東方文花帖 ～ Bohemian Archive in Japanese Red.
โทวโฮวบุนคะโฉว (บันทึกอักขระบุปผาแห่งตะวันออก) ～ บทความแหกกฎในสมุดญี่ปุ่นปกแดง
.........................................................................................................................................................................................
ฤดูกาลที่ 119 เดือนจันทรคติที่ 5 วันที่ 3
กลีบดอกไม้ปริศนาใต้ต้นซากุระ
ฝีมือของลัทธิใหม่อย่างนั้นหรือ ?
เดือน ◯ วันที่ ◯ เวลาประมาณ 16 นาฬิกา จากข้อมูลของผู้อาศัยในเกนโซวเคียว ทำให้พบกลีบดอกซากุระถูกโปรยหว่านตามใต้ต้นซากุระที่ยังไม่บาน
ซากุระยังไม่น่าจะร่วงโรยเพราะยังไม่บาน อีกทั้งเมื่อตรวจสอบดูดีๆก็พบว่า เป็นซากุระชนิดที่ไม่มีในเกนโซวเคียว
ด้วยความสงสัย จึงเฝ้าดูบริเวณใต้ต้นไม้นั้น จวบจนวันที่สามจึงได้พบกับคนที่ดูท่าว่าจะเป็นผู้ต้องสงสัยในที่สุด
ผู้ต้องสงสัยคือ คุณหนูแห่งโลกวิญญาณ, ไซเกียวจิ ยูยูโกะ (ผี)
ตอนที่พบเธอนั้น เธอกำลังเดินมาโดยมีคนรับใช้คอยติดตามมาด้วย
ผู้ติดตามของเธอเดินถือตะกร้าใบใหญ่ที่ใส่กลีบดอกซากุระจำนวนมากเอาไว้ ทำให้เชื่อได้ว่ามีความเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ในครั้งนี้
ผู้ต้องสงสัยได้กล่าวดังนี้
「ถามว่า ทำอะไรอยู่ ? งั้นหรือ
ก็อย่างที่เห็นนั่นล่ะ... กำลังตระเวนไปทั่วๆเพื่อคืนฤดูใบไม้ผลิให้แก่เกนโซวเคียวไงล่ะ
เมื่อหว่านกลีบดอกซากุระนี้ลงไป ไม่นานซากุระที่อยู่ตรงหน้าก็จะเบ่งบานออกมา」
นอกจากนี้ เมื่อถามว่า กลีบดอกซากุระนั้นเป็นสิ่งพิเศษอะไรกันแน่ ก็ได้คำตอบว่า
「แน่นอน, เป็นกลีบดอกไม้พิเศษจ้ะ
ก็แหม, มันเป็นสิ่งที่ถ้าหากนำไปหว่านแล้วจะทำให้เกนโซวเคียวกลายเป็นฤดูใบไม้ผลินี่นะ」
กล่าวจบ, คนรับใช้ของเธอก็คว้ากลีบดอกไม้จากตะกร้าที่กำลังถืออยู่ แล้วโปรยขึ้นไปข้างบน
แม้ซากุระจะยังไม่เบ่งบาน แต่กลีบดอกไม้ก็ร่ายรำอย่างช้าๆ ราวกับว่าฤดูใบไม้ผลิได้มาเยือนเพียงที่นี่เท่านั้น
ในขณะที่กลีบดอกไม้ร่ายรำร่วงโรย ผู้ต้องสงสัยก็เต้นรำหมุนๆไปพร้อมกัน
เป็นคดีที่ยากแก่การเข้าใจ
กลีบดอกไม้ที่นำมาหว่านก็ไม่ทราบว่านำมาจากที่ใด หรืออาจเป็นของตามธรรมชาติก็เป็นได้ จึงเชื่อว่าไม่มีอันตรายใดๆเป็นพิเศษ
ปีนี้ฤดูใบไม้ผลิมาเยือนช้าผิดจากทุกปี ซากุระก็ยังไม่บาน ผู้อาศัยในเกนโซวเคียวล้วนอดรนทนรอไม่ไหว
ผีผู้ร่าเริงสดใสก็นำฤดูใบไม้ผลิมาให้เรื่อยๆ ดูเธอจะสนุกดี ต่อให้ฤดูใบไม้ผลิที่นำมาให้นี้เป็นของปลอมก็ตาม
ทว่า ถ้ามันเป็นกลีบดอกไม้ตามธรรมชาติแล้วเธอไปได้มาอย่างไรกันล่ะ แล้วนี่มันเป็นกลีบดอกซากุระจากที่ไหนกัน และมันเป็นซากุระชนิดใดกันแน่
เหล่านี้ล้วนยังคงเป็นปริศนาอยู่
(ชาเมย์มารุ อายะ)
 |
ตามอ่านในฉบับ |
.........................................................................................................................................................................................
ยูยูโกะ 「ตายจริง ผีในบทความนี้ทำได้วิเศษไปเลยนะ」
อายะ 「อย่าพูดเองเออเองแบบนั้นสิคะ」
ยูยูโกะ 「อ๋า... ผีในบทความนี่ฉันเองเหรอ ?
ฉันแค่เอาฤดูใบไม้ผลิไปคืนเท่านั้นเอง
และอันที่จริง หลังจากนั้นไม่นาน ซากุระก็บาน จริงมั้ย ?」
อายะ 「พูดว่า คืน นี่เหมือนกับว่าเคยขอยืมไปเลยนะคะ」
ยูยูโกะ 「เคยยืมไปจ้ะ... จากมิโกะนั่น」
อายะ 「มิโกะ ? ทำไมมิโกะถึงมาถึงที่นี่ได้ล่ะคะ
อ๊ะ... ดูเหมือนจะออกนอกเรื่องอีกแล้ว... ...」
ยูยูโกะ 「ถ้าสนใจล่ะก็ จะเก็บข้อมูลไปก็ได้นะ ?
จนกว่าจะเลิกสนใจไปเลย, เนอะー」
อายะ 「ไม่ค่ะ พอแล้วล่ะค่ะ」
ยูยูโกะ 「แต่ว่าความสดใหม่ของเนื้อหา คือ ชีวิตของหนังสือพิมพ์... ไม่ใช่เหรอ ?
เรื่องนั้นมันเก่าน่าดูเลยนะจ๊ะ」
อายะ 「ถึงจะเก่า แต่สิ่งที่น่าสนใจก็ยังน่าสนใจอยู่ดีค่ะ
ไม่อย่างนั้นแล้วอาจจะเผลอมองข้ามความจริงบางอย่างไปก็ได้นะคะ」
ยูยูโกะ 「ถ้าเช่นนั้น ก็อาจไม่ทันสังเกตสิ่งที่น่าสนใจใหม่ๆได้นะ」
อายะ 「เรียนรู้จากอดีตไงคะ
เมื่อถามถึงสิ่งเก่าก็จะได้รู้สิ่งใหม่ค่ะ」
ยูยูโกะ 「ใครเก่าจ๊ะ」
อายะ 「ไม่มีใครบอกว่าเป็นคุณสักหน่อยค่ะ」
ยูยูโกะ 「เสียมารยาทจริงน้า...
ทั้งๆที่ฉันเป็นวิญญาณที่มีชีวิตชีวาแท้ๆ」
อายะ 「กลับมาเข้าเรื่องดีกว่าค่ะ... ...ทำไมถึงเอาดอกซากุระไปโปรยล่ะคะ ?
ฉันอยากรู้ความจริงค่ะ」
ยูยูโกะ 「ใช่แล้ว ความจริงคือสิ่งที่น่าสนใจที่สุด
หากแต่ความน่าสนใจนั้นต่างกันไปตามแต่ละผู้แต่ละคน... ...ทำให้ความจริงยิ่งถูกมองต่างออกไปเช่นกัน
ยกตัวอย่างเช่นมันจูวสองลูกนี้... ...」
อายะ 「โอ๊ะ พาออกนอกเรื่องอีกแล้วนะคะ
ตอนนี้กำลังถามถึงเรื่องราวที่เกี่ยวกับความจริงของบทความนี้ค่ะ」
ยูยูโกะ 「ใจร้อนจริงน้า...
เรื่องของเมื่อปีที่แล้วน่ะมันเก่าเกินไป ฉันจำไม่ได้แล้วล่ะ」
อายะ 「ไม่ใช่ว่าเมื่อกี้พูดอะไรออกมาเหรอคะ ?」
ยูยูโกะ 「เรื่องราวที่ว่า ต้นไม้ที่แห้งตายจนดอกไม้ไม่บานมานานหลายปี ถูกโปรยใส่ด้วยขี้เถ้าเวทมนตร์แล้วดอกไม้บานออกมาน่ะ รู้จักมั้ย ?」
อายะ 「ตาแก่ดอกไม้บานสินะคะ ?」
ยูยูโกะ 「เสียมารยาทนะ
ฉันไม่ได้มีอายุมากขนาดนั้นสักหน่อย」
อายะ 「ไม่ค่ะ ไม่มีใครบอกว่าเป็นคุณนี่ค่ะ」
ยูยูโกะ 「สิ่งที่ถูกหว่านในครั้งนั้นคือกลีบดอกไม้เวทมนตร์ที่บรรจุอยู่ในตะกร้าแห่งความรัก」
อายะ 「ไม่ใช่ขี้เถ้าสินะคะ」
ยูยูโกะ 「เป็นขี้เถ้าหรอกเหรอ ?」
อายะ 「หรือว่า... ที่ซากุระในตอนนั้นมันบานออกมาก็เป็นเพราะกลีบดอกไม้ที่คุณเอาไปโปรยเหมือนกัน ?」
ยูยูโกะ 「ฉันแค่เอาฤดูใบไม้ผลิที่ยืมมาจากมิโกะไปคืนหลายๆเท่าเท่านั้นเอง
การคืนของที่ยืมมามันเป็นเรื่องธรรมดา จริงมั้ย ?」
อายะ 「... ...แต่แรกเริ่มเดิมที ไปเอากลีบดอกซากุระพวกนั้นมาจากไหนเหรอคะ ?
ตอนนั้นไม่ว่าซากุระของที่ไหนก็ยังไม่บานเลยนะคะ ?」
ยูยูโกะ 「หลังจากนั้นซากุระของเกนโซวเคียวก็บานออกมานี่นะ
ฉันแค่ขอยืมฤดูใบไม้ผลินั้นไปใช้ก่อนน่ะ
กลีบดอกไม้ก็มาจากส่วนที่ยืมไปใช้ก่อนนั่นล่ะ
เพราะงั้นก็เลยต้องเอามาคืนไงล่ะ
จะว่าไป... เธอไม่กินมันจูวลูกนี้เหรอ ?」
อายะ 「โธ่ ! อย่างนี้มันไม่เป็นบทความแล้วค่ะ
ได้โปรดจบเรื่องที่พูดไปแล้วไม่เห็นจะเข้าใจแต่เพียงเท่านี้เถอะค่ะ !」
Tips :
- ตาแก่ดอกไม้บาน เป็นตำนานเก่าแก่เล่าขานกันมาตั้งแต่ยุคมุโรมาฉิ (1336-1573) จนถึงยุคเอโดะและปัจจุบัน
และยูยูโกะก็อยู่มาตั้งแต่เมื่อพันปีก่อน นานยิ่งกว่ายุคมุโรมาฉิเสียอีก จึงไม่น่าแปลกใจนักถ้ายูยูโกะจะเกี่ยวข้องกับตำนานนั้น
 |
ไซเกียวจิ ยูยูโกะ เจ้าหญิงผี ผู้มีความสามารถควบคุมความตาย สั่งการให้โยวมุผู้เป็นคนทำสวน ออกไปรวบรวมฤดูใบไม้ผลิ เพื่อปลดผนึกโยวไคซาคุระ 「ไซเกียวอายาคาชิ」 ลักษณะนิสัย บริสุทธิ์ไร้เดียงสา ผลงานการแสดง : 『東方妖々夢』 『東方萃夢想』 『東方永夜抄』 |
.........................................................................................................................................................................................
กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้
