SoP - NewsBB-Kisume-Yukari


東方求聞口授 ~ Symposium of Post-mysticism.
โทวโฮวกุมอนคุจุ (ใคร่รู้คำสอนแห่งตะวันออก) ~ งานประชุมสัมมนาแห่งยุคหลังความเชื่อทางศาสนา


.........................................................................................................................................................................................

หนังสือพิมพ์บุนบุนมารุ
ฤดูกาลที่ 98 เดือนจันทรคติที่ 3 วันที่ 2

พบโครงกระดูกจากบ่อน้ำที่แห้งเหือด
แต่ว่าตัวจริงของมันคือ !?

แว่วเสียงกรีดร้องในหมู่บ้านมนุษย์แห่งเกนโซวเคียวที่หิมะเริ่มละลายแล้วแต่ยังหนาวเหน็บอยู่
เกนโซวเคียวยังคงสงบสุขเช่นทุกวันที่ผ่านมา แต่วันนี้มีอะไรบางอย่างผิดปกติไปเล็กน้อย

พวกเด็กๆไปเล่นกันตรงบ่อน้ำที่แห้งเหือดจนไม่ได้ใช้งานแล้ว และพบกับศพที่เหลือแต่โครงกระดูกเข้า
ปัจจุบันบ่อน้ำดังกล่าวถูกห้ามมิให้เข้าใกล้แล้ว

ทำไมถึงเจองั้นหรือ
เล่ากันว่าโยวไคผีถังตกโผล่ออกมาจากข้างในแล้วถามว่า 「ศพที่เธอทำตกลงมาใช่ศพนี้รึเปล่า ?」
จากนั้นก็หัวเราะเคี้ยกเคี้ยกอย่างน่ารังเกียจพลางขว้างโครงกระดูกออกมา
มนุษย์ในเกนโซวเคียวทุกคนล้วนถูกควบคุมดูแลอย่างดี ปัจจุบันจึงไม่มีผู้หายสาบสูญ
ด้วยเหตุนี้จึงไม่ทราบเลยว่านั่นเป็นกระดูกของใคร

ปัญหาอีกอย่างก็คือ หากวางกระดูกทิ้งไว้เพื่อรอฝังลงดินที่เนินไร้ญาติ มันจะหายไปในไม่ช้า
แบบนี้อย่าว่าแต่สืบหาว่าเป็นกระดูกของใครเลย พาลจะไม่รู้เอาเสียด้วยซ้ำว่าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

คุณยาคุโมะ ยูคาริ ผู้เชี่ยวชาญด้านโยวไคกล่าวไว้เช่นนี้

「อืม--- บางทีคงเป็นฝีมือของโยวไคใต้พิภพน่ะ
 พลังของเจ้าพวกนั้นมาจากพลังงานด้านลบของมนุษย์
 เพราะงั้นเลยอยากแกล้งมนุษย์ที่สงบสุขจนเคยตัวให้รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาล่ะมั้งน้า」

โยวไคใต้พิภพทำสัญญากับพื้นพิภพเอาไว้ว่าจะไม่ก้าวก่ายกันและกัน
ถ้าหากนี่เป็นฝีมือของโยวไคใต้พิภพจริงๆ คงกลายเป็นสถานการณ์ที่ยุ่งยากขึ้นมาแน่ๆ
พวกเราเหล่าเทนกุเองก็อยากหลีกเลี่ยงการมีเรื่องกับใต้พิภพเช่นกัน

「แต่ว่านะ กระดูกที่เป็นต้นเรื่องมันไม่เหลืออยู่เลยนี่นา อาจจะแค่มองผิดไปก็ได้นะ
 ไม่สิ เป็นแค่การมองผิดไปนั่นแหละ แน่ๆเลย」

สรุปว่ามองผิดจากเศษไม้ที่มีสีขาวเป็นโครงกระดูก เรื่องจึงสงบลง
ที่หมู่บ้านมนุษย์เองก็ไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก

เวลาต่อมา ได้รับการยืนยันว่าบ่อน้ำแห้งเหือดถูกกลบฝังไปแล้วเรียบร้อย
ไม่รู้ว่าเป็นฝีมือของใคร แต่ในเมื่อไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นก็ถือว่าไม่มีปัญหา

(ชาเมย์มารุ อายะ)



.........................................................................................................................................................................................

กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้