東方求聞口授 ～ Symposium of Post-mysticism.
โทวโฮวกุมอนคุจุ (ใคร่รู้คำสอนแห่งตะวันออก) ～ งานประชุมสัมมนาแห่งยุคหลังความเชื่อทางศาสนา
.........................................................................................................................................................................................
ม่านตาแห่งรักที่ปิดลง
{โคเมย์จิ โคอิชิ Komeiji Koishi }
ความสามารถ : ควบคุมจิตใต้สำนึก
ความอันตราย : ไม่แน่ชัด
ความเป็นมิตรต่อมนุษย์ : ไม่มี
สถานที่หลักในการทำกิจกรรม : ไม่แน่ชัด
โยวไคเผ่า ซาโทริ เช่นเดียวกับพี่สาวของเธอ
แต่เธอปิดกั้นจิตใจของตนเองจนกลายเป็นซาโทริที่อ่านใจผู้อื่นไม่ได้
เธออ่านใจไม่ได้จึงไม่ถูกรังเกียจ แต่จิตใจของตนก็ว่างเปล่า จึงไม่ได้รับความชื่นชอบจากผู้ใด
ไม่มีผู้ใดรู้สึกถึงตัวตนของเธอจนกว่าเธอจะเข้ามาในทัศนวิสัย
และมีแนวโน้มว่าต่อให้เธอเข้ามาอยู่ในสายตาก็จะรู้สึกเหมือนเธอไม่มีตัวตน(*1)
หากเธอหายไปจากทัศนวิสัยก็แทบจะลืมเธอไปในทันที
*1 [ตัวตนคล้ายกับก้อนหินริมทาง]
อันที่จริง ดูเหมือนเธอจะเคยขึ้นมาบนพื้นพิภพตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว แต่ไม่ปรากฏแก่สายตาของผู้ใด
หลังจากผู้คนล่วงรู้ถึงตัวตนของซาโทริผู้เป็นพี่สาว ในที่สุดโคอิชิผู้เป็นน้องสาวก็ถูกยอมรับว่ามีตัวตน
เธอต่างจากพี่สาว แม้แต่พวกสัตว์ก็ไม่ชอบตัวเธอ แต่ก็ไม่ได้รังเกียจ
พี่สาวของเธอกำลังเป็นห่วงที่เธอเป็นแบบนั้น
ตัวเธอไร้จิตใจจนแม้แต่พี่สาวก็แทบจะมองไม่เห็น แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่หายไปจากจิตใจของผู้เป็นพี่สาว
นิสัยของเธอว่างเปล่า จึงติดต่อสื่อสารได้ยาก คล้ายกับพี่สาวของเธอ
{จิตใต้สำนึก}
ส่วนมากเธอไม่ได้เคลื่อนไหวด้วยความคิดของตัวเอง แต่เคลื่อนไหวไปตามสถานการณ์ ณ สถานที่นั้น
เธอยื่นมือขวาออกไปราวกับถูกดึงให้ยื่นมือออกไปโดยไม่ได้สำนึกเลยว่ากำลังทำอะไรอยู่
การเคลื่อนไหวทั้งหมดของเธอล้วนเกิดจากจิตใต้สำนึก
ด้วยเหตุนี้อย่าว่าแต่คนอื่นเลย แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังไม่รู้เลยว่าต่อไปจะทำอะไร
เธอมิได้มีชีวิตอยู่ด้วยความซื่อตรงต่อความปรารถนาใดๆ
เชื่อกันว่าไม่มีแม้กระทั่งความปรารถนาใดๆมาตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ
เพียงแค่ใช้ชีวิตไปตามกระแสราวกับเศษผ้าที่ล่องลอยไปตามสายลมเท่านั้นเอง
จิตใต้สำนึกเป็นสิ่งที่แม้แต่พระสงฆ์ผู้ฝึกตนก็ยังค้นพบได้ยาก
แต่หากต้องกลายเป็นแบบเธอแล้วจะถือว่าเป็นเรื่องดีได้หรือ
อยากลองถามเหล่าสงฆ์แห่งวัดเมียวเรนจิเกี่ยวกับประเด็นนี้จัง
{ผู้หลงใหลในตัวเธอ}
ไม่เป็นที่ชื่นชอบแต่ก็ไม่ถูกรังเกียจ ตัวเธอที่เป็นแบบนั้นก็ยังมีคนกลุ่มหนึ่งที่หลงใหลในตัวเธอเช่นกัน
ดูเหมือนเธอจะพูดคุยถูกคอกับเหล่าเด็กที่ยังมีความสัมพันธ์กับมนุษย์ไม่ซับซ้อน
โยวไคที่มีเพียงเด็กกลุ่มหนึ่งมองเห็น แต่ผู้ใหญ่มองไม่เห็น
ทั้งที่ตอนเป็นเด็กเคยเล่นด้วยกัน แต่พอโตเป็นผู้ใหญ่แล้วกลับลืมตัวตนของเธอไปอย่างสมบูรณ์
เคยมีประสบการณ์แบบนั้นกันบ้างหรือเปล่า(*2)
*2 [ส่วนข้าพเจ้านั้นไม่มีแน่นอน]
กรณีนี้เธอมักจะถูกเรียกว่า 『เพื่อนในจินตนาการ (Imaginary Companion)』
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าโคอิชิคือเพื่อนในจินตนาการคนนั้นนั่นแหละ
{มาตรการรับมือ}
ความอันตรายไม่แน่ชัด
ถึงเจอเธอ เธอก็ไม่ทำอะไรอยู่ดี จึงเชื่อกันว่าไม่จำเป็นต้องมีมาตรการใดๆ
แต่ห้ามทำอะไรที่เป็นการกระตุ้นเธอ
หากบังเอิญเธอลืมตาตื่นขึ้นในฐานะโยวไคซาโทริอีกครั้ง ย่อมไม่ก่อให้เกิดประโยชน์แก่ผู้ใด
.........................................................................................................................................................................................
กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้
