東方文花帖 ～ Bohemian Archive in Japanese Red.
โทวโฮวบุนคะโฉว (บันทึกอักขระบุปผาแห่งตะวันออก) ～ บทความแหกกฎในสมุดญี่ปุ่นปกแดง
.........................................................................................................................................................................................
ฤดูกาลที่ 119 เดือนจันทรคติที่ 8 วันที่ 3
สถานการณ์ปัจจุบันเกี่ยวกับการทารุณกรรมสัตว์ที่กระทำโดยโยวไค
ความน่าสะพรึงกลัวที่เงียบงัน เข้าจู่โจมเกนโซวเคียวที่แสนสงบสุขดั่งบทกวี
เดือน ○ วันที่ ○ เวลาประมาณ 26 นาฬิกา จู่ๆก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของสุนัขจิ้งจอกอยู่ไม่ไกลนัก
เนื่องจากเป็นเรื่องที่ผิดปกติ จึงรีบเช็ดตาให้หายง่วงแล้วมุ่งหน้าไปยังที่เกิดเหตุทันที
เมื่อไปถึงก็พบว่า มีสุนัขจิ้งจอกหนึ่งตัวหมอบกระแตอยู่ใต้บั้นท้ายของโยวไคตนหนึ่ง
ฉันจึงกลายเป็นพยานรู้เห็นสถานที่ก่อเหตุทารุณกรรมสัตว์อันแสนสะเทือนขวัญเข้าโดยบังเอิญ
เป็นคดีที่ทำร้ายจิตใจของฉันอย่างมาก เพราะตัวฉันเองก็เป็นเทนกุอีกา
คนร้ายที่ก่อเหตุทารุณกรรมสัตว์คือ ยาคุโมะ ยูคาริ (โยวไค)
โยวไคที่มีเพียงหนึ่งตนในหนึ่งเผ่า ไม่อาจเห็นเผ่านี้ได้ที่ไหนอีก
แหล่งที่มาก็ไม่ชัดเจน ชอบผลุบโผล่ไปมาไร้ร่องรอย และไม่ทราบแน่ชัดว่าร่างจริงคืออะไร
เธอมักจะแต่งตัวหรูหรา พร้อมด้วยรอยยิ้มที่ทำให้เรารู้สึกไม่ดีอยู่เสมอ ทุกครั้งที่เจอเธอจึงรู้สึกเหมือนถูกข่มเล็กน้อย
คนร้ายได้กล่าวถึงความจริงเกี่ยวกับการทารุณกรรมสัตว์ดังนี้
「ทารุณกรรมสัตว์ ? ตายจริง ฉันไปทำแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กันน่ะ ? เมื่อกี้ ฉันเหยียบย่ำรังแกสุนัขจิ้งจอกงั้นเหรอ ?
อ๋อ หมายถึง รัน ตัวนี้สินะ
นี่ไม่ใช่การทารุณกรรมสัตว์หรอกนะ ก็แค่อบรมสั่งสอนนิดหน่อยเท่านั้นเอง
และถึงจะเห็นรันเป็นสุนัขจิ้งจอกอย่างนี้ก็เถอะนะ แต่ที่จริงเธอเป็นภูตรับใช้ต่างหากล่ะ
ไม่ใช่สัตว์นะ」
คำพูดของคนร้ายวกวนไปมายากที่คนธรรมดาจะเข้าใจ ฉันจึงทำการตีความสรุปเพื่อให้สามารถเข้าใจได้ง่ายขึ้น
คำชี้แจงของคนร้ายเป็นดังต่อไปนี้
สุนัขจิ้งจอกชื่อ รัน ที่ถูกรังแกนั้นไม่ใช่สัตว์ แต่เป็นภูตรับใช้
ภูตรับใช้ไม่ใช่สัตว์ เป็นเพียงสิ่งของเครื่องใช้เท่านั้น และยิ่งใช้บ่อยๆจนคุ้นเคยก็แสดงว่ายิ่งรักมาก
ดังนั้นจึงหยิบมาใช้บ่อยๆ
แต่ทว่า แค่ทะนุถนอมเอ็นดูนั้นไม่ใช่ความรักที่แท้จริง จึงใช้ร่มของตัวเองซึ่งอ้างว่าเป็นรูปธรรมของความรัก ฟาดป้าบป้าบใส่ศีรษะของสุนัขจิ้งจอก
「เข้าใจมั้ย ? ภูตรับใช้น่ะ ทำเฉพาะเรื่องที่ถูกกำหนดให้ทำก็พอ
วันนี้เธอไปสู้กับมนุษย์ตามอำเภอใจมาใช่มั้ย ? ฉันเคยสั่งไปอย่างนั้นรึไง
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นตรงหน้า หรือมีอันตรายสักเพียงไหนเข้ามาใกล้ตัว เธอแค่ขยับตัวตามที่ฉันบอกก็พอแล้ว
ที่สอนไปเนี่ยเพื่อเธอคนเดียวล้วนๆเลยนะ」
คนร้ายกล่าวอย่างไร้เหตุผลยิ่งขึ้น และพยายามเปลี่ยนแปลงการทารุณกรรมให้กลายเป็นเรื่องถูกต้อง
ด้วยเพราะฉันเองก็มีร่างครึ่งหนึ่งเป็นสัตว์ จึงคิดว่านับจากนี้ไปก็จะติดตามคดีนี้จนถึงที่สุด
(ชาเมย์มารุ อายะ)
Tips :
- 26 นาฬิกา ของวันนี้ หมายถึง 2 นาฬิกาของวันถัดไปนั่นเอง ชาวญี่ปุ่นเรียกเช่นนี้เพื่อให้เข้าใจได้ง่ายว่าหมายถึงกลางคืนของวันไหนกันแน่
- จากบทความนี้อาจสังเกตได้ว่า อายะได้ยินเสียงร้องของรันเป็นเสียงจิ้งจอก และมองว่ารันเป็นจิ้งจอก และไม่ลืมย้อนมองตัวเองว่าครึ่งหนึ่งเป็นอีกา
แม้เป็นโยวไค แต่มีสำนึกรู้ว่าตัวเองมีต้นกำเนิดจากอะไร ค่อนข้างสูงทีเดียว ดูเหมือนจะมองข้ามรูปลักษณ์ที่เหมือนมนุษย์ไปที่ร่างจริงเลยมากกว่า
(และคงเพราะอย่างนั้น ยูคาริที่ไม่ทราบร่างจริงแน่ชัด จึงเป็นโยวไคที่น่าสะพรึง แม้แต่ในหมู่โยวไคด้วยกัน)
- การที่อายะ "นอนอยู่" แล้วได้ยินเสียงของรันใกล้ๆ อาจตีความได้สองอย่างคือ
ยูคาริสั่งสอนรัน ณ ที่ไหนสักแห่ง ซึ่งอายะนอนอยู่ใกล้ๆนั้น อาจเป็นบ้านของอายะ ? หรือต้นไม้ต้นไหนสักต้นหนึ่ง ?
หรือบางที อายะอาจจะมานอนอยู่ที่ไหนสักแห่งซึ่งอยู่ใกล้ๆบ้านของยูคาริ
แม้จะไม่อาจสรุปได้ แต่ก็น่าคิดเหมือนกันว่า ปกติแล้วอายะเธอนอนอยู่ที่ไหนยังไงกันแน่ ? รวมทั้งพวกโยวไคตนอื่นๆด้วย
- ไอ (愛) ที่แปลว่าความรักที่ยูคาริพูดในบทความนี้ พ้องเสียงกับคำว่า ไอ (藍) ซึ่งอ่านได้อีกอย่างว่า รัน (ซึ่ง 藍 ก็คือชื่อของ ยาคุโมะ รัน นั่นแล)
.........................................................................................................................................................................................
สวรผัสสะมายา
夜のデンデラ野を逝く
โยรุโนะเดนเดระโนะโอะยุคุ (ย่ำผ่านทุ่งเดนเดระยามราตรี)
(เพลงจาก 『蓮台野夜行 ～ Ghostly Field Club』)
เพลงที่เขียนขึ้นด้วยอิมเมจที่ว่า จากเพลงที่น่าสยดสยองค่อยๆกลายเป็นเพลงที่ห้าวหาญ
อิมเมจของการไปทดสอบความกล้าที่สุสานในเวลากลางคืนอะไรแบบนั้นน่ะครับ
แต่ทว่าการทดสอบความกล้าในครั้งนั้นไม่ใช่การทดสอบความกล้าธรรมดา
มันเป็นการทดสอบความกล้าของคนที่คิดจะแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมกับโลกวิญญาณอย่างจริงจังครับ
พูดไปแล้วก็คงคล้ายกับพวกร่างทรง... ...
เมื่อได้ฟังเพลงนี้ คงได้เห็นภาพหลอนของสาวน้อยปริศนาที่ร่ายรำอยู่ในสุสานซึ่งไร้หินสุสาน ด้วยเพราะประทับใจในท่อนฮุคที่น่ารักมากกว่าห้าวหาญเป็นแน่
พอคิดเช่นนั้นแล้ว เสียงวิญญาณ(ตั้งชื่อตามใจข้าพเจ้าเอง)ตรงท่อนอินโทรก็ฟังแล้วรู้สึกว่าน่ารักขึ้นมาทันที
ถึงจะเป็นเสียงวิญญาณที่ขึ้นชื่ออย่าง ฟิ้ว แหมะแหมะ ก็เถอะ แต่ในอิมเมจของข้าพเจ้ามันให้ความรู้สึกแบบนี้น่ะครับ
เสียงของวิญญาณมันต้องรู้สึกเหมือนแว่วเข้ามาในหัวโดยตรงสิ
Tips :
- ทุ่งเดนเดระ เป็นชื่อของเนินที่อยู่ทางใต้ของบ้านเกิดของ ซาซาคิ คิเซน นักเล่านิทานโทโนะ อันเป็นเรื่องเล่าเกี่ยวกับโยวไคญี่ปุ่นมากมาย
ทุ่งนี้อยู่ในหมู่บ้านทสึฉิบุฉิ อำเภอโทโนะ ซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันออกของจังหวัดอิวาเทะ
ในนิทานโทโนะซึ่งมีมากมายหลายบท มีอยู่ 3 บทที่ได้กล่าวถึงทุ่งเดนเดระ คือ
1. เคยเกิดเหตุเพลิงไหม้ศาลสิบกษัตริย์ รูปปั้นสิบกษัตริย์จึงได้อาศัยกิ่งไม้เพื่อหนีไฟ แต่ไฟแรงมากจึงโดนเผาไปเล็กน้อย
2. ทุ่งเดนเดระจะส่งลางบอกเหตุล่วงหน้าว่าจะมีคนตายในหมู่บ้าน
ถ้ามีเสียงจูงม้าในตอนกลางคืนแสดงว่าผู้ที่จะตายนั้นเป็นชาย แต่ถ้าเป็นเสียงพูดคุย ร้องเพลง หรือตำครก แสดงว่าผู้ที่จะตายนั้นเป็นหญิง
3. เป็นสถานที่ที่มีการนำคนชราที่อายุครบ 60 ปีมาทอดทิ้ง เชื่อกันว่าพวกเค้าได้บรรลุสัจธรรมตามวิถีแห่งเซน จึงปักเสาไม้เอาไว้ในทุ่งเพื่อเป็นสัญลักษณ์
โดยในเรื่องที่สามนี้ (บทที่ 111) นิทานโทโนะได้เรียกทุ่งเดนเดระโดยอ้อมว่า ทุ่งเรนได (ทุ่งปัทมาสน์) (ทุ่งฐานบัว) ซึ่งก็คือชื่อของอัลบั้มเพลงนี้นั่นเอง
- ปัทมาสน์ (ฐานบัว) หมายถึง ฐานที่ใช้รองรับพระพุทธรูป ซึ่งมีรูปร่างเป็นบัวคว่ำหรือบัวหงาย
.........................................................................................................................................................................................
ยูคาริ 「หื---ม
แล้วไง ?」
อายะ 「ทารุณกรรมสัตว์เนี่ยอภัยให้ไม่ได้นะคะ」
ยูคาริ 「อย่างการทารุณกรรมสัตว์เดรัจฉานน่ะ ฉันไม่ทำหรอกนะ
เธอเป็นคนเขียนบทความนี่ใช่มั้ยล่ะ ? ถ้าอย่างนั้นก็น่าจะเข้าใจไม่ใช่เหรอ」
อายะ 「ฉันไม่เข้าใจเรื่องที่คุณพูดค่ะ
การกระทำที่ฉันเห็นมันเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้ นอกจากการทารุณกรรมสัตว์ค่ะ」
ยูคาริ 「ที่เค้าพูดกันว่า มองทุกอย่างเพียงด้านเดียว น่ะ หมายถึงการขาดแคลนพลังในการจินตนาการและพลังการคิดวิเคราะห์นะ
เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว แม้มีคำตอบอยู่เบื้องหน้าก็ไม่อาจมองทะลุแก่นแท้ได้
นั่นเป็นเพราะว่าเธอมองเห็นแต่ด้านหลังของคำตอบนั่นเอง
อันที่จริงเธอก็ทำหน้าที่นักข่าวได้ดีแล้วล่ะนะ」
อายะ 「ถึงฉันจะไม่เข้าใจสิ่งที่คุณพูด แต่ถ้าได้เห็นความจริงก็เข้าใจค่ะ
เพราะว่าฉันรายงานแต่ความจริงเท่านั้นค่ะ」
ยูคาริ 「เห็นแต่มองไม่ออก ก็ไม่มีทางเข้าใจความจริงหรอกนะ
เช่นนี้แล้วหนังสือพิมพ์ก็กลายเป็นของไม่สมบูรณ์แบบอยู่อย่างนั้นล่ะ」
อายะ 「『หนังสือพิมพ์บุนบุนมารุ』 ไม่ใช่ของครึ่งๆกลางๆไม่สมบูรณ์แบบนะคะ !」
ยูคาริ 「เรื่องนั้นจะยังไงก็ช่าง เพื่อรักษาเกียรติของรัน ฉันจะอธิบายให้ฟังอีกครั้งละกันนะ
นั่นน่ะเป็นการสอนไม่ใช่การทารุณกรรม
รันเป็นภูตรับใช้ ดังนั้นถ้าไม่ทำตามที่ฉันกำหนดไว้ก็จะแสดงพลังออกมาได้ไม่เต็มที่
ทั้งที่เป็นอย่างนั้นแต่กลับฝ่าฝืนคำสั่งไปสู้กับมนุษย์เสียนี่ ? เพราะงั้นเลยต้องดุด่าสักหน่อย」
อายะ 「... ...ไม่สู้ก็จะเป็นอันตรายไม่ใช่เหรอคะ ?」
ยูคาริ 「อื~ม
เป็นอันตรายเพราะเข้าไปสู้นะ
เข้าใจรึเปล่า ? รันไม่ใช่สุนัขจิ้งจอกแต่เป็นภูตรับใช้ต่างหาก」
อายะ 「ไม่เข้าใจตรงนั้นนั่นแหละค่ะ
มันต่างกันยังไงเหรอคะ ?」
ยูคาริ 「ภูตรับใช้นั้นสามารถดึงพลังที่เทียบเท่ากับฉันออกมาได้ โดยการทำตามสิ่งที่ฉันกำหนด
ดังนั้นแค่เพียงทำตามคำสั่งของฉันให้ลุล่วงไปได้ ก็จะไม่มีวันแพ้พ่ายอย่างแน่นอน
แต่หากทำอะไรตามอำเภอใจก็จะอ่อนแอลงจนเทียบไม่ได้กับพลังอันนั้น
คนที่ต่อสู้ด้วยสภาพแบบนั้นมีแต่คนโง่เท่านั้น」
อายะ 「แล้วถ้าเธอเข้าไปต่อสู้เพราะคิดว่าต่อให้อยู่ในสภาพนั้นก็ชนะล่ะคะ ?」
ยูคาริ 「ทั้งๆที่มีวิธีชนะที่แน่นอนกว่า ยังจะอุตส่าห์เลือกใช้วิธีที่อันตรายอย่างนั้นเหรอ ?
แบบนั้นรันก็จะตกอยู่ในอันตรายไม่ใช่รึ
เพราะฉะนั้นเลยต้องสั่งสอนให้เข้มงวดสักหน่อย เพื่อตัวของรันเองด้วยน่ะนะ」
อายะ 「... ...」
ยูคาริ 「ที่สำคัญ รู้สึกว่าบางครั้งรันเองก็จะหลงลืมไปว่าตัวเองเป็นภูตรับใช้น่ะนะ
แต่ว่านั่นน่ะเป็นเรื่องที่อันตรายมากเลยล่ะ
ถ้าหากไม่รู้ซึ้งถึงแก่นแท้ของตนเองล่ะก็ พลังของรันก็จะมุ่งหน้าไปทางวันมะรืนได้ง่าย
ถึงแม้ว่าในระหว่างที่ฉันหลับจะปล่อยรันทิ้งไว้อย่างนั้นก็เถอะ
และดูเหมือนจะไม่มีท่าทีว่าจะลืมว่าใครเป็นเจ้านายกันแน่ก็เถอะ」
อายะ 「แบบนั้นมันก็แค่เพราะหวาดกลัวว่าจะโดนทำทารุณกรรมเท่านั้นเองนี่คะ ?」
ยูคาริ 「ความแตกต่างของพลังที่แท้จริงน่ะ
รองมาก็คุณธรรม」
อายะ 「ต่อให้พูดเอาแต่เรื่องดีๆเข้าตัวแบบนั้น ฉันก็ไม่ถูกหลอกหรอกค่ะ」
ยูคาริ 「พลังในการเข้าใจก็ไม่มีสินะ」
อายะ 「แค่ระบายความขุ่นเคืองเท่านั้นแหละค่ะ
ต่อให้มีเหตุผลยังไงก็ตาม การทารุณกรรมสัตว์ก็อภัยให้ไม่ได้ค่ะ」
ยูคาริ 「แหมแหม เธอนี่ก็น่ารักดีนะ」
อายะ 「ว... ว่าไงนะ」
ยูคาริ 「ถ้าหากไม่สามารถเข้าใจได้ล่ะก็ เธอก็ลองดูมั้ย ? มาเป็นภูตรับใช้ของฉัน
ถ้าทำอย่างนั้นล่ะก็ ฉันคิดว่าแม้แต่เธอเองก็คงสามารถเข้าใจได้นะ」
อายะ 「ต่อต้านการทารุณกรรมสัตว์ค่ะ !」
Tips :
- มุ่งหน้าไปทางวันมะรืน มีความหมายเช่นเดียวกับ ถอยหลังลงคลอง ครับ
- ตามปกติแล้ว ภูตรับใช้จะถูกเก็บไว้ในสภาพหนึ่งๆ เช่น ยันต์ แต่รันนั้นยังไม่ปรากฏว่าเคยถูกเก็บลงในวัตถุใดๆเลย (เชนเองก็เช่นกัน)
- เป็นบทความที่ขยายความที่เคยอธิบายไว้ในภาค 7 ซึ่งจากตรงนี้เองจะสามารถเข้าใจได้ง่ายขึ้นว่า ทำไมเชนถึงอ่อนแอในด่านสอง แต่แกร่งขึ้นใน EX
 |
ยาคุโมะ ยูคาริ โยวไคที่อาศัยอยู่ในเกนโซวเคียวมาตั้งแต่โบราณกาล มีความสามารถในการควบคุมเขตแดน เธอเป็นเพื่อนกับยูยูโกะมาช้านาน ยูยูโกะจึงสามารถไหว้วานให้ยูคาริช่วยทำธุระตามที่ขอได้ ถึงเวลากลางวันจะเอาแต่นอนอย่างเดียว แต่ก็เป็นโยวไคที่มีพลังกล้าแข็งยิ่ง ผลงานการแสดง : 『東方妖々夢』 『東方萃夢想』 『東方永夜抄』 |
.........................................................................................................................................................................................
กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้
