東方文花帖 ～ Bohemian Archive in Japanese Red.
โทวโฮวบุนคะโฉว (บันทึกอักขระบุปผาแห่งตะวันออก) ～ บทความแหกกฎในสมุดญี่ปุ่นปกแดง
.........................................................................................................................................................................................
ฤดูกาลที่ 119 เดือนจันทรคติที่ 10 วันที่ 2
หมู่บ้านซึ่งเป็นที่อาศัยของแมว
สวรรค์ของแมว ที่ซึ่งเหล่าแมวผู้ไม่ฟังคำสั่งมารวมตัวกัน
ว่ากันว่า ในส่วนลึกของภูเขาซึ่งห่างไกลจากหมู่บ้านมนุษย์ มีหมู่บ้านเล็กๆที่มีแต่แมวอาศัยอยู่
แมวที่อาศัยอยู่ ณ ที่นั้น ไม่ได้อยู่ในความดูแลของผู้ใด, ว่ากันว่าพวกแมวได้สร้างสังคมที่มีระเบียบขึ้น แล้วใช้ชีวิตกันอย่างอิสระ
ถึงแม้จะเป็นข่าวลือที่ไม่รู้ว่าเป็นความจริงหรือไม่ แต่ก็ได้ค้นพบหมู่บ้านที่คาดว่าเป็นต้นตอของข่าวลือแล้ว
หมู่บ้านที่ค้นพบนั้นมีลักษณะบางอย่างที่ต่างไปจากข่าวลือเล็กน้อย
มันเป็นหมู่บ้านที่มนุษย์ทิ้งไปจนกลายเป็นหมู่บ้านร้างและมีพวกแมวมาปักหลักอาศัย เป็นหมู่บ้านที่มีแต่แมวอย่างแน่นอน
แต่ทว่า มันยังห่างไกลจากคำว่า สังคมที่มีระเบียบ เป็นอย่างมาก เหล่าแมวนั้นล้วนทำอะไรตามอำเภอใจของตนเอง
การวิวาทในหมู่แมวก็มีอยู่ไม่ขาด คนแปลกหน้าอย่างฉันปรากฏตัวขึ้นก็ไม่เห็นจะทำอะไร แถมถ้ามีอาหารมาให้ก็จะรุมแย่งกัน
เป็นหมู่บ้านที่แสนอลหม่านวุ่นวายดังที่ได้อธิบายไป
ผู้ที่พยายามจัดระเบียบให้เหล่าแมวพวกนั้นคือ คุณเชน (ภูตรับใช้)
เราไปลองถามเจ้าตัวกันดูดีกว่า ว่าเธอรวบรวมแมวมาทำไม และทำได้ยังไง
「โธ่--- ไม่ได้นะ อย่าไปทางนั้น
หืม ?
เหตุผลที่รวบรวมพวกแมวมาน่ะเหรอ ?
อะฮะฮ่า--- นั่นก็เพราะว่าฉันอยากได้ข้ารับใช้ที่เชื่อฟังคำสั่งของฉันยังไงล่ะ
ตั้งใจว่าจะให้แมวตัวที่ว่านอนสอนง่ายที่สุดและแข็งแกร่งที่สุดในบรรดาแมวพวกนี้มาเป็นข้ารับใช้ของฉันน่ะนะ
วิธีการรวบรวมก็ง่ายนิดเดียว
แค่ใช้อาหารกับมาทาทาบินิดหน่อย พวกแมวก็จะเป็นฝ่ายมาหาเราเอง
แถวๆนี้มีบ้านที่มนุษย์ทิ้งไว้ เลยใช้กันลมกันฝนได้ดี ส่วนอาหารก็มีฉันไปจับมาให้ ที่นี่เลยเป็นเหมือนสวรรค์ของเหล่าแมวเลยล่ะ」
ในขณะที่พูดอยู่ พวกแมวก็อาละวาดไปทั่วอย่างไร้ทิศทาง
ดูเหมือนว่าจะเกิดจากการที่มาทาทาบิออกฤทธิ์มากเกินไป
แต่เธอกล่าวว่า ถ้าไม่ทำแบบนี้ก็ไม่ยอมทำตามคำสั่งกันเลย ดังนั้นใช้มาทาทาบิประมาณนี้น่าจะดีแล้ว
จริงอยู่ที่ว่าโยวไคส่วนมากจะใช้สัตว์เป็นข้ารับใช้
จะว่าไปแล้ว ฉันเองก็มีอีกาคอยติดตามอยู่เหมือนกัน
แต่ก็ไม่เคยได้ยินว่ามีบาเคะเนโคะตนใดใช้แมวเป็นข้ารับใช้เลย
ทั้งนี้เพราะพวกแมวนั้นมีความเอาแต่ใจตนเองสูงนั่นเอง
พวกแมวเองก็เถอะ ถ้าไหนๆก็จะถูกใช้งานแล้ว มันอาจรู้จักเลือกเจ้านายเป็นโยวไคที่มีระดับสูงกว่าบาเคะเนโคะก็เป็นได้
(ชาเมย์มารุ อายะ)
(อ่านบทความที่เกี่ยวข้องได้ที่หน้าสามสิบสี่)
Tips :
- หมู่บ้านที่ถูกกล่าวถึงในที่นี้คาดว่าหมายถึง หมู่บ้านมาโยอิกะ ซึ่งเป็นสถานที่ที่ตัวเอกได้ต่อสู้กับเชนในภาค 7
- แม้จะมีคำกล่าวว่า "หากพูดถึงภูเขาในเกนโซวเคียว ย่อมหมายถึงภูเขาโยวไค" แต่อย่าลืมว่ายังมีหมู่เขาทางชายแดนตะวันออกอยู่ด้วย
และจากเนื้อความของหนังสือพิมพ์ฉบับนี้จะพบว่า ที่นี่ไม่ใช่ภูเขาโยวไค ดังนั้นจึงน่าจะเป็นหมู่เขาทางตะวันออกของเกนโซวเคียวเสียมากกว่า
- มาทาทาบิ (ชื่อเต็มคือ 木天蓼 โมะคุเทนเรียว)(Actinidia polygama) เป็นพืชที่มีสารเคมีชนิดหนึ่งอยู่ภายใน
แมวมักได้รับสารดังกล่าวทางจมูก(การดม) สารนี้จะกระตุ้นต่อมฮอร์โมนของแมว ทำให้แมวมีอาการแปลกๆเป็นระยะเวลาหนึ่ง
เช่น ตะปบ/เคี้ยว/เลีย/กระโดดใส่/คราง/ขู่ใส่มาทาทาบิ หรือ กลิ้งตัวทับมาทาทาบิ ฯลฯ และหลั่งน้ำลายมากขึ้น
คนทั่วไปเรียกอาการเหล่านี้ว่า เมา โดยอาการนี้จะคงอยู่แค่ระยะเวลาหนึ่ง (ประมาณ 10 นาที) แล้วแมวก็จะกลับเป็นปกติ และไม่สนใจมาทาทาบิ
แต่เมื่อผ่านไปประมาณ 2 ชั่วโมง แมวก็จะสามารถได้รับผลกระทบจากมาทาทาบิอีกครั้ง เพราะต่อมรับรู้ได้คืนสภาพเป็นปกติแล้ว
แมวที่มีอายุน้อยและมีอายุมาก จะได้รับผลกระทบจากมาทาทาบิน้อยกว่าแมวที่อยู่ในวัยหนุ่มสาว
ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับการเจริญและเสื่อมถอยของต่อมรับรู้นั่นเอง
- คนทั่วไปมักเข้าใจผิดว่า มาทาทาบิ = Catnip ซึ่งที่จริงแล้วไม่ใช่เลย มาทาทาบิ เป็นพืชตระกูล Actinidia ส่วน Catnip เป็นพืชตระกูล Nepeta
พืชทั้งสองชนิดมีสารเคมีแบบเดียวกัน จึงทำให้เข้าใจผิดได้ง่าย แต่โดยลักษณะอื่นๆแล้ว พืชทั้งสองชนิดนี้แตกต่างกันค่อนข้างมาก
- เชนใช้คำว่า "จับ" แสดงว่าอาหารเป็นพวกสัตว์ อย่างเช่น นก
- บาเคะเนโคะ (แมวผี) เป็นโยวไคคนละชนิดกับเนโคะมาตะ ระวังจะสับสนกัน
 |
ตามอ่านในฉบับ |
Tips :
- เนโคะโนโซเคะ PET bottle (เนโคะโยะเคะ PET bottle) หรือที่ไทยเรียกกันง่ายๆว่า ขวดไล่แมว
เป็นการนำเอาขวดพลาสติกกลมมาเติมน้ำ แล้ววางไว้ตามจุดต่างๆที่ไม่อยากให้แมวเดินผ่าน เชื่อกันว่ามันสะท้อนแสงเข้าตาแมว ทำให้แมวเกลียด
แต่ในระยะหลัง เริ่มมีการพิสูจน์ว่าความเชื่อนี้ไม่เป็นจริง ... ... สุดท้ายแล้วจะเท็จจริงอย่างไรนั้น ก็ต้องรอดูกันต่อไป (เพราะคนก็ยังใช้กันเยอะอยู่)
- กระดิ่งโดวทาคุ เป็นกระดิ่งที่หลอมจากทองสัมฤทธิ์หรือทองแดง และมีการประดับประดาอย่างงดงาม
กระดิ่งโดวทาคุที่อายุมากที่สุดที่ขุดพบ คาดว่าสร้างขึ้นในช่วงศตวรรษที่ 2-3 โดยดูเหมือนว่าจะใช้ประโยชน์ในการทำพิธีเท่านั้น
มันมักถูกประดับด้วยลวดลายของสัตว์ เช่น แมลงปอ ตั๊กแตนตำข้าว แมงมุม ซึ่งเป็นแมลงกำจัดศัตรูพืช จึงเชื่อว่ากระดิ่งนี้มีไว้ขอพรเกี่ยวกับการเกษตร
- โคมกระดาษ มักถูกแขวนไว้หน้าร้านอาหาร โดยเขียนชื่อร้านหรือชื่ออาหารลงบนโคมกระดาษ โดยทั่วไปจะมีสีขาวและสีแดง
โดยร้านที่มีเหล้าขาย จะนิยมใช้โคมสีแดง ร้านเหล่านี้จึงมักถูกเรียกอย่างง่ายๆว่า โคมแดง
.........................................................................................................................................................................................
อายะ 「รอยข่วนเพิ่มขึ้นจากตอนนั้นเยอะมากเลยนะคะ ไม่เป็นไรนะคะ ?」
เชน 「พวกมันไม่ยอมฟังที่ฉันพูดเลยอ่ะ
พอฝืนออกคำสั่งไป ก็โดนอย่างนี้ทันทีเลย
ทำไมไม่ยอมเชื่องสักทีน้า」
อายะ 「เกี่ยวกับเรื่องนั้น คุณยังไม่เข้าใจดีเลยไม่ใช่เหรอคะ ? เพราะเป็นบาเคะเนโคะนั่นละนะ」
เชน 「อืーม ? มาทาทาบิไม่พอรึไงกันน้า」
อายะ 「ดูเหมือนจะขาดความน่าเกรงขามมากกว่ามาทาทาบินะคะ
อย่างมากเลยด้วย」
เชน 「อืーม ? อาหารไม่พอรึไงกันน้า」
อายะ 「ขาดแคลนความรู้มากกว่าอาหารกระมังคะ ? คุณเป็นแมวนี่คะ ฉันคิดว่าสิ่งที่น่าจะพอเอามาเป็นข้ารับใช้ได้ก็คงเป็นพวกหนูนั่นล่ะค่ะ」
เชน 「มีหนูเป็นข้ารับใช้มันไม่เท่นี่นา」
อายะ 「ถ้าจะควบคุมแมวให้ได้ดั่งใจล่ะก็ ฉันคิดว่าการพึ่งพามาทาทาบิเป็นวิธีที่ไม่ถูกต้องค่ะ
ตัวคุณต้องถูกโยวไคมอมเมาด้วยมาทาทาบิจึงจะยอมเชื่อฟังคำสั่งของโยวไคตนนั้นเหรอคะ ?」
เชน 「ไม่มีทางฟังหรอก, เนอะー」
อายะ 「คุณเองก็เป็นภูตรับใช้นี่คะ
ถ้างั้นลองคิดดูด้วยตัวเองสิคะ ว่าทำไมถึงยอมเชื่อฟังคำสั่งของเจ้านาย」
เชน 「อืーม
เพราะท่านรันแข็งแกร่งน่ะสิ... ...เอ๊ะ หมายความว่าถ้าฉันไม่แข็งแกร่งก็มีข้ารับใช้ไม่ได้งั้นสิ ?」
อายะ 「หรือไม่ก็มองหาพวกข้ารับใช้ที่ควบคุมได้ง่ายกว่านี้ อย่างเช่นหนูค่ะ」
เชน 「นอกเหนือจากหนู, พวกนกก็เป็นอาหารซะด้วยสิ」
อายะ 「นกไม่ได้ค่ะ」
เชน 「หรือจะลองใช้นกกระจอกดีน้า」
อายะ 「อ๊ะ ถึงจะเลิกคิดเรื่องใช้แมวแล้ว แต่ก็ไม่ควรปล่อยพวกแมวที่นี่ทิ้งไว้แบบนี้นะคะ ? ไม่งั้นมันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่แน่นอนค่ะ」
เชน 「ฉันไม่เลิกคิดเรื่องเอาแมวมาใช้หรอก
อุตส่าห์ฝึกจนเชื่องขนาดนี้แล้วแท้ๆー」
อายะ 「อาจจะพูดแรงไปสักหน่อย... ...แต่ไม่เห็นว่าพวกมันกำลังเชื่องเลยนะค้า」
เชน 「เชื่องสิ～ ถ้าเอาอาหารมาให้พวกมันก็จะกระโจนมาแย่งกันเลย
เดี๋ยวนี้ถึงไม่มีอาหารมันก็กระโจนเข้าใส่นะ รอยข่วนส่วนใหญ่ก็ได้มาตอนนั้นแหละ」
อายะ 「นั่นน่ะ ดูเหมือนจะเป็นเพราะตัวคุณเองก็ถูกมองเป็นอาหารนะคะ แบบว่าจะถูกกินน่ะค่ะ」
เชน 「อ๊ะ ถ้าแค่นิ้วล่ะก็เหมือนจะเคยถูกกินอยู่นะ」
อายะ 「วิธีเลี้ยงแบบนั้นไม่น่าจะทำให้เชื่องได้หรอกนะคะ」
เชน 「จะว่าไปแล้ว เธอทำยังไงให้อีกาตัวนั้นเชื่องเหรอ ? ท่าทางจะเชื่องมากซะด้วย」
อายะ 「อย่างฉันเนี่ย แค่ยื่นมือให้กับอีกาที่พบกันครั้งแรกก็ยอมตามมาแล้วล่ะค่ะ
ถ้าไม่มีความแตกต่างของพลังอย่างมากจนถึงระดับนั้น อาจกล่าวได้ว่าไม่มีทางหาข้ารับใช้ได้ค่ะ
แล้วอีกอย่าง อีกาตัวนี้ไม่ใช่ข้ารับใช้ของฉันหรอกนะคะ เป็นอุปกรณ์น่ะค่ะ」
เชน 「แต่ฉันเองก็น่าจะแข็งแกร่งกว่าพวกแมวธรรมดาๆที่อยู่ที่นี่มากโขอยู่นะ」
อายะ 「สิ่งที่แข็งแกร่งกว่าอย่างมากน่ะ ไม่น่าจะถูกข่วนเอาได้หรอกนะคะ」
เชน 「เพราะมาทาทาบิไม่พอนั่นล่ะน้า」
อายะ 「เจ้านายของคุณก็แข็งแกร่งกว่าคุณอย่างมากใช่มั้ยล่ะคะ ?」
เชน 「อื้ม」
อายะ 「เจ้านายของคุณไม่ได้ใช้มาทาทาบิในการควบคุมคุณใช่มั้ยล่ะคะ ?」
เชน 「บางทีก็ใช้นะ」
อายะ 「... ...ยังไงก็แล้วแต่ ความต่างของพลังเป็นสิ่งที่จำเป็นค่ะ ในการจะออกคำสั่งกับใครๆ」
Tips :
- บทความนี้แอบเสียดสีมนุษย์พอสมควรเลยทีเดียว เพราะมนุษย์บางคนพยายามใช้มาทาทาบิในการเลี้ยงแมวให้เชื่องนั่นเอง
- ในกรณีที่แมวไม่ได้โดนมาทาทาบิ... ...ปกติแล้วแมวจะไม่ใส่ใจมนุษย์เท่าไหร่ และจะข่วน/กัดก็ต่อเมื่อเราไปกวนใจมันเท่านั้น
กรณีที่เป็นแมวเลี้ยง ถ้ามันยอมเล่นกับเรา มันอาจจะ"เล่นต่อสู้"กับเรา ซึ่งแสดงว่ามันยอมรับเราค่อนข้างมากทีเดียว
(ปกติแล้วมันจะเล่นแบบนี้กับพี่น้องเท่านั้น)
บางทีมันอาจเผลอกางเล็บและกัดเราแรงไปหน่อย แต่ควรจะเล่นกับมันเพื่อสานสัมพันธ์... แต่อย่ายอมแพ้มันนะครับ ^ ^) เดี๋ยวมันจะมองเราต่ำกว่าได้
(แต่ระวังเราเองจะเผลอเล่นแรงกับมัน มันอาจโกรธได้)
บางทีถ้ากลิ่นอาหารยังติดอยู่ที่มือเรา มันก็อาจจะกัดเราได้เช่นกัน แต่ถ้าล้างมือด้วยสบู่มา มันก็อาจจะไม่เล่นด้วยเพราะกลิ่นสารเคมี
 |
เชน ภูตรับใช้ในร่างบาเคะเนโคะซึ่งอาศัยอยู่ในภูเขา และใช้วิชาอาคม ยาคุโมะ รัน ผู้ใช้เชนนั้นก็เป็นภูตรับใช้อีกทอดหนึ่ง ผลงานการแสดง : 『東方妖々夢』 『東方永夜抄』 (ในฉากจบ) |
.........................................................................................................................................................................................
กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้
