東方文花帖 ～ Bohemian Archive in Japanese Red.
โทวโฮวบุนคะโฉว (บันทึกอักขระบุปผาแห่งตะวันออก) ～ บทความแหกกฎในสมุดญี่ปุ่นปกแดง
.........................................................................................................................................................................................
ฤดูกาลที่ 115 เดือนจันทรคติที่ 8 วันที่ 4
สินค้าฟุ่มเฟือยปริศนาเข้าร้านโควรินโดว
ยาสูบน้ำอันแสนเพลิดเพลินและผ่อนคลาย
กลายเป็นประเด็นร้อน เมื่อร้านขายของเก่า「โควรินโดว」ซึ่งตั้งอยู่ตรงปากทางเข้าป่า ได้นำไหปริศนาขนาดใหญ่เข้ามาขายในร้าน
ขนาดของมันใหญ่ผิดปกติ ความสูงประมาณสะโพกมนุษย์
เจ้าของร้านโควรินโดวกล่าวว่า มันคือยาสูบน้ำ
เจ้าของร้านกล่าวว่า ยาสูบน้ำคือยาสูบชนิดหนึ่ง เป็นยาสูบที่สามารถเพลิดเพลินอย่างผ่อนคลายได้เป็นเวลานานมาก
แต่ถึงจะเรียกว่าเป็นยาสูบ มันก็ต่างจากยาสูบที่พวกเรารู้จัก, ทั้งตัวไหขนาดใหญ่, ท่อที่คาดว่าเป็นปากสูบยา และจานบนปากไห
ด้วยเหตุนี้ แม้แต่เจ้าของร้านเองก็ยอมรับว่า ไม่เข้าใจแนวทางการใช้งานมันสักเท่าไร
「เพราะเป็นยาสูบเลยคิดว่าต้องจุดไฟเพื่อสูบควัน แต่ดันใช้คำว่าน้ำ ซึ่งไม่เข้ากันเสียเลย
และเพราะเป็นยาสูบน้ำเลยคิดว่าต้องใช้น้ำ แต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าใช้น้ำแล้วควันมันจะออกมาได้อย่างไร」
เจ้าของร้านโควรินโดว โมริจิกะ รินโนะสุเกะ (มนุษย์ภูต) กล่าว
เจ้าของร้านกล่าวต่ออีกว่า
「ลักษณะภายนอกของยาสูบน้ำอันนี้ดูหรูหราเพราะได้รับการประดับประดาจนเป็นประกายสวยงาม
จะว่าประภาคารก็ไม่ใช่ ไหก็ไม่เชิง, ลักษณะครึ่งๆกลางๆแบบนี้มันช่างวิเศษจริงๆ
เอาไว้ใช้เชยชมก็ยังได้
ของแบบนี้คงหาไม่ได้อีกเป็นครั้งที่สอง
ดังนั้นถ้าไม่ซื้อไว้เสียแต่ตอนนี้จะต้องเสียใจภายหลังแน่
เป็นสินค้าแนะนำพิเศษในตอนนี้เลยล่ะ」
ในบรรดาสิ่งของจากโลกภายนอกที่ตกอยู่, ร้านโควรินโดวนั้นจะเก็บรวบรวมของที่ดูน่าจะใช้งานได้มาขาย
ทำให้ไม่อาจทราบได้ว่าจะมีของอะไรมาเข้าร้าน จึงไม่แน่เสมอไปว่าจะมีของชิ้นเดิมมาเข้าร้านอีกครั้ง
ท่านที่มีความสนใจและไม่ใส่ใจเรื่องวิธีใช้งานเพราะต้องการเพียงเชยชม ก็ควรซื้อไว้เสียแต่ตอนนี้
เรื่องราคาค่อยตกลงกันอีกที
ตัวฉันเองถึงจะไม่เคยเห็นยาสูบแบบใดมาก่อนนอกจากไปป์
แต่ก็ไม่น่าจะมีใครสามารถแบกยาสูบขนาดใหญ่แบบนั้นไปไหนมาไหนได้ เลยไม่อยากได้เท่าไร
มันให้ความรู้สึกว่าน่าจะเป็นยาสูบแบบที่ต้องนั่งสูบอย่างมั่นคงมากกว่า
ท่านที่ต้องการใช้เวลาน้ำชายามบ่ายในการสูบอย่างสบายใจและสง่างาม ลองพิจารณาเลือกซื้อเจ้านี่ดูสิคะ
(ชาเมย์มารุ อายะ)
(อ่านบทความที่เกี่ยวข้องได้ที่หน้าสี่)
Tips :
- ยาสูบน้ำ เป็นอุปกรณ์สูบยาชนิดหนึ่งซึ่งเป็นที่นิยมแพร่หลายในแถบอาหรับ มีวางขายทั่วไป และมีการตกแต่งอย่างสวยงามหลากหลายรูปแบบ
ตัวอุปกรณ์ประกอบด้วย (เรียงจากบนลงล่าง) ชามด้านบนสำหรับใส่เนื้อบุหรี, จานรองขี้บุหรี่, ตัวเชื่อมชาม-ไห, ฝาครอบไหซึ่งมีช่องต่อท่อสูบยา, ตัวไห
วิธีใช้งานคือ เติมน้ำลงในไห เติมเนื้อบุหรี่ลงในชาม โปะด้านบนเนื้อบุหรี่ด้วยถ่านร้อน แล้วสูบอากาศผ่านท่อ
หลักการทำงานคือ อากาศที่ร้อนขึ้นเพราะถ่านจะถูกดึงผ่านเนื้อบุหรี่จนเกิดควันบุหรี่ แล้วผ่านมายังไหที่เติมน้ำเอาไว้
เมื่อผ่านน้ำก็จะถูกลดอุณหภูมิลง และได้รับการทำให้บริสุทธิ์ตามหลักศาสนาอิสลาม จากนั้นควันบุหรี่จะลอยอยู่เหนือน้ำ รอถูกสูบเข้าปอดต่อไป
อุปกรณ์ชนิดนี้มีชื่อเรียกหลากหลายตามท้องถิ่น เช่น ชิชา ฮูกาฮ์ มอระกู่ บารากู่ นาจิเล
จุดเด่นของอุปกรณ์ชนิดนี้อย่างหนึ่งก็คือ ไม่มีควันบุหรี่ไปรบกวนคนรอบข้าง แต่อย่าลืมว่ามันยังคงกระทบต่อสุขภาพของผู้สูบอยู่ดี
.........................................................................................................................................................................................
พาชมสถานที่ขึ้นชื่อแห่งเกนโซวเคียว
-----------------------------------------------------------------------------------------
**ศาลเจ้าฮาคุเรย์
ศาลเจ้าฮาคุเรย์
ศาลเจ้าที่มีคนเฝ้าเพียงหนึ่งเดียวของเกนโซวเคียว ตั้งอยู่ ณ พรมแดนระหว่างโลกภายนอกกับเกนโซวเคียวซึ่งอยู่ในหมู่เขาลึก ห่างไกลจากหมู่บ้านมนุษย์
ทว่า, แม้ที่ตั้งของศาลเจ้านี้จะเกี่ยวโยงกับเกนโซวเคียวก็ตาม แต่หากระบุโดยเคร่งครัดแล้วก็จะพบว่า มิได้ตั้งอยู่ในเกนโซวเคียว
และมิได้ตั้งอยู่ในโลกภายนอกด้วยเช่นกัน, ทั้งนี้เพราะตำแหน่งที่ตั้งของมันคือ บนเส้นอาณาเขต นั่นเอง
เมื่อถึงฤดูใบไม้ผลิซึ่งดอกซากุระเบ่งบาน ก็จะสะกดผู้คนมากมายให้หลงใหล
แต่ปัจจุบันกลายเป็นแหล่งรวมอะไรก็ไม่รู้ มีทั้งโยวไคและภูตผีปิศาจมารวมตัวกันที่ศาลเจ้าแห่งนี้อยู่เสมอ ทั้งนี้ก็เพราะนิสัยของมิโกะที่อาศัยอยู่ที่นี่
ด้วยเหตุนี้เอง จึงแทบไม่มีมนุษย์ธรรมดามาเยี่ยมเยียนศาลเจ้าเลย
เหมือนกับประชดกัน, นิสัยซึ่งเป็นที่ดึงดูดผู้คนของมิโกะนั้นดึงดูดกระทั่งโยวไคเลยทำให้มนุษย์ไม่เข้ามาใกล้เสียนี่
แน่นอนว่า, แม้แต่กับพวกเราเหล่าโยวไคก็ไม่มีที่ใดสงบเงียบเท่าที่นี่
บางครั้งก็เกิดการประลอง เพราะที่นี่มักมีมนุษย์ที่แข็งแกร่งพอเหมาะอยู่
ยิ่งไปกว่านั้น, ศาลเจ้าแห่งนี้มีหน้าที่เป็นเพียงอาณาเขตระหว่างโลกภายนอกกับเกนโซวเคียวเท่านั้น
มิได้ใช้เป็นสถานที่บวงสรวงเทพเจ้า ดังนั้นแม้แต่ผู้ที่แพ้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่เป็นปัญหาแต่อย่างใด
ยามที่มาเยี่ยมเยียนศาลเจ้าแห่งนี้ ให้นำเหล้าหรือของกินอะไรสักอย่างติดตัวไปด้วยก็พอ ไม่ต้องบริจาคเงินทำบุญก็ได้
หากทำแบบนั้นแล้ว มิโกะจะให้ยืมที่ใต้ดอกซากุระ ในขณะที่ปากก็บ่นไปด้วย
ในกรณีที่ต้องการดื่มเหล้าเงียบๆ ไม่ควรไปที่นั่น เพราะไม่ว่าจะไปตอนไหนก็มีใครสักคนอยู่ที่นั่นเสมอ
ศาลเจ้าฮาคุเรย์ ตั้งอยู่มาตั้งแต่ก่อนที่เกนโซวเคียวจะถูกตัดขาดจากโลกภายนอกอย่างสมบูรณ์ดังเช่นปัจจุบันนี้
เพียงแต่ ศาลเจ้าในสมัยนั้นมิได้เป็นศาลเจ้าที่สดใสดังเช่นทุกวันนี้, จำได้ว่าเป็นศาลเจ้าเล็กๆที่แสนจืดจางจนไม่รู้สึกถึงบทบาทของมันเลยสักนิด
น่ากลัวว่าศาลเจ้าฮาคุเรย์ที่มองเห็นจากโลกภายนอกคงยังเป็นศาลเจ้าเล็กๆที่จืดจางเหมือนในอดีตกระมัง
ในขณะที่เหล่าโยวไคที่มาเยือนที่นี่กำลังสนุกกับศาลเจ้าที่สดใสดั่งในปัจจุบัน ในเวลาเดียวกันอาจจะกำลังคิดถึงความทรงจำในตอนนั้นอยู่ก็เป็นได้
(ชาเมย์มารุ อายะ)
Tips :
- ให้ยืมที่ใต้ดอกซากุระ ... ... น่าแปลกที่ใช้คำว่า ใต้ดอกซากุระ แทนที่จะเป็น ใต้ต้นซากุระ เหมือนที่ใช้กันทั่วไป
จึงอาจตีความได้สองแบบ... แบบปกติคือ นั่งดื่มเหล้าใต้ต้นซากุระกัน ส่วนแบบขำๆก็คือ ไปนอนตายใต้ต้นซากุระสักพักละกัน (ฮา
ทั้งนี้เพราะดอกซากุระมันกองอยู่กับพื้น ใต้ดอกซากุระมันก็คือพื้นดินนั่นเอง แต่ถ้ามองว่าดอกซากุระยังติดอยู่กับต้น ก็จะได้ความหมายที่ไม่ต่างจากปกติ
.........................................................................................................................................................................................
อายะ 「นับจากตอนที่เขียนบทความนี้ก็ผ่านมานานมากแล้ว ป่านนี้คงขายออกไปแล้วสินะคะ ?」
รินโนะสุเกะ 「ยาสูบน้ำเหรอ... ...ไม่ขายเจ้านั่นแล้วล่ะ
ไม่ใช่สินค้าแล้ว」
อายะ 「อย่างนั้นเหรอคะ, เป็นเพราะไม่รู้วิธีใช้... ...หรือเพราะความใหญ่ของมัน ก็เลยขายไม่ออกสินะคะ」
รินโนะสุเกะ 「มีคนแสดงความสนใจมากมายเลยล่ะ
เพียงแต่, ผมเกิดเปลี่ยนใจไม่อยากจะขายขึ้นมาเท่านั้นเอง」
อายะ 「สินค้ามีตำหนิ อะไรทำนองนั้นเหรอคะ ?」
รินโนะสุเกะ 「รู้วิธีใช้แล้วน่ะ
ก็เลยยกเลิกการขายไป」
อายะ 「หา ?」
รินโนะสุเกะ 「มันน่าเสียดายนะ ว่ามั้ย, ทั้งๆที่อาจจะไม่ได้มาอีกเป็นครั้งที่สองก็เป็นได้」
อายะ 「อ้อ อย่างนี้นี่เอง, จะเก็บเอาไว้ใช้เองสินะคะ
เอ๊ะ แล้วอย่างนี้กิจการจะไปรอดเหรอคะนี่ ?」
รินโนะสุเกะ 「ถึงจะไม่รอด แต่ของที่น่าเสียดายก็คือของที่น่าเสียดายอยู่ดี」
อายะ 「ไม่เข้าใจความหมายในการเปิดร้านเลยค่ะ
ตอนแรกฉันคิดว่ามาเปิดร้านใกล้ป่าอย่างนี้ก็ไม่น่าจะมีมนุษย์มาซื้อของแล้ว, มีความรู้สึกอยากค้าขายบ้างมั้ยคะเนี่ย ?」
รินโนะสุเกะ 「นั่นเป็นคำถามที่ค่อนข้างยากนะ
ถ้าจะให้ตอบท่าทางต้องใช้เวลาพอสมควร... ...รอสักครู่นะ」
อายะ 「เป็นคำถามที่ยากเหรอ... ...」
รินโนะสุเกะ 「นี่คือ ยาสูบน้ำ」
อายะ 「ทราบแล้วล่ะค่ะ」
รินโนะสุเกะ 「จะเตรียมเจ้านี่ต้องใช้เวลานิดหน่อย แต่ถ้าจุดไฟขึ้นมาครั้งหนึ่งแล้วจะกลายเป็นยาสูบได้นานเกินกว่าหนึ่งชั่วโมงเลยทีเดียว
เอาเนื้อยาสูบกับถ่านหินติดไฟใส่เข้าไปตรงนี้
อ้อ คำถามเมื่อกี้น่ะ, แน่นอนว่าผมมีความรู้สึกอยากค้าขายอยู่เต็มเปี่ยมเลยล่ะ」
อายะ 「อย่างนี้นี่เอง ทำแบบนั้นแล้วสูบเข้าไปสินะคะ
ทำยังไงถึงรู้วิธีใช้ได้ล่ะคะเนี่ย」
รินโนะสุเกะ 「กำลังลองผิดลองถูกหลายๆแบบอยู่ดีๆมันก็ปิ๊งขึ้นมาน่ะ
แล้วตอนนั้นก็ให้โยวไคที่รอบรู้เรื่องโลกภายนอกสอนวิธีใช้ให้น่ะ」 (หมายถึง ยาคุโมะยูคาริ)
อายะ 「มีคนสอนมาสินะคะ
ไม่ต้องพูดเหมือนกับว่าคิดออกด้วยตัวเองก็ได้ค่ะ」
รินโนะสุเกะ 「เวลาที่ใช้ในการสูบเจ้านี่ยาวนานกว่ายาสูบธรรมดา ดังนั้นพอเริ่มสูบแล้วก็จะแบกเดินไปไหนไม่ได้
เพราะงั้นถ้านั่งสูบตอนที่จิบน้ำชาไปพลางอ่านหนังสือไปพลางก็จะเข้าท่าที่สุดเลยล่ะ」
อายะ 「เพราะงั้นก็เลยไม่อยากจะขายขึ้นมา... ...」
รินโนะสุเกะ 「ไม่ใช่สินค้าน่ะ
ไม่ขายหรอก」
อายะ 「ไม่ซื้อหรอกค่ะ
ยาสูบใหญ่ขนาดนั้นมันไม่สะดวกนี่คะ
ว่าแต่ น้ำ มีบทบาทยังไงเหรอคะ ?」
รินโนะสุเกะ 「น้ำ... ...มีไว้ถ่วงน้ำหนักไม่ให้มันล้มรึเปล่านะ ?」
อายะ 「เป็นยาสูบที่ไม่มีสาระสินะคะ」
รินโนะสุเกะ 「สินค้าฟุ่มเฟือยน่ะ แต่เดิมก็เป็นของที่ไร้สาระอยู่แล้วนี่นะ
แต่ว่าไม่มีใครสนใจคนที่ไม่สามารถชื่นชมของพวกนี้หรอก
คงต้องมาดูกันอีกทีว่าพวกผมเป็นคนที่ชื่นชมสินค้าฟุ่มเฟือยอย่างเหล้า ชา กาแฟ ยาสูบ
หรือว่าเป็นคนที่แค่สนใจอย่างลึกซึ้งเฉยๆกันแน่」
(พวกผม ที่ว่านี้แสดงว่ามีคนอื่นด้วย ซึ่งในวรรคถัดไปจะทราบว่าหมายถึง เรย์มุ กับ มาริสะ)
อายะ 「จะว่าไปแล้ว, ผู้ที่อาศัยอยู่ห่างไกลจากหมู่บ้านมนุษย์ทุกคนเนี่ยล้วนชื่นชอบสินค้าฟุ่มเฟือยกันทั้งนั้นเลยนะค้า
คนที่ชอบสินค้าฟุ่มเฟือยนี่ก็เพี้ยนๆเหมือนกันทุกคนเลยสินะคะ」
รินโนะสุเกะ 「ไหนๆก็พูดขึ้นมาแล้วขอเสริมหน่อยละกันว่า มีแต่พวกเอาแต่ใจทั้งนั้นเลย」
 |
โมริจิกะ รินโนะสุเกะ เจ้าของร้านขายของเก่า「โควรินโดว」 ดูเหมือนจะเปิดร้านเป็นงานอดิเรกมากกว่าเพื่อค้าขาย ผลงานการแสดง : 『東方香霖堂』 (ซีรี่ส์รายเดือนในหนังสือ Magazine Elfics ซึ่งตีพิมพ์โดย BIBLOS) Tips : - นิยายโทวโฮวโควรินโดว เป็นภาคที่มีการเปลี่ยนนิตยสารบ่อยมาก ดังนี้ เริ่มต้น (บทที่ 0-9) ใน Colorful PUREGIRL ต่อมา (บทที่ 10-15) ใน Magazine Elfics ตามด้วย (บทที่ 16-17) ใน Elnavi WEB (เป็นหนังสืออ่านฟรีทางเวบ) ปิดท้าย (บทที่ 18-26) ใน เดนเกคิ โมเอะโอ |
.........................................................................................................................................................................................
กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้
