東方求聞口授 ～ Symposium of Post-mysticism.
โทวโฮวกุมอนคุจุ (ใคร่รู้คำสอนแห่งตะวันออก) ～ งานประชุมสัมมนาแห่งยุคหลังความเชื่อทางศาสนา
.........................................................................................................................................................................................
หนังสือพิมพ์บุนบุนมารุ
ฤดูกาลที่ 124 เดือนจันทรคติที่ 8 วันที่ 3
(บนยันต์เขียนว่า 勅命 บัญชาสวรรค์ คำสั่งจากจักรพรรดิ)
ยามผู้ยากแก่การเข้าใจกับทูตจากอดีตขุมนรก
การแปลภาษาให้ซอมบี้ปริศนาก้าวหน้าไปอีกขึ้น
การฝังศพในเกนโซวเคียวส่วนใหญ่จะทำในสุสานสาธารณะที่ถูกสร้างขึ้นนอกหมู่บ้าน และที่นั่นมักมีโยวไคมาอาละวาดอยู่เสมอ
แต่สุสานของวัดเมียวเรนจิที่สร้างขึ้นใหม่มีการฝังศพอย่างเรียบร้อยและมีการดูแลอย่างดี
มนุษย์ผู้ร่ำรวยจึงนิยมจัดงานฝังศพที่วัดเมียวเรนจิ
แต่หลายวันก่อนได้เกิดเหตุประหลาดขึ้นในวัดเมียวเรนจิ ทำให้มนุษย์ผู้ร่ำรวยที่กล่าวถึงข้างต้นต้องปวดหัวไปตามๆกัน
นั่นคือ จู่ๆก็มียามปรากฏตัวขึ้นภายในสุสาน และยามคนนั้นก็ไล่ทุกคนที่เข้าไปใกล้เสียด้วย
ยามคนนี้เป็นศพมนุษย์ที่ไม่รู้ว่าสมองเน่าไปแล้วรึไงถึงได้คุยไม่รู้เรื่องเลย จุดประสงค์คืออะไรก็ไม่อาจทราบได้เช่นกัน
โยวไคที่อยู่ในวัดเมียวเรนจิรู้สึกกังวลจึงวางแผนเชิญตัวโยวไคที่สามารถคุยกับศพได้ขึ้นมาจากใต้พิภพ
「ศพนี้น่ะน้า--- ไม่ได้คิดจะทำอันตรายใครหรอก」
ผู้พูดคือ คุณคาเอนเบียว ริน (คาชา) ผู้รับหน้าที่เป็นล่าม
เธอเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านศพซึ่งไม่เป็นสองรองใครเรื่องศพมนุษย์
「เธอชื่อ มิยาโกะ โยชิกะ เธอบอกว่านึกอะไรนอกจากนี้ไม่ออกเลย จู่ๆก็รู้สึกว่าต้องปกป้องสถานที่แห่งนี้ขึ้นมา
ความรู้สึกที่ฝังแน่นอยู่ในหัวก่อนตายของเธอคงจะถูกปลุกให้ตื่นขึ้นอย่างกะทันหัน ศพเลยตื่นขึ้นมาล่ะมั้ง
ฉันทำให้ขอบเขตการปกป้องของเธอแคบลงแล้วล่ะ ถ้าไม่เดือดร้อนอะไรก็ปล่อยเธอทิ้งเอาไว้จนเน่าไปเองละกันน้า---」
พูดจบเธอก็ฉวยเอาศพหลายร่างเป็นของรางวัลกลับใต้พิภพไป
จากคำบอกเล่าของเธอแสดงว่าศพที่เคลื่อนไหวอยู่อย่างโดดเดี่ยวนี้มิได้มีความหมายในการเคลื่อนไหวใดๆเป็นพิเศษเลย
ทางวัดเมียวเรนจิมีแนวคิดว่าศพเองก็มีสิทธิมนุษยชน จึงตัดสินใจเฝ้าดูอยู่เงียบๆเท่านั้น
แต่ยังมีเรื่องที่ไม่อาจเข้าใจอยู่นิดหน่อย
อย่างแรกคือ ดูเหมือนว่าภายในสุสานของวัดเมียวเรนจิไม่เคยมีมนุษย์ที่ชื่อ มิยาโกะ โยชิกะ
แน่นอนว่าเรื่องนี้เจ้าอาวาสแห่งวัดเมียวเรนจิเองก็รู้สึกตัวอยู่เหมือนกัน คิดไปคิดมา บางทีเรื่องนี้อาจมีเบื้องหลังอยู่ก็เป็นได้
สิ่งที่มิยาโกะ โยชิกะปกป้องอยู่คืออะไรกันแน่นะ
สังหรณ์ใจว่ายังจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นอีกในอนาคตชอบกลแฮะ
(ชาเมย์มารุ อายะ)
.........................................................................................................................................................................................
กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้
