東方求聞史紀 ～ Perfect Memento in Strict Sense.
โทวโฮวกุมอนชิคิ (ใคร่รู้ประวัติศาสตร์แห่งตะวันออก) ～ อนุสรณ์สมบูรณ์ในสัมผัสที่เที่ยงตรง
.........................................................................................................................................................................................
東方求聞史紀 ～ 記憶する幻想郷
โทวโฮวกุมอนชิคิ คิโอคุสุรุเกนโซวเคียว (ใคร่รู้ประวัติศาสตร์แห่งตะวันออก เกนโซวเคียวรำลึก)
มังกะตอนเดียวจบซึ่งตีพิมพ์ลงในนิตยสารการ์ตูนรายเดือน comic REX ของค่ายอิจิจินชา
เนื้อส่วนใหญ่มีจุดประสงค์เพื่อบอกเล่าถึง ฮิเอดะ โนะ อาคิว ซึ่งเป็นผู้เขียนหนังสือเกนโซวเคียวเอนกิ (นิมิตแห่งดินแดนมายา) รุ่นที่เก้า
หากซื้อหนังสือเล่มนี้ที่ร้านโทระโนะอานะ จะได้รับหน้าแถมมาหนึ่งหน้า ซึ่งเป็นภาพวาดพร้อมกลอนและคำทักทายจากผู้แต่ง กับคำทักทายจากผู้วาด
หมายเหตุ : ภาพที่นำมาใช้ประกอบในที่นี้ เป็นเพียงภาพตัวอย่างที่มีขนาดเล็กเท่านั้น
หากต้องการรับชมอย่างเต็มรูปแบบ
ท่านสามารถหาซื้อนิตยสาร REX ฉบับเดือน 12 ปี 2006 ได้โดยการสั่งซื้อกับทางสำนักพิมพ์อิจิจินชา หรือผ่านทางร้านหนังสือญี่ปุ่นในไทย
(อนึ่ง มีความเป็นไปได้ในระดับหนึ่งที่จะไม่มีสินค้าให้สั่งซื้ออีกต่อไปแล้ว)
หรือดาวน์โหลดได้ที่ ลิงค์นี้
ปล. 「」 คือคำพูดในกรอบ ส่วน () คือคำพูดที่อยู่นอกกรอบ และ / เป็นการแทรกจังหวะขณะที่อีกคนกำลังพูด หรือตอบสนองต่อเหตุการณ์บางอย่าง
โทวโฮวมังกะ, จุติลงสู่ REX ในที่สุด一一。
東方求聞史紀 ～ Perfect Memento in Strict Sense.
โทวโฮวกุมอนชิคิ (ใคร่รู้ประวัติศาสตร์แห่งตะวันออก) ～ อนุสรณ์สมบูรณ์ในสัมผัสที่เที่ยงตรง
記憶する幻想郷
คิโอคุสุรุเกนโซวเคียว (เกนโซวเคียวรำลึก)
เพื่อนบ้านกวาดอะไรในฤดูใบไม้ร่วงกันนะ------
เรื่อง : ZUN
ภาพ : อาคิ★เอดะ
เรย์มุ 「อ๊า------ โธ่」
เรย์มุ 「กวาดไปเท่าไหร่ๆก็ไม่เสร็จสักที !!」
มาริสะ 「ถ้างั้นก็, รอให้มันร่วงจนหมดแล้วค่อยกวาดทีเดียวก็ได้นี่」
เรย์มุ 「ขืนทำแบบนั้น ช่วงเวลาทำความสะอาดของทุกวันก็จะกลายเป็นเวลาว่างน่ะสิ」
มาริสะ 「หืม」
มาริสะ 「ถ้าสนุกก็ตามสบาย, แต่ถ้าจะสนุกล่ะก็ ไปทำเรื่องที่มันน่าสนุกกว่านี้ดีกว่าน่า」
มาริสะ 「ฮึบ」
ใบไม้ที่กวาดไว้ปลิวหมด
เรย์มุ (นี่ !!)
มาริสะ 「อุตส่าห์เป็นฤดูใบไม้ร่วงแห่งการอ่านหนังสือทั้งที น่าเบื่อตายชักเลย !」
มาริสะ 「ไปเรียนหนังสือกันหน่อยดีกว่ามั้ย !」
เรย์มุ 「... ... ...」
เรย์มุ 「ไปกินอะไรมาน่ะ ?」
มาริสะ 「... ...ไม่มีใครพูดถึงฤดูใบไม้ร่วงแห่งการกินสักหน่อย」
มาริสะ 「แค่ไปเล่นเท่านั้นแหละ !」
เรย์มุ 「... ...」
เรย์มุ 「ไหนว่าไปเรียนหนังสือไง ?」
ความทรงจำของเกนโซวเคียว
ฮิเอดะ โนะ อาคิว
อาคิว 「เขียนถึงภูตน้ำแข็งไปแบบนี้จะดีมั้ยนะ...」
อาคิว (ต่อให้เขียนแรงยังไง)
อาคิว (ก็คงไม่บ่นอะไรอยู่แล้ว)
อาคิว 「ยังไงซะ พวกโยวเซย์ก็ไม่อ่านอยู่ดี」
อาคิว (เนอะ)
อาคิว 「อื้ม แต่ว่าเรานี่ก็วาดได้น่ารักทีเดียว ! เทียบกับเมื่อก่อนก็จัดว่าวาดรูปเก่งขึ้นล่ะน้า」
สาวใช้ 「ท่านอาคิวคะ !」
อาคิว 「จ๋า」
สาวใช้ 「มีแขกมาขอพบน่ะค่ะ แต่ว่า...」
อาคิว 「อื๋อ ? ใครเหรอ...?」
สาวใช้ 「คือ」
สาวใช้ 「แขกที่ว่าเธอเป็นโยวไคค่ะ」
อาคิว 「โยวไค ?」
สาวใช้ 「ทางนั้นค่ะ」
อาคิว 「ตายจริง !」
อาคิว 「นึกว่าใครเสียอีก」
ยูคาริ 「สวัสดีจ้ะ」
อาคิว 「ท่านยูคาริไม่ใช่เหรอคะ」
ยูคาริ 「ยินดีที่ได้พบจ้ะ」
อาคิว 「จอมปราชญ์โยวไคอุตส่าห์เป็นฝ่ายมาเยือนถึงบ้านมนุษย์แบบนี้...」
อาคิว 「ทั้งที่วางแผนไว้ว่าถ้าทำเสร็จสมบูรณ์แล้วทางฉันจะเป็นฝ่ายไปคารวะเองแท้ๆ」
ยูคาริ 「ไม่เป็นไรหรอก」
ยูคาริ 「เพราะตั้งแต่เจ้าซึ่งเป็นรุ่นที่เก้าถือกำเนิดมา ฉันยังไม่เคยมาเยี่ยมเลยสักครั้ง」
ยูคาริ 「ซึ่งนั่นก็หมายความว่า ฉันเพิ่งได้พบหน้าเจ้าเป็นครั้งแรกสินะ ?」
ยูคาริ 「ได้ยินมาว่าอีกไม่นาน 「เกนโซวเคียวเอนกิ」 รุ่นที่เก้าก็จะเสร็จสมบูรณ์แล้ว...น่ะ」
ยูคาริ 「เป็นเรื่องน่ายินดีมิใช่รึ」
ยูคาริ 「วันนี้ก็แค่มาแสดงความยินดีเท่านั้นล่ะจ้ะ」
อาคิว 「แหม !」
อาคิว 「เช่นนั้นก็ต้องขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูงค่ะ」
ยูคาริ 「แล้วก็, ก่อนที่จะเสร็จสมบูรณ์ ขอดูสักหน่อยได้รึเปล่า ?」
อาคิว 「แน่นอนค่ะ」
อาคิว 「ก็มาด้วยจุดประสงค์นั้นแต่แรกอยู่แล้วนี่คะ ?」
สาวใช้ 「อึ๋ย !!」
ยูคาริ 「ฮุฮุ」
อาคิว 「เชิญค่ะ」
สาวใช้ 「...」
ยูคาริ 「ความจริงของเกนโซวเคียวอยู่คู่กับฉัน, ความทรงจำก็ต้องเป็นไปตามความจริงนั้น」
ยูคาริ 「เกนโซวเคียวเอนกิเล่มนี้ก็ต้องขอให้ปรับปรุงแก้ไขเนื้อหาสักหน่อยล่ะนะ」
เรย์มุ 「ที่นี่มัน...」
เรย์มุ 「เรือนฮิเอดะไม่ใช่เหรอ, เธอรู้จักกับใครในตระกูลฮิเอดะรึไง ?」
มาริสะ 「ไม่เลย เพิ่งเคยมาครั้งแรกนี่แหละ !!」
เรย์มุ 「... ...」
มาริสะ 「เขาลือกันว่า ตระกูลฮิเอดะมีข้อมูลมหาศาลเกี่ยวกับโยวไคในเกนโซวเคียวซึ่งเรียกกันว่า เกนโซวเคียวเอนกิ」
มาริสะ 「ดูเหมือนว่าอีกไม่นานก็จะเผยแพร่สู่สาธารณชนแล้วล่ะ」
เรย์มุ 「อื้ม」
มาริสะ 「วันนี้ก็เลยมาดูเจ้านั่นก่อนที่จะเผยแพร่ออกไปไงล่ะ」
เรย์มุ 「... ...ไม่รอจนกว่ามันจะเผยแพร่ล่ะ」
มาริสะ 「ไม่ใช่ไม่รอ แต่ไม่เคยรอตะหาก」
เรย์มุ 「... ...」
มาริสะ 「งั้น, ทำไมเรย์มุถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ ?」
เรย์มุ 「... ...」
เรย์มุ 「ฤุดูใบไม้ร่วงแห่งการออกกำลังกายน่ะ」
มาริสะ 「เห~」
อาคิว 「ตายจริง」
อาคิว 「มิโกะแห่งฮาคุเรย์ กับ...」
อาคิว 「ผู้ติดตามใช่รึเปล่าคะ ?」
มาริสะกำลังเล่นกับแมว
มาริสะ 「ผู้ติดตามน่ะ, แล้วเธอล่ะ ?」
อาคิว 「บุตรแห่งมิอาเระรุ่นที่เก้า ฮิเอดะ โนะ อาคิว, เจ้าบ้านคนปัจจุบันของที่นี่ค่ะ」
เรย์มุ 「อ๊ะ, สวัสดีค่ะ」
เรย์มุ 「ยินดีที่ได้รู้จัก」
เรย์มุ 「ฉันชื่อ เรย์มุ ค่ะ」
มาริสะโดนแมวกระโจนใส่ / อาคิว 「 ! 」
มาริสะ 「เกนโซวเคียวเอนกิในช่วงที่น่าสนุกที่สุด」
มาริสะ 「อยากจะขอดูหน่อยได้รึเปล่า...?」
อาคิว 「อ่า」
อาคิว 「มันก็ได้อยู่หรอกนะ」
อาคิว 「ส่วนใหญ่ก็เสร็จสมบูรณ์แล้วด้วย...」
อาคิว 「ที่สำคัญ」
อาคิว 「ถ้ามิโกะแห่งฮาคุเรย์บอกว่าอยากดูล่ะก็」
อาคิว 「ย่อมไม่มีเหตุผลที่จะปฏิ / เรย์มุ 「อยากดู」
อาคิว 「นี่ค่ะ」
มาริสะ 「โอ้ !」
อาคิว 「ยังรวบรวมไม่เสร็จเลยอาจจะอ่านยากไปสักหน่อย」
อาคิว 「แต่นี่ล่ะค่ะ เกนโซวเคียวเอนกิ」
อาคิว 「ถ้าเป็นเรื่องของเกนโซวเคียวล่ะก็ ไม่ว่าเรื่องไหนก็จะถูกบันทึกเอาไว้」
เรย์มุ 「เรื่องของฉันก็มีเขียนเอาไว้ด้วยสินะ」
อาคิว 「ใช่แล้ว, ไม่เพียงแต่โยวไคเท่านั้น ยังมีเรื่องของมนุษย์บางส่วนเขียนเอาไว้ด้วย」
อาคิว 「ดังนั้นจึงมีผู้คนมากมายเดินทางมาขอดูฉบับก่อนสมบูรณ์เพื่อขอแก้ไขเนื้อหาน่ะค่ะ」
มาริสะ 「เรื่องของฉัน... ...ไม่ค่อยมีอะไรเขียนไว้เลยอ่ะ」
มาริสะ 「เขียนให้มันสนุกน่าสนใจกว่านี้ไม่ได้เหรอ ?」
อาคิว 「 ! 」
อาคิว 「ถ้าคุณทำอะไรที่มันน่าสนุกน่าสนใจยิ่งกว่านี้」
อาคิว 「จะเขียนค่ะ」
มาริสะ 「ดีล่ะ !!」
เรย์มุ 「...」
มาริสะรีบลุกจนแมวเผ่นลงจากตักเกือบไม่ทัน
มาริสะ 「โทษทีโทษที」 ง้อแมว
เรย์มุ 「... ... ...หืมหืม... หื---------ม」
เรย์มุ (เป็นอย่างนั้นเองหรอกเหรอเนี่ย------...)
เรย์มุ 「เธอน่ะ รู้เรื่องโยวไคละเอียดดีอย่างน่าประหลาดเลยนะ !」
อาคิว 「ตัวฉัน... บุตรแห่งมิอาเระนั้นมีตัวตนมาตั้งแต่พันกว่าปีก่อนเพื่อรวบรวมข้อมูลของโยวไคเท่านั้นค่ะ」
อาคิว 「ถึงแม้ว่า, ตอนแรกสุดจะแค่อยากทำหนังสือประวัติศาสตร์ก็เถอะนะคะ」
อาคิว 「แต่อย่างไรเสีย, ประวัติศาสตร์ของเกนโซวเคียวก็เป็นอื่นไปมิได้นอกจากประวัติศาสตร์ของโยวไคอยู่แล้ว」
เรย์มุ 「...เอ๋ ?」
เรย์มุ 「เธอมีชีวิตอยู่มาเกินพันปีแล้วเหรอ ?」
อาคิว 「เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ, มนุษย์ธรรมดาจะมีชีวิตยืนยาวขนาดนั้นได้ยังไงล่ะคะ」
อาคิว 「ตัวฉันซึ่งเป็นรุ่นที่เก้าเพิ่งจะมีอายุแค่สิบปีเศษเท่านั้นเองค่ะ」
มาริสะ 「วิธีพูดมันขัดกันเองยังไงชอบกลนะ」
มาริสะ (แต่ก็ช่างมันเถอะ)
อาคิว 「กลับมาเข้าเรื่องนะคะ」
อาคิว 「ฉันคาดหวังการกอบกู้สิทธิของมนุษย์ในเกนโซวเคียวซึ่งตกเป็นของโยวไค โดยการเผยแพร่ลักษณะเด่นและวิธีรับมือโยวไคน่ะค่ะ」
เรย์มุ 「ขืนทำแบบนั้นต้องมีโยวไคบางส่วนที่ไม่ยอมอยู่เฉยแน่ไม่ใช่เหรอ ?」
เรย์มุ (ต้องมีพวกที่โวยวายกรี๊ดกร๊าดอยู่แน่ๆเลยล่ะ ?)
อาคิว 「ถึงมีก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ, เพราะตั้งแต่มหาเขตแดนสร้างเสร็จ การกอบกู้สิทธิของมนุษย์ก็เป็นได้เพียงหลักการเท่านั้น」
อาคิว 「แค่เกนโซวเคียวเอนกิได้เติมเต็มความอยากรู้อยากเห็นของมนุษย์ ฉันก็พอใจแล้วล่ะค่ะ」
อาคิว 「แม้ว่านั่น, จะต่างจากความเป็นจริงก็ตาม」
มาริสะ 「เป็นอย่างนั้นเองเหรอเนี่ย---」
มาริสะ 「ถ้างั้น, ช่วยเพิ่มเนื้อหาของฉันเข้าไปให้หน่อยสิ !」
มาริสะ 「ปนเรื่องตอแหลเข้าไปมั่งก็ได้」
มาริสะ (นะ ?)
อาคิว 「เข้าใจแล้วค่ะ」
อาคิว 「ไว้หลังจากนี้ฉันจะเพิ่มเนื้อหาของคุณเข้าไปอีกสักหน่อยละกันนะคะ」
เรย์มุ 「เอาล่ะ」
เรย์มุ 「คงได้เวลาอำลากันแล้วล่ะนะ」
เรย์มุ 「เนื้อหาของฉันคิดว่าไม่มีปัญหาอะไรเป็นพิเศษ, รูปก็สวยดีด้วยล่ะนะ」
อาคิว 「ในระหว่างที่ฉันเป็นรุ่นที่เก้าอยู่นี้, จะมาที่นี่อีกครั้งเมื่อไหร่ก็ได้นะคะ」
อาคิว 「ฮิเอดะยินดีต้อนรับจิตใจที่ใฝ่รู้เสมอค่ะ」
เรย์มุ 「อื้ม」
มาริสะ 「ไปก่อนนะ」
ตั้งแต่ฉันเริ่มกลับชาติมาเกิดก็ผ่านมาได้ประมาณพันสองร้อยปีแล้ว
และไม่เคยคิดว่ายุคที่มนุษย์กับโยวไคจะสนิทสนมใกล้ชิดกันได้จะมาถึง
แต่นั่นก็คงเป็นอนาคตอีกแบบหนึ่ง
ปัจจุบันนี้อันตรายจากการถูกโยวไคทำร้ายได้ลดลงแล้ว
เกนโซวเคียวเอนกิจึงกลายเป็นเหมือนสื่อประชาสัมพันธ์โยวไคไปเสียแล้ว
นั่นก็คงเป็นอุดมคติอีกแบบหนึ่ง
คงเพราะภาระจากการกลับชาติมาเกิด ทำให้ร่างนี้ไม่น่าจะคงอยู่ได้นานนัก
พอมาคิดถึงช่วงเวลาก่อนที่จะได้เกิดชาติหน้าแล้ว
ก็ควรจะทำความรู้จักกับผู้ที่มีอายุขัยยืนยาวเอาไว้
การจะทำเช่นนั้น
ควรเลือกโยวไคมากกว่ามนุษย์กระมัง... ...
ฉันเองก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก
เช่นเดียวกับเกนโซวเคียวนั่นล่ะนะ
ไม่นึกเลยว่าจะต้องมารับหน้าที่เตรียมการเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างโยวไคกับมนุษย์แบบนี้
แต่เอาเถอะ ก่อนอื่น...
อาคิว 「เพิ่มเนื้อหาส่วนของ คิริซาเมะ มาริสะ ลงไปก่อนดีกว่า」
อาคิว 「ว่า「มีอาชีพเป็นขโมย โดยยึดมั่นในตัวเองเป็นหลัก」」
จบ.
ความน่ากลัว
ของภูตผีปิศาจ
จะมาเยือน
ผีถังตกงั้นหรือ
ทสึรุเบะโอโตชิงั้นหรือ
(ทสึรุเบะโอโตชิ แปลว่า ผีถังตก และยังหมายถึงปรากฏการณ์ที่พระอาทิตย์ตกดินเร็วมากในฤดูใบไม้ร่วง)
สวัสดีครับ, ZUN ครับ
ความน่ากลัวของโยวไคลดลงเรื่อยๆเลยนะครับ
ลดเร็วอย่างกับทสึรุเบะโอโตชิ เหมือนในยามเย็นของฤดูใบไม้ร่วงเลยล่ะครับ
แต่ในเกนโซวเคียวมีโยวไคผีถังตกอยู่
มันจึงไม่ใช่การเล่นคำซับซ้อนอะไรขนาดนั้นหรอกครับ
เอ, ร่ายกลอนโดยอ่านตามใจตัวเองว่าอาคิว ทั้งที่อุตส่าห์เขียนไว้ว่าอาคิว มันจะเป็นยังไงกันนะ (มุขเกี่ยวกับการพ้องรูปพ้องเสียง)
เอาเถอะ, ยังไงเสียก็เป็นกลอนฤดูใบไม้ร่วงน่ะนะ
2006/11 ZUN เจ้าอาวาสฮาคุเรย์
..... ..... .....
เพราะเป็นการทำ Comicalize ผลงานที่ชอบมากๆ
จึงพยายามถ่ายทอดความเป็นต้นฉบับออกกมาอย่างขยันขันแข็งที่สุดเท่าที่จะทำได้
ท่านยูคาริมีสามัญสำนึกในแง่ของโยวไคสูงเหลือเกิน
รู้สึกกลัวขึ้นมานิดหน่อยเลย (หัวเราะเฝื่อนๆ)
มีหน้าสี, มีหน้าคู่...
ซึ่งวาดขึ้นมาในขณะที่กำลังทุกข์ทรมานต่างๆนาๆจากการทุ่มเทสุดชีวิตเป็นครั้งแรก
หากท่านได้รับความสนุกก็จะยินดีเป็นอย่างยิ่ง
ปี 2006 เดือน 11 อาคิ★เอดะ
.........................................................................................................................................................................................
กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้
