東方文花帖 ～ Bohemian Archive in Japanese Red.
โทวโฮวบุนคะโฉว (บันทึกอักขระบุปผาแห่งตะวันออก) ～ บทความแหกกฎในสมุดญี่ปุ่นปกแดง
.........................................................................................................................................................................................
ฤดูกาลที่ 120 เดือนจันทรคติที่ 5 วันที่ 1
ประสบความสำเร็จในการคำนวณความกว้างของแม่น้ำซันสึ
ในขณะที่จอมเวทคณิตศาสตร์หาอะไรทำฆ่าเวลา... ...
เดือน ○ วันที่ ○ จอมเวทคณิตศาสตร์สร้างความตื่นตะลึงแก่ผู้เกี่ยวข้อง ด้วยการคำนวณความกว้างของแม่น้ำซันสึ
หากกล่าวถึงแม่น้ำซันสึ ย่อมหมายถึงแม่น้ำที่ไหลอยู่ระหว่างโลกนี้กับโลกโน้น
แม่น้ำสายนี้เป็นที่เลื่องชื่อลือชา เพราะว่าไม่มีความกว้างที่แน่นอน หากแต่เปลี่ยนแปลงความกว้างได้อย่างสุดขั้วด้วยปัจจัยบางอย่าง
ด้วยเหตุนี้จึงไม่สามารถวัดความกว้างของแม่น้ำได้
จอมเวทคณิตศาสตร์ผู้ประสบความสำเร็จในครั้งนี้คือ ยาคุโมะ รัน (ภูตรับใช้)
ปกติก็เป็นคนที่เก่งคณิตศาสตร์อย่างมากอยู่แล้ว แม้แต่สูตรคำนวณที่ซับซ้อนเธอก็สามารถหาคำตอบได้ในพริบตา ทำให้ผู้คนรอบข้างต้องตกตะลึง
ครั้นเมื่อถามว่า เหตุใดในครั้งนี้จึงคิดจะคำนวณความกว้างของแม่น้ำซันสึ ก็ได้รับคำตอบที่แสนเรียบง่ายและคุ้นเคยว่า มันเป็นการฆ่าเวลา
แม้ความกว้างของแม่น้ำซันสึจะเป็นที่กังวลสงสัยของหลายๆคน แต่การจะเข้าใจสูตรคำนวณนี้ได้ จำเป็นต้องมีความรู้เฉพาะทางในระดับหนึ่ง
บทความนี้จึงไม่ขออธิบายรายละเอียดถึงขั้นสูตรสมการ
สำหรับผู้ที่สนใจ ขอแนะนำให้ลองถามจากเจ้าตัวโดยตรง
แต่โดยสรุปแล้วก็จะประมาณนี้
「แม่น้ำซันสึนั้นไม่ใช่แม่น้ำธรรมดา แต่เป็นแม่น้ำที่ไหลผ่านอดีต
ด้วยเหตุนี้เอง ความกว้างของแม่น้ำสายนี้จึงต่างจากความกว้างที่ตาเห็น การคำนวณระยะทางจึงต้องยึดหลักการคิดตามประวัติของผู้ตายเป็นสำคัญ
การข้ามแม่น้ำสายนี้ บางคนก็ว่าจบลงในพริบตา บางคนก็ว่าเวลาผ่านไปเท่าไรก็ข้ามไปไม่ถึงฝั่งเสียที
แม้ว่ามนุษย์จะไม่อาจรู้ถึง Factor ตัวนี้ แต่ว่ากันว่าแท้จริงแล้วมันคือค่าโดยสารข้ามฟากที่จ่ายให้แก่คุณคนพายเรือนั่นเอง
กล่าวคือ ยิ่งจ่ายค่าโดยสารไปมากมายเท่าไร ระยะทางก็ยิ่งสั้นลงเท่านั้น
ดังนั้นจึงวาดออกมาได้เป็นกราฟเส้นโค้งแบบแปรผกผันที่สวยงาม
ยิ่งค่าโดยสารเข้าใกล้ 0 เท่าไร ความกว้างยิ่งเข้าใกล้อนันต์เท่านั้น, ยิ่งค่าโดยสารมากมายเท่าไร ความกว้างยิ่งเข้าใกล้ 0 เท่านั้น」
นอกจากนี้ ทรัพย์สมบัติในโลกโน้นกับทรัพย์สมบัติในโลกนี้ก็ไม่เหมือนกัน เมื่อมนุษย์ตายไปก็ไม่สามารถนำเอาสมบัติจากโลกนี้ติดตัวไปที่โลกโน้นได้
ด้วยเหตุนี้ ปริมาณค่าโดยสารจึงน่าจะขึ้นอยู่กับ Factor อื่นอีก
การคำนวณต่อจากนี้ไปก็มี Factor เกี่ยวกับประวัติของผู้ตายเข้ามาเกี่ยวข้อง และยังต้องแก้สมการอีกนับพัน
ถึงจะกล่าวว่าคำนวณสำเร็จแล้ว แต่ก็ซับซ้อนมากเกินไปจนไม่มีใครที่สามารถพิสูจน์ได้
แม้จะไม่รู้ว่ามันถูกต้องแล้วหรือไม่ แต่อย่างน้อยก็ไม่คิดว่ามันจะนำไปใช้ประโยชน์อะไรได้
(ชาเมย์มารุ อายะ)
Tips :
- ในต้นฉบับใช้คำว่า ความกว้างของแม่น้ำ กับ ความยาว ซึ่งคำว่าความยาวในที่นี้หมายถึงความกว้างของแม่น้ำ จึงขอแปลว่า ความกว้าง
- บทความนี้บอกใบ้ถึงตัวละครใหม่ที่จะปรากฏตัวในภาค 9 ซึ่งกำลังจะวางขายในอีกสามวันหลังจากหนังสือเล่มนี้วางขาย นั่นก็คือ โคมาจิ นั่นเอง
 |
ตามอ่านในฉบับ |
Tips :
- ชินคิโรว คือ ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่ออุณหภูมิในบริเวณหนึ่งๆเพิ่มสูงขึ้นหรือลดต่ำลง จนความหนาแน่นของอากาศเปลี่ยนแปลงไป
ทำให้เกิดการหักเหของแสง และเห็นภาพสะท้อนของสิ่งที่อยู่เบื้องล่าง ไปปรากฏในท้องฟ้า จัดเป็นภาพลวงตาชนิดหนึ่ง
บางทฤษฎีเชื่อกันว่า ต้นกำเนิดของตำนานเกาะลอยฟ้า ลาพิวต้า มาจากปรากฏการณ์อันนี้นี่เอง
- ทรายทอง มีชื่อเรียกอื่นอีกหลายชื่อ เช่น ทรายเหลือง ทรายเอเชีย ฝุ่นเหลือง ลมเหลือง พายุฝุ่นจีน
เป็นปรากฏการณ์ที่มักเกิดขึ้นในเอเชียตะวันออก ช่วงฤดูใบไม้ผลิ สำหรับประเทศญี่ปุ่น จะต้องเผชิญกับทรายทองในช่วงประมาณเดือน 3 ถึงเดือน 5
โดยฝุ่นทรายเหล่านี้ถูกพัดพามาจากทะเลทรายในประเทศมองโกเลีย ประเทศจีนตอนเหนือและประเทศคาซัคสถาน
.........................................................................................................................................................................................
รัน 「มันก็ถูกต้องดีนี่นะ ?」
อายะ 「เอ่อー (ไม่อยากเถียง)
ความสำเร็จที่ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์แบบนี้ไม่เห็นมานานเลยนะคะ」 (เบี่ยงประเด็น)
รัน 「ก็บอกไปแต่แรกแล้วนี่นาว่า แค่ทำฆ่าเวลาเฉยๆ」
อายะ 「ถึงอย่างนั้นก็เถอะ คุณนี่เก่งคณิตศาสตร์จังเลยนะคะ
ฉันไม่เก่งเอาซะเลยล่ะค่ะ」
รัน 「ใช่แล้ว, สมการหลายพันสมการ」
อายะ 「แหงะ」
รัน 「ฉันเป็นคนพิสูจน์เองล่ะ」
อายะ 「อึ๋ยยยย」
รัน 「ฉันเป็นภูตรับใช้ ดังนั้นเรื่องแบบนี้ก็เหมือนของว่างก่อนมื้อเย็นนั่นล่ะ」
อายะ 「... ...ฆ่าเวลาเนี่ย มักจะคิดถึงเรื่องแบบนี้เหรอคะ ?」
รัน 「อื่นๆก็อย่างเช่น
คำนวณปริมาณเมล็ดพืชที่พอเพียงในสภาพที่มีหมอกปกคลุมเกนโซวเคียว, คำนวณระยะเวลาที่ใช้ในการเดินทางไปยังดาวเหนือ」
อายะ 「ว่างเอาการเลยนะคะ」
รัน 「ถ้าเวลาล่ะก็ มีเหลือเฟือเลยล่ะ
เพราะว่าท่านยูคาริเอาแต่นอนน่ะนะ... ...」
อายะ 「ที่พูดว่า ภูตรับใช้ย่อมเก่งทางคณิตศาสตร์ เนี่ยหมายถึง ของพวกนั้น เหรอคะ ?」
รัน 「หากกล่าวถึงคณิตศาสตร์แล้ว สมการก็คือตัวภูตรับใช้นั่นล่ะน้า
สมการที่ไม่กระจัดกระจายแต่ก็ไม่บรรจบ จะก่อให้เกิดรูปธรรมที่มีชีวิตอย่างไม่สิ้นสุด
สมการที่ท่านยูคาริสร้างขึ้นจึงเปลี่ยนพลังของฉันให้เป็นสิ่งที่ไร้เทียมทาน ดังนั้นฉันก็เลยทำตามสมการน่ะ」
อายะ 「เป็นอย่างนั้นเองเหรอคะ
แต่จะให้ทำตามสิ่งที่ถูกกำหนดไปตลอดเนี่ย ฉันคงทำไม่ได้แน่เลยค่ะ เพราะมันอึดอัดเกินไป」
รัน 「ถึงแม้ว่ามันจะทำให้บินได้เร็วกว่าตอนนี้หลายเท่า ? และทำให้ปลดปล่อยพลังได้รุนแรงกว่าตอนนี้หลายเท่า ?」
อายะ 「ถึงจะบินได้เร็ว แต่ถ้าต้องบินไปตามทางที่ถูกกำหนดก็ไม่มีความหมายค่ะ
การได้บินอย่างอิสระจึงจะมีความหมายค่ะ」
รัน 「ถึงแม้ว่ามันจะทำให้หาข่าวเด่นประเด็นร้อนได้มากกว่าเดิมหลายเท่า ?」
อายะ 「งืม」
รัน 「... ...ให้ฉันรับเธอมาเป็นภูตรับใช้ของฉันมั้ยล่ะ ?」
อายะ 「เรื่องนั้นคงต้องขออภัยที่ปฏิเสธค่ะ... ...จะว่าไปแล้ว ตัวคุณก็เป็นภูตรับใช้ไม่ใช่เหรอคะ ?」
รัน 「ถึงฉันจะเป็นภูตรับใช้ แต่ก็สามารถใช้ภูตรับใช้ได้นะ
อันที่จริงก็กำลังควบคุมภูตรับใช้อยู่นะนี่」
อายะ 「น่าทึ่งจริงๆเลยนะค้า」
รัน 「ถ้าไม่อย่างนั้น เธอก็ไม่เข้าใจเหตุผลที่ฉันค้นหาความกว้างของแม่น้ำซันสึ จริงมั้ย ?」
อายะ 「อ้อ อย่างนี้นี่เอง, เพราะใช้ภูตรับใช้ก็เลยเก่งสมการสินะคะ
ถ้างั้นตัวคุณซึ่งกำลังเคลื่อนไหวไปตามสมการ แล้วยังสามารถสร้างสมการใหม่ได้นี่ก็...」
รัน 「ใช่แล้ว」
อายะ 「คิดชิคิ(สูตร)ใหม่ด้วยตัวเอง แล้วแก้สูตรนั้นเพื่อสร้างชิคิ(ภูตรับใช้)ขึ้นมา
เจ้านายที่ควบคุมคุณอยู่นี่... ...เก่งคณิตศาสตร์ยิ่งกว่าคุณอีกเหรอคะ ?」
รัน 「คงพูดกันไม่ได้เพราะไม่ใช่เรื่องที่เปรียบเทียบกันได้
แต่สมการของท่านยูคาริน่ะ ฉันไม่สามารถแก้ออกหรือเข้าใจได้เลย」
อายะ 「น่ากลัวอะไรอย่างนี้... ...」
รัน 「ถ้าเป็นท่านยูคาริล่ะก็ อย่างความกว้างของแม่น้ำซันสึ หรืออย่างความลึกของก้นบึ้งของนรกอเวจี ก็คงคำนวณเสร็จไปแล้ว
หรืออย่างระยะเวลาที่หมู่ดาวไถจะได้กินดาวเหนือ ก็คงคำนวณเสร็จไปแล้ว และทั้งหมดนั่นก็คงใช้เวลาแค่พริบตาเดียว
ถึงปกติจะเห็นท่านเอาแต่นอนก็เถอะ แต่หากได้เอ่ยปากสักครั้งหนึ่ง ก็จะออกคำสั่งที่ไม่ว่าใครก็นึกไม่ถึงออกมา」
อายะ 「กลายเป็นเรื่องต่างมิติไปแล้วนะคะเนี่ย
โยวไคที่มีพลังขนาดนั้นก็ยังคงมีอยู่สินะคะ... ...」
Tips :
- สำหรับในโทโฮนั้น ภูตรับใช้ของมนุษย์จากโลกภายนอก ก็คือเครื่องมือเครื่องใช้ไฟฟ้านานาชนิด เช่น คอมพิวเตอร์ โทรศัพท์มือถือ
ในที่นี้ อายะจึงเข้าใจว่า ภูตรับใช้ย่อมเก่งคณิตศาสตร์ (ที่รันกล่าวถึง) คือ อุปกรณ์ไฟฟ้าจากโลกภายนอกที่คิดเลขได้เก่งฉกาจ
คำว่า ของพวกนั้น ที่อายะพูดจึงอาจหมายถึง คอมพิวเตอร์ เครื่องคิดเลข หรืออะไรสักอย่างที่คิดเลขได้
- สมการที่ไม่กระจัดกระจาย คาดว่าหมายถึง สมการที่ไม่มั่ว และมีคำตอบอย่างแน่นอน
- สมการที่ไม่มีวันบรรจบ คาดว่าหมายถึง สมการที่ไม่มีวันหาคำตอบได้ แม้ว่ามันจะมีคำตอบอยู่ก็ตาม
 |
ยาคุโมะ รัน ภูตรับใช้ของยูคาริ ผู้คอยทำงานต่างๆแทนเจ้านายในยามที่เจ้านายนอนหลับ ในขณะที่เธอเป็นภูตรับใช้ ก็มีพลังมากมายพอที่จะใช้ภูตรับใช้ของเธอด้วยตัวเอง ผลงานการแสดง : 『東方妖々夢』 『東方永夜抄』 |
.........................................................................................................................................................................................
กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้
