東方紅魔郷 ～ the Embodiment of Scarlet Devil.
โทวโฮวโควมะเคียว (ถิ่นฐานมารแดงแห่งตะวันออก) ～ การแสดงตนของมารแดง
.........................................................................................................................................................................................
Extra Stage's Back Story (คลิกเพื่ออ่าน)
東方紅魔狂 ～ Sister of Scarlet
โทโฮโควมะเคียว (มารแดงคลั่งแห่งตะวันออก) ～ ซิสเตอร์ ออฟ สคาร์เลท (สคาร์เลทผู้น้อง)
วันนี้เกนโซวเคียวก็อากาศดีตามเคย
เป็นเกนโซวเคียวที่น่าจะสงบสุข
สาวน้อยสีดำรู้สึกไม่ค่อยสบายใจอย่างบอกไม่ถูก วันนี้ก็เลยมาที่ศาลเจ้าอีกครา
มาริสะ 「ร้อนว้อย ร้อนว้อย ร้อนจะตายแล้วว้อย」
เรย์มุ 「ถ้าตายล่ะก็ ฉันจะทำพิธีศพนกให้ละกันนะ」 (พิธีศพนก 鳥葬 โฉวโซว พิธีศพแบบเรียบง่ายต้นทุนต่ำ กล่าวคือ ทิ้งศพให้นกจิกกิน)
เรมิเลีย 「แหม ยกให้ฉันจัดการก็สิ้นเรื่อง」
มาริสะ 「ให้เธอจัดการน่ะ ไม่มีทางซะล่ะ」
ศาลเจ้านี้ไม่รู้มันเป็นยังไง มาทีไรเจอปิศาจแดงทุกที
มาริสะ 「เธอน่ะ ทิ้งบ้านมาอย่างงี้ไม่เป็นไรเรอะ ?」
เรมิเลีย 「ฝากให้ซาคุยะจัดการแล้ว เพราะงั้นไม่เป็นไรหรอก」
เรย์มุ 「ไม่เป็นไรแน่นอนซะที่ไหนล่ะ รีบกลับไปเดี๋ยวนี้เลย」
เวลานั้นเอง ทั้งสามก็ต้องตกใจด้วยเสียงฟ้าผ่า
เรย์มุ 「ฝนยามเย็นสินะ」
มาริสะ 「เวลาอย่างนี้เนี่ยนะ ประหลาดชะมัด」 (ตอนนี้หน้าร้อน)
เรมิเลีย 「ฉันเดินตากฝนไม่ได้ซะด้วยสิ」
สักพักฝนก็หยุดลง, และเมื่อมองไปยังทิวทัศน์ภายนอก ก็พบว่าท้องฟ้าผิดปกติไปอย่างชัดเจน
มีเพียงที่เดียวในเกนโซวเคียว ที่ยังคงมีฝนตกฟ้าผ่าอย่างรุนแรง
เรมิเลีย 「เอ๋ ดูเหมือนจะมีแต่รอบบ้านฉันที่ฝนยังตกอยู่นะ」
เรย์มุ 「จริงด้วยแฮะ โดนอะไรสาปเข้าให้รึเปล่า ?」
มาริสะ 「ก็โดนสาปมาแต่แรกแล้วไม่ใช่เรอะ」
เรมิเลีย 「แย่ละ ขืนเป็นงี้ฉันก็กลับเข้าบ้านไม่ได้น่ะสิ」 (รอบๆบ้านฝนตกอยู่+แวมไพร์แพ้ฝนตก)
เรย์มุ 「ไม่ใช่ว่าตั้งใจทำให้เธอกลับไปไม่ได้หรอกเหรอ ?」
มาริสะ 「ในที่สุดก็โดนตะเพิดออกจากบ้านจนได้สินะ」
เรมิเลีย 「นั่นน่ะ แทนที่จะบอกว่าตั้งใจทำให้ฉันกลับไปไม่ได้ มันดูเหมือนว่า...」
มาริสะ 「จริงๆแล้วตั้งใจจะทำให้ออกมาจากข้างในไม่ได้งั้นสิ ?」
เรย์มุ 「ถูกขับไสไล่ส่งแล้วจริงๆสินะ」
เรมิเลีย 「เอาเถอะ ไหนๆก็กลับไม่ได้แล้ว เรื่องอาหาร (=เลือดมนุษย์) จะทำยังไงดีน้า」 (เหล่สองสาว)
เรย์มุ 「ช่วยไม่ได้น้า, ไปดูลาดเลาหน่อยละกัน」
มาริสะ 「น่าสนุกชะมัดเลยว้อย」
ด้วยเหตุนี้ ทั้งสองจึงฝากศาลเจ้าให้ปิศาจแดงดูแล แล้วตรงไปยังคฤหาสน์ของเรมิเลีย
เรมิเลีย 「อ้อ จริงสิ ลืมเรื่องของยัยนั่นซะสนิทเลย
นี่คงโดนแพชูลี่ขัดขวางไม่ให้ออกมาข้างนอก (ด้วยการทำให้ฝนตก) แน่เลย」
เจ้าปิศาจเอามือขวามาแตะที่แก้มแล้วโน้มคอลงอย่างกังวล
เรมิเลีย 「แย่จังน้า ทั้งฉัน ทั้งยัยนั่น ต่างก็ทำอะไรกลางสายฝนไม่ได้ซะด้วยสิ...」
ฝนนั้น... เป็นของแสลงสำหรับปิศาจบางจำพวก แม้แต่จะเดินฝ่าฝนยังทำไม่ได้ด้วยซ้ำ
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
*กดที่ชื่อของตัวละครเพื่อแสดงข้อความ*
Reimu's Extra Story
EXTRA STAGE
ชื่อด่าน : โทโฮโควมะเคียว (มารแดงคลั่งแห่งตะวันออก) ～ ซิสเตอร์ ออฟ สคาร์เลท (สคาร์เลทผู้น้อง)
(ชื่อด่านอ่านพ้องเสียงกับชื่อภาค)
(เปิดเพลง BGM : งานฉลองครบรอบร้อยปีของเหล่าสาวน้อยจอมเวท)
(แพชูลี่ โนว์เลดจ์ เข้ามาในหน้าจอ)
แพชูลี่ : อะไรกัน มาอีกแล้วเหรอ
เรย์มุ : มาอีกแล้วล่ะ
แพชูลี่ : วันนี้ไม่ค่อยมีอาการหืดหอบซะด้วย
แพชูลี่ : ดังนั้นฉันจะแสดงเวทมนตร์ชุดพิเศษให้ดู !
(แพชูลี่ โนว์เลดจ์ แพ้พ่าย)
เรย์มุ : วันนี้ร้อนยิ่งกว่าทุกทีเลยนะเนี่ย
เรย์มุ : การที่โจมตีเข้ามาเกรี้ยวกราดขนาดนี้
เรย์มุ : เป็นเพราะเด็กผู้หญิงคนเมื่อกี้มีอาการแปลกๆรึเปล่านะ ?
??? : อ่อนหัดนัก ! แดงขาวตรงนั้นน่ะ !
เรย์มุ : ยังมีพวกแปลกๆคนอื่นอยู่ด้วยสินะเนี่ย ?
(ฟลังดร์ สคาร์เลท เข้ามาในหน้าจอ)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
น้องสาวของปิศาจ
ฟลังดร์ สคาร์เลท
ฟลังดร์ : ขอโทษที่ให้รอ
เรย์มุ : ใครน่ะ ? รู้สึกว่าตอนที่มาครั้งที่แล้วจะไม่อยู่นี่นา...
ฟลังดร์ : อยู่, แต่มองไม่เห็นต่างหากล่ะ
ฟลังดร์ : ว่าแต่เธอน่ะ หรือว่าจะเป็น มนุษย์ ?
เรย์มุ : อ้า, ใช่แล้ว
ฟลังดร์ : ไม่ได้หลอกกันแน่นะ ?
ฟลังดร์ : ฉันเคยเห็นแต่มนุษย์ในรูปแบบของเครื่องดื่มน่ะ
เรย์มุ : อืม, ก็เป็นมนุษย์นั่นล่ะ
เรย์มุ : มนุษย์น่ะเป็นสิ่งที่ซับซ้อนยิ่งกว่าชาแดง, หมายถึงมนุษย์ส่วนใหญ่น่ะนะ
ฟลังดร์ : ก็นี่ไง อย่างพวกไก่เนี่ย
เรย์มุ : อ๋า---?
ฟลังดร์ : แม้แต่คนที่ปรุงไม่เป็น ก็ยังได้ทานอย่างเอร็ดอร่อยนะ
เรย์มุ : แล้วในบ้านเธอเนี่ย ใครเป็นคนปรุงมนุษย์ล่ะ ?
ฟลังดร์ : ไม่รู้สิ ? ไม่น่าจะเป็นท่านพี่ซะด้วย...
เรย์มุ : ท่านพี่ ?
เรย์มุ : หมายถึงเจ้าปิศาจที่ชื่อ Replica น่ะเหรอ ? (ล้อเรื่อง Replica แห่งฤดูร้อน)
ฟลังดร์ : เรมิเลีย ! ท่านพี่เรมิเลียต่างหากล่ะ
เรย์มุ : ฉันว่ายัยนั่นไม่มีทางทำอาหารเป็นแน่ๆ
ฟลังดร์ : ไม่ทำหรอก
เรย์มุ : อยากให้คุณน้องสาวช่วยฟังหน่อยน่ะ
เรย์มุ : คุณหนูเธอชอบมานั่งแช่อยู่ในศาลเจ้าของฉันเป็นประจำ มันเดือดร้อนน่ะ
เรย์มุ : ช่วยพูดหรือทำอะไรสักอย่างทีสิ
ฟลังดร์ : รู้แล้วล่ะ
ฟลังดร์ : แล้วพอฉันพยายามจะไปด้วยก็...
เรย์มุ : อย่าทำอย่างนั้นนะ
ฟลังดร์ : ถูกหยุดเอาไว้ด้วยฝนที่ตกหนักจนออกไปเดินไม่ได้เลย
เรย์มุ : เป็นพวกที่ต้องจับตามองเป็นพิเศษสินะ, เคยทำอะไรเอาไว้ในอดีตรึไง ?
ฟลังดร์ : ไม่น่าจะสามารถทำอะไรได้นะ
ฟลังดร์ : 495 ปีที่ผ่านมานี้, ฉันไม่ได้ออกไปข้างนอกเลยแม้แต่ครั้งเดียวเลยล่ะ
เรย์มุ : เป็นเด็กมีปัญหาจริงๆสินะ
(เปิดเพลง BGM : U.N. Owen คือเธออย่างนั้นรึ ?)
ฟลังดร์ : อุปกรณ์สำหรับเล่นที่บินเข้าไปตรงนั้น...
เรย์มุ : เล่นอะไรเหรอ ?
ฟลังดร์ : เล่นดันมาคุ
เรย์มุ : อ้อ เล่นสร้าง Pattern สินะ, นั่นเป็นสาขาวิชาที่ฉันเชี่ยวชาญเลยล่ะ
(ฟลังดร์ สคาร์เลท แพ้พ่าย)
เรย์มุ : เห็นมั้ย ? นี่แหละคือพลังของผู้รับใช้พระเจ้าไงล่ะ !
ฟลังดร์ : อย่าคิดว่าชนะแล้วนะ
ฟลังดร์ : ยังเพิ่งเริ่มเท่านั้นแหละ !
เรย์มุ : !?
เรย์มุ : อ่า, ไม่มีแรงเหลือขนาดนั้นแล้วยังจะ
ฟลังดร์ : ค่า, แม้แต่ควันก็ยิงไม่ออกแล้วค่ะ
เรย์มุ : ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็จะมาเล่นด้วยเสมอ
เรย์มุ : เพราะงั้นขอร้องล่ะ อย่ามาเล่นที่ศาลเจ้านะ
ฟลังดร์ : แหม, อุตส่าห์ตั้งใจว่าจะเอาเค้กกับชาแดงไปให้แทนคำขอบคุณแท้ๆ
เรย์มุ : อย่าเอาของกินของถิ่นเธอไปที่ถิ่นของมนุษย์นะ
ฟลังดร์ : ความหวานกำลังพอดีเลยนะ ?
เรย์มุ : ถึง Non-Sugar ก็ไม่เอา !
เรย์มุ : ถ้าเป็นเด็กดีก็รีบกลับไปนอนอย่างว่าง่ายซะเถอะ
ฟลังดร์ : ...แต่ที่นี่บ้านของฉันนะ ?
เรย์มุ : งั้นไม่ต้องกลับก็ได้ เจ้าเด็กไม่ดี
เรย์มุ : แต่ฉันจะกลับแล้วล่ะ
เรย์มุ : ...เพราะดันลืมเด็กไม่ดีอีกคนไว้ที่ศาลเจ้าน่ะนะ
ฟลังดร์ : เด็กไม่ดีอีกคนนี่ใครเหรอ ?
เรย์มุ : พี่สาวของเธอไงล่ะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Marisa's Extra Story
EXTRA STAGE
ชื่อด่าน : โทโฮโควมะเคียว (มารแดงคลั่งแห่งตะวันออก) ～ ซิสเตอร์ ออฟ สคาร์เลท (สคาร์เลทผู้น้อง)
(ชื่อด่านอ่านพ้องเสียงกับชื่อภาค)
(เปิดเพลง BGM : งานฉลองครบรอบร้อยปีของเหล่าสาวน้อยจอมเวท)
(แพชูลี่ โนว์เลดจ์ เข้ามาในหน้าจอ)
แพชูลี่ : อะไรกัน มาอีกแล้วเหรอ
มาริสะ : เธอเองเหรอ ? ที่ทำเรื่องแบบนี้ ?
แพชูลี่ : ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาชวนทะเลาะแบบนั้นน้า---
แพชูลี่ : จะเธอก็ดี คุณหนูเล็กก็ดี, วันนี้มันวันซวยแท้ๆ ! (ล้อบทพูดของซินดี้ในหนังอเมริกาเรื่อง Commando)
(แพชูลี่ โนว์เลดจ์ แพ้พ่าย)
มาริสะ : เจ้าคฤหาสน์หลังนี้มันทำอะไรลงไปกันแน่เนี่ย ?
มาริสะ : ตอนนี้เรมิเลียน่าจะอยู่ที่ศาลเจ้านี่หว่า
มาริสะ : ทำไมการโจมตีของคฤหาสน์ถึงได้เกรี้ยวกราดขนาดนี้นะ ?
??? : เรียกเหรอ ?
มาริสะ : ไม่ได้เรียกว้อย
(ฟลังดร์ สคาร์เลท เข้ามาในหน้าจอ)
??? : ขอโทษที่ให้รอ
มาริสะ : เธอเป็นใคร ?
??? : เวลาที่จะถามชื่อของคนอื่นน่ะ...
มาริสะ : อ๋า, ฉันเหรอ ?
มาริสะ : นั่นสิน้า, ฉันชื่อ ฮาคุเรย์ เรย์มุ, เป็นมิโกะว่ะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
น้องสาวของปิศาจ
ฟลังดร์ สคาร์เลท
ฟลังดร์ : ฟลังดร์จ้ะ, คุณมาริสะ (มิโกะน่ะเป็นไปไม่ได้หรอก)
มาริสะ : เธอเป็นตัวอะไรน่ะ ? (ถ้าบอกว่าเป็นนางพยาบาลจะดีกว่ารึเปล่านะ ?)
ฟลังดร์ : ฉันอยู่ในบ้านมาตลอดนั่นแหละ
ฟลังดร์ : แม้แต่ตอนที่เธอเข้ามานั่งแช่อยู่ในบ้านหลังนี้น่ะนะ
มาริสะ : อยู่จริงอ่ะ ?
ฟลังดร์ : พักผ่อนอยู่ที่ชั้นใต้ดินมาตลอดเลยล่ะ
ฟลังดร์ : ราวๆ 495 ปีน่ะนะ
มาริสะ : ดีจังน้า, ฉันมีวันหยุดแค่ 2 วันต่อสัปดาห์เองว่ะ
ฟลังดร์ : ได้ยินมาว่าถกเถียงกับท่านพี่เป็นประจำเลยนี่นะ
มาริสะ : ท่านพี่ ? เธอเป็นน้องสาวเหรอเนี่ย
ฟลังดร์ : ฉันเองก็อยากเห็นสิ่งที่เรียกว่ามนุษย์บ้าง เลยพยายามจะออกไปข้างนอกน่ะ
มาริสะ : ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ, นี่ไง นี่ไง ดูซะเท่าที่อยากจะดูเลยเอ้า
(เปิดเพลง BGM : U.N. Owen คือเธออย่างนั้นรึ ?)
ฟลังดร์ : มาเล่นด้วยกันหน่อยมั้ย ?
มาริสะ : จะหยอดเท่าไหร่ล่ะ ? (พูดล้อการหยอดเหรียญเล่นเกมตู้)
ฟลังดร์ : Coin หนึ่งอัน (มาจากเกม S.T.U.N. RUNNER โดยแทนที่จะใช้คำว่า INSERT 1 COIN เหมือนเกมทั่วไป กลับใช้คำว่า "ใส่ Coin หนึ่งอัน")
มาริสะ : หนึ่งอันเนี่ย แม้แต่ชีวิตคนก็ซื้อไม่ได้หรอกว่ะ
ฟลังดร์ : เธอก็จะ Continue ไม่ได้ไงล่ะ !
(ฟลังดร์ สคาร์เลท แพ้พ่าย)
มาริสะ : เอ้า, พอใจแล้วรึ ?
ฟลังดร์ : อย่างกับเรื่องโกหกเลย ที่ฉันแพ้เนี่ย...
มาริสะ : เออ, ก็นับว่าโกหกล่ะมั้งนะ
มาริสะ : แล้วก็, วันนี้ฉันจะกลับแล้วล่ะ
ฟลังดร์ : อืม, พอใจแล้วล่ะ
ฟลังดร์ : แต่สุดท้าย ฉันก็เหลือตัวคนเดียวอีกแล้วสินะ
มาริสะ : ♪!
มาริสะ : ถ้าเหลือตัวคนเดียวแล้วจะแขวนคองั้นเหรอ ?
ฟลังดร์ : อะไรล่ะนั่น ?
มาริสะ : She went and hanged herself and then there were none.
มาริสะ : (หนึ่งคนแขวนคอ ก็เลยไม่เหลือใคร)
ฟลังดร์ : ไปได้ยินมาจากใครกันล่ะนั่น---
มาริสะ : เพลงกล่อมเด็กชื่อดังไงว้อย (นิยายชื่อดังของ อากาธา คริสตี้ ต่างหากล่ะ มาริสะ)
ฟลังดร์ : ตามแผนของฉันแล้ว คนสุดท้ายที่เหลืออยู่ต้องเป็นเธอนะ ?
มาริสะ : ตอนที่เธอหายตัวไปด้วยการโจมตีเมื่อกี้สินะ (หมายถึงสเปลการ์ด กระสุนลับ「สุดท้ายก็ไม่มีใครอยู่เลยเหรอ?」)
ฟลังดร์ : She died by the bullet and then there were none.
ฟลังดร์ : (หนึ่งคนมิอาจหลบพ้นห่ากระสุนได้ทั้งหมด ก็เลยไม่เหลือใคร)
มาริสะ : ขอโทษที่ทำเสียแผนละกันนะ, เธอโชคไม่ดี ที่ฉันเชี่ยวชาญการหลบกระสุนน่ะน้า
ฟลังดร์ : อา ช่างมันเถอะ, เพราะถึงแขวนคอไปก็ไม่ตายอยู่ดี
มาริสะ : ศพแขวนคอตายมันน่าเกลียดนะ
มาริสะ : ทำตามเนื้อเพลงที่แท้จริงอย่างว่าง่ายซะเถอะ
ฟลังดร์ : เนื้อเพลงที่แท้จริงคือ ?
มาริสะ : อ้าวเฮ้ย ไม่รู้จักงั้นเรอะ ?
มาริสะ : She got married and then there were none... (มาจากเพลง Ten little Injuns กับ Ten little nigger boys ต่างหากล่ะ มาริสะ)
ฟลังดร์ : กับใครล่ะ
มาริสะ : จะแนะนำเด็กสาวแห่งศาลเจ้าให้รู้จักละกัน
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
