東方文花帖 ～ Bohemian Archive in Japanese Red.
โทวโฮวบุนคะโฉว (บันทึกอักขระบุปผาแห่งตะวันออก) ～ บทความแหกกฎในสมุดญี่ปุ่นปกแดง
.........................................................................................................................................................................................
ฤดูกาลที่ 119 เดือนจันทรคติที่ 9 วันที่ 2
คุณแมลงแจ้งให้ทราบ เปิดให้บริการแล้ว
เพื่อยกระดับสถานภาพของแมลง
คุณริกเกิ้ล ไนท์บั๊ก (โยวไค) โยวไคแห่งแมลง ได้ประกาศเริ่มเปิดให้บริการ 『คุณแมลงแจ้งให้ทราบ』 โดยใช้แมลงจำนวนมหาศาล
โดยมีเป้าหมายอยู่ที่การยกระดับสถานภาพของแมลงซึ่งถูกปฏิบัติอย่างหยาบคายใส่อยู่เรื่อยๆ
เมื่อพูดถึงแมลงแล้วจินตนาการถึงอะไร, คนส่วนใหญ่คงจะนึกออกแต่อาหารหรือไม่ก็ขยะ
ณ ตอนนี้คงมีแต่ความรู้สึกแบบนั้นติดตัวกันอยู่
ผู้นำแห่งแมลงซึ่งวิตกกังวลต่อสภาพการณ์ปัจจุบัน ได้พบแนวทางที่จะทำลายสภาพการณ์นี้ลง นั่นก็คือ บริการอันนี้นั่นเอง
ลักษณะของบริการนี้คือ เมื่อมีการนัดหมายกำหนดการล่วงหน้า ก็จะมีแมลงจำนวนมหาศาลไปแจ้งให้ทราบตามเวลาที่ได้ระบุไว้
ยกตัวอย่างเช่น เมื่อได้รับคำร้องขอให้ไปปลุกในตอนเช้า, ก็จะมีแมลงจำนวนมากจะไปรวมตัวกันแน่นบนฟูกในตอนเช้า และทำการปลุกอย่างอ่อนโยน
และไม่ได้มีแต่แมลงมีปีกเท่านั้น พวกแมลงที่มีขามากมายก็เตรียมไว้พร้อม จึงมีรูปแบบบริการอันหลากหลายอย่างยิ่ง
คุณริกเกิ้ลได้กล่าวถึงการให้บริการ ดังนี้
「อยากให้รู้สำนึกกันบ้างว่าแมลงก็มีประโยชน์นะ
ช่วงนี้หงุดหงิดมากเพราะมีแต่คนดูถูกแมลง
หิ่งห้อยกับจิ้งหรีดก็ถูกใช้เป็นของตั้งโชว์
พวกมนุษย์มันกลายเป็นอย่างนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันน้า
คงเพราะอย่างนั้น พอไปทำให้มนุษย์บาดเจ็บเข้าก็มีสิทธิ์จะถูกกำจัดทิ้งเอาได้... ...
ดังนั้น ถ้าหากสามารถทำลายสภาพการณ์ปัจจุบันที่เหล่าแมลงถูกมองว่ามีชีวิตอยู่อย่างไร้ค่าได้ล่ะก็
มันก็น่าจะสามารถยกระดับสถานภาพของแมลงขึ้นได้อีก」
คุณริกเกิ้ลบริหารงานบริการนี้โดยใช้ความสามารถในการควบคุมแมลงของตน
ผู้ใช้บริการก็มีเสียงตอบรับที่ดี, บ้างก็ว่า
「ตกใจตื่นเต็มตาจนเหงื่อไหลพลั่กเลยทีเดียว」
「พอได้ยินเสียงแกรกแกรกที่ข้างหูแล้วมันตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูกเลยล่ะ」
แต่คุณริกเกิ้ลได้ทิ้งท้ายเอาไว้ว่า 「ชักจะเบื่อแล้วล่ะ เดี๋ยวก็คงเลิกแล้ว」
ชีวิตของแมลงนั้นแสนสั้นฉันใด
คุณแมลงแจ้งให้ทราบก็เป็นสิ่งที่แสนสั้นฉันนั้น
(ชาเมย์มารุ อายะ)
สินค้ามือสอง・งานศิลปะ・ของใช้ประจำวัน และอื่นๆ,
ซื้อขายกันอย่างกว้างขวางที่ ร้านขายของเก่า「โควรินโดว」 ใกล้ป่าเวทมนตร์
 |
ตามอ่านในฉบับ |
Tips :
- แมลงแจ้งให้ทราบ (蟲の知らせ) ล้อเลียนสำนวน (虫の知らせ) ซึ่งแปลตรงตัวเหมือนกัน แต่เขียนต่างกัน
และวิธีเขียนแบบสำนวนนั้นมีความหมายในเชิงสำนวนว่า รู้สึกเหมือนว่าจะเกิดเรื่องที่ปกติแล้วจะเกิดขึ้นไม่บ่อยนัก
- จากที่ได้หาข้อมูลเพิ่มเติมมาพบว่า พิษชา หมายถึง ผีเสื้อกลางคืนชนิดหนึ่ง ที่ชอบวางไข่ให้ตัวอ่อนเกิดบนใบชา และกินใบชานั้น
เมื่อตัวอ่อนโตเป็นหนอนใบชา มันจะทิ้งขนพิษเอาตามใบชา ถ้าถูกแทงโดยเข็มพวกนี้ก็จะเกิดอาการอักเสบ และถ้ากินเข้าไปก็ไม่พ้นอาหารเป็นพิษ
- ตะสึเคะโอนิ (助け鬼) เป็นการละเล่นขแนงหนึ่งของ โอนิกอกโคะ (鬼ごっこ)
โอนิกอกโคะ ถ้าจะเทียบอย่างง่ายๆก็คือ การเล่นซ่อนหา นั่นเอง ส่วนตะสึเคะโอนินั้น คือการเล่นซ่อนหาแบบที่สามารถแตะช่วยเพื่อนออกมาได้
.........................................................................................................................................................................................
ริกเกิ้ล 「เอ๊ะ ? ฉันเคยทำเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย ?」
อายะ 「บทความเกี่ยวกับคุณนี่คะ ? เพิ่งจะมาขอข้อมูลไปเมื่อเร็วๆนี้นี่เองค่ะ」
ริกเกิ้ล 「นึกไม่ออกเลยน้า」
อายะ 「ในหัวของแมลงเนี่ยมันเล็กขนาดไหนกันแน่เหรอคะ」
ริกเกิ้ล 「ไม่ใช่อย่างนั้นนะ, ก็แค่ทิ้งข้อมูลที่ไม่มีประโยชน์แล้วออกไปทันทีเท่านั้นเอง
ไม่อย่างงั้นก็ไม่มีทางให้บริการคุณแมลงแจ้งให้ทราบได้น่ะสิ
ถ้าจำตารางนัดของลูกค้าไม่ได้แบบนั้น」
อายะ 「อะไรกัน, ก็ยังจำได้ไม่ใช่เหรอคะ」
ริกเกิ้ล 「นึกไม่ออกเลยน้า」
อายะ 「รู้สึกว่าเมื่อก่อนพลังของพวกแมลงจะแข็งแกร่งยิ่งกว่านี้นะคะ
บ้างก็เป็นกาฝากเกาะติดมนุษย์, หรือพวกพิษก็รุนแรงกว่าปัจจุบันนี้... ...
แมลงที่กัดแค่ที่เดียวแม้แต่โยวไคยังหงายเก๋งก็มีไม่น้อยเลย」
ริกเกิ้ล 「แมลงในตอนนี้อ่อนแอเหรอ ?」
อายะ 「อ่อนแอค่ะ
เมื่อก่อนเหล่าแมลงพิษจำนวนมากจะต่อสู้กันเอง, แล้วตัวสุดท้ายที่เหลือรอด ก็จะได้รับปราณภูตในฐานะผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดไปในภายหลัง
เป็นสิ่งที่น่าสยดสยองถึงขนาดนั้นเลยล่ะค่ะ
เทียบกับแมลงในยุคนั้นแล้วล่ะก็ ดูจากระดับของโยวไคอย่างคุณในตอนนี้ก็รู้ไปถึงระดับของพวกแมลงในปัจจุบันแล้วค่ะ
อย่างคุณก็แค่ของตั้งโชว์ใช่มั้ยล่ะคะ ?」
ริกเกิ้ล 「พูดซะขนาดนั้น ฉันพรุนไปทั้งตัวเลยนะเนี่ย... อูย」
อายะ 「อีกาของฉันก็ชอบกินแมลงที่สุดเลยค่ะ」
ริกเกิ้ล 「แหงะ, กระทั่งที่แบบนี้ก็ยังเจอศัตรูตามธรรมชาติ~」
อายะ 「ผู้คนเค้าเรียกกันว่า นกที่ให้ประโยชน์ นะคะ」
ริกเกิ้ล 「อย่าเอาแต่พูดตามใจตัวเองสิ～! ทั้งๆที่ฉันรู้ตัวดีอยู่เสมอว่าช่วงหลายปีมานี้จำนวนของแมลงค่อยๆลดลงเรื่อยๆแท้ๆ」
อายะ 「ก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่เหรอคะ
อ๊ะ, แต่ถ้าแมลงลดจำนวนลง พวกนกก็ลำบากเหมือนกันน้า」
ริกเกิ้ล 「จะลดจำนวนหรือถูกกินก็แย่ทั้งนั้นแหละ... ...แต่ที่เป็นปัญหายิ่งกว่านั้นก็คือ ยาฆ่าแมลง ต่างหากล่ะ !」
อายะ 「ยาฆ่าแมลง ? อ๋อ หมายถึงอุปกรณ์แสนสะดวกที่มนุษย์สร้างขึ้นสินะคะ ?」
ริกเกิ้ล 「เหล่าแมลงที่น่ารักของฉันลดลงไปฮวบฮาบเพราะไอ้นั่นแหละ」
อายะ 「อ่อนแอจังนะ」
ริกเกิ้ล 「อยากจะพูดว่าถ้าเป็นแมลงสมัยก่อนจะไม่ตายงั้นเหรอ ? ไอ้การโจมตีนั่นมันไม่ได้กระจอกขนาดนั้นนะ」
อายะ 「พูดอะไรออกมาคะ ? นี่น่ะเป็นโอกาสนะคะ ?」
ริกเกิ้ล 「โอกาสงั้นเหรอ」
อายะ 「ถ้าหากรวบรวมเฉพาะแมลงที่ยาฆ่าแมลงฆ่าไม่ตายได้ล่ะก็ ย่อมคงเหลือแต่แมลงที่ทนทานต่อยาฆ่าแมลง
แล้วเมื่อยุคสมัยผ่านพ้นไปครู่หนึ่ง ก็ทำการเพิ่มจำนวน」
ริกเกิ้ล 「อื้มอื้ม」
อายะ 「ในระหว่างที่เราทำแบบนั้น พวกมนุษย์ก็จะสร้างแต่ยาฆ่าแมลงที่ไม่รุนแรงไปกว่าเดิมออกมา」
ริกเกิ้ล 「... ...」
อายะ 「แต่กระนั้นก็ตาม เราก็ต้องรวบรวมเฉพาะแมลงที่ทนต่อยาฆ่าแมลงมาทำการเพิ่มจำนวน ทำอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีกไปเรื่อยๆ... ...」
ริกเกิ้ล 「อย่างนี้มันก็แค่ผลักดันให้มนุษย์สร้างยาฆ่าแมลงไร้เทียมทานออกมาเท่านั้นเองไม่ใช่เหรอー?」
อายะ 「ยาฆ่าแมลงนั้นใช่ว่าจะไม่มีผลต่อมนุษย์ค่ะ
เพราะฉะนั้นประสิทธิภาพของยาฆ่าแมลงจึงถูกจำกัดเอาไว้
ยามที่ความรุนแรงของยาฆ่าแมลงไปถึงขีดจำกัด, เหล่าแมลงก็จะได้รับพลังที่มนุษย์ไม่อาจต้านทานได้มาครอบครองค่ะ」
ริกเกิ้ล 「อย่างนี้นี่เองー
ฟังดูเป็นเรื่องที่ยาวไกล แต่ก็ต้องพยายามยิ่งๆขึ้นไปล่ะนะー」
อายะ 「แต่ว่า, อย่าลืมช่วยแบ่งให้นกกินบ้างนะคะ」
 |
ริกเกิ้ล ไนท์บั๊ก โยวไคผู้มีความสามารถในการควบคุมแมลง ตัวเธอเองก็เป็นเพียงแมลง จึงแพ้ความหนาวเย็นและยาฆ่าแมลง ผลงานการแสดง : 『東方永夜抄』 |
.........................................................................................................................................................................................
กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้
