東方風神録 ～ Mountain of Faith.
โทวโฮวฟูวจินโระคุ (บันทึกเทพวายุแห่งตะวันออก) ～ ขุนผาแห่งศรัทธา
.........................................................................................................................................................................................
Reimu's Story
มิโกะแห่งสรวงสวรรค์
ฮาคุเรย์ เรย์มุ
คุณมิโกะผู้ใจเย็นซึ่งเชี่ยวชาญการโจมตีเป็นวงกว้าง
Stage 1
ชื่อด่าน : เทพแห่งฤดูใบไม้ร่วงทั้งแปดล้าน
สถานที่ : ตีนเขาโยวไค
(เปิดเพลง BGM : เทพเจ้าที่แสนคิดถึง ～ Romantic Fall)
เรย์มุ : ใบไม้ร่วงเยอะจนทัศนวิสัยไม่ดีเลยนะเนี่ย
เรย์มุ : ปีนเขาในสภาพแบบนี้จะไม่เป็นไรเหรอ ?
เรย์มุ : โอ๊ะ ?
เรย์มุ : ได้กลิ่นอะไรสักอย่างที่น่าอร่อยแฮะ... ...
(อาคิ มิโนริโกะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : เป็นมิโกะแท้ๆ แต่คิดจะกินเทพเจ้าเนี่ย
??? : น่าขันหาใดเทียม, ไร้มารยาทหาใดเทียม !
เรย์มุ : ใครบอกว่าจะกินล่ะ
เรย์มุ : ว่าแต่, กลิ่นน่าอร่อยนี่คือกลิ่นของเธอเหรอ ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สัญลักษณ์แห่งความอุดมสมบูรณ์และการเก็บเกี่ยว
อาคิ มิโนริโกะ
Aki Minoriko
มิโนริโกะ : เป็นถึงเทพเจ้า, ก็ต้องเอาใจใส่เรื่องกลิ่นที่ใช้กับร่างกายสิ
มิโนริโกะ : อ๊ะ, ฉันเป็นเทพแห่งความอุดมสมบูรณ์น่ะ
เรย์มุ : อื---ม, กลิ่นมันเผากึ่งสุกกึ่งดิบ
มิโนริโกะ : หัวมันที่ถูกเก็บเกี่ยวคือน้ำหอมของฉัน
มิโนริโกะ : คิดว่าจะยอมให้มิโกะคาบไปกินเหรอจ๊ะ !
(เปิดเพลง BGM : เดี๋ยวจะถูกท่านหญิงอินาดะฮิเมะดุเอาน่ะสิ)
(อาคิ มิโนริโกะ แพ้พ่าย)
เรย์มุ : ไม่ไหวๆ เทพเจ้านี่ก็มีเก่งมีอ่อนสิน้า
เรย์มุ : เทพของฉันมีพลังน้อยยิ่งกว่านี้อีกเหรอ ?
เรย์มุ : โอ๊ะ, ไม่ใช่เวลามามัวเผามันอยู่ในที่แบบนี้นี่นา
เรย์มุ : ต้องรีบไปต่อแล้ว
Tips :
- แปดล้าน มีความหมายอีกอย่างว่า มากมายนับไม่ถ้วน
- ชื่อด่านนี้ไม่ใช่ เทพแปดล้านแห่งฤดูใบไม้ร่วง แต่เป็น เทพแห่งฤดูใบไม้ร่วงทั้งแปดล้าน เนื่องจากไม่ได้มีอยู่เพียงองค์เดียว แต่มีอยู่มากมายในโลก
(อ้างอิงจากบทสัมภาษณ์ผู้แต่งในนิตยสาร คาราเมล ฉบับที่ 3)
- พลังของเทพขึ้นอยู่กับศรัทธา ดังนั้นเทพประจำศาลเจ้าฮาคุเรย์จะอ่อนแอก็ไม่แปลก แต่เท็จจริงเป็นอย่างไรนั้นยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด
Stage 2
ชื่อด่าน : แผลเป็นของเหล่าเทพ
สถานที่ : ทะเลป่าโยวไค
(เปิดเพลง BGM : ทางผ่านของเทพเจ้าแห่งเคราะห์ร้าย ～ Dark Road)
เรย์มุ : รู้สึกแย่ตั้งแต่เริ่มเลยน้า
เรย์มุ : บรรยากาศแถวนี้หนักชะมัด... ...
เรย์มุ : แถมยังกลางวันแท้ๆ แต่แสงกลับส่องมาไม่ถึงอีกต่างหาก
??? : ตายจริง ยังอยู่อีกเหรอ ?
(คางิยามะ ฮินะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : เมื่อกี้ตั้งใจว่าจะไล่กลับไปแท้ๆ
เรย์มุ : เมื่อไหร่ ?
??? : แหม จะเมื่อไหร่ก็ช่างเถอะ---
??? : ยังไงฉันก็จะไล่มนุษย์ที่หลงทางกลับไปอยู่ดีล่ะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
เทพลับนางาชิบินะ
คางิยามะ ฮินะ
Kagiyama Hina
เรย์มุ : ไม่ได้หลงทางสักหน่อย
เรย์มุ : ฉันอยากไปที่ภูเขาน่ะ
ฮินะ : มนุษย์จะไปทำอะไรที่ภูเขาล่ะ
ฮินะ : มันอันตรายนะ ?
เรย์มุ : ถ้ามาขวางจะมองว่าเป็นศัตรูนะ
ฮินะ : ฉันเป็นพันธมิตรของมนุษย์
ฮินะ : รับเคราะห์มาจากมนุษย์, แล้วส่งต่อให้กับเหล่าเทพ
ฮินะ : และถ้าจะไม่ว่าอะไร,
ฮินะ : ขอรับเคราะห์ร้ายทั้งหมดของเธอไปเลยได้มั้ย ?
เรย์มุ : โยวไคคือศัตรูของฉัน
เรย์มุ : และเธอเป็นโยวไค
ฮินะ : เอ๊าะ, เหรอ !
(เปิดเพลง BGM : Dark Side ของชะตา)
(คางิยามะ ฮินะ แพ้พ่าย)
ฮินะ : ฉันแค่ตั้งใจจะไล่กลับไปอย่างสุภาพแท้ๆ... ...
เรย์มุ : การไล่กลับมันก็ไม่สุภาพในตัวของมันเองอยู่แล้วล่ะน่า
ฮินะ : จากนี้ไปจะเป็นโลกที่เหล่าเทพอาศัย
ฮินะ : จงเสียใจภายหลังซะเถอะ
ฮินะ : นั่นไม่ใช่สถานที่ที่มนุษย์ควรไปนะ
เรย์มุ : เอ๊าะ เหรอ
เรย์มุ : ในที่สุดก็เข้าถึงภูเขาโยวไคจนได้นะ
Tips :
- ชื่อด่านนี้มีอักษรคล้องจองกับด่านที่แล้วอยู่หนึ่งตัวคือ 神 (เทพ)
Stage 3
ชื่อด่าน : ป้อมปราการไร้ตำหนิ
สถานที่ : หุบเขาที่ไม่เคยมีผู้ใดย่างกราย
(เปิดเพลง BGM : เกนโซวเคียวอันเป็นที่รักของเหล่าเทพ)
(คาวาชิโระ นิโทริ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : แหงะ, มนุษย์นี่ !?
(คาวาชิโระ นิโทริ ออกไปจากหน้าจอ)
เรย์มุ : อ๊ะ, อ้าว ?
เรย์มุ : จะไปไหนล่ะนั่น ?
(คาวาชิโระ นิโทริ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : อ๊า---, ชุดพรางตาของฉันพังซะแล้ว
เรย์มุ : มันอะไรล่ะนั่น
??? : เป็นมนุษย์แท้ๆ แต่ได้เห็นตัวฉันบ่อยเหลือเกินนะ
เรย์มุ : เป็นเพราะสายตาดีน่ะ
เรย์มุ : หรือไม่ก็, เพราะเธอไม่ได้ซ่อนตัวเลยล่ะมั้ง
??? : ไปก่อนล่ะนะ--- มนุษย์เอ๋ย
??? : แล้วก็ ถ้าเข้ามาลึกกว่านี้จะเป็นอันตรายนะ---
(คาวาชิโระ นิโทริ ออกไปจากหน้าจอ)
เรย์มุ : ก็จะไปให้ลึกกว่านี้อยู่หรอกนะ
(คาวาชิโระ นิโทริ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : อ๊ะ, มนุษย์เมื่อกี้นี่นา
??? : บอกแล้วไม่ใช่เหรอ ? ว่าอย่าเข้ามาน่ะ
เรย์มุ : เมื่อกี้บังอาจมาก่อกวนกันได้นะ
??? : ก่อกวน ?
??? : ทั้งๆที่ฉันไม่รู้เลยว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่
??? : แล้วจะไปก่อกวนเธอได้ยังไงกันล่ะ
เรย์มุ : ฉันมีธุระด่วนกับเทพเจ้าที่อาศัยอยู่บนภูเขาน่ะ
เรย์มุ : ขอผ่านไปหน่อยได้มั้ย ?
??? : เทพเจ้าบนภูเขางั้นเหรอ ?
??? : มีอยู่ตั้งหลายองค์นะนั่น... ...
??? : เลิกพูดอะไรชุ่ยๆ แล้วกลับไปซะเถอะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สุดยอดหัวรบโยวไค
คาวาชิโระ นิโทริ
Kawasiro Nitori
นิโทริ : ฉันคือ คาวาชิโระ นิโทริ
นิโทริ : หรือรู้จักกันในนาม นิโทริแห่งกัปปะหุบเขา
นิโทริ : เอ้าเอ้า, กลับหมู่บ้านไปซะไป
นิโทริ : ข้างหน้านั้นมีพวกที่ต่อต้านมนุษย์อยู่เพียบเลยนะ
เรย์มุ : เรื่องนั้นรู้อยู่แล้วล่ะ
เรย์มุ : แต่ถึงอย่างนั้นมันก็มีบางเวลาที่ต้องไปให้ได้นี่นา
นิโทริ : แหม แหม, อุตส่าห์ได้พบกับมนุษย์ผู้เป็นเพื่อนร่วมสาบานทั้งๆที่ไม่ได้พบเจอมานาน
นิโทริ : น่าเสียดายนะ... ...
นิโทริ : ช่วยไม่ได้, ถ้าคิดจะขึ้นเขาไปไกลกว่านี้ล่ะก็
นิโทริ : ขอทดสอบความเอาจริงนั้นหน่อยเถอะ !
(เปิดเพลง BGM : กัปปะของอาคุตะงาวะ ริวโนะสุเกะ ～ Candid Friend)
(คาวาชิโระ นิโทริ แพ้พ่าย)
นิโทริ : ข.. แข็งแกร่ง, ขนาดอาวุธของฉันยังโค่นไม่ได้... ...
นิโทริ : แข็งแกร่งจนไม่นึกว่าจะเป็นมนุษย์เลยนะเนี่ย
เรย์มุ : เอ้า, จะไปต่อล่ะนะ
นิโทริ : มนุษย์เอ๋ย
นิโทริ : กัปปะกับมนุษย์เป็นเพื่อนร่วมสาบานกันมาแต่ครั้งโบราณจึงจะบอกให้รู้เอาไว้
เรย์มุ : เพื่อนร่วมสาบาน ?
เรย์มุ : ไม่ใช่ว่าเป็นศัตรูเก่าแก่มาแต่ครั้งโบราณหรอกเหรอ ?
นิโทริ : เป็นความจริงที่ว่า เมื่อเร็วๆนี้มีเทพเจ้าผู้อยู่ไม่สุขมาตั้งรกรากอยู่บนภูเขา
นิโทริ : เธอจะไปโค่นเจ้านั่นใช่มั้ย ?
เรย์มุ : โอ๊ะ, ได้ข่าวสารในที่ที่คาดไม่ถึงแฮะ
เรย์มุ : ดันลืมไปแล้วว่ากำลังขึ้นเขาด้วยจุดประสงค์อะไรซะด้วยสิ
นิโทริ : อ๋า พึ่งพาไม่ได้เลย มนุษย์เนี่ยพึ่งพาไม่ได้จริงๆ
นิโทริ : กะแล้วเชียวว่าไปปรึกษาท่านเทนกุน่าจะดีกว่า
นิโทริ : เอาเถอะ, ฉันบอกพวกกัปปะแถวนี้ไว้แล้วล่ะ จงไปต่อเถอะ
เรย์มุ : เห็นน้ำตกแล้ว... ...
เรย์มุ : จากนี้ไปเป็นของจริงแล้วสินะ !
Tips :
- ชื่อด่านนี้มีอักษรคล้องจองกับด่านที่แล้วอยู่หนึ่งตัวคือ 疵 (แผล)
Stage 4
ชื่อด่าน : ภูเขาป้อมปราการ
สถานที่ : น้ำตกเก้านภา
(เปิดเพลง BGM : Fall of Fall ～ น้ำตกที่สมกับเป็นฤดูใบไม้ร่วง)
(ชาเมย์มารุ อายะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : อายะยะยะยะ
(คำพูดติดปากประจำตัวของอายะ ถ้าเป็นคนญี่ปุ่นตามปกติจะใช้คำว่า โอยะโอยะ ซึ่งแปลประมาณว่า โธ่เอ๊ย...นึกว่าใคร)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
เทนกุผู้อยู่ใกล้หมู่บ้านที่สุด
ชาเมย์มารุ อายะ
Syameimaru Aya
อายะ : ลองมาดูเพราะมีรายงานผู้บุกรุก
อายะ : ไม่นึกเลยว่าจะเป็นคุณ... ...
เรย์มุ : ก็ไม่ได้มีธุระกับเทนกุอย่างพวกเธอนี่
เรย์มุ : หลบไป
อายะ : พอได้รับรายงานผู้บุกรุก
อายะ : ก็ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงถูกเรียกตัวมา
อายะ : ทั้งๆที่ฉันเป็นแค่นักข่าวหนังสือพิมพ์เองน้า
เรย์มุ : อยากจะพูดอะไร ?
อายะ : เพราะว่าฉันคือคนที่รู้เรื่องของคุณดีที่สุด
อายะ : เลยอาจจะเจรจากับคุณได้ก็เป็นได้
อายะ : เป็นแผนอันเก๋ไก๋ของเจ้านายน่ะนะ
เรย์มุ : เมื่อกี้ก็พูดไปแล้วนะว่าไม่มีธุระกับพวกเทนกุน่ะ
เรย์มุ : ฉันอยากเจอเทพเจ้าที่อยู่บนภูเขาต่างหาก
อายะ : เทพเจ้าแห่งภูเขา ?
อายะ : อะฮ้า~ หมายถึงเทพเจ้าองค์นั้นรึเปล่านะ ?
เรย์มุ : รู้อะไรมาอย่างนั้นเหรอ ?
อายะ : เรื่องมีอยู่ว่า, เมื่อเร็วๆนี้, มีเทพเจ้าที่แม้แต่เทนกุยังรับมือยากมาตั้งรกรากน่ะสิ
อายะ : แถมพยายามจะทำให้ภูเขาเป็นของตัวเองอีกต่างหาก... ...
อายะ : เมื่อเร็วๆนี้ก็ลงไปถึงตีนเขาแล้วพยายามรวบรวมศรัทธาด้วย... ...
เรย์มุ : ... ...กำลังรวบรวมศรัทธา
เรย์มุ : ต้องใช่ยัยนั่นแน่เลย
เรย์มุ : อยากเจอยัยคนนี้นี่แหละ, มันอยู่ที่ไหนเหรอ ?
อายะ : ชักจะได้ใจเกินไป, เหล่าเทนกุก็เลยตั้งใจว่าจะโค่นเสีย,
อายะ : ดังนั้นเธอไม่จำเป็นต้องไปหรอก
เรย์มุ : อุตส่าห์มาถึงที่นี่แล้ว, ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่นา
เรย์มุ : ช่วยพาไปจนถึงที่อยู่ของเทพเจ้านั่นหน่อยสิ
อายะ : แต่ว่า, ฉันไม่อาจปล่อยให้คุณผ่านไปได้หรอก
(เปิดเพลง BGM : ภูเขาโยวไค ～ Mysterious Mountain)
อายะ : ถ้าฉันปล่อยผ่านไปง่ายๆ
อายะ : เหล่าเทนกุลาดตระเวนก็จะไม่ยอมรับน่ะนะ
เรย์มุ : เป็นเผ่าพันธุ์ที่ยุ่งยากจริงนะ
เรย์มุ : พวกเทนกุเนี่ย
อายะ : การสังกัดองค์กรน่ะ
อายะ : มันคือการไม่เคลื่อนไหวด้วยความตั้งใจของตัวเองอย่างเดียวไงล่ะ
อายะ : เอ้า, จะออมมือให้ละกัน
อายะ : จงเข้ามาอย่างเอาจริงซะ !
เรย์มุ : ออมมือให้ก็น่าขอบใจอยู่หรอก... ...
เรย์มุ : แต่ถ้าจะเอาแบบนั้น ก็สู้ปล่อยให้ผ่านไปเลยจะง่ายกว่าแท้ๆ
(ชาเมย์มารุ อายะ แพ้พ่าย)
อายะ : ถึงฉันจะไม่ค่อยได้ต่อสู้อย่างจริงจัง แต่ก็แข็งแกร่งเกินคาดนะ
อายะ : ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็, แม้แต่เทพเจ้าจอมยุ่งนั่นก็คงจะสามารถโค่นได้
เรย์มุ : เอ้า, นำทางไปหาเทพเจ้านั่นสักที !
อายะ : ไม่นานมานี้, เทพเจ้านั่นย้ายมาพร้อมกับศาลเจ้าและทะเลสาบน่ะ
อายะ : ข้างหน้านี้มีศาลเจ้าใหม่ตั้งอยู่
อายะ : น่าจะอยู่ที่นั่นแหละ
เรย์มุ : ศาลเจ้าบนภูเขา ?
เรย์มุ : ไม่ได้มีแค่ศาลเจ้าของเรางั้นสิน้า... ...
Tips :
- ชื่อด่านนี้มีอักษรคล้องจองกับด่านที่แล้วอยู่สองตัวคือ 要塞 (ป้อมปราการ)
- ชื่อ ภูเขาป้อมปราการ (โยวไซโนะยามะ) นี้ออกเสียงคล้ายกับชื่อของภูเขาลูกนี้ ภูเขาโยวไค (โยวไคโนะยามะ)
- เก้านภา มีหลายความหมาย เช่น เก้าชั้น, จุดที่สูงที่สุดของสวรรค์, นภาทั้งเก้าตามความเชื่อของจีนโบราณ, นภาทั้งเก้าตามความเชื่อของญี่ปุ่น
Stage 5
ชื่อด่าน : ลมพัดในภูเขาศักดิ์สิทธิ์
สถานที่ : ศาลเจ้าโมริยะ
(เปิดเพลง BGM : ทิวทัศน์ดั้งเดิมของญี่ปุ่นที่สาวน้อยมองเห็น)
(โคจิยะ ซานาเอะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : ตัวคุณซึ่งเป็นมิโกะเป็นฝ่ายเข้ามาที่ภูเขาเองแบบนี้... ...
??? : คงจะอยากบวงสรวงเทพเจ้าของเราในทันทีเลยล่ะสิ
เรย์มุ : ที่นี่มันก็ดูเหมือนศาลเจ้าอยู่หรอก... ...
เรย์มุ : แสดงว่ามีศาลเจ้าอื่นนอกจากของฉันอยู่ด้วยสินะ
??? : ที่นี่คือศาลเจ้าโมริยะ
??? : ศาลเจ้าแห่งอดีตที่ถูกหลงลืม
??? : ซึ่งได้ย้ายจากโลกภายนอกเข้ามาสู่เกนโซวเคียวพร้อมกับทะเลสาบไงล่ะ
เรย์มุ : ย้ายศาลเจ้าพร้อมกับทะเลสาบงั้นเหรอ
เรย์มุ : ทำได้เริ่ดน่าดูเลยนะ
??? : ตัวฉันและเทพเจ้าของฉันจะขอรับภูเขาลูกนี้ไปล่ะ
??? : จากนั้น, ถ้าได้ศาลเจ้าของคุณด้วยล่ะก็――
??? : จิตศรัทธาทั้งหมดในเกนโซวเคียว, ก็จะตกเป็นของพวกฉัน... ...
เรย์มุ : ขืนทำแบบนั้น, เทพแปดล้านที่สถิตอยู่ในเกนโซวเคียวต้องไม่ยอมอยู่เฉยแน่
??? : ทั้งหมดนี่ก็เพื่อเกนโซวเคียวนะคะ
??? : หากสภาพที่สูญเสียจิตศรัทธาแบบตอนนี้ยังคงดำเนินต่อไป,
??? : เกนโซวเคียวก็จะสูญเสียพลังค่ะ
??? : พลังที่จะก่อให้เกิดปาฏิหาริย์ก็จะสูญเสียไปด้วยค่ะ
เรย์มุ : อย่ามาล้อเล่นนะ
เรย์มุ : กะแค่จิตศรัทธา, ฉันจะใช้กำลังทำอะไรสักอย่างเพื่อทวงกลับมาเอง !
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
มนุษย์แห่งสายลมที่ได้รับการบวงสรวง
โคจิยะ ซานาเอะ
Kotiya Sanae
(เปิดเพลง BGM : ศรัทธาแด่มนุษย์ผู้ไร้แก่นสาร)
ซานาเอะ : ฉันคือ ผู้ฉลองวายุ (คาเซะฮาฮุริ) นามว่า ซานาเอะ
ซานาเอะ : ลูกหลานของสมมติเทพซึ่งสูญสิ้นไปจากโลกภายนอกแล้ว
ซานาเอะ : มนุษย์ผู้บวงสรวงเทพเจ้ากลับเป็นผู้ถูกบวงสรวงเสียเองก็มี
ซานาเอะ : มิโกะที่กลายเป็นเทพเจ้าก็มี
ซานาเอะ : คุณมาเป็นมิโกะโดยเตรียมตัวเตรียมใจถึงขั้นนั้นแล้วหรือ ?
เรย์มุ : ไม่เกี่ยวกับการได้เป็นเทพเจ้าหรือไม่ได้เป็นหรอก
เรย์มุ : ลองพูดว่า จะทำ แล้วล่ะก็, พอถึงเวลาต้องทำก็ ช่วยไม่ได้ มันต้องลุยล่ะนะ !
ซานาเอะ : เหรอ
ซานาเอะ : เช่นนั้นก็จงดูพลังของสมมติเทพให้ดี
ซานาเอะ : พลังของเทพที่ก่อให้เกิดปาฏิหาริย์ !
(โคจิยะ ซานาเอะ แพ้พ่าย)
ซานาเอะ : แข็งแกร่ง... ...
ซานาเอะ : ทั้งที่มีพลังขนาดนี้
ซานาเอะ : ทำไมจิตศรัทธาถึงไม่ไปรวมตัวกันที่ศาลเจ้าของคุณล่ะ ?
เรย์มุ : เรื่องนั้นฉันเองก็อยากรู้เหมือนกัน
ซานาเอะ : คิดว่าถ้าเอาศาลเจ้าสาขาย่อยของเทพเจ้าของฉันไปตั้งไว้ ก็น่าจะฟื้นฟูจิตศรัทธาได้อย่างมากเลยล่ะนะ
เรย์มุ : อื---ม, เรื่องนั้นก็คิดเอาไว้อยู่เหมือนกัน
เรย์มุ : แต่ก่อนอื่น, ต้องไปพบเทพเจ้าองค์นั้นเสียก่อน... ...
ซานาเอะ : เอ๋ !?
ซานาเอะ : อย่าบอกนะว่า, จุดประสงค์ของคุณคือ... ...
เรย์มุ : ลงโทษเทพเจ้าที่ทำเรื่องชั่วร้ายไงล่ะ
Tips :
- ชื่อด่านนี้มีอักษรคล้องจองกับด่านที่แล้วอยู่หนึ่งตัวคือ 山 (ภูเขา)
Stage 6
ชื่อด่าน : อา, เทพวายุเอ๋ย ขอเชิญสู่ทะเลสาบเทวะ
สถานที่ : ทะเลสาบเทพวายุ
(เปิดเพลง BGM : สุสานออนบาชิระ ～ Grave of Being)
เรย์มุ : ถึงทะเลสาบแล้ว
เรย์มุ : น่าจะอยู่ที่นี่นะ
เรย์มุ : มันยังไงกันนะ, ภูเขาเสาที่ทำให้รู้สึกแย่พวกนี้... ...
เรย์มุ : ช่างเถอะ, เอ้า ออกมาซะทีสิ !
(ยาซากะ คานาโกะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : ใครที่ไหนมาเรียกข้า
??? : โอ๋ ?
??? : อะไรก๊าน, มิโกะตีนเขานี่นา
??? : มีธุระอะไรกับฉัน ?
เรย์มุ : เป็นเทพเจ้าที่ Frank (เปิดเผย, เป็นกันเอง) เหลือเกินนะ
??? : ช่วงนี้การแสดงความเป็นมิตรมันรวบรวมศรัทธาได้ง่ายกว่าบรรยากาศขึงขังน่ะ
เรย์มุ : เอ้อ ช่างเถอะ, ว่าแต่ คิดจะมายึดศาลเจ้าของฉันน่ะ มันเดือดร้อนนะ ช่วยหยุดได้มั้ย ?
??? : ไม่ได้คิดจะยึดครองนะ
??? : ฉันแค่อยากช่วยศาลเจ้าของเจ้าเท่านั้นเอง
??? : แค่อยากจะรวบรวมผู้คนไปที่ศาลเจ้าของเจ้าเท่านั้นเอง
??? : แค่อยากช่วยให้พ้นจากเงื้อมมือมารของโยวไคเท่านั้นเอง
เรย์มุ : เอาใจใส่ดีเหลือเกินนะ
เรย์มุ : แต่ว่าน้า, ต่อให้บวงสรวงเธอไปก็ไม่รู้ว่าจะเพิ่มศรัทธาได้รึเปล่า
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อวตารแห่งเนินเขาและทะเลสาบ
ยาซากะ คานาโกะ
Yasaka Kanako
(เปิดเพลง BGM : สนามรบโบราณที่มีมนต์ขลัง ～ Suwa Foughten Field)
คานาโกะ : ไม่มีทางที่ศรัทธาจะลดลงจนต่ำกว่า 0
คานาโกะ : สิ่งที่ขาดแคลนในเกนโซวเคียวก็คือ
คานาโกะ : จิตใจที่เชื่อมั่นในเทพเจ้า
คานาโกะ : ถ้าเป็นตัวเจ้าซึ่งเป็นมิโกะก็คงจะรู้สินะ ?
เรย์มุ : ฉันเองก็คิดว่า ถ้ามีคนมาสักการบูชาที่ศาลเจ้าก็คงจะดีน่าดูเลยน้า เหมือนกันแหละ
เรย์มุ : แต่ว่า, เรื่องนั้นฉันจะทำอะไรสักอย่างด้วยกำลังของตัวเอง... ...
เรย์มุ : ไม่ขอยืมพลังของเธอหรอก... ...
คานาโกะ : ศาลเจ้าไม่ได้มีไว้เพื่อมิโกะนะ
คานาโกะ : ศาลเจ้าคือที่สิงสถิตของเทพ
คานาโกะ : คงจะได้เวลา――
คานาโกะ : ต้องคิดใหม่ทำใหม่อย่างจริงจังเรื่องความหมายของเทพเจ้าแล้วสินะ !
(ยาซากะ คานาโกะ แพ้พ่าย)
・เอาชนะได้แบบไม่คอนทินิว ในระดับความยาก Normal ขึ้นไป ด้วย เรย์มุ Type A >> Ending No.1
・เอาชนะได้แบบไม่คอนทินิว ในระดับความยาก Normal ขึ้นไป ด้วย เรย์มุ Type B >> Ending No.2
・เอาชนะได้แบบไม่คอนทินิว ในระดับความยาก Normal ขึ้นไป ด้วย เรย์มุ Type C >> Ending No.3
・เอาชนะได้แต่มีการคอนทินิว ด้วย เรย์มุ Type A >> Ending No.7
・เอาชนะได้แต่มีการคอนทินิว ด้วย เรย์มุ Type B >> Ending No.8
・เอาชนะได้แต่มีการคอนทินิว ด้วย เรย์มุ Type C >> Ending No.9
Tips :
- ชื่อด่านนี้มีอักษรคล้องจองกับด่านที่แล้วอยู่หนึ่งตัวคือ 風 (ลม)
- ทะเลสาบสุวะ แต่เดิมถูกเรียกขานว่า ทะเลสาบเทพวายุ
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
จอมเวทธรรมดาสามัญ
คิริซาเมะ มาริสะ
จอมเวทผู้ร่าเริงซึ่งไม่เป็นรองใครในเรื่องความเร็วและการลักขโมย
Stage 1
ชื่อด่าน : เทพแห่งฤดูใบไม้ร่วงทั้งแปดล้าน
สถานที่ : ตีนเขาโยวไค
(เปิดเพลง BGM : เทพเจ้าที่แสนคิดถึง ～ Romantic Fall)
มาริสะ : มันยังไงกันนะ
มาริสะ : ไม่ได้ลุยมานานเลยยังไม่ค่อยเข้าที่เข้าทางเลยว่ะ
มาริสะ : ไม่มีพวกเก่งๆโผล่มาแบบกะทันหันบ้างเลยรึไงน้า
??? : ว่างเสียเหลือเกินนะ
(อาคิ มิโนริโกะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : เป็นแค่มนุษย์ที่ต้องใช้ชีวิตโดยหวาดกลัวโยวไคแท้ๆ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สัญลักษณ์แห่งความอุดมสมบูรณ์และการเก็บเกี่ยว
อาคิ มิโนริโกะ
Aki Minoriko
มาริสะ : นอกจากโยวไคแล้ว อย่างอื่นก็กลัวนะว้อย
มิโนริโกะ : สถานที่ที่เธอกำลังมุ่งหน้าไปน่ะ
มิโนริโกะ : มันต่างจากโยวไคที่เจอมาจนถึงตอนนี้เลยนะ
มาริสะ : แบบนั้นก็มันส์น่ะสิ
มาริสะ : เธอเองก็แข็งแกร่งกว่าพวกโยวไคสินะ ?
มิโนริโกะ : ฉันเป็นเพียงหนึ่งในเทพแปดล้านเท่านั้น
มิโนริโกะ : ข้างหน้านั่น, มีเทพเจ้าอยู่เต็มไปหมดเลยล่ะ
(เปิดเพลง BGM : เดี๋ยวจะถูกท่านหญิงอินาดะฮิเมะดุเอาน่ะสิ)
(อาคิ มิโนริโกะ แพ้พ่าย)
มาริสะ : มีพวกที่เหมือนกับยัยนี่อยู่เต็มไปหมดงั้นเหรอ
มาริสะ : แบบนี้ก็คาดหวังอะไรไม่ค่อยได้น่ะสิ
Tips :
- แปดล้าน มีความหมายอีกอย่างว่า มากมายนับไม่ถ้วน
- ชื่อด่านนี้ไม่ใช่ เทพแปดล้านแห่งฤดูใบไม้ร่วง แต่เป็น เทพแห่งฤดูใบไม้ร่วงทั้งแปดล้าน เนื่องจากไม่ได้มีอยู่เพียงองค์เดียว แต่มีอยู่มากมายในโลก
(อ้างอิงจากบทสัมภาษณ์ผู้แต่งในนิตยสาร คาราเมล ฉบับที่ 3)
Stage 2
ชื่อด่าน : แผลเป็นของเหล่าเทพ
สถานที่ : ทะเลป่าโยวไค
(เปิดเพลง BGM : ทางผ่านของเทพเจ้าแห่งเคราะห์ร้าย ～ Dark Road)
มาริสะ : พอสู้ไปเดินทางไปแบบนี้,
มาริสะ : รู้สึกว่าภูเขามันอยู่ไกลจังเลยน้า
มาริสะ : ก่อนถึงภูเขาคงท่องค่าพายได้พอดีล่ะ
??? : ตายจริง ยังอยู่อีกเหรอ ?
(คางิยามะ ฮินะ เข้ามาในหน้าจอ)
มาริสะ : หมอตำแยไปต่างประเทศ... ...
มาริสะ : ... ...บริษัทคู่ค้ามีแมลงยั้วเยี้ย (วิธีการท่องจำค่าพาย (π) ของญี่ปุ่น รายละเอียดอ่านได้ที่ Tips ของด่านนี้)
??? : คาถาอะไรน่ะ ?
มาริสะ : ใครน่ะ ?
มาริสะ : ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลยแฮะ
??? : เคยเจอกันแล้วแน่ๆนา (ที่กลางด่าน)
??? : ฉันกำลังรวบรวมเคราะห์อยู่ที่นี่น่ะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
เทพลับนางาชิบินะ
คางิยามะ ฮินะ
Kagiyama Hina
มาริสะ : น่าขยะแขยงนะนั่น
ฮินะ : เพราะมีฉันอยู่ทางฝั่งที่น่าขยะแขยง
ฮินะ : มนุษย์จึงสามารถใช้ชีวิตได้อย่างสงบสุขไงล่ะ
ฮินะ : ภูเขาไม่ใช่ที่ให้มนุษย์มาปีนเล่นนะ
มาริสะ : แต่จากนี้ไป มันจะกลายเป็นสถานที่ที่คึกคักสุดยอดเลยล่ะโว้ย
มาริสะ : อย่ามาเกะกะน่า
ฮินะ : เคราะห์ร้ายทั้งหลายทั้งปวงจะเกิดแก่ตัวเธอนะ
ฮินะ : เพื่อปกป้องมนุษย์, ฉันไม่ยอมให้เธอไปหรอก !
(เปิดเพลง BGM : Dark Side ของชะตา)
(คางิยามะ ฮินะ แพ้พ่าย)
ฮินะ : อู---ย
มาริสะ : ... ...บริษัทคู่ค้ามีแมลงยั้วเยี้ย... ...
มาริสะ : ต่อจากท่อนนี้, มันคืออะไรหว่า ?
ฮินะ : พูดอะไรไม่เห็นจะเข้าใจเลย
ฮินะ : พูดออกมาได้ว่าอยากไปที่ภูเขา, เธอเป็นมนุษย์จริงๆเหรอ ?
มาริสะ : ศาลเจ้ามีแมลงอยู่เต็มไปหมด... ...
มาริสะ : แบบว่า, สิ่งที่ต้องท่องแบบนี้เพื่อจำค่าพายคือมนุษย์
มาริสะ : ดังนั้นจึงเป็นมนุษย์ไงล่ะว้อย
Tips :
- ชื่อด่านนี้มีอักษรคล้องจองกับด่านที่แล้วอยู่หนึ่งตัวคือ 神 (เทพ)
- ในญี่ปุ่นนั้นนิยมใช้ตัวเลขมาอ่านเป็นอักษรญี่ปุ่น ตัวอย่างเช่น
1 = อิฉิ, อิ, ฮิโตะ, ฮิ
2 = นิ, จิ, ฟุตะ, ฟุ
3 = ซัน, โซว, มิ, คะ, ซะ, โซะ, โมะ, ยะ
4 = โยะ, โยว, โยทสึ, โยน, ชิ, อะ, ทสึ
5 = โกะ, โคะ, โกว, โคว, อิทสึ, อิ, ซะ, ซัทสึ, ฉิ, ฟุ, มิ, เมะ
6 = โรคุ, โระ, มุ, มุทสึ, มุย, คุ
7 = นานะ, นะ, นาโนะ, ชิทสึ, ชิ, ฮิฉิ
8 = ยะ, ยาคุ, ยัทสึ, ยาฉิ, โยว, ฮาฉิ, ฮะ, ฮัทสึ
9 = คิว, คุ
0 = เรย์, เระ, โอะ
จึงนำมาใช้ในการช่วยท่องจำค่าพาย โดยการเอาตัวเลขมาแปลงเป็นอักษรญี่ปุ่น แล้วสร้างประโยคขึ้นมาจากศัพท์ที่ได้
หมอตำแยไปต่างประเทศ (ซัน อิ ชิ อิ โคะ คุ นิ มุ โคว) = 3.14159265
หลังคลอด คนท้องไร้เคราะห์ (ซัน โกะ ยาคุ นะ คุ ซัน ฟุ) = 35897932
หมู่บ้าน(บริษัทคู่ค้า)มีแมลงยั้วเยี้ย (มิ ยะ ชิ โระ นิ มุ ชิ ซัน ซัน) = 384626433
ส่งเสียงร้องในความมืด (ยะ มิ นิ นะ คุ) = 83279
แบบนี้แม่ไม่โต (โคะ เระ ริ ฮะ ฮะ โยว อิ คุ นะ อิ) = 5028841971
ซึ่งตรงกับค่าพายช่วงต้นพอดี 3.1415926535897932384626433832795028841971...................(ยาวมาก)
Stage 3
ชื่อด่าน : ป้อมปราการไร้ตำหนิ
สถานที่ : หุบเขาที่ไม่เคยมีผู้ใดย่างกราย
(เปิดเพลง BGM : เกนโซวเคียวอันเป็นที่รักของเหล่าเทพ)
(คาวาชิโระ นิโทริ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : แหงะ, มนุษย์นี่ !?
(คาวาชิโระ นิโทริ ออกไปจากหน้าจอ)
มาริสะ : โอ๋ ?
มาริสะ : หนีไปซะแล้ว
(คาวาชิโระ นิโทริ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : อ๊า---, ชุดพรางตาของฉันพังซะแล้ว
มาริสะ : พังแล้วล่ะ
มาริสะ : ว่าแต่มันคืออะไรน่ะ ?
??? : เป็นมนุษย์แท้ๆ แต่ได้เห็นตัวฉันบ่อยเหลือเกินนะ
มาริสะ : ก็เธอไม่ได้ซ่อนตัวเลยนี่หว่า
มาริสะ : ออกจะเด่นสะดุดตาด้วยซ้ำ
??? : ไปก่อนล่ะนะ--- มนุษย์เอ๋ย
??? : แล้วก็ ถ้าเข้ามาลึกกว่านี้จะเป็นอันตรายนะ---
(คาวาชิโระ นิโทริ ออกไปจากหน้าจอ)
มาริสะ : ฟังคนอื่นเขาพูดบ้างสิ
(คาวาชิโระ นิโทริ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : อ๊ะ, มนุษย์เมื่อกี้นี่นา
??? : บอกแล้วไม่ใช่เหรอ ? ว่าอย่าเข้ามาน่ะ
มาริสะ : อะไรกันเล่า ? โยวไคบนภูเขามีแต่พวกที่เหมือนเธอรึไง ?
??? : โทษทีโทษที
??? : ไม่ได้เห็นมนุษย์จริงๆมานานแล้วน่ะ
??? : แค่อยากลองทดสอบชุดพรางตาที่เป็นผลงานใหม่เท่านั้นเอง
มาริสะ : เลยใช้ฉันเป็นตัวทดสอบงั้นเหรอ, เป็นเกียรติจังว่ะ
มาริสะ : งั้นก็ทดสอบมาให้เต็มที่เลย
??? : ว่าแต่, เธอกลับไปดีกว่า เพราะการขึ้นเขาไปไกลกว่านี้มันอันตรายนะ
??? : เลิกพูดอะไรชุ่ยๆ
??? : แล้วกลับไปซะ
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
สุดยอดหัวรบโยวไค
คาวาชิโระ นิโทริ
Kawasiro Nitori
มาริสะ : บอกให้กลับไปซะแบบนี้ ยิ่งอยากเดินหน้าต่อแฮะ
มาริสะ : เธอเองก็เถอะ, ถ้าเห็นป้ายบอกว่าห้ามเข้า ก็คงจะอยากลองเข้าไปดูใช่มั้ยล่ะ ?
(เปิดเพลง BGM : กัปปะของอาคุตะงาวะ ริวโนะสุเกะ ～ Candid Friend)
นิโทริ : ไม่เลยไม่เลย
นิโทริ : ฉันไม่เป็นแบบนั้นหรอก เพราะงั้นรีบกลับไปซะ
มาริสะ : ทุกคนพยายามจะไล่กลับตลอดเลยแฮะ
มาริสะ : ลองเป็นแบบนี้ล่ะก็ จะไปเท่าที่ไปได้เลยว้อย
(คาวาชิโระ นิโทริ แพ้พ่าย)
นิโทริ : ข.. แข็งแกร่ง... ...ต้องมาแพ้ให้กับคนแบบนี้เนี่ยนะ... ...
มาริสะ : เอาล่ะ ไปละว้อย
มาริสะ : จนกว่าจะถึงยอดเขาเลย
นิโทริ : มนุษย์ผู้ร่าเริงเอ๋ย
นิโทริ : กัปปะกับมนุษย์เป็นเพื่อนร่วมสาบานกันมาแต่ครั้งโบราณจึงจะบอกให้รู้เอาไว้
มาริสะ : โดนคนแพ้มาบอกว่าเป็นเพื่อนร่วมสาบานนี่มันจั๊กจี้ดีว่ะ
นิโทริ : เมื่อเร็วๆนี้มีเทพเจ้าผู้อยู่ไม่สุขมาตั้งรกรากอยู่บนภูเขา
นิโทริ : ด้วยเหตุนี้, พวกเราเหล่ากัปปะและท่านเทนกุจึงได้แต่เก็บงำบางอย่างไว้ในใจ
มาริสะ : บางอย่างที่ว่าคืออะไรล่ะ ? คิดจะแกล้งพูดว่า อยากให้ไปตรวจสอบและแก้ไขให้หน่อย รึไง ?
นิโทริ : โอ๊ะ, พูดมากไปแล้วสินะ
นิโทริ : ที่เหลือก็ทำตามใจละกันน้า
มาริสะ : ฮึ่ม
มาริสะ : เห็นน้ำตกแล้ว
มาริสะ : จากนี้ไปจะเป็นของจริงแล้วโว้ย
Tips :
- ชื่อด่านนี้มีอักษรคล้องจองกับด่านที่แล้วอยู่หนึ่งตัวคือ 疵 (แผล)
Stage 4
ชื่อด่าน : ภูเขาป้อมปราการ
สถานที่ : น้ำตกเก้านภา
(เปิดเพลง BGM : Fall of Fall ～ น้ำตกที่สมกับเป็นฤดูใบไม้ร่วง)
(ชาเมย์มารุ อายะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : อายะยะยะยะ
(คำพูดติดปากประจำตัวของอายะ ถ้าเป็นคนญี่ปุ่นตามปกติจะใช้คำว่า โอยะโอยะ ซึ่งแปลประมาณว่า โธ่เอ๊ย...นึกว่าใคร)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
เทนกุผู้อยู่ใกล้หมู่บ้านที่สุด
ชาเมย์มารุ อายะ
Syameimaru Aya
อายะ : ลองมาดูเพราะมีรายงานผู้บุกรุก
อายะ : ไม่นึกเลยว่าจะเป็นคุณ... ...
มาริสะ : โอ๊ะ, เทนกุที่เคยเจอที่ไหนสักแห่ง
มาริสะ : มาพอดีเลยว่ะ, ช่วยนำทางให้หน่อยดิ
อายะ : น่าเสียดายนะ, แต่ฉันมาเพื่อขับไล่ผู้บุกรุกต่างหากล่ะ
อายะ : แต่ตอนแรก, คิดจะให้นำทางไปที่ไหนล่ะ
มาริสะ : ได้ยินมานะโว้ย, เทพเจ้าประหลาดเริ่มมาตั้งรกรากบนภูเขาใช่มะ ?
มาริสะ : ฉันคือผู้กล้าที่มาโค่นยัยนั่นไงล่ะ
มาริสะ : เป็นผู้กล้าที่ลุยแหลกเลยนะว้อย (ล้อผู้กล้าในเกม Dragon Quest)
อายะ : โฮ่, เรื่องนั้น, ไปฟังมาจากใครกันล่ะ ?
มาริสะ : ใครกันน้า, ลืมไปแล้วล่ะ... ...
มาริสะ : แต่ก็เพราะแบบนั้นแหละ เลยอยากจะไปเจอเทพเจ้าองค์นั้นน่ะ
อายะ : อุฮุฮุ
อายะ : ฉันก็อยากให้คุณได้ทำตามใจชอบหรอกนะ
(เปิดเพลง BGM : ภูเขาโยวไค ～ Mysterious Mountain)
อายะ : แต่ว่า, ฉันไม่อาจปล่อยให้คุณผ่านไปได้หรอก
อายะ : ถ้าฉันปล่อยผ่านไปง่ายๆ
อายะ : เหล่าเทนกุลาดตระเวนก็จะไม่ยอมรับน่ะนะ
มาริสะ : ทำไมเล่า
มาริสะ : ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่นา, ไม่ได้มาสร้างปัญหาให้พวกเทนกุสักหน่อย
อายะ : เจ้านายของฉันสั่งมาว่า อย่าให้ผ่านที่นี่ไปได้
อายะ : การสังกัดองค์กรน่ะ
อายะ : มันคือการไม่เคลื่อนไหวด้วยความตั้งใจของตัวเองอย่างเดียวไงล่ะ
อายะ : เอ้า, จะออมมือให้ละกัน
อายะ : จงเข้ามาอย่างเอาจริงซะ !
มาริสะ : จะออมมือให้น่ะไม่ต้องบอกก็ได้ว้อย
มาริสะ : ยังไงซะเธอก็ต้องแพ้ตามบทอยู่แล้ว
(ชาเมย์มารุ อายะ แพ้พ่าย)
อายะ : ถึงฉันจะไม่ค่อยได้ต่อสู้อย่างจริงจัง แต่ก็แข็งแกร่งเกินคาดนะ
อายะ : ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็, แม้แต่เทพเจ้าจอมยุ่งนั่นก็คงจะสามารถโค่นได้
มาริสะ : เออ, ฉันจะโค่นมันแทนพวกเธอให้เอง
มาริสะ : ว่าแต่, เทพเจ้านั่นไปทำอะไรให้ถูกพวกเทนกุและกัปปะเกลียดเอาได้ล่ะ ?
อายะ : ... ...กัปปะ ? หรือว่าเรื่องนี้, ไปได้ยินมาจากกัปปะสินะ ?
อายะ : เอาแบบง่ายๆก็คือ, พยายามทำให้ภูเขาเป็นของตัวเองน่ะ
อายะ : พวกฉันซึ่งอยู่มาก่อนก็เลยรำคาญใจน่ะ
มาริสะ : อะไรกัน, เทนกุอย่างพวกเธอเองก็ยึดภูเขาเป็นของตัวเองตามอำเภอใจเหมือนกันไม่ใช่เรอะ
มาริสะ : พวกมนุษย์ถึงได้เข้าใกล้ไม่ได้ไงล่ะ
อายะ : ถึงอย่างนั้นก็เถอะ, เพิ่งมาใหม่แต่ไม่ให้เกียรติเทนกุเลยนะ ?
มาริสะ : อะไรกันนักกันหนา
มาริสะ : เอ้อ, ช่างเหอะว่ะ, ก่อนอื่นก็ช่วยนำทางไปหาเทพเจ้านั่นทีเหอะ
Tips :
- ชื่อด่านนี้มีอักษรคล้องจองกับด่านที่แล้วอยู่สองตัวคือ 要塞 (ป้อมปราการ)
- ชื่อ ภูเขาป้อมปราการ (โยวไซโนะยามะ) นี้ออกเสียงคล้ายกับชื่อของภูเขาลูกนี้ ภูเขาโยวไค (โยวไคโนะยามะ)
- เก้านภา มีหลายความหมาย เช่น เก้าชั้น, จุดที่สูงที่สุดของสวรรค์, นภาทั้งเก้าตามความเชื่อของจีนโบราณ, นภาทั้งเก้าตามความเชื่อของญี่ปุ่น
Stage 5
ชื่อด่าน : ลมพัดในภูเขาศักดิ์สิทธิ์
สถานที่ : ศาลเจ้าโมริยะ
(เปิดเพลง BGM : ทิวทัศน์ดั้งเดิมของญี่ปุ่นที่สาวน้อยมองเห็น)
(โคจิยะ ซานาเอะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : มาอาละวาดในศาลเจ้าแบบนี้มันเรื่องอะไรกันน่ะ !
มาริสะ : ศาลเจ้างั้นเหรอ !? บนภูเขาเนี่ยนะ ?
มาริสะ : แต่จะว่าไป, มันก็ได้บรรยากาศแบบนั้นจริงๆนั่นแหละ... ...
??? : ที่นี่คือศาลเจ้าโมริยะ
??? : ศาลเจ้าแห่งอดีตที่ถูกหลงลืม
??? : ซึ่งได้ย้ายจากโลกภายนอกเข้ามาสู่เกนโซวเคียวพร้อมกับทะเลสาบไงล่ะ
มาริสะ : เธอน่ะ, เป็นใคร ?
มาริสะ : หรือว่าเป็นมิโกะ ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
มนุษย์แห่งสายลมที่ได้รับการบวงสรวง
โคจิยะ ซานาเอะ
Kotiya Sanae
ซานาเอะ : ฉันคือ ผู้ฉลองวายุ (คาเซะฮาฮุริ) นามว่า ซานาเอะ
ซานาเอะ : ลูกหลานของสมมติเทพซึ่งสูญสิ้นไปจากโลกภายนอกแล้ว
ซานาเอะ : แต่แหม ถ้าจะเรียกว่ามิโกะ มันก็เหมือนมิโกะอยู่อ่ะนะ
มาริสะ : งั้นเหรอ, เป็นอะไรที่คล้ายๆกับอาชีพมิโกะสินะ
มาริสะ : ชวนให้เข้าใจผิดว่าเป็นเรย์มุจริงๆเลยว่ะ
ซานาเอะ : ว่าแต่, คุณเป็นใครคะ ?
ซานาเอะ : ดูไม่เหมือนผู้มาสักการบูชาเลย... ...
มาริสะ : ฉันคือจอมเวท มาริสะ
มาริสะ : Hero จากตีนเขาผู้มาลงโทษเทพชั่ว
มาริสะ : และลงโทษเทนกุและกัปปะไปพร้อมๆกัน
มาริสะ : เป็นนักสารพัดรับจ้างน่ะ
ซานาเอะ : ตีนเขาเนี่ยก็มีมนุษย์เพี้ยนอยู่เหมือนกันสินะ
ซานาเอะ : แล้ว, จะบอกว่ามาลงโทษฉันด้วยเหรอ ?
(เปิดเพลง BGM : ศรัทธาแด่มนุษย์ผู้ไร้แก่นสาร)
มาริสะ : ต้องลงโทษสิวะ
มาริสะ : เป็นเพราะดูคล้ายเทพชั่วนั่นล่ะนะ
ซานาเอะ : ก็ดี
ซานาเอะ : งั้นให้ฉันลงโทษแทนคุณละกันค่ะ
มาริสะ : ฉันจะลงโทษเธอนะว้อย ?
มาริสะ : แล้วเธอจะลงโทษใครกันล่ะ
ซานาเอะ : ก็ต้องเป็นคุณอยู่แล้ว
ซานาเอะ : ฉันจะมอบการลงโทษด้วยพลังของสมมติเทพให้เอง
ซานาเอะ : พลังของเทพที่ก่อให้เกิดปาฏิหาริย์ !
(โคจิยะ ซานาเอะ แพ้พ่าย)
ซานาเอะ : แข็งแกร่ง... ...
ซานาเอะ : หลอกว่าเป็นนักสารพัดรับจ้างเพื่อให้ประมาท
ซานาเอะ : แต่จริงๆแล้วเป็น Hero ตัวจริงงั้นเหรอ ?
มาริสะ : ก็บอกแล้วไงว้อย, ว่าเป็นนักสารพัดรับจ้าง
มาริสะ : เทนกุและกัปปะกำลังเกลียดพวกเธออยู่นะว้อย
ซานาเอะ : ฉันเพียงแค่, อยากจะทำให้ภูเขาลูกนี้กลายเป็นเทวสถานของท่านยาซากะซึ่งเป็นเทพเจ้าแห่งขุนผาเท่านั้นเอง
ซานาเอะ : เรื่องนั้น, มันน่าจะสร้างความสุขให้กับโยวไคและมนุษย์ที่อาศัยบนแผ่นดินนี้นี่นา... ...
มาริสะ : ก็มันม่ายช่ายแบบนั้นน่ะเซ่, เอาละ, จะไปเจอหัวหน้าใหญ่ล่ะนะ
ซานาเอะ : เอ๋ !?
ซานาเอะ : อย่าบอกนะว่า, จุดประสงค์ของคุณคือ... ...
มาริสะ : ลงโทษเทพเจ้าที่ทำเรื่องชั่วร้ายไงเล่า
Tips :
- ชื่อด่านนี้มีอักษรคล้องจองกับด่านที่แล้วอยู่หนึ่งตัวคือ 山 (ภูเขา)
Stage 6
ชื่อด่าน : อา, เทพวายุเอ๋ย ขอเชิญสู่ทะเลสาบเทวะ
สถานที่ : ทะเลสาบเทพวายุ
(เปิดเพลง BGM : สุสานออนบาชิระ ～ Grave of Being)
มาริสะ : บนภูเขามีทะเลสาบขนาดใหญ่แบบนี้... ...
มาริสะ : ออกมาเหอะ
มาริสะ : เทพเจ้าที่ไม่รู้จักอ่านบรรยากาศเอ๋ย
(ยาซากะ คานาโกะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : ใครที่ไหนมาเรียกข้า
มาริสะ : เธอเองเหรอ ?
มาริสะ : เทพเจ้าที่พยายามทำให้ภูเขาเป็นของตัวเอง และคิดจะยึดครองศาลเจ้าที่ตีนเขาน่ะ
มาริสะ : ฉันมาลงโทษแล้วว้อย
??? : ... ...
??? : เห, น่าสนใจดีนะ
??? : เกนโซวเคียวนี่ก็มีมนุษย์เพี้ยนๆอยู่ด้วยแฮะ
มาริสะ : ด้วยเหตุนั้นแล, จึงต้องสนิทสนมกับพวกเทนกุและกัปปะที่อยู่ในภูเขาเอาไว้ ไม่งั้น──
มาริสะ : ต้องมีใครสักคนเดือดร้อนแน่ !
มาริสะ : แน่ๆเลยล่ะ
??? : ภูเขาก็คือตัวฉันเอง
??? : ภูเขาก็คือเป้าหมายของศรัทธาที่มีต่อตัวฉัน
??? : เพราะในเกนโซวเคียวมีภูเขาที่โดดเด่นเพียงที่นี่เท่านั้นน่ะจ้ะ
??? : หากผู้ที่อาศัยในภูเขาลูกนี้ไม่ศรัทธาฉันมันก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้จ้ะ
มาริสะ : โอ๊ะ, คิดจะย้ายออกไปจากเกนโซวเคียวรึ ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
อวตารแห่งเนินเขาและทะเลสาบ
ยาซากะ คานาโกะ
Yasaka Kanako
(เปิดเพลง BGM : สนามรบโบราณที่มีมนต์ขลัง ～ Suwa Foughten Field)
คานาโกะ : ผู้ที่ขัดขวางศรัทธาต่อเทพจะต้องถูกกำจัดเป็นรายๆไป
มาริสะ : ทำไมถึงต้องยึดติดกับศรัทธาขนาดนั้นด้วยล่ะ ?
มาริสะ : เกนโซวเคียวในตอนนี้น่ะไม่จำเป็นต้องมีเทพเจ้านะว้อย
คานาโกะ : เมื่อสูญเสียศรัทธาไป, เกนโซวเคียวก็จะเริ่มวุ่นวาย
คานาโกะ : ความหมายของศรัทธาน่ะ, คนที่ไม่มีศรัทธาย่อมไม่เข้าใจ
มาริสะ : แต่ฉันไปศาลเจ้าแทบทุกวันเลยนะ
คานาโกะ : ศาลเจ้าที่สูญเสียศรัทธาไปแล้วก็เป็นได้แค่กระท่อมเท่านั้น
คานาโกะ : เจ้าแค่เดินผ่านกระท่อมแทบทุกวันเท่านั้นเอง
คานาโกะ : เจ้าน่ะ──
คานาโกะ : จงลิ้มรสจิตวิญญาณอันบ้าคลั่งของเทพดูสักครั้งเถอะ !
(ยาซากะ คานาโกะ แพ้พ่าย)
・เอาชนะได้แบบไม่คอนทินิว ในระดับความยาก Normal ขึ้นไป ด้วย มาริสะ Type A >> Ending No.4
・เอาชนะได้แบบไม่คอนทินิว ในระดับความยาก Normal ขึ้นไป ด้วย มาริสะ Type B >> Ending No.5
・เอาชนะได้แบบไม่คอนทินิว ในระดับความยาก Normal ขึ้นไป ด้วย มาริสะ Type C >> Ending No.6
・เอาชนะได้แต่มีการคอนทินิว ด้วย มาริสะ Type A >> Ending No.7
・เอาชนะได้แต่มีการคอนทินิว ด้วย มาริสะ Type B >> Ending No.8
・เอาชนะได้แต่มีการคอนทินิว ด้วย มาริสะ Type C >> Ending No.9
Tips :
- ชื่อด่านนี้มีอักษรคล้องจองกับด่านที่แล้วอยู่หนึ่งตัวคือ 風 (ลม)
- ทะเลสาบสุวะ แต่เดิมถูกเรียกขานว่า ทะเลสาบเทพวายุ
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
*กดที่ชื่อของ Ending เพื่อแสดงข้อความ*
Ending No.01 Good End เรย์มุ Type A
ศาลเจ้าฮาคุเรย์
ศาลเจ้าซึ่งตั้งอยู่ ณ ชายแดนทางตะวันออกของเกนโซวเคียว
แม้จะช้ากว่าภูเขาโยวไคเล็กน้อย, แต่แมกไม้ของศาลเจ้าก็เปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว
เมื่อใบไม้เริ่มเปลี่ยนสี ก็มีเรื่องที่ต้องทำอยู่อย่างหนึ่ง
อายะ 「นานๆทีลงมาสนุกกับใบไม้เปลี่ยนสีที่ตีนเขาบ้างก็ดีเหมือนกันนะ」
เรย์มุ 「เธอก็ลงมาที่ตีนเขาเป็นประจำอยู่แล้วไม่ใช่เรอะ ?」
นิโทริ 「เอาน่า, มนุษย์อุตส่าห์เป็นฝ่ายชวนมาร่วมงานเลี้ยงทั้งที」
โอกาสที่หาได้ยากแบบนี้ ต้องสนุกให้เต็มที่สิ」
อายะ 「จะว่าไปแล้ว, ทำไมถึงชวนมางานเลี้ยงอย่างกะทันหันแบบนี้ล่ะ ?」
เรย์มุ 「เพราะใบไม้เปลี่ยนสีมันสวยดีไงล่ะ
แล้วก็ อยากจะพูดคุยแลกเปลี่ยนกับพวกเธอซึ่งเป็นโยวไคบนภูเขา,
พร้อมกับเทพเจ้าแห่งภูเขาน่ะ」
(ในรูป : เชือดบิดที่หลัง เป็นแค่เครื่องประดับ)
เรย์มุ 「เทพเจ้าเหล่านี้ไม่ใช่เทพเจ้าที่ชั่วร้ายนะ
ก็เลยอยากให้ไม่เปิดศึกบนภูเขากันน่ะน้า」
ซานาเอะ 「ไม่ใช่เทพเจ้าที่ชั่วร้ายนะคะ」
คานาโกะ 「ไม่ใช่เทพชั่วหรอก」
อายะ 「น่าสงสัยจังเลยนะ」
คานาโกะ 「ฉันน่ะ, กำลังคิดจะฟื้นฟูจิตศรัทธาที่มีต่อสรรพสิ่งทั้งหลายทั้งปวงน่ะจ้ะ
ศรัทธาน่ะ, มันคือหัวใจที่เปี่ยมไปด้วยชีวิต, จิตใจ และร่างกาย
เคารพนับถือในวัตถุต่างๆ,
และหวาดกลัวว่าตนเองจะถูกลงทัณฑ์」
คานาโกะ 「──เอ, มันไม่เป็นพิธีรีตรองขนาดนั้นหรอกน้า」
อายะ 「!?」
คานาโกะ 「ถึงจะพูดว่าศรัทธาก็เถอะ,
เพียงไว้เนื้อเชื่อใจกันแล้วดื่มเหล้าร่วมกันแบบนี้, ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงแล้ว
แบบว่า, มีการเอาเหล้าไปถวายศาลเจ้าอยู่ออกจะบ่อยใช่มั้ยล่ะ ?」
เรย์มุ 「เนี่ย, เป็นเทพเจ้าที่เปิดเผยและเป็นกันเองอย่างเนี้ยแหละ
ชวนเธอไปดื่มเหล้าบ้างก็ละกัน」
อายะ 「... ...อะฮะฮะฮะ, บอกให้เทนกุ 『ชวนไปดื่มเหล้า』 งั้นเหรอคะ ?
ถึงไม่บอกก็ชวนอยู่แล้วล่ะ, เอาให้เทพเจ้าหงายเก๋งไปเลย... ...
ว่าไปแล้ว, ชวนดื่มกันทุกวันเลยก็น่าสนุกดีล่ะมั้ง」
คานาโกะ 「แหม คอแข็งจริงนะ, แต่น่าเสียดายนะที่ฉันก็คอแข็งเหมือนกัน, ระดับเทพสถิตร่างเลยล่ะ」
ซานาเอะ 「ฉ.. ฉัน, ถ้าแค่ดื่มพอเป็นพิธีล่ะก็... ...」
อายะ 「พอเป็นพิธีเหรอ, หนึ่งโชว ? หรือว่าหนึ่งโทะ ?」 (โชว = 1.8 ลิตร / โทะ = 18 ลิตร)
นิโทริ 「ต้องเตรียมโมโระคิวปริมาณมากๆแล้วสินะ (โมโระคิว คือ แตงกวาอ่อนจิ้มซุปเหล้าหมัก)
เมื่อเร็วๆนี้เพิ่งลองทำ Pickle (ของดอง) ดูพอดี, เจ้านั่นก็เหมาะกับเหล้าเป็นที่สุดเลยล่ะ」
ไม่รู้ว่าเหตุใด, พวกโยวไคที่อาศัยบนภูเขาจึงคอแข็งกันนัก
เป็นเพราะมีพวกที่นิสัยดุดันอยู่เยอะ แล้วไล่พวกโยวไคที่ไม่ดื่มเหล้าออกไปจากภูเขาไปรึไงกันนะ, หรือว่า──
สังคมที่มีอารยธรรมสูงของพวกเทนกุและกัปปะนั้น, เป็นสังคมที่มีความเครียดสูงจนต้องดื่มเหล้าเพื่อให้ทำงานได้ราบรื่นกันนะ
อย่างไรก็ดี, การที่มีมนุษย์อย่างซานาเอะปะปนอยู่ตรงนั้นหนึ่งคนก็นับว่าน่าสงสารนิดหน่อย แต่ก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ
Ending No. 01 ศรัทธาคือการคบหาอย่างเป็นมิตรกับเทพเจ้า ?
ยินดีด้วยที่ All Clear ! เก่งจริงๆเลยนะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.02 Good End เรย์มุ Type B
ศาลเจ้าฮาคุเรย์
ศาลเจ้าซึ่งตั้งอยู่ ณ ชายแดนทางตะวันออกของเกนโซวเคียว
แม้จะช้ากว่าภูเขาโยวไคเล็กน้อย, แต่แมกไม้ของศาลเจ้าก็เปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว
แต่ทั้งที่งดงามขนาดนี้, ก็ยังแทบจะไม่มีมนุษย์มาสักการบูชาตามเคย
ซานาเอะ 「──ถ้าคุณปฏิเสธการยอมรับท่านคานาโกะล่ะก็
จะมีสภาพอย่างนี้ก็ช่วยไม่ได้ล่ะน้า」
เรย์มุ 「ไม่หรอก, ถึงจะอยากดึงผู้สักการบูชากลับมาก็เถอะ... ...
แต่ศาลเจ้าของฉันเนี่ยมีโยวไคอยู่เยอะแยะไปหมด ดังนั้นจะทำยังไงก็เปล่าประโยชน์」
ซานาเอะ 「การที่พวกโยวไคชื่นชอบ, ก็คงเป็นเพราะความงดงามของศาลเจ้าแห่งนี้น่ะค่ะ
แต่แน่นอนว่า, ศาลเจ้าของฉันก็งดงามเหมือนกัน... ...」
เรย์มุ 「อื---ม, ไม่มีวิธีอื่นดีๆ นอกจากการเปลี่ยนเทพเจ้าเลยเหรอ ?」
ซานาเอะ 「นั่นสินะค้า... ...」
ซานาเอะ 「มีวิธีดีๆแล้วค่ะ
เลิกคิดเรื่องการเพิ่มจำนวนผู้มาสักการบูชา,
แค่คิดถึงการเอาจิตศรัทธากลับมาได้ก็พอแล้วนี่คะ ?」
เรย์มุ 「หมายความว่ายังไง ?」
ซานาเอะ 「ให้พวกโยวไคที่มาศาลเจ้าบ่อยๆ, มอบศรัทธาแด่เทพเจ้าไงล่ะคะ」
(ในรูป : กล่องใส่เงิน)
เรย์มุ 「... ...พวกโยวไคเนี่ยนะ ?」
ซานาเอะ 「อันที่จริง,ผู้ศรัทธาในตัวเทพเจ้านั้นจะเป็นใครก็ได้ค่ะ
เทพเจ้านั้นจะมอบอานิสงส์ให้โดยไม่เกี่ยงว่าเป็นมนุษย์หรือโยวไคค่ะ」
เรย์มุ 「อื---ม... ...อุ๊บ !」
เรย์มุ 「อะฮะฮะ
นึกภาพโยวไคพวกนั้นมากราบไหว้แล้วพิลึกชะมัด」
ซานาเอะ 「จริงๆแล้วพวกโยวไคนั้นมีจิตศรัทธาที่ลึกซึ้งยิ่งกว่ามนุษย์เสียอีกนะคะ
เพราะว่าพวกโยวไคนั้นให้ความสำคัญกับความหมายในการคงอยู่ของวัตถุ มากกว่าสภาพที่แท้จริงของวัตถุนั้นค่ะ」
เรย์มุ 「แต่ว่าน้า
จะขอศรัทธาจากโยวไคที่มาที่นี่เป็นประจำเนี่ย ท่าทางจะต้องใช้เวลาน่าดูเลยล่ะ」
ซานาเอะ 「ฉันจะร่วมมือด้วยเท่าที่จะทำได้ค่ะ, เพราะว่าในอีกความหมายหนึ่ง ฉันเองก็เป็นมิโกะเหมือนกันค่ะ」
เรย์มุ 「ว่าแต่, ทำไมถึงย้ายทั้งศาลเจ้าและทะเลสาบมาที่เกนโซวเคียวล่ะ ?」
ซานาเอะ 「คืออย่างนี้ค่ะ──」
ศาสนาที่มีแก่นแท้ชั่วร้ายได้ออกอาละวาดที่โลกภายนอก, จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ศรัทธาต่อเทพจะลดลง
แต่ความจริงแล้ว, ไม่ว่ากับเทพเจ้าองค์ใด, การศรัทธาก็ไม่มีผลเสียแม้แต่อย่างเดียว
ทั้งๆที่การศรัทธากับการบนบานศาลกล่าวนั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง,
แต่พอมนุษย์โลกภายนอกตั้งตัวได้ ก็มองว่าศรัทธานั้นไม่มีความจำเป็นอีกต่อไป
ไม่สิ, จริงๆแล้วไม่ใช่แบบนั้นหรอก
แม้จนปัจจุบันนี้ มนุษย์ก็ยังไม่ลืมศรัทธา, และยังใช้เป็นที่พึ่งพิงทางใจเสมอมา
มนุษย์ที่เชื่อมั่นในข้อมูลข่าวสาร, มนุษย์ที่เชื่อมั่นในสังคมที่จำเพาะเจาะจง, เพื่อนที่ไว้ใจได้... ...
เป้าหมายของการศรัทธา, เพียงแค่ย้ายจากเทพเจ้าไปยังมนุษย์หรือสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวเท่านั้นเอง
หากว่า, คุณเป็นเทพเจ้าที่อยากทวงจิตศรัทธาคืนมาจากมนุษย์ล่ะก็
ลองทิ้งชื่อและฐานะ แล้วติดต่อกับมนุษย์อย่างเป็นกันเองกว่านี้ดีกว่ามั้ย ?
Ending No. 02 เหล่าโยวไคพวกนั้นมาสักการบูชา ? เป็นไปไม่ได้หรอก เป็นไปไม่ได้
ยินดีด้วยที่ All Clear ! เก่งจริงๆเลยนะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.03 Good End เรย์มุ Type C
ศาลเจ้าฮาคุเรย์
ศาลเจ้าซึ่งตั้งอยู่ ณ ชายแดนทางตะวันออกของเกนโซวเคียว
แม้จะช้ากว่าภูเขาโยวไคเล็กน้อย, แต่แมกไม้ของศาลเจ้าก็เปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว
และมีสิ่งที่ไม่คุ้นตามาตั้งอยู่ตรงริมศาลเจ้า
มาริสะ 「──เจ้ากล่องรังนกขนาดใหญ่นี่มันคืออะไรอ่ะ ?」
เรย์มุ 「ไม่ใช่กล่องรังนกสักหน่อย
นี่คือพระผู้ช่วยให้รอดของศาลเจ้าของฉันต่างหาก」
มาริสะ 「... ...เป็นสี่เหลี่ยมน่าดูเลยนะ, พระผู้ช่วยให้รอดเนี่ย」
เรย์มุ 「ถ้าปล่อยให้สูญเสียจิตศรัทธาไปเรื่อยๆน่ะน้า
ศาลเจ้าแห่งนี้เองก็จะกลายเป็นเพียงกระท่อมธรรมดาไปเลย」
มาริสะ 「แล้ว, พระผู้ช่วยให้รอดในรูปแบบกล่องรังนกเนี่ยมันมีความหมายอะไรเหรอ ?」
เรย์มุ 「ผลจากการกลุ้มใจต่างๆนานาว่าต้องทำยังไงถึงจะสามารถกอบกู้เอาจิตศรัทธากลับคืนมาได้,
ก็คือการขอยืมพลังจากเทพเจ้าองค์ใหม่ไงล่ะ」
(ในรูป : บ้านพักตากอากาศของเทพเจ้าแห่งขุนผา)
มาริสะ 「เทพเจ้าองค์ใหม่งั้นเหรอ ?」
เรย์มุ 「เจ้านี่มันก็เหมือนกับศาลเจ้านั่นล่ะนะ, เป็นศาลเจ้าที่อยู่ในศาลเจ้า」
มาริสะ 「ของแบบนั้นมันสร้างกันได้ง่ายๆเลยเหรอ ?」 (หมายถึงในแง่ของการใช้งาน)
เรย์มุ 「แต่ก็สร้างแล้วนี่ไง ?」 (หมายถึงในแง่ของวัตถุ)
มาริสะ 「ถึงจะถูกสร้างขึ้นมาก็เหอะ」 (ยังสงสัยว่ามันจะใช้งานได้ยังไง)
เรย์มุ 「ดูเหมือนว่าศาลเจ้าจะเป็นสิ่งที่มีการใช้งานยืดหยุ่นอย่างมากเลยล่ะ
เทพเจ้าองค์นี้เองก็บอกว่า,
ไม่ต้องยึดศาลเจ้าของฉันก็ได้ แค่มีศาลเล็กๆเอาไว้ก็สามารถมาสิงสถิตได้แล้ว」
มาริสะ 「ก็เลยสร้างศาลเล็กจิ๋วนี่ขึ้นมาจริงๆงั้นเหรอ
ว่าแต่, ของพรรค์นี้มันจะฟื้นฟูจิตศรัทธาได้เหรอ ?」
เรย์มุ 「ไม่รู้สิน้า, ของแบบนี้มันต้องลองนี่เนอะ ?」
มาริสะ 「ศาลเจ้าสาขาย่อยที่เล็กขนาดนี้
ต้องไม่ชอบใจแน่เลยน้า... ...
หรือว่าเธอจงใจทำให้มันเล็กแบบนี้ ?」
เรย์มุ 「พูดถึงเรื่องอะไรเหรอ ?」
เทพเจ้านั้นไม่ได้ยึดติดเป็นพิเศษกับสิ่งปลูกสร้างที่เข้าไปสิงสถิต,
แต่ถ้าซอมซ่อเกินไปก็จะไม่มีศรัทธาของมนุษย์มารวมตัวกัน, ซึ่งแบบนั้นมันก็น่าจะไม่ชอบใจอยู่หรอก
เรย์มุเองก็เข้าใจเรื่องนั้นดีอยู่แล้ว, แต่เพราะรู้สึกไม่สบอารมณ์อย่างบอกไม่ถูก
ก็เลยเผลอทำตัวกวนประสาทคานาโกะไปโดยไม่รู้ตัว
แต่ทว่า, ศาลเจ้าสาขาย่อยนี้กลับได้รับความนิยมผิดคาด,
แม้จะน้อยนิด แต่ก็ทำให้มีมนุษย์จากหมู่บ้านมาเยี่ยมเยียนมากขึ้น
เดชานุภาพคือ ความอุดมสมบูรณ์ของธัญพืชทั้งห้าที่ได้มาโดยเทพผู้ปกปักษ์ลมและฝน, เทพเจ้าแห่งชะตากรรมในยามศึก(ห่ากระสุน) และความโลภ
(ธัญพืชทั้งห้า ได้แก่ ข้าว ข้าวสาลี ถั่ว ลูกเดือย และข้าวฟ่าง)
Ending No. 03 เดชานุภาพ (อานิสงส์) คือทุกสิ่งทุกอย่างของเทพเจ้าสินะ
ยินดีด้วยที่ All Clear ! เก่งจริงๆเลยนะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.04 Good End มาริสะ Type A
ภูเขาโยวไค
ภูเขาอันเป็นที่อาศัยของกองกำลังโยวไคชั้นแนวหน้าแห่งเกนโซวเคียว เช่น เทนกุและกัปปะ
แม้ว่าเหล่าโยวไคบนภูเขาจะไม่ลงมาโจมตีมนุษย์, แต่เฉพาะเรื่องการเข้าไปในภูเขาเท่านั้นที่พวกเขาไม่ยอมรับ, และจะพยายามรุกไล่ในทันทีที่พบ
มาริสะเคยทำสำเร็จมาแล้ว, จึงพยายามจะเข้าไปอีกครั้ง
นิโทริ 「ก็บอกว่าไม่ได้ไงล่ะ, จากตรงนี้ไปน่ะไม่ใช่สถานที่ที่จะให้มนุษย์เข้าไปแล้วนะ」
มาริสะ 「แหม, ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่นา
ก่อนหน้านี้ยังให้ผ่านเข้าไปได้เลย」
นิโทริ 「ให้ผ่านเข้าไปงั้นเหรอ ?
เธอฝ่าเข้าไปเองไม่ใช่รึไง ?」
มาริสะ 「ก็เธอปล่อยออร่าออกมาบอกว่าอยากให้ลงโทษเทพเจ้านี่นา」
นิโทริ 「ถ้าจะเข้าไปในภูเขาล่ะก็, จำเป็นต้องมีเหตุผลที่ดีพอนะ
คราวก่อนมามือเปล่า ฉันก็เลยคิดเหตุผลให้ไงล่ะ」
มาริสะ 「งั้นก็เหมาะเลย, คราวนี้ก็เอาเหตุผลเดียวกันนั่นแหละ... ...」
นิโทริ 「เหตุผลนั่นน่ะไม่มีแล้ว」
(ในรูป : เทพเจ้าแห่งขุนผา / ตุ้งแช่ ตุ้งแช่ (เสียงกลอง))
มาริสะ 「ไม่มีแล้วงั้นเหรอ, เทพเจ้านั่นยังไม่ถูกโค่นโดยสมบูรณ์เลยนะว้อย ?」
นิโทริ 「ไม่จำเป็นต้องโค่นท่านยาซากะแล้วล่ะ
พวกเราปรองดองกันแล้ว」
มาริสะ 「หา ?」
นิโทริ 「ท่านผู้นั้นไม่ได้มาที่นี่เพื่อก่อความเสียหายแก่ภูเขาโยวไค
กลับกัน, ท่านจะนำประโยชน์มาให้เสียด้วยซ้ำ」
มาริสะ 「ว่าไงนะ ? ยอมรับกันได้แล้วเหรอ ?」
นิโทริ 「แต่เดิม, ภูเขาโยวไคเคยเป็นของท่านเทพยักษ์
แต่เมื่อยักษ์ไม่อยู่ก็สูญเสียศรัทธาไปเรื่อยๆ」
นิโทริ 「ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือสังคมที่น่าเบื่อไงน่ะน้า
ดังนั้นจึงทำการต้อนรับเทพเจ้าองค์ใหม่
จัดงานเลี้ยงกับเทพเจ้าทุกวันก็สนุกดีนี่นะ ?」
มาริสะ 「งานเลี้ยงงั้นเหรอ... ...นั่นคือศรัทธางั้นเหรอ ?」
นิโทริ 「มิตรภาพอันแน่นแฟ้นน่ะ, มิตรภาพอันแน่นแฟ้นกับศรัทธามันก็คือสิ่งเดียวกันนั่นแหละ, คืนนี้ก็มีงานเลี้ยงนะ」
(มิตรภาพอันแน่นแฟ้น (親交) กับ ศรัทธา (信仰) อ่านออกเสียงเหมือนกันว่า ชินโคว)
มิตรภาพอันแน่นแฟ้นระหว่างเหล่าโยวไคกับเทพเจ้าบนภูเขาโยวไคกำลังไปได้สวย
มาริสะรู้สึกเหมือนถูกปฏิบัติเหมือนเป็นตัวเกะกะ จึงรู้สึกเหงานิดหน่อย
แต่ก็นึกขึ้นมาได้ว่า เหล่าโยวไคกับมนุษย์ที่ตีนเขาเองก็กำลังสานสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นอยู่เช่นกัน
นั่นอาจกล่าวได้ว่า มนุษย์กำลังศรัทธาโยวไคอยู่งั้นเหรอ ?
มาริสะกลับไปที่ศาลเจ้า, และวางแผนจะรวบรวมเหล่าโยวไคมาจัดงานเลี้ยงบ้าง
Ending No. 04 โยวไคบนภูเขาเนี่ยมีแต่พวกเอาแต่ใจตัวเองทั้งนั้น
ยินดีด้วยที่ All Clear ! เก่งจริงๆเลยนะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.05 Good End มาริสะ Type B
ป่าเวทมนตร์
ป่าที่เต็มไปด้วยความเป็นพิษ จนทั้งมนุษย์และโยวไคไม่เข้าใกล้
มาริสะอาศัยอยู่ที่นี่
ดูเหมือนเธอกำลังพยายามรวมรวบไม้เพื่อเริ่มทำอะไรบางอย่างอยู่... ...?
มาริสะ 「ความหมายของศรัทธาน่ะ, คนที่ไม่มีศรัทธาย่อมไม่เข้าใจ... ...งั้นเหรอ
ถ้างั้นจะลองศรัทธาดูละกัน
ด้วยการลองสร้างศาลเจ้าขนาดเล็กดูนี่ล่ะ」
มาริสะ 「... ...จะว่าไปแล้ว ด้านในของศาลเจ้ามันเป็นยังไงหว่า ?
ศาลเจ้าฮาคุเรย์ก็ไม่ยอมให้ดูข้างในซะด้วยสิ... ...
เห็นบอกว่าเป็นที่อาศัยของเทพเจ้า
ใส่เบาะรองนั่งเล็กๆไปสักอันก็พอแล้วล่ะมั้ง
ก่อนอื่น, เทพเจ้าที่จะมาอยู่ข้างใน ก็เอาเป็นเทพเจ้าที่เพิ่งเจอมาเมื่อเร็วๆนี้นี่ล่ะ」
คานาโกะ 「เดี๋ยวเถอะ !」
มาริสะ 「หวา !」
คานาโกะ 「อย่าเอาเบาะรองนั่งสกปรกแบบนั้นใส่ไปข้างในสิ !」
มาริสะ 「โผล่ออกมาจากไหนเนี่ย」
คานาโกะ 「ถ้ามีศาลเจ้าถูกสร้างขึ้นโดยระบุนามของฉัน มันจะถูกจัดว่าเป็นศาลเจ้าสาขาย่อย
และฉันสามารถไปยังศาลเจ้านั้นได้ทุกเมื่อจ้ะ
ดูเหมือนเจ้าพยายามจะสร้างศาลเจ้าสาขาย่อยของฉันสินะจ๊ะ,
ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจเป็นพิเศษหรอกนะ, แต่ว่า, สร้างได้ห่วยเป็นบ้าเลย... ...」
มาริสะ 「อย่ามาพูดเสียมารยาทน่า」
คานาโกะ 「แล้วมาสร้างศาลเจ้าสาขาย่อยตรงกลางป่าที่มนุษย์ไม่เข้าใกล้แบบนี้ คิดจะทำอะไรล่ะจ๊ะ」
มาริสะ 「ของแบบนี้มันต้องลองไม่ใช่เรอะ ?
ถ้ามีมนุษย์เข้าป่ามาเยอะก็อาจจะเป็นเรื่องใหญ่ได้นะว้อย ?」
คานาโกะ 「เป็นเรื่องใหญ่ในความหมายตรงสินะ, สำหรับพวกมนุษย์ที่จะมากราบไหว้น่ะ」
มาริสะ 「แหม, เธอเองก็ไปสร้างศาลเจ้าอยู่บนภูเขาไม่ใช่เหรอ ?
ที่แบบนั้นมนุษย์ที่ไหนจะเข้าไปได้ล่ะ」
คานาโกะ 「ดีแล้วล่ะจ้ะ
จุดประสงค์ของฉันคือการรวบรวมศรัทธาจากโยวไคบนภูเขา
ศรัทธาจากมนุษย์น่ะ, เคยตั้งใจว่าจะยกให้ศาลเจ้าฮาคุเรย์ไป แต่ว่า... ...」
สุดท้ายแล้วมาริสะก็เลิกสร้างศาลเจ้ากลางคัน
เป็นเพราะไม่ค่อยรู้โครงสร้างภายใน, และระหว่างสร้างก็มีเทพเจ้ามาตามบ่นอยู่ไม่ขาด
สุดท้ายมาริสะก็ถามคานาโกะว่า 『ไม่เข้าใจความหมายของศรัทธา』
──เช่นนั้นแล้ว คานาโกะจึงตอบว่า
เหมือนกับความรู้สึกที่เจ้ามีต่อเวทมนตร์ไงล่ะจ๊ะ
Ending No. 05 มีให้เห็นอยู่บ่อยๆว่ามีการสร้างศาลเจ้าไว้ในสวนนี่นะ
ยินดีด้วยที่ All Clear ! เก่งจริงๆเลยนะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.06 Good End มาริสะ Type C
ศาลเจ้าฮาคุเรย์
ศาลเจ้าซึ่งตั้งอยู่ ณ ชายแดนทางตะวันออกของเกนโซวเคียว
แม้จะช้ากว่าภูเขาโยวไคเล็กน้อย, แต่แมกไม้ของศาลเจ้าก็เปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว
และมาริสะก็กำลังพาคนประหลาดสองคนมาเยี่ยมเยียนศาลเจ้า
มาริสะ 「──ด้วยประกาลละฉะนี้ ทางนี้คือเทพเจ้า
ส่วนทางนั้นคืออะไรสักอย่างที่คล้ายๆมิโกะ」
คานาโกะ 「หวัดดี, ฉันเป็นเทพเจ้าจ้ะ」
ซานาเอะ 「ไม่ได้เจอกันนานนะคะ, ก่อนหน้านี้เคยมากดดันให้เปลี่ยนเทพเจ้า, จำได้รึเปล่าคะ ?」
เรย์มุ 「... ...แล้ว ? มันเรื่องอะไรกันล่ะ」
มาริสะ 「ผลจากการได้ลองคุยกันหลายๆเรื่องพบว่า, แนวคิดตรงกับเทพเจ้าองค์นี้เป๊ะเลยว่ะ
เรื่องที่พูดก็ไม่ต่างกันด้วย... ...
ว่าไง ? ยอมรับเทพเจ้าองค์นี้เข้าศาลเจ้าดีมั้ย ?」
คานาโกะ 「ลองดูก็ได้นะ ?」
เรย์มุ 「ทำไมกระทั่งมาริสะถึงไปเป็นลูกน้องของศัตรูล่ะ」
คานาโกะ 「เรียกว่าศัตรูก็เกินไปหน่อยนะ
ฉันแค่อยากช่วยศาลเจ้าของเจ้าเท่านั้นเอง... ...
ทั้งฉันและเจ้าต่างก็ได้ประโยชน์, เป็นหนึ่งในวิธีที่ดีที่สุดเลยนะ」
ซานาเอะ 「แน่นอนว่าจะไม่บังคับขู่เข็ญค่ะ, คำตัดสินสุดท้ายอยู่ที่คุณค่ะ」
มาริสะ 「แหม, ก็รู้สึกว่ามันน่าสนใจมากน่ะนะ」
คานาโกะ 「ต้องน่าสนใจสิ--- มีฉันอยู่ในศาลเจ้าเลยนะ」
ซานาเอะ 「การบวงสรวงเทพเจ้าที่ศาลเจ้ามันเป็นเรื่องธรรมชาตินะคะ」
เรย์มุ 「รู้สึกเหมือนฉันถูก Away (ทอดทิ้ง) อยู่คนเดียวยังไงก็ไม่รู้แฮะ
เกิดอะไรขึ้นเหรอ ? ทำไมกระทั่งมาริสะยังเอาด้วยล่ะ」
มาริสะ 「ก็ไม่อะไรหรอก, แค่คิดว่าถ้ามันสมกับเป็นศาลเจ้ามากขึ้นก็จะจัดงานเทศกาลได้น่ะน้า」
คานาโกะ 「ก่อนอื่นก็, แค่ชวนฉันมาร่วมงานเลี้ยงก็พอแล้วล่ะ~」
เรย์มุ 「เอาเถอะ ถ้าแค่นั้นมันก็ได้อยู่หรอก... ...
แต่ฉันรู้ดีนะว่าการชักชวนเข้าศาสนาอยู่ฝ่ายเดียวน่ะมันน่ารำคาญชะมัดเลย」
หลังจากตอนนั้น มาริสะก็ได้รับคำอธิบายเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเทพเจ้ากับศาลเจ้าจากคานาโกะ
และตัดสินว่า, เรื่องที่คานาโกะพูดนั้นสมเหตุสมผลดี
ศาลเจ้าเป็นที่อาศัยของเทพเจ้า, และศาลเจ้าจะมีเสน่ห์มากขึ้นหลายเท่า หากมีเทพเจ้าอยู่
ดังนั้นจึงคิดว่า, การยกศาลเจ้าให้คานาโกะนั้นเป็นแผนการที่ดี
ที่สำคัญเหนืออื่นใด──
นิสัยสบายๆเป็นกันเองของคานาโกะนั้นเข้ากับมาริสะได้เป็นอย่างดี
และรู้สึกขึ้นมาว่า... ...บางทีแม้แต่กับเหล่าโยวไคตีนเขาก็คงจะสามารถเข้ากันได้เป็นอย่างดี
Ending No. 06 แต่ว่า, เลิกชักชวนแกมบังคับให้เข้าศาสนาเถอะนะ
ยินดีด้วยที่ All Clear ! เก่งจริงๆเลยนะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.07 Bad End เรย์มุ Type A
ศาลเจ้าฮาคุเรย์ในยามเช้า
สุดท้ายแล้ว, เรย์มุซึ่งต้องยอมจำนนต่อพลังของเทพเจ้าก็กลับมาอย่างโดดเดี่ยวโดยมีพวกเทนกุชี้นิ้วใส่หลัง
(มุขการ์ตูนญี่ปุ่นที่เจอได้เป็นประจำ "แม่ๆนั่นอะไรอ่ะ" แล้วแม่ก็จะบอกว่า "อย่าไปชี้สิลูก" ซึ่งนัยถึงการล้อเลียนหรือซ้ำเติมใส่ผู้ที่ถูกชี้)
เรย์มุ 「อ๊า--- เจ็บใจกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว
ขืนเป็นแบบนี้, ศาลเจ้าของฉันต้องโดนยึดแน่เลย
ต้องรีบออกไปลุยแล้ว... ...」
เรย์มุเตรียมตัวออกศึกอีกครั้งเสร็จปุ๊บก็ออกเดินทางในทันทีโดยไม่นอน
ทั้งๆที่การนอนไม่พอเป็นศัตรูตัวฉกาจที่สุดของการดันมาคุแท้ๆ... ...
Ending No. 07 แล้วคุณล่ะ นอนไม่พอรึเปล่า ?
มุ่งหน้าสู่ No Continue Clear ในระดับ Normal ขึ้นไปกันเถอะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.08 Bad End เรย์มุ Type B
ศาลเจ้าฮาคุเรย์ในยามเช้า
สุดท้ายแล้ว, เรย์มุซึ่งต้องยอมจำนนต่อพลังของเทพเจ้าก็กลับมาอย่างโดดเดี่ยวโดยมีพวกเทนกุคอยหัวเราะเยาะ
เรย์มุ 「อ๊า--- เจ็บใจกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว
ขืนเป็นแบบนี้, ศาลเจ้าของฉันต้องโดนยึดแน่เลย !
ยอมไม่ได้ !!」
เรย์มุปล่อยตัวไปตามความโกรธแล้วตัดสินใจออกศึกอีกครั้ง
ทั้งๆที่จะหลบกระสุนไม่ได้ในยามที่จิตใจไม่สงบแท้ๆ... ...
Ending No. 08 แล้วคุณล่ะ ขาดแคลเซียมรึเปล่า ?
มุ่งหน้าสู่ No Continue Clear ในระดับ Normal ขึ้นไปกันเถอะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.09 Bad End เรย์มุ Type C
ศาลเจ้าฮาคุเรย์ในยามเช้า
สุดท้ายแล้ว, เรย์มุซึ่งต้องยอมจำนนต่อพลังของเทพเจ้าก็กลับมาอย่างโดดเดี่ยวโดยมีพวกเทนกุคอยขว้างหินใส่
เรย์มุ 「อ๊า--- เจ็บใจกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว
ปล่อยให้ศาลเจ้าโดนยึดไป จะดีกว่ารึเปล่านะ... ...?」
เรย์มุตัดสินใจออกศึกอีกครั้ง ทั้งๆที่ยังกังวลเรื่องอนาคตของศาลเจ้า
ทั้งๆที่จะหลบกระสุนไม่ได้ในยามที่จิตใจสับสนแท้ๆ... ...
Ending No. 09 แล้วคุณล่ะ กำลังกลุ้มใจรึเปล่า ?
มุ่งหน้าสู่ No Continue Clear ในระดับ Normal ขึ้นไปกันเถอะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.10 Bad End มาริสะ Type A
ศาลเจ้าฮาคุเรย์ในเช้าวันต่อมา
สุดท้ายแล้ว, มาริสะที่ไม่อาจต้านทานพลังของเทพเจ้าได้เลย ก็ลงจากเขามาโดยพยายามไม่ให้พวกเทนกุพบเจอ
เรย์มุ 「ดูเหนื่อยๆชอบกลนะ, เมื่อวานไปทำอะไรที่ไหนมาเหรอ ?」
มาริสะ 「อ๊ะ, เปล่าหรอก
ไปเก็บแตงกว่าอร่อยๆที่ภูเขามาน่ะ... ...」
มาริสะปกปิดเรื่องที่ขึ้นเขาไปต่อสู้กับเทพเจ้ามา
และผลจากการโกหกนั้น──
ทำให้ต้องแบ่งแตงกว่าแสนอร่อยอย่างช่วยไม่ได้
Ending No. 10 การโกหกเป็นสิ่งไม่ดีนะ
มุ่งหน้าสู่ No Continue Clear ในระดับ Normal ขึ้นไปกันเถอะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.11 Bad End มาริสะ Type B
ศาลเจ้าฮาคุเรย์ในเช้าวันต่อมา
สุดท้ายแล้ว, มาริสะที่ไม่อาจต้านทานพลังของเทพเจ้าได้เลย ก็ลงจากเขามาโดยแกล้งทำเป็นหลงทางโดยไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น
เรย์มุ 「ดูเหนื่อยๆชอบกลนะ, เมื่อวานไปทำอะไรที่ไหนมาเหรอ ?」
มาริสะ 「อ๊ะ, เปล่าหรอก
ได้ข่าวน่าสนใจมา ก็เลยเอาไปขายให้หนังสือพิมพ์ของเทนกุน่ะ... ...」
มาริสะปกปิดเรื่องที่ขึ้นเขาไปต่อสู้กับเทพเจ้ามา
ส่วนความจริงนั้น, มันได้กลายเป็นข่าวหนังสือพิมพ์ในวันต่อมา
──ว่า คุยโม้โอ้อวดไปทั่วแล้วก็แพ้ให้กับเทพเจ้า
Ending No. 11 ชนะเป็นทัพปฏิวัติ, แพ้เป็นทัพกบฏ
มุ่งหน้าสู่ No Continue Clear ในระดับ Normal ขึ้นไปกันเถอะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.12 Bad End มาริสะ Type C
ศาลเจ้าฮาคุเรย์ในเช้าวันต่อมา
สุดท้ายแล้ว, มาริสะที่ไม่อาจต้านทานพลังของเทพเจ้าได้เลย ก็ลงจากเขามาโดยแกล้งทำเป็นตายเมื่อถูกเทนกุพบเข้าโดยบังเอิญ
เรย์มุ 「ดูเหนื่อยๆชอบกลนะ, เมื่อวานไปทำอะไรที่ไหนมาเหรอ ?」
มาริสะ 「อ๊ะ, เปล่าหรอก
ใบไม้กำลังเปลี่ยนสีกันเต็มที่, ก็เลยไปตามล่าหาใบไม้ที่เปลี่ยนสีรุนแรงที่สุดในโลกน่ะ... ...」
มาริสะปกปิดเรื่องที่ขึ้นเขาไปต่อสู้กับเทพเจ้ามา
ภูเขากำลังถูกย้อมเป็นสีแดง
ห่ากระสุนเองก็ร่ายรำ, ราวกับใบไม้เปลี่ยนสีร่ายรำ
Ending No. 12 ตามล่าหาใบไม้ที่เปลี่ยนสีรุนแรง ?
มุ่งหน้าสู่ No Continue Clear ในระดับ Normal ขึ้นไปกันเถอะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
