東方地霊殿 ～ Subterranean Animism.
โทวโฮวฉิเรย์เดน (วังวิญญาณพิภพแห่งตะวันออก) ～ ความเชื่อว่ามีวิญญาณอยู่ใต้พื้นพิภพ
.........................................................................................................................................................................................
Reimu + Yukari 's Story
มิโกะแห่งสรวงสวรรค์
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
มิโกะซึ่งเป็นที่ชื่นชอบของพวกโยวไคได้ง่าย
แม้เจ้าตัวจะไม่คล้อยตาม แต่พวกโยวไคก็ยังเฮโลตามน้ำกันอยู่ดี
Stage 1
ชื่อด่าน : สายลมที่พัดจากแผ่นดินอกตัญญู
สถานที่ : โพรงอากาศมายา
(เปิดเพลง BGM : โพรงอากาศแห่งความมืดมิด)
เรย์มุ : ทำไมถึงต้องเข้ามาในสถานที่ชื้นแฉะแบบนี้กันนะ ?
ยูคาริ (... ...เรย์มุ ได้ยินรึเปล่า ?... ...)
เรย์มุ : อึ๋ย ?
เรย์มุ : หูแว่วจนได้
ยูคาริ (... ...ฉันทำให้สามารถสนทนาผ่านลูกแก้วหยินหยางได้น่ะ)
ยูคาริ (เธอจะได้ไม่อู้งาน)
เรย์มุ : จะไปรู้เรอะ
เรย์มุ : แล้วเนี่ย, เล่นส่งเข้ามาในถ้ำมืดๆที่ไม่น่าจะอู้งานได้แบบนี้
(คุโระดานิ ยามาเมะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : โอ้ ?
??? : มนุษย์นี่หายากน่าดูเลยน้า
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ใยสว่างไสวในถ้ำที่มืดสลัว
คุโระดานิ ยามาเมะ
Kurodani Yamame
ยามาเมะ : มาเล่นที่ใต้พิภพรึไง ?
ยามาเมะ : ตรงโน้นกำลังครึกครื้นเพราะงานเทศกาลพอดี
ยามาเมะ : ไม่มีใครปฏิเสธไม่ให้เข้าร่วมหรอก เพราะงั้นไปสนุกได้เลย
ยูคาริ (... ...เรย์มุ)
ยูคาริ (ศัตรูนะ, เรย์มุ, จงสอยให้ร่วงซะ)
เรย์มุ : ศัตรูรึเปล่าน้า
ยามาเมะ : แหมแหม ต้อนรับอย่างดีเชียวนะ
เรย์มุ : ไม่รู้สึกเลยว่าเป็นศัตรูหรือว่าอะไรกันแน่... ...
เรย์มุ : แต่ยังไงก็ต้องสอยให้ร่วงอยู่ดี
ยามาเมะ : โอ๊ะ, ไอ้มนุษย์ที่เอาแต่พูดคนเดียวนี่
ยามาเมะ : อยากเห็นพลังของเหล่าโยวไคที่ถูกส่งมาอยู่ใต้ดินสินะ
(เปิดเพลง BGM : โยวไคที่ถูกผนึก ～ Lost Place)
(คุโระดานิ ยามาเมะ แพ้พ่าย)
เรย์มุ : เขาบอกว่า เอาแต่พูดคนเดียว อ่ะ
ยูคาริ (ท่าทางเหนื่อยนะ ?)
เรย์มุ : เฮ้อ, มันต้องเหนื่อยอยู่แล้วล่ะ
เรย์มุ : ไม่ได้อยากทำสักเท่าไหร่ด้วยสิ
Stage 2
ชื่อด่าน : เส้นทางลึกที่เชื่อมโยงอดีตกับพื้นพิภพ
สถานที่ : เส้นทางลึกแห่งขุมนรก
(เปิดเพลง BGM : สะพานที่ผู้ข้ามต้องชะงักกลางคัน)
เรย์มุ : เจ้าหลุมนี่, มันจะลึกไปถึงไหนกันเนี่ย !
ยูคาริ (... ...เดี๋ยวก็ถึงแล้วล่ะ)
ยูคาริ (อีกเดี๋ยวก็น่าจะถึงเมืองหลวงเก่าแล้ว)
(มิซึฮาชิ พาร์ซี่ เข้ามาในหน้าจอ)
(เปิดเพลง BGM : Jealousy แห่งนัยน์ตาเขียว)
??? : หรือว่าจะเป็นมนุษย์ ?
??? : มนุษย์มีธุระอะไรกับเมืองหลวงเก่า ?
เรย์มุ : เมืองหลวงเก่า ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
จิตริษยาใต้เปลือกโลก
มิซึฮาชิ พาร์ซี่
Mizuhashi Parsee
พาร์ซี่ : หรือว่าต้องการพลังที่ถูกสาปของพวกฉัน ?
ยูคาริ (... ...เรย์มุ)
ยูคาริ (เหล่าโยวไคใต้พิภพน่ะ, มีแต่พวกที่มีความสามารถอันน่าเกลียดชัง... ...)
ยูคาริ (จงสอยให้ร่วงทันทีที่พบเจอ)
เรย์มุ : อืมมม, ไม่เข้าใจเรื่องราวเลยแฮะ
เรย์มุ : ฉันแค่อยากจะสนุกกับออนเซนเท่านั้นเอง
เรย์มุ : รู้สึกเหมือนถูกยูคาริหลอกยังไงก็ไม่รู้สิ
ยูคาริ (ฮุฮุฮุ, ไม่หลอกหรอกน่า)
พาร์ซี่ : อิจฉาแสงบนพื้นพิภพ
พาร์ซี่ : อิจฉาสายลมที่หมุนเวียน
พาร์ซี่ : ไม่มีความแค้นกับเธอก็จริง
พาร์ซี่ : แต่ฉันสามารถคิดเหตุผลมากมายมายิงเธอได้ล่ะ
(มิซึฮาชิ พาร์ซี่ แพ้พ่าย)
เรย์มุ : อะไรกันน่ะ ยัยคนเมื่อกี้
ยูคาริ (เธอเป็นโยวไคแห่งความอิจฉาริษยาที่เชื่อมโยงโลกนี้(โลกมนุษย์)กับโลกโน้น(โลกวิญญาณ)ด้วยความอาลัยอาวรณ์น่ะ)
เรย์มุ : โลกนี้กับโลกโน้น ?
เรย์มุ : พวกที่ไปโลกโน้นได้มันไม่มีเยอะเกินไปหน่อยเหรอ ?
เรย์มุ : ยมทูตเอย โบวเรย์(วิญญาณ)เอย
ยูคาริ (นั่นล่ะคือเรื่องที่ว่า ความตายของมนุษย์เท่านั้นที่มีมนต์เสน่ห์สำหรับโยวไค ไงล่ะ)
Stage 3
ชื่อด่าน : เมืองหลวงเก่าแห่งหิมะที่ถูกลืม
สถานที่ : ทางหลวงแห่งอดีตขุมนรก
(เปิดเพลง BGM : ไปตามทางหลวงแห่งอดีตนรกภูมิ)
(โฮชิกุมะ ยูกิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : เธอทำได้ไม่เลวเลยนะ
??? : ไม่รู้หรอกว่าเป็นใคร, แต่การอาละวาดใส่คนที่มาอาละวาดมันก็เป็นมารยาทแบบหนึ่งนะ !
(โฮชิกุมะ ยูกิ หยุดต่อสู้ชั่วคราว)
??? : ถูกใจแล้วสิ !
??? : ฉันจะทำให้สนุกกว่านี้เอง
??? : จงตามมาจนกว่าจะตามไม่ไหวเลยละกัน !
เรย์มุ : ไม่ได้คิดจะดื่มเหล้ากับเธอสักหน่อย
(โฮชิกุมะ ยูกิ หยุดต่อสู้ชั่วคราว)
เรย์มุ : ว้อย~
เรย์มุ : ขวางหูขวางตาอยู่ได้ มันเกะกะนะ !
??? : แหมแหม, แล้งน้ำใจจังเลยน้า
??? : ทั้งๆที่ไม่ค่อยมีพวกบนพื้นพิภพตกลงมาแท้ๆ
ยูคาริ (... ...เรย์มุ ลองฟังดูก่อนดีมั้ย ?)
เรย์มุ : แต่แรกเริ่มเดิมทีก็ไม่ค่อยรู้วัตถุประสงค์อยู่แล้วด้วย
เรย์มุ : ยูคาริ (เธอ) น่ะมีเป้าหมายอะไรกันแน่ ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สิ่งเหนือธรรมชาติที่ถูกกล่าวขาน
โฮชิกุมะ ยูกิ
Hoshiguma Yugi
ยูกิ : มองหาใครอยู่กันแน่น่ะ ?
เรย์มุ : ไม่รู้
ยูกิ : อ้าว, หลงทางเหรอ ?
ยูกิ : หลงทางจนมาถึงใต้ดินเนี่ยนะ
ยูกิ : มีรูก็เลยเข้ามารึไง ?
เรย์มุ : ไม่รู้ว้อย !
เรย์มุ : ฉันถูกบังคับให้มาที่นี่ต่างหาก !
ยูกิ : อ๋า ?
ยูคาริ (ฉันเคยสัญญาไว้ว่าจะไม่ให้โยวไคบนพื้นพิภพรุกล้ำเข้ามา)
ยูคาริ (จากนั้นพวกเธอก็สร้างมหานครขึ้นที่ใต้พิภพ)
ยูคาริ (ทว่า, น่าจะสัญญากันไว้ว่าจะสยบเหล่าวิญญาณอาฆาตที่หลับใหลอยู่ในผืนดินไม่ให้ออกมาเพ่นพ่านนี่นา)
ยูกิ : ก็นะ, สัญญาไว้แบบนั้นแหละ, เอ๊ะ
ยูกิ : รู้เรื่องนั้นได้ไง, เธอเป็นใคร ?
ยูคาริ (ทั้งอย่างนั้น, กลับมีวิญญาณอาฆาตผุดขึ้นมาพร้อมกับน้ำพุร้อน, มันผิดจากที่สัญญากันเอาไว้ไม่ใช่เหรอ ?)
ยูกิ : เอ๊ะ ? ผุดขึ้นมาจากใต้ดิน ?
ยูกิ : วิญญาณอาฆาต ?
ยูกิ : อื---ม
ยูกิ : คนที่จากเมืองหลวงเก่าไปสู่พื้นพิภพเนี่ย... ...
ยูกิ : ฉันรู้จักแค่คนเดียวแหละ (หมายถึง ซุยกะ)
ยูกิ : แต่ยัยนั่นก็... ...
ยูคาริ (ไม่เกี่ยวกับยัยนั่นหรอก, ต้องมีพวกอื่นที่เข้าเค้าอยู่มั่งล่ะน่า ?)
ยูกิ : นั่นสิน้า... ...
ยูกิ : ถ้าเป็นน้ำพุร้อนก็น่าจะเป็นฝีมือของพวกวังวิญญาณพิภพล่ะมั้ง
เรย์มุ : อย่าเอาแต่พูดกันตามใจชอบสิ
เรย์มุ : วังวิญญาณพิภพนี่คืออะไรอ่ะ ? ไปที่นั่นก็พอใช่มั้ย ?
ยูกิ : เธอมาตามคำบอกของโยวไคที่อยู่อีกฟากของลูกแก้วนั่นล่ะสิ
เรย์มุ : ใช่แล้ว, เข้าใจถูกเผงเลย
ยูกิ : วังวิญญาณพิภพน่ะ, คือคฤหาสน์ที่ตั้งอยู่ใจกลางอดีตขุมนรก
ยูกิ : ที่นั่นมีพวกคนใหญ่คนโตอยู่ล่ะ
เรย์มุ : หื---ม
เรย์มุ : งั้นก่อนอื่นก็ลองไปที่นั่นดูละกัน
ยูคาริ (ฮุฮุูฮุ, สงสัยจะไปทันทีไม่ได้หรอกมั้ง ? ตราบเท่าที่ยังมียัยนี่อยู่ตรงหน้า)
เรย์มุ : อื๋อ ?
ยูกิ : โยวไคที่อยู่อีกฟากของลูกแก้วนั่นช่างรู้ดีจริงๆเลยนะ !
ยูกิ : นิสัยของพวกเราเหล่ายักษ์ก็คือ !
ยูกิ : เมื่อเจอผู้ที่แข็งแกร่ง ก็จะอยากประลองกำลังกันไงล่ะ !
(เปิดเพลง BGM : จอกเหล้าลายดอกไม้แห่งภูเขาโอโอเอยามะ)
(โฮชิกุมะ ยูกิ แพ้พ่าย)
ยูกิ : ยอดเยี่ยม !
ยูกิ : หากมีพลังถึงเพียงนี้ล่ะก็ ถึงไปที่วังวิญญาณพิภพก็ไม่มีปัญหา !
เรย์มุ : เมื่อกี้ว่าไงนะ ?
เรย์มุ : เธอน่ะ, เป็นยักษ์งั้นเหรอ ?
ยูกิ : ก็ใช่น่ะสิ ?
ยูกิ : ยักษ์ได้ทิ้งพื้นพิภพ, แล้วย้ายมาอาศัยอยู่ที่นี่น่ะ
ยูกิ : แต่เดิมที่นี่เป็นย่านร้านค้าของขุมนรก,
ยูกิ : แต่ตอนนี้ท่านยมบาลได้ย้ายขุมนรกไปแล้ว... ...
ยูกิ : ตอนนี้ใต้พิภพจึงเป็นเพียงเรือนจำของเหล่าวิญญาณอาฆาตที่ถูกลืมเท่านั้น
ยูกิ : เอาเถอะ, พวกมนุษย์คงจะลืมเรื่องนั้นไปนานแล้วล่ะมั้งนะ
ยูคาริ (ฉันไม่คิดว่าพวกเธอ (เหล่ายักษ์) จะทำลายสัญญาหรอกนะ)
ยูคาริ (เอาล่ะ, ช่วยนำทางยัยนั่นไปจนถึงวังวิญญาณพิภพให้ทีสิ)
เรย์มุ : ยูคาริ, เธอปกปิดอะไรอยู่กันแน่ ?
ยูคาริ (อ้อ, น้ำชาที่อยู่ในศาลเจ้ามันไม่อร่อยเหมือนขาดอะไรบางอย่างไปน่ะ)
เรย์มุ : อย่าดื่มตามใจชอบตอนคนเขาไม่อยู่บ้านสิ !
Stage 4
ชื่อด่าน : ดวงตาอันน่าสะพรึงกลัวที่ไม่มีผู้ใดชื่นชอบ
สถานที่ : วังวิญญาณพิภพ
(เปิดเพลง BGM : Heartfelt Fancy)
เรย์มุ : เชื่อตามที่ยักษ์บอกแล้ว
เรย์มุ : ก็มาถึงคฤหาสน์หลังใหญ่แบบนี้จนได้แฮะ
เรย์มุ : ไม่เห็นใครสักคนที่น่าจะเป็นเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้
เรย์มุ : ... ...ถึงจะมีแมวอยู่ก็เถอะ
ยูคาริ (หืม)
ยูคาริ (ถ้าแมวตัวเมื่อกี้ไปตามเจ้าของมาก็คงจะดีนะ)
เรย์มุ : ดับลมหายใจเจ้าแมวนั่นไปเลยก็ไม่เลวน้า
เรย์มุ : บางทีเจ้าของอาจได้กลิ่นศพจนโผล่ออกมาก็ได้
(โคเมย์จิ ซาโทริ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : ... ...น่าแปลกที่มีแขกมา
??? : ... ....อย่างนี้นี่เอง, แมวของฉันไปก่อปัญหามาสินะ
เรย์มุ : ในที่สุดก็ได้เจอโยวไคที่สมกับเป็นโยวไคสักที
เรย์มุ : เอาล่ะ, มีเรื่องที่อยากถามเพียบเลย
??? : ไม่ต้องบอกก็รู้แล้วล่ะ
??? : ... ...น้ำพุร้อนปริศนาใกล้ศาลเจ้า ?
??? : ... ...แหม, คิดว่าปล่อยไว้แบบนั้นก็ดีเหมือนกัน งั้นเหรอ
??? : ... ...เอ๋ ? คอแห้งงั้นเหรอ ?
??? : จริงสิ, ไปเตรียมน้ำชาดีมั้ยนะ ?
เรย์มุ : อ๋า---?
เรย์มุ : พูดอะไรอยู่คนเดียวน่ะ
เรย์มุ : ไม่รู้ทำไมรู้สึกร้อนมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
เรย์มุ : ... ...ที่ว่าคอแห้งมันก็ถูกอยู่หรอก
เรย์มุ : บอกว่าจะยกน้ำชามางั้นเหรอ
เรย์มุ : เธอเป็นคนรับใช้หรือว่าอะไรกันน่ะ ?
(เปิดเพลง BGM : ซาโทริสาวน้อย ～ 3rd eye)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สาวน้อยที่แม้แต่วิญญาณอาฆาตยังหวาดกลัว
โคเมย์จิ ซาโทริ
Komeiji Satori
ซาโทริ : ขออภัยที่แนะนำตัวช้าจ้ะ
ซาโทริ : ฉันคือซาโทริ, จ้าวแห่งวังวิญญาณพิภพจ้ะ
ซาโทริ : ไม่มีอะไรที่สามารถปกปิดฉันได้หรอกนะจ๊ะ
ซาโทริ : นั่นก็เพราะ,
ซาโทริ : ฉันได้ยินทุกอย่างที่เธอกำลังคิดอยู่ไงล่ะ... ...
เรย์มุ : ว่าไงนะ ! แบบนี้ก็ไม่ต้องพูดสินะ
เรย์มุ : งั้นก็ไปยกน้ำชามาเร็วๆเลย
ยูคาริ (... ...เรย์มุ ลืมที่บอกไปตอนแรกแล้วเหรอ ?)
ยูคาริ (ว่าให้สอยโยวไคที่อาศัยอยู่ใต้พิภพทันทีที่พบเจอน่ะ)
เรย์มุ : ช่วยไม่ได้นี่นา
เรย์มุ : ฉันยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องวิญญาณอาฆาตซะด้วยสิ
ซาโทริ : กำลังพูดอยู่กับใครกันแน่น่ะ... ...?
ซาโทริ : ... ...งั้นเหรอ, กำลังพูดกับโยวไคที่อยู่บนพื้นพิภพสินะ
ซาโทริ : ... ...
ซาโทริ : ... ...
ซาโทริ : ... ...พื้นพิภพอยู่ไกลเกินไปจนอ่านใจโยวไคตนนั้นไม่ได้เลยจริงๆด้วย
ยูคาริ (เธอใช่มั้ย ? คนที่สามารถหยุดยั้งน้ำพุร้อนที่น่าชิงชังได้)
ซาโทริ : น้ำพุร้อน ? น้ำพุร้อนงั้นสิน้า... ...
ซาโทริ : สัตว์เลี้ยงของฉันไปทำอะไรเอาไว้อีกแล้วล่ะมั้ง ?
ยูคาริ (สัตว์เลี้ยง ? หมายถึงแมวเมื่อกี้น่ะเหรอ)
ซาโทริ : แต่มนุษย์ตรงนั้นกำลังคิดว่า 「เหลือน้ำพุร้อนเอาไว้ดีกว่า」 นะ
ยูคาริ (เรย์มุ... ...จงนึกถึงหน้าที่ที่จะต้องกำราบโยวไคซะ)
เรย์มุ : อืม---
เรย์มุ : นั่นสิน้า
ซาโทริ : งั้นเหรอ, กำลังคิดว่า 「น่าเบื่อชะมัด สอยทุกคนให้หมดแล้วกลับดีว่า」 สินะ
เรย์มุ : ก็ตามนั้นแหละ
เรย์มุ : ไม่ต้องพูดเลยจริงๆด้วยนะ !
ซาโทริ : น้ำพุร้อนบนพื้นพิภพนั่นคิดว่าคงเป็นฝีมือของสัตว์เลี้ยงของฉันหรือไม่ก็วิญญาณอาฆาตน่ะนะ
ซาโทริ : ให้ฉันตรวจสอบเองก็ได้ แต่ว่า... ...
ซาโทริ : เธอไม่มีความคิดที่จะคลี่คลายเรื่องนี้อย่างสันติเลยนะ
เรย์มุ : ก็เป็นเรื่องธรรมดานี่นา
เรย์มุ : ใครจะไปเชื่อเรื่องที่โยวไคพูดกันล่ะ
ซาโทริ : แต่ก็เชื่อเรื่องที่ยักษ์พูด
ซาโทริ : และโดนโยวไคบนพื้นพิภพใช้ประโยชน์อยู่นี่นะ
ซาโทริ : เรื่องที่เธอกำลังนึกถึงโยวไคตนนั้นอยู่น่ะ ฉันก็รู้นะ
ซาโทริ : เอาล่ะ, จงติดอาวุธให้หัวใจ !
ซาโทริ : แล้วต่อสู้กับภาพลักษณ์ในใจของตนเองซะเถอะ !
(โคเมย์จิ ซาโทริ หยุดการต่อสู้ชั่วคราว)
ซาโทริ : เอาล่ะ, จากนี้ไปเป็นของจริงล่ะนะ !
ซาโทริ : จงหลับไปด้วยความทรงจำที่น่าสะพรึงกลัว (Trauma) จนต้องตื่นจากการหลับใหลเสียเถอะ !
(โคเมย์จิ ซาโทริ แพ้พ่าย)
ซาโทริ : ตายจริง
ซาโทริ : ตกลงมาใต้ดินลึกขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย~
เรย์มุ : เป็นห่ากระสุนที่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนนะ
ซาโทริ : แน่อยู่แล้วล่ะ, ก็มันเป็นห่ากระสุนที่อยู่ในใจของเธอนี่นา
ซาโทริ : ฉันแค่ลอกเลียนแบบเท่านั้นเอง... ...
ยูคาริ (เรื่องนั้นช่างมันเถอะ, คราวนี้ช่วยบอกสิ่งที่เธอนึกออกให้เรย์มุฟังหน่อยได้มั้ย ?)
ซาโทริ : เอ---, วิธีหยุดน้ำพุร้อนน่ะเหรอ ?
ซาโทริ : ถ้าเรื่องนั้นแค่ไปหาสัตว์เลี้ยงของฉันก็พอ
เรย์มุ : สัตว์เลี้ยงที่ว่า หมายถึง แมว ?
เรย์มุ : ถ้าใช่ ก็เจอไปเมื่อกี้แล้วล่ะ... ...
ซาโทริ : แมวไม่มีความสามารถแบบนั้นหรอกจ้ะ
ซาโทริ : ฉันเลี้ยงสัตว์ไว้เป็นจำนวนมาก
ซาโทริ : ในสวนกลางของคฤหาสน์หลังนี้, ลึกลงไปใต้ดิน
ซาโทริ : มีรูที่จะลงไปจนถึงส่วนที่ลึกที่สุดได้อยู่จ้ะ
ซาโทริ : น่าจะอยู่ที่ปลายทางนั่นล่ะ
ซาโทริ : ... ...เอ๊ะ ?
ซาโทริ : 「ถ้าเป็นสัตว์เลี้ยงก็เรียกมาสิ」 งั้นเหรอจ๊ะ ?
ซาโทริ : ไม่ได้หรอก, ฉันถูกพวกสัตว์เลี้ยงหลบหน้าน่ะจ้ะ
ซาโทริ : เพราะพลัง(อ่านใจ)นี้ล่ะมั้งนะ (จริงๆแล้วเป็นเพราะทำผิดเอาไว้ ก็เลยหลบหน้าต่างหาก)
เรย์มุ : ดูเหมือนจะไม่ใช่แค่สัตว์เลี้ยง แต่ไม่ว่าใครก็ไม่ชอบสินะ
เรย์มุ : เพราะว่าพูดคุยกันไม่สำเร็จ
Stage 5
ชื่อด่าน : เพลิงกรรมกาลก่อน
สถานที่ : ซากนรกมอดไหม้
(เปิดเพลง BGM : Lullaby แห่งขุมนรกปลดระวาง)
เรย์มุ : อ๊า--- ร้อนจังเลย---
เรย์มุ : ใส่เสื้อกันหนาวมาขาดทุนแท้ๆ (เพราะตอนนี้เป็นฤดูหนาว)
ยูคาริ (นั่นคือเสื้อกันหนาวเหรอ ?)
เรย์มุ : ไม่นึกเลยว่า สวนกลาง ที่ว่าเนี่ยมันจะเหมือนนรกขนาดนี้
(คาเอนเบียว ริน เข้ามาในหน้าจอ)
เรย์มุ : ... ...แมว ?
เรย์มุ : แมวตัวนั้น, ตามมาตลอดตั้งแต่ที่วังวิญญาณพิภพแล้ว, ไม่ชอบเลยน้า
ยูคาริ (มีมาทาทาบิมั้ยล่ะ ?) (พืชที่มีฤทธิ์ทำให้แมวเมา)
(เปิดเพลง BGM : ศพเดินทาง ～ Be of good cheer!)
(คาเอนเบียว ริน คืนร่าง)
??? : แอ่นแอ๊---น
??? : คุณพี่, ทำได้น่าสนุกดีนะ !
??? : เค้าขอร่วมด้วยคนได้มั้ย ?
เรย์มุ : เหวอ !
เรย์มุ : แมวกลายเป็นแมวไปแล้ว !
ยูคาริ (ถ้าจะพูดแบบนั้นล่ะก็ ต้องเรียกว่า แมวกลายเป็นรถเข็นแมว ดีกว่ามั้งนะ ?) (หมายถึง รถเข็นขนาดเล็กที่มีล้อเดียว)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อุบัติเหตุทางบกแห่งขุมนรก
โอริน
Orin
ริน : อยู่ในร่างแมวต่อไปมันก็น่าสนุกดีอยู่หรอก
ริน : แต่มันพูดคุยเป็นเรื่องเป็นราวไม่ได้เนี่ยสิ
ริน : อีกอย่าง, ขืนอยู่ในร่างนั้นต่อไปคงแพ้คุณพี่แน่ เลยกลับร่างเดิมซะเลย
เรย์มุ : สัตว์เลี้ยงที่ซาโทริพูดถึงเมื่อกี้ คือเธอเองสินะ ?
ยูคาริ (เห็นบอกว่าไม่ใช่แมวนี่นา)
ริน : เห็นแล้วล่ะ ได้ยินแล้วด้วย
ริน : ท่วงท่าอันกล้าหาญของนายท่าน, และความทะเยอทะยานของคุณพี่ !
ริน : จะหยุดน้ำพุร้อนงั้นเหรอ ?
ริน : หยุดไม่ได้นะ หยุดไม่ได้นะ
ริน : ยัยนั่นเป็นตัวอันตราย !
ริน : ตอนนี้เป็นวิหคใต้พิภพที่อันตรายที่สุดเลยล่ะ
เรย์มุ : มาถึงนี่แล้วจะให้กลับไปก็เป็นไปไม่ได้หรอกเนอะ ?
เรย์มุ : ตัวเธอเองก็เป็นแมวอันตรายเหมือนกันแท้ๆ
ยูคาริ (จริงสิ, แมวของฉันไปอยู่ไหนซะแล้วล่ะ ? เผลอแป๊บเดียวก็หายตัวไปแล้ว เดือดร้อนจังเลยน้า)
ยูคาริ (ถ้าเป็นภูตรับใช้ของตัวเองล่ะก็ อยากจะเขียนโปรแกรมให้ดีๆด้วยตัวเอง แบบไม่ให้มีบั๊กน่ะนะ)
ริน : เอาเถอะ, ถ้าแข็งแกร่งขนาดเป็นคู่มือให้กับนกอันตรายนั่นได้ล่ะก็ มาลุยกับฉันสิ !
เรย์มุ : ขอมาจัดไป !
เรย์มุ : กำลังอยากจะสู้กับแมวอย่างเธอเต็มแก่แล้ว
ริน : สังหารมนุษย์อย่างเธอ, รถเพลิงกรรมก็จะหนักขึ้น~♪
ริน : อา--- งานขนศพนี่มันสนุกจริงๆน้า !
(คาเอนเบียว ริน แพ้พ่าย)
ริน : ยอดเยี่ยม !
ริน : ไม่นึกมาก่อนเลยนะว่าเค้าจะแพ้ให้กับมนุษย์แบบนี้
เรย์มุ : อ๊า---, ร้อนจนทนไม่ไหวแล้ว
เรย์มุ : รีบทำให้เรื่องมันจบสักทีเถอะ
ริน : ถ้าเป็นคุณพี่ต้องจัดการยัยนั่นได้แน่ !
ริน : จะรอคอยอย่างมีความหวังนะ
เรย์มุ : รู้สึกแปลกๆน้า
ยูคาริ (มาจนถึงที่นี่ก็เหลืออยู่ทางเดียวแล้ว ต้องไปเท่านั้นล่ะ)
เรย์มุ : แล้ว, สัตว์เลี้ยงที่อยู่ปลายทางนั่นเป็นแบบไหนล่ะ ?
ริน : เป็นสัตว์เลี้ยงของท่านซาโทริเหมือนพวกเราก็จริงอยู่
ริน : แต่เมื่อเร็วๆนี้เธอได้พลังที่แข็งแกร่งอย่างไม่สิ้นสุดมาน่ะ
ริน : จากนั้นก็ไม่มีใครรับมือเธอได้เลย... ...
ริน : สัตว์อย่างพวกเราได้รับพลังจากการมีชีวิตอยู่มายาวนาน,
ริน : และกลืนกินภูตผีปิศาจหรือวิญญาณอาฆาตเข้าไป
ริน : แต่ว่ายัยนั่นน่ะ... ...กลืนกินพลังของเทพเจ้าที่ไม่รู้ว่าไปเจอที่ไหนมาน่ะน้า
ยูคาริ (ได้ยินเมื่อกี้รึเปล่า ?)
เรย์มุ : อื้ม
เรย์มุ : เทพเจ้าเนี่ยย่อยง่ายจังเลยน้า
Stage 6
ชื่อด่าน : พระอาทิตย์ดวงที่สองซึ่งเกรี้ยวกราด
สถานที่ : ส่วนลึกสุดของนครใต้พิภพ
(เปิดเพลง BGM : ชั้น Mantle เพลิงกรรม)
(คาเอนเบียว ริน เข้ามาในหน้าจอ)
ริน : จริงสิ จริงสิ, ลืมไปอย่างหนึ่งล่ะ
เรย์มุ : ?
ริน : ถ้ามาตายที่ก้นนรกเนี่ย ทุกคนจะถูกเผาจนไม่เหลือแม้แต่ขี้เถ้าเลย
ริน : ถ้าอยากได้ศพล่ะก็
ริน : ยังไงเค้าก็ต้องฆ่าคุณพี่ให้ได้ล่ะ !
(คาเอนเบียว ริน แพ้พ่าย)
เรย์มุ : ว้าก---, ไม่ไหวแล้ว !
เรย์มุ : มาอยู่ในที่แบบนี้คงถูกย่างตายก่อนเจอนกตัวที่กำลังหาอยู่แน่
เรย์มุ : มิโกะย่างจ้า มิโกะย่าง
ยูคาริ (ไม่เป็นไรหรอก, เดี๋ยวก็เจอแล้วล่ะ)
เรย์มุ : ไม่รู้หรอกนะว่าเอาหลักฐานอะไรมาพูดแบบนั้น แต่ฉันคิดเหมือนกันเลย
(เรย์อุจิ อุทสึโฮะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : ในที่สุดก็เจอสักที !
??? : เธอคือคนที่มาจากพื้นพิภพที่เขาลือกันสินะ ?
??? : ลือกันว่ามาเพื่อพบฉัน
??? : ร้อนใจจนนั่งไม่ติดแล้วเนี่ย
เรย์มุ : นั่นไง
เรย์มุ : นึกอยู่แล้วว่าถึงเวลาต้องได้เจอกันแล้ว
เรย์มุ : เพราะลางสังหรณ์ของฉันไม่มีพลาดไงล่ะ
??? : จุดประสงค์ของเธอคือการหยุดน้ำพุร้อนสินะ ?
เรย์มุ : แหม่... ...มันก็ใช่อ่ะนะ
เรย์มุ : แต่ที่ให้หยุดน่ะ แค่วิญญาณอาฆาตที่ออกมาพร้อมกันก็พอ
เรย์มุ : ส่วนน้ำพุร้อนน่ะปล่อยเอาไว้ก็ได้
??? : อุตส่าห์มาจากพื้นพิภพอันแสนห่างไกลแท้ๆ
??? : เจอพูดแบบนี้เข้าไปก็เจ็บปวดแฮะ... ...
??? : แต่ฉันไม่หยุดน้ำพุร้อนหรอก
??? : มันช้าไปแล้ว, ช้าเกินไปแล้ว
ยูคาริ (ว่าไงนะ ?)
??? : น้ำพุร้อนน่ะเป็นแค่รูที่ใช้ปล่อยส่วนเกินของพลังขั้นสุดยอดที่ฉันได้รับมาเท่านั้นแหละ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ไฟของเทพผู้ทุกข์ทรมานจากความร้อน
เรย์อุจิ อุทสึโฮะ
Reiuzi Utsuho
อุทสึโฮะ : พลังขั้นสุดยอดได้ตกเป็นของฉันแล้ว
อุทสึโฮะ : น้ำพุร้อนจะปะทุขึ้นทุกครั้งที่ใช้พลังนั่น
อุทสึโฮะ : ดังนั้นจึงไม่สามารถหยุดได้
เรย์มุ : พลังขั้นสุดยอดงั้นเหรอ ?
เรย์มุ : น้ำพุร้อนจะปะทุขึ้นทุกครั้งที่ใช้งั้นเหรอ, พลังกาต้มน้ำรึไงกัน
ยูคาริ (เรย์มุ ถ้าเป็นเธอน่าจะมองเห็นนะ, นกที่อยู่ตรงหน้าน่ะ, เหมือนกินเทพอะไรสักองค์เข้าไปเลย ?)
เรย์มุ : อื---ม... ...เทพเจ้าต้มน้ำร้อน ?
เรย์มุ : เป็นปริศนาสินะ
เรย์มุ : จะยังไงก็ช่าง มาถึงนี่แล้วก็ต้องโค่นยัยนั่นเพื่อหยุดน้ำพุร้อนล่ะ
อุทสึโฮะ : หึหึหึ, มันจะเป็นอย่างนั้นเหรอ !
อุทสึโฮะ : ตั้งใจว่าจะไปทดสอบพลังนี้ที่พื้นพิภพหลังจากโค่นเธอได้แล้ว
อุทสึโฮะ : อุฮุฮุ, พื้นพิภพที่น่าสงสารกำลังจะกลายเป็นนรกมอดไหม้แห่งใหม่
เรย์มุ : ดีจริงๆเลยนะ
เรย์มุ : ที่มาเจอฉันก่อนขึ้นไปพื้นพิภพ
เรย์มุ : ตัวเธอที่ถูกโค่นด้วยพลังของสุดยอดมิโกะผู้อาศัยอยู่บนพื้นพิภพ
เรย์มุ : สามารถล้มเลิกแผนรุกรานพื้นพิภพได้ ยังไม่สายนะเอ้อ
(เปิดเพลง BGM : ศรัทธาในดวงตะวันแห่งความรู้อันลี้ลับ ～ Nuclear Fusion)
อุทสึโฮะ : พระอาทิตย์สีดำ, ท่านยาตะการาสึ
อุทสึโฮะ : ข้าซาบซึ้งยิ่งนักที่โปรดมอบพลังให้แก่ข้า
อุทสึโฮะ : แสงของพระอาทิตย์ที่สาดส่องพื้นพิภพ
อุทสึโฮะ : นั่นคือความร้อนของปรมาณูหลอมรวมที่ก่อให้เกิดอนุภาคใหม่
อุทสึโฮะ : ทั้งร่างกาย จิตใจ ยูวเรย์(ผี) โยวเซย์(ภูต) จง Fusion กันให้หมดด้วยปรมาณูหลอมรวมขั้นสุดยอดซะเถอะ !
(เรย์อุจิ อุทสึโฮะ แพ้พ่าย)
・เอาชนะได้แบบไม่คอนทินิว >> Ending No.1
・เอาชนะได้แต่มีการคอนทินิว >> Ending No.7
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Reimu + Suika 's Story
มิโกะแห่งสรวงสวรรค์
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
มิโกะซึ่งเป็นที่ชื่นชอบของพวกโยวไคได้ง่าย
แม้เจ้าตัวจะไม่คล้อยตาม แต่พวกโยวไคก็ยังเฮโลตามน้ำกันอยู่ดี
Stage 1
ชื่อด่าน : สายลมที่พัดจากแผ่นดินอกตัญญู
สถานที่ : โพรงอากาศมายา
(เปิดเพลง BGM : โพรงอากาศแห่งความมืดมิด)
เรย์มุ : ทำไมถึงต้องเข้ามาในสถานที่ชื้นแฉะแบบนี้กันนะ ?
ซุยกะ (... ...เฮ้---... ...)
เรย์มุ : อึ๋ย ?
เรย์มุ : หูแว่วจนได้
ซุยกะ (โอ๊ะ, ได้ยินจริงๆด้วยล่ะ)
ซุยกะ (ลูกแก้วหยินหยางนั่นสามารถใช้สนทนาได้นะ)
ซุยกะ (ยูคาริเตรียมให้น่ะ)
เรย์มุ : เห, เป็นลูกแก้วหยินหยางที่น่ารำคาญจริงน้า
เรย์มุ : แล้วไง ?
เรย์มุ : จะเฝ้าสังเกตการณ์ฉันงั้นเหรอ ?
(คุโระดานิ ยามาเมะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : โอ้ ?
??? : มนุษย์นี่หายากน่าดูเลยน้า
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ใยสว่างไสวในถ้ำที่มืดสลัว
คุโระดานิ ยามาเมะ
Kurodani Yamame
ยามาเมะ : มาเล่นที่ใต้พิภพรึไง ?
ยามาเมะ : ตรงโน้นกำลังครึกครื้นเพราะงานเทศกาลพอดี
ยามาเมะ : ไม่มีใครปฏิเสธไม่ให้เข้าร่วมหรอก เพราะงั้นไปสนุกได้เลย
ซุยกะ (... ...ยูคาริบอกว่ามันเป็นเหมือนโทรศัพท์มือถือติดโทรทัศน์น่ะ)
ซุยกะ (... ...ว่าแต่, โทรศัพท์มือถือนี่มันคืออะไรหว่า ?)
เรย์มุ : ตอนนี้, ข้างหน้ามีสัตว์ข้อปล้องที่เหมือนจะเป็นศัตรูอยู่อ่ะ---
เรย์มุ : ทำเป็นเมินเหรอ ?
เรย์มุ : ถ้าจะเอาแต่คุยเรื่องสัพเพเหระล่ะก็ ไม่ต้องพูดก็ได้นะ ?
ยามาเมะ : เป็นมนุษย์ที่พูดคนเดียวเก่งจังเลยน้า
ยามาเมะ : มีความเครียดเหรอ ?
ซุยกะ (... ...โอ๊ะ, แมงมุมดินนี่หว่า)
ซุยกะ (น่าคิดถึงจังเลยน้า)
ยามาเมะ : คิดถึงฉัน ?
ยามาเมะ : เธอเป็นใครกัน ?
ยามาเมะ : เอ้อ ช่างเถอะ
ยามาเมะ : ยังไงก็น่าสงสัยอยู่ดี ขอสอยให้ร่วงตรงนี้เลยละกัน
(เปิดเพลง BGM : โยวไคที่ถูกผนึก ～ Lost Place)
(คุโระดานิ ยามาเมะ แพ้พ่าย)
เรย์มุ : ที่ว่าคิดถึงน่ะหมายความว่าไง ?
ซุยกะ (... ...คร่อก... ...คร่อก)
เรย์มุ : หลับแล้วเหรอ
เรย์มุ : หรือแค่ท้องร้องกันนะ... ...
Stage 2
ชื่อด่าน : เส้นทางลึกที่เชื่อมโยงอดีตกับพื้นพิภพ
สถานที่ : เส้นทางลึกแห่งขุมนรก
(เปิดเพลง BGM : สะพานที่ผู้ข้ามต้องชะงักกลางคัน)
เรย์มุ : เจ้าหลุมนี่, มันจะลึกไปถึงไหนกันเนี่ย !
ซุยกะ (... ...ถึงแล้วเหยอ)
เรย์มุ : ไม่รู้สิ
เรย์มุ : ไม่รู้ว่าต้องมุ่งหน้าไปที่ไหนซะด้วยสิ
(มิซึฮาชิ พาร์ซี่ เข้ามาในหน้าจอ)
(เปิดเพลง BGM : Jealousy แห่งนัยน์ตาเขียว)
??? : หรือว่าจะเป็นมนุษย์ ?
??? : มนุษย์มีธุระอะไรกับเมืองหลวงเก่า ?
เรย์มุ : เมืองหลวงเก่า ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
จิตริษยาใต้เปลือกโลก
มิซึฮาชิ พาร์ซี่
Mizuhashi Parsee
พาร์ซี่ : หรือว่าต้องการพลังที่ถูกสาปของพวกฉัน ?
ซุยกะ (ไม่อ่ะ, ไม่สนใจของแบบนั้นหรอก)
ซุยกะ (เธอคือเจ้าหญิงสะพานเหรอ ?)
พาร์ซี่ : รู้จักฉันด้วยเหรอ, เธอเป็นใครกัน ?
เรย์มุ : ฉันไม่รู้จักเธอหรอก
ซุยกะ (โยวไคต่ำต้อยที่ถูกขับเคลื่อนด้วยความอิจฉาริษยา)
ซุยกะ (มาปกป้องสะพานเชื่อมใต้พิภพอยู่ตรงนี้เหรอ ?)
พาร์ซี่ : ฮึ
พาร์ซี่ : มาดูถูกกันได้นะ
พาร์ซี่ : ทั้งที่พลังต่ำต้อยนั่นเป็นที่หวาดกลัวของคนใกล้ตัวแท้ๆ
เรย์มุ : ไม่นะ ก็บอกแล้วไง ว่าฉันไม่รู้จักเธอ
พาร์ซี่ : โยวไคที่น่าสะพรึงกลัวและสมควรถูกผนึก
พาร์ซี่ : จงลิ้มรสดูสักครั้งเถอะ
(มิซึฮาชิ พาร์ซี่ แพ้พ่าย)
เรย์มุ : อย่าเอาแต่พูดกันตามใจชอบสิ
ซุยกะ (เดี๋ยวก็ถึงแล้วล่ะ)
เรย์มุ : เห ?
เรย์มุ : ถึงไหนเหรอ ?
ซุยกะ (โลกที่พวกเราอาศัยอยู่)
เรย์มุ : อ๋า ?
เรย์มุ : นี่กำลังมุ่งหน้าไปที่ไหนกันแน่เนี่ย... ...
Stage 3
ชื่อด่าน : เมืองหลวงเก่าแห่งหิมะที่ถูกลืม
สถานที่ : ทางหลวงแห่งอดีตขุมนรก
(เปิดเพลง BGM : ไปตามทางหลวงแห่งอดีตนรกภูมิ)
(โฮชิกุมะ ยูกิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : เธอทำได้ไม่เลวเลยนะ
??? : ไม่รู้หรอกว่าเป็นใคร, แต่การอาละวาดใส่คนที่มาอาละวาดมันก็เป็นมารยาทแบบหนึ่งนะ !
(โฮชิกุมะ ยูกิ หยุดต่อสู้ชั่วคราว)
??? : ถูกใจแล้วสิ !
??? : ฉันจะทำให้สนุกกว่านี้เอง
??? : จงตามมาจนกว่าจะตามไม่ไหวเลยละกัน !
เรย์มุ : ไม่ได้คิดจะดื่มเหล้ากับเธอสักหน่อย
(โฮชิกุมะ ยูกิ หยุดต่อสู้ชั่วคราว)
เรย์มุ : ว้อย~
เรย์มุ : ขวางหูขวางตาอยู่ได้ มันเกะกะนะ !
??? : แหมแหม, แล้งน้ำใจจังเลยน้า
??? : ทั้งๆที่ไม่ค่อยมีพวกบนพื้นพิภพตกลงมาแท้ๆ
ซุยกะ (โอ้ ! นึกว่าใคร ยูกิไม่ใช่เหรอ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ)
??? : อ๋า ?
??? : รู้จักฉันด้วยเหรอ, เธอ... ...เป็นใครน่ะ ?
ซุยกะ (ฉันเอง ฉันเอง)
ซุยกะ (ไปเล่นบนพื้นพิภพแป๊บเดียวก็ลืมกันซะแล้ว แบบนี้ก็แย่น้า)
??? : เสียงเมาๆแบบนี้... ...
??? : หรือจะเป็น ซุยกะ !?
ซุยกะ (อยากไปปีนเขากันสี่คนกับพวกเธออีกครั้งจังเลยน้า)
??? : แต่แหม, เธอเปลี่ยนไปเยอะเลยนะเนี่ย... ...
??? : อย่างกับมิโกะของมนุษย์เลยนะนั่น ?
??? : มีงานอดิเรกแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ ?
เรย์มุ : จะไปรู้เรอะ
เรย์มุ : คนที่เธอกำลังคุยด้วยไม่ใช่ฉันสักหน่อย
??? : อื๋อ ?
??? : ซุยกะไปไหนซะแล้วล่ะ ?
เรย์มุ : ยัยนั่นอยู่บนพื้นพิภพน่ะ
เรย์มุ : ทำไมล่ะ ? คนรู้จักของยัยนั่นเหรอ ?
??? : พื้นพิภพ ?
??? : อ้อ, ได้ยินผ่านทางลูกแก้วนั่นสินะ
เรย์มุ : ถ้ารู้จักกันก็หมายความว่า, เธอเองก็เป็นยักษ์สินะ ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สิ่งเหนือธรรมชาติที่ถูกกล่าวขาน
โฮชิกุมะ ยูกิ
Hoshiguma Yugi
ยูกิ : แน่นอน
ยูกิ : ฉันคือ ยูกิจอมพลัง เป็นจตุรเทพแห่งขุนผา เช่นเดียวกับซุยกะ
ยูกิ : แต่แหม, ถึงจะขุนผาในฉายา แต่ตอนนี้ไม่มีภูเขานี่เนอะ
เรย์มุ : หื---ม
เรย์มุ : แล้วพวกเธอคิดจะโจมตีพื้นพิภพงั้นเหรอ ?
ยูกิ : อะฮะฮะฮะฮะ !
ยูกิ : จำเป็นอะไรถึงต้องมาโจมตีพื้นพิภพเอาป่านนี้กันล่ะ
ยูกิ : ที่นี่ซึ่งเคยเป็นขุมนรก คือสรวงสวรรค์ของพวกเราในตอนนี้
ยูกิ : ก็ต้องขอบคุณเหล่านักปราชญ์บนพื้นพิภพด้วยล่ะนะ (หมายถึง ยูคาริ และอาจมีคนอื่นด้วย)
ยูกิ : ที่ทำให้ไม่มีใครมารบกวนเลย
ยูกิ : ที่สำคัญกว่านั้นคือ, เธอน่ะ !
ยูกิ : เป็นมนุษย์แท้ๆ แต่แข็งแกร่งทีเดียวนี่
ยูกิ : ดูเหมือนจะรู้จักกับซุยกะซะด้วยสิ
ยูกิ : ไม่ได้ตื่นเต้นอย่างนี้มานานแล้ว !
(เปิดเพลง BGM : จอกเหล้าลายดอกไม้แห่งภูเขาโอโอเอยามะ)
เรย์มุ : ... ...ทำไมรอบๆตัวฉันถึงมีแต่พวกแบบนี้มารวมตัวกันนะ
(โฮชิกุมะ ยูกิ แพ้พ่าย)
ยูกิ : ยอดเยี่ยม !
ยูกิ : สมแล้วที่รู้จักกับซุยกะ !
เรย์มุ : ตกลงว่า, ไม่คิดจะบุกโจมตีพื้นพิภพจริงๆเหรอ ?
ยูกิ : ไม่เลยไม่เลย
ยูกิ : สัญญาของยักษ์ไงล่ะ (เผ่ายักษ์เป็นเผ่าที่รักษาสัญญาอย่างเคร่งครัดเสมอ)
ยูกิ : โลกใต้พิภพจะกลายเป็นของพวกฉัน แลกกับการสยบเหล่าวิญญาณอาฆาตที่ถูกส่งลงสู่ใต้ดิน
ยูกิ : โลกใต้พิภพคือสรวงสวรรค์ของพวกฉัน
ยูกิ : ป่านนี้แล้ว, ไม่ไปสนใจพื้นพิภพหรอกน่า
ซุยกะ (เกี่ยวกับเรื่องนั้น, คือช่วงนี้มันแปลกๆน่ะ)
ซุยกะ (มันมีวิญญาณอาฆาตผุดออกมาพร้อมกับน้ำพุร้อนน่ะ)
ยูกิ : โอ้, ซุยกะ
ยูกิ : เอ๊ะ, วิญญาณอาฆาตงั้นเหรอ ?
ซุยกะ (ใช่แล้ว, วิญญาณอาฆาตปะปนมากับเหล่าวิญญาณพิภพ)
ซุยกะ (หากปล่อยเอาไว้แบบนี้จะกลายเป็นเรื่องร้ายแรงได้นะ)
ยูกิ : ... ...อื---ม ?
ยูกิ : แปลกจริงน้า, น่าจะมีคนคอยเฝ้าดูอยู่นี่นา
เรย์มุ : พูดเรื่องอะไรกันน่ะ ?
เรย์มุ : จะไม่อธิบายเรื่องวิญญาณอาฆาตให้ฉันฟังหน่อยเหรอ ?
ซุยกะ (ไม่ต้องอธิบายหรอก)
ซุยกะ (เอาล่ะ, ก็ด้วยประการละฉะนี้ ฉันเลยขอร้องให้มนุษย์คนนี้ช่วยตรวจสอบให้น่ะ)
ซุยกะ (พวกเราเองก็, ไม่สามารถเคลื่อนไหวอย่างลับๆได้ซะด้วยสิ)
ยูกิ : อ้อ, งั้นเหรอ !
ยูกิ : งั้นก็ฝากด้วยนะ ! มนุษย์ตรงนั้นน่ะ
เรย์มุ : จะไปตรวจสอบอะไรที่ไหนดีล่ะเนี่ย
เรย์มุ : ไม่รู้อะไรเลยสักนิดอ้า---
Stage 4
ชื่อด่าน : ดวงตาอันน่าสะพรึงกลัวที่ไม่มีผู้ใดชื่นชอบ
สถานที่ : วังวิญญาณพิภพ
(เปิดเพลง BGM : Heartfelt Fancy)
เรย์มุ : จะบอกว่าในคฤหาสน์นี้มีศัตรูที่ควบคุมวิญญาณอาฆาตอยู่งั้นเหรอ ?
ซุยกะ (อืม, น่าจะเป็นอย่างนั้นนะ)
เรย์มุ : ลอบเข้ามาตามอำเภอใจซะแล้ว... ...
เรย์มุ : เอาเถอะ ยังไงซะก็เป็นที่อาศัยของโยวไค จะเป็นยังไงก็ช่างมัน
ซุยกะ (ที่นี่คือคฤหาสน์ของผู้ที่ถูกรังเกียจเป็นที่สุดในใต้พิภพน่ะ)
ซุยกะ (เจ้าของที่นี่มีวิญญาณอาฆาตอยู่ในอาณัติมากมายเลยล่ะ)
เรย์มุ : ผู้ที่ถูกรังเกียจเป็นที่สุดในใต้พิภพงั้นสิน้า
เรย์มุ : คงจะนิสัยแย่สุดๆเลยล่ะสิ
ซุยกะ (ไม่อ่ะ, นิสัยเรียบร้อย มารยาทงาม เป็นคนดีเลยล่ะ แต่ว่า... ...)
(โคเมย์จิ ซาโทริ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : ... ...น่าแปลกที่มีแขกมา
??? : ... ....อย่างนี้นี่เอง, แมวของฉันไปก่อปัญหามาสินะ
เรย์มุ : โอ๊ะ, ผู้ที่ถูกรังเกียจสินะ ?
??? : พูดแรงจังเลยนะ
??? : ... ...หื---ม
??? : ... ...คิดจะสู้กับฉันสินะ
??? : แต่ก็คิดว่า ไม่มีเหตุผลอะไร
เรย์มุ : รู้ดีจังนะ
เรย์มุ : ก็ไม่มีเหตุผลอะไรจริงๆนั่นล่ะ
??? : ... ...ตอนนี้, กำลังรีบคิดหาเหตุผลสินะ
??? : ... ...วิญญาณอาฆาต, ยักษ์ ? ออนเซน ? ปล้น !?
เรย์มุ : อะไรน่ะ !
เรย์มุ : ทำไมถึงรู้เรื่องที่กำลังคิดอยู่
(เปิดเพลง BGM : ซาโทริสาวน้อย ～ 3rd eye)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สาวน้อยที่แม้แต่วิญญาณอาฆาตยังหวาดกลัว
โคเมย์จิ ซาโทริ
Komeiji Satori
ซาโทริ : ไม่มีอะไรที่สามารถปกปิดฉันได้หรอกนะจ๊ะ
ซาโทริ : ขออภัยที่แนะนำตัวช้าจ้ะ
ซาโทริ : ฉันคือซาโทริ, จ้าวแห่งวังวิญญาณพิภพจ้ะ
ซาโทริ : ตาที่สามของฉันน่ะ, ต่อให้ไม่ชอบ มันก็จะบอกสิ่งที่เธอกำลังคิดอยู่ไงล่ะ
เรย์มุ : รู้เรื่องที่กำลังคิดอยู่งั้นเหรอ ?
เรย์มุ : แหงะ, เพราะเงี้ยถึงได้ถูกรังเกียจสินะ
ซุยกะ (ใช่มะ ? ไม่อยากอยู่ด้วยเลยล่ะ)
ซุยกะ (เอ้า, พยายามเข้านะ)
เรย์มุ : ซุยกะเป็นคนพามาที่นี่ไม่ใช่เหรอ ?
เรย์มุ : ทำอะไรสักอย่างสิ
ซาโทริ : กำลังพูดอยู่กับใครกันแน่น่ะ... ...?
ซาโทริ : ... ...งั้นเหรอ, มียักษ์อยู่บนพื้นพิภพสินะ
ซาโทริ : ไม่เคยรู้มาก่อนเลย
ซุยกะ (ไกลจนไม่รู้ว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่สินะ)
ซุยกะ (เขตปลอดภัยล่ะ)
เรย์มุ : ขี้โกงจังเลยน้า, ช่วยไม่ได้แฮะ
เรย์มุ : คงต้องสอยให้ร่วงก่อนที่จะโดนอ่านใจเท่านั้นสินะ
ซาโทริ : 「ถ้าโค่นตัวฉันที่ควบคุมวิญญาณอาฆาตได้ พวกยักษ์ก็จะพอใจ」
ซาโทริ : หื---ม
ซาโทริ : น่าเสียดายนะ, แต่ถึงโค่นฉันได้ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรอก
ซุยกะ (ทำศึกระยะยาวกับยัยนี่จะเป็นอันตรายนะ)
ซุยกะ (รีบจัดการก่อนที่จะโดนปลดเปลือยหัวใจจนล่อนจ้อนเถอะ !)
ซาโทริ : กำลังคิดว่า 「อื---ม, ยัยนี่เป็นผู้อยู่เบื้องหลังจริงๆรึเปล่านะ ?」 อยู่สินะ
ซาโทริ : เอ๊ะ ? 「จะยังไงก็ช่าง, สอยมันเลยดีกว่า」 งั้นเหรอ ?
เรย์มุ : กำลังคิดว่า อยากจะกลับไปแช่ออนเซนบนพื้นพิภพเร็วๆไงล่ะ !
ซาโทริ : เธอไม่มีความคิดที่จะคลี่คลายเรื่องนี้อย่างสันติเลยนะ
ซาโทริ : ฉันมองเห็นนะ
ซาโทริ : ห่ากระสุนที่กำลังร่างภาพขึ้นมาในใจของเธอ !
(โคเมย์จิ ซาโทริ หยุดการต่อสู้ชั่วคราว)
ซาโทริ : เอาล่ะ, จากนี้ไปเป็นของจริงล่ะนะ !
ซาโทริ : จงหลับไปด้วยความทรงจำที่น่าสะพรึงกลัว (Trauma) จนต้องตื่นจากการหลับใหลเสียเถอะ !
(โคเมย์จิ ซาโทริ แพ้พ่าย)
ซาโทริ : เอาจนได้สิน่า
ซาโทริ : เห็นเป็นมนุษย์จากพื้นพิภพเลยดูถูกไปหน่อย
เรย์มุ : อื---ม
เรย์มุ : เป็นห่ากระสุนที่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนนะ... ...
ซุยกะ (เฮ้ย เฮ้ย, เมื่อกี้มันท่าของฉันนะ)
ซุยกะ (หัดจำหน่อยสิ)
ซาโทริ : เลือกท่าที่น่าจะแข็งแกร่งจากบรรดาท่าที่มีอยู่ในส่วนลึกของจิตใจของเธอน่ะ
เรย์มุ : เอ๋ ?
ซาโทริ : อ๊ะ, เมื่อกี้นึกท่าที่แข็งแกร่งกว่านี้ออกแล้วสินะ ?
ซาโทริ : อื้มอื้ม, จำไว้ได้แล้วล่ะ
ซุยกะ (จริงสิ, พูดพล่ามทำเพลงอะไรไปก็ได้นี่)
เรย์มุ : พูดพล่ามทำเพลง มันจะดีเหรอ ?
ซาโทริ : คำพูดน่ะไม่จำเป็นหรอก
ซาโทริ : งั้นเหรอ, น้ำพุร้อนที่มีวิญญาณอาฆาตผุดออกมาสินะ... ...
ซาโทริ : เรื่องนั้นอยู่ในอำนาจหน้าที่ของสัตว์เลี้ยงของฉันน่ะ
ซาโทริ : จะเปิดสวนกลางให้ละกัน
เรย์มุ : สวนกลาง
ซาโทริ : จากสวนกลาง, จะสามารถลงไปยังส่วนที่ลึกกว่านี้ได้จ้ะ
เรย์มุ : เหวย
เรย์มุ : ลงไปใต้ดินลึกกว่านี้อีกเหรอ ไม่ชอบเลยน้า
ซาโทริ : เพราะว่ามัน 「ยิ่งไกลจากการได้แช่ออนเซนเข้าไปใหญ่」 งั้นเหรอจ๊ะ... ...
Stage 5
ชื่อด่าน : เพลิงกรรมกาลก่อน
สถานที่ : ซากนรกมอดไหม้
(เปิดเพลง BGM : Lullaby แห่งขุมนรกปลดระวาง)
เรย์มุ : ที่นี่มันอะไรกันเนี่ย
เรย์มุ : ร้อนสุดๆไปเลยนี่นา !
ซุยกะ (วังวิญญาณพิภพนั่นน่ะ)
ซุยกะ (ถูกสร้างขึ้นบนสถานที่ที่เคยเป็นนรกมอดไหม้ ในตอนที่เมืองหลวงเก่าไม่ได้เป็นนรกแล้ว)
ซุยกะ (นรกมอดไหม้คือสถานที่ซึ่งสามารถจัดการกับน้ำพุร้อนและวิญญาณอาฆาตได้ จึงต้องมาที่นี่ไงล่ะ)
เรย์มุ : ว่าไงนะ นรกมอดไหม้งั้นเหรอ ?
เรย์มุ : ลงลึกเข้าไปทั้งอย่างนี้จะไม่เป็นไรแน่เหรอเนี่ย
(คาเอนเบียว ริน เข้ามาในหน้าจอ)
เรย์มุ : ... ...แมวอีกละ
เรย์มุ : แมวตัวนั้น, ตามมาตลอดตั้งแต่ที่วังวิญญาณพิภพแล้ว, ไม่ชอบเลยน้า
ซุยกะ (น่าสงสัยจังน้า)
(เปิดเพลง BGM : ศพเดินทาง ～ Be of good cheer!)
(คาเอนเบียว ริน คืนร่าง)
??? : แอ่นแอ๊---น
??? : คุณพี่, คิดจะไปสนุกกับนรกมอดไหม้เหรอ ?
??? : เพลิงกรรมแม้แต่ร่างกายและจิตวิญญาณยังหลงไหลนะนั่น
เรย์มุ : ไอ้หยา
เรย์มุ : ไม่ใช่แมวเหรอ
ซุยกะ (ไม่หรอก, เป็นแมวเต็มที่เลยล่ะ)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อุบัติเหตุทางบกแห่งขุมนรก
โอริน
Orin
ริน : จะว่าแมวก็เป็นแมว, แต่ถ้าเอาไปเหมารวมกับแมวแถวๆนั้นก็แย่น่ะสิ
ริน : ฉันมีชีวิตอยู่อย่างกระเสือกกระสนมาช้านานตั้งแต่ยุคที่ที่แห่งนี้ยังเป็นนรกจริงๆ
ริน : จนสามารถจับและควบคุมศพกับวิญญาณอาฆาตได้
ริน : คู---, เป็นผลมาจากความพยายามแบบเลือดตาแทบกระเด็นน่ะนะ
เรย์มุ : ว่าไงนะ ?
เรย์มุ : วิญญาณอาฆาต ?
เรย์มุ : แสดงว่าสอยยัยนี่ให้ร่วงซะตรงนี้เลยก็พอสินะ
ซุยกะ (โฮ่, หมายความว่าเธอเป็น กงล้อเพลิง สินะ, โฮ่โฮ่) (โอรินเป็นโยวไคเผ่ากงล้อเพลิง (คาชา))
เรย์มุ : เอ๋ ?
เรย์มุ : เอาเถอะ มันก็จริงที่ว่าศาลเจ้าของฉันมันเป็นกงล้อเพลิงน่ะนะ (กงล้อเพลิงเป็นสำนวน หมายถึง ฐานะทางเศรษฐกิจย่ำแย่สุดขีด)
เรย์มุ : แล้วจะพูดทำไมตอนนี้ ?
ริน : คุณพี่
ริน : กงล้อเพลิงที่ว่าหมายถึงเค้าต่างหากล่ะ
ริน : พอเจอศพก็จะขนไปจนถึงนรกด้วยรถเข็นแมวคันนี้ ! (หมายถึง รถเข็นขนาดเล็กที่มีล้อเดียว)
ริน : ขอขนศพของคุณพี่ด้วยเลยละกันนะ !
(คาเอนเบียว ริน แพ้พ่าย)
ริน : คู---, คุณพี่เนี่ยน่าประทับใจจังเลยน้า
ริน : ความแข็งแกร่งนั่น, สุดยอดไปเล้ย
เรย์มุ : อะไรของยัยนี่น่ะ
เรย์มุ : แมวเพี้ยนสินะ
เรย์มุ : ว่าแต่, โค่นยัยนี่แล้วน้ำพุร้อนจะกลับเป็นเหมือนปกติเหรอ ?
ริน : ไม่หรอก ไม่หรอก, น้ำพุร้อนไม่ได้อยู่ในอำนาจหน้าที่ของเค้านะ
เรย์มุ : งั้นก็นำทางไป
เรย์มุ : จนกว่าจะถึงที่อยู่ของเจ้าคนที่ดูแลเรื่องนี้
ริน : ที่อยู่ของยัยนั่นสิน้า
ริน : น่าจะอยู่ที่ใจกลางของใต้พิภพนะ... ...
ริน : อื---ม... ...ไม่อยากแนะนำเท่าไหร่ แต่ว่า
ริน : เอาน่ะ, ถ้าเป็นความแข็งแกร่งของคุณพี่ก็เป็นไปได้อยู่ !
ริน : อัดตุ๊บตั๊บให้เละกระจุยไปเลย ♪
เรย์มุ : รู้สึกมั่นใจแต่ก็ไม่สบายใจยังไงชอบกลแฮะ
ซุยกะ (ไม่เป็นไรหรอก)
ซุยกะ (ไม่แพ้อยู่แล้วนี่)
เรย์มุ : ว่าแต่เธอน่ะ
เรย์มุ : เธอคงจะรู้จักใต้พิภพเป็นอย่างดีเลยล่ะใช่ม้า
ริน : เอ้า, ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก
ริน : เดี๋ยวฉันจะเก็บกระดูกและวิญญาณของคุณพี่ให้เอง
ซุยกะ (ถ้าถูกยัยนี่เก็บศพไป, จะไปที่โลกโน้น(โลกวิญญาณ)ไม่ได้เลยนะ)
ซุยกะ (ต้องกลายเป็นวิญญาณอาฆาตที่เตร็ดเตร่เรื่อยไปในใต้พิภพ)
ซุยกะ (แบบนี้ก็เท่ากับว่าจะแพ้ไม่ได้นั่นล่ะน้า)
เรย์มุ : ช่างเหอะ
เรย์มุ : อะไรจะโผล่มาก็ไม่น่าจะแพ้หรอก
Stage 6
ชื่อด่าน : พระอาทิตย์ดวงที่สองซึ่งเกรี้ยวกราด
สถานที่ : ส่วนลึกสุดของนครใต้พิภพ
(เปิดเพลง BGM : ชั้น Mantle เพลิงกรรม)
(คาเอนเบียว ริน เข้ามาในหน้าจอ)
ริน : จริงสิ จริงสิ, ลืมไปอย่างหนึ่งล่ะ
เรย์มุ : ?
ริน : ถ้ามาตายที่ก้นนรกเนี่ย ทุกคนจะถูกเผาจนไม่เหลือแม้แต่ขี้เถ้าเลย
ริน : ถ้าอยากได้ศพล่ะก็
ริน : ยังไงเค้าก็ต้องฆ่าคุณพี่ให้ได้ล่ะ !
(คาเอนเบียว ริน แพ้พ่าย)
เรย์มุ : ว้าก---, ไม่ไหวแล้ว !
เรย์มุ : อยู่ในที่แบบนี้ไม่ไหวหรอก
เรย์มุ : ปอดจะไหม้อยู่แล้ว
ซุยกะ (แหม, ก็ที่นี่มันเป็นใต้สุดของใต้สุดของสถานที่ที่เคยเป็นนรกมอดไหม้นี่น้า)
ซุยกะ (ตอนจัดอันดับนรกที่ไม่อยากไปเยือนอีกเป็นครั้งที่สองน่ะ คนบาปมากมายก็เลือกที่นี่แหละ)
เรย์มุ : คนโบราณก็ลำบากแย่เลยนะ
เรย์มุ : ตายไปแล้วยังจะถูกส่งมาสถานที่พรรค์นี้อีก
(เรย์อุจิ อุทสึโฮะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : คนบาปที่ไม่ได้เห็นเสียนานสินะ
??? : ถูกทิ้งลงมาสู่นรกมอดไหม้ที่ถูกลืมแบบนี้
??? : เป็นคนที่ประมาทใช้ได้เลยนะ ?
เรย์มุ : ไม่ได้ถูกทิ้งลงมาสักหน่อย
เรย์มุ : เป็นอะไรที่คล้ายๆกับการเดินทางท่องเที่ยวระยะสั้นน่ะ
ซุยกะ (ยัยนี่คืออีกานรก)
ซุยกะ (นกต่ำต้อยในนรกมอดไหม้ที่คอยจิกกินเนื้อของผู้ตาย)
เรย์มุ : กินเนื้อย่างเป็นอาหารหลักสินะ
เรย์มุ : เดี๋ยวจะเป็นโรคที่พบบ่อยในผู้ใหญ่เอาได้นะ
ซุยกะ (ทั้งการผุดขึ้นของน้ำพุร้อน ทั้งการผุดขึ้นของวิญญาณอาฆาต ล้วนมีสาเหตุมาจากซากนรกมอดไหม้แห่งนี้)
ซุยกะ (ก็เลยลองมาที่นี่ดู... ...)
ซุยกะ (แต่ดูเหมือนว่ายัยนี่)
ซุยกะ (จะกลืนกินตัวยุ่งยากลงไปซะแล้วสิน้า)
เรย์มุ : อ๋า ?
เรย์มุ : ตัวยุ่งยาก ?
??? : บ่นอะไรอยู่น่ะ ?
??? : เธอเดินทางท่องเที่ยวเพื่อให้ถูกจับกินล่ะสิ ?
ซุยกะ (รู้สึกถึงพลังที่ไม่สมดุลอย่างบอกไม่ถูกจากขุมนรก)
ซุยกะ (ยัยนี่... ...)
ซุยกะ (กลืนกินเทพลงไปสินะ)
??? : ตอนที่มัวแต่ทำแบบนี้, ร่างกายของเธอจะค่อยๆสุกขึ้นทีละน้อย
??? : อยากจะกินตอนนี้เลยอยู่หรอก แต่การเร่งรีบเป็นสิ่งต้องห้าม
??? : ต้องรอเวลาให้สุกได้ที่ เพื่อจะได้ทานอย่างเอร็ดอร่อย
เรย์มุ : ฮึ, ก่อนหน้านั้นเธอจะบินไม่ได้ซะก่อนน่ะสิ
เรย์มุ : มนุษย์ในตอนนี้ไม่กลัวนรกมอดไหม้แล้ว
เรย์มุ : นับประสาอะไรกับอีกาที่อาศัยอยู่ที่นี่
เรย์มุ : อีกาที่หาอาหารตามกองขยะสดบนพื้นพิภพยังจะน่ากลัวซะกว่า
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ไฟของเทพผู้ทุกข์ทรมานจากความร้อน
เรย์อุจิ อุทสึโฮะ
Reiuzi Utsuho
อุทสึโฮะ : หึหึหึ
อุทสึโฮะ : งั้นเหรอ, นรกมอดไหม้ไม่น่ากลัวสินะ
อุทสึโฮะ : งั้นถ้าเป็นโลกที่อุณหภูมิและความดันสูงขึ้นจนน่าสะพรึงกลัวล่ะ จะเป็นยังไง ?
ซุยกะ (ไอ้หยา---)
ซุยกะ (ชักจะไม่เข้าท่าแล้ว)
เรย์มุ : อื๋อ ?
เรย์มุ : มีอะไรเหรอ ?
ซุยกะ (พลังที่รู้สึกได้จากในตัวของยัยนี่)
ซุยกะ (มันคือพลังของยาตะการาสึ(อีกายาตะ)นี่นา)
เรย์มุ : ยาตะการาสึ ? ยาตะการาสึอยู่ข้างในการาสึ(อีกา)เนี่ยนะ ?
เรย์มุ : อย่างกับตุ๊กตารัสเซียเลยแฮะ (หมายถึงตุ๊กตา Matryoshka ซึ่งเปิดตัวมันออกมาจะเจอตัวเล็กกว่าอยู่ข้างใน ยิ่งเปิดยิ่งเล็กลงเรื่อยๆ)
ซุยกะ (ยาตะการาสึคือเทพเจ้าที่ควบคุม Energy ขั้นสุดยอด)
ซุยกะ (เรย์มุเองก็ควรจะเผ่นดีกว่านะ)
(เปิดเพลง BGM : ศรัทธาในดวงตะวันแห่งความรู้อันลี้ลับ ～ Nuclear Fusion)
อุทสึโฮะ : น่าเสียดายนะ
อุทสึโฮะ : แต่ไม่ปล่อยให้หนีไปจากหม้อของนรกได้หรอก
อุทสึโฮะ : โลกแห่งความดันสูงสุดและอุณหภูมิสูงสุดที่บิดเบือนได้แม้กระทั่งกาลเวลา จะเปลี่ยนแปลงโฉมหน้าของพื้นพิภพไปอย่างใหญ่หลวง
อุทสึโฮะ : Energy ขั้นสุดยอดนี่ล่ะคือ ปรมาณูหลอมรวม (นิวเคลียร์ฟิวชั่น) !
อุทสึโฮะ : เธอก็มา Fusion กับฉันสิ ?
(เรย์อุจิ อุทสึโฮะ แพ้พ่าย)
・เอาชนะได้แบบไม่คอนทินิว >> Ending No.2
・เอาชนะได้แต่มีการคอนทินิว >> Ending No.8
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Reimu + Aya 's Story
มิโกะแห่งสรวงสวรรค์
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
มิโกะซึ่งเป็นที่ชื่นชอบของพวกโยวไคได้ง่าย
แม้เจ้าตัวจะไม่คล้อยตาม แต่พวกโยวไคก็ยังเฮโลตามน้ำกันอยู่ดี
Stage 1
ชื่อด่าน : สายลมที่พัดจากแผ่นดินอกตัญญู
สถานที่ : โพรงอากาศมายา
(เปิดเพลง BGM : โพรงอากาศแห่งความมืดมิด)
เรย์มุ : ทำไมถึงต้องเข้ามาในสถานที่ชื้นแฉะแบบนี้กันนะ ?
อายะ (.... ...อา---, อ่า---, อ้า---)
อายะ (วันนี้อากาศแจ่มใส... ...)
เรย์มุ : แจ่มใสเหรอ ตอนนี้อยู่ในโพรงนะ
เรย์มุ : เอ๊ย, หูแว่วจนได้สิน่า ?
อายะ (... ...ฉันเองค่ะ, ชาเมย์มารุ ผู้ถูกต้องอย่างบริสุทธิ์ค่ะ)
อายะ (ลูกแก้วหยินหยาง(ออพชั่น)นั่นสามารถใช้สื่อสารกันได้ค่ะ)
เรย์มุ : เห, ฝีมือของยูคาริล่ะสิ
เรย์มุ : ทั้งสะดวก และเกะกะเลยแฮะ
อายะ (... ...อยากให้คุณช่วยเปิดโปงความมืดของใต้พิภพให้หน่อยน่ะค่ะ)
(คุโระดานิ ยามาเมะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : โอ๋ ?
??? : วิชาฟุคุวะ ? (วิชาที่ผู้ควบคุมตุ๊กตาออกเสียงโดยไม่ขยับริมฝีปาก ทำให้ดูเหมือนตุ๊กตาเป็นผู้พูดเอง)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ใยสว่างไสวในถ้ำที่มืดสลัว
คุโระดานิ ยามาเมะ
Kurodani Yamame
ยามาเมะ : เสียงออกมาจากตรงไหนกันน่ะ ?
อายะ (ตัวประหลาดออกมาแล้วนะคะ)
เรย์มุ : กำลังมองมาทางลูกแก้วหยินหยางด้วยท่าทางตื่นเต้นตื่นเต้นน่ะ
อายะ (ตื่นเต้นตื่นเต้น)
ยามาเมะ : เห, กำลังเป็นที่นิยมบนพื้นพิภพเหรอ ?
ยามาเมะ : พูดคนเดียวว่า ตื่นเต้นตื่นเต้น แล้วก็---
ยามาเมะ : ทำเป็นเมินคนอื่นเนี่ย
เรย์มุ : อ้อ, ไม่ได้เมินหรอก
เรย์มุ : ความโกรธซึ่งหาที่ระบายไม่ได้ของฉันเนี่ย ขอยกให้เธอเลยละกัน
ยามาเมะ : พลังของโยวไคที่ถูกทิ้งลงสู่ใต้ดินมันมากมายขนาดไหนนั้น,
ยามาเมะ : จงมองดูให้ดี
(เปิดเพลง BGM : โยวไคที่ถูกผนึก ～ Lost Place)
(คุโระดานิ ยามาเมะ แพ้พ่าย)
เรย์มุ : จ้าจ้า, เห็นชัดแล้ว
เรย์มุ : พลังของโยวไคที่ถูกทิ้งลงสู่ใต้ดิน
อายะ (... ...เมื่อกี้คือแมงมุมดินสินะคะ)
อายะ (ลือกันว่าถ้าเจอตอนกลางคืน จะถูกขโมยขึ้นบ้าน)
เรย์มุ : โดนเธอยุก็เลยยอมลงมาหรอกนะ
เรย์มุ : ว่าแต่ มีอะไรอยู่ใต้ดินกันแน่นะ
Stage 2
ชื่อด่าน : เส้นทางลึกที่เชื่อมโยงอดีตกับพื้นพิภพ
สถานที่ : เส้นทางลึกแห่งขุมนรก
(เปิดเพลง BGM : สะพานที่ผู้ข้ามต้องชะงักกลางคัน)
เรย์มุ : เจ้าหลุมนี่, มันจะลึกไปถึงไหนกันเนี่ย !
อายะ (... ...ลึกสินะคะ)
อายะ (ใต้ดินมีหลุมกว้างใหญ่ขนาดนี้, ชักเป็นห่วงความแข็งแรงของพื้นพิภพแล้วสิคะ)
(มิซึฮาชิ พาร์ซี่ เข้ามาในหน้าจอ)
(เปิดเพลง BGM : Jealousy แห่งนัยน์ตาเขียว)
??? : เป็นห่วงพื้นพิภพที่ว่าน่ะ คือเป็นห่วงเรื่องแผ่นดินไหวเหรอ ?
??? : พอลงมาอยู่ใต้ดินแล้ว ก็ไม่เข้าใจเรื่องแผ่นดินไหวเลยแฮะ
เรย์มุ : อื๋อ ? ถึงแผ่นดินไหวก็ไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงหรอก
เรย์มุ : ถ้าแค่ปกป้องศาลเจ้าล่ะก็นะ (เพราะในภาค 10.5 ได้ฝังแก่นหินไว้ป้องกันแผ่นดินไหวแล้ว)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
จิตริษยาใต้เปลือกโลก
มิซึฮาชิ พาร์ซี่
Mizuhashi Parsee
พาร์ซี่ : งั้นหรอกเหรอ ?
พาร์ซี่ : หื---ม, เห---, งั้นก็, ช่างมันเถอะ
อายะ (มีอะไรบางอย่างออกมาเหรอคะ ?)
อายะ (... ...อ้าว เบ๊ที่เจอเมื่อกี้นี่คะ)
อายะ (จะทำอะไรน่าสนใจให้ดูรึเปล่านะ ?)
พาร์ซี่ : เรื่องน่าสนใจ ?
พาร์ซี่ : เรื่องน่าสนใจน่ะ เธอต้องเป็นฝ่ายทำให้ดูไม่ใช่เหรอ ?
เรย์มุ : ไม่ได้อยากทำเรื่องน่าสนใจจนลงมาถึงใต้ดินลึกขนาดนี้สักหน่อย
เรย์มุ : ที่สำคัญ, กะแค่เรื่องน่าสนใจน่ะ ฉันก็ได้เห็นเป็นประจำอยู่แล้วนี่นา
พาร์ซี่ : จะบอกว่ามีเรื่องน่าสนใจอย่างอื่นอยู่อีกเหรอ ?
พาร์ซี่ : น่าอิจฉาจังเลยนะ
พาร์ซี่ : ตัวเธอที่น่าอิจฉานั้น, จำเป็นต้องแสดงเรื่องน่าสนใจให้ตัวฉันที่กำลังเบื่อได้ชมนะ !
(มิซึฮาชิ พาร์ซี่ แพ้พ่าย)
เรย์มุ : ฉันไม่ได้มาหาข้อมูลทำข่าวนะ
อายะ (ข้อมูลมันเป็นผลพลอยได้น่ะค่ะ)
อายะ (จุดประสงค์คือการให้คุณมาถล่มจอมวายร้ายต่างหาก)
เรย์มุ : อันที่จริง, เธอมาทำเองก็ได้นี่นา
อายะ (โยวไคเองก็มีพลังที่แพ้ทางกันอยู่นะคะ)
เรย์มุ : มนุษย์เองก็แพ้ทางใต้ดินเหมือนกันนะ
Stage 3
ชื่อด่าน : เมืองหลวงเก่าแห่งหิมะที่ถูกลืม
สถานที่ : ทางหลวงแห่งอดีตขุมนรก
(เปิดเพลง BGM : ไปตามทางหลวงแห่งอดีตนรกภูมิ)
(โฮชิกุมะ ยูกิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : เธอทำได้ไม่เลวเลยนะ
??? : ไม่รู้หรอกว่าเป็นใคร, แต่การอาละวาดใส่คนที่มาอาละวาดมันก็เป็นมารยาทแบบหนึ่งนะ !
(โฮชิกุมะ ยูกิ หยุดต่อสู้ชั่วคราว)
??? : ถูกใจแล้วสิ !
??? : ฉันจะทำให้สนุกกว่านี้เอง
??? : จงตามมาจนกว่าจะตามไม่ไหวเลยละกัน !
อายะ (หยา, เป็นเรื่องจนได้สินะคะ)
(โฮชิกุมะ ยูกิ หยุดต่อสู้ชั่วคราว)
เรย์มุ : ว้อย~
เรย์มุ : ขวางหูขวางตาอยู่ได้ มันเกะกะนะ !
??? : แหมแหม, แล้งน้ำใจจังเลยน้า
??? : ทั้งๆที่ไม่ค่อยมีพวกบนพื้นพิภพตกลงมาแท้ๆ
อายะ (สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ)
อายะ (ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ, ฉันเป็นเทนกุนามว่า ชาเมย์มารุ ค่ะ)
??? : อ๋า ?
??? : ... ...เทนกุงั้นเหรอ--- ?
??? : หื---ม, มองแล้วไม่รู้สึกว่าเป็นเทนกุเลยแฮะ... ...
เรย์มุ : ฉันไม่ใช่เทนกุหรอก
เรย์มุ : มนุษย์ต่างหาก
??? : อ๋า--- ?
??? : แล้วที่พูดไปเมื่อกี้มันอะไรล่ะ ?
อายะ (เปล่าค่ะ เปล่าค่ะ เป็นเทนกุที่ปลอมเป็นมนุษย์น่ะค่ะ)
อายะ (พอดีมีเรื่องที่อยากตรวจสอบนิดหน่อยน่ะค่ะ... ...)
เรย์มุ : เดี๋ยวเดะ
อายะ (ขืนไปต่อทั้งๆที่เป็นเทนกุ คงได้เกิดเรื่องแน่ค่ะ)
อายะ (ก็เลยลอบเข้ามาแบบนี้น่ะค่ะ)
??? : โฮ่, เทนกุลงมาที่นี่เนี่ยนะ... ...
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สิ่งเหนือธรรมชาติที่ถูกกล่าวขาน
โฮชิกุมะ ยูกิ
Hoshiguma Yugi
ยูกิ : นึกว่าจะรังเกียจการพบกับพวกเราและพยายามหลีกเลี่ยงซะอีกนะ
อายะ (ไม่ค่ะไม่ค่ะ อะไรกันคะ)
อายะ (ฉันหวังไว้ว่าอยากจะมาทักทายสักวันอยู่แล้วล่ะค่ะ)
ยูกิ : เห, ก็เลยปลอมเป็นมนุษย์มา ?
ยูกิ : ฉันเกลียดการโกหกเก่งแบบนั้นของพวกเทนกุที่สุดเลยนะ
อายะ (อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ)
อายะ (ฉันไม่ได้ตั้งใจจะโกหกนะคะ)
เรย์มุ : หื---ม, อายะ (เธอ) ลุยเองไม่ได้ก็เลยส่งฉันลงมาที่ใต้ดินงั้นเหรอ,
เรย์มุ : มีพวกที่แพ้ทางอยู่ล่ะสิ ?
ยูกิ : ฮึฮึ, เอาเถอะ ยังไงเสียก็เป็นเรื่องของเทนกุ (เพื่อนร่วมสาบาน) จะยอมปล่อยให้ไปทำก็ได้... ...แต่มีเงื่อนไขนะ
(เปิดเพลง BGM : จอกเหล้าลายดอกไม้แห่งภูเขาโอโอเอยามะ)
ยูกิ : คือจะยอมให้เฉพาะคนที่แข็งแกร่งกับคนที่กล้าหาญไงล่ะ !
(โฮชิกุมะ ยูกิ แพ้พ่าย)
ยูกิ : ยอดเยี่ยม !
ยูกิ : เห็นแก่ฝีมือของเธอ, บอกธุระมาได้เลย !
อายะ (เหะเหะ, ขอบพระคุณมากค่ะ)
อายะ (ถ้าให้พูดอย่างตรงไปตรงมาล่ะก็... ...)
อายะ (วิญญาณอาฆาตกำลังพยายามขึ้นไปสู่พื้นพิภพค่ะ)
อายะ (แต่แน่นอนว่า, ฉันไม่คิดว่าเป็นฝีมือของยักษ์อย่างคุณค่ะ)
เรย์มุ : เอ๋ ? วิญญาณอาฆาตงั้นเหรอ ?
เรย์มุ : เพิ่งเคยได้ยินอ่ะ, เพิ่งเคยได้ยิน !
ยูกิ : เอ๋ ? ว่าไงนะ ?
อายะ (หากปล่อยเอาไว้ย่อมไม่เป็นผลดีต่อพวกคุณจริงมั้ยคะ ?)
ยูกิ : หื---ม
ยูกิ : งั้นเหรอ, ไม่ใช่เรื่องโกหกสินะ ?
อายะ (ทำไมฉันจะต้องโกหกด้วยล่ะคะ)
อายะ (ยังไงก็ตาม, ฉันอยากตรวจสอบวิญญาณอาฆาตพวกนั้นค่ะ)
ยูกิ : งั้นเหรอ, เอ้า, คราวนี้จะเห็นแก่เหล้าและความแข็งแกร่งของเธอ, จะยอมเชื่อก็ได้
อายะ (เฮะเฮะเฮะ, เป็นพระคุณอย่างสูงค่ะ)
เรย์มุ : พวกเธอตั้งใจจะคุยกันโดยเมินฉันอย่างสมบูรณ์เลยสินะ
Stage 4
ชื่อด่าน : ดวงตาอันน่าสะพรึงกลัวที่ไม่มีผู้ใดชื่นชอบ
สถานที่ : วังวิญญาณพิภพ
(เปิดเพลง BGM : Heartfelt Fancy)
เรย์มุ : จะบอกว่าบ้านหลังนี้น่าสงสัยงั้นเหรอ ?
อายะ (ค่ะ, ได้กลิ่นข่าวฟุ้งมาแต่ไกลเลย)
เรย์มุ : พูดว่าได้กลิ่นมาตั้งแต่ตอนอยู่บนพื้นพิภพแล้วนะ
เรย์มุ : ว่าแต่ เรื่องเมื่อกี้น่ะ
เรย์มุ : วิญญาณอาฆาตมันยังไงเหรอ
อายะ (อ๋อ, วิญญาณอาฆาตเหรอคะ... ...เป็นที่แน่ชัดแล้วว่า วิญญาณอาฆาตมันผุดออกมาจากน้ำพุร้อนน่ะค่ะ)
อายะ (เลยต้องใช้ประโยชน์จากคุณที่สามารถเคลื่อนไหวได้ตามอำเภอใจในใต้พิภพค่ะ)
เรย์มุ : หา ?
อายะ (เอาน่ะ, อย่าไปใส่ใจ... ...)
อายะ (เข้าไปตรวจสอบคฤหาสน์ที่น่าสงสัยหลังนี้ให้ทั่วกันเถอะค่ะ)
(โคเมย์จิ ซาโทริ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : ... ...เอะอะเสียงดังผิดปกตินะ
??? : วังวิญญาณพิภพแห่งนี้มีแขกมาเยือนครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กันนะ ?
เรย์มุ : โอ๊ะ, มีอะไรบางอย่างอยู่ด้วยล่ะ
??? : แหม ก็ต้องอยู่สิจ๊ะ
??? : ก็มันเป็นบ้านของฉันนี่นะ
อายะ (กล่าวทักทายสักหน่อยไม่ดีกว่าเหรอคะ ?)
เรย์มุ : เอ้อ จริงด้วย, มิโกะที่มาจากพื้นพิภพ เรย์มุ ค่ะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สาวน้อยที่แม้แต่วิญญาณอาฆาตยังหวาดกลัว
โคเมย์จิ ซาโทริ
Komeiji Satori
ซาโทริ : ฉันคือซาโทริ, จ้าวแห่งวังวิญญาณพิภพแห่งนี้จ้ะ
ซาโทริ : ... ...หื---ม
ซาโทริ : ... ...ระแวงฉันน่าดูเลยนะ
ซาโทริ : ทั้งๆที่เธอเป็นฝ่ายบุกรุกเข้ามาแท้ๆ
เรย์มุ : เปล่านะ ก็ไม่ได้บุกรุกอะไรนี่
อายะ (เรือนของคุณงดงามมาก)
อายะ (ก็เลยอยากเข้ามาเก็บข้อมูลน่ะ)
ซาโทริ : ... ...อื๋อ ?
ซาโทริ : พูดสิ่งที่ไม่ได้คิดในใจได้ด้วยสินะ
อายะ (เอ๋ ?)
(เปิดเพลง BGM : ซาโทริสาวน้อย ～ 3rd eye)
ซาโทริ : ไม่มีอะไรที่สามารถปกปิดฉันได้หรอกนะจ๊ะ
ซาโทริ : สิ่งที่เธอกำลังคิดมันชัดเจนยิ่งกว่าคำพูดที่ออกมาจากปากเสียอีกนะ
เรย์มุ : หมายความว่าไง ?
ซาโทริ : ... ...「น่าเบื่อจริงน้า อยากเลิกแล้วกลับไปแช่ออนเซนจังน้า」
เรย์มุ : เฮือก
ซาโทริ : ... ...「รู้ได้ไงว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ?」
เรย์มุ : อี๋---
ซาโทริ : ... ...「น่าขยะแขยงชะมัด ผนึกปากซะเลยดีมั้ย」 งั้นเหรอจ๊ะ ?
เรย์มุ : จะบอกว่าอ่านใจได้งั้นสิ ?
เรย์มุ : ประหยัดเวลาพูดได้ก็สบายดีเหมือนกันนะ
อายะ (มันเรื่องอะไรกันเนี่ย)
อายะ (มีโยวไคที่อ่านใจได้อยู่ด้วย)
อายะ (... ...อืมอืม)
อายะ (น่าเขียนเป็นบทความที่น่าสนใจได้ค่ะ)
เรย์มุ : ... ...แหะแหะ
ซาโทริ : ... ...「เอา---ล่ะ, จะกำราบยังไงดีน้า」
เรย์มุ : อ่านใจให้มากกว่านี้อีก
ซาโทริ : ... ...「ใช้ห่ากระสุนแบบนี้ดีมั้ยน้า---」
ซาโทริ : ... ...「หรือจะใช้แบบโน้นดีน้า」
อายะ (กำลังจินตนาการอะไรอยู่กันแน่นะ ?)
ซาโทริ : เป็นมนุษย์ที่โง่เขลาจริงนะ
ซาโทริ : ทั้งๆที่ความคิดที่ไร้ค่าจะทำร้ายภาพลักษณ์ในใจของตนเองแท้ๆ
(โคเมย์จิ ซาโทริ หยุดการต่อสู้ชั่วคราว)
ซาโทริ : เอาล่ะ, จากนี้ไปเป็นของจริงล่ะนะ !
ซาโทริ : จงหลับไปด้วยความทรงจำที่น่าสะพรึงกลัว (Trauma) จนต้องตื่นจากการหลับใหลเสียเถอะ !
(โคเมย์จิ ซาโทริ แพ้พ่าย)
ซาโทริ : เอาจนได้สิน่า
ซาโทริ : เห็นเป็นมนุษย์จากพื้นพิภพเลยดูถูกไปหน่อย
เรย์มุ : เห็นอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ใหญ่โตขนาดนี้เลยนึกอยู่ว่าจะแน่แค่ไหน, แต่ก็ไม่เท่าไหร่เลยนี่
อายะ (ท่าเมื่อกี้มัน... ...)
ซาโทริ : ทำไมเธอถึงลงมาจนถึงใต้ดินลึกขนาดนี้ล่ะ ?
ซาโทริ : ในใจก็ยังสับสนหลงทางอยู่มากเกินไปจนมองไม่เห็นจุดประสงค์เลยนะจ๊ะ
อายะ (อ๊ะ, อืม---นั่นสินะคะ)
อายะ (บนพื้นพิภพมีน้ำพุร้อนผุดขึ้นมาพร้อมกับวิญญาณอาฆาตน่ะค่ะ)
อายะ (ลองสอบถามจากหลายๆคนดูแล้ว, แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่พบผู้ที่เกี่ยวข้องเลยค่ะ)
ซาโทริ : น้ำพุร้อน ? วิญญาณอาฆาต ?
ซาโทริ : อื---ม... ...ก็พอจะมีที่นึกออกอยู่บ้างล่ะมั้ง
เรย์มุ : เอ๋ ?
ซาโทริ : เพราะคนที่จะทำเรื่องแบบนั้นได้ ก็คงเป็นพวกสัตว์เลี้ยงของฉันน่ะจ้ะ
อายะ (สัตว์เลี้ยง... ...)
อายะ (แมวตัวเมื่อกี้สินะคะ)
ซาโทริ : ถ้าอยากจะตรวจสอบล่ะก็
ซาโทริ : ฉันจะเปิดสวนกลางให้ละกัน
เรย์มุ : สวนกลาง ?
ซาโทริ : จากสวนกลาง, จะสามารถลงไปยังส่วนที่ลึกกว่านี้ได้จ้ะ
ซาโทริ : ที่นั่นมีสัตว์เลี้ยงของฉันอยู่
เรย์มุ : ขึ้นเรือไปแล้วสินะ (เป็นสำนวนเหมือนขี่หลังเสือของไทย หมายถึง ไม่สามารถล้มเลิกกลางคันได้แล้ว)
เรย์มุ : ช่วยไม่ได้นะ
ซาโทริ : 「ทั้งๆที่ไม่ต้องพูดเรื่องน่าเบื่อแบบนั้นออกมาก็ได้แท้ๆ」 เหรอจ๊ะ... ...
ซาโทริ : อุ๊ย ขอโทษนะจ๊ะ
ซาโทริ : อ่านใจไปซะละ
Stage 5
ชื่อด่าน : เพลิงกรรมกาลก่อน
สถานที่ : ซากนรกมอดไหม้
(เปิดเพลง BGM : Lullaby แห่งขุมนรกปลดระวาง)
เรย์มุ : มีแมวโผล่มาแวบไปแวบมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
เรย์มุ : สอยไม่ร่วงสักทีแฮะ
อายะ (หืม, บางทีแมวตัวนั้น,)
อายะ (อาจจะไม่ใช่แมวธรรมดาก็ได้นะคะ)
เรย์มุ : เอาน่ะ, อย่างน้อยก็คิดเอาไว้ว่ามันไม่ใช่แมวธรรมดาละกัน
เรย์มุ : มันสาดห่ากระสุนได้ซะด้วยสิ
อายะ (เรื่องที่คุณซาโทริพูดไว้เมื่อครู่)
อายะ (แมวตัวนั้นคงกำกุญแจอะไรบางอย่างเอาไว้)
เรย์มุ : โผล่มาคราวหน้าจะสอยให้ร่วงให้ได้เลย
(คาเอนเบียว ริน เข้ามาในหน้าจอ)
เรย์มุ : ออกมาแล้ว !
เรย์มุ : คราวนี้ไม่ปล่อยให้หนีรอดไปได้หรอก !
(เปิดเพลง BGM : ศพเดินทาง ～ Be of good cheer!)
(คาเอนเบียว ริน คืนร่าง)
??? : จัดให้ตามคำขอ !
??? : คุณพี่เนี่ย, แข็งแกร่งจังเลยน้า
??? : โค่นท่านซาโทริได้ด้วย
เรย์มุ : !?
เรย์มุ : โยวไคจำแลงสินะ !
อายะ (โยวไคค่ะ ! กำราบมันเลยค่ะ !)
อายะ (ฉะกันเลย, ฉะกันเลย) (ศัพท์แสลงของญี่ปุ่น หมายถึง ออกมายืนเผชิญหน้ากันเลย จึงขอแปลไว้แบบนี้)
เรย์มุ : อายะเป็นคนพูดแล้วมันเพี้ยนๆชอบกลนะ (เพราะอายะก็เป็นโยวไคเหมือนกัน)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อุบัติเหตุทางบกแห่งขุมนรก
โอริน
Orin
ริน : อะฮะฮะ, โยวไคจำแลงงั้นเหรอ
ริน : ถ้าเป็นที่นี่ล่ะก็ มนุษย์ต่างหากที่จัดว่าหายากกว่านะ
ริน : ว่าแต่มีอะไรรึ ?
ริน : จะมาตรวจสอบเรื่องน้ำพุร้อนงั้นเหรอ ?
ริน : เมื่อกี้ได้ยินหมดแล้วล่ะ
เรย์มุ : งั้นเรื่องก็เร็วขึ้นอีกหน่อยล่ะ
อายะ (... ...หืม)
อายะ (คุณ... ...ไม่ใช่ตัวการสินะคะ)
เรย์มุ : ?
ริน : ถ้าเรื่องน้ำพุร้อนล่ะก็ ต้องลงไปใต้ดินลึกกว่านี้น่ะ
ริน : ที่นั่นมีนกที่ชั่วร้ายที่สุดอยู่
เรย์มุ : นก ?
เรย์มุ : เธอไม่เกี่ยวข้องสินะ ?
ริน : แต่ว่า, ไม่ยอมให้ไปหรอก
ริน : คุณพี่จะต้องกลายเป็นวิญญาณอาฆาตอยู่ที่นี่แหละ
(คาเอนเบียว ริน แพ้พ่าย)
ริน : คู---, คุณพี่เนี่ยใช้ได้เลยน้า
ริน : บนพื้นพิภพมีมนุษย์ที่แข็งแกร่งแบบนี้อยู่ด้วยเหรอเนี่ย~
เรย์มุ : และใต้พิภพมีมนุษย์อยู่รึไง ?
ริน : เอาละ, ถ้าเป็นความแข็งแกร่งนั่นล่ะก็ บางทีอาจทำ Damage แก่ยัยนั่นได้เล็กน้อยล่ะมั้งนะ
เรย์มุ : แข็งแกร่งขนาดนั้นเลยเหรอ ?
เรย์มุ : เจ้านกนั่น
ริน : สัตว์อย่างพวกเราได้รับพลังจากการมีชีวิตอยู่มายาวนาน,
ริน : และกลืนกินภูตผีปิศาจหรือวิญญาณอาฆาตเข้าไป
ริน : แต่ว่ายัยนั่นน่ะกลืนกินพลังของเทพเจ้าที่ไม่รู้ว่าไปเจอที่ไหนมาน่ะน้า
ริน : เลยได้รับพลังที่น่าอัศจรรย์มา
ริน : คุณพี่ก็ระวังตัวด้วยนะ
เรย์มุ : หื---ม
เรย์มุ : เอาเถอะ, อะไรจะโผล่มาก็ไม่ตกใจแล้วล่ะ
อายะ (พลังของเทพเจ้า... ...?)
อายะ (กะแล้วเชียว, ว่ามันแปลกๆ)
เรย์มุ : แต่ยังไงมันก็ร้อนอยู่ดีนะ---
เรย์มุ : รู้งี้ยืมพัดของอายะมาก็ดีหรอก
Stage 6
ชื่อด่าน : พระอาทิตย์ดวงที่สองซึ่งเกรี้ยวกราด
สถานที่ : ส่วนลึกสุดของนครใต้พิภพ
(เปิดเพลง BGM : ชั้น Mantle เพลิงกรรม)
(คาเอนเบียว ริน เข้ามาในหน้าจอ)
ริน : จริงสิ จริงสิ, ลืมไปอย่างหนึ่งล่ะ
เรย์มุ : ?
ริน : ถ้ามาตายที่ก้นนรกเนี่ย ทุกคนจะถูกเผาจนไม่เหลือแม้แต่ขี้เถ้าเลย
ริน : ถ้าอยากได้ศพล่ะก็
ริน : ยังไงเค้าก็ต้องฆ่าคุณพี่ให้ได้ล่ะ !
(คาเอนเบียว ริน แพ้พ่าย)
เรย์มุ : ว้าก---, ไม่ไหวแล้ว !
เรย์มุ : พอมานึกดูดีๆ ไม่ได้ถามว่าลักษณะมันเป็นยังไงแล้วจะหาเจอได้ยังไงเล่า
เรย์มุ : ร้อนอีกต่างหาก
อายะ (แมวตัวเมื่อกี้พูดไปแล้วนี่คะ)
อายะ (ว่ากลืนกินพลังของเทพเข้าไป)
อายะ (แค่มองหาคนที่มีบรรยากาศแบบนั้นก็พอมั้งคะ ?)
เรย์มุ : บรรยากาศแบบนั้น เนี่ยน้า
เรย์มุ : ถึงจะบอกว่ากลืนกินเทพเข้าไปก็เถอะ แต่เป็นเทพอะไรก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ
อายะ (อันที่จริง, ฉันมีเทพเจ้าที่สะกิดใจอยู่ค่ะ)
เรย์มุ : เอ๋ ?
(เรย์อุจิ อุทสึโฮะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : ยินดีต้อนรับสู่ใต้สุดของใต้สุดของขุมนรกที่ปัจจุบันไม่มีผู้ใดมาเยี่ยมเยือนแล้ว
??? : ได้ยินจากโอรินแล้วล่ะ
??? : ว่ามีกลุ่มสองคน มนุษย์กับโยวไค มาบอกว่าอยากให้หยุดน้ำพุร้อน... ...
??? : อ้าว มีมนุษย์แค่คนเดียวนี่นา
??? : หรือเป็นโยวไคที่มองไม่เห็น ?
เรย์มุ : โอ๊ะ, โยวไคจำแลงอีกแล้ว !
อายะ (ฉะกันเลย ฉะกันเลย)
??? : ฉะกันเลย งั้นเหรอ, เธอมาคนเดียวไม่ใช่เหรอ
??? : ไม่สิ, สองคนรึเปล่าน้า
เรย์มุ : จะหนึ่งคนหรือสองคนก็แข็งแกร่งเท่าร้อยคนอยู่ดีแหละ
เรย์มุ : แต่ยังไงก็เถอะ, เรื่องน้ำพุร้อนที่พูดถึงเมื่อกี้น่ะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ไฟของเทพผู้ทุกข์ทรมานจากความร้อน
เรย์อุจิ อุทสึโฮะ
Reiuzi Utsuho
อุทสึโฮะ : ฉันคือ อุทสึโฮะ ผู้ปกป้องซากนรกมอดไหม้แห่งนี้
อุทสึโฮะ : ทุกคนเรียกฉันว่า 「โอคูว」 น่ะ
อุทสึโฮะ : เรื่องน้ำพุร้อนน่ะ---
อุทสึโฮะ : ถ้าเป็นเมื่อก่อนยังทัน, แต่ตอนนี้มันหยุดไม่ได้แล้วล่ะ
อายะ (นี่มัน... ...)
อายะ (มองเห็นพลังที่เอ่อล้นออกมาจากร่างกาย)
อายะ (คุณคือคนที่ถูกหว่านล้อมให้กลืนกินเทพสินะคะ ?)
เรย์มุ : อื๋อ ?
เรย์มุ : เมื่อกี้ว่าไงนะ ?
อายะ (คุณกำลังวางแผนรุกขึ้นสู่พื้นพิภพเหรอคะ ?)
อายะ (ตามคำยกยอปอปั้นของเทพแห่งขุนผา)
อุทสึโฮะ : เอ๋ ? พูดอะไรของเธอน่ะ ?
อุทสึโฮะ : ยกยอปอปั้นของเทพแห่งขุนผา ?
อายะ (ใช่ค่ะ)
อายะ (เทพเจ้าแห่งขุนผากำลังก่อเรื่องวุ่นวายบางอย่างอยู่ ก็เลยลอบสืบมาแล้วค่ะ)
อายะ (ดูเหมือนว่าจะมอบพลังอันแข็งแกร่งให้กับโลกใต้พิภพ, แล้วหลังจากนั้นก็มีน้ำพุร้อนผุดขึ้นมา)
เรย์มุ : พูดอะไรของเธอกันแน่เนี่ย
เรย์มุ : ไม่เห็นเข้าใจเลยสักนิดนึงค่ะ---
อุทสึโฮะ : อือฮึ---
อุทสึโฮะ : ถูกต้องแล้ว, คนที่กลืนกินพลังของเทพลงไปก็คือ ฉันเอง
อุทสึโฮะ : คนที่กำลังวางแผนจะรุกรานพื้นพิภพด้วยพลังของเทพนี้ก็คือ ฉันเอง
อุทสึโฮะ : แล้วยังไง ?
อุทสึโฮะ : จะบอกว่า อยากเก็บฉัน งั้นเหรอ (ศัพท์แสลงภาษาไทย หมายถึง สังหาร ฆ่า)
อายะ (ไม่ค่ะไม่ค่ะ, มันน่าสนใจจนอยากเจรจาขอทำข่าวเจาะลึกแต่เพียงผู้เดียวน่ะค่ะ)
เรย์มุ : หา !?
อายะ (『เจาะลึก ! สงครามรุกรานพื้นพิภพเจ็ดวันของอีกานรก』) (ล้อชื่อเรื่อง สงครามเจ็ดวันของพวกเรา)
อายะ (สังหรณ์ว่าจะได้เป็น Scoop ใหญ่อย่างที่ไม่เจอมานานเลยล่ะค่ะ)
เรย์มุ : เดี๋ยวสิ !
เรย์มุ : ฉันจะไปอนุญาตได้ไงล่ะ ? เรื่องพรรค์นั้นน่ะ
อุทสึโฮะ : ดีค่ะ, เก็บข้อมูลของฉันไปเท่าที่อยากได้เลย
อุทสึโฮะ : แล้วช่วยเขียนข่าวเพื่อให้โลกรู้ถึงความน่ากลัวของฉันหน่อยได้มั้ย ?
เรย์มุ : จะดีเหรอคะ
เรย์มุ : ถ้างั้น, คนที่ขัดขวางก็เป็นพวกที่เชยน่าดูเลยสินะ
เรย์มุ : ... ...คิดว่าฉันจะพูดแบบนั้นเหรอ ?
เรย์มุ : จะรุกรานพื้นพิภพไม่ได้นะ
(เปิดเพลง BGM : ศรัทธาในดวงตะวันแห่งความรู้อันลี้ลับ ～ Nuclear Fusion)
อุทสึโฮะ : แหม, เป็นมนุษย์ที่ไม่อ่านบรรยากาศซะเลยน้า
อุทสึโฮะ : งั้นก็โค่นเธอเพื่อเปิดฉากการรุกรานพื้นพิภพเลยดีมั้ย
อายะ (อึก, มิโกะ vs อีกานรก, สังหรณ์ว่าจะได้ Scoop ใหม่แล้ว)
อายะ (ฉะกันเลย---, ฉะกันเลย---)
อุทสึโฮะ : เพลิงของเทพที่ถูกฉันกลืนกินเอ๋ย !
อุทสึโฮะ : จงหลอมละลายมันให้หมดจนไม่เหลือแม้แต่ร่องรอยด้วยพลังงานปรมาณู !
(เรย์อุจิ อุทสึโฮะ แพ้พ่าย)
・เอาชนะได้แบบไม่คอนทินิว >> Ending No.3
・เอาชนะได้แต่มีการคอนทินิว >> Ending No.9
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Marisa + Alice 's Story
จอมเวทธรรมดาสามัญ
คิริซาเมะ มาริสะ
มนุษย์ซึ่งเป็นที่ชื่นชอบของพวกเพี้ยนๆได้ง่าย
ขอแค่มีออนเซนกับเหล้า, Tension ก็จะเพิ่มสูงขึ้น
Stage 1
ชื่อด่าน : สายลมที่พัดจากแผ่นดินอกตัญญู
สถานที่ : โพรงอากาศมายา
(เปิดเพลง BGM : โพรงอากาศแห่งความมืดมิด)
มาริสะ : อยู่ในโพรงแท้ๆ แต่ลมแรงสุดยอดเลยว่ะ
อลิส (... ...มาริสะ ?)
อลิส (ได้ยินรึเปล่า... ...)
มาริสะ : ไม่ได้ยิน ไม่ได้ยิน
มาริสะ : ฉันยังปกติดีอยู่นะ
อลิส (... ...เอ๊าะ เหรอ)
อลิส (งั้นเอาตุ๊กตาคืนมาดีมั้ย ?)
มาริสะ : เห, ไม่ใช่แค่สนับสนุนการต่อสู้
มาริสะ : แต่ใช้สนทนาได้ด้วยเหรอเนี่ย
อลิส (ยูคาริเตรียมให้น่ะ)
(คุโระดานิ ยามาเมะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : โอ้ ?
??? : มนุษย์นี่หายากนะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ใยสว่างไสวในถ้ำที่มืดสลัว
คุโระดานิ ยามาเมะ
Kurodani Yamame
ยามาเมะ : คิดจะไปร่วมงานเทศกาลใต้พิภพล่ะสิ
ยามาเมะ : หน้ามันฟ้อง
อลิส (ท่าจะจริง)
มาริสะ : ไม่สนใจของที่อยู่ใต้ดินหรอกโว้ย
มาริสะ : อุตส่าห์มีน้ำพุร้อนผุดขึ้นบนพื้นพิภพทั้งที
มาริสะ : ทำไมถึงต้องมาสถานที่ที่ชื้นแฉะและมืดสลัวแบบนี้ด้วยล่ะ
อลิส (ถ้าเธอไม่ไปก็แย่น่ะสิ)
อลิส (เพราะพวกฉันไม่อาจเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับโลกใต้พิภพได้น่ะ)
ยามาเมะ : บ่นอะไรอยู่น่ะ ?
มาริสะ : บ่นว่าจะสอยเธอให้ร่วงไง
ยามาเมะ : ท่าทางจะเป็นผู้มาเยือนที่ไม่เป็นมิตรสินะ
(เปิดเพลง BGM : โยวไคที่ถูกผนึก ～ Lost Place)
(คุโระดานิ ยามาเมะ แพ้พ่าย)
มาริสะ : ดูเดะ, สอยคนที่ไม่เกี่ยวข้องไปจนได้มั้ยล่ะ
อลิส (มันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ ?)
อลิส (อย่ามัวแต่อ้างโน่นอ้างนี่เลย ลงไปใต้ดินได้แล้ว)
มาริสะ : แหม่ มันก็เป็นเรื่องปกติจริงๆนั่นล่ะนะ
Stage 2
ชื่อด่าน : เส้นทางลึกที่เชื่อมโยงอดีตกับพื้นพิภพ
สถานที่ : เส้นทางลึกแห่งขุมนรก
(เปิดเพลง BGM : สะพานที่ผู้ข้ามต้องชะงักกลางคัน)
มาริสะ : ตอนนี้เป็นใต้ดินชั้นที่เท่าไหร่แล้วเนี่ย ?
อลิส (โพรงมันมีการนับชั้นซะที่ไหนล่ะ ?)
มาริสะ : งั้นเหรอ ? อย่างพวก Dungeon มันยังมีนับจำนวนชั้นเลยนะว้อย (เริ่มแซวเกมแนวตะลุยดันเจี้ยน ซึ่งเป็นธีมของภาคนี้)
(มิซึฮาชิ พาร์ซี่ เข้ามาในหน้าจอ)
(เปิดเพลง BGM : Jealousy แห่งนัยน์ตาเขียว)
??? : ปัจจุบันเป็นใต้ดินชั้นที่ 666 น่ะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
จิตริษยาใต้เปลือกโลก
มิซึฮาชิ พาร์ซี่
Mizuhashi Parsee
พาร์ซี่ : ยินดีต้อนรับสู่ปลายทางของตึกระฟ้าหัวกลับ
มาริสะ : เห็นมะ, มีนับจำนวนชั้นจริงๆด้วย
มาริสะ : ที่สำคัญ ถ้าไม่นับจำนวนชั้น มันก็กะความลึกได้ยากนา
อลิส (ส่วนใหญ่ก็รู้ได้ด้วยเวลาที่ตกลงไปนั่นแหละ) (ต้องคำนวณตามหลักวิชาฟิสิกส์นิดหน่อย)
อลิส (เอ๊ะ, ศัตรูโผล่มาแล้วนี่นา ?)
มาริสะ : จ้าจ้า, จะรีบสอยให้ร่วงเดี๋ยวนี้แหละ
พาร์ซี่ : มนุษย์ที่เอาแต่พูดคนเดียวและมุ่งหน้าไปยังเมืองหลวงเก่า
พาร์ซี่ : เสียสติไปแล้วรึไงนะ... ...
มาริสะ : จะว่าไปแล้ว, เธอน่ะ
มาริสะ : คือเจ้าคนที่เจอกันเมื่อกี้นี่นา ?
มาริสะ : สรุปก็คือ เป็น Boss ของ Dungeon นี้ใช่มะ ?
อลิส (Boss สินะ)
พาร์ซี่ : ไม่แนะนำให้ลงสู่ใต้พิภพด้วยอารมณ์เหมือนเล่นเกมนะ
พาร์ซี่ : คิดจะมาเก็บค่าประสบการณ์,
พาร์ซี่ : หรือแค่มาฆ่าเวลาล่ะมั้งนะ (เพิ่งจะว่าพวกมาริสะไป แต่ตัวเองกลับเริ่มพูดแบบเกมซะงั้น)
(มิซึฮาชิ พาร์ซี่ แพ้พ่าย)
มาริสะ : ฆ่าเวลาน่ะ
มาริสะ : ก็ของที่เก็บได้มันมีน้อยนี่นะ
อลิส (เอ้า, รีบไปต่อเถอะ)
อลิส (อีกเดี๋ยวก็จะถึงที่หมายแล้ว)
มาริสะ : โอ๋ ? ในที่สุดก็จะถึงที่หมายแล้วเหรอ.. ...
มาริสะ : เอ๊ะ แล้วนี่เรากำลังมุ่งหน้าไปที่ไหนกันล่ะเนี่ย
อลิส (เมืองหลวงเก่าของเหล่าโยวไคที่ถูกผนึกน่ะ)
มาริสะ : หืม
มาริสะ : ดีนะที่ Dungeon ไม่ยาวเท่าไหร่
Stage 3
ชื่อด่าน : เมืองหลวงเก่าแห่งหิมะที่ถูกลืม
สถานที่ : ทางหลวงแห่งอดีตขุมนรก
(เปิดเพลง BGM : ไปตามทางหลวงแห่งอดีตนรกภูมิ)
(โฮชิกุมะ ยูกิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : เธอทำได้ไม่เลวเลยนะ
??? : ไม่รู้หรอกว่าเป็นใคร, แต่การอาละวาดใส่คนที่มาอาละวาดมันก็เป็นมารยาทแบบหนึ่งนะ !
(โฮชิกุมะ ยูกิ หยุดต่อสู้ชั่วคราว)
??? : ถูกใจแล้วสิ !
??? : ฉันจะทำให้สนุกกว่านี้เอง
??? : จงตามมาจนกว่าจะตามไม่ไหวเลยละกัน !
มาริสะ : โอ๋ ?
มาริสะ : ไม่ได้คิดจะตามเธอไปสักหน่อย
(โฮชิกุมะ ยูกิ หยุดต่อสู้ชั่วคราว)
มาริสะ : นี่ ฉันอยากถามมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วล่ะ
??? : โอ๋ ? อะไรเหรอ ?
??? : จะยอมแพ้แล้วเหรอ ?
มาริสะ : ไม่ช่าย, แบบว่าที่นี่คือโลกใต้พิภพใช่มะ ?
มาริสะ : แล้วทำไมถึงมีหิมะตกได้ล่ะ... ...
??? : อ๋า ?
??? : แหม ฤดูหนาวมันก็ต้องมีหิมะตกเป็นของธรรมดาอยู่แล้ว
มาริสะ : อย่างนี้นี่เอง
อลิส (มาริสะ, ถึงเมืองแล้วล่ะ หาข่าวสารกันที่นี่สักหน่อยเถอะ)
มาริสะ : อื้ม, ถ้างั้น, รีบคุยกันให้จบเลยดีกว่า
มาริสะ : เธอเป็นใคร ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สิ่งเหนือธรรมชาติที่ถูกกล่าวขาน
โฮชิกุมะ ยูกิ
Hoshiguma Yugi
ยูกิ : ฉันคือหนึ่งในจตุรเทพแห่งขุนผา, ยูกิจอมพลัง
ยูกิ : ถึงแม้ว่า, พอลงมาอยู่ใต้พิภพแล้วจะไปขึ้นเขาไม่ได้ก็เถอะนะ
อลิส (จตุรเทพ... ...?)
อลิส (แห่งขุนผา... ...??)
มาริสะ : อื้ม, หมดเวลาตั้งคำถาม
มาริสะ : คุยกับชาวเมืองก็แบบนี้แหละนะ (แซวเกม RPG เวลาคุยกับชาวบ้าน มันมักจะตอบเราแค่ 1-2 ประโยค)
ยูกิ : เป็นกันเองดีนะ
ยูกิ : ฉันเป็นฝ่ายถามบ้างได้มั้ย ?
มาริสะ : เชิญ
ยูกิ : อันที่จริงมันก็นานมากเลยนะที่ไม่มีมนุษย์ลงมาใต้พิภพแบบนี้
ยูกิ : สาเหตุก็เพราะ, ใต้พิภพเป็นที่อาศัยของเหล่าโยวไคที่น่าสะพรึงกลัวนั่นเอง
ยูกิ : จึงเป็นธรรมดาที่มนุษย์จะหวาดกลัว
ยูกิ : ขอถาม, เธอเป็นผู้กล้างั้นเหรอ ? (เริ่มบ้าเกมตามมาริสะไปอีกคน)
ยูกิ : หรือว่าแค่คนโง่กันแน่ ?
มาริสะ : แม่ค้าน่ะ
อลิส (โจร (Thief) มากกว่ามั้ง ?)
ยูกิ : อือฮึ
ยูกิ : ตั้งคำถามกับคนโง่ไปก็เปล่าประโยชน์สิน้า
ยูกิ : ถ้าเธอแข็งแกร่ง ฉันก็ไม่มีอะไรจะต้องพูด
ยูกิ : ไม่ว่าเธอจะมาที่นี่ด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม
อลิส (มาริสะ, ระวังตัวให้ดีนะ !)
อลิส (ตรวจสอบเสร็จแล้วล่ะ ! จตุรเทพแห่งขุนผา คือ ... ...)
(เปิดเพลง BGM : จอกเหล้าลายดอกไม้แห่งภูเขาโอโอเอยามะ)
ยูกิ : เอ้า, ลุยเข้ามาให้เต็มที่เลย !
ยูกิ : ไม่งั้นล่ะก็, เกิดเจ็บตัวจนแหกปากร้องไห้ ฉันไม่รู้ด้วยนะ !
(โฮชิกุมะ ยูกิ แพ้พ่าย)
ยูกิ : ยอดเยี่ยม !
ยูกิ : แข็งแรงจริงๆ, ถูกใจแล้วสิ !
ยูกิ : ขอนับเธอเป็นสหาย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป
อลิส (จตุรเทพแห่งขุนผาน่ะ, หากนัยถึงภูเขาโยวไคล่ะก็, เธอก็คือจตุรเทพยักษ์นั่นเอง)
อลิส (ถ้าเป็นอย่างนั้น, โยวไคที่อยู่ตรงหน้านี้ก็คือ ยักษ์... ...)
มาริสะ : ยักษ์... ...?
มาริสะ : เหมือนอย่างซุยกะน่ะเหรอ ?
ยูกิ : ว่าแต่, ธุระของเธอคืออะไรล่ะ ?
มาริสะ : เรื่องนั้นฉันเองก็ไม่รู้เลยสักนิดเหมือนกัน... ...
อลิส (มีเรื่องจะขอร้องคุณที่อยู่ตรงนั้นค่ะ)
อลิส (อยากให้ช่วยหยุดน้ำพุร้อนในทันทีค่ะ)
อลิส (ฉันรู้สึกได้ถึงลางร้ายจากน้ำพุร้อนนั่น)
อลิส (ที่สำคัญ... ...)
อลิส (ตุ๊กตาจะเพี้ยนไปหมดเมื่ออยู่ใกล้น้ำพุร้อนค่ะ)
อลิส (ราวกับถูกอะไรบางอย่างเข้าสิง... ...)
ยูกิ : น้ำพุร้อนงั้นเหรอ... ...
ยูกิ : อะไรหว่า, ฉันเองก็ไม่รู้ซะด้วยสิ... ...
ยูกิ : ลองไปที่วังวิญญาณพิภพที่อยู่ข้างหน้าโน่นสิ
ยูกิ : ถ้าเป็นเจ้าพวกนั้นอาจจะรู้อะไรบางอย่างก็เป็นได้
มาริสะ : ในที่สุดก็ทำตัวสมกับเป็นชาวเมืองขึ้นมาหน่อย (ชาวเมืองในเกม RPG มักจะรู้ทุกอย่าง ทั้งที่ไม่น่าจะรู้)
มาริสะ : ว่าแต่
มาริสะ : มันอะไรกันน่ะ, อลิส
มาริสะ : เหตุผลที่ลงมาใต้ดินก็คือการยับยั้งน้ำพุร้อนงั้นเหรอ
อลิส (ใช่แล้ว)
อลิส (ขืนบอกไปเธอไม่ยอมแน่ ก็เลยไม่บอกน่ะ)
มาริสะ : ฮึ, มาถึงนี่แล้วยังไงก็ต้องไปที่วังวิญญาณพิภพนั่น,
มาริสะ : แล้วจะทำให้ออนเซนผุดขึ้นมาพรวดๆเลย !
Stage 4
ชื่อด่าน : ดวงตาอันน่าสะพรึงกลัวที่ไม่มีผู้ใดชื่นชอบ
สถานที่ : วังวิญญาณพิภพ
(เปิดเพลง BGM : Heartfelt Fancy)
มาริสะ : เอาล่ะ Last Dungeon ก็คือฉากสุดท้ายแล้วนะว้อย
อลิส (นั่นสินะ, เตรียมตัวพร้อมรึยังล่ะ ?) (ในเกม RPG มักจะมี คืนก่อนศึกสุดท้าย ให้พวกตัวเอกเตรียมข้าวของ)
มาริสะ : อ๊ะ, รู้งี้น่าจะซื้อของที่เมืองเมื่อกี้มาแฮะ
อลิส (แต่ว่า, มองไปก็ไม่เห็นเจอผู้อาศัยเลยนะ)
อลิส (... ...ถึงจะมีแมวอยู่ก็เถอะ)
มาริสะ : ไม่เป็นไรหรอก, การค้นบ้านที่ไม่มีคนอยู่น่ะเป็นพื้นฐานของพื้นฐานเลยนะ (ล้อเกม RPG พวกตัวเอกมักจะรื้อค้นฉกของในบ้านได้ตามใจชอบ)
(โคเมย์จิ ซาโทริ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : ... ...ใครน่ะ ?
??? : มนุษย์... ...?
??? : ไม่น่าเป็นไปได้นะ, ไม่น่าจะมาจนถึงที่แบบนี้ได้
มาริสะ : ไม่เป็นไรหรอก, การค้นบ้านที่มีคนอยู่ก็เป็นพื้นฐานของพื้นฐานเหมือนกัน (ล้อเกม RPG พวกตัวเอกมักจะรื้อค้นฉกของในบ้านได้ตามใจชอบ)
อลิส (ฟังที่เขาพูดไม่ดีกว่าเหรอ ?)
มาริสะ : อ้อ, อยากให้ออนเซนมันผุดขึ้นมามากกว่านี้น่ะ
มาริสะ : จะทำยังไงดีเหรอ ?
??? : ... ...เธอนี่พูดตรงข้ามกับสิ่งที่คิดเลยนะ
มาริสะ : อ๋า ?
??? : เธอกำลังจะเริ่มตั้งคำถามเกี่ยวกับออนเซนที่ผุดขึ้นมาตอนนี้
มาริสะ : หมายความว่าไงกัน... ...?
(เปิดเพลง BGM : ซาโทริสาวน้อย ～ 3rd eye)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สาวน้อยที่แม้แต่วิญญาณอาฆาตยังหวาดกลัว
โคเมย์จิ ซาโทริ
Komeiji Satori
ซาโทริ : ฉันคือซาโทริ, จ้าวแห่งวังวิญญาณพิภพแห่งนี้จ้ะ
ซาโทริ : ไม่มีอะไรที่สามารถปกปิดฉันได้หรอกนะจ๊ะ
ซาโทริ : ฉันมองเห็นใจเธอทะลุปรุโปร่งเลยล่ะ
มาริสะ : ... ...เอ๋ ?
มาริสะ : ว่าไงนะ ?
อลิส (... ...ซาโทริ !)
อลิส (โยวไคที่ถูกเนรเทศออกไปจากพื้นพิภพ)
อลิส (เจ้าของความสามารถในการอ่านใจซึ่งอันตรายอย่างไร้ขีดจำกัด)
อลิส (ไม่มีทางชนะได้เลย)
มาริสะ : เอ๋, แบบนั้นไม่เอาอ่ะ
อลิส (บอกให้มาที่แบบนี้เพื่อตรวจสอบเรื่องน้ำพุร้อนงั้นเหรอ)
อลิส (หรือว่าจะถูกเจ้ายักษ์เมื่อกี้มันหลอกเอาน้า)
มาริสะ : คิดว่าพวกยักษ์คงไม่โกหกหรอกนะ... ...
มาริสะ : บางที, ยัยนี่อาจจะรู้อะไรบางอย่างก็ได้นะ ?
ซาโทริ : ... ...「ที่ว่าอ่านใจได้ก็เหมือนจะโกหก」
มาริสะ : โอ๊ะโอ๋
ซาโทริ : ... ...「ยังไงซะ พอสอยร่วงได้ก็หมดปัญหาแล้วนี่ ?」 เหรอจ๊ะ
ซาโทริ : ... ...「ยุ่งยากว่ะ, จะบู๊แล้วนะว้อย」 เหรอจ๊ะ, ชอบการต่อสู้น่าดูเลยนะ
อลิส (มาริสะ... ...เธอเนี่ยน้า)
มาริสะ : ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่นา
มาริสะ : แต่ดูเหมือนจะอ่านใจได้จริงๆแฮะ
มาริสะ : ยังไงซะ ตอนนี้มีแต่ต้องสู้เท่านั้นแหละว้อย !
ซาโทริ : ฮึ, ฉันเห็นนะ
ซาโทริ : ตาที่สามซึ่งใช้อ่านใจจะฉายภาพที่อยู่ในใจของเธอออกมา !
ซาโทริ : ภาพลักษณ์ในจิตใจแห่งการต่อสู้
ซาโทริ : เธอจงเจ็บปวดกับมันเสียเถอะ
(โคเมย์จิ ซาโทริ หยุดการต่อสู้ชั่วคราว)
ซาโทริ : เอาล่ะ, จากนี้ไปเป็นของจริงล่ะนะ !
ซาโทริ : จงหลับไปด้วยความทรงจำที่น่าสะพรึงกลัว (Trauma)จนต้องตื่นจากการหลับใหลเสียเถอะ !
(โคเมย์จิ ซาโทริ แพ้พ่าย)
ซาโทริ : แข็งแกร่งใช้ได้เลยนะ
ซาโทริ : แต่ว่า, จุดประสงค์ของเธอไม่ใช่การโค่นฉันนี่นา
มาริสะ : ถ้าอ่านใจได้ก็ไม่จำเป็นต้องโกหก
มาริสะ : ใช่แล้ว ! มาเพื่อค้นหาความลับของออนเซนต่างหากล่ะ !
มาริสะ : จากนั้นพวกยักษ์ก็บอกให้มาที่เรือนหลังนี้... ...
ซาโทริ : ถ้าพูดอย่างนั้นแต่แรกก็หมดเรื่องแล้วแท้ๆ
ซาโทริ : เพราะฉันไม่มีความจำเป็นต้องต่อสู้กับเธอ... ...
ซาโทริ : ... ...ถ้าเป็นปัญหาเรื่องออนเซนล่ะก็ น่าจะเป็นฝีมือของสัตว์เลี้ยงของฉันจ้ะ
อลิส (สัตว์เลี้ยง ?)
อลิส (แมวตัวเมื่อกี้สินะ)
ซาโทริ : ถ้าอยากตรวจสอบล่ะก็ จะเปิดสวนกลางให้
มาริสะ : สวนกลางงั้นเหรอ ?
มาริสะ : ที่นั่นมีสัตว์เลี้ยงอยู่สินะ
ซาโทริ : เปล่าหรอก, จากสวนกลางจะมีหลุมที่สามารถพาลงไปยังใต้ดินส่วนที่ลึกกว่านี้ได้จ้ะ
มาริสะ : เฮ้ย, ดูเหมือนว่าที่นี่จะไม่ใช่ Last Dungeon ว่ะ ?
อลิส (ยังหรอก ยังหรอก, ต้องลงไปใต้ดินลึกๆน่ะนะ)
อลิส (พยายามเข้าล่ะ)
ซาโทริ : 「ก่อนหน้านั้นก็ต้องค้นบ้าน... ...」 งั้นเหรอจ๊ะ
ซาโทริ : ไม่อนุญาตหรอกจ้ะ
ซาโทริ : จงรีบมุ่งหน้าไปยังสวนกลางเถอะ
มาริสะ : ชิ
Stage 5
ชื่อด่าน : เพลิงกรรมกาลก่อน
สถานที่ : ซากนรกมอดไหม้
(เปิดเพลง BGM : Lullaby แห่งขุมนรกปลดระวาง)
มาริสะ : โว้ย---
มาริสะ : ร้อนนะเนี่ย, ร้อนจะตายอยู่แล้วว้อย !
อลิส (ตุ๊กตาไม่เป็นไรใช่มั้ย ?)
มาริสะ : จริงสิ, มันร้อนถึงขนาดที่ว่าถ้าตุ๊กตาไหม้ไปก็ไม่แปลกเลยว่ะ
อลิส (ตัวตุ๊กตาน่ะไม่มีปัญหากับไฟหรอก)
อลิส (แต่ถ้าดินปืนข้างในติดไฟขึ้นมาล่ะเรื่องใหญ่แน่)
มาริสะ : แล้วทำไมต้องใส่ดินปืนลงไปด้วยเล่า
(เพราะบอมบ์ของออพชั่นนี้คือการระเบิดตัวเองของตุ๊กตา ถ้ามาริสะพูดแบบนี้ก็แสดงว่า ตามเนื้อเรื่องเธอไม่ได้ใช้บอมบ์เลยจนมาถึงที่นี่)
(คาเอนเบียว ริน เข้ามาในหน้าจอ)
มาริสะ : แมวอีกแล้ว
อลิส (มาริสะ, ไม่โปรยอาหารให้มันหน่อยเหรอ ?)
มาริสะ : มันจะเล่นตุ๊กตาเธอจนพังเอาได้นา ?
(เปิดเพลง BGM : ศพเดินทาง ～ Be of good cheer!)
(คาเอนเบียว ริน คืนร่าง)
??? : แอ่นแอ๊---น
??? : คุณพี่เนี่ย, แข็งแกร่งจังเลยน้า
??? : โค่นท่านซาโทริได้ด้วย
มาริสะ : โอ้ว, มาแล้ว !
มาริสะ : จู่ๆก็เจอ Boss เลยว่ะ
อลิส (มันก็ไม่ได้กะทันหันขนาดนั้นนะ... ...)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อุบัติเหตุทางบกแห่งขุมนรก
โอริน
Orin
ริน : คุณพี่, จะมาตรวจสอบเรื่องน้ำพุร้อนงั้นเหรอ ?
ริน : เห็นตอนที่คุยกับท่านซาโทริหมดแล้วล่ะ !
มาริสะ : การปรากฏตัวของบอสกลางแห่ง Last Dungeon ล่ะมั้งนะ
อลิส (ไม่หรอก, เมื่อกี้ก็บอกแล้วไงว่าถ้าเรื่องน้ำพุร้อนต้องหาสัตว์เลี้ยง)
อลิส (ยัยนี่ไม่ใช่ Last หรอกมั้ง ?)
ริน : น่าเสียดาย !
ริน : น้ำพุร้อนไม่ได้อยู่ในอำนาจหน้าที่ของเค้าหรอก---
ริน : แค่ตามคุณพี่มาเพราะเห็นว่าแข็งแกร่งดีเท่านั้นเอง
มาริสะ : น้ำพุร้อนไม่เกี่ยวกับยัยนี่งั้นเหรอ
มาริสะ : งั้นก็ไปต่อกันเลยมะ ? สิ้นเปลืองพลังกายเปล่าๆว่ะ (หมายถึงค่า HP ในเกม)
อลิส (ถ้างั้น,)
อลิส (ยัยนี่เป็นโยวไคอะไรกันล่ะ... ..)
ริน : ถ้าเรื่องวิญญาณอาฆาตกับศพล่ะก็ ให้เป็นหน้าที่ของเค้าเอง !
ริน : การขนส่งศพในนรกน่ะ ต้องใช้บริการรถเข็นแมวขนส่งของโอรินนะ
ริน : ศพและวิญญาณที่แข็งแกร่งของคุณพี่
ริน : น่าจะกลายเป็นวิญญาณอาฆาตที่ดีในนรกมอดไหม้นะ !
(คาเอนเบียว ริน แพ้พ่าย)
ริน : คู---, คุณพี่เนี่ยใช้ได้เลยน้า
ริน : เค้าประทับใจสุดๆเลยล่ะ !
อลิส (วิญญาณอาฆาต ?)
อลิส (ไม่ค่อยได้ยินคำนี้เลยนะ ?)
มาริสะ : ก็เพราะบนพื้นพิภพมันไม่ค่อยมีวิญญาณอาฆาตไงล่ะ
มาริสะ : ต่างกับยูวเรย์(ผี)ตรงไหนหว่า ?
ริน : วิญญาณอาฆาตคือยูวเรย์ที่โดดเดี่ยวและคงอยู่ด้วยความแค้นล้วนๆ
ริน : ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือโยวไค หากถูกเจ้าพวกนี้เข้าสิงล่ะก็ จะถูกทำให้เคียดแค้นโลกขึ้นมาทันที
อลิส (ถูกทำให้เคียดแค้น ?)
อลิส (หรือว่าสิ่งผิดปกติที่น้ำพุร้อนก็คือ... ...)
อลิส (เหตุผลที่ทำให้ตุ๊กตาเพี้ยนไปหมดเมื่ออยู่ใกล้น้ำพุร้อน... ...ก็คือวิญญาณอาฆาตงั้นเหรอ ?)
มาริสะ : ว่าไงนะ ?
อลิส (วิญญาณอาฆาตผุดขึ้นมาพร้อมกับน้ำพุร้อน ?)
อลิส (ถ้าเป็นแบบนั้นก็สามารถทำความเข้าใจได้ล่ะ)
มาริสะ : แบบนั้นมันก็อันตรายน่ะสิ
มาริสะ : เอ้า, เลิกผจญภัยเพื่อหยุดยั้งน้ำพุร้อนกันเหอะ !
มาริสะ : โอ๊ะ, นี่มันช่วงท้ายเกมแล้วนี่หว่า
มาริสะ : มาผิดทางเต็มๆเลย (ล้อเกมที่มีทางแยกของเนื้อเรื่องหลายทาง)
ริน : คุณพี่จะหยุดน้ำพุร้อนสินะ ?
ริน : เลิกคิดเหอะ
ริน : ยัยคนที่ดูแลเรื่องน้ำพุร้อนน่ะอันตรายมากเลยนะ
อลิส (ฮุฮุฮุ, ดูเหมือนจะเจอ Last ของจริงแล้วนะ)
อลิส (มีชาวเมืองมาบอกให้ เลิกเหอะ แบบนี้) (ล้อเกมอีกตามเคย พวกที่เป็นห่วงตัวเอกมักจะห้ามไม่ให้ไปทำศึกสุดท้ายเสมอ)
มาริสะ : นั่นสินะ, งั้น, ไปจัดการให้มันจบกันเถอะ !
มาริสะ : การต่อสู้ครั้งสุดท้ายอยู่แค่ตรงหน้าแล้วว้อย !
ริน : งั้นเหรอ, ไม่ว่ายังไงก็จะไปให้ได้สินะ
ริน : ถ้าอย่างนั้นก็พยายามเข้านะ, จะเก็บกระดูกให้ละกัน
ริน : คุณพี่ผู้มีศพแข็งแกร่ง
Stage 6
ชื่อด่าน : พระอาทิตย์ดวงที่สองซึ่งเกรี้ยวกราด
สถานที่ : ส่วนลึกสุดของนครใต้พิภพ
(เปิดเพลง BGM : ชั้น Mantle เพลิงกรรม)
(คาเอนเบียว ริน เข้ามาในหน้าจอ)
ริน : จริงสิ จริงสิ, ลืมไปอย่างหนึ่งล่ะ
มาริสะ : ?
ริน : ถ้ามาตายที่ก้นนรกเนี่ย ทุกคนจะถูกเผาจนไม่เหลือแม้แต่ขี้เถ้าเลย
ริน : ถ้าอยากได้ศพล่ะก็
ริน : ยังไงเค้าก็ต้องฆ่าคุณพี่ให้ได้ล่ะ !
(คาเอนเบียว ริน แพ้พ่าย)
มาริสะ : เหงื่อออกเยอะจนชักจะหมดแรงแล้วนะว้อย
อลิส (ร่างกายของตัวเองก็ต้องปกป้องด้วยตัวเอง)
อลิส (มันเป็นเรื่องธรรมดาของจอมเวทนะ)
มาริสะ : เพราะเป็นโจร (Thief) นั่นล่ะน้า
มาริสะ : ถึงสามารถชี้ชัดได้ว่า
มาริสะ : แถวนี้ไม่มีสมบัติแหงๆ
(เรย์อุจิ อุทสึโฮะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : หาอะไรอยู่หรือ... ...
??? : คุณมนุษย์ที่ไม่ได้เห็นมาเสียนาน
มาริสะ : มาแล้ว !
มาริสะ : คราวนี้แหละใช่บอสใหญ่แน่ๆ
อลิส (ตายจริง, หรือว่านกตัวนี้จะเป็นสัตว์เลี้ยงที่ซาโทริพูดถึงเมื่อกี้ ?)
??? : ... ...ไปพบท่านซาโทริมาแล้วสินะ ?
อลิส (ใช่, เธอบอกว่าถ้าเรื่องน้ำพุร้อนให้ไปหาสัตว์เลี้ยงของเธอ)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ไฟของเทพผู้ทุกข์ทรมานจากความร้อน
เรย์อุจิ อุทสึโฮะ
Reiuzi Utsuho
อุทสึโฮะ : ถูกต้องแล้ว, ฉันคือ อุทสึโฮะ ผู้ดูแลพลังงานความร้อนของซากนรกมอดไหม้ค่ะ
อุทสึโฮะ : น้ำพุร้อนเป็นแค่ผลพลอยได้เท่านั้น... ...
อุทสึโฮะ : ว่าแต่น้ำพุร้อนมันมีปัญหาอะไรเหรอคะ ?
มาริสะ : อยากให้หยุดไอ้นั่นน่ะ
มาริสะ : เพราะมันอันตราย
อุทสึโฮะ : ... ...น้ำพุร้อนไม่น่าจะอันตรายขนาดนั้นนะ
อุทสึโฮะ : อย่างมากก็แค่ประมาณน้ำร้อนลวกเท่านั้น
อลิส (มันมีอะไรบางอย่างผุดขึ้นมาพร้อมกับน้ำน่ะสิ !)
อลิส (อย่างเช่นวิญญาณอาฆาตอะไรเทือกนั้น)
อุทสึโฮะ : วิญญาณอาฆาต... ...? เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดดีน้า
อุทสึโฮะ : ถ้าเป็นวิญญาณอาฆาตก็น่าจะอยู่ในความดูแลของโอริน... ...
อุทสึโฮะ : เรื่องวิญญาณอาฆาตน่ะไม่ใช่ฉันหรอก
อุทสึโฮะ : อีกอย่าง, น้ำพุร้อนน่ะมันหยุดไม่ได้แล้วล่ะ
มาริสะ : ว่าไงนะ ?
อุทสึโฮะ : เป็นเพราะพลังที่ฉันได้รับมามันแข็งแกร่งมากเกินไป
อุทสึโฮะ : เพลิงของนรกมอดไหม้ก็เลยร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ
อุทสึโฮะ : น้ำพุร้อนก็เลยพลอยแรงขึ้นไปด้วย
มาริสะ : พลังอันแข็งแกร่งงั้นเหรอ ?
อุทสึโฮะ : ใช่, พลังขั้นสุดยอด
อุทสึโฮะ : พลังงานขั้นสุดท้ายที่จะหลอมละลายพื้นพิภพจนหมดสิ้น
อลิส (พูดอะไรของเธอน่ะ)
อลิส (ไม่น่าจะมีพลังแบบนั้นได้นี่นา)
มาริสะ : ฮึ, นั่นน่ะสิ
มาริสะ : แถมยังหยุดน้ำพุร้อนไม่ได้อีกต่างหาก
มาริสะ : ถ้าฝังเธอไปพร้อมๆกับพลังอันแข็งแกร่งของเธอ, น้ำพุร้อนมันก็จะหยุดเองแหละ
(เปิดเพลง BGM : ศรัทธาในดวงตะวันแห่งความรู้อันลี้ลับ ～ Nuclear Fusion)
อุทสึโฮะ : ตายจริง, นั่นคงเป็นจุดบอดสินะ
อุทสึโฮะ : หากฉันไม่อยู่ ซากนรกมอดไหม้ก็จะกลับเป็นปกติ
อุทสึโฮะ : แต่ว่านะ, มันยังมีจุดบอดอีกจุดหนึ่ง
อุทสึโฮะ : คือ พลังงานปรมาณูขั้นสุดยอดของฉันจะหลอมละลายทุกสิ่งทุกอย่าง !
อุทสึโฮะ : แล้วเธอคิดจะโค่นฉันยังไงล่ะ หือ ?
(เรย์อุจิ อุทสึโฮะ แพ้พ่าย)
・เอาชนะได้แบบไม่คอนทินิว >> Ending No.4
・เอาชนะได้แต่มีการคอนทินิว >> Ending No.10
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Marisa + Patchouli 's Story
จอมเวทธรรมดาสามัญ
คิริซาเมะ มาริสะ
มนุษย์ซึ่งเป็นที่ชื่นชอบของพวกเพี้ยนๆได้ง่าย
ขอแค่มีออนเซนกับเหล้า, Tension ก็จะเพิ่มสูงขึ้น
Stage 1
ชื่อด่าน : สายลมที่พัดจากแผ่นดินอกตัญญู
สถานที่ : โพรงอากาศมายา
(เปิดเพลง BGM : โพรงอากาศแห่งความมืดมิด)
มาริสะ : อยู่ในโพรงแท้ๆ แต่ลมแรงสุดยอดเลยว่ะ
แพชูลี่ (... ...นั่นเป็นหลักฐานว่าในพื้นพิภพมีช่องว่างขนาดใหญ่อยู่ไงล่ะ)
มาริสะ : ... ...หูอื้อแฮะ
แพชูลี่ (... ...ได้ยินรึเปล่า ?)
แพชูลี่ (เสียงของฉัน)
มาริสะ : อะไรน่ะ ?
มาริสะ : เสียงมาจากไหนกันเนี่ย ?
แพชูลี่ (จากเจ้านั่นที่อยู่รอบๆเธอไงล่ะ... ...)
(คุโระดานิ ยามาเมะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : โอ้ ?
??? : มนุษย์นี่หายากนะ
??? : คิดจะไปร่วมงานเทศกาลใต้พิภพล่ะสิ ?
??? : หน้ามันฟ้อง
แพชูลี่ (ระวังตัวให้ดีนะ)
แพชูลี่ (พวกโยวไคใต้พิภพน่ะต่างจากพวกฉัน)
มาริสะ : อะไรกัน ?
มาริสะ : ความรู้สึกจากที่มองนี่ก็เหมือนกันออก... ...
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ใยสว่างไสวในถ้ำที่มืดสลัว
คุโระดานิ ยามาเมะ
Kurodani Yamame
ยามาเมะ : ถ้าจะไปก็ไป ถ้าจะกลับก็กลับ
ยามาเมะ : เอาให้ชัดๆ ไม่งั้นฉันก็วางตัวไม่ถูกเหมือนกัน
แพชูลี่ (พวกโยวไคใต้พิภพน่ะ, ไม่ดีต่อสุขภาพ)
มาริสะ : ไม่กินหรอกโว้ย
มาริสะ : ของพรรค์นี้น่ะ
ยามาเมะ : ถึงไม่กินก็ไม่ดีต่อสุขภาพนะ (เพราะยามาเมะมีความสามารถเกี่ยวกับโรคระบาด)
ยามาเมะ : เอาไงดี, หรือจะทำให้มนุษย์เจ็บป่วยด้วยโรคภัยอย่างที่ไม่ได้ทำมานานดีน้า
(เปิดเพลง BGM : โยวไคที่ถูกผนึก ～ Lost Place)
(คุโระดานิ ยามาเมะ แพ้พ่าย)
มาริสะ : จริงด้วย
มาริสะ : ไม่ดีต่อสุขภาพเลยว่ะ
แพชูลี่ (ใต้ดินน่ะมีแต่โยวไคที่ถูกรังเกียจทั้งนั้น)
แพชูลี่ (จำใส่ใจไว้ด้วยล่ะ)
มาริสะ : เพราะงั้นก็เลยไม่ลงมาเองแล้วส่งฉันลงมางั้นเหรอ ?
มาริสะ : ขี้โกงชะมัดเลยนะเธอเนี่ย
Stage 2
ชื่อด่าน : เส้นทางลึกที่เชื่อมโยงอดีตกับพื้นพิภพ
สถานที่ : เส้นทางลึกแห่งขุมนรก
(เปิดเพลง BGM : สะพานที่ผู้ข้ามต้องชะงักกลางคัน)
มาริสะ : ที่บอกว่า พวกโยวไคใต้พิภพมันไม่ดีต่อสุขภาพ
มาริสะ : ฉันว่าใต้ดินมันก็ไม่ดีต่อสุขภาพอยู่แล้วล่ะว่ะ
แพชูลี่ (ตรวจสอบเรื่องของโยวไคตัวเมื่อกี้เสร็จแล้วล่ะ)
แพชูลี่ (เมื่อกี้นี้คือ แมงมุมดิน)
แพชูลี่ (โยวไคที่ก่อให้เกิดโรคภัยแก่ผู้คน)
มาริสะ : เรื่องโรคภัยเนี่ยขอเหอะว่ะ
มาริสะ : แล้ว, รู้จุดอ่อนของโยวไคมั่งรึเปล่าล่ะ ?
(มิซึฮาชิ พาร์ซี่ เข้ามาในหน้าจอ)
(เปิดเพลง BGM : Jealousy แห่งนัยน์ตาเขียว)
??? : หรือว่าจะเป็นมนุษย์ ?
??? : หรือว่ามนุษย์จะมาตรวจสอบใต้พิภพ ?
มาริสะ : เออ ใช่แล้วล่ะ
มาริสะ : ต้องเป็นอย่างนั้นแหงๆ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
จิตริษยาใต้เปลือกโลก
มิซึฮาชิ พาร์ซี่
Mizuhashi Parsee
พาร์ซี่ : ฉันจะไม่พูดว่าร้ายเธอหรอกนะ
พาร์ซี่ : แต่ยอมกลับไปเสียแต่โดยดีเถอะ
มาริสะ : ไม่มีอารมณ์จะกลับเลยแฮะ
มาริสะ : แล้วไง, ลักษณะเด่นของยัยนี่คืออะไรอ่ะ ?
มาริสะ : อย่างพวกความสามารถ หรือจุดอ่อนน่ะ
แพชูลี่ (มันจะไปรู้ทันทีได้ยังไงกันล่ะ)
พาร์ซี่ : อุตส่าห์เตือนแล้วแท้ๆ.. ...
พาร์ซี่ : มนุษย์นี่ช่างโง่เขลาจริงๆเลยนะ
แพชูลี่ (เธอเป็นฝ่ายหาเรื่องเองนี่นา)
แพชูลี่ (ทำอะไรสักอย่างด้วยตัวเองไปซะ)
มาริสะ : ช่วยไม่ได้แฮะ
มาริสะ : งั้น, ระหว่างที่กำลังสอยมันให้ร่วงก็ช่วยตรวจสอบวิธีสอยให้ร่วงหน่อยละกัน
(มิซึฮาชิ พาร์ซี่ แพ้พ่าย)
มาริสะ : โอ๊ะ, ร่วงไปซะแล้ว
แพชูลี่ (... ...ชาวเปอร์เซียที่ถูกขับเคลื่อนด้วยความอิจฉาล่ะมั้งนะ)
แพชูลี่ (ไม่ค่อยเข้าใจเลย) (คำว่า Parsee ที่เป็นชื่อของเธอนั้นแปลว่า ชาวเปอร์เซีย)
มาริสะ : แล้วชาวเปอร์เซียมันจะมาอยู่ใต้ดินได้ยังไงล่ะ
แพชูลี่ (มันก็แค่การคาดคะเนน่ะ การคาดคะเน)
แพชูลี่ (จดไว้ก่อนละกัน)
มาริสะ : ฮึ
มาริสะ : รู้สึกเหมือนถูกใช้ให้มาตรวจสอบโยวไคใต้พิภพยังไงชอบกลเลยแฮะ ?
Stage 3
ชื่อด่าน : เมืองหลวงเก่าแห่งหิมะที่ถูกลืม
สถานที่ : ทางหลวงแห่งอดีตขุมนรก
(เปิดเพลง BGM : ไปตามทางหลวงแห่งอดีตนรกภูมิ)
(โฮชิกุมะ ยูกิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : เธอทำได้ไม่เลวเลยนะ
??? : ไม่รู้หรอกว่าเป็นใคร, แต่การอาละวาดใส่คนที่มาอาละวาดมันก็เป็นมารยาทแบบหนึ่งนะ !
(โฮชิกุมะ ยูกิ หยุดต่อสู้ชั่วคราว)
??? : ถูกใจแล้วสิ !
??? : ฉันจะทำให้สนุกกว่านี้เอง
??? : จงตามมาจนกว่าจะตามไม่ไหวเลยละกัน !
มาริสะ : โอ๋ ?
มาริสะ : ไม่ได้คิดจะตามเธอไปสักหน่อย
(โฮชิกุมะ ยูกิ หยุดต่อสู้ชั่วคราว)
มาริสะ : อะไรกันน่ะ ?
มาริสะ : ยัยคนนี้
แพชูลี่ (ตรวจสอบเรื่องของโยวไคตัวเมื่อกี้เสร็จแล้วล่ะ)
แพชูลี่ (เมื่อกี้นี้คือ เจ้าหญิงสะพาน)
แพชูลี่ (โยวไคที่คลุ้มคลั่งด้วยความอิจฉาริษยาและคอยเฝ้าคุ้มครองสะพาน)
มาริสะ : เฮ้ย, ตรวจสอบเรื่องของโยวไคตัวที่อยู่ตรงหน้า น่าจะดีกว่าโยวไคตัวเมื่อกี้นะ
??? : เกิดอะไรขึ้นเหรอ ? หายใจไม่ทัน ?
??? : หรือว่าจะยอมแพ้แล้ว ?
แพชูลี่ (... ...มันจะตรวจสอบได้ทันทีขนาดนั้นได้ไงล่ะ)
มาริสะ : ไม่มีประโยชน์เลยแฮะ
??? : เป็นอะไรไป ?
??? : อยากจะตรวจสอบว่าฉันเป็นใครงั้นเหรอ ?
มาริสะ : เออ ! รู้ดีเหมือนกันนี่
มาริสะ : ก็ตามนั้นแหละ, และไหนๆแล้วก็บอกจุดอ่อนมาด้วยเลยละกัน
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สิ่งเหนือธรรมชาติที่ถูกกล่าวขาน
โฮชิกุมะ ยูกิ
Hoshiguma Yugi
ยูกิ : ฉันคือหนึ่งในจตุรเทพแห่งขุนผา, ยูกิจอมพลัง
ยูกิ : จุดอ่อนคือ, ถั่วคั่ว น่ะนะ
มาริสะ : ฮึ, ทำแบบนี้ซะแต่แรกก็สิ้นเรื่อง
มาริสะ : เอาเถอะ, ยังไงก็ไม่ได้พกถั่วคั่วมาอยู่ดีน่ะนะ
แพชูลี่ (... ...)
แพชูลี่ (มีถั่วคั่วเป็นจุดอ่อน... ...?) (ถั่วคั่ว เป็นจุดอ่อนของเผ่ายักษ์ ซึ่งพาเช่เคยเจอกับซุยกะมาแล้ว ก็เลยทราบเรื่องนี้)
แพชูลี่ (ถั่วคั่ว... ...)
แพชูลี่ (อื---ม, ไม่น่าจะเป็นไปได้นะ)
ยูกิ : เธอน่ะ, มาทำอะไรในที่แบบนี้เหรอ ?
มาริสะ : เรื่องนั้นแย่หน่อยนะ เพราะฉันเองก็ไม่รู้เลยสักนิดเหมือนกัน
แพชูลี่ (ที่หมายไม่ใช่ที่นี่)
แพชูลี่ (ใครขวางก็เตะมันให้ปลิวไปเลย)
มาริสะ : ป่าเถื่อนจริงน้า
ยูกิ : ป่าเถื่อนจังนะ
ยูกิ : แต่ฉันชอบคนป่าเถื่อนสุดๆเลยล่ะ
(เปิดเพลง BGM : จอกเหล้าลายดอกไม้แห่งภูเขาโอโอเอยามะ)
ยูกิ : แต่ว่า, พวกดีแต่ปากน่ะจะต้องตายอยู่ที่นี่ !
ยูกิ : จงรับการทดสอบให้ดี
(โฮชิกุมะ ยูกิ แพ้พ่าย)
ยูกิ : ยอดเยี่ยม !
ยูกิ : ความแข็งแรงนั่น, สมแล้วที่ลงมาถึงนี่ได้ด้วยตัวคนเดียวนะ
แพชูลี่ (... ...เอาล่ะ, ไปต่อเถอะ)
แพชูลี่ (ส่วนยัยนี่ก็... ...ปล่อยทิ้งไว้แบบนี้แหละ)
มาริสะ : อ้าว, แล้วรู้ที่หมายแล้วเหรอ ?
มาริสะ : เอาแค่ที่นี่คือที่ไหนฉันยังไม่รู้เลย
ยูกิ : ที่นี่คืออดีตขุมนรก
ยูกิ : เรือนจำที่โยวไคบนพื้นพิภพไม่อาจแทรกแซง
ยูกิ : เธอเอาชนะฉันได้
ยูกิ : ดังนั้นถ้าเธอขอร้องล่ะก็, จะให้นำทางไปที่ไหนก็ได้ทั้งนั้น
แพชูลี่ (... ...ถ้างั้น, ช่วยนำทางไปยังที่อยู่ของคนที่ทำให้น้ำพุร้อนปะทุหน่อยสิ)
ยูกิ : น้ำพุร้อนงั้นเหรอ... ...
ยูกิ : นั่นสินะ, ลองไปที่วังวิญญาณพิภพข้างหน้านั่นดูมั้ยล่ะ ?
ยูกิ : อาจจะยุ่งยากสำหรับมนุษย์นิดหน่อย แต่... ...
ยูกิ : เอาน่ะ, ฝีมือเหลือเฟืออยู่แล้วนี่
มาริสะ : แค่เอาชนะเธอได้เนี่ยมันไม่ทำให้มั่นใจขึ้นมาหรอกน่า
แพชูลี่ (ดูดีๆจะเห็นว่า, ยัยนั่นน่ะสู้ไปพลางดื่มเหล้าไปพลาง โดยที่เหล้าไม่หกเลยสักหยด)
แพชูลี่ (แถมยังแพ้ถั่วคั่วอีก)
แพชูลี่ (... ...เธอก็แค่ถูกทดสอบฝีมือเท่านั้นแหละ)
Stage 4
ชื่อด่าน : ดวงตาอันน่าสะพรึงกลัวที่ไม่มีผู้ใดชื่นชอบ
สถานที่ : วังวิญญาณพิภพ
(เปิดเพลง BGM : Heartfelt Fancy)
มาริสะ : เป็นเรือนที่แปลกดีแฮะ
มาริสะ : พื้นสว่างจ้าจนรู้สึกไม่ดีเลยว่ะ
แพชูลี่ (ที่นี่... ...)
แพชูลี่ (จะมีคนที่ทำให้เกิดน้ำพุร้อนอยู่รึเปล่านะ ?)
มาริสะ : จริงสิ, น้ำพุร้อนมันมีปัญหาอะไรเหรอ ?
แพชูลี่ (ต้องหยุดมันให้ได้)
มาริสะ : งั้นเหรอ ?
มาริสะ : แต่ก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะ
มาริสะ : ว่าแต่ว่า,
มาริสะ : คฤหาสน์หลังนี้มันมีแต่แมวกับโยวเซย์รึไงนะ
(โคเมย์จิ ซาโทริ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : ... ...แขกเหรอ ?
??? : หรือว่าจะเป็นมนุษย์ ?
??? : ไม่น่าเป็นไปได้นะ, ไม่น่าจะมาจนถึงที่แบบนี้ได้
มาริสะ : อ๊ะ, มีคนอยู่ว่ะ
มาริสะ : คนที่น่าจะเป็นสมาชิกในบ้าน
แพชูลี่ (อืม, งั้นก็รีบถามเรื่องน้ำพุร้อนเถอะ)
มาริสะ : ขอเวลานิดนึงได้มั้ย
มาริสะ : อยากถามเรื่องน้ำพุร้อนน่ะ
??? : ... ...น้ำพุร้อน
??? : ... ...
??? : ... ...เธอพูดแบบนั้นออกมาจากใจจริงเหรอ ?
มาริสะ : อ๋า ?
??? : ในใจเธอนั้นแทบจะไม่มีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับน้ำพุร้อนเลย
มาริสะ : พูดอะไรของเธอน่ะ ?
แพชูลี่ (... ...)
แพชูลี่ (หยุดประเดี๋ยวก่อน)
แพชูลี่ (รู้สึกสังหรณ์ไม่ดีเลย)
มาริสะ : ... ...
มาริสะ : เธอเป็นใครน่ะ ?
(เปิดเพลง BGM : ซาโทริสาวน้อย ～ 3rd eye)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สาวน้อยที่แม้แต่วิญญาณอาฆาตยังหวาดกลัว
โคเมย์จิ ซาโทริ
Komeiji Satori
ซาโทริ : ฉันคือซาโทริ, จ้าวแห่งวังวิญญาณพิภพแห่งนี้จ้ะ
แพชูลี่ (เอ๋ !?)
ซาโทริ : เธอดูเหมือนจะเป็นมนุษย์ก็จริงอยู่,
ซาโทริ : แต่ว่ามีธุระอะไรกับฉันล่ะ ?
มาริสะ : ก็บอกแล้วไง, ว่าเรื่องน้ำพุร้อนน่ะ... ...
มาริสะ : มีปัญหารึไง ?
แพชูลี่ (... ...ถามเรื่องวิธีหยุดน้ำพุร้อนสิ)
มาริสะ : ถึงจะไม่อยากหยุดมันก็เถอะนะ... ...
มาริสะ : แต่เอาเถอะ, ไม่มีวิธีหยุดมันบ้างเลยเหรอ ?
ซาโทริ : หยุดน้ำพุร้อน, สิน้า
ซาโทริ : น่าจะมีสัตว์เลี้ยงของฉันที่ทำแบบนั้นได้
ซาโทริ : 「จะไปเจอเจ้านั่นแล้วทำให้ออนเซนผุดขึ้นมามากกว่านี้」 เหรอจ๊ะ ?
มาริสะ : อ๋า ?
มาริสะ : อะไรน่ะ ?
ซาโทริ : 「รู้ได้ไงว่ากำลังคิดอะไรอยู่」 เหรอจ๊ะ
แพชูลี่ (มาริสะ, ยัยนั่นเป็นคู่มือที่เกินกำลังของเธอ)
แพชูลี่ (รีบไปหาสัตว์เลี้ยงเถอะ)
ซาโทริ : ฉันยังไม่อนุญาตเลยแท้ๆ
ซาโทริ : คิดว่าต้องทำยังไงถึงจะได้ไปล่ะ ?
มาริสะ : อ๋า ?
มาริสะ : แต่จะออกไปค้นหาแล้วนะว้อย
ซาโทริ : 「แย่สุดๆ, โค่นยัยคนน่าขยะแขยงนี่แล้วถามเอาดีกว่ามั้ง」
มาริสะ : เฮ้ย, ทำไมถึงรู้ว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่ล่ะ
แพชูลี่ (ซาโทริ... ...เคยได้ยินมาเหมือนกัน)
แพชูลี่ (ว่าเป็นโยวไคที่ถูกรังเกียจที่สุดในใต้พิภพ)
แพชูลี่ (โยวไคที่สามารถอ่านใจได้)
แพชูลี่ (และควบคุมวิญญาณอาฆาตที่พูดไม่ได้ด้วยความสามารถนั้น)
แพชูลี่ (มีแต่เหล่าสัตว์ที่พูดไม่ได้ที่ชื่นชอบเธอ)
แพชูลี่ (และพอสัตว์เติบโตขึ้นก็จะกลายเป็นโยวไคที่แข็งแกร่ง)
มาริสะ : ... ...
ซาโทริ : เอ้า จะเอายังไง ?
ซาโทริ : ไม่ไปหยุดน้ำพุร้อนแล้วรึ ?
มาริสะ : อ่านใจได้จนไม่อยากอยู่ที่นี่แฮะ
ซาโทริ : ฉันเห็นนะ
ซาโทริ : ตาที่สามซึ่งใช้อ่านใจจะฉายภาพที่อยู่ในใจของเธอออกมา !
ซาโทริ : ห่ากระสุนอันงดงามที่อยู่ในใจของเธอ
ซาโทริ : จะทำให้เธอต้องเจ็บปวดไงล่ะ !
(โคเมย์จิ ซาโทริ หยุดการต่อสู้ชั่วคราว)
ซาโทริ : เอาล่ะ, จากนี้ไปเป็นของจริงล่ะนะ !
ซาโทริ : จงหลับไปด้วยความทรงจำที่น่าสะพรึงกลัว (Trauma)จนต้องตื่นจากการหลับใหลเสียเถอะ
(โคเมย์จิ ซาโทริ แพ้พ่าย)
ซาโทริ : แข็งแกร่งใช้ได้เลยนะ
ซาโทริ : การทำร้ายมนุษย์เนี่ยมันดีจริงๆ (หมายถึง สนุกจริงๆ)
แพชูลี่ (... ...ต่อจากที่พูดเมื่อกี้)
แพชูลี่ (อยากให้ช่วยนำทางไปหาสัตว์เลี้ยงของเธอหน่อยน่ะ)
ซาโทริ : ย่อมได้
ซาโทริ : แต่ว่า... ...
ซาโทริ : ฉันเองก็ไม่ได้เจอมาเป็นเวลานานแล้วเหมือนกัน
ซาโทริ : ตอนนี้เติบโตเป็นโยวไคแบบไหนไปแล้วนั้น ฉันเองก็ไม่อาจทราบได้
มาริสะ : เลี้ยงแบบทิ้งๆขว้างๆสินะ
มาริสะ : เห็นเจ้าของสัตว์ที่ไร้ความรับผิดชอบมีจำนวนเพิ่มขึ้นแบบนี้แล้วชักฉุนว่ะ
ซาโทริ : สัตว์เลี้ยงของฉันเติบโตขึ้นโดยดูดกลืนวิญญาณอาฆาตหรือโยวไคเข้าไปหลายแบบน่ะ
ซาโทริ : การเลี้ยงแบบปล่อยอิสระคือวิธีที่ทำให้ไม่เครียดที่สุดน่ะนะ
แพชูลี่ (แมวที่เจอกลางทางเมื่อกี้ก็เลี้ยงปล่อยสินะ... ...)
แพชูลี่ (เหมือนแมวที่บ้านฉันเลย)
มาริสะ : เธอเลี้ยงแมวไว้ด้วยเหรอ ?
แพชูลี่ (... ...สิ่งที่เลี้ยงเอาไว้อาจจะเป็นมนุษย์ก็ได้นะ) (นัยถึง ซาคุยะ ซึ่งพาเช่ชอบเทียบว่าเป็นแมวที่คอยจับหนูขี้ขโมยอย่างมาริสะ)
แพชูลี่ (ขอบเขตของความคลาดเคลื่อนไงล่ะ) (หมายถึง สิ่งที่พูดอาจจะไม่ตรงกับความจริงก็ได้)
ซาโทริ : งั้นจะนำทางไปที่สวนกลางละกันนะ
ซาโทริ : ที่นั่นมีหลุมที่เชื่อมต่อไปยังส่วนลึกสุดของใต้พิภพได้จ้ะ
มาริสะ : ยังต้องดำลงไปอีกเหรอเนี่ย
Stage 5
ชื่อด่าน : เพลิงกรรมกาลก่อน
สถานที่ : ซากนรกมอดไหม้
(เปิดเพลง BGM : Lullaby แห่งขุมนรกปลดระวาง)
มาริสะ : สวนกลางที่ว่าเนี่ยมันร้อนจังเลยแฮะ---
แพชูลี่ (ไม่ใช่ว่าร้อนเพราะเป็นสวนกลางสักหน่อย)
แพชูลี่ (เธอใส่เสื้อผ้าหลายชั้นก็เลยร้อนต่างหากล่ะ)
มาริสะ : ก็จริงว่าใส่เสื้อผ้าหลายชั้นอยู่
มาริสะ : แต่ฤดูหนาวมันก็ต้องใส่ประมาณนี้อยู่แล้วนี่นา
(คาเอนเบียว ริน เข้ามาในหน้าจอ)
มาริสะ : ... ...แมวว่ะ
มาริสะ : กลายเป็นที่ชื่นชอบของแมวแล้วเหรอเนี่ย ?
แพชูลี่ (... ...แมวดำในเพลิงนรก, เป็นลางร้ายนะ)
(เปิดเพลง BGM : ศพเดินทาง ～ Be of good cheer!)
(คาเอนเบียว ริน คืนร่าง)
??? : แอ่นแอ๊---น
??? : คุณพี่เนี่ย, ใช้ได้---เลยนะ---
??? : เป็นความแข็งแกร่งที่น่าหลงใหลเลยเชียวล่ะ !
มาริสะ : อะไรน่ะ !
มาริสะ : แมวกลายเป็นคนไปแล้วว่ะ
แพชูลี่ (แมวกับคน... ...ขอบเขตของความคลาดเคลื่อนสินะ)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อุบัติเหตุทางบกแห่งขุมนรก
โอริน
Orin
ริน : จริงสิจริงสิ, คุณพี่น่ะมาตรวจสอบเรื่องน้ำพุร้อนสินะ ?
ริน : เมื่อกี้ได้ยินหมดแล้วล่ะ !
ริน : เลิกคิดเหอะ เลิกคิดเหอะ
ริน : เรื่องน้ำพุร้อนน่ะต้องไปเจอกับนกที่ชั่วร้ายที่สุดเลยนะ
ริน : แค่สัมผัสก็ละลายแล้ว
ริน : เผลอสบตาเข้าก็แทบจะสติแตกเลย
ริน : ถึงแม้ว่าแต่เดิมจะสว่างจ้าจนมองอะไรไม่เห็นอยู่แล้วก็เถอะนะ
มาริสะ : เขาว่างั้นแน่ะ แพชูลี่
มาริสะ : เอาไงต่อ ?
แพชูลี่ (ยังไงก็ต้องไปอยู่แล้วนี่ ?)
แพชูลี่ (ไปหาเจ้านั่น)
แพชูลี่ (หากไม่หยุดน้ำพุร้อนล่ะก็)
แพชูลี่ (มันจะเกิดเรื่องร้ายแรงกว่านี้น่ะ)
มาริสะ : ช่วยไม่ได้นะ---
มาริสะ : เธอเอาแต่ดูจากบนพื้นพิภพก็พูดได้นี่
มาริสะ : ทางนี้มันร้อนน่าดูเลยนะโว้ย
แพชูลี่ (ไม่ใช่แค่ดูนะ)
แพชูลี่ (ดูไปพลางดื่มชาฝรั่งไปพลางต่างหาก)
ริน : คุณพี่จะไปต่อเหรอ ?
ริน : หรือว่าจะไม่ไป ?
มาริสะ : ไม่อยากไปว้อย !
ริน : โฮ่, ไม่อยากมีชีวิตแล้วสิ ?
ริน : แบบนั้นก็น่าดีใจน้า !
ริน : ศพและวิญญาณที่แข็งแกร่งของคุณพี่
ริน : เค้าจะขนไปให้เรียบเลย !
(คาเอนเบียว ริน แพ้พ่าย)
ริน : คู---, คุณพี่เนี่ยเจ๋งจริงๆเลยน้า
ริน : เค้าประทับใจสุดๆเลยล่ะ !
แพชูลี่ (มาริสะ)
แพชูลี่ (จะไม่ไปต่อเหรอ ?)
แพชูลี่ (ขโมยหนังสือในบ้านคนอื่นไปตั้งเยอะแยะแล้วนะ)
มาริสะ : ช่วยไม่ได้นะ---
มาริสะ : เฉพาะคราวนี้จะยอมไปให้ก็ได้
มาริสะ : แล้วไง, น้ำพุร้อน ?
มาริสะ : แค่ทำยังไงก็ได้ให้หยุดเจ้านั่นได้ก็พอใช่มะ ?
ริน : จะไปสินะ จะไปสินะ !
ริน : ไม่ห้ามแล้วล่ะ
ริน : อ๊า--- ดีใจจังเลยน้า
ริน : ศพที่แข็งแกร่งอย่างคุณพี่กำลังจะโดนยัยนั่นยำจนเละ
มาริสะ : ยังมีชีวิตอยู่ว้อย
แพชูลี่ (ตรวจสอบเสร็จแล้วล่ะ)
แพชูลี่ (ยัยนี่คือโยวไคที่เรียกว่า คาชา... ...)
มาริสะ : ก็บอกแล้วไง, ว่าข้อมูลของโยวไคที่โค่นไปแล้วน่ะมันไม่จำเป็นหรอกโว้ย
Stage 6
ชื่อด่าน : พระอาทิตย์ดวงที่สองซึ่งเกรี้ยวกราด
สถานที่ : ส่วนลึกสุดของนครใต้พิภพ
(เปิดเพลง BGM : ชั้น Mantle เพลิงกรรม)
(คาเอนเบียว ริน เข้ามาในหน้าจอ)
ริน : จริงสิ จริงสิ, ลืมไปอย่างหนึ่งล่ะ
มาริสะ : ?
ริน : ถ้ามาตายที่ก้นนรกเนี่ย ทุกคนจะถูกเผาจนไม่เหลือแม้แต่ขี้เถ้าเลย
ริน : ถ้าอยากได้ศพล่ะก็
ริน : ยังไงเค้าก็ต้องฆ่าคุณพี่ให้ได้ล่ะ !
(คาเอนเบียว ริน แพ้พ่าย)
มาริสะ : อะไรกันเนี่ย, ยิ่งลึกก็ยิ่งร้อนเลยไม่ใช่เรอะ !
แพชูลี่ (มันก็แหงอยู่แล้ว)
แพชูลี่ (ยิ่งปีนเขา อุณหภูมิก็ยิ่งลดลง)
แพชูลี่ (ในทางกลับกัน ยิ่งดำลงใต้ดิน อุณหภูมิก็ยิ่งสูงขึ้น)
แพชูลี่ (สามารถคาดคะเนได้ง่ายๆเลยนะ)
มาริสะ : แต่ในเมืองเมื่อกี้ยังมีหิมะตกจนหนาวอยู่เลยนะ
(เรย์อุจิ อุทสึโฮะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : เจอตัวแล้ว !
??? : ได้ยินมาจากโอรินแล้วล่ะ
??? : อยากจะหยุดน้ำพุร้อนสินะ ?
มาริสะ : ออกมาแล้วโว้ย !
มาริสะ : หยุดน้ำพุร้อนเดี๋ยวนี้นะ !
แพชูลี่ (หยุดน้ำพุร้อนซะ)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ไฟของเทพผู้ทุกข์ทรมานจากความร้อน
เรย์อุจิ อุทสึโฮะ
Reiuzi Utsuho
อุทสึโฮะ : น้ำพุร้อนมันมีปัญหาอะไรรึ ?
อุทสึโฮะ : ทำไมต้องไปหยุดมันด้วยล่ะ ?
มาริสะ : นั่นสิ, ทำไมต้องไปหยุดมันด้วยล่ะ ?
แพชูลี่ (... ...น้ำพุร้อนนั่นกลายเป็นทางผ่านของวิญญาณอาฆาต)
แพชูลี่ (หากเป็นอย่างนี้ วิญญาณอาฆาตก็จะผุดออกมาเรื่อยๆ)
แพชูลี่ (สิ่งมีชีวิต ไม่สิ แม้แต่สิ่งไม่มีชีวิต ก็จะถูกวิญญาณอาฆาตเข้าสิงและก่อให้เกิดความแค้น)
อุทสึโฮะ : วิญญาณอาฆาต... ...?
อุทสึโฮะ : วิญญาณอาฆาตออกมาพร้อมกับน้ำพุร้อน งั้นเหรอ ?
อุทสึโฮะ : เป็นเรื่องที่แปลกดีน้า, ฉันไม่รู้เรื่องวิญญาณอาฆาตอะไรนั่นหรอกนะ ?
อุทสึโฮะ : วิญญาณอาฆาตน่าจะอยู่ในความดูแลของโอรินนะ... ...
แพชูลี่ (ของมันออกมาแล้วก็คือออกมาแล้วนั่นแหละ !)
แพชูลี่ (ดังนั้นแค่หยุดน้ำพุร้อนก็หมดเรื่องแล้ว)
มาริสะ : หื---ม
มาริสะ : เรื่องแบบนั้นบอกมาแต่แรกก็สิ้นเรื่องแล้วแท้ๆ
มาริสะ : ฉันจะดุยัยนี่แล้วหยุดน้ำพุร้อนเอง
มาริสะ : คืนนี้จะมีนกเต็มไปหมดเลยล่ะ !
อุทสึโฮะ : อื---ม
อุทสึโฮะ : ยังมีจุดที่ข้องใจอยู่นิดหน่อย
อุทสึโฮะ : แต่ฉันไม่ได้คิดจะส่งวิญญาณอาฆาตออกไปหรอกนะ
อุทสึโฮะ : ฉันแค่คิดจะขึ้นไปบนพื้นพิภพด้วยตัวเองเท่านั้นเอง
(เปิดเพลง BGM : ศรัทธาในดวงตะวันแห่งความรู้อันลี้ลับ ～ Nuclear Fusion)
อุทสึโฮะ : จากนั้นพื้นพิภพจะถูกหลอมละลายด้วยเพลิงปรมาณู
อุทสึโฮะ : เธอน่ะ, เตรียมอาวุธที่พอจะรับศึกเปิดฤกษ์ได้มารึเปล่าล่ะ ?
อุทสึโฮะ : พลังอันแข็งแกร่งที่คู่ควรกับปรมาณูหลอมรวม (นิวเคลียร์ฟิวชั่น) !
(เรย์อุจิ อุทสึโฮะ แพ้พ่าย)
・เอาชนะได้แบบไม่คอนทินิว >> Ending No.5
・เอาชนะได้แต่มีการคอนทินิว >> Ending No.11
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Marisa + Nitori 's Story
จอมเวทธรรมดาสามัญ
คิริซาเมะ มาริสะ
มนุษย์ซึ่งเป็นที่ชื่นชอบของพวกเพี้ยนๆได้ง่าย
ขอแค่มีออนเซนกับเหล้า, Tension ก็จะเพิ่มสูงขึ้น
Stage 1
ชื่อด่าน : สายลมที่พัดจากแผ่นดินอกตัญญู
สถานที่ : โพรงอากาศมายา
(เปิดเพลง BGM : โพรงอากาศแห่งความมืดมิด)
มาริสะ : อยู่ในโพรงแท้ๆ แต่ลมแรงสุดยอดเลยว่ะ
นิโทริ (... ...เฮ้---, ได้ยินรึเปล่าน้า)
มาริสะ : ... ...ไม่ได้ยินมั้ง
นิโทริ (... ...ได้ยินแฮะ, นี่ฉันเอง)
มาริสะ : ไม่เห็นตัวแล้วบอกแค่ว่า ฉันเอง เนี่ยมันจะไปรู้ได้ไงล่ะว่าใคร
(คุโระดานิ ยามาเมะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : โอ้ ?
??? : มนุษย์นี่หายากนะ
??? : คิดจะไปร่วมงานเทศกาลใต้พิภพล่ะสิ ?
??? : หน้ามันฟ้อง
นิโทริ (ออกมาแล้ว ! แมงมุมล่ะ, แมงมุมดินนี่นา)
มาริสะ : แมงมุม... ...?
มาริสะ : งั้นเหรอ ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ใยสว่างไสวในถ้ำที่มืดสลัว
คุโระดานิ ยามาเมะ
Kurodani Yamame
ยามาเมะ : ดูเหมือนจะความแตกในปราดเดียวเลยนะ
ยามาเมะ : อุตส่าห์นึกว่าจะได้จับเหยื่ออย่างที่ไม่ได้ทำซะนาน
ยามาเมะ : เธอน่ะ, ไม่ใช่คนธรรมดาสินะ
นิโทริ (ไง แมงมุมดิน !)
นิโทริ (จากนี้ไปจะอัดเธอในนามแห่งความยุติธรรมล่ะนะ !)
ยามาเมะ : เป็นมนุษย์ที่น่าสนใจดีนะ
ยามาเมะ : ชักถูกใจแล้วสิ, จะเป็นคู่มือให้เอง !
นิโทริ (จ้า เชิญเลย)
นิโทริ (พยายามเข้านะ)
มาริสะ : เฮ้ยเฮ้ย
(เปิดเพลง BGM : โยวไคที่ถูกผนึก ～ Lost Place)
(คุโระดานิ ยามาเมะ แพ้พ่าย)
มาริสะ : ต้องสู้โดยไม่จำเป็นเพราะเธอไปแหย่เขาเองไม่ใช่เรอะ
นิโทริ (ก็แหม, ยัยพวกนี้ชอบทำให้แม่น้ำสกปรกอ่ะ)
มาริสะ : ชักเป็นห่วงเรื่องหนทางข้างหน้าแล้วว่ะ
(แมงมุมดิน เป็นคำที่ใช้เรียกช่างตีเหล็กในยุคยามาโตะ และกระบวนการตีเหล็กนั้นทำให้เกิดมลภาวะทางน้ำ)
Stage 2
ชื่อด่าน : เส้นทางลึกที่เชื่อมโยงอดีตกับพื้นพิภพ
สถานที่ : เส้นทางลึกแห่งขุมนรก
(เปิดเพลง BGM : สะพานที่ผู้ข้ามต้องชะงักกลางคัน)
มาริสะ : เจ้าหลุมนี่มันจะลึกไปถึงไหนกันน้า
นิโทริ (อีกเดี๋ยวก็จะถึงเมืองหลวงเก่าแล้วล่ะนะ)
มาริสะ : เมืองหลวงเก่า ?
นิโทริ (นครใต้พิภพซึ่งเป็นที่อาศัยของพวกที่เคยเป็นเพื่อนพ้องของพวกเราน่ะ)
มาริสะ : ว่าไงนะ ?
(มิซึฮาชิ พาร์ซี่ เข้ามาในหน้าจอ)
(เปิดเพลง BGM : Jealousy แห่งนัยน์ตาเขียว)
??? : หรือว่าจะเป็นมนุษย์ ?
??? : มนุษย์มีธุระอะไรกับเมืองหลวงเก่า ?
มาริสะ : อ๊ะ, เปล่าหรอก
มาริสะ : ก็อยากจะบอกว่าไม่มีธุระอะไรเป็นพิเศษหรอกนะ แต่ว่า
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
จิตริษยาใต้เปลือกโลก
มิซึฮาชิ พาร์ซี่
Mizuhashi Parsee
พาร์ซี่ : หลงทางมาสินะ ?
พาร์ซี่ : ถ้าอย่างนั้นแค่มุ่งหน้ากลับขึ้นไปข้างบนก็พอ
พาร์ซี่ : กลับไปยังพื้นพิภพที่มีแสงระยิบระยับสาดส่อง
นิโทริ (เป็นเพราะมีพลังที่ทุกคนรังเกียจ)
นิโทริ (พวกมันก็เลยถูกแยกออกมาพร้อมกับเมืองน่ะ)
นิโทริ (ยัยนี่คือโยวไคที่ควบคุมจิตอิจฉาริษยา)
นิโทริ (รีบสอยเธอให้ร่วงซะเถอะ)
มาริสะ : แหม่
มาริสะ : ก็อยากจะสอยให้ร่วงอยู่หรอกนะ
มาริสะ : แต่ไม่เข้าใจเรื่องที่เธอเล่ายังไงชอบกลว่ะ
มาริสะ : ทำไมฉันถึงต้องมุ่งหน้าลงสู่ใต้ดินด้วยล่ะ ?
นิโทริ (ออนเซนไง ?)
นิโทริ (ถ้าอยากได้ออนเซนก็จงมุ่งหน้าลงสู่ใต้ดินซะ)
พาร์ซี่ : เอาแต่พูดคนเดียวอยู่ได้นะ
พาร์ซี่ : เอาเถอะ, แค่คนเดียว สอยไปตามใจชอบก็คงไม่มีใครบ่นหรอก
(มิซึฮาชิ พาร์ซี่ แพ้พ่าย)
มาริสะ : ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่, แต่ถ้าออนเซนผุดออกมาก็ไม่เลว
นิโทริ (เอ้า, จะถึงเมืองหลวงเก่าแล้วนะ)
มาริสะ : เมืองหลวงเก่ามีโยวไคแบบไหนอาศัยอยู่เหรอ ?
นิโทริ (พวกที่น่ารังเกียจจนถูกผนึกเอาไว้)
นิโทริ (พวกที่เกลียดตัวเองจนผนึกตัวเองไว้ในใต้ดิน)
นิโทริ (พวกที่เข้ากับคนอื่นไม่ได้จนเอาแต่เก็บตัว)
นิโทริ (แล้วก็... ...)
มาริสะ : ชักจะไม่อยากไปขึ้นมาแล้วว่ะ
Stage 3
ชื่อด่าน : เมืองหลวงเก่าแห่งหิมะที่ถูกลืม
สถานที่ : ทางหลวงแห่งอดีตขุมนรก
(เปิดเพลง BGM : ไปตามทางหลวงแห่งอดีตนรกภูมิ)
(โฮชิกุมะ ยูกิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : เธอทำได้ไม่เลวเลยนะ
??? : ไม่รู้หรอกว่าเป็นใคร, แต่การอาละวาดใส่คนที่มาอาละวาดมันก็เป็นมารยาทแบบหนึ่งนะ !
(โฮชิกุมะ ยูกิ หยุดต่อสู้ชั่วคราว)
??? : ถูกใจแล้วสิ !
??? : ฉันจะทำให้สนุกกว่านี้เอง
??? : จงตามมาจนกว่าจะตามไม่ไหวเลยละกัน !
นิโทริ (ยัยนี่เป็นคู่ต่อสู้ที่ยุ่งยาก)
นิโทริ (ดันโดนมันถูกใจเข้าแล้วซะด้วยสิ... ...)
(โฮชิกุมะ ยูกิ หยุดต่อสู้ชั่วคราว)
มาริสะ : อะไรกันเนี่ย ?
มาริสะ : ยัยนี่ก็เป็นพวกโยวไคที่ถูกรังเกียจใช่มะ ?
นิโทริ (... ...)
??? : เป็นอะไรไป
??? : จะยอมแพ้แล้วเหรอ ?
นิโทริ (หวัดดี, ไม่นึกเลยว่าจะถูกพบเข้าโดยคนอย่างคุณเลยน้า)
มาริสะ : อื๋อ ?
มาริสะ : รู้จักกันเหรอ ?
นิโทริ (ท่านนี้คือ, ยักษ์ที่เป็นบอสใหญ่ของพวกเรา (กัปปะ) และเทนกุ)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สิ่งเหนือธรรมชาติที่ถูกกล่าวขาน
โฮชิกุมะ ยูกิ
Hoshiguma Yugi
ยูกิ : อะไรกัน ?
ยูกิ : นึกว่าพูดคนเดียว ที่แท้กำลังคุยกับลูกแก้วนั่นอยู่เหรอ
นิโทริ (ภูเขานั้นตกเป็นของพวกเราและเทนกุก็เฉพาะแต่ช่วงที่ยักษ์ไม่อยู่เท่านั้น)
นิโทริ (แม้ว่าจะไม่อยู่มาช้านานจนสงบสุขดีแล้วก็เถอะ... ...)
มาริสะ : ถ้ายักษ์ล่ะก็ ในเกนโซวเคียวก็มีอยู่ตนหนึ่งแล้วนี่นา (หมายถึง ซุยกะ)
นิโทริ (กับท่านผู้นั้น พวกเราก็ไม่กล้าหือหรอก)
นิโทริ (เข็ดหลาบกับการมีเจ้านายเยอะขึ้นแล้วล่ะ)
ยูกิ : ถูกต้องแล้ว, ฉันคือหนึ่งในจตุรเทพแห่งขุนผา, ยูกิจอมพลัง
ยูกิ : แต่ถึงจะพูดอย่างนั้น, ตอนนี้ก็ตกมาอยู่ใต้พิภพแล้ว ไม่ไปที่ภูเขาหรอกนะ
นิโทริ (บอกเธอไปสิว่า, ถ้ายังไงก็กรุณาอยู่แบบนี้ต่อไปโดยไม่ออกไปยังพื้นพิภพด้วยเถอะ)
มาริสะ : อะฮะฮะ, เธอไม่อยากเจอบอสก็เลยส่งฉันลงมาล่ะสิ ?
มาริสะ : น่าขบขันจริงๆเลยว่ะ
มาริสะ : แค่สอยเจ้าคนพรรค์นี้ให้ร่วงก็พอแล้วนี่นา
ยูกิ : ... ...ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวเลยนะ
ยูกิ : แต่ดูเหมือน, เจ้าลูกแก้วนั่นจะรู้จักฉันสินะ
มาริสะ : เอาเหอะน่า, จากนี้เป็นไปคิวฉันออกโรงล่ะ
มาริสะ : เอ้า, ขอผ่านตรงนั้นไปหน่อยได้ปะ !
(เปิดเพลง BGM : จอกเหล้าลายดอกไม้แห่งภูเขาโอโอเอยามะ)
ยูกิ : สนใจเรื่องตัวจริงของลูกแก้วนั่นอยู่เหมือนกัน... ...
ยูกิ : แต่ก่อนอื่น, ต้องเอาเรื่องกับคนที่มาหาเรื่องก่อนสินะ !
(โฮชิกุมะ ยูกิ แพ้พ่าย)
ยูกิ : ยอดเยี่ยม !
ยูกิ : เป็นคนที่แปลกประหลาดอย่างบอกไม่ถูก, แต่คนที่แข็งแรงน่ะไม่ใช่คนชั่วอยู่แล้ว
นิโทริ (เอ้า, ไปต่อกันเถอะ ไปต่อ)
มาริสะ : บอกให้ไปต่อเนี่ยรู้จุดหมายแล้วเหรอ ?
มาริสะ : แต่แรกเริ่มเดิมที ฉันเองก็ไม่รู้จุดประสงค์ของเธอเลยซะด้วย
นิโทริ (จุดประสงค์คือออนเซน)
นิโทริ (และการค้นหาคนที่ปล่อยน้ำพุร้อนขึ้นสู่พื้นพิภพ)
มาริสะ : อื๋อ ?
มาริสะ : กะแล้วเชียวว่าเธอเองก็หมายตาออนเซนอยู่เหมือนกัน
มาริสะ : กัปปะแช่ออนเซนพลางดื่มเหล้าเนี่ยมันอย่างกับภาพวาดเลยน้า
ยูกิ : เสียงจากลูกแก้วนั่น... ...
ยูกิ : เสียงของกัปปะงั้นเหรอ
ยูกิ : เฮ้---, ได้ยินรึเปล่า ?
ยูกิ : กัปปะในลูกแก้วน่ะ
นิโทริ (อึ๋ย !?)
ยูกิ : กำลังสนุกกับความสงบบนภูเขาสินะ
นิโทริ (เหะเหะ, ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด)
ยูกิ : ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก
ยูกิ : ไม่คิดจะทวงเอาภูเขาคืนอยู่แล้วล่ะ
นิโทริ (... ...กรุณามาเที่ยวเล่นและดื่มเหล้าด้วยกันบ้างนะคะ) (เหมือนจะชวนให้มาหาตามมารยาท)
นิโทริ (ถึงแม้ว่าทุกคนจะมีงานยุ่งก็เถอะค่ะ) (แล้วก็พูดกันท่าเพราะไม่อยากให้มาอยู่ดี)
Stage 4
ชื่อด่าน : ดวงตาอันน่าสะพรึงกลัวที่ไม่มีผู้ใดชื่นชอบ
สถานที่ : วังวิญญาณพิภพ
(เปิดเพลง BGM : Heartfelt Fancy)
มาริสะ : คนที่ปล่อยน้ำพุร้อนออกมางั้นสิน้า
มาริสะ : จะอยู่ในเรือนหลังนี้เหรอ ?
นิโทริ (ใต้พิภพไม่น่าจะสุดทางแค่เมืองหลวงเก่าแห่งนี้)
นิโทริ (น่าจะมีวิธีลงไปใต้ดินให้ลึกกว่านี้ได้อยู่)
มาริสะ : รู้ดีจริงนะ
มาริสะ : ไม่ได้ปกปิดอะไรบางอย่างกับฉันอยู่ใช่มะ ?
นิโทริ (ดูเหมือนจะมีลมร้อนพัดออกมาจากใต้เรือนหลังนี้)
นิโทริ (น่าจะมีรูที่เชื่อมลงไปยังใต้ดินตั้งอยู่ที่ไหนสักแห่งนะ)
มาริสะ : ฮึ, เธอรู้อะไรบางอย่างสินะ ?
มาริสะ : แต่เอาเถอะ, ถ้าจะให้ช่วยค้นบ้านก็ยินดีล่ะ
(โคเมย์จิ ซาโทริ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : ... ...แขกเหรอ ?
??? : หรือว่าจะเป็นมนุษย์ ?
??? : ไม่น่าเป็นไปได้นะ, ไม่น่าจะมาจนถึงที่แบบนี้ได้
มาริสะ : โอ๊ะ ถูกคนในบ้านเจอตัวเข้าซะแล้ว
มาริสะ : ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้วก็ต้องปิดปากสถานเดียวล่ะว้อย
นิโทริ (พยายามเข้านะ~, ท่าทางจะแข็งแกร่งซะด้วยสิ)
มาริสะ : เตรียมตัวเตรียมใจสำหรับการนอนหลับใต้ขุมนรกรึยัง ?
??? : ... ...โจรสินะ
??? : ช่างโง่เขลายิ่งนัก
??? : ... ...ออนเซน ? รูลงไปใต้ดิน
??? : อะไรกัน, กำลังหาของแบบนั้นอยู่เหรอ ?
มาริสะ : อ๋า ?
มาริสะ : ฉันเผลอพูดอะไรออกไปเหรอเนี่ย ?
??? : อยากได้ออนเซนสินะ ?
??? : ก็เลยแกล้งทำเป็นร่วมมือกับกัปปะ
นิโทริ (โอ๋ ?)
มาริสะ : ... ...
มาริสะ : เธอเป็นใครน่ะ ?
(เปิดเพลง BGM : ซาโทริสาวน้อย ～ 3rd eye)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สาวน้อยที่แม้แต่วิญญาณอาฆาตยังหวาดกลัว
โคเมย์จิ ซาโทริ
Komeiji Satori
ซาโทริ : ฉันคือซาโทริ, จ้าวแห่งวังวิญญาณพิภพแห่งนี้จ้ะ
ซาโทริ : สิ่งที่เธอกำลังคิดอยู่มันรั่วไหลออกมาหมดแล้วล่ะจ้ะ
ซาโทริ : ด้วยตาที่สามของฉัน... ...เนอะ คุณมาริสะ
มาริสะ : ว่าไงนะ ?
มาริสะ : ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยแท้ๆ
นิโทริ (เฮ้ย, รีบจัดการมันเถอะน่า)
มาริสะ : อ๊ะ, อ๋า---? เอ่อ นั่นสินะ
มาริสะ : ไม่มีวิธีอื่นนอกจากสอยให้ร่วงแล้วค้นบ้านนี่เนอะ
ซาโทริ : 「อ่านใจได้งั้นเหรอ ? ต้องเป็นการต้มตุ๋นแหงๆ」
ซาโทริ : 「ถ้าเป็นความจริงล่ะก็ น่าจะรู้ว่าตอนนี้ฉันคิดอะไรอยู่」
ซาโทริ : 「กัปปัปป้า---, กัปปัปป้า---, เคี้ยวแตงกวาคิวจังสดๆ---」
(กัปปัปป้า--- มาจากเพลงธีมของซูชิกัปปะในร้านซูชิจานหมุนที่ญี่ปุ่น)
(แตงกวาคิวจัง เป็นชื่อยี่ห้อของแตงกวาดอง ซึ่งมีตัวมาสคอตรูปร่างหน้าตาคล้ายกัปปะ)
มาริสะ : โอ๊ะ, เรื่องจริงเหรอเนี่ย !
มาริสะ : ไอ้ที่ว่าอ่านใจได้น่ะ
มาริสะ : แล้วจะไปชนะคนพรรค์นี้ได้ไงล่ะ ?
นิโทริ (ปล่อยใจให้ว่างแล้วสู้ๆไปก็พอแล้วนี่ ?)
มาริสะ : นะ.. นั่นสินะ
ซาโทริ : ท่องในใจว่า 「จิตว่าง, จิตว่าง」 ไปก็เท่านั้นแหละน้า
ซาโทริ : เอาเถอะ, ไม่ได้เจอกับมนุษย์มาเสียนาน สู้กันสักตั้งก็ไม่เลวนะ
ซาโทริ : ในใจของเธอมีห่ากระสุนอันงดงามอยู่ซะด้วยสิ
ซาโทริ : จงหนีกลับไปยังพื้นพิภพทั้งที่ยังลังเลด้วยห่ากระสุนอันงดงามที่อยู่ในใจของเธอซะเถอะ !
(มุข ปล่อยใจให้ว่าง+จิตว่าง นี้ล้อเรื่องโดราเอม่อน ตอน หมวกอ่านใจ(หมวกซาโทริ))
(โคเมย์จิ ซาโทริ หยุดการต่อสู้ชั่วคราว)
ซาโทริ : เอาล่ะ, จากนี้ไปเป็นของจริงล่ะนะ !
ซาโทริ : จงหลับไปด้วยความทรงจำที่น่าสะพรึงกลัว (Trauma)จนต้องตื่นจากการหลับใหลเสียเถอะ
(โคเมย์จิ ซาโทริ แพ้พ่าย)
ซาโทริ : แข็งแกร่งใช้ได้เลยนะ
ซาโทริ : การทำร้ายมนุษย์เนี่ยมันดีจริงๆ (หมายถึง สนุกจริงๆ)
นิโทริ (... ...โอ้, นั่นมันห่ากระสุนของฉันนี่นา)
นิโทริ (ถึงรายละเอียดจะต่างกันก็เถอะ)
มาริสะ : โดนเล่นงานด้วยการโจมตีที่บังเอิญผุดขึ้นมาในสมองนี่มันก็... ...
ซาโทริ : เอ้า, คำขอของเธอคืออะไรล่ะ ?
ซาโทริ : ... ...อ้อ, เรื่องน้ำพุร้อนสินะ
ซาโทริ : ถ้างั้นจะนำทางไปยังสวนกลางละกัน
ซาโทริ : ที่นั่นมีหลุมที่เชื่อมต่อไปยังส่วนลึกสุดของใต้พิภพได้จ้ะ
มาริสะ : ไชโย
มาริสะ : อ๊ะ, จริงสิ นิโทริ, ฉันอยากรู้แผนการของเธอน่ะ
นิโทริ (... ...นั่นสิน้า)
นิโทริ (แบบว่าสนใจโยวไคที่อยู่ตรงจุดกำเนิดของน้ำพุร้อนน่ะ)
มาริสะ : โยวไคที่อยู่ตรงจุดกำเนิดของน้ำพุร้อน ?
นิโทริ (เอาน่ะ, ไม่เกี่ยวกับเธอหรอก)
นิโทริ (เป็นธุระส่วนตัวน่ะ)
มาริสะ : อุบเงียบน่าดูนะเธอเนี่ย
มาริสะ : อุตส่าห์ตั้งใจว่าจะแบ่งกันสองคนกับเธอสักหน่อย
ซาโทริ : 「แต่ถ้ามีสมบัติล่ะก็ จะฮุบไว้คนเดียวซะเลย」 งั้นเหรอจ๊ะ
ซาโทริ : คุณกัปปะที่อยู่อีกฟากของลูกแก้วต้องระวังตัวให้ดีนะ
มาริสะ : อุวะ
มาริสะ : รีบไปจากที่นี่ดีกว่าว่ะ
Stage 5
ชื่อด่าน : เพลิงกรรมกาลก่อน
สถานที่ : ซากนรกมอดไหม้
(เปิดเพลง BGM : Lullaby แห่งขุมนรกปลดระวาง)
มาริสะ : อ๊า--- ร้อนร้อน !
มาริสะ : ที่นี่มันอะไรกันเนี่ย
นิโทริ (ที่นี่น่ะเหรอ... ... ?)
นิโทริ (มันคือสถานที่ที่เหมือนกับนรกของจริงน่ะนะ)
นิโทริ (ฮุฮุฮุ)
นิโทริ (มองเห็นแล้ว มองเห็นแล้ว---)
มาริสะ : ดีจังเลยนะ เธอเนี่ย
มาริสะ : ลุยมาถึงนี่ได้โดยไม่ต้องเจอกับความร้อนพวกนี้เลย
(คาเอนเบียว ริน เข้ามาในหน้าจอ)
มาริสะ : ... ...แมวตัวนั้นอีกแล้ว
มาริสะ : ลูกแก้วของเธอมีกลิ่นคาวปลารึเปล่า ?
มาริสะ : แมวมันถึงได้ตามมาเนี่ย---
นิโทริ (จริงเหรอ ?)
นิโทริ (ฟุดฟิด)
(เปิดเพลง BGM : ศพเดินทาง ～ Be of good cheer!)
(คาเอนเบียว ริน คืนร่าง)
??? : แอ่นแอ๊---น
??? : ไม่ใช่เพราะได้กลิ่นคาวปลาหรอก
??? : แค่ได้กลิ่นศพมนุษย์เท่านั้นเอง !
มาริสะ : โอ๋ ?
มาริสะ : แมวตัวใหญ่ขึ้นแล้วว่ะ... ...เอ๊ะ
มาริสะ : กลิ่นศพ, งั้นเหรอ ?
??? : กลิ่นศพของมนุษย์ที่แข็งแกร่ง
??? : ศพที่ควรค่าแก่การขนส่งไงล่ะ !
นิโทริ (อะไรน่ะยัยนี่)
นิโทริ (น่าขนลุกชะมัด)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อุบัติเหตุทางบกแห่งขุมนรก
โอริน
Orin
ริน : ได้ยินที่คุยกับท่านซาโทริเมื่อกี้แล้วล่ะ
ริน : กำลังตามหาโยวไคที่อยู่ตรงจุดกำเนิดของน้ำพุร้อนสินะ ?
ริน : เลิกคิดเหอะ เลิกคิดเหอะ
ริน : โยวไคตนนั้นน่ะเป็นนกที่ชั่วร้ายที่สุดเลย
ริน : คุณพี่น่ะ, มีฝีมือน่าดูก็จริง
ริน : แต่มันอันตรายสุดๆเลยนะ !
นิโทริ (นกที่ชั่วร้ายที่สุด... ...?)
นิโทริ (นั่นแหละ ! ไปหาเจ้านั่นเลย มาริสะ)
มาริสะ : อ๋า ?
มาริสะ : เธอสั่งใครน่ะ ?
มาริสะ : ฉันไม่ค่อยเข้าใจจุดประสงค์ของเธอหรอกนะ
มาริสะ : แต่ได้กลิ่นสมบัติขึ้นมาแล้วล่ะว่ะ
นิโทริ (เข้าใจแล้วล่ะ)
นิโทริ (ถ้าเอาสิ่งที่เป็นเป้าหมายกลับมาได้อย่างปลอดภัยล่ะก็ จะแบ่งให้นิดหน่อยละกัน)
มาริสะ : เข้าใจไวดีเหมือนกันน้า
มาริสะ : งั้นก็ได้ข้อสรุปล่ะ, ไปกันเล้ย !
ริน : แหมแหมแหม, คุณพี่ผู้มีศพแข็งแกร่ง จะไปแล้วเหรอ ?
มาริสะ : ไม่ว่างมาคุยกับแมวแล้วว้อย
ริน : ดีใจจังเลยน้า
ริน : รีบไปตายขนาดนั้น
ริน : ศพและวิญญาณที่แข็งแกร่งของคุณพี่
ริน : คงจะทำให้รถหนักขึ้นเยอะเลยล่ะน้า
(คาเอนเบียว ริน แพ้พ่าย)
ริน : วิเศษไปเลย !
ริน : แข็งแกร่งจนน่าประทับใจจริงๆ
นิโทริ (เอ้า, ไปเถอะไปเถอะ !)
นิโทริ (พลังแห่งความหวังอยู่แค่เอื้อมแล้ว !)
มาริสะ : พลังแห่งความหวังเนี่ย มันเป็นแบบไหนกันล่ะ ?
นิโทริ (เท่าที่ลือกันมา, มันมีพลังงานมากกว่าไฟฟ้าที่ใช้กันอยู่ตอนนี้หลายเท่า)
นิโทริ (วิทยาการเครื่องจักรทั้งหลายทั้งมวลจะวิวัฒนาการอย่างก้าวกระโดดเลยล่ะ)
(จากปากคำของนิโทรินี้ทำให้เป็นที่แน่ชัดแล้วว่า พวกเทนกุ-กัปปะมีไฟฟ้าใช้กันบนภูเขาโยวไค)
ริน : หมายถึงพลังของยัยนั่นสินะ ?
ริน : คุณพี่หมายตาสิ่งนั้นอยู่เหรอ ?
ริน : อะฮะฮะฮะฮะ, น่าสนุกจังน้า
ริน : ฉันไม่จำเป็นต้องห้ามแล้วสินะ
ริน : จะบอกให้ฟังแค่ตรงนี้นะ, พลังอันแข็งแกร่งที่ยัยนั่นมีอยู่น่ะ, คือพลังของเทพเจ้าล่ะ
ริน : สัตว์ใต้พิภพอย่างพวกเราจะแข็งแกร่งขึ้นด้วยการกินวิญญาณอาฆาตหรือภูตผีปิศาจ
ริน : แต่ยัยนั่นไม่รู้ว่าไปกินเทพเจ้าได้ยังไง
มาริสะ : อย่างนี้นี่เอง
มาริสะ : ไม่รู้หรอกนะว่าเป็นพลังแบบไหน
มาริสะ : แต่ถ้าช่วยให้งานวิจัยของฉันก้าวหน้ามากขึ้นสักนิดก็จัดว่าไม่เลวเลย
Stage 6
ชื่อด่าน : พระอาทิตย์ดวงที่สองซึ่งเกรี้ยวกราด
สถานที่ : ส่วนลึกสุดของนครใต้พิภพ
(เปิดเพลง BGM : ชั้น Mantle เพลิงกรรม)
(คาเอนเบียว ริน เข้ามาในหน้าจอ)
ริน : จริงสิ จริงสิ, ลืมไปอย่างหนึ่งล่ะ
มาริสะ : ?
ริน : ถ้ามาตายที่ก้นนรกเนี่ย ทุกคนจะถูกเผาจนไม่เหลือแม้แต่ขี้เถ้าเลย
ริน : ถ้าอยากได้ศพล่ะก็
ริน : ยังไงเค้าก็ต้องฆ่าคุณพี่ให้ได้ล่ะ !
(คาเอนเบียว ริน แพ้พ่าย)
มาริสะ : อะไรกันเนี่ย, ยิ่งลึกก็ยิ่งร้อนเลยไม่ใช่เรอะ !
มาริสะ : ความหวังของเธอคือพลังเผาไหม้พวกนี้งั้นเหรอ ?
นิโทริ (ลือกันว่าพลังนั้นมีอุณหภูมิและความดันสูงมาก)
นิโทริ (ว่ากันว่าเป็นพลังงานขั้นสุดยอดของยอดสุด)
นิโทริ (ไม่น่าจะร้อนแค่ระดับหินใต้เปลือกโลกแบบนี้นะ)
มาริสะ : "แค่" งั้นเหรอ, ฉันจะเกรียมอยู่แล้วนะ
มาริสะ : จริงๆนะ... ...
(เรย์อุจิ อุทสึโฮะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : ฟังเรื่องทั้งหมดมาจากโอรินแล้วล่ะ
??? : ว่ามีมนุษย์มาตรวจสอบความวิเศษของพลังของฉัน
นิโทริ (มาแล้ว---)
นิโทริ (ยัยนี่แหละ ยัยนี่แหละ !)
มาริสะ : ท่าทางเธอสนุกจังเลยนะ
มาริสะ : ดื่มเหล้าอยู่รึไง ?
นิโทริ (แหม ก็พวกเราเหล่าเพื่อนพ้องกัปปะมาถึงเป็นคนแรกนี่นา ?)
นิโทริ (คนแรกที่ได้สัมผัสพลังนี้)
??? : ฮุฮุฮุ, ตายจริง เรื่องของฉันโจษจันไปถึงพื้นพิภพแล้วเหรอเนี่ย ?
??? : ดีใจจังเลย
??? : ว่าแต่ ทำยังไงถึงตรวจสอบจนรู้เรื่องของฉันได้ล่ะ ?
นิโทริ (เทพเจ้าแห่งขุนผาบอกมาน่ะ)
นิโทริ (ว่า วิทยาการของกัปปะได้ถูกยกระดับให้สูงขึ้นแล้ว)
??? : เอ๋ ? ทำไมเป็นเทพแห่งขุนผา ?
มาริสะ : เฮ้ย, ขอโทษที่รบกวนตอนกำลังคึกนะ
มาริสะ : แต่แบบว่า, พลังที่เธอพูดถึงเนี่ย มันคืออะไรเหรอ ?
มาริสะ : ทำไมวิทยาการของกัปปะถึงสูงขึ้นล่ะ ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ไฟของเทพผู้ทุกข์ทรมานจากความร้อน
เรย์อุจิ อุทสึโฮะ
Reiuzi Utsuho
อุทสึโฮะ : ฉันน่ะ, ได้รับพลังของเทพเจ้าองค์หนึ่งมา
อุทสึโฮะ : พระอาทิตย์สีดำ, ท่านยาตะการาสึ (อีกายาตะ)
อุทสึโฮะ : พลังนี้ก็เหมือนกับพลังของดวงอาทิตย์
มาริสะ : พลังของดวงอาทิตย์ที่ว่ามันคืออะไรล่ะ ?
มาริสะ : สังเคราะห์แสง ? อาบแดด ?
นิโทริ (โง่จริงน้า)
นิโทริ (เป็นจอมเวทแท้ๆแต่ศึกษามาไม่พอซะนี่)
นิโทริ (พลังของดวงอาทิตย์น่ะ)
นิโทริ (มันคือโลกแห่งความดันสูงสุดและอุณหภูมิสูงสุด)
อุทสึโฮะ : ปรมาณูหลอมรวม (นิวเคลียร์ฟิวชั่น) ค่ะ
อุทสึโฮะ : พลังปรมาณูคือพลังขั้นสุดยอดที่ก่อให้เกิดอุณหภูมิสูงสุดอย่างเกือบยั่งยืน
อุทสึโฮะ : เป็นเดชานุภาพของท่านยาตะการาสึไงล่ะ
นิโทริ (ว่ากันว่าปรมาณูหลอมรวมมีอุณหภูมิสูงสุดจนใช้งานได้ยาก... ...)
นิโทริ (แต่ที่นี่มีอีกาที่ควบคุมมันได้อยู่)
มาริสะ : สุดยอดเลยแฮะ
มาริสะ : พลังที่เหมือนกับดวงอาทิตย์งั้นเหรอ---
มาริสะ : อยากได้ขึ้นมาแล้วว้อย
นิโทริ (ใช่ม้า ?)
นิโทริ (ดังนั้น มาริสะ)
นิโทริ (จับเป็นยัยนี่ซะ !)
มาริสะ : เฮ้ยยย เอาจริงดิ !
มาริสะ : มันควบคุมความร้อนขั้นสุดยอดได้นะว้อย ?
(เปิดเพลง BGM : ศรัทธาในดวงตะวันแห่งความรู้อันลี้ลับ ～ Nuclear Fusion)
อุทสึโฮะ : จะใช้พลังปรมาณูหลอมรวมอย่างไรนั้น, ขึ้นอยู่กับแต่ละคน
อุทสึโฮะ : เธอจะเอากลับไปใช้ทำอะไรล่ะ
อุทสึโฮะ : พาหนะขั้นสุดยอด ? อาวุธขั้นสุดยอด ?
อุทสึโฮะ : หรือว่าเวทมนตร์ขั้นสุดยอด ?
อุทสึโฮะ : แต่ว่า, ฉันอยากสร้างนรกมอดไหม้ขึ้นมาอีกครั้ง แล้วหลอมละลายพื้นพิภพให้พินาศน่ะนะ !
(เรย์อุจิ อุทสึโฮะ แพ้พ่าย)
・เอาชนะได้แบบไม่คอนทินิว >> Ending No.6
・เอาชนะได้แต่มีการคอนทินิว >> Ending No.12
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
*กดที่ชื่อของ Ending เพื่อแสดงข้อความ*
Ending No.01 Good End เรย์มุ + ยูคาริ
ศาลเจ้าฮาคุเรย์
ศาลเจ้าซึ่งตั้งอยู่ ณ ชายแดนทางตะวันออกของเกนโซวเคียว
พื้นที่ภายในศาลเจ้าถูกฝังด้วยหิมะอย่างสมบูรณ์
คงจะตกลงมาทับถมในช่วงที่ลงไปยังใต้พิภพกระมัง
เรย์มุ 「กวาดหิมะ กวาดหิมะ กวาดหิมะ กวาดกวาด... ...
ต้องเตรียมทางไว้ให้เดินไปมาได้ล่ะนะ
อีกเดี๋ยวก็จะขึ้นปีใหม่แล้ว น่าจะมีคนมาสักการบูชาซะด้วยสิ」
เรย์มุ 「... ...
น่าจะมีคนมาสักการบูชาสิ
ท่ามกลางหิมะ... ...」
เรย์มุ 「อื---ม
อีกาใต้พิภพกลืนกินพลังของอีกายาตะเข้าไปสินะ
ถ้าเป็นเทพเจ้าที่มีพลังขนาดนั้นก็น่าจะรวบรวมศรัทธาได้ง่ายอยู่หรอก... ...
เทพเจ้าของศาลเจ้าเราเองก็อยากจะให้มีอานิสงส์ที่เข้าใจง่ายจังเลยแฮะ」
ยูคาริ 「Hello」
เรย์มุ 「อะไรของเธอน่ะ, น่าขยะแขยงจัง」
ยูคาริ 「จับแมวมาแล้วล่ะ」
เรย์มุ 「สัตว์กินเนื้อน่ะไม่อร่อยหรอก」
ยูคาริ 「ตายจริง, จำแมวตัวนี้ไม่ได้เหรอ ?」
เรย์มุ 「อื๋อ ?
อ้าว ? หรือว่าจะเป็นแมวตัวนั้น... ...」
ยูคาริ 「ใช่, แมวที่สู้กับเธอที่ซากนรกมอดไหม้ตัวนั้นนั่นแหละ」
เรย์มุ 「เกิดอะไรขึ้นเหรอ ? เอ๊ะ ยูคาริ, หลังจากนั้นเธอลงไปที่ใต้ดินด้วยเหรอ ?」
ยูคาริ 「เจอตัวที่ใกล้ๆน้ำพุร้อนต่างหากล่ะ---
รู้รึเปล่าว่าหมายความว่ายังไง ?」
เรย์มุ 「ไม่รู้」
ยูคาริ 「ทึ่มจริงน้า
ต้นเหตุที่น้ำพุร้อนผุดขึ้นมาอยางกะทันหันก็เพราะอีกาตัวนั้นอาละวาด
แต่ว่า, ถ้างั้นวิญญาณอาฆาตที่ผุดขึ้นมาล่ะเป็นฝีมือของใคร ?」
เรย์มุ 「ของแมวตัวนี้น่ะเหรอ ?」
ยูคาริ 「ใช่แล้ว, ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว」
เรย์มุ 「หื---ม, เธอนี่ชอบพูดอะไรออกมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยเป็นประจำเลยนะ
ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะ, แต่หมายความว่า ถ้ากำราบแมวตัวนี้ได้ ทุกอย่างก็จะคลี่คลายลงงั้นเหรอ ?」
ยูคาริ 「เป็นเช่นนั้นแล
แต่ก็เรื่องนั้นแหละ, เรย์มุ」
ยูคาริ 「ถ้าเป็นเธอจะกำราบยังไง ?」
เรย์มุ 「ก็บอกแล้วไงว่าไม่อร่อยน่ะ---」 (คิดถึงแต่เรื่องจับกิน)
ยูคาริ 「เพราะแบบนี้ถึงได้ไม่มีใครมาสักการบูชาศาลเจ้าไงล่ะ (เพราะมัวแต่คิดถึงเรื่องจับกิน)
ลองเลี้ยงไว้ที่ศาลเจ้าเพื่อเรียกแขกดูมั้ยล่ะ ?」
เรย์มุ 「แบบนั้นมัน, จะเรียกว่าคนมาสักการบูชา หรือว่าแค่มารวมตัวกันเฉยๆดีล่ะ」
แมวที่ถูกจับตัวได้ใกล้ๆกับน้ำพุร้อน──โอริน, จึงถูกเลี้ยงไว้ในศาลเจ้าและถูกจับตามองไปพร้อมๆกัน
แต่ถึงอย่างนั้นก็เป็นสัตว์เลี้ยงของซาโทริด้วย, และเมื่อขึ้นมาบนพื้นพิภพก็ได้รับอาหารเหมือนกัน
โอรินปล่อยวิญญาณอาฆาตให้ปะปนมากับน้ำพุร้อน เพื่อให้โยวไคบนพื้นพิภพล่วงรู้ถึงเหตุวิปลาสที่อีกานรกเพื่อนของเธอก่อขึ้น
เมื่อรู้ว่าไม่ได้คิดร้าย, ยูคาริและเรย์มุจึงไม่ได้ลงโทษอะไรเป็นพิเศษ
ทว่า, ตั้งแต่โอรินมาปรากฏตัวบนพื้นพิภพ, ก็มีคดีศพมนุษย์หายสาบสูญเพิ่มมากขึ้น,
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าได้เกิดข่าวลือเรื่องโยวไคคาชาแพร่สะพัดไปทั่วหมู่บ้านแล้ว
Ending No. 01 แมวนรก
ยินดีด้วยที่ All Clear ! เก่งจริงๆเลยนะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.02 Good End เรย์มุ + ซุยกะ
ศาลเจ้าฮาคุเรย์
ศาลเจ้าซึ่งตั้งอยู่ ณ ชายแดนทางตะวันออกของเกนโซวเคียว
พื้นที่ภายในศาลเจ้าถูกฝังด้วยหิมะอย่างสมบูรณ์
คงจะตกลงมาทับถมในช่วงที่ลงไปยังใต้พิภพกระมัง
(เป็นที่น่าสังเกตว่า อุทสึโฮะ สามารถถอดแกนควบคุมออกจากแขนขวาได้)
อุทสึโฮะ 「ไม่ใช่, ก็บอกแล้วไงว่าก่อนหน้านี้มีเทพเจ้าจากพื้นพิภพลงไปหาฉันน่ะ」
เรย์มุ 「ได้รับพลังจากเทพเจ้าองค์นั้นเหรอ ?
มีเทพเจ้าที่ลงทุนทำเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย」
อุทสึโฮะ 「ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจจุดประสงค์หรอกนะ
แต่พลังปรมาณูหลอมรวมเนี่ยมันเอามาใช้ประโยชน์ได้อย่างมีประสิทธิภาพสุดๆเลยล่ะ」
เรย์มุ 「ช่วยบอกลักษณะเด่นของเทพเจ้าที่ว่านั่นให้ฟังหน่อยสิ ?」
อุทสึโฮะ 「เห็นบอกว่าเป็นเทพเจ้าที่ลงมาจากภูเขาบนพื้นพิภพน่ะนะ---
เห็นว่าเป็นการพัฒนาภูเขาและเพื่อศรัทธาที่มีต่อตนเอง หรือยังไงเนี่ยแหละ」
เรย์มุ 「เทพเจ้าที่ลงมาจากภูเขา ?
อื---ม, สะกิดใจอยู่สององค์แฮะ... ...」
เรย์มุ 「นี่ คิดยังไงบ้างล่ะ ? ซุยกะ」
ซุยกะ 「อ๋า ?
ถ้าเป็นห่วงก็ขึ้นเขาไปตรวจสอบด้วยตัวเองซะเลยสิ---」
เรย์มุ 「ฮึ่ย」
ซุยกะ 「ฉันได้ตรวจสอบเรื่องน้ำพุร้อนกับวิญญาณอาฆาตก็พอใจแล้วล่ะ」
เรย์มุ 「จะว่าไปแล้ว, วิญญาณอาฆาตมันคืออะไรกันน่ะ ?」
อุทสึโฮะ 「จริงสิจริงสิ, วิญญาณอาฆาตมันผุดออกมาจากน้ำพุร้อนงั้นเหรอ ?
เรื่องนั้นมันไม่น่าจะเป็นไปได้เลยน้า」
ซุยกะ 「โอ๋, ไม่รู้กันหรอกเหรอ ?
ของมันแน่อยู่แล้วว่าคนร้ายที่ปล่อยวิญญาณอาฆาตให้ผุดออกมาก็คือ──
เจ้าแมวตัวนั้นยังไงล่ะ」
อุทสึโฮะ 「แมวที่ว่านี่คือ โอริน ?」
ซุยกะ 「ใช่ชื่อนั้นรึเปล่าน้า」
อุทสึโฮะ 「ทำไมโอรินต้องทำแบบนั้นด้วยล่ะ... ...」
เรย์มุ 「เพราะเป็นโยวไคล่ะมั้ง ?」
อุทสึโฮะ 「โอรินเป็นแมวที่สดใสร่าเริงไม่มีลับลมคมใน ไม่มีทางวางแผนชั่วร้ายอะไรหรอก」
ซุยกะ 「เนี่ยไง... ...เหตุผลก็คือ อยากให้พื้นพิภพล่วงรู้ถึงอะไรบางอย่างน่ะน้า
ยกตัวอย่างเช่น, อีกานรกที่เป็นเพื่อนกำลังก่อเหตุวิปลาสขึ้น
ใครสักคนในใต้พิภพอาจจะกำลังวางแผนชั่วร้ายอยู่ก็เป็นได้,
ก็เลยค้นหาความช่วยเหลือจากพื้นพิภพ, อะไรประมาณนั้น ?
คู---, ร้องไห้ไม่ออกเลยน้า, ช่างโง่จริงๆเลยน้า」
น้ำพุร้อนผุดขึ้นมาด้วยพลังส่วนเกินของอุทสึโฮะ, จึงไม่อาจหยุดยั้งได้
แต่ว่า, หลังจากเรย์มุกลับมาจากใต้พิภพ วิญญาณอาฆาตก็หยุดผุดขึ้นมาในทันทีทันใด
ไม่รู้ว่าการคาดคะเนของซุยกะนั้นถูกต้องหรือไม่, แต่เรย์มุก็พอใจแล้วที่น้ำพุร้อนไม่ถูกยับยั้งไป, จึงไม่สืบสาวราวเรื่องให้ลึกไปกว่านี้
แต่ทว่า, เรย์มุมีบางเรื่องที่ยังข้องใจอยู่
เทพที่มอบพลังปรมาณูหลอมรวมให้แก่อีกานรกนั้นเป็นใครกันแน่นะ
แล้วทำอย่างนี้ไปเพื่ออะไรกันแน่นะ
เรย์มุตั้งใจว่า, ไว้เรื่องสงบแล้วจะลองไปที่ภูเขาดู
Ending No. 02 อยากแช่ออนเซน
ยินดีด้วยที่ All Clear ! เก่งจริงๆเลยนะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.03 Good End เรย์มุ + อายะ
ศาลเจ้าฮาคุเรย์
ศาลเจ้าซึ่งตั้งอยู่ ณ ชายแดนทางตะวันออกของเกนโซวเคียว
พื้นที่ภายในศาลเจ้าถูกฝังด้วยหิมะอย่างสมบูรณ์
คงจะตกลงมาทับถมในช่วงที่ลงไปยังใต้พิภพกระมัง
อายะ 「เสร็จแล้วค่ะ !
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อเร็วๆนี้ได้ลงหนังสือพิมพ์แล้วค่ะ」
เรย์มุ 「ไม่เอาหรอก」
อายะ 「เอ้า เชิญค่ะ」
เรย์มุ 「ไหนไหน... ...?
อ๋า---? 『มิโกะแห่งศาลเจ้าฮาคุเรย์ถูกโยวไคแมวเล่นงาน』
『อีกานรกสามขาลึกลับปรากฏกาย』 ... ... ???
โหดร้ายจริงน้า, ไอ้หนังสือพิมพ์โยวไคชั้นสามนี่」
อายะ 「แหม ไม่ถึงขนาดนั้นสักหน่อย」
เรย์มุ 「ว่าแต่, เธอน่ะ
เคยบอกว่า ดูเหมือนเทพเจ้าแห่งขุนผาจะวางแผนอะไรสักอย่างอยู่ ก็เลยลอบเข้าไปหาข้อมูลไม่ใช่เหรอ ?
บทความเรื่องนั้นเป็นยังไงบ้างล่ะ」
อายะ 「อ๋อ, เรื่องนั้นเหรอคะ
เรื่องนั้นไม่ค่อยได้ติดตามเท่าไหร่ ก็เลยยกเลิกไปแล้วค่ะ」
เรย์มุ 「อ๋า ?
ถ้างั้น, ที่ฉันลงไปใต้พิภพก็ไม่มีความหมายน่ะสิ」
(ในรูป : มนุษย์ล่ะ--- ! / มิโกะที่เคยเจอมาก่อนล่ะ---)
(เป็นที่น่าสังเกตว่า อุทสึโฮะ สามารถถอดแกนควบคุมออกจากแขนขวาได้)
เรย์มุ 「แล้วไง ?
เทพเจ้าที่มอบพลังปรมาณูหลอมรวมให้แก่เธอน่ะ มีลักษณะยังไงเหรอ ?」
อุทสึโฮะ 「ลืมไปแล้วน่ะน้า」
เรย์มุ 「ไอ้สมองนกนี่, เขาไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับจุดประสงค์เลยเหรอ ?
เอ๊ะ, ทำไมฉันถึงต้องมาทำเรื่องแบบนี้ด้วยเนี่ย
อุตส่าห์ลงมาถึงใต้พิภพเชียว」
อายะ 「ข้อมูลคือสิ่งที่จำเป็นสำหรับการเขียนบทความค่ะ, เอ้า เอาเลย」
เรย์มุ 「เธอไม่ยอมทำ ฉันก็เลยจำยอมมาทำแทนเท่านั้นนะ เข้าใจ๋ ?」
อุทสึโฮะ 「อ๊ะ, จะว่าไปแล้ว เหมือนจะเคยพูดว่า พลังนี้มีไว้เพื่อใช้ประโยชน์อย่างสันติน่ะนะ」
เรย์มุ 「ใช้ประโยชน์อย่างสันติ ?」
อุทสึโฮะ 「การใช้พลังงานปรมาณูหลอมรวมในการต้มน้ำมันก็สะดวกดีซะด้วยสิ,
ที่สำคัญก็คือ มันสะอาด ไม่ก่อให้เกิดขยะ」
เรย์มุ 「ใช้ประโยชน์อย่างสันติเนี่ย... ...มันต้องไอ้นั่นสินะ」
อายะ 「ไอ้นั่นเหรอคะ ?」
เรย์มุ 「ออนเซนไงล่ะ, ออนเซน」
อุทสึโฮะ 「ออนเซนก็สามารถปรับแต่งได้อย่างง่ายดายเลยล่ะ
แต่ว่าน้า, ต้องคอยปรับระดับอยู่ตลอด ไม่งั้นมันจะระเหยเป็นไอแล้วระเบิดเอาได้น่ะสิ」
อายะ 「ถ้าไปถึงขั้นนั้นมันก็เกินระดับออนเซนจนเป็นภูเขาไฟแล้วล่ะค่ะ」
เรย์มุ 「เอาตามนี้แหละ !
เทพเจ้าแห่งขุนผาอยากได้ออนเซนก็เลยมอบพลังให้ยัยนี่ไงล่ะ」
อายะ 「นั่นสินะคะ, แล้วจะให้เอาเนื้อหานั่นไปเขียนบทความเหรอคะ」
อุทสึโฮะ 「หนังสือพิมพ์ที่นั่งเทียนเขียนล้วนๆแบบนั้น,
ใครจะหยิบไปอ่านกันน้อ」
สุดท้ายแล้ว, เหตุการณ์ในครั้งนี้ก็ถูกรวมเป็นบทความที่มีไตเติ้ลว่า 『แผนผัง ! น้ำพุร้อนกับเทพแห่งขุนผาผู้ชื่นชอบออนเซน』
และถ้าพูดถึงเทพเจ้าแห่งขุนผา, ในตอนนี้ก็นึกออกแค่สององค์เท่านั้น
คือ งู (ยาซากะ คานาโกะ) และ กบ (โมริยะ สุวะโกะ)
เทพเจ้าสององค์นี้กำลังวางแผนอะไรอยู่งั้นหรือ ?
เรย์มุจึงคิดว่า ถ้าความสนใจยังไม่จางหาย ก็อยากจะลองไปที่ภูเขาอีกครั้ง
Ending No. 03 ออนเซนนิวเคลียร์
ยินดีด้วยที่ All Clear ! เก่งจริงๆเลยนะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.04 Good End มาริสะ + อลิส
(ในรูป : น้ำพุร้อน อุณหภูมิสูง ห้ามเข้า !)
น้ำพุร้อน
อุณหภูมิน้ำสูงเกินไปในบริเวณใกล้ๆน้ำพุร้อน ทำให้ไม่สามารถเข้าใกล้ได้
แต่, วิญญาณที่ไม่รู้ว่าเป็นวิญญาณอาฆาตหรือยูวเรย์(ผี)ก็ลดลงไปอย่างเห็นได้ชัด
(ในรูป : เดี๋ยวก็โดนลวกหรอก--- บ้าอ๊ะป่าว--- !)
มาริสะ 「หวา, ร้อนแฮะ, เจ้านี่」
อลิส 「มันร้อนขึ้นเพราะพลังของอีกานรกตัวนั้นนี่
บอกว่าเป็นพลังงานปรมาณูหลอมรวมงั้นเหรอ ?
แบบนั้นมันก็น่าจะร้อนอยู่หรอก」
มาริสะ 「ปรมาณูหลอมรวมมันคืออะไรล่ะ ?」
อลิส 「ไม่รู้สิ, ไม่ค่อยเข้าใจแต่น่าจะเหมือนกับพลังของดวงอาทิตย์ล่ะมั้ง ?」
มาริสะ 「ถ้าอุณหภูมิไม่ลดลงกว่านี้สักหน่อยก็เอาไปไม่ได้ล่ะมั้งน้า
อีแบบนี้มันอันตรายจนเข้าใกล้ไม่ได้เลยด้วยซ้ำว่ะ
ถ้าเป็นโยวไคก็ว่าไปอย่าง」
อลิส 「ไม่ลองขอจากอีกานรกตัวนั้นดูล่ะ ?」
มาริสะ 「อารมณ์เหมือนหัวปรับอุปกรณ์ต้มน้ำเนี่ยก็ดีอยู่หรอก... ...
อ๊ะ, จริงสิ, นึกอะไรดีๆออกแล้วว้อย」
(ในรูป : บ้าอ๊ะป่าว--- !?)
อลิส 「จะเอาไปทำอะไรเหรอ ?
ยูวเรย์มากมายขนาดนั้น... ...」
มาริสะ 「เพิ่งนึกออก เอ๊ย คิดมานานแล้วว่าพวกวิญญาณอาฆาตน่ะลงไปแช่ออนเซนจนถึงเมื่อเร็วๆนี้
งั้นถ้าเอายูวเรย์ตัวเย็นๆพวกนี้ไปแช่บ้าง อุณหภูมิน้ำก็น่าจะลดลงไม่ใช่รึ ?」 (ตามเนื้อหาโทโฮ ยูวเรย์มีอุณหภูมิต่ำ)
อลิส 「ก็น่าจะลดลงอยู่น้า... ...
แต่ออนเซนที่เต็มไปด้วยยูวเรย์แบบนั้น, ใครมันจะลงไปแช่ล่ะ
เอ๊ะ, จะว่าไปพวกวิญญาณอาฆาตก็ไม่ผุดขึ้นมาแล้วนี่นะ
ตุ๊กตาก็หายเพี้ยนแล้วด้วย」
มาริสะ 「อืม, ปิดทำการแล้วล่ะมั้ง」
มาริสะ 「หวา ไม่ไหวว่ะ, ยูวเรย์หนีไปซะแล้ว」
อลิส 「ก็มันร้อนเกินไปนี่นา ?
ร้อนขนาดนี้เนี่ย, ใช้ทำไข่ออนเซนยังจะดีซะกว่าเลยนะ ?」
มาริสะ 「นั่นแหละ ! สามารถหารายได้ด้วยไข่ออนเซนได้, สมกับที่เป็นพลังปรมาณูหลอมรวมจริงๆว่ะ」
เป็นที่ทราบกันแล้วว่า สาเหตุของน้ำพุร้อนคือความร้อนส่วนเกินของอีกานรก
วิญญาณอาฆาตที่ผุดขึ้นมาพร้อมกับน้ำพุร้อนนั้น จู่ๆก็หยุดลงอย่างไม่ทราบสาเหตุ
แม้จะไม่ทราบสาเหตุ แต่น้ำพุร้อนก็ยังอยู่ตามที่มาริสะหวังเอาไว้,
และตุ๊กตาก็หายเพี้ยนแล้วตามที่อลิสหวังเอาไว้, ทั้งสองจึงปล่อยเอาไว้อย่างนั้น
หากจะว่าไปแล้ว, เหล่าโยวไคใต้พิภพก็สนุกสนานกับสภาพการณ์ในปัจจุบันดี, และไม่เห็นว่ากำลังวางแผนร้ายอะไรอยู่เลยสักนิดเดียว
วิญญาณอาฆาตที่ผุดขึ้นมาพร้อมกับน้ำพุร้อน คงเป็นอุบัติเหตุกระมัง
มาริสะและอลิสได้ข้อสรุปเช่นนั้น
แต่เพียงไม่นาน, ก็ได้ฟังความจริงที่เกินคาดจากอีกานรก
ว่าพลังปรมาณูหลอมรวมนี้เป็นสิ่งที่ได้มาจากเทพเจ้าแห่งขุนผา
เมื่อรู้อย่างนี้, ทั้งสองจึงตั้งใจว่าคราวหน้าจะมุ่งหน้าไปหาเทพเจ้าแห่งขุนผา
เพราะอยากให้แบ่งพลังงานนั่นแก่ตนด้วยนั่นเอง
Ending No. 04 ถึงจะเรียกว่าไข่ปรมาณูหลอมรวม, มันก็แค่ไข่ต้มธรรมดาๆนั่นแหละ
ยินดีด้วยที่ All Clear ! เก่งจริงๆเลยนะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.05 Good End มาริสะ + แพชูลี่
หอสมุดเวทมนตร์
หอสมุดมืดทึบที่ตั้งอยู่ ณ ใต้ดินของคฤหาสน์มารแดง
หนังสือมหัศจรรย์ล้ำค่าที่ไม่อาจหาได้ที่ไหนมารวมตัวกันอยู่ที่นี่
หากคิดจะค้นคว้าจริงจัง, ก็จะได้ความรู้อันกว้างขวางตั้งแต่สูตรทำเนื้อเคี่ยวมันฝรั่ง ไปจนถึงวิธีการสร้างจรวด
พาเช่ 「วิญญาณอาฆาต... ...วิญญาณอาฆาต... ...วิญญาณอาฆาต... ...อืม
พอตรวจสอบดูดีๆ วิญญาณอาฆาตเนี่ย มันก็คือยูวเรย์ที่หวาดกลัวการข้ามแม่น้ำซันสึนี่เอง」
พาเช่ 「ก่อนที่จะถูกยมทูตนำดวงวิญญาณไป, หากถูกโยวไคชิงศพไปได้ จะกลายเป็นวิญญาณอาฆาต
หืม หืม, เอ๊ะ ?
『โดยเฉพาะอย่างยิ่ง, หากถูกแมวที่ถูกเรียกว่า คาชา ชิงศพไปล่ะก็ จะทำให้กลายเป็นวิญญาณอาฆาต』 ... ...」
พาเช่ 「... ...เจ้าแมวนั่น... ...」
(ในรูป : กรี๊ด)
มาริสะ 「แมวมันมีปัญหาอะไรเหรอ ?」
พาเช่ 「รู้สึกว่าแมวจะเป็นคนร้ายที่ส่งวิญญาณอาฆาตออกมาน่ะ... ...เอ๊ะ
อะไรล่ะนั่น」
มาริสะ 「จับได้ที่ใกล้ๆน้ำพุร้อนน่ะ
ว่ากันตามตรง, ไม่เห็นมันจะมีความแตกต่างเลยว่าเป็นยูวเรย์หรือวิญญาณอาฆาตกันแน่」
พาเช่ 「อย่าไปจับของแปลกๆซี้ซั้วสิ
การคัดแยกยูวเรย์กับวิญญาณอาฆาตน่ะง่ายนิดเดียว」
มาริสะ 「โอ้ จริงเหรอ, โทษทีที่ไม่ได้ศึกษามาละกัน」
พาเช่ 「ถ้าจับแล้วเย็นก็คือยูวเรย์, ถ้าร้อนก็เป็นวิญญาณอาฆาต」
มาริสะ 「ไหนไหน ? โอ๊ะ, เย็นอ่ะ !
แบบนี้ก็---แสดงว่าเจ้านี่เป็นยูวเรย์ธรรมดาสินะ」
พาเช่ 「เอ่อ, ห้ามทิ้งไว้แถวนี้นะ
รับผิดชอบเอากลับไปซะด้วยล่ะ
คงรู้นะว่าการเลี้ยงสัตว์แบบทิ้งๆขว้างๆมันเป็นปัญหาน่ะ ?」
มาริสะ 「เออ, ใต้พิภพเนี่ยแย่สุดๆเลยล่ะ, เลี้ยงสัตว์แบบทิ้งขว้างสุดๆ」
พาเช่ 「แมวก็เลี้ยงปล่อยจนควบคุมวิญญาณอาฆาตได้, อีกาก็ใช้ไฟนรกอาละวาดไปตามใจชอบ... ...
หากตรวจสอบดูดีๆจะพบว่า, ความวุ่นวายในครั้งนี้ล้วนมีต้นเหตุมาจากการไม่ควบคุมดูแลสัตว์เลี้ยงให้ดีๆของเจ้าพวกวังวิญญาณพิภพนั่นเอง」
สุดท้ายน้ำพุร้อนก็ไม่ได้ถูกยับยั้ง, แต่วิญญาณอาฆาตก็เลิกผุดขึ้นมาแล้ว
ดูเหมือนน้ำพุร้อนจะเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการปลดปล่อยความร้อนส่วนเกินของนรกมอดไหม้
ตัวน้ำพุร้อนเองก็ไม่ได้มีอันตรายแต่อย่างใด, มาริสะและแพชูลี่จึงปล่อยมันเอาไว้อย่างนั้น
ช่วงนี้ได้ยินว่ามีเจ้าของสัตว์เลี้ยงที่ไร้ความรับผิดชอบเพิ่มมากขึ้น ทั้งๆที่ตอนแรกเลี้ยงด้วยความเอ็นดู แล้วสุดท้ายก็เลี้ยงปล่อยซะงั้น
สัตว์เลี้ยงเหล่านั้นได้รับพลังในการเอาชีวิตรอดด้วยตนเอง และสุดท้ายก็เติบโตขึ้นจนกลายเป็นโยวไค,
อาจมีบางกรณีที่กลับมาทำร้ายเจ้าของด้วยก็เป็นได้
ตัวคุณที่กำลังเลี้ยงสัตว์ต้องคิดทุกครั้งที่เห็นโยวไค
ว่าโยวไคที่เห็นอยู่ตรงหน้านี้อาจจะเป็นสัตว์ที่เคยเลี้ยงเอาไว้ก็เป็นได้
Ending No. 05 ถึงแม้ว่าสัตว์เลี้ยงในวังวิญญาณพิภพมันจะไม่ต่างจากโยวไคมาตั้งแต่แรกแล้วก็เถอะ
ยินดีด้วยที่ All Clear ! เก่งจริงๆเลยนะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.06 Good End มาริสะ + นิโทริ
(ในรูป : น้ำพุร้อน อุณหภูมิสูง ห้ามเข้า !)
น้ำพุร้อน
ว่ากันว่าน้ำพุร้อนเกิดจากน้ำที่สะสมอยู่ใต้ดินถูกทำให้เดือด, ไอน้ำที่ไม่มีทางไปจึงพุ่งขึ้นสู่พื้นพิภพด้วยความดันสูง
พลังงานที่จะขับดันน้ำปริมาณมากขนาดนี้ขึ้นมาเป็นประจำ, คาดกันว่าต้องเป็นพลังที่มากมายอย่างแน่นอน
(ในรูป : ออนเซน หมายเลข 1)
มาริสะ 「ทำอะไรอยู่น่ะ ?」
นิโทริ 「เทพเจ้าแห่งขุนผาเคยบอกว่าพลังงานปรมาณูหลอมรวมจะเปลี่ยนอนาคตของกัปปะ,
แต่ก็ยังไม่รู้ว่าจะเอาไปใช้ทำอะไรดี」
นิโทริ 「แต่ก็รู้แล้วล่ะว่าน้ำพุร้อนที่ผุดขึ้นมาเมื่อเร็วๆนี้เกิดขึ้นจากปรมาณูหลอมรวม
ก็เลยจะลองดึงพลังงานจากน้ำพุร้อนออกมาน่ะ」
(ในรูป : กังหันน้ำ ? / ต้องให้ความสำคัญกับไฟฟ้านะ !)
(ล้อคำขวัญของเดนโกะจัง ตัวมาสคอตของการไฟฟ้าโตเกียว)
มาริสะ 「แล้วนี่มันอะไรอ่ะ ?」
นิโทริ 「เป็นของที่คล้ายๆกังหันน้ำ เรียกว่า Turbine น่ะ
ความร้อนจากน้ำพุร้อนจะปั่น Turbine นี่แล้วสร้างพลังไฟฟ้าที่เพียงพอได้แน่」
มาริสะ 「แล้วมันไม่สูญเปล่าเยอะไปหน่อยเหรอ ?
น้ำพุร้อนเนี่ยก็ปะทุขึ้นมาแค่เป็นครั้งคราวเท่านั้นเอง... ...
ถ้าเป็นกังหันน้ำล่ะก็ ไปติดตั้งที่น้ำตกน่าจะดีกว่านะ」
นิโทริ 「อื้ม, อัตราการได้พลังงานมันก็ท่าจะแย่จริงๆนั่นล่ะน้า」
นิโทริ 「อ๊า---, นี่ถ้าฉันมีพลังงานปรมาณูหลอมรวมบ้างล่ะก็ คงได้ทดลองอะไรหลายๆอย่างไปแล้วล่ะน้า」
มาริสะ 「เรื่องนั้นน่ะ, แค่ฝึกเจ้าอีกานั่นให้เชื่องก็พอแล้วล่ะ
เรื่องง่ายๆ」
นิโทริ 「เหรอ ? งั้นจะทำให้มั้ยล่ะ ?
ฉันไม่อยากลงไปใต้พิภพน่ะนะ」
มาริสะ 「ช่วยไม่ได้น้า, ต้องลงไปใต้พิภพอีกครั้งเหรอเนี่ย
แล้วเพื่อเป็นการตอบแทน, ถ้ามันสำเร็จลุล่วงด้วยดีก็ขอแบ่งพลังงานมาบ้างละกัน」
มาริสะสามารถลอบเข้าสู่ใต้พิภพเป็นครั้งที่สองได้โดยไม่มีปัญหาอะไร
จากนั้นอีกานรก อุทสึโฮะ ก็เชื่อฟังมาริสะอย่างง่ายดาย
ผู้อ่อนแอคือเป้าหมายในการจับกินของพวกสัตว์, แต่จะอ่อนน้อมกับผู้แข็งแกร่งที่ทำให้ตนพ่ายแพ้ได้
แม้อุทสึโฮะจะควบคุมปรมาณูหลอมรวมได้, แต่ในความเป็นจริงนั้น อนุภาคที่ใช้ก่อปฏิกิริยาต้องได้รับมาจากเทพเจ้าแห่งขุนผา
กล่าวคือ, หากเทพเจ้าแห่งขุนผาไม่อนุญาต ก็ไม่สามารถก่อปฏิกิริยาต่อเนื่องอย่างไร้ขีดจำกัดได้
(อนุภาคดังกล่าวคือ Deuterium)
มาริสะจึงคิดว่า, มาถึงขั้นนี้แล้วก็มีทางเดียวคือต้องไปพบเทพเจ้าแห่งขุนผา เพื่อขอพลังงานปรมาณู
แม้ว่าโอกาสที่เทพเจ้าแห่งขุนผาจะมอบพลังนี้ให้แก่มาริสะมันจะน้อยนิดเดียวก็ตาม
Ending No. 06 พลังงานปรมาณูหลอมรวมคือความหวังแห่งอนาคต
ยินดีด้วยที่ All Clear ! เก่งจริงๆเลยนะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.07 Bad End เรย์มุ + ยูคาริ
ศาลเจ้าฮาคุเรย์ท่ามกลางหิมะ
สุดท้ายก็หนีออกมาจากความร้อนของขุมนรก
เรื่องน้ำพุร้อนก็เลยไม่ได้รับการสะสาง
(ในรูป : (เหงื่อตก) แช่แข็งฉันไปก็ไม่มีความหมายหรอกนะ--- !)
เรย์มุ 「อ๊า--- ให้ตายสิ
ไม่เคยนึกมาก่อนเลยว่าใต้พิภพจะร้อนขนาดนั้น
คราวนี้ต้องเตรียมตัวไปให้ดี」
เรย์มุจึงแช่แข็งลูกแก้วหยินหยางกับไม้ปัดรังควานเพื่อรับมือกับความร้อน แล้วออกไปลุยอีกครั้ง
Ending No. 07 ที่สำคัญกว่านั้นก็คือการทำหัวให้เย็น (หมายถึง ใจเย็น)
มุ่งหน้าสู่การ Clear โดยไม่ Continue กันเถอะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.08 Bad End เรย์มุ + ซุยกะ
ศาลเจ้าฮาคุเรย์ท่ามกลางหิมะ
สุดท้ายก็หนีออกมาจากความร้อนของขุมนรก
เรื่องน้ำพุร้อนก็เลยไม่ได้รับการสะสาง
เรย์มุ 「อ๊า--- ให้ตายสิ
ห่ากระสุนที่ร้อนขนาดนั้นน่ะไม่ไหวหรอก ไม่ไหว !
ถ้าไม่ได้แช่ออนเซนคงไม่ชนะแหงๆ !」
เรย์มุก็เลยเกลียดการลงสู่ใต้พิภพ
แต่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าซุยกะไม่ยอมแน่ๆ
Ending No. 08 ล้างเหงื่อไคลในออนเซนแล้วค่อยลองอีกที... ...
มุ่งหน้าสู่การ Clear โดยไม่ Continue กันเถอะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.09 Bad End เรย์มุ + อายะ
ศาลเจ้าฮาคุเรย์ท่ามกลางหิมะ
สุดท้ายก็หนีออกมาจากความร้อนของขุมนรก
เรื่องน้ำพุร้อนก็เลยไม่ได้รับการสะสาง
(ในรูป : หายไปซะ ! / ก๊า)
เรย์มุ 「อ๊า--- ให้ตายสิ
อีกานรกมันก็คืออีกาใช่มะ ?
เทนกุอีกาก็เหมือนเป็นพวกเดียวกันมันไม่ใช่เรอะ」
เรย์มุขว้างลูกแก้วหยินหยางใส่อีกา
แต่แน่นอนว่า, การเล่นงานคนอื่นแทนนั้นไม่มีทางคลายความไม่พอใจลงได้
Ending No. 09 ถึงจะไม่พอใจก็ต้องไม่หนี
มุ่งหน้าสู่การ Clear โดยไม่ Continue กันเถอะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.10 Bad End มาริสะ + อลิส
(ในรูป : น้ำพุร้อน อุณหภูมิสูง ห้ามเข้า !)
น้ำพุร้อน
พอมองดูดีๆ, ก็พบว่ามีอะไรสักอย่างที่คล้ายยูวเรย์อยู่ยั้วเยี้ยเต็มไปหมด
นี่คือวิญญาณอาฆาตงั้นเหรอ ?
(ในรูป : โอ๊ะ มนุษย์ล่ะ--- ! / มนุษย์ล่ะ--- / มนุษย์งั้นเหรอ ?)
มาริสะ 「อื---ม
เจ้าพวกที่อยู่แถวนี้คงไม่ใช่ยูวเรย์จริงๆนั่นล่ะน้า
แต่ก็ไม่รู้ว่ามันต่างกันตรงไหนซะด้วยสิ」
ก่อนอื่นต้องค้นหาก่อนว่ายูวเรย์กับวิญญาณอาฆาตต่างกันตรงไหน, แต่อลิสบอกว่าเอาไว้ทีหลัง
ต้องหยุดยั้งไม่ให้เจ้าพวกนี้ผุดขึ้นมาเป็นอันดับแรก
Ending No. 10 งานวิจัยเอาไว้ตอนว่างๆนะ
มุ่งหน้าสู่การ Clear โดยไม่ Continue กันเถอะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.11 Bad End มาริสะ + แพชูลี่
(ในรูป : น้ำพุร้อน อุณหภูมิสูง ห้ามเข้า !)
น้ำพุร้อน
พอมองดูดีๆ, ก็พบว่ามีอะไรสักอย่างที่คล้ายยูวเรย์อยู่ยั้วเยี้ยเต็มไปหมด
นี่คือวิญญาณอาฆาตงั้นเหรอ ?
(ในรูป : มนุษย์ล่ะ--- / น้ำร้อนดีจังน้า---)
มาริสะ 「เจ้าพวกนี้คือวิญญาณอาฆาตงั้นเหรอ ?
แช่ออนเซนอย่างกับพวกผู้ใหญ่เลย... ...
ไม่เห็นว่ามันจะมีความแค้นกับอะไรเลยแฮะ」
ตามที่แพชูลี่เล่ามา, หากวิญญาณอาฆาตเข้าสิงอะไรสักอย่าง, สิ่งนั้นจะเคียดแค้นโลกขึ้นมาทันที
แต่จากที่เห็นนี่ก็แค่ยูวเรย์ที่ใจเย็นธรรมดาๆเท่านั้นเอง... ...
Ending No. 11 ยูวเรย์อาจจะทำให้ออนเซนเย็นลงก็ได้นะ
มุ่งหน้าสู่การ Clear โดยไม่ Continue กันเถอะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.12 Bad End มาริสะ + นิโทริ
(ในรูป : น้ำพุร้อน อุณหภูมิสูง ห้ามเข้า !)
น้ำพุร้อน
พลังงานที่เปลี่ยนน้ำปริมาณมหาศาลขนาดนี้ให้กลายเป็นน้ำร้อนได้
คือพลังงานที่กัปปะเคยพูดถึงงั้นเหรอ
มาริสะ 「หืม, มันก็เป็นพลังงานที่มากมายเอาการเลยแฮะ
มองจากตรงนี้แล้วมันสูงพอๆกับภูเขาเลยว่ะ
ต้องเอาสิ่งนี้มาเป็นของตัวเองให้ได้... ...
ว่าแต่, นิโทริจะแบ่งให้จริงๆรึเปล่าน้า」
มาริสะถูกโยวไคบังคับให้ลงไปใต้พิภพ, แต่คราวนี้เธอคิดว่าจะลองแอบลงไปด้วยความตั้งใจของตัวเอง
Ending No. 12 อุปกรณ์ต้มน้ำขั้นสุดยอด
มุ่งหน้าสู่การ Clear โดยไม่ Continue กันเถอะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
