東方求聞口授 ～ Symposium of Post-mysticism.
โทวโฮวกุมอนคุจุ (ใคร่รู้คำสอนแห่งตะวันออก) ～ งานประชุมสัมมนาแห่งยุคหลังความเชื่อทางศาสนา
.........................................................................................................................................................................................
ศพผู้ซื่อสัตย์
{มิยาโกะ โยชิกะ Miyako Yoshika }
(บน=เซย์กะ / ล่าง=โยชิกะ)
ความสามารถ : กินอะไรก็ได้
ความอันตราย : สูงมาก
ความเป็นมิตรต่อมนุษย์ : ไม่มี
สถานที่หลักในการทำกิจกรรม : สุสาน
เจียงซือที่ถูกเซียนมารใช้งานตามอำเภอใจหลังจากถึงแก่ความตาย
เจียงซือเป็นศพจึงไม่อาจคงอยู่ได้นาน แต่ร่างกายของเธอถูกลงอาคมกันบูดเอาไว้ จึงไม่เน่าเปื่อย(*1)
*1 [ยกเว้นสมอง]
เธอเป็นเจียงซือจึงไม่มีความเป็นตัวของตัวเอง
ไม่รู้สึกเจ็บ ไม่รู้สึกเหนื่อย ทำให้รีดเร้นกำลังจากร่างเนื้อได้จนถึงขีดสุด เธอจึงมีพละกำลังที่ไม่ธรรมดาเลย(*2)
*2 [ภายใต้ขีดจำกัดปกติ มนุษย์แสดงพลังได้เพียงเศษหนึ่งส่วนแปดของทั้งหมด]
ลักษณะนิสัยไม่แน่ชัด
ไม่ทราบว่าคิดอะไรและรู้สึกอย่างไร......หรือพูดให้ถูกคือเธอไม่คิดอะไรและไม่รู้สึกอะไรเลย
เธอเคลื่อนไหวตามคำสั่งของเซียนมาร จึงไม่น่าจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นตรงหน้า
ถ้าฝากให้เธอ 「ช่วยดูปลาย่างให้หน่อย」 เธอก็คงจะ 「เอาแต่มองจนปลากลายเป็นขี้เถ้า」 เท่านั้นเอง
ถึงจะเป็นข้ารับใช้ที่ซื่อสัตย์ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นข้ารับใช้ที่มีประสิทธิภาพเสมอไป
{ตัวเธอสมัยยังมีชีวิต}
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอเป็นมนุษย์จากยุคสมัยไหน
แต่ไม่มีมนุษย์คนใดในเกนโซวเคียวยุคปัจจุบันที่รู้จักเธอ ศพของเธอจึงตกเป็นของเซียนมาร(*3)
ดูจากการที่เซียนมารใช้อาคมกันบูดกับเธอ บางทีเธออาจไม่ใช่มนุษย์ในยุคนี้ก็เป็นได้
*3 [ศพถือว่าเป็นสิ่งของ ปกติแล้วต้องอยู่ในความดูแลของญาติ]
ทั้งที่ไม่มีบาดแผลเด่นชัดบนร่างกาย แต่กลับตายตั้งแต่อายุยังน้อย จึงสงสัยกันว่าเธอคงถูกวางยาพิษโดยผู้เชี่ยวชาญเรื่องยา
แต่เพราะเป็นศพที่ไม่มีญาติมิตร ถึงสงสัยแบบนั้นก็ไม่มีใครพยายามสืบสาวเอาความ แถมน่าจะหมดอายุความไปแล้วด้วย
แต่ก็มีบางครั้งที่ทำให้เชื่อได้ว่าเธอยังมีความทรงจำสมัยก่อนตายหลงเหลืออยู่
รู้สึกว่าถ้าแกะยันต์ออก เธอจะถูกปลดปล่อยจากอาคมของเซียนมาร และกลับมาทำสิ่งต่างๆเหมือนสมัยที่เธอยังมีชีวิต
มีการรายงานยืนยันว่าพบเห็นเธอกำลังร้องเพลงอย่างเหม่อลอยอยู่เหนือสุสานที่เต็มไปด้วยใบไม้เปลี่ยนสี
สยองนิดๆแฮะ
{วิธีรับมือ}
เธออาจจู่โจมเข้าใส่โดยไม่มีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษ จึงต้องระวังอย่างมาก
เธอไม่รู้สึกเจ็บปวด การโจมตีส่วนใหญ่จึงไร้ผล(*4)
แต่การเคลื่อนไหวเชื่องช้า ทำให้หลีกหนีจากเธอได้ง่าย
หากเธอมุ่งร้ายหมายเป็นศัตรู ควรถอยห่างออกมาจากบริเวณนั้นทันที
*4 [ต่อให้ได้รับความเสียหายก็ไม่รู้สึกหวาดกลัว]
หากบังเอิญถูกกัดเข้าให้ ก็สายไปเสียแล้ว
ถึงจะบอกว่าแค่ชั่วคราว แต่ก็ต้องขายหน้าที่กลายเป็นเจียงซืออยู่ดี
นอกจากนี้ยังได้ความหิวกระหายจากจิตใต้สำนึกแถมมาด้วย อาจทำให้ผู้ถูกกัดพยายามเพิ่มพวกพ้องผองเจียงซือด้วยการกัดคนอื่นก็เป็นได้
เฉพาะเรื่องนี้เท่านั้นที่ต้องหลีกเลี่ยงให้จงได้
.........................................................................................................................................................................................
กลับไปที่สารบัญของหนังสือเล่มนี้
