東方文花帖 ～ Bohemian Archive in Japanese Red.
โทวโฮวบุนคะโฉว (บันทึกอักขระบุปผาแห่งตะวันออก) ～ บทความแหกกฎในสมุดญี่ปุ่นปกแดง
.........................................................................................................................................................................................
ฤดูกาลที่ 120 เดือนจันทรคติที่ 8 วันที่ 3
รุ้งกลับหัวปริศนาในเวลากลางวันแสกๆของฤดูร้อน
ทั้งๆที่ฝนหยุดไปตั้งนานมากแล้วแท้ๆ... ...
เดือน ◯ วันที่ ◯, ทั้งๆที่ฝนหยุดตกไปนานเกินครึ่งวันแล้วแท้ๆ
แต่กลับมีสายรุ้งปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าเหนือศาลเจ้า สร้างความตื่นตะลึงแก่ผู้พบเห็นเป็นอย่างยิ่ง
และยังต้องตะลึงเป็นสองเท่า เพราะรุ้งดังกล่าวไม่ใช่รุ้งธรรมดา แต่เป็นรุ้งกลับหัวที่มีส่วนโค้งกลับหัวจากบนลงล่าง
มิโกะแห่งศาลเจ้าผู้รู้สึกสงสัยที่เกิดรุ้งได้ทั้งๆที่ฝนไม่ตก ได้ออกตามหาตัวตนที่แท้จริงของรุ้งนี้และพบว่าเป็นฝีมือของเหล่าโยวเซย์(ภูต)สามตนนั่นเอง
เหล่าโยวเซย์ผู้สร้างความตื่นตระหนกครั้งนี้คือ ซันนี่มิลค์, ลูน่าไชลด์, สตาร์แซฟไฟร์ (ทั้งหมดเป็นโยวเซย์)
มาลองถามพวกเธอดูว่า สร้างสายรุ้งขึ้นมาเพื่อจุดประสงค์อะไร และสร้างขึ้นมาได้อย่างไร
「นั่นน่ะเหรอ ? นั่นน่ะคือซันนี่ที่กำลังรวบรวมแสงอาทิตย์เพื่อรักษาบาดแผลน่ะ
เธอหักเหแสงเพื่อรวบรวมแสงอาทิตย์มาที่ตัวเอง ดังนั้นเลยเกิดรุ้งขึ้นรอบๆตัวซันนี่ไงล่ะ」 (สตาร์แซฟไฟร์)
「ให้ตายสิ ทั้งๆที่คนเจ็บหนักคือฉันแท้ๆ... ...
สายฟ้ามันผ่ามาที่ฉันน้า
โอ๊ยยยย ! โธ่เอ๊ย ตกดึกเร็วๆหน่อยซี่」 (ลูน่าไชลด์)
พวกเธอเล่าว่าเรื่องมันเกิดขึ้นจากตอนที่บินไปบนท้องฟ้ากลางพายุฝนฟ้าคะนองเมื่อวานนี้ แล้วโดนสายฟ้าฟาดเข้าให้อย่างจัง
ก็เลยรวบรวมแสงอาทิตย์เพื่อรักษาบาดแผล จึงเห็นเป็นรุ้งกลับหัวเช่นนั้น
ซันนี่มิลค์ที่กำลังรักษาตัวอยู่ได้กล่าวดังนี้
「อ๊าー รู้สึกดีจังเลยนะ
ถึงจะไม่ค่อยดีต่ออีกสองคนก็เถอะ แต่วันที่แดดจ้าเนี่ยมันต้องอาบแดดจริงๆนั่นล่ะน้าー
ฉันน่ะสามารถรักษาบาดแผลได้ด้วยแสงอาทิตย์
เมื่อวานนี้ได้แผลมานิดหน่อยเพราะสตาร์
เพราะฉะนั้นตอนนี้เลยอยู่ในระหว่างรักษาตัวน่ะนะ」 (ซันนี่มิลค์)
บริเวณใกล้ๆซันนี่นั้นสว่างจ้าผิดปกติ และร้อนเหมือนกับฤดูร้อนมากลั่นตัวรวมกัน
ถึงจะโดนฟ้าผ่าเพราะความเซ่อซ่าสมกับเป็นโยวเซย์ก็เถอะ,
แต่การรักษาบาดแผลจนก่อให้เกิดสายรุ้งได้เนี่ย ทำให้รู้สึกได้ถึงความ Dynamic ที่ไม่อาจพบเห็นได้ในโยวเซย์ทั่วไปเลยล่ะ
ทว่า, ไม่ว่าจะมองยังไง บาดแผลของซันนี่มิลค์ก็ยังแค่ตื้นๆ, ลูน่าไชลด์ที่อยู่ด้วยกันดูจะเจ็บหนักกว่าเสียอีก
คงเพราะอย่างนั้นล่ะมั้ง ซันนี่มิลค์ที่กำลังรักษาตัวจึงดูเหมือนแค่กำลังนอนกลางวันอยู่เท่านั้นเอง
(ชาเมย์มารุ อายะ)
Tips :
- เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ก็คือตอนต่อของตอนจบของสามภูตจันทราภาคแรก ตอนที่ 1 ซึ่งพวกเธอมาแกล้งคนที่ศาลเจ้าแล้วโดนฟ้าผ่าเข้าให้
- ซันนี่มิลค์เป็นโยวเซย์แห่งแสงตะวัน จึงรักษาบาดแผลด้วยแสงอาทิตย์
ส่วนลูน่าไชลด์เป็นโยวเซย์แห่งแสงจันทร์ก็เลยต้องใช้แสงจันทร์ จึงต้องรอให้ถึงตอนกลางคืน
 |
เอาเลย เกนโซวเคียว (อาราตะ โทชิฮิระ) เชน 「ท่านรันー หนูหิวแล้วอ่าー」 รัน 「อืม ช่วยไม่ได้นะ...」 รัน 「กินหางของฉันละกัน」 เชน 「เอ๊ะ ? เอ๋ !?」 รัน 「อะไรกัน เดี๋ยวมันก็งอกมาใหม่เองล่ะน่า」 เชน 「ง... งั้น หนูทานล่ะนะค้า...」 (งั่ม) เชน (!) เชน (รสซูชิเต้าหู้ทอด... !) |
Tips :
- เป็นความเชื่อกันมาแต่โบราณ และมีบันทึกในเทวตำนานว่า โยวไคจิ้งจอกนั้นชอบกินเต้าหู้ โดยเฉพาะเต้าหู้ทอด
แต่ถึงขนาดรสชาติของหาง(ขนหาง?)ยังเป็นเต้าหู้ทอดไปด้วยนี่ก็ไม่ไหวนะ ^ ^)" ยังไงเสียก็เป็นเพียงการ์ตูนล้อเท่านั้น ไม่เก็บไปคิดมากน่าจะดีกว่า... ...
.........................................................................................................................................................................................
ซันนี่ 「ร้อนจังเลยน้า
รู้สึกอย่างกับหน้าร้อนจริงๆเลย」
อายะ 「ก็ร้อนนะคะ
ว่าแต่แผลเมื่อตอนนั้นหายสนิทแล้วเหรอคะ ?」
ซันนี่ 「ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ
แสงอาทิตย์ก็ได้อาบจนชดเชยส่วนที่ไม่ได้อาบจริงๆจังๆในช่วงระหว่างฤดูฝนได้เลยล่ะ」
ลูน่า 「นั่นสินะ ฉันเองสุดท้ายก็ฟื้นตัวจนได้」
อายะ 「คุณลูน่าไชลด์ฟื้นตัวยังไงเหรอคะ ?」
ลูน่า 「ฉันน่ะ ขอแค่มีแสงจันทร์ก็สามารถฟื้นตัวได้แล้วล่ะ」
สตาร์ 「สองคนนี้น่ะ พอฝนตกแล้วก็จะปวกเปียกทันทีเลยล่ะนะ」
ซันนี่ 「นี่ก็สิ้นฤดูฝนแล้วเพราะฉะนั้นก็ไม่มีปัญหาอีกต่อไปแล้วล่ะ !」
อายะ 「แต่ก็โชคร้ายจังเลยนะคะที่โดนสายฟ้าฟาดใส่จังๆเนี่ย
อันที่จริงมันฟาดใส่ร่มสินะคะ ?」
ลูน่า 「จริงสินึกออกแล้ว ! คนที่ถือไอ้นั่นไปคือสตาร์นี่นา !」
ซันนี่ 「จริงด้วยจริงด้วย ! สตาร์คงรู้สึกตัวขึ้นมาใช่มั้ยล่ะว่ากำลังจะโดนฟ้าผ่าน่ะ ?」
สตาร์ 「แหม ? พูดอะไรอย่างนั้นล่ะ
คนที่ยืนกรานว่าจะแกล้งต่อก็คือซันนี่ไม่ใช่เหรอ
ฉันน่ะ แค่ตอนที่ได้หลอกคนชุดดำก็พอใจแล้วแท้ๆ」 (หมายถึงมาริสะ)
ลูน่า 「ใช่แล้ว ! เป็นความผิดของซันนี่นั่นแหละ ! ที่ฉันซวยอยู่ตลอดนี่ส่วนใหญ่ก็เป็นเพราะซันนี่ทุกทีเลย」
ซันนี่ 「นี่ก็เข้าฤดูร้อนแล้ว ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่นา～」
ลูน่า 「เฮ้อ มันก็ดีอยู่หรอก
แต่ฉันก็คอยบอกอยู่เสมอไม่ใช่เหรอ ? ว่าลางสังหรณ์ของมิโกะคนนั้นน่ะอันตรายที่สุดเลย」
สตาร์ 「แต่ที่เล่นงานเราคราวนี้เป็นสายฟ้านี่นะー」
อายะ 「ขอโทษนะคะ
ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องที่คุยกันน่ะค่ะ ช่วยอธิบายในแบบที่แม้แต่ฉันก็ยังเข้าใจได้ง่ายหน่อยได้มั้ยคะ ?」
ซันนี่ 「ไม่เป็นไรนี่ ยังไงซะเรื่องมันก็จบไปแล้ว
ที่สำคัญคือสนุกใช่มั้ยล่ะ ?」
สตาร์ 「สนุกจ้าー」
ลูน่า 「เฮ้อ มันก็สนุกอยู่หรอก
แต่สุดท้ายก็มีแต่ฉันที่ซวยนี่นา」
สตาร์ 「เธอแค่ชักช้าไปหน่อยเองน่า」
ซันนี่ 「นี่ก็ฟื้นตัวกันเรียบร้อยแล้ว
เอาーล่ะ, มาคิดแผนแกล้งคนอันต่อไปกันดีกว่าー」
สตาร์ 「ดีมากดีมาก
กระปรี้กระเปร่าอย่างนั้นล่ะ」
อายะ 「พวกคุณทั้งสามไม่สนใจฉันอย่างสมบูรณ์เลยเหรอคะ ?」
ลูน่า 「คราวหน้าต้องทำให้เจ๋งกว่านี้อีก !」
อายะ 「เพราะอย่างนี้โยวเซย์ถึงได้เดือดร้อนประจำ
ไม่คิดอะไรอย่างอื่นนอกจากเรื่องของตัวเองเลย」
ซันนี่ 「พูดอะไรอย่างนั้นล่ะ
งั้นถ้าเป็นไปได้คุณก็มาร่วมกับแผนใหม่ของเราด้วยสิ ?」
สตาร์ 「ใช่แล้ว
แผนที่ไม่ว่ายังไงก็ทำให้มิโกะต้องเสียท่า」
อายะ 「ไม่รู้ขีดจำกัดของตัวเองแล้วยังแกล้งคนอื่นอย่างไม่รอบคอบต่อไปเรื่อยๆสินะคะ
จะว่าสมกับเป็นโยวเซย์จริงๆดี หรือจะว่าคล้ายกับไอ้นั่นดี... ...」 (เข้าใจว่าหมายถึงชิลโน่)
ซันนี่ 「เอาเถอะ ถึงไม่ยืมพลังจากคุณ แต่ถ้าเป็นเรื่องน่าสนุกที่เราสามารถทำได้ล่ะก็ แค่นั้นก็พอแล้วล่ะ」
ลูน่า 「ซันนี่ตัวคนเดียวจะไปทำอะไรได้」
สตาร์ 「ซันนี่กับลูน่าสองคนจะไปทำอะไรได้」
ซันนี่ 「หนอยー ! ... ซะเมื่อไหร่ล่ะ คิดว่าฉันจะโกรธงั้นเหรอ ? ยังไงฉันก็ต้องพึ่งพาพลังของพวกเธอสองคนอยู่แล้ว」
สตาร์ 「อุฮุฮุ
มาทำให้มิโกะเสียท่าด้วยแผนต่อไปกันเถอะ」
ลูน่า 「คราวนี้ไม่พลาดแน่」
อายะ 「โธ่... ...
ไม่ฟังคนอื่นเค้าพูดบ้างเลย แถมที่เล่ามาก็ไม่ค่อยเข้าใจ
ที่นี่มันสวนโยวเซย์รึไงกันนะ... ...」
   |
ซันนี่มิลค์ ลูน่าไชลด์ สตาร์แซฟไฟร์ โยวเซย์แห่งแสงตะวัน, แสงจันทร์ และแสงดาว ทั้งสามร่วมมือกันวางแผนเล่นซนแกล้งคนอื่นไปทั่ว ผลงานการแสดง : 『東方三月精』 (ซีรี่ส์รายเดือนในหนังสือ Comp Ace ซึ่งตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ คาโดงาวะ โชเทน) |
.........................................................................................................................................................................................
กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้
