東方緋想天 ～ Scarlet Weather Rhapsody.
โทวโฮวฮิโซวเทน (สวรรค์ชั้นมโนคติสีเพลิงแห่งตะวันออก) ～ บทเพลงแห่งภูมิอากาศสีแดงฉาน
.........................................................................................................................................................................................
Story & Ending
*กดที่หัวข้อเพื่อแสดงข้อความ*
หรือกดที่นี่เพื่อแสดงข้อความทั้งหมด
Timeline (สรุปลำดับเหตุการณ์ทั้งหมด)
จากบทพูดและฉากจบของแต่ละตัวละครในภาค 10.5 นั้น
หลายๆท่านคงจะสังเกตเห็นได้ว่า เหตุการณ์ของบางคนนั้นเกิดขึ้นก่อนเหตุการณ์ของอีกคนหนึ่งอย่างชัดเจน
ด้วยเหตุนี้จึงเชื่อกันว่า เนื้อหาในภาคนี้สามารถนำมาเรียบเรียงเป็น Timeline ได้
หลังจากที่ผมได้ทดลองร่าง Timeline ขึ้นมาอยู่ระยะหนึ่งก็พบว่า
ทางญี่ปุ่นเองก็มีการร่าง Timeline ขึ้นมาเช่นกัน
และเมื่อเปรียบเทียบกันแล้วก็พบว่า ไม่มีความแตกต่างกันมากนัก
แต่ของทางญี่ปุ่นได้ใส่รายละเอียดบางอย่างเอาไว้ด้วย เช่น สถานที่ต่อสู้ การปรากฏตัวในฉากจบ เป็นต้น
ด้วยเหตุนี้จึงเลือกที่จะแปลของทางญี่ปุ่นออกมา
สำหรับท่านที่สนใจอ่าน Timeline ของภาคนี้
สามารถอ่านต้นฉบับภาษาญี่ปุ่นได้ที่ [Link] นี้
ส่วนฉบับแปลไทยได้ทำไว้เป็นไฟล์ Excel สามารถดาวน์โหลดได้ที่ [Link] นี้
(ด้านล่างจะมีแท็บให้เลือกระหว่างภาษา JP กับ TH)
ปล.เนื่องจากความยาวของช่องใน Excel ไม่เพียงพอ จึงทำการย่อชื่อสถานที่บางแห่ง
คำเตือน
Timeline นี้เป็นเพียงการเรียบเรียงโดยแฟนๆชาวโทโฮเท่านั้น
มิใช่การเรียบเรียงโดยผู้แต่ง (ZUN) แต่อย่างใด
แม้บางจุดจะสามารถใช้อ้างอิงได้ เนื่องจากเนื้อหาในเกมบ่งชี้เด่นชัด
แต่ก็มีบางจุดที่เนื้อหาในเกมยังคลุมเครือ ทำให้การระบุเวลาเป็นเรื่องที่ทำได้ยาก
หากต้องการใช้อ้างอิง ควรอ่านบทพูด เนื้อหา และฉากจบในเกมประกอบการตัดสินใจด้วย
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
Prelude (Reimu's Story in Demo2 version)
มิโกะแจ่มใส
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Reimu Hakurei
ชื่อด่าน : ก่อนเกิดเหตุวิปลาส
(สถานที่ : ร้านเวทมนตร์คิริซาเมะ)
(สภาพอากาศ : แจ่มใส)
(เปิดเพลง BGM : แต่ละวันอันแสนธรรมดา)
เรย์มุ : อะไรเนี่ย, เรียกฉันออกมาแต่ไม่ยอมมารับกันเหรอ ?
(คิริซาเมะ มาริสะ เข้ามาในหน้าจอ)
มาริสะ : โอ๊ะ, มาถึงซะที
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
จอมเวทฝนพรำ
คิริซาเมะ มาริสะ
Marisa Kirisame
มาริสะ : มีเรื่องให้เป็นห่วงนิดหน่อยก็เลยเรียกมาน่ะ
มาริสะ : บางทีมันอาจจะเป็นลางบอกเหตุวิปลาสก็ได้นะ
เรย์มุ : อะไรล่ะ ?
มาริสะ : ช่วงนี้ความชื้นมันลดต่ำลงน่ะ
มาริสะ : แถมไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ไม่ยอมหยุดตก... ...
มาริสะ : ... ...อ้าว ?
มาริสะ : แจ่มใสแล้วแฮะ
เรย์มุ : ก็แล้วอะไรล่ะ !
มาริสะ : เดี๋ยวสิ, ก็แถวๆนี้มันมีสภาพอากาศผิดธรรมชาติ
มาริสะ : เลยว่าจะเตือนเธอเอาไว้สักหน่อยน่ะ
มาริสะ : ฝนตกพรำๆก็ไม่ยอมหยุด
มาริสะ : ความชื้นก็ไม่ยอมเพิ่มขึ้นทั้งๆที่เป็นหน้าร้อน... ...
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ฝนพรำ)
เรย์มุ : ตายจริง, ไม่เจอฝนตกซะนานเลยนะเนี่ย
มาริสะ : นี่ไง, เอาอีกแล้ว
มาริสะ : สภาพอากาศเป็นแบบนี้ตลอด ความชื้นมันก็เลยไม่เพิ่มขึ้นน่ะ
มาริสะ : ไม่คิดว่าฝนนี่มันมีอะไรที่ผิดธรรมชาติบ้างเหรอ ?
เรย์มุ : อยากจะบอกว่ามันเป็น ฤดูร้อนที่เย็นสบาย งั้นเหรอ ?
เรย์มุ : โชคไม่ดีนะ, แต่ฉันไม่ค่อยว่างซะด้วย
เรย์มุ : ความเปลี่ยนแปลงธรรมดาๆแบบนี้น่ะ ปล่อยมันไปละกัน
มาริสะ : งั้นเหรอ... ...งั้น, ฉันจะตรวจสอบเอง
เรย์มุ : แต่ว่า, ฉันไม่ยกโทษให้การชิงลงมือก่อนหรอกนะ !
(เปิดเพลง BGM : สีของปฐพีคือสีเหลือง)
(ถ้าเล่นแพ้)
มาริสะ : ขืนฝนตกไปเรื่อยๆแบบนี้
มาริสะ : ก็ซักผ้าไม่ได้กันพอดีน่ะสิวะ
(คิริซาเมะ มาริสะ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : แจ่มใส)
เรย์มุ : ยังไม่เกิดอะไรขึ้นสักหน่อย
เรย์มุ : เธอทำตัวให้มันสงบเสงี่ยมหน่อยเถอะ
มาริสะ : อืม---
มาริสะ : วันนี้อากาศเปลี่ยนแปลงไปมาแฮะ
มาริสะ : ถ้าไม่ร้อนขนาดนี้ล่ะก็
มาริสะ : ปริมาณของกินในฤดูใบไม้ร่วงจะน่าเป็นห่วงนะโว้ย
เรย์มุ : ... ...จะบอกว่าเป็นลางบอกเหตุวิปลาสงั้นเหรอ
เรย์มุ : ก็แค่เพราะเธอกำลังเบื่อนั่นล่ะนะ
ชื่อด่าน : ป่าแห่งภัยจากลูกเห็บ
(สถานที่ : ป่าตุ๊กตา)
(สภาพอากาศ : แจ่มใส)
(เปิดเพลง BGM : โต้เถียงไปมาไม่รู้จบ)
เรย์มุ : รู้สึกว่าป่าเวทมนตร์มันจะหลงทางง่ายยิ่งกว่าป่าไผ่หลงทางซะอีกนะ
เรย์มุ : ทางกลับมันคือทางนั้นรึเปล่าหว่า ?
(อลิส มาร์กาทรอยด์ เข้ามาในหน้าจอ)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ลูกเห็บ)
อลิส : โอ๊ะ แขกขาจรสินะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ผู้เชิดตุ๊กตาลูกเห็บ
อลิส มาร์กาทรอยด์
Alice Margatroid
เรย์มุ : อ๊ะ, มาได้จังหวะพอดี
เรย์มุ : เอ๊ะ
เรย์มุ : หรือว่าจะเป็น ลูกเห็บ ?
อลิส : พูดว่ามาได้จังหวะพอดีเนี่ย แสดงว่าหลงทางอยู่สินะ ?
อลิส : ยังไงก็แล้วแต่, พวกลูกเห็บที่มันก่อความเดือดร้อนจังเลยน้า
อลิส : ภัยจากลูกเห็บก็ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นซะด้วยสิ... ...
เรย์มุ : แต่ก็แทบจะไม่เคยมีลูกเห็บตกลงมาเลยนะ
อลิส : เหรอ ?
อลิส : แต่ช่วงนี้, มันตกลงมาทุกวันเลยนะ ?
เรย์มุ : ทางมาริสะก็บอกว่ามีฝนตกตลอดวันเหมือนกัน
เรย์มุ : ป่าเวทมนตร์ทั้งหมดกำลังจะเน่าซะล่ะมั้ง ?
เรย์มุ : ยังไงก็ช่าง, ช่วยบอกทางกลับบ้านหน่อยสิ... ...
อลิส : หลงทางแล้วคิดว่าจะได้กลับไปฟรีๆเหรอ ?
เรย์มุ : ... ...แหม่ มันก็ได้อยู่หรอกนะ
(เปิดเพลง BGM : ดอกใบต้นที่หอมหวน)
(ถ้าเล่นแพ้)
อลิส : ลูกเห็บที่ตกไม่ยอมหยุด... ...
อลิส : แล้วยังมีเมฆสีประหลาด... ...
อลิส : ถ้าฉันสังหรณ์ผิดก็คงจะดีหรอกนะ... ...
(อลิส มาร์กาทรอยด์ แพ้พ่าย)
เรย์มุ : เอ้า, บอกทางกลับบ้านมา !
อลิส : จ้าจ้า, เอาตุ๊กตานำทางไปตัวนึงละกัน
อลิส : ที่สำคัญกว่านั้น... ...จะลูกเห็บนี่ก็ดี
อลิส : เมฆสีประหลาดก็ดี... ...
อลิส : ถ้าฉันสังหรณ์ผิดก็คงจะดีหรอกนะ... ...
เรย์มุ : ลางสังหรณ์ของเธอน่ะ ยังไงก็คงไม่ถูกอยู่แล้วล่ะน่า
(ชาเมย์มารุ อายะ เข้ามาในหน้าจอ)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : พายุฝน)
อายะ : ชาเมย์มารุที่ทุกท่านคุ้นเคยเป็นอย่างดีค่ะ
อายะ : เอาหนังสือพิมพ์มาส่ง... ...
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อีกาพายุฝน
ชาเมย์มารุ อายะ
Aya Syameimaru
อายะ : โอ๋ ?
อายะ : หายากนะคะที่คุณจะมาอยู่ในที่แบบนี้
เรย์มุ : ไม่ได้ทำอะไรให้กลายเป็นข้อมูลทำข่าวหรอกนะ ?
อายะ : ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยแท้ๆ น่าสงสัยจังนะ... ...
อลิส : หวา... ...
อลิส : สภาพอากาศเลวร้ายขึ้นมาแล้ว
เรย์มุ : จริงด้วย, แย่สุดๆเลย
อายะ : สภาพอากาศจะเป็นยังไงก็ช่างมันเถอะค่ะ
อายะ : ขอแค่มีเรื่องอะไรน่าสนใจ (ไว้ทำข่าว)
อายะ : อย่างเช่น มิโกะถูกพายุพัดจนปลิวว่อน อะไรเทือกนั้น
เรย์มุ : จะหาเรื่องกันสินะ ?
อายะ : เปล่าค่ะเปล่าค่ะ
อายะ : แค่นึกภาพมิโกะถูกลมพัดปลิวขึ้นมาในหัวนิดหน่อยเท่านั้นเอง... ...
อลิส : จะยังไงก็ช่างเถอะ, อย่ามาเล่นกันแถวนี้ได้มั้ย ?
อลิส : ฉันอยากตรวจสอบความเสียหายจากลูกเห็บนะ... ...
เรย์มุ : อุ
ชื่อด่าน : จุดสิ้นสุดของวันธรรมดา
(สถานที่ : ศาลเจ้า)
(สภาพอากาศ : พายุฝน)
(เปิดเพลง BGM : ละอองน้ำเต้นรำ)
เรย์มุ : เพราะเธอแท้ๆเลยไม่ต้องพึ่งพาตุ๊กตานำทางน่ะนะ
อายะ : การนำทางเป็นงานที่พวกเราเหล่าเทนกุเชี่ยวชาญค่ะ
อายะ : เฮ้อ~, ไม่มีคดีใหญ่อะไรสักเรื่องเกิดขึ้นมั่งเลยน้า
เรย์มุ : ลองยกตัวอย่างคดีใหญ่ๆที่เธอว่ามาซิ ?
อายะ : ศาลเจ้าพังทลาย มิโกะถูกทับจมดิน
เรย์มุ : มีแต่คดีที่วุ่นวายทั้งนั้นเลยนะ
อายะ : นานๆทีลองทำลายดูสักที, ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่คะ ?
(ถ้าเล่นแพ้)
อายะ : เอาล่ะ, วันนี้ได้รูปมิโกะโทรมๆแล้วก็กลับกันดีกว่า
(ชาเมย์มารุ อายะ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : แจ่มใส)
เรย์มุ : เพราะเอาแต่คิดเรื่องวุ่นวาย
เรย์มุ : ถึงได้ต้องเจอแบบนี้ไงล่ะ !
อายะ : ล้อเล่นค่ะ ล้อเล่น
อายะ : ศาลเจ้ามันไม่มีทางพังง่ายๆอยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ
เรย์มุ : ที่ยิ่งกว่านั้นคือ วันนี้เดี๋ยวก็ฝนตก เดี๋ยวก็ลูกเห็บตก
เรย์มุ : เดี๋ยวก็มีลมแรงกะทันหัน, สภาพอากาศของวันนี้ทั้งวันมันแปลกชะมัดเลยนะ
เรย์มุ : วันแบบนี้, ทำตัวเรียบร้อยอยู่แต่ในศาลเจ้าน่าจะดีกว่านะ
อายะ : แบบนั้นก็เขียนบทความสนุกๆไม่ได้น่ะสิคะ
อายะ : ถ้าไม่เคลื่อนไหวอะไรบ้างล่ะก็... ...
เรย์มุ : ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นก็จะเคลื่อนไหวเองล่ะน่า !
เรย์มุ : ยิ่งถ้าศาลเจ้ามันพังลงมาจริงๆล่ะก็, นะ
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
เรย์มุ
มิโกะแจ่มใส
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Reimu Hakurei
ชื่อด่าน : ฝนพรำสีเพลิง
(สถานที่ : ซากศาลเจ้า)
(สภาพอากาศ : แจ่มใส)
(เปิดเพลง BGM : แต่ละวันอันแสนธรรมดา)
เรย์มุ : ... ...พังอย่างงดงามเลยแฮะ
เรย์มุ : ไม่ใช่ระดับที่แค่เก็บกวาดก็พอซะด้วยสิน้า
(คิริซาเมะ มาริสะ เข้ามาในหน้าจอ)
มาริสะ : เฮ้อ แย่ชะมัดเลย ทางนี้ฝนตกตลอดวันจนซักผ้าไม่ได้เลยโว้ย
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
จอมเวทฝนพรำ
คิริซาเมะ มาริสะ
Marisa Kirisame
มาริสะ : ...เฮ้ย อะไรวะเนี่ย
เรย์มุ : พูดว่า อะไรวะเนี่ย เลยเหรอ, ถึงมันจะพังยังไง ศาลเจ้าก็คือศาลเจ้านะ
เรย์มุ : แล้วบ้านของเธอปลอดภัยดีเหรอ ? จากแผ่นดินไหวครั้งใหญ่เมื่อเช้าน่ะ
มาริสะ : หา ? แผ่นดินไหวเนี่ยนะ ? ไม่เห็นจะรู้สึกตัวเลยว่ะ ว่ามีเรื่องแบบนั้นด้วย
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ฝนพรำ)
เรย์มุ : โธ่เอ๊ย กระทั่งสภาพอากาศก็ยังจะแย่ลงไปอีก
มาริสะ : ช่วยไม่ได้นี่นะ ทางนี้เองก็ฝนตกตลอดวันเหมือนกันนั่นแหละ
เรย์มุ : เอาแต่พูดว่า ฝนตกตลอดวัน มาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว, ทางนี้น่ะอากาศแห้งแล้งตลอดวันเลยนะรู้มั้ย ?
เรย์มุ : แผ่นดินไหวเมื่อเช้าก็รุนแรงสุดๆเลยนะ ? เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะไม่รู้สึกตัวน่ะ
มาริสะ : ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เหอะน้า
เรย์มุ : อะไรบางอย่างมันแปลกๆแฮะ ชักจะได้กลิ่นเหตุวิปลาสแล้วสิน้า
มาริสะ : โอ้ว บังเอิญจังนะ ฉันก็กำลังคิดอย่างนั้นอยู่เหมือนกัน
เรย์มุ : ที่สำคัญก็คือ สีของเมฆบนท้องฟ้านั่น... ...
(เปิดเพลง BGM : สีของปฐพีคือสีเหลือง)
(ถ้าเล่นแพ้)
มาริสะ : เอาล่ะ, เรย์มุนอนสงบเสงี่ยมอยู่ตรงนั้นไปก่อนนะ
มาริสะ : ยกงานตรวจสอบเหตุวิปลาสครั้งนี้ให้ฉันซะเถอะ
(คิริซาเมะ มาริสะ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : แจ่มใส)
เรย์มุ : เอาล่ะ, มาริสะช่วยซ่อมแซมศาลเจ้าอย่างสงบเสงี่ยมอยู่ตรงนั้นทีนะ
เรย์มุ : ส่วนเหตุวิปลาสน่ะ ฉันจะเป็นคนคลี่คลายเอง
มาริสะ : อะไรกันเล่า, เธอเองก็เพิ่งจะรู้สึกตัวถึงเหตุวิปลาสตอนที่ฉันมาหาไม่ใช่เรอะ
เรย์มุ : ก็แค่ตรวจพบเหตุวิปลาสตั้งแต่เนิ่นๆเท่านั้นล่ะน่า
เรย์มุ : หากตรวจพบสิ่งที่ผิดปกติแม้เพียงเล็กน้อยก็จะออกเดินทางทันที นั่นคือหน้าที่ของมิโกะไงล่ะ
ชื่อด่าน : เม็ดน้ำแข็งร่วงโรย
(สถานที่ : ป่าเวทมนตร์)
(สภาพอากาศ : แจ่มใส)
(เปิดเพลง BGM : โต้เถียงไปมาไม่รู้จบ)
เรย์มุ : ดูเหมือนว่าจะเกิดแผ่นดินไหวเฉพาะที่ศาลเจ้าสินะ
เรย์มุ : แถมยังมีฝนตกเฉพาะรอบๆตัวมาริสะด้วย
เรย์มุ : เมฆที่ทำให้ฝนตกนั่นก็เป็นสีเพลิง... ...
เรย์มุ : อาการฟ้าดินแปรปรวนพวกนี้, เชื่อได้ยากว่าเป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติแฮะ
(อลิส มาร์กาทรอยด์ เข้ามาในหน้าจอ)
อลิส : ไม่ค่อยเห็นเธอเข้าป่ามาแบบนี้เลยนะ
เรย์มุ : (ต้องเก็บเรื่องเหตุวิปลาสไว้เป็นความลับ ไม่ให้พวกที่ไม่ใช่มนุษย์รู้เข้าล่ะนะ)
เรย์มุ : อะ อื้ม, เอ่อ แบบว่า
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ผู้เชิดตุ๊กตาลูกเห็บ
อลิส มาร์กาทรอยด์
Alice Margatroid
อลิส : อะไรล่ะนั่น, คำตอบที่เหมือนกับกำลังพยายามคลี่คลายเหตุวิปลาสแบบนั้น
เรย์มุ : พูดอะไรของเธอน่ะ
เรย์มุ : จริงสิ, สภาพอากาศในป่าช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง ?
อลิส : เป็นคำถามที่พิลึกจริงน้า
อลิส : สภาพอากาศช่วงนี้มันก็ต้องแปลกๆสิ
อลิส : ก็มีลูกเห็บตกลงมาอยู่ทุกวันเลยนี่นา
เรย์มุ : ลูกเห็บงั้นเหรอ ?
เรย์มุ : ลูกเห็บเนี่ยนะ... ...
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ลูกเห็บ)
อลิส : อ๊ะ, ดูสิ, เอาอีกแล้ว... ...
เรย์มุ : (ท้องฟ้าสีเพลิงอีกแล้วแฮะ)
เรย์มุ : ตายจริง ตกมาจริงๆด้วย
อลิส : เหตุวิปลาสล่ะสินะ ?
อลิส : เรย์มุถึงได้เข้ามาจนถึงในป่าแบบนี้
เรย์มุ : น่าสงสัยจังนะ, ทั้งๆที่ฉันไม่ได้พูดอะไรแบบนั้นออกไปแท้ๆ... ...
เรย์มุ : ปกปิดอะไรเอาไว้อยู่ล่ะสิ ?
อลิส : ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เหอะน้า
(เปิดเพลง BGM : ดอกใบต้นที่หอมหวน)
เรย์มุ : อะไรบางอย่างมันแปลกๆแฮะ ชักจะได้กลิ่นเหตุวิปลาสแล้วสิน้า
อลิส : ช่างสงสัยมันก็ดีอยู่หรอก
อลิส : แต่ถ้าไม่รีบคลี่คลายปัญหาล่ะก็ เดี๋ยวศาลเจ้าถูกทำลายไปฉันไม่รู้ด้วยนะ ?
(ถ้าเล่นแพ้)
อลิส : ไม่กระตือรือร้นเอาซะเลยน้า
อลิส : แบบนี้ก็มีแววว่าลูกเห็บจะยังคงตกต่อไปเรื่อยๆสินะ
(อลิส มาร์กาทรอยด์ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : แจ่มใส)
เรย์มุ : ทำไมถึงรู้เรื่องที่ศาลเจ้าพังล่ะ
อลิส : อ้าว ? พังไปแล้วเหรอ ?
เรย์มุ : ยังจะทำเป็นไม่รู้เรื่องอีกแน่ะ, ให้ตายสิ
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : หมอกแม่น้ำ)
(โอโนะซึกะ โคมาจิ เข้ามาในหน้าจอ)
โคมาจิ : อ๊า, ให้ตายสิ
โคมาจิ : ไปที่ไหนก็ชื้นแฉะแบบนี้ไม่ชอบเลยน้า
เรย์มุ : อ๊ะ, ซาโบะMeister ที่เจอเมื่อคราวก่อนนี่นา
(ซาโบะ ย่อมาจาก Sabotage ที่หมายถึง การโดด การอู้ การขี้เกียจ)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
มัคคุเทศก์นำร่องหมอกแม่น้ำ
โอโนะซึกะ โคมาจิ
Komachi Onoduka
โคมาจิ : อะไรของเธอล่ะนั่น
โคมาจิ : เค้ากำลังเดินเล่นในช่วงพักของงานที่ทำ แล้วแวะมาดูเพราะเห็นว่ากำลังทำอะไรน่าสนใจอยู่หรอกนะ
เรย์มุ : เธอเอง... ... ก็เปลี่ยนสภาพอากาศสินะ
โคมาจิ : หา ? พูดถึงอะไรอยู่น่ะ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย
เรย์มุ : ไม่รู้สึกตัวเหรอ ?
เรย์มุ : มีแต่รอบๆตัวเธอเท่านั้นนะ ที่มีหมอกแม่น้ำออกมา
โคมาจิ : จะว่าไปมันก็จริงล่ะมั้ง
โคมาจิ : แล้วมันเป็นยังไงเหรอ
เรย์มุ : จิตที่ออกมาจากร่างกายกับจิตของสภาพอากาศ ล้วนเป็นจิตที่เหมือนกัน
เรย์มุ : บางทีอาจจะกำลังถูกศัตรูที่ก่อเหตุวิปลาสใช้ประโยชน์อยู่ก็เป็นได้
เรย์มุ : ฉันจะบดขยี้จิตเหล่านั้นให้เอง
อลิส : จะยังไงก็ช่างเหอะ ฉันขยับไม่ได้อ่ะ ถ้าจะสู้กันล่ะก็ ช่วยไปสู้กันที่อื่นได้มั้ย ?
โคมาจิ : อ่านะ
ชื่อด่าน : เกนโซวเคียวแห่งซันสึ
(สถานที่ : หนองน้ำเกมบุ)
(สภาพอากาศ : หมอกแม่น้ำ)
(เปิดเพลง BGM : ละอองน้ำเต้นรำ)
เรย์มุ : เอาล่ะ, ตัวเกะกะก็ไม่มีแล้ว จะขอพูดอีกครั้งละกัน
เรย์มุ : ฉันจะบดขยี้จิตเหล่านั้นให้เอง
(ถ้าเล่นแพ้)
โคมาจิ : อะไรกัน, อย่างเงี้ยก็คลี่คลายเหตุวิปลาสไม่ได้น่ะสิ
โคมาจิ : จิตของเค้าคนนี้... ...เป็นจิตที่อันตรายหรือยังไงกันน้า
(โอโนะซึกะ โคมาจิ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : แจ่มใส)
เรย์มุ : ในที่สุดสภาพอากาศก็กลับเป็นปกติซะที
โคมาจิ : เดี๋ยวก่อนสิ, แจ่มใสแบบนี้คือปกติเหรอ ?
โคมาจิ : ลองดูให้ดีๆอีกทีซิ ?
โคมาจิ : ไอ้ที่มันแจ่มใสน่ะ ก็แค่รอบๆตัวเธอเหมือนกันนั่นแหละ
เรย์มุ : อืมมม... ...งั้นต้องรีบหาตัวเจ้าคนก่อเหตุวิปลาสให้เจอโดยเร็วซะแล้ว... ...
โคมาจิ : หาเจอแล้วจะทำยังไงเหรอ ?
เรย์มุ : จับมันมาซ่อมศาลเจ้าไงล่ะ !
ชื่อด่าน : ทั้งลมและฝน
(สถานที่ : ภูเขาโยวไค)
(สภาพอากาศ : แจ่มใส)
(เปิดเพลง BGM : ทิวทัศน์อันงดงาม)
เรย์มุ : นั่นสินะ
เรย์มุ : จะว่าไปแล้วก็เหมือนจะมีแค่รอบตัวเราเท่านั้นที่อากาศสดใสจริงๆนั่นล่ะ
เรย์มุ : ถ้างั้นก็หมายความว่า เจ้าหมอกสีเพลิงนั่นออกมาจากตัวของทุกคน ?
เรย์มุ : จากนั้น เจ้าหมอกนั่นก็... ...
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : พายุฝน)
เรย์มุ : จะเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศที่อยู่รอบตัวของคนๆนั้น
เรย์มุ : ให้กลายเป็นสภาพอากาศที่เข้ากับลักษณะนิสัยของคนๆนั้นสินะ
(ชาเมย์มารุ อายะ เข้ามาในหน้าจอ)
อายะ : เดี๋ยวก่อน
อายะ : ขึ้นเขาในวันที่ลมแรงแบบนี้ คิดจะไปตายรึไง ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อีกาพายุฝน
ชาเมย์มารุ อายะ
Aya Syameimaru
เรย์มุ : สภาพอากาศเลวร้ายอย่างที่ไม่ควรจะเป็นเลยน้า... ...
เรย์มุ : แต่เป็นลมกับฝนแบบนี้ก็เหมาะกับเธอดีนะ
อายะ : แบบนี้แสดงว่าตั้งใจจะขายเรื่องชวนทะเลาะแต่แรกสินะ (เป็นสำนวนญี่ปุ่น แปลว่า หาเรื่อง)
เรย์มุ : ฉันกำลังรีบน่ะ
เรย์มุ : เพราะดูยังไง เจ้าเมฆสีเพลิงนั่นก็ไปรวมตัวกันที่ยอดเขาน่ะนะ
(เปิดเพลง BGM : การละเล่นเสียดสี)
อายะ : เอางั้นก็ได้, จะรับซื้อเรื่องชวนทะเลาะเอาไว้ให้เอง (เป็นสำนวนญี่ปุ่น แปลว่า ตอบรับการหาเรื่อง)
อายะ : ถ้าอยากผ่านตรงนี้ไปล่ะก็, หัดลดราคาเรื่องชวนทะเลาะลงซะหน่อยสิ
(เข้าใจว่าเป็นมุขต่อเนื่องจากสำนวนว่า ซื้อ-ขาย ... ...น่าจะมีหมายความว่า อยากให้ก่อปัญหาน้อยลงกว่านี้หน่อย)
(ถ้าเล่นแพ้)
อายะ : ภูเขาไม่ใช่สถานที่สำหรับมนุษย์นะ, รีบๆกลับไปได้แล้ว
(ชาเมย์มารุ อายะ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : แจ่มใส)
เรย์มุ : บนยอดเขามันน่าสงสัยจริงๆด้วย
เรย์มุ : เฉพาะยอดเขาเท่านั้นที่เมฆสีเพลิงไม่ยอมสลายไป... ...
อายะ : ถ้าเอาจริงขนาดนั้นก็ช่วยไม่ได้นะ
อายะ : ฉันบอกทุกคนเอาไว้แล้ว เพราะงั้นรีบไปซะเถอะ
เรย์มุ : ไม่ต้องบอกก็ไปอยู่แล้วล่ะน่า
เรย์มุ : เพราะไม่มีอะไรที่อยู่นอกเหนือลางสังหรณ์ของฉัน
อายะ : ไม่ได้เห็นอากาศแจ่มใสซะนานเลยน้า
อายะ : พออากาศแจ่มใส มันก็รู้สึกดีน่ะนะ
ชื่อด่าน : สีเพลิงของนางฟ้า
(สถานที่ : ทะเลเมฆครึ้ม)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : เหนือเมฆามีฟ้าคราม)
เรย์มุ : นี่มันอะไรกันเนี่ย... ...
เรย์มุ : มีแค่แถวนี้เท่านั้นที่มีเมฆสายฟ้าม้วนตัวอยู่
เรย์มุ : ทั้งๆที่ตั้งแต่ตอนแรกจนถึงเมื่อกี้ ไม่ว่าจะไปที่ไหน สภาพอากาศรอบตัวฉันจะต้องเป็นอากาศแจ่มใสอย่างแน่นอนแท้ๆ
เรย์มุ : ลางสังหรณ์ของฉันไม่ผิดพลาดจริงๆด้วย
เรย์มุ : คนที่ก่อให้เกิดปรากฏการณ์ประหลาดนี้ อยู่ข้างบนนี่จริงๆด้วย
(นางาเอะ อิคุ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : โอ๋ ?
??? : ไม่ใช่เทนกุ
??? : ไม่ใช่กัปปะ
??? : ไม่ใช่ผี
??? : แต่เป็นมนุษย์เนี่ยนะ... ...
??? : มนุษย์ที่ปีนขึ้นมาจนถึงยอดเขานี่หาดูได้ยากนะ
เรย์มุ : ใครน่ะ ? แหวกว่ายอยู่ในฝนฟ้าคะนองแบบนั้น ไม่ใช่ระดับธรรมดาสินะ
??? : ก็แหม... ...เมฆนี่เป็นเมฆที่พวกเราต้องแหวกว่ายนี่นา
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อาภรณ์แดงฉานอันแสนงดงาม
นางาเอะ อิคุ
Iku Nagae
อิคุ : พวกเราคือ ริวกูวโนะทสึไค ที่แหวกว่ายอยู่บนท้องฟ้าเพียงเพื่อแจ้งให้ทราบถึงเหตุวิปลาสที่เกิดขึ้นเท่านั้น
(ริวกูวโนะทสึไค เป็นชื่อปลาทะเลน้ำลึกชนิดหนึ่ง แปลตรงตัวได้ว่า ข้ารับใช้แห่งวังมังกร)
อิคุ : หมอกสีเพลิง คือหมอกแห่งลักษณะนิสัย
อิคุ : ท้องฟ้าสีเพลิง คือลางบอกเหตุล่วงหน้าของเหตุวิปลาส
อิคุ : จากนั้น เมฆสีเพลิงก็จะขย่มปฐพี ไงล่ะคะ
อิคุ : พวกเราจึงแหวกว่ายมาเพื่อแจ้งให้ทราบถึงเรื่องนั้นค่ะ
เรย์มุ : ขย่มปฐพีงั้นเหรอ !? ระ.. หรือว่า... ...
อิคุ : ใช่แล้ว เรื่องของแผ่นดินไหวนั่นเอง
อิคุ : แม้จะยังไม่เป็นไรก็เถอะนะ
อิคุ : แต่อีกเดี๋ยวจะเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ขึ้น
อิคุ : ฉันเพียงแค่แจ้งเรื่องนั้นให้ทุกคนได้ทราบเท่านั้น
เรย์มุ : เดี๋ยวเดี๋ยว, ถ้าแผ่นดินไหวล่ะก็ มันเกิดขึ้นแล้วนะ !
เรย์มุ : เพราะมัน เมื่อเช้าฉันถึงได้ซวยสุดๆไงล่ะ !
อิคุ : เอ๋ ? เกิดแผ่นดินไหวขึ้นแล้วเหรอคะ ?
อิคุ : แปลกจังเลยนะค้า
เรย์มุ : อ้อ--- จริงสิ นึกออกแล้ว
เรย์มุ : ศาลเจ้าพังไปแล้วนี่หว่า, ถ้าไม่รีบทำอะไรสักอย่างล่ะก็---
อิคุ : ถ้าเกิดแผ่นดินไหวขึ้นแล้วล่ะก็ เมฆพวกนี้มันน่าจะหายไปนะคะ... ...
อิคุ : หรือว่าจะเป็นฝีมือของท่านผู้นั้นกันนะ
อิคุ : ช่างเป็นตัวก่อปัญหาจริงๆเลยนะค้า
เรย์มุ : รู้อยู่แล้วว่าแผ่นดินไหวจะมาใช่มั้ย ?
เรย์มุ : ทำไมถึงไม่รีบบอกให้รู้ล่ะ !
(เปิดเพลง BGM : ย้อมแดงทะเลดำ ～ เลเจนดารี ฟิช (ปลาในตำนาน))
อิคุ : แผ่นดินไหวที่เล่นงานศาลเจ้านั้น ต้องเป็นแค่การซ้อมมือแน่นอนค่ะ
อิคุ : โศกนาฎกรรมที่แท้จริงกำลังจะเริ่มจากนี้ไปต่างหากล่ะคะ
เรย์มุ : โธ่เอ๊ย ! ก็เพราะไม่ว่าหน้าไหนก็เอาแต่นิ่งนอนใจกันอย่างนี้เนี่ยแหละ !
อิคุ : หากคุณได้ลิ้มรสชาติความโกรธเกรี้ยวของแผ่นดินไหวแล้วล่ะก็ รีบกลับไปเตรียมตัวป้องกันภัยพิบัติจะดีกว่ามั้ยคะ ?
เรย์มุ : การป้องกันภัยพิบัติของฉัน ก็คือการกำจัดเจ้าคนที่ชอบวางแผนพิลึกๆไงล่ะ !
(ถ้าเล่นแพ้)
อิคุ : ใช้อารมณ์แบบนั้นมันไม่ดีนะคะ
อิคุ : โศกนาฏกรรมที่แท้จริงนั้น ไม่ว่าใครก็ไม่อาจหยุดยั้งได้
อิคุ : ผู้ที่สามารถหยุดสิ่งนี้ได้... ...
อิคุ : ไม่ใช่คุณ, และน่าเศร้า ที่มีแต่ท่านผู้นั้นเท่านั้นที่สามารถทำได้ค่ะ
(นางาเอะ อิคุ แพ้พ่าย)
เรย์มุ : ชนะแล้ว ! เพียงเท่านี้ก็จะไม่เกิดแผ่นดินไหวแล้วสินะ
อิคุ : ใช้อารมณ์แบบนั้นมันไม่ดีนะคะ
อิคุ : และฉันเพียงแค่แจ้งทุกคนให้ทราบถึงแผ่นดินไหวที่กำลังจะเกิดขึ้นเท่านั้น
อิคุ : ตัวฉันนั้นไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวตนของแผ่นดินไหวแม้แต่นิดเดียวเลยค่ะ
อิคุ : โศกนาฏกรรมที่แท้จริงนั้น ไม่ว่าใครก็ไม่อาจหยุดยั้งได้
อิคุ : ผู้ที่สามารถหยุดสิ่งนี้ได้... ...
อิคุ : ไม่ใช่คุณ, และน่าเศร้า ที่มีแต่ท่านผู้นั้นเท่านั้นที่สามารถทำได้ค่ะ
เรย์มุ : แล้วท่านผู้นั้นที่ว่าน่ะ มันใครล่ะ
เรย์มุ : คนที่จะรับผิดชอบจัดการเรื่องศาลเจ้าของฉันน่ะ มันอยู่ที่ไหน
อิคุ : หากการคาดคะเนของฉันถูกต้องล่ะก็
อิคุ : ท่านผู้นั้นต้องเป็นแกนนำในก่อให้เกิดแผ่นดินไหวแน่ๆค่ะ
อิคุ : แต่ผู้ที่จะหยุดยั้งโศกนาฏกรรมที่แท้จริงที่กำลังจะเกิดขึ้นนี้ ก็มีแต่ท่านผู้นั้นเช่นกัน... ...
เรย์มุ : ไม่ว่าจะเลือกทางไหน ก็ต้องไปพบเจ้านั่นให้ได้สินะ
เรย์มุ : เพื่อให้รับผิดชอบศาลเจ้าและป้องกันโศกนาฏกรรมน่ะนะ
อิคุ : ถ้าเช่นนั้นก็จงมุ่งหน้าขึ้นไปเหนือเมฆทั้งอย่างนั้นเลยค่ะ
อิคุ : ถึงมันจะเป็นเรื่องยากลำบากแน่ๆก็เถอะนะคะ
ชื่อด่าน : บุตรีแห่งนภา, เทวาแห่งปฐพี, ดวงฤดีแห่งมนุษย์
(สถานที่ : สวรรค์ชั้นสูงสุด)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : อาภรณ์สวรรค์ไร้มลทิน)
เรย์มุ : เอาล่ะ อยู่ที่ไหนกันนะ, เจ้าผู้รับผิดชอบแผ่นดินไหวที่ว่านั่น
เรย์มุ : แล้วจะว่าไป, เหนือเมฆนี่มันเงียบดีจังน้า---
??? : ควบคุมปฐพีจากบนนภา, ลงสู่พสุธาเพื่อถอดถอนแก่นหิน
(ฮินะนาอิ เทนชิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : จงฉายให้เห็นจิตใจสีเพลิงของมนุษย์
เรย์มุ : เธอคือคนร้ายที่ทำให้เกิดแผ่นดินไหวและฟ้าดินแปรปรวนสินะ ?
??? : ผู้เชี่ยวชาญการคลี่คลายเหตุวิปลาสสินะ
??? : กำลังรออยู่เลย
เรย์มุ : รออะไรของเธอน่ะ
เรย์มุ : อย่างกับว่าต้องการจะถูกคลี่คลายเลยนี่นา
??? : เล่นคลี่คลายเหตุวิปลาสน่ะ ไม่จำเป็นต้องเป็นโยวไคก็ได้ใช่มั้ยล่ะ ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สาวน้อยแห่งสวรรค์ชั้นสูงสุด
ฮินะนาอิ เทนชิ
Hinanai Tenshi
(คนทำเกมเขียนโรมะจิกำกับผิด สลับตำแหน่งชื่อ-นามสกุลซะงั้น)
เทนชิ : ฉันคือคนของตระกูลฮินะนาอิ ซึ่งอาศัยอยู่บนสวรรค์
เทนชิ : ทุกๆวันเอาแต่ ร้องเพลง ร้องเพลง กินเหล้า เต้นรำ ร้องเพลง ซ้ำไปซ้ำมา
เทนชิ : ชีวิตบนสวรรค์เนี่ยมันช่างเย็นใจไร้กังวลจริงๆน้า
เรย์มุ : น่าอิจฉาจังนะ, คิดจะอวดรึไง ?
เทนชิ : พูดอะไรอย่างนั้นเล่า
เทนชิ : มันน่าเบื่อต่างหากล่ะ !
เทนชิ : เพราะงั้นก็เลยเฝ้ามองเธอที่เล่นกับเหล่าโยวไคมากหน้าหลายตาบนพื้นพิภพไงล่ะ
เรย์มุ : ไม่ได้เล่นกันซักหน่อย
เทนชิ : พอดูแล้วก็เลยเก็บมาคิด
เทนชิ : ว่าฉันเองก็อยากจะเล่นคลี่คลายเหตุวิปลาสเหมือนกัน
เทนชิ : ก็เลยก่อไปซะแล้ว, เจ้าเหตุวิปลาสนั่น
เรย์มุ : ก่อไปซะแล้ว, ซะที่ไหนล่ะเฮ้ย !
เรย์มุ : เพราะฝีมือของเธอ ศาลเจ้าก็เลยวินาศหมด !!
เทนชิ : นั่นมันแค่ซ้อมมือนะ
เทนชิ : ของจริงมันต้องจากนี้ไปต่างหาก
เทนชิ : ฮิโซวโนะทสึรุกิ (กระบี่มโนคติสีเพลิง) เล่มนี้คือดาบที่สามารถปอกเปลื้องลักษณะนิสัยของผู้คน
เทนชิ : จากนั้นก็รวบรวมหมอกสีเพลิงด้วยดาบเล่มนี้---
(ฮินะนาอิ เทนชิ ปักดาบลงบนพื้นเพื่อขย่มปฐพี)
เทนชิ : จิตของนภาที่รวบรวมมาจะขย่มปฐพี
เทนชิ : ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อฉันขยับแก่นหินที่อยู่ใต้เท้าของฉันนี่
(ฮินะนาอิ เทนชิ ควบคุมแก่นหินให้เกิดการขย่มปฐพี)
เทนชิ : หลังจากนี้จะขย่มปฐพีให้ทั่วทั้งเกนโซวเคียวเลยล่ะ
เรย์มุ : หืม ดูถูกไม่ได้เลยนะเนี่ย
เรย์มุ : จะมีแผนการยังไงก็ช่าง, ท่าทางว่าเรื่องที่เธอเป็นคนร้ายที่ก่อให้เกิดแผ่นดินไหวจะไม่ผิดสินะ
เรย์มุ : อีกฝ่ายจะเป็นเทวดาหรือคนเพี้ยนก็ช่าง
เรย์มุ : งานของฉันมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิผิดเพี้ยน ～ วันเดอร์ฟูล เฮฟเวน (สวรรค์พิศวง))
เรย์มุ : นั่นก็คือ การกำราบคนที่ก่อเหตุวิปลาสไงล่ะ !
เรย์มุ : แล้วหลังจากนี้ก็ไปซ่อมศาลเจ้าให้ด้วยล่ะ
เทนชิ : อุฮุฮุ
เทนชิ : ใช่แล้วใช่แล้ว ! ฉันอยากได้ความเอาจริงเอาจังแบบนั้นแหละ !
เทนชิ : ฉันไม่อยากใช้ชีวิตบนสวรรค์อันแสนน่าเบื่อไปตลอดกาลหรอก
เทนชิ : มันจะจบลงในวันนี้แหละ
เทนชิ : สภาพอากาศของท้องฟ้า, ความมั่นคงของผืนดิน, ลักษณะนิสัยของผู้คน ล้วนอยู่ในกำมือของฉันทั้งนั้น
เทนชิ : สภาพอากาศของเธอที่กำราบโยวไคมาแล้วมากมาย !
เทนชิ : แสดงออกมาให้ฉันดูหน่อยซิ !
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
(ดาบปักลงพื้น)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : สวรรค์ชั้นมโนคติสีเพลิง)
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิในจิตใจของผู้เยาว์)
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
Reimu Ending
ศาลเจ้าฮาคุเรย์ในฤดูร้อน
ศาลเจ้าซึ่งตั้งอยู่ ณ อาณาเขตทางตะวันออก――และตอนนี้ยังคงพังพินาศอยู่
แม้จะไม่สูญเสียหน้าที่ในการเป็นศาลเจ้าไป แต่ก็สูญเสียหน้าที่ในการเป็นที่อยู่อาศัยไป
สภาพอากาศที่ถูกกำหนดตายตัวโดยรอบตัวของแต่ละคน คนละครึ่ง, ตอนนี้ก็กลับสู่ความไร้กฎเกณฑ์ที่ไม่อาจคาดเดาได้แล้ว
แม้ว่าอากาศแห้งแล้งตลอดวันจะสะดวกต่อการบูรณะซ่อมแซมศาลเจ้าที่พังทลายมากกว่าก็เถอะ... ...
เทนชิ 「... ...อ๊ะ, เสาต้นนั้นอยู่ตรงโน้นล่ะมั้ง ?」
เรย์มุ 「รับผิดชอบแล้วก็ซ่อมออกมาให้ดีๆล่ะ」
เทนชิ 「ศาลเจ้าระดับนี้, ถ้าใช้ฝีมือของเหล่านางฟ้าล่ะก็ เดี๋ยวเดียวก็สร้างเสร็จแล้วล่ะ」
เรย์มุ 「... ...พังเองกับมือแล้วมาพูดว่า ระดับนี้ มันก็ยังไงๆอยู่นา
งั้นถ้าแค่เดี๋ยวเดียวก็ซ่อมเสร็จล่ะก็ จงทำงานโดยไม่ต้องพักเลยละกัน」
เทนชิ 「แต่ถ้าวางเสานั่นเสร็จ วันนี้ก็จบแล้วนะ」
เรย์มุ 「อะไรกันเล่า, วันนี้เพิ่งจะเริ่มเองนี่นา
ศาลเจ้าพังพินาศมันเป็นความรับผิดชอบของเธอนะ, จนกว่ามันจะกลับเป็นเหมือนเดิม ใครจะไปยอมให้เธอกลับสวรรค์ล่ะ ?」
เทนชิ 「ของแบบนี้มันขอปุ๊บได้ปั๊บ... ...ซะที่ไหนล่ะ
ไม่ต้องรีบร้อนแบบนั้นหรอก
ตอนนี้กำลังแจ่มใสอยู่ก็จริง แต่เดี๋ยวมันจะมาแล้วนะ」
เรย์มุ 「... ...หืม---
ถ้านักพยากรณ์อากาศอย่างเธอพูดออกมาเองล่ะก็ มันก็น่าจะเป็นอย่างนั้นล่ะนะ」
เทนชิ 「ไม่ใช่นักพยากรณ์อากาศสักหน่อย... ...」
เรย์มุ 「... ...ตอนกลางวันสว่างสดใสออกขนาดนั้นแท้ๆ แต่มาตกเอาตอนเย็นได้อย่างยอดเยี่ยมเลยน้า」
เทนชิ 「เพราะร้อนชื้นในตอนกลางวัน ก็เลยฝนตกตอนเย็นไงล่ะ」
เรย์มุ 「แล้วก็, ถึงจะเป็นคำพูดของคนแปลกๆที่เจอเมื่อเร็วๆนี้ก็เถอะ, แต่เห็นว่ายังจะมีแผ่นดินไหวครั้งใหญ่เกิดขึ้นอีกนี่นา... ...」
เทนชิ 「คนแปลกๆ ?」
เรย์มุ 「แหวกว่ายมาตามฝนฟ้าคะนอง แล้วบอกว่าแผ่นดินไหวครั้งใหญ่จะมาเยือนเกนโซวเคียวน่ะ」
เทนชิ 「อ้อ หมายถึง ริวกูวโนะทสึไค สินะ ?」
เรย์มุ 「คงจะใช่ล่ะมั้งนะ ? พวกที่พลิ้วๆน่ะ」
เทนชิ 「นั่นสินะ, ถ้าริวกูวโนะทสึไคพูดออกมาล่ะก็ มันต้องเป็นจริงแน่」
เทนชิ 「ริวกูวโนะทสึไคจะแหวกว่ายไปตามเมฆสายฟ้าเพื่อแจ้งข่าวการเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่
ริวกูวโนะทสึไคเหล่านั้นกล่าวเอาไว้ว่า... ...」
เทนชิ 「เร็วๆนี้จะเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่นะ
เป็นแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ที่ร้ายแรงยิ่งกว่าครั้งที่ถล่มศาลเจ้าแห่งนี้เสียอีก」
เรย์มุ 「หืม--- อย่างนี้คงต้องเตรียมเสบียงฉุกเฉินเอาไว้ด้วยล่ะมั้งนะ」
เทนชิ 「แต่ก็ได้จังหวะดีทีเดียวนะ, ศาลเจ้ากำลังพังอยู่พอดี」
เรย์มุ 「ก็เธอเป็นคนทำพังเองนี่นา」
เทนชิ 「ถ้าศาลเจ้าพังอยู่แล้ว ก็จะไม่เสียหายหนักไปกว่านี้」
เรย์มุ 「... ...ไม่มีวิธีอะไรบ้างเลยเหรอ ?」
เทนชิ 「ฮุฮุ, ถึงได้บอกว่า จังหวะดี ไงล่ะ
ถ้าใช้ฝีมือของฉันล่ะก็ ไม่ว่าจะก่อให้เกิดแผ่นดินไหวหรือสะกดมันเอาไว้ ก็ทำได้ทั้งนั้น」
เทนชิ 「วางแก่นหินลงไปใต้ศาลเจ้าก่อนที่จะซ่อมแซมต่อดีกว่านะคะ」
(อยู่ๆก็สุภาพขึ้นมา... เพราะเทนชิกำลังจะหลอกเรย์มุเกี่ยวกับอะไรบางอย่าง... และถูกเปิดโปงโดยยูคาริในภายหลัง)
เรย์มุ 「แก่นหิน ?」
เทนชิ 「หินที่ฉันพกติดตัวไว้ตลอดน่ะค่ะ」
เทนชิ 「เมื่อวางแก่นหินไว้บนพื้นผิวดิน, มันจะเติบโตยาวขึ้นจนลงไปถึงใต้ดินลึกๆ แล้วกดหัวของปลาดุกยักษ์เอาไว้ค่ะ
ยังผลให้ป้องกันแผ่นดินไหวล่วงหน้าได้ค่ะ」
เรย์มุ 「เห, ท่าทางจะใช้ขุดหาบ่อน้ำพุร้อนได้ด้วยนะ」
เทนชิ 「แต่ผลข้างเคียงก็คือ เมื่อถอดถอนแก่นหินออก ปลาดุกยักษ์ที่กำลังหงุดหงิดก็จะอาละวาด จนเกิดแผ่นดินไหวระดับทำลายล้างออกมาน่ะนะ」
เรย์มุ 「แต่แค่ไม่ถอดออกมาก็พอนี่นา ?
ถ้างั้นรบกวนช่วยจัดการเรื่องแก่นหินให้หน่อยละกัน」
เทนชิ 「ใช่แล้ว, ถ้าไม่ถอดออกก็ไม่เป็นไรหรอก」
ศาลเจ้าได้รับการบูรณะซ่อมแซมอย่างราบรื่นด้วยฝีมือของเทวดาและนางฟ้า
แก่นหินที่เทนชิวางไว้ ได้มอบความมั่นคงให้แก่เกนโซวเคียว
ในขณะเดียวกันนั้น... ...
ก็ยังคงเหลือสิ่งที่น่ากังวลอยู่เล็กน้อย
คือรู้สึกว่า หลังจากที่ศาลเจ้าซ่อมเสร็จแล้ว เรย์มุจะต้องปกป้องศาลเจ้าให้ดียิ่งกว่าที่ผ่านมาเสียอีก
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
มาริสะ
จอมเวทฝนพรำ
คิริซาเมะ มาริสะ
Marisa Kirisame
ชื่อด่าน : ฤดูร้อนความชื้นสูง
(สถานที่ : ป่าตุ๊กตา)
(สภาพอากาศ : ฝนพรำ)
(เปิดเพลง BGM : ทิวทัศน์อันงดงาม)
มาริสะ : แย่ชะมัดเลยแฮะ
มาริสะ : ฝนตกตลอดวันจนซักผ้าไม่ได้เลย
มาริสะ : ตั้งแต่สิ้นฤดูฝนมาก็ยังไม่มีวี่แววว่ามันจะหยุดตกเลยสักนิด
(อลิส มาร์กาทรอยด์ เข้ามาในหน้าจอ)
อลิส : ถึงอย่างนั้นก็ยังอุตส่าห์รู้อีกนะว่าสิ้นฤดูฝนแล้ว
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ผู้เชิดตุ๊กตาลูกเห็บ
อลิส มาร์กาทรอยด์
Alice Margatroid
มาริสะ : อ้าว, มาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ลูกเห็บ)
อลิส : อ๊ะ เอาอีกแล้ว... ...
อลิส : ช่วงนี้ลูกเห็บตกไม่หยุดจนซักผ้าไม่ได้เลย
มาริสะ : ลูกเห็บตกลงมาแบบนี้ก็แปลกดีแฮะ
อลิส : ถ้าเป็นไปตามปกติล่ะก็ ต้องถือว่าแปลกน่ะนะ
อลิส : แต่ปีนี้ลูกเห็บตกไม่หยุดเลย ตั้งแต่สิ้นฤดูฝนมา
มาริสะ : ถึงอย่างนั้นก็ยังอุตส่าห์รู้อีกแน่ะว่าสิ้นฤดูฝนแล้ว
อลิส : ไม่ได้โง่เหมือนเธอสักหน่อยนี่นา
มาริสะ : เข้าใจแล้วเว้ย, เธอเป็นคนทำให้ความชื้นในป่าสูงขึ้นล่ะสิ ?
อลิส : เพื่ออะไรล่ะ ?
มาริสะ : จะไปรู้เรอะ, เอาไว้โค่นเธอแล้วค่อยเค้นถามเอาละกันว้อย
(เปิดเพลง BGM : สีของปฐพีคือสีเหลือง)
(ถ้าเล่นแพ้)
อลิส : ไปคิดให้ดีๆว่าใครกันแน่ที่ทำให้ความชื้นสูงขึ้น, คุณคนโง่ผู้เรียกฝน
(อลิส มาร์กาทรอยด์ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ฝนพรำ)
มาริสะ : ไม่ใช่คนร้ายสินะ
มาริสะ : ก็ฝนมันเป็นปัญหามากกว่าลูกเห็บนี่นะ
อลิส : ลูกเห็บเองก็เป็นปัญหาเหมือนกันนะ
มาริสะ : ฝนตกลงมาอีกแล้วแฮะ... ...
มาริสะ : สรุปว่าเจ้าฝนนี่มันกำลังบอกฉันว่า จงไปนำท่านเทนโตะกลับมา สินะ ?
(โอะเทนโตะซามะ (ท่านเทนโตะ) เป็นศัพท์ที่ใช้เรียกพระอาทิตย์ด้วยความเคารพ)
ชื่อด่าน : ท่านเทนโตะอยู่ที่ไหน
(สถานที่ : ป่าเวทมนตร์)
(สภาพอากาศ : ฝนพรำ)
(เปิดเพลง BGM : แต่ละวันอันแสนธรรมดา)
มาริสะ : ก็เคยได้ยินอยู่บ่อยๆนะว่ามีการขอฝน, แต่ต้องทำยังไงถึงจะต้านกลับไปได้ล่ะ ?
มาริสะ : ไม่อยากจะเชื่อเรื่องงมงายอย่าง ตุ๊กตาไล่ฝน ซะด้วยสิ
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ เข้ามาในหน้าจอ)
เรย์มุ : อยู่รึเปล่า ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
มิโกะแจ่มใส
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Reimu Hakurei
มาริสะ : ตอนนี้ไม่อยู่โว้ย
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : แจ่มใส)
เรย์มุ : งั้นเหรอ, แต่ก็อยู่ตรงหน้าแล้วนี่ไง
มาริสะ : โอ๋ ? ฉันเพิ่งพูดไปว่าไม่มีท่านเทนโตะอยู่ที่นี่ แต่พอเธอมาถึง อากาศก็แจ่มใส่ทันทีเลยแฮะ
เรย์มุ : เป็นเพราะช่วงนี้อากาศแห้งแล้งตลอดวันน่ะนะ
เรย์มุ : ขืนเป็นอย่างนี้ต่อไป พวกพืชคงจะแห้งตายกันหมดแน่
มาริสะ : ดูป่านี้ให้ดีๆซะก่อน
มาริสะ : ขืนฝนยังตกตลอดวันแบบนี้ต่อไป ป่านี้จะเน่าเอานะว้อย
เรย์มุ : เรื่องแบบนั้นฉันไม่รู้หรอก
มาริสะ : อย่างนี้นี่เอง, เข้าใจแล้วเว้ย
มาริสะ : เธอคือท่านเทนโตะสินะ
มาริสะ : เพราะเธอกำลังอู้งาน, สภาพอากาศก็เลยแย่ลงสินะ ?
(เปิดเพลง BGM : ดอกใบต้นที่หอมหวน)
(ถ้าเล่นแพ้)
เรย์มุ : พูดอะไรของเธอน่ะ
เรย์มุ : ทั้งๆที่ฉันแค่มาตรวจดูความเสียหายจากแผ่นดินไหวแท้ๆ
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ฝนพรำ)
เรย์มุ : ถึงจะไม่รู้ว่าสู้กันทำไมก็เถอะนะ... ...
เรย์มุ : แต่ถามหน่อยสิว่า แผ่นดินไหวเมื่อเช้านี้เธอเป็นยังไงบ้าง ?
มาริสะ : แผ่นดินไหว ? ฉันไม่รู้สึกถึงอะไรเป็นพิเศษเลยว่ะ
เรย์มุ : ไม่น่าจะเป็นอย่างนั้นนะ... ...
เรย์มุ : ทั้งๆที่แผ่นดินไหวมันรุนแรงขนาดศาลเจ้ายังพังพินาศแท้ๆ
(เรย์เซน อุดองเกอิน อินาบะ เข้ามาในหน้าจอ)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ลมภูเขา)
อุดองเกะ : จอมเวทตรงนั้นช่างไม่รู้อะไรเอาซะเลย
มาริสะ : อะไรเนี่ย อะไรกัน ? ตั้งแต่เปิดร้านนี้มา เพิ่งมีวันนี้แหละที่มีลูกค้าล้นหลาม
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ม่านตาแดงแห่งลมภูเขา
เรย์เซน อุดองเกอิน อินาบะ
Reisen U Inaba
อุดองเกะ : เคยทำกิจการด้วยเหรอเนี่ย ?
มาริสะ : จริงๆแล้วก็ยังทำอยู่นะ
มาริสะ : ถึงช่วงนี้จะเศรษฐกิจไม่ดีก็เถอะน้า
อุดองเกะ : เรื่องนั้นช่างมันเถอะ, ทั้งๆที่ตอนนี้กำลังจะเกิดเรื่องน่าสะพรึงกลัวขึ้นแท้ๆ, แต่เธอกลับ...
มาริสะ : ทั้งที่อากาศแจ่มใสจนถึงเมื่อกี้แท้ๆ แต่ตอนนี้สภาพอากาศแปลกไปอีกแล้วว่ะ
มาริสะ : เรื่องน่าสะพรึงกลัวที่ว่า หมายถึงไอ้นี่เหรอ ?
อุดองเกะ : ไม่ใช่ไม่ใช่, แผ่นดินไหวต่างหาก
เรย์มุ : ถ้าแผ่นดินไหวล่ะก็ มันเกิดไปแล้วนะ
เรย์มุ : ตอนช่วงทำวัตรเช้าของวันนี้น่ะ
อุดองเกะ : เอ๋ ? เมื่อเช้านี้ไม่เห็นจะรู้สึกถึงอะไรเลยนะ... ...
อุดองเกะ : เอาเถอะ, ต่อให้เกิดขึ้นจริงก็คงไม่ใช่แผ่นดินไหวที่เบาแค่นั้นหรอก
มาริสะ : ทำไมถึงรู้เรื่องแผ่นดินไหวได้ล่ะ
อุดองเกะ : ฮึ, ตามมาสิ
ชื่อด่าน : เมฆสีเพลิง
(สถานที่ : หนองน้ำเกมบุ)
(สภาพอากาศ : ลมภูเขา)
(เปิดเพลง BGM : ละอองน้ำเต้นรำ)
อุดองเกะ : ถ้าเป็นที่นี่น่าจะเห็นได้ชัดสินะ ?
อุดองเกะ : พวกเมฆที่เกาะกลุ่มกันอยู่ตรงภูเขาโยวไคนั่น
มาริสะ : สภาพอากาศไม่ค่อยดี เลยมองไม่ค่อยเห็นแฮะ
อุดองเกะ : เมฆที่มีสีผิดธรรมชาติ, สภาพอากาศผิดธรรมชาติ
อุดองเกะ : สิ่งนี้มันมีความหมายถึงอะไรกันนะ――
มาริสะ : เอาเหอะ~ จะเป็นยังไงก็ช่างเหอะว่ะ
มาริสะ : ฉันแค่อยากจะเอาฤดูร้อนอันแสนแจ่มใสกลับคืนมาเท่านั้นแหละ
(ถ้าเล่นแพ้)
อุดองเกะ : ที่ยิ่งกว่านั้นก็คือแผ่นดินไหวที่เกิดตรงศาลเจ้าสินะ ?
อุดองเกะ : มันผิดธรรมชาติยังไงชอบกลอยู่นะ
(เรย์เซน อุดองเกอิน อินาบะ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ฝนพรำ)
อุดองเกะ : อุตส่าห์ตั้งใจจะอธิบายให้ฟังแท้ๆ
มาริสะ : ฝนตกลงมาอีกแล้ววุ้ย
มาริสะ : ดูเหมือนว่าฝนมันจะตกลงมาตอนที่ฉันอยู่คนเดียวแฮะ
มาริสะ : จริงๆแล้วฉันเป็นสาวเรียกฝนรึไงกันนะ... ...
ชื่อด่าน : ภูเขาที่อยู่ตรงนั้น
(สถานที่ : ภูเขาโยวไค)
(สภาพอากาศ : ฝนพรำ)
(เปิดเพลง BGM : ทิวทัศน์อันงดงาม)
มาริสะ : นึกถึงเรื่องสุดยอดขึ้นมาได้แล้วเว้ย
มาริสะ : ถ้าขึ้นไปจนถึงเหนือเมฆได้ล่ะก็ มันต้องแจ่มใสแน่
มาริสะ : ถ้าปีนเขาขึ้นไปเรื่อยๆอย่างนี้ล่ะก็ ต้องเจอท่านเทนโตะได้แน่
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : พายุฝน)
มาริสะ : ... ...สภาพอากาศคลุ้มคลั่งขึ้นมาอีกแล้ว แต่ไม่ยอมแพ้หรอก, จนกว่าจะไปถึงเหนือเมฆนั่น
(ชาเมย์มารุ อายะ เข้ามาในหน้าจอ)
อายะ : เห็นมีรายงานว่าใครบางคนเข้ามาในภูเขา
อายะ : เป็นเธออีกแล้วเหรอเนี่ย ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อีกาพายุฝน
ชาเมย์มารุ อายะ
Aya Syameimaru
มาริสะ : เหนื่อยหน่อยนะที่ตรวจตราในพายุ (เหนื่อยหน่อยนะ เป็นสำนวนการขอบคุณอย่างสุภาพแบบหนึ่งของญี่ปุ่น)
อายะ : อะไรกัน เว่อร์เชียว
อายะ : แล้วก็, ถึงเทนกุอย่างฉันพูดไปแล้วมันจะยังไงๆอยู่ก็เถอะนะ, แต่แถวๆนี้กระแสลมมันแรงเอาการอยู่น้า
อายะ : อากาศแบบนี้ คิดจะทำอะไรก็ไม่เข้าท่าหรอก
มาริสะ : มันก็เหมือนกับการที่ไม่ว่าจะอยู่ไหนก็ต้องปวดหัวกับสภาพอากาศนั่นล่ะ
มาริสะ : แต่ว่า, ถ้าขอร้องเทพเจ้าแห่งสายลมก็คงจะไปได้สวยล่ะมั้ง ?
อายะ : เรื่องนั้นน่ะ, ดูเหมือนว่าสายลมที่พัดอยู่นี่ จะมีแค่รอบๆตัวฉันเท่านั้นแหละ... ...
มาริสะ : โฮะโฮ่
มาริสะ : เอาเถอะ, ฉันตั้งใจว่าต่อจากนี้จะออกเดินทางไปสู่โลกที่ไม่มีฝนน่ะนะ
อายะ : ทำยังไงเหรอ ?
(เปิดเพลง BGM : การละเล่นเสียดสี)
มาริสะ : ปีนเขาไปจนกว่าจะถึงเหนือเมฆไงล่ะ
อายะ : ก็เรื่องนั้นนั่นแหละ จะทำยังไง ?
อายะ : ทำยังไงถึงจะปีนเขาขึ้นไปโดยรอดพ้นจากสายตาของเทนกุได้ล่ะ ?
(ถ้าเล่นแพ้)
อายะ : เอาล่ะเอาล่ะ จงยอมกลับไปแต่โดยดีซะเถอะ
อายะ : ถึงจะขึ้นไปจนถึงเหนือเมฆได้ มันก็แก้ไขอะไรไม่ได้หรอกนะ
(ชาเมย์มารุ อายะ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ฝนพรำ)
มาริสะ : เอาล่ะ ไปล่ะว้อย
มาริสะ : เพราะตรงนั้นมันมีภูเขาอยู่น่ะนะ (ล้อบทพูดที่มีชื่อเสียงของ George Mallory นักปีนเขาชื่อดังของโลก)
อายะ : ช่วยไม่ได้นะ
อายะ : คุณเองก็ถูกเฝ้าจับตามองไว้แล้ว, จงเตรียมใจให้ดีแล้วปีนเขาไปเถอะ
มาริสะ : ไม่เป็นไรหรอกน่า, เพราะว่าคราวนี้ภูเขามันเป็นแค่ทางผ่านเท่านั้นแหละ
ชื่อด่าน : เหนือเมฆาแห่งอนาคต
(สถานที่ : ทะเลเมฆครึ้ม)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : เหนือเมฆามีฟ้าคราม)
มาริสะ : ข้างในเมฆนี่เลวร้ายชะมัด, แต่ถ้าข้ามมันไปได้ล่ะก็――
มาริสะ : รอก่อนเถอะ, โลกที่ไม่มีฝนของฉัน !
(นางาเอะ อิคุ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : เมื่อปลาคาร์ปปีนน้ำตก ก็จะกลายเป็นมังกร, แล้วมังกรก็จะเจริญเติบโตในเมฆสายฟ้า
??? : การที่มีมนุษย์มาแหวกว่ายอยู่ในเมฆพวกนี้มันช่าง...
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อาภรณ์แดงฉานอันแสนงดงาม
นางาเอะ อิคุ
Iku Nagae
อิคุ : ตัวคุณที่เป็นแบบนั้นคือใครกันแน่ ?
มาริสะ : โอ๋ ? พวกที่มีแววว่าจะเป็นอุปสรรคโผล่ออกมาแล้วแฮะ
อิคุ : ฉันไม่ขัดขวางหรือทำอะไรคุณหรอกค่ะ
อิคุ : ฉันแค่เพียงวิตกกังวลต่ออนาคตของเกนโซวเคียว ก็เลยจะมาเตือนให้ทราบเท่านั้นเองค่ะ
มาริสะ : ถ้าไม่ได้มาขวางก็ต้องขอลาก่อนล่ะว่ะ
มาริสะ : แล้วอย่ามาขวางละกัน
อิคุ : ทำไมคุณจึงพยายามจะข้ามเมฆไปล่ะคะ ?
มาริสะ : เพราะมันเอาแต่ตกอยู่ได้ ไม่ยอมสว่างแจ่มใสสักทีน่ะสิ, ถึงจะดูเหมือนว่าฝนมันตกแค่รอบตัวฉันก็เหอะ
อิคุ : ถ้าเช่นนั้น, คุณคิดจะทำอะไรหลังจากที่ข้ามเมฆไปได้แล้วเหรอคะ ?
มาริสะ : ไม่รู้สิ
มาริสะ : แต่ว่า, ถ้าอยู่เหนือเมฆ ฝนก็คงไม่ตกใช่มั้ยล่ะ ?
อิคุ : เป็นความคิดที่เรียบง่ายจนน่าตกใจจริงๆ... ...
อิคุ : จริงอยู่ที่ว่าถ้าขึ้นไปถึงเหนือเมฆได้ก็จะไม่มีฝนตกค่ะ
อิคุ : แต่เมื่อกลับลงสู่พื้นพิภพ ทุกอย่างก็จบทันที
อิคุ : หรือคุณตั้งใจว่าจะอาศัยอยู่เหนือเมฆทั้งอย่างนั้นเลย ?
(เปิดเพลง BGM : ย้อมแดงทะเลดำ ～ เลเจนดารี ฟิช (ปลาในตำนาน))
มาริสะ : หึ, ฉันไม่ได้โง่นะว้อย
มาริสะ : ถ้ามีใครสักคนกำลังก่อเหตุวิปลาสโดยการควบคุมสภาพอากาศล่ะก็
มาริสะ : คนร้ายมันต้องอยู่ในสถานที่ที่สภาพอากาศไม่มีความเปลี่ยนแปลงแน่นอน
มาริสะ : ฉันตั้งใจว่าจะบดขยี้เจ้านั่น แล้วทวงเอาฤดูร้อนอันแสนระอุและแจ่มใสกลับคืนมาไงล่ะว้อย
อิคุ : อย่างนั้นเองเหรอคะ, ไม่ทราบมาก่อนเลยนะคะว่าสภาพอากาศผิดปกติไปแบบนั้น
อิคุ : เพราะว่าฉันอยู่แต่ในเมฆมาตลอด แถมในนั้นก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศซะด้วยสิคะ
มาริสะ : ... ...ถ้างั้น, ฉันก็เจอคนร้ายแล้วโว้ย !
(ถ้าเล่นแพ้)
อิคุ : แต่ว่าฉันไม่ใช่คนร้ายนะคะ
อิคุ : เดี๋ยวฉันต้องไปแจ้งทุกคนในเกนโซวเคียวให้ทราบถึงเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นแล้วค่ะ
อิคุ : ถึงมันก็เป็นเรื่องที่น่าเหนื่อยหน่ายสุดๆก็เถอะนะคะ
(นางาเอะ อิคุ แพ้พ่าย)
มาริสะ : ชนะแล้ว ! ทีนี้ก็จะแจ่มใสแล้ว !
อิคุ : ไม่มีทางเป็นอย่างนั้นไปได้หรอกค่ะ
อิคุ : ถึงจะโค่นคนอย่างฉันได้ ก็ไม่ทำให้อนาคตแห่งโศกนาฏกรรมของเกนโซวเคียวเปลี่ยนแปลงไปหรอกค่ะ
มาริสะ : อะไรของเธอน่ะ, พูดแต่ อนาคตอนาคต มาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
อิคุ : ในเร็วๆนี้จะเกิดแผ่นดินไหวระดับทำลายล้างขึ้นในเกนโซวเคียวค่ะ
มาริสะ : ... ...จะว่าไปแล้วก็มีใครสักคนที่พูดแบบนั้นออกมาอยู่เหมือนกันน้า
มาริสะ : ... ...เฮ้ย !? เมื่อเช้าเรย์มุบอกว่ามีแผ่นดินไหวนี่หว่า ?
อิคุ : ไม่แน่ว่านั่นอาจจะเป็นลางบอกเหตุก็ได้นะคะ
มาริสะ : มันอะไรกันวะเนี่ย
มาริสะ : ถ้าเกิดแผ่นดินไหวขึ้นมา ข้าวของในร้านก็วินาศหมดสิวะ
มาริสะ : ไม่มีวิธีอะไรบ้างเลยเหรอ ?
อิคุ : ฉันไม่มีพลังที่จะสะกดแผ่นดินไหวหรอกค่ะ
อิคุ : ทว่า
มาริสะ : ทว่า ?
อิคุ : เหนือเมฆนี้มีท่านผู้หนึ่งที่สามารถสะกดแผ่นดินไหวได้อยู่ค่ะ... ...
มาริสะ : ไม่ผิดแน่, จุดหมายปลายทางของฉันก็คือเหนือเมฆนี่ล่ะ
มาริสะ : ทุกอย่างที่ผ่านมาล้วนไม่มีอะไรผิดพลาดทั้งนั้น
(อ้าว แล้วท่านเทนโตะของเธอล่ะ ?)
ชื่อด่าน : บุตรีแห่งนภา, เทวาแห่งปฐพี, ดวงฤดีแห่งมนุษย์
(สถานที่ : สวรรค์ชั้นสูงสุด)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : อาภรณ์สวรรค์ไร้มลทิน)
มาริสะ : เอ้า เคยเห็นมั้ย
มาริสะ : เหนือเมฆมันอากาศดีขนาดนี้เชียว
??? : ควบคุมปฐพีจากบนนภา, ลงสู่พสุธาเพื่อถอดถอนแก่นหิน
(ฮินะนาอิ เทนชิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : จงฉายให้เห็นจิตใจสีเพลิงของมนุษย์
??? : ในที่สุดก็มาจนได้นะ
มาริสะ : ใครน่ะ ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สาวน้อยแห่งสวรรค์ชั้นสูงสุด
ฮินะนาอิ เทนชิ
Hinanai Tenshi
(คนทำเกมเขียนโรมะจิกำกับผิด สลับตำแหน่งชื่อ-นามสกุลซะงั้น)
เทนชิ : ฉันคือคนของตระกูลฮินะนาอิ ซึ่งอาศัยอยู่บนสวรรค์
มาริสะ : เธอเองเหรอ ? คนที่ก่อเรื่องต่างๆนานา
เทนชิ : ต่างๆนานา...
เทนชิ : ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่ฉันต้องเป็นคนทำอย่างแน่นอนเลยล่ะ
มาริสะ : ทำอะไรลงไปน่ะ
เทนชิ : ลักษณะนิสัยของคุณเป็นแบบความชื้นสูงสินะ
เทนชิ : ฉันทำให้ลักษณะนิสัยของทุกคนกลายเป็นหมอกสีเพลิง แล้วรวบรวมเอาไว้น่ะ
เทนชิ : หมอกนี้จะลอยขึ้นไปบนฟ้า แล้วสร้างท้องฟ้าสีเพลิงขึ้น
เทนชิ : เป็นฤดูร้อนที่งดงามอย่างบ้าคลั่งเลยใช่มั้ยล่ะ ?
มาริสะ : โลกนี้, มีไอ้พวกรสนิยมแย่ๆเยอะเกินไปแล้วว่ะ
เทนชิ : เมฆสีเพลิงนี้คือปาฏิหาริย์แห่งนภาที่ก่อให้เกิดภัยพิบัติ
เทนชิ : ฉันรวบรวมหมอกสีเพลิงซึ่งเป็นรูปธรรมของลักษณะนิสัยของผู้คนด้วยกระบี่มโนคติสีเพลิงของฉันเล่มนี้ จากนั้นก็---
(ฮินะนาอิ เทนชิ ปักดาบลงบนพื้นเพื่อขย่มปฐพี)
เทนชิ : ขย่มปฐพีน่ะ
มาริสะ : หวา, แผ่นดินไหว !?
มาริสะ : ไม่ค่อยจะเข้าใจเท่าไหร่ แต่เธอเป็นคนทำให้เกิดขึ้นสินะ ?
เทนชิ : เธอได้ฟังอะไรบ้างเนี่ย
มาริสะ : ไม่ค่อยเข้าใจว่าเธอกำลังพูดถึงอะไรอยู่น่ะ
มาริสะ : แต่แผ่นดินไหวมันเป็นปัญหานะ
มาริสะ : บ้านฉันไม่ได้มีโครงสร้างสำหรับต้านทานแผ่นดินไหวซะด้วย
เทนชิ : เอาล่ะ, ฉันเองก็ไม่ใช่ว่าอยากจะก่อให้เกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ขึ้นในเกนโซวเคียวหรอกนะ
เทนชิ : แต่การใช้ชีวิตเยี่ยงเทวดามันน่าเบื่อนี่น้า
เทนชิ : ฉันเองก็อยากเล่นเหมือนกับทุกๆคนบนพื้นพิภพนะ
เทนชิ : ก็เลยคิดขึ้นมาได้ว่า ถ้าทำแบบนี้แล้วก็จะมีคนเห็นลางบอกเหตุแห่งแผ่นดินไหว
เทนชิ : จากนั้นใครสักคนก็จะมาหยุดยั้งฉันยังไงล่ะ
เทนชิ : และคนที่มาตามแผนนั้นก็คือ เธอ นั่นเอง
เทนชิ : แต่ว่า, เธอจะเป็นมนุษย์ที่สามารถทำให้ฉันพึงพอใจได้รึเปล่านะ ? ดูยังไงก็พึ่งพาไม่ได้เลยแฮะ
มาริสะ : หา ?
มาริสะ : เธอนี่มันกวนประสาทเก่งชะมัดเลยนะ
มาริสะ : จะบอกว่าฉันถูกล่อลวงด้วยแผนการของเธองั้นเหรอ ?
มาริสะ : น่าเสียดายนะ, แต่ฉันเพิ่งได้ยินเรื่องแผ่นดินไหวก็เมื่อกี้นี้เองล่ะว่ะ (โกหกตามเคย)
มาริสะ : เป้าหมายของฉันคือ...
เทนชิ : สภาพอากาศสินะ ? เพราะว่ารอบๆตัวเธอมีแต่ฝนตกอยู่ตลอดเลย
มาริสะ : อื้มนะ, เพราะตรงนั้นมีภูเขาอยู่ ก็เลยปีนขึ้นมาไงล่ะ
เทนชิ : จะยังไงก็ช่างเถอะ
เทนชิ : แต่ว่าถ้าปล่อยฉันเอาไว้อย่างนี้ล่ะก็ บ้านเธอจะพังพินาศเอาได้นะ ?
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิผิดเพี้ยน ～ วันเดอร์ฟูล เฮฟเวน (สวรรค์พิศวง))
มาริสะ : แต่ว่านะ, ถ้าเจอคนสวนทางมาในระหว่างที่ปีนเขาอยู่
มาริสะ : ก็ต้องทักทายเป็นธรรมดาอยู่แล้วล่ะโว้ย !
เทนชิ : ใช่แล้ว, แบบนั้นแหละดีแล้ว
เทนชิ : พวกเธอแค่ค้นหาเหตุวิปลาสให้พบแล้วคลี่คลายมันซะก็พอ
เทนชิ : เพราะมันคือเรื่องที่น่ายินดีเป็นที่สุดสำหรับเหล่าโยวไคยังไงล่ะ
มาริสะ : ถ้าทางนั้นไม่เข้ามา ทางนี้ก็ไม่เข้าไปหานะว้อย ?
เทนชิ : ฮุฮุฮุ, เอาสภาพอากาศฝนพรำชื้นๆของเธอมาเทียบกับสภาพอากาศที่ส่องแสงเป็นประกายของฉัน ก็ไม่เลวนี่ !
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
(ดาบปักลงพื้น)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : สวรรค์ชั้นมโนคติสีเพลิง)
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิในจิตใจของผู้เยาว์)
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
Marisa Ending
ป่าเวทมนตร์
ป่าที่ปฏิเสธความสว่างซึ่งทำอันตรายต่อสิ่งมีชีวิต
ทว่า, หากไร้ซึ่งความสว่าง ป่าก็ไม่อาจมีชีวิตต่อไปได้
ในขณะเดียวกัน ฝนนั้นก็เป็นสภาพอากาศที่จำเป็นต่อสิ่งมีชีวิต
ฝนพรำที่เคยตกอยู่เพียงรอบตัวเธอนั้น, ตอนนี้ก็ยังมีตกบ้างแค่เป็นบางครั้งบางคราวเท่านั้น
การทวงเอาความร้อนของฤดูร้อนกลับคืนมาของเธอประสบความสำเร็จอย่างดงามทีเดียว
มาริสะ 「เอ---, หนังสือที่เอามาจากห้องสมุดมันไปกองอยู่ตรงไหนกันน้อ」
เมื่อมาริสะกลับมาจากสวรรค์ ก็เริ่มทำความสะอาดบ้านอย่างเต็มรูปแบบทันที
เป็นการทำความสะอาดที่ไม่ได้ทำมานานหลายปีเลยทีเดียว
มาริสะ 「อ๊า--- ร้อน ร้อน, หน้าร้อนก็เลยร้อน
เอาน่ะ, เดี๋ยวพอเก็บกวาดให้เข้าที่เข้าทางแล้วก็คงจะอากาศระบายได้ดีขึ้นสักหน่อยล่ะมั้งนะ」
เธอคิดว่า ถ้าเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ขึ้นตอนที่มีข้าวของเยอะๆ คงจะถูกฝังทั้งเป็นแน่ๆ
ก็เลยเริ่มเก็บกวาดข้าวของอย่างเร่งรีบ
มาริสะ 「ถ้าเกิดแผ่นดินไหวขึ้น บ้านนี้จะพังเหมือนศาลเจ้ารึเปล่านะ
ศาลเจ้ามันพังพินาศไปหมดเลยซะด้วยสิน้า... ...」
มาริสะ 「เอาน่ะ, ขอแค่ตัวปลอดภัย ก็ไม่ต้องไปกลัวแผ่นดินไหวหรอก
สมมติว่าที่อยู่อาศัยพังทลายไป,
แค่พยายามบูรณะซ่อมแซมมันอยู่เสมอก็เพียงพอแล้ว」
มาริสะ 「... ...ยัยนั่นพูดเอาไว้เหมือนกันนี่นะ
ว่า ถึงโค่นฉันไปก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ที่จะมาเยือนในสักวันหนึ่งได้」
มาริสะ 「สรุปแล้วยัยนั่นเป็นอะไรของเขากันแน่นะ ?
แค่อยากเล่นก็เลยก่อเหตุวิปลาสขึ้นงั้นเหรอ ?
ยิ่งคิดก็ยิ่งมีน้ำโหว่ะ」
เทนชิซึ่งเป็นคนของตระกูลฮินะนาอินั้นมีพลังในการสะกดแผ่นดินไหว,
แต่เธอบอกว่ายังไม่ถึงเวลาที่จะต้องใช้สิ่งนั้น
มาริสะจึงตัดใจ, แล้วกลับมาเตรียมตัวรับมือกับแผ่นดินไหว
มาริสะ 「ถ้าสามารถสะกดแผ่นดินไหวได้ก็น่าจะทำไปซะให้มันสิ้นเรื่องสิ้นราวแท้ๆ
อย่างฉันก็ไม่น่าจะสามารถเกลี้ยกล่อมคนพิลึกพรรค์นั้นให้เข้าใจได้ซะด้วยสิ」
มาริสะ 「เอาเป็นว่า, เรื่องนี้ยกให้เรย์มุจัดการไปละกัน... ...
ส่วนฉันขอตัวไปอิ่มหนำสำราญกับฤดูร้อนดีกว่า
ฤดูร้อนที่ไม่มีฝน」
มาริสะปรับปรุงบ้านเพื่อให้พร้อมรับมือกับแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ที่จะมาเมื่อไรก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
แต่แรกเริ่มเดิมที, แค่เพียงอาศัยอยู่ในประเทศนี้ ก็ต้องเตรียมใจว่าจะต้องเจอแผ่นดินไหวแน่ๆอยู่แล้ว
บางที, เทวดาตนนั้นอาจจะย้ำเตือนให้นึกถึงเรื่องนี้ก็เป็นได้
ผืนปฐพีของประเทศนี้มีชีวิต
เหมือนกับผืนปฐพีในอดีตที่เหล่าเทพสร้างขึ้นเมื่อหลายร้อยล้านปีก่อนนั่นแล
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
ซาคุยะ
เมดวายุหมุนราตรี
อิซาโยอิ ซาคุยะ
Sakuya Izayoi
ชื่อด่าน : สีเพลิงฟุ้งกระจาย
(สถานที่ : หอนาฬิกาคฤหาสน์มารแดง)
(สภาพอากาศ : มืดครึ้ม)
(เปิดเพลง BGM : แต่ละวันอันแสนธรรมดา)
ซาคุยะ : นี่มันอะไรกัน...
ซาคุยะ : เหมือนมีอะไรบางอย่างออกมาจากร่างกายของฉัน
(คิริซาเมะ มาริสะ เข้ามาในหน้าจอ)
มาริสะ : งาย--- มีอะไรเหรอ ?
มาริสะ : ออกมาเก็บน้ำฝนที่จะใช้ทำอาหารรึไง ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
จอมเวทฝนพรำ
คิริซาเมะ มาริสะ
Marisa Kirisame
ซาคุยะ : ฝนอะไรไม่เห็นมีตกเลยนี่นา
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ฝนพรำ)
มาริสะ : หือ ? ฝนมันก็ต้องตกอยู่สิวะ ?
ซาคุยะ : ตายจริง... ...ฝนตกลงมาแล้ว
มาริสะ : ก็ใช่น่ะสิ, ช่วงนี้ฝนตกตลอดวันจนเดือดร้อนเลยล่ะ
มาริสะ : ขืนเอาหนังสือกลับไปก็ชื้นกันหมดพอดี
ซาคุยะ : ก็อย่าเอาไปตามใจชอบสิ
ซาคุยะ : เอาเถอะ, มันก็จริงที่ว่าช่วงนี้สภาพอากาศไม่ค่อยดีน่ะนะ
ซาคุยะ : แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือ ไม่รู้สึกถึงอะไรบ้างเลยเหรอ ?
มาริสะ : อ๋า ? ไม่เห็นจะรู้สึกอะไรเลยแฮะ
ซาคุยะ : ดูสิ, จากร่างกายของเธอเองก็... ...
มาริสะ : ยังไงก็ช่างเหอะ, ฉันไม่มีธุระกับเธอว้อย !
(เปิดเพลง BGM : สีของปฐพีคือสีเหลือง)
(ถ้าเล่นแพ้)
มาริสะ : เอาล่ะ, วันนี้ก็ไปยืมหนังสือจากห้องสมุดดีกว่าว่ะ
(คิริซาเมะ มาริสะ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : มืดครึ้ม)
ซาคุยะ : ฉันก็ไม่มีธุระอะไรกับเธอเหมือนกัน
มาริสะ : งั้นก็อย่าสู้กันสิ
ซาคุยะ : ก็เธอเป็นฝ่ายโจมตีมาก่อนนี่นะ ?
ซาคุยะ : ฝนก็หยุดตกแล้วด้วย, ออกไปนอกบ้านสักหน่อยดีกว่า
ชื่อด่าน : ฟ้าโปร่งในโลกวิญญาณ
(สถานที่ : โลกวิญญาณ)
(สภาพอากาศ : มืดครึ้ม)
(เปิดเพลง BGM : ทิวทัศน์อันงดงาม)
ซาคุยะ : จิตที่หลั่งไหลออกมาราวกับถูกดูดออกไปจากร่างกาย... ...
ซาคุยะ : เมื่อพูดถึงจิตที่ออกมาจากร่างกาย ก็ต้องนึกถึงยูวเรย์(ผี)ล่ะนะ
(คอนปาคุ โยวมุ เข้ามาในหน้าจอ)
โยวมุ : มีอะไรเหรอคะ ? สีหน้าเคร่งเครียดเชียว
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
คนสวนฟ้าโปร่ง
คอนปาคุ โยวมุ
Youmu Konpaku
ซาคุยะ : เปล่าหรอก, พอดีว่ามีปรากฏการณ์ประหลาดบางอย่างเกิดขึ้นอีกแล้วน่ะ... ...
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ฟ้าโปร่ง)
ซาคุยะ : และมันก็ออกมาจากร่างกายเธอด้วยนะ
โยวมุ : เห ? มะ.. หมายถึงเรื่องอะไรเหรอ ?
ซาคุยะ : อะไรสักอย่างที่คล้ายกับยูวเรย์ออกมาจากร่างกาย (หมายถึงหมอกสีเพลิง)
โยวมุ : ยูวเรย์ ? ถ้าเป็นเรื่องนั้นล่ะก็ มันก็ออกมาอยู่แล้วนี่คะ (หมายถึงร่างครึ่งผีของตัวเอง)
ซาคุยะ : จะว่าน่าสงสัยก็น่าสงสัย
ซาคุยะ : ขอผ่านที่นี่ไปหน่อยละกันนะ
โยวมุ : ไม่ค่อยเข้าใจว่าเรื่องมันเป็นมายังไง แต่ไม่คิดจะให้ผ่านไปหรอกนะคะ
(เปิดเพลง BGM : ละอองน้ำเต้นรำ)
(ถ้าเล่นแพ้)
โยวมุ : ช่วงนี้มีแต่รอบๆตัวฉันที่ร้อนอย่างหาที่เปรียบมิได้
โยวมุ : ตัวตำหนักเองก็กำลังเกิดเรื่องแปลกๆซะด้วยสิ
(คอนปาคุ โยวมุ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : มืดครึ้ม)
ซาคุยะ : เอาล่ะ ช่วยนำทางไปที่ตำหนักที
โยวมุ : ช่วยไม่ได้นะคะ
โยวมุ : แต่ว่าตอนนี้ที่ตำหนักกำลังเกิดเรื่องแปลกๆอยู่นะคะ
ซาคุยะ : เรื่องแปลกๆ... ...? แบบนั้นยิ่งต้องไปให้ได้เลยล่ะ
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : หิมะ)
(ไซเกียวจิ ยูยูโกะ เข้ามาในหน้าจอ)
ยูยูโกะ : เรื่องแปลกๆที่ว่าคืออะไรเหรอ ? โยวมุ
โยวมุ : หวา, ท่านยูยูโกะ
ซาคุยะ : ... ...เอ๋ ? หิมะ ? ทั้งๆที่ตอนนี้เป็นฤดูร้อนแท้ๆ... ...
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
วิญญาณหิมะ
ไซเกียวจิ ยูยูโกะ
Yuyuko Saigyouji
ยูยูโกะ : รอบตัวฉันไม่มีเรื่องอะไรที่แปลกแม้แต่อย่างเดียวเลยนะ
ยูยูโกะ : เอาล่ะ, หากต้องการจะมาที่ตำหนักของฉันก็เชิญได้เลยจ้า
ซาคุยะ : ไม่หรอก, รู้สึกได้เลยล่ะว่ามันกำลังแปลกสุดๆเลย... ...
ชื่อด่าน : ทำให้ตกใจกลัวด้วยสถานที่พักร้อน
(สถานที่ : สวนหิมะแห่งตำหนักหยกขาว)
(สภาพอากาศ : หิมะ)
(เปิดเพลง BGM : ดอกใบต้นที่หอมหวน)
ซาคุยะ : แถมหิมะยังทับถมจนหนาขนาดนี้อีกต่างหาก... ...
ซาคุยะ : ตรงไหนกันน่ะที่ว่า ไม่มีเรื่องอะไรที่แปลกแม้แต่อย่างเดียว
ยูยูโกะ : ถ้าหิมะตกก็ต้องทับถมกันเป็นธรรมดาค่ะ
ยูยูโกะ : แล้วก็, คุณสามารถพักร้อนในโลกวิญญาณแห่งนี้ได้นะคะ
ซาคุยะ : มีหิมะตกโดยที่ฉันไม่รู้แบบนี้มัน... ...
ซาคุยะ : ทำเอาเรื่องหมอกที่ออกมาจากร่างกายกลายเป็นเรื่องเล็กไปเลยมั้งเนี่ย
ซาคุยะ : พอเห็นว่ากระทั่งที่นี่ยังเกิดเรื่องประหลาดขึ้นแบบคาตา
ซาคุยะ : ก็รู้สึกว่าเธอจะไม่ได้วางแผนอะไรเอาไว้น่ะนะ
ยูยูโกะ : ไม่มีเรื่องแบบนั้นหรอกค่ะ
ซาคุยะ : อืมมม... เอาเป็นว่าซักถามคร่าวๆเท่าที่จะทำได้ละกันนะ
(ถ้าเล่นแพ้)
ยูยูโกะ : แม้หิมะจะตกก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงเรื่องที่ว่าตอนนี้เป็นฤดูร้อนได้หรอกค่ะ
ยูยูโกะ : คุณกลับไปยังคฤหาสน์ของตนเอง, แล้วปรับปรุงอาคารเผื่อไว้ก่อนดีกว่ามั้งนะ
(ไซเกียวจิ ยูยูโกะ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : มืดครึ้ม)
ยูยูโกะ : ฮ้า--- เป็นฤดูร้อนที่เย็นจังเลย
ซาคุยะ : ถึงขั้นหนาวเลยล่ะ
ซาคุยะ : อันที่จริงก็อยากถามอยู่หรอกนะ แต่... ...
ซาคุยะ : หมอกสีเพลิงจากร่างกายของเธอก็กำลังลอยขึ้นไปนี่นะ
ซาคุยะ : สิ่งนั้นมันคืออะไรเหรอ ?
ยูยูโกะ : หมายถึงเรื่องนั้นหรอกเหรอ ? ถ้าเรื่องนั้นล่ะก็ มันถูกคลี่คลายไปแล้วล่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง
ซาคุยะ : คะ ?
ยูยูโกะ : หากตัวคุณเองก็ต้องการทราบเรื่องนั้นล่ะก็ แค่ไล่ตามเส้นทางของหมอกไปก็พอล่ะมั้งนะ
ซาคุยะ : อืม... ...
ซาคุยะ : ตรงโน้นจริงๆด้วยสินะ
ซาคุยะ : ช่างเป็นภูเขาที่น่าเหนื่อยใจเสียจริง
ชื่อด่าน : สภาพอากาศเหมาะแก่การปีนเขา
(สถานที่ : ภูเขาโยวไค)
(สภาพอากาศ : มืดครึ้ม)
(เปิดเพลง BGM : ทิวทัศน์อันงดงาม)
ซาคุยะ : ถ้าครึ้มๆแบบนี้ก็สบายเราล่ะ
ซาคุยะ : รังสีอัลตร้าไวโอเลตก็ไม่แรง, ความชื้นก็ถูกดึงออกไปได้ยาก... ...
ซาคุยะ : เป็นสภาพอากาศที่เหมาะแก่การปีนเขาโดยแท้เลยนะ... ...
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : พายุฝน)
ซาคุยะ : ... ...สภาพอากาศบนภูเขานี่เปลี่ยนแปลงง่ายจัง
(ชาเมย์มารุ อายะ เข้ามาในหน้าจอ)
อายะ : นี่เธอน่ะ, ไม่เคยเห็นป้าย 「ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าใดก็ห้ามปีนเขา」 รึไง ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อีกาพายุฝน
ชาเมย์มารุ อายะ
Aya Syameimaru
ซาคุยะ : ไม่เคยเห็นเลยนะ
ซาคุยะ : ป้ายที่ Funny แบบนั้น
อายะ : รีบกลับไปซะให้ไวเลย
อายะ : ภูเขาน่ะเป็นของพวกฉันนะ
ซาคุยะ : ถึงจะอยากกลับเพราะสภาพอากาศเลวร้ายขนาดนี้แล้วก็เถอะ... ...
ซาคุยะ : แต่ฉันมีสถานที่ที่อยากไปเพราะมีธุระอันแสนงี่เง่านิดหน่อยน่ะสิ
อายะ : ช่วยไม่ได้นะ
อายะ : อยากไปที่ไหนล่ะ ?
ซาคุยะ : ภูเขา
อายะ : ที่นี่คือภูเขา
ซาคุยะ : แบบว่า... ...ยอดเขา ?
อายะ : ที่นี่คือจุดความสูงที่ห้าของภูเขา
(ในญี่ปุ่นจะแบ่งความสูงของภูเขาลูกนั้นๆออกเป็น 10 ส่วน ไล่จาก 1 ไปหา 10... ...จุดที่ 5 นี้ก็คือครึ่งทางแล้ว)
ซาคุยะ : ไม่สิ, ต้องสูงกว่านี้อีก
ซาคุยะ : เหนือยอดเขา
อายะ : ไม่ค่อยเข้าใจว่าอะไรของเธอหรอกนะ
อายะ : แต่ชักรู้สึกว่าจะยอมให้เธอผ่านที่นี่ไปไม่ได้ซะแล้วสิ
(เปิดเพลง BGM : การละเล่นเสียดสี)
อายะ : ถ้าจะเทียวไปเทียวมาอย่างไร้จุดหมายล่ะก็ จงไปเดินป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆตีนเขาซะ !
(ถ้าเล่นแพ้)
อายะ : เอ้า, กลับไปซะเถอะ
อายะ : กลับไปแล้วก็หัดก่อคดีที่น่าสนใจซะบ้างล่ะ
(ชาเมย์มารุ อายะ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : มืดครึ้ม)
ซาคุยะ : ลมหยุดแล้วแฮะ
ซาคุยะ : ตอนนี้ล่ะเป็นโอกาสที่จะปีนเขาแล้ว
อายะ : เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ ? (พอสู้ไม่ได้ก็จะสุภาพนอบน้อมทันที ...เป็นนิสัยของอายะ)
อายะ : มีอะไรแปลกเหรอคะ ?
ซาคุยะ : เป็นเพราะเมื่อกี้ไปเห็นทิวทัศน์ประหลาดที่โลกวิญญาณเข้าน่ะน้า
ซาคุยะ : ไอ้ที่ประหลาดเนี่ยมันระบาดไปแล้วล่ะมั้งนะ ?
ซาคุยะ : หิมะกลางฤดูร้อน... ...
อายะ : เอ๋ ? ทิวทัศน์ประหลาดงั้นเหรอคะ ?
อายะ : โลกวิญญาณสินะคะ ? ไปล่ะค่ะไปล่ะค่า !
(ชาเมย์มารุ อายะ ออกไปจากหน้าจอ)
ซาคุยะ : ไปดีมาดีนะ
ซาคุยะ : เพราะฉันต้องมุ่งหน้าไปให้สูงยิ่งกว่านี้
ซาคุยะ : สภาพอากาศก็คืนสภาพแล้ว, เทนกุก็ไล่ไปได้แล้ว
ซาคุยะ : ตอนนี้ เวลา กำลังเป็นพวกเดียวกับฉัน !
ชื่อด่าน : คำเตือนจากวังมังกร
(สถานที่ : ทะเลเมฆครึ้ม)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : เหนือเมฆามีฟ้าคราม)
ซาคุยะ : พอยอมเชื่อว่าคำพูดของวิญญาณนั่น(ยูยูโกะ)เป็นเรื่องจริง
ซาคุยะ : ก็ดั้นด้นมาจนถึงใจกลางหมู่เมฆจนได้แฮะ
ซาคุยะ : ถ้ามาจนถึงที่นี่แล้วไม่เจออะไร
ซาคุยะ : จะทำอะไรต่อไปดีน้อ
(นางาเอะ อิคุ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : โอ๋ ?
??? : ไม่ใช่เทนกุ
??? : ไม่ใช่กัปปะ
??? : ไม่ใช่ผี
??? : แต่เป็นมนุษย์เนี่ยนะ... ...
??? : มนุษย์ที่ปีนขึ้นมาจนถึงยอดเขานี่หาดูได้ยากนะ
ซาคุยะ : คงงั้นล่ะน้า
ซาคุยะ : ฉันเองก็ไม่ได้อยากปีนขึ้นมาซะด้วย
??? : สูงกว่านี้ไปจะไม่ใช่ภูเขา, แต่เป็นสวรรค์แล้วนะคะ
ซาคุยะ : สวรรค์ ?
??? : โดยพื้นฐานแล้วเป็นสถานที่ที่มนุษย์ธรรมดาไม่อาจย่างกรายเข้าไปได้ค่ะ
??? : กลับไปเสียแต่ตอนนี้ ในขณะที่นางฟ้ายังไม่รู้ตัวจะดีกว่านะคะ
ซาคุยะ : การที่เหนือภูเขามีสถานที่แบบนั้นอยู่มันช่าง... ...
ซาคุยะ : เริ่มการปีนเขาอย่างไร้จุดหมาย, แล้วได้มาเก็บเกี่ยวครั้งแรกสินะคะ
(ซาคุยะกำลังพยายามเล่นมุขคำพ้องเสียงในภาษาญี่ปุ่น คำว่า ฮาจิเมะ = เริ่มต้น, ครั้งแรก)
??? : ไม่คิดจะกลับไปงั้นเหรอคะ ?
ซาคุยะ : นั่นสินะ, น่าเสียดายที่ตัวฉันในตอนนี้เข้าสู่ Mode บุกเลยลุยเลย แล้วล่ะ
ซาคุยะ : เอ๊ะ, แล้วเธอเป็นใครน่ะ ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อาภรณ์แดงฉานอันแสนงดงาม
นางาเอะ อิคุ
Iku Nagae
(เปิดเพลง BGM : ย้อมแดงทะเลดำ ～ เลเจนดารี ฟิช (ปลาในตำนาน))
อิคุ : ... ...ฉันมีนามว่า นางาเอะ อิคุ
อิคุ : เป็นเพียงริวกูวโนะทสึไคที่มาแจ้งเตือนเท่านั้นค่ะ
(ริวกูวโนะทสึไค เป็นชื่อปลาทะเลน้ำลึกชนิดหนึ่ง แปลตรงตัวได้ว่า ข้ารับใช้แห่งวังมังกร)
ซาคุยะ : เป็นยามหรือเป็นอะไรของสวรรค์ล่ะ ?
อิคุ : พวกเราเหล่าริวกูวโนะทสึไคนั้นไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับสวรรค์เป็นพิเศษค่ะ
อิคุ : เพียงแหวกว่ายมาตามเมฆสายฟ้าเพื่อแจ้งเตือนถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นเท่านั้นค่ะ
อิคุ : แต่ฉันเองก็ไม่ค่อยชอบที่ถูกเมินใส่ ทั้งๆที่อุตส่าห์เตือนด้วยความหวังดีซะด้วยสิคะ... ...
ซาคุยะ : เหรอ, แต่ว่าตัวฉันในตอนนี้กำลังอยู่ใน Mode ผลักเข้าไปดันเข้าไป น่ะนะ
อิคุ : คำเตือนของริวกูวโนะทสึไค คือ หนึ่งในแผนการอันเลิศเลอที่ใช้หลีกเลี่ยงโศกนาฏกรรมที่จะเกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้
อิคุ : น่าเสียดายนะ, ที่คุณพลาดตัวเลือกอันยอดเยี่ยมไปหนึ่งตัวแล้วค่ะ
(ถ้าเล่นแพ้)
อิคุ : ยอมกลับไปเตรียมตัวให้พร้อมแต่โดยดีน่าจะเหมาะกว่านะคะ
อิคุ : แม้จะน่าเสียดาย แต่อีกเดี๋ยวเกนโซวเคียวก็จะถูกโหมกระหน่ำด้วยแผ่นดินไหวระดับทำลายล้างแล้วค่ะ
(นางาเอะ อิคุ แพ้พ่าย)
ซาคุยะ : เอาล่ะ, ไปสวรรค์ดีกว่า
อิคุ : ผู้อาศัยบนสวรรค์นั้นไม่ต้อนรับสิ่งมีชีวิตบนพื้นพิภพนะคะ
อิคุ : เผลอๆอาจจะไม่คิดว่าเป็นสิ่งมีชีวิตด้วยซ้ำ
ซาคุยะ : อืมมม งั้นจะระวังเอาไว้สักนิดนึงละกันค่ะ
อิคุ : ว่าแต่, ทำไมต้องไปที่สวรรค์ล่ะ ?
ซาคุยะ : จะว่าไปแล้ว, ตอนแรกสุดก็แค่ไล่ตามหมอกสีเพลิงที่ออกมาจากร่างกายเท่านั้นน่ะนะ... ...
ซาคุยะ : กลายเป็นว่าต้องทนเดินทางมาถึงสวรรค์ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้น่ะค่ะ
ซาคุยะ : ถ้าเช่นนั้น, ในขณะที่เวลายังเป็นพวกเดียวกันอยู่นี้คงต้องขอตัวไปก่อนล่ะ
(อิซาโยอิ ซาคุยะ ออกไปจากหน้าจอ)
อิคุ : ... ...หมอกสีเพลิง ? ออกมาจากร่างกาย ?
อิคุ : เมฆสีเพลิงก็เกิดจากสิ่งนั้น ?
อิคุ : พอเป็นแบบนั้นแล้วหลังจากนี้ก็จะเกิดแผ่นดินไหว... ...
อิคุ : อืมมม, หรือว่าทั้งหมดนี้จะเป็นการเล่นซนของท่านผู้นั้นกันนะ ?
ชื่อด่าน : บุตรีแห่งนภา, เทวาแห่งปฐพี, ดวงฤดีแห่งมนุษย์
(สถานที่ : สวรรค์ชั้นสูงสุด)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : อาภรณ์สวรรค์ไร้มลทิน)
ซาคุยะ : ที่นี่เหรอสวรรค์... ...?
ซาคุยะ : แผ่นดินเหนือเมฆาที่ปราศจากสภาพอากาศเลวร้าย
ซาคุยะ : ช่างเป็นโลกที่หรูหราฟุ่มเฟือยอะไรอย่างนี้
ซาคุยะ : ซ้ำยังหลีกหนีจากภัยพิบัติบนพื้นพิภพ... ...
(เกิดแผ่นดินไหว)
ซาคุยะ : เอ๋ !?
ซาคุยะ : แผ่นดินไหว ? บนสวรรค์เนี่ยนะ ?
??? : ปลาดุกยักษ์ที่ก่อให้เกิดแผ่นดินไหวน่ะ แต่เดิมมันคือเทพที่เทวดาสามารถใช้งานได้
??? : นภาลอยอยู่กลางอากาศเพื่อควบคุมปฐพี
??? : สาเหตุก็เพราะ
(ฮินะนาอิ เทนชิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : นภาคือแก่นหินขนาดใหญ่ยังไงล่ะ
ซาคุยะ : กะ.. แก่นหิน ?
??? : ใช่แล้ว, เพราะแก่นหินกำลังลอยอยู่ แผ่นดินไหวก็เลยไม่ยอมหยุด
??? : ปฐพียังคงมีชีวิตต่อไป, พื้นพิภพจึงอุดมสมบูรณ์ยังไงล่ะคะ
ซาคุยะ : รู้สึกว่าจะพูดข้ามเรื่องที่ไม่เกิดแผ่นดินไหวไปนะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สาวน้อยแห่งสวรรค์ชั้นสูงสุด
ฮินะนาอิ เทนชิ
Hinanai Tenshi
(คนทำเกมเขียนโรมะจิกำกับผิด สลับตำแหน่งชื่อ-นามสกุลซะงั้น)
เทนชิ : เธอเดินทางมาจนถึงสวรรค์แห่งนี้เพื่อทำอะไรเหรอคะ ?
ซาคุยะ : เอ---
ซาคุยะ : ชะ..ใช่แล้ว, หิมะกลางฤดูร้อน ? ไม่สิ, หมอกสีเพลิงต่างหาก
ซาคุยะ : นั่นสินะ, เพราะสนใจในหมอกสีเพลิง ก็เลย... ...
เทนชิ : ก็เลยเดินทางไกลจนมาถึงสวรรค์นี่ ?
ซาคุยะ : ใช่ค่ะ
ซาคุยะ : แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่พบเบาะแสหรืออะไรอย่างอื่นเลยค่ะ
เทนชิ : อืม---, แบบนี้ฉันคงให้คะแนนเต็มกับเธอไม่ได้
ซาคุยะ : เอ๋ ?
เทนชิ : ก่อนอื่น, หมอกสีเพลิงคือสิ่งที่ดาบของฉันดึงดูดออกมา
เทนชิ : แต่จุดประสงค์ของฉันยังไม่ถูกมองทะลุปรุโปร่งนี่นะ
เทนชิ : ถ้าอย่างนั้นเธอก็ไม่มีค่าอะไรเลย
ซาคุยะ : พูดอะไรอยู่กันแน่เนี่ย... ...
เทนชิ : ทั้งๆที่ฉันกำลังคาดหวังให้ใครสักคนบนพื้นพิภพมองทะลุปรุโปร่งถึงเหตุวิปลาสของฉัน จากนั้นก็ขึ้นมาจนถึงสวรรค์แท้ๆ
(ฮินะนาอิ เทนชิ ปักดาบลงบนพื้นเพื่อขย่มปฐพี)
เทนชิ : แต่พอเธอมาถึง
(ฮินะนาอิ เทนชิ ควบคุมแก่นหินให้เกิดการขย่มปฐพี)
เทนชิ : กลับจะพูดว่า มาจนเจอตัวฉันด้วยอารมณ์แบบเที่ยว Picnic งั้นเหรอ ?
ซาคุยะ : ไม่รู้ว่าหมายถึงอะไรหรอกนะ... ...
ซาคุยะ : แต่ชักจะโกรธสุดๆขึ้นมาแล้วล่ะค่ะ
เทนชิ : ถึงเธอจะโกรธยังไง, ก็คงคลี่คลายเหตุวิปลาสของฉันไม่ได้หรอกมั้ง ?
เทนชิ : รีบกลับไปเรียกผู้เชี่ยวชาญการคลี่คลายเหตุวิปลาสมาดีกว่ามั้ย ?
ซาคุยะ : ไม่ได้เจอพวกชวนหงุดหงิดระดับเธอมาซะนานเลยนะเนี่ย
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิผิดเพี้ยน ～ วันเดอร์ฟูล เฮฟเวน (สวรรค์พิศวง))
ซาคุยะ : แล้วก็, เธอกำลังเข้าใจผิดอย่างน่าเศร้าไปเรื่องหนึ่งนะ
ซาคุยะ : ฉันไม่ได้แค่ปีนเขาขึ้นมา, แต่เป็นเมดหนึ่งเดียวในเกนโซวเคียวที่ควบรับงานคลี่คลายเหตุวิปลาสไปด้วยไงล่ะ !
เทนชิ : ฮะ !
เทนชิ : งั้นก็ยอดเยี่ยมมากที่รู้สึกตัวถึงหมอกสีเพลิงที่ลอยออกมาจากร่างกาย
เทนชิ : แต่ก็ยังไม่รู้สึกตัวว่าเมฆสีเพลิงจะเรียกอะไรตามมาอยู่ดี
เทนชิ : สิ่งที่เมฆสีเพลิงจะเรียกมาคืออะไรงั้นเหรอ... ...
เทนชิ : จงบดขยี้ร่างนั้นด้วย Magnitude ระดับสูงสุด !
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
(ดาบปักลงพื้น)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : สวรรค์ชั้นมโนคติสีเพลิง)
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิในจิตใจของผู้เยาว์)
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
Sakuya Ending
ศาลเจ้าฮาคุเรย์
ศาลเจ้าซึ่งตั้งอยู่ ณ อาณาเขตทางตะวันออก――และตอนนี้ยังคงพังพินาศอยู่
แม้จะไม่สูญเสียหน้าที่ในการเป็นศาลเจ้าไป แต่ก็สูญเสียหน้าที่ในการเป็นที่อยู่อาศัยไป
สาเหตุที่ศาลเจ้าพังพินาศ มาจากแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้นด้านล่างของศาลเจ้าพอดี
มันคงเกิดขึ้นตอนที่ซาคุยะอยู่บนสวรรค์กระมัง
เธอจึงไม่รู้สึกตัวว่าเกิดแผ่นดินไหวขึ้นแม้แต่นิดเดียว
เรย์มุ 「ให้ตายสิ---, ทำยังไงดีเนี่ย」
มาริสะ 「หลังคาถล่มลงมาอย่างงดงามเลยนะเนี่ย」
ซาคุยะ 「เวลาที่สิ่งก่อสร้างพังเพราะแผ่นดินไหว ก็มีอยู่บ่อยๆนะที่หลังคามันถล่มลงมา」
มาริสะ 「ก็คงเพราะหลังคาของศาลเจ้ามันหนักนั่นแหละนะ」
เรย์มุ 「ทุกคนใจเย็นกันจังเลยนะ !」
ซาคุยะ 「ดูเหมือนว่าที่คฤหาสน์มารแดงจะไม่รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนเลยสักนิดซะด้วยสิ」
เรย์มุ 「อา... ฉันจะทำไงดี... ...」
มาริสะ 「ถ้าเปิดรับเงินบริจาคล่ะจะเป็นไง ?
ด้วยกล่องเงินทำบุญนั่น」
ซาคุยะ 「อ๊ะ, ฉันมีความคิดดีๆแล้วค่ะ」
ซาคุยะ 「อันที่จริง เมื่อเร็วๆนี้เพิ่งได้รู้จักกับคนที่สามารถควบคุมแผ่นดินไหวได้น่ะค่า――」
มาริสะ 「... ...คาดไม่ถึงเลยนะนั่น」
ซาคุยะ 「ถ้าไปขอร้องคนๆนั้นล่ะก็ คงไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องคลื่นสั่นสะเทือนหลังแผ่นดินไหวเลยล่ะ」 (Aftershock)
เรย์มุ 「พังขนาดนี้แล้วยังต้องไปกลัวคลื่นสั่นสะเทือนหลังแผ่นดินไหวอีกเรอะ !
ถ้าแนะนำให้รู้จักคนๆนั้นตั้งแต่ก่อนเกิดแผ่นดินไหวก็คงไม่ต้องเป็นแบบนี้แท้ๆ」
ซาคุยะ 「แต่จะว่าไปนะคะ
ฉันแค่คิดขึ้นมาน่ะค่ะว่า, แผ่นดินไหวครั้งนี้เนี่ย คนๆนั้นเป็นคนก่อให้เกิดขึ้นมารึเปล่าน้า, อะไรทำนองนั้น」
เรย์มุ 「!? ไหนลองเล่าเรื่องนั้นให้ละเอียดซิ」
ซาคุยะ 「อย่างแรกเลยก็คือ มันเป็นแผ่นดินไหวที่ทำลายศาลเจ้าได้เลยนะคะ
แต่ไม่มีใครอื่นรู้สึกตัวเลยแบบนี้ มันไม่ผิดธรรมชาติเกินไปหน่อยเหรอคะ ?」
ซาคุยะ 「คนๆนั้นสามารถก่อให้เกิดแผ่นดินไหวเฉพาะตำแหน่งได้ค่ะ
แถมเวลาปกติก็ชอบพลั้งปากออกมาว่า 『อ๊า--- อยากก่อแผ่นดินไหวจังเลยน้า---』 ด้วยนะคะ」
มาริสะ 「อ๋า ? จริงเหรอวะนั่น ?」
ซาคุยะ 「จะจริงหรือไม่นั้น, เรย์มุ, เธอตัดสินเอาเองละกันค่ะ」
เรย์มุ 「... ...ยัยนั่นเป็นคนร้ายสินะ ! มันอยู่ที่ไหนเหรอ ?」
ซาคุยะ 「คนๆนั้นอาศัยอยู่เหนือเมฆค่ะ」
เรย์มุ 「เหนือเมฆ... ...จะอยู่ที่ไหนฉันก็จะไปหาอยู่ดีนั่นแหละ !
ต้องจับยัยนั่นมาชดใช้เรื่องศาลเจ้าให้ได้เลย !」
ซาคุยะสามารถลงโทษเทวดาจอมซนได้ด้วยการต่อสู้ครั้งก่อน... ...
แต่ท่าทางจะยังแค้นไม่หาย
ด้วยเหตุนี้จึงคิดจะส่งเรย์มุไปลงโทษเพิ่มเติม
ถ้าเป็นเรย์มุล่ะก็ คงเล่นงานอย่างหนักจนหมดสภาพแน่ๆ
พอจินตนาการว่าเทวดาที่อาศัยอยู่ในสวรรค์ชั้นสูงสุดซึ่งไม่น่าจะพ่ายแพ้แก่มนุษย์
ต้องมารู้สึกเจ็บใจให้กับฝ่ายตรงข้ามที่เป็นเรย์มุ――
เธอก็รู้สึกว่าได้คลายความไม่พอใจลงไปนิดนึง
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
อลิส
ผู้เชิดตุ๊กตาลูกเห็บ
อลิส มาร์กาทรอยด์
Alice Margatroid
ชื่อด่าน : ลางบอกเหตุที่เกิดขึ้นบ่อยครั้ง
(สถานที่ : ซากศาลเจ้า)
(สภาพอากาศ : ลูกเห็บ)
(เปิดเพลง BGM : ทิวทัศน์อันงดงาม)
อลิส : อา... ไม่ทันการสินะ
อลิส : อุตส่าห์คาดคะเนถูกต้องแล้วแท้ๆ... ...
เรย์มุ : ใครน่ะ !
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ เข้ามาในหน้าจอ)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
มิโกะแจ่มใส
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Reimu Hakurei
เรย์มุ : อะไรกัน, เธอเองเหรอ
อลิส : เกิดแผ่นดินไหวขึ้นจริงๆด้วยสินะ
เรย์มุ : จริงๆด้วย เนี่ยหมายความว่าไง
อลิส : เมฆสีเพลิงที่เห็นอยู่บ่อยๆในช่วงนี้
อลิส : กับลูกเห็บเม็ดใหญ่ที่ตกลงมา
อลิส : เหล่านี้คือสัญญาณบ่งชี้ก่อนเกิดแผ่นดินไหวไงล่ะ
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : แจ่มใส)
เรย์มุ : เมฆสีเพลิง ? ลูกเห็บ ?
อลิส : อ้าว ? ลูกเห็บหยุดไปแล้ว ?
อลิส : ทั้งๆที่ตกอยู่ตลอดในบริเวณนี้แท้ๆ
เรย์มุ : ถ้ารู้อยู่แล้วว่าจะเกิดแผ่นดินไหวล่ะก็ หัดบอกกันมั่งสิ !
(เปิดเพลง BGM : สีของปฐพีคือสีเหลือง)
(ถ้าเล่นแพ้)
เรย์มุ : อา... ความโกรธที่ไม่รู้จะเอาไปลงที่ใครดีนี้
เรย์มุ : จะทำยังไงกับมันดีเนี่ย
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ แพ้พ่าย)
อลิส : ฉันเองก็ยังอยู่ในระหว่างการตรวจสอบซะด้วยสิ
อลิส : ไม่นึกว่าแผ่นดินไหวมันจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้... ...
เรย์มุ : เฮ้อ...
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ลูกเห็บ)
อลิส : แต่ว่าลางบอกเหตุยังไม่หายไป
อลิส : แผ่นดินไหวอาจจะเกิดขึ้นอีกก็ได้... ...
อลิส : จะประมาทไม่ได้นะ
ชื่อด่าน : สวนหิมะแห่งตำหนักหยกขาว
(สถานที่ : สวนหิมะแห่งตำหนักหยกขาว)
(สภาพอากาศ : ลูกเห็บ)
(เปิดเพลง BGM : ร้องเสียงเย็นว่างเป็นเมา)
อลิส : อุว้าว
อลิส : สภาพอากาศแบบนี้มันผิดปกติจนลูกเห็บเทียบไม่ติดเลยน้า
(คอนปาคุ โยวมุ เข้ามาในหน้าจอ)
โยวมุ : โอ๊ะโอ, เข้ามาตามอำเภอใจได้ไง... ...
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
คนสวนฟ้าโปร่ง
คอนปาคุ โยวมุ
Youmu Konpaku
อลิส : ได้ยินมาว่า ไม่ใช่แค่ที่ศาลเจ้า แต่ที่ตำหนักหยกขาวก็เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นเหมือนกัน
อลิส : นึกว่าพังพินาศด้วยแผ่นดินไหวเสียอีก... ...
อลิส : กลายเป็นว่าหิมะตกหนักขนาดนี้, แถมยังกลางฤดูร้อน... ...
โยวมุ : แต่ถึงยังไง ก็ไม่ควรเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตนะ ?
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ฟ้าโปร่ง)
อลิส : เธอเองก็จงระวังแผ่นดินไหวเอาไว้ให้ดี
อลิส : เหตุวิปลาสเหล่านี้อาจเป็นลางบอกเหตุของแผ่นดินไหวก็เป็นได้
โยวมุ : แผ่นดินไหว ?
อลิส : ขอตรวจสอบสักหน่อยได้รึเปล่าล่ะ ?
โยวมุ : ไม่ได้หรอก
โยวมุ : ไม่ว่าจะมีเหตุผลอะไรก็ตาม
โยวมุ : ฉันไม่ยอมให้เข้าไปในตำหนักตามอำเภอใจหรอก
(เปิดเพลง BGM : การยิงนกประหลาดของฮิโระอาริ ～ ทิล เวน? (จนถึงเมื่อไหร่ ?))
(ถ้าเล่นแพ้)
โยวมุ : หิมะตกกลางฤดูร้อนกับแผ่นดินไหว, จะมีอะไรเกี่ยวข้องกันรึเปล่านะ
(คอนปาคุ โยวมุ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ลูกเห็บ)
อลิส : ที่ทำไปนี่ก็เพื่อทุกคนนะ
โยวมุ : สังเกตเห็นอะไรถึงคิดว่าจะเกิดแผ่นดินไหวล่ะ... ...
อลิส : ลูกเห็บที่ตกไม่หยุด, เมฆสีเพลิง, สภาพอากาศผิดปกติ, เหล่านี้ล้วนเป็นสัญญาณบ่งชี้ถึงแผ่นดินไหว
อลิส : อันที่จริง, ตอนนี้ศาลเจ้าโดนแผ่นดินไหวถล่มจนพินาศไปแล้วนะ
โยวมุ : เอ๋ ? ไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด... ...
โยวมุ : ทั้งๆที่แผ่นดินไหวระดับถล่มศาลเจ้ามันน่าจะรุนแรงมากแท้ๆ
อลิส : หืม ? นั่นมันก็จริงน้า... ...
ชื่อด่าน : แมลงห้องสมุด
(สถานที่ : มหาหอสมุด)
(สภาพอากาศ : ลูกเห็บ)
(เปิดเพลง BGM : สาวน้อยปิดตาย ～ ห้องลับของสาวน้อย)
(แพชูลี่ โนว์เลดจ์ เข้ามาในหน้าจอ)
แพชูลี่ : มีอะไร
อลิส : มีเรื่องที่อยากจะตรวจสอบนิดหน่อยน่ะ
แพชูลี่ : ... ...
แพชูลี่ : ลักษณะนิสัยของเธอคือ ลูกเห็บ
แพชูลี่ : ลูกเห็บคือสภาพอากาศที่ก้อนน้ำแข็งร่วงลงมาเพราะไม่อาจทานทนต่อน้ำหนักของตัวเองเนื่องด้วยกระแสบรรยากาศเบื้องบน
แพชูลี่ : เข้ากับเธอดีนะ
อลิส : พูดถึงเรื่องอะไรน่ะ ?
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : เมฆมาก)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
แม่มดเมฆมาก
แพชูลี่ โนว์เลดจ์
Patchouli Knowledge
แพชูลี่ : เรื่องที่จะตรวจสอบที่ว่า ก็เรื่องสภาพอากาศไม่ใช่เหรอ ?
อลิส : ผิดแล้ว, แผ่นดินไหวต่างหากล่ะ !
แพชูลี่ : แผ่นดินไหว... ...?
แพชูลี่ : เวลาแบบนี้, ทำไมต้องเป็นแผ่นดินไหวด้วยล่ะ
แพชูลี่ : ตอนนี้สิ่งที่ต้องตรวจสอบก็คือสภาพอากาศ
แพชูลี่ : ดูเหมือนเธอจะไม่เข้าใจเลยนะ
อลิส : ว่าไงนะคะ ?
อลิส : เอาเถอะ, ฉันตรวจสอบด้วยตัวเองก็ได้ !
แพชูลี่ : ฮึ
แพชูลี่ : พวกมือสมัครเล่น
(ถ้าเล่นแพ้)
แพชูลี่ : แผ่นดินไหว... แผ่นดินไหวงั้นเหรอ ?
แพชูลี่ : หืม, สามารถมองในมุมมองแบบนั้นได้ด้วยเหรอ
(แพชูลี่ โนว์เลดจ์ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ลูกเห็บ)
อลิส : เอาล่ะ, ขอตรวจสอบตามใจชอบล่ะนะ !
แพชูลี่ : ให้ตายสิ, ทั้งๆที่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาทำเรื่องแบบนี้แท้ๆ---
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : มืดครึ้ม)
(อิซาโยอิ ซาคุยะ เข้ามาในหน้าจอ)
ซาคุยะ : ท่านแพชูลี่ ได้เวลาน้ำชาแล้วค่ะ
อลิส : ขอบใจ
ซาคุยะ : ไม่มีส่วนของเธอหรอกค่ะ
ซาคุยะ : เอ้ย, เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะเนี่ย
แพชูลี่ : ซาคุยะ, ลากยัยนั่นออกไปข้างนอกที
ซาคุยะ : ทราบแล้วค่ะ
ชื่อด่าน : เงยหน้าแล้วสู้ต่อไป
(ล้อชื่อเพลง เงยหน้าแล้วเดินต่อไป ของซาคาโมโตะ คิว)
(สถานที่ : หอนาฬิกาคฤหาสน์มารแดง)
(สภาพอากาศ : มืดครึ้ม)
(เปิดเพลง BGM : Flowering Night)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
เมดวายุหมุนราตรี
อิซาโยอิ ซาคุยะ
Sakuya Izayoi
อลิส : ทั้งๆที่มีเรื่องที่อยากตรวจสอบแท้ๆ
ซาคุยะ : ดูเหมือนท่านแพชูลี่กำลังยุ่งอยู่กับอะไรบางอย่างน่ะค่ะ
ซาคุยะ : เอาแต่พูดถึงเมฆกับสภาพอากาศอยู่ทุกวันเลยด้วย
อลิส : เมื่อกี้ก็พูดออกมาเหมือนกันนะ
อลิส : เมฆงั้นเหรอ... ...หรือจะหมายถึงเรื่องเมฆสีเพลิงนั่น ?
อลิส : อืม---
อลิส : เมฆงั้นสิน้า... ...
ซาคุยะ : เธอเองก็เหมือนจะกลุ้มใจกับอะไรบางอย่างอยู่สินะคะ
ซาคุยะ : แต่ฉันจำเป็นต้องลงโทษคุณค่ะ... ...
อลิส : เอ๊ะ, งั้นเหรอ ?
ซาคุยะ : ประมาณว่า, ไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่างน่ะค่ะ
(ถ้าเล่นแพ้)
ซาคุยะ : อันที่จริง, คนที่ใช้ประโยชน์จากห้องสมุดได้นั้นมีเพียงท่านแพชูลี่คนเดียว
ซาคุยะ : เพราะมันเป็นห้องสมุดส่วนตัวค่ะ
(อิซาโยอิ ซาคุยะ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ลูกเห็บ)
อลิส : เข้าใจแล้วล่ะ
อลิส : จะไม่ไปรบกวนยัยนั่นละกัน
ซาคุยะ : เรื่องที่เธออยากตรวจสอบคืออะไรเหรอคะ ?
อลิส : ฉันสังเกตเห็นสัญญาณบ่งชี้ก่อนเกิดแผ่นดินไหวเข้าก็เลยอยากตรวจสอบน่ะ... ...
อลิส : แต่เจ้าเมฆสีเพลิงนั่นมันผิดธรรมชาติยังไงก็ไม่รู้นะ... ...
อลิส : บางทีอาจไม่ใช่ของที่มีอยู่ตามธรรมชาติก็เป็นได้
ชื่อด่าน : วังมังกรแห่งท้องนภา
(สถานที่ : ทะเลเมฆครึ้ม)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : เหนือเมฆามีฟ้าคราม)
อลิส : ข้างในเมฆนี่อากาศเลวร้ายกว่าที่คิดอีกนะเนี่ย
อลิส : ถ้าได้เบาะแสอะไรสักอย่างก็คงดีหรอก... ...
(นางาเอะ อิคุ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : ท้องฟ้าย้อมสีเพลิง คือการหาวของปฐพี
??? : การหาวของปฐพี คือลางบอกเหตุแห่งการตื่น
??? : เกนโซวเคียวกำลังจะลืมตาตื่นในไม่ช้านี้ค่ะ
??? : อย่างรุนแรง และโหดร้ายเสียด้วย
อลิส : แหวกว่ายไปในหมู่เมฆที่มืดมิดขนาดนี้... ...
อลิส : ไม่ใช่ระดับธรรมดาสินะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อาภรณ์แดงฉานอันแสนงดงาม
นางาเอะ อิคุ
Iku Nagae
อิคุ : ฉันเป็นเพียงริวกูวโนะทสึไคผู้แหวกว่ายไปในเมฆสีเพลิงเพื่อแจ้งให้ทราบถึงอันตรายเท่านั้นค่ะ
(ริวกูวโนะทสึไค เป็นชื่อปลาทะเลน้ำลึกชนิดหนึ่ง แปลตรงตัวได้ว่า ข้ารับใช้แห่งวังมังกร)
อิคุ : หากมองจากมุมของฉันล่ะก็ ฝ่ายคุณที่อุตส่าห์ขึ้นมาจนถึงหมู่เมฆนี่ต่างหากล่ะคะ ที่ประหลาด
อลิส : ริวกูวโนะ... ...ทสึไค ?
อิคุ : ใช่ค่ะ, พวกเราคือผู้ส่งสารที่แหวกว่ายอยู่ในเมฆสีเพลิงเท่านั้น
อลิส : ริวกูวโนะทสึไค... ...
อลิส : เหมือนจะเคยได้ยินที่ไหนสักแห่งนะ
อลิส : ริวกูวโนะทสึไค... ...
อลิส : อ๊ะ, ใช่แล้ว !
(เปิดเพลง BGM : ย้อมแดงทะเลดำ ～ เลเจนดารี ฟิช (ปลาในตำนาน))
อลิส : การปรากฏตัวของริวกูวโนะทสึไคคือสัญญาณบ่งชี้ก่อนเกิดแผ่นดินไหว !
(เนื่องจากริวกูวโนะทสึไคเป็นปลาทะเลน้ำลึก การปรากฏตัวที่ว่าก็คือการเกยตื้นตายของปลาชนิดนี้ ซึ่งเกิดจากแรงสั่นสะเทือนของแผ่นดินไหวนั่นเอง)
อิคุ : ใช่ค่ะ
อิคุ : น่าเศร้าที่กำลังจะเกิดแผ่นดินไหวขึ้นแล้วค่ะ
อลิส : อืมมม
อลิส : เรื่องนี้ยิ่งช่วยพิสูจน์ว่าการคาดคะเนของฉันถูกต้องมากขึ้น... ...
อิคุ : เรื่องนี้ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้, เป็นความจริงอันแสนโหดร้าย
อลิส : ทำไงดี... ...
อลิส : จริงสิ, ในหนังสือเขียนไว้ว่า ถ้าทำให้สัญญาณบ่งชี้ทั้งหมดหายไปได้ แผ่นดินไหวก็จะหายไป
อิคุ : เอ๋ ?
อลิส : ถ้าหากทำให้เธอหายไป หรือกำจัดเมฆสีเพลิงไปได้ล่ะก็ !
(ถ้าเล่นแพ้)
อิคุ : น่าเสียดายนะคะ แต่ถึงโค่นฉันได้ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่าแผ่นดินไหวกำลังจะเกิดขึ้นได้หรอกค่ะ
อิคุ : คอยระวังต้นเพลิงไม่ให้มันเผาตุ๊กตาของคุณจนหมดจะดีกว่านะคะ
(นางาเอะ อิคุ แพ้พ่าย)
อลิส : อย่างแรกก็.. ชนะเธอได้แล้ว !
อิคุ : น่าเสียดายนะคะ แต่ถึงโค่นฉันได้ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่าแผ่นดินไหวกำลังจะเกิดขึ้นได้หรอกค่ะ
อลิส : เรื่องนั้นถ้าไม่ลองก็ไม่รู้หรอก จริงมั้ย ?
อลิส : ที่เหลือก็แค่กำจัดเมฆสีเพลิงเท่านั้น... ...
อลิส : เอ... มันยากอยู่นะนั่น
อิคุ : เมฆสีเพลิงงั้นเหรอคะ... ...
อิคุ : บางทีเมฆเหล่านี้อาจเป็นสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาก็เป็นได้ค่ะ
อลิส : หมายความว่ายังไง ?
อิคุ : ดูเหมือนส่วนประกอบของเมฆเหล่านี้จะไม่ใช่น้ำ... ...
อิคุ : แต่เกิดขึ้นจากคุณลักษณะของสิ่งมีชีวิตค่ะ
อิคุ : ก็เลยรู้สึกอยู่ว่ามันแปลกๆ... ...
อิคุ : แต่พอมีเมฆสีเพลิงปรากฏขึ้น พวกฉันก็ต้องออกมาแหวกว่ายเสียด้วยสิ
อลิส : เอ้า, ถ้างั้นเธอก็ถูกปั่นหัวอยู่เหมือนกันน่ะสิ !
อลิส : ต้องมีผู้อยู่เบื้องหลังที่พยายามก่อให้เกิดแผ่นดินไหวอยู่แน่ๆเลย !
ชื่อด่าน : บุตรีแห่งนภา, เทวาแห่งปฐพี, ดวงฤดีแห่งมนุษย์
(สถานที่ : สวรรค์ชั้นสูงสุด)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : อาภรณ์สวรรค์ไร้มลทิน)
อลิส : อืม.. รู้สึกเอาจริงเอาจังขึ้นมามันก็ดีอยู่หรอก... ...
อลิส : แต่เจ้าคนที่สร้างเมฆสีเพลิงมันอยู่ที่ไหนกันล่ะเนี่ย
(เกิดแผ่นดินไหว)
อลิส : อ๊ะ, แผ่นดินไหว !?
??? : ควบคุมปฐพีจากบนนภา, ลงสู่พสุธาเพื่อถอดถอนแก่นหิน
(ฮินะนาอิ เทนชิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : จงฉายให้เห็นจิตใจสีเพลิงของมนุษย์
อลิส : ผะ.. แผ่นดินไหวเกิดขึ้นถี่ขนาดนี้... ...
??? : เป็นเพราะการเตรียมพร้อมสำหรับก่อให้เกิดแผ่นดินไหวมันเสร็จสิ้นแล้วน่ะนะ
อลิส : เธอเป็นใครกันแน่
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สาวน้อยแห่งสวรรค์ชั้นสูงสุด
ฮินะนาอิ เทนชิ
Hinanai Tenshi
(คนทำเกมเขียนโรมะจิกำกับผิด สลับตำแหน่งชื่อ-นามสกุลซะงั้น)
เทนชิ : ฉันคือ ฮินะนาอิ เทนชิ ชาวสวรรค์ผู้มีหน้าที่ร้องเพลง, เต้นรำ และอาศัยอยู่บนสวรรค์ไงล่ะ
อลิส : ไม่ใช่เรื่องนั้น, หมายถึงแผ่นดินไหวหรือเมฆสีเพลิง อะไรเทือกนั้นต่างหาก
เทนชิ : แผ่นดินไหวกำลังจะเกิดขึ้นล่ะ
อลิส : เป็นอย่างที่คิด... ...
อลิส : ว่าแต่, เธอน่ะ... ...
เทนชิ : ก็แหม, คนที่ก่อให้เกิดแผ่นดินไหวคือฉันเองอ่ะ
อลิส : กะไว้แล้วล่ะว่าต้องเป็นแบบนี้
อลิส : รู้สึกถึงลางบอกเหตุผิดธรรมชาติอะไรบางอย่างด้วย
อลิส : งั้น, ถ้าฉันโค่นเธอได้ แผ่นดินไหวก็จะสงบลงสินะ
เทนชิ : ไม่รู้สินะ
เทนชิ : ฉันเองก็รับประกันถึงขั้นนั้นไม่ได้ซะด้วย
อลิส : หา--- ?
เทนชิ : ฉันเปลี่ยนลักษณะนิสัยของสิ่งมีชีวิตบนพื้นพิภพให้กลายเป็นเมฆสีเพลิง และเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศน่ะ
เทนชิ : เมฆสีเพลิงเหล่านั้น...
(ฮินะนาอิ เทนชิ ปักดาบลงบนพื้นเพื่อขย่มปฐพี)
เทนชิ : จะก่อให้เกิดแผ่นดินไหว
เทนชิ : ขอแค่ใครสักคนรู้สึกถึงแผ่นดินไหวนั้น แล้วเดินทางมาจนกระทั่งเจอฉันได้ก็พอแล้ว
เทนชิ : ในขั้นต้นก็ได้ทดลองก่อแผ่นดินไหวที่ศาลเจ้าน่ะนะ
เทนชิ : อุตส่าห์นึกว่ามิโกะจะมาด้วยสาเหตุนั้นแท้ๆ... ...
เทนชิ : เอาน่ะ, จะเป็นใครก็ช่างเถอะ
เทนชิ : จะได้ฆ่าเวลาไปด้วยในตัว
เทนชิ : หลังจากนี้จะเกิดแผ่นดินไหวที่รุนแรงขนาดไหนขึ้นที่ใดก็ไม่รู้แล้ว, แต่เรื่องนั้นจะเป็นยังไงก็ช่างมัน
เทนชิ : ยังไงซะ ที่นี่ก็ลอยอยู่กลางอากาศอยู่ดี
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิผิดเพี้ยน ～ วันเดอร์ฟูล เฮฟเวน (สวรรค์พิศวง))
อลิส : ... ...เป็นคนที่ชวนให้หงุดหงิดจริงๆเลยนะ
อลิส : มันอะไรกันน่ะ, การกระทำที่เอาแต่ใจตัวเองแบบนั้น
เทนชิ : ไม่เห็นเป็นไรนี่, พวกเธอนั่นแหละที่ขี้โกง
เทนชิ : ฉันเองก็อยากเล่นกับพวกมนุษย์หรือโยวไคเหมือนกันแท้ๆ
อลิส : ... ...ไม่ว่ายังไงก็ต้องเล่นงานเธอให้หนักสินะ
เทนชิ : ใช่แล้ว, ฉันเตรียมการอย่างนี้ก็เพื่อให้ถูกเล่นงานนี่ล่ะ
เทนชิ : เอาล่ะ, จงปลดปล่อยเวทมนตร์ทั้งหมดออกมาสู่ดินแดนแห่งสวรรค์ชั้นสูงสุดซะ !
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
(ดาบปักลงพื้น)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : สวรรค์ชั้นมโนคติสีเพลิง)
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิในจิตใจของผู้เยาว์)
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
Alice Ending
ศาลเจ้าฮาคุเรย์ในฤดูร้อน
ศาลเจ้าซึ่งตั้งอยู่ ณ อาณาเขตทางตะวันออก――และตอนนี้ยังคงพังพินาศอยู่
แม้จะไม่สูญเสียหน้าที่ในการเป็นศาลเจ้าไป แต่ก็สูญเสียหน้าที่ในการเป็นที่อยู่อาศัยไป
มิโกะกำลังยุ่งอยู่กับการซ่อมแซมศาลเจ้า
อลิสเห็นแบบนั้นแล้วก็รู้สึกกังวลขึ้นมาเรื่องหนึ่ง
เพราะเมื่อย้อนกลับไปพิจารณาถึงเรื่องของเทวดาแล้วก็พบว่า การกระทำของเธอคือสิ่งที่จำเป็นต่อการป้องกันแผ่นดินไหวอย่างสมบูรณ์แบบ
เรย์มุ 「อ๊า--- งานยุ่งงานยุ่ง」
อลิส 「ท่าทางจะลำบากน่าดูเลยนะ」
เรย์มุ 「อะไรเล่า, ถ้าไม่ช่วยมันจะเกะกะนะ หลบไปๆ」
อลิส 「คิดว่ามีเรื่องที่ต้องทำก่อนที่จะซ่อมแซมศาลเจ้าน่ะนะ... ...」
เรย์มุ 「อะไรล่ะ ?」
อลิส 「ไม่ลงโทษคนที่ทำลายศาลเจ้ามันจะดีรึเปล่าน้า---อะไรทำนองนั้น」
เรย์มุ 「คนร้ายที่ทำลายศาลเจ้าเนี่ย, ปลาดุกหรือว่าอะไรล่ะ ?」
อลิส 「นะ.. นั่นสินะ, อาจจะเป็นปลาดุกก็ได้... ...หรืออาจจะเป็นเทวดาก็ได้ซะด้วยสิ」
เรย์มุ 「เทวดา ? เอาเถอะ, ถ้ามีคนร้ายอยู่ก็อยากจะลงโทษมันเหมือนกัน !」
เรย์มุ 「แต่ติดว่ากำลังซ่อมศาลเจ้าอยู่เลยไปไหนไม่ได้เนี่ยสิ... ...」
อลิส 「พูดเหมือนคนใจฝ่ออะไรแบบนั้นล่ะ ?」
เรย์มุ 「ก็แหม... จะปล่อยศาลเจ้าให้เป็นซากอย่างนี้มันก็คงไม่ได้อ่ะ」
อลิส 「เอางี้ดีมั้ย ? ไปจับตัวคนร้ายที่ทำลายศาลเจ้ามา
แล้วให้มันซ่อมศาลเจ้าให้ก็ได้นี่นา
ยังไงก็เป็นความรับผิดชอบของมันอยู่แล้ว」
เรย์มุ 「นะ.. นั่นสินะ
ถ้ามีคนร้ายอยู่ล่ะก็น้า... ...
แต่นี่มันก็ภัยธรรมชาติซะด้วย」
อลิส 「ใช่แล้วล่ะ, นี่เป็นภัยธรรมชาติ !
เป็นภัยพิบัติที่นภาเป็นผู้ก่อไงล่ะ !
ถ้าเธอลองไม่มองแต่ความจริง แล้วไปมองที่นภาดูจะเป็นไง ?」
(คำว่าภัยธรรมชาติในภาษาญี่ปุ่นประกอบด้วยตัวอักษรคันจิสองตัวคือ นภา+ภัย ... อลิสจึงเล่นมุขคำศัพท์เพื่อหาข้ออ้างให้เรย์มุออกเดินทาง)
อลิสอยากให้เรย์มุทำอะไรสักอย่างบ้าง
เพราะเทวดาตนนั้นมีพลังในการก่อให้เกิดแผ่นดินไหว
จึงน่าจะมีพลังในการระงับแผ่นดินไหวด้วยเช่นกัน
เทวดาตนนั้นคงตั้งใจจะเรียกมิโกะไปตั้งแต่แรกแน่ๆ
ถึงได้ทำลายศาลเจ้าด้วยแผ่นดินไหวเสียตั้งแต่แรก
อลิสจึงคิดว่า ก่อนอื่นจำเป็นต้องส่งมิโกะออกไปให้จงได้
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
แพชูลี่
แม่มดเมฆมาก
แพชูลี่ โนว์เลดจ์
Patchouli Knowledge
ชื่อด่าน : หมอกลักษณะนิสัย
(สถานที่ : Lobby คฤหาสน์มารแดง)
(สภาพอากาศ : เมฆมาก)
(เปิดเพลง BGM : แต่ละวันอันแสนธรรมดา)
แพชูลี่ : ซาคุยะ, อยู่รึเปล่า ?
(อิซาโยอิ ซาคุยะ เข้ามาในหน้าจอ)
ซาคุยะ : อยู่ตั้งแต่แรกแล้วค่ะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
เมดวายุหมุนราตรี
อิซาโยอิ ซาคุยะ
Sakuya Izayoi
แพชูลี่ : อย่าขยับสักครู่หนึ่งนะ
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : มืดครึ้ม)
แพชูลี่ : อืม---, เข้าใจยากจัง... ...
ซาคุยะ : เรื่องอะไรเหรอคะ ?
แพชูลี่ : ต่อไปลองขยับดูสักหน่อยซิ
(เปิดเพลง BGM : Flowering Night)
(ถ้าเล่นแพ้)
ซาคุยะ : เอ๋ ?
ซาคุยะ : ชนะแบบนี้จะดีหรือเปล่านะ ?
(อิซาโยอิ ซาคุยะ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : เมฆมาก)
แพชูลี่ : พอได้อาละวาดแล้วเข้าใจง่ายขึ้นจริงๆด้วย
แพชูลี่ : เดี๋ยวจะออกไปข้างนอกสักหน่อยนะ
ซาคุยะ : ตกลงว่ามันเป็นเรื่องอะไรกันแน่เหรอคะ... ...
แพชูลี่ : ลักษณะนิสัย... ...
แพชูลี่ : ผู้ที่ใช้เวทมนตร์จะอ่อนไหวต่อการเปลี่ยนแปลงของลักษณะนิสัยน่ะนะ
ชื่อด่าน : ศาลเจ้าแจ่มใส
(สถานที่ : ศาลเจ้า)
(สภาพอากาศ : เมฆมาก)
(เปิดเพลง BGM : ทิวทัศน์อันงดงาม)
แพชูลี่ : มิโกะรู้ตัวแล้วรึยังนะ ?
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ เข้ามาในหน้าจอ)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
มิโกะแจ่มใส
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Reimu Hakurei
เรย์มุ : แขกขาจรสินะ
แพชูลี่ : จะขาแบบไหนก็ช่างมันเถอะ
แพชูลี่ : ฉันแค่มาดูสภาพของเธอเท่านั้น
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : แจ่มใส)
เรย์มุ : สุขภาพดีสุดๆเลยล่ะ
เรย์มุ : แค่ลำบากเรื่องที่อากาศแห้งแล้งติดต่อกันมานานเท่านั้นแหละ
แพชูลี่ : งั้นเหรอ, อากาศแห้งแล้งตลอดวันสินะ
แพชูลี่ : ไม่มีเมฆเลยแม้แต่นิดเดียวนี่มันเรียบง่ายดีนะ
เรย์มุ : ?
แพชูลี่ : ถ้าเธอไม่เคลื่อนไหวล่ะก็ ฉันจะเคลื่อนไหวเอง
(มีผู้ให้ทัศนะว่านี่อาจเป็นมุขล้อฉายาหลักของแพชูลี่ที่ว่า หอสมุดใหญ่ไม่เคลื่อนที่)
(เปิดเพลง BGM : ดอกใบต้นที่หอมหวน)
(ถ้าเล่นแพ้)
เรย์มุ : เธอก็เคลื่อนไหวออกมาแล้วนี่นา
เรย์มุ : แล้วก็อากาศมันร้อนน่าดู, ถ้าเธอช่วยทำให้ชื้นขึ้นกว่านี้ก็จะดีมากเลย
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : เมฆมาก)
แพชูลี่ : ต้องเกิดการเปลี่ยนแปลงให้เข้าใจง่ายกว่านี้อีกนิด ถึงจะรู้สึกตัวรึไงกันนะ ?
เรย์มุ : อู---
เรย์มุ : ร้อนอย่างนี้ไม่ไหวหรอก---
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ฝนพรำ)
แพชูลี่ : ... ...ฝน ?
เรย์มุ : ถึงจะร้อนก็เถอะ แต่ฝนตกตอนที่ฉันยังลุกไม่ขึ้นแบบนี้ก็แย่น่ะสิ---
แพชูลี่ : ของใครกันนะ ?
ชื่อด่าน : ศาลเจ้าคิริซาเมะ (ศาลเจ้าฝนพรำ)
(สถานที่ : ศาลเจ้า)
(สภาพอากาศ : ฝนพรำ)
(เปิดเพลง BGM : ละอองน้ำเต้นรำ)
(คิริซาเมะ มาริสะ เข้ามาในหน้าจอ)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
จอมเวทฝนพรำ
คิริซาเมะ มาริสะ
Marisa Kirisame
มาริสะ : โอ๊ะ ? แขกขาจรนี่นา
แพชูลี่ : ฝนพรำ, สภาพอากาศครึ้มๆชื้นๆ
แพชูลี่ : เจ้าปัญหาจริงนะ
มาริสะ : อะไรกันน่ะ ?
มาริสะ : เรย์มุทำห่าอะไรอีกแล้วรึไง ?
แพชูลี่ : เพราะไม่ได้ทำห่าอะไร ก็เลยลองแหย่ดูน่ะ
แพชูลี่ : ว่าแล้วก็ลองแหย่เธอด้วยเลยดีมั้ย
(ถ้าเล่นแพ้)
มาริสะ : นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย ?
มาริสะ : เอาเป็นว่าเข้าไปในศาลเจ้ากันก่อนเหอะ, ฝนมันทำให้รู้สึกแย่ว่ะ
(คิริซาเมะ มาริสะ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : เมฆมาก)
แพชูลี่ : ทั้งๆที่ความเปลี่ยนแปลงซึ่งเข้าใจได้ง่ายปรากฏให้เห็นขนาดนี้แล้วแท้ๆ
แพชูลี่ : แต่พอมองแค่บริเวณรอบๆตัวเอง ก็ไม่รู้สึกตัวกันเลยเหรอเนี่ย
มาริสะ : นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย ?
มาริสะ : เอาเป็นว่าเข้าไปในศาลเจ้ากันก่อนเหอะ, ฝนมันทำให้รู้สึกแย่ว่ะ
แพชูลี่ : ช่วยไม่ได้จริงๆนะ
แพชูลี่ : ต้องตรวจสอบด้วยตัวเองเหรอเนี่ย... ...
ชื่อด่าน : ทะเลเมฆครึ้มผู้เยาว์วัย
(สถานที่ : ทะเลเมฆครึ้ม)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : เหนือเมฆามีฟ้าคราม)
แพชูลี่ : ทำไมทุกคนถึงไม่รู้สึกตัวกันเลยนะ
แพชูลี่ : ทั้งๆที่ลักษณะนิสัยมันระเหยเป็นหมอกออกมาจากร่างกายของทุกคนแท้ๆ
แพชูลี่ : จากนั้นหมอกนั่นก็จะเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศรอบๆตัว, ยิ่งไปกว่านั้น หมอกยังไปรวมกันที่จุดเดียวบนท้องฟ้าอีกด้วย
(นางาเอะ อิคุ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : จงระวังสีของเมฆเอาไว้เถิด
??? : จงระวังความหนาแน่นของเมฆเอาไว้เถิด
??? : หากเป็นอย่างนี้ต่อไป อาจพุ่งถึงระดับอันตรายนะ
แพชูลี่ : ใครน่ะ ?
??? : โอ๋ ?
??? : มีใครบางคนอยู่ในหมู่เมฆแบบนี้
??? : นี่ก็เป็นลางบอกเหตุหรือไรกันนะ
แพชูลี่ : ฉันกำลังมุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่ลักษณะนิสัย, ไม่สิ หมอกสีเพลิงกำลังรวมตัวกันอยู่น่ะ
แพชูลี่ : เธอเป็นใครกันแน่ ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อาภรณ์แดงฉานอันแสนงดงาม
นางาเอะ อิคุ
Iku Nagae
อิคุ : ฉันคือริวกูวโนะทสึไคที่แหวกว่ายอยู่ในเมฆฝนเท่านั้น
(ริวกูวโนะทสึไค เป็นชื่อปลาทะเลน้ำลึกชนิดหนึ่ง แปลตรงตัวได้ว่า ข้ารับใช้แห่งวังมังกร)
อิคุ : มีความเป็นไปได้ที่เมฆกลุ่มนี้จะเติบโตจนถึงระดับที่เป็นอันตราย
อิคุ : ก็เลยมาเพื่อตรวจสอบเรื่องนี้เท่านั้นเองค่ะ
(เปิดเพลง BGM : ย้อมแดงทะเลดำ ～ เลเจนดารี ฟิช (ปลาในตำนาน))
แพชูลี่ : เมฆกลุ่มนี้ที่รวบรวมลักษณะนิสัยของทุกคนเอาไว้... ...
แพชูลี่ : อันตรายยังไงกันล่ะ
อิคุ : รวบรวมเอาไว้... ...?
อิคุ : ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องที่กำลังพูดอยู่น่ะค่ะ... ...
อิคุ : แต่ความจริงก็คือ มีความเป็นไปได้ที่เมฆกลุ่มนี้จะปลุกปฐพีให้ตื่นขึ้นค่ะ
แพชูลี่ : ... ...นั่นคือเป้าหมายงั้นเหรอ ?
แพชูลี่ : ต้องขอให้เธอเล่าเรื่องที่รู้ทั้งหมดออกมาซะแล้ว !
(ถ้าเล่นแพ้)
อิคุ : ตอนนี้ยังไม่เป็นไรก็จริงอยู่... ...
อิคุ : แต่ถ้ากลุ่มเมฆนี้ยังคงเติบโตต่อไปด้วยสภาพแบบนี้, คงไม่อาจหลีกเลี่ยงแผ่นดินไหวได้ค่ะ
(นางาเอะ อิคุ แพ้พ่าย)
แพชูลี่ : เล่าเรื่องทั้งหมดที่เธอรู้ออกมาซะ !
อิคุ : มีความเป็นไปได้ที่เมฆสีเพลิงกลุ่มนี้จะเติบโตขึ้นจนถึงขั้นที่ก่อให้เกิดแผ่นดินไหวค่ะ
อิคุ : พวกฉันรู้เพียงเท่านั้นแหละค่ะ
อิคุ : ไม่ได้นำเอาวิธีการหลบเลี่ยงแผ่นดินไหวมาแจ้งหรอกนะคะ
แพชูลี่ : ... ...เมฆกลุ่มนี้เป็นเมฆที่ถูกรวบรวมมาโดยใครบางคนนะ
อิคุ : เอ๋ ?
อิคุ : เป็นอย่างนั้นเหรอคะ ?
แพชูลี่ : ดังนั้นถ้าหาคนที่รวบรวมมันจนเจอแล้วกำจัดลงได้ล่ะก็
แพชูลี่ : น่าจะสามารถหลีกเลี่ยงแผ่นดินไหวได้นะ
อิคุ : การสร้างเมฆสีเพลิงด้วยฝีมือของใครบางคนนี่มันช่าง... ...
แพชูลี่ : ฉันมีผู้ต้องสงสัยอยู่ในใจแล้วล่ะ
ชื่อด่าน : โลกเหนือจิตใจ
(สถานที่ : สวรรค์ชั้นสูงสุด)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : อาภรณ์สวรรค์ไร้มลทิน)
แพชูลี่ : เหนือเมฆมีโลกแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย... ... ?
แพชูลี่ : หากมีคนที่คอยเปลี่ยนแปลงลักษณะนิสัยให้กลายเป็นหมอกโดยไม่แบ่งแยกว่าใครเป็นใครล่ะก็
แพชูลี่ : โดยปกติแล้ว คนๆนั้นจะไม่อยู่ภายใต้ผลกระทบจากเหตุวิปลาสสินะ
??? : ยินดีต้อนรับที่ดั้นด้นมาจนถึงสวรรค์
??? : ในสวรรค์เราจะทำการร้องเพลงและเต้นรำ... ...
(ฮินะนาอิ เทนชิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : แล้วก็ร้องเพลงและเต้นรำต่อไป เพื่อเป็นการต้อนรับน่ะนะ
แพชูลี่ : งั้นก็ต้องขอขอบคุณ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สาวน้อยแห่งสวรรค์ชั้นสูงสุด
ฮินะนาอิ เทนชิ
Hinanai Tenshi
(คนทำเกมเขียนโรมะจิกำกับผิด สลับตำแหน่งชื่อ-นามสกุลซะงั้น)
เทนชิ : เธออุตส่าห์มาจนถึงสวรรค์เพื่อทำอะไรเหรอ ?
แพชูลี่ : มาค้นหาผู้ที่รวบรวมลักษณะนิสัยแล้วเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศน่ะ
เทนชิ : โฮ่
แพชูลี่ : ลางสังหรณ์ของฉันบอกว่ามันน่าจะอยู่ที่นี่
เทนชิ : ฮุฮุฮุ, ไม่เคยเห็นคนแบบนั้นเลยนะ
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิผิดเพี้ยน ～ วันเดอร์ฟูล เฮฟเวน (สวรรค์พิศวง))
แพชูลี่ : จิตโป้ปดมันรั่วออกมาจากทั้งตัวเลยนะ
เทนชิ : ฮุฮุฮุ, ยังเร็วเกินไปไม่ใช่รึ ?
แพชูลี่ : ถ้ารอให้อะไรบางอย่างเกิดขึ้นมันก็จะช้าเกินไป
เทนชิ : ยกตัวอย่างเช่นศาลเจ้าพังทลายนี่ก็ไม่ถือว่าช้าเกินไปใช่มั้ย ?
(ถ้าเล่นแพ้)
เทนชิ : ยังหรอก ยังเร็วเกินไปที่จะมาเจอฉัน
เทนชิ : รอให้ทุกคนเคลื่อนไหวกันมากกว่านี้ก่อนก็ได้นี่นา ?
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : เมฆมาก)
แพชูลี่ : โต้เถียงกับเธอไปก็ไม่มีความหมายอะไร
แพชูลี่ : เป้าหมายของฉันคือการโค่นคนร้ายที่รวบรวมลักษณะนิสัยต่างหาก
เทนชิ : ... ...เอ๋ ?
ชื่อด่าน : สวรรค์ชั้นสูงสุดที่มารวมตัวกัน
(สถานที่ : สวรรค์ชั้นสูงสุด)
(สภาพอากาศ : แสงขั้วโลก)
แพชูลี่ : อยู่ที่นี่ใช่มั้ย ?
แพชูลี่ : ออกมาเดี๋ยวนี้นะ
(อิบุคิ ซุยกะ เข้ามาในหน้าจอ)
(เปิดเพลง BGM : ร้องเสียงเย็นว่างเป็นเมา)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ร้อยอสูรท่องราตรีฝนปราย
อิบุคิ ซุยกะ
Suika Ibuki
ซุยกะ : ที่นี่น่าอยู่จังเลยน้า---
ซุยกะ : กว้างก็กว้าง สายลมก็ให้ความรู้สึกที่ดีด้วย
แพชูลี่ : เป็นเธอจริงๆด้วยสินะ
แพชูลี่ : เพราะว่าเป็นการรวบรวมหมอกสีเพลิง ก็เลยคิดแบบนั้นน่ะ
ซุยกะ : เรื่องคราวนี้ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ---
แพชูลี่ : ถ้างั้นก็อธิบายไม่ได้ว่าอะไรคือเหตุผลที่เธอมาอยู่บนสวรรค์นี่
ซุยกะ : เรื่องนั้นมันก็มีเหตุผลหลายอย่างอยู่น่ะน้า
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิผิดเพี้ยน ～ วันเดอร์ฟูล เฮฟเวน (สวรรค์พิศวง))
แพชูลี่ : ฮึ, คราวนี้คาดการณ์ไว้แล้วเลยเตรียมตัวมาพร้อมเชียวล่ะ !
(หมายถึงเหตุการณ์ในภาค 7.5 ซึ่งแพชูลี่ไม่รู้ว่าตัวการคือยักษ์ ก็เลยไม่ได้เตรียมถั่วคั่วซึ่งเป็นจุดอ่อนของยักษ์ไปด้วย)
ซุยกะ : เอ๋ ? จะลุยเหรอ--- ?
ซุยกะ : เอาเถอะ, ร้องเพลงและเต้นรำอยู่ทุกวันจนเบื่อแล้วเหมือนกัน ดังนั้นจะไม่ออมมือให้น้า---
(ถ้าเล่นแพ้)
ซุยกะ : มาเอาป่านนี้ก็สายเกินไปแล้วล่ะ
ซุยกะ : เอาเถอะ, ถึงยังไงก็ยังอยากให้ทุกคนถูกพามาที่นี่อยู่ดีล่ะนะ
(อิบุคิ ซุยกะ แพ้พ่าย)
Patchouli Ending
คฤหาสน์มารแดงในฤดูร้อน
คฤหาสน์ของปิศาจที่ตั้งอยู่ริมทะเลสาบ
บริเวณรอบคฤหาสน์ถูกปกคลุมด้วยหมอกหนา, กลายเป็นฤดูร้อนที่อุณหภูมิไม่สูงขึ้นซะอย่างนั้น
หลังจากที่เธอกลับมาก็ผ่านไปหลายวันแล้ว แต่จนถึงตอนนี้ ความผิดปกติของสภาพอากาศก็ยังไม่หายไป
บางทีแค่โค่นยักษ์ตนนั้นอาจจะไม่เพียงพอ
หรือว่าบางที, ความจริงแล้วนี่อาจเป็นแค่ปรากฏการณ์ธรรมชาติงั้นหรือ
แพชูลี่ 「...นี่ไงล่ะ...
นี่คือสิ่งที่ริวกูวโนะทสึไคเมื่อตอนนั้นเคยพูดเอาไว้」
หนังสือในมือเธอได้เขียนถึง สัญญาณบ่งชี้ก่อนเกิดแผ่นดินไหว
กล่าวคือ ปรากฏการณ์ประหลาดหลายอย่างที่จะเกิดขึ้นก่อนที่จะเกิดแผ่นดินไหว
อาทิเช่น 『ปลาดุกแตกตื่น』 หรือ 『ปลาเกยฝั่ง』
แพชูลี่ 「『มักพบเห็นว่าเมฆมีสีผิดปกติ』
『ริวกูวโนะทสึไคปรากฏตัว』
อย่างนี้นี่เอง... ...」
แพชูลี่ 「ที่เหลือก็คือ เรื่องที่ว่าทำไมลักษณะนิสัยของสิ่งมีชีวิตถึงถูกดูดออกไปสินะ... ...
แต่ไม่ว่าจะคิดยังไงก็นึกออกแค่ว่า มีใครบางคนเป็นคนทำ」
ซาคุยะ 「ท่านแพชูลี่
ปลอดภัยรึเปล่าคะ !?」
แพชูลี่ 「มีอะไรเหรอ ? รีบร้อนขนาดนั้น」
ซาคุยะ 「คือ ได้ยินมาว่าในระหว่างที่ฉันไม่อยู่บ้านได้เกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ขึ้นน่ะค่ะ」
แพชูลี่ 「... ...แผ่นดินไหว...ครั้งใหญ่... ...?」
ซาคุยะ 「ศาลเจ้าพังพินาศไปแล้วค่ะ
ส่วนคฤหาสน์มารแดงนี้ เท่าที่ตรวจสอบดูในตอนนี้ยังไม่พบว่ามีความเสียหายค่ะ」
แพชูลี่ 「ไม่รู้สึกตัวเลยสักนิดนะ
มีเรื่องอย่างนั้นเกิดขึ้นด้วยเหรอ ?」
ซาคุยะ 「ตอนนั้นคงกำลังมีสมาธิเต็มที่เลยสินะคะ... ...กำลังตรวจสอบอะไรอยู่เหรอคะ ?」
แพชูลี่ 「อ๊ะ, เอ่อ, เกี่ยวกับแผ่นดินไหวนิดหน่อยน่ะ」
ซาคุยะ 「คะ ? แต่เมื่อกี้บอกว่าไม่รู้สึกตัวถึงแผ่นดินไหว.. ...」
แพชูลี่ 「แบบว่า, บังเอิญน่ะ, บังเอิญแน่ๆ」
แพชูลี่ยังไม่ลืมคำพูดที่ได้ยินจากการต่อสู้ครั้งก่อน
『ยกตัวอย่างเช่นศาลเจ้าพังทลายนี่ก็ไม่ถือว่าช้าเกินไปใช่มั้ย ?』
เธอจึงมั่นใจแล้วว่าตนเองเข้าใจผิดเกี่ยวกับตัวคนร้ายไปเสียแล้ว
ถ้าอย่างนั้น, ทำไมยักษ์ตนนั้นจึงไปอยู่บนสวรรค์ได้ล่ะ
ตัวเธอซึ่งไม่ว่ายังไงก็ยังยอมรับไม่ได้, จึงออกคำสั่งแก่ซาคุยะไปว่า
『จงไปทำให้มิโกะนั่นมุ่งหน้าสู่เหนือเมฆาซะ』
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
โยวมุ
คนสวนฟ้าโปร่ง
คอนปาคุ โยวมุ
Youmu Konpaku
ชื่อด่าน : ยูวเรย์หายสาบสูญ
(เกี่ยวกับ ยูวเรย์ (ผี) สามารถอ่านรายละเอียดได้ที่นี่)
(สถานที่ : สวนหิมะแห่งตำหนักหยกขาว)
(สภาพอากาศ : หิมะ)
(เปิดเพลง BGM : ทิวทัศน์อันงดงาม)
(ไซเกียวจิ ยูยูโกะ เข้ามาในหน้าจอ)
ยูยูโกะ : มีอะไรเหรอ ทำไมหน้าตาแลดูง่วงแบบนั้น
โยวมุ : มีเรื่องที่อยากจะรายงานให้ท่านยูยูโกะทราบน่ะค่ะ... ...
โยวมุ : แล้วก็, ฉันไม่ได้ง่วงนะคะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
วิญญาณหิมะ
ไซเกียวจิ ยูยูโกะ
Yuyuko Saigyouji
ยูยูโกะ : ไม่ฟังจ้ะ
โยวมุ : แต่ฉันอยากให้ฟังนะคะ
โยวมุ : คือช่วงนี้พวกยูวเรย์มันลดจำนวนลงน่ะค่ะ
ยูยูโกะ : ตายจริง, งั้นไปทำให้มันเพิ่มกันดีมั้ย ?
ยูยูโกะ : สับสับสับสับให้เละ
(ยูยูโกะกำลังสื่อว่า จะไปฆ่าคนเยอะๆ เพื่อให้มียูวเรย์เพิ่มมากขึ้น... ...ไอเดียน่ากลัวจริงๆ)
โยวมุ : ไม่ค่ะไม่, คือการที่มันลดลงนั้นไม่ใช่ปัญหาหรอกค่ะ... ...
โยวมุ : แต่ดูเหมือนว่าพวกมันจะหายตัวไปมากขึ้นเรื่อยๆทั้งๆที่ยังไม่ได้นิพพานน่ะค่ะ
ยูยูโกะ : ถ้าอย่างนั้นแล้วเธออยากจะทำอะไรล่ะ ?
โยวมุ : อยากจะออกไปตรวจสอบค่ะ
โยวมุ : ขอออกไปนอกบ้านสักหน่อยได้รึเปล่าเหรอคะ ?
ยูยูโกะ : ไม่ได้
ยูยูโกะ : ถ้าอยากจะไปล่ะก็ จงโค่นฉันคนนี้ให้ได้เสียก่อนเถอะ
(เปิดเพลง BGM : จงเบ่งบานอย่างวิจิตร, ซากุระย้อมดำเอ๋ย ～ บอร์ดเดอร์ ออฟ ไลฟ์ (เขตแดนเป็นตาย))
(ถ้าเล่นแพ้)
ยูยูโกะ : เธอทำความสะอาดสวนอย่างสงบเสงี่ยมก็พอแล้วจ้ะ
ยูยูโกะ : ถ้ามือไม่ถึงแล้วไปยุ่งกับคดีนี้ เธอจะเป็นอันตรายได้นะ
(ไซเกียวจิ ยูยูโกะ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ฟ้าโปร่ง)
โยวมุ : ทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปได้น้า
ยูยูโกะ : ยอดเยี่ยมมาก !
ยูยูโกะ : ในเมื่อเธอโค่นฉันได้แล้วก็จงทำตามใจชอบเถอะ
โยวมุ : เอาล่ะ, ออกไปตามหาเบาะแสบางอย่างดีมั้ยนะ... ...
โยวมุ : ก่อนอื่นก็, ไปก่อนล่ะค่ะ !
ชื่อด่าน : ศาลเจ้าแบบใหม่
(สถานที่ : ซากศาลเจ้า)
(สภาพอากาศ : ฟ้าโปร่ง)
(เปิดเพลง BGM : ใช้ปลาต้อนแมลงวัน)
โยวมุ : ... ...
โยวมุ : เอ๋ ?
โยวมุ : ศาลเจ้าเนี่ยมันออกแบบมา Exotic ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ?
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ เข้ามาในหน้าจอ)
เรย์มุ : ให้ตายสิ อะไรอีกล่ะ
เรย์มุ : วันนี้ไม่เปิดกิจการนะ !
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
มิโกะแจ่มใส
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Reimu Hakurei
โยวมุ : เกิดอะไรขึ้นเหรอ ?
โยวมุ : ถึงได้ดัดแปลงศาลเจ้าให้มีหน้าตาประหลาดแบบนี้
เรย์มุ : มันจะเป็นการดัดแปลงได้ยังไงเล่า ?
เรย์มุ : โดนทำลายต่างหากล่ะ, ด้วยฝีมือของปลาดุก !
โยวมุ : ... ...ทางตำหนักของฉันเองก็มีหิมะทับถมซะด้วยสิ
โยวมุ : ศาลเจ้าก็ถูกทำลายโดยปลาดุก
โยวมุ : พวกยูวเรย์ก็ไม่รู้ว่าหายไปไหน... ...
โยวมุ : มีแต่เรื่องแปลกๆทั้งนั้นเลยนะ
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : แจ่มใส)
เรย์มุ : เธอก็จะมาเกะกะฉันรึไง ?
โยวมุ : เปล่าค่ะ ไม่ได้ตั้งใจอย่างนั้น... ...
โยวมุ : อ๊ะ แดดแรงขึ้นมาแล้วนะคะ
เรย์มุ : อ๊า---ร้อนร้อน
เรย์มุ : จะว่าไป เมื่อตะกี้พูดอะไรออกมานะ
เรย์มุ : 『ทางตำหนักของฉันเองก็มีหิมะทับถมซะด้วยสิ』
เรย์มุ : หนีร้อนไปพึ่งเย็นสักหน่อยดีมั้ยนะ
โยวมุ : เอ๋ ?
โยวมุ : ถ้าไปที่นั่นตอนฉันไม่อยู่ ฉันก็จะเดือดร้อนสิคะ
เรย์มุ : หนวกหู
เรย์มุ : ชั้นกำลังแบกรับความโกรธที่ไม่รู้จะเอาไปลงที่ใครดีอยู่นะว้อย !
(เปิดเพลง BGM : สีของปฐพีคือสีเหลือง)
(ถ้าเล่นแพ้)
เรย์มุ : งั้นฉันไปล่ะนะ
เรย์มุ : เธอซ่อมศาลเจ้าอยู่ตรงนี้ไปละกัน
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ฟ้าโปร่ง)
โยวมุ : ฟู่, ก็เข้าใจนะว่าศาลเจ้ากำลังเจอเรื่องใหญ่อยู่
โยวมุ : แต่สงบสติอารมณ์สักหน่อยจะดีกว่านะ
เรย์มุ : อูย---
โยวมุ : ... ...อืม---
โยวมุ : ที่ศาลเจ้านี่ก็ไม่เห็นพวกยูวเรย์เลยแฮะ
โยวมุ : นี่, รู้รึเปล่าว่าพวกยูวเรย์ไปอยู่ที่ไหนกันหมด ?
เรย์มุ : อ๋า ? ยูวเรย์ ?
เรย์มุ : ก็ตัวเธอเองไม่ใช่เรอะ ? (เพราะโยวมุเป็นครึ่งคนครึ่งยูวเรย์)
เรย์มุ : ข้ามแม่น้ำซันสึไปแล้วรึเปล่า ?
โยวมุ : อืม---
โยวมุ : ดูท่าจะต้องกลายเป็นเรื่องใหญ่แล้วสิ
ชื่อด่าน : นิพพานครั้งที่สอง
(สถานที่ : หนองน้ำเกมบุ)
(สภาพอากาศ : ฟ้าโปร่ง)
(เปิดเพลง BGM : แต่ละวันอันแสนธรรมดา)
โยวมุ : ไม่คิดว่าจะมีเรื่องแบบนั้นแฮะ... ...
โยวมุ : คงต้องลองถามยมทูตดูล่ะมั้ง... ...
(โอโนะซึกะ โคมาจิ เข้ามาในหน้าจอ)
โคมาจิ : เป็นอะไรไป ?
โคมาจิ : ทำหน้าเหมือนกำลังง่วงเลย
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
มัคคุเทศก์นำร่องหมอกแม่น้ำ
โอโนะซึกะ โคมาจิ
Komachi Onoduka
โยวมุ : คือ, ช่วงนี้พวกยูวเรย์มันลดจำนวนลงน่ะค่ะ... ...
โยวมุ : แล้วก็, ฉันไม่ได้ง่วงนะคะ
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : หมอกแม่น้ำ)
โคมาจิ : อ๋อ, พวกยูวเรย์น่ะเหรอ
โคมาจิ : จริงสิ, มีเรื่องที่ต้องตักเตือนเธอเกี่ยวกับเรื่องนั้นพอดี
โยวมุ : คะ ?
โคมาจิ : เธอเองไม่ใช่เหรอ ?
โคมาจิ : ที่ช่วงนี้เที่ยวไล่ฟันยูวเรย์ไปทั่ว
โคมาจิ : เหล่ายูวเรย์ที่ถูกฟาดฟันก็เลยไปที่ไหนแล้วก็ไม่รู้
โยวมุ : เอ๋ ? ถูกฟัน ?
โยวมุ : หมายความว่าไงคะ ?
โคมาจิ : ทางนี้ต่างหากที่อยากถาม
โยวมุ : ช่วงนี้ฉันไม่ได้ฟันเลยนะคะ
โคมาจิ : นอกจากเธอแล้วยังมีคนอื่นที่สามารถฟันยูวเรย์ได้อีกรึไง ?
โคมาจิ : ถ้าร่างกายจดจำไม่ได้ล่ะก็
โคมาจิ : ลองสงสัยตัวเองว่าเป็นโรคนอนละเมอหน่อยดีมั้ย !
(เปิดเพลง BGM : ละอองน้ำเต้นรำ)
(ถ้าเล่นแพ้)
โคมาจิ : ช่วงนี้งานน้อยลงแล้วสบายจริงๆเลยนะ
โคมาจิ : ... ...แต่จะรู้สึกยินดีที่ได้วางมือจากงานที่ทำแบบนี้ก็คงไม่ได้ล่ะนะ
(โอโนะซึกะ โคมาจิ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ฟ้าโปร่ง)
โยวมุ : ก็บอกแล้วไงคะว่าฉันไม่ได้ทำ
โยวมุ : ฉันเองก็ออกมาตรวจสอบคดีนี้อยู่เหมือนกันนะคะ !
โคมาจิ : งั้นเหรอ ?
โคมาจิ : มีคนอื่นที่สามารถฟันยูวเรย์ได้อยู่อีกงั้นเหรอ... ...?
??? : มีสิ
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ฝนตกแดดออก)
(ยาคุโมะ ยูคาริ เข้ามาในหน้าจอ)
โยวมุ : เห !?
โยวมุ : ท่านยูคาริ ?
ยูคาริ : โยวมุ, ไม่ได้มีแต่เธอเท่านั้นที่สามารถฟันยูวเรย์ได้
โยวมุ : จะ.. จริงเหรอคะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
จิ้งจอกออกเรือนมายา
ยาคุโมะ ยูคาริ
Yukari Yakumo
(จิ้งจอกออกเรือน หมายถึง ปรากฏการณ์ที่มีฝนตกในขณะที่แดดออก)
ยูคาริ : สภาพการณ์ปัจจุบันที่ยูวเรย์กำลังถูกฟาดฟันตามอำเภอใจนี้ถือว่าเป็นอันตรายยิ่งนัก
โยวมุ : แต่ว่า, เขาจะฟันยูวเรย์ไปเพื่ออะไรล่ะคะ ?
ยูคาริ : งั้นจงมาที่นี่สิ... ...
ชื่อด่าน : จุดหมายปลายทางของลักษณะนิสัย
(สถานที่ : ป่าเวทมนตร์)
(สภาพอากาศ : ฝนตกแดดออก)
(เปิดเพลง BGM : ดอกใบต้นที่หอมหวน)
ยูคาริ : หากเป็นที่นี่ซึ่งมีสิ่งมีชีวิตอยู่มากมายล่ะก็
ยูคาริ : คงจะเห็นกระแสของจิตเหล่านั้นได้ชัดเจนขึ้นล่ะนะ
โยวมุ : เอ... ...
โยวมุ : ไม่ค่อยเข้าใจเลยค่ะ
ยูคาริ : เธอนี่อ่อนหัดเกินไปแล้ว
ยูคาริ : งั้นมารวบรวมจิตแบบเข้าใจง่ายขึ้นอีกนิดกันดีมั้ย
(ถ้าเล่นแพ้)
ยูคาริ : ศาลเจ้าก็ถูกทำลายไปแล้วสินะ
ยูคาริ : คงถึงเวลาที่แม้แต่ฉันเองก็ยังต้องแสดงความโกรธออกมาแล้วสินะ
(ยาคุโมะ ยูคาริ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ฟ้าโปร่ง)
โยวมุ : อย่างนี้นี่เอง เข้าใจแล้วค่ะ !
โยวมุ : ยูวเรย์... ไม่สิ... ลักษณะนิสัยถูกสูบให้ลอยขึ้นไปสู่ท้องฟ้าสินะคะ ! (เพราะยูวเรย์เป็นรูปธรรมของลักษณะนิสัย)
ยูคาริ : ไม่ใช่แค่เฉพาะยูวเรย์หรอกนะ
โยวมุ : จริงด้วย, ไม่ใช่แค่เฉพาะยูวเรย์เท่านั้น... ...
โยวมุ : ลักษณะนิสัยของสรรพชีวิตกำลังกลายเป็นเมฆสีเพลิง... ...อ๊ะ !
ยูคาริ : ถ้างั้นก็, ไปดีมาดีนะ
โยวมุ : รู้สึกตัวถึงเรื่องสำคัญขนาดนี้ได้เพราะท่านยูคาริแท้ๆ
โยวมุ : ขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่งค่ะ
(คอนปาคุ โยวมุ ออกไปจากหน้าจอ)
ยูคาริ : ไม่หรอก, ต้องให้เจอเรื่องร้ายๆซะบ้างถึงจะดี
ยูคาริ : ถือว่าเป็นบทเรียนน่ะนะ
ชื่อด่าน : หยั่งรู้กลางหมู่เมฆ
(สถานที่ : ทะเลเมฆครึ้ม)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : เสเพลไม่ยึดติด)
โยวมุ : อย่างนี้นี่เอง, ลักษณะนิสัยของผู้คนกำลังถูกฟาดฟัน
โยวมุ : ไม่ใช่แค่ยูวเรย์เท่านั้นสินะ
โยวมุ : ลักษณะนิสัยที่ถูกฟันเหล่านั้นจะปกคลุมอยู่รอบตัวเจ้าของ และก่อให้เกิดเมฆประหลาดสีเพลิงขึ้นที่เหนือศีรษะ... ...
โยวมุ : อย่างนี้นี่เอง, การที่มีหิมะตกในตำหนักก็เป็นเพราะลักษณะนิสัยของท่านยูยูโกะ... ...!
โยวมุ : ถ้างั้นคนร้ายต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งในหมู่เมฆนี้แน่ !
(นางาเอะ อิคุ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : ท้องฟ้าย้อมสีเพลิง คือการหาวของปฐพี
??? : การหาวของปฐพี คือลางบอกเหตุแห่งการตื่น
??? : เกนโซวเคียวกำลังจะลืมตาตื่นในไม่ช้านี้ค่ะ
??? : อย่างรุนแรง และโหดร้ายเสียด้วย
โยวมุ : เธอ... ...
โยวมุ : ทำไมเธอถึงรู้เรื่องนี้... ...?
??? : คะ ?
โยวมุ : ไปฟันพวกยูวเรย์เอาง่ายๆแบบนั้นไม่ได้นะคะ
โยวมุ : การนิพพานโดยไม่ได้รับอนุญาตนั้นเป็นสิ่งต้องห้ามค่ะ
??? : โอ๊ะโยะโย๋ ?
??? : อย่างงั้นเหรอคะ ?
โยวมุ : ก็อย่างงั้นน่ะสิคะ !
โยวมุ : เพราะตอนนี้สวรรค์อยู่ในสภาพอิ่มตัวแล้วค่ะ !
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อาภรณ์แดงฉานอันแสนงดงาม
นางาเอะ อิคุ
Iku Nagae
อิคุ : เรื่องนั้นฉันได้ศึกษามาแล้วค่ะ
อิคุ : แสดงว่า, คุณกำลังมุ่งหน้าสู่สวรรค์เพราะคดีนั้นสินะคะ ?
โยวมุ : เอ๊ะ ? สู่สวรรค์ ?
อิคุ : เหนือเมฆนี้ก็เป็นสวรรค์แล้วค่ะ
โยวมุ : อ้าว ? นี่ฉันมาจนสูงขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย
อิคุ : มีธุระอะไรบางอย่างจึงต้องไปที่สวรรค์สินะคะ ?
(เปิดเพลง BGM : ย้อมแดงทะเลดำ ～ เลเจนดารี ฟิช (ปลาในตำนาน))
โยวมุ : ธุระของฉันคือการโค่นคนที่ฟาดฟันลักษณะนิสัยออกมาจากสิ่งมีชีวิตแล้วรวบรวมเอาไว้ค่ะ !
อิคุ : แหม แหม
โยวมุ : ลักษณะนิสัยมุ่งหน้ามารวมตัวกันที่เมฆฝนกลุ่มนี้
โยวมุ : สรุปก็คือ เธอเป็นคนร้ายสินะ !
(ถ้าเล่นแพ้)
อิคุ : แหม แหม, ท่าทางจะกำลังเข้าใจผิดอะไรบางอย่างนะ
อิคุ : เอาล่ะ, ฉันจะลงไปยังพื้นพิภพเพื่อแจ้งถึงการตื่นของปฐพีล่ะนะคะ
(นางาเอะ อิคุ แพ้พ่าย)
โยวมุ : เอาล่ะ, ถ้าเข็ดหลาบแล้วล่ะก็ จงยุติแผนการชั่วร้ายลงซะนะ !
อิคุ : ฉันเป็นเพียงริวกูวโนะทสึไคที่คอยแจ้งถึงการเกิดเหตุวิปลาสที่ร้ายแรงแก่เหล่ามนุษย์เท่านั้นเองค่ะ
(ริวกูวโนะทสึไค เป็นชื่อปลาทะเลน้ำลึกชนิดหนึ่ง แปลตรงตัวได้ว่า ข้ารับใช้แห่งวังมังกร)
อิคุ : การก่อเหตุวิปลาสนั้นไม่ใช่หน้าที่ของฉันค่ะ
โยวมุ : หืม ?
โยวมุ : งะ.. งั้นหรอกเหรอ ?
โยวมุ : ถ้างั้นเธอมาแหวกว่ายอยู่ในกลุ่มเมฆนี้เพื่ออะไรล่ะ... ...?
อิคุ : เกนโซวเคียวจะลืมตาตื่นขึ้นในไม่ช้านี้ค่ะ
อิคุ : ใช่แล้ว, แผ่นดินไหวระดับทำลายล้างครั้งใหญ่จะเข้าจู่โจมเกนโซวเคียวค่ะ
โยวมุ : เอ๋ !?
โยวมุ : วะวะวะวะวะ ว่าไงนะ
อิคุ : เมฆสีเพลิงคือสัญญาณบ่งชี้ถึงเรื่องนั้นค่ะ
อิคุ : กล่าวคือ ขอเพียงเมฆนี้ปรากฏออกมา ก็จะไม่มีทางหลีกเลี่ยงแผ่นดินไหวได้
โยวมุ : จะว่าไปแล้วที่ศาลเจ้าก็บอกว่าถูกปลาดุกทำลาย... ...
โยวมุ : ปลาดุกที่ว่านั่น, หมายถึงแผ่นดินไหวเหรอเนี่ย
อิคุ : ในไม่ช้านี้จำนวนของยูวเรย์จะเพิ่มขึ้นแน่นอนค่ะ
อิคุ : แม้ว่ามันจะเป็นเพราะโศกนาฏกรรมก็ตามที
โยวมุ : ใช้ยูวเรย์มาสร้างเมฆสีเพลิง, แล้วก่อให้เกิดแผ่นดินไหวด้วยเมฆพวกนั้น
โยวมุ : แล้วยังคิดจะเพิ่มยูวเรย์ด้วยวิธีนี้อีก !
โยวมุ : จะปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นไม่ได้
โยวมุ : ต้องฟาดฟันเจ้าคนร้ายนั่นให้จงได้ !
ชื่อด่าน : บุตรีแห่งนภา, เทวาแห่งปฐพี, ดวงฤดีแห่งมนุษย์
(สถานที่ : สวรรค์ชั้นสูงสุด)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : อาภรณ์สวรรค์ไร้มลทิน)
โยวมุ : ที่นี่มัน... ...
โยวมุ : หรือว่าจะเป็น สวรรค์ ?
??? : หมอกสีเพลิงนั้น คือจิตไร้กิเลส
??? : จิตไร้กิเลสนั้น คือแก่นแท้ของสิ่งมีชีวิต
(ฮินะนาอิ เทนชิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : สภาพอากาศก็คือแก่นแท้ของเนวสัญญานาสัญญายตนภูมิ
(รายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องไร้กิเลสและเนวสัญญานาสัญญายตนภูมิ สามารถอ่านได้ที่ Tips ของบทแนะนำตัวละครภาคนี้ ตรงส่วนของเทนชิ)
??? : ขอโทษที่ให้คอย
โยวมุ : ป๊อง--- (Sound Effect ที่นิยมใช้ในเวลาที่ตัวละครตกใจหรืออึ้งจนอ้าปากค้าง)
??? : เป็นอะไรไปเหรอ ?
??? : คนร้ายที่เธอกำลังตามหามาอยู่ตรงหน้าแล้วนะ ?
โยวมุ : เอ๊ะ ? เอ๋ !?
??? : ความเร็วในการเปิดตัวของฉันมันสูงเกินไปเหรอเนี่ย ?
โยวมุ : ... ...
??? : 『คนที่ฟาดฟันยูวเรย์คือเธองั้นเหรอ』
โยวมุ : เอ---, คนที่ฟาดฟันยูวเรย์คือคุณงั้นเหรอ ?
??? : ใช่แล้ว, ฉันเอง
??? : ฉันคือ ฮินะนาอิ เทนชิ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สาวน้อยแห่งสวรรค์ชั้นสูงสุด
ฮินะนาอิ เทนชิ
Hinanai Tenshi
(คนทำเกมเขียนโรมะจิกำกับผิด สลับตำแหน่งชื่อ-นามสกุลซะงั้น)
เทนชิ : ฮิโซวโนะทสึรุกิ (กระบี่มโนคติสีเพลิง) เล่มนี้จะปอกเปลื้องทั้งยูวเรย์และลักษณะนิสัยจนหมดสิ้น
เทนชิ : จากนั้นก็รวบรวมหมอกสีเพลิงด้วยดาบเล่มนี้---
(ฮินะนาอิ เทนชิ ปักดาบลงบนพื้นเพื่อขย่มปฐพี)
เทนชิ : แล้วขย่มปฐพีน่ะ
โยวมุ : ไม่เห็นเกี่ยวกับประเด็นเลยค่ะ
เทนชิ : โธ่---, ตั้งสติหน่อยสิ
เทนชิ : เธอมาเพื่อลงโทษฉันไม่ใช่เหรอ ?
เทนชิ : ถ้าเธอไม่ตั้งใจ ฉันก็หมดอารมณ์เหมือนกันนะ
โยวมุ : ไม่เข้าใจบางเรื่องเท่าไหร่
โยวมุ : แต่ดูเหมือนคุณกำลังพูดว่า อยากถูกฉันโค่น เลยนะคะ
เทนชิ : เอาล่ะ, ตัวเธอซึ่งไม่ได้เพียงแค่เดินทางมาถึงที่นี่ แต่ยังไล่ตามความจริงมาด้วยนั้น มีแต่ต้องโค่นฉันเท่านั้น
โยวมุ : ???
เทนชิ : เหมือนกับที่เหล่ามนุษย์และโยวไคต่อสู้กันบนพื้นพิภพ... ...
เทนชิ : ฉันกำลังหลงใหลใฝ่ฝันการให้และการรับแบบนั้นอยู่นะ !
โยวมุ : ระ.. หรือว่า, ที่ฟาดฟันพวกยูวเรย์, ฟาดฟันแก่นแท้ของผู้คน และทำลายศาลเจ้า ก็เพื่อเหตุผลนั้น ?
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิผิดเพี้ยน ～ วันเดอร์ฟูล เฮฟเวน (สวรรค์พิศวง))
เทนชิ : มันก็แน่อยู่แล้ว
เทนชิ : ถ้าจะให้พูดมากกว่านี้ล่ะก็
(ฮินะนาอิ เทนชิ ควบคุมแก่นหินให้เกิดการขย่มปฐพี)
เทนชิ : จากนี้ไปฉันจะทำให้เกิดแผ่นดินไหวที่รุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก
เทนชิ : มีอะไรจะบ่นมั้ยล่ะ ?
โยวมุ : รู้สึกโกรธขึ้นมานิดนึงจริงๆแล้ว
เทนชิ : จงโกรธเกรี้ยวให้เต็มที่เลย !
เทนชิ : ถ้าเธอไม่ลงโทษฉันล่ะก็ ฉันจะทำลายเกนโซวเคียวซะ !
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
(ดาบปักลงพื้น)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : สวรรค์ชั้นมโนคติสีเพลิง)
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิในจิตใจของผู้เยาว์)
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
Youmu Ending
ตำหนักหยกขาวในฤดูร้อน
หิมะฤดูร้อนที่ทับถมกองสุมอยู่มีน้ำเป็นองค์ประกอบจนหนักอึ้งและทำให้โลกวิญญาณเปียกชื้น
หิมะไม่ตกลงมาแล้ว, และคงละลายหายไป ภายใต้แสงแดดของฤดูร้อน
หลังจากที่เธอไปสวรรค์กลับมา ก็รู้สึกได้ว่าไม่มีเหตุการณ์ยูวเรย์ลดจำนวนแล้ว
สุดท้ายแล้ว, เหตุการณ์ที่ไม่อาจเข้าใจได้ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นฝีมือของเทวดาจอมซนตนนั้นงั้นหรือ
แต่ก็กลับมายังโลกวิญญาณทั้งๆที่ยังค้างคาใจอยู่อย่างนั้น
(ในรูปคือ น้ำแข็งไส)
ยูยูโกะ 「โธ่---, ฤดูร้อนที่แสนร้อนกลับมาแล้วนี่นา
เป็นเพราะเธอกระทำการโดยพละการแบบนั้นล่ะมั้ง ?」
โยวมุ 「แต่ถ้าปล่อยไว้อย่างนั้นอาจกลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาได้นะคะ」
ยูยูโกะ 「เรื่องใหญ่ที่ว่าคือ ?」
โยวมุ 「สภาพอากาศรอบตัวที่ผิดเพี้ยนก็คือรูปธรรมของลักษณะนิสัยค่ะ
ดังนั้นก็เลยมีหิมะตกลงมาเป็นระยะๆ」
ยูยูโกะ 「แล้วไง ?
มาพูดถึงเรื่องที่รู้อยู่แล้วเอาป่านนี้เพื่ออะไรเหรอ ?」
โยวมุ 「คะ ?」
ยูยูโกะ 「เธอคงไม่เคยรู้สึกตัวเลยสินะว่าลักษณะนิสัยมันแสดงออกมาตามอำเภอใจ」
โยวมุ 「ช่วยไม่ได้นี่คะ... ...」
ยูยูโกะ 「น่าเสียดายนะ
ทั้งๆที่หากเป็นแก่นแท้ของลักษณะนิสัย หรือก็คือจิตใต้สำนึกล่ะก็ จะสามารถควบคุมสภาพอากาศได้ตามที่ต้องการแท้ๆ」
โยวมุ 「เอ๋ ?」
โยวมุ 「หรือว่า, ท่านยูยูโกะทำให้หิมะตกลงมาโดยที่รู้อยู่แล้วอย่างนั้นเหรอคะ ?」
ยูยูโกะ 「มั้งนะ
แต่ว่าอากาศหนาวๆมันใช้ชีวิตง่ายกว่านี่นะ」
โยวมุ 「ถ้าเป็นอย่างนั้นก็น่าจะบอกมาตั้งแต่... ... (โยวมุนึกอะไรบางอย่างออก)
อ๊ะ, แต่ดูเหมือนว่า เมฆสีเพลิงที่เปลี่ยนสภาพอากาศมันจะก่อให้เกิดแผ่นดินไหวนะคะ
เพราะงั้นไม่ว่ายังไงก็ต้องคลี่คลายเหตุวิปลาสนี้อยู่ดีล่ะค่ะ」
ยูยูโกะ 「เธอคิดว่าคลี่คลายได้แล้วงั้นหรือ ?」
โยวมุ 「ค่ะ, เมฆสีเพลิงก็หายไปแล้วค่ะ」
ยูยูโกะ 「น่าเสียดายนะ, แต่ถ้าแค่นั้นล่ะก็ แผ่นดินไหวยังเกิดขึ้นได้อยู่ดีจ้ะ」
โยวมุ 「เอ๋ ?」
ยูยูโกะ 「สิ่งที่เคยลืมตาตื่นขึ้นมาครั้งหนึ่งแล้วนั้นย่อมไม่อาจหยุดได้โดยง่ายนะ
โยวมุน่ะมักจะประมาทในตอนสุดท้ายเป็นประจำเลย」
โยวมุ 「เอ---, งั้นจะทำไง... ...」 (ยูยูโกะพูดแทรก)
ยูยูโกะ 「ก่อนอื่นก็, จงตื่นนอนโดยไม่ทำให้ตู้เสื้อผ้าพังพินาศให้ได้เสียก่อนเถอะ」
(ถ้ายูยูโกะพูดจริง ก็แสดงว่าโยวมุเป็นโรคนอนละเมอจริงๆ)
ที่แน่ๆก็คือ จะละเลยการเตรียมพร้อมรับมือกับแผ่นดินไหวไม่ได้
และก็ไม่แปลกนักถ้าจะคิดว่า
หากมีวิธีก่อให้เกิดแผ่นดินไหว ก็ต้องมีวิธีระงับแผ่นดินไหวอยู่เหมือนกัน
โยวมุตั้งใจว่า จะมุ่งหน้าไปที่สวรรค์อีกครั้ง
และคราวนี้จะลองสอบถามเรื่องราวโดยละเอียดจากเทวดาตนนั้นอย่างใจเย็นดู
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
เรมิเลีย
ผีดูดเลือดหมอกหนา
เรมิเลีย สคาร์เลท
Remilia Scarlet
ชื่อด่าน : ความหดหู่ของฤดูร้อนที่อากาศเย็น
(สถานที่ : Lobby คฤหาสน์มารแดง)
(สภาพอากาศ : หมอกหนา)
(เปิดเพลง BGM : ใช้ปลาต้อนแมลงวัน)
เรมิเลีย : เฮ้---, ซาคุยะ อยู่รึเปล่า--- ?
(อิซาโยอิ ซาคุยะ เข้ามาในหน้าจอ)
ซาคุยะ : ค่ะ, มีอะไรเหรอคะ ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
เมดวายุหมุนราตรี
อิซาโยอิ ซาคุยะ
Sakuya Izayoi
เรมิเลีย : แบบว่าน้า, เธอทำอะไรบ้างในระหว่างเกิดเหตุวิปลาสครั้งนี้ ?
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : มืดครึ้ม)
ซาคุยะ : เหตุวิปลาส... ...เหรอคะ ?
เรมิเลีย : โธ่เอ๊ย, เธอไม่รู้เหตุผลที่ฉันไม่ออกไปเดินเล่นข้างนอกเหรอเนี่ย ?
ซาคุยะ : เป็นเพราะจู่ๆก็มีฝนตกลงมาเป็นบางครั้งรึเปล่าเหรอคะ ?
ซาคุยะ : ช่วงนี้สภาพอากาศแปรปรวนง่ายซะด้วยสิน้า... ...
เรมิเลีย : ไม่ใช่แปรปรวนง่ายนะ !
เรมิเลีย : ตั้งใจให้มากกว่านี้หน่อยสิ !
(เปิดเพลง BGM : Flowering Night)
(ถ้าเล่นแพ้)
ซาคุยะ : ดูเหมือนท่านแพชูลี่เองก็กำลังตรวจสอบเรื่องสภาพอากาศอยู่เหมือนกันนะคะ
ซาคุยะ : ไม่ใช่ว่าเป็นฤดูร้อนที่อากาศเย็นเฉยๆเหรอเนี่ย... ...
(อิซาโยอิ ซาคุยะ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : หมอกหนา)
เรมิเลีย : ฮึ, ต้องมีคนที่กำลังพยายามสกัดฉันไม่ให้ออกนอกบ้านแน่เลย
ซาคุยะ : งั้นเหรอคะ ?
เรมิเลีย : ซาคุยะ, ฉันไปไหนไม่ได้ เพราะฉะนั้น---
ซาคุยะ : เข้าใจแล้วค่ะ, ฉันจะไปตรวจสอบเองค่ะ
เรมิเลีย : ไม่ใช่, จงไปนำตัวผู้ต้องสงสัยมาหาฉันซะ !
ชื่อด่าน : นักสืบเก้าอี้เท้าแขน
(นักสืบเก้าอี้เท้าแขน (Armchair Detective) เป็นละครซีรีส์แนวสืบสวนชื่อดังของญี่ปุ่น)
(สถานที่ : มหาหอสมุด)
(สภาพอากาศ : หมอกหนา)
(เปิดเพลง BGM : ทิวทัศน์อันงดงาม)
(แพชูลี่ โนว์เลดจ์ เข้ามาในหน้าจอ)
แพชูลี่ : มีอะไรเหรอ ?
เรมิเลีย : ก็ดูสิเนี่ย~, ทำไมกระทั่งเธอยังไม่เคลื่อนไหวเลยล่ะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
แม่มดเมฆมาก
แพชูลี่ โนว์เลดจ์
Patchouli Knowledge
แพชูลี่ : โฮ่ ?
แพชูลี่ : ฉันกำลังจะเคลื่อนไหวแล้วล่ะ, แต่ตอนนี้ยังก่อน
เรมิเลีย : ฉันไม่อยากออกไปเดินนอกบ้านทั้งๆที่สภาพอากาศไม่ดีอ่ะ
แพชูลี่ : ถึงอากาศดีก็ไม่อยากออกไปเดินเล่นอยู่ดีไม่ใช่รึไง ?
แพชูลี่ : ไม่ว่าจะฝนตกหรือแดดออกก็ตาม
เรมิเลีย : แดดออกมันต้องถือว่าอากาศไม่ดีไม่ใช่เรอะ ? (เพราะแวมไพร์แพ้แสงแดด)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : เมฆมาก)
แพชูลี่ : น่ะ, จะยังไงก็ช่างเถอะ
แพชูลี่ : แต่ว่าฉันกำลังตรวจสอบอยู่นะ
แพชูลี่ : เกี่ยวกับเรื่องของสภาพอากาศ
เรมิเลีย : ถ้าปล่อยให้พาเช่จัดการก็ไม่รู้ว่าจะแก้ปัญหาได้เมื่อไหร่น่ะสิ !
(เปิดเพลง BGM : สาวน้อยปิดตาย ～ ห้องลับของสาวน้อย)
(ถ้าเล่นแพ้)
แพชูลี่ : การตรวจสอบอย่างเอาใจใส่จะไม่ทำให้สะพานหินพังนะ
แพชูลี่ : ดังนั้น, จงรออย่างใจเย็นเถอะ
(มาจากสำนวนญี่ปุ่นที่ว่า เคาะสะพานหินก่อนข้าม หมายถึง ต่อให้ภายนอกแลดูแข็งแรงยังไง ก็ควรตรวจสอบให้ดีก่อนข้ามสะพานไป)
(แพชูลี่ โนว์เลดจ์ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : หมอกหนา)
เรมิเลีย : จากนี้ไปที่นี่จะเป็นห้องทำงานของฉันล่ะ
แพชูลี่ : เอ๊ะ ?
เรมิเลีย : ให้ซาคุยะไปจับตัวผู้ต้องสงสัยมา
เรมิเลีย : แล้วฉันจะทำการซักไซ้สอบสวนเจ้านั่นที่ห้องนี้ล่ะ
แพชูลี่ : เอ๋--- ?
ชื่อด่าน : ตุ๊กตาฟ้องกลับ
(ล้อชื่อเพลง ตุ๊กตาฟ้องร้อง ของอลิส และล้อชื่อเกมสืบสวนชื่อดังของญี่ปุ่น (คนไทยมักรู้จักในนาม Phoenix Wright))
(สถานที่ : มหาหอสมุด)
(สภาพอากาศ : หมอกหนา)
(เปิดเพลง BGM : เสเพลไม่ยึดติด)
เรมิเลีย : น่าจะได้เวลาที่ซาคุยะจะพาผู้ต้องสงสัยรายแรกมาแล้วล่ะมั้ง ?
(อลิส มาร์กาทรอยด์ เข้ามาในหน้าจอ)
อลิส : ดะ.. เดี๋ยวสิ อะไรเนี่ย !
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ผู้เชิดตุ๊กตาลูกเห็บ
อลิส มาร์กาทรอยด์
Alice Margatroid
เรมิเลีย : เอ่อ--- อะแฮ่ม
เรมิเลีย : เธอคืออลิสคุงสินะ ?
(นับจากช่วงนี้ไป เรมิเลียพยายามล้อเลียนสำนวนการพูดของตัวละครในละครเรื่อง Armchair Detective)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ลูกเห็บ)
อลิส : ล้อเล่นอะไรกันเนี่ย !
อลิส : มันก็ต้องเป็นฉันอยู่แล้วล่ะ
เรมิเลีย : คนร้ายทุกคนก็ชอบพูดอย่างนั้นแหละ
อลิส : ฉันไม่มีเวลาว่างมาเล่นกับเธอหรอกนะ
เรมิเลีย : มัวยุ่งอยู่กับอะไรกันแน่ล่ะ
เรมิเลีย : กำลังทำเรื่องชั่วร้ายอยู่ล่ะสินะ
(เปิดเพลง BGM : นักสร้างตุ๊กตาแห่งบุคุเรสติ)
(ถ้าเล่นแพ้)
อลิส : ฉันกำลังยุ่งอยู่กับการตรวจสอบเรื่องแผ่นดินไหวนะ
อลิส : เธอพยายามจะทำอะไรฉันไม่สนหรอก แต่อย่ามาเกะกะจะได้มั้ย ?
(อลิส มาร์กาทรอยด์ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : หมอกหนา)
เรมิเลีย : เธอ... ...ควบคุมตุ๊กตาเพื่อทำให้เกิดฝนตก... ...
อลิส : อะไรของเธอน่ะ
เรมิเลีย : เดี๋ยวสิ ซาคุยะ
เรมิเลีย : มันจะเป็นยัยนี่ไปได้ยังไงกันล่ะ ! เรียกคนต่อไปเข้ามา !
ชื่อด่าน : ผู้ต้องสงสัยที่ได้ชื่อว่าเป็นคนร้าย
(สถานที่ : มหาหอสมุด)
(สภาพอากาศ : หมอกหนา)
(เปิดเพลง BGM : ใช้ปลาต้อนแมลงวัน)
เรมิเลีย : ต่อไปจะเป็นใครน้า---
(เรย์เซน อุดองเกอิน อินาบะ เข้ามาในหน้าจอ)
อุดองเกะ : มีเรื่องอยากจะถามหน่อย, ได้รึเปล่า ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ม่านตาแดงแห่งลมภูเขา
เรย์เซน อุดองเกอิน อินาบะ
Reisen U Inaba
เรมิเลีย : เอ่อ---, อะแฮ่ม
เรมิเลีย : บทมันสลับกันแล้วนะเธอ
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ลมภูเขา)
อุดองเกะ : หา ?
เรมิเลีย : คนถามคือฝ่ายฉันต่างหากล่ะ
เรมิเลีย : เธอตอบเท่าที่ถูกถามก็พอแล้ว
อุดองเกะ : กำลังล้อเล่นอะไรอยู่ล่ะสิ
อุดองเกะ : ตอนนี้เป็นสถานการณ์ฉุกเฉินนะ !
เรมิเลีย : ทำไมเธอจึงทำแบบนั้นลงไปกันนะ
อุดองเกะ : เพราะเป็นสถานการณ์ฉุกเฉินถึงได้ยอมมาที่นี่ด้วยความรู้สึกที่ต้องพึ่งพากระทั่งเศษฟางไงล่ะ !
(พึ่งพากระทั่งเศษฟาง เป็นสำนวนญี่ปุ่น หมายถึง อับจนด้วยปัญญาของตน จนต้องพึ่งพากระทั่งสิ่งที่รู้ทั้งรู้ว่าพึ่งพาไม่ได้)
เรมิเลีย : คิดว่าข้อแก้ตัวแบบนั้นมันจะใช้ได้เร้อ
(เปิดเพลง BGM : ม่านตาแห่งความวิกลจริต ～ อินวิสิเบิ้ล ฟูล มูน (จันทร์เพ็ญล่องหน))
(ถ้าเล่นแพ้)
อุดองเกะ : การที่คาดหวังในตัวเธอต้องเป็นสิ่งที่ผิดพลาดแน่ๆ
อุดองเกะ : ไปตามหาโยวไคที่มีอายุยืนยาวกว่านี้ดีกว่า
(เรย์เซน อุดองเกอิน อินาบะ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : หมอกหนา)
เรมิเลีย : เธอคิดจะ... ...ทำให้อากาศวิปริต... ...
เรมิเลีย : จากนั้นก็จะชมจันทร์กันใช่มั้ย ?
อุดองเกะ : ค่าค่า
อุดองเกะ : ฉันกำลังยุ่งอยู่ ไปก่อนล่ะ
เรมิเลีย : ซาคุยะ--- !
เรมิเลีย : คนต่อไป !
ชื่อด่าน : ฤดูร้อนที่ไม่เริ่มต้น
(สถานที่ : มหาหอสมุด)
(สภาพอากาศ : หมอกหนา)
(เปิดเพลง BGM : ร้องเสียงเย็นว่างเป็นเมา)
เรมิเลีย : ค่า, เชิญท่านต่อไปได้เลย--- !
(คอนปาคุ โยวมุ เข้ามาในหน้าจอ)
โยวมุ : เอ๋ ? ซาคุยะบอกว่าจะมีงานปาร์ตี้แล้วก็บังคับฉันให้มาที่นี่น่ะ... ...
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
คนสวนฟ้าโปร่ง
คอนปาคุ โยวมุ
Youmu Konpaku
เรมิเลีย : ระวังคำหวานซะบ้างเถอะ
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ฟ้าโปร่ง)
โยวมุ : ก็ถูกบังคับพามานี่นา
เรมิเลีย : อ๊า---, เลิกกระซิบกระซาบได้แล้ว
เรมิเลีย : เมื่อก่อนเธอเคยทำให้สภาพอากาศแปรปรวนสินะ ?
โยวมุ : สภาพอากาศ ?
โยวมุ : ไม่นะ อันนั้นท่านยูยูโกะ... ...
เรมิเลีย : งั้นก็ถูกตัวแล้วสินะ
เรมิเลีย : คราวนี้คนร้ายก็คือเธอนั่นเอง !
(เปิดเพลง BGM : การยิงนกประหลาดของฮิโระอาริ ～ ทิล เวน? (จนถึงเมื่อไหร่ ?))
(ถ้าเล่นแพ้)
โยวมุ : น่าเบื่ออะไรอย่างนี้น้า
โยวมุ : จะยอมให้ไปตรวจสอบเรื่องการลดจำนวนของยูวเรย์รึเปล่าน้า
(คอนปาคุ โยวมุ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : หมอกหนา)
เรมิเลีย : ทำแบบนี้ไปเพื่อประโยชน์อะไร ?
โยวมุ : แบบนี้ที่ว่าคือ... ...?
เรมิเลีย : ทำให้สภาพอากาศแปรปรวนไง ?
โยวมุ : สภาพอากาศ... ...?
โยวมุ : อ๋อ--- หรือจะหมายถึง เรื่องที่มีหิมะตกในตำหนักสินะคะ ?
เรมิเลีย : เอ๋ ? หิมะ ?
โยวมุ : นั่นอาจจะเป็นฝีมือของท่านยูยูโกะก็ได้นะคะ
เรมิเลีย : เอ๊ะ ? เอ๋ ?
เรมิเลีย : พูดถึงเรื่องอะไรอยู่น่ะ ?
โยวมุ : ถ้ากำลังตรวจสอบเรื่องนั้นอยู่ล่ะก็, ฉันจะให้ความร่วมมือด้วยค่ะ
เรมิเลีย : อ๊ะ, อื้ม
เรมิเลีย : ฝากด้วยนะ
ชื่อด่าน : ท่าเรือยูวเรย์
(สถานที่ : มหาหอสมุด)
(สภาพอากาศ : หมอกหนา)
(เปิดเพลง BGM : เหนือเมฆามีฟ้าคราม)
เรมิเลีย : ซาคุยะ---
เรมิเลีย : เลือกคนร้ายให้มันดีๆกว่านี้หน่อยสิ--- !
(โอโนะซึกะ โคมาจิ เข้ามาในหน้าจอ)
โคมาจิ : คนร้าย ?
โคมาจิ : เป็นสรรพนามบุรุษที่สองที่แปลกประหลาดดีนะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
มัคคุเทศก์นำร่องหมอกแม่น้ำ
โอโนะซึกะ โคมาจิ
Komachi Onoduka
เรมิเลีย : โอ้, คราวนี้มาแนวนั้นเลยนี่นา, ซาคุยะ
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : หมอกแม่น้ำ)
โคมาจิ : อะไรคือ แนวนั้น เหรอ ?
เรมิเลีย : ลักษณะภายนอกแลดูเป็นคนร้ายที่ถือเคียวอันตรายแบบนี้
เรมิเลีย : เจ๋งไปเลยนี่นา
โคมาจิ : พูดแรงจังเลยน้า
โคมาจิ : เอาเถอะ, ยมทูตเองก็ไม่ใช่ลางดีซะด้วยสิ
เรมิเลีย : เอาเหอะ, จะทำความผิดอะไรมาก็ช่างเถอะ
เรมิเลีย : เพราะยังไงซะ เธอก็ต้องถูกตัดสินว่ามีความผิดอยู่ดี
โคมาจิ : โอ๋, กำลังเลียนแบบศาลอยู่รึไง ?
โคมาจิ : ถ้าอย่างงั้นฉันจะสอนวิธีเล่นโดยละเอียดให้เอง เพราะได้ดูอยู่บ่อยๆน่ะนะ
เรมิเลีย : เห~ ก็น่าเรียนอยู่นะ
เรมิเลีย : วิธีการจับกุมตัวคนร้าย
โคมาจิ : ศาลจะไม่จับตัวคนร้ายหรอกนะ
เรมิเลีย : เอ๋ ? งั้นทำอะไรล่ะ ?
โคมาจิ : นั่นสิน้า, ก็มีทั้งดึงลิ้น ทั้งจับย่างน่ะนะ
เรมิเลีย : ดีจังน้า ดีจังน้า
เรมิเลีย : งั้นคราวนี้มาเล่นแบบนั้นกันเถอะ !
(เปิดเพลง BGM : กลับสู่ฮิกัน ～ ริเวอร์ไซด์ วิว (ทิวทัศน์ริมแม่น้ำ))
(ถ้าเล่นแพ้)
โคมาจิ : ตกลงว่าฉันถูกพามาที่นี่เพื่ออะไรกันเนี่ย
โคมาจิ : เฮ้อ, ถ้าไม่กลับไปทำงานก็จะโดนโกรธเอาซะด้วย
โคมาจิ : งั้นไปก่อนนะ
(โอโนะซึกะ โคมาจิ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : หมอกหนา)
เรมิเลีย : ทำให้อากาศแปรปรวนเพื่อดึงลิ้น... ...
เรมิเลีย : จะเป็นไปได้ไงล่ะเนอะ
โคมาจิ : เธอก็กำลังเบื่อสิน้า
โคมาจิ : ถ้าอยากฆ่าเวลาก็มาเล่นด้วยกันสิ
เรมิเลีย : เธอไม่ไปทำงานมันจะดีเหรอ ?
โคมาจิ : อ๊ะ, ต้องกลับไปทำงานแล้วสิ
เรมิเลีย : ซาคุยะ--- !
เรมิเลีย : คนต่อไป !
ชื่อด่าน : กบในบ่อน้ำ
(เป็นสำนวนญี่ปุ่น เทียบได้กับ กบในกะลา ของภาษาไทย)
(สถานที่ : มหาหอสมุด)
(สภาพอากาศ : หมอกหนา)
(เปิดเพลง BGM : เสเพลไม่ยึดติด)
เรมิเลีย : รู้สึกว่าจะโค่นคนร้ายไปแล้วมากมายทีเดียว
เรมิเลีย : น่าจะถึงเวลาที่จะสามารถคลี่คลายเหตุวิปลาสลงได้แล้วนี่นา
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ เข้ามาในหน้าจอ)
เรย์มุ : อะไรเนี่ย อะไรเนี่ย
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
มิโกะแจ่มใส
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Reimu Hakurei
เรมิเลีย : คราวนี้เป็นเธอสินะ
เรมิเลีย : คนร้าย
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : แจ่มใส)
เรย์มุ : ฉันไม่ว่างมาเล่นด้วยหรอกนะ
เรย์มุ : กำลังเดือดร้อนเพราะศาลเจ้าพังพินาศอยู่เนี่ย !
เรมิเลีย : โฮ่โฮ่
เรมิเลีย : กล่าวคือ ทำให้ศาลเจ้าพังแล้วก่อเหตุวิปลาสสภาพอากาศ... ...
เรมิเลีย : เอ๊ะ ?
เรมิเลีย : ศาลเจ้าพังงั้นเหรอ ?
(เรมิเลียเลิกเล่นใช้บทพูดแบบนักสืบ)
เรย์มุ : ก็ใช่น่ะสิ, เพราะแผ่นดินไหวนั่นแหละ !
เรย์มุ : จะทำยังไงกับความโกรธที่ไม่รู้จะเอาไปลงที่ใครนี้ดีเนี่ย !
เรมิเลีย : ง่ายนิดเดียวนี่นา
เรมิเลีย : ลองปลดปล่อยมันออกมาใส่ฉันที่นี่ดูมั้ยล่ะ ?
เรย์มุ : ถึงไม่บอกก็จะทำอย่างนั้นอยู่แล้วล่ะ !
(เปิดเพลง BGM : ตำนานรักพิศวงแห่งตะวันออก)
(ถ้าเล่นแพ้)
เรย์มุ : ไม่ดีขึ้นเลยสักนิด !
เรย์มุ : อ๊า สูญเปล่าจริงๆ
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : หมอกหนา)
เรมิเลีย : ศาลเจ้าพังงั้นเหรอ ?
เรมิเลีย : หรือว่าเหตุการณ์ครั้งนี้... ...
เรมิเลีย : มันจะร้ายแรงกว่าที่ฉันคิดนะ
เรย์มุ : รู้อะไรบ้างเหรอ ?
เรมิเลีย : ไม่อ่ะ, ครั้งนี้ออกไปเดินเล่นไม่ได้ ก็เลยไม่ค่อยรู้อะไร
เรย์มุ : ทำไมออกไปเดินเล่นไม่ได้ล่ะ
เรมิเลีย : บางครั้งอยู่ดีๆฝนมันก็ตกลงมาอ่ะ
เรย์มุ : ฝนเหรอ, ทั้งๆที่อากาศแห้งแล้งตลอดวันเนี่ยนะ... ...
เรมิเลีย : รู้สึกว่าฉันจะไม่ได้เห็นอากาศแจ่มใสมานานมากแล้วนะ
เรมิเลีย : หืมมมมม ?
ชื่อด่าน : นั่งลืม
(ภาษาพุทธ หมายถึง การนั่งสมาธิจนจิตว่าง ไร้ความคิดคำนึงใดๆ และหลงลืมสถานะทางโลกรอบตัวตน)
(สถานที่ : มหาหอสมุด)
(สภาพอากาศ : หมอกหนา)
(เปิดเพลง BGM : อาภรณ์สวรรค์ไร้มลทิน)
เรมิเลีย : กะแล้วว่าต้องไม่เหมาะกับฉันจริงๆด้วย
เรมิเลีย : เจ้าบทนักสืบผู้นั่งสบายเนี่ย
เรมิเลีย : ซาคุยะ--- !
เรมิเลีย : ไม่ต้องค้นหาตัวคนร้ายแล้ว... ...
เรมิเลีย : ดูเหมือนว่าจะเกิดเรื่องขึ้นหลายอย่าง ทั้งหิมะตกที่โลกวิญญาณ และศาลเจ้าพังเพราะแผ่นดินไหว
เรมิเลีย : ให้เธอไปตรวจสอบเรื่องนั้นดูดีมั้ยนะ
(ยาคุโมะ ยูคาริ เข้ามาในหน้าจอ)
ยูคาริ : เธอกำลังทำอะไรอยู่น่ะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
จิ้งจอกออกเรือนมายา
ยาคุโมะ ยูคาริ
Yukari Yakumo
(จิ้งจอกออกเรือน หมายถึง ปรากฏการณ์ที่มีฝนตกในขณะที่แดดออก)
เรมิเลีย : นี่เรายังไม่ได้จับกุมตัวเก็งอันดับหนึ่งเลยนี่นะ
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ฝนตกแดดออก)
ยูคาริ : จริงสิ, เพราะไม่อาจบดบังแสงแดดได้ เธอก็เลยไม่อยากเคลื่อนไหวสินะ
เรมิเลีย : เอ๊ะ ?
ยูคาริ : จริงสิ, คนร้ายอยู่เหนือเมฆ ซึ่งไม่อาจหลีกเลี่ยงแสงแดดได้ เธอก็เลยไม่อยากเคลื่อนไหวสินะ
เรมิเลีย : เอ๋ ?
เรมิเลีย : งั้นหรอกเหรอ ? แล้วมันเรื่องอะไรน่ะ ?
ยูคาริ : นักสืบเก้าอี้เท้าแขนน่ะ ไม่ใช่เรื่องของนักสืบผู้นั่งสบายหรอกนะ
ยูคาริ : สาเหตุที่สามารถสันนิษฐานได้อย่างแม่นยำทั้งๆที่ขยับไม่ได้น่ะหรือ
ยูคาริ : นั่นก็เพราะเมื่อได้เห็นสถานที่เกิดเหตุสักครั้งหนึ่งแล้ว ก็จะจำภาพนั้นได้ติดตา
ยูคาริ : ถ้าหากไม่อาจลืมเรื่องใดไปจากหัวใจได้ล่ะก็ การที่ไม่มองด้วยตาย่อมทำให้ตัดสินได้แม่นยำกว่า
เรมิเลีย : ... ...
ยูคาริ : จงนั่งลงบนเก้าอี้ แล้วลืมทุกอย่างไปเสียเถอะ
เรมิเลีย : ... ...
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิผิดเพี้ยน ～ วันเดอร์ฟูล เฮฟเวน (สวรรค์พิศวง))
เรมิเลีย : ผู้ที่สามารถควบคุมสภาพอากาศได้นั้นไม่ใช่ผู้อาศัยบนพื้นพิภพสินะ
เรมิเลีย : ทั้งหิมะ ศาลเจ้า แผ่นดินไหว ล้วนเป็นข้อมูลส่วนเกิน
เรมิเลีย : แต่ไม่ว่าจะเป็นยังไง ฉันก็ออกไปเดินเล่นนอกบ้านไม่ได้อยู่ดี
เรมิเลีย : กล่าวคือ เวลาแบบนี้มีแต่ต้องส่งคนอื่นออกไปแทนสินะ
ยูคาริ : ตายจริง, คิดจะบอกให้ฉันไปแทนงั้นเหรอ ?
เรมิเลีย : ก็แหม, เธอโผล่ออกมาเพื่อการนั้นไม่ใช่รึ ?
(ยาคุโมะ ยูคาริ แพ้พ่าย)
Remilia Ending
คฤหาสน์มารแดงในฤดูร้อน
คฤหาสน์ของปิศาจที่ตั้งอยู่ริมทะเลสาบ
บริเวณรอบคฤหาสน์ถูกปกคลุมด้วยหมอกหนา, กลายเป็นฤดูร้อนที่อุณหภูมิไม่สูงขึ้นซะอย่างนั้น
จากเรื่องราวที่ผ่านมา ดูเหมือนว่าสภาพอากาศจะผิดประหลาดไป เช่น หิมะตกในโลกวิญญาณ ลูกเห็บตกในป่า แห้งแล้งที่ศาลเจ้า
และเรมิเลียก็ไม่มีวิธีที่จะตรวจสอบเรื่องนั้น
เรมิเลีย 「หนังสือเยอะเกินไปนะ
เขียนอะไรเอาไว้มั่งเนี่ย... ...」
เรมิเลีย 「『ร้อยความเปลี่ยนแปลงของถั่วเหลือง』
『วิธีร่ายเวทอย่างมีประสิทธิภาพ ลำดับที่สี่』
เรื่องแบบนี้ยังอุตส่าห์จะเขียนจนได้หนังสือมาหนึ่งเล่มนะ」
เรมิเลีย 「หนังสือที่เขียนเรื่องสภาพอากาศมันอยู่ที่ไหนกันน้า」
แพชูลี่ 「ถ้าหนังสือเกี่ยวกับสภาพอากาศล่ะก็ อยู่แถวๆชั้นกลาง ทางทิศชวดน่ะ」
(ทิศชวด (ทิศหนู) เป็นวิธีอ่านเข็มทิศของญี่ปุ่น หมายถึง ทิศตะวันออก)
เรมิเลีย 「โอ๊ะ, Thank you」
แพชูลี่ 「เอาหนังสือที่หยิบมาอ่านไปคืนที่เดิมรึยัง ?
มันถูกแบ่งหมวดหมู่ไว้เรียบร้อยแล้วนะ」
เรมิเลีย 「งั้นเหรอ ? จำไม่ได้แล้วแฮะ」
แพชูลี่ 「เฮ้อ
ช่างเถอะ, ฉันตรวจสอบอยู่พอดี จะบอกเรื่องที่อยากรู้ให้ละกัน」
เรมิเลีย 「เอาน่า, คราวนี้ฉันจะลองตรวจสอบดูเองน่ะ」
แพชูลี่ 「... ...กำลังเบื่อสินะ」
เรมิเลีย 「สุดๆเลยล่ะ」
แพชูลี่ 「งั้น, ให้ซาคุยะเอาชาฝรั่งมาสองที่ละกัน」
เรมิเลีย 「นั่นสินะ, เอามาสามเลย」
ผีดูดเลือดแพ้แสงแดดและสายฝน
แม้ว่าคฤหาสน์มารแดงจะครึ้มๆอยู่เสมอ แต่ก็มีฝนตกอย่างกะทันหันในบางพื้นที่ทั่วๆเกนโซวเคียว
เรมิเลียคิดว่า ขอแค่ระบุเงื่อนไขในการเกิดฝนตกได้
เธอก็จะสามารถไปโค่นศัตรูได้ด้วยตัวเอง
เพราะเธอรู้ที่อยู่ตรงศัตรูแล้ว
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
ยูยูโกะ
วิญญาณหิมะ
ไซเกียวจิ ยูยูโกะ
Yuyuko Saigyouji
ชื่อด่าน : เยี่ยมเยือนกลางฤดูร้อนสีขาว
(สถานที่ : ศาลเจ้า)
(สภาพอากาศ : แจ่มใส)
(เปิดเพลง BGM : แต่ละวันอันแสนธรรมดา)
ยูยูโกะ : เอาล่ะ, ฤดูร้อนที่ร้อนแบบนี้มันถึงเวลาต้องจบลงแล้ว---
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ เข้ามาในหน้าจอ)
เรย์มุ : เฮ้อ, เพราะร้อนล่ะมั้งน้า
เรย์มุ : ทุกคนถึงได้เป็นแบบนี้(เพี้ยน)ไปกันหมด
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
มิโกะแจ่มใส
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Reimu Hakurei
ยูยูโกะ : งั้นถ้าเห็นสิ่งนี้แล้วจะยังพูดแบบนั้นออกมารึเปล่านะ ?
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : หิมะ)
เรย์มุ : เอ๋ ?
เรย์มุ : เดี๋ยวสิ เดี๋ยวก่อน !
ยูยูโกะ : เอาล่ะ, บอกลาโลกที่มีฤดูร้อนอันแสนร้อนกันเสียที
เรย์มุ : รู้สึกได้ถึงอันตรายบางอย่างนะ--- !
(เปิดเพลง BGM : สีของปฐพีคือสีเหลือง)
(ถ้าเล่นแพ้)
เรย์มุ : ทำยังไงให้หิมะตกลงมาได้ล่ะเนี่ย ?
เรย์มุ : ไม่ค่อยเข้าใจ แต่ว่ามันช่างน่าสะพรึงกลัวจริงๆ... ...
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ แพ้พ่าย)
ยูยูโกะ : เย็นรึยังเอ่ย ?
เรย์มุ : ก็บอกว่าหนาวแล้วไงเล่า---
ยูยูโกะ : แบบนั้นล่ะดีแล้ว
ยูยูโกะ : ถ้าทำให้หัวเย็นลงสักหน่อย ก็จะผ่านฤดูร้อนอันแสนสนุกสนานไปได้อย่างสงบเยือกเย็นนะ
ชื่อด่าน : การนอนดึกของผู้นอนตื่นสาย
(สถานที่ : ร้านเวทมนตร์คิริซาเมะ)
(สภาพอากาศ : หิมะ)
(เปิดเพลง BGM : ร้องเสียงเย็นว่างเป็นเมา)
(คิริซาเมะ มาริสะ เข้ามาในหน้าจอ)
มาริสะ : วันนี้มันเย็นๆยังไงก็ไม่รู้น้า... ...
มาริสะ : เฮ้ย, หิมะตก !?
ยูยูโกะ : อรุณสวัสดิ์จ้า
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
จอมเวทฝนพรำ
คิริซาเมะ มาริสะ
Marisa Kirisame
มาริสะ : เอาจนได้สิน้า~
มาริสะ : ก็รู้สึกอยู่เหมือนกันว่านอนมากเกินไป... ...
มาริสะ : แต่ไม่นึกเลยว่าจะหลับไม่ตื่นจนกระทั่งเข้าฤดูหนาวแบบนี้
ยูยูโกะ : ตายจริง, สภาพเหมือนโดนผีสิงเลยนะ
(เธอใช้ประโยคว่า お憑かれの様子 (โอทสึคาเระโนะโยวสึ) เหมือนกับจงใจจะเล่นคำกับคำว่า お疲れ様 (โอทสึคาเระซามะ)
ซึ่ง お疲れ様 เป็นคำขอบคุณอย่างสุภาพแก่ผู้ทำงานจนเหน็ดเหนื่อย ในที่นี้อาจหมายถึงมาริสะที่เหนื่อยจนนอนหลับยาวก็เป็นได้)
(ทสึคาเระ เป็นคำพ้องเสียง แปลได้ทั้ง ถูกสิง หรือ เหนื่อย)
มาริสะ : ไม่ได้ถูกสิงโว้ย (ไม่ได้เหนื่อยโว้ย)
ยูยูโกะ : งั้นมาให้สิงซะดีๆ (งั้นมาทำอะไรให้เหนื่อยกันดีกว่า)
มาริสะ : พอทีเหอะน่า---
มาริสะ : ในหัวมันสับสนจนไม่รู้อะไรเป็นอะไรแล้ว !
(เปิดเพลง BGM : ดอกใบต้นที่หอมหวน)
(ถ้าเล่นแพ้)
มาริสะ : หวา, ตกลงนี่มันวันอะไรเดือนไหนแล้ววะ ?
มาริสะ : อะไรเป็นยังไงกันแน่วะเนี่ย ?
(คิริซาเมะ มาริสะ แพ้พ่าย)
ยูยูโกะ : เย็นขึ้นบ้างมั้ย ?
มาริสะ : เอ๊ะ ? ฤ.. ฤดูร้อนใช่มะ ? ตอนนี้
ยูยูโกะ : หิมะตกขนาดนี้แล้วยังไม่อาจสงบเยือกเย็นได้อีกหรือ ?
มาริสะ : จะไปทำได้ยังไงล่ะโว้ย !
ชื่อด่าน : ตายตามอำเภอใจ
(สถานที่ : หนองน้ำเกมบุ)
(สภาพอากาศ : หิมะ)
(เปิดเพลง BGM : แต่ละวันอันแสนธรรมดา)
ยูยูโกะ : ภูเขาจะสวยที่สุดเมื่อมีหิมะ
(โอโนะซึกะ โคมาจิ เข้ามาในหน้าจอ)
โคมาจิ : โอ๋... โอ้ นั่นท่านไซเกียวจินี่นา... ...
ยูยูโกะ : อ๊ะ หวัดดีจ้ะ
ยูยูโกะ : แม่น้ำสายนี้ไม่ใช่แม่น้ำซันสึนี่จ๊ะ ? (เพราะตามปกติแล้วโคมาจิต้องทำงานที่แม่น้ำซันสึ)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
มัคคุเทศก์นำร่องหมอกแม่น้ำ
โอโนะซึกะ โคมาจิ
Komachi Onoduka
โคมาจิ : เฮือก (ตกใจที่โดนรู้ทันว่าโดดงานมา)
โคมาจิ : อ่า เรื่องแบบนั้น(โดดงาน)มันก็มีบ้างอ่ะนะค้า
โคมาจิ : เอ๊ะ ? อะไรน่ะ ?
โคมาจิ : หิมะงั้นเหรอ ?
ยูยูโกะ : ในโลกเรานี้ยังมีปริศนาอยู่อีกเต็มไปหมดนะจ๊ะ
โคมาจิ : หรือว่า, คุณทำให้หิมะตกลงมางั้นเหรอ ?
ยูยูโกะ : ก็ใช่ แล้วจะทำไมเหรอจ๊ะ
โคมาจิ : ท่านนี่ออกจะเพี้ยนจริงๆด้วย
โคมาจิ : ถ้าไม่เป็นแบบนี้แล้วจะไม่สามารถควบคุมโลกวิญญาณได้รึไงกันน้า
ยูยูโกะ : แล้วก็, แม่น้ำสายนี้ไม่ใช่แม่น้ำซันสึนี่จ๊ะ ?
(เปิดเพลง BGM : ละอองน้ำเต้นรำ)
(ถ้าเล่นแพ้)
โคมาจิ : เข้าใจแล้วค่ะ เข้าใจแล้วค่า
โคมาจิ : จะกลับไปทำงานแล้วค่ะ
โคมาจิ : แต่ว่าสักวันหนึ่ง, ช่วยสอนความลับในการสร้างหิมะให้ทีสิ
(โอโนะซึกะ โคมาจิ แพ้พ่าย)
ยูยูโกะ : ถ้าหากเยือกเย็นเข้าไว้ล่ะก็ การเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศก็ง่ายนิดเดียวจ้ะ
โคมาจิ : อ๋า, กะแล้วว่าต้องเลียนแบบไม่ได้อ่ะน้า
ยูยูโกะ : แต่ถ้าอยากจะเปลี่ยนเป็นสภาพอากาศที่ชอบล่ะก็
ยูยูโกะ : จำเป็นต้องรู้จักพลิกแพลงให้เหมาะสมสักนิดนึงนะ
ชื่อด่าน : ภูเขาหิมะกลางฤดูร้อน
(สถานที่ : ภูเขาโยวไค)
(สภาพอากาศ : หิมะ)
(เปิดเพลง BGM : แต่ละวันอันแสนธรรมดา)
ยูยูโกะ : มาทำให้ที่นี่หนาวเย็นด้วยหิมะเหมือนที่อื่นกันดีกว่า
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : พายุฝน)
(ชาเมย์มารุ อายะ เข้ามาในหน้าจอ)
อายะ : อ้าว ?
อายะ : ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่ได้ ?
ยูยูโกะ : อ๊ะ อ๊ะ อ๊า, หิมะมัน... ...
อายะ : ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ว่า... ...
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อีกาพายุฝน
ชาเมย์มารุ อายะ
Aya Syameimaru
อายะ : ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ห้ามขึ้นเขาค่ะ
ยูยูโกะ : โอ๊ะโอ๋, หิมะถูกพัดไปหมดซะแล้ว
อายะ : หิมะ ?
ยูยูโกะ : ใช่แล้ว, หิมะของฉันที่จะเปลี่ยนภูเขาให้มีเสน่ห์
(เปิดเพลง BGM : การละเล่นเสียดสี)
(ถ้าเล่นแพ้)
อายะ : เอ้า, กลับไปซะ กลับไป
อายะ : ขืนให้คนอย่างท่านไปเจอกับคนอื่นเข้าท่าทางจะได้กลายเป็นเรื่องใหญ่แน่
(ชาเมย์มารุ อายะ แพ้พ่าย)
ยูยูโกะ : น่าเสียดาย, พลังของฉันไม่เพียงพอสินะ
อายะ : คะ ?
ยูยูโกะ : หิมะที่แสนสั้นของฉันไม่ชนะพายุของเธอ
อายะ : ไม่นี่คะ, ฉันแพ้แล้วค่ะ
ยูยูโกะ : ต้องละทิ้งจิตสำนึกให้มากกว่านี้, สินะ
ชื่อด่าน : ลางบอกเหตุวิปลาส
(สถานที่ : ทะเลเมฆครึ้ม)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : เหนือเมฆามีฟ้าคราม)
ยูยูโกะ : อากาศหนาวสมกับที่เป็นกลางหมู่เมฆเลยนะ---
ยูยูโกะ : เอาตรงนี้ล่ะ, ลองพยายามทำให้มันกลายเป็นอากาศแจ่มใส... ...
(นางาเอะ อิคุ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : เมฆสีเพลิงกำลังเริ่มก่อตัวขึ้น
??? : พึงระวังแนวโน้มของเมฆเอาไว้ให้ดี
??? : นี่อาจเป็นการกลับมาของโศกนาฏกรรมที่ห่างหายไปหลายสิบปี
ยูยูโกะ : โอ๋, หรือว่าเธอคือ... ...
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อาภรณ์แดงฉานอันแสนงดงาม
นางาเอะ อิคุ
Iku Nagae
อิคุ : ใช่แล้ว, ริวกูวโนะทสึไค ค่ะ
(ริวกูวโนะทสึไค เป็นชื่อปลาทะเลน้ำลึกชนิดหนึ่ง แปลตรงตัวได้ว่า ข้ารับใช้แห่งวังมังกร)
ยูยูโกะ : ที่มีชื่อเสียงจากคาบายาคิกับชิโระยาคินั่นสินะ
(คาบายาคิ คือปลาไหลย่างราดซอสถั่วเหลือง ส่วนชิโระยาคิ คือการย่างธรรมดาจนเนื้อมีสีขาว)
อิคุ : ไม่ใช่แน่ๆค่ะ
ยูยูโกะ : แล้วไง ?
ยูยูโกะ : จะเกิดแผ่นดินไหวขึ้นงั้นเหรอ ?
อิคุ : ยังไม่ทราบค่ะ แต่อยู่ในขั้นที่จำเป็นต้องสังเกตการณ์ค่ะ
ยูยูโกะ : ตายจริง, ช่วยไม่ได้น้า
ยูยูโกะ : กลับไปเสริมความแข็งแรงให้ตัวตำหนักก่อนดีกว่า
อิคุ : คุณเป็นใครเหรอคะ ?
ยูยูโกะ : โบวเรย์(วิญญาณ)ที่น่าสมเพชผู้ตระเวนแบ่งปันความเย็นให้แก่ทุกคนจ้ะ
อิคุ : โบวเรย์ ?
(เปิดเพลง BGM : ย้อมแดงทะเลดำ ～ เลเจนดารี ฟิช (ปลาในตำนาน))
อิคุ : อะฮ้า---, เหนือเมฆนี้มีสวรรค์อยู่ค่ะ
อิคุ : คิดจะไปจนถึงสวรรค์เพื่อนิพพานด้วยตนเองสินะ ?
อิคุ : มันก็มีการทดลองหลายแบบเพื่อนิพพานนะคะ แต่... ...
อิคุ : คุณจะก้าวข้ามสิ่งนั้นไปได้อย่างนั้นรึ ?
(ถ้าเล่นแพ้)
อิคุ : ยังใช้ไม่ได้นะ
อิคุ : ถ้าไม่แสดงให้เห็นถึงสภาพจิตใจที่ไร้กิเลสมากกว่านี้ ก็ไม่อาจเป็นเทวดาได้หรอกนะ
(นางาเอะ อิคุ แพ้พ่าย)
ยูยูโกะ : เอาล่ะ, ต่อไป, ก็เป็นสวรรค์สินะ---
อิคุ : แข็งแกร่งจังนะค้า
อิคุ : คิดว่าถ้าเป็นคุณล่ะก็ ถึงนิพพานไปก็ไม่มีปัญหาแน่ค่ะ
ยูยูโกะ : แหม น่าเสียดายนะ
ยูยูโกะ : ฉันยังมีห่วงอยู่อีกเพียบเลยล่ะจ้ะ
ชื่อด่าน : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิ
(รายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องไร้กิเลสและเนวสัญญานาสัญญายตนภูมิ สามารถอ่านได้ที่ Tips ของบทแนะนำตัวละครภาคนี้ ตรงส่วนของเทนชิ)
(สถานที่ : สวรรค์ชั้นสูงสุด)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : อาภรณ์สวรรค์ไร้มลทิน)
ยูยูโกะ : สวรรค์นี่กว้างขวางยิ่งกว่าโลกวิญญาณเสียอีก
ยูยูโกะ : เมื่อพูดถึงสวรรค์ก็ต้องนึกถึงที่ที่ห่างไกลจากโลกอื่นๆทั้งหลายทั้งปวงน่ะนะ
ยูยูโกะ : ที่นี่คือ... ...เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิ (ฮิโซวเทน) รึเปล่านะ?
??? : วิถีแห่งฟ้าดินนั้น
??? : หากถึงทางตันก็จักย้อนกลับในบัดดล
(ฮินะนาอิ เทนชิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : หากเต็มล้นก็จักพังทลายในทันใด
(3 วรรคข้างต้นนี้มาจากท่อนหนึ่งในหนังสือของ ห้วยหนานจื่อ นักปรัชญาชาวจีน)
??? : หากเวลาผ่านไป, ความร้อนของฤดูร้อนเองก็จักเย็นลง
??? : จากนั้นก็จะกลายเป็นฤดูหนาวค่ะ
(เทนชิอาจต้องการจะสื่อว่า ยูยูโกะกำลังทำลายกฎของธรรมชาติ)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สาวน้อยแห่งสวรรค์ชั้นสูงสุด
ฮินะนาอิ เทนชิ
Hinanai Tenshi
(คนทำเกมเขียนโรมะจิกำกับผิด สลับตำแหน่งชื่อ-นามสกุลซะงั้น)
เทนชิ : ทำไมคุณถึงทำให้หิมะตกในฤดูร้อนล่ะ ?
ยูยูโกะ : เพราะถึงจะมีหิมะตกเหมือนกัน, แต่ถ้าอยู่ในฤดูร้อนมันจะมีเสน่ห์มากกว่าหลายเท่าตัวไงล่ะจ๊ะ
เทนชิ : แต่ว่า, ทำให้หิมะตกได้ยังไงล่ะ ?
ยูยูโกะ : ไม่รู้สินะ
ยูยูโกะ : มนุษย์น่ะ, ถ้าถือศีลปฏิบัติธรรมล่ะก็ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็สามารถทำได้นะ
ยูยูโกะ : ใช่แล้ว, ใช้ชีวิตอย่างอิสระโดยไม่คิดอะไรและทำจิตใจให้บริสุทธิ์
ยูยูโกะ : ไม่สิ
ยูยูโกะ : ฉันตายไปแล้วนี่เนอะ
เทนชิ : อะฮะฮะฮะฮะ
เทนชิ : ยอมแล้วยอมแล้ว, ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะถูกเจอตัวเร็วขนาดนี้
เทนชิ : นั่นสินะ, ไม่นึกเลยว่าบนพื้นพิภพก็มีคนแบบนี้อยู่ด้วย
ยูยูโกะ : ??
ยูยูโกะ : พูดถึงเรื่องอะไรเหรอ ?
เทนชิ : จุดประสงค์ของคุณคือการโค่นฉันแล้วทำให้สภาพอากาศกลับเป็นปกติใช่มั้ยล่ะ ?
ยูยูโกะ : ไม่เลย ไม่เลย, ไม่เคยคิดแม้แต่นิดเดียว
ยูยูโกะ : ขืนกลับไปเป็นเหมือนเดิมก็แย่สิ
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิผิดเพี้ยน ～ วันเดอร์ฟูล เฮฟเวน (สวรรค์พิศวง))
เทนชิ : เอ๋ ?
ยูยูโกะ : อุตส่าห์มีหิมะตกในฤดูร้อนทั้งที
ยูยูโกะ : สนุกกับมันให้มากกว่านี้ก็ได้นี่นา
เทนชิ : อะไรกันนี่... ...
เทนชิ : หรือว่าฉันกำลังโดนดูถูกอยู่เนี่ย ?
ยูยูโกะ : ไม่นะ ไม่นะ เรื่องนั้น... ...จะไปทำเรื่องแบบนั้นกับชาวสวรรค์ชั้นสูงสุดอย่างคุณได้ยังไงล่ะ
เทนชิ : เอาล่ะ ช่างมันเถอะ
เทนชิ : เธอจงรับหน้าที่เป็นตัวแสดงโหมโรงของการต่อสู้กับเหล่าผู้อาศัยบนพื้นพิภพที่กำลังจะเกิดขึ้นหลังจากนี้ซะเถอะ !
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
(ดาบปักลงพื้น)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : สวรรค์ชั้นมโนคติสีเพลิง)
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิในจิตใจของผู้เยาว์)
(ถ้าเล่นแพ้)
เทนชิ : เจ้าพวกบนพื้นพิภพนี่แข็งแกร่งกว่าที่คิดเอาไว้ซะอีกแฮะ
เทนชิ : อย่างเงี้ยต้องตั้งใจให้ดีล่ะนะ
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
Yuyuko Ending
ตำหนักหยกขาวในฤดูร้อน
หิมะที่ตกลงมาอย่างต่อเนื่องทุกวัน, ค่อยๆกองสุมบนผิวดินจนเย็นขึ้นทีละน้อย
เมื่อผิวดินถูกปกคลุมด้วยหิมะ, อุณหภูมิโดยรอบก็ลดต่ำลงทันที
เฉพาะบริเวณรอบตำหนักหยกขาวเท่านั้น, ที่สูญเสียภาพเงาในอดีตของฤดูร้อนไป
โลกวิญญาณสีขาว
ความเงียบสงัดของหิมะได้แสดงให้เห็นถึงทุกสิ่งอย่างของโลกวิญญาณอย่างงดงาม
ยูยูโกะ 「โยวมุ~
เอาเตาผิงแบบใช้ถ่านมาทีซิ~」
โยวมุ 「นั่นสินะค้า... ...
ไม่ได้คิดจะเอาอุปกรณ์ทำความร้อนออกมาเพราะว่าเป็นฤดูร้อน... ...
แต่เจอความหนาวเย็นระดับนี้เข้าไปก็ช่วยไม่ได้นะค้า」
ยูยูโกะ 「การรักษาสุขภาพร่างกายเป็นสิ่งสำคัญนะ」
โยวมุ 「มันก็ใช่... รึเปล่าคะ」
ยูยูโกะ 「ก็ฉันไม่มีร่างกายนี่นะ」
โยวมุ 「แต่ว่ามันยังไงกันแน่คะเนี่ย ?
สภาพอากาศแบบนี้... ...」
ยูยูโกะ 「ตายจริง, โยวมุไม่รู้สินะ」
ยูยูโกะ 「สภาพอากาศ(เทนคิ) ก็คือจิต(คิ)รูปแบบหนึ่ง
หากยูวเรย์เป็นรูปธรรมของลักษณะนิสัย(คิชิทสึ)ของสิ่งมีชีวิตล่ะก็
สภาพอากาศก็คือลักษณะนิสัยของนภา(เทน)นั่นเอง」
โยวมุ 「อ่า...」
ยูยูโกะ 「ท่าทางเธอจะอยากตรวจสอบเรื่องของสภาพอากาศนี้สินะ」
โยวมุ 「ก็ใช่ค่ะ」
ยูยูโกะ 「ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบหรอกจ้ะ
จนกว่าเธอจะสามารถสนุกสนานกับหิมะเหล่านี้ได้」
โยวมุ 「อย่างงั้นเหรอคะ... ...」
อีกไม่นานก็จะได้เวลาที่จะมีใครสักคนรู้สึกตัวถึงเหตุวิปลาสแห่งสภาพอากาศและเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว
ยูยูโกะไม่รู้ว่าเทวดาตนนั้นต้องการจะทำอะไรกันแน่
แต่ก็รู้สึกขอบคุณที่เหลือเรื่องน่าสนใจแบบนี้ไว้ให้
เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิ――
หรือก็คือ โลกแห่งจิตใต้สำนึก ซึ่งอยู่เหนือนภา
หากแต่ผู้ที่อาศัยอยู่ ณ แห่งนั้น กลับเป็นผู้ที่ไม่สมบูรณ์เสียยิ่งกว่า
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
ยูคาริ
จิ้งจอกออกเรือนมายา
ยาคุโมะ ยูคาริ
Yukari Yakumo
(จิ้งจอกออกเรือน หมายถึง ปรากฏการณ์ที่มีฝนตกในขณะที่แดดออก)
ชื่อด่าน : ดุจดังเมฆเลื่อนลอย
(สถานที่ : ซากศาลเจ้า)
(สภาพอากาศ : แจ่มใส)
(เปิดเพลง BGM : ทิวทัศน์อันงดงาม)
ยูคาริ : ศาลเจ้ายังบูรณะไม่เสร็จอีก
ยูคาริ : เรย์มุ, ออกมาเดี๋ยวนี้นะ
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ เข้ามาในหน้าจอ)
เรย์มุ : อะไรเล่า
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
มิโกะแจ่มใส
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Reimu Hakurei
ยูคาริ : การบูรณะศาลเจ้ายังไม่เสร็จอีกเหรอ ?
ยูคาริ : เธอเองก็มัวแต่นิ่งนอนใจอยู่ได้นะ
เรย์มุ : ก็ยัยนั่น (เทนชิ) บอกว่า 『วันนี้เป็นวันร้องเพลง』 เลยไม่ยอมลงมาอ่ะ
ยูคาริ : เจ้าปัญหาจริงนะ
ยูคาริ : ถ้าแค่ร้องเพลงล่ะก็ บนพื้นพิภพนี้ก็สามารถร้องได้แท้ๆ
เรย์มุ : เรื่องนั้นมันก็ไม่เป็นปัญหาหรอก
เรย์มุ : แต่ว่าช่างหรูหราดีจังเลยน้า, ร้องเล่นเต้นรำโดยไม่ต้องทำงานอะไร
ยูคาริ : เกียรติและความมั่งมีที่ได้มาโดยไม่ชอบธรรมน่ะ
ยูคาริ : สำหรับฉันแล้ว มันเป็นดั่งเมฆเลื่อนลอยเท่านั้น
(เมฆเลื่อนลอย หมายถึง เมฆที่ลอยไปมาในอากาศ และมีอีกความหมายหนึ่งคือ ความไม่มั่นคง ไม่ยั่งยืน ไม่เที่ยง)
(สองวรรคข้างต้น มีที่มาจาก ขงจื๊อ)
เรย์มุ : ?
ยูคาริ : หมายถึงเทวดาที่กำลังใช้ชีวิตอย่างหรูหรา
ยูคาริ : และตัวเธอนั่นล่ะนะ
(เปิดเพลง BGM : ตำนานรักพิศวงแห่งตะวันออก)
(ถ้าเล่นแพ้)
เรย์มุ : ศาลเจ้าได้ซ่อมแน่, เทวดาตนนั้นสัญญาเอาไว้แบบนั้นอ่ะ
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ แพ้พ่าย)
ยูคาริ : รับการลงโทษตักเตือนสักหน่อยละกันนะ
เรย์มุ : ทำไมต้องเป็นฉัน... ...
ยูคาริ : แหม, ก็เธอน่ะไม่ต่างจากเทวดาเลยนี่นะ
ยูคาริ : ตรงที่เท้าไม่ติดพื้นน่ะ
ชื่อด่าน : ผู้ไม่ทำงาน
(สถานที่ : หนองน้ำเกมบุ)
(สภาพอากาศ : แจ่มใส)
(เปิดเพลง BGM : ใช้ปลาต้อนแมลงวัน)
(โอโนะซึกะ โคมาจิ เข้ามาในหน้าจอ)
ยูคาริ : ฟู่, ไม่เคยคิดเลยนะว่าพออายุปูนนี้แล้ว การปีนเขามันจะกลายเป็นเรื่องยากขึ้นมาแบบนี้
ยูคาริ : และ, ที่นี่ก็มีคนที่ไม่ยอมทำงานอยู่เหมือนกัน
โคมาจิ : โอ๊ะ, จู่ๆก็โผล่ออกมาเลยเฉยน้า
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
มัคคุเทศก์นำร่องหมอกแม่น้ำ
โอโนะซึกะ โคมาจิ
Komachi Onoduka
ยูคาริ : ในขณะที่เกิดเหตุวุ่นวายในครั้งนี้ เธอทำอะไรอยู่ ?
โคมาจิ : เอ๋ ? กะทันหันจังนะ
โคมาจิ : เอาเถอะ ตอบก็ได้... ...
โคมาจิ : ว่าแต่ เหตุวุ่นวายในครั้งนี้ ที่ว่าเนี่ย, ไม่รู้ว่าหมายถึงเรื่องอะไรแฮะ
ยูคาริ : จริงสิ, ตอนนั้นกำลังพายูวเรย์ไปส่งฮิกันอยู่สินะ
ยูคาริ : ถ้างั้น, ไม่รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงอะไรบ้างเลยเหรอ ?
โคมาจิ : เอ๊ะ ? ความเปลี่ยนแปลง ?
โคมาจิ : ไม่ได้ติดตามข่าวสารอะไรเลยซะด้วยสิ... ...
ยูคาริ : จริงสิ, เธอรู้สึกตัวถึงเรื่องที่พวกยูวเรย์ลดจำนวนลงอยู่แล้วสินะ
โคมาจิ : เฮ้ยเฮ้ย, พูดเรื่องอะไรอยู่เนี่ย ?
ยูคาริ : ทำไมเธอจึงไม่เคลื่อนไหวเลยล่ะ
ยูคาริ : หากเธอนำยูวเรย์ไปส่งที่ฮิกันโดยเร็วล่ะก็ ความเสียหายมันจะลดลงไปนะ (เพราะเทนชิดึงหมอกสีเพลิงออกมาจากยูวเรย์ด้วย)
โคมาจิ : ดะ.. เดี๋ยวก่อนสิ
โคมาจิ : ความเสียหายที่ว่านี่คืออะไรเหรอ ?
ยูคาริ : ไอ้ยมทูตจอมนิ่งนอนใจเอ๊ย
ยูคาริ : กลับนรกไปให้ท่านยมบาลดุด่าหนักๆซะเถอะ
(เปิดเพลง BGM : ละอองน้ำเต้นรำ)
(ถ้าเล่นแพ้)
โคมาจิ : ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร แต่รู้สึกว่ากลับไปทำงานน่าจะดีกว่าแฮะ
(โอโนะซึกะ โคมาจิ แพ้พ่าย)
ยูคาริ : เอาล่ะ, กลับไปทำงานซะไป
โคมาจิ : โธ่, อะไรกันคะเนี่ย
ยูคาริ : การปีนเขามันน่าเบื่อน่ะนะ
ยูคาริ : แล้วเธอก็ดันมาอยู่ตรงนี้พอดีเลย
โคมาจิ : เอ๊ะ, ไม่ใช่ว่าตะกี้เธอวาร์ปออกมาเหรอ ?
โคมาจิ : กะอีแค่ปีนเขาเนี่ยไม่เห็นมันจะ... ...
(ยาคุโมะ ยูคาริ ออกไปจากหน้าจอ)
ยูคาริ : เฮ้อ ปีนเขานี่มันลำบากจังน้า
ชื่อด่าน : เด็กน้อยอยู่ตัวคนเดียว
(สถานที่ : ภูเขาโยวไค)
(สภาพอากาศ : แจ่มใส)
(เปิดเพลง BGM : ร้องเสียงเย็นว่างเป็นเมา)
(คิริซาเมะ มาริสะ เข้ามาในหน้าจอ)
ยูคาริ : อ๊า--- ร้อนร้อน
ยูคาริ : รู้งี้น่าจะเติมน้ำที่บึงเมื่อกี้มาแฮะ
มาริสะ : เหวอ !
มาริสะ : อะไรกัน เธอเองเรอะ
มาริสะ : อย่าโผล่ออกมากะทันหันแบบพวกผีในบ้านผีสิงสิ (หมายถึงพวกบ้านผีสิงในสวนสนุก)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
จอมเวทฝนพรำ
คิริซาเมะ มาริสะ
Marisa Kirisame
ยูคาริ : มนุษย์มาอยู่บนภูเขาเนี่ยก็หาดูยากอยู่เหมือนกันนะ
มาริสะ : อ๋อ, เพราะเรย์มุบอกว่า ข้างบนนี้มีโลกที่พวกเทวดาอาศัยอยู่ น่ะนะ
มาริสะ : ต้องมีของเจ๋งๆที่น่าสนใจอยู่แน่เลย
ยูคาริ : จริงสิ, ของที่พวกเทวดามีอยู่เนี่ย... ...
ยูคาริ : ก็เช่น ลูกท้อ หรืออุปกรณ์ตกปลา อะไรทำนองนั้นน่ะ
มาริสะ : จริงเหรอ ? แต่นั่นมันสวรรค์นะว้อย ?
มาริสะ : ไอ้ที่เรียกกันว่าแดนสุขาวดีนะ ? Paradise นะ ?
มาริสะ : ไปขอสิ่งที่ของที่อยู่บนนั้นสักนิดหน่อยเพื่อเอามาใช้ประโยชน์ในการดำเนินชีวิต
มาริสะ : เข้าท่าไม่เลวนะ ว่ามั้ย ?
(เปิดเพลง BGM : ภาชนะแห่งดวงดาว ～ คาสคิท ออฟ สตาร์ (ตลับแห่งดวงดาว))
ยูคาริ : เด็กน้อยอยู่ตัวคนเดียวย่อมทำแต่เรื่องไม่ดี
(คำสอนของขงจื๊อ หมายถึง มนุษย์ที่ไร้ค่า ต่อให้มีเวลาว่าง ก็ไม่ทำอะไรให้เกิดประโยชน์ขึ้นมา)
มาริสะ : อะไรน่ะ ?
ยูคาริ : หมายถึง คนโง่เขลาอย่างเธอนั้นเมื่อได้อยู่ตัวคนเดียวก็เอาแต่คิดถึงความสะดวกสบายส่วนตัวไงล่ะ
(ถ้าเล่นแพ้)
มาริสะ : ไม่เห็นเป็นไรนี่นา, ความสะดวกสบายน่ะ
มาริสะ : ความปรารถนาในความสะดวกสบายน่ะจะก่อให้เกิดอนาคตไม่ใช่เหรอ ?
(คิริซาเมะ มาริสะ แพ้พ่าย)
ยูคาริ : เอาล่ะ, กลับไปก่อนที่พวกเทนกุจะรู้ตัวน่าจะเป็นทางเลือกที่ฉลาดกว่านะ
มาริสะ : ห่าเอ๊ย, เจอเธอนี่ซวยยิ่งกว่าเจอเทนกุอีกว่ะ
มาริสะ : เอ้อ จะว่าไป, ทำไมเธอถึงมาอยู่ในที่แบบนี้ได้ล่ะ ?
ยูคาริ : ฉันกำลังปีนเขาเพื่อมุ่งหน้าสู่สวรรค์อยู่น่ะจ้ะ
(ยาคุโมะ ยูคาริ ออกไปจากหน้าจอ)
ยูคาริ : แดนสุขาวดี, Paradise จ้ะ (แซวคำที่มาริสะใช้เมื่อครู่นี้)
มาริสะ : ยัยนั่น (ยูคาริ) ก็กำลังมุ่งหน้าไปที่สวรรค์งั้นเหรอ... ...
มาริสะ : งั้นวันนี้ยอมถอยก่อนน่าจะดีกว่าแฮะ
ยูคาริ : ไม่ไปสวรรค์เลยน่าจะดีต่อร่างกายมากกว่านะ
ชื่อด่าน : ปลายทางของสาวน้อยผู้สืบทอด
(สถานที่ : ทะเลเมฆครึ้ม)
(สภาพอากาศ : แจ่มใส)
(เปิดเพลง BGM : แต่ละวันอันแสนธรรมดา)
ยูคาริ : ... ...หาที่ไหนก็ไม่เจอ
ยูคาริ : สวรรค์นี่ใช้ที่ดินฟุ่มเฟือยเกินไปแล้ว
ยูคาริ : ที่บอกว่า การนิพพานถูกห้ามเพราะสวรรค์อยู่ในสภาพอิ่มตัว, มันเป็นการโกหกครั้งใหญ่เลยสินะ
ยูคาริ : เรื่องมันง่ายๆก็แค่, ไม่ชอบสถานที่แคบๆเท่านั้นเอง... ...
ยูคาริ : แบบนี้ที่ว่าเทวดาเป็นผู้ละทิ้งกิเลสทางโลกก็เป็นการโกหกครั้งใหญ่เหมือนกัน
ยูคาริ : แท้จริงแล้วเป็นรังของมนุษย์ผู้ฉลาดแกมโกงที่สุดต่างหาก
(นางาเอะ อิคุ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : ตายจริง, โยวไคที่หมอบคลานอยู่ตามพื้นพิภพสินะ ?
ยูคาริ : เธอคือ... ...
ยูคาริ : ริวกูวโนะทสึไค สินะ
(ริวกูวโนะทสึไค เป็นชื่อปลาทะเลน้ำลึกชนิดหนึ่ง แปลตรงตัวได้ว่า ข้ารับใช้แห่งวังมังกร)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อาภรณ์แดงฉานอันแสนงดงาม
นางาเอะ อิคุ
Iku Nagae
อิคุ : ใช่แล้วค่ะ
ยูคาริ : วันนี้ถูกใช้มาเรื่องอะไรล่ะ ?
ยูคาริ : หรือว่าจะเป็น, แจ้งข่าวแผ่นดินไหว ?
อิคุ : ไม่ค่ะ, ตอนนี้แทบจะไม่มีอันตรายเกี่ยวกับแผ่นดินไหวแล้วค่ะ
อิคุ : ดูเหมือนท่านบุตรีคนโตแห่งตระกูลฮินะนาอิจะเอาแก่นหินไปติดตั้งในศาลเจ้าค่ะ
อิคุ : แล้วก็, โดยปกติแล้วพวกฉันก็อาศัยอยู่ในสวรรค์อยู่แล้วค่ะ
อิคุ : ถึงจะอยู่ที่นี่ก็ไม่มีอะไรแปลกประหลาดแต่อย่างใด... ...
อิคุ : แต่การที่มีโยวไคจากพื้นพิภพมาอยู่ที่นี่ถือว่าเป็นเรื่องประหลาดค่ะ
ยูคาริ : เทวดาที่ฉันกำลังตามหาอยู่คือ
ยูคาริ : ฮินะนาอิ เทนชิ
อิคุ : ท่านบุตรีคนโตเหรอคะ ?
อิคุ : มีธุระอะไรงั้นหรือ ?
ยูคาริ : ว่าจะทำให้ถึงแก่กรรมสักหน่อยน่ะ
อิคุ : ตายจริง
อิคุ : แบบนั้นคงได้วุ่นวายยิ่งขึ้นล่ะนะ
(เปิดเพลง BGM : ย้อมแดงทะเลดำ ～ เลเจนดารี ฟิช (ปลาในตำนาน))
ยูคาริ : เอาล่ะ, อยู่ที่ไหนล่ะ ?
อิคุ : นั่นสินะค้า
อิคุ : ถ้าเป็นท่านบุตรีคนโตล่ะก็ คิดว่าตอนนี้น่าจะลงไปที่พื้นพิภพค่ะ
ยูคาริ : อ้าว ?
ยูคาริ : ตรงข้ามกับที่เรย์มุพูดเลยนี่นะ
อิคุ : อันนี้พูดกันเฉพาะตรงนี้นะคะ
อิคุ : ท่านผู้นั้นเขาเอาแต่ใจเกินไปจนรับมือยากมากเลยล่ะค่ะ, แม้แต่ในหมู่ชาวเทวดาด้วยกัน
ยูคาริ : จริงๆแล้วกำลังปิดบังอยู่ใช่มั้ย ?
อิคุ : ก็เธอไม่อยู่จริงๆนี่คะ... ...
(ถ้าเล่นแพ้)
อิคุ : ถ้าจะลงโทษตักเตือนท่านบุตรีคนโตล่ะก็ ช่วยทำให้สำเร็จด้วยนะคะ
อิคุ : อ๊ะ, แน่นอนว่าที่ฉันพูดออกมานี่ต้องเก็บเป็นความลับด้วยนะคะ ?
(นางาเอะ อิคุ แพ้พ่าย)
ยูคาริ : เอาล่ะ บอกที่อยู่ให้รู้ซะดีๆ
อิคุ : แหม, ก็ไม่อยู่จริงๆนี่คะ
ยูคาริ : ฮึ
ยูคาริ : ดูเหมือนจะเสียเวลาและแรงกายโดยเปล่าประโยชน์สินะ
อิคุ : ถ้าคิดจะลงโทษตักเตือนท่านบุตรีคนโตล่ะก็ ช่วยทำให้สำเร็จด้วยนะคะ
อิคุ : อ๊ะ, แน่นอนว่าที่ฉันพูดออกมานี่ต้องเก็บเป็นความลับด้วยนะคะ ?
ยูคาริ : เมื่อกี้พูดไปแล้วไม่ใช่รึ ?
ยูคาริ : ไม่ใช่ลงโทษตักเตือน แต่จะฆ่าให้ตายเลยต่างหาก
(ยาคุโมะ ยูคาริ ออกไปจากหน้าจอ)
ยูคาริ : เฮ้อ เสียเวลาเปล่า เสียเวลาเปล่า
ชื่อด่าน : สังคมแปรปรวน
(สถานที่ : ซากศาลเจ้า)
(สภาพอากาศ : แจ่มใส)
(เปิดเพลง BGM : แต่ละวันอันแสนธรรมดา)
ยูคาริ : ศาลเจ้ายังพังอยู่ตามเคย
ยูคาริ : อาศัยจังหวะนี้เข้าไปตรวจสอบแก่นหินดีกว่า
(อิบุคิ ซุยกะ เข้ามาในหน้าจอ)
ซุยกะ : โอ้, ยูคาริ ?
ซุยกะ : ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ร้อยอสูรท่องราตรีฝนปราย
อิบุคิ ซุยกะ
Suika Ibuki
ยูคาริ : มาดูว่าศาลเจ้าจะซ่อมเสร็จเมื่อไหร่น่ะจ้ะ
ซุยกะ : อืม, ดูเหมือนจะมีพวกนางฟ้าลงมาช่วยซ่อมเป็นครั้งคราวน่ะนะ
ซุยกะ : ทำให้งานดำเนินไปเร็วขึ้นได้น่ะน้า
ยูคาริ : ทำไมเวลาฉันอยู่ ถึงจะไม่เคยเจอตัวสักทีนะ
ยูคาริ : หรือว่าถูกเกลียดเข้าให้แล้ว ?
ซุยกะ : ก็ถูกเกลียดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ?
ซุยกะ : จากทุกๆคน
ยูคาริ : แย่เลยน้า... ...
ยูคาริ : ริวกูวโนะทสึไคอุตส่าห์ฝากฝังมาซะด้วยสิ
ซุยกะ : เห ?
ซุยกะ : จากริวกูวโนะทสึไคเหรอ ?
ยูคาริ : ให้สับแม่หนูนั่นเป็นชิ้นๆ
ซุยกะ : เห---, แบบนั้นคงได้วุ่นวายยิ่งขึ้นล่ะนะ
ซุยกะ : เอางี้ละกัน, ถ้ารออยู่ที่นี่ เดี๋ยวสักวันก็ต้องมาจนได้ จริงมะ ?
ซุยกะ : เพราะงั้น, ลองมาเล่นกันแบบที่ไม่ได้เล่นมานานดีมั้ย ?
ยูคาริ : ไม่ได้ว่างขนาดนั้นนะจ๊ะ
(เปิดเพลง BGM : จันทร์วินาศ)
(ถ้าเล่นแพ้)
ซุยกะ : อะฮะฮะ, เพราะอ่อนแอขนาดนี้ถึงได้ถูกทุกคนเกลียดเอาไงล่ะ, แน่ๆเลย
(อิบุคิ ซุยกะ แพ้พ่าย)
ยูคาริ : ท่าทางวันนี้จะไม่มาแล้วสินะจ๊ะ
ซุยกะ : นั่นสินะ
ซุยกะ : แถมถ้าเล่นกันอย่างนี้ต่อไป เรย์มุอาจจะโกรธเอาก็ได้นะ
ยูคาริ : ฟู่, ช่วงนี้ดวงไม่ดีเลยแฮะ---
ยูคาริ : อ๊ะ, จริงสิ จริงสิ
ยูคาริ : ซุยกะ, ฉันมีแผนจะขอให้เธอช่วยหน่อยน่ะ
ซุยกะ : หายากนะที่เธอมาขอให้ช่วย
ซุยกะ : แต่ต้องไม่ใช่ตอนนี้นะ
ยูคาริ : เอาเถอะ
ยูคาริ : ทางนี้เองก็เหนื่อยแล้วเหมือนกัน กลับไปนอนดีกว่า
ซุยกะ : จะว่าไปแล้ว การที่เธอมาอยู่ที่โลกฝั่งนี้ทั้งๆที่เป็นเวลากลางวันเนี่ย มันก็นับว่าหาดูได้ยากเอาการนะ
(คำว่า โลกฝั่งนี้ ที่ซุยกะใช้ออกมานั้นนับว่าน่าสงสัยมาก บางทีอาจเกี่ยวข้องอะไรกับเมรี่หรือความลับในการใช้ชีวิตของยูคาริก็เป็นได้)
(ยาคุโมะ ยูคาริ ออกไปจากหน้าจอ)
ยูคาริ : มีความหมายว่า ฉันเองก็กำลังพยายามเต็มที่ ยังไงล่ะ
ชื่อด่าน : วิถีสวรรค์นั้นผิดหรือถูก
(สถานที่ : ศาลเจ้า)
(สภาพอากาศ : แจ่มใส)
(เปิดเพลง BGM : อาภรณ์สวรรค์ไร้มลทิน)
(ฮินะนาอิ เทนชิ เข้ามาในหน้าจอ)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สาวน้อยแห่งสวรรค์ชั้นสูงสุด
ฮินะนาอิ เทนชิ
Hinanai Tenshi
(คนทำเกมเขียนโรมะจิกำกับผิด สลับตำแหน่งชื่อ-นามสกุลซะงั้น)
เทนชิ : เอาล่ะเอาล่ะ, ต่อไปเป็นพิธีสิ้นสุดการสร้างศาลเจ้ากำเนิดใหม่จ้า---
ผู้ชม : (แปะแปะแปะ)
เทนชิ : ศาลเจ้าเคยพังทลายไปด้วยภัยพิบัติ
เทนชิ : แต่นั่นก็เป็นโอกาสดีสำหรับการถือกำเนิดใหม่อย่างแข็งแรงและงดงามค่ะ
เทนชิ : เหตุใด, แต่แรกเริ่มเดิมทีศาลเจ้าจึงมีรูปร่างดังเดิมมาอย่างยาวนานและเก็บรักษาศรัทธาเอาไว้ โดยที่ไม่ผุกร่อนไม่พังทลายงั้นหรือ ?
เทนชิ : เรื่องนั้นมันมีเหตุผลลึกซึ้งที่สืบทอดกันมาตามขนบธรรมเนียมเกี่ยวกับลักษณะพิเศษอันเป็นเอกลักษณ์ของศาลเจ้าญี่ปุ่นอยู่ค่ะ
เทนชิ : ขนบธรรมเนียมนั้นก็คือ พิธีกรรมปรับปรุงอาคารตามระยะเวลาที่กำหนด
เทนชิ : หรือที่เรียกกันว่า ชิคิเนนเซนกูว นั่นเองค่ะ
เทนชิ : เหตุวุ่นวายในครั้งนี้จึงเป็นโอกาสดีที่ศาลเจ้าฮาคุเรยจะได้ทำพิธีชิคิเนนเซนกูว―― (ยูคาริโผล่มาขัดจังหวะ)
(ชิคิเนนเซนกูว จัดเป็นพิธีกรรมที่สำคัญที่สุดสำหรับศาลเจ้า ระยะเวลาที่ครบรอบจะต่างกันไปตามแต่ละศาลเจ้า บางแห่งนับรอบที่ 20 ปีก็มี)
(ในพิธีนี้จะมีการก่อสร้างปรับปรุงตัวศาลเจ้า และมีการเคลื่อนย้ายที่ตั้งของพระพุทธรูปซึ่งเป็นตำแหน่งที่เชื่อกันว่าชินเรย์จะลงมาสถิต)
(ยาคุโมะ ยูคาริ เข้ามาในหน้าจอ)
(เปิดเพลง BGM : ราตรีร่วงโรยลงมา)
ยูคาริ : จับ---ตัวได้---แล้ว
เทนชิ : อะไร !? อะไร !?
เทนชิ : ตอนนี้อยู่ในระหว่างทำพิธีสิ้นสุดการซ่อมศาลเจ้านะ ?
ยูคาริ : ฉันจะทำลายศาลเจ้าพรรค์นี้ทิ้้งซะ
เทนชิ : จู่ๆก็โผล่มาแล้วพูดอะไรน่ะ !
เทนชิ : ฉันไม่ยอมให้ทำแบบนั้นหรอก !
ยูคาริ : เห~ ทีตัวเองล่ะทำลายอย่างง่ายดายแท้ๆ
ยูคาริ : แต่ตอนนี้มาบอกว่าห้ามทำลายงั้นเหรอ ?
เทนชิ : อึก, เรื่องนั้นมัน
ยูคาริ : แต่งเติมอะไรเข้าไปบ้างล่ะ
เทนชิ : พูดเรื่องอะไรน่ะ ?
ยูคาริ : ฉันรู้นะ
ยูคาริ : วงศ์ตระกูลของเธอมีศาลเจ้าอยู่
ยูคาริ : เธอมีแผนลับที่จะดัดแปลงศาลเจ้าตามใจชอบ
ยูคาริ : เพื่อเพิ่มที่อยู่อาศัยของตัวเองใช่มั้ยล่ะ ?
เทนชิ : ก็ใช่น่ะสิ, แค่นี้ไม่เห็นจะเป็นไรเลย
เทนชิ : แล้วไงล่ะ ?
ยูคาริ : ก็เลยจะทำลายทิ้งไงล่ะ
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิผิดเพี้ยน ～ วันเดอร์ฟูล เฮฟเวน (สวรรค์พิศวง))
เทนชิ : ฮึฮึฮึ, เจ้าโยวไคเหม็นกลิ่นสาบดินที่หมอบคลานอยู่บนพื้นเอ๋ย
เทนชิ : พูดเรื่องน่าขันออกมาได้นะ
ยูคาริ : เมื่อเร็วๆนี้, ฉันขึ้นไปดูที่สวรรค์มาล่ะ
ยูคาริ : สวรรค์นั้นกว้างใหญ่และท่าทางจะมีที่ดินเหลือเฟือเลยนะ
ยูคาริ : ทั้งที่เป็นอย่างนั้นแล้วยังจะมาหาที่อยู่บนพื้นพิภพอีก... ...
เทนชิ : ยากจนขัดสนโดยปราศจากความแค้นนั้นเป็นเรื่องยาก
เทนชิ : คำพูดว่า เพราะอยู่บนพื้นพิภพ เนี่ยมันไม่ใช่เรื่องน่าน้อยใจนะ ! (เพราะเธอกำลังอิจฉาชาวพื้นพิภพอยู่)
ยูคาริ : ร่ำรวยมั่งมีโดยปราศจากการให้นั้นเป็นเรื่องง่าย
ยูคาริ : มันน่ารังเกียจนะ, สายตาจากเบื้องบนอันเป็นเอกลักษณ์ของพวกเทวดานั่นน่ะ
ยูคาริ : ไปอยู่ให้ห่างจากปฐพีนี้อย่างโหดร้ายและงดงามเถอะนะ !
(การพูดเทียบเชิงที่ว่า ยากจนขัดสน... ร่ำรวยมั่งมี... มีที่มาจากขงจื๊อ)
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
(ดาบปักลงพื้น)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : สวรรค์ชั้นมโนคติสีเพลิง)
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิในจิตใจของผู้เยาว์)
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
Yukari Ending
ศาลเจ้าฮาคุเรย์ในฤดูร้อน
ศาลเจ้าที่เคยพังเพราะแผ่นดินไหว และได้รับการบูรณะด้วยฝีมือของเหล่าเทวดามาแล้วครั้งหนึ่ง
แต่มีอันต้องพังทลายลงอีกครั้งด้วยการต่อสู้ระหว่างโยวไคกับเทวดา
「จะทำยังไงก็เอาเลย」 เรย์มุที่กำลังอารมณ์บูดกล่าว
นั่นก็เป็นเรื่องธรรมดา
เพราะศาลเจ้าถูกทำลายถึงสองครั้งสองคราในช่วงเวลาสั้นๆ
เรย์มุ 「อุตส่าห์ซ่อมเสร็จแล้วแท้ๆ... ...」
โยวมุ 「แหม่, แบบนี้คงพูดได้แค่ว่า ซ่อมใหม่อีกครั้งก็พอ สินะคะ」
มาริสะ 「คราวก่อนเป็นภัยธรรมชาติ ส่วนคราวนี้เป็นภัยผู้คนสิน้า」
เรย์มุ 「พังศาลเจ้ากันเป็นว่าเล่นแบบนี้มันจะดีเหรอ ?
อ๊ะ, จะว่าไปแล้ว แก่นหินปลอดภัยดีรึเปล่านะ」
มาริสะ 「แก่นหิน ?」
เรย์มุ 「เทวดาตนนั้นมาติดตั้งให้น่ะ, เห็นว่ามันช่วยระงับแผ่นดินไหวอะไรเทือกนั้น... ...
อื้ม, ดูเหมือนจะยังอยู่ดีนะ」
ซาคุยะ 「แต่ว่า... ...ถ้าแก่นหินนั่นเป็นกลอุบายที่เทวดาตนนั้นเหลือทิ้งเอาไว้ล่ะ ?」
เรย์มุ 「หะ !
แต่เห็นเล่าว่าถ้าถอดออกมันจะเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ซะด้วยสิ... ...」
ซุยกะ 「ไม่เป็นไรหรอก ! ไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรทั้งนั้น」
เรย์มุ 「เหวอ ! มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย」
ซุยกะ 「ตรวจสอบมาแล้วล่ะว่าแก่นหินนั่นเป็นของจริง, ดังนั้นห้ามถอดออกเด็ดขาดเลยนะ」
เรย์มุ 「งั้นเหรอ ?
แล้วแต่งตัวแบบนั้นทำไมล่ะ ?」
ซุยกะ 「มันก็แน่อยู่แล้ว, จากนี้ไปจะทำการซ่อมแซมศาลเจ้าไงล่ะ」
เรย์มุ 「จะช่วยงั้นเหรอ ?」
ซุยกะ 「ยูคาริไหว้วานมาน่ะ, เรื่องการตรวจสอบแก่นหินและบูรณะศาลเจ้าโดยชาวพื้นพิภพ」
เรย์มุ 「... ...」
ซุยกะ 「จะแสดงการบูรณะซ่อมแซมที่รวดเร็วยิ่งกว่าเหล่าเทวดาให้ดูเอง
เรื่องนี้มันเป็นสายงานที่เผ่ายักษ์เชี่ยวชาญนะ, ยิ่งไปกว่านั้น พวกเทนกุก็จะมาช่วยด้วยล่ะ」
เรย์มุ 「... ...คิดจะแต่งเติมอะไรบางอย่างลงไปในศาลเจ้ารึเปล่า ?」
ซุยกะ 「ไม่รู้สินะ---
แต่ก็ดีกว่าให้เทวดามาแต่งเติมไม่ใช่รึไง ?」
เรย์มุ 「แบบไหนก็เหมือนกันนั่นแหละน่า」
ซุยกะ 「เอาล่ะ, มาจัดงานเลี้ยงแห่งความทรงจำในการเริ่มก่อสร้างกันดีกว่า !」
ทั้งสี่คน 「เอาอีกแล้วเหรอ !」
ศาลเจ้าได้รับการบูรณะซ่อมแซมจนเสร็จสมบูรณ์ด้วยฝีมือของยักษ์และเทนกุ
ส่วนเรย์มุก็ตัดสินใจลำบากว่าจะเชื่อใจฝ่ายไหนดี ระหว่างเทวดากับยักษ์
เพราะไม่ว่าฝ่ายไหนทำให้ เธอก็ไม่ทราบอยู่ดีว่ามันก่อให้เกิดผลเสียอะไรต่อตนเองรึเปล่า
เธอจึงคิดขึ้นมาว่า ลองเป็นแบบนี้ล่ะก็
การซ่อมแซมปรับปรุงตามระยะเวลาที่กำหนดก็อาจจะเป็นความคิดที่ดีก็เป็นได้, ก็เลยจะรับเอาพิธี ชิคิเนนเซนกูว มาใช้ซะเลย
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
ซุยกะ
ร้อยอสูรท่องราตรีฝนปราย
อิบุกิ ซุยกะ
Suika Ibuki
ชื่อด่าน : ภูเขาโยวไคยุคเก่าและยุคใหม่
(สถานที่ : ภูเขาโยวไค)
(สภาพอากาศ : ฝนปราย)
(เปิดเพลง BGM : แต่ละวันอันแสนธรรมดา)
ซุยกะ : อา--- ปีนเขาปีนเขา
ซุยกะ : ภูเขาโยวไคนี่น่าคิดถึงจังเลยน้า
ซุยกะ : ถึงแม้ว่าเมื่อก่อนมันจะไม่ได้เหม็นไหม้ขนาดนี้ก็เถอะน้า
(ชาเมย์มารุ อายะ เข้ามาในหน้าจอ)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : พายุฝน)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อีกาพายุฝน
ชาเมย์มารุ อายะ
Aya Syameimaru
อายะ : อายะยะยะยะ
(คำพูดเฉพาะตัวของอายะ, ปกติชาวญี่ปุ่นจะใช้คำว่า โอยะโอยะ ซึ่งใช้แสดงอารมณ์ประหลาดใจ ตกใจเล็กน้อย หรือผิดหวัง)
อายะ : ทะ.. ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ?
ซุยกะ : นานๆทีมันก็ต้องออกกำลังกายกันบ้างน่ะน้า
อายะ : อีกแล้วอีกแล้ว~
อายะ : พอคุณมาที่ภูเขา ทุกคนก็แตกตื่นกันหมดเลยนะคะ
อายะ : ถ้าช่วยทำตัวให้ไม่สะดุดตากว่านี้สักนิดก็จะดีใจมากเลยค่ะ
ซุยกะ : ไม่ได้คิดจะมาทวงภูเขาคืนจากพวกเทนกุสักหน่อย
ซุยกะ : เพราะงั้นถึงฉันมาก็ไม่ต้องใส่ใจ แล้วดื่มเหล้าต่อไปเถอะ
อายะ : อยู่ในระหว่างทำงานน่ะค่ะ
อายะ : แล้วก็, จะให้ทำอย่างที่ว่าก็คงจะไม่ได้หรอกค่ะ
อายะ : เมื่อคุณถูกใครบางคนเจอตัวเข้า
อายะ : ใครคนนั้นก็ต้องขับไล่คุณออกไปค่ะ
ซุยกะ : ถึงใครจะมาก็ไม่แพ้ เพราะงั้นไม่เป็นไรหรอก
อายะ : ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ
อายะ : ถ้าคุณชนะขึ้นมา มันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่น่ะสิคะ
อายะ : เพราะสิ่งที่เรียกว่า องค์กร เนี่ยเขาให้ความสำคัญกับเรื่องภาพลักษณ์น่ะค่ะ... ...
ซุยกะ : เห, ยุ่งยากจริงน้า
ซุยกะ : แล้วถ้าเลิกคำนึงถึงเรื่องนั้นล่ะ ?
อายะ : อันที่จริง, มันก็มีวิธีดีๆที่จะทำให้สบายใจได้มากกว่านั้นนะคะ
อายะ : ตัวเลือกที่ไม่มีข้อเสียที่สุดก็คือ ทำให้คุณแพ้ฉันแล้วยอมกลับไปแต่โดยดีค่ะ
ซุยกะ : งั้นลองดูมั้ย ?
(เปิดเพลง BGM : สาวน้อยเทพวายุ)
(ถ้าเล่นแพ้)
อายะ : เอาล่ะ, กรุณากลับไปโดยพยายามไม่ให้ถูกพบเห็นนะคะ
(ชาเมย์มารุ อายะ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ฝนปราย)
ซุยกะ : เอาล่ะ, ชนะไปซะแล้วสิ
อายะ : เอ--- จะมุ่งหน้าไปยังที่ใดเหรอคะ ?
ซุยกะ : เหนือ---ของเหนือยอดเขาขึ้นไปน่ะ
อายะ : เป็นการปีนเขาที่ประหลาดดีนะคะ
ซุยกะ : เมื่อกี้ก็บอกไปแล้วไงล่ะว่าไม่ได้คิดจะมารบกวนการใช้ชีวิตของพวกเทนกุน่ะ
อายะ : ช่วยไม่ได้นะคะ
อายะ : ฉันจะเป็นคนค้ำประกันให้เอง เพราะงั้นไปต่อได้เลยค่ะ
อายะ : และเพื่อเป็นการตอบแทน, กรุณาหลีกเลี่ยงการติดต่อกับพวกเทนกุอย่างจริงๆจังๆด้วยนะคะ
ซุยกะ : ไม่โกหกหรอกน่า
ชื่อด่าน : ริวกูวโนะทสึไค
(ริวกูวโนะทสึไค เป็นชื่อปลาทะเลน้ำลึกชนิดหนึ่ง แปลตรงตัวได้ว่า ข้ารับใช้แห่งวังมังกร)
(สถานที่ : ทะเลเมฆครึ้ม)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : เหนือเมฆามีฟ้าคราม)
ซุยกะ : เมฆกลุ่มนี้มันอะไรกันเนี่ย
ซุยกะ : ถ้ามองว่ามันกำลังรวบรวมหมอกจากทุกๆคนอยู่ล่ะก็, จัดได้ว่าเป็นวิธีการรวบรวมที่ไม่ละเอียดอ่อนเอาซะเลยสิน้า
ซุยกะ : หมอกส่วนใหญ่รั่วไหลออกไปเป็นสภาพอากาศหมดเลย
ซุยกะ : ไม่รู้หรอกนะว่าอยากจะรวบรวมจิตใจไปทำอะไร, แต่ถ้าทำถึงขั้นนี้ก็พอจะรู้แล้วล่ะน้า
(นางาเอะ อิคุ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : ความเข้มข้นของเมฆสีเพลิงเป็นสามเท่าจากค่ามาตรฐาน
??? : ขอบเขตความคลาดเคลื่อนสูงถึงร้อยเท่าเลยนะ
??? : คิดว่าวันนี้คงยังไม่เกิดปัญหาใดๆ
ซุยกะ : โอ๊ะ, ริวกูวโนะทสึไคนี่นา
ซุยกะ : เจอของหายากเข้าจนได้แฮะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อาภรณ์แดงฉานอันแสนงดงาม
นางาเอะ อิคุ
Iku Nagae
อิคุ : เหวอ
อิคุ : มีคนอยู่ด้วยเหรอคะ ?
ซุยกะ : อ่านะ
ซุยกะ : ริวกูวโนะทสึไคโผล่ออกมาแบบนี้
ซุยกะ : คงมีสถานการณ์ฉุกเฉินล่ะสิ ?
อิคุ : เอ๊ะ ?
อิคุ : ใช่ค่ะ, กำลังเป็นห่วงเรื่องความเข้มข้นของเมฆสีเพลิงอยู่
อิคุ : แม้ว่าตอนนี้จะอยู่ในระดับที่ไม่ต้องเป็นห่วงก็เถอะนะคะ... ...
ซุยกะ : เห
ซุยกะ : จะบอกว่า ถ้าเมฆยังเข้มขึ้นเรื่อยๆแบบนี้ มันจะเกิดแผ่นดินไหวขึ้น สินะ ?
อิคุ : ก็, ตามนั้นแหละค่ะ
อิคุ : เอ๊ะ, รู้ละเอียดจังเลยนะคะ ?
ซุยกะ : อ่านะ
(เปิดเพลง BGM : ย้อมแดงทะเลดำ ～ เลเจนดารี ฟิช (ปลาในตำนาน))
อิคุ : ร่างจริงก็ไม่เป็นที่แน่ชัดซะด้วย, น่าสงสัยจังเลยนะคะ
อิคุ : สูงกว่านี้จะเป็นสวรรค์แล้วค่ะ
อิคุ : ไม่ขึ้นไปจะปลอดภัยกว่านะคะ... ...
อิคุ : แต่ถึงพูดไปก็คงจะขึ้นไปอยู่ดีสินะคะ
อิคุ : งั้นต้องขอทดสอบสักหน่อยล่ะค่ะ
ซุยกะ : ฮึ, อย่างริวกูวโนะทสึไคน่ะ ไม่เป็นปัญหาสำหรับฉันหรอกนะ
(ถ้าเล่นแพ้)
อิคุ : เอาล่ะ, กลับไปเสียเถอะค่ะ
อิคุ : แต่, ถ้าแค่มาเล่นแถวๆนี้ล่ะก็ ฉันไม่คิดมากหรอกนะคะ
(นางาเอะ อิคุ แพ้พ่าย)
ซุยกะ : เอาละ
ซุยกะ : ลองไปให้ถึงสวรรค์เลยดีมั้ยน้า
อิคุ : คุณ... ...เป็นใครกันแน่คะ ?
ซุยกะ : จริงสิจริงสิ, เรื่องความเข้มข้นของเมฆน่ะ, มันจะยิ่งเข้มมากขึ้นมากขึ้นกว่านี้อีกนะ
อิคุ : เอ๋ ?
ซุยกะ : พอเป็นแบบนั้นขึ้นมา เธอก็คงจะงานยุ่งน่าดูเลยล่ะน้า
ชื่อด่าน : บ่อตกปลาของนักตกปลา
(สถานที่ : สวรรค์ชั้นสูงสุด)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : อาภรณ์สวรรค์ไร้มลทิน)
ซุยกะ : สวรรค์นี่กว้างจังเลยน้า
ซุยกะ : ทั้งๆที่พวกเราต้องสูญเสียที่อาศัยบนพื้นพิภพไปแท้ๆ
ซุยกะ : ทั้งๆที่แม้แต่บนภูเขาก็ยังไม่มีที่อยู่ให้พวกเราแท้ๆ
ซุยกะ : เฮ้ย--- ออกมาเหอะ---
ซุยกะ : ดอกไม้ก็สวยดี คงจะมีเหล้าอยู่เยอะเลยสิท่า
??? : ชมดอกไม้ที่บานเพียงครึ่ง
??? : ดื่มเหล้าเพียงกึ่งเมา
(คำพังเพยเกี่ยวกับ การใช้ชีวิตตามทางสายกลาง จากคัมภีร์ไฉเกิ้นถาน ซึ่งเขียนโดย หงจี่เฉิง บัณฑิตและนักปรัชญาในราชวงศ์หมิงของจีน)
(ฮินะนาอิ เทนชิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : นั่นคือข้อพึงปฏิบัติของผู้ที่เข้ามาสู่สวรรค์ค่ะ
ซุยกะ : แหมแหม อย่าพูดอย่างนั้นสิ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สาวน้อยแห่งสวรรค์ชั้นสูงสุด
ฮินะนาอิ เทนชิ
Hinanai Tenshi
(คนทำเกมเขียนโรมะจิกำกับผิด สลับตำแหน่งชื่อ-นามสกุลซะงั้น)
เทนชิ : คุณน่ะ หรือว่าจะเป็น, ยักษ์ ?
เทนชิ : ไม่น่าเป็นไปได้เลยน้า
ซุยกะ : เป็นยักษ์แล้วผิดตรงไหน ?
ซุยกะ : จะบอกว่าไม่ดื่มเหล้าของยักษ์รึไง ?
เทนชิ : เปล่าค่ะ, แค่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะยังมียักษ์อยู่บนพื้นพิภพด้วย
เทนชิ : แล้วดั้นด้นมาจนถึงสวรรค์นี่ มีธุระอะไรเหรอคะ ?
ซุยกะ : ก็แบบว่า, เธอน่ะ
ซุยกะ : รวบรวมจิตใจของทุกคนอยู่ใช่มะ ?
ซุยกะ : มีจุดประสงค์อะไรเหรอ
เทนชิ : อย่างที่คิดเลย, รู้สึกตัวแล้วเหรอคะ... ...
เทนชิ : จุดประสงค์มันก็ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษหรอกค่ะ
ซุยกะ : โฮ่ ?
เทนชิ : ถ้าให้พูดตามแบบพวกยักษ์ล่ะก็, คงเทียบได้เป็น กับแกล้ม ล่ะมั้งนะ
ซุยกะ : เห~ งั้นเหรอ, ถ้างั้นก็ช่างเถอะ
ซุยกะ : แต่ว่าน้า
ซุยกะ : วิธีรวบรวมมันหยาบไปหน่อย ทุกคนก็เลยรั่วออกมาหมดเลยน่ะ
เทนชิ : ถ้าไม่ปล่อยให้รั่วออกมาเปลี่ยนสภาพอากาศ ก็ตกปลาไม่ได้น่ะ
ซุยกะ : กับแกล้มมีแต่ปลาสิน้า
ซุยกะ : พวกเทวดานี่ชอบตกปลาจริงๆเลยน้า
เทนชิ : เพราะมันเป็นขนบธรรมเนียมที่มีมาแต่โบราณน่ะค่ะ
เทนชิ : อ๊ะ แล้วจุดประสงค์ของคุณคืออะไรล่ะคะ ?
ซุยกะ : นั่นสิน้า
ซุยกะ : จะให้ยืมพื้นที่ส่วนหนึ่งของสวรรค์อันกว้างใหญ่นี้รึเปล่าน้า
เทนชิ : คะ ?
ซุยกะ : อาบแดดอย่างสบายใจ... ...
ซุยกะ : แล้วดื่มเหล้าไปกับทุกคน... ...
ซุยกะ : เพื่อขยายความฝันให้กว้างขึ้นน่ะน้า
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิผิดเพี้ยน ～ วันเดอร์ฟูล เฮฟเวน (สวรรค์พิศวง))
เทนชิ : เดี๋ยวก่อนเดี๋ยวก่อน, เรื่องนั้นมันต้องไม่ได้แหงๆอยู่แล้วล่ะค่ะ ?
ซุยกะ : งั้นจะใช้กำลังบังคับนะ
เทนชิ : ฮึ, พอทางนี้อ่อนข้อให้หน่อยก็ได้ใจใหญ่เลยนะ !
เทนชิ : ขอดูหน่อยซิว่าไอ้ความมั่นใจในตัวเองนั่นมันออกมาจากตรงไหน !
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
(ดาบปักลงพื้น)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : สวรรค์ชั้นมโนคติสีเพลิง)
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิในจิตใจของผู้เยาว์)
(ถ้าเล่นแพ้)
เทนชิ : เอ้า, ไปหมอบคลานทานเหล้าบนพื้นดินซะเถอะ !
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
Suika Ending
อุโฉวเทน (สวรรค์ชั้นสูงสุด)
ส่วนหนึ่งในพื้นที่ของสวรรค์อันเป็นที่อาศัยของเทวดา
ที่แห่งนี้มีดอกไม้ที่งดงาม, เสียงเพลงที่ไพเราะ และเหล้าที่แสนอร่อย
แม้เต้นรำต่อเนื่องจนลืมวันลืมเวลาก็ไม่เป็นไร
ดื่มเหล้าต่อเนื่องจนเพลียหลับไปก็ไม่เป็นไร
โลกแบบนี้มีอยู่ที่เหนือเมฆนั่นเอง
ซุยกะ 「อ๊า--- สวรรค์เนี่ยมันน่าอยู่จริงๆเลยน้า」
เทนชิ 「ไม่หรอก, ออกจะน่าเบื่อซะมากกว่าค่ะ」
ซุยกะ 「หรูหราจังน้า」
ซุยกะ 「แต่อาหารบนพื้นพิภพอร่อยกว่านะ
กับแกล้มก็ดันเป็นลูกท้อซะนี่, ไม่มีอย่างอื่นเลยเหรอ」
เทนชิ 「เพราะงั้น, กับแกล้มก็คือชาวพื้นพิภพที่จะขึ้นมาที่นี่หลังจากนี้ไงล่ะค่ะ」
ซุยกะ 「ใครจะขึ้นมาเป็นคนแรกกันน้า」
เทนชิ 「คิดจะอยู่ที่นี่จนถึงตอนนั้นเลยเหรอคะ ?」
ซุยกะ 「ก็ยกที่แถวนี้ให้ฉันแล้วไม่ใช่เหรอ ?」
เทนชิ 「อึก, กะ.. ก็แค่ให้ยืมเท่านั้นแหละ
พยายามอย่าให้คนอื่นมาเจอเข้าละกันนะ」
ซุยกะ 「ยังไงซะก็ต้องความแตกอยู่ดี, เพราะเดี๋ยวฉันจะพาทุกคนมาที่นี่ล่ะ」
เทนชิ 「เอ๊ะ ? ทุกคน ?」
ซุยกะ 「คงมาจากพื้นพิภพเพื่อจัดการกับเธอตามแผนการที่เธอวางไว้น่ะนะ
แล้ว, เธอก็คงไปแพ้เอาตอนที่เจอกับมิโกะล่ะมั้งนะ ?
หลังจากนั้นจะทำยังไงล่ะ」
เทนชิ 「ฉันไม่แพ้ใครหรอกน่า」
ซุยกะ 「หลังจากนั้นก็คงจะน่าเบื่ออีกตามเคยใช่มั้ยล่ะ ?
แต่ไม่ต้องห่วงหรอก, ถ้าปล่อยให้ฉันจัดการล่ะก็ จะรวบรวมทุกคนมาให้เอง」
พูดจบ, ซุยกะก็เอนตัวนอนหลับไป
เทนชิถูกซุยกะยำจนเละ, จึงต้องแบ่งมุมหนึ่งของสวรรค์ให้เธอยืมใช้อย่างช่วยไม่ได้
แม้จะไม่ได้กำหนดระยะเวลาที่ให้ยืม, แต่เทนชิก็ไม่ได้วิตกกังวลแต่อย่างใด
เธอคิดว่า ยังไงซะ อีกเดี๋ยวก็คงเบื่อแล้วยอมกลับไปด้วยตัวเอง
การที่ชาวพื้นพิภพจะมองว่าสวรรค์เป็นแดนสุขาวดีนั้นก็ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดแต่อย่างใด
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
เรย์เซน
ม่านตาแดงแห่งลมภูเขา
เรย์เซน อุดองเกอิน อินาบะ
Reisen U Inaba
ชื่อด่าน : จ้าวแห่งคฤหาสน์มารแดง
(สถานที่ : Lobby คฤหาสน์มารแดง)
(สภาพอากาศ : แจ่มใส)
(เปิดเพลง BGM : แต่ละวันอันแสนธรรมดา)
(เรมิเลีย สคาร์เลท เข้ามาในหน้าจอ)
อุดองเกะ : ไม่ได้เจอกันนานนะคะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ผีดูดเลือดหมอกหนา
เรมิเลีย สคาร์เลท
Remilia Scarlet
เรมิเลีย : โอ๋ ?
เรมิเลีย : นึกว่าใครมาเรียกฉัน, ที่แท้ก็คนที่เคยเจอเมื่อคราวก่อนน่ะเอง
อุดองเกะ : ดูเหมือนช่วงก่อนหน้านี้จะทำการตรวจสอบเหตุวิปลาสอยู่
อุดองเกะ : เลยคิดว่าน่าจะมีความคืบหน้าอะไรบ้าง
เรมิเลีย : ตรวจสอบเหตุวิปลาส ?
เรมิเลีย : อ้อ, ก็เคยทำอยู่น่ะน้า
เรมิเลีย : แต่ว่าลืมไปหมดแล้วล่ะ
อุดองเกะ : ดูเหมือนว่า, สุดท้ายแล้วมิโกะก็เป็นคนคลี่คลายเหตุวิปลาสสินะคะ
อุดองเกะ : ถึงจะไม่ค่อยรู้รายละเอียดก็เถอะค่ะ... ...
เรมิเลีย : ศัตรูอยู่เหนือเมฆล่ะสิ ?
อุดองเกะ : ใช่ค่ะ
อุดองเกะ : ได้ยินมาเหรอคะ ?
เรมิเลีย : ถึงไม่ได้ยินมาก็รู้อยู่ดีนั่นล่ะ
เรมิเลีย : แล้วไง ? มารายงานให้ฉันรู้งั้นเหรอ ?
อุดองเกะ : เปล่าค่ะ, เรย์มุคลี่คลายเหตุวิปลาสได้แล้ว
อุดองเกะ : สภาพอากาศก็เลยกลับมาเข้าที่เข้าทางแล้วค่ะ
อุดองเกะ : แต่ว่า, ความกังวลใจของฉันยังไม่ได้รับการคลี่คลายน่ะค่ะ
เรมิเลีย : อะไรล่ะ ?
อุดองเกะ : เรื่องแผ่นดินไหวค่ะ
อุดองเกะ : ถึงแม้ว่ารอบๆศาลเจ้าจะสงบลงไปแล้วก็จริง
อุดองเกะ : แต่ในป่าไผ่ยังมีต้นไผ่โค้งๆเติบโตขึ้นมาอยู่ค่ะ... ...
อุดองเกะ : ความกังวลของปฐพียังไม่ได้รับความกระจ่างค่ะ
อุดองเกะ : เลยคิดว่าถ้าเป็นคุณซึ่งอยู่ห่างจากศาลเจ้า อาจจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างบ้าง
เรมิเลีย : ไม่รู้สินะ
เรมิเลีย : และถึงรู้ก็ไม่บอกหรอก
อุดองเกะ : ขี้แกล้ง
(เปิดเพลง BGM : เจ็ดดนตรีประสานเพื่อเจ้าหญิงผู้วายชนม์)
(ถ้าเล่นแพ้)
เรมิเลีย : แผ่นดินไหวงั้นสิน้า
เรมิเลีย : เอาน่ะ, ถ้ามันจะเกิดก็ให้มันเกิดไปสิ ?
เรมิเลีย : ยังไงก็บินได้อยู่แล้วนี่
(เรมิเลีย สคาร์เลท แพ้พ่าย)
เรมิเลีย : ไม่รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงอะไรเป็นพิเศษเลยนะ
อุดองเกะ : เหรอ, งั้นก็แล้วไป... ...
อุดองเกะ : ฉันเชื่อใจเจ้าเทวดานั่นไม่ลงซะด้วยสิ
เรมิเลีย : แต่ว่า, ถึงเกิดแผ่นดินไหวขึ้นก็ไม่เป็นไรหรอก
เรมิเลีย : อย่างมากก็ระวังแค่พวกกระจกหน้าต่างเท่านั้น
อุดองเกะ : ในแง่ของความเสียหายน่ะ, ถ้ามีแผนการอะไรบางอย่างถูกวางเอาไว้ก็คงจะไม่เข้าท่า... ...น่ะนะ
ชื่อด่าน : กล่าวเชิญชวนชมหิมะตกค้าง
(หมายถึง หิมะที่ยังละลายไม่หมด)
(สถานที่ : สวนหิมะแห่งตำหนักหยกขาว)
(สภาพอากาศ : แจ่มใส)
(เปิดเพลง BGM : เสเพลไม่ยึดติด)
อุดองเกะ : ... ...หิมะ, ยังไม่หายไปอีกเหรอเนี่ย
(ไซเกียวจิ ยูยูโกะ เข้ามาในหน้าจอ)
ยูยูโกะ : อ๊า ให้ตายสิ, จ๋อมแจ๋มไปหมดเลยน้า
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
วิญญาณหิมะ
ไซเกียวจิ ยูยูโกะ
Yuyuko Saigyouji
ยูยูโกะ : งานชมหิมะฤดูร้อนก็คงถึงเวลาที่จะต้องปิดตัวแล้วมั้ง
อุดองเกะ : ละลายยากเกินคาดนะคะ
อุดองเกะ : พอมีหิมะเยอะขนาดนี้
ยูยูโกะ : อะไรเหรอ ?
ยูยูโกะ : มารับอากาศเย็นเหรอ ?
อุดองเกะ : สภาพแบบนี้จะถามไปมันก็ยังไงๆอยู่ แต่ว่า... ...
อุดองเกะ : ไม่มีเรื่องอะไรแปลกๆเกิดขึ้นบ้างเหรอคะ ?
ยูยูโกะ : ไม่มีจ้ะ
ยูยูโกะ : ยูวเรย์ของปลาดุกอาละวาดอะไรเทือกนั้น
อุดองเกะ : คะ ?
อุดองเกะ : อะ.. เอาเถอะ ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ดีแล้วล่ะค่ะ
ยูยูโกะ : กำลังกังวลเรื่องแผ่นดินไหวอยู่ล่ะสิ ?
อุดองเกะ : เอ๊ะ ? อื้ม
อุดองเกะ : ใช่แล้วค่ะ
ยูยูโกะ : ถ้าเช่นนั้น, จงเริ่มด้วยการโค่นฉันให้ได้เสียก่อน
อุดองเกะ : ขออภัยนะคะ แต่ไม่เข้าใจความหมายเลยค่ะ
(เปิดเพลง BGM : จงเบ่งบานอย่างวิจิตร, ซากุระย้อมดำเอ๋ย ～ บอร์ดเดอร์ ออฟ ไลฟ์ (เขตแดนเป็นตาย))
(ถ้าเล่นแพ้)
ยูยูโกะ : จงเตรียมใจเอาไว้ว่าแผ่นดินไหวอาจเกิดขึ้นได้ทุกเวลา
ยูยูโกะ : และการสะกดมันเอาไว้ไม่ให้เกิดขึ้นก็คือวิธีที่ดีที่สุดจ้ะ
(ไซเกียวจิ ยูยูโกะ แพ้พ่าย)
ยูยูโกะ : หากกังวลเรื่องแผ่นดินไหวล่ะก็ จงลองไปที่ศาลเจ้าสิ
ยูยูโกะ : เห็นบอกว่าวันนี้จะมีพิธีสิ้นสุดการสร้างศาลเจ้ากำเนิดใหม่น่ะนะ
อุดองเกะ : อ๊ะ, ศาลเจ้าซ่อมเสร็จแล้วเหรอคะเนี่ย
ยูยูโกะ : แต่ว่า, ศาลเจ้าในตอนนี้จะเป็นยังไงกันแน่น้า
อุดองเกะ : ??
อุดองเกะ : เอาล่ะ, ยังเป็นห่วงเรื่องแผ่นดินไหวก็จริง แต่จะลองไปดูสภาพของศาลเจ้าใหม่ล่ะค่ะ
ชื่อด่าน : พิธีสิ้นสุดการสร้างที่น่าพิศวง
(สถานที่ : ซากศาลเจ้า)
(สภาพอากาศ : แจ่มใส)
(เปิดเพลง BGM : อาภรณ์สวรรค์ไร้มลทิน)
(ศึกนี้เป็นศึกที่ต่อเนื่องมาจากด่านสุดท้ายของบทยูคาริ โดยเมื่อจบศึกนั้นก็มาต่อที่ศึกนี้ทันที)
อุดองเกะ : ... ...อ้าว ?
อุดองเกะ : อะไรเนี่ย, โดนวิญญาณนั่นเขมือบเต็มอิ่มเลยแฮะ (เป็นสำนวนญี่ปุ่น หมายถึง โดนหลอกเต็มเปา)
อุดองเกะ : ไม่เห็นศาลเจ้าจะได้รับการซ่อมแซมอะไรเลยนี่นา
ยูคาริ : มาช้าไปแล้วนะ
อุดองเกะ : !?
(ยาคุโมะ ยูคาริ เข้ามาในหน้าจอ)
ยูคาริ : พิธีสิ้นสุดการสร้างศาลเจ้ามันจบไปแล้วล่ะ
อุดองเกะ : พิธีสิ้นสุดการสร้างเหรอ... ...ถ้าสร้างเสร็จแล้วมันก็ต้องใช้งานได้แล้วไม่ใช่เหรอ ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
จิ้งจอกออกเรือนมายา
ยาคุโมะ ยูคาริ
Yukari Yakumo
(จิ้งจอกออกเรือน หมายถึง ปรากฏการณ์ที่มีฝนตกในขณะที่แดดออก)
ยูคาริ : ไม่ต้องไปใส่ใจเรื่องหยุมหยิมหรอก
ยูคาริ : แล้ว, มาทำอะไรล่ะ ? ป่านนี้แล้ว
อุดองเกะ : มีเรื่องที่อยากตรวจสอบนิดหน่อยน่ะ... ...
ยูคาริ : อะไรล่ะ ?
อุดองเกะ : ที่จริงก็เรื่องของศาลเจ้าที่พังทลายเพราะแผ่นดินไหวนั่นล่ะนะ
ยูคาริ : ไม่---ได้
อุดองเกะ : เอ๊ะ ?
ยูคาริ : ไม่ยอมให้ตรวจสอบหรอก
ยูคาริ : ศาลเจ้าของฉัน
(เปิดเพลง BGM : ราตรีร่วงโรยลงมา)
(ถ้าเล่นแพ้)
ยูคาริ : แก่นหินที่เทวดาติดตั้งเอาไว้
ยูคาริ : พวกยักษ์กำลังตรวจสอบรื่องนั้นอยู่
ยูคาริ : ไม่มีบทให้มนุษย์ต่างดาวอย่างเธอหรอกนะ
(ยาคุโมะ ยูคาริ แพ้พ่าย)
อุดองเกะ : อะไรเล่า, ลองตรวจสอบดูก็ไม่เสียหายอะไรนี่นา
อุดองเกะ : ฉันทำยังไงก็ไม่เข้าใจถึงการพังทลายของศาลเจ้าสักที
ยูคาริ : ไม่มีบทของเธอที่ศาลเจ้าหรอกนะ
อุดองเกะ : แต่ว่า, แผ่นดินไหวมัน... ...
(ฮินะนาอิ เทนชิ ร่วงมาจากด้านบน)
(เชื่อกันว่าตอนจบศึกที่ด่านสุดท้ายของยูคาริ, ยูคาริเปิดช่องมิติเพื่อทิ้งเทนชิลงมาจากท้องฟ้า ซึ่งสูงมากขนาดที่ว่าสู้กับอุดองเกะเสร็จเพิ่งตกมาถึง)
เทนชิ : โอ๊ยยยย... ...
อุดองเกะ : อ๊ะ, ท่านเทวดา... ...!?
เทนชิ : อ๊า---, ศาลเจ้าพังซะแล้ว
อุดองเกะ : ?
อุดองเกะ : อ๊ะ, ฉันได้ยินมาน่ะ ?
อุดองเกะ : ว่าคุณเป็นคนทำลายศาลเจ้า ?
เทนชิ : อ่า---นะ
เทนชิ : แต่เรื่องนั้นมันเก่าแล้วนะ
อุดองเกะ : ??? ช่างเถอะ
อุดองเกะ : มีเรื่องที่อยากถามคุณเยอะเป็นภูเขาเลยล่ะ
ชื่อด่าน : ศาลเจ้ามีตำหนิ
(สถานที่ : ซากศาลเจ้า)
(สภาพอากาศ : แจ่มใส)
(เปิดเพลง BGM : แต่ละวันอันแสนธรรมดา)
อุดองเกะ : คือ ทำยังไงฉันก็ไม่เข้าใจว่าคุณทำอะไรลงไป
อุดองเกะ : ช่วยอธิบายให้ฟังได้รึเปล่า ?
เทนชิ : ป่านนี้แล้ว เรื่องนั้นจะเป็นยังไงก็ช่างมันเถอะ
อุดองเกะ : ยังไงก็แปลกอยู่ดี... ...
อุดองเกะ : ว่าแต่, ทำไมถึงเละตุ้มเป๊ะขนาดนั้นล่ะ ?
เทนชิ : ฉันล้าเต็มทีแล้วน้า
อุดองเกะ : บ่นไปก็เปล่าประโยชน์
อุดองเกะ : ช่างเถอะ, ฉันจะสอบสวนเธอเรื่องแผ่นดินไหวด้วยตัวเองล่ะ
เทนชิ : แผ่นดินไหว ?
เทนชิ : อ่า, เรื่องแผ่นดินไหวน่ะไม่เป็นไรแล้วล่ะ
เทนชิ : ไม่เป็นไรแล้ว... ...
อุดองเกะ : ขึงขังกว่านี้หน่อย !
(บทของอุดองเกะนี้ประหลาดดี คือไม่มีช่วงแสดงชื่อและฉายาของเทนชิเลย)
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิผิดเพี้ยน ～ วันเดอร์ฟูล เฮฟเวน (สวรรค์พิศวง))
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
(ดาบปักลงพื้น)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : สวรรค์ชั้นมโนคติสีเพลิง)
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิในจิตใจของผู้เยาว์)
(ถ้าเล่นแพ้)
เทนชิ : จะมัวแต่กังวลกับเรื่องเล็กๆไปตลอดไม่ได้หรอก
เทนชิ : ก่อนอื่นก็, ต้องกลับสวรรค์ไปคิดค้นพัฒนาแผนการครั้งต่อไปสินะ
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
Udonge Ending
เรือนนิรันดร์
เรือนไม้ปริศนาที่ตั้งอยู่ในป่าไผ่หลงทาง
ทั้งๆที่น่าจะมีออกแนวโบราณๆ, แต่กลับไม่มีทีท่าว่าจะทรุดโทรมลงแม้แต่นิดเดียว
คงจะสมตามชื่อของมันกระมัง, ไม่มีความเปลี่ยนแปลงตราบชั่วนิรันดร์
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ, ถ้าเกิดแผ่นดินไหวขึ้น ก็คงพังพินาศเหมือนอย่างศาลเจ้า
เรย์เซน 「... ...ก็เลย, ดูเหมือนว่าจะไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องแผ่นดินไหวแล้วน่ะค่ะ」
เอย์ริน 「ขอบใจที่เหนื่อยยากนะจ๊ะ」
(เป็นการขอบคุณอย่างสุภาพแบบหนึ่งของญี่ปุ่น ใช้กับผู้ที่ทำงานให้แก่ตนเองจนจบงาน มักใช้กับคนที่อายุน้อยกว่า อาจแปลง่ายๆว่า ขอบใจมาก ก็ได้)
เรย์เซน 「แต่ว่า, แก่นหิน มันคืออะไรเหรอคะ ?」
เรย์เซนได้ยินมาว่า เทวดาได้ทำการติดตั้งแก่นหินลงไปในศาลเจ้า
และแก่นหินนั้นจะทำการยับยั้งแผ่นดินไหวเอาไว้
เอย์ริน 「แก่นหินคือ, วัตถุคล้ายหิน ซึ่งเกิดจากหินแกรนิต
หินแกรนิตคือหินที่เกิดจากภูเขาไฟก็จริง แต่... ...
แก่นหินคือหินแกรนิตดังกล่าวที่มีขนาดมหึมาน่ะนะ」
เรย์เซน 「อ่า...」
เอย์ริน 「เป็นหินที่จะงอกยาวจนถึงดินแดนใต้พิภพที่อยู่ลึกลงไปในใต้ดิน
และกลายเป็นหินที่ป้องกันแผ่นดินไหวน่ะ」
เอย์ริน 「สามารถติดตั้งแก่นหินได้เนี่ย, แสดงว่าเทวดาตนนั้นไม่ใช่ระดับธรรมดานะ」
เรย์เซน 「ถ้ามันมหึมาขนาดนั้น, การเอามาใช้ก็คงยุ่งยากน่าดูซะด้วยสิคะ」
เอย์ริน 「อันว่ามหึมามันก็ต้องมหึมาอยู่แล้ว
นั่นเพราะ, ตัวสวรรค์เอง แต่เดิมมันก็คือแก่นหินที่คอยทิ่มแทงพื้นพิภพเอาไว้ยังไงล่ะ」
เรย์เซน 「เอ๋ ?」
เอย์ริน 「แต่แม้ว่าแก่นหินจะสะกดแผ่นดินไหวเอาไว้ก็ตาม
หากถอดออกครั้งหนึ่งก็จะเกิดแผ่นดินไหวระดับทำลายล้างขึ้น」
เอย์ริน 「ตอนที่ถอดแก่นหินออกจนเกิดสวรรค์ขึ้นมาน่ะ, สิ่งมีชีวิตบนพื้นพิภพล้วนถูกทำลายล้างจนหมดสิ้น」
เรย์เซน 「ท่านอาจารย์เคยเห็นเรื่องนั้นด้วยเหรอคะ... ...?」
เอย์ริน 「จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ, นั่นเป็นเรื่องในอดีตกาลที่โบราณพอตัวเลยนะ」
เอย์ริน 「เทวดาที่สามารถติดตั้งแก่นหินได้... ...
เกรงว่าเทวดาตนนั้นจะเป็นคนของตระกูล นาอิ ล่ะมั้งนะ」
เรย์เซน 「ใครเหรอคะนั่น ?」
เอย์ริน 「นาอิ คือผู้ควบคุมแผ่นดินไหว และปกครองพื้นพิภพน่ะ
บางทีการที่ติดตั้งแก่นหินลงไปในครั้งนี้,
อาจเป็นการเสริมอำนาจการปกครองพื้นพิภพให้แข็งแกร่งมากขึ้นก็เป็นได้... ...」
เอย์ริน 「จำเป็นต้องระวังเป็นพิเศษนะ」
เรย์เซน 「เข้าใจแล้วค่ะ, ถ้างั้นจะทำการจับตาดูการเคลื่อนไหวเลยนะคะ」
(จริงๆแล้วเป็นตระกูล ฮินะนาอิ ต่างหาก ส่วนนาอินั้นกลายเป็นชินเรย์ไปแล้ว)
แก่นหินถูกฝังลึกลงไปในใต้ดินของศาลเจ้า
สิ่งนั้นจะมอบความมั่นคงให้แก่เกนโซวเคียว,
หรือจะมอบความไม่มั่นคงให้กันแน่นะ... ...
แต่ไม่ว่าอย่างไรก็วางใจได้ว่า ในช่วงนี้จะไม่เกิดแผ่นดินไหวขึ้นแน่นอน
ต้นไผ่ที่งอกอย่างโค้งๆในป่าไผ่, อาจเป็นเพียงต้นไผ่ที่ตกใจต่อการมาของแก่นหินก็เป็นได้
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
อายะ
อีกาพายุฝน
ชาเมย์มารุ อายะ
Aya Syameimaru
ชื่อด่าน : การหาข่าวของเทนกุ
(สถานที่ : ศาลเจ้า)
(สภาพอากาศ : แจ่มใส)
(เปิดเพลง BGM : ใช้ปลาต้อนแมลงวัน)
อายะ : ชาเมย์มารุที่ทุกท่านคุ้นเคยเป็นอย่างดีค่ะ
อายะ : วันนี้อยากจะลองเฝ้าสังเกตวิถีชีวิตของมิโกะดูค่ะ
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ เข้ามาในหน้าจอ)
เรย์มุ : หยุดเลย !
อายะ : ไม่เห็นเป็นไรนี่คะ
อายะ : ทำตัวเป็นธรรมชาติต่อไปโดยไม่ต้องสนใจฉันหรอกค่ะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
มิโกะแจ่มใส
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Reimu Hakurei
เรย์มุ : มีตัวน่ารำคาญโผล่มาอีกแล้วสิน้า... ...
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : พายุฝน)
เรย์มุ : ... ...เอ๋ ?
เรย์มุ : จู่ๆสภาพอากาศก็แย่ลงแฮะ
เรย์มุ : ทั้งๆที่ไม่มีเมฆสักก้อนจนถึงเมื่อกี้แท้ๆ
เรย์มุ : ต้องรีบไปเก็บผ้าที่ซักเอาไว้ซะแล้ว
อายะ : อ๊ะ, มิโกะหนีไปแล้วค่ะ !
(เปิดเพลง BGM : ตำนานรักพิศวงแห่งตะวันออก)
(ถ้าเล่นแพ้)
เรย์มุ : สภาพอากาศแย่จังเลยนะ---
เรย์มุ : แต่ก็ไม่ได้เจอลมพัดแรงขนาดนี้มานานแล้วนะ
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ แพ้พ่าย)
อายะ : ว้า แย่ล่ะสิ
อายะ : ดันต่อสู้จนไม่สามารถสังเกตการณ์ต่อได้ซะแล้วค่ะ
เรย์มุ : ให้ตายสิ, สภาพอากาศแย่ลงขนาดนี้
เรย์มุ : หรือเป็นเพราะเธอ ? (คนญี่ปุ่นเชื่อว่า คนบางคนเป็นตัวเรียกฝน คนๆนั้นไปไหนมาไหนก็จะมีฝนตกที่นั่นเสมอ)
อายะ : จะเป็นอย่างนั้นได้ยังไงล่ะคะ
อายะ : สภาพอากาศมันก็แปรปรวนอย่างนี้แหละค่ะ
ชื่อด่าน : สวัสดีค่ะ คุณหัวขโมย
(สถานที่ : ร้านเวทมนตร์คิริซาเมะ)
(สภาพอากาศ : ฝนพรำ)
(เปิดเพลง BGM : โต้เถียงไปมาไม่รู้จบ)
อายะ : ชาเมย์มารุที่ทุกท่านคุ้นเคยเป็นอย่างดีค่ะ
อายะ : วันนี้อยากจะลองเฝ้าสังเกตวิถีชีวิตของหัวขโมยดูค่ะ
(คิริซาเมะ มาริสะ เข้ามาในหน้าจอ)
มาริสะ : อะไรกัน, เธอเองเหรอ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
จอมเวทฝนพรำ
คิริซาเมะ มาริสะ
Marisa Kirisame
มาริสะ : งั้น, ฉันกลับล่ะ
อายะ : เชิญค่ะเชิญค่ะ
มาริสะ : ... ...ไม่สิ, ไล่ไปก่อนค่อยกลับดีกว่า
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : พายุฝน)
มาริสะ : อ๊ะ, ลมพัดมาแล้วแฮะ... ...
มาริสะ : อะไรน่ะ, ลมเนี่ย, เธอพัดออกมางั้นเหรอ ? (เพราะ อายะมีความสามารถในการควบคุมลม)
อายะ : เปล่านะคะ ?
อายะ : สภาพอากาศแถวๆนี้ก็เป็นแบบนี้อยู่ตลอดอยู่แล้วนี่คะ ?
มาริสะ : ช่างเหอะว่ะ
มาริสะ : ยังไงก็จะไล่เธอกลับไปแบบเป็นจุลอยู่ดี
(เปิดเพลง BGM : ภาชนะแห่งดวงดาว ～ คาสคิท ออฟ สตาร์ (ตลับแห่งดวงดาว))
(ถ้าเล่นแพ้)
มาริสะ : เอาละ, กลับเข้าบ้านดีกว่า
มาริสะ : สภาพอากาศแย่ขนาดนี้ ทำเอาหมดอารมณ์เดินเล่นเลย
(คิริซาเมะ มาริสะ แพ้พ่าย)
อายะ : เอ้า, ดำเนินชีวิตต่อไปเถอะค่ะ
มาริสะ : สภาพอากาศกำลังแย่ขนาดนี้ ไม่อยากทำอะไรเลยว่ะ
มาริสะ : ฉันจะเข้าไปนอนในบ้านล่ะ !
อายะ : ถ้าแค่นอนอย่างเดียวก็ไม่น่าสนใจสินะคะ... ...
ชื่อด่าน : ลอบเข้าสู่คฤหาสน์มารแดงกันเลย
(สถานที่ : หอนาฬิกาคฤหาสน์มารแดง)
(สภาพอากาศ : มืดครึ้ม)
(เปิดเพลง BGM : เสเพลไม่ยึดติด)
อายะ : ชาเมย์มารุที่ทุกท่านคุ้นเคยเป็นอย่างดีค่ะ
อายะ : วันนี้อยากจะลองเสี่ยงลอบเข้าไปหาข่าวในคฤหาสน์มารแดงดูค่ะ
(อิซาโยอิ ซาคุยะ เข้ามาในหน้าจอ)
ซาคุยะ : ไม่ได้
อายะ : อุปสรรคอย่างแรกสินะคะ !
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
เมดวายุหมุนราตรี
อิซาโยอิ ซาคุยะ
Sakuya Izayoi
ซาคุยะ : เฮ้อ, พอสงบสุข ก็ต้องมีพวกแบบนี้โผล่ออกมาสินะ
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : พายุฝน)
ซาคุยะ : ... ...สภาพอากาศแย่ลงแล้วแฮะ
ซาคุยะ : ท่าทางจะหนักซะด้วยสิ
อายะ : โอ๋, พายุอีกแล้วเหรอคะ... ...
ซาคุยะ : เธอเป็นคนเรียกพายุมาไม่ใช่เหรอ ?
อายะ : เปล่าค่ะ, ไม่น่าจะเป็นอย่างนั้นนะคะ
อายะ : ถ้าอย่างนั้น มาเริ่มยุทธการลอบเข้าคฤหาสน์กันเลยค่ะ
ซาคุยะ : ไม่ได้ค่ะ
(เปิดเพลง BGM : Flowering Night)
(ถ้าเล่นแพ้)
ซาคุยะ : สภาพอากาศนี้มันอะไรกันนะ ?
ซาคุยะ : หรือว่าไต้ฝุ่นกำลังจะมากันนะ ?
(อิซาโยอิ ซาคุยะ แพ้พ่าย)
อายะ : ถ้างั้นก็ขอตัวก่อนล่ะค่ะ
ซาคุยะ : เฮ้อ, หักดิบจริงน้า
อายะ : แต่จะว่าไปแล้วเรื่องสภาพอากาศ... ...?
อายะ : ไม่หรอกมั้ง, แค่บังเอิญเท่านั้นแหละ
ชื่อด่าน : คฤหาสน์มารแดงในพายุ
(สถานที่ : Lobby คฤหาสน์มารแดง)
(สภาพอากาศ : พายุฝน)
(เปิดเพลง BGM : เหนือเมฆามีฟ้าคราม)
อายะ : เอาล่ะ, ในที่สุดก็ลอบเข้ามาในคฤหาสน์มารแดงได้สำเร็จแล้วค่ะ !
อายะ : ที่นี่มีอสุรกายแบบไหนซ่อนตัวอยู่กันแน่นะ
(เรมิเลีย สคาร์เลท เข้ามาในหน้าจอ)
เรมิเลีย : กาโอ--- ! (เลียนเสียงร้องของพวกสัตว์ประหลาดในภาษาญี่ปุ่น)
อายะ : อะ.. ออกมาแล้วค่า--- ! สัตว์ประหลาดค่ะ !
อายะ : ชะตาชีวิตของผู้สื่อข่าวพิเศษจะเป็นอย่างไร !
เรมิเลีย : จะกิน---ล่ะนะ--- !
อายะ : น่ากลัวว่าจะเป็นสัตว์ประหลาดกินเนื้อค่ะ
อายะ : หรือว่านี่จะเป็นรูปลักษณ์ของ Mokele-mbembe ในตำนานกันแน่นะ !
(อสุรกายในตำนานของทวีปแอฟริกาตอนกลาง พบในหนองน้ำหรือทะเลสาบ รูปร่างคล้ายไดโนเสาร์คอยาว ขนาดประมาณ 5-10 เมตร)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ผีดูดเลือดหมอกหนา
เรมิเลีย สคาร์เลท
Remilia Scarlet
เรมิเลีย : โมะ.. โมเคะ ?
เรมิเลีย : โทษที, รับบทแสดงเป็นไอ้ตัวนั่นไม่ไหวอ่ะ
อายะ : แต่วันนี้ตามน้ำได้เนียนดีนะคะ
เรมิเลีย : ก็มันน่าเบื่อนี่น้า
เรมิเลีย : สภาพอากาศก็ไม่ดีเอาซะเลย... ...
อายะ : เอ๊ะ ?
อายะ : สภาพอากาศ, เหรอคะ ?
เรมิเลีย : บางทีก็มีฝนตกลงมาอย่างกะทันหัน เลยไม่อยากออกไปข้างนอกน่ะ
เรมิเลีย : เพราะฉันแพ้ฝนน่ะน้า
อายะ : ... ...
อายะ : จู่ๆสภาพอากาศก็เปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน... ...เหรอคะ ?
เรมิเลีย : อืม, ใช่แล้ว
เรมิเลีย : มันเริ่มแปลกๆตั้งแต่ก่อนหน้านี้นิดหน่อยน่ะ
อายะ : หืมมมมม ?
เรมิเลีย : เอาล่ะ, ไหนๆก็ไม่มีอะไรทำ มาเล่น Mokele กันเถอะ !
เรมิเลีย : เอ้า, ถ้าไม่หนีจะถูกจับกินนะ--- !
อายะ : อา, นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย !
อายะ : ผู้สื่อข่าวพิเศษไม่อาจหลีกเลี่ยงการต่อสู้ได้แล้วค่ะ !
อายะ : โปรดติดตามในฉบับต่อไป !
(เปิดเพลง BGM : เจ็ดดนตรีประสานเพื่อเจ้าหญิงผู้วายชนม์)
(ถ้าเล่นแพ้)
เรมิเลีย : เอาล่ะ, น่าจะได้เวลาน้ำชาแล้วมั้ง
เรมิเลีย : ถ้าได้ลงข่าวแล้วก็บอกด้วยล่ะ
(เรมิเลีย สคาร์เลท แพ้พ่าย)
อายะ : ... ...สภาพอากาศเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน ?
เรมิเลีย : อูยยยย
เรมิเลีย : งั้น, ถ้าได้ลงข่าวแล้วก็บอกด้วยล่ะ
อายะ : อ๊ะ, ค่ะ
อายะ : รู้สึกเหมือนจะได้ข้อมูลสำหรับทำข่าวแล้วล่ะค่ะ
อายะ : หืม---, สภาพอากาศ... ...
อายะ : คิดไปเองสินะคะ ?
ชื่อด่าน : สภาพอากาศพิสดารยิ่งกว่าหนังสือพิมพ์
(สถานที่ : ภูเขาโยวไค)
(สภาพอากาศ : พายุฝน)
(เปิดเพลง BGM : อาภรณ์สวรรค์ไร้มลทิน)
อายะ : ช่วงนี้ไม่เจอข้อมูลที่มีประโยชน์เลยนะคะ
อายะ : อย่างนี้คงเขียนบทความที่น่าสนใจออกมาไม่ได้แน่เลยค่ะ... ...
อายะ : โอ๋ ?
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ เข้ามาในหน้าจอ)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
มิโกะแจ่มใส
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Reimu Hakurei
เรย์มุ : หวา~, เจอสภาพอากาศโหดร้ายอีกแล้วสิเนี่ย
อายะ : นี่คุณ, ขึ้นเขาในวันที่ลมแรงแบบนี้ คิดจะไปตายรึไง ?
เรย์มุ : ลมกับฝนแบบนี้ก็เหมาะกับเธอดีนะ
เรย์มุ : แต่ฉันกำลังรีบ หลบไปซะ !
อายะ : เดี๋ยวสิเดี๋ยวก่อน
อายะ : เกิดอะไรขึ้นเหรอ ?
เรย์มุ : ศาลเจ้าถูกทำลายไปแล้วน่ะสิ !
เรย์มุ : ด้วยแผ่นดินไหว
อายะ : เอ๊ะ ?
อายะ : นั่นถือว่าเป็นข้อมูลรึเปล่าคะ ?
เรย์มุ : ถ้าอยากทำก็ทำไปตามใจชอบได้เลยนี่นะ ?
เรย์มุ : เพราะฉันกำลังตามหาตัวคนที่สามารถชดใช้เรื่องนั้นให้ฉันได้อยู่ !
อายะ : ถ้างั้นก็มุ่งหน้าไปหาข่าวกันเถอะค่ะ
อายะ : ไม่น่าเชื่อเลยว่าศาลเจ้าจะพังทลายลงแบบนี้... ...
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิผิดเพี้ยน ～ วันเดอร์ฟูล เฮฟเวน (สวรรค์พิศวง))
อายะ : แต่ว่าก่อนหน้านั้นก็ต้องขับไล่ผู้ที่เข้ามาในภูเขาตามอำเภอใจก่อนนะ
เรย์มุ : จะขัดขวางงั้นเหรอ ?
เรย์มุ : ตัวฉันในตอนนี้ไม่มีออมมือให้หรอกนะ !
(ถ้าเล่นแพ้)
เรย์มุ : ไปล่ะ !
เรย์มุ : ฉันกำลังรีบ !
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ แพ้พ่าย)
Aya Ending
ศาลเจ้าฮาคุเรย์ในฤดูร้อน
ศาลเจ้าซึ่งตั้งอยู่ ณ อาณาเขตทางตะวันออก――และตอนนี้ยังคงพังพินาศอยู่
แม้จะไม่สูญเสียหน้าที่ในการเป็นศาลเจ้าไป แต่ก็สูญเสียหน้าที่ในการเป็นที่อยู่อาศัยไป
เล่ากันว่าต้นเหตุการพังทลายของศาลเจ้าคือ แผ่นดินไหว
จึงต้องมากลุ้มใจว่าจะเขียนข่าวเกี่ยวกับศาลเจ้าที่พังเพราะแผ่นดินไหวยังไงดี
เพราะหนังสือพิมพ์นั้น, ถ้าไม่เขียนให้แปลกประหลาดน่าสนใจ ก็จะไม่มีใครอ่านกัน
อายะ 「แบบนี้มันยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่นะคะ
ทั้งๆที่ทำลายได้หมดจดขนาดนี้แท้ๆ
แต่ไม่มีใครสักคนที่รู้สึกถึงแผ่นดินไหวเลย นอกจากมิโกะคนเดียว」
อายะ 「หรือว่าบางที, ศาลเจ้า... ...
จะมีโครงสร้างที่เปราะบาง, ซึ่งค่อนข้างอ่อนแอต่อแผ่นดินไหวกันนะ
หรือจะเป็นสิ่งก่อสร้างที่มีตำหนิกันนะ !?」
อายะ 「ท่าทางจะเขียนบทความไปในแนวนั้นได้นะ
『บ้านของคุณเป็นยังไงบ้าง !? ถูกแลกตาย ! กับดักของการก่อสร้างแบบลดขั้นตอน』」
เรย์มุ 「คึกคักอะไรอยู่คนเดียวน่ะ」
อายะ 「อ๊ะ, กลับมาแล้วเหรอ ?」
เรย์มุ 「อ๊า--- เหนื่อยจริงๆ ! ให้ตายสิ !」
อายะ 「หลังจากนั้นแล้วเกิดอะไรขึ้นเหรอคะ ?」
เรย์มุ 「จะว่ายังไงดีล่ะ, ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่ไปเจอตัวน่าโมโหที่เหนือเมฆเข้า,
แล้วก็จะให้ยัยนั่นบูรณะซ่อมแซมศาลเจ้าให้น่ะ」
อายะ 「เอ๋---? แบบนั้นมันยิ่ง... ...」
เรย์มุ 「ถึงยัยนั่นจะยอมรับด้วยความยินดีก็เถอะ, แต่มันยังไงกันน้า」
อายะ 「แหม, ได้ลู่ทางที่จะบูรณะศาลเจ้ามาก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอคะ ?」
เรย์มุ 「มันก็ใช่อยู่หรอกนะ」
อายะ 「งั้น, เก็บภาพศาลเจ้าก่อนที่จะถูกบูรณะซ่อมแซมไว้ดีกว่า」
เรย์มุ 「ทำไมล่ะ ?」
อายะ 「ฟังจากที่คุณเล่าแล้ว, คิดว่าเวลาที่รูปภาพพวกนี้จะมีประโยชน์ต้องมาถึงแน่ๆเลยค่ะ」
ลางสังหรณ์ของอายะบอกว่า, คนบนเมฆที่เรย์มุไปเจอเข้านั้นต้องอันตรายแน่
ให้คนๆนั้นมาบูรณะซ่อมแซมศาลเจ้าก็รู้ๆอยู่ว่าจะถูกทำอะไร
เพราะงั้น, ก็เลยถ่ายภาพรูปทรงของชิ้นส่วนของศาลเจ้าในตอนนี้เอาไว้ก่อน
หากบังเอิญว่า, ศาลเจ้ากลายเป็นอะไรอย่างอื่นที่ไม่รู้จักหน้าค่าตาไป... ...
ขอแค่มีรูปถ่ายพวกนี้อยู่ ก็จะสามารถทำให้กลับมาใกล้เคียงกับของเดิมได้
อายะรู้ดีว่า, รูปถ่ายมีความถูกต้องแม่นยำ ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่มีอยู่ในความทรงจำของสิ่งมีชีวิต
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
โคมาจิ
มัคคุเทศก์นำร่องหมอกแม่น้ำ
โอโนะซึกะ โคมาจิ
Komachi Onoduka
ชื่อด่าน : ผีฝนพรำ
(สถานที่ : ป่าเวทมนตร์)
(สภาพอากาศ : หมอกแม่น้ำ)
(เปิดเพลง BGM : ใช้ปลาต้อนแมลงวัน)
โคมาจิ : ฮุฮุฮุ
โคมาจิ : เจอของฆ่าเวลาที่น่าสนใจอีกแล้ว
โคมาจิ : สภาพอากาศคือลักษณะปรากฏของลักษณะนิสัยของคนๆนั้นสินะ
โคมาจิ : ลักษณะนิสัย... หรือก็คือ ยูวเรย์ (ผี)
โคมาจิ : กล่าวคือ, หากดูจากสภาพอากาศรอบตัว
โคมาจิ : ก็จะรู้ถึงรูปลักษณ์หลังความตายของคนๆนั้นได้งั้นสิ
(คิริซาเมะ มาริสะ เข้ามาในหน้าจอ)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ฝนพรำ)
มาริสะ : หวา, ยมทูต
มาริสะ : มารับแล้วเหรอเนี่ย
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
จอมเวทฝนพรำ
คิริซาเมะ มาริสะ
Marisa Kirisame
โคมาจิ : โฮะโฮ่ เธอมีจิตแห่งฝนพรำงั้นเหรอ
มาริสะ : ว่าไงนะ ?
โคมาจิ : ฝนพรำ (คิริซาเมะ) นั้นเบาบาง, มืด และไม่โดดเด่น
โคมาจิ : แต่ก็มีความอ่อนโยน
มาริสะ : แฮะแฮะ, เขินนะ (นามสกุลของมาริสะคือ คิริซาเมะ ที่แปลว่า ฝนพรำ, เธอจึงเข้าใจผิดว่าโคมาจิกำลังชมเธออยู่)
โคมาจิ : แบบนี้คงกลายเป็นยูวเรย์ที่โดดเด่นไม่ได้แน่ๆเลย
โคมาจิ : เป็นยูวเรย์ที่ได้แต่รอการพิพากษาอยู่ในฮิกันเรื่อยไป
โคมาจิ : โดยไม่อาจนิพพานหรือไปเกิดใหม่ได้
มาริสะ : ... ...ตกลงนี่มารับจริงๆเหรอ ?
โคมาจิ : อ่า, ถ้าคาดหวังถึงขนาดนั้น
โคมาจิ : มันก็ช่วยไม่ได้นะ
(เปิดเพลง BGM : ภาชนะแห่งดวงดาว ～ คาสคิท ออฟ สตาร์ (ตลับแห่งดวงดาว))
(ถ้าเล่นแพ้)
มาริสะ : ถ้าเอาชนะยมทูตได้แล้วจะไม่แก่ไม่ตายเหรอ ?
มาริสะ : อ๊ะ, หรือจะกลายเป็นอย่างพวกเทวดากันนะ, ไม่ค่อยชอบเลยว่ะ
(คิริซาเมะ มาริสะ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : หมอกแม่น้ำ)
โคมาจิ : อะฮะฮะ ล้อเล่นหรอกน่า
โคมาจิ : แค่มาเล่นด้วยนิดหน่อยเท่านั้นแหละ
มาริสะ : ถ้ามารับแล้วเอาชนะเธอได้ จะไม่ตายจริงๆเหรอ ?
โคมาจิ : ก่อนอื่น, ฉันเป็นคนพายเรือ ดังนั้นไม่มารับเองหรอก... ...
โคมาจิ : แต่ถ้าเอาชนะยมทูตที่มารับได้ ก็จะยืดอายุขัยต่อไปได้ชั่วคราวน่ะ
โคมาจิ : พวกเซียนหรือเทวดาน่ะ, ส่วนใหญ่ก็คือมนุษย์ที่เอาชนะมาได้อย่างต่อเนื่องนั่นล่ะ
โคมาจิ : ทว่า, มนุษย์ธรรมดาน่ะเอาชนะไม่ได้หรอก
โคมาจิ : เพราะว่าเป็นการโจมตีทางจิตที่จะทะลวงช่องว่างในจิตใจน่ะน้า
มาริสะ : เทวดางั้นเหรอ... ...
มาริสะ : หมายถึงเจ้าคนที่กำลังซ่อมแซมศาลเจ้าให้เรย์มุอยู่ตอนนี้เหรอ
มาริสะ : ให้กลายเป็นอย่างยัยนั่นน่ะ ไม่เอาด้วยหรอก
โคมาจิ : เอ๋ ? ทำไมเทวดาถึงมาซ่อมแซมศาลเจ้าล่ะ... ...?
โคมาจิ : มิโกะนั่นก็เป็นที่รู้จักไปทั่วเลยน้า
ชื่อด่าน : กำลังมืดครึ้มเหรอคะ ?
(สถานที่ : หอนาฬิกาคฤหาสน์มารแดง)
(สภาพอากาศ : หมอกแม่น้ำ)
(เปิดเพลง BGM : โต้เถียงไปมาไม่รู้จบ)
โคมาจิ : ที่นี่ก็น่าจะมีมนุษย์อยู่นะ
(อิซาโยอิ ซาคุยะ เข้ามาในหน้าจอ)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : มืดครึ้ม)
ซาคุยะ : ตายจริง, ยมทูตมารับ ?
ซาคุยะ : น่าเสียดายนะคะ, งานนี้ฉันขอผ่านค่ะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
เมดวายุหมุนราตรี
อิซาโยอิ ซาคุยะ
Sakuya Izayoi
โคมาจิ : มืดครึ้มขึ้นมาแล้วนะ
โคมาจิ : แถมลมก็พัดมาอีก... ...
โคมาจิ : เธอกำลังมืดครึ้มอยู่ล่ะสิ
ซาคุยะ : รู้สึกเหมือนกำลังพูดอะไรบางอย่างที่เสียมารยาทออกมานะ
โคมาจิ : เอาน่า, ถึงการมืดครึ้มมันจะไม่มีความงดงามและความอุดมสมบูรณ์
โคมาจิ : แต่ก็โดดเด่นเรื่องการหลบเลี่ยงแสงที่เป็นอันตราย, ทำให้ใช้ชีวิตได้ง่ายนะ
โคมาจิ : กล่าวคือ มีลักษณะนิสัยที่คล่องแคล่วสุดๆเลยล่ะน้า
ซาคุยะ : แหม, นี่ชมงั้นเหรอ ?
โคมาจิ : ยูวเรย์ที่คล่องแคล่วส่วนใหญ่, ตอนที่มีชีวิตอยู่จะเชี่ยวชาญในการดำเนินชีวิต,
โคมาจิ : จึงใช้ชีวิตโดยไม่ลำบากเลยแม้แต่นิดเดียว
โคมาจิ : แต่พอข้ามไปรับการพิพากษาที่ฮิกัน
โคมาจิ : เทคนิคนั้นกลับสูญเปล่า แล้วได้ผลการตัดสินที่ไม่ดีอยู่เรื่อยสิน่า
ซาคุยะ : เป็นเรื่องในอนาคตที่ไกลน่าดูเลยนะ... ...
ซาคุยะ : อ๊ะ, แต่เรื่องยมทูตนี่ขอผ่านนะคะ
โคมาจิ : แหมแหม, ถึงไม่พูดอย่างนั้นก็จะลงมืออยู่ดีล่ะ
(เปิดเพลง BGM : Flowering Night)
(ถ้าเล่นแพ้)
ซาคุยะ : ยังยอมตายไม่ได้หรอกค่ะ
ซาคุยะ : เอ๊ะ, แล้วจะมีตอนไหนที่ยอมตายได้ละเนี่ย
(อิซาโยอิ ซาคุยะ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : หมอกแม่น้ำ)
โคมาจิ : ไม่ต้องห่วง, ไม่ได้มาเอาวิญญาณของใครหรอก
ซาคุยะ : งั้นทำไม... ...
ซาคุยะ : หรือว่าจะเป็น ไอ้นั่น เหมือนทุกทีเหรอคะ ? (หมายถึง อู้งาน)
โคมาจิ : อื๋อ ?
โคมาจิ : เหมือนทุกที ?
โคมาจิ : อ๋อ, ไม่หรอก, การพักผ่อนเนี่ยก็เป็นส่วนหนึ่งของงานนะ
โคมาจิ : ถ้าเป็นเธอที่เชี่ยวชาญการดำเนินชีวิตล่ะก็ น่าจะเข้าใจนี่นะ ?
ชื่อด่าน : ดาบฟ้าโปร่ง
(สถานที่ : โลกวิญญาณ)
(สภาพอากาศ : หมอกแม่น้ำ)
(เปิดเพลง BGM : แต่ละวันอันแสนธรรมดา)
โคมาจิ : ว่าไปแล้ว ที่นี่ก็มีคนน่าสนใจอยู่นี่น้า
(คอนปาคุ โยวมุ เข้ามาในหน้าจอ)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ฟ้าโปร่ง)
โยวมุ : อ้าว ? เหนื่อยหน่อยนะคะ (เป็นสำนวนการขอบคุณอย่างสุภาพแบบหนึ่งของญี่ปุ่น ใช้กับผู้ทำงาน)
โยวมุ : มีอะไรเกี่ยวกับพวกยูวเรย์เหรอคะ ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
คนสวนฟ้าโปร่ง
คอนปาคุ โยวมุ
Youmu Konpaku
โคมาจิ : จะว่าไป, ดูเหมือนเรื่องที่พวกยูวเรย์ถูกฟาดฟันจะลดลงไปเยอะเลยนะ
โคมาจิ : ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่ไม่ใช่ฝีมือของเธอสิน้า ?
โยวมุ : ค่ะ, เรื่องนั้นดูเหมือนว่าจะเป็นฝีมือของเทวดาน่ะค่ะ ?
โคมาจิ : มันอะไรกันล่ะนั่น
โยวมุ : ตอนนี้, พวกเทวดามาซ่อมแซมศาลเจ้าให้ก็จริง
โยวมุ : แต่ก็ได้ยินอะไรมาหลายอย่างค่ะ
โยวมุ : ประมาณว่า ฟาดฟันจิต(気) ให้ลอยขึ้นไปบนนภา(天) แล้วกลายเป็นสภาพอากาศ(天気)รอบๆตัว
โยวมุ : แต่ว่าตอนนี้เลิกทำไปแล้ว สภาพอากาศก็เลยค่อยๆกลับมาเป็นปกติน่ะค่ะ
โคมาจิ : ว่าไงนะ !? (ตกใจเพราะของเล่นฆ่าเวลาอันใหม่กำลังจะหายไป)
โยวมุ : ?
โคมาจิ : อ๊ะ, เปล่า ไม่มีอะไร
โคมาจิ : บะ.. แบบนั้นล่ะดีแล้ว ดีแล้ว
โคมาจิ : อ้อ, สภาพอากาศของเธอเป็นท้องฟ้าที่ฟ้าอย่างงดงามทีเดียวนะ
โยวมุ : แต่ก็ร้อนจนไม่ชอบเลยล่ะค่า
โคมาจิ : พอฟ้าอย่างนี้แล้วก็อยากจะอาละวาดสักทีจังน้า
โยวมุ : แต่ฉันไม่อยากเลยค่ะ
(เปิดเพลง BGM : การยิงนกประหลาดของฮิโระอาริ ～ ทิล เวน? (จนถึงเมื่อไหร่ ?))
(ถ้าเล่นแพ้)
โยวมุ : อย่างไรก็ตาม, เรื่องที่สงสัยว่าฉันเป็นคนฟาดฟันยูวเรย์ถูกไขกระจ่างได้ก็ดีแล้วล่ะค่ะ
โยวมุ : ฉันจะฟันเฉพาะตอนที่ยูวเรย์สลดหดหู่เท่านั้น, มันเลยไม่น่าจะเยอะขนาดนั้นน่ะค่ะ
(คอนปาคุ โยวมุ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : หมอกแม่น้ำ)
โคมาจิ : ฟ้าโปร่งนั้นหมายถึงความว่างเปล่า ในแง่ของสัญลักษณ์แห่งการกระทำ
โคมาจิ : การมีลักษณะนิสัยแบบนั้นทั้งๆที่ยังมีชีวิตอยู่ก็ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่เหมือนกัน แต่ก็เป็นลักษณะนิสัยที่พบได้มากในผู้ที่ตายแล้ว
โคมาจิ : อาจกลายเป็นยูวเรย์ที่จิตใจว่างเปล่าเป็นรูโหว่ก็ได้น้า
โยวมุ : อย่าวินิจฉัยยูวเรย์ตามอำเภอใจสิคะ
โคมาจิ : โอ๊ะ, อีกเดี๋ยวก็จะไม่สามารถเล่นแบบนี้ได้แล้วนี่น้า
ชื่อด่าน : ป่าไผ่แห่งโลกหลง
(ภาษาพุทธ หมายถึง โลกแห่งการหลง การมัวเมา กิเลส)
(สถานที่ : ป่าไผ่หลงทาง)
(สภาพอากาศ : หมอกแม่น้ำ)
(เปิดเพลง BGM : เสเพลไม่ยึดติด)
โคมาจิ : การมีชีวิตอยู่ ว่าไปแล้วก็คือการหลงทาง
โคมาจิ : การที่ตั้งชื่อว่า ป่าไผ่หลงทาง นั้น, เป็นเพราะอยากแสดงสัญลักษณ์ถึงการมีชีวิตรึเปล่านะ
โคมาจิ : ที่นี่มีพวกที่ไม่แก่ไม่ตายอยู่ซะด้วยสิ
(เรย์เซน อุดองเกอิน อินาบะ เข้ามาในหน้าจอ)
อุดองเกะ : หลงทางเหรอ ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ม่านตาแดงแห่งลมภูเขา
เรย์เซน อุดองเกอิน อินาบะ
Reisen U Inaba
อุดองเกะ : อ๊ะ, คุณคือยมทูตนี่นา ?
อุดองเกะ : ที่ขึ้นชื่อเรื่องไม่ยอมทำงานทำการ
โคมาจิ : งั้นทำงานซะตรงนี้เลยดีมั้ย ?
อุดองเกะ : เกรงใจค่ะ
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : ลมภูเขา)
โคมาจิ : โฮ่, ทั้งๆที่กำลังอากาศแจ่มใส กลับมีลมพัดออกมาได้น้า
อุดองเกะ : ?
โคมาจิ : สายลมคือลักษณะนิสัยที่ปรากฏแก่ผู้ที่มี Balance ของจิตใจไม่มั่นคง
โคมาจิ : เป็นยูวเรย์ที่จะคอยปรับเปลี่ยนท่าทีไปตามฝ่ายตรงข้ามน่ะนะ
โคมาจิ : แม้จะใช้ชีวิตในสังคมได้อย่างเก่งกาจ
โคมาจิ : แต่ในทางตรงข้ามก็ถูกรุมเร้าด้วยไข้ใจได้ง่าย
อุดองเกะ : พูดเรื่องอะไรอยู่น่ะ ?
โคมาจิ : แต่ท้องฟ้าของเธอยังคงแจ่มใส
โคมาจิ : แสดงว่าไม่ได้หลงทางอะไรเป็นพิเศษสินะ
อุดองเกะ : ไม่ค่อยเข้าใจว่าเรื่องอะไร
อุดองเกะ : แต่ถ้าไม่ได้หลงทางอยู่ก็รีบกลับไปเสียเถอะค่ะ
โคมาจิ : แหมแหม ถึงไม่พูดอย่างนั้นก็... ...
โคมาจิ : มาเล่นกันหน่อยก็ได้นี่นา
(เปิดเพลง BGM : ม่านตาแห่งความวิกลจริต ～ อินวิสิเบิ้ล ฟูล มูน (จันทร์เพ็ญล่องหน))
(ถ้าเล่นแพ้)
อุดองเกะ : ฉันมีงานยุ่งค่ะ
อุดองเกะ : คุณไม่ไปทำงานมันจะดีเหรอคะ ?
(เรย์เซน อุดองเกอิน อินาบะ แพ้พ่าย)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : หมอกแม่น้ำ)
โคมาจิ : สายลมอ่อนลงแล้วนะ
โคมาจิ : หมดเวลาแล้วเหรอเนี่ย ?
โคมาจิ : ที่สำคัญกว่านั้นก็คือ ถ้าเธอตายแล้ว ตั้งใจว่าจะไปที่ไหนล่ะ
อุดองเกะ : แล้วทำไมต้องมาคิดเรื่องหลังความตายด้วยล่ะ
โคมาจิ : เพราะมันเป็นงานของฉันน่ะ
อุดองเกะ : โดยทั่วไปก็, อยากจะข้ามแม่น้ำซันสึไปทำตัวตามสบายที่ฮิกันน่ะ
โคมาจิ : เห งั้นเหรอ
โคมาจิ : ... ...งั้นก็, เก็บความฝันนั้นเอาไว้ให้ดีละกัน
ชื่อด่าน : ศาลเจ้าที่จะบูรณะซ่อมแซม
(สถานที่ : ซากศาลเจ้า)
(สภาพอากาศ : แจ่มใส)
(เปิดเพลง BGM : อาภรณ์สวรรค์ไร้มลทิน)
โคมาจิ : อะไรกัน, ยังไม่มีวี่แววว่าจะซ่อมแซมเลยสักนิดนี่นา
โคมาจิ : แบบนี้ท่าทางจะต้องใช้เวลานานอยู่น้า
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ เข้ามาในหน้าจอ)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
มิโกะแจ่มใส
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Reimu Hakurei
เรย์มุ : อ๊ะ, คุณซาโบะ (ซาโบะ ย่อมาจาก Sabotage ที่หมายถึง การโดด การอู้ การขี้เกียจ)
เรย์มุ : มาสักการบูชาเหรอ ?
โคมาจิ : ... ...อ๊า--- ร้อนจังน้า
โคมาจิ : แจ่มใสจนไม่มีเมฆสักก้อนเลยน้า
เรย์มุ : เห็นบอกว่าเดี๋ยวพอเวลาผ่านไป สภาพอากาศก็จะกลับเป็นปกติเอง
เรย์มุ : แต่ดูเหมือนจะยังไม่ถึงเวลาน่ะ
โคมาจิ : การที่อากาศแจ่มใสนั้นคือการปล่อยให้ทุกสิ่งผ่านเลยไป ทั้งแสงแดดที่เป็นอันตราย ทั้งความกระชุ่มกระชวยของพื้นพิภพ
โคมาจิ : ร้อนตอนกลางวัน, เย็นตอนกลางคืน
โคมาจิ : ไม่อ้อมค้อม แต่ก็ไม่รู้จักยืดหยุ่น
โคมาจิ : อำมหิตไร้เมตตา, ไม่มีแม้เศษเสี้ยวของความอ่อนโยน
เรย์มุ : น่ารำคาญจังนะ
เรย์มุ : ถ้าจะมาก่อกวนก็ออกไปเลย
เรย์มุ : ไม่สิ, มาอู้งานสินะ ?
โคมาจิ : ก็รู้ดีนี่
(เปิดเพลง BGM : ตำนานรักพิศวงแห่งตะวันออก)
(ถ้าเล่นแพ้)
เรย์มุ : ถ้าพกเงินมามากขนาดนั้นล่ะก็ หัดทำบุญซะมั่งสิ
เรย์มุ : เอ๊ะ, เงินพวกนี้... ...
เรย์มุ : มันเงินของประเทศไหนกันเนี่ย ?
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ แพ้พ่าย)
โคมาจิ : เอาล่ะ, ได้เวลากลับไปทำงานแล้วมั้ง
เรย์มุ : ดีจังน้า
เรย์มุ : สามารถกำหนดเวลาทำงานได้ตามใจชอบเนี่ย
โคมาจิ : แต่งานมันเยอะเอาเรื่องอยู่นะ
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : แสงขั้วโลก)
(ฮินะนาอิ เทนชิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : ตายจริง, กำลังทำอะไรสนุกๆกันอยู่เหรอ ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สาวน้อยแห่งสวรรค์ชั้นสูงสุด
ฮินะนาอิ เทนชิ
Hinanai Tenshi
(คนทำเกมเขียนโรมะจิกำกับผิด สลับตำแหน่งชื่อ-นามสกุลซะงั้น)
โคมาจิ : โอ๋, เธอเป็นใครน่ะ
เทนชิ : ได้รับไหว้วานให้มาบูรณะซ่อมแซมศาลเจ้าน่ะ
เทนชิ : ตอนนี้, อยู่ในระหว่างการวางแผนงาน
โคมาจิ : งั้นก็หมายความว่า เธอคือ... ...เทวดา ล่ะสินะ ?
เทนชิ : คุณคือ... ...?
เทนชิ : อึ๋ย ! หรือว่าจะเป็น ยมทูต !
โคมาจิ : ใช่แล้ว, ยมทูตที่แม้แต่เด็กร้องไห้ยังต้องหยุดร้องนั่นล่ะ
เทนชิ : ถ้าเป็นยมทูตก็ไม่น่าจะมีธุระกับเทวดาอย่างฉันนี่นา ?
โคมาจิ : เทวดาเองก็มีอายุขัยเหมือนมนุษย์นะ
โคมาจิ : แค่ไม่ยอมตายตามอายุขัยเท่านั้นเอง
เทนชิ : รู้เรื่องนั้นด้วยเหรอเนี่ย ?
โคมาจิ : จากมุมมองของฉัน, เธอน่าจะสิ้นอายุขัยไปหลายครั้งแล้วนะ
โคมาจิ : ซึ่งก็หมายความว่า, ทุกๆครั้งเธอสอยยมทูตที่มารับจนร่วงเลยสิน้า
เทนชิ : อุฮุฮุ
เทนชิ : นั่นสินะ
เทนชิ : จะบอกว่า มารับอีกแล้วจ้า งั้นเหรอ ?
เทนชิ : เปล่าประโยชน์น่า
ชื่อด่าน : มงกุฎดอกไม้เหนือศีรษะร่วงโรยแห่งสวรรค์ชั้นสูงสุด
(สถานที่ : ซากศาลเจ้า)
(สภาพอากาศ : แสงขั้วโลก)
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิผิดเพี้ยน ～ วันเดอร์ฟูล เฮฟเวน (สวรรค์พิศวง))
เทนชิ : ฉันไม่หลงทางเพราะถูกทำให้สับสนด้วยการมารับของยมทูตหรอก
โคมาจิ : แต่, การมารับมันอยู่นอกเหนือขอบเขตการทำงานน่ะนะ---
โคมาจิ : เค้าเป็นแค่คนพายเรือผู้น่าสังเวชเท่านั้นเอง (จู่ๆก็เริ่มใช้คำแทนตัวประจำตัว (เค้า) ออกมา)
เทนชิ : คนพายเรือ ?
เทนชิ : หรือจะเป็นแม่น้ำซันสึ ?
โคมาจิ : ใช่ใช่, เค้าไม่ฆ่าคนตามอำเภอใจหรอก
โคมาจิ : แต่ว่านะ
โคมาจิ : การที่ลักษณะนิสัย... ...พวกยูวเรย์ถูกฟาดฟันน่ะ มันทำให้วุ่นวายน่าดูเลยน้า
เทนชิ : โฮ่
โคมาจิ : ได้ยินมาแล้วล่ะ, เป็นฝีมือของเธอสินะ ?
โคมาจิ : ที่เปลี่ยนยูวเรย์ให้เป็นจิตแห่งนภา
โคมาจิ : พอยูวเรย์ไม่มาข้ามแม่น้ำ, เค้าก็จะถูกจับตามองเป็นพิเศษซะด้วยสิ
โคมาจิ : มันเดือดร้อนน่าดูเลยน้า
เทนชิ : น่าสนใจดีนี่
เทนชิ : ทั้งๆที่การต่อสู้กับยมทูตที่มารับตามเวลาที่กำหนดนั้น---
เทนชิ : เป็นความสนุกที่มีเพียงน้อยครั้งเท่านั้นแท้ๆ
เทนชิ : แต่การที่ได้ต่อสู้กับคนพายเรือแบบนี้มันช่าง
โคมาจิ : ไม่ดูถูกยมทูต (เค้า) จะดีต่อร่างกายมากกว่านะ
โคมาจิ : พวกเทวดากำลังกลัวยมทูตอยู่ไม่ใช่รึ ?
เทนชิ : สิ่งที่เทวดาหวาดกลัวคือการได้รับห้าลางมรณาต่างหาก
เทนชิ : ยมทูตจัดเป็นหนึ่งในห้านั้น คือ มงกุฎดอกไม้เหนือศีรษะร่วงโรย
เทนชิ : กล่าวคือ การมาทำให้ดอกไม้บนศีรษะร่วงโรย นั่นเอง
เทนชิ : แต่, หนึ่งในห้าลางมรณา, นั่งในที่ของตนแล้วไม่สุขสบาย (ไม่อาจสนุกสนานกับยามปัจจุบัน) น่ะ
เทนชิ : ดูเหมือนจะไม่มีผลกับฉัน เพราะมีพวกยมทูตอยู่นี่ล่ะนะ !
(แม้เทวดามีอายุขัยยืนยาว แต่ก็มีวันตายได้เหมือนกัน โดยเมื่ออายุขัยใกล้หมดลง
จะเกิดความเปลี่ยนแปลงแก่ตัวเทวดาห้าอย่าง ทำให้เทวดาองค์นั้นรู้ได้ว่าตนกำลังจะถึงฆาต
ความเปลี่ยนแปลงทั้งห้าอย่างนี้เรียกรวมกันว่า 天人五衰 เทนนินโนะโกะซุย (天人の五衰) ได้แก่
衣裳垢膩 ： เอะฟุคุโควไอ (เสื้อผ้าอาภรณ์เปื้อนฝุ่น)
頭上華萎 ： ซึโจวคะอิ (มงกุฎดอกไม้เหนือศีรษะร่วงโรย)
身体臭穢 ： ชินไทชูวไอ (เนื้อตัวเหม็นกลิ่นหญ้า)
脇下汗出 ： เอคิคะคันริว (เหงื่อไหลจากใต้รักแร้)
不楽本座 ： ฟุราคุฮอนซะ (นั่งในที่ของตนแล้วไม่สุขสบาย)
(華萎 แปลได้อีกอย่างว่า เครื่องสังฆภัณฑ์)
(衰 แปลตรงตัวได้ว่า การเสื่อมถอย ทรุดโทรม อ่อนกำลัง ร่วงโรย ถดถอย ในที่นี้ขอแปลว่า ลางมรณา เพื่อให้สื่อได้ตรงประเด็นมากขึ้น)
(หรือถ้าพูดให้ถูกก็คือ ไม่อยากใช้คำว่า เสื่อม ครับ (^ ^;
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
(ดาบปักลงพื้น)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : สวรรค์ชั้นมโนคติสีเพลิง)
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิในจิตใจของผู้เยาว์)
(ถ้าเล่นแพ้)
เทนชิ : สุดท้ายก็แค่คนพายเรือ
เนทชิ : ไม่เหมือนกับการมารับด้วยการโจมตีทางจิตใจอันแสนลึกลับเลยนะ
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
Komachi Ending
แม่น้ำซันสึ
อุปสรรคอย่างแรกสุดที่จะต้องข้ามผ่านไปให้ได้ ทุกครั้งที่มีการเวียนว่ายตายเกิด
แม่น้ำกว้างใหญ่ที่แบ่งกั้นชิกัน(โลกนี้)และฮิกัน(โลกหน้า)ออกจากกัน
สายน้ำเพียงไหลเรื่อยไป โดยไม่รู้ทิศทางและไม่มีเสียงใด
หมอกหนาจัด, และไม่อาจทราบความกว้างของแม่น้ำได้
เธอทำงานอยู่ที่แม่น้ำแบบนั้น
ยูวเรย์ (... ...หนึ่งกองให้บิดา)
โคมาจิ 「โอ๋, วิญญาณเด็กอีกแล้ว
เด็กๆยังมีประสบการณ์น้อยเลยไม่ค่อยมีเรื่องน่าสนใจให้พูดคุยซะด้วยสิน้า」
ยูวเรย์ (... ...สองกองให้มารดา)
โคมาจิ 「เพราะงั้น, ถึงได้พยายามอย่างผิดๆด้วยลานกรวดริมแม่น้ำแห่งบุญทาน
ด้วยเชื่อว่าถ้าพยายามแล้วจะได้รับความสงสาร」
ยูวเรย์ (... ...สามกองให้... ...)
โคมาจิ 「ผิดแล้ว
แบบนั้นไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าใดก็ไม่อาจข้ามไปยังอีกฝั่งของแม่น้ำได้หรอก」
(ลานกรวดริมแม่น้ำแห่งบุญทาน คือ ลานกรวดริมแม่น้ำซันสึ ซึ่งเชื่อกันว่าเด็กที่ตายจะมาอยู่ที่นี่)
(โดยเด็กๆจะพยายามก่อกองกรวดเพื่อเซ่นไหว้บิดามารดา แต่จะมียักษ์มาขัดขวางจนไม่อาจทำสำเร็จได้ จากนั้นพระโพธิสัตว์ก็จะมาช่วยเด็กๆเหล่านั้น)
โคมาจิ 「ความพยายามที่จะขอให้ความหวังของตนเป็นจริงน่ะ, เป็นแค่ลักษณะปรากฏของกิเลสเท่านั้น
กิเลสจะก่อให้เกิดการหลงทาง, การหลงทางจะเหลือทิ้งไว้ซึ่งความอาลัยอาวรณ์」
ยูวเรย์ (... ...)
โคมาจิ 「เธอจงละทิ้งความพยายามแบบผิดๆนั้นไป, แล้วยอมรับทุกสิ่ง เพื่อเริ่มข้ามแม่น้ำเถิด」
ยูวเรย์ (... ...หนึ่งกองให้บิดา)
โคมาจิ 「ถ้ายังไม่เข้าใจล่ะก็ จะทำต่อไปก็ได้」
ยูวเรย์ (... ...สองกอง... ...)
โคมาจิ 「ทว่า, ความอาลัยอาวรณ์นั้นจะกลายเป็นความเคียดแค้นในภายหลัง, ช่างน่าเสียดายยิ่งนัก」
โคมาจิ 「ถ้าหากคิดว่า ลืมเรื่องทางโลกไปได้เสียก็ดี ล่ะก็... ...
จงมายังที่ของฉันได้ทุกเมื่อ
จะพาข้ามไปจนถึงอีกฝั่งให้เป็นพิเศษเลยล่ะ」
โคมาจิกำลังคิดอยู่ว่า เธอเองก็สามารถเปลี่ยนงานเป็นยมทูตผู้ไปรับดวงวิญญาณได้
ขอแค่มีงานอยู่ในมือ ต่อให้ถูกไล่ออกจากการเป็นคนพายเรือที่ทำอยู่ตอนนี้ ก็คงสามารถทำอะไรบางอย่างได้
ถ้าหากรับงานทวงวิญญาณแล้ว, อย่างแรกคืออยากลองไปที่สวรรค์เพื่อต่อสู้กับเหล่าเทวดาดู
และจะไม่ยอมให้พูดว่าไม่กลัวยมทูตอย่างเด็ดขาด
ทว่า, คนพายเรือเองก็ไม่ใช่ยมทูตที่ได้รับมอบหมายโดยตรง, จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับงานนั้น――
และเธอก็ไม่เคยรู้สึกตัวถึงเรื่องนี้เลย
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
อิคุ
อาภรณ์แดงฉานอันแสนงดงาม
นางาเอะ อิคุ
Iku Nagae
ชื่อด่าน : ทะลุขีดจำกัด
(สถานที่ : สวรรค์ชั้นสูงสุด)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : แต่ละวันอันแสนธรรมดา)
อิคุ : ท่านบุตรีคนโตคะ---
อิคุ : อยู่รึเปล่าคะ---?
อิคุ : ไปอยู่ที่ไหนกันนะ ?
อิคุ : เอาแต่ใจตลอดเวลาแบบนี้ก็แย่สิคะ
(อิบุคิ ซุยกะ เข้ามาในหน้าจอ)
ซุยกะ : ถ้ายัยนั่นล่ะก็ ไม่อยู่หรอก
อิคุ : เอ๊ะ ?
อิคุ : ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่ได้ ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ร้อยอสูรท่องราตรีฝนปราย
อิบุคิ ซุยกะ
Suika Ibuki
ซุยกะ : แหม่ มันก็เกิดอะไรขึ้นหลายอย่างน่ะนะ
อิคุ : มายังไงก็ช่างเถอะค่ะ
อิคุ : แต่แบบนี้ก็แย่สิคะ... ...
อิคุ : ฉันอยากจะไปประกาศเรื่องที่ลางบอกเหตุแผ่นดินไหวได้มาถึงขีดจำกัดแล้วน่ะค่ะ
ซุยกะ : เห, รวบรวมมาได้ถึงขนาดนั้นแล้วเหรอเนี่ย
อิคุ : รวบรวม ?
ซุยกะ : แล้วความรุนแรงของแผ่นดินไหวล่ะ ?
อิคุ : ระดับหกสิบปีมีครั้งเลยล่ะค่ะ
อิคุ : เอาล่ะ, ฉันอยากจะไปแจ้งแก่ทุกคนบนพื้นพิภพแล้วล่ะค่ะ
ซุยกะ : ไม่มาเล่นกับฉันก่อนเหรอ ?
อิคุ : เอ๊ะ ?
ซุยกะ : ก็สวรรค์มันน่าเบื่อนี่นะ ช่วยไม่ได้
(เปิดเพลง BGM : สีของปฐพีคือสีเหลือง)
(ถ้าเล่นแพ้)
ซุยกะ : เห, แผ่นดินไหวงั้นสิน้า
ซุยกะ : คงจะไม่เป็นไรหรอกมั้ง~
(อิบุคิ ซุยกะ แพ้พ่าย)
อิคุ : ถ้าอย่างนั้นฉันไปบอกทุกคนก่อนนะคะ
ซุยกะ : ไปดีเน่อ---
ซุยกะ : ช่างฆ่าเวลาได้ดีทีเดียวเชียว
อิคุ : ถึงจะยังไม่ค่อยเข้าใจว่าตกลงแล้วคุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงก็เถอะค่ะ
ชื่อด่าน : น้ำเข้าหูตอนหลับ
(เป็นสำนวนญี่ปุ่น หมายถึง ตกใจในเรื่องที่ไม่คาดคิด)
(สถานที่ : ภูเขาโยวไค)
(สภาพอากาศ : พายุฝน)
(เปิดเพลง BGM : ใช้ปลาต้อนแมลงวัน)
(ชาเมย์มารุ อายะ เข้ามาในหน้าจอ)
อิคุ : ด้วยเหตุนี้ ก็เลยจะเกิดแผ่นดินไหวขึ้นน่ะค่ะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อีกาพายุฝน
ชาเมย์มารุ อายะ
Aya Syameimaru
อายะ : เอ๋ ?
อายะ : กะทันหันจังนะ
อายะ : ทำไมถึงรู้เรื่องนั้นล่ะ ?
อายะ : แล้วความรุนแรงของแผ่นดินไหวล่ะ ?
อิคุ : ฉันคือริวกูวโนะทสึไคที่มาแจ้งเรื่องนั้นเท่านั้นค่ะ
(ริวกูวโนะทสึไค เป็นชื่อปลาทะเลน้ำลึกชนิดหนึ่ง แปลตรงตัวได้ว่า ข้ารับใช้แห่งวังมังกร)
อิคุ : ถ้าเช่นนั้นฉันจะไปยังที่ต่อไปล่ะค่ะ
อายะ : เดี๋ยวสิเดี๋ยวสิ
อายะ : ขืนทำอย่างนั้นก็เขียนบทความไม่ได้น่ะสิ !
(เปิดเพลง BGM : สาวน้อยเทพวายุ)
(ถ้าเล่นแพ้)
อายะ : เอ้า, บอกมาให้หมดซะดีๆ
อายะ : ทำไม, ถึงรู้ว่าจะเกิดแผ่นดินไหว ?
อายะ : แล้วความรุนแรงของแผ่นดินไหวล่ะ ?
(ชาเมย์มารุ อายะ แพ้พ่าย)
อิคุ : ถ้าเช่นนั้นฉันจะไปยังที่ต่อไปล่ะค่ะ
อายะ : ใจร้าย---
อายะ : จากไปโดยเหลือไว้แต่ความกังวลแบบนี้
อิคุ : หากทำให้กังวลใจได้ ก็ถือว่าเป็นผลสำเร็จจากการทำงานของฉันล่ะค่ะ
ชื่อด่าน : การป้องกันภัยพิบัติของผีดูดเลือด
(สถานที่ : Lobby คฤหาสน์มารแดง)
(สภาพอากาศ : หมอกหนา)
(เปิดเพลง BGM : โต้เถียงไปมาไม่รู้จบ)
(เรมิเลีย สคาร์เลท เข้ามาในหน้าจอ)
อิคุ : แผ่นดินไหวจะเกิดขึ้นและจู่โจมอย่างไม่คาดคิดค่ะ
เรมิเลีย : ... ...
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ผีดูดเลือดหมอกหนา
เรมิเลีย สคาร์เลท
Remilia Scarlet
เรมิเลีย : ซาคุยะ---
เรมิเลีย : ในบ้านมีคนแปลกๆอยู่ล่ะ---
อิคุ : แจ้งให้ทราบเรียบร้อยแล้วนะคะ ?
อิคุ : ถ้าเช่นนั้นฉันจะไปยังที่ต่อไปล่ะค่ะ
เรมิเลีย : ไม่ไม่, ไม่เข้าใจเหตุผลน่ะ
อิคุ : ฉันต้องไปแจ้งแก่คนอื่นอีกนะคะ
อิคุ : กรุณาตั้งคำถามของคุณคนเดียวให้สั้นๆด้วยค่ะ
เรมิเลีย : เธอเป็นใคร ?
อิคุ : ฉันคือ นางาเอะ อิคุ
อิคุ : ถ้าเช่นนั้นก็หมดเวลาตอบคำถามแล้วค่ะ
เรมิเลีย : หยุดก่อน
(เปิดเพลง BGM : เจ็ดดนตรีประสานเพื่อเจ้าหญิงผู้วายชนม์)
(ถ้าเล่นแพ้)
เรมิเลีย : เอ๋ ?
เรมิเลีย : แผ่นดินไหวจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่เหรอ ?
เรมิเลีย : แล้วมันจะรุนแรงขนาดไหนเหรอ ?
(เรมิเลีย สคาร์เลท แพ้พ่าย)
อิคุ : ไม่อาจระบุได้แน่ชัดว่าแผ่นดินไหวจะเกิดขึ้นเมื่อใดค่ะ
อิคุ : ดังนั้น, กรุณาระมัดระวังอย่างเต็มที่ด้วยค่ะ
เรมิเลีย : กล่าวคือ ให้อาศัยอยู่ห่างจากพื้นดินอย่างพอเหมาะสินะ
เรมิเลีย : งั้นก็อาศัยอยู่ในอากาศสักระยะดีกว่า
ชื่อด่าน : การเตือนภัยครั้งสุดท้าย
(สถานที่ : สวนหิมะแห่งตำหนักหยกขาว)
(สภาพอากาศ : หิมะ)
(เปิดเพลง BGM : ร้องเสียงเย็นว่างเป็นเมา)
(ไซเกียวจิ ยูยูโกะ เข้ามาในหน้าจอ)
อิคุ : แผ่นดินไหวจะเกิดขึ้นโดยไม่ทราบสาเหตุค่ะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
วิญญาณหิมะ
ไซเกียวจิ ยูยูโกะ
Yuyuko Saigyouji
ยูยูโกะ : ตายจริง ในที่สุดก็จะเกิดแผ่นดินไหวขึ้นจนได้สินะ
ยูยูโกะ : แต่, มีเรื่องที่เธอไม่รู้อยู่นะ
ยูยูโกะ : ที่จริงแล้ว ไม่ใช่ว่าแผ่นดินไหวมันจะไม่เกิดขึ้นหรอกเหรอ ?
อิคุ : ... ...ไม่รู้สิคะ
อิคุ : ถ้าเป็นคนของตระกูลฮินะนาอิก็คงจะสามารถยับยั้งแผ่นดินไหวได้... ...
อิคุ : แต่ท่าทางจะไม่ยอมทำซะด้วยสิคะ
ยูยูโกะ : ไม่ใช่ว่าที่จริงแล้วเขาเอาอะไรสักอย่างไปติดตั้งที่ศาลเจ้าแล้วยับยั้งแผ่นดินไหวหรอกเหรอ
อิคุ : ?
อิคุ : ไม่รู้ว่าทำไมถึงคิดอย่างนั้น, แต่คงไม่มั้งคะ
อิคุ : นี่ก็แจ้งแก่คนส่วนใหญ่เรียบร้อยแล้ว ถ้าเช่นนั้นฉันกลับก่อนล่ะค่ะ
ยูยูโกะ : เดี๋ยวก่อนสิ
ยูยูโกะ : ไม่สู้กันหน่อยเหรอ ?
(เปิดเพลง BGM : จงเบ่งบานอย่างวิจิตร, ซากุระย้อมดำเอ๋ย ～ บอร์ดเดอร์ ออฟ ไลฟ์ (เขตแดนเป็นตาย))
(ถ้าเล่นแพ้)
ยูยูโกะ : งั้นก็, กลับไปได้แล้วล่ะ
ยูยูโกะ : มาหาฉันแล้วกลับไปโดยไม่สู้เนี่ยถือว่าเสียมารยาทนะ
(ไซเกียวจิ ยูยูโกะ แพ้พ่าย)
อิคุ : แค่มาบอกกล่าวเรื่องการเกิดแผ่นดินไหวแท้ๆ
อิคุ : ทำไมต้องต่อสู้ด้วยล่ะคะ... ...
ยูยูโกะ : คงเพราะเผลอพูดอะไรเกินเลยไปหน่อยล่ะนะ
อิคุ : ฉันตั้งใจจะสรุปให้ได้ใจความเท่าที่จะทำได้แล้วนะคะ
อิคุ : เอาเป็นว่าจะยังไงก็ตามที
อิคุ : กรุณาระวังตัวเรื่องแผ่นดินไหวให้ดีด้วยนะคะ
ชื่อด่าน : โยวไคปริศนา
(สถานที่ : ทะเลเมฆครึ้ม)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : เหนือเมฆามีฟ้าคราม)
อิคุ : เอาล่ะ
อิคุ : ไม่มีความจำเป็นจะต้องตรวจสอบเมฆกลุ่มนี้อีกต่อไปแล้วสินะคะ
อิคุ : หลังจากนี้ที่ทุกคนบนพื้นพิภพจะทำได้ก็มีแค่เตรียมตัวป้องกันตนเองจากแผ่นดินไหวเท่านั้น
อิคุ : ถ้ายูวเรย์ไม่เพิ่มจำนวนขึ้นอย่างกะทันหันก็คงจะดีนะ
(ยาคุโมะ ยูคาริ เข้ามาในหน้าจอ)
ยูคาริ : ตายจริง, ไปแจ้งที่บ้านฉันมาแล้วเหรอ ?
อิคุ : อ้าว, การที่คุณมาถามฉันเนี่ยนับว่าหายากนะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
จิ้งจอกออกเรือนมายา
ยาคุโมะ ยูคาริ
Yukari Yakumo
(จิ้งจอกออกเรือน หมายถึง ปรากฏการณ์ที่มีฝนตกในขณะที่แดดออก)
ยูคาริ : จะเกิดแผ่นดินไหวขึ้นเหรอ ?
อิคุ : ใช่แล้ว, จะเกิดขึ้นค่ะ
อิคุ : ช่างเป็นโศกนาฏกรรมยิ่งนัก
ยูคาริ : ... ...จริงสิ, แผ่นดินไหวจะไม่เกิดขึ้นนี่นะ
ยูคาริ : เสียเวลาเป็นห่วงโดยเปล่าประโยชน์จริงๆ
อิคุ : ?
ยูคาริ : เพราะว่าเมฆสีเพลิงปรากฏออกมา
ยูคาริ : เลยเป็นห่วงโดยไม่จำเป็นว่า แผ่นดินไหวจะเกิดขึ้นแล้วนี่นา--- อะไรทำนองนั้น
อิคุ : ไม่นะไม่นะไม่นะ, ฉันกำลังพูดว่ามันจะเกิดขึ้นค่ะ... ...
ยูคาริ : จริงสิ, สุดท้ายแล้วแผ่นดินไหวมันจะไม่เกิดขึ้นนี่นะ
อิคุ : ไม่เข้าใจว่าอยากพูดอะไรหรอกนะคะ
อิคุ : แต่รู้สึกว่าคุณเป็นอันตรายน่ะ
(เปิดเพลง BGM : ย้อมแดงทะเลดำ ～ เลเจนดารี ฟิช (ปลาในตำนาน))
(ถ้าเล่นแพ้)
ยูคาริ : ลองไปตรวจสอบที่ศาลเจ้าดูหน่อยเป็นไง ?
ยูคาริ : ถึงฉันจะยังเคลือบแคลงสงสัยอยู่ก็เถอะนะ
(ยาคุโมะ ยูคาริ แพ้พ่าย)
อิคุ : แล้ว, ตกลงว่าอยากพูดอะไรกันแน่ !
ยูคาริ : ลองไปตรวจสอบที่ศาลเจ้าดูสิ ?
อิคุ : ถ้าศาลเจ้าล่ะก็ ไปมาก่อนหน้านี้แล้วล่ะค่ะ... ...
อิคุ : จะบอกว่ามีอะไรอย่างงั้นเหรอคะ
ยูคาริ : ใต้ซากหลังคานั้นมีอะไรบางอย่างที่น่าสงสัยเป็นอย่างยิ่งเกี่ยวกับแผ่นดินไหวอยู่
อิคุ : งั้นจะลองไปดูละกันค่ะ
อิคุ : ถ้าไม่มีอะไรอยู่ล่ะก็ จะสาปแช่งคุณไปจนถึงชาติหน้าเลยนะคะ
ชื่อด่าน : สิ่งที่หลับใหลอยู่ใต้ศาลเจ้า
(สถานที่ : ซากศาลเจ้า)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : อาภรณ์สวรรค์ไร้มลทิน)
อิคุ : รู้สึกเป็นห่วงเรื่องที่โยวไคเมื่อกี้พูดถึงแฮะ... ...
อิคุ : ใต้หลังคางั้นเหรอ... ...?
(ฮินะนาอิ เทนชิ เข้ามาในหน้าจอ)
เทนชิ : โอ๊ะ เธอคือ... ...
เทนชิ : ริวกูวโนะทสึไค ชื่อ... ...
เทนชิ : เอ--- ชื่ออะไรนะ ?
อิคุ : อิคุ, แห่งนางาเอะค่ะ
อิคุ : ท่านบุตรีคนโต, มาอยู่ในที่แบบนี้เองเหรอคะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สาวน้อยแห่งสวรรค์ชั้นสูงสุด
ฮินะนาอิ เทนชิ
Hinanai Tenshi
(คนทำเกมเขียนโรมะจิกำกับผิด สลับตำแหน่งชื่อ-นามสกุลซะงั้น)
เทนชิ : มีธุระอะไร ?
อิคุ : ความเข้มข้นของเมฆสีเพลิงสูงกว่าค่ามาตรฐานเกินร้อยเท่าแล้วค่ะ
อิคุ : ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้อีกแล้ว
อิคุ : ที่จริงตั้งใจว่าจะรายงานให้ทราบก่อนค่อยประกาศให้ทุกคนบนพื้นพิภพทราบค่ะ
อิคุ : แต่ทุกท่านในตระกูลฮินะนาอิกลับไม่มีใครอยู่บ้านเลยสักคน
อิคุ : ก็เลยประกาศออกไปก่อน เท่าที่จะทำได้แล้วค่ะ
เทนชิ : ตายจริง หมายความว่านี่คือการรายงานย้อนหลังสินะ ?
อิคุ : ตอนนี้อยู่ในสถานการณ์ที่ไม่อาจทราบได้ว่าจะเกิดแผ่นดินไหวขึ้นเมื่อไหร่แล้วค่ะ
อิคุ : ต้องแข่งกับเวลาค่ะ
เทนชิ : โง่จริงน้า
เทนชิ : แค่ตามหาฉันอย่างตั้งใจกว่านี้ก็พอแล้วแท้ๆ
เทนชิ : แผ่นดินไหวน่ะจะไม่เกิดขึ้นหรอก
อิคุ : เห ?
เทนชิ : เพราะใส่แก่นหินลงไปในศาลเจ้าแล้วน่ะ
อิคุ : เอ๋ ?
อิคุ : ว่าไงนะคะ ?
เทนชิ : ก็ใส่แก่นหินลงไปในใจกลางของศาลเจ้านี้ยังไงล่ะ
เทนชิ : เข้าใจรึเปล่า ?
อิคุ : ... ...ทำเรื่องแบบนั้นตามอำเภอใจอีกแล้วมันจะดีเหรอคะ ?
อิคุ : สิ่งที่เรียกว่าแผ่นดินไหวนั้น หากถึงคราวจะเกิดขึ้นแล้วไปทำให้มันไม่เกิดขึ้น
อิคุ : จะยิ่งเพิ่มความบิดเบี้ยวให้แก่ผิวดินนะคะ
อิคุ : ท่านบุตรีคนโตมีแผนการอะไรบางอย่างไว้รับมือแล้วสินะคะ
เทนชิ : ไม่มีหรอก
เทนชิ : เรื่องของตอนนั้นก็เอาไว้ตอนนั้นแหละ
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิผิดเพี้ยน ～ วันเดอร์ฟูล เฮฟเวน (สวรรค์พิศวง))
อิคุ : ... ...ต้องโดนลงโทษตักเตือนสักหน่อยถึงจะดีสินะคะ
เทนชิ : ไม่มีเหตุผลที่ริวกูวโนะทสึไคอย่างเธอจะต้องโกรธเลยนะ
อิคุ : ไม่ค่ะ, ท่านบุตรีคนโตน่ะถูกตามใจมากเกินไปหน่อยแล้ว
อิคุ : นานๆทีก็เรียนรู้ที่จะเจ็บตัวซะบ้างเถอะค่ะ
เทนชิ : ฮึ, เรื่องที่ฉันทำน่ะไม่มีอะไรผิดหรอก
เทนชิ : กฎธรรมชาติน่ะ อยู่ในกำมือของฉันนะ !
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
(ดาบปักลงพื้น)
(สภาพอากาศเปลี่ยนเป็น : สวรรค์ชั้นมโนคติสีเพลิง)
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิในจิตใจของผู้เยาว์)
(ถ้าเล่นแพ้)
เทนชิ : กลับไปทำความสะอาดกลุ่มเมฆซะเถอะ
(ฮินะนาอิ เทนชิ แพ้พ่าย)
Iku Ending
ศาลเจ้าฮาคุเรย์ในฤดูร้อน
ศาลเจ้าซึ่งตั้งอยู่ ณ อาณาเขตทางตะวันออก――และตอนนี้ยังคงพังพินาศอยู่
แม้จะไม่สูญเสียหน้าที่ในการเป็นศาลเจ้าไป แต่ก็สูญเสียหน้าที่ในการเป็นที่อยู่อาศัยไป
ศาลเจ้าได้รับการบูรณะซ่อมแซมด้วยฝีมือของเหล่าเทวดาและนางฟ้า
พอสภาพอากาศมั่นคง ความเข้มข้นของเมฆสีเพลิงก็ลดลงอย่างรวดเร็ว, จนกลับสู่ระดับมาตรฐาน
จึงไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องแผ่นดินไหวอีกต่อไปแล้ว
อิคุ 「กลายเป็นว่า แก่นหินถูกใส่ลงไปในพื้นพิภพอีกครั้ง... ...」
มองจากบนฟ้าแล้วเห็นศาลเจ้ามีขนาดเล็กอย่างมาก
ทั้งๆที่ตรงนั้นมีแก่นหินขนาดใหญ่โตมโหฬารอยู่แท้ๆ
อิคุ 「แก่นหินต้องยับยั้งแผ่นดินไหวได้แน่
แต่ทว่า, ในความหมายกลับกัน
มันก็เป็นกุญแจที่จะทำให้เกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ขึ้นอย่างแน่นอนค่ะ」
อิคุ 「การที่แก่นหินคอยกดพลังของใต้ดินเอาไว้
ก็มีความหมายถึงการสะสมพลังนั้นเช่นเดียวกัน
หากถอดออกเมื่อใด ก็จะเกิดแผ่นดินไหวระดับทำลายล้างอย่างแน่นอน」
ซุยกะ 「เห~ งั้นเหรอ」
อิคุ 「ให้ตายสิ, ท่านเทนชิจะอธิบายยังไงกับผู้สืบทอดแห่งตระกูลฮินะนาอิกันล่ะคะเนี่ย」 (น่าจะหมายถึงพ่อแม่ของเธอ)
ซุยกะ 「ผู้สืบทอดที่ว่าเนี่ย หมายถึงหัวหน้าใหญ่ของแผ่นดินไหวเเหรอ ?」
อิคุ 「ประมาณนั้นแหละค่ะ... ...อ๊ะ
ฉันยังไม่ทราบเลยนะคะว่าทำไมคุณถึงมาอยู่บนสวรรค์ได้」
ซุยกะ 「แถวๆนี้กลายเป็นที่ดินของฉันแล้วยังไงล่ะ」
อิคุ 「เห ?」
ซุยกะ 「ข่มขู่เทวดาตนนั้นแล้วได้มาอย่างสันติน่ะ」
อิคุ 「อะไรกัน, มีเรื่องแบบนั้นด้วยเหรอคะเนี่ย」
อิคุ 「เรื่องราวก็ดูจะเป็นอย่างนั้นซะด้วยสิ, ไม่ยอมรายงานหรือปรึกษาใครแบบนี้ก็แย่สิคะ
เหล่าเทวดาและนางฟ้าทุกตนต่างก็ไม่รู้จะจัดการกับเธอยังไงดีแล้วนะคะเนี่ย」
ซุยกะ 「วะฮะฮะ, เอาน่า ดื่มเข้าไป ถูกดื่มเข้าไป แล้วบ่นออกมา เดี๋ยวก็สดชื่นขึ้นเองล่ะ」
(คนญี่ปุ่นเรียกคนที่ดื่มเหล้าจนเมาไม่ได้สติว่า เป็นฝ่ายถูกเหล้าดื่ม มิใช่เป็นฝ่ายดื่มเหล้า)
การที่แผ่นดินไหวไม่เกิดขึ้นชั่วคราวเพราะแก่นหินถูกสอดใส่นั้นเป็นเรื่องธรรมดา
ในขณะเดียวกัน การที่แผ่นดินไหวครั้งใหญ่จะเกิดขึ้นในสักวันก็เป็นเรื่องธรรมดาเช่นกัน
แต่, ความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยอันแสนสำคัญอย่างหนึ่งสำหรับอิคุได้เกิดขึ้นแล้ว
นั่นคือ, งานของริวกูวโนะทสึไคได้ลดลงไปนิดนึง
อิคุถูกลดงานลงไป, แม้จะรู้สึกสบายขึ้นแต่ก็อดเป็นกังวลนิดหน่อยไม่ได้อยู่ดี
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
เทนชิ
สาวน้อยแห่งสวรรค์ชั้นสูงสุด
ฮินะนาอิ เทนชิ
Hinanai Tenshi
(คนทำเกมเขียนโรมะจิกำกับผิด สลับตำแหน่งชื่อ-นามสกุลซะงั้น)
ชื่อด่าน : ลองนิพพานดูบ้างมั้ยคะ ?
(สถานที่ : สวรรค์ชั้นสูงสุด)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
เทนชิ : เฮ้อ
เทนชิ : ศาลเจ้าที่อุตส่าห์บูรณะซ่อมแซมก็ถูกทำลาย
เทนชิ : งานก่อสร้างครั้งใหม่ยิ่งกว่าใหม่ก็ถูกยักษ์จิ๋วนั่นเหมาไปหมด
เทนชิ : ช่วงนี้มันซวยจริงๆเลยน้า
(เปิดเพลง BGM : ใช้ปลาต้อนแมลงวัน)
(ไซเกียวจิ ยูยูโกะ เข้ามาในหน้าจอ)
ยูยูโกะ : ขอโทษที่ให้รอ
เทนชิ : คะ ?
เทนชิ : ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
วิญญาณหิมะ
ไซเกียวจิ ยูยูโกะ
Yuyuko Saigyouji
ยูยูโกะ : ถูกเรียกก็ต้องมาสิ ?
เทนชิ : ใครเรียกกันน่ะ... ...
เทนชิ : อ๊ะ หรือว่า
ยูยูโกะ : ถูกชวนว่า วันนี้จะจัดงานเลี้ยงรำลึกการเริ่มก่อสร้างศาลเจ้าขึ้นที่นี่ น่ะ
เทนชิ : ฝีมือเจ้ายักษ์จิ๋วนั่นจริงๆด้วยสินะคะ... ...
เทนชิ : แต่ว่าตอนนี้น่าจะไม่อยู่เพราะไปที่ศาลเจ้านะคะ
ยูยูโกะ : เพราะมาเร็วไปหน่อยนั่นล่ะนะ
ยูยูโกะ : กว่าจะถึงเวลานัดพบก็ยังอีกตั้งครึ่งวันซะด้วยสิ
เทนชิ : ช่วยไม่ได้แล้วนี่ค้า
เทนชิ : จริงสิ, ถ้ายังมีเวลาล่ะก็ มาฆ่าเวลากับฉันเอามั้ย ?
ยูยูโกะ : ถึงจะรู้สึกว่าคนที่ว่างจะมีแต่เธอคนเดียวก็เถอะนะ
(เปิดเพลง BGM : จงเบ่งบานอย่างวิจิตร, ซากุระย้อมดำเอ๋ย ～ บอร์ดเดอร์ ออฟ ไลฟ์ (เขตแดนเป็นตาย))
(ถ้าเล่นแพ้)
ยูยูโกะ : ยังพอมีเวลาก่อนจะถึงงานเลี้ยง เพราะงั้นขอไปดูแถวๆนั้นหน่อยได้มั้ย ?
(ไซเกียวจิ ยูยูโกะ แพ้พ่าย)
เทนชิ : ปล่อยให้คนเข้ามาในสวรรค์ง่ายๆแบบนั้นไม่ได้หรอกนะค้า
ยูยูโกะ : ไม่เป็นไรหรอก
ยูยูโกะ : เพราะฉันเป็นโบวเรย์ (วิญญาณ)
เทนชิ : สวรรค์เป็นที่อาศัยของโบวเรย์ที่นิพพานแล้ว
เทนชิ : คุณเองก็ลองนิพพานดูบ้างมั้ยคะ ?
ชื่อด่าน : การฆ่าเวลาที่มารวมตัวกัน
(สถานที่ : สวรรค์ชั้นสูงสุด)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : ร้องเสียงเย็นว่างเป็นเมา)
(อิบุคิ ซุยกะ เข้ามาในหน้าจอ)
ซุยกะ : วี้ส---
เทนชิ : เดี๋ยวสิเดี๋ยวสิ
เทนชิ : แขกที่มาตามเป้าหมายของเธอเริ่มมากันแล้วนะ ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ร้อยอสูรท่องราตรีฝนปราย
อิบุคิ ซุยกะ
Suika Ibuki
ซุยกะ : เอ๋ ?
ซุยกะ : เร็วจังน้า, ยังเหลือเวลาอีกตั้งเยอะแท้ๆ
เทนชิ : เอาเถอะ, คราวนี้จะทำเป็นไม่เห็นละกัน
เทนชิ : อย่าเรียกคนมาตามอำเภอใจอีกได้รึเปล่า ?
ซุยกะ : อาว---ละ, ได้เวลาที่จะมารวมตัวกันแล้วล่ะน้า
ซุยกะ : จะรอที่นี่เหรอ
เทนชิ : เฮ้ย, เรียกมากี่คนน่ะ ?
ซุยกะ : หากฉันเปล่งเสียงออกไป ก็จะมารวมตัวกันอย่างเป็นธรรมชาติน่ะนะ
ซุยกะ : เพราะว่านั่นคือพลังของฉันยังไงล่ะ
ซุยกะ : เอาล่ะ จะมากันเยอะขนาดไหนน้า
เทนชิ : ใจร้าย !
เทนชิ : คิดจะฆ่าเวลากับทุกคนที่มาเลยเหรอ ?
(เปิดเพลง BGM : จันทร์วินาศ)
(ถ้าเล่นแพ้)
ซุยกะ : จะบอกว่า ไม่มีเวลาว่างให้ฆ่า ล่ะสินะ
ซุยกะ : ไม่เห็นเป็นไรนี่ ?
ซุยกะ : ก็สวรรค์มันก็ว่างจริงๆนี่นา
(อิบุคิ ซุยกะ แพ้พ่าย)
เทนชิ : ให้ตายสิ---
เทนชิ : เพราะเธอแท้ๆ เลยมีเรื่องต้องทำเต็มไปหมดเลยเนี่ย
ซุยกะ : ไม่เห็นเป็นไรนี่ ?
ซุยกะ : ก็สวรรค์มันว่างจริงๆนี่นา, พยายามทำอะไรหลายๆอย่างเพื่อฆ่าเวลาไปล่ะ
เทนชิ : จากนี้ไปจะเป็นยังไงกันน้า... ...
ชื่อด่าน : ค่าตอบแทนของการเข้าใจผิด
(สถานที่ : สวรรค์ชั้นสูงสุด)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : แต่ละวันอันแสนธรรมดา)
เทนชิ : ยังมีเวลากว่าจะถึงเวลาที่เจ้ายักษ์จิ๋วนั่นพูดเอาไว้
เทนชิ : จะทำอะไรดีนะ
(แพชูลี่ โนว์เลดจ์ เข้ามาในหน้าจอ)
แพชูลี่ : ฮึบ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
แม่มดเมฆมาก
แพชูลี่ โนว์เลดจ์
Patchouli Knowledge
เทนชิ : ตายจริง, คนที่น่าจะมาช้า กลับมาถึงเร็วน่าดูแฮะ
แพชูลี่ : อ้อ เธอ, เมื่อคราวก่อนฉันเข้าใจผิดไปนี่นะ
เทนชิ : เข้าใจผิดไปค่ะ
แพชูลี่ : คนร้ายในหลายๆเรื่องก็คือเธอสินะ
แพชูลี่ : ไม่ปล่อย Aura ออกมาสักเท่าไหร่ก็เลยไม่รู้สึกตัวเลย
เทนชิ : เธอก็แค่ความรู้สึกช้าเท่านั้นแหละ
เทนชิ : แล้วก็, คนที่แข็งแกร่งจริงๆน่ะ เขาไม่แผ่ของอย่าง Aura ออกมาหรอกนะ
เทนชิ : ขืนทำตัวเด่นสะดุดตา การประลองที่น่าจะชนะ ก็ไม่แคล้วจะแพ้พ่ายเอาได้น่ะสิ
แพชูลี่ : เหตุวิปลาสก็ดูเหมือนจะคลี่คลายไปแล้ว
แพชูลี่ : แต่แมลงในท้องของฉันมันยังไม่ยอมสงบเลยนะ (สำนวนญี่ปุ่น หมายถึง อารมณ์ไม่ดีเหมือนกับมีแมลงมาดิ้นอยู่ในท้อง)
เทนชิ : โอ๊ะ, จะลุยเหรอคะ ?
เทนชิ : คราวนี้ไม่มีเหตุผลที่ฉันจะต้องจงใจยอมแพ้หรอก... ...เนอะ
(เปิดเพลง BGM : สาวน้อยปิดตาย ～ ห้องลับของสาวน้อย)
(ถ้าเล่นแพ้)
แพชูลี่ : ยังจะมีหน้ามาพูดอีกรึ
แพชูลี่ : เอาล่ะ, หลังจากนี้จะมีงานเลี้ยงแห่งท้องนภาสิน้า
แพชูลี่ : น่าเสียดายที่เรมี่มาไม่ได้นะ
(แพชูลี่ โนว์เลดจ์ แพ้พ่าย)
เทนชิ : ฟู่, ป่วยการจะพูดคุยจริงๆ
แพชูลี่ : มุกิ้ว--- (เสียงร้องเฉพาะตัวของพาเช่ มักใช้ออกมาตอนแพ้)
เทนชิ : ท่าทางว่าหลังจากนี้ก็จะมีแขกทยอยกันมาเป็นระยะๆสินะ
เทนชิ : ต้องออมแรงสักหน่อยแล้ว
ชื่อด่าน : ตุ๊กตาแห่งพื้นพิภพ
(สถานที่ : สวรรค์ชั้นสูงสุด)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : โต้เถียงไปมาไม่รู้จบ)
เทนชิ : ฟู่, ชักเป็นห่วงเรื่องหลังจากนี้ซะแล้วสิ
(อลิส มาร์กาทรอยด์ เข้ามาในหน้าจอ)
อลิส : อ๊ะ, อยู่ด้วยแฮะ
อลิส : ไอ้แผ่นดินไหว
เทนชิ : ตายจริง, ไอ้ตุ๊กตาอย่างเธอก็ถูกยักษ์จิ๋วนั่นเรียกมาด้วยเหรอ ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ผู้เชิดตุ๊กตาลูกเห็บ
อลิส มาร์กาทรอยด์
Alice Margatroid
อลิส : จริงสิ, ตอนนั้นก็ว่าจะอัดเธอให้เละตุ้มเป๊ะอยู่เหมือนกัน
เทนชิ : เหรอ, แต่ว่าน้า
เทนชิ : เธอกำลังเข้าใจผิดอยู่ล่ะ
อลิส : ?
เทนชิ : ฉันจงใจยอมแพ้ให้กับมิโกะและทุกคนต่างหากล่ะ
อลิส : อ้างโน่นอ้างนี่อะไรอีกล่ะ
เทนชิ : อย่างฉันไม่น่าจะต้องมาประลองกับพวกสิ่งมีชีวิตบนพื้นพิภพเลยนี่นา
(เปิดเพลง BGM : นักสร้างตุ๊กตาแห่งบุคุเรสติ)
(ถ้าเล่นแพ้)
อลิส : เก่งแต่ปากนะ
อลิส : เอาล่ะ, คงได้เริ่มงานเลี้ยงโดยมีสภาพโทรมๆของเธอเป็นกับแกล้มล่ะมั้งนะ
(อลิส มาร์กาทรอยด์ แพ้พ่าย)
เทนชิ : แหม, ถึงวันนี้จะต้องอยู่ในสภาพกรำศึกต่อเนื่องแต่ก็ยังไหวอยู่นะ
เทนชิ : แต่ถ้าช่วยต่อให้อีกหน่อยก็คงจะดีกว่านี้ล่ะมั้ง
อลิส : ช่าง... ...แข็งแกร่งจริงๆนะ---
อลิส : ไม่เอาละ--- ยอมแล้ว
เทนชิ : ใช่แล้ว, ขอแค่ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ไอ้การที่ฉันจะแพ้น่ะ... ...
เทนชิ : ต้องถือว่าเป็นเรื่องใหญ่น่ะนะ
ชื่อด่าน : ขีดจำกัดของมนุษย์
(สถานที่ : สวรรค์ชั้นสูงสุด)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : ใช้ปลาต้อนแมลงวัน)
เทนชิ : ที่สำคัญกว่านั้นคือ ตกลงแล้วเรียกมากี่คนกันแน่น้า ?
เทนชิ : การที่คนจำนวนมากขนาดนั้นมารวมตัวกันบนสวรรค์เนี่ยมันช่าง... ...
(คิริซาเมะ มาริสะ เข้ามาในหน้าจอ)
มาริสะ : อุส, ที่หนึ่งว้อย !
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
จอมเวทฝนพรำ
คิริซาเมะ มาริสะ
Marisa Kirisame
มาริสะ : เฮ้อ ปีนเขานี่มันเป็นเรื่องใหญ่จริงว้อย, จริงๆนะ
เทนชิ : น่าเสียดายนะ แต่ว่ามันห่างไกลจากคำว่าที่หนึ่งมามากแล้วล่ะค่ะ
มาริสะ : เอ๋---?
มาริสะ : แต่กว่าจะถึงเวลานัดมันยังอีกตั้งหนึ่งชั่วยาม (สองชั่วโมง) ไม่ใช่เหรอวะ ?
เทนชิ : คนที่มาตั้งแต่เวลาทำวัตรเช้าก็มีนะคะ
มาริสะ : อะไรเนี่ย, ทุกคนทำตัวไม่สมเป็นผู้ใหญ่เลย
มาริสะ : มาเร็วกว่าเวลานัดขนาดนั้นได้ไง
เทนชิ : เธอก็ด้วยนี่นา ?
เทนชิ : มาเร็วขนาดนี้ จะอธิบายว่ายังไงเหรอ ?
มาริสะ : ก็แบบว่า, ง่ายๆอย่างเช่น ฆ่าเวลา อะไรทำนองนั้นแหละว่ะ ?
เทนชิ : อ่านะ
(เปิดเพลง BGM : ภาชนะแห่งดวงดาว ～ คาสคิท ออฟ สตาร์ (ตลับแห่งดวงดาว))
(ถ้าเล่นแพ้)
มาริสะ : ยังมีเวลาอยู่แฮะ
มาริสะ : ที่สำคัญกว่าคือ พวกที่มาเร็วขนาดนั้นมันใครกันน่ะ ?
(คิริซาเมะ มาริสะ แพ้พ่าย)
เทนชิ : พอได้แล้วมั้ง ?
เทนชิ : เธอก็พยายามแล้วนะคะ
มาริสะ : หวา, เธอแข็งแกร่งจังเลยน้า
มาริสะ : โดนซุยกะหลอกเอาจนได้สิน้า
เทนชิ : ?
เทนชิ : แหม, ถ้าไม่ออมมือมันก็ต้องเป็นแบบนี้แหละค่ะ... ...
เทนชิ : เอาล่ะ, ทุกคนที่มาก่อนเขารออยู่ข้างในโน่นแน่ะค่ะ
ชื่อด่าน : หน้าที่ดูแลปิศาจ
(สถานที่ : สวรรค์ชั้นสูงสุด)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : ทิวทัศน์อันงดงาม)
เทนชิ : จริงๆแล้วเจ้ายักษ์จิ๋วนั่นเรียกมากี่คนกันแน่นะ ?
(อิซาโยอิ ซาคุยะ เข้ามาในหน้าจอ)
ซาคุยะ : เอ้า ฮึบ
ซาคุยะ : มาถึงเร็วไปหน่อยสินะคะ
เทนชิ : โอ๊ะ, คนที่ถูกลือว่าเอาแต่คอยดูแลปิศาจอยู่บนพื้นพิภพนี่นา
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
เมดวายุหมุนราตรี
อิซาโยอิ ซาคุยะ
Sakuya Izayoi
ซาคุยะ : อ้อ, ใช่แล้วค่ะ
ซาคุยะ : งานฉลองรำลึกการเริ่มก่อสร้างศาลเจ้าจัดกันที่ไหนเหรอคะ ?
เทนชิ : ทุกคนรออยู่ข้างในน่ะค่ะ
ซาคุยะ : งั้นเหรอคะ
ซาคุยะ : ถ้าอย่างนั้นก็เหมาะดีเลยนะคะ
ซาคุยะ : ฉันมีธุระอื่นที่สำคัญยิ่งกว่างานเลี้ยง
ซาคุยะ : ก็เลยรีบมาแต่เนิ่นๆนี่ล่ะค่ะ
เทนชิ : โฮ่
เทนชิ : แต่มีคนที่มาเร็วกว่าเธอเพียบเลยล่ะ
ซาคุยะ : เห
ซาคุยะ : ทุกคนนี่ก็เพี้ยนจังเลยนะ
เทนชิ : แล้ว, ธุระที่ว่าคืออะไรเหรอ ?
ซาคุยะ : มีคนที่ฉันไม่ชอบขี้หน้าอยู่บนสวรรค์น่ะค่ะ
ซาคุยะ : ก็เลยอยากจะมาลงโทษสักหน่อย
เทนชิ : หรือว่า... ฉันไม่ยอมให้พูดว่าไม่ใช่ฉันหรอกนะ
(เปิดเพลง BGM : Flowering Night)
(ถ้าเล่นแพ้)
ซาคุยะ : อ๊า--- ค่อยสดชื่นหน่อย
ซาคุยะ : ไปก่อนนะ
(อิซาโยอิ ซาคุยะ แพ้พ่าย)
เทนชิ : ชักเริ่มเหนื่อยขึ้นมาแล้วสิ
เทนชิ : เธอน่ะ, แข็งแกร่งพอสมควรเลยล่ะ
เทนชิ : ลองเป็นแบบนี้ก็คงรับงานดูแลปิศาจได้สบายล่ะนะ
ซาคุยะ : แข็งแกร่งอะไรอย่างนี้
ซาคุยะ : มีดแทงไม่เข้าแบบนี้มันช่าง
เทนชิ : ของกินบนสวรรค์น่ะมีฤทธิ์ในการขัดเกลาร่างกายนะ
เทนชิ : ส่วนความอร่อยมันก็อีกเรื่องนึง... ...
ชื่อด่าน : กรรมของยูวเรย์
(สถานที่ : สวรรค์ชั้นสูงสุด)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : แต่ละวันอันแสนธรรมดา)
เทนชิ : ว่าไปแล้วก็อย่างกับการรวมพลเลยน้า
เทนชิ : ไอ้ยักษ์จิ๋วนั่น
เทนชิ : ตกลงมันเรียกมาที่สวรรค์นี่กี่คนกันแน่นะ
(คอนปาคุ โยวมุ เข้ามาในหน้าจอ)
โยวมุ : อึ้บ ฮึบ
โยวมุ : อ๊ะ, ท่านเทวดา, เห็นท่านยูยูโกะบ้างรึเปล่าคะ ?
เทนชิ : ท่านยูยูโกะ ?
เทนชิ : อ๋อ, โบวเรย์นั่นสินะ
เทนชิ : มาตั้งแต่เวลาทำวัตรเช้าของวันนี้แล้วล่ะค่ะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
คนสวนฟ้าโปร่ง
คอนปาคุ โยวมุ
Youmu Konpaku
โยวมุ : ล่วงหน้ามาก่อนจริงๆด้วยสินะ
โยวมุ : ถ้าจะออกมาก็น่าจะบอกกันก่อนแท้ๆ
เทนชิ : อาจจะอยากนิพพานโดยไม่ให้ใครรู้ก็ได้นะ---
โยวมุ : งั้นเหรอคะ
โยวมุ : เอ๊ะ, เอ๋ !? (รู้สึกตัวช้า)
เทนชิ : เธอไม่นิพพานบ้างเหรอ ?
โยวมุ : ฉันนิพพานไม่ได้ค่ะ
โยวมุ : เพราะยังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องทำ
เทนชิ : งั้น, ให้ฉันขจัดปัดเป่าความกลุ้มกังวลของเธอด้วยดาบสีเพลิงเล่มนี้ดีมั้ย
โยวมุ : มันก็ได้อยู่หรอกค่ะ
โยวมุ : แต่ที่มานี่ก็เพื่อโค่นคุณด้วยล่ะนะคะ
(เปิดเพลง BGM : การยิงนกประหลาดของฮิโระอาริ ～ ทิล เวน? (จนถึงเมื่อไหร่ ?))
(ถ้าเล่นแพ้)
โยวมุ : ไม่ค่ะไม่ค่ะ, ไม่ได้ตั้งใจจะนิพพานนะคะ
โยวมุ : คิดว่าท่านยูยูโกะก็คงจะคิดเหมือนกัน
โยวมุ : อยู่ด้านในนั่นสินะคะ ?
(คอนปาคุ โยวมุ แพ้พ่าย)
เทนชิ : ดาบของเธอ... ...
เทนชิ : เป็นสิ่งที่ใช้ฟาดฟันการหลงทาง(ความว้าวุ่นสับสน)ของยูวเรย์สินะคะ
โยวมุ : ใช่แล้วค่ะ
เทนชิ : หืม---, ดาบเล่มนั้น... ...
เทนชิ : ใครเป็นคนสร้างกันนะ
(สถานที่ : สวรรค์ชั้นสูงสุด)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : ทิวทัศน์อันงดงาม)
เทนชิ : ส่วนใหญ่ก็มารวมตัวกันแล้วนะ
เทนชิ : แต่ดูเหมือนมิโกะจะยังไม่มาเลย... ...
เทนชิ : ขึ้นชื่อว่าเป็นงานรำลึกการเริ่มก่อสร้างศาลเจ้าแท้ๆ แต่มิโกะที่เป็นตัวหลักของงานดันไม่อยู่ซะนี่
เทนชิ : เอาเถอะ, อาจจะกำลังมีงานยุ่งอยู่ก็เป็นได้... ...
เทนชิ : หรือว่าเจ้ายักษ์จิ๋วไม่ได้ชวนกันนะ
เทนชิ : ... ...
เทนชิ : ลงไปดูหน่อยดีกว่า
ชื่อด่าน : มิอาจสบายถึงขีดสุด, มิอาจฆ่าเวลาว่าง
(สถานที่ : ซากศาลเจ้า)
(สภาพอากาศ : ลักษณะนิสัย)
(เปิดเพลง BGM : อาภรณ์สวรรค์ไร้มลทิน)
เทนชิ : อ้าว ?
เทนชิ : อยู่ที่ไหนกันนะ~
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ เข้ามาในหน้าจอ)
เรย์มุ : ใครน่ะ ! อ๊ะ เธอน่ะเอง
เรย์มุ : มีธุระอะไร ? หรือว่าจะมาชิงศาลเจ้าจริงๆ ?
เทนชิ : ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย
เทนชิ : เธอน่ะ, ไม่ไปงานฉลองรำลึกการเริ่มก่อสร้างศาลเจ้าเหรอ ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
มิโกะแจ่มใส
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
Reimu Hakurei
เรย์มุ : งานฉลองรำลึกการเริ่มก่อสร้าง ?
เทนชิ : จัดที่สวรรค์ชั้นสูงสุดน่ะ, ตอนนี้ทุกคนไปรวมตัวกันหมดแล้วนะ ?
เรย์มุ : หืมมม ?
เรย์มุ : อ๋อ---, ไอ้ที่ซุยกะบอกไว้ล่ะสิ ?
เทนชิ : ดูเหมือนส่วนใหญ่จะมากันแล้ว เว้นแต่เธอนี่ล่ะ
เรย์มุ : อ้อ---
เรย์มุ : อ้อ--- ไอ้นั่น สินะ---
เรย์มุ : เห, การที่เธอมาชวนเองเนี่ยมันช่าง
เทนชิ : ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่นา
เรย์มุ : ก็แหม, ซุยกะบอกว่าจะจัด 「งานรังแกเทวดา โดยให้ทุกคนบอกว่าเป็นงานฉลองรำลึกการเริ่มก่อสร้าง」 น่ะ
เทนชิ : !?
เรย์มุ : ฉันเคยบอกแล้วนี่ว่า ฉันโค่นเธอได้แค่ครั้งเดียวก็พอแล้ว
เทนชิ : ... ...
เทนชิ : อย่างนี้นี่เอง---, จากนั้นทุกคนก็ตามน้ำกันอย่างดีสินะ
เทนชิ : ฮุฮุฮุ
เทนชิ : ทำได้สนุกดีทีเดียวนี่
เรย์มุ : แล้ว, เป็นไงมั่งล่ะ ?
เรย์มุ : โดนทุกคนยำจนเละเลยล่ะสิ ?
เทนชิ : แหงล่ะ, ทุกคนมายำจนเละเลย
เทนชิ : ภายในชั่วพริบตาน่ะนะ
เรย์มุ : เห---, ที่จริงก็สุดยอดเลยนะ
เรย์มุ : ทุกคนไปกันอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสายเลยนี่ ?
เทนชิ : แบบนั้นไม่ถือว่าเป็นการประลองหรอกค่ะ
เทนชิ : กับเธอเองก็เหมือนกัน, คราวก่อนฉันจงใจยอมแพ้หรอกนะคะ ?
เรย์มุ : เห
เรย์มุ : ไม่รู้สึกอย่างนั้นเลยน้า
(เปิดเพลง BGM : เนวสัญญานาสัญญายตนภูมิผิดเพี้ยน ～ วันเดอร์ฟูล เฮฟเวน (สวรรค์พิศวง))
เรย์มุ : ไม่รู้ยังไง, แต่ฉันเองก็ชักอยากจะร่วมงานฉลองนี้ซะแล้วสิ
เทนชิ : ดีแล้วค่ะ
เทนชิ : งานฉลองนี้คงถือได้ว่าผิดพลาด หากไม่มีเธอ
เรย์มุ : แต่กว่าจะไปถึงสวรรค์มันก็ต้องใช้เวลา... ...
เรย์มุ : มาเริ่มงานฉลองกันที่นี่ก่อนเลยดีกว่า !
เทนชิ : ขอมาจัดไป !
เทนชิ : ฉันจะโค่นทุกคน, แล้วไปดูหน้าตาตกใจของเจ้ายักษ์จิ๋วนั่น !
(ถ้าเล่นแพ้)
เรย์มุ : อะไร---กัน, เหนื่อยแล้วไม่ใช่รึไง ?
เรย์มุ : จะว่าไป, ฉันเป็นคนที่เท่าไหร่แล้วล่ะ
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ แพ้พ่าย)
Tenshi Ending
อุโฉวเทน (สวรรค์ชั้นสูงสุด)
ส่วนหนึ่งในพื้นที่ของสวรรค์อันเป็นที่อาศัยของเทวดา
ที่แห่งนี้มีดอกไม้ที่งดงาม, เสียงเพลงที่ไพเราะ และเหล้าที่แสนอร่อย
แม้เต้นรำต่อเนื่องจนลืมวันลืมเวลาก็ไม่เป็นไร
ดื่มเหล้าต่อเนื่องจนเพลียหลับไปก็ไม่เป็นไร
โลกแบบนี้มีอยู่ที่เหนือเมฆนั่นเอง
ซุยกะ 「สุดท้ายแล้ว, ขนาดให้ทุกคนมารวมตัวกันก็ยังไม่ไหวสิน้า~
น่าสมเพชจังน้า」
เทนชิ 「แต่ว่าเธอออมมือใช่มั้ยล่ะ ? เฉพาะเรื่องนั้นแหละที่อภัยให้ไม่ได้」
ซุยกะ 「ก็แหม, คนที่มีความแค้นกับเธอมีอยู่ตั้งเยอะนี่น้า
จะให้ฉันทำลายโอกาสล้างแค้นนั้นก็ไม่ได้ซะด้วย」
เทนชิ 「แล้วโอกาสที่ฉันจะได้ล้างแค้นบ้าง มันไปอยู่ที่ไหนซะล่ะ」
อลิส 「ที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือ เธอแข็งแกร่งจริงๆนะคะ
แต่ว่า, แผ่นดินไหวเนี่ยมันสามารถควบคุมสถานที่ต่อสู้ได้ไม่ใช่เหรอ ?」 (พยายามหาข้ออ้างที่ตัวเองแพ้)
เทนชิ 「แต่ว่านะ, ถึงไม่เกิดแผ่นดินไหวขึ้น ก็ไม่คิดว่าจะแพ้เธอหรอกนะ」
แพชูลี่ 「คราวนี้สู้กันใน Home Ground ของเธอก็เลยแพ้น่ะนะ,
ถ้าสู้กันที่ห้องสมุดของฉันจะเป็นยังไงนะ... ...」
มาริสะ 「หนังสือในชั้นมันคงถล่มลงมาทับจนจมมิดเลยล่ะมั้ง」
มาริสะ 「แผ่นดินไหวตอนที่ห้องรกไม่เป็นระเบียบน่ะมันน่ากลัวน้า」
เทนชิ 「ไม่หรอก, โดยสรุปรวบยอดแล้วไม่อาจพูดอย่างนั้นได้ค่ะ
เพราะหากไม่มีสิ่งของอะไรเลย ก็เท่ากับว่าไม่มีวิธีหลบเลี่ยงของที่จะตกลงมาค่ะ」
มาริสะ 「งั้นหรอกเหรอ ?
งั้นไม่ต้องจัดห้องแล้วก็ได้ใช่มะ ?」
ซาคุยะ 「ไม่นะ, คิดว่าทำเอาไว้จะดีกว่าค่ะ」
เรย์มุ 「ที่สำคัญกว่าคือ, ตรงไหนที่มันเป็นงานฉลองรำลึกการเริ่มก่อสร้างกันเนี่ย
นี่มันก็แค่งานเลี้ยงธรรมดานี่นา」
ซุยกะ 「ถ้าไม่อ่านให้ลึกซึ้งถึงความหมายที่ซ่อนอยู่ในงานเลี้ยง,
ถึงมีชีวิตอยู่ต่อไปก็ไม่สนุกหรอกนะ ?」
ยูยูโกะ 「... ...ที่ยิ่งกว่านั้นคือ ของกินที่นี่มันพื้นๆเหลือเกินนะ」
เทนชิ 「ใช่, สวรรค์น่ะไม่ค่อยมีอะไรเกี่ยวกับของกินน่ะน้า
อย่างมาก, ก็แค่กินลูกท้อที่อยู่บนหัวเท่านั้นแหละ」
ซาคุยะ 「กะแล้วว่าต้องเป็นอย่างนี้, ก็เลยเอาปลาที่ตกได้ระหว่างทางตอนปีนเขามาด้วยค่ะ」
มาริสะ 「รอบคอบอะไรอย่างนี้」
อลิส 「เฮ้ย, ปลาดุกตัวใหญ่ขนาดนี้ ?
มันจะไปจับได้ระหว่างทางปีนเขาได้ยังไงกันล่ะ, แค่แบกจากบ้านขึ้นมาล่ะสิ」
ซาคุยะ 「ลองทำอาหารเกี่ยวกับปลาดุกดูดีมั้ย ?」
ซุยกะ 「เอาเลยเอาเลย」
เทนชิ 「ปลาดุกเนี่ยมันจะอร่อยเหรอ ?」
ทุกคนดื่มกินกันยันเช้าด้วยอาหารของซาคุยะกับเหล้าของซุยกะ
งานเลี้ยงของสวรรค์ไม่ใช่สิ่งที่จะครึกครื้นได้ถึงขนาดนี้
เทนชิรู้สึกว่าเป็นหนึ่งวันที่ไม่มีเบื่อ ซึ่งเธอไม่ได้พบเจอมานาน
ซุยกะตั้งใจจะอยู่บนสวรรค์ไปอีกนานเท่าไหร่กันแน่นะ
มีเพียงเรื่องนี้ที่เทนชิยังคงเป็นห่วงอยู่นิดหน่อยเท่านั้น
(ปลาดุก (นามาซึ) ในภาพข้างต้น อาจเป็นปลาบึก (เมคอนโอโอนามาซึ) (ปลาดุกยักษ์แห่งแม่น้ำโขง) ก็เป็นได้)
(เนื่องจากชาวญี่ปุ่นมองว่าปลาบึกเป็นปลาดุกชนิดหนึ่ง แม้ว่าในทางวิทยาศาสตร์แล้ว ปลาบึกจะไม่ถือว่าเป็นปลาดุกชนิดหนึ่งก็ตาม)
(ปัจจุบันปลาบึกจัดว่าเป็นสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ ซึ่งการใกล้สูญพันธุ์นี้อาจเป็นเหตุให้หลุดหลงมาอยู่ในเกนโซวเคียวก็เป็นได้)
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
