SA - BackStory


東方地霊殿 ~ Subterranean Animism.
โทวโฮวฉิเรย์เดน (วังวิญญาณพิภพแห่งตะวันออก) ~ ความเชื่อว่ามีวิญญาณอยู่ใต้พื้นพิภพ


.........................................................................................................................................................................................


忌み嫌われた弾幕 อิมิคิราวาเรตะดันมาคุ (ห่ากระสุนที่ถูกรังเกียจ)
 東方地霊殿 ~ Subterranean Animism.

--------------------------------------------------------------------------------

ศาลเจ้าฮาคุเรย์ในฤดูหนาวที่หิมะโปรยปราย
แม้ศาลเจ้าจะเคยพังพินาศเพราะแผ่นดินไหวมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่ตอนนี้ก็กลับคืนสู่สภาพเดิมอย่างสมบูรณ์แล้ว

ณ วันหนึ่งในฤดูนั้น ได้เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ ฮาคุเรย์ เรย์มุ มิโกะแห่งศาลเจ้าฮาคุเรย์ต้องประหลาดใจ
จู่ๆก็มีเสาสีขาวพุ่งขึ้นมาในละแวกใกล้เคียงกับศาลเจ้า, มันคือน้ำพุร้อนนั่นเอง

ถ้าตามปกติล่ะก็ เมื่อเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นมา เธอจะมุ่งหน้าไปแก้ปัญหาทันที, แต่เหตุการณ์คราวนี้ทำให้เธอประหลาดใจและดีใจไปพร้อมๆกัน
น้ำพุร้อนละลายหิมะไป, และน่าจะผุดขึ้นมาเป็นออนเซนให้เหล่ามนุษย์และโยวไคที่อยู่ใกล้เคียงได้มาแช่เพื่อคลายความเหนื่อยล้าของร่างกายเป็นแน่

  มาริสะ 「... ...น้ำพุร้อนโผล่มาใกล้อย่างนี้ไม่อันตรายแย่เหรอ ?」
  เรย์มุ 「มันเป็นโอกาสเรียกแขกเข้าศาลเจ้านี่นะ, จะมีอันตรายต่อแขกบ้างก็ไม่เป็นไรหรอก
      ลองมีออนเซนผุดขึ้นมาแบบนี้ล่ะก็ แม้แต่มนุษย์จากหมู่บ้านก็ต้องมาสักการบูชาแน่」
  มาริสะ 「สักการบูชาออนเซนล่ะสิไม่ว่า」


หากแต่, การเฝ้ามองอย่างคาดหวังของเรย์มุนั้นได้พลาดบางสิ่งไป
สิ่งที่ผุดขึ้นมาจากน้ำพุร้อนไม่ได้มีแต่เพียงน้ำออนเซนเท่านั้น

เหล่าผู้มีรูปร่างประหลาดได้ผุดตามออกมา, วิญญาณพิภพ――ซึ่งเป็นเหล่าผู้อาศัยในใต้พิภพนั่นเอง


เหล่าสาวน้อยผู้ร้อนรนกลุ้มใจว่าควรจะทำอย่างไรกับน้ำพุร้อนดี, และผลก็คือการตั้งออนเซนขึ้น
เพราะอันที่จริง เหล่าวิญญาณพิภพก็ทำตัวสงบเสงี่ยมเรียบร้อยดี
ถ้าพูดถึงวิญญาณพิภพล่ะก็ ส่วนใหญ่ก็เปลี่ยนแปลงมาจากผีหวงที่นั่นล่ะ
เธอคิดว่า เหล่าวิญญาณพิภพเพิ่งหลุดออกมาป่านนี้ คงไม่มีผลกระทบอะไรร้ายแรงต่อเกนโซวเคียวซึ่งคราคร่ำไปด้วยโยวไคและยูวเรย์(ผี)อยู่แล้ว

แต่ทว่า การตัดสินใจของมิโกะนั้นทำให้เหล่าโยวไคเกิดความไม่พอใจ
นั่นก็เพราะการปรากฏตัวของวิญญาณพิภพนั้นมีความลับที่พวกเรย์มุไม่ล่วงรู้ซุกซ่อนอยู่


――คฤหาสน์มารแดง
แพชูลี่ โนว์เลดจ์ จอมเวทผู้อาศัยในคฤหาสน์มารแดง รู้สึกได้ถึงอันตรายจากการที่เหล่าโยวไคใต้พิภพและวิญญาณพิภพขึ้นมาสู่พื้นโลก
เธอเรียนรู้จากหนังสือว่าพวกมันมีพลังที่โยวไคบนพื้นพิภพไม่อาจรับมือได้หลับใหลอยู่
ทั้งยังรู้ว่าโยวไคนั้นไม่สามารถไปถึงเมืองใต้พิภพได้โดยง่าย

แต่ว่ารอบตัวเธอแทบจะไม่มีคนที่สามารถปรึกษาด้วยได้เลย
เธอค่อนข้างฉุนเฉียวทีเดียวที่พวกเรย์มุไม่ดำเนินการอะไรเลย,
เธอจึงต้องไปปรึกษากับโยวไคที่ได้ชื่อว่าอยู่มาตั้งแต่ยุคอดีตที่สุดในเกนโซวเคียว แม้จะไม่เต็มใจนัก

โยวไคโบราณ――ยาคุโมะ ยูคาริ ต้องการระงับการแทรกแซงโลกใต้พิภพของเหล่าโยวไค

  ยูคาริ 『โลกใต้พิภพมี<โครงสร้าง>ที่ต่างออกไป, จึงไม่ควรทำอะไรให้เป็นที่สะดุดตา』
  พาเช่ 『พวกมนุษย์ก็ไม่มีการเคลื่อนไหว หากเป็นอย่างนี้ต่อไปเราจะเป็นฝ่ายล้าหลัง อย่างนั้นมันจะดีเหรอ』
  ยูคาริ 『นั่นสิน้า... ...ช่วยไม่ได้นะ, เดี๋ยวก็จะเกิดเรื่องยุ่งยากวุ่นวาย ถ้าปล่อยให้พวกเธอทำอะไรตามใจชอบ<อีก>』
  พาเช่ 『"อีก" นี่มันหมายถึงเรื่องอะไรน่ะ... ...เรื่องอะไรก็ช่างเถอะ, ว่าแต่เธอจะจัดการเรื่องนี้ให้เหรอ ? ท่าทางจะรู้เรื่องใต้พิภพดีทีเดียวด้วยสิ』
  ยูคาริ 『ไม่, พวกเราจะไม่เคลื่อนไหว, ที่จะดำลงไปใต้ดินน่ะ มีแต่มนุษย์เท่านั้น
       เพราะบางที นี่อาจจะเป็นกับดักสำหรับล่อพวกเราลงไป... ...ก็เป็นได้』

ยูคาริกล่าวเช่นนั้นแล้วให้สัญญาเฉพาะเรื่องที่จะส่งพวกเรย์มุลงไปเท่านั้น, ส่วนพวกโยวไคดูเหมือนจะให้รับหน้าที่ Support จากบนพื้นพิภพแทน



――เหล่าโยวไคที่ถูกผนึกตื่นขึ้นพร้อมกับน้ำพุร้อนที่เกรี้ยวกราด
  ความทรงจำแห่งปฐพีค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นรูปธรรม, เกนโซวเคียวคงกำลังย้อนไปสู่ยุคประวัติศาสตร์เก่าในไม่ช้า

  เหล่าโยวไคใต้พิภพล้วนมีความสามารถที่น่ารังเกียจ จึงถูกผลักไสไปอยู่ใต้พิภพ
  การที่โยวไคเหล่านั้นหลุดออกมาจึงไม่ใช่เรื่องน่ายินดี ไม่ว่าจะสำหรับมนุษย์หรือแม้แต่โยวไคก็ตาม

  หิมะส่องแสงอย่างแผ่วเบา
  ราชวังห้อมล้อมด้วยสีสันงดงาม

  เธออยู่ ณ ที่แห่งนั้น

--------------------------------------------------------------------------------



Tips :
 - ออนเซน คือ บ่อน้ำแร่ร้อน ที่เกิดจากน้ำพุร้อนที่ผุด หรือปะทุขึ้นมา แต่ก็มีก๊าซกำมะถันที่เป็นอันตรายแถมมาด้วย
 - ผีหวงที่ เป็นวิญญาณคนตายที่มีความผูกพันกับพื้นที่บริเวณนั้น จึงสิงสู่อาศัยอยู่ในดิน


.........................................................................................................................................................................................