東方求聞口授 ～ Symposium of Post-mysticism.
โทวโฮวกุมอนคุจุ (ใคร่รู้คำสอนแห่งตะวันออก) ～ งานประชุมสัมมนาแห่งยุคหลังความเชื่อทางศาสนา
.........................................................................................................................................................................................
หนังสือพิมพ์บุนบุนมารุ
ฤดูกาลที่ 126 เดือนจันทรคติที่ 10 วันที่ 4
(ฉากหลังเขียนเป็นชื่อวงของพวกเธอ 鳥獣伎楽 โฉวจูวกิกาคุ)
กระแสใหม่ของเพลงโยวไค
Punk Live เป็นที่ชื่นชอบในหมู่โยวเซย์นิสัยไม่ดี ?
เป็นที่ทราบกันว่าระหว่างทางจากหมู่บ้านมนุษย์ไปยังศาลเจ้าฮาคุเรย์ จะมีการจัดงานแสดงสด (Live) แบบกองโจรขึ้นเป็นระยะๆ
การแสดงดนตรีจะเริ่มขึ้นในช่วงกลางดึกที่มนุษย์หลับสนิท การแสดงอันแสนเจี๊ยวจ๊าวแว่วดังมาถึงหมู่บ้านมนุษย์
ผู้จัดงานแสดงสดคือวง โฉวจูวกิกาคุ (วงดนตรีโบราณแห่งสัตว์ปีกและสัตว์เดรัจฉาน)
ซึ่งเป็นการจับคู่ระหว่าง มิสเทีย โลเรไล (นกกระจอกราตรี) กับ คาโซะดานิ เคียวโกะ (ยามะบิโกะ)
(กิกาคุ=การใส่หน้ากากร่ายรำโดยไม่ขับร้องบทเพลง ศิลปะการร่ายรำอย่างแรกสุดที่ถูกนำเข้ามายังประเทศญี่ปุ่น)
(ชื่อวงของพวกเธอจึงตรงข้ามกับสิ่งที่พวกเธอทำอย่างสิ้นเชิง) (ฮา)
(ในภาษาญี่ปุ่น สัตว์ปีก(โฉว)คือสัตว์มีปีกทุกชนิดและกระต่าย สัตว์เดรัจฉาน(สัตว์ป่า)(จูว)คือสัตว์บกทุกชนิดที่ไม่ใช่มนุษย์)
ร้องเพลงตะโกนโดยเนื้อเพลงมีลักษณะเหมือนข้อความและไม่สนใจการไล่โทนเสียง
เสียงร้องเต็มไปด้วย Noise จนคิดได้อย่างเดียวว่าเป็นเสียงรบกวน
เสียงดังกล่าวดังกึกก้องไปทั่วเกนโซวเคียวในยามราตรี
สไตล์การร้องเพลงอันเป็นเอกลักษณ์โดยสวมชุดพิลึกพิลั่นแล้วสะบัดผมพลางร้องเพลง
มันคือ Punk Rock ที่เกนโซวเคียวไม่คุ้นเคยอย่างนั้นหรือ
「พังค์น่ะ มันคือการทำให้ความอัดอั้นตันใจระเบิดออกมา มันคือเสียงตะโกนของจิตวิญญาณไงล่ะ--- !」
คุณเคียวโกะผู้ร้องเพลงอธิบายไว้อย่างนั้น
ความอัดอั้นตันใจที่ว่ามันคืออะไรกันนะ ฉันจึงลองถามเกี่ยวกับเรื่องนั้นดู
「อืม--- เอาแต่สวดมนต์และทำความสะอาดสวนทุกวันมันน่าเบื่อนี่นา--- นั่งขัดสมาธิก็เจ็บด้วย---」
รู้สึกว่าเธอแค่ลำบากกับการฝึกตนในวัดเท่านั้นเอง
แต่การออกมาร้องเพลงด้วยความไม่พอใจแบบนี้ต้องได้รับการสนับสนุนจากพวกคนอายุน้อยแน่ๆ
ตอนที่ให้สัมภาษณ์เรื่องนี้ พวกโยวเซย์ที่อยากก่อเรื่องวุ่นวายกับพวกโยวไคที่ไม่พอใจเช่นกันต่างก็ไชโยโห่ร้องกันใหญ่
แต่ Punk Live นี้ถูกร้องเรียนค่อนข้างมากในเรื่องเสียงดังรบกวนผู้คน
มันก็แน่อยู่แล้วเพราะพวกเธอมาร้องเพลงเสียงดังในเวลากลางคืนแบบนี้
คุณเคียวโกะกล่าวถึงการร้องเรียนเหล่านั้นว่า
「ให้ฉันขึ้นเขาไปตะโกนว่า 『ยะโฮ่--- !』 ได้ แต่ดันห้ามไม่ให้ฉันร้องเพลง แบบนั้นมันแปลกไปหน่อยนะ」
เท่าที่ฉันเก็บข้อมูลมา การแสดงสดนี้เป็นแค่การบรรเลงเพลงเสียงดังพลางตะโกนบ่นโน่นบ่นนี่ด้วยเสียงที่ดังไม่แพ้กันเท่านั้นเอง
ต่อให้มองในแง่ดีก็ไม่อาจคิดว่ามันเป็น "เพลง" ได้เลย
เสียงตะโกนด้วยความไม่พอใจของพวกเธอก่อให้เกิดความไม่พอใจของมนุษย์และโยวไคที่อยากให้พวกเธอเงียบ
หวังว่าคงไม่กลายเป็นเชื้อไฟของอะไรใหม่ๆขึ้นมาอีกนะ
(ชาเมย์มารุ อายะ)
.........................................................................................................................................................................................
กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้
