東方文花帖 ～ Bohemian Archive in Japanese Red.
โทวโฮวบุนคะโฉว (บันทึกอักขระบุปผาแห่งตะวันออก) ～ บทความแหกกฎในสมุดญี่ปุ่นปกแดง
.........................................................................................................................................................................................
ฤดูกาลที่ 120 เดือนจันทรคติที่ 4 วันที่ 1
ช่วงเวลาที่เหมาะแก่การชมซากุระในศาลเจ้าที่สุดยังคงดำเนินต่อไปในสัปดาห์นี้
แว่วเสียงกรีดร้องด้วยความดีใจ, "ตั้งแต่เข้าเดือนนี้มาก็จัดงานเลี้ยงขึ้นเป็นครั้งที่ 5 แล้วนะ"
เดือน ◯ วันที่ ◯ เวลาปัจจุบัน, ซากุระของศาลเจ้ายังคงบานเต็มที่เรื่อยมา
หากเป็นทุกปีที่ผ่านมา ช่วงนี้น่าจะรู้สึกได้ถึงการมาของฤดูร้อนแล้ว แต่ปีนี้ยังไม่มีวี่แววว่าดอกซากุระจะร่วงโรยเลย
นี่ก็เป็นเหตุวิปลาสอย่างหนึ่ง แต่เป็นเพียงเหตุวิปลาสที่มีความอันตรายต่ำแบบที่พบได้บ่อยๆในเกนโซวเคียว
งานชมดอกไม้ยังคงถูกจัดขึ้นแทบทุกคืน ในศาลเจ้าที่มีซากุระงดงามที่สุด
ในครั้งนี้ฉันได้ลองลอบเข้ามาเก็บข้อมูลในสถานที่จัดงานชมดอกไม้ เพื่อบรรยายความตื่นเต้นของงานเลี้ยง
มนุษย์, โยวไค, โยวเซย์ และเผ่าพันธุ์อื่นๆทั้งหลายทั้งปวง ล้วนสนุกสนานกันตามใจชอบอยู่ในศาลเจ้า
ในหมู่นั้นมีเพียงคนเดียวที่ทำหน้าบูดอารมณ์ไม่ดี นั่นคือ มิโกะของศาลเจ้าฮาคุเรย์แห่งนี้, ฮาคุเรย์ เรย์มุ (มนุษย์) นั่นเอง
ลองสัมภาษณ์เธอดูดีกว่าว่าทำไมจึงทำท่าเหมือนอารมณ์เสีย
「อะไร ? ทำไมทำท่าเหมือนอารมณ์เสียทั้งๆที่เป็นงานเลี้ยง ? นั่นก็เพราะงานเลี้ยงนี่แหละ งานเลี้ยงเนี่ย
ทุกคนเอาแต่ส่งเสียงดังวุ่นวายเต็มที่ แล้วพอเหนื่อยก็กลับไปโดยไม่เก็บกวาดกันเลย
หรือเธอจะบอกว่า มาช่วยฉันเก็บกวาด ?」
ฉันไม่อยากช่วยก็เลยรินเหล้าที่พกติดตัวมาให้เธอ ดูเธออารมณ์ดีขึ้นจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว
ท่าทางจะไม่ได้รังเกียจการดื่มเหล้าสักเท่าไร
งานเลี้ยงคึกคักจนวุ่นวายตามที่คาดไว้
คราวนี้จึงลองยิงคำถามอีกข้อหนึ่งจากมุมอื่นดู
เป็นคำถามเกี่ยวกับเหตุวิปลาสที่ซากุระบานเต็มที่เรื่อยมา
มาลองถามมิโกะดูว่า เธอรู้สึกตัวหรือเปล่าว่าเกิดเหตุวิปลาสขึ้น, และถ้ารู้แล้วทำไมจึงปล่อยทิ้งเอาไว้แบบนั้น
「เหตุวิปลาส ? เรื่องที่ดอกซากุระบานไม่หยุดมาเรื่อยๆ ? อ๋อ เรื่องนั้นน่ะถึงไม่บอกก็จัดการไปแล้วล่ะ
ทิ้งไว้สักสามวัน ซากุระมันก็จะร่วงโรยเหมือนทุกปีที่ผ่านมานั่นล่ะ
ไม่ใช่แค่ซากุระนะ ดอกไม้หลงฤดูอื่นๆก็ด้วย... ...
ดอกไม้พวกนี้มันไม่ใช่ว่าอยากจะบานก็เลยบานสักหน่อย
พวกที่สูญเสียจุดหมายปลายทาง... ...อ๊ะ ช่างมันเถอะ มาดื่มกันดีกว่ามั้ย ? เพราะอีกเดี๋ยวก็จะไม่สามารถชมดอกไม้ได้แล้ว」
ช่วงนี้ไม่เห็นว่าทำอะไรใหญ่โตเลย จึงน่าตกใจที่เธอบอกว่าได้แก้ไขไปเรียบร้อยแล้ว
ถึงแม้เรย์มุที่เห็นอยู่ตรงหน้าจะเป็นแค่คนขี้เมาที่เอาแต่นิ่งนอนใจ แต่ก็สมกับที่เป็นมิโกะแห่งฮาคุเรย์จริงๆ
คืนนี้ฉันมอมเหล้าเรย์มุจนสามารถซักไซ้ไต่ถามถึงเรื่องราวการคลี่คลายเหตุวิปลาสในครั้งนี้ได้
เกี่ยวกับเนื้อหานั้น, ตั้งใจว่าจะเอาไว้เล่าให้ฟังในโอกาสหน้า
ซากุระแห่งศาลเจ้าฮาคุเรย์ซึ่งงดงามที่สุดในเกนโซวเคียว
ดูเหมือนการบานเต็มที่ต่อเนื่องก็ใกล้จะถึงจุดจบแล้ว, งั้นมาเยี่ยมศาลเจ้าเพื่อชมดอกไม้เสียแต่ตอนนี้ดีกว่ามั้ยคะ
(ชาเมย์มารุ อายะ)
Tips :
- เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นหลังฉากจบของเนื้อเรื่องบทเรย์มุในภาค 9 ซึ่งตอนที่หนังสือเล่มนี้วางขาย ตัวเกมภาค 9 ยังไม่วางจำหน่าย
จากบทความนี้อาจกล่าวได้ว่า มีเพียงเรย์มุเท่านั้นที่ดำเนินเนื้อเรื่องในภาค 9 จนเข้าใจต้นเหตุของปัญหา และทำการแก้ไขโดยไม่มีใครรู้เลย
 |
ตามอ่านในฉบับ |
Tips :
- ดอกไม้ทับ หรือ ดอกไม้แห้ง คือดอกไม้หรือใบไม้ที่นำมาคั่นในหนังสือ ให้หนังสือหนีบทับเอาไว้จนแห้งสนิท
นิยมใช้เป็นที่คั่นหนังสือ หรือนำมาตกแต่งสิ่งของเครื่องใช้อื่นๆภายในบ้าน หรือนำมาปะติดปะต่อกันเป็นภาพศิลปะ
.........................................................................................................................................................................................
เรย์มุ 「อะไรเนี่ย
เจ้าบทความพิลึกพิลั่นนี่」
อายะ 「ช่วงนี้ไม่มีคดีที่สมกับเป็นคดีเลย, ก็เลยไม่มีทางอื่นนอกจากเอาเรื่องของศาลเจ้าที่แสนน่าเบื่อแบบนี้มาเขียนบทความน่ะ」
เรย์มุ 「ไม่อยากให้พูดว่าน่าเบื่อเลยนะ
สงบสุขอย่างนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ」
อายะ 「สงบสุขจนเลอะเลือนเลย」
เรย์มุ 「ไม่ได้เลอะเลือนนะ ! แล้วถ้าไม่มีอะไรจะเขียนล่ะก็ เอาวีรกรรมการคลี่คลายเหตุวิปลาสของฉันไปเขียนก็ได้นี่นา」
อายะ 「ก็แหม, วีรกรรมของคุณเนี่ยมันฟังดูตอแหลสุดๆเลยนี่คะ
ถึงจะไม่ทั้งหมด แต่ถ้าไม่รู้เบื้องหลังก็เขียนบทความไม่ได้หรอกค่ะ」
เรย์มุ 「ไม่ได้โกหกนะ
หนังสือพิมพ์ของเธอต่างหากที่เต็มไปด้วยเรื่องโกหกน่ะ」
อายะ 「ไม่ได้โกหกนะคะ
นี่คือความจริงต่างหาก」
เรย์มุ 「ภาษิตที่ว่า "โกหกซ้ำไปซ้ำมาพันครั้งก็จะกลายเป็นความจริงขึ้นมาได้" ก็มีนะ」
อายะ 「จะกล่าวอะไรเหรอ」
เรย์มุ 「อีกอย่าง, วิธีเขียนบทความแบบนี้เนี่ย มันเหมือนกับว่าฉันเป็นแค่นักดื่มเหล้าเลยนี่นา」
อายะ 「เป็นนักดื่มเหล้าเต็มที่เลยล่ะค่ะ
แค่ให้ดื่มเหล้าเข้าไป ไม่ว่าเรื่องอะไรก็พูดออกมาหมด
ตั้งแต่เรื่องโน้นยันเรื่องนี้」
เรย์มุ 「อุ
แต่เธอก็ดื่มพอๆกับฉันเลยที่นา ? ทำไมยังเขียนบทความได้อย่างเยือกเย็นแบบนั้นได้อีกล่ะ」
อายะ 「เทนกุอย่างพวกฉันเป็นนักดื่มเหล้าชั้นหนึ่งนะคะ
ที่พอจะดื่มเหล้าสู้กับพวกฉันได้ก็... ...คงประมาณพวกยักษ์ล่ะมั้ง」
เรย์มุ 「โธ่เอ๊ย
นึกไม่ค่อยออกเลยว่าพูดอะไรออกไปบ้าง
แถมสุดท้ายก็ไม่มีใครเก็บกวาดอีกต่างหาก」
อายะ 「กะแล้วเชียวว่าวีรกรรมที่เล่าออกมาด้วยสภาพนั้นมันใช้เป็นแนวทางไม่ได้, แบบนั้นเขียนเป็นบทความไม่ได้หรอกค่ะ」
เรย์มุ 「เฉพาะวีรกรรมน่ะเป็นเรื่องจริง」
อายะ 「วีรกรรมอื่นๆนอกจากครั้งนี้ด้วยเหรอคะ ? เหตุราตรีนิรันดร์วิปลาสเอย เหตุหมอกแดงวิปลาสเอย และอื่นๆอีกตั้งมากมาย」
เรย์มุ 「ทั้งหมดนั่นเรื่องจริง」
อายะ 「เชื่อได้ยากจังนะค้า
อันที่จริงแล้ว, มีแต่เรื่องที่ถ้าสาวไปจนถึงเบื้องหลังแล้วจะน่ากลัวเกินไปจนเขียนบทความไม่ได้เลยค่ะ」
เรย์มุ 「งั้นก็รีบๆไปสาวให้ถึงเบื้องหลังสิ ? เธอก็รู้นี่ว่าควรจะไปถามใครดี」
อายะ 「ที่พูดนั่นเอาจริงเหรอคะ ?」
เรย์มุ 「... ...คนที่น่าจะให้การเป็นพยานได้ก็ไม่มีเสียด้วย」
อายะ 「ยิ่งไปกว่านั้น, จะให้เอาเรื่องล้อเล่นของคนเมาเหล้ามาเป็นเหตุจูงใจมันก็ยากนะคะ
ใช้เป็นเงื่อนงำของข้อมูลก็ไม่ได้เหมือนกันค่ะ」
เรย์มุ 「ก็บอกว่าไม่ได้ล้อเล่นไงเล่า」
อายะ 「ตัวคุณเองพูดอะไรออกไปยังจำไม่ได้เลยแท้ๆ ? อย่าทำเป็นเล่นไป
แต่เอาเถอะ, ถ้าเกิดมีปัญหาเรื่องข้อมูลทำข่าวขึ้นมาจริงๆล่ะก็ อาจจะลองทำดูก็ได้นะ」
เรย์มุ 「ให้ตายสิ, เจ้าอีกาเจ้าเล่ห์นี่มาทีไร」
อายะ 「จะว่าไปแล้ว, วันนี้ก็จะจัดงานชมดอกไม้สินะคะ」
เรย์มุ 「คงจะเป็นงานชมดอกไม้ครั้งสุดท้ายของปีนี้แล้วล่ะนะ
อยากได้คนช่วยเตรียมงานและเก็บกวาดให้สมกับเป็นครั้งสุดท้ายจังเลยแฮะ」
อายะ 「วันนี้ให้ฉันช่วยมั้ยคะ ? ถึงจะไม่ชอบนกหม้อไฟกระทะร้อนก็เถอะค่ะ」
เรย์มุ 「เอ๋ ? จะช่วยเหรอ ?」
อายะ 「เพียงแต่ว่า ต้องแข่งกับฉันแล้วชนะให้ได้ก่อนนะคะ」
เรย์มุ 「ชนะใส ! ว่าแต่จะแข่งอะไรกันล่ะ ?」
อายะ 「แข่งดื่มเหล้า」
เรย์มุ 「โธ่ーเอ๊ย, ขอแค่ใครสักคนมาช่วยก็พอแล้วแท้ๆ」
 |
ฮาคุเรย์ เรย์มุ มิโกะแห่งศาลเจ้าฮาคุเรย์ ซึ่งตั้งอยู่ ณ พรมแดนระหว่างโลกภายนอกกับเกนโซวเคียว นิสัยเปิดเผยจริงใจไม่มีเบื้องหน้าเบื้องหลัง, จึงเป็นที่รักใคร่ทั้งของมนุษย์และโยวไค งานของเธอคือ การกำราบโยวไคที่ก่อเรื่องไม่ดี และการดื่มชาที่เฉลียง ผลงานการแสดง : ผลงานทุกชิ้นของโทโฮซีรี่ส์ |
.........................................................................................................................................................................................
กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้
