東方求聞口授 ～ Symposium of Post-mysticism.
โทวโฮวกุมอนคุจุ (ใคร่รู้คำสอนแห่งตะวันออก) ～ งานประชุมสัมมนาแห่งยุคหลังความเชื่อทางศาสนา
.........................................................................................................................................................................................
เทพลับนางาชิบินะ
{คางิยามะ ฮินะ Kagiyama Hina }
ความสามารถ : สะสมเคราะห์ร้าย
ความอันตราย : สูงมาก
ความเป็นมิตรต่อมนุษย์ : ปานกลาง
สถานที่หลักในการทำกิจกรรม : หนองน้ำเกมบุ เนินไร้ญาติ ถนนครึ่งเป็น
เทพเจ้าผู้สะสมเคราะห์ร้าย หรือที่เรียกกันว่า ตัวซวย
ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือโยวไค แค่อยู่ใกล้เธอเป็นต้องซวย
แต่ตัวเธอมิได้มีเจตนาร้ายแต่อย่างใด
กลับเป็นมิตรต่อมนุษย์เสียมากกว่าด้วยซ้ำ
การสะสมเคราะห์ร้ายนั่นก็เพื่อมิให้มนุษย์ต้องประสบเคราะห์ร้ายนั่นเอง
มีข้อห้ามมากมายเกี่ยวกับเทพเจ้าองค์นี้ จึงไม่อยากแตะต้องเธอมากนัก(*1)
*1 [เพราะข้าพเจ้าเองก็ไม่อยากซวยไปด้วย......]
ข้อห้ามเกี่ยวกับเธอมีมากมาย อาทิเช่น
「ต่อให้เห็นก็ต้องแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น」 「ไม่เดินบนถนนเส้นเดียวกัน」 「ไม่เปิดหัวข้อสนทนาขึ้นก่อน」 เป็นต้น
หากฝ่าฝืนจะถูกเคราะห์ร้ายร่วงใส่
หากโดนเล่นงานเข้าให้แล้ว ไม่มีทางอื่นนอกจากทำท่าเอนกะโฉะ(*2)เท่านั้น
*2 [เอานิ้วชี้ไขว้กับนิ้วกลางแล้วตะโกนว่า เอนกะโฉะ]
(เอนกะโฉะ เป็นคำที่เด็กๆใช้เรียกคนที่แตะต้องของสกปรก ส่วนท่าเอนกะโฉะ คือท่าที่ใช้ห้ามมิให้เด็กๆแตะต้องสิ่งสกปรก)
เธอไม่ค่อยติดต่อกับมนุษย์จึงไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะนิสัยมากนัก
แต่จากการสอบถามมนุษย์ที่ฝ่าฝืนข้อห้ามจนดวงตก ทำให้ทราบว่าเธอเป็นคนร่าเริงและเข้ากับคนอื่นได้ง่าย
{นางาชิบินะกับเคราะห์ร้าย}
สาเหตุที่เธอสะสมเคราะห์ร้ายก็เพราะเคราะห์ร้ายจะกลายเป็นพลังของเธอ
พลังด้านลบของเคราะห์ร้ายนี่ล่ะคือพลังในการขับเคลื่อนตัวเธอ
แม้คำว่า ตัวซวย (ภาษาญี่ปุ่นแปลตรงตัวได้ว่า เทพโรคระบาด) จะมีคำว่าเทพอยู่ในชื่อ แต่ก็มิได้แสวงหาศรัทธา
เธอจึงมิใช่เทพทั่วไป หากแต่เป็นส่วนหนึ่งของโยวไค
มนุษย์ใช้ประโยชน์จากธรรมเนียมการเอาตุ๊กตานางาชิบินะ(ฮินะล่องน้ำ)มารับเคราะห์ร้ายแทนตนแล้วนำไปลอยในแม่น้ำ
เธอจึงสะสมเคราะห์ร้ายโดยรวบรวมตุ๊กตานางาชิบินะทั้งหมดที่ปลายน้ำ
ที่อยู่ของเธอเลยเต็มไปด้วยตุ๊กตานางาชิบินะ แต่ช่วงนี้ดูเหมือนเธอจะเอาพวกมันมารีไซเคิลแล้วนำมาขายที่หมู่บ้าน(*3)
*3 [แต่ทุกคนไม่สนใจเธอ เลยกลายเป็นธุรกิจที่ไม่มีลูกค้า]
เคราะห์ร้ายคือรูปธรรมของความคิดที่ทำให้มนุษย์เป็นทุกข์
กล่าวคือมันเป็นยูวเรย์(ผี)แห่งดวงซวยนั่นเอง
ดวงซวยคือด้านตรงข้ามของดวงดี
คุณลักษณะของทั้งสองเกือบจะคล้ายกัน(*4) ในอีกแง่หนึ่งจึงอาจกล่าวได้ว่าตัวเธอที่สะสมดวงซวยเป็นผู้มีดวงดี
*4 [ทั้งสองเป็นแค่การเอนเอียงของดวงเท่านั้น]
{มาตรการรับมือ}
เธอเป็นตัวตนที่อันตรายอย่างมาก
ต่อให้พบเจอก็ห้ามแตะต้องเป็นอันขาด
เพราะไม่ว่าใครก็ไม่มีทางต่อต้านสภาวะดวงตกได้
บาดเจ็บ ป่วยไข้ ล้มละลาย หย่าร้าง......ผลกระทบทั้งหลายทั้งปวงล้วนเกิดขึ้นได้ทั้งสิ้น
หากคิดว่าประสบเคราะห์ร้ายเข้าแล้ว จงไปไหว้วานให้ทางศาลเจ้าหรือวัดช่วยปัดรังควานให้ก็แล้วกัน
แต่ถ้าเสี่ยงเซียมซีแล้วได้ใบ มหาซวย คงพอจะใช้เป็นประเด็นพูดคุยได้นิดหน่อยล่ะมั้ง(*5)
*5 [คิดเสียว่าดวงดีที่เสี่ยงได้ใบนั้น บางทีอาจจะดวงดีเล็กน้อยก็ได้นะ]
.........................................................................................................................................................................................
กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้
