東方地霊殿 ～ Subterranean Animism.
โทวโฮวฉิเรย์เดน (วังวิญญาณพิภพแห่งตะวันออก) ～ ความเชื่อว่ามีวิญญาณอยู่ใต้พื้นพิภพ
.........................................................................................................................................................................................
Extra Stage's Back Story (คลิกเพื่ออ่าน)
น้ำพุร้อนไม่ถูกยับยั้ง, แต่วิญญาณอาฆาตและยูวเรย์จากใต้พิภพก็ไม่ผุดขึ้นมาแล้ว
ผู้อาศัยในใต้พิภพเองก็ดูมีความสุขกับสภาพปัจจุบัน และพอใจกับความสงบสุขมากกว่าที่คาด
ความทะเยอทะยานหรือแผนการร้ายที่โยวไคบนพื้นพิภพหวาดกลัวต่างก็สูญสิ้นไปหมดแล้ว,
ผู้ที่พยายามโจมตีพื้นพิภพก็เห็นมีเพียงสัตว์ที่โง่เขลาจำนวนน้อยนิดเท่านั้น
จากนี้ไปก็ไม่ต้องกลัวนครใต้พิภพแล้ว, พวกเรย์มุเองก็สามารถเดินทางไปมาได้อย่างอิสระ
แต่ในทางเดียวกัน, พวกโยวไคใต้พิภพเองก็โผล่หน้ามาบนพื้นพิภพเป็นครั้งคราวเช่นกัน
เรย์มุ 「แบบว่า, มันยังมีเรื่องข้องใจบางอย่างอยู่น่ะ」
มาริสะ 「อีกามันร้อนเกินไป น้ำพุร้อนก็เลยไม่หยุด
แมวเดือดร้อนก็เลยส่งวิญญาณอาฆาตขึ้นมาบนพื้นพิภพเพื่อเป็นสัญญาณ, ใช่มะ ?」
เรย์มุ 「สาเหตุที่อีการ้อนเกินไปก็คือการกลืนกินเทพเจ้าลงไปใช่มั้ยล่ะ ?
ก็เข้าใจอะไรหลายๆอย่างแล้วล่ะนะ... ...
แต่ว่าใครบางคนได้มอบพลังให้กับอีกาเพื่อจุดประสงค์บางอย่างไม่ใช่เหรอ ?
ไม่เข้าใจเหตุผลที่มอบพลังให้เลยสักนิด」
มาริสะ 「ทางนั้นน่ะ, ว่าไง ?」
อุทสึโฮะ 「อุนิ้ว ?」
ในวงน้ำชาที่ศาลเจ้า มีอุทสึโฮะกับโอรินที่กำลังนั่งงงงวยอยู่
พวกเธอคุ้นเคยกับศาลเจ้าแล้ว, และกำลังนั่งปอกไข่ต้มที่ต้มด้วยน้ำพุร้อนอยู่
มาริสะ 「ไข่น้ำพุร้อนมีอีกเพียบ จะกินก็ไม่ว่าหรอกนะ,
แต่ไม่ใช่ว่าเกิดเรื่องอะไรบางอย่างขึ้นไปแล้วเหรอเนี่ย」
อุทสึโฮะ 「อื---ม, ก็พูดไปหลายทีแล้วนะว่า, ฉันกำลังเล่นอยู่ในซากนรกมอดไหม้อยู่ดีๆ
เทพเจ้าจากพื้นพิภพก็ลงมาแล้วบอกว่า
『มาตามหาผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่อีกานรกแถวนี้น่ะ』
ฉันก็เลยตอบไปว่า ฉันเองค่ะ」
เรย์มุ 「เป็นเรื่องที่แปลกดีน้า
ไม่เข้าใจเหตุผลที่เทพเจ้าบนพื้นพิภพจะต้องทำเรื่องแบบนั้นเลยสักนิด
มอบพลังให้แก่อีกานรกที่อยู่ใต้อดีตขุมนรกไปแล้วจะได้อะไรขึ้นมา ?」
อุทสึโฮะ 「แต่ฉันได้นะ, พลังอันแข็งแกร่งน่ะ」
โอริน 「ง่ำง่ำ
แต่ก่อนซากนรกมอดไหม้มันก็ไม่ได้ร้อนขนาดนั้นนา
ตั้งแต่ตอนที่ใต้พิภพถูกแยกออกมาจากขุมนรก, มันก็ค่อยๆเย็นลงเรื่อยๆ
ยิ่งพอท่านซาโทริตั้งวังวิญญาณพิภพไว้ด้านบน มันก็ยิ่งเงียบเหงาและมืดมิดเลยล่ะ
แต่ว่า, ตั้งแต่โอคูวแปลกไป พลังงานความร้อนก็เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน
การควบคุมน้ำพุร้อนก็เลยไม่เป็นไปตามที่คาดน่ะนะ
ง่ำง่ำ」
เรย์มุ 「... ...นรกมอดไหม้ร้อนขึ้นอีกครั้งแล้วใครจะได้ประโยชน์กันนะ ?
อยากให้ช่วยนึกเรื่องที่เกี่ยวกับเทพเจ้าที่มามอบพลังให้อีกทีน่ะ
มีลักษณะท่าทางเป็นยังไง, ไม่ได้พูดถึงจุดประสงค์อะไรเลยเหรอ」
อุทสึโฮะ 「อื---ม
นึกไม่ค่อยออกแล้วอ่ะนะ---」
โอริน 「สมองนกจริงๆเลยน้า
ไม่ไหวหรอก ไม่ไหว, แบบนี้ถึงมีนัยน์ตาของท่านซาโทริก็ไม่รู้อยู่ดี
เพราะมันหายไปจากใจจนเกลี้ยงเลยน่ะน้า」
มาริสะ 「สุดท้ายแล้ว, สมองก็ยังเป็นนกอยู่ดีแฮะ」
อุทสึโฮะ 「ที่เคยบอกไว้แน่ๆก็คือเป็นเทพเจ้าที่มาจากภูเขาน่ะ... ...และมากันสององค์」
เรย์มุ 「สององค์ ?
เธอเนี่ยนะ, เรื่องสำคัญแบบนี้ทำไมไม่บอกมาแต่แรกล่ะ ?」
โอริน 「ที่สำคัญกว่านั้นคือ มาสร้างออนเซนกันเถอะ
สร้างไว้รอบๆน้ำพุร้อน, แล้วลงไปแช่ออนเซน... ...สุดยอดไปเลยน้า」
มาริสะ 「เธอเป็นแมวแท้ๆ แต่กลับชอบอาบน้ำงั้นเหรอ ?」
เรย์มุและมาริสะรู้สึกระแคะระคายขึ้นมา
เทพเจ้าที่ว่าคงเป็นเทพเจ้าสององค์บนภูเขานั่นเป็นแน่
พวกเธอคิดว่า ถามจากอีกาไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา, แบบนี้มีทางเดียวคือต้องออกไปตรวจสอบด้วยตัวเองเท่านั้น
ภูเขาในฤดูหนาวมันแย่สุดๆ, แต่เทียบกับความร้อนของใต้พิภพแล้วก็จัดว่าสบายๆ
เหตุผลที่มอบพลังอันแข็งแกร่งให้กับอีกานรก,
และจากนี้ไปจะทำให้เกิดอะไรขึ้นกันแน่
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
*กดที่ชื่อตัวละครเพื่อแสดงข้อความ*
Reimu + Yukari 's Extra Story
Extra Stage
ชื่อด่าน : Lovely Visitor แห่งขุมนรก
สถานที่ : ศาลเจ้าโมริยะ
(เปิดเพลง BGM : Last Remote)
(โคจิยะ ซานาเอะ เข้ามาในหน้าจอ)
ซานาเอะ : ตายจริง, มาสักการบูชาท่ามกลางอากาศหนาวอย่างนี้เลยเหรอคะ ?
ซานาเอะ : อุฮุฮุ ฉันเองก็เรียนรู้วิธีการทักทายของที่นี่มาแล้วค่ะ
ซานาเอะ : ในเกนโซวเคียวแห่งนี้ ต้องไม่ยึดติดกับสามัญสำนึกสินะคะ !
(โคจิยะ ซานาเอะ แพ้พ่าย)
เรย์มุ : ไปอยู่ที่ไหนกันนะ, ยัยบ้านั่น
ยูคาริ (เรียกเทพเจ้าว่ายัยบ้ามันจะดีเหรอ ?)
ยูคาริ (คงจะตอบว่า ดี สินะ)
เรย์มุ : ถ้าเจ้าอีกานรกนั่นพูดความจริงล่ะก็, ความวุ่นวายทั้งหมดในครั้งนี้ต้องเป็นฝีมือของคานาโกะแน่
เรย์มุ : วางแผนยึดครองกระทั่งใต้พิภพเลยรึไงนะ ?
(โคเมย์จิ โคอิชิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : อ๊ะ, เจอมิโกะพอดีเลย
??? : รู้รึเปล่าว่าเทพเจ้าของที่นี่เขาไปไหนแล้ว ?
เรย์มุ : โอ๋ ? ฉันเองก็กำลังตามหาอยู่เหมือนกันน่ะ
??? : เอ๋ ? มิโกะของศาลเจ้ากำลังตามหาเทพเจ้าเนี่ยน่าตลกจัง
??? : จริงๆแล้วเอาไปซ่อนไว้ล่ะสิ ?
เรย์มุ : เธอน่ะ, เป็นใคร ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ม่านตาแห่งรักที่ปิดลง
โคเมย์จิ โคอิชิ
Komeiji Koishi
โคอิชิ : ฉันคือ โคเมย์จิ โคอิชิ
โคอิชิ : ผู้มาสักการบูชาที่น่าสังเวชน่ะ
โคอิชิ : อุตส่าห์ออกมาจากใต้พิภพ แต่กลับหาเทพเจ้าไม่เจอซะนี่... ...
เรย์มุ : โคเมย์จิ... ...? เหมือนจะเคยได้ยินที่ไหนมาก่อนแฮะ
ยูคาริ (ก็นั่นไง, ได้ยินมาจากวังวิญญาณพิภพไม่ใช่เหรอ ?)
โคอิชิ : เธอ, รู้จักวังวิญญาณพิภพด้วยเหรอ ?
เรย์มุ : เพิ่งไปมาเมื่อเร็วๆนี้น่ะ
โคอิชิ : หรือว่า... ...เธอคือ
โคอิชิ : มนุษย์จากพื้นพิภพที่พี่เคยพูดถึง ?
เรย์มุ : สังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมาแล้วสิ--- ! อย่างแรงเลยด้วย
โคอิชิ : พี่บอกว่า ถูกเล่นงานโดยมิโกะที่มีฝีมือใช้ได้ แต่ดุร้ายป่าเถื่อนแถมในหัวกลวงโบ๋
เรย์มุ : คุณน้องของซาโทริสินะ งั้นเธอก็... ...สิ่งที่ฉันคิดอยู่ก็... ...
โคอิชิ : หมายถึงอ่านใจเหรอ ?
โคอิชิ : ฉันปิดม่านตาแห่งการอ่านใจไปแล้วล่ะ
โคอิชิ : ดูจิตใจของคนอื่นไปก็มีแต่จะหดหู่ ไม่เห็นมีอะไรดีสักอย่างเลยอ่ะ
เรย์มุ : แบบนั้นก็ดีแล้ว
เรย์มุ : งั้น, ไหนๆก็ไม่เจอทั้งคานาโกะและสุวะโกะ ฉันขอตัวกลับก่อนล่ะ
(เปิดเพลง BGM : สาวน้อยโยวไคแห่ง Hartmann)
โคอิชิ : คอยเดี๋ยวสิ !
โคอิชิ : ไม่เจอเทพแห่งขุนผาก็จริง, แต่ก็เจอมนุษย์ดีๆล่ะ
โคอิชิ : ฉันมาตามหาผู้แข็งแกร่งที่มอบพลังเทพให้แก่โอคูวน่ะ
โคอิชิ : แต่ว่า, ตัวเธอที่โค่นโอคูวได้น่าจะแข็งแกร่งยิ่งกว่า !
โคอิชิ : อยากให้แสดงพลังของเธอที่แม้แต่พี่ของฉันยังเทียบไม่ติดให้ดูหน่อย--- !
(โคเมย์จิ โคอิชิ แพ้พ่าย)
โคอิชิ : เก่งจริงๆเลยน้า เธอเนี่ย, ไม่ธรรมดาเลยนะ
ยูคาริ (ไม่ธรรมดาจริงๆนั่นล่ะนะ)
เรย์มุ : ก็บอกแล้วไงว่าตั้งใจจะเป็นมนุษย์ธรรมดา (ในภาค 8 บท Extra ก็เคยแซวกันเรื่องนี้มาแล้ว)
เรย์มุ : ว่าแต่, ทำไมถึงมาตามหาเทพเจ้าล่ะ ?
โคอิชิ : แบบว่า, ขนาดโอคูวของพี่น่ะเป็นแค่อีกานรกแท้ๆแต่กลับแข็งแกร่งขึ้นสุดๆเลยใช่มั้ยล่ะ ?
โคอิชิ : พอได้ยินอย่างนั้น, เป็นใครก็ต้องสนใจอยากจะมาขอความแข็งแกร่งจากเทพแห่งขุนผาอยู่แล้วนี่นา ?
สุวะโกะ : โอ๋, มีผู้มาสักการบูชาตั้งสองคนแน่ะ วันนี้ต้องฉลองแล้ว !
เรย์มุ : อ๊ะ, มาแล้ว, เทพเจ้าแห่งขุนผาหมายเลข 2 ไปไหนมาน่ะ, คนเขาตามหากันอยู่รู้มั้ย ?
สุวะโกะ : ออกไปซื้อของนิดหน่อยน่ะ
โคอิชิ : ตายจริง, หรือว่าจะเป็นเทพเจ้าแห่งขุนผา ? ขอพรสักนิดจะได้มั้ยนะ ?
สุวะโกะ : เรย์มุ, ยัยนี่เป็นใครอ่ะ ?
เรย์มุ : โคอิชิแห่งขุมนรก
สุวะโกะ : เห--- ก้อนกรวด(โคอิชิ)งั้นสิน้า... ...นึกว่าโยวไคซะอีก, แล้วมีธุระอะไรเหรอ ? (มุขคำพ้องเสียง)
โคอิชิ : อื้ม, อยากจะขอเทพเจ้าสักองค์ให้กับสัตว์เลี้ยงของฉันบ้างน่ะน้า
สุวะโกะ : ... ...หมายความว่าไงอ่ะ ?
เรย์มุ : จริงสิ จริงสิ นึกออกแล้ว
เรย์มุ : เธอน่ะ, ไปทำอะไรที่โลกใต้พิภพ ?
สุวะโกะ : ใต้พิภพ... ...? หรือว่า, หมายถึง แผนการปฏิวัติอุตสาหกรรมแห่งขุนผา งั้นเหรอ ?
เรย์มุ : แผนการปฏิวัติอุตสาหกรรม ??
สุวะโกะ : เมื่อเร็วๆนี้ได้ไปทัศนศึกษาโรงงานของกัปปะมาน่ะ
สุวะโกะ : เทียบกับโลกภายนอกแล้วมันก็ล้าหลังน่าดูเลยล่ะน้า
สุวะโกะ : คานาโกะก็เลยบอกว่า ถ้ามีแหล่งพลังงานใหม่ ก็น่าจะเกิดการปฏิวัติขึ้น
สุวะโกะ : แบบว่า, เป็นเพราะคานาโกะชอบการปฏิวัติเทคโนโลยีนั่นล่ะนะ
ยูคาริ (ก็เลยส่งอีกายาตะลงไปใต้พิภพเพื่อให้ได้พลังงานปรมาณู ?)
สุวะโกะ : ฉันแค่บอกว่า ปรมาณูมันเป็นอันตรายต่อกัปปะไม่ใช่เหรอ ? เท่านั้นเองนะ
สุวะโกะ : แล้วไง ? ไปได้สวยรึเปล่าล่ะ ?
เรย์มุ : พวกเธอเนี่ยน้า
เรย์มุ : ถ้าคิดจะทำอะไรล่ะก็ ต้องบอกทุกคนก่อนค่อยลงมือทำสิ !
เรย์มุ : เพราะเงี้ยฉันเลยถูกส่งไปจนถึงขุมนรกมอดไหม้เลยนะ !
ยูคาริ (ฟู่---... ...เรย์มุ, เหนื่อยหน่อยนะ) (เป็นคำขอบคุณแบบหนึ่งของญี่ปุ่น)
ยูคาริ (พยายามได้ดีมากจ้ะ)
ยูคาริ (คดีนี้ถูกเปิดโปงหมดเปลือกแล้ว)
ยูคาริ (ไปพักผ่อนได้แล้วล่ะ, จะแช่ออนเซนหรืออะไรก็ได้)
โคอิชิ : คุยกันจบรึยังอ่ะ--- ?
โคอิชิ : ฉันอยากได้เทพเจ้าแห่งพลังอันหม่นหมองที่น่าหลงใหลไปมอบให้แก่สัตว์เลี้ยงของฉันจังเลยน้า---
เรย์มุ : จะมอบพลังของเทพเจ้าพรรค์นั้นให้เธอได้ยังไงล่ะจ๊ะ
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Reimu + Suika 's Extra Story
Extra Stage
ชื่อด่าน : Lovely Visitor แห่งขุมนรก
สถานที่ : ศาลเจ้าโมริยะ
(เปิดเพลง BGM : Last Remote)
(โคจิยะ ซานาเอะ เข้ามาในหน้าจอ)
ซานาเอะ : ตายจริง, มาสักการบูชาท่ามกลางอากาศหนาวอย่างนี้เลยเหรอคะ ?
ซานาเอะ : อุฮุฮุ ฉันเองก็เรียนรู้วิธีการทักทายของที่นี่มาแล้วค่ะ
ซานาเอะ : ในเกนโซวเคียวแห่งนี้ ต้องไม่ยึดติดกับสามัญสำนึกสินะคะ !
(โคจิยะ ซานาเอะ แพ้พ่าย)
เรย์มุ : ไปอยู่ที่ไหนกันนะ, ยัยบ้านั่น
เรย์มุ : ถ้าเจ้าอีกานรกนั่นพูดความจริงล่ะก็, ความวุ่นวายทั้งหมดในครั้งนี้ต้องเป็นฝีมือของคานาโกะแน่
ซุยกะ (วี้---ส)
ซุยกะ (วันนี้จะเล่นกันที่ไหนเหรอ)
เรย์มุ : อยู่บนพื้นพิภพแล้วแท้ๆ ทำไมต้องติดต่อกับยักษ์ผ่านทางลูกแก้วนี่อีกเนี่ย ?
(โคเมย์จิ โคอิชิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : อ๊ะ, เจอมิโกะพอดีเลย
??? : รู้รึเปล่าว่าเทพเจ้าของที่นี่เขาไปไหนแล้ว ?
เรย์มุ : โอ๋ ? ฉันเองก็กำลังตามหาอยู่เหมือนกันน่ะ
??? : เอ๋ ? มิโกะของศาลเจ้ากำลังตามหาเทพเจ้าเนี่ยน่าตลกจัง
??? : จริงๆแล้วเอาไปซ่อนไว้ล่ะสิ ?
ซุยกะ (อ้าว ?)
ซุยกะ (เสียงนั่น, รูปลักษณ์นั่น... ...)
ซุยกะ (โคอิชิจังแห่งบ้านโคเมย์จินี่นา ?)
ซุยกะ (ทำไมมาอยู่บนภูเขาได้ ?)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ม่านตาแห่งรักที่ปิดลง
โคเมย์จิ โคอิชิ
Komeiji Koishi
โคอิชิ : เอ๋ ? เคยเจอกันที่ไหนมาก่อนเหรอ ?
เรย์มุ : เอ๋ ? เคยเจอกันเหรอ ?
ซุยกะ (ก็นั่นไง, ในวังวิญญาณพิภพมีเจ้าวายร้ายอยู่ใช่มั้ยล่ะ ?)
ซุยกะ (นี่แหละน้องสาวของเขาล่ะ)
เรย์มุ : เอ๋ ? น้องสาวของซาโทริ ?
โคอิชิ : หื---ม, หรือว่าเธอ ! มนุษย์ที่โค่นพี่กับโอคูว ?
เรย์มุ : มันก็เคยมีเรื่องแบบนั้นอยู่เหมือนกันน่ะน้า
โคอิชิ : ไม่ได้พบเทพเจ้าแห่งขุนผา แต่กลับได้พบคนคนนั้นในที่แบบนี้
โคอิชิ : ช่างบังเอิญอะไรอย่างนี้ !
โคอิชิ : หรือว่า, เธอเป็นมิโกะของศาลเจ้าแห่งนี้งั้นเหรอ ?
เรย์มุ : ผิดแล้วผิดแล้ว บ้านนอกที่เงียบเหงาแบบนี้จะเป็นศาลเจ้าของฉันได้ยังไงกันล่ะ
โคอิชิ : งั้นหรอกเหรอ แต่จะยังไงก็ช่างเถอะ
โคอิชิ : ฉันจะทดสอบพลังของเธอที่ทำให้พี่ฉันแพ้ได้ล่ะนะ
เรย์มุ : ไปไหนก็เจอแต่พวกแบบนี้แฮะ
เรย์มุ : ทำไมต้องจบด้วยการต่อสู้ทุกทีเลยน้า
ซุยกะ (เรย์มุ, โคอิชิมีพลังที่ทดแทนจุดอ่อนของพี่สาวเขาอยู่นะ)
เรย์มุ : จุดอ่อนของซาโทริ ?
ซุยกะ (จุดอ่อนของซาโทริก็คือการอ่านใจ)
ซุยกะ (แต่โคอิชิได้ปิดตาใจของตัวเองไปแล้ว)
โคอิชิ : พูดอะไรอยู่คนเดียวน่ะ ?
โคอิชิ : ฉันต่างกับพี่ตรงที่อ่านใจไม่ได้น่ะนะ
โคอิชิ : เพราะงั้นช่วยพูดให้ได้ยินด้วยนะ
เรย์มุ : การอ่านใจเป็นจุดอ่อน, ก็เลยปิดตาเพื่อชดเชยจุดอ่อนนั้น ?
เรย์มุ : ถ้างั้น, ก็แค่โยวไคน้องสาวธรรมดานี่นา งานนี้ชนะใส !
(เปิดเพลง BGM : สาวน้อยโยวไคแห่ง Hartmann)
โคอิชิ : ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่ว่าเตรียมตัวเสร็จแล้วสินะ ?
โคอิชิ : จะบอกอะไรดีๆให้ฟังนะ
โคอิชิ : พี่น่ะไม่มีทางเอาชนะฉันได้หรอก
โคอิชิ : เพราะว่าฉันสามารถกระทำการใดๆได้ด้วย 「จิตใต้สำนึกที่ไม่สามารถอ่านได้」 ไงล่ะ
โคอิชิ : ห่ากระสุนที่ซ่อนอยู่ในจิตใต้สำนึก, นั่นคือห่ากระสุนที่แม้แต่พี่ก็ไม่เคยเห็นมาก่อนไงล่ะ !
(โคเมย์จิ โคอิชิ แพ้พ่าย)
โคอิชิ : สุดยอด สุดยอด ! เธอเนี่ย ไม่ธรรมดาเลยนะ
เรย์มุ : ระดับนี้น่ะไม่ถึงกับเจ็บหรอก แค่คันๆเท่านั้น !
โคอิชิ : แบบนี้ทั้งพี่ ทั้งโอคูว ทั้งโอริน ก็เทียบไม่ติดหรอก
โคอิชิ : กระสุนไม่โดนตัวเลยสักนัดแบบนี้
ซุยกะ (คร่อก---คร่อก---... ...ฮะ)
ซุยกะ (จบแล้วสิน้า)
เรย์มุ : จบแล้วล่ะ ในช่วงที่เธอดื่มเหล้าจนหลับไปน่ะนะ
โคอิชิ : ว่าแต่ เธอมีพลังอันแข็งแกร่งนั่นไปเพื่ออะไรล่ะ ?
เรย์มุ : ก็เอาไว้คอยกำราบพวกโยวไคเจ้าปัญหาอย่างเธอไงล่ะ
โคอิชิ : น่าเสียดายจัง--- ถ้าเป็นฉันจะใช้ทำเรื่องที่น่าสนุกกว่านี้แท้ๆ---
เรย์มุ : แหม่ มันก็จริงที่ว่าการกำราบโยวไคมันไม่สนุกน่ะนะ
โคอิชิ : ถ้าเป็นฉัน จะใช้สังหารหมู่อย่างน่าหลงใหล--- ไม่ก็ฆ่าชิงทรัพย์มนุษย์ที่ชอบความสงบสุข---
ซุยกะ (แหม่ ยังไงก็เป็นโยวไคน่ะนะ)
ซุยกะ (คราวหน้าขึ้นมาบนพื้นพิภพแล้วทำอย่างที่เธอว่าด้วยกันมั้ย ?)
โคอิชิ : ว้า---ย, เธอใจดีจังเลย
โคอิชิ : พื้นพิภพนี่น่าสนุกจังเลยน้า
เรย์มุ : นี่นี่ อย่ามาทำสัญญาแปลกๆด้วยรูปลักษณ์ของฉันสิ
เรย์มุ : เรื่องแบบนั้นน่ะไปคุยกันในที่ที่ฉันไม่อยู่สิ
ซุยกะ (ว่าแต่, เรย์มุ ?)
เรย์มุ : อะไร ?
ซุยกะ (ทำไมถึงมาที่ศาลเจ้าแห่งนี้ล่ะ ?)
เรย์มุ : อ๊ะ, จริงสิ มีเรื่องอยากจะถามคานาโกะกับสุวะโกะนี่นา
ซานาเอะ : ทั้งสององค์ไม่อยู่บ้านน่ะค่ะ
ซานาเอะ : ฉันก็เลยอยู่เฝ้าบ้านคนเดียวนี่ล่ะค่ะ
เรย์มุ : อ๊ะ เหรอ ไม่อยู่จริงๆด้วยสินะ
ซานาเอะ : มีธุระสินะคะ ? ฝากบอกเอาไว้มั้ยล่ะคะ ?
เรย์มุ : เรื่องอีกาใต้พิภพน่ะ... ...เอ บอกไปแล้วจะเข้าใจเหรอเนี่ย ?
ซานาเอะ : เข้าใจค่ะ เข้าใจค่ะ เรื่องวิหคยาตะในตัวอีกานรกสินะคะ ?
เรย์มุ : เอ๋ ? รู้ได้ไง ?
ซานาเอะ : ได้ยินมาว่าเป็นแผนลับของท่านคานาโกะที่จะใช้ปฏิวัติอุตสาหกรรมของภูเขาลูกนี้น่ะค่ะ
ซานาเอะ : เห็นบอกว่า หากประสบความสำเร็จในการสร้าง Clean Energy ศาลเจ้าก็จะได้รับศรัทธาไปด้วย
เรย์มุ : อะไรล่ะนั่น
ซานาเอะ : ก่อนหน้านี้, ดูเหมือนจะคุยกันว่า ให้อาหารอีกานรกสำเร็จแล้ว ทำให้แผนขั้นที่หนึ่งประสบความสำเร็จแล้ว
ซานาเอะ : อีกานรกเชื่องกว่าที่คิด, และเชื่อฟังเป็นอย่างดีโดยไม่ทราบสาเหตุ
ซานาเอะ : เคยนึกว่ามันจะอาละวาดบนพื้นพิภพมากกว่านี้, ก็เลยออกอาการผิดหวังกันนิดหน่อยน่ะค่ะ
เรย์มุ : อย่าบอกนะว่า หมายถึงเรื่องที่ฉันถูกส่งลงไปใต้พิภพ ?
เรย์มุ : กลายเป็นว่าฉันแค่ช่วยให้เกิดการปฏิวัติอุตสาหกรรมของกัปปะงั้นเหรอ ?
ซานาเอะ : เอ๋ ? ไปที่ใต้พิภพมาเหรอคะ ? เพื่ออะไรล่ะคะ ?
เรย์มุ : ช่างมันเหอะ ฉันเหนื่อยสุดๆแล้ว กลับไปแช่ออนเซนแล้วนอนดีกว่า !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Reimu + Aya 's Extra Story
Extra Stage
ชื่อด่าน : Lovely Visitor แห่งขุมนรก
สถานที่ : ศาลเจ้าโมริยะ
(เปิดเพลง BGM : Last Remote)
(โคจิยะ ซานาเอะ เข้ามาในหน้าจอ)
ซานาเอะ : ตายจริง, มาสักการบูชาท่ามกลางอากาศหนาวอย่างนี้เลยเหรอคะ ?
ซานาเอะ : อุฮุฮุ ฉันเองก็เรียนรู้วิธีการทักทายของที่นี่มาแล้วค่ะ
ซานาเอะ : ในเกนโซวเคียวแห่งนี้ ต้องไม่ยึดติดกับสามัญสำนึกสินะคะ !
(โคจิยะ ซานาเอะ แพ้พ่าย)
เรย์มุ : ไปอยู่ที่ไหนกันนะ, ยัยบ้านั่น
เรย์มุ : ถ้าเรื่องที่อายะพูดเป็นความจริงล่ะก็, ความวุ่นวายทั้งหมดในครั้งนี้ต้องเป็นฝีมือของคานาโกะแน่
อายะ (ฟุดฟิด)
เรย์มุ : อ้อ ถ้าอยากได้บทความล่ะก็ จะเอาไปเขียนก็ได้นะ แต่---
อายะ (เขียนค่ะ เขียนค่ะ)
อายะ (หัวข้อเรื่องก็, เหตุใดเทพแห่งขุนผาจึงแทรกแซงใต้พิภพ)
เรย์มุ : ใช่ใช่, ถ้าจะทำก็ทำได้นี่นา (เพราะปกติแล้วอายะจะใส่ไข่จนข่าวเพี้ยนตลอด)
(โคเมย์จิ โคอิชิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : อ๊ะ, เจอมิโกะพอดีเลย
??? : รู้รึเปล่าว่าเทพเจ้าของที่นี่เขาไปไหนแล้ว ?
เรย์มุ : โอ๋ ? ฉันเองก็กำลังตามหาอยู่เหมือนกันน่ะ
??? : เอ๋ ? มิโกะของศาลเจ้ากำลังตามหาเทพเจ้าเนี่ยน่าตลกจัง
??? : จริงๆแล้วเอาไปซ่อนไว้ล่ะสิ ?
อายะ (ใครกันน่ะ... ...ไม่คิดว่าเทนกุจะอนุญาตให้โยวไคพรรค์นี้เข้ามาในภูเขาได้นะคะ)
??? : เอ๋--- ? แต่ฉันไม่เจอใครเลยจนมาถึงศาลเจ้าเลยนะ ?
อายะ (เมื่อครู่ก็ไม่รู้สึกถึงเค้าลางเลยค่ะ)
อายะ (คุณเป็นใครกันแน่... ...)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ม่านตาแห่งรักที่ปิดลง
โคเมย์จิ โคอิชิ
Komeiji Koishi
โคอิชิ : ฉันคือ โคเมย์จิ โคอิชิ จากโลกใต้พิภพอันแสนห่างไกล
โคอิชิ : มาเยี่ยมเยียนจนถึงยอดเขาเลยล่ะ
เรย์มุ : จากใต้พิภพงั้นเหรอ ?
เรย์มุ : รู้สึกว่าใต้พิภพกับพื้นพิภพมันจะเดินทางไปมาหาสู่กันได้ง่ายเกินไปหน่อยแล้วแฮะ---
อายะ (จะยังไงก็ตาม, คุณเข้ามาในภูเขาตามอำเภอใจแบบนี้มันเดือดร้อนนะคะ)
อายะ (ไล่เธอกลับไปซะที่นี่ตอนนี้เลยเถอะค่ะ)
เรย์มุ : แล้วทำไมต้องให้ฉันคนพูดแทนให้ด้วยล่ะ
เรย์มุ : ตอนนี้อยู่บนพื้นพิภพแล้วนะ เธอก็ทำเองสิ
อายะ (แหม, แบบว่าเริ่มติดนิสัยควบคุมจากทางไกลนิดหน่อยแล้วน่ะค่ะ)
โคอิชิ : แล้ว, เทพเจ้าอยู่มั้ย ? ไม่อยู่เหรอ ?
เรย์มุ : ไม่รู้
โคอิชิ : ตายจริง--- อย่างนี้ก็แย่น้า อุตส่าห์มาถึงแล้วแท้ๆ ไม่ยอมกลับไปโดยไม่มีของฝากติดมือหรอก
โคอิชิ : เธอน่ะ, ไม่เล่นกับฉันหน่อยเหรอ ?
เรย์มุ : เห ?
โคอิชิ : อยากลองพูดว่า มาฆ่าเวลากันหน่อยมั้ย น่ะ... ...ไม่ได้เหรอ ?
อายะ (ขอมาจัดไป !)
อายะ (เอ้า มาตัดสินกันเลย !)
โคอิชิ : อ๊ะ, ดีจัง ! ฮึกเหิมแบบนี้สิดี
โคอิชิ : ดูเหมือนบนพื้นพิภพจะมีคนที่แข็งแกร่งอยู่ซะด้วยสิ... ...ก่อนหน้านี้พี่เคยพูดเอาไว้
เรย์มุ : พี่ ?
โคอิชิ : ว่าถูกเล่นงานโดยมนุษย์ที่มีสีเป็นมงคลน่ะ
โคอิชิ : ว่าแต่, สีมงคลมันคือสีอะไรน้อ ?
เรย์มุ : แหม่, ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ แต่สีมงคลก็คือสีแดงกับสีขาวล่ะมั้ง--- บางทีนะ
โคอิชิ : อุฮุฮุ งั้นก็ตัดสินใจได้ล่ะ
(เปิดเพลง BGM : สาวน้อยโยวไคแห่ง Hartmann)
โคอิชิ : เธอน่ะ, คือมนุษย์ที่ลงไปยังใต้พิภพเมื่อเร็วๆนี้สินะ ?
โคอิชิ : พี่บอกไว้แล้วล่ะว่า 『พลังของมนุษย์คนนั้นสามารถใช้ให้เกิดประโยชน์ได้』
เรย์มุ : พี่ที่ว่าเนี่ยใครน่ะ ?
โคอิชิ : หากจับเป็นกลับมาได้, น่าจะกลายเป็นสัตว์เลี้ยงที่ใช้เก็บกวาดพวกวิญญาณอาฆาตส่วนเกินได้ดีเลยล่ะ !
(โคเมย์จิ โคอิชิ แพ้พ่าย)
โคอิชิ : แข็ง---แกร่ง ! อย่างนี้ก็จับเป็นไม่ได้ง่ายๆน่ะสิ
โคอิชิ : เธอน่ะ, เป็นมนุษย์จริงๆเหรอ ?
เรย์มุ : ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า มนุษย์
อายะ (เดี๋ยวสิ เดี๋ยวสิ คุณตรงนั้นน่ะ)
โคอิชิ : ฉันเหรอ ?
อายะ (สุดยอดไปเลยไม่ใช่เหรอคะ)
อายะ (มีพลังที่สุดยอดไปเลยนะคะนั่น)
อายะ (ไว้คราวหน้าฉันอยากจะขอข้อมูลของคุณค่ะ)
โคอิชิ : ข้อมูลจากฉัน ?
อายะ (ถ้าทำได้ก็อยากจะไปพบถึงบ้านของคุณน่ะค่ะ)
อายะ (ว่าแต่ ได้ใช่มั้ยคะ ?)
สุวะโกะ : โอ๊ะโอ๋ ? เกิดอะไรขึ้นในช่วงที่ฉันไม่อยู่เนี่ย ?
เรย์มุ : อ๊ะ, เจอสักที
เรย์มุ : ฉันมาตามหาเธอน่ะ
สุวะโกะ : มีธุระกับฉัน ? หายากนะเนี่ย
โคอิชิ : ไปเก็บข้อมูลถึงบ้านฉันเลยเหรอคะ,
โคอิชิ : ถ้าไปจนถึงวังวิญญาณพิภพที่เมืองหลวงเก่าได้ จะให้เก็บข้อมูลก็ได้ค่ะ ?
อายะ (เมืองหลวงเก่า... ...อื---ม)
อายะ (แบบนั้นฉันก็ไปไม่ได้น่ะสิ---)
สุวะโกะ : วังวิญญาณพิภพ ? เรย์มุ นั่นใครน่ะ ? เด็กสาวคนนั้น
เรย์มุ : ไม่รู้สิ ดูเหมือนจะเป็นผู้อาศัยในใต้พิภพน่ะ
สุวะโกะ : จริงสิ พูดถึงวังวิญญาณพิภพแล้ว... ...เมื่อเร็วๆนี้เพิ่งไปเยี่ยมเยียนมาล่ะ, กับคานาโกะน่ะ
เรย์มุ : ว่าไงนะ ?
สุวะโกะ : ต้องตามหาเตาที่มีอุณหภูมิและความดันสูงพอเหมาะเพื่อใช้ในการปฏิวัติพลังงานของพวกกัปปะน่ะ
สุวะโกะ : แล้วว่ากันว่า ที่โลกใต้พิภพมีซากนรกมอดไหม้ซึ่งไม่จำเป็นแล้วหลับใหลอยู่ ก็เลยไปตามหาดู
สุวะโกะ : ได้ยินว่าซากนรกมอดไหม้มันตั้งอยู่ใต้เรือนที่ชื่อว่าวังวิญญาณพิภพพอดีเป๊ะเลยล่ะ
โคอิชิ : เอ๋ ? หรือว่าเทพเจ้าที่ไปถึงบ้านของฉันแล้วมอบพลังให้โอคูวก็คือ, คุณ ?
สุวะโกะ : พูดให้ถูกก็คือ คานาโกะ น่ะนะ
สุวะโกะ : เธอเป็นคนของวังวิญญาณพิภพสินะ
สุวะโกะ : ขออภัยด้วยนะที่ก่อนหน้านี้ขอยืมอีกานรกแห่งการเผาไหม้ไปโดยไม่ได้ขออนุญาต
สุวะโกะ : แต่เพราะแบบนั้นก็เลยเริ่มเดินเครื่องเตาปฏิกรณ์ปรมาณูหลอมรวมได้อย่างปลอดภัย
โคอิชิ : แหม--- โอคูวแข็งแกร่งขึ้นนับว่าเป็นเรื่องที่ดีค่ะ กรุณาเอาให้เต็มที่ไปเลยค่ะ
เรย์มุ : อะไรล่ะนั่น
เรย์มุ : ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่หมายความว่าเธอกำลังดำเนินแผนการอะไรอยู่ที่ใต้ดินงั้นเหรอ ?
อายะ (จะว่าไปแล้ว, พวกกัปปะก็ตื่นเต้นคึกคักกันน่าดู... ..เกี่ยวข้องอะไรกันรึเปล่านะ)
โคอิชิ : จะเทพเจ้าแห่งขุนผาก็ดี, มนุษย์ผู้เป็นมงคลก็ดี
โคอิชิ : แหม~, พื้นพิภพเนี่ยก็มีคนที่แข็งแกร่งอยู่เพียบเลยนะ
โคอิชิ : เชิญคุณไปที่วังวิญญาณพิภพแห่งใต้พิภพได้ทุกเมื่อเลยนะ
โคอิชิ : จะรออย่างใจจดใจจ่อเลยล่ะค่ะ
เรย์มุ : วังวิญญาณพิภพงั้นเหรอ ? ที่นั่นมีซาโทริอยู่ ไม่เอาด้วยหรอก
โคอิชิ : ตายจริง, ไม่ถูกโรคกับพี่เหรอเนี่ย ?
เรย์มุ : ก็แหม, ยัยนั่นอ่านใจได้ใช่มั้ยล่ะ ? เอ๊ะ พี่งั้นเหรอ !?
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Marisa + Alice 's Extra Story
Extra Stage
ชื่อด่าน : Lovely Visitor แห่งขุมนรก
สถานที่ : ศาลเจ้าโมริยะ
(เปิดเพลง BGM : Last Remote)
(โคจิยะ ซานาเอะ เข้ามาในหน้าจอ)
ซานาเอะ : ตายจริง, มาสักการบูชาท่ามกลางอากาศหนาวอย่างนี้เลยเหรอคะ ?
ซานาเอะ : อุฮุฮุ ฉันเองก็เรียนรู้วิธีการทักทายของที่นี่มาแล้วค่ะ
ซานาเอะ : ในเกนโซวเคียวแห่งนี้ ต้องไม่ยึดติดกับสามัญสำนึกสินะคะ !
(โคจิยะ ซานาเอะ แพ้พ่าย)
มาริสะ : โว้---ย ภูเขาในฤดูหนาวมันหนาวจังโว้ย---
มาริสะ : ออนเซนยังอยู่ วิญญาณอาฆาตก็ไม่ผุดขึ้นมาแล้ว แค่นั้นก็น่าจะพอได้แล้วมั้ง
อลิส (ก็นั่นไง, หลังจบเกมมันต้องมีดันเจี้ยนแถมสิ) (ยังล้อเกมกันไม่เลิก)
อลิส (พยายามเข้า !)
มาริสะ : ให้ตายสิ, ใครเป็นคนเริ่มเล่นมุขนี้ฟะ ? (เธอเองนั่นแหละ มาริสะ)
มาริสะ : เล่นเกมให้จบได้รอบนึงก็พอแล้วไม่ใช่เรอะ
มาริสะ : การมีของแถมมันเป็นเรื่องธรรมดาก็จริง, แต่บอสใหญ่มันจะโดนลดชั้นกลายเป็นบอสกลางนะว้อย
อลิส (บ่นไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก)
อลิส (เอาเป็นเรื่องที่อีกานรกตัวนั้นเล่าให้ฟังดีกว่า)
อลิส (เห็นบอกว่าได้รับพลังปรมาณูหลอมรวมมาจากเทพเจ้าแห่งขุนผาใช่มั้ยล่ะ ?)
มาริสะ : นั่นสินะ ฉันก็เลยจะมารับอานิสงส์บ้างนี่ล่ะ
(โคเมย์จิ โคอิชิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : เอ่อ--- ขอโทษนะคะ
??? : เห็นคนของศาลเจ้าแห่งนี้บ้างมั้ยคะ ?
มาริสะ : เมื่อกี้เพิ่งสอยร่วงไปว่ะ
??? : สอยร่วง, งั้นเหรอคะ ?
มาริสะ : ทางนั้นเขาโจมตีเข้ามา ก็เลยป้องกันตัวไปตามสมควรน่ะ
??? : ตายจริง, แบบนี้ก็เท่ากับว่าไม่มีใครอยู่สิน้า แย่จัง
มาริสะ : มีอะไรล่ะ ? มาขอพรให้สอบได้คะแนนดีๆ ?
มาริสะ : ถ้าไม่ว่าอะไรก็ขอแนะนำให้ไปที่ศาลเจ้าตีนเขานะ
มาริสะ : ถ้าเป็นที่นั่น จะมีมิโกะที่ว่างเสมออยู่
??? : ไม่ใช่ตีนเขา ต้องเทพเจ้าแห่งภูเขาสิ
??? : มาเพราะว่าอยากรับอานิสงส์จากศาลเจ้าแห่งนี้น่ะ
อลิส (อานิสงส์ของศาลเจ้าโมริยะเนี่ยมันคืออะไรเหรอ ?)
มาริสะ : ไม่รู้สินะ, อานิสงส์แบบว่า มอบพลังปรมาณูหลอมรวมให้กับอีกาล่ะมั้ง ?
??? : ปรมาณูหลอมรวมให้อีกา ? หรือว่ากำลังพูดถึงเรื่องของโอคูวอยู่ ?
มาริสะ : โอคูวเนี่ยใครล่ะ ?
อลิส (หมายถึงอีกานรกที่ชื่อ อุทสึโฮะ ไม่ใช่เหรอ ?)
มาริสะ : อ๋อ, ชื่อ อุทสึโฮะ(空) ก็เลยชื่อเล่นว่า โอคูว(お空) งั้นเหรอ
มาริสะ : เป็นตัวละครที่ถูกกำหนดให้โดนลดชั้นจากบอสใหญ่ลงมาเป็นบอสกลางสินะ
??? : พวกเธอเป็นใครน่ะ ถึงได้รู้จักโอคูวแบบนี้ ?
มาริสะ : จอมมหาเวท คิริซาเมะ มาริสะ ไงล่ะ จำไว้ให้ดี (ทำเป็นพูดข่มในภาคนี้ ปรากฏว่าภาค 12 มีจอมมหาเวทตัวจริงโผล่มาซะงั้น)
มาริสะ : แล้วเธอล่ะเป็นใคร ? มาสักการบูชาศาลเจ้าที่ตั้งอยู่ในที่แบบนี้มันน่าสงสัยนะโว้ย
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ม่านตาแห่งรักที่ปิดลง
โคเมย์จิ โคอิชิ
Komeiji Koishi
โคอิชิ : โอคูวเป็นสัตว์เลี้ยงของพี่น่ะ
โคอิชิ : ฉันเห็นโอคูว Power Up แล้วเกิดอิจฉาขึ้นมา
โคอิชิ : เลยคิดว่าถ้ามาที่นี่ สัตว์เลี้ยงของฉันเองก็คงจะแข็งแกร่งขึ้นน่ะ
อลิส (หรือว่า, น้องสาวของคุณซาโทริ !?)
มาริสะ : ว่าไงนะ ? ซาโทรินั่นมีน้องสาวแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย ?
โคอิชิ : เอ๋--- ? ไม่ใช่แค่โอคูว แต่รู้จักพี่ด้วยเหรอเนี่ย ?
โคอิชิ : หรือว่าพวกเธอ... ...
มาริสะ : ก็บอกแล้วไงว่า มหาปราชญ์ มาริสะ
โคอิชิ : ที่เพิ่งไปที่บ้านเมื่อเร็วๆนี้, Thief ผู้ใช้ตุ๊กตา ?
มาริสะ : หา
อลิส (คิกคิก)
โคอิชิ : ฉันคือ โคเมย์จิ โคอิชิ
โคอิชิ : ถึงจะไม่เจอเทพเจ้าแห่งขุนผา แต่ก็เจอเพื่อนเล่นที่ดีทีเดียว
โคอิชิ : การลักขโมยเป็นสิ่งไม่ดีนะ ? คุณมนุษย์บนพื้นพิภพ
มาริสะ : ช่วยไม่ได้แฮะ ฉันเองก็มาตามหาคานาโกะและสุวะโกะเหมือนกัน
มาริสะ : แต่ดูเหมือนจะไม่อยู่ซะด้วยสิ งั้นมาเล่นกันเหอะ
(เปิดเพลง BGM : สาวน้อยโยวไคแห่ง Hartmann)
โคอิชิ : ได้ฟังมาจากพี่และโอคูวแล้วล่ะ
โคอิชิ : Thief คนนั้นหลบห่ากระสุนได้สบายๆราวกับเศษกระดาษที่ร่ายรำไปในอากาศ
โคอิชิ : แถมยังเคลื่อนไหวไปตามสัญชาตญาณได้อย่างน่าขยะแขยงราวกับตัวหมัดที่คืบคลานอยู่กลางหลัง
โคอิชิ : ถ้าโค่นเธอแล้วเอาตัวกลับไปได้ล่ะก็, ต้องกลายเป็นประเด็นพูดคุยกับพวกพี่แน่ๆเลยล่ะ !
(โคเมย์จิ โคอิชิ แพ้พ่าย)
โคอิชิ : แข็ง---แกร่ง ! แบบนี้ที่พี่แพ้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเลย
มาริสะ : บดขยี้ได้สบายๆเลยว้อย !
อลิส (สบายๆจริงรึเปล่าน้า--- ?)
โคอิชิ : ขอบคุณที่เล่นด้วยกันนะ !
โคอิชิ : ถึงจะจับเป็นไม่ได้ แต่ก็มีเรื่องไว้คุยแล้วล่ะ
มาริสะ : อ๊ะ, จริงสิ, ที่เธอบอกว่าเป็นน้องสาวของซาโทริน่ะ... ...
มาริสะ : จริงสิ, ถ้างั้นเธอก็ต้องอ่านใจได้น่ะสิ ?
โคอิชิ : ไม่หรอก, ฉันปิดตาที่สามไปแล้วล่ะ
มาริสะ : ตาที่สาม ?
โคอิชิ : ตาที่สามซึ่งใช้มองทะลุใจของผู้คน
โคอิชิ : เพราะมีของแบบนั้น พี่ถึงได้อ่อนแอไงล่ะ
โคอิชิ : ฉันรู้สึกตัวแล้วว่า เพราะอ่านใจคนจึงแพ้จิตใต้สำนึก
โคอิชิ : ดังนั้นฉันจึงไม่อ่านใจไงล่ะ
โคอิชิ : ไม่สิ, อ่านไม่ได้แล้ว, ล่ะมั้ง
มาริสะ : ไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็หายห่วงแล้วว่ะ
อลิส (น่าเสียดายน้า)
อลิส (ถ้ามีพลังนั่นก็สามารถควบคุมมนุษย์ได้สบายๆแท้ๆ)
โคอิชิ : ไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก
โคอิชิ : มีสติน่ะไม่อาจต้านไร้สติได้
โคอิชิ : สิ่งมีชีวิตไม่ได้เคลื่อนไหวไปตามที่กำลังคิดอยู่เท่านั้น
โคอิชิ : แต่เคลื่อนไหวด้วยจิตสำนึกและจิตใต้สำนึก ทั้งสองอย่างต่างหากล่ะ
โคอิชิ : ถ้ามัวแต่อ่านใจก็จะมองไม่เห็นการเคลื่อนไหวของจิตใต้สำนึก
มาริสะ : หื---ม งั้นเหรอ
มาริสะ : เอาน่ะ, ร่างกายก็อุ่นขึ้นมาแล้ว หาคานาโกะก็ไม่เจอ
มาริสะ : กลับดีกว่า
อลิส (อ้าว ?)
อลิส (แล้วธุระล่ะ ?)
มาริสะ : เรื่องการตรวจสอบว่าใต้พิภพกับเทพแห่งขุนผามีความเกี่ยวข้องกันยังไงน่ะ ยกให้เรย์มุจัดการไปเหอะ
มาริสะ : แล้วค่อยไปฟังผลทีหลัง
อลิส (กินแรงคนอื่นอะไรอย่างนี้เนี่ย)
อลิส (งั้นหลังจากนี้ฉันก็ต้องตรวจสอบคนเดียวแล้วสิ ?)
มาริสะ : ที่สำคัญกว่านั้นก็คือ รู้สึกตัวถึงเรื่องสำคัญรึเปล่า ?
อลิส (... ...?)
อลิส (อะไรล่ะ)
มาริสะ : ตอนนี้ศาลเจ้าว่างเปล่าโบ๋เบ๋เลยนะว้อย
มาริสะ : จะตกปลาก็ต้องตอนนี้แหละ (ตกปลา หมายถึง ฉวยโอกาส)
โคอิชิ : การลักขโมยเป็นสิ่งไม่ดีนะ ?
『หลังจากนั้น, มาริสะที่เข้าไปค้นบ้านก็ถูกพวกคานาโกะเจอตัวเข้า จึงถูกดุด่าอย่างหนัก และเอวังด้วยประการละฉะนี้』
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Marisa + Patchouli 's Extra Story
Extra Stage
ชื่อด่าน : Lovely Visitor แห่งขุมนรก
สถานที่ : ศาลเจ้าโมริยะ
(เปิดเพลง BGM : Last Remote)
(โคจิยะ ซานาเอะ เข้ามาในหน้าจอ)
ซานาเอะ : ตายจริง, มาสักการบูชาท่ามกลางอากาศหนาวอย่างนี้เลยเหรอคะ ?
ซานาเอะ : อุฮุฮุ ฉันเองก็เรียนรู้วิธีการทักทายของที่นี่มาแล้วค่ะ
ซานาเอะ : ในเกนโซวเคียวแห่งนี้ ต้องไม่ยึดติดกับสามัญสำนึกสินะคะ !
(โคจิยะ ซานาเอะ แพ้พ่าย)
มาริสะ : ภูเขาในฤดูหนาวเนี่ยมันหนาวจริงๆด้วยว่ะ
มาริสะ : ฤดูหนาวมันก็ต้องแบบนี้แหละนะ
แพชูลี่ (อา--- ดื่มน้ำชาอุ่นๆในห้องอุ่นๆยามบ่ายนี่มันสุดยอดไปเลยนะ)
มาริสะ : เธอคิดจะหาเรื่องกันสินะ
มาริสะ : อีกอย่าง, ทำไมอยู่บนพื้นพิภพแล้วฉันยังต้องติดต่อกับเธออีกล่ะ
แพชูลี่ (ภูเขาในฤดูหนาวเป็นอันตรายต่อมือสมัครเล่น ดังนั้นต้องปีนอย่างไม่ประมาทนะ)
มาริสะ : เฮอะ นรกมอดไหม้อันตรายกว่านี้เยอะว้อย
แพชูลี่ (ยังไงก็ตาม, ถ้าอีกานรกตัวนั้นพูดความจริงล่ะก็)
แพชูลี่ (พลังปรมาณูหลอมรวมต้องได้รับมาจากเทพเจ้าแห่งขุนผาแน่)
(โคเมย์จิ โคอิชิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : เอ่อ--- ขอเวลาสักเดี๋ยวได้มั้ยคะ ?
??? : เห็นคนของศาลเจ้าแห่งนี้บ้างมั้ยคะ ?
มาริสะ : เห็นป่ะ ?
แพชูลี่ (ไม่รู้สิ, ฉันอ่านหนังสืออยู่น่ะ)
มาริสะ : งั้นเหรอ, ไม่เห็นนะ
มาริสะ : โทษทีนะ แต่ฉันเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องของศาลเจ้าแห่งนี้เท่าไหร่เหมือนกัน
??? : งั้นเหรอ, ถ้างั้นก็ขอโทษด้วยค่ะ
??? : หรือว่าไม่อยู่บ้านกันน้า
มาริสะ : ไปดูที่วิหารมารึยังล่ะ ?
??? : อื้ม
??? : ว่างเปล่าโบ๋เบ๋เลยล่ะ
มาริสะ : เขาว่างั้นแน่ะ, เอาไงดี แพชูลี่ ?
แพชูลี่ (หื---ม, ถ้าไม่อยู่ก็ช่วยไม่ได้น้า)
??? : เธอก็มีธุระกับเทพเจ้าแห่งขุนผาเหรอ ?
มาริสะ : เออ, นิดหน่อยนะ
??? : หรือว่า, เธอเองก็มาที่ศาลเจ้าแห่งนี้เพราะอยากได้พลัง ?
มาริสะ : พลังงั้นเหรอ ?
??? : ได้ยินมาว่า หากได้พบกับเทพเจ้าแห่งขุนผา จะได้รับพลังขั้นสุดยอดน่ะ
แพชูลี่ (โอ๋ ?)
แพชูลี่ (ทำไมเรื่องนี้ถึงแพร่งพรายออกไปได้ ?)
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ม่านตาแห่งรักที่ปิดลง
โคเมย์จิ โคอิชิ
Komeiji Koishi
โคอิชิ : ได้ยินมาจากสัตว์เลี้ยงของพี่น่ะ
โคอิชิ : โอคูวบอกว่าเทพแห่งขุนผาทำให้แข็งแกร่งขึ้น
มาริสะ : โอคูว ? พี่ ? ชักสังหรณ์ใจไม่ดีแล้วว่ะ
แพชูลี่ (... ...สังหรณ์ใจไม่ดีเลย)
แพชูลี่ (มาริสะ)
แพชูลี่ (ฉันจะไปพักผ่อนยามบ่ายสักหน่อย)
แพชูลี่ (ที่เหลือก็พยายามเข้านะ)
มาริสะ : เฮ้ยเฮ้ย
โคอิชิ : พวกเธอก็อยากได้พลังของเทพเจ้าเหรอ ?
มาริสะ : เออ, ถึงจะตามกระแส แต่มันก็ใช่อย่างที่เธอว่านั่นแหละ
(เปิดเพลง BGM : สาวน้อยโยวไคแห่ง Hartmann)
โคอิชิ : ถ้างั้นก็เป็นคู่แข่งสินะ
โคอิชิ : พี่เคยบอกว่า หากไม่บดขยี้คู่แข่งให้หมด ก็จะไม่ได้รับพรที่ตนปรารถนา
โคอิชิ : ไม่มีความแค้นอะไรกับเธอก็จริง, แต่จะมอบอนาคตที่ต้องตายอยู่ข้างถนนให้ล่ะนะ
โคอิชิ : ไม่ต้องห่วงไม่ต้องห่วง, เดี๋ยวแมวก็จะมาขนศพให้เอง จากนั้นก็ไปใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านของฉันชั่วชีวิตไงล่ะ !
(โคเมย์จิ โคอิชิ แพ้พ่าย)
โคอิชิ : อ๋อย แข็งแกร่งจังเลย--- หลงนึกว่าเป็นมนุษย์เสียอีก ไม่ใช่สินะ
มาริสะ : มนุษย์โว้ย
โคอิชิ : โกหก--- มนุษย์ที่แข็งแกร่งขนาดนี้เนี่ยนะ... ...อ๊ะ
โคอิชิ : หรือว่า เมื่อเร็วๆนี้เธอไปเล่นที่วังวิญญาณพิภพมาสินะ ?
มาริสะ : วังวิญญาณพิภพ ? อ๋อ, ก็เคยไปอยู่อ่ะนะ
โคอิชิ : นึกแล้วเชียว ? มนุษย์ที่แข็งแกร่งอย่างเธอไม่น่าจะมีอยู่หลายคนน่ะนะ
โคอิชิ : ฉันคือ โคเมย์จิ โคอิชิ
โคอิชิ : ผู้อาศัยในวังวิญญาณพิภพแห่งนั้นน่ะ
แพชูลี่ (ว่าไงนะ ? ... ...หลงนึกว่าเป็นมนุษย์ที่มาสักการบูชาธรรมดาๆเสียอีก)
มาริสะ : ลางสังหรณ์ของเธอนี่มันทื่อจริงๆเลยน้า ฉันมองไม่เห็นเป็นอย่างอื่นนอกจากโยวไคเลยว่ะ
แพชูลี่ (... ...ก็ไม่รู้สึกถึงเค้าลางของโยวไคจากตัวเธอเลยนี่นา)
แพชูลี่ (ไม่ใช่สิ... ...ไม่รู้สึกถึงเค้าลางอะไรเลยมากกว่า)
โคอิชิ : ฉันเคลื่อนไหวด้วยจิตใต้สำนึกอ่ะ
โคอิชิ : ปิดตายพลังอ่านใจ, เลยได้รับพลังในการเคลื่อนไหวโดยไม่คิดอะไรมาแทน
แพชูลี่ (สภาวะไร้ใจ... ...)
แพชูลี่ (ถ้าพระสงฆ์มาได้ยินเข้าคงร้องไห้ด้วยความปิติเลยล่ะนะ)
มาริสะ : แต่ดันชนะไปซะแล้วอ่ะ
โคอิชิ : เธอแข็งแกร่งจริงๆเลยนะ
โคอิชิ : ว่าไง ? ไม่มาเล่นที่บ้านฉันเหรอ ?
มาริสะ : แหม่ ไปก็ไม่มีอะไรให้ทำ แถมใต้พิภพมันอยู่ไกลซะด้วยสิ
แพชูลี่ (เธอน่ะ, เป็นน้องสาวของซาโทริ ?)
โคอิชิ : ใช่แล้ว
แพชูลี่ (ไม่คิดว่าจะมีน้องสาวเลยนะ.. ...)
แพชูลี่ (ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย)
ซานาเอะ : ตายจริง, ยังไม่กลับกันอีกเหรอคะ
มาริสะ : โอ้, ซานาเอะไม่ใช่เหรอ
มาริสะ : ไปทำอะไรที่ไหนมาล่ะ ?
ซานาเอะ : เมื่อกี้ก็เจอกันแล้วนี่คะ ?
ซานาเอะ : ว่าแต่มีธุระอะไรเหรอคะ ? ตอนนี้ท่านคานาโกะกับท่านสุวะโกะออกไปข้างนอกนะคะ
มาริสะ : เอ--- ยังไงดีล่ะ
มาริสะ : เฮ้ย แพชูลี่ มีอะไรอยากจะถามเทพเจ้ามั้ย ?
แพชูลี่ (น้องสาวของซาโทริ... ...เอ---)
แพชูลี่ (ข้อมูลมันหายไปไหนน้า)
แพชูลี่ (เอ๊ะ ? เรื่องที่จะถามเทพเจ้า ?)
แพชูลี่ (อื---ม, เรื่องปรมาณูหลอมรวม ?)
ซานาเอะ : ปรมาณูหลอมรวม... ...? อ้อ, แผนการกำลังดำเนินไปอย่างราบรื่นค่ะ
มาริสะ : หา ?
ซานาเอะ : ไม่ได้ยินเหรอคะ ?
ซานาเอะ : คือกำลังดำเนินการปฏิวัติอุตสาหกรรมให้พวกกัปปะโดยใช้ประโยชน์จากซากนรกมอดไหม้ของขุมนรกน่ะค่ะ
ซานาเอะ : หากทำสำเร็จ, จะยกระดับคุณภาพชีวิตให้ดีขึ้นกว่าปัจจุบันได้หลายเท่าเลยล่ะค่ะ
ซานาเอะ : ปรมาณูหลอมรวมนั้น, เป็นแหล่งพลังงานสะอาดที่แม้แต่โลกภายนอกก็ยังไม่ได้นำมาใช้งานจริงค่ะ
ซานาเอะ : ฉันเองแค่คิดว่าจะได้เห็นพระอาทิตย์แห่งพื้นพิภพกลายเป็นความจริงด้วยตาคู่นี้ก็ตื่นเต้นแล้วล่ะค่ะ
มาริสะ : ไม่เข้าใจเลยสักนิดว่ากำลังพูดอะไรของเธออยู่
แพชูลี่ (หมายความว่า ปรมาณูหลอมรวมเป็นพื้นฐานในการปฏิวัติอุตสาหกรรมของพวกกัปปะ สินะ ?)
มาริสะ : ที่สำคัญก็คือ มันไม่มีอันตรายใช่มะ ?
ซานาเอะ : แน่นอนค่ะ ท่านคานาโกะไม่เคยอธิบายให้ฟังสินะคะ
ซานาเอะ : แต่ว่ามันก็อาจจะทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงอย่างเช่น มีน้ำพุร้อนผุดขึ้นมา หรือเกิดออนเซนได้ง่าย ล่ะมั้งคะ
แพชูลี่ (สุดท้ายแล้วเหตุวิปลาสในครั้งนี้ก็เกิดจากความโอ้อวดโดยไม่อธิบายให้กระจ่างชัดของเทพเจ้าแห่งขุนผาเท่านั้นเองน่ะเหรอ ?)
แพชูลี่ (ฉันเหนื่อยแล้ว... ..)
แพชูลี่ (ไปพักผ่อนล่ะ)
โคอิชิ : งั้น, ฉันก็จะกลับแล้วล่ะ แล้วมาเล่นด้วยกันนะ--- สัญญาแล้วนะ---
มาริสะ : เอาเถอะ, ก็ดีเหมือนกัน เท่านี้ก็มีข้ออ้างไว้ใช้ลงไปยังโลกใต้พิภพตามอำเภอใจแล้ว
มาริสะ : ถ้ามันเข้าท่าก็ลุยไปเล้ย
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Marisa + Nitori 's Extra Story
Extra Stage
ชื่อด่าน : Lovely Visitor แห่งขุมนรก
สถานที่ : ศาลเจ้าโมริยะ
(เปิดเพลง BGM : Last Remote)
(โคจิยะ ซานาเอะ เข้ามาในหน้าจอ)
ซานาเอะ : ตายจริง, มาสักการบูชาท่ามกลางอากาศหนาวอย่างนี้เลยเหรอคะ ?
ซานาเอะ : อุฮุฮุ ฉันเองก็เรียนรู้วิธีการทักทายของที่นี่มาแล้วค่ะ
ซานาเอะ : ในเกนโซวเคียวแห่งนี้ ต้องไม่ยึดติดกับสามัญสำนึกสินะคะ !
(โคจิยะ ซานาเอะ แพ้พ่าย)
มาริสะ : ภูเขาในฤดูหนาวเนี่ยมันหนาวจริงๆด้วยว่ะ
มาริสะ : ฤดูหนาวมันก็ต้องแบบนี้แหละนะ
นิโทริ (แม่น้ำจะแข็งตัวในฤดูหนาว มันก็ใช้ชีวิตง่ายขึ้นน่ะนะ)
มาริสะ : แม่น้ำแข็งแล้วใช้ชีวิตง่ายขึ้น ? ทำไมล่ะ ?
นิโทริ (ผิวน้ำแข็งไปแล้วก็จริง แต่ใต้น้ำยังอบอุ่นอยู่ไงล่ะ)
มาริสะ : แล้วบุกเข้ามาอย่างนี้มันจะดีเหรอ ?
มาริสะ : แล้วทำไมฉันอยู่ในภูเขาแล้วยังต้องสื่อสารกับเธออีกล่ะเนี่ย
นิโทริ (มันติดเป็นนิสัยซะแล้วล่ะ)
นิโทริ (แถมไม่อยากออกไปจากธารน้ำแข็งซะด้วยสิ)
มาริสะ : เอ้อ, ช่างเถอะ ยังไงก็ได้
นิโทริ (ถ้าอยากให้แบ่งพลังงานปรมาณูหลอมรวมให้ก็เลิกบ่นได้แล้ว)
นิโทริ (ทำให้อีกาที่เป็นตัวควบคุมปฏิกิริยาเชื่องได้แล้ว ที่เหลือก็แค่รายงานให้เทพเจ้าแห่งขุนผาทราบแล้วขอมาใช้เท่านั้นเอง)
(โคเมย์จิ โคอิชิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : เอ่อ--- ขอเวลาสักเดี๋ยวได้มั้ยคะ ?
??? : เห็นคนของศาลเจ้าแห่งนี้บ้างมั้ยคะ ?
มาริสะ : ไม่เห็นว่ะ
นิโทริ (โกหก, เมื่อกี้ก็เจออยู่นี่นา)
มาริสะ : เออ, เมื่อกี้น่ะเห็นแล้วล่ะ
มาริสะ : แต่สอยร่วงไปแล้วนี่หว่า
??? : สอยไปแล้ว ? ทำไมล่ะ ?
มาริสะ : มันเป็นเหมือนการทักทาย, อะไรทำนองนั้นน่ะ
นิโทริ (อื---ม, ดูเหมือนวันนี้พวกเทพเจ้าจะไม่อยู่แฮะ)
นิโทริ (ไว้คราวหน้าค่อยมาอีกทีละกัน)
??? : เอ๋ ? ไม่อยู่เหรอคะ ? เทพเจ้าน่ะ
??? : อย่างนี้ก็แย่น่ะสิคะ อุตส่าห์เดินทางจากใต้ดินมาจนถึงยอดเขาแล้วแท้ๆ
มาริสะ : ว่าไงนะ ? มาจากใต้ดินงั้นเหรอ ?
??? : เทพเจ้าแห่งขุนผาไม่อยู่แบบนี้ก็เสียแรงเปล่าสินะ เสียแรงเปล่า... ...ไม่เห็นได้ประโยชน์อะไรเลยแฮะ ?
มาริสะ : อ่า, ได้ออกแรงจนอ่อนล้าไงล่ะ
??? : เอ---, ยังไม่ล้านะ
นิโทริ (มาริสะ, บางทียัยนี่ก็อาจจะอยากได้พลังปรมาณูหลอมรวมก็เป็นได้)
นิโทริ (ระวังให้ดีล่ะ)
??? : ปรมาณูหลอมรวม ? ทำไมเธอถึงรู้เรื่องปรมาณูหลอมรวมล่ะ ?
??? : แต่แหม, ดีนะที่เทพเจ้าแห่งขุนผาอยู่ที่ศาลเจ้านี้
มาริสะ : เธอ... ...เธอก็หมายตาพลังปรมาณูหลอมรวมงั้นเหรอ !
นิโทริ (ไม่ยกให้หรอก, ไม่ยกให้โว้ย--- !)
นิโทริ (ยำมันเลย ! มาริสะ)
มาริสะ : เอาน่า ใจเย็นก่อน
มาริสะ : อาจเป็นแค่ผู้ที่มาสักการบูชาเฉยๆก็ได้
??? : หื---ม, เธอคือมนุษย์ที่ลงไปใต้พิภพเมื่อวันก่อนใช่มั้ย ?
(แสดงชื่อและฉายาของบอส)
ม่านตาแห่งรักที่ปิดลง
โคเมย์จิ โคอิชิ
Komeiji Koishi
โคอิชิ : พี่เล่าให้ฟังว่ามีมนุษย์ที่พกลูกแก้วประหลาดมาอาละวาดที่บ้านอ่ะ
มาริสะ : พี่งั้นเหรอ ?
โคอิชิ : ถ้าอยากจะโค่นฉันเหมือนที่ทำกับพี่และโอคูวก็เชิญเลย
โคอิชิ : อุตส่าห์ออกมาจากใต้พิภพทั้งที อยากได้อะไรไปมากกว่าความอ่อนล้าน่ะนะ
นิโทริ (เฮ้ มาริสะ)
นิโทริ (มัวทำอะไรอยู่ ? รีบไล่มันไปสิ)
มาริสะ : นะ.. นั่นสินะ
มาริสะ : ไม่ยกพลังปรมาณูหลอมรวมให้ใครหรอก, ไปจากที่นี่ซะเถอะ
(เปิดเพลง BGM : สาวน้อยโยวไคแห่ง Hartmann)
โคอิชิ : ได้สิ, ถ้าอยากให้ฉันไปก็ลองโค่นฉันดูสิ
โคอิชิ : แต่ว่านะ, อย่าคิดว่าเคยโค่นพี่ฉันได้แล้วจะวางใจได้ล่ะ
โคอิชิ : ฉันจะเอาศพของเธอไปประดับที่ Entrance ของวังวิญญาณพิภพให้เอง !
มาริสะ : พี่ที่ว่าเนี่ยหมายถึงใครกันนะ
(โคเมย์จิ โคอิชิ แพ้พ่าย)
โคอิชิ : อ๋อย แข็งแกร่งจัง--- แบบนี้นี่เองพี่ถึงได้แพ้
มาริสะ : พี่ที่ว่าเนี่ย หรือว่าจะเป็น
โคอิชิ : อื๋อ ? ไม่รู้เหรอ ? เธอไม่ใช่คนที่ไปวังวิญญาณพิภพเหรอ ?
มาริสะ : กะแล้วเชียว, น้องสาวของซาโทริคนนั้นเหรอเนี่ย---
โคอิชิ : อื้ม เทพเจ้าก็ไม่อยู่เลยเสียแรงเปล่า
โคอิชิ : แต่ก็เจออะไรบางอย่างนอกจากความอ่อนล้าแล้วล่ะ
นิโทริ (เธอมาทำอะไรที่นี่ล่ะ ?)
โคอิชิ : ได้ยินมาว่ามีเทพเจ้าที่มอบพลังปรมาณูหลอมรวมให้แก่โอคูวอยู่บนภูเขา
โคอิชิ : ก็เลยคิดว่า จะมอบพลังอะไรสักอย่างให้แก่สัตว์เลี้ยงของฉันบ้างมั้ยน้า---
นิโทริ (น่าเสียดายนะ)
นิโทริ (แต่บางที เทพเจ้าท่านคงไม่ทำอะไรที่ไม่ได้ประโยชน์แก่ภูเขาหรอก)
นิโทริ (ปรมาณูหลอมรวมก็แค่ใช้ประโยชน์จากสัตว์เลี้ยงของเธอในการพัฒนาภูเขาเท่านั้นเอง)
โคอิชิ : เอ๋--- งั้นหรอกเหรอ ? น่าเบื่อจัง---
โคอิชิ : แต่ก็ช่างมันเถอะ ได้เจอมนุษย์ที่น่าสนใจแล้วด้วย
มาริสะ : น่าสนใจอยู่แล้วล่ะว้อย
โคอิชิ : คราวหน้ามาเล่นที่บ้านของฉันสิ
โคอิชิ : จะเตรียมวิญญาณอาฆาตที่น่าสนใจเอาไว้เยอะๆเลยล่ะ
มาริสะ : หืม, ให้ไปมันก็ได้อยู่หรอก
มาริสะ : แต่รู้สึกว่าระหว่างทางจะมีสิ่งกีดขวางเพียบเลย
โคอิชิ : ไม่เป็นไรหรอก แค่บอกว่าเป็นคนรู้จักของวังวิญญาณพิภพ โยวไคส่วนใหญ่ก็จะหลีกทางให้เองแหละ
นิโทริ (... ...ถูกรังเกียจน่าดูเลยนะ)
โคอิชิ : พี่ไม่เก่งด้านการต่อสู้ก็จริง, แต่ไม่ว่าโยวไคหน้าไหนก็ล้วนหวาดกลัวพี่
โคอิชิ : แค่บอกชื่อของพี่ออกไป, ก็สามารถไปไหนมาไหนในใต้พิภพได้อย่างอิสระแล้วล่ะ
มาริสะ : แต่แหม แค่นี้ก็ไปใต้พิภพได้อย่างอิสระอยู่แล้วล่ะนะ
นิโทริ (ไม่หรอก, อย่างฉันน่ะ... ...)
มาริสะ : อ้อ นั่นสินะ
มาริสะ : เธอมีพวกที่แพ้ทางแบบอื่นอยู่ด้วยนี่นะ
โคอิชิ : หมายถึงใครเหรอ--- ?
นิโทริ (ฉันน่ะพอแล้วล่ะ)
นิโทริ (ถ้าอยากไปที่ใต้พิภพอีกครั้งก็ไปคนเดียวเถอะ)
โคอิชิ : คนเดียวเหรอ, อ้าว ? เธอคนเดียว... ...หรือว่าเธอเป็นพวกที่มีบุคลิกซ้ำซ้อน ? (โคอิชิไม่รู้ว่ามาริสะคุยกับลูกแก้วต่างหาก)
มาริสะ : ตอนนี้เลิกใช้บุคลิกอื่นแล้วว้อย
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
