東方文花帖 ～ Bohemian Archive in Japanese Red.
โทวโฮวบุนคะโฉว (บันทึกอักขระบุปผาแห่งตะวันออก) ～ บทความแหกกฎในสมุดญี่ปุ่นปกแดง
.........................................................................................................................................................................................
ฤดูกาลที่ 118 เดือนจันทรคติที่ 8 วันที่ 4
หัวขโมยยกเค้าต่อเนื่องกลางฤดูร้อน, ประสบความสำเร็จในการจับภาพ ณ สถานที่เกิดเหตุ
ตั้งแต่เริ่มเดือนนี้มาก็ปาเข้าไป 5 ครั้งแล้วนะ, ผู้เสียหายกล่าว
(หากมีป้ายชื่อหนังสือพิมพ์บุนบุนมารุ(文々。新聞) แสดงว่าได้ขึ้นหน้าหนึ่ง)
(เดือนนี้ที่ว่า เพิ่งจะวันที่ 4 ของเดือนเท่านั้นเอง แต่บุกเข้าไป 5 ครั้งแล้ว ... ช่างน่ากลัวจริงๆ)
เดือน ◯ วันที่ ◯ เวลาประมาณ 12 นาฬิกา 30 นาที, เกิดคดียกเค้าขึ้นอีกครั้งที่คฤหาสน์มารแดงซึ่งตั้งตระหง่านอยู่ริมทะเลสาบ
หลังจากเหตุการณ์หมอกแดงวิปลาส(※1)สงบลงเมื่อเดือนก่อน คดีลอบเข้าไปยกเค้าก็เกิดขึ้นติดๆกันอย่างกระทันหัน
นับจากเหตุวิปลาสสงบลงไป ยังไม่ถึงหนึ่งเดือนเลยแท้ๆ แต่เกิดคดียกเค้ามากกว่า 10 ครั้งแล้ว
ผลจากการเฝ้าดูถึงสามวันสามคืน ทำให้ประสบความสำเร็จในการจับภาพสถานที่เกิดเหตุมาลงในหนังสือพิมพ์ฉบับนี้ในที่สุด
โชคไม่ดีที่นักข่าวผู้รับผิดชอบในหน้าที่กำลังทุ่มเทให้กับการถ่ายภาพจนเกินไป ทำให้ไม่ได้เข้าไปช่วยหยุดการก่ออาชญากรรมอย่างน่าเสียดาย
ผู้ต้องสงสัยคือ คิริซาเมะ มาริสะ (มนุษย์) ผู้ตั้งรกรากในบ้านอันแสนสกปรก ณ ป่าเวทมนตร์
เมื่อสอบถามผู้ได้รับความเสียหาย เธอก็ตอบด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวโดยไม่ทราบสาเหตุว่า "ก็รู้ตัวคนร้ายอยู่หรอกน้า..."
เป็นไปได้ว่าจะเกี่ยวข้องอะไรบางอย่างกับเหตุการณ์หมอกแดงวิปลาสเมื่อเดือนก่อน
ลักษณะการก่อเหตุนั้น Simple อย่างมาก
โดยหลังจากที่ลอบเข้ามาทางประตูหลังอย่างโจ่งแจ้งแล้ว ก็จะเดินไปในคฤหาสน์โดยทำหน้าเหมือนกับว่าเธออยู่ที่นั่นมาตั้งแต่แรกแล้ว
จากนั้นก็หยิบเอาหนังสือที่ถูกใจกลับบ้านไปเป็นประจำ
การที่จะไม่มีใครอยู่ในคฤหาสน์ที่ใหญ่โตอย่างคฤหาสน์มารแดงเลยแม้แต่คนเดียวนั้น แค่คิดก็ยากแล้ว
ทั้งๆที่น่าจะมีใครสักคนอยู่ในคฤหาสน์ตลอดเวลา
แต่ก็ยังปล่อยให้เกิดอาชญากรรมขึ้นมาได้ ไม่รู้สึกตัวถึงความหละหลวมในการป้องกันอาชญากรรมเสียเลย
จะว่าไปแล้ว ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีใครอยู่ในคฤหาสน์ บางทีคงใช้คำว่ายกเค้าไม่ได้
แต่ด้วยเพราะการใช้กำลังบังคับอย่างกับปล้นจี้ แถมยังไม่มีความกล้าได้กล้าเสียแบบจอมโจรมืออาชีพ สุดท้ายแล้วคำว่ายกเค้าก็เหมาะสมที่สุดอยู่ดี
ด้วยเหตุนี้ บทความนี้จึงขอใช้คำว่า ยกเค้า ให้เหมือนกันทั้งหมด
นอกจากนี้ จากปากคำของผู้เสียหาย, คนร้ายได้ทิ้งคำกล่าวเอาไว้ว่า
「เรียกว่ายกเค้าเนี่ยมันรุนแรงจังน้า
ถึงจะลอบเข้ามาแต่ก็ไม่ใช่ว่าขโมยไปสักหน่อย
ยังไงซะ ถ้าเทียบกับพวกเธอแล้ว ช่วงชีวิตของพวกฉันเนี่ยมันก็สั้นนิดเดียว เพราะงั้นหลังจากที่ฉันตายไปแล้วค่อยมาเก็บกลับคืนไปทั้งหมดก็ได้นี่นา ?
ก็แค่ขอยืมไปจนกว่าจะถึงตอนนั้นเท่านั้นเอง
คิดแบบนั้นก็น่าจะเป็นการดีต่อพวกหนังสือด้วยนะเฟ้ย」
เป็นคำกล่าวที่เอาแต่ใจเหมือนเด็กๆสมกับที่เป็นมนุษย์จริงๆ
แต่ที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้นก็คือการที่ผู้ร้ายและผู้เสียหายพูดคุยกันเหมือนเป็นเรื่องปกติประจำวันนั่นเอง
(ชาเมย์มารุ อายะ)
※1 เหตุวิปลาสที่เกิดขึ้นในฤดูร้อนของปีนี้ โดยมีหมอกแดงมาปกคลุมเกนโซวเคียวเป็นเวลาชั่วคราว และทำให้แสงอาทิตย์ถูกสกัดกั้นไปในช่วงเวลานั้น
แม้จะไม่ทราบเรื่องราวโดยละเอียด แต่ก็ถูกคลี่คลายไปแล้วด้วยฝีมือของมนุษย์ ทำให้แสงอาทิตย์อันร้อนแรงแห่งฤดูร้อนกลับคืนสู่เกนโซวเคียวอีกครั้ง
.........................................................................................................................................................................................
มาริสะ 「มันคืออะไรน่ะ ? เจ้าหนังสือพิมพ์ชั้นสามนี่」
อายะ 「ไม่เคยนึกเลยนะเนี่ยว่าจะมีคนที่ไม่รู้จัก『หนังสือพิมพ์บุนบุนมารุ』ที่แจ้งข่าวได้อย่างยอดเยี่ยมและรวดเร็วที่สุดในเกนโซวเคียว」
มาริสะ 「ก็มันชั้นสามนี่นา
เนื้อหาข้างในก็รุนแรง
ไม่รู้ไอ้บ้าที่ไหนเขียนบทความพรรค์นี้ขึ้นมา」
อายะ 「ข่าวสารที่เที่ยงตรงเกินไป บางครั้งมันก็ทำให้ถูกตำหนิอย่างนี้ล่ะค่ะ」
มาริสะ 「เธอเองสินะ ไอ้บ้าที่เขียนเจ้านี่」
อายะ 「ต่อให้ตำหนิมาเท่าไหร่ ฉันก็ไม่เลิกเขียนบทความหรอกค่ะ」
มาริสะ 「ไม่มีอะไรที่สร้างความรำคาญให้คนอื่นได้เท่ากับคนบ้าที่ขยันขันแข็งแล้วล่ะ
อีกอย่าง ที่ว่ารวดเร็วที่สุดในเกนโซวเคียวน่ะ แล้วเจ้าบทความนี่มันเป็นเรื่องตั้งแต่สมัยไหนกัน」
อายะ 「นับจากตอนที่เกิดเหตุการณ์หมอกแดงวิปลาสน่ะค่ะ... ...ไม่น่าจะเกิน 20 ปี ? หรือ 12 ปีกันแน่น้า ?」
มาริสะ 「2 ปีโว้ย
ความรู้สึกด้านเวลาของเธอมันเร็วจริงวุ้ย
แล้วนึกยังไงถึงเอาบทความเก่าขนาดนั้นมาลงหนังสือพิมพ์ล่ะ」
อายะ 「หนังสือพิมพ์ฉบับนี้เป็นของที่ออกมาเมื่อ 2 ปีก่อนค่ะ
เธอเห็นกล้องของฉันแล้วบอกว่า 『อยากเห็นรูปตัวเองจังเลยว่ะ』 ฉันก็เลยไปค้นหามาให้แท้ๆ」
มาริสะ 「เอ้อ จะว่าไปแล้วก็คงเคยพูดไว้ล่ะมั้งนะ
กล้องถ่ายรูปที่ยังไม่พังมันหาดูได้ยากในเกนโซวเคียวนี่นะ.... ...เอ๊ะ เดี๋ยวซิ
ช่วง 2 ปีมานี่เธออุบเงียบไม่บอกฉันเรื่องที่เขียนบทความนี้ออกมาโดยไม่ได้รับอนุญาตจากฉันเหรอเนี่ย ?」
อายะ 「ฉัน... เพียงแค่ถ่ายทอดความจริงของเกนโซวเคียวเท่านั้นเอง」
มาริสะ 「เป็นอีกาที่เหลือเกินจริงๆเลยสิน่า
ไปแอบถ่ายจากตรงไหนกันแน่นะ」
อายะ 「ดวงตาของพวกเราเหล่าเทนกุ ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็เฝ้ามองเกนโซวเคียวจากบนท้องฟ้าค่ะ
ส่วนหูก็สดับฟังเสียงสนทนาที่ล่องลอยมาตามสายลม
ไม่ว่าจะเกิดเหตุร้ายขึ้นที่ใด ก็จะตามไปแฉให้หมดเปลือกเลยค่ะ !」
มาริสะ 「สรุปก็คือเป็นกลุ่มคนว่างงานที่มีนัยน์ตาพันลี้กับหูนรกอย่างงั้นสินะ
แล้วการดมกลิ่นก็ได้ระดับเดียวกับสุนัขใช่มั้ย ?」
อายะ 「No comment ค่ะ」
มาริสะ 「จะว่าไปก็มีข่าวลือที่ว่า พอออกไปดื่มเหล้าหรือทานของอร่อยข้างนอก ก็จะมีพรรคพวกของเธอโผล่มาจากที่ไหนไม่รู้
สรุปว่ามีจมูกสุนัขจริงๆสินะ ?」
อายะ 「ไม่มีมูลความจริงค่ะ
อย่าปล่อยข่าวลือทำลายชื่อเสียงสิคะ !」
มาริสะ 「เออ เอางั้นเรอะ
แต่ช่วง 2 ปีมานี่ก็ไม่เห็นมีใครมาซักไซ้เรื่องบทความนี้เลยแฮะ จงใจพิมพ์ออกมาน้อยๆสินะเนี่ย」
อายะ 「ถึงได้ต้องทำให้หนังสือพิมพ์ของฉันเป็นที่แพร่หลายมากยิ่งขึ้นไงคะ」
มาริสะ 「นึกว่าพิมพ์ออกมาให้มีจำนวนสอดคล้องกับเนื้อหาซะอีก
ว่าแต่... ดูเหมือนว่าที่โลกภายนอกน่ะ ถ้าอ่านหนังสือพิมพ์แล้วจะได้เหล้า และผงซักฟอก และบัตรกำนัลไม่ใช่เหรอ
หนังสือพิมพ์นี่ไม่มีอย่างนั้นบ้างเรอะ ?」
อายะ 「ไม่มีค่ะ」
มาริสะ 「ถ้าทำได้ล่ะก็ ขอเป็นเหล้าละกัน」
อายะ 「ก็บอกว่าไม่มีของแบบนั้นไงคะ
『หนังสือพิมพ์บุนบุนมารุ』เน้นที่เนื้อหาเป็นอันดับหนึ่งค่ะ」
มาริสะ 「แต่เนื้อหาของบทความมันยังขาดอะไรไปบางอย่างนะ ถ้าเทียบกับที่เธอพูดมานั่น
ถ้ายังไงก็ขอรับไว้แค่รูปนี้ใบเดียวก็ละกัน
ถ่ายออกมาได้ดีทีเดียวเลยนะนี่」
อายะ 「อ๊ะ รูปนั้นเป็นรูปสำรองคงคลังที่มีแค่ใบเดียว เพราะงั้นให้ไม่ได้ค่ะ」
มาริสะ 「แค่ยืมเท่านั้นเองน่า
จนกว่าฉันจะตายน่ะนะ」
อายะ 「เป็นมนุษย์ที่ดูท่าจะอายุยืนจริงๆซะด้วยสินะ」
Tips :
- ในประเทศญี่ปุ่นนั้นมีการแข่งขันสูง สำนักพิมพ์ต่างๆจึงแข่งกันโดยจัดของแถมให้กับผู้ที่ตกลงเซ็นสัญญารับหนังสือพิมพ์เป็นประจำทุกวัน
 |
คิริซาเมะ มาริสะ หนึ่งในตัวเอกของโทโฮซีรีส์ จอมเวทธรรมดาสามัญ นักสะสม ผลงานการแสดง : 『東方紅魔郷』 『東方妖々夢』 『東方萃夢想』 『東方永夜抄』 『東方花映塚』 |
Tips:
- เนื่องจากเป็นตัวละครที่มีให้เล่นในเดโมของภาค 9 ที่แถมมากับหนังสือ จึงปรากฏชื่อว่ามีบทบาทในภาค 9
ในขณะที่ตัวละครอื่นๆหลายตัวในหนังสือเล่มนี้ไม่ได้ระบุไว้ ทั้งนี้เพราะท่าน ZUN ต้องการเก็บเป็นความลับไว้จนกว่าตัวเกมตัวจริงจะออก
.........................................................................................................................................................................................
กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้
