東方文花帖 ～ Bohemian Archive in Japanese Red.
โทวโฮวบุนคะโฉว (บันทึกอักขระบุปผาแห่งตะวันออก) ～ บทความแหกกฎในสมุดญี่ปุ่นปกแดง
.........................................................................................................................................................................................
|
ปีฤดูกาลที่ 119 |
ประเภท : บันทึกช่วยจำบทความพิเศษ |
ร้อยอสูรท่องราตรีทุกๆสามวัน
ศาลเจ้าที่เต็มไปด้วยโยวไค
ช่วงนี้ได้รับรายงานแจ้งว่าท่าทีของมิโกะแห่งศาลเจ้าฮาคุเรย์แปลกๆไป จึงเดินทางไปที่ศาลเจ้า
ศาลเจ้ากำลังจัดงานเลี้ยง และคึกคักไปด้วยเหล่าโยวไคจำนวนมากมาย
ตอนแรกยังมองไม่ออกว่านี่เป็นสิ่งผิดปกติ, แต่พอสังเกตดีๆก็พบว่าลักษณะมันแปลกๆ
ผู้ร่วมงานทุกคนดูเหน็ดเหนื่อยเล็กน้อย และดูเหมือนว่าทุกคนจะสงสัยในท่าทีของคนอื่น
บรรยากาศราวกับว่าเกิดคดีฆาตกรรมขึ้นในบ้านพักตากอากาศที่ห่างไกล, ทำให้รู้สึกได้ถึงบรรยากาศผิดปกติราวกับไม่ใช่งานเลี้ยงขึ้นมานิดหน่อย
ฉันซ่อนตัวเพื่อดูสถานการณ์, แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนงานเลี้ยงจบลง และทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้าน
ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงเฝ้าสังเกตการณ์ต่อไป
ทำให้ทราบว่า ที่จริงแล้ว งานเลี้ยงลักษณะนี้ไม่ได้เพิ่งเริ่มในวันนี้ แต่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องแบบเว้นช่วงทุกๆสามวัน
ปีนี้เป็นปีที่ฤดูหนาวยาวนานมากจนฤดูใบไม้ผลิมาช้ากว่าปกติ
เพิ่งจะต้อนรับฤดูใบไม้ผลิได้ไม่นาน พริบตาเดียวก็เข้าฤดูร้อนเสียแล้ว
ด้วยเหตุนี้เอง อาจทำให้บางคนปวดหัวเพราะอุณหภูมิเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วได้
หากแค่มิโกะคนเดียวยังพอเป็นไปได้ แต่สาเหตุที่เหล่าโยวไคมากมายมารวมตัวกันนี้ยังไม่ทราบแน่ชัด
ยิ่งไปกว่านั้น, ภาพงานเลี้ยงที่ดูเหมือนจะมีอะไรบางอย่างอยู่เบื้องหลังนี้ก็น่าเป็นห่วง
ในดวงตาของฉันมันสะท้อนภาพเหมือนกำลังแข่งเดิมพันอะไรบางอย่างกันในงานเลี้ยง
ความเป็นไปได้ที่จินตนาการออกก็คือ มิโกะเกิดคึกคะนองจนเอ่ยปากออกมาว่าจะทำลายสถิติการจัดงานเลี้ยงต่อเนื่อง ทำให้อยู่ในสภาพหลังชนฝา
เหล่าโยวไคทุกคนก็เลยเจ็บใจที่ได้ยินว่า จะมีแต่เรย์มุเท่านั้นที่ประสบความสำเร็จในการทำลายสถิติ ก็เลยมางานเลี้ยงทุกครั้งแม้จะเหน็ดเหนื่อยก็ตาม
บรรยากาศผิดปกตินี้อาจเกิดจากการที่งานเลี้ยงอยู่ในสภาพที่ว่า "ใครจะหมดแรงก่อนเป็นคนแรก" ก็เป็นได้
อย่างไรก็ดี, เวลาที่ไม่มีข่าวใหญ่ก็คือเวลาแห่งความสงบสุข
ปีนี้ก็เพิ่งจะเกิดเหตุวิปลาสครั้งใหญ่ที่ฤดูใบไม้ผลิไม่มาเยือนไปได้ไม่นาน, บางทีคงเป็นปฏิกิริยาตอบโต้ เลยทำให้ยังคงสงบสุขอยู่กระมัง
เวลาที่สงบสุขแบบนี้ เป็นเวลาที่ควรจะรู้สึกยินดี
แม้จะน่าเป็นห่วงว่ามีคนรู้ตัวหรือไม่ว่า รอบๆศาลเจ้ามีปราณภูตที่จางมากๆปกคลุมอยู่
มิโกะที่กำลังติดงานเลี้ยง จะรู้สึกถึงเหตุวิปลาสอันนี้มั้ยนะ (คำว่า ติด ในที่นี้ เป็นคำเดียวกับพวก ติดการพนัน ติดเกม)
หากเป็นความเข้าใจผิดของฉันเองก็คงดี แต่ปราณภูตนี้อาจก่อให้เกิดความยุ่งยากเล็กๆน้อยๆขึ้นก็เป็นได้
แต่จะว่าไป เจ้าปราณภูตนี้มันช่างให้ความรู้สึกคุ้นๆเหมือนกับพลังที่หายไปจากเกนโซวเคียวตั้งนานแสนนานมาแล้ว
(ชาเมย์มารุ อายะ)
|
東方萃夢想 ～ Immaterial and Missing Power. |
|
.........................................................................................................................................................................................
กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้
