東方求聞口授 ～ Symposium of Post-mysticism.
โทวโฮวกุมอนคุจุ (ใคร่รู้คำสอนแห่งตะวันออก) ～ งานประชุมสัมมนาแห่งยุคหลังความเชื่อทางศาสนา
.........................................................................................................................................................................................
เซียนมารทะลุกำแพง
{คาคุ เซย์กะ (ฮั่ว ชิงเอ๋อ) Kaku Seiga }
(บน=เซย์กะ / ล่าง=โยชิกะ)
ความสามารถ : ทะลุกำแพงได้
ความอันตราย : สูง
ความเป็นมิตรต่อมนุษย์ : สูงมาก (ชอบมนุษย์)
สถานที่หลักในการทำกิจกรรม : หมู่บ้านมนุษย์
เซียนที่ประพฤติตนด้วยความคิดชั่วร้าย
เธอคิดประมาณว่า หากก่อให้เกิดผลดีกับตน มนุษย์รอบตัวจะเป็นยังไงก็ช่าง
นิสัยไม่ดีอย่างแรง
ถ้าเป็นเซียนอายุประมาณร้อยปียังพบเจอได้บ่อยๆ แต่เซียนที่มีอายุเกินพันปีกำลังลดจำนวนลงเรื่อยๆ
เธอเป็นหนึ่งในเซียนจำนวนน้อยเหล่านั้น
สาเหตุเพราะเซียนที่มีอายุยืนยาวขนาดนั้นส่วนใหญ่จะกลายเป็นเผ่าพันธุ์ที่สูงส่งกว่านั้น เช่น เทวดา หรือ ชินเรย์(วิญญาณเทพ)ไปหมดแล้ว
หายากที่จงใจอยู่เป็นเซียนอย่างนี้มาโดยตลอด
เธอคงไม่สามารถเป็นเทวดาได้เพราะมีนิสัยชั่วร้าย แต่ดูเหมือนเธอจะไม่รู้สึกทุกข์ร้อนอะไร
เธอปรากฏตัวในเกนโซวเคียวพร้อมกับโทโยซาโตะมิมิ โนะ มิโกะ และโมโนโนเบะ โนะ ฟุโตะ
แต่ดูยังไงก็เห็นว่าเธอมีสำนึกในฐานะพวกพ้องกับทั้งสองคนค่อนข้างต่ำ
หากพบมนุษย์หรือโยวไคที่ถูกใจ เธอจะตรงเข้าไปชักชวนทันที
และคงเป็นเพราะเกนโซวเคียวมีบุคคลที่เปี่ยมเสน่ห์อยู่มากมาย เธอจึงเที่ยวเล่นไปตรงโน้นตรงนี้ได้ทุกวัน
{สิ่วทะลุกำแพง}
สิ่งที่เธอนำมาเสียบผมเอาไว้แทนปิ่นปักผมคือ สิ่วทะลุกำแพง
สิ่วอันนี้คือวัตถุที่สามารถเจาะรูที่กำแพงทุกชนิดได้ในพริบตา
แถมรูที่ถูกเจาะจะกลับเป็นปกติอย่างไร้ริ้วรอยเมื่อระยะเวลาผ่านไปครู่หนึ่ง
ไม่มีสิ่งใดสามารถกีดขวางการเดินทางของเธอที่นำสิ่งนี้มาใช้ได้
แม้แต่ยุ้งฉางที่สร้างด้วยหินอย่างแข็งแกร่งก็ยังเป็นได้แค่ก้อนเต้าหู้เมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ
เธอจึงสามารถลักขโมยทุกสิ่งได้เท่าที่ต้องการ
การที่เธอมีนิสัยไม่ยึดติดกับวัตถุอาจเป็นโชคดีเพียงหนึ่งเดียวของทุกคนก็เป็นได้
แม้มีความสามารถนี้เพียงอย่างเดียวก็ทำให้เธอพอใจเกือบถึงที่สุดแล้ว เธอจึงไม่มีกะจิตกะใจจะฝึกฝนวิชาเซียนอย่างอื่นเลย
แต่อย่างน้อยเธอก็มีพลังมากพอสำหรับการต่อกรกับทูตจากนรกที่มาเยี่ยมเยือนอยู่บ่อยๆล่ะนะ(*1)
*1 [แต่อันที่จริงแค่เรื่องที่มีพลังมากขนาดนั้นก็น่ากลัวมากแล้วล่ะ......]
{เจียงซือ}
เจียงซือ คือโยวไคศพที่เคลื่อนไหวไปมาได้
เจียงซือสูญเสียดวงวิญญาณไปแล้ว ส่วนมากจึงเคลื่อนไหวโดยไม่คิดอะไร
เธอใช้ให้เจียงซือตัวนี้ปกป้องมหาสถานบวงสรวงเอาไว้
เจียงซือเองก็มีอยู่หลายจำพวก
พวกที่เคลื่อนไหวเพราะยังมีห่วงอยู่ในโลกนี้
พวกที่ตายแล้วเคลื่อนไหวได้เพราะโดนนักพรตเต๋าร่ายอาคมใส่
พวกที่ตายแล้วพลังในตัวพุ่งพล่านอาละวาดจนเคลื่อนไหวได้ และอื่นๆ......
จุดร่วมที่เหมือนกันคือ มนุษย์ที่ถูกเจียงซือกัดจะกลายเป็นเจียงซือเสียเอง(*2)
คิดเสียว่าเป็นผีดูดเลือดที่ไม่มีสมองละกัน
เป็นโยวไคที่น่ารังเกียจพอสมควร
*2 [หากไม่มีแผลถึงชีวิตก็จะเป็นเจียงซือเพียงชั่วคราว แต่หากสาหัสถึงชีวิตก็จะกลายเป็นเจียงซือไปทั้งอย่างนั้นเลย]
เธอให้กำเนิดโยวไคพรรค์นี้ขึ้นมาแล้วแปะยันต์ไว้ที่หน้าผากเพื่อให้สามารถควบคุมได้อย่างสมบูรณ์(*3)
สร้างโยวไคที่น่ารังเกียจ แถมยังถือวิสาสะเอาศพมาทำเป็นเจียงซือ เพราะแบบนี้ล่ะมั้งเธอถึงถูกเรียกว่า เซียนมาร
*3 [บนยันต์เขียน 「รายการสิ่งที่ต้องทำ」 เอาไว้ และเพราะไม่มีสมองจึงทำตามอย่างเคร่งครัด]
{วิธีรับมือ}
เข้าหามนุษย์อย่างกะทันหัน พอเบื่อก็จากไป
เป็นเซียนที่ทำตัววุ่นวายอย่างมาก
เธอไม่ให้ความสำคัญกับคนอื่นคนใด จึงต้องพยายามไม่คล้อยตามเธอ
ต่อให้เธอเข้าหาด้วยความถูกใจ แต่ถ้าฝ่ายนี้ไม่เล่นด้วย เดี๋ยวเธอก็เบื่อแล้วจากไปเอง
เกี่ยวกับการทะลุกำแพง
ดูเหมือนจะมีทั้งกำแพงที่ทะลุได้และสิ่งที่ทะลุไม่ได้
ยิ่งเป็นของแข็งยิ่งถูกเจาะอย่างง่ายดาย แต่ดูเหมือนเธอจะหลีกเลี่ยงกำแพงที่นุ่มนิ่ม
ดังนั้นการเอาของสำคัญไปใส่ไว้ในกรงที่ทำจากยางจึงอาจเป็นทางเลือกที่ดีก็เป็นได้
แต่ถึงงั้นก็เถอะ เธอเป็นคนไม่ยึดติดกับวัตถุ จึงอาจจะไม่จำเป็นต้องกังวลขนาดนั้นก็ได้
.........................................................................................................................................................................................
กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้
