東方紅魔郷 ～ the Embodiment of Scarlet Devil.
โทวโฮวโควมะเคียว (ถิ่นฐานมารแดงแห่งตะวันออก) ～ การแสดงตนของมารแดง
.........................................................................................................................................................................................
*กดที่ชื่อของตัวละครเพื่อแสดงข้อความ*
Reimu's Story
 |
มิโกะแห่งศาลเจ้าฮาคุเรย์ ฮาคุเรย์ เรย์มุ ความเร็วในการเคลื่อนที่ ☆☆☆ ขอบเขตการโจมตี ☆☆☆☆ พลังโจมตี ☆☆☆ กรุณาเลือกยันต์ที่ต้องการใช้งาน ยันต์วิญญาณ 「Homing Amulet」 「ผนึกจินตนาการ」 ยันต์ฝัน 「Persuasion Needle」 「ค่ายกลผนึกมาร」 |
Stage 1
ชื่อด่าน : ม้วนภาพเพ้อฝันท่องราตรี ～ มิสติค ฟลายเออร์ (ผู้โบยบินลี้ลับ)
(ล้อชื่อม้วนภาพ "ร้อยอสูรท่องราตรี")
(เปิดเพลง BGM : วิญญาณสีแดงฉานดั่งผลตะเกียงจีน)
เรย์มุ : รู้สึกดีจังเลยน้า
เรย์มุ : ทุกทีออกมาตอนกลางวันแล้วมีวิญญาณร้ายไม่มากนัก ก็เลยลองออกมาตอนกลางคืนดู...
เรย์มุ : แต่นี่มันมืดจนไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดีเลยแฮะ
เรย์มุ : แต่ว่า...
เรย์มุ : พื้นที่หลังเขตศาลเจ้ายามค่ำคืนนี่ก็ Romantic ดีนะ (←ไม่ทุกข์ร้อน)
(รูเมีย เข้ามาในหน้าจอ)
??? : นั่นสินะ~ พวกผีก็โผล่ออกมาเหมือนกัน มันช่างสุดยอดจริงๆ
เรย์มุ : แล้ว, เธอเป็นใครน่ะ ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
โยวไคสนธยา
รูเมีย
รูเมีย : เมื่อกี้ก็เจอกันแล้วนี่นา หรือว่าเธอเป็นพวกตานก (ศัพท์เฉพาะ หมายถึง ตาบอดกลางคืน)
เรย์มุ : มนุษย์ไม่สามารถมองเห็นได้ดีในที่มืดน่ะนะ
รูเมีย : อ้าว ? แต่ฉันรู้สึกว่าจะเคยเห็นมนุษย์ที่ทำงานเฉพาะตอนกลางคืนด้วยนะ
เรย์มุ : ถ้าอย่างนั้นจะจับกินไปเลยก็ได้นะ
รูเมีย : งั้น---เหรอ---
เรย์มุ : เอ่อ มันขวางทางน่ะ
(เปิดเพลง BGM : อสูรร้ายท่องราตรี)
รูเมีย : ที่อยู่ตรงหน้านี่ก็เป็นมนุษย์จำพวกที่จับกินได้สินะ ?
เรย์มุ : รู้จักคำพูดที่ว่า "ยาดีย่อมมีรสขม" มั้ย ?
(รูเมีย แพ้พ่าย)
เรย์มุ : ถึงจะพูดว่าเป็นยาดี แต่ถ้าไม่ลองกินดูก็ไม่รู้อยู่ดีนั่นล่ะนะ
Stage 2
ชื่อด่าน : ภูตมารผิวทะเลสาบ ～ วอเทอร์ เมกัส (จอมเวทวารี)
(เปิดเพลง BGM : ลูเนท เอลฟ์ (ภูตจันทร์เสี้ยว))
เรย์มุ : ทะเลสาบนี่มันกว้างขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ?
เรย์มุ : ทัศนวิสัยแย่เพราะหมอกแบบนี้มันลำบากชะมัดเลยแฮะ
เรย์มุ : หรือว่าฉันเป็นพวกรับรู้ทิศทางสับสนกันนะ ?
(ชิลโน่ เข้ามาในหน้าจอ)
(เปิดเพลง BGM : สาวน้อยจอมแก่นที่รัก)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ภูตผิวทะเลสาบ
ชิลโน่
ชิลโน่ : การหลงทางเกิดจาก เซย์ (ฝีมือ/ความผิด) ของโยวเซย์ไงล่ะ
เรย์มุ : อ้อเหรอ ? งั้นจะนำทางให้สินะ ? แถวๆนี้มีเกาะอยู่ใช่มะ ?
ชิลโน่ : เธอก็หัดตกใจสักนิดส์~นึงบ้างเหอะ, ตรงหน้าเธอมีเคียวเทคิ (ศัตรูที่แข็งแกร่ง) อยู่นะ ?
เรย์มุ : เฮียวเทคิ (เป้าหมายสำหรับยิงหรือโจมตี) ? น่าตกใจจริงๆน้า ยัยนี่
ชิลโน่ : อย่ามาทำเป็นพูดเล่นนะ~
ชิลโน่ : อย่างเธอน่ะ, จะจับแช่แข็งไปพร้อมๆกับวัวอังกฤษซะเลย !!
(ชิลโน่ แพ้พ่าย)
เรย์มุ : อ๊า หนาวขึ้นมาซะแล้วสิ
เรย์มุ : จะเป็นไข้เครื่องปรับอากาศเอานะเนี่ย
Tips :
- ประโยคแรกที่ชิลโน่พูด ล้อมาจากเกม PC ชื่อ エンデリック・コンサート ซึ่งมีบทพูดในเกมว่า
"เห... ถ้างั้นความหนาวเย็นนี้ก็เป็น เซย์ (ฝีมือ/ความผิด) ของ เซย์ (ภูต) แห่งน้ำแข็งตนนั้นสินะ"
- ในภายหลัง ท่าน ZUN ได้ให้คำตอบเกี่ยวกับคำถามเรื่อง "วัวอังกฤษ" ว่าไม่มีความหมายอะไรเป็นพิเศษ
แต่ส่วนใหญ่มีความเห็นตรงกันว่า น่าจะหมายถึงเนื้อวัวจากประเทศอังกฤษซึ่งถูกตรวจพบเชื้อ BSE (วัวบ้า) จนต้องแช่แข็งแล้วส่งกลับอังกฤษไป
- ไข้เครื่องปรับอากาศ หมายถึง อาการป่วยเป็นหวัดที่เกิดจากการอยู่ในห้องที่เปิดแอร์นานเกินไป หรือปรับตัวระหว่างอุณหภูมิภายใน/นอกห้องไม่ทัน
Stage 3
ชื่อด่าน : ดินแดนสีแดงฉาน ～ สคาร์เลท แลนด์ (ดินแดนสีแดงฉาน)
(เปิดเพลง BGM : คฤหาสน์ชาฝรั่งเซี่ยงไฮ้ ～ ไชนีส ที (ชาจีน))
(หง เหม่ยหลิง เข้ามาในหน้าจอ)
(หง เหม่ยหลิง แพ้พ่าย)
??? : บัดซบ, ค่ายกลหลังอิงน้ำ !
เรย์มุ : ตั้ง 「ค่ายกล」 ด้วยตัวเธอคนเดียวเนี่ยนะ ?
(หง เหม่ยหลิง ออกไปจากหน้าจอ)
(หง เหม่ยหลิง เข้ามาในหน้าจอ)
??? : อย่าตามมาสิ~
เรย์มุ : ขอบใจนะที่นำทางให้~
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สาวน้อยชาวจีน
หง เหม่ยหลิง
เหม่ยหลิง : แหม, ถึงตามฉันมาทางนี้ก็ไม่มีอะไรอยู่หรอกนะ ?
เรย์มุ : ไม่มีใครหนีไปในที่ที่ไม่มีอะไรหรอกเนอะ ?
เหม่ยหลิง : อืม--- ตอนที่หนีก็คิดแต่จะหนีน่ะน้า
เรย์มุ : ว่าแต่, เธอเป็นใคร ?
เหม่ยหลิง : เอ---, คนธรรมดาน่ะ
เรย์มุ : เมื่อกี้นี้โจมตีเข้ามาใช่มะ ?
เหม่ยหลิง : อันนั้นมันแค่โจมตีธรรมดาเองนะ, แล้วก็, เธอเป็นคนเริ่มก่อนนี่นา
เหม่ยหลิง : ไม่ธรรมดาเลยนะ เธอน่ะ
เรย์มุ : ฉันเป็นคนธรรมดาที่ทำงานเป็นมิโกะน่ะ
เหม่ยหลิง : งั้นก็ค่อยยังชั่วหน่อย, จะว่าไป...
(เปิดเพลง BGM : เซี่ยงไฮ้อลิสในปีเมย์จิที่สิบเจ็ด)
เหม่ยหลิง : มันมีเรื่องเล่าต่อกันมาว่า มิโกะเป็นมนุษย์จำพวกที่จับกินได้อยู่น้า...
เรย์มุ : ห้ามเล่าต่อนะ !
(หง เหม่ยหลิง แพ้พ่าย)
| Full Version เรย์มุ : เอาล่ะ, นำทางให้หน่อยนะคะ เหม่ยหลิง : ขอโทษค่ะ, คุณหนู~ |
Trial Version เรย์มุ : เอาล่ะ, นำทางให้หน่อยนะคะ เหม่ยหลิง : ไม่มีอะไรต่อแล้วล่ะ, เพราะนี่เป็นแค่รุ่นทดสอบน่ะ เรย์มุ : เฮ้อ, ช่วยไม่ได้นะ |
Tips :
- ค่ายกลหลังอิงน้ำ เป็นชื่อการจัดทัพแบบหนึ่งของจีน โดยหันหลังให้แม่น้ำ แล้วประจันหน้ากับข้าศึก นัยว่าไม่มีทางหนีแล้ว เหล่าทหารต้องสู้ตายเท่านั้น
นอกจากนี้ยังถูกใช้เป็นสำนวนจีน-ญี่ปุ่นแบบหนึ่ง หมายถึง การสู้ตายถวายชีวิต
(แต่อันที่จริงแล้ว... ...น้ำ(ทะเลสาบ) มันอยู่ข้างหลังเรย์มุไม่ใช่รึ ?) (ฮา)
Stage 4
ชื่อด่าน : คฤหาสน์อันมืดมิด ～ เซฟ เดอะ ไมนด์. (ปกปักษ์ปัญญา)
(Save the mind สามารถแปลได้หลายแบบเนื่องจาก mind แปลได้ทั้งจิตใจ และ ปัญญา ในที่นี้ขอเลือกใช้ ปัญญา เนื่องจากเข้ากับห้องสมุด)
(เปิดเพลง BGM : ห้องสมุดเวทมนตร์ วัวล์)
เรย์มุ : บ้านหลังนี้มันไม่มีหน้าต่างรึไงเนี่ย ?
เรย์มุ : แล้วตอนที่มองจากข้างนอก มันกว้างขวางขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ?
(แพชูลี่ โนว์เลดจ์ เข้ามาในหน้าจอ)
(เปิดเพลง BGM : สาวน้อยปิดตาย ～ ห้องลับของสาวน้อย)
??? : แดงขาวตรงนั้นน่ะ ! ห้ามอาละวาดในห้องหนังสือของฉันนะ
เรย์มุ : ห้องหนังสือ ? (แดงขาว ?)
(แพชูลี่เป็นคนแรกในเกมโทโฮ ที่เรียกเรย์มุว่า แดงขาว, เรย์มุจึงงงเล็กน้อยที่ถูกเรียกแบบนี้)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สาวน้อยแห่งร่มเงาและความรู้
แพชูลี่ โนว์เลดจ์
แพชูลี่ : เหล่าหนังสือในที่แห่งนี้มีมูลค่าเทียบเท่าเงินทำบุญรวมยอด 5 ปีของศาลเจ้าเธอเชียวนะ
เรย์มุ : แต่ศาลเจ้าของฉันไม่มีใครมาสักการบูชาเลยตลอดทั้งปีนะ
แพชูลี่ : อ่า งั้นก็ไม่ได้มีค่าเพียงแค่นั้นหรอก
เรย์มุ : ว่าแต่ว่า ห้องมืดขนาดนี้ยังอ่านหนังสือได้อีกเหรอ ?
แพชูลี่ : ฉันไม่ได้ตาบอดกลางคืนเหมือนอย่างเธอสักหน่อย
เรย์มุ : ก็บอกแล้วไง~ ว่าฉันไม่ได้ตาบอดกลางคืน
เรย์มุ : อ๊ะ หลงประเด็นแล้วสิ... เธอคือเจ้าของบ้านหลังนี้ใช่มั้ย ?
แพชูลี่ : มีธุระอะไรกับคุณหนูเหรอ ?
เรย์มุ : ปล่อยหมอกออกมามากเกินไปแล้วมันเดือดร้อนน่ะสิ
แพชูลี่ : ถ้างั้นก็จะไม่ปล่อยให้ไปพบกับคุณหนูเด็ดขาด
เรย์มุ : ไม่ยอมให้ขัดขวางหรอกนะ
แพชูลี่ : ...ว่าแต่ เธอเป็นใครกันน่ะ ?
(แพชูลี่ โนว์เลดจ์ แพ้พ่าย)
เรย์มุ : จะว่าไป เจ้าคฤหาสน์หลังนี้เนี่ย มองจากข้างนอกแล้วมันกว้างขนาดนี้เลยเหรอ ?
แพชูลี่ : ในบ้านหลังนี้มีคนที่ชอบปั่นป่วนช่องว่างอยู่น่ะสิ
(หมายถึง อิซาโยอิ ซาคุยะ นั่นเอง)
(คำว่า ช่องว่าง ในที่นี้มักถูกแปลอีกแบบหนึ่งว่า ห้วงมิติ แต่เนื่องจากเป็นความสามารถที่เกี่ยวข้องกับวิชาฟิสิกส์ จึงเลือกใช้ศัพท์วิชาฟิสิกส์ว่า ช่องว่าง)
Stage 5
ชื่อด่าน : ข้ารับใช้ผู้สง่างามแด่จันทราสีแดงฉาน
(เปิดเพลง BGM : เมดกับนาฬิกาพกแห่งเลือด)
(อิซาโยอิ ซาคุยะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : อ๊า--- งานทำความสะอาดไม่คืบหน้าเลย !
??? : เดี๋ยวก็ถูกคุณหนูโกรธกันพอดีน่ะสิ !!
(อิซาโยอิ ซาคุยะ แพ้พ่าย)
(อิซาโยอิ ซาคุยะ ออกไปจากหน้าจอ)
(อิซาโยอิ ซาคุยะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : มาขัดขวางการทำความสะอาดอีกแล้ว~
เรย์มุ : เธอ...
เรย์มุ : ...น่ะ, ไม่น่าจะใช่เจ้าของบ้านนะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
เมดแห่งคฤหาสน์มารแดง
อิซาโยอิ ซาคุยะ
ซาคุยะ : ว่าไงนะ ? แขกของคุณหนูเหรอ ?
เรย์มุ : (ถ้าบอกว่ามากำราบ ก็คงไม่ยอมให้ผ่านไปสินะ)
ซาคุยะ : ไม่ให้ผ่านไปหรอก
ซาคุยะ : ก็คุณหนูแทบจะไม่พบปะผู้คนเลยนี่นะ
เรย์มุ : ถูกกักบริเวณเหรอ ?
ซาคุยะ : คุณหนูชอบที่มืดๆน่ะ
เรย์มุ : งั้นถามเธอที่ไม่มืดมิดก็ได้
เรย์มุ : คนที่ปล่อยหมอกไปจนทั่วบริเวณนี้คือพวกเธอใช่มะ ?
เรย์มุ : มันสร้างความเดือดร้อนนะ, ทำไปเพื่ออะไรเหรอ ?
ซาคุยะ : เพราะแสงแดดมันน่ารำคาญน่ะ, คุณหนูเองก็ชอบความมืดมิดซะด้วยสิ
เรย์มุ : ฉันไม่ชอบน่ะ, เลิกทำได้มั้ย ?
ซาคุยะ : เก็บคำนั้นไปพูดกับคุณหนูเถอะ
เรย์มุ : งั้นเรียกมาให้ทีสิ
ซาคุยะ : อ่า, เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะปล่อยให้เจ้านายต้องเจอกับอันตรายนะรู้มั้ย ?
เรย์มุ : ถ้าก่อเรื่องวุ่นวายขึ้นที่นี่ก็คงจะออกมาล่ะมั้ง ?
ซาคุยะ : แค่นี้ก็วุ่นวายพอแล้วล่ะ
(เปิดเพลง BGM : นาฟิกาจันทรา ～ลูนาร์ ・ไดอัล(หน้าปัดจันทรา))
ซาคุยะ : แต่ว่า, เธอไม่อาจไปพบกับคุณหนูได้หรอก
ซาคุยะ : เพราะฉันสามารถถ่วงเวลาได้ด้วยการหยุดเวลาไงล่ะ
(อิซาโยอิ ซาคุยะ แพ้พ่าย)
| Normal, Hard, Lunatic เรย์มุ : เอาล่ะ, ยอมให้ฉันไปพบได้แล้วมั้ง ซาคุยะ : แข็งแกร่ง... แต่ถ้าเป็นคุณหนูล่ะก็ |
Easy เรย์มุ : เอ้า, เป็นไงล่ะ ! ซาคุยะ : ฝีมือแค่นี้ไปไม่รอดหรอก, ยังไม่ถึงขั้นนะ ซาคุยะ : ไปเริ่มใหม่ที่สองชั่วโมงก่อนซะเถอะ >> Ending No.1 (Bad Ending) |
Stage 6
ชื่อด่าน : ฝนเลือดที่ Elysian
(Elysian หมายถึง แดนสวรรค์ในตำนานกรีกอันเป็นที่อาศัยของวิญญาณของเหล่าผู้กล้าที่เหล่าทวยเทพให้การยอมรับ)
(เปิดเพลง BGM : ลูกหลานผู้อ่อนเยาว์ของ Tepes)
(อิซาโยอิ ซาคุยะ เข้ามาในหน้าจอ)
ซาคุยะ : ก่อนที่จะถูกคุณหนูโกรธ อย่างน้อยต้องผลาญบอมบ์เธอสัก 1 ลูกล่ะ~
เรย์มุ : เงียบเหอะ, ออกไปทำธุระสักหน่อยดีมั้ย ?
(ดูจากบทพูดแล้ว คาดว่าเรย์มุคงซัดซาคุยะจนกระเด็นออกนอกบ้านไปเลย)
(อิซาโยอิ ซาคุยะ แพ้พ่าย)
เรย์มุ : เอาละเอาล่ะ ปรากฏตัวออกมาให้เห็นได้แล้วมั้ง ?
เรย์มุ : คุณหนู ?
(เรมิเลีย สคาร์เลท เข้ามาในหน้าจอ)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
จันทราสีแดงฉานผู้อ่อนเยาว์ชั่วนิรันดร์
เรมิเลีย สคาร์เลท
เรมิเลีย : กะแล้วเชียวว่า พวกมนุษย์เนี่ยมันใช้ไม่ได้
เรย์มุ : เมดคนเมื่อกี้นี้เป็นมนุษย์เหรอเนี่ย
เรมิเลีย : เธอต้องโทษฐานฆาตกรรมนะ
เรย์มุ : ไม่เป็นไรหรอก เพราะถ้าแค่คนเดียวก็ไม่ต้องโทษฐานฆาตกรรมหมู่
เรมิเลีย : แล้ว ?
เรย์มุ : อ้อ ใช่ จริงสิ, มันก่อความเดือดร้อนนะ เธอน่ะ
เรมิเลีย : รวบรัดจังนะ, แถมยังไม่เข้าใจเหตุผลเลยสักนิด
เรย์มุ : ถ้ายังไง ช่วยออกไปจากที่นี่หน่อยได้มั้ย ?
เรมิเลีย : ที่นี่มันเป็นปราสาทของฉันนะ ?
เรมิเลีย : ที่ต้องออกไปน่ะคือเธอต่างหาก
เรย์มุ : หมายถึง อยากให้ออกไปจากโลกนี้น่ะ
เรมิเลีย : ช่วยไม่ได้นะ
เรมิเลีย : ถึงตอนนี้จะยังอิ่มอยู่ก็เถอะ...
เรย์มุ : เธอจ้างยัยเมดนั่นเอาไว้คุ้มกันสินะ ?
เรย์มุ : ถ้างั้นคุณหนูที่ถูกทะนุถนอมอย่างเธอ คงร่วงในนัดเดียว !
เรมิเลีย : ซาคุยะเป็นคนทำความสะอาดที่ยอดเยี่ยม
เรมิเลีย : ด้วยฝีมือของเธอ ทำให้ไม่มีหัวตกอยู่แม้แต่หัวเดียวน่ะนะ
เรย์มุ : เธอแข็งแกร่งงั้นเหรอ ?
(เปิดเพลง BGM : เจ็ดดนตรีประสานแด่เจ้าหญิงผู้วายชนม์)
เรมิเลีย : มั้งนะ, ออกไปข้างนอกไม่ค่อยได้ซะด้วยสิ
เรมิเลีย : เพราะฉันแพ้แสงอาทิตย์น่ะนะ
เรย์มุ : ...แต่ก็ทำได้ไม่เลวเลยนี่
เรมิเลีย : พระจันทร์ก็แดงฉานออกขนาดนี้ ดังนั้นจะฆ่าอย่างจริงจังล่ะนะ
เรย์มุ : ทั้งๆที่พระจันทร์ก็แดงฉานออกขนาดนี้ แต่...
เรมิเลีย : ท่าทางจะเป็นค่ำคืนที่แสนสนุกนะ
เรย์มุ : ท่าทางจะเป็นค่ำคืนที่แสนยาวนานนะ
(เรมิเลีย สคาร์เลท แพ้พ่าย)
・หากผู้เล่นทำการคอนทินิวแม้สักครั้ง >> Ending No.1 (Bad Ending)
・หากผู้เล่นเลือกใช้เรย์มุ A (วิญญาณ) และชนะเกมโดยไม่คอนทินิวเลย >> Ending No.3 (Good Ending)
・หากผู้เล่นเลือกใช้เรย์มุ B (ฝัน) และชนะเกมโดยไม่คอนทินิวเลย >> Ending No.4 (Good Ending)
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Marisa's Story
 |
นักเวทมนตร์ตะวันตกแห่งตะวันออก คิริซาเมะ มาริสะ ความเร็วในการเคลื่อนที่ ☆☆☆☆ ขอบเขตการโจมตี ☆ พลังโจมตี ☆☆☆☆ กรุณาเลือกยันต์ที่ต้องการใช้งาน ยันต์เวท 「Magic Missile」 「Stardust Reverie」 ยันต์รัก 「Illusion Laser」 「Master Spark」 |
Stage 1
ชื่อด่าน : ม้วนภาพเพ้อฝันท่องราตรี ～ มิสติค ฟลายเออร์ (ผู้โบยบินลี้ลับ)
(ล้อชื่อม้วนภาพ "ร้อยอสูรท่องราตรี")
(เปิดเพลง BGM : วิญญาณสีแดงฉานดั่งผลตะเกียงจีน)
มาริสะ : ความรู้สึกแบบนี้ จะว่ายังไงดีนะ...
มาริสะ : ถ้าเป็นยัยนั่นคงพูดว่า 「รู้สึกดีจังเลยน้า」 ล่ะมั้ง (ล้อบทพูดของเรย์มุ)
มาริสะ : ถึงฉันจะเกลียดกลางคืน
มาริสะ : เพราะมีแต่พวกแปลกๆโผล่ออกมาก็เถอะนะ
(รูเมีย เข้ามาในหน้าจอ)
??? : พวกแปลกๆที่ว่านี่ใครเหรอ
มาริสะ : ไม่มีใครพูดว่าเป็นเธอซะหน่อย
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
โยวไคสนธยา
รูเมีย
รูเมีย : จะว่าไปมันก็จริง
มาริสะ : แล้วทำไมถึงกางแขนแบบนั้นล่ะ
(เปิดเพลง BGM : อสูรร้ายท่องราตรี)
รูเมีย : ดูคล้ายกับ 「นักบุญที่ถูกตรึงกางเขน」 รึเปล่า ? (หมายถึง พระเยซู)
มาริสะ : เห็นเป็น 「มนุษย์ชาติประยุกต์ใช้ทศนิยม」 มากกว่านะ (ล้อบทพูดในนิยายของโมริ ฮิโรชิ)
(รูเมีย แพ้พ่าย)
มาริสะ : เผ่าพันธุ์อื่นนอกจากมนุษย์
มาริสะ : ก็มีสิบนิ้วไม่ใช่รึไงนะ
Tips :
- กางเขน (十字架) (จูวจิคะ), ทศนิยม (十進法) (จิชชินโฮว)
- 「มนุษย์ชาติประยุกต์ใช้ทศนิยม」 เป็นประโยคที่ตัดมาจากบทหนึ่งของเรื่องสั้นของ โมริ ฮิโรชิ
Stage 2
ชื่อด่าน : ภูตมารผิวทะเลสาบ ～ วอเทอร์ เมกัส (จอมเวทวารี)
(เปิดเพลง BGM : ลูเนท เอลฟ์ (ภูตจันทร์เสี้ยว))
มาริสะ : รู้สึกว่าเกาะมันเคยตั้งอยู่แถวนี้นี่นะ...
มาริสะ : หรือว่ามันจะย้ายไปแล้ว ?
มาริสะ : ที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือ...
มาริสะ : นี่มันฤดูร้อนนะว้อย, ทำไมถึงได้เย็นแบบนี้วะ ?
(ชิลโน่ เข้ามาในหน้าจอ)
(เปิดเพลง BGM : สาวน้อยจอมแก่นที่รัก)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ภูตผิวทะเลสาบ
ชิลโน่
ชิลโน่ : ไม่ยอมให้ได้ลงไปเหยียบพื้นดินอีกเป็นครั้งที่สองหรอก !
มาริสะ : เธอเองสินะ เจ้าของความหนาวเย็นพวกนี้ (寒い)
ชิลโน่ : ดีกว่าร้อนๆใช่มั้ยล่ะ ?
มาริสะ : เจ้าคนเย็นชาเอ๊ย (寒い) (เล่นคำกับประโยคข้างต้นนิดหน่อย)
ชิลโน่ : ที่พูดเมื่อกี้มันมีอะไรผิดไปรึเปล่า... (รู้ตัวเหมือนกันว่าโดนเล่นคำ)
มาริสะ : ผิดสุดๆเลยต่างหากไม่ใช่เรอะ ?
(ชิลโน่ แพ้พ่าย)
มาริสะ : อ๋า, ใส่แขนสั้นแบบนี้ไม่ดีต่อสุขภาพเลยแฮะ
มาริสะ : รีบหาคฤหาสน์สักแห่งที่จะยกชามาให้ฉันดื่มดีกว่า
Stage 3
ชื่อด่าน : ดินแดนสีแดงฉาน ～ สคาร์เลท แลนด์ (ดินแดนสีแดงฉาน)
(เปิดเพลง BGM : คฤหาสน์ชาฝรั่งเซี่ยงไฮ้ ～ ไชนีส ที (ชาจีน))
(หง เหม่ยหลิง เข้ามาในหน้าจอ)
(หง เหม่ยหลิง แพ้พ่าย)
??? : บัดซบ, หนีก่อนล่ะ !
มาริสะ : ปล่อยให้หนีต่างหากล่ะโว้ย
(หง เหม่ยหลิง ออกไปจากหน้าจอ)
(หง เหม่ยหลิง เข้ามาในหน้าจอ)
??? : อ๊ะ เมื่อกี้นี้ขอบใจนะ
มาริสะ : ไม่ได้เจอกันนานนะคะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สาวน้อยชาวจีน
หง เหม่ยหลิง
เหม่ยหลิง : เอ๊ย, พวกเราไปรู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่เล่า~
มาริสะ : ก็เมื่อกี้ไง ?
เหม่ยหลิง : อืม--- เจอกับพวกแปลกๆจนได้สิน้า
มาริสะ : เอาเหอะน่า มันเกะกะนะ, เธอเป็นยามของที่นี่ อะไรทำนองนั้นสินะ ?
เหม่ยหลิง : เพราะเป็นยามถึงต้องขัดขวางไงล่ะ
มาริสะ : ว่าแล้วเชียว, เธอน่ะ, เป็นยามงั้นสินะ ?
เหม่ยหลิง : เป็นคนธรรมดาที่ทำหน้าที่ยามเท่านั้นแหละ
(เปิดเพลง BGM : เซี่ยงไฮ้อลิสในปีเมย์จิที่สิบเจ็ด)
มาริสะ : สรุปคือเป็นคนธรรมดาสินะ, งั้นฉันจะลงทัณฑ์เธอที่นี่เอง
เหม่ยหลิง : เธอได้รับการศึกษาแบบไหนมากันแน่เนี่ย
(หง เหม่ยหลิง แพ้พ่าย)
มาริสะ : กะแล้วว่าการต่อสู้กับคนธรรมดามันไม่ใช่นิสัยของฉันเหม่ยหลิง : โกหกแหงๆเลย~
Tips :
- บางที มาริสะอาจหมายถึง ตัวตนที่ถูกสร้างขึ้นมาเป็นยาม เช่น กากอยล์ ...เหม่ยหลิงจึงต้องรีบชี้แจงเธอว่าไม่ใช่แบบนั้น
- มีผู้ให้ทัศนะว่า เหม่ยหลิงพูดว่าตนเองเป็นคนธรรมดา อย่างกับลืมตัวว่าตนเองเป็นโยวไค ...บางทีเธออาจเคยเป็นมนุษย์มาก่อนจริงๆก็ได้
Stage 4
ชื่อด่าน : คฤหาสน์อันมืดมิด ～ เซฟ เดอะ ไมนด์. (ปกปักษ์ปัญญา)
(Save the mind สามารถแปลได้หลายแบบเนื่องจาก mind แปลได้ทั้งจิตใจ และ ปัญญา ในที่นี้ขอเลือกใช้ ปัญญา เนื่องจากเข้ากับห้องสมุด)
(เปิดเพลง BGM : ห้องสมุดเวทมนตร์ วัวล์)
มาริสะ : ว้าว หนังสือเต็มไปหมดเลย
มาริสะ : ไว้เดี๋ยวมาเอาไปให้เต็มที่เลยดีกว่า
(แพชูลี่ โนว์เลดจ์ เข้ามาในหน้าจอ)
(เปิดเพลง BGM : สาวน้อยปิดตาย ～ ห้องลับของสาวน้อย)
??? : อย่าเอาไปนะ~
มาริสะ : จะเอาไปอ่ะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สาวน้อยแห่งร่มเงาและความรู้
แพชูลี่ โนว์เลดจ์
แพชูลี่ : เอ... วิธีกำจัดวัตถุสีดำที่อยู่ตรงหน้าอย่างช้าๆ... (อ่านหนังสือ)
มาริสะ : (มีเขียนไว้ด้วยเรอะ ?)
แพชูลี่ : อืม--- ช่วงนี้สายตาไม่ค่อยดีเลยแฮะ
มาริสะ : ไม่ใช่เพราะห้องมันมืดแบบนี้หรอกเรอะ ?
แพชูลี่ : อาจจะขาดธาตุเหล็กก็ได้มั้ง
มาริสะ : ถ้าถามว่าขาดอะไร มันน่าจะเป็นวิตามิน A มากกว่านะ (ขาดธาตุเหล็ก=โลหิตจาง ต่างหาก)
แพชูลี่ : เธอล่ะ ?
มาริสะ : เพียงพอว่ะ, หลายๆอย่างน่ะนะ
แพชูลี่ : งั้นคงต้องขอทานสักหน่อยแล้ว
มาริสะ : ตัวฉันจัดว่าอร่อยเลยนะเฟ้ย (ปกติแล้วการ์ตูนทั่วไปจะรีบแย้งว่าไม่อร่อย แต่มาริสะทำกลับกัน)
แพชูลี่ : เอ... วิธีกำจัดฝ้าบนผิวของน้ำซุปของวัตุดิบอย่างง่ายๆในการทำอาหาร... (อ่านหนังสือ)
(แพชูลี่ โนว์เลดจ์ แพ้พ่าย)
มาริสะ : ท่าทางจะเชี่ยวชาญเวทมนตร์น่าดูเลยนี่นา, ยังมีทีเด็ดซ่อนไว้อีกไม่ใช่เรอะ ?
แพชูลี่ : ซิกซิก, ร่าย Spell ไม่จบเพราะโลหิตจางน่ะสิ (โลหิตจาง อาจทำให้เกิดอาการวิงเวียน หน้ามืด ตาลาย เป็นลม ได้)
Stage 5
ชื่อด่าน : ข้ารับใช้ผู้สง่างามแด่จันทราสีแดงฉาน
(เปิดเพลง BGM : เมดกับนาฬิกาพกแห่งเลือด)
(อิซาโยอิ ซาคุยะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : อ๊า--- งานทำความสะอาดไม่คืบหน้าเลย !
??? : เดี๋ยวก็ถูกคุณหนูโกรธกันพอดีน่ะสิ !!
(อิซาโยอิ ซาคุยะ แพ้พ่าย)
(อิซาโยอิ ซาคุยะ ออกไปจากหน้าจอ)
(อิซาโยอิ ซาคุยะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : มาขัดขวางการทำความสะอาดอีกแล้ว~
มาริสะ : โอ๊ะโอ๋... พวกเมดเนี่ย
มาริสะ : ถ้าจับตัวเอาไว้ก็จะผิดสนธิสัญญาวอชิงตันสินะ (สนธิสัญญาว่าด้วยการห้ามค้าสิ่งมีชีวิตหายากหรือใกล้สูญพันธุ์)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
เมดแห่งคฤหาสน์มารแดง
อิซาโยอิ ซาคุยะ
ซาคุยะ : อ๋า จอมเวทนี่อยู่ภายใต้ คำสั่งเมตตาสิ่งมีชีวิต สินะ
(เป็นคำสั่งที่ตราโดยโชกุน โทคุกาว่า ทสึนะโยชิ ว่าด้วยการห้ามฆ่าสัตว์เลี้ยง โดยเฉพาะสุนัข)
มาริสะ : เมตตาด้วยเถิด~
ซาคุยะ : แล้ว ?
ซาคุยะ : เธอเองก็อยากถูกจ้างทำงานในคฤหาสน์หลังนี้เหรอ ?
มาริสะ : เออ, ได้อย่างนั้นก็ดีนะ
ซาคุยะ : แต่ดูไปแล้ว เธอไม่น่าจะทำความสะอาดเป็นด้วยซ้ำเลยนะ
มาริสะ : ทำไม่เป็นโว้ย
ซาคุยะ : งั้นรับหน้าที่อะไรดีล่ะ ? ขวัญใจ ? (คล้ายๆกับพวก ดาวมหาวิทลัย หรือ ขวัญใจช่างภาพ อะไรทำนองนั้น)
มาริสะ : เอาเป็นแผนกซ่อมบำรุงน่าจะดีกว่านะ
ซาคุยะ : มันอะไรล่ะนั่น, ไม่น่าจะมีอยู่ แม้แต่ในโรงเรียนประถมนะ
มาริสะ : แล้วขวัญใจที่ว่ามันเป็นของชั้นมัธยมรึไง ?
(เปิดเพลง BGM : นาฟิกาจันทรา ～ ลูนาร์ ・ไดอัล(หน้าปัดจันทรา))
ซาคุยะ : เอาล่ะ, รีบๆเริ่มงานซะทีได้แล้วมั้ง
ซาคุยะ : อาจจะลืมบอกไปนะ แต่ว่าฉันคือ ซาคุยะ หัวหน้าเมดของที่นี่
มาริสะ : หมายความว่าถ้าฉันโค่นเธอได้ ก็จะได้เป็นหัวหน้าเมดสินะ
ซาคุยะ : คนที่พูดอย่างนั้นแล้วกลับเป็นฝ่ายถูกฆ่าเสียเองน่ะ มีจำนวนมากกว่าอนุพันธ์ของ Thorium อีกนะ
(ธาตุกัมมันตรังสี แตกตัวให้อนุพันธ์ได้ 11 ชนิด)
มาริสะ : อ๊ะ แต่มันค่อนข้างธรรมดาเลยนะ ที่ต้องพูดแบบนั้นน่ะ
ซาคุยะ : เวลาของคุณก็คือของของฉัน...
ซาคุยะ : โอกาสที่แม่มดสไตล์โบราณจะชนะนั้น, ไม่มี
(อิซาโยอิ ซาคุยะ แพ้พ่าย)
| Normal, Hard, Lunatic มาริสะ : ถึงจะไม่ใช่เมด แต่ก็สามารถเป็นหัวหน้าเมดได้เหรอ ? ซาคุยะ : เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว |
Easy มาริสะ : อ๊า--- เหนื่อยซะแล้ว ซาคุยะ : งั้นก็ได้เวลากลับแล้วมั้ง ? ฉันเองก็มีงานต้องทำด้วยสิ มาริสะ : เอาอย่างนั้นละกันค่ะ ซาคุยะ : เหรอ ? งั้นลาละ >> Ending No.2 (Bad Ending) |
Stage 6
ชื่อด่าน : ฝนเลือดที่ Elysian
(Elysian หมายถึง แดนสวรรค์ในตำนานกรีกอันเป็นที่อาศัยของวิญญาณของเหล่าผู้กล้าที่เหล่าทวยเทพให้การยอมรับ)
(เปิดเพลง BGM : ลูกหลานผู้อ่อนเยาว์ของ Tepes)
(อิซาโยอิ ซาคุยะ เข้ามาในหน้าจอ)
ซาคุยะ : คนอย่างคุณนี่ก็แปลกนะ, ทางนี้ไม่มีอะไรอยู่สักหน่อย ?
มาริสะ : เธอก็เหมือนกันนั่นแหละ, เป็นเมดจริงๆรึเปล่าเนี่ย ?
(อิซาโยอิ ซาคุยะ แพ้พ่าย)
มาริสะ : มีอยู่จริงๆด้วยแฮะ ความหนาวเย็นพุ่งพล่านเชียว เจ้าปราณภูตนี่
มาริสะ : ทำไมไม่หัดซ่อนตัวเหมือนอย่างพวกที่แข็งแกร่งบ้างล่ะ ?
(เรมิเลีย สคาร์เลท เข้ามาในหน้าจอ)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
จันทราสีแดงฉานผู้อ่อนเยาว์ชั่วนิรันดร์
เรมิเลีย สคาร์เลท
เรมิเลีย : เหยี่ยวผู้เก่งกล้าสามารถ (能 โนว) ย่อมมิอาจซ่อนหางของตัวเอง... น่ะนะ
มาริสะ : ...แต่ดูแล้วไม่น่าจะมีมันสมอง (脳 โนว) เลยนะ
เรมิเลีย : มีแต่มนุษย์เท่านั้นแหละ
เรมิเลีย : ที่จำเป็นต้องมีศูนย์กลางความคิดแบบเคมีที่เรียบง่ายอย่างมันสมอง
มาริสะ : เธอเป็น ไอ้นั่น ใช่มั้ย ? (หมายถึง แวมไพร์)
มาริสะ : ที่ว่าแพ้แสงแดด แพ้พืชที่มีกลิ่นแรง
มาริสะ : แพ้ไอ้นั่นที่ทำจากเงิน (หมายถึง กระสุนเงิน)
มาริสะ : ทั้งๆที่เป็นผู้สยบราตรี, ทำไมถึงมีจุดอ่อนเยอะนักนะ...
เรมิเลีย : ใช่แล้ว เป็นสาวน้อยขี้โรคไงล่ะ
มาริสะ : น่าสนใจดีแฮะ, งั้นก็คงดื่มด้วยสินะ ? ไอ้นั่นน่ะ (หมายถึง เลือด)
เรมิเลีย : ก็เป็นเรื่องธรรมดานี่นะ, ถึงฉันจะทานน้อยจนกินเหลือเป็นประจำก็เถอะ
มาริสะ : จนถึงตอนนี้ได้ดูดเลือดไปกี่คนแล้วล่ะ ?
เรมิเลีย : แล้วเธอจำจำนวนขนมปังที่กินเข้าไปจนถึงตอนนี้ได้รึเปล่าล่ะ ?
มาริสะ : 13 อัน, ฉันเป็นพวกกินอาหารญี่ปุ่นนะคะ (บทพูดช่วงนี้ล้อเรื่อง JoJo ล่าข้ามศตวรรษ ตอนที่ดิโอคุยกับเซพเพลิ)
เรมิเลีย : แล้ว, มาทำอะไรเหรอ ?
เรมิเลีย : ฉันเองก็อิ่มแล้วซะด้วยสิ...
มาริสะ : นั่นสินะ ฉันเองก็หิวแล้วซะด้วยสิ
(เปิดเพลง BGM : เจ็ดดนตรีประสานแด่เจ้าหญิงผู้วายชนม์)
เรมิเลีย : ...จะกินก็ได้นะ
มาริสะ : อา, งั้นเหรอ (อา, โซวไค)
มาริสะ : ตะกี้นี้คือชื่อของพืชนะเว้ย, 「อาโซวไค」 ไงล่ะ (ชื่อของพืชท้องถิ่นของมาดากัสการ์) (สองประโยคนี้เป็นการเล่นคำพ้องเสียงตามเคย)
เรมิเลีย : มนุษย์นี่มันน่าสนุกจริงๆ
เรมิเลีย : หรือว่าเธอไม่ใช่มนุษย์กันนะ ?
มาริสะ : เป็นมนุษย์ผู้น่าสนุกว่ะ
เรมิเลีย : หึหึหึ เป็นเพราะพระจันทร์มันแดงฉานขนาดนี้รึไงนะ ?
เรมิเลีย : ท่าทางจะเป็นค่ำคืนที่เร่าร้อนนะ
มาริสะ : ท่าทางจะเป็นค่ำคืนที่เย็นฉ่ำนะ
(เรมิเลีย สคาร์เลท แพ้พ่าย)
・หากผู้เล่นทำการคอนทินิวแม้สักครั้ง >> Ending No.2 (Bad Ending)
・หากผู้เล่นเลือกใช้มาริสะ A (เวท) และชนะเกมโดยไม่คอนทินิวเลย >> Ending No.5 (Good Ending)
・หากผู้เล่นเลือกใช้มาริสะ B (รัก) และชนะเกมโดยไม่คอนทินิวเลย >> Ending No.6 (Good Ending)
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
*กดที่ชื่อของ Ending เพื่อแสดงข้อความ*
Ending No.01 Bad End Reimu
ศาลเจ้าแห่งดวงตะวันยามฤดูร้อนซึ่งไร้ผู้คนสนใจ
ศาลเจ้าแห่งนี้ยังคงมิอาจนำแสงสว่างแห่งฤดูร้อนกลับคืนมาได้
เรย์มุ 「ให้ตายสิน้า
ต้องโค่นยัยนั่น หมอกถึงจะหายไปงั้นเหรอ ?」
เรย์มุ 「แต่อันที่จริง, จะว่าไงดีล่ะ, มันก็เย็นสบายออกนะ」
ถ้าไม่โค่น หมอกก็จะไม่หายไปจริงๆงั้นเหรอ ?
ฤดูร้อนแห่งการฝึกฝนที่ไม่เพียงพอ
ฤดูร้อนสีแดงฉานยังคงดำเนินต่อไป
BAD ENDING No. 1
ตั้งเป้าไปที่การ Clear แบบ No Continue ในระดับ Normal ขึ้นไปกันเถอะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.02 Bad End Marisa
กลางป่าที่มืดสลัว
ป่าแห่งนี้ไม่อาจนำความสว่างดังเช่นที่ผ่านมากลับคืนมาได้
มาริสะ 「โว้ย--- เจ็บใจชะมัด
โดนคนแบบนั้นเล่นงานเอาซะได้ ไม่สมกับเป็นตัวฉันเลย」
มาริสะ 「...ก็แค่ลองพูด Test ดูน่ะนะ」
ฤดูร้อนที่มืดสลัว
ดูเหมือนว่าวันวานที่ไม่อาจต้องแสงตะวัน จะยังคงดำเนินต่อไป
BAD ENDING No. 2
ตั้งเป้าไปที่การ Clear แบบ No Continue ในระดับ Normal ขึ้นไปกันเถอะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.03 Good End Reimu A
ศาลเจ้าแห่งดวงตะวันยามฤดูร้อนซึ่งไร้ผู้คนสนใจ
ในที่สุดดวงอาทิตย์ที่ได้พักผ่อนไปชั่วระยะเวลาหนึ่งก็โผล่หน้ามาให้เห็น, ศาลเจ้าจึงมีอากาศแจ่มใสต่อไป
มีแต่เสียงจั๊กจั่นแว่วลั่นจนหนวกหู โดยไร้ซึ่งวี่แววของผู้คน...
เรย์มุ 「หน้าร้อนมันก็ต้องเป็นแบบนี้แหละนะ
ฤดูร้อนที่มืดสลัวแบบนั้น แม้แต่น้ำมันดอกทานตะวันก็คงอดเก็บเกี่ยวแน่」
เรย์มุ 「นี่ถ้ามีคนมาเยี่ยมเยียนศาลเจ้าก็คงจะดีกว่านี้」
?? 「จริงด้วยนะ---
คิดจะทำกิจการด้วยสภาพแบบนี้งั้นเหรอ ?」
เรย์มุ 「เธอไม่ใช่คนสักหน่อย
ถ้าไม่มีเธออยู่ล่ะก็ คงจะดีขึ้นนิดนึงล่ะมั้ง ?」
เรมิเลีย 「เสียมารยาทนะ
แต่แรกเริ่มเดิมที ถึงจะไม่มีฉันอยู่ ก็ไม่มีคนเดินทางมายังสถานที่ห่างไกลแบบนี้หรอก」
เรย์มุ 「ว่าแต่, เธอแพ้แสงอาทิตย์ไม่ใช่เหรอ ?
รีบกลายเป็นขี้เถ้าเดี๋ยวนี้เลย」
เรมิเลีย 「มีร่มกันแดดน่ะ」
เรย์มุ 「ถ้าใช้แค่ไอ้นั่นก็พอล่ะก็ อย่าปล่อยหมอกออกมาสิ (^ ^ ;」
เรมิเลีย 「อันตราย อันตราย, โดนแดดแล้ว !」
เรย์มุ 「อาบแดดสักนิดสักหน่อยก็ไม่เลวนา ?
ผิวขาวอย่างกับป่วยเลยนี่」
เรมิเลีย 「ฉันจะระเหยซะก่อนน่ะสิ」
เรมิเลีย 「แค่สูดเอาไอระเหยนั่นเข้าไป ก็จะได้รับชีวิตอมตะเลยนะ」
เรย์มุ 「...งั้นไม่เอาดีกว่า」
เรมิเลีย 「ใช่มะ ใช่ม้า ?」
เรย์มุ 「งั้นขอสัก 20 ปีก็แล้วกัน」
เรมิเลีย 「อุกู~」 (ทำเสียงร้องตอนเจ็บตัวเลียนแบบนางเอกในเรื่อง Kanon ของค่าย Key)
ฤดูร้อนอันแสนสงบสุขได้ควบรวมไปกับช่วงเวลาอันไม่สิ้นสุด
ดูราวกับว่าศาลเจ้าแห่งนิรันดร์จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไปตราบชั่วนิจนิรันดร์
ENDING No. 3
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.04 Good End Reimu B
ศาลเจ้าแห่งดวงตะวันยามฤดูร้อนซึ่งไร้ผู้คนสนใจ
ในที่สุดดวงอาทิตย์ที่ได้พักผ่อนไปชั่วระยะเวลาหนึ่งก็โผล่หน้ามาให้เห็น, ศาลเจ้าจึงมีอากาศแจ่มใสต่อไป
มีแต่เสียงจั๊กจั่นแว่วลั่นจนหนวกหู โดยไร้ซึ่งวี่แววของผู้คน...
เรย์มุ 「อ๊า--- วันนี้มันร้อนยิ่งกว่าเดิมอีกนะเนี่ย
ขืนเป็นอย่างนี้ก็ทำงานไม่ได้กันพอดีน่ะสิ」
เรย์มุ 「ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครอยู่ ก็เลยไม่มีงานให้ทำก็เถอะนะ」
?? 「ถ้าร้อนจนเบื่อล่ะก็ มาเล่าเรื่องผีร้อยเรื่องกันก็ได้นะเว้ย」
เรย์มุ 「อ๊า--- อยู่คนเดียวนี่มันก็เคว้งคว้างว่างเปล่าจริงน้า」
?? 「อยู่คนเดียวน่ะนะ」
เรย์มุ 「คนเดียวซะที่ไหนเล่า !!」
เรมิเลีย 「จะยังไงก็ช่างเถอะน่า, ว่าแต่ที่นี่มันซอมซ่อน่าดูเลยนะ」
เรย์มุ 「หนวกหูน่า, ศาลเจ้ามันก็เป็นของมันอย่างนั้นอยู่แล้วล่ะ」
เรมิเลีย 「ถ้าอย่างนี้ก็เป็นเคหสถานที่เหมาะกับการเล่าเรื่องผีนะ, เย็นสบายดี」
เรย์มุ 「น่าเศร้ายังไงก็ไม่รู้แฮะ, ต้องมานั่งเล่าเรื่องผีกับสัตว์ประหลาดตั้งแต่หัววันแบบนี้」
เรมิเลีย 「จะให้รอจนถึงตอนกลางคืนก็ได้นะ」
เรย์มุ 「ไม่รอว้อย」
เรย์มุ 「...แล้ว ?」
เรมิเลีย 「จ๋า ?」
เรย์มุ 「ที่มาของเรื่องเล่าคือ ?」
เรมิเลีย 「อืม--- เรื่องของสาวน้อยที่มีชีวิตอยู่มานานเกินกว่า 500 ปีน่ะ」
เรย์มุ 「แหงะ ? ทำได้ยังไงล่ะนั่น ?」
เรมิเลีย 「ก็ฉันนี่ไง」
เรย์มุ 「...ห้ามดูดเลือดนะเฮ้ย」
ความสงบสุขพยายามคลุมซ่อนฤดูร้อนของเกนโซวเคียวเอาไว้
ค่อยๆคลุมซ่อน ราวกับตะไคร่น้ำที่ปกคลุมก้อนหินริมแม่น้ำก็มิปาน...
ENDING No. 4
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.05 Good End Marisa A
ฤดูร้อนแห่งเกนโซวเคียว
ในที่สุดดวงอาทิตย์ที่ได้พักผ่อนไปชั่วระยะเวลาหนึ่งก็โผล่หน้ามาให้เห็น, และขจัดหมอกทั้งหมดไปจนสิ้น
คฤหาสน์มารแดงที่มีหน้าต่างน้อยนิดก็แสดงตัวออกมาโดยไม่มีทีท่าว่าเสียดายหมอกแต่อย่างใด
ซาคุยะ 「อ๊า--- ยุ่งก็ยุ่ง ร้อนก็ร้อน ให้ตายสิ
เพราะอย่างเงี้ย การปล่อยหมอกถึงได้ดีกว่าไงเล่า」
ซาคุยะ 「อ๊ะ ได้เวลาของว่างแล้วสินะ
แหม่, ถึงจะแม้ว่าจะหยุดเวลาเอาก็ได้ก็เถอะ」
?? 「ของว่างยังไม่ได้อีกเหรอ ?」
ซาคุยะ 「ค่า ค่า, จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ, คุณหนู」
ซาคุยะ 「ขออภัยที่ให้รอค่ะ」
มาริสะ 「เหนื่อยหน่อยนะ」 (เป็นคำแสดงความขอบคุณแบบหนึ่งของญี่ปุ่น)
ซาคุยะ 「ชาแดงวันนี้เป็นของหายากที่เรียกว่า Kandy ค่ะ」 (ใบชาจากเมือง Kandy ประเทศศรีลังกา)
มาริสะ 「สีแดงเกินไปจนรู้สึกไม่ดีเลยว่ะ」
ซาคุยะ 「จะว่าไปแล้ว, ในเค้กเองก็ใส่ของหายากลงไปด้วยนะคะ」
มาริสะ 「ใส่อะไรลงไปล่ะเนี่ย (^ ^ ;」
ซาคุยะ 「ดอกไม้ไผ่ น่ะค่ะ」
ซาคุยะ 「แม้ว่ามันจะบานเพียงแค่ครั้งเดียวในรอบ 60 ปี แต่ก็สามารถทำให้มันบานได้ทันทีด้วยความสามารถควบคุมเวลาค่ะ」
มาริสะ 「ใส่ลงไปแล้วมันจะอร่อยขึ้นเหรอ ?」
ซาคุยะ 「ก็ของหายากนี่คะ」
เรมิเลีย 「เฮ้ย ทำไมเธอถึงมาอยู่เป็นปกติได้ล่ะเนี่ย
อ๊ะ, อะไรกันน่ะ, อย่ามากินของว่างของคนอื่นตามใจชอบสิ---」
มาริสะ 「ก็ของว่างของคนนี่หว่า」 (มาริสะจะเล่นมุขว่าเรมิเลียไม่ใช่คน)
ซาคุยะ 「อ๊ะ ส่วนของคุณหนูเรมิเลียก็มีนะคะ」
เรมิเลีย 「ของว่างวันนี้คืออะไรเหรอ ?」
ซาคุยะ 「ของหายากค่ะ」
เรมิเลีย 「ว้าย, ของโปรดเลยนะเนี่ย」
มาริสะ 「อย่าชอบอะไรซี้ซั้วแบบนั้นสิ (เหงื่อตก)」
มาริสะ 「...จะว่าไปแล้วก็เป็นฤดูร้อนที่ร้อนจริงๆเลยนะ」
เรมิเลีย 「เห็นมั้ยล่ะ, ปล่อยหมอกออกมาก็ดีกว่านี้แล้วแท้ๆ
นี่ก็เพราะเธอบอกให้เลิกนั่นล่ะ」
มาริสะ 「...ก็มีบางครั้งที่รู้สึกอย่างนั้นล่ะนะ」
มายาสีฤดูร้อน, วันนี้ก็หยุดเวลาเอาไว้อย่างสงบสุข
เวลาคงจะไม่เริ่มเดินอีกครั้งแล้วกระมัง
ENDING No. 5
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.06 Good End Marisa B
ฤดูร้อนแห่งเกนโซวเคียว
ในที่สุดดวงอาทิตย์ที่ได้พักผ่อนไปชั่วระยะเวลาหนึ่งก็โผล่หน้ามาให้เห็น, และขจัดหมอกทั้งหมดไปจนสิ้น
คฤหาสน์มารแดงที่มีหน้าต่างน้อยนิดก็แสดงตัวออกมาโดยไม่มีทีท่าว่าเสียดายหมอกแต่อย่างใด
มาริสะ 「...อืม---」
มาริสะ 「...บางที อาจจะน่าสนใจก็ได้แฮะ
ถึงจะมีส่วนที่อ่านไม่ออกเยอะแยะเพราะภาษา Esperanto ก็เถอะ」 (ภาษาประดิษฐ์ที่คิดค้นโดยจักษุแพทย์ชื่อ ซาเมนฮอฟ)
?? 「อยู่ที่นี่อีกแล้ว」
มาริสะ 「ไม่อยู่โว้ย」
ซาคุยะ 「ไม่ให้เข้ามาอ่านหนังสือตามอำเภอใจ
ดังนั้นถือว่าเป็นการบุกรุกอย่างผิดกฎหมายนะ」
มาริสะ 「ไหนๆก็มาเป็นประจำแล้ว, อย่างน้อยน่าจะยกน้ำชาห่วยๆมาเสิร์ฟกันบ้างไม่ใช่เรอะ ?」
ซาคุยะ 「ที่นี่มีแต่น้ำชาอร่อยๆค่ะ」
มาริสะ 「อีกอย่าง, หนังสือน่ะมีไว้อ่านน่ะเฟ้ย」
ซาคุยะ 「อ่านหนังสือเล่มนั้นออกด้วยเหรอ ?」
?? 「เฮ้--- ซาคุยะ--- อยู่ไหนน่ะ---」
ซาคุยะ 「อ๊ะ, คุณหนูนี่นา
เธอไปซ่อนแป๊บนึงซิ」
ซาคุยะ 「อยู่ที่นี่ค่า--- คุณหนู」
เรมิเลีย 「เจอแล้ว เจอแล้ว, ทำความสะอาดเรียบร้อยแล้วรึ ?」
ซาคุยะ 「ค่ะ, เสร็จเรียบร้อยแล้ว」
เรมิเลีย 「ฉันจะออกไปข้างนอกสักหน่อย ฝากเรื่องทางบ้านด้วยนะ」
ซาคุยะ 「กรุณาอย่าลืมเอาร่มกันแดดไปด้วยนะคะ
ข้างนอกมีแดดออกอยู่」
เรมิเลีย 「ไม่ต้องห่วงว่าจะลืมหรอก, ก็มันเกี่ยวข้องถึงชีวิตเลยนี่นะ」
เรมิเลีย 「แล้วก็อีกอย่าง, รู้สึกว่าจะได้กลิ่นหนูในห้องหนังสือนี้นะ」
ซาคุยะ 「ไม่เป็นไรหรอกค่ะ
ถึงจะได้กลิ่นเหมือนหนูเน่าที่ไม่น่าโสภา
แต่หนูมันไม่ได้เน่าหรอกค่ะ」
เรมิเลีย 「เอาเถอะ, ทำความสะอาดให้ดีละกัน, ไปล่ะ」
ซาคุยะ 「ไปดีมาดีนะคะ」
ซาคุยะ 「ไม่ต้องห่วงค่ะ, หนูมันยังมีชีวิตอยู่」
มาริสะ 「หมายถึงฉันงั้นเหรอ」
คฤหาสน์มายา ไม่แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลง
แต่ดูเหมือนว่า มีเพียงสายลมแห่งฤดูร้อนที่ได้ทำการเปลี่ยนแปลงบางสิ่งบางอย่างไป
ENDING No. 6
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
