊ปโปะ
ตกใจ ! ผู้ใช้นักพรตร่างสูง
คุโมะอิ อิจิริน & อุนซัน
Kumoi Ichirin & Unzan
สุมิเระโกะ : หือ ผู้หญิง......
อิจิริน : ใครน่ะ ?
อิจิริน : มนุษย์ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
อิจิริน : ช่างเถอะ ขู่ให้กลัวซะเลย
สุมิเระโกะ : ตื่นเต้นตื่นเต้น
สุมิเระโกะ : โยวไคอะไรน่ะ......
อิจิริน : ป๊ปป๊ปโปะป๊ปโปะ
สุมิเระโกะ : วิธีหัวเราะแบบนั้น หรือว่าจะเป็นท่านแปดศอก !?
สุมิเระโกะ : ตำนานเมือง(เรื่องแต่งขึ้น)ในยุคอินเตอร์เนทกลับกลายเป็นจริงเนี่ยนะ― !
(BGM : การแย่งชิงกันและกันอย่างยุติธรรม)
(ถ้าเล่นแพ้)
อิจิริน : ยุคอินเตอร์เนทที่ว่านั่น หมายความว่าอะไรเหรอ ?
(คุโมะอิ อิจิริน & อุนซัน แพ้พ่าย)
สุมิเระโกะ : ถ้าเป็นท่านแปดศอกจริงๆก็ต้องรีบหนี ไม่งั้นโดนฆ่าแน่
(อุซามิ สุมิเระโกะ ออกไปจากหน้าจอ)
อิจิริน : เมื่อกี้ใครน่ะ ?
อิจิริน : เป็นมนุษย์ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยน้า
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 3 -
ตำนานเมืองในตำนาน
สถานที่ : หมู่บ้านมนุษย์ (ยามค่ำ)
(BGM : ผู้รู้ความจริง)
โคโคโระ : นี่ คุณมนุษย์ตรงนั้นน่ะ
โคโคโระ : ขอเวลาสักเดี๋ยวได้รึเปล่า
โคโคโระ : ฉัน สวยมั้ย ?
จงสั่นกลัว ! สาวหน้ากากโนแห่งฝันร้าย
ฮาตะ โนะ โคโคโระ
Hata no Kokoro
??? : รอดแล้ว―
(อุซามิ สุมิเระโกะ เข้ามาในหน้าจอ)
สุมิเระโกะ : ฉันโดนท่านแปดศอกไล่ตามมาค่ะ
สุมิเระโกะ : กรุณาช่วยฉันด้วยค่ะ
สุมิเระโกะ : ......เอ๊ะ ดูเหมือนคุณเองก็เป็นโยวไคนี่นา
โคโคโระ : ใช่แล้ว
โคโคโระ : ไหนๆก็ต้องฆ่าอยู่แล้ว
โคโคโระ : เลิกถามดีกว่า
โคโคโระ : ฉันไม่สวย
โคโคโระ : เพราะงั้นตายซะ !
สุมิเระโกะ : เอ๋― ?
สุมิเระโกะ : ต่อให้ไม่มีความมั่นใจในรูปลักษณ์ของตัวเองก็เถอะ
สุมิเระโกะ : แต่ทำแบบนี้มันเกินไปแล้วนะ―
(BGM : ระฆังขั้วตรงข้ามโลก)
(ถ้าเล่นแพ้)
โคโคโระ : ว่าแต่คุณเป็นใครน่ะ ?
(ฮาตะ โนะ โคโคโระ แพ้พ่าย)
สุมิเระโกะ : แฮ่กแฮ่ก
สุมิเระโกะ : สาวปากฉีกของจริง !
สุมิเระโกะ : ตำนานเมืองที่เคยได้ยินในตำนาน
สุมิเระโกะ : ดูเหมือนจะมีมนุษย์อยู่ก็จริง
สุมิเระโกะ : แต่เมืองนี้อันตรายชะมัด―
(อุซามิ สุมิเระโกะ ออกไปจากหน้าจอ)
โคโคโระ : สำเร็จแล้ว
โคโคโระ : ในที่สุดก็ยอมกลัวสาวปากฉีกแล้ว
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 4 -
พิธีล้างบาปฉบับเกนโซวเคียว
สถานที่ : ป่าโยวไคทานุกิ (ยามค่ำ)
(BGM : จงเชื่อในความเป็นไปได้)
สุมิเระโกะ : แต่ว่า......
สุมิเระโกะ : นอกจากเมืองนั่นแล้ว
สุมิเระโกะ : ที่เกนโซวเคียวนี่ไม่มีที่ที่น่าจะมีคนอาศัยอยู่เลยแฮะ
สุมิเระโกะ : อ๊า ไม่ว่ายังไงก็อยากกลับไปที่โลกภายนอกอยู่ดี
(คิริซาเมะ มาริสะ เข้ามาในหน้าจอ)
มาริสะ : โอ๊ะ ในที่สุดก็เจอตัวแล้วโว้ย
สะพรึง ! จอมเวทแห่งโรงเรียน
คิริซาเมะ มาริสะ
Kirisame Marisa
สุมิเระโกะ : อ๊า― มนุษย์เมื่อตอนนั้น !
มาริสะ : คิริซาเมะ มาริสะโว้ย
สุมิเระโกะ : รอดแล้ว―
สุมิเระโกะ : ฉันถูกขังเอาไว้ในเกนโซวเคียว(โลกฝั่งนี้)
สุมิเระโกะ : จนไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีแล้ว
มาริสะ : ฮุฮุฮุฮุฮุ
สุมิเระโกะ : แปลกตรงไหนเหรอ ?
สุมิเระโกะ : เป็นมนุษย์เหมือนกันนี่นา ช่วยหน่อยสิ―
มาริสะ : ใครบอกว่าจะมาช่วยกันล่ะ
มาริสะ : อย่าคิดว่าทุกคนเป็นมิตรเพราะเป็นมนุษย์เหมือนกันสิ
มาริสะ : ฉันออกตามหาเพื่ออัดเธอให้เละต่างหากล่ะ
มาริสะ : จงรับพิธีล้างบาปฉบับเกนโซวเคียวเสียเถอะ !
(BGM : Occult à la Carte)
(ถ้าเล่นแพ้)
มาริสะ : โอ๊ะ ทำเกินไปหน่อยรึเปล่านะ ?
(คิริซาเมะ มาริสะ แพ้พ่าย)
สุมิเระโกะ : อึ๋ย―
สุมิเระโกะ : ทำไมถึงโจมตีเข้ามาล่ะ―
มาริสะ : ทำไมงั้นเหรอ
มาริสะ : เธอไม่รู้เหรอ ?
มาริสะ : เพราะว่าคนที่ก่อความวุ่นวายคือเธอไงล่ะโว้ย
สุมิเระโกะ : อันนั้นแค่หยอกเล่นนิดเดียวเอง―
สุมิเระโกะ : จะมากักบริเวณฉันด้วยวิธีขี้โกงแบบนี้ได้ไง―
(อุซามิ สุมิเระโกะ ออกไปจากหน้าจอ)
มาริสะ : ดูเหมือนจะยังไม่เข็ดสินะ
มาริสะ : ปล่อยให้เจ็บตัวอีกสักหน่อยละกัน
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 5 -
ความทุกข์ทรมานของอิซซุนโบวชิ
สถานที่ : ปราสาทเข็มทอประกาย (ยามค่ำ)
(BGM : กิจวัตรที่มีบอล)
สุมิเระโกะ : ไม่ว่าตรงไหนของพื้นพิภพก็มีแต่โยวไคเต็มไปหมดเลย
สุมิเระโกะ : ขออภัยที่เคยพูดว่าโยวไคไม่น่ากลัวค่ะ
สุมิเระโกะ : โยวไคช่างน่ากลัวจริงๆ......
(สุคุนะ ชินเมียวมารุ เข้ามาในหน้าจอ)
ชินเมียวมารุ : อ๋า― ใครน่ะ ?
หลอกลวง ! คนแคระที่เคยตัวเขียว
สุคุนะ ชินเมียวมารุ
Sukuna Shinmyoumaru
สุมิเระโกะ : อ๊ะ คุณคือ
ชินเมียวมารุ : อ๊า― ยัยโรคจิตเมื่อตอนนั้น !
ชินเมียวมารุ : ทำไมมาอยู่ที่ปราสาทของฉันได้ !
สุมิเระโกะ : กรี๊ด―
สุมิเระโกะ : น่ารักจริงๆเลย― !
สุมิเระโกะ : ได้เยียวยาจิตใจแล้ว―
ชินเมียวมารุ : โธ่เว้ย―
ชินเมียวมารุ : ไล่ตามมาจนถึงที่แบบนี้เลยเรอะ―
(BGM : ศึกรวบรวม 7 ลูกแก้ว)
(ถ้าเล่นแพ้)
ชินเมียวมารุ : ในเมื่อรู้ที่อยู่แล้ว
ชินเมียวมารุ : ก็ต้องฆ่าเท่านั้น
(สุคุนะ ชินเมียวมารุ แพ้พ่าย)
สุมิเระโกะ : ถ้ามีสิ่งมีชีวิตแบบนี้อยู่
สุมิเระโกะ : เกนโซวเคียวเองก็ยังถือว่าใช้ได้อยู่ล่ะนะ
สุมิเระโกะ : อ๊ะ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดสบายอารมณ์แบบนี้สักหน่อย―
สุมิเระโกะ : ยังหาวิธีกลับบ้านไม่เจอเลยแท้ๆ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 6 -
ศึกล้างตาในฝัน
สถานที่ : ป่าไผ่หลงทาง (ยามค่ำ)
(BGM : รูปลักษณ์ของขนบธรรมเนียมที่เด่นชัด)
สุมิเระโกะ : อืม― ?
สุมิเระโกะ : ดูเหมือนจะหลงทางแล้วสิ
(ฟุจิวาระ โนะ โมโคว เข้ามาในหน้าจอ)
โมโคว : อ๊ะ เธอคือมนุษย์โลกภายนอกเมื่อตอนนั้นไม่ใช่เหรอ !
ร้อนแรง ! Inferno มนุษย์
ฟุจิวาระ โนะ โมโคว
Fujiwara no Mokou
สุมิเระโกะ : อ๊ะ ไม่ได้เจอตั้งนานแน่ะ― !
สุมิเระโกะ : ดีจังเลย เจอคนรู้จักแล้ว―
โมโคว : งั้นเหรอ อยากประลองต่อจากตอนนั้นสินะ ?
สุมิเระโกะ : อ๊ะ เปล่านะ ตอนนี้คือ
โมโคว : เธอเองก็คงอยู่ในโลกฝั่งนี้ได้ไม่นานล่ะสิ
โมโคว : งั้นมาเริ่มกันเลย !
(BGM : ป่าไผ่ in Flame)
(ถ้าเล่นแพ้)
โมโคว : ไม่ค่อยตอบสนองเลยนะ
โมโคว : ไม่คุ้นกับบรรยากาศในเกนโซวเคียวเหรอ
(ฟุจิวาระ โนะ โมโคว แพ้พ่าย)
สุมิเระโกะ : อึ๋ย―
สุมิเระโกะ : ฉันพอกับเรื่องต่อสู้แล้วค่ะ
สุมิเระโกะ : ฉันอยากกลับแล้ว แต่ไม่รู้วิธีกลับน่ะค่ะ
โมโคว : อะฮ้า
โมโคว : เรื่องนั้นมันแน่อยู่แล้วล่ะ
สุมิเระโกะ : เห ?
โมโคว : ป่าไผ่หลงทางแห่งนี้ถูกสาปให้ไม่ว่าใครก็ต้องหลงทางน่ะ
โมโคว : ฉันจะนำทางให้ละกัน
โมโคว : จะให้พาไปที่ไหนดีล่ะ ?
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 7 -
ฝันร้ายเวียนวน
สถานที่ : รอยแยกสู่โลกภายนอก หน้าศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามค่ำ)
(BGM : ผู้รู้ความจริง)
สุมิเระโกะ : ในที่สุดก็กลับมาถึงศาลเจ้าจนได้......
สุมิเระโกะ : มาเกนโซวเคียวทีไรก็ต้องเริ่มจากตรงนี้ทุกทีสิน้า
สุมิเระโกะ : ยังไงก็ต้องคิดหาวิธีกลับให้ได้......
??? : ช้าจังเลยนะ
(โทโยซาโตะมิมิ โนะ มิโกะ เข้ามาในหน้าจอ)
มิโกะ : ฉันรอการมาของเธออยู่
พิศวง ! จอมมารผ้าคลุมสองสี
โทโยซาโตะมิมิ โนะ มิโกะ
Toyosatomimi no Miko
สุมิเระโกะ : คราวนี้อะไรอีกล่ะเนี่ย
สุมิเระโกะ : ปล่อยให้ฉันกลับไปได้แล้ว―
มิโกะ : อยากกลับ ?
มิโกะ : โฮ่ พูดได้น่าสนใจดีนี่นา
มิโกะ : ฉันรออยู่ที่นี่เพื่อส่งเธอกลับไปยังโลกภายนอก
มิโกะ : พร้อมกับออคคัลท์บอลพวกนี้
(BGM หยุดเล่น)
สุมิเระโกะ : หะ ออคคัลท์บอล ?
สุมิเระโกะ : จริงสิ ถ้ามีเจ้าพวกนี้ก็น่าจะสามารถกลับไปได้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง
สุมิเระโกะ : ทำไมถึงไม่รู้ตัวน้า
มิโกะ : ฉันมองกลไกของลูกบอลออกแล้ว
(BGM : Last Occultism ～ จอมศาสตร์ลับแห่งภพปัจจุบัน)
มิโกะ : ฉันเคยคิดว่าเธอพยายามลอบเข้ามาในเกนโซวเคียว
มิโกะ : แต่ฉันเดาผิดไป
มิโกะ : เธอเข้ามากระจายลูกบอลในเกนโซวเคียวหลายครั้งแล้วใช่มั้ยล่ะ ?
มิโกะ : เวลานั้นเธอมาด้วยเงาของตัวเองเพียงอย่างเดียว คนส่วนใหญ่เลยมองไม่เห็น
มิโกะ : แต่คราวนี้แหละ ฉันจะส่งกลับไปพร้อมกับออคคัลท์บอลทั้งหมดเลย
(ถ้าเล่นแพ้)
มิโกะ : เฮ้ยเฮ้ย
มิโกะ : ไหนบอกว่าจะทำให้ฉันพ่ายแพ้ไงล่ะ
(โทโยซาโตะมิมิ โนะ มิโกะ แพ้พ่าย)
(ฉากจบของบทสุมิเระโกะ)
――เหนือท้องฟ้ากลางเมืองของโลกภายนอก
ดวงดาวที่ลอยอยู่บนท้องฟ้ามีไม่มากนัก แต่บนพื้นพิภพกลับเต็มไปด้วยดวงดาว
สุมิเระโกะ : แฮ่กแฮ่กแฮ่ก ดูเหมือนจะกลับมาได้แล้วสินะ
สุมิเระโกะ : แต่ว่ายังไม่ได้กลับมาด้วยวิธีที่ถูกต้อง พอผ่านไปสักหลายสิบนาทีก็จะถูกดึงกลับไปอีก
สุมิเระโกะ : ในระหว่างนี้ต้องคิดหามาตรการอะไรสักอย่าง
สุมิเระโกะ : ถ้าคับขันขึ้นมาจริงๆก็คงต้องหวังพึ่งบอลลูกนี้เท่านั้นล่ะนะ―
สุมิเระโกะ : จริงๆแล้ววางแผนไว้ว่าจะรวบรวมพวกที่อยู่ในเกนโซวเคียวเพื่อสะสมพลังให้เพียงพอแล้วค่อยใช้ แต่ว่า......
สุมิเระโกะ : ถ้าปลดปล่อยพลังของบอลลูกนี้ น่าจะกลายเป็นกุญแจที่ทำให้สามารถไปมาระหว่างเกนโซวเคียวได้อย่างอิสระ
ตัวเธอถูกจ้องเอาชีวิต(?)โดยผู้คนในเกนโซวเคียว
แต่ตอนนี้เธอกลับมาได้แล้ว และได้พักผ่อนชั่วขณะหนึ่ง
อีกไม่นานเธอคงถูกดึงตัวกลับไปยังเกนโซวเคียว
เธอจึงต้องคิดหาแผนหลบหนีให้ได้ก่อนถึงเวลานั้น
ไม่งั้นครั้งต่อไปอาจเกิดอันตรายขึ้นมาจริงๆก็ได้
แต่เธอก็ถูกไล่ต้อนให้ต้องตัดสินใจขั้นเด็ดขาดเร็วกว่าที่คาดการณ์เอาไว้
ในที่สุดก็ถึงเวลาของศึกตัดสินครั้งสุดท้าย
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
15. เรย์มุ (ปัจฉิมบท)
จงไล่ตามสิ่งลี้ลับ ! มิโกะผู้สยบเหตุวิปลาส
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Hakurei Reimu
เธอรู้สึกถึงเรื่องร้ายแรงเข้าจนได้
ออคคัลท์บอลยังมีความลับสุดท้ายซ่อนอยู่
หากปล่อยสุมิเระโกะเอาไว้อย่างนี้จะเป็นอันตราย
ลางสังหรณ์ของเธอกำลังบอกแบบนั้น
บางทีอาจถึงขั้นต้องเก็บเธอไปพร้อมกัน
(คำว่า เก็บ ในที่นี้ ต้นฉบับใช้คำว่า 葬り去る ซึ่งหมายถึง การทำให้ไม่โผล่หน้ามาให้ใครเห็นอีก)
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 1 -
แผนการผิดเพี้ยนไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
สถานที่ : ศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามค่ำ)
(BGM : ???)
มามิโซว : มีอะไรรึ
จงรุกราน ! โยวไคทานุกิต่างดาว
ฟุทัทสึอิวะ มามิโซว
Futatsuiwa Mamizou
มามิโซว : ถ้าเป็นมนุษย์คนนั้นล่ะก็
มามิโซว : อีกเดี๋ยวก็กลับมาแล้วล่ะ
มามิโซว : เพราะยังไม่ได้ออกจากเกนโซวเคียวอย่างถูกต้อง
เรย์มุ : มัวแต่พูดถึงเรื่องเฉื่อยชาแบบนั้นไม่ได้แล้ว !
เรย์มุ : รีบพาฉันไปที่โลกภายนอกเดี๋ยวนี้ !
(BGM : Battlefield แกะสลักลายดอกไม้)
(ถ้าเล่นแพ้)
มามิโซว : เกิดอะไรขึ้นเหรอ ?
มามิโซว : เอาน่า พักให้หัวเย็นสักหน่อยเถอะ
(ฟุทัทสึอิวะ มามิโซว แพ้พ่าย)
มามิโซว : เจ้าเป็นคิวสุดท้ายนะ
มามิโซว : ไม่ต้องรีบร้อนหรอก
มามิโซว : วางแผนเอาไว้ว่าจะให้ทุกคนสั่งสอนให้หลาบจำ
มามิโซว : แล้วส่วนที่อร่อยที่สุดก็คือเจ้าไงล่ะ
เรย์มุ : มัวแต่ยืดยาดแบบนั้นไม่ได้แล้ว
เรย์มุ : ฉันสังเกตเห็นเรื่องที่สำคัญมากแล้ว
เรย์มุ : ถ้าปล่อยเอาไว้อย่างนี้ ไพ่ตายของยัยนั่นก็ยังคงอยู่เหมือนเดิม
เรย์มุ : บอลลูกนั้นมีความลับสุดท้ายซ่อนอยู่นะ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 2 -
เพื่อของสิ่งหนึ่งที่ลืมไว้
สถานที่ : รอยแยกสู่โลกภายนอก หน้าศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามค่ำ)
(BGM : ???)
เรย์มุ : ดีล่ะ―
เรย์มุ : ทีนี้ก็ไล่ล่ายัยนั่น
(ฟุจิวาระ โนะ โมโคว เข้ามาในหน้าจอ)
โมโคว : โอ้ กำลังจะเริ่มทำอะไรสนุกๆอีกแล้วสิน้า
ร้อนแรง ! Inferno มนุษย์
ฟุจิวาระ โนะ โมโคว
Fujiwara no Mokou
โมโคว : ถ้าจะไปโลกภายนอก ช่วยพาฉันไปด้วยสิ
เรย์มุ : อย่ามาพูดบ้าๆน่า
เรย์มุ : ตอนนี้ก็รีบจะตายอยู่แล้วแท้ๆ
โมโคว : เมื่อกี้ฉันนำทางมนุษย์โลกภายนอกมาที่นี่น่ะ
โมโคว : แต่ตอนนั้นเธอลืมของเอาไว้
โมโคว : เลยอยากเอาไปคืนน่ะ
เรย์มุ : เรื่องไร้สาระพรรค์นั้นเอาไว้ทีหลังน่า
เรย์มุ : ตอนนี้เกนโซวเคียวกำลังวิกฤติถึงขีดสุดแล้วนะ
(BGM : Battlefield แกะสลักลายดอกไม้)
(ถ้าเล่นแพ้)
เรย์มุ : สามารถผ่านไปตามเส้นทางนี้ได้แค่คนเดียวงั้นเหรอ
(ฟุจิวาระ โนะ โมโคว แพ้พ่าย)
เรย์มุ : เดี๋ยวจะไปเจอยัยนั่นแล้ว เอาของที่ลืมไว้มาฝากฉันละกัน
เรย์มุ : แล้ว นำทาง ที่ว่านั่นมันอะไรน่ะ
โมโคว : เห็นบอกว่าอยากกลับไป
โมโคว : เลยคิดว่าต้องพามาที่ศาลเจ้าถึงจะเข้าท่าน่ะ
เรย์มุ : เฮ้อ― ใจดีจริงๆเลยน้า
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 3 -
ความจริงของลูกบอลอยู่ที่อีกฟากของแสงสว่าง
สถานที่ : โลกภายนอก
(BGM : ผู้รู้ความจริง)
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ เข้ามาในหน้าจอ)
คาเซน : หา ?
คาเซน : ทำไมเรย์มุมาอยู่ที่นี่ได้ ?
คาเซน : อีกเดี๋ยวยัยนั่นก็จะกลับไปที่เกนโซวเคียวอยู่แล้วแท้ๆ
จงปรารถนา ! เซียนผู้ทำให้คำวิงวอนเป็นจริง
อิบาราคิ คาเซน
Ibaraki Kasen
เรย์มุ : เกิดสถานการณ์ที่ทำให้มัวแต่รออย่างเฉื่อยชาแบบนั้นไม่ได้แล้ว
เรย์มุ : รีบพาฉันไปหายัยนั่นเดี๋ยวนี้เลย
คาเซน : ไม่ได้นะ
คาเซน : ตอนนี้เธอข้ามผ่านเกนโซวเคียวมาด้วยวิธีที่ถูกต้องแค่ชั่วคราวเท่านั้น
คาเซน : ถ้าต่อสู้กับมนุษย์ในสภาพแบบนั้น ไม่มีทางที่จะไม่เป็นที่สะดุดตาของโลกภายนอกหรอก
เรย์มุ : ไม่มีเวลาอธิบายแล้ว !
เรย์มุ : ถ้าปล่อยให้ยัยนั่นกลับไปที่เกนโซวเคียวตอนนี้จะเกิดอันตรายขึ้นนะ
(BGM : Battlefield แกะสลักลายดอกไม้)
(ถ้าเล่นแพ้)
เรย์มุ : เสร็จกัน
เรย์มุ : เผลออารมณ์ร้อนไปจนได้
(อิบาราคิ คาเซน แพ้พ่าย)
คาเซน : หมายความว่ายังไง ?
คาเซน : อธิบายมาซิ
เรย์มุ : ออคคัลท์บอลมีของที่ผิดปกติปะปนอยู่
คาเซน : มันคือพาวเวอร์สโตนของโลกภายนอกใช่มั้ยล่ะ
เรย์มุ : แต่มีแค่บอลแห่งนครจันทราเท่านั้นที่ไม่ใช่หินจากโลกภายนอก !
เรย์มุ : บางทียัยนั่นเองก็อาจถูกหลอกใช้อยู่เหมือนกัน
เรย์มุ : คิดว่ายัยนั่นคงไม่รู้ตัวหรอก
เรย์มุ : ถ้าพลังที่แท้จริงของลูกบอลถูกใช้ออกมาตอนนี้
เรย์มุ : มันจะไปเชื่อมต่อเข้ากับที่อื่นที่ไม่ใช่แค่เกนโซวเคียวด้วย !
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 4 -
การตัดสินใจของชมรมผนึกลับที่แท้จริง
สถานที่ : โลกภายนอก
(BGM : รูปลักษณ์ของขนบธรรมเนียมที่เด่นชัด)
เรย์มุ : เจอจนได้
สุมิเระโกะ : มะ.. ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะไล่ตามมาจนถึงโลกฝั่งนี้ !
สุมิเระโกะ : นี่ ปล่อยฉันไปเถอะน่า
จงเผยความเร้นลับ ! ประธานชมรมผนึกลับรุ่นแรก
อุซามิ สุมิเระโกะ
Usami Sumireko
เรย์มุ : หมดเวลาเล่นตลกปาหี่แล้ว
เรย์มุ : ตอนนี้เธอกลายเป็นเป้าหมายในการคุ้มครองแล้ว
สุมิเระโกะ : พูดแบบนั้น
สุมิเระโกะ : แปลว่ายังไม่ยอมให้กลับมาที่นี่เหรอ― ?
เรย์มุ : เปล่าเลย ถึงได้บอกไง
เรย์มุ : ว่าพยายามคุ้มครองอยู่......
สุมิเระโกะ : เข้าใจแล้วค่า เข้าใจแล้ว
สุมิเระโกะ : พอแล้วค่ะ
สุมิเระโกะ : ฉันขอทำหน้าที่อันยิ่งใหญ่ครั้งสุดท้ายในฐานะประธานของชมรมผนึกลับ(ผู้เปิดโปงความลับ)
สุมิเระโกะ : ไม่รู้ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไงซะด้วยสิ
สุมิเระโกะ : ถึงจะตั้งใจไว้ว่าจะให้ใครสักคนในเกนโซวเคียวเป็นคนทำก็เถอะ
(BGM หยุดเล่น)
สุมิเระโกะ : แต่ตอนนี้มีทางเดียวคือปลดปล่อยพลังของออคคัลท์บอลเท่านั้น
สุมิเระโกะ : ปลดปล่อยออกมาแล้วตัวฉันก็จะกลายเป็นกุญแจที่ทำลายเขตแดนระหว่างเกนโซวเคียว !
เรย์มุ : ไม่ เดี๋ยว
เรย์มุ : ช้าก่อน มันเป็นกับดักนะ !
สุมิเระโกะ : ความตายของสาวมัธยมปลายที่ถูกไล่ต้อนจนมุมคงไม่หายไปจากความทรงจำแน่ๆล่ะนะ !
สุมิเระโกะ : อา ช่างเป็นความตายที่งดงามอะไรอย่างนี้
สุมิเระโกะ : ช่างเป็นความตายที่มีค่าอะไรอย่างนี้
(BGM : Last Occultism ～ จอมศาสตร์ลับแห่งภพปัจจุบัน)
เรย์มุ : เรื่องแบบนั้นไม่มีวันงดงามหรอก !
เรย์มุ : การระเบิดตัวเองก็ไม่มีค่าอะไรเลย !
เรย์มุ : ฉันคือมิโกะแห่งสรวงสวรรค์
เรย์มุ : ฮาคุเรย์ เรย์มุ
เรย์มุ : ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็จะปกป้องเขตแดน !
เรย์มุ : และไม่ยอมให้มนุษย์ต้องมาตายง่ายๆหรอก !
สุมิเระโกะ : คืนสุดท้ายของโลกมนุษย์
เรย์มุ : คืนแรกสุดของเกนโซวเคียว
สุมิเระโกะ : จงสลักไว้จนถึงก้นบึ้งของหน่วยพันธุกรรม !
เรย์มุ : จงสลักไว้จนกว่าจะเบื่อที่ได้เห็นฝันร้าย !
(อุซามิ สุมิเระโกะ แพ้พ่าย)
(ฉากจบของบทเรย์มุ)
――ศาลเจ้าฮาคุเรย์
ศาลเจ้าที่ตั้งอยู่ตรงอาณาเขตระหว่างเกนโซวเคียวกับโลกภายนอก
การปลดปล่อยออคคัลท์บอลถูกเรย์มุยับยั้งเอาไว้ได้ก่อนที่จะเสร็จสมบูรณ์
มามิโซว : เอาล่ะ เอาไงต่อดี
คาเซน : ยึดออคคัลท์บอลทั้งหมดมาแล้ว ลบความทรงจำเกี่ยวกับตำนานเมืองของเธอได้มั้ย ?
สุมิเระโกะ : อื๊อ―อื๊อ―
มามิโซว : เดี๋ยวเดี๋ยว นั่นมันแค่การละเล่นนะ ลบความทรงจำจริงๆไม่ได้หรอก
เรย์มุ : แค่ทำให้เป็นผู้อาศัยในโลกฝั่งนี้ก็พอนี่นา ?
มาริสะ : ยัยนี่เองก็น่าจะมีครอบครัวอยู่นะ คงทำแบบนั้นไม่ได้หรอกว่ะ
คาเซน : เอาน่า พอลองคิดดีๆแล้ว ขอแค่ไม่พยายามทำลายเขตแดน ต่อให้ปล่อยไปก็ไม่น่าจะเป็นอันตรายนะ
คาเซน : ออคคัลท์บอลทั้งหมดก็ส่งกลับไปที่โลกภายนอกแล้วด้วย......อ๊ะ
คาเซน : มีอยู่ลูกหนึ่งที่ผิดปกติไม่ใช่เหรอ ?
สุมิเระโกะ : ??
มหาเขตแดนฮาคุเรย์ที่กั้นแบ่งระหว่างเกนโซวเคียวกับโลกภายนอก
คืออาณาเขตแห่งสามัญสำนึก
ดังนั้นหากโลกภายนอกมีสิ่งที่มีพลังวิญญาณสูง อาณาเขตดังกล่าวก็จะสั่นไหว
สิ่งที่ใช้ประโยชน์จากคุณลักษณะดังกล่าวคือ ออคคัลท์บอล
ออคคัลท์บอล คือพาวเวอร์สโตนอันทรงฤทธิ์สุดอภินิหารของโลกภายนอก
เธอแพร่ข่าวลือไปทั่วเกนโซวเคียวว่าถ้ารวบรวมพวกมันแล้วจะทำให้พรเป็นจริง
แต่สิ่งที่ผิดปกติคือสโตนแห่งนครจันทรา
เพราะนครจันทรามิได้ตั้งอยู่ ณ โลกภายนอก
ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือเจตนา แต่เรย์มุบอกว่ามันปะปนอยู่ในนั้นมาตั้งแต่เมื่อใดก็ไม่รู้
มามิโซว : ข้าว่าแค่ปิดปากแล้วส่งกลับไปก็พอ คิดว่าไงล่ะ
คาเซน : อืม―
มามิโซว : ไม่เป็นไรหรอก พวกข้าจะคอยเฝ้ามองเอง
เรย์มุและมาริสะต่างพยักหน้า
――หลายวันต่อมา
เกนโซวเคียวกลับคืนสู่ความสงบสุข
เรย์มุ : อ๊า― วันนี้ก็น่าเบื่อเหมือนเคยเลยน้า―
สุมิเระโกะ : ไง― มาอีกแล้วจ้า
เรย์มุ : เอ๊ะ เอ๊ะ ? เธอ― !
เรย์มุ : ยังไม่เข็ดอีกเหรอ ? บอกแล้วไงว่าคราวหน้าถ้ามาอีกจะไม่ปรานีแล้วน่ะ
สุมิเระโกะ : ฟังก่อนสิ― ฉันเองก็ตกใจเหมือนกันนะ
สุมิเระโกะ : หลังจากตอนนั้น ไม่รู้ว่าทำไม แต่ดูเหมือนเฉพาะตอนที่หลับเท่านั้นที่จะมายังโลกฝั่งนี้น่ะ เพราะงั้นตอนนี้ฉันอยู่ในความฝันน่ะ
เรย์มุ : มาที่โลกฝั่งนี้เฉพาะในความฝันงั้นเหรอ― ?
สุมิเระโกะ : ใช่แล้วล่ะ ฉันเองก็ตกใจเหมือนกัน
สุมิเระโกะ : ตอนนี้คิดไปถึงขั้นที่ว่า เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นจนถึงวันก่อนมันเป็นแค่ความฝันรึเปล่า เลยล่ะ
เรย์มุ : เรื่องบ้าบอแบบนั้นมันจะ......
เรย์มุพยายามจะคว้าตัวสุมิเระโกะเอาไว้ แต่ก็ทะลุผ่านแขนของเธอไป
สุมิเระโกะ : อ๊ะ ดูเหมือนคาบเรียนใกล้จะจบแล้ว ถ้าตื่นก็ต้องขอลาล่ะนะ―
เรย์มุ : สรุปว่าเป็นเรื่องจริงเหรอเนี่ย ที่ว่าเธออยู่ในความฝันน่ะ
เรย์มุ : อ๊ะ จริงสิ เผลอลืมไปซะได้ โมโควบอกให้ส่งนี่ให้เธอแน่ะ
สุมิเระโกะ : โมโคว...... ?
เรย์มุ : คนพิลึกที่ไฟลุกอยู่เสมอน่ะ เห็นบอกว่าลืมไว้ตอนที่นำทาง......
สุมิเระโกะ : อ๋อ คนนั้นน่ะเอง ! ......นี่มัน ESP การ์ดของฉันนี่นา โธ่ ฉันตั้งใจว่าขว้างแล้วทิ้งเลยนะนั่น
เรย์มุ : เอาน่า ดูเหมือนจะเป็นแค่ข้ออ้างเพราะอยากเจอเธอน่ะ ถ้าเข้ามาที่นี่ได้เฉพาะแค่ในฝัน คราวหน้าไปเจอยัยนั่นหน่อยมั้ยล่ะ ?
สุมิเระโกะ : อื้ม นั่นสินะ อยากจับมนุษย์ตัวเล็กนั่นเป็นสัตว์เลี้ยงด้วย......อยากมาอีกจังเลย
สุมิเระโกะ : ความฝันขยายตัวใหญ่แล้ว―
เรย์มุ : แค่ในฝันนะ
สุมิเระโกะ : แค่ในฝันค่ะ
ผลของการที่เธอปิดกั้นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเกนโซวเคียวเอาไว้ในใจ
ทำให้มีเพียงจิตใจเท่านั้นข้ามผ่านเขตแดนมายังเกนโซวเคียว
......คงอธิบายได้อย่างนั้นกระมัง
เธอกลายเป็นผู้อาศัยในเกนโซวเคียวเฉพาะในความฝัน
แม้ไม่เข้ามาในเกนโซวเคียวพร้อมกับร่างเนื้ออีกครั้ง
แต่การใช้ชีวิตที่แสนน่าเบื่อของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
ทุกวันเต็มไปด้วยการพานพบครั้งใหม่ ความตื่นตาตื่นใจ และความหวาดเสียว
สุมิเระโกะกลายเป็นคนมีชื่อเสียงในเวลาไม่นานนัก
ทุกคนสนุกสนานไปกับเรื่องเล่าที่เป็นเหมือนเรื่องเพ้อเจ้อของโลกภายนอก
แต่ด้วยความที่สนุกกับความฝันมากเกินไป
เวลาส่วนใหญ่ในแต่ละวันจึงหมดไปกับการนอน
จนกลายเป็นอุปสรรคสำหรับการใช้ชีวิตในความเป็นจริง......
จักรพรรดิหวงตี้ในตำนานได้ศึกษาหลักการปกครองจากการเข้าไปเล่นในดินแดนแห่งอุดมคติในความฝัน
ดินแดนแห่งอุดมคติในความฝันดังกล่าวคือประเทศหวาซีในตำนาน
เกนโซวเคียวคงเป็นประเทศหวาซีสำหรับสุมิเระโกะกระทัง
หรือไม่ก็คงเป็นฝันผีเสื้อ
กิจกรรมที่แท้จริงของชมรมผนึกลับได้เริ่มต้นขึ้นแล้วในฤดูร้อน
(ด้วยเหตุนี้คำว่า ประเทศหวาซี จึงโดนนำมาใช้ในความหมายว่า นอนกลางวัน ฝันกลางวัน ด้วย)
(ฝันผีเสื้อนี้มีที่มาจากจวงจื่อ ซึ่งเล่าว่าตนได้ฝันเห็นตนเองกลายเป็นผีเสื้อ จนแยกไม่ออกว่าเป็นฝันหรือความจริง)
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
16. อุดองเกะ (EXTRA)
ห้ามมอง ! กระต่ายยึกยือแห่งความวิกลจริต
เรย์เซน อุดองเกอิน อินาบะ
Reisen Udongein Inaba
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 1 -
เหตุตำนานเมืองวิปลาสไม่คลี่คลาย
สถานที่ : ป่าไผ่หลงทาง (ยามค่ำ)
(BGM : รูปลักษณ์ของขนบธรรมเนียมที่เด่นชัด)
อุดองเกะ : ......ความยาวคลื่นไม่ดีเลยแฮะ
อุดองเกะ : พระจันทร์ในคืนนี้กำลังส่องแสงแห่งความวิกลจริต
อุดองเกะ : มากขึ้นไปอีกขั้น
อุดองเกะ : สังหรณ์ใจไม่ดีเลย
อุดองเกะ : รีบลาดตระเวนให้เสร็จ
อุดองเกะ : แล้วกลับไปนอนดีกว่า
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ เข้ามาในหน้าจอ)
เรย์มุ : นึกแล้วเชียว เธอเองสินะเรย์มุ : ได้ยินมาว่ามีคนเห็นออคคัลท์วิกลจริต
เรย์มุ : ที่น่าขยะแขยงในป่าไผ่น่ะ
มนต์ขลัง ! มิโกะแห่งเขตแดน
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Hakurei Reimu
อุดองเกะ : แหงะ
อุดองเกะ : สังหรณใจไม่ผิดเลย
เรย์มุ : ถ้าพูดถึงความวิกลจริตก็ต้องนึกถึงเธอนี่ล่ะ
(คุเนะคุเนะ ปรากฏตัว)
อุดองเกะ : ค่าค่า
อุดองเกะ : ใช่แล้ว ข่าวลือเรื่องคุเนะคุเนะคือฉันเอง
อุดองเกะ : แต่ว่า
อุดองเกะ : แล้วยังไงเหรอ ?
เรย์มุ : ไอ้นั่นน่ะ ช่วยเลิกได้รึเปล่า ?
(คุเนะคุเนะ หายไป)
เรย์มุ : ตอนนี้รู้แล้วว่าออคคัลท์บอลเป็นฝีมือ
เรย์มุ : ของมนุษย์จากโลกภายนอก และหายไปแล้ว
เรย์มุ : แต่กลับรู้สึกว่า
เรย์มุ : ตำนานเมืองแทรกซึมเข้ามามากยิ่งขึ้น
เรย์มุ : เลยต้องมาคอยเฝ้าระวัง
เรย์มุ : ไม่ให้ใครเอาตำนานเมืองไปใช้ในทางที่ผิดน่ะ
อุดองเกะ : เห
อุดองเกะ : ทั้งๆที่ทุกคน
อุดองเกะ : ต่างก็ชุ่มโชกไปด้วยตำนานเมืองแล้ว
อุดองเกะ : ยังจะกล้าพูดแบบนั้นอีกนะ
เรย์มุ : แหม ฉันไม่เป็นไรสักหน่อย
เรย์มุ : เพราะไม่ได้เอาไปใช้ในทางที่ผิด
อุดองเกะ : ......รู้ต้นเหตุของ
อุดองเกะ : เหตุตำนานเมืองวิปลาสนี่แล้วเหรอ ?
(BGM หยุดเล่น)
เรย์มุ : งืม......สุดท้ายก็ไม่ค่อยแน่ใจล่ะนะ
เรย์มุ : เคยได้ยินข่าวลือตามสายลมว่า
เรย์มุ : เป็นการแทรกแซงจากนครจันทราอยู่หรอก
เรย์มุ : อ๊ะ ถ้าพูดถึงนครจันทราก็ต้องนึกถึงพวกเธอนี่เนอะ
เรย์มุ : แปลว่าเกี่ยวข้องกับพวกเธอ
เรย์มุ : จริงๆน่ะสิ ?
(BGM : Neo ป่าไผ่ in Flame)
อุดองเกะ : ข้อมูลคลุมเครือแบบนั้น
อุดองเกะ : ยังกล้าพูดว่าจะมาเฝ้าระวัง
อุดองเกะ : ไม่ให้ใครเอาไปใช้ในทางที่ผิดอีกนะ
อุดองเกะ : ถ้ามองจากมุมของฉัน คนที่กำลังใช้ในทางที่ผิด
อุดองเกะ : เพื่อแพร่ขยายตำนานเมือง
อุดองเกะ : ก็คือเธอนั่นแหละ !
อุดองเกะ : เอาล่ะ ยอมวางมือ
อุดองเกะ : จากตำนานเมืองนั่นซะโดยดี !
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ แพ้พ่าย)
เรย์มุ : อูยยย
อุดองเกะ : โจมตีเข้ามาแบบเอาจริงน่าดูเลยนะ
อุดองเกะ : ไอ้ที่บอกว่าจะไม่ให้ใช้ในทางที่ผิดนั่น
อุดองเกะ : เธอสติดีรึเปล่า ?
เรย์มุ : ......บอกตามตรงว่า
เรย์มุ : ไม่ได้เอาจริงหรอก
เรย์มุ : แค่รู้สึกว่าปล่อยเอาไว้ไม่ได้
เรย์มุ : เลยหงุดหงิด
เรย์มุ : แล้วระเบิดออกมาเท่านั้นแหละ
เรย์มุ : แต่ก็ไม่รู้ว่า
เรย์มุ : จะไปเริ่มต้นจากตรงไหน......
เรย์มุ : เอาเถอะ ดูเหมือนเธอจะไม่ได้ใช้ในทางที่ผิด
เรย์มุ : เพราะงั้นจะยกให้เป็นกรณีพิเศษละกัน
อุดองเกะ : ......เหตุตำนานเมืองวิปลาสน่ะ
อุดองเกะ : มีต้นเหตุมาจากปัญหาภายในนครจันทรา
อุดองเกะ : มันไม่ใช่ปัญหา
อุดองเกะ : ที่เธอจะทำอะไรได้แล้วล่ะ
อุดองเกะ : แน่นอนว่า
อุดองเกะ : ฉันเองก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน......
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 2 -
เหตุตำนานเมืองวิปลาสถูกเปิดเผย
สถานที่ : เรือนนิรันดร์ (ยามค่ำ)
(BGM : จงเชื่อในความเป็นไปได้)
อุดองเกะ : คุเนะคุเนะพวกนี้
อุดองเกะ : แค่เปลี่ยนสิ่งที่ใครบางคนลือเกี่ยวกับฉัน
อุดองเกะ : ให้กลายเป็นรูปธรรมเท่านั้น
อุดองเกะ : บางทีอาจมีคนที่
อุดองเกะ : แค่เห็นหูของฉัน
อุดองเกะ : แล้วสับสนว่าเป็นตำนานเมืองวิกลจริตก็ได้
อุดองเกะ : แม้แต่ข่าวลือที่ไม่รู้ที่มาที่ไปพรรค์นั้น
อุดองเกะ : ก็ยังกลายเป็นรูปธรรมขึ้นมา
อุดองเกะ : พลังของท่านผู้นั้นช่างน่ากลัวจริงๆ
อุดองเกะ : อื๋อ ?
อุดองเกะ : ใครมาน่ะ ?
(ฮิจิริ เบียคุเรน เข้ามาในหน้าจอ)
อุดองเกะ : คุณคือเจ้าอาวาสวัดเมียวเรนจิ......
เบียคุเรน : ขออภัยที่มารบกวนยามดึกจ้ะ
เร็วโคตร ! พระไรเดอร์
ฮิจิริ เบียคุเรน
Hijiri Byakuren
อุดองเกะ : ดึกป่านนี้ มีธุระอะไรเหรอคะ ?
เบียคุเรน : ความวุ่นวายเรื่องออคคัลท์บอล
เบียคุเรน : สงบลงไปแล้วก็จริง
เบียคุเรน : แต่ตำนานเมืองไม่ยอมจบใช่มั้ยล่ะ ?
อุดองเกะ : เฮ้อ
เบียคุเรน : ฉันก็เลยทำการสืบสวนอย่างมีเอกลักษณ์
เบียคุเรน : ผลการสืบสวนพบว่า
เบียคุเรน : มีเรื่องที่น่ากังวลอยู่หลายประการ
เบียคุเรน : หนึ่งคือ ตำนานเมืองสามารถควบคุมได้โดยง่าย
เบียคุเรน : หนึ่งคือ กรณีที่ควบคุมโดยใครบางคน
เบียคุเรน : จะมีแต่ข่าวลือที่เข้ากับลักษณะนิสัยของบุคคลนั้นเท่านั้น
เบียคุเรน : หนึ่งคือ กรณีที่ไม่มีเนื้อหาเป็นรูปธรรม
เบียคุเรน : ถ้าไม่เติมเต็มเงื่อนไขบางอย่าง
เบียคุเรน : ตำนานเมืองบางเรื่องจะไม่กลายเป็นรูปธรรม
เบียคุเรน : หนึ่งคือ ผลกระทบแรงขึ้นในวันจันทร์เพ็ญ
เบียคุเรน : นั่นคือสิ่งที่เข้าใจแล้ว
เบียคุเรน : โดยเฉพาะเรื่องสุดท้าย เรื่องจันทร์เพ็ญเท่านั้น
เบียคุเรน : ที่น่ากังวลเป็นพิเศษ......
เบียคุเรน : คนของเรือนนิรันดร์น่ะ
เบียคุเรน : เป็นชาวจันทราใช่มั้ยล่ะ ?
เบียคุเรน : เลยว่าจะมาถามสักหน่อยน่ะ
อุดองเกะ : หืมหืม อย่างนี้นี่เอง
อุดองเกะ : ขอบคุณที่อธิบายซะยืดยาวค่ะ―
อุดองเกะ : แต่ว่า เกี่ยวกับเรื่องนั้น
อุดองเกะ : ฝ่ายเรือนนิรันดร์
อุดองเกะ : ไม่มีอะไรจะพูดค่ะ
อุดองเกะ : บอกตามตรงคือ
อุดองเกะ : แม้แต่พวกเราเองก็......
อุดองเกะ : ตกอยู่ในสถานการณ์ที่
อุดองเกะ : ไม่อาจทำอะไรได้ค่ะ
เบียคุเรน : เห
เบียคุเรน : ยอมพูดออกมาง่ายๆเลยนะ
(BGM หยุดเล่น)
เบียคุเรน : นั่นเท่ากับเธอกำลังยอมรับว่า
เบียคุเรน : ชาวจันทราเป็นผู้ก่อเหตุตำนานเมืองวิปลาส
เบียคุเรน : ไม่ใช่เหรอ
อุดองเกะ : ถ้าอยากคิดแบบนั้นก็
อุดองเกะ : ตามสบายค่ะ
เบียคุเรน : อย่างนี้นี่เอง
เบียคุเรน : เข้าใจแล้วจ้ะ
เบียคุเรน : ขอประทานอภัยด้วยนะจ๊ะ
(ฮิจิริ เบียคุเรน เตรียมต่อสู้)
เบียคุเรน : ......แต่คำอธิบายแค่นั้น
เบียคุเรน : ฉันคงกลับไปไม่ได้ล่ะนะ
(BGM : ระฆังนิรันดร์)
เบียคุเรน : ได้ยินอย่างนั้นก็ยิ่งแล้วใหญ่
เบียคุเรน : ยังไงก็ต้องขอคุยให้ได้จ้ะ !
เบียคุเรน : เอ้า เรียกเจ้านายของเธอมาสิ
อุดองเกะ : เรื่องนั้นฉันทำไม่ได้ค่ะ
อุดองเกะ : เพราะโดนสั่งเอาไว้ว่า
อุดองเกะ : จงไล่แขกกลับไปให้หมด
เบียคุเรน : ถ้างั้นก็ช่วยไม่ได้
เบียคุเรน : คืนนี้เธอคงต้องเสียใจภายหลัง
เบียคุเรน : ที่ถูกใช้ให้เป็นผู้เฝ้าบ้าน !
(ฮิจิริ เบียคุเรน แพ้พ่าย)
เบียคุเรน : โฮ่
เบียคุเรน : การเตรียมใจนั่น
เบียคุเรน : ดูเหมือนเธอจะไม่ยอมให้ผ่านไปได้
เบียคุเรน : อย่างจริงจังเลยนะ
อุดองเกะ : ค่ะ
อุดองเกะ : ฉันโดนสั่งมาว่า อย่าให้ใครผ่านไป
อุดองเกะ : เพราะตอนนี้ไม่มีอะไรจะพูดเกี่ยวกับเหตุตำนานเมืองวิปลาส
อุดองเกะ : แต่ไหนๆก็อุตส่าห์ดั้นด้นมาจนถึงที่นี่
อุดองเกะ : ด้วยกำลังของตัวเองแล้ว
อุดองเกะ : ฉันจะบอกแค่เรื่องนี้ละกันค่ะ
อุดองเกะ : เหตุตำนานเมืองวิปลาส
อุดองเกะ : ไม่ใช่สิ่งที่ชาวเรือนนิรันดร์ก่อให้เกิดขึ้น
อุดองเกะ : เหตุวิปลาสนี้สิ้นภยันตรายแล้ว
อุดองเกะ : หลังจากนี้ไม่มีอะไรที่ต้องหวาดกลัวค่ะ
เบียคุเรน : ......เข้าใจแล้วจ้ะ
เบียคุเรน : การเตรียมใจของเธอเป็นของจริงสินะ
เบียคุเรน : ถึงจะไม่รู้ว่าเหตุตำนานเมืองวิปลาส
เบียคุเรน : เริ่มกลายเป็นรูปธรรมได้ยังไง
เบียคุเรน : แต่ต่อให้ตอนแรกมีจุดประสงค์อะไร
เบียคุเรน : ตอนนี้มันก็ไม่มีแล้ว และปลอดภัยแล้ว
เบียคุเรน : ฉันขอเข้าใจแบบนั้นละกัน
อุดองเกะ : ขอบคุณค่ะ
อุดองเกะ : เหตุวิปลาสเองก็คง
อุดองเกะ : ค่อยๆสงบลงไปตามลำดับค่ะ
เบียคุเรน : ถ้ามันจะเป็นแบบนั้น
เบียคุเรน : ก็ต้องรีบสนุกในตอนนี้ล่ะนะ !
เบียคุเรน : ตำนานเมือง !
เบียคุเรน : ดีล่ะ ถ้างั้นคืนนี้
เบียคุเรน : ไปซิ่งสักรอบดีกว่า―!
(ฮิจิริ เบียคุเรน ขับมอเตอร์ไซค์ออกไปจากหน้าจอ)
อุดองเกะ : ......ไปซะแล้ว
อุดองเกะ : เอาเถอะ ขับรถระวังด้วยนะคะ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 3 -
เหตุตำนานเมืองวิปลาสออกนอกเส้นทาง
สถานที่ : เรือนนิรันดร์ (ยามค่ำ)
(BGM : จงเชื่อในความเป็นไปได้)
อุดองเกะ : เฮ้อ― เหนื่อยชะมัด―
อุดองเกะ : ถ้าเป็นคุณเรย์มุ
อุดองเกะ : จะมาที่นี่เมื่อไหร่ก็ไม่แปลก
อุดองเกะ : แต่ไม่นึกเลยว่ากระทั่งเจ้าอาวาสวัดเมียวเรนจิจะมาด้วย
อุดองเกะ : ท่านอาจารย์
อุดองเกะ : อ่านทางได้ถูกเผงเลย
อุดองเกะ : ไม่นึกเลยว่า
อุดองเกะ : วิชาทางเดินไร้สิ้นสุดของท่านคางุยะ
อุดองเกะ : จะได้ใช้ประโยชน์เร็วขนาดนี้
??? : เฮ้ กระต่ายตรงนั้นน่ะ
อุดองเกะ : !?
(โทโยซาโตะมิมิ โนะ มิโกะ เข้ามาในหน้าจอ)
มิโกะ : ทางเดินที่นี่
มิโกะ : มันยังไงของมันน่ะ ?
พิศวง ! จอมมารผ้าคลุมสองสี
โทโยซาโตะมิมิ โนะ มิโกะ
Toyosatomimi no Miko
มิโกะ : มุ่งหน้าไปเท่าไหร่
มิโกะ : ก็มองไม่เห็นปลายทางสักที
อุดองเกะ : เดี๋ยวสิ เดี๋ยวสิ
อุดองเกะ : ลอบเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหรน่ะ
มิโกะ : ฉันมาที่นี่
มิโกะ : เพราะมีเรื่องจะคุยกับชาวจันทราน่ะ
มิโกะ : อย่างนี้นี่เอง......ทางเดินที่ยาวไปชั่วนิรันดร์งั้นรึ
มิโกะ : นี่คือพลังที่เชื่อมโยงช่องว่างของมิติขนาดเล็ก
มิโกะ : เข้าด้วยกันอย่างไร้ที่สิ้นสุดสินะ
มิโกะ : พลังของชาวจันทราล่ะสิ
อุดองเกะ : นักพรตเต๋าเนี่ย
อุดองเกะ : เป็นพวกชอบคิดเองเออเอง
อุดองเกะ : โดยไม่สนใจความเดือดร้อนของคนอื่นเลยจริงๆน้า
มิโกะ : ......งั้นก็แปลว่า
มิโกะ : เป็นแขนงหนึ่งของวิชาเซียนที่ใช้ควบคุมมิติ
มิโกะ : อย่างนั้นสินะ
(โทโยซาโตะมิมิ โนะ มิโกะ เปล่งแสงออกจากบริเวณมือ)
มิโกะ : ถ้าให้ฉันลงมือ
มิโกะ : การทำลายวิชาทางเดินนิรันดร์นี้
มิโกะ : ก็ไม่ใช่เรื่องยากสักเท่าไหร่
มิโกะ : กระต่ายตรงนั้น !
มิโกะ : ปล่อยให้ฉันทำลายกับดักไร้สิ้นสุดนี่
มิโกะ : มันจะดีรึ ?
อุดองเกะ : เดี๋ยวเถอะ !
อุดองเกะ : มันจะดีได้ยังไงล่ะ !
อุดองเกะ : ทนฟังมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
อุดองเกะ : ลอบเข้ามาเองตามอำเภอใจ
อุดองเกะ : แล้วยังคิดจะทำอะไรตามอำเภอใจอีก
มิโกะ : โอ้ ขออภัย
มิโกะ : ฉันตรวจสอบเรื่องออคคัลท์
มิโกะ : จนกระทั่งมาถึงที่นี่น่ะ
มิโกะ : ออคคัลท์บอลแห่งนครจันทรา
มิโกะ : เจ้านั่นมันแปลกๆ
มิโกะ : ออคคัลท์พาวเวอร์เอ่อล้นออกมา
มิโกะ : อย่างกับ White Hole เลย
มิโกะ : ไร้ขีดจำกัดอย่างแท้จริง
(BGM หยุดเล่น)
มิโกะ : ฉันมาที่เรือนนิรันดร์(ที่นี่)
มิโกะ : เพื่อตรวจสอบเรื่องนั้น......
มิโกะ : เพราะได้ยินว่ามีชาวจันทราอยู่ที่นี่น่ะ
อุดองเกะ : งั้นเหรอคะ
อุดองเกะ : แต่ว่าฉันไม่สามารถบอกอะไร
อุดองเกะ : ที่เกี่ยวกับเรื่องนั้นได้ค่ะ
อุดองเกะ : การให้เข้าพบท่านอาจารย์
อุดองเกะ : ก็ทำไม่ได้เช่นกันค่ะ
(BGM : Occult Attract)
มิโกะ : โฮะโฮ่
มิโกะ : ยอมรับแล้วสินะ
มิโกะ : ว่าต้นตอของความวุ่นวายเรื่องออคคัลท์
มิโกะ : คือชาวจันทรา
อุดองเกะ : ฉันไม่มีอะไรจะพูดค่ะ
มิโกะ : ถ้าอย่างนั้น
มิโกะ : ฉันคงต้องตรวจสอบด้วยตัวเองล่ะนะ !
(โทโยซาโตะมิมิ โนะ มิโกะ แพ้พ่าย)
มิโกะ : อืมมม
มิโกะ : ไม่ยอมให้ผ่านไปจริงๆสินะ
อุดองเกะ : ใช่ค่ะ
อุดองเกะ : เพราะว่านั่นคือคำสั่ง
มิโกะ : ฉันเองก็ไม่อยากลงมือรุนแรง
มิโกะ : เพียงเพื่อทำการสืบสวนซะด้วย
มิโกะ : จะให้โจมตีหนักกว่านี้
มิโกะ : คงไม่ได้ล่ะนะ
อุดองเกะ : ฟู่
อุดองเกะ : ยอมเปลี่ยนใจแล้วเหรอคะ
มิโกะ : แต่ว่า......
มิโกะ : การที่ไม่สามารถบอกอะไรได้มันก็อีกเรื่องหนึ่ง
อุดองเกะ : จริงๆแล้วต่อให้ไม่บอกก็คงรู้อยู่แล้ว
อุดองเกะ : ว่าเหตุตำนานเมืองวิปลาสเป็นฝีมือของชาวจันทราค่ะ
มิโกะ : แหม่
มิโกะ : มันก็คงเป็นอย่างนั้นล่ะนะ
อุดองเกะ : แต่อย่าเข้าใจผิดนะคะ
อุดองเกะ : เรือนนิรันดร์วางตัวเป็นกลาง
อุดองเกะ : ต่อเรื่องนี้ค่ะ
อุดองเกะ : คนที่กำจัดอันตรายของเหตุตำนานเมืองวิปลาส
อุดองเกะ : แล้วเปลี่ยนให้มันเป็นสิ่งที่ปลอดภัย ก็คือพวกเราค่ะ
อุดองเกะ : ดังนั้นโปรดวางใจ
อุดองเกะ : แล้วสนุกกับเหตุตำนานเมืองวิปลาสไปเถอะค่ะ
มิโกะ : ......
มิโกะ : อย่างนี้นี่เอง
มิโกะ : ฉันจะเชื่อเธอจากการเตรียมใจเมื่อกี้ละกัน
มิโกะ : ถ้างั้นเพื่อเป็นการตอบแทนที่ยอมบอก
มิโกะ : ฉันจะมอบข้อมูลใหม่ให้แก่เธอ
มิโกะ : สักเรื่องละกัน
(BGM หยุดเล่น)
มิโกะ : มันเป็นสิ่งที่มีความเป็นไปได้สูงว่า
มิโกะ : จะก่อให้เกิดความเสียหายร้ายแรง
มิโกะ : ยิ่งกว่าความวุ่นวายเรื่องออคคัลท์บอลเสียอีก
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- Stage 4 -
การคำนวณพลาดของนักปราชญ์
สถานที่ : ศาลเจ้าฮาคุเรย์ (ยามค่ำ)
(BGM : Folklore โลกภายนอก)
อุดองเกะ : อืม―
อุดองเกะ : คำพูดของนักพรตเต๋าเมื่อกี้เป็นปริศนาน่าดูเลยน้า
อุดองเกะ : 「เหตุวิปลาสที่ทำให้โดนช่วงชิงจิตใจ
อุดองเกะ : จนเสียอิสระของร่างกายไป
อุดองเกะ : กำลังเริ่มต้นขึ้น」
อุดองเกะ : 「ดูเหมือนจะส่งผลกระทบอย่างรุนแรง
อุดองเกะ : ต่อพวกที่กำลังใช้ประโยชน์จาก
อุดองเกะ : เหตุตำนานเมืองวิปลาสซะด้วย」
อุดองเกะ : เพิ่งเคยได้ยินเรื่องแบบนั้นแฮะ
อุดองเกะ : เรื่องแบบนั้นไม่น่าจะเป็นแผนของท่านซากุเมะ
อุดองเกะ : และไม่ใช่แผนของท่านอาจารย์ด้วย
อุดองเกะ : ถ้าอย่างนั้น
อุดองเกะ : แปลว่ามีคนที่เอาเหตุตำนานเมืองวิปลาส
อุดองเกะ : ไปใช้ในทางที่ผิดอยู่งั้นสิ
อุดองเกะ : เห็นบอกว่าไปดูหลักฐานได้ที่ศาลเจ้า
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ เข้ามาในหน้าจอ)
เรย์มุ : อ้าว ?
เรย์มุ : ฉันลืมของอะไรไว้งั้นเหรอ ?
อุดองเกะ : เปล่าหรอก
อุดองเกะ : ไม่ใช่อย่างนั้น แต่ว่า......
อุดองเกะ : ไม่มีอะไรผิดปกติใช่มั้ย ?
เรย์มุ : ไม่นะ......ไม่มี......
อุดองเกะ : ว่าแต่ ทำไมมาอยู่ข้างนอก
อุดองเกะ : กลางดึกแบบนี้ล่ะ ?
เรย์มุ : อืม―
เรย์มุ : ทำไมกันนะ
เรย์มุ : ทั้งที่น่าจะหลับไปแล้วแท้ๆ......
เรย์มุ : พอคิดว่าคืนนี้ร้อนยังไงชอบกลจนนอนไม่หลับ
เรย์มุ : แล้วกระสับกระส่ายอยู่สักพัก
เรย์มุ : รู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ข้างนอกแล้วล่ะน้า
อุดองเกะ : โดนสลับร่าง...... !?
เรย์มุ : อูยยย......เอาอีกแล้ว
(BGM หยุดเล่น)
เรย์มุ : จู่ๆร่างกายมันนน !
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ เกิดประกายไฟขึ้นรอบตัว)
อุดองเกะ : ปะ... เป็นอะไรรึเปล่า !?
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ กลายเป็นศูนย์กลางของละอองแสงที่มารวมตัวกัน)
อุดองเกะ : หรือว่าจะโดนสาวช่องว่าง(ออคคัลท์)
อุดองเกะ : แย่งชิงร่างกายไป
อุดองเกะ : การเดินเรื่องสุดน้ำเน่าแบบนั้นมัน― !
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ สลับร่างกับ ฟุจิวาระ โนะ โมโคว)
(BGM : Folklore โลกภายนอก)
โมโคว : โอ๊ะ
โมโคว : ที่นี่ที่ไหนหว่า ?
อุดองเกะ : อื๋อ― ?
โมโคว : อ้าว― ?
โมโคว : อะไรกัน ศาลเจ้างั้นเหรอ ?
อุดองเกะ : เธอคือ โมโคว !
ร้อนแรง ! Inferno มนุษย์
ฟุจิวาระ โนะ โมโคว
Fujiwara no Mokou
โมโคว : อ้าว เรย์เซนจังนี่นา
โมโคว : มีอะไรเหรอ ?
อุดองเกะ : ฉันต่างหากที่อยากได้คำอธิบาย
อุดองเกะ : ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
อุดองเกะ : ทั้งๆที่คุยกับคุณเรย์มุอยู่
อุดองเกะ : จนถึงเมื่อกี้แท้ๆ
โมโคว : เรย์มุ ?
โมโคว : ไม่อยู่นี่นา
อุดองเกะ : อยู่จนถึงเมื่อกี้นะ !
อุดองเกะ : ตรงหน้านี้เลย !
อุดองเกะ : ตรงที่เธออยู่ตอนนี้ !
โมโคว : หืม―
โมโคว : ไม่เข้าใจแฮะ
โมโคว : ฉันกำลังนั่งสมาธิอยู่น่ะ
โมโคว : พอหลับตา
โมโคว : ก็มองเห็นโลกโน้นอยู่ใกล้ๆเลย
โมโคว : คืนนี้การนั่งสมาธิไปได้สวย
โมโคว : ถึงกับมองเห็นอย่างชัดเจน
โมโคว : ว่ากำลังท่องเที่ยวไปในโลกโน้น
โมโคว : แต่พริบตาที่ข้ามไปถึงอีกฝั่งของแม่น้ำ
โมโคว : ไม่รู้ว่าทำไมถึงอยู่ที่นี่ในตอนนี้ได้
อุดองเกะ : อื๋อ― ?
อุดองเกะ : นั่งสมาธิในป่าไผ่ ?
โมโคว : ใช่แล้ว
โมโคว : แต่ดูเหมือนเธอจะไม่รู้ว่า
โมโคว : เกิดอะไรขึ้นกันแน่สินะ
โมโคว : แน่นอนว่าฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
อุดองเกะ : (นี่ต้องเป็นเหตุการณ์ผิดปกติที่
อุดองเกะ : นักพรตเต๋าคนนั้นพูดถึงแน่ๆ !)
โมโคว : ว่าแต่ เธอน่ะ
โมโคว : ทำไมมาอยู่ที่ศาลเจ้าได้ล่ะ ?
อุดองเกะ : อืม―
อุดองเกะ : เรื่องนั้น
อุดองเกะ : (บอกไปดีมั้ยนะ
อุดองเกะ : ว่ามาดูเหตุการณ์ที่ผิดปกตินี่)
โมโคว : เหมือนจะรู้อะไรบางอย่างนี่นา
โมโคว : หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของฉัน ?
อุดองเกะ : เปล่าค่ะ เรื่องนั้น
อุดองเกะ : ฉันไม่รู้จริงๆค่ะ
โมโคว : หืมหืม
โมโคว : ไม่จำเป็นต้องถ่อมตัวแบบนั้นหรอก
โมโคว : ฉันรู้ตัวมาสักพักแล้วล่ะ
โมโคว : ว่ามีความเคลื่อนไหวที่ไม่ชอบมาพากล
โมโคว : ที่เรือนนิรันดร์
โมโคว : ดูเหมือนคนที่เป็นอมตะอย่างฉัน
โมโคว : จะถูกใช้เป็นตัวอย่างในการทดลองสินะ
อุดองเกะ : ไม่ค่ะ ไม่เลย เรื่องนั้น......
โมโคว : ฮึ
โมโคว : มาดูถูกกันได้นะ
โมโคว : ไอ้พวกชาวจันทราอย่างพวกเธอ
โมโคว : เอาแต่ดูถูกมนุษย์และโยวไคอยู่เรื่อยเลย
(ฟุจิวาระ โนะ โมโคว ติดไฟ)
โมโคว : อา― ชักหงุดหงิดขึ้นมาแล้วว่ะ
อุดองเกะ : งะ... งั้นเหรอคะ
อุดองเกะ : ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ
โมโคว : ฉันหมายถึง
โมโคว : ชาวจันทรามันจะแน่สักแค่ไหนไงล่ะ
(BGM หยุดเล่น)
โมโคว : เธอลองเจ็บตัวที่นี่ดูสักที
โมโคว : ดีมั้ย ?
อุดองเกะ : ขอผ่านดีกว่าค่ะ
(BGM : Unknown X ～ Occultly Madness)
โมโคว : ไม่ได้หรอกโมโคว : ไฟในตัวฉันมันไม่ยอมสงบ
โมโคว : มาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
โมโคว : เปลวเพลิงขั้นสูงสุดแห่งพื้นพิภพ
โมโคว : จงพวยพุ่งไปจนถึงดวงจันทร์ !
โมโคว : แล้วกลับดวงจันทร์ไปซะ !
(ฟุจิวาระ โนะ โมโคว แพ้พ่าย)
(ฉากจบของบทอุดองเกะ)
การต่อสู้รู้ผลแล้ว
ในที่สุดกระต่ายจันทราก็เป็นฝ่ายได้ชัย
แต่ถึงอย่างนั้น อีกฝ่ายก็เป็นสัตว์ประหลาดที่ไม่มีวันตาย
หากต่อสู้ยืดเยื้อไปย่อมไม่มีโอกาสชนะ
แต่การต่อสู้ก็รู้ผลได้ด้วยเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึง
โมโควที่กำลังต่อสู้อยู่
จู่ๆก็กลับมาเป็นเรย์มุดังเดิม
เรย์มุเจ็บไปตามตัว แต่ทั้งสองไม่เข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
เรย์มุกำลังสับสน แต่เรย์เซนตั้งใจอธิบายสถานการณ์อย่างต่อเนื่อง เรย์มุจึงยอมรับได้ทีละน้อย
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ
มิโกะบอกไว้ว่า "คนที่กำลังใช้ประโยชน์จากตำนานเมืองจะได้รับผลกระทบ"......
แปลว่าเหตุการณ์เมื่อกี้คือผลกระทบจากเหตุตำนานเมืองวิปลาสอย่างนั้นหรือ
เรย์เซนรายงานเรื่องนี้แก่ท่านอาจารย์
เรย์เซนรักษาความเยือกเย็นเอาไว้ได้ เพราะเชื่ออยู่ในใจว่าเหตุตำนานเมืองวิปลาสนี้คงไม่เกินมือของท่านอาจารย์
ตนเองแตกตื่นไปก็ทำอะไรไม่ได้
ปล่อยเอาไว้เดี๋ยวก็คลี่คลายไปเอง
เธอเชื่อว่าท่านอาจารย์จะทำการคลี่คลายปรากฏการณ์ที่ยากแก่การเข้าใจนี้
แต่พอรายงานเรื่องนี้ไป ความมั่นคงก็พังทลายลงอย่างง่ายดาย
เพราะมันเป็นเหตุการณ์เหนือความคาดหมายที่แม้แต่ท่านอาจารย์ก็มิได้คาดคิดเอาไว้
บางทีอาจเป็นปัญหาของเกนโซวเคียวเอง โดยมิได้เกี่ยวข้องกับชาวจันทราเลยแม้แต่น้อย
ดังนั้นชาวพื้นพิภพจึงต้องสืบสวนและคลี่คลายกันเอง
ท่านอาจารย์กล่าวอย่างเย็นชาเช่นนั้น
นั่นสินะ เรือนนิรันดร์เป็นกลางนี่นา
แต่เรย์เซนก็คิดขึ้นมาว่า
ฉันอยากคลี่คลายเหตุการณ์นี้
ฉันไม่ได้เป็นกลางแล้ว
เพราะเธอเป็นกระต่ายโลกาตัวหนึ่งที่ได้รับผลกระทบจากเหตุวิปลาสแห่งพื้นพิภพครั้งนี้แล้ว
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
17. บทส่งท้าย
――หลังจากเริ่มสืบสวนก็พบว่า
เหตุการณ์เหมือนที่เกิดแก่เรย์มุและโมโควนั้นเริ่มเกิดขึ้นอย่างไม่ขาดสาย
มนุษย์ที่เคลื่อนย้ายในพริบตามาปรากฏตัวอย่างกะทันหัน
มนุษย์ที่หายไปในเวลาเดียวกัน
จากการสอบถามมนุษย์ที่เคยประสบเหตุ
ได้รับคำอธิบายว่า เหมือนถูกใครบางคนแย่งชิงร่างกายไป
แต่เมื่อมองจากภายนอก แทนที่จะเรียกว่าการแย่งชิงจิตใจ
มันดูเหมือนการสลับทั้งจิตใจและร่างเนื้อไปเลยมากกว่า
แต่สิ่งที่แย่ก็คือ ทุกคนเริ่มเคยชินกับเหตุการณ์ผิดปกติแบบนี้
ถ้าใช้ให้ดีก็สามารถไปยังสถานที่ที่ต้องการได้ทุกเมื่อ
เริ่มมีคนที่คิดแบบนั้นแล้วใช้ประโยชน์จากมัน
นิสัยเสียของเกนโซวเคียว
และเหตุวิปลาสครั้งนี้
จะก่อให้เกิดการต่อสู้ที่น่าสยดสยองไปทั่วแผ่นดิน
แต่ตอนนี้ยังไม่มีใครคิดแบบนั้นเลย
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
