東方求聞口授 ～ Symposium of Post-mysticism.
โทวโฮวกุมอนคุจุ (ใคร่รู้คำสอนแห่งตะวันออก) ～ งานประชุมสัมมนาแห่งยุคหลังความเชื่อทางศาสนา
.........................................................................................................................................................................................
ฟุทัทสึอิวะแห่งซาโดะ
{ฟุทัทสึอิวะ มามิโซว Hutatuiwa Mamizou }
ความสามารถ : ทำให้สิ่งต่างๆเปลี่ยนร่าง
ความอันตราย : สูง
ความเป็นมิตรต่อมนุษย์ : สูงมาก
สถานที่หลักในการทำกิจกรรม : วัดเมียวเรนจิ ป่าเวทมนตร์
ปิศาจทานุกิที่มาจากโลกภายนอกซึ่งเป็นกรณีที่พบเจอได้ยากมากๆ
ลักษณะภายนอกและความสามารถของเธอเป็นแบบดั้งเดิมซึ่งโบราณยิ่งกว่าโยวไคในเกนโซวเคียวที่พัฒนาจนมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว
ดูเหมือนเธอจะเคยเป็นหัวหน้าของเหล่าปิศาจทานุกิมาก่อน จึงมี Charisma และความน่าเกรงขามสูง
ทำให้มีความเป็นไปได้สูงที่จะกลายเป็นต้นเหตุแห่งความวุ่นวายใหม่ๆในอนาคต
แต่ไหนแต่ไรก็มีปิศาจทานุกิอาศัยอยู่ในเกนโซวเคียวเป็นจำนวนมากอยู่แล้ว
ทานุกิจรจัดเหล่านั้นกับตัวเธอที่มาจากภายนอกจะเข้ากันได้ดีหรือไม่นั้นคือสิ่งที่จำเป็นต้องจับตาดูอย่างใกล้ชิด
ความสามารถในการทำให้สิ่งต่างๆเปลี่ยนร่างนั้นสามารถเปลี่ยนแปลงรูปร่างของวัตถุอื่นๆได้ด้วย มิได้จำกัดเฉพาะรูปลักษณ์ของตัวเธอเอง
แต่จะต่างจากภาพมายาตรงที่ไม่สามารถสร้างภาพมายาขึ้นมาจากศูนย์ได้ หากต้องการหลอกลวงอะไรก็จำเป็นต้องมีวัตถุตั้งต้นเสียก่อน
หากเปลี่ยนแปลงแล้วปรากฏว่าไม่มีความใกล้เคียงกับวัตถุตั้งต้นก็คงจะถูกดูออกได้โดยทันที
ยกตัวอย่างเช่น ต่อให้เปลี่ยนสุนัขเป็นนกก็จะถูกจับได้ในไม่ช้า เพราะสุนัขบินไม่ได้
กล่าวคือแค่ลักษณะภายนอกเปลี่ยนแปลงไปเท่านั้น คุณลักษณะต่างๆแทบไม่มีความเปลี่ยนแปลงเลย
นอกจากนี้ยังพบว่าเมื่อแปลงร่างตัวเองแล้วส่วนใหญ่จะไม่อาจซ่อนหางของตนเองได้ เรื่องนี้พบเห็นได้ทั่วไปในปิศาจทานุกิและปิศาจจิ้งจอก
แต่เพราะไม่สามารถซ่อนหูและหางได้อย่างสมบูรณ์ จึงใช้วิธีย่อขนาดหรือเปลี่ยนสีให้กลมกลืนจนมองไม่เห็นแทน
หากเกิดความวิตกตื่นตูมจนเก็บอาการไม่อยู่ก็จะเผลอขยับหูและหางจนมองเห็นได้อย่างเด่นชัดมากๆ
นี่คงเป็นชะตากรรมของเหล่าสัตว์ภูตที่มีขนาดของหางเป็นเครื่องบ่งชี้ระดับพลังภูตของตนกระมัง
ตัวเธอเองก็ไม่พยายามปกปิดซ่อนหางเลยตั้งแต่แรก
คิดจะบอกว่าขนาดของหางคือความสูงศักดิ์ในฐานะสัตว์ภูตล่ะมั้ง
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอสายตายาวรึเปล่าถึงได้ขมวดคิ้วเป็นบางครั้ง แถมยังชอบพูดจาเหมือนคนสูงอายุ
แต่บางทีอาจเป็นคนสูงอายุจริงๆก็ได้ ส่วนรูปลักษณ์ที่เห็นนี้อาจเป็นรูปลักษณ์ที่เธอกำลังแปลงปลอมอยู่ก็เป็นได้(*1)
*1 [เพราะปิศาจทานุกิไม่มีตัวตนที่แท้จริง] (หมายถึงไม่มีตัวตนที่แท้จริงตามความหมายของโยวไค)
{เรื่องมหัศจรรย์แห่งซาโดะ}
ซาโดะเป็นหนึ่งในแว่นแคว้นของโลกภายนอกซึ่งสถาปนาตัวเองมาตั้งแต่ยุคเฮย์อัน (ค.ศ.794-1185)
เท่าที่ฟังจากปากของเธอซึ่งมาจากซาโดะ
ดูเหมือนซาโดะจะถูกปกครองโดยปิศาจทานุกิ จึงไม่มีจิ้งจอกแม้แต่ตัวเดียว
ทั้งในเกนโซวเคียวและโลกภายนอก ปิศาจทานุกิส่วนใหญ่นิยมปลอมเป็นมนุษย์แล้วกลมกลืนไปกับสังคม
ในเกนโซวเคียวมักจะเป็นแค่การเล่นซนธรรมดา แต่ที่โลกภายนอกนั้นมีบางตนที่หลงลืมว่าตัวเองเป็นทานุกิแล้วใช้ชีวิตเยี่ยงมนุษย์ไปเลยก็มี
เมื่อสูญเสียหางไปอย่างสมบูรณ์ก็จะไม่สามารถกลับคืนร่างเดิมตามความตั้งใจของตนได้
ในซาโดะมีลูกหลานของทานุกิอยู่มากมาย
ทานุกิเชี่ยวชาญการขุดหาของที่ฝังอยู่ใต้ดิน ด้วยเหตุนี้จึงว่ากันว่าลูกหลานของทานุกิได้ขุดเหมืองแร่จนร่ำรวย
ในขณะที่ทานุกิส่วนใหญ่กลายเป็นมนุษย์อย่างสมบูรณ์ไปแล้ว
ดูเหมือนมามิโซวตั้งใจจะภาคภูมิใจในความเป็นทานุกิของตนจนถึงที่สุด
{วิธีรับมือ}
เธอมักจะปลอมเป็นมนุษย์อยู่ทุกเมื่อเชื่อวันและมีความสุขที่ได้เห็นมนุษย์ลำบากใจหรือตกใจ
เนื่องจากเป็นการเล่นซนที่ไร้สาระ ทำให้มีบางกรณีที่หยอกเล่นรุนแรงจนเกี่ยวพันถึงชีวิต จึงเป็นอันตรายอย่างมาก
แต่ถ้าเธอปลอมตัวมาจริงๆ ให้ลองสังเกตดูดีๆก็น่าจะเจอหางอยู่
หากคิดว่าน่าสงสัยก็ควรจะลองมองหาหางเอาไว้ก่อน
นอกจากนี้ การจับผิดเธอจะทำได้ง่ายในตอนกลางวัน ทำได้ยากตอนกลางคืน
และพลังการปลอมแปลงของเธอจะยิ่งเพิ่มขึ้นในวันเพ็ญ จึงต้องออกนอกบ้านอย่างระมัดระวังในคืนที่เธอมีพลังสูงสุด
.........................................................................................................................................................................................
กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้
