BAiJR - Tei


東方文花帖 ~ Bohemian Archive in Japanese Red.
โทวโฮวบุนคะโฉว (บันทึกอักขระบุปผาแห่งตะวันออก) ~ บทความแหกกฎในสมุดญี่ปุ่นปกแดง


.........................................................................................................................................................................................

ฤดูกาลที่ 119 เดือนจันทรคติที่ 1 วันที่ 4

ต้มตุ๋นเงินทำบุญอย่างบ้าบิ่นไม่หวั่นเกรงผู้ใด
ทั้งๆที่คิดว่าเป็นไปไม่ได้แต่คุณก็ยังถูกหลอกใช่มั้ยล่ะ ?

ระยะนี้มีแก๊งต้มตุ๋นออกอาละวาดโดยปลอมเป็นการเรี่ยไรเงินทำบุญแบบศาลเจ้า
วิธีการลงมือยอดเยี่ยมมาก โดยจะมาเยือนถึงหน้าบ้านอย่างสง่าผ่าเผยในเวลากลางวัน แล้วหลอกเชิดเงินไปด้วยคำว่า 「มารวบรวมเงินทำบุญค่ะ」
มนุษย์หรือโยวไคที่คิดว่าการบริจาคเงินทำบุญเป็นกุศลผลดี ก็จะเผลอให้ไป
แต่ทว่า ท่านที่ให้เงินไปนั้นไม่ได้คิดว่าตนเองถูกหลอกต้ม จึงไม่มีผู้แจ้งความร้องทุกข์แต่อย่างใด ทำให้ในปัจจุบันนี้ยังไม่ถือว่าเป็นการก่ออาชญากรรม

ฉันสามารถติดต่อกับผู้ก่อเหตุต้มตุ๋นเงินทำบุญได้สำเร็จ
ผู้ก่อเหตุคือ อินาบะ เทอิ (โยวไคกระต่าย)
เธอกล่าวถึงการต้มตุ๋นดังนี้

「ไม่ได้ต้มตุ๋นอะไรนี่ ?
 ก็เงินทำบุญน่ะ แค่ให้ด้วยความรู้สึกก็เกิดเรื่องดีๆขึ้นแล้วไม่ใช่เหรอ ?
 แล้วอีกอย่าง ตอนที่เจอฉันก็ต้องเจอเรื่องดีๆเป็นธรรมดาอยู่แล้วー」

เธอมีความสามารถในการทำให้มนุษย์ที่พบเจอเธอดวงดีขึ้นเล็กน้อย
ด้วยเหตุนี้เอง คนที่ถูกเชิดเงินไปจึงไม่รู้สึกตัวเลยว่าถูกต้มจนกว่าจะถึงตอนสุดท้ายนั่นล่ะ (หมายถึง สรุปคดี หรือศาลตัดสิน)

ทีนี้มาลองฟังเสียงจากใจของมนุษย์ที่ถูกเชิดเงินไปจริงๆดีกว่า

「เงินทำบุญ ? นั่นสินะ ฉันคิดว่าเงินทำบุญมันก็คือระบบการรวบรวมเงินอย่างนึงที่มีมาช้านานล่ะมั้ง แต่ที่ให้ไปก็เพราะสงสารน่ะนะ」 (คุณ S [มนุษย์])

「อ๋อー, มันน่าสนุกดีก็เลยให้ไปน่ะ
 แต่ก็แค่นิดเดียวแหละ」 (คุณ M [มนุษย์])

「แต่แรกเริ่มเดิมที เงินทำบุญมันคืออะไรกันแน่นะ ?」 (คุณ A [จอมเวท])

ดูเหมือนว่าทุกคนจะมิได้รู้สึกไม่พอใจที่ให้เงินทำบุญไป
คุณฮาคุเรย์ เรย์มุ, มิโกะแห่งศาลเจ้าผู้ควบคุมดูแลการบริจาคเงินทำบุญของจริง ได้กล่าวถึงสถานการณ์นี้ว่า

「อะไรกันน่ะ, ทีกล่องเงินทำบุญของศาลเจ้าดันใส่แต่ใบไม้ ทำไมเอาเงินไปทำบุญกับของปลอมแบบนั้นล่ะ !
 (ดูเหมือนเธอกำลังบ่นใส่พวกที่เพิ่งให้สัมภาษณ์ไปเมื่อครู่)
 แล้วทำไมไม่เห็นมีใครออกมาร้องทุกข์เลยล่ะ ! ขืนปล่อยไว้อย่างนี้มีหวังกระเทือนมาถึงความน่าเชื่อถือของศาลเจ้าแน่」

คิดแทบไม่ออกเหมือนกันว่าใส่เงินลงกล่องเงินทำบุญของศาลเจ้าแล้วจะเกิดอะไรขึ้น
แต่ว่ากันว่า ใส่เงินลงกล่องเงินทำบุญของแก๊งต้มตุ๋นแล้วดวงดีขึ้น ถึงจะแค่เล็กน้อยก็ตาม
แบบนี้ก็เป็นธรรมดาที่จะไม่มีใครออกมาร้องทุกข์กัน
บางทีตอนนี้คงถึงเวลาที่จะต้องหันมาทบทวนสภาวะการณ์ปัจจุบันของการบริจาคเงินทำบุญแล้วกระมัง
(ชาเมย์มารุ อายะ)

คุณ M (ซ้าย) และคุณ S (ขวา) (มนุษย์ทั้งคู่) ผู้เสียหายซึ่งมิได้แสดงอาการไม่พอใจแต่อย่างใดที่ถูกเชิดเงินไป

Tips :
- ตั้งแต่ภาค 9 นี้ได้มีเปลี่ยนภาษาอังกฤษกำกับชื่อจากเดิม(ภาค 8) Tewi เป็น Tei จึงจะเริ่มเขียนไทยว่า เทอิ ตั้งแต่ภาคนี้เป็นต้นไป
ส่วนการอ่านออกเสียงที่ถูกต้องนั้น กรุณาอ่านที่นี่ [LINK]


.........................................................................................................................................................................................


อายะ 「เป็นวิธีการต้มตุ๋นเงินทำบุญที่ยอดเยี่ยมไปเลยนะคะ」
เทอิ 「โธ่ー ก็บอกว่าไม่ใช่ต้มตุ๋นไงー」
อายะ 「ก็ไปโกหกหลอกเอาเงินคนอื่นมานี่คะ ? แบบนั้นมันเรียกว่าต้มตุ๋นไม่ใช่เหรอคะ ?」
เทอิ 「เฮ้อ เอาเถอะ จะเรียกว่าต้มตุ๋นหรืออะไรก็ช่าง
    แต่ว่านะ ? ฉันมีนโยบายอันยิ่งใหญ่อยู่ล่ะ」
อายะ 「นโยบายเหรอคะ」
เทอิ 「นั่นก็คือ การโกหกเพื่อมอบความสุขให้กับคนที่ถูกหลอกด้วย ไม่ใช่เพื่อฉันคนเดียวไงล่ะ
    ถ้าหากมันสามารถทำให้เกิดความสุขได้ล่ะก็ เราก็ควรจะโกหกไปนะ」
อายะ 「ฉันไม่ยกโทษให้กับการโกหกค่ะ
    ฉันเขียนบทความด้วยความจริงเท่านั้น」
เทอิ 「เหー ยอดไปเลยนะ
    แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วใครเป็นคนได้ผลประโยชน์ล่ะ ?」
อายะ 「ไม่เกี่ยวกับได้หรือเสียค่ะ」
เทอิ 「แต่ฉันคิดถึงเรื่องได้และเสียน้า
    ก็แหม คำโกหกที่ยอดเยี่ยมจะไม่ทำให้ใครเสียหายใช่มั้ยล่ะ ?
    คนที่ถูกหลอกเองก็เถอะ ต่อให้รู้ว่าที่จริงแล้วเป็นคำโกหกก็จะไม่ถือโทษโกรธเคือง เผลอๆจะซาบซึ้งขอบคุณเสียด้วยซ้ำ」
อายะ 「แต่การโกหกเป็นสิ่งไม่ดีนะคะ」
เทอิ 「เธอนี่ไม่มีทีท่าว่าจะบริจาคเงินทำบุญให้ฉันเลยนะ」
อายะ 「ก็ฉันไม่ถูกหลอกนี่คะ ?」
เทอิ 「เฮ้อ, น่าเสียดายจังน้า
    ถ้าเธอบริจาคมาแม้เพียงเล็กน้อย ก็จะมีความสุขเล็กๆรออยู่แท้ๆ」
อายะ 「ไม่จริงหรอกค่ะ」
เทอิ 「พวกมนุษย์ที่บริจาคเงินก็ดูมีความสุขดีใช่มั้ยล่ะ ?
    นั่นก็เพราะว่า... ...ต่อให้ความสุข(โชคดี)ที่เปลี่ยนแปลงชีวิตคนได้นั้นมันไม่มีอยู่จริง
    แต่ก็ยังรู้สึกได้ถึงความสุข(โชคดี)อันเล็กน้อยใช่มั้ยล่ะ ?」
อายะ 「... ...」
เทอิ 「เฮ้อ ความสามารถของฉันน่ะน้า
    อย่างน้อยมันก็ไม่ได้โกหกว่าจะนำโชคมาให้นี่นะ」
อายะ 「... ..."เล็กน้อย" ที่ว่านี่เท่าไหร่ดีคะ」
เทอิ 「แค่ความรู้สึกอย่างเดียวก็เพียงพอแล้ว」
อายะ 「โอ๊ะ ดูท่าจะถูกหลอกซะแล้วเรา
    เอาเถอะ... ...ถึงจะถูกหลอกแต่ถ้าแค่นิดเดียวก็ได้ล่ะก็ มันก็น่าสนุกดีมั้งนะ ?」
เทอิ 「นี่จ้ะ, กล่องเงินทำบุญแห่งความสุข」
อายะ 「แต่ว่า ฉันบริจาคทั้งๆที่รู้ว่าถูกหลอกนะคะ ?」
เทอิ 「ยิ่งใส่ความรู้สึกลงไปมากก็ยิ่งได้รับความสุขมากนะ」
อายะ 「ฉันไม่ต้องการความสุขมากขนาดนั้นหรอกค่ะ
    เพราะตอนนี้ก็มีความสุขมากพอแล้ว」
เทอิ 「คนที่รู้จักพอเพียงนี่ดีจังน้า
    แต่ฉันว่าเธอต้องมีความสุขขึ้นมานิดๆแน่ เพราะได้บริจาคเงินทำบุญแล้ว」
อายะ 「ถึงฉันจะไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ แต่ก็ถือว่าดีแล้วล่ะค่ะ」
เทอิ 「ตอนขากลับต้องได้เข้าไปพัวพันกับคดีใหญ่ๆแน่นอน.. อะไรทำนองนั้น」
อายะ 「แบบนั้นมัน... ...ถือว่าเป็นเรื่องดี... ...จริงๆเหรอคะ」
เทอิ 「แหม, เป็นเรื่องดีสิ
    ไม่สิ แทนที่จะพูดว่าเป็นเรื่องดี ต้องบอกว่าเป็นเรื่องที่ทำให้เธอมีความสุขอะไรแบบนั้นสินะ ?」
อายะ 「มันก็ฟังดูเป็นเรื่องดีอยู่หรอกค่ะ」
เทอิ 「คนที่คิดว่าการเกิดคดีเป็นเรื่องดีอย่างเธอนี่ ไม่น่าจะมาตำหนิการโกหกของฉันได้เลยนะ」
อายะ 「วิธีพูดโหดร้ายจังนะคะ」
เทอิ 「สุดท้ายนี้จะขอพูดความจริงเป็นครั้งแรกล่ะนะ
    ไอ้ที่ฉันพูดไปเกือบทั้งหมดน่ะ โกหกทั้งเพเลย, ตั้งแต่แรกนั่นแหละนะ」
อายะ 「!? ตั้งแต่แรกเลยเหรอคะ ?」

Tips :
- ตั้งแต่ภาค 9 นี้ได้มีเปลี่ยนภาษาอังกฤษกำกับชื่อจากเดิม(ภาค 8) Tewi เป็น Tei จึงจะเริ่มเขียนไทยว่า เทอิ ตั้งแต่ภาคนี้เป็นต้นไป
ส่วนการอ่านออกเสียงที่ถูกต้องนั้น กรุณาอ่านที่นี่ [LINK]

อินาบะ เทอิ

กระต่ายที่มีอายุยืนยาวจนในที่สุดก็กลายเป็นโยวไค
มีความสามารถในการทำให้มนุษย์โชคดี

ผลงานการแสดง :
『東方永夜抄』

(ตั้งแต่ภาค 9 นี้ได้มีเปลี่ยนภาษาอังกฤษกำกับชื่อจากเดิม(ภาค 8) Tewi เป็น Tei จึงจะเริ่มเขียนไทยว่า เทอิ ตั้งแต่ภาคนี้เป็นต้นไป
ส่วนการอ่านออกเสียงที่ถูกต้องนั้น กรุณาอ่านที่นี่
[LINK])



.........................................................................................................................................................................................

กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้