Part 1 กดอ่านได้ที่นี่
(ทดสอบ) กดที่นี่เพื่อแสดงเนื้อหาทั้งหมดในหน้านี้
เนื้อเรื่อง
*กดที่หัวข้อเพื่อแสดงข้อความ*
(หรือกดที่นี่เพื่อแสดงข้อความทั้งหมดในส่วนนี้)
Reimu's Story
Stage 1
ชื่อด่าน : วันร้อนจัดหลังสายหมอกยามเช้า (Miracle Blue Sky)
สถานที่ : ท้องฟ้ากลางฤดูร้อน
สถานที่ : ท้องฟ้ากลางฤดูร้อน
(เปิดเพลง BGM : ดาวแห่งความหวังทะยานสู่ฟ้าคราม)
เรย์มุ : ร้อนจังเลยน้า
เรย์มุ : ถ้าดูแค่ที่นี่ที่เดียว
เรย์มุ : ก็เหมือนไม่มีอะไรผิดปกติอยู่หรอก......
(เอเทอร์นิตี้ ลาร์วา เข้ามาในหน้าจอ)
??? : มีอะไรเหรอ ?
(แสดงชื่อและฉายาของ เอเทอร์นิตี้ ลาร์วา)
เอเทอร์นิตี้ : มิโกะโผล่ออกมาแบบนี้
เอเทอร์นิตี้ : แปลว่าเกิดเหตุวิปลาสอะไรสักอย่างขึ้นแล้วล่ะสิ― ?
เอเทอร์นิตี้ : ตอนนี้ฉันมีพลังเหลือเฟือเลย
เอเทอร์นิตี้ : ให้ฉันช่วยดีมั้ย
เรย์มุ : แหม แหม คนที่ได้ประโยชน์จากเหตุสี่ฤดูวิปลาส แบบนี้
เรย์มุ : ก็มีแต่พวกภูต(พวกโง่)ที่ไม่เคยทุกข์ร้อนใจเท่านั้นล่ะนะ
เรย์มุ : ฉันไม่ได้ตกต่ำถึงขนาด
เรย์มุ : ที่ต้องให้พวกภูตมาช่วยหรอก
(เปิดเพลง BGM : ความฝันของภูตช่วงกลางฤดูร้อน)
เอเทอร์นิตี้ : เหรอ ?
เอเทอร์นิตี้ : ถ้างั้นขออาละวาดให้สุดเหวี่ยงละกัน
เอเทอร์นิตี้ : เลือดกำลังเดือดพล่านเลยล่ะ !
เอเทอร์นิตี้ : ด้วยความร้อนของช่วงกลางฤดูร้อน !
(เอเทอร์นิตี้ ลาร์วา แพ้พ่าย)
เอเทอร์นิตี้ : ยอมแล้วจ้า―
เรย์มุ : ฟู่ ตึงมือกว่าที่คิดแฮะ
เอเทอร์นิตี้ : ฉันเองก็ไม่เคยนึกมาก่อนเหมือนกัน
เอเทอร์นิตี้ : ว่าจะปล่อยพลังออกมาได้มากขนาดนี้
เอเทอร์นิตี้ : ท้องฟ้าสีครามของฤดูร้อนทำให้ฉันเป็นแบบนี้
เอเทอร์นิตี้ : ถ้าเป็นตอนนี้ ฉันรู้สึกว่า
เอเทอร์นิตี้ : สามารถเป็นพระเจ้าของโลกใหม่ได้เลยล่ะ !
เรย์มุ : เหรอ......
เรย์มุ : พวกภูตแปลกไปพร้อมๆกับสภาพอากาศที่ผิดปกติ
เรย์มุ : ต้องไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆเลยน้า
Tips :
- เรย์มุตั้งชื่อเหตุวิปลาสในครั้งนี้ว่า เหตุสี่ฤดูวิปลาส
Stage 2
ชื่อด่าน : ความโดดเดี่ยวของภูเขาแดง (Red Mountain Loneliness)
สถานที่ : ขุนเขาที่ใบไม้เปลี่ยนสีแล้ว
สถานที่ : ขุนเขาที่ใบไม้เปลี่ยนสีแล้ว
(เปิดเพลง BGM : สายลมไร้สีสู่ภูเขาโยวไค)
(ซาคาตะ เนมุโนะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : อะไรน่ะ ?
??? : ที่นี่เป็นถิ่นของชั้นนะ
เรย์มุ : หา― ?
เรย์มุ : ถิ่น ?
(แสดงชื่อและฉายาของ ซาคาตะ เนมุโนะ)
เนมุโนะ : ใช่แล้ว
เนมุโนะ : คนนอกห้ามเข้ามาตามอำเภอใจนะ
เรย์มุ : ถิ่นงั้นเหรอ
เรย์มุ : ฉันนึกว่าแถวนี้อยู่ในเขตปกครองของพวกเทนกุเสียอีก......
เรย์มุ : เธอไม่น่าจะเป็นเทนกุนี่นา
เรย์มุ : เธอเป็นใครน่ะ ?
(เปิดเพลง BGM : Encounter กลางภูเขา)
เนมุโนะ : จะเป็นใครก็ช่างเหอะ
เนมุโนะ : ถ้าคิดจะอยู่ที่นี่นานไปกว่านี้ล่ะก็
เนมุโนะ : เธอต้องกลายเป็นอาหารสำรองช่วงฤดูหนาวแล้วล่ะ
(ซาคาตะ เนมุโนะ แพ้พ่าย)
เนมุโนะ : เธอแข็งแกร่งดีนะ
เนมุโนะ : เธอเป็นใครกันแน่ ?
เรย์มุ : เอ๋ เอ่อ
เรย์มุ : ฉันทำงานเป็นมิโกะอยู่ในศาลเจ้าฮาคุเรย์น่ะ
เนมุโนะ : มิโกะ ?
เนมุโนะ : หืม― ไม่รู้จักแฮะ
เนมุโนะ : แต่ชั้นไม่รังเกียจผู้แข็งแกร่ง
เนมุโนะ : ไปเที่ยวที่บ้านของชั้นมั้ยล่ะ ?
เรย์มุ : จริงสิ เคยได้ยินอยู่นี่นา
เรย์มุ : โยวไคที่ไม่รู้วิถีชีวิตแน่ชัด ปลีกวิเวกถึงขีดสุด
เรย์มุ : อาศัยอยู่ในภูเขาที่ห่างไกลผู้คน
เรย์มุ : ไม่สร้างสังคม ไม่ข้องเกี่ยวกับผู้ใด
เรย์มุ : หรือบางที เธอคือยามันบะล่ะสิ
เนมุโนะ : เคยถูกเรียกแบบนั้นอยู่เหมือนกัน
เนมุโนะ : แล้วพอเข้าฤดูใบไม้ร่วงก็โดนเรียกว่า ทสึรุเบะโอโตชิ
เนมุโนะ : ภูเขาในฤดูใบไม้ร่วง อากาศเย็นลงเร็วมากนะ
เนมุโนะ : มาสิ ไปดื่มน้ำชากันสักหน่อย
เรย์มุ : ขอผ่านดีกว่า
เรย์มุ : ฉันวางแผนไว้ว่าจะมีชีวิตยืนยาวน่ะ......
Tips :
- ทสึรุเบะโอโตชิ แปลว่า ผีถังตก และยังหมายถึงปรากฏการณ์ที่พระอาทิตย์ตกดินเร็วมากในฤดูใบไม้ร่วง
Stage 3
ชื่อด่าน : ทะเลสีซากุระที่มีสัตว์เทพแหวกว่าย (Sea of Spring Pink)
สถานที่ : ซากุระยามค่ำแห่งศาลเจ้าฮาคุเรย์
สถานที่ : ซากุระยามค่ำแห่งศาลเจ้าฮาคุเรย์
(เปิดเพลง BGM : แหวกว่ายในทะเลสีซากุระ)
เรย์มุ : พอมาดูแบบนี้แล้ว
เรย์มุ : ท้องฟ้าเหนือศาลเจ้าก็โดนหนักไม่ใช่เล่นแฮะ
เรย์มุ : เคยนึกอยู่ว่ามันคล้ายฤดูใบไม้ผลิอยู่นิดหน่อย
เรย์มุ : แต่แบบนี้มัน......ผิดปกติแล้วล่ะน้า
(โคมาโนะ อาอุน เข้ามาในหน้าจอ)
??? : อ้าว ?
??? : จะทำการต่อสู้ที่ศาลเจ้าเหรอคะ― ?
(แสดงชื่อและฉายาของ โคมาโนะ อาอุน)
อาอุน : ฉันเฝ้ายามที่ศาลเจ้ามานานแล้วค่ะ
อาอุน : พวกภูตอยู่ในสภาวะคึกคะนองนิดหน่อย
อาอุน : แต่นอกนั้นก็
อาอุน : ไม่มีผู้บุกรุกที่เป็นอันตรายค่ะ
เรย์มุ : เอ่อ―
เรย์มุ : เธอเป็นใครน่ะ ?
อาอุน : ใจร้ายจังเลยน้า
อาอุน : โคมะอินุ นามว่า โคมาโนะ ไงล่ะค้า
เรย์มุ : ......เคยมีโคมะอินุอยู่ด้วยเหรอ ?
อาอุน : มีสิคะ
อาอุน : ฉันแอบเฝ้ายามพวกศาลเจ้ากับวัดมาตลอดเลยค่ะ
อาอุน : เพราะฉะนั้น
อาอุน : ฉันจะเฝ้าศาลเจ้าให้เอง
อาอุน : ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องผู้บุกรุกค่ะ
อาอุน : กรุณาออกเดินทางอย่างสบายใจได้เลยค่ะ
(เปิดเพลง BGM : สัตว์เทพหนึ่งคู่)
เรย์มุ : เดี๋ยวสิ ไม่ว่าจะคิดยังไง
เรย์มุ : เธอก็คือผู้บุกรุกไม่ใช่เหรอ !
เรย์มุ : เรื่องที่ว่าเธอเป็นใครกันแน่
เรย์มุ : ฉันจะตรวจสอบให้ถี่ถ้วนเอง !
(โคมาโนะ อาอุน แพ้พ่าย)
อาอุน : ใจร้าย―
อาอุน : ฉันแค่คอยปกป้องศาลเจ้า
อาอุน : เท่านั้นเองแท้ๆ
เรย์มุ : ดูเหมือนจะไม่ได้โกหกสินะ
อาอุน : ฉันคอยปกป้องศาลเจ้าและวัด
อาอุน : จากพวกศัตรูธรรมดามาตลอดเลยนะคะ
อาอุน : อารมณ์เหมือน อาสาสมัคร ?
เรย์มุ : งั้นเหรอ ไม่รู้ตัวสักนิดเดียวเลยแฮะ
เรย์มุ : ขอโทษนะ
อาอุน : ไม่เป็นไรค่ะ― เพราะว่าฉันรู้สึกสนุก
อาอุน : ที่ได้อุทิศตนโดยพยายามไม่ให้ใครรู้ตัวค่ะ
อาอุน : แต่ไม่รู้ว่าทำไมครั้งนี้ถึงอดรนทนไม่ได้
อาอุน : จนปรากฏตัวออกมาจนได้ก็ไม่รู้......
อาอุน : เป็นเพราะโดนซากุระล่อลวงรึเปล่าน้า ?
อาอุน : ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันค่ะ
เรย์มุ : ......แต่ว่า โคมะอินุ งั้นเหรอ
เรย์มุ : ดูเหมือนเธอเองก็ไม่เกี่ยวข้องกับเหตุสี่ฤดูวิปลาสสิน้า
เรย์มุ : ยังเหลืออีกแค่ฤดูกาลเดียว
เรย์มุ : แต่รู้สึกว่าที่นั่นก็คาดหวังไม่ได้แฮะ......
เรย์มุ : ลางสังหรณ์มันทื่อลงแล้วรึไงกันน้า
เรย์มุ : ถึงกับหาเบาะแสของเหตุวิปลาสไม่เจอเลยแบบนี้
เรย์มุ : หรือว่าเผลอมองข้ามจุดสำคัญบางอย่างไป
เรย์มุ : อะไรสักอย่างจากพวกที่ต่อสู้ด้วยมาจนถึงตอนนี้...... ?
อาอุน : เดี๋ยวจะออกเดินทางอีกสินะคะ
อาอุน : ฝากเรื่องการเฝ้าศาลเจ้าไว้ให้ฉันได้เลยค่ะ―
เรย์มุ : ภูต ยามันบะ โคมะอินุ......
เรย์มุ : อืม―......ไม่หรอกมั้ง
เรย์มุ : ไม่สิ แต่ว่า......
Stage 4
ชื่อด่าน : การบังเอิญพบเจอยามทัศนวิสัยเป็นศูนย์ (White Blizzard Out of Season)
สถานที่ : ท้องฟ้าเหนือป่าเวทมนตร์(เดา)
สถานที่ : ท้องฟ้าเหนือป่าเวทมนตร์(เดา)
(เปิดเพลง BGM : White Traveler มายา)
(เทย์เรย์ดะ ไม เข้ามาในหน้าจอ)
(เทย์เรย์ดะ ไม แพ้พ่าย)
(เทย์เรย์ดะ ไม ออกไปจากหน้าจอ)
(เทย์เรย์ดะ ไม เข้ามาในหน้าจอ)
??? (ไม) : หรือว่าเธอ
??? (ไม) : คือผู้ที่ถูกเลือกงั้นเหรอ ?
??? (ไม) : อุตส่าห์ลงมือไปอย่างอลังการ
??? (ไม) : กว่าจะโผล่มาได้นี่ก็ช้ากว่าที่คิดน้า
เรย์มุ : เธอเป็นใครกันแน่น่ะ !
??? (นารุมิ) : พลังล้นเอ่อเลย― !
(ยาตะเดระ นารุมิ เข้ามาในหน้าจอ)
(แสดงชื่อและฉายาของ ยาตะเดระ นารุมิ)
นารุมิ : ทำไมกันนะ
นารุมิ : ทำไมพลังเวทถึงได้เอ่อล้นออกมาขนาดนี้......
นารุมิ : อย่างนี้ต้องทดสอบ
นารุมิ : กับมนุษย์ที่อยู่ตรงหน้าสักหน่อยแล้ว !
??? (ไม) : อะฮะฮะฮะฮะ
??? (ไม) : คู่ต่อสู้ในคราวนี้คือยัยนี่ต่างหากล่ะ
??? (ไม) : ถ้างั้นเรากลับก่อนนะ―
เรย์มุ : ดะ เดี๋ยว !
นารุมิ : ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน
นารุมิ : แต่ดูเหมือนพายุหิมะจะมอบพลังให้ฉันล่ะ !
เรย์มุ : เธอน่ะ เกะกะ !
เรย์มุ : อุตส่าห์เจอเบาะแสทั้งที
เรย์มุ : หลีกไปซะ !
(เปิดเพลง BGM : จิโซวหมวกฟางเวทมนตร์)
นารุมิ : นึกว่าใคร
นารุมิ : มิโกะแห่งศาลเจ้าฮาคุเรย์นี่นา
นารุมิ : เข้ามาในป่าเวทมนตร์ด้วยตัวคนเดียวแบบนี้
นารุมิ : บ้าบิ่นไม่เบาเลยนะ
นารุมิ : โอกาสที่จะได้สู้กับมิโกะแบบนี้
นารุมิ : ฉันไม่ปล่อยให้หลุดมือไปหรอก― !
(ยาตะเดระ นารุมิ แพ้พ่าย)
นารุมิ : ตายจริง
นารุมิ : แพ้ซะแล้ว
เรย์มุ : อย่ามาเกะกะสิ
เรย์มุ : เดี๋ยวก็คลาดกับยัยคนเมื่อกี้กันพอดี
เรย์มุ : ทัศนวิสัยยิ่งแย่ๆอยู่ด้วย
นารุมิ : ยัยคนเมื่อกี้...... ?
นารุมิ : พูดเรื่องอะไรอยู่น่ะ
เรย์มุ : ยัยคนที่อยู่ข้างหลังเธอเมื่อกี้ไง
เรย์มุ : ไม่รู้สึกตัวเลยเหรอ ?
นารุมิ : ฉันอยู่คนเดียวมาตลอดเลยนะ......
นารุมิ : อยู่คนเดียวในป่ามาตลอด......
นารุมิ : ซิก......
เรย์มุ : อ๊ะ เอ่อ
เรย์มุ : โทษที
เรย์มุ : แต่ว่า นี่มันหมายความว่ายังไงกัน
เรย์มุ : ยัยคนเมื่อกี้เป็นใครกันแน่ ?
เรย์มุ : ......ในทุกสถานที่ที่มีฤดูผลิร้อนร่วงหนาว
เรย์มุ : พวกที่ซ่อนตัวมาตลอด
เรย์มุ : กลับปรากฏตัวขึ้นมามอบพลังที่ไม่น่าเชื่อให้
เรย์มุ : ไม่มีทางเป็นเรื่องบังเอิญแน่ !
เรย์มุ : คนที่ชักใยอยู่เบื้องหลังอยู่ใกล้ๆนี่เอง !
นารุมิ : อ่า― รู้สึกร้อนที่ด้านหลังยังไงก็ไม่รู้แฮะ―
นารุมิ : ทั้งที่พายุหิมะกำลังพัดขนาดนี้แท้ๆ
นารุมิ : แปลกจังเลยน้า
เรย์มุ : ด้านหลัง......
เรย์มุ : อ๊ะ !
เรย์มุ : ด้านหลังของเธอ
เรย์มุ : มีประตูอะไรก็ไม่รู้อยู่ด้วย !?
นารุมิ : เอ๋ ?
นารุมิ : อะไรนะ น่ากลัวจัง
เรย์มุ : เจอเบาะแสแล้ว !
เรย์มุ : จะเข้าไปล่ะนะ !
Stage 5
ชื่อด่าน : บริวารเต้นแพร่ความวิกลจริต (Into Crazy Back Door)
สถานที่ : แดนประตูหลัง
สถานที่ : แดนประตูหลัง
(เปิดเพลง BGM : อีกฟากของประตูต้องห้ามคือโลกนี้หรือโลกหน้ากันนะ)
(นิชิดะ ซาโตโนะ เข้ามาในหน้าจอ)
(นิชิดะ ซาโตโนะ แพ้พ่าย)
(นิชิดะ ซาโตโนะ ออกไปจากหน้าจอ)
(เทย์เรย์ดะ ไม เข้ามาในหน้าจอ)
เรย์มุ : เจอตัวแล้ว !
??? (ไม) : อ้าว !?
??? (ไม) : มนุษย์คนเมื่อกี้ ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้...... ?
??? (ไม) : อ๋า― อย่าบอกนะว่า
??? (ไม) : เราเปิดประตูที่ด้านหลังของจิโซวเมื่อกี้ทิ้งเอาไว้
(นิชิดะ ซาโตโนะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? (ซาโตโนะ) : โธ่― ไมนี่ล่ะก็
??? (ซาโตโนะ) : ซุ่มซ่ามจริงๆเลยนะ
??? (ซาโตโนะ) : ยังไม่มีคำสั่งออกมาแท้ๆ
??? (ซาโตโนะ) : ดันดึงมนุษย์เข้ามาซะได้―
??? (ไม) : แหม― แต่ก็ได้จังหวะเหมาะเลยนะ
??? (ไม) : ยังไงก็ลงมือไปอย่างอลังการน่าดูแล้วด้วย
??? (ไม) : [ทำได้ดีมาก เหมาะดีทีเดียวเลยนี่นา ?]
??? (ไม) : เราว่าท่านอาจารย์ก็ต้องพูดแบบนี้แหละ
เรย์มุ : เดี๋ยวสิ !
เรย์มุ : พวกเธอเป็นใครกันน่ะ !
(แสดงชื่อและฉายาของ นิชิดะ ซาโตโนะ & เทย์เรย์ดะ ไม)
ไม : ฮึ เราชื่อ เทย์เรย์ดะ ไม
ซาโตโนะ : ฉันชื่อ นิชิดะ ซาโตโนะ
ซาโตโนะ : ขอกล่าวอีกครั้ง
ซาโตโนะ : ยินดีต้อนรับสู่แดนประตูหลัง
(เปิดเพลง BGM : Crazy Backdancers)
ไม : อาจจะเร็วไปสักหน่อย
ไม : แต่ขอเริ่มการทดสอบเลยละกัน !
เรย์มุ : ทดสอบ ?
เรย์มุ : พูดอะไรของเธออยู่กันแน่เนี่ย
ซาโตโนะ : ถ้าเธออ่อนแอเกินไป
ซาโตโนะ : ท่านอาจารย์จะดุพวกเราเอาได้นะ―
ไม : จะลุยแบบเอาจริงล่ะนะ !
ไม : ถ้าเธอตายเมื่อไหร่ก็ยุติตอนนั้นแหละ !
ซาโตโนะ : ไม่ออมมือให้หรอก
ซาโตโนะ : แต่ถ้าเธอตายก็จะช่วยฆ่าซ้ำให้นะ― !
(นิชิดะ ซาโตโนะ & เทย์เรย์ดะ ไม แพ้พ่าย)
เรย์มุ : เยี่ยม ชนะแล้ว !
ไม : ไม่เลวนะ
ซาโตโนะ : นั่นสิน้า
ซาโตโนะ : คะแนนผ่านเกณฑ์ ล่ะมั้งน้า
ไม : ดีล่ะ― งั้นยินดีด้วย !
ไม : เธอ―สอบ―ผ่าน !
เรย์มุ : อะไรอีกล่ะเนี่ย ชักหงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆแล้วน้า
เรย์มุ : ทั้งที่โดนเล่นงานจนโทรมแท้ๆ
เรย์มุ : พวกเธอเป็นคนก่อเหตุวิปลาสขึ้นมาไม่ใช่เหรอ ?
เรย์มุ : ฉันมาเพื่อหยุดเหตุวิปลาสนะ !
ไม : เหตุวิปลาสที่ว่า หมายถึงเหตุสี่ฤดูวิปลาสเหรอ ?
ไม : อันนั้นพวกเราไม่ได้ทำนะ
เรย์มุ : เอ๋ จริงดิ ?
ซาโตโนะ : จริงจริง
ซาโตโนะ : ไม่ได้ทำจ้า
เรย์มุ : ระ เรื่องบ้าๆแบบนั้น
เรย์มุ : มันจะเป็นไปได้ยังไง !
เรย์มุ : อุตส่าห์นึกว่าเจอเบาะแส
เรย์มุ : แล้วแท้ๆ
ซาโตโนะ : พวกเราสามารถดึงพลังที่ซ่อนเร้นอยู่ในตัวเป้าหมาย
ซาโตโนะ : ออกมาได้อย่างไร้ขีดจำกัด ด้วยการเต้นอยู่ข้างหลังน่ะ
ไม : พวกเราได้รับคำสั่งให้ออกตามหาความเป็นไปได้
ไม : ของพวกที่เอาแต่ซ่อนตัวมาตลอด
ไม : พร้อมกับจับกุมตัวบุคคลที่มีศักยภาพ
ไม : และความ Aggressive อย่างเธอ
ซาโตโนะ : เหตุสี่ฤดูวิปลาส เป็นฝีมือของพวกชินเรย์ วิญญาณ ภูต
ซาโตโนะ : ที่อาละวาดเพราะผลจากการเต้นรำของพวกเราต่างหาก
เรย์มุ : ......อืม― เอ่อ― ?
เรย์มุ : งั้นก็แปลว่า เหตุสี่ฤดูวิปลาส
เรย์มุ : เป็นฝีมือของพวกเธอทางอ้อมน่ะสิ
ซาโตโนะ : คงงั้นล่ะมั้ง― ?
ไม : เอาล่ะ ยังไงก็ผ่านการทดสอบแล้ว
ไม : ขอเชื้อเชิญเธอ !
ไม : สู่เบื้องหน้าของเทพลับสูงสุดแห่งเบื้องหลัง !
Stage 6
ชื่อด่าน : ห้ามเปิด ห้ามดู มีสวรรค์ลับอยู่ในประตูหลัง (Hidden Star in Four Seasons)
สถานที่ : แดนประตูหลัง
สถานที่ : แดนประตูหลัง
(เปิดเพลง BGM : Into Backdoor)
เรย์มุ : แฮ่กแฮ่ก......
เรย์มุ : อีกฟากของประตูด้านหลังมันกว้างถึงขนาดนี้
เรย์มุ : โลกเรานี่มีแต่เรื่องมหัศจรรย์เต็มไปหมดเลยน้า
??? : โอ้ ในที่สุดก็มาแล้ว
(มาตาระ โอคินะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : เธอคือมนุษย์ที่บริวารทั้งสองพูดถึงสินะ
เรย์มุ : โผล่มาแล้วเรอะ !
เรย์มุ : เธอคือคนที่บงการให้เกิดเหตุวิปลาสสินะ !
??? : เหตุวิปลาส ?
??? : ถ้าหมายถึงเรื่องที่สี่ฤดูผิดเพี้ยน
??? : นั่นเป็นเพราะการอาละวาดของภูตต่างหาก
??? : กล่าวคือ มันเป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติ
??? : ไม่ใช่ความรับผิดชอบของใครทั้งนั้น
เรย์มุ : ฉันไม่คิดจะฟังคำแก้ตัวพรรค์นั้นหรอก !
เรย์มุ : ลุยล่ะนะ !
??? : เอาน่า เดี๋ยวก่อน
??? : เดี๋ยวหลังจากนี้ก็ต้องบอกลากันแล้ว
??? : คุยกันมากกว่านี้สักหน่อยก็ได้นี่นา
??? : ฉันชื่อ มาตาระ โอคินะ
(แสดงชื่อและฉายาของ มาตาระ โอคินะ)
โอคินะ : เทพแห่งประตูหลัง
โอคินะ : เทพแห่งสิ่งกีดขวาง
โอคินะ : เทพแห่งละครโน
โอคินะ : เทพารักษ์ เทพดวงดาว
โอคินะ : และเป็นหนึ่งในนักปราชญ์
โอคินะ : ผู้สร้างเกนโซวเคียวแห่งนี้ขึ้นมา
โอคินะ : นี่ก็ใกล้ถึงเวลาที่จะต้องหาผู้สืบทอด
โอคินะ : ของบริวารทั้งสอง(ยัยพวกนั้น)แล้วล่ะนะ
เรย์มุ : ผู้สืบทอด ?
เรย์มุ : คิดจะทำอะไรกับฉันน่ะ ?
โอคินะ : แต่ว่า......ยัยเด็กไม่ได้เรื่องสองคนนั่น
โอคินะ : ดันพามนุษย์ที่แข็งแกร่งเอาเรื่องมาซะได้
โอคินะ : มิโกะแห่งศาลเจ้าฮาคุเรย์เนี่ยน้า
โอคินะ : เอาล่ะ แน่นอนว่าเธอสอบไม่ผ่าน
โอคินะ : กลับไปยังโลกเบื้องหน้าได้
เรย์มุ : หา ?
เรย์มุ : อย่ามาล้อเล่นนะ !
เรย์มุ : ต่อให้เธอไม่มีธุระ
เรย์มุ : แต่ฉันมี !
เรย์มุ : การคลี่คลายเหตุวิปลาสคืองานของฉัน !
เรย์มุ : ฉันจะโค่นเธอแล้วทำให้เกนโซวเคียวกลับเป็นเหมือนเดิม !
(เปิดเพลง BGM : Four Seasons ที่ถูกซ่อนเร้น)
โอคินะ : โง่จริงน้า
โอคินะ : ขอพูดให้ชัดเจน !
โอคินะ : ตัวเธอในตอนนี้ไม่สามารถเอาชนะฉันได้หรอก
โอคินะ : ตราบเท่าที่ยังมีประตูสี่ฤดูอยู่ข้างหลังเธอ
โอคินะ : การต่อสู้กับฉันย่อมเป็นได้เพียงเรื่องไร้สาระเท่านั้น
เรย์มุ : เฮอะ เลิกอ้างโน่นอ้างนี่แล้วมาลุยกันเลย !
โอคินะ : เอางั้นก็ได้
โอคินะ : ถ้าพูดถึงขนาดนั้นก็ลองแสดงให้ฉันดูหน่อยซิ !
โอคินะ : ละครโนทมิฬที่ร่ายรำไปบน
โอคินะ : ห่ากระสุนแห่งความวิกลจริตคลุ้มคลั่ง !
(อุปกรณ์ฤดูกาลโดนศัตรูช่วงชิงไปแล้ว !)
(เอาล่ะ สุดท้ายนี้จงต่อสู้กับฤดูกาลรองของตัวเองซะ !)
(เอาล่ะ สุดท้ายนี้จงต่อสู้กับฤดูกาลรองของตัวเองซะ !)
(? ใครกันแน่ที่แพ้พ่าย ?)
ถ้าผู้เล่นมิได้ใช้คอนทินิวระหว่างเล่น >> Ending No.01 (Reimu's Good Ending)
ถ้าผู้เล่นทำการคอนทินิวระหว่างเล่น >> Ending No.02 (Reimu's Bad Ending)
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Cirno's Story
Stage 1
ชื่อด่าน : วันร้อนจัดหลังสายหมอกยามเช้า (Miracle Blue Sky)
สถานที่ : ท้องฟ้ากลางฤดูร้อน
สถานที่ : ท้องฟ้ากลางฤดูร้อน
(เปิดเพลง BGM : ดาวแห่งความหวังทะยานสู่ฟ้าคราม)
ชิลโน่ : ว้าย― !
ชิลโน่ : ฤดูร้อนสุดยอดไปเลยโว้ย― !
(เอเทอร์นิตี้ ลาร์วา เข้ามาในหน้าจอ)
??? : ว้าย―
??? : สุดยอดไปเลย― !
(แสดงชื่อและฉายาของ เอเทอร์นิตี้ ลาร์วา)
เอเทอร์นิตี้ : โอ๊ะ ตากแดดจนผิวคล้ำเลยน้า
เอเทอร์นิตี้ : กำลัง Enjoy กับฤดูร้อนอยู่ล่ะสิ ?
ชิลโน่ : แน่นอนอยู่แล้ว― !
ชิลโน่ : ท่านภูตน้ำแข็งสามารถแสดงคุณสมบัติเฉพาะตัวได้ในฤดูร้อนเลยนะ !
เอเทอร์นิตี้ : ภูตผีเสื้ออาเกฮะเองก็ไม่ยอมแพ้หรอก !
เอเทอร์นิตี้ : พลังมันเอ่อล้นขึ้นมาอย่างไร้ขีดจำกัดเลย !
(เปิดเพลง BGM : ความฝันของภูตช่วงกลางฤดูร้อน)
เอเทอร์นิตี้ : ฤดูร้อนจะเป็นของใคร มาตัดสินกันเลย !
(เอเทอร์นิตี้ ลาร์วา แพ้พ่าย)
ชิลโน่ : ชนะแล้ว !
ชิลโน่ : ขอรับฤดูร้อนไปล่ะโว้ย !
เอเทอร์นิตี้ : แพ้ซะแล้ว―
เอเทอร์นิตี้ : เธอไม่เลวเลยนี่นา !
ชิลโน่ : เพิ่งเคยปล่อยพลังได้มากขนาดนี้
ชิลโน่ : เป็นครั้งแรกเลยโว้ย―
ชิลโน่ : เค้าจะยึดครองเกนโซวเคียวในสภาพนี้เลย !
เอเทอร์นิตี้ : พยายามในส่วนของฉันด้วยนะ !
เอเทอร์นิตี้ : ฉันคาดหวังในตัวเธอนะ !
ชิลโน่ : วางใจได้เลย !
ชิลโน่ : เค้าจะสร้างอนาคตของเหล่าภูต(พวกเรา)เอง !
Stage 2
ชื่อด่าน : ความโดดเดี่ยวของภูเขาแดง (Red Mountain Loneliness)
สถานที่ : ขุนเขาที่ใบไม้เปลี่ยนสีแล้ว
สถานที่ : ขุนเขาที่ใบไม้เปลี่ยนสีแล้ว
(เปิดเพลง BGM : สายลมไร้สีสู่ภูเขาโยวไค)
(ซาคาตะ เนมุโนะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : อะไรน่ะ ?
??? : ที่นี่เป็นถิ่นของชั้นนะ
ชิลโน่ : ใครจะไปสนล่ะ !
ชิลโน่ : เค้าคือภูตที่จะกลายเป็นผู้ปกครองเกนโซวเคียวนะโว้ย― !
ชิลโน่ : จะไปทำอะไรที่ไหน
ชิลโน่ : มันก็คืออิสระของเค้า― !
(แสดงชื่อและฉายาของ ซาคาตะ เนมุโนะ)
เนมุโนะ : ผู้ปกครอง ?
เนมุโนะ : งั้นเหรอ จะปกครองหรืออะไรก็ตามใจเถอะ
เนมุโนะ : แต่เอาเป็นว่า
เนมุโนะ : ออกไปจากที่นี่เสียเถอะ
ชิลโน่ : หนอยแน่―
ชิลโน่ : สายตาแบบนั้นคือการดูถูกล่ะสิ― ?
ชิลโน่ : ถ้าอย่างนั้นก็ต้องใช้กำลัง !
(เปิดเพลง BGM : Encounter กลางภูเขา)
เนมุโนะ : เป็นภูตที่ห้าวหาญดีนะ
เนมุโนะ : เอาสิ
เนมุโนะ : ชั้นจะสับเป็นชิ้นๆให้อย่างที่เธอต้องการ
(ซาคาตะ เนมุโนะ แพ้พ่าย)
เนมุโนะ : เธอเป็นภูตจริงๆเหรอ ?
เนมุโนะ : ไม่เลวเลยนี่นา
ชิลโน่ : พลังมันผุดขึ้นมาได้ไงก็ไม่รู้จนช่วยไม่ได้เลยล่ะ
ชิลโน่ : พระอาทิตย์ช่วงกลางฤดูร้อน
ชิลโน่ : คือสิ่งที่ทำให้เป็นแบบนี้แน่ๆ
เนมุโนะ : กลางฤดูร้อนงั้นเหรอ ?
เนมุโนะ : พูดอะไรของเธอน่ะ
เนมุโนะ : ตอนนี้เป็นช่วงกลางฤดูใบไม้ร่วงต่างหากล่ะ
ชิลโน่ : กลางฤดูใบไม้ร่วง ?
ชิลโน่ : อ๊ะ จะว่าไปแล้ว―
ชิลโน่ : เริ่มหนาวขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ !
ชิลโน่ : นะ.. นี่มันยังไงกัน ?
ชิลโน่ : จำได้ว่าเป็นช่วงกลางฤดูร้อนจนถึงเมื่อตอนเที่ยงนี่นา......
เนมุโนะ : อาการหนักแบบนั้นจะเป็นอะไรรึเปล่านะ
เนมุโนะ : ผู้ปกครองแห่งเกนโซวเคียวเนี่ย......
เนมุโนะ : ช่างเหอะ ช่วยออกไปก่อนเถอะ
เนมุโนะ : คุณผู้ปกครองตัวน้อย
ชิลโน่ : เอ้อ ช่างเถอะ
ชิลโน่ : ตอนอากาศเย็นแบบนี้นี่แหละคือช่วงแสดงคุณสมบัติเฉพาะตัวของเค้า― !
Stage 3
ชื่อด่าน : ทะเลสีซากุระที่มีสัตว์เทพแหวกว่าย (Sea of Spring Pink)
สถานที่ : ซากุระยามค่ำแห่งศาลเจ้าฮาคุเรย์
สถานที่ : ซากุระยามค่ำแห่งศาลเจ้าฮาคุเรย์
(เปิดเพลง BGM : แหวกว่ายในทะเลสีซากุระ)
ชิลโน่ : โอ้ ใบโมมิจิเต็มศาลเจ้าเลยแฮะ―
(โคมาโนะ อาอุน เข้ามาในหน้าจอ)
??? : ใบโมมิจิงั้นเหรอ― ?
(แสดงชื่อและฉายาของ โคมาโนะ อาอุน)
อาอุน : ความแตกต่างระหว่างซากุระกับใบโมมิจิ
อาอุน : เธอแยกไม่ออกสินะ
ชิลโน่ : ซากุระงั้นเหรอ ?
ชิลโน่ : อย่ามาพูดอะไรบ้าๆน่า ฤดูใบไม้ร่วงจะมีซากุระ......
ชิลโน่ : โอ้― !?
ชิลโน่ : ซากุระนี่นา― !
อาอุน : ถึงจะโง่ไปหน่อย
อาอุน : แต่เฉพาะเรื่องพลังภูตนี่ไม่ใช่เล่นเลยนะ
ชิลโน่ : นี่มันอะไรกันเนี่ย
ชิลโน่ : วันนี้สุดยอดทั้งวันเลยน้า
ชิลโน่ : แค่วันเดียว
ชิลโน่ : เจอทั้งกลางฤดูร้อน กลางฤดูใบไม้ร่วง กลางฤดูใบไม้ผลิเลย
อาอุน : กลางฤดูใบไม้ร่วง กลางฤดูใบไม้ผลิ งั้นเหรอ
อาอุน : ปกติเขาไม่เรียกกันแบบนั้นนะ
ชิลโน่ : เอ๋ จริงเหรอ ?
ชิลโน่ : แต่ช่างเถอะ ไว้ยึดอำนาจได้เมื่อไหร่
ชิลโน่ : เค้าจะทำให้ทุกคนต้องเรียกแบบนั้นเอง !
อาอุน : พวกภูตที่อยู่รอบๆนี้ก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน
อาอุน : ดูเหมือนจะมีพลังมากกว่าปกติสินะ
(เปิดเพลง BGM : สัตว์เทพหนึ่งคู่)
อาอุน : เห็นแบบนี้แล้วก็น่าเสียดาย
อาอุน : แต่ยังไงก็ต้องไล่ไปล่ะน้า
อาอุน : ในฐานะเทพพิทักษ์ศาลเจ้า !
(โคมาโนะ อาอุน แพ้พ่าย)
อาอุน : ขะ.. แข็งแกร่ง―
อาอุน : รู้ตัวอยู่หรอกว่าพวกภูตมีพลังมากขึ้น
อาอุน : แต่ไม่นึกว่าจะมากขนาดนี้
ชิลโน่ : ดีล่ะ―
ชิลโน่ : เข้าใกล้การเป็นผู้ปกครองไปอีกก้าวแล้ว―
อาอุน : ถ้าหากเอาจริง
อาอุน : ฉันเองก็คงเอาชนะเธอได้ แต่ว่า......
อาอุน : หากปล่อยพลังมากไปกว่านี้
อาอุน : เดี๋ยวจะคุมไม่อยู่จนอาละวาดเสียเอง
ชิลโน่ : แพ้แล้วโทษนั่นโทษนี่งั้นเหรอ― ?
ชิลโน่ : ไม่เท่เลยน้า―
อาอุน : กรอดดด
ชิลโน่ : เอาล่ะ―
ชิลโน่ : ไปที่ไหนต่อดีน้า―
ชิลโน่ : ถ้าเป็นตอนนี้ ไม่รู้สึกว่าจะแพ้ใครเลยโว้ย―
อาอุน : เอาเถอะ ถ้ายอมไปจากศาลเจ้า(ที่นี่)
อาอุน : ฉันก็จะไม่บ่นอะไรหรอกนะ
อาอุน : แต่ระวังตัวเอาไว้จะดีกว่านะ
อาอุน : พลังชั่วคราวนั่นต้องมีอะไรบางอย่างอยู่เบื้องหลังแน่
อาอุน : ฉันสัมผัสได้ถึงความมุ่งร้ายจากพลังนั่น......
อาอุน : อ้าว ไม่อยู่แล้ว !
อาอุน : แบบนั้นเดี๋ยวต้องเจอดีแน่เลย
Stage 4
ชื่อด่าน : การบังเอิญพบเจอยามทัศนวิสัยเป็นศูนย์ (White Blizzard Out of Season)
สถานที่ : ท้องฟ้าเหนือป่าเวทมนตร์(เดา)
สถานที่ : ท้องฟ้าเหนือป่าเวทมนตร์(เดา)
(เปิดเพลง BGM : White Traveler มายา)
(เทย์เรย์ดะ ไม เข้ามาในหน้าจอ)
(เทย์เรย์ดะ ไม แพ้พ่าย)
(เทย์เรย์ดะ ไม ออกไปจากหน้าจอ)
(เทย์เรย์ดะ ไม เข้ามาในหน้าจอ)
??? (ไม) : อื๋อ ? ภูตตรงนั้น
??? (ไม) : มีอะไรเหรอ ?
ชิลโน่ : คู่ต่อสู้คราวนี้คือเธองั้นเรอะ― !
ชิลโน่ : มาสู้กันโดยเดิมพันว่าใครแข็งแกร่งที่สุด !
??? (ไม) : อุ๊บฮะฮะฮะ―
??? (ไม) : การที่ภูต(เธอ)ได้รับพลังมา
??? (ไม) : เธอคิดว่าเป็นเพราะใครกันล่ะ
(ยาตะเดระ นารุมิ เข้ามาในหน้าจอ)
??? (นารุมิ) : พลังล้นเอ่อเลย― !
(แสดงชื่อและฉายาของ ยาตะเดระ นารุมิ)
นารุมิ : ทำไมกันนะ
นารุมิ : ทำไมพลังเวทถึงได้เอ่อล้นออกมาขนาดนี้......
นารุมิ : อยากลองใช้กับภูตจัง !
??? (ไม) : อะฮะฮะฮะฮะ
??? (ไม) : เชิญทั้งสองคนตีกันเองไปละกัน―
??? (ไม) : ถ้างั้นเรากลับก่อนนะ―
ชิลโน่ : หนอย ไม่เข้าใจเลยสักนิด
ชิลโน่ : ว่ายัยนั่นพูดอะไร
ชิลโน่ : แต่มีคนที่แข็งแกร่งกว่าโผล่มา
ชิลโน่ : แบบนี้ก็ดีแล้ว
นารุมิ : เธออาจจะมองไม่เห็น
นารุมิ : เพราะพายุหิมะหลงฤดู
นารุมิ : แต่ที่นี่คือป่าเวทมนตร์นะ
ชิลโน่ : แล้วไง ?
นารุมิ : ไม่ว่าใครหน้าไหน
นารุมิ : ก็สู้คนที่เชี่ยวชาญเวทมนตร์อย่างฉันไม่ได้หรอก
ชิลโน่ : อีโง่ !
ชิลโน่ : อีหัวหมวกฟางโง่ !
ชิลโน่ : คนที่แข็งแกร่งกว่าต้องชนะการประลองอยู่แล้ว
ชิลโน่ : เพราะงั้นเค้าจะชนะ !
(เปิดเพลง BGM : จิโซวหมวกฟางเวทมนตร์)
นารุมิ : มั่นใจสุดๆเลยน้า
นารุมิ : จิโซว(ฉัน)คงอยู่ในโลกใบนี้
นารุมิ : เพื่อช่วยสรรพชีวิตในยุคที่ไร้ซึ่งพุทธ
นารุมิ : แต่ภูตไม่นับเป็นเป้าหมายนะ
นารุมิ : ช่างน่าเสียดายจริงๆ ไว้เจอกันอีกในชาติหน้านะ― !
(ยาตะเดระ นารุมิ แพ้พ่าย)
นารุมิ : ภะ ภูตตนนี้
นารุมิ : ไม่เลวเลย !
ชิลโน่ : อ่อนแอซะจริง
ชิลโน่ : พลังเอ่อล้นขึ้นมาเรื่อยๆเลยโว้ย―
นารุมิ : อย่างนี้นี่เอง ฉันเองก็คิดอยู่เหมือนกัน
นารุมิ : ว่าตัวเองมีพลังมากกว่าปกติ
นารุมิ : เธอเองก็มีพลังแปลกประหลาดนี่
นารุมิ : เหมือนกันสินะ
นารุมิ : ถ้าเป็นการต่อสู้ระหว่างผู้เสริมพลัง
นารุมิ : ก็พอจะยอมรับได้ว่านี่คือพลังของภูต
ชิลโน่ : ไม่ใช่อย่างนั้นซ้าก~หน่อย
ชิลโน่ : นี่คือพลังดั้งเดิมที่แท้จริงต่างหากล่ะ
นารุมิ : บอกตามตรงนะ
นารุมิ : เวทมนตร์ของฉันคือการควบคุมพลังชีวิต
นารุมิ : ถ้าหากเอาจริง กลุ่มก้อนพลังชีวิตอย่างภูตแบบเธอ
นารุมิ : ก็น่าจะทำให้สิ้นพลังจนหมดได้
นารุมิ : แต่ทำไมถึงใช้กับเธอไม่ได้ผลกันนะ
ชิลโน่ : เธออยากพูดอะไรกันแน่ ?
นารุมิ : สรุปคือ ตอนนี้ตัวเธอกำลังเคลื่อนไหว
นารุมิ : ด้วยพลังอื่นที่ไม่ใช่พลังของภูต......
นารุมิ : อื๋อ !?
นารุมิ : มีประตูอยู่ข้างหลังเธอแน่ะ !?
ชิลโน่ : ข้างหลังเค้ามีอะไรเหรอ ?
ชิลโน่ : ......อ๊า !?
(หน้าจอมืดลง)
นารุมิ : ภูตหายไปแล้ว...... !?
นารุมิ : ดูเหมือนพอสัมผัสด้านหลังก็ถูกดูดไปเลย......
นารุมิ : ......
นารุมิ : ......เอาเถอะ ยังไงภูตก็ไม่ใช่เป้าหมายในการช่วยเหลืออยู่ดี
นารุมิ : ทำเป็นไม่เห็นละกัน ทำเป็นไม่เห็น
Stage 5
ชื่อด่าน : บริวารเต้นแพร่ความวิกลจริต (Into Crazy Back Door)
สถานที่ : แดนประตูหลัง
สถานที่ : แดนประตูหลัง
(เปิดเพลง BGM : อีกฟากของประตูต้องห้ามคือโลกนี้หรือโลกหน้ากันนะ)
(นิชิดะ ซาโตโนะ เข้ามาในหน้าจอ)
(นิชิดะ ซาโตโนะ แพ้พ่าย)
(นิชิดะ ซาโตโนะ ออกไปจากหน้าจอ)
(เทย์เรย์ดะ ไม เข้ามาในหน้าจอ)
ชิลโน่ : ที่นี่ที่ไหนน่ะ ?
ชิลโน่ : มืดสลัวจนน่าเบื่อเลย―
??? (ไม) : อ้าว !?
??? (ไม) : ภูตตนเมื่อกี้ ?
??? (ไม) : ไม่จริงน่า ภูตตนนี้เอาชนะจิโซวเมื่อกี้ได้งั้นเหรอ―
??? (ไม) : ผิดคาดเลยแฮะ
ชิลโน่ : ใครน่ะ ?
ชิลโน่ : ทำไมถึงรู้จักเค้าด้วยล่ะ
??? (ไม) : อ้าว ?
??? (ไม) : ไอ้ที่เพิ่งเจอกันเมื่อกี้นี่คือการคิดไปเองงั้นเหรอ ?
(นิชิดะ ซาโตโนะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? (ซาโตโนะ) : โธ่― ไมนี่ล่ะก็
??? (ซาโตโนะ) : ซุ่มซ่ามจริงๆเลยนะ
??? (ซาโตโนะ) : ดึงภูตเข้ามาแบบนี้
??? (ซาโตโนะ) : แล้วจะทำยังไงกันดีล่ะ
??? (ไม) : เราวางแผนเอาไว้ว่าจะเลือก
??? (ไม) : ยัยจิโซวเวทมนตร์นั่นอยู่น้า
??? (ไม) : แต่ดูเหมือนจะเกิดเรื่องเหนือความคาดหมายขึ้นน่ะ
ชิลโน่ : มัวบ่นโน่นบ่นนี่อยู่ได้
ชิลโน่ : ทางนี้ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ OK เสมอนะ !
(แสดงชื่อและฉายาของ นิชิดะ ซาโตโนะ & เทย์เรย์ดะ ไม)
ไม : สิ่งที่เหนือความคาดหมายคือเครื่องปรุงชั้นยอดที่สุดของชีวิต
ซาโตโนะ : โธ่― ไมนี่ล่ะก็
ซาโตโนะ : เพราะคิดแบบนั้นถึงต้องลำบากทุกทีนี่ล่ะ
(เปิดเพลง BGM : Crazy Backdancers)
ไม : ภูตที่เหนือความคาดหมายเป็นผู้ถูกเลือก
ไม : ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ
ซาโตโนะ : ต้องแข็งแกร่งเพียงพอสำหรับการนั้นด้วยน้า―
ซาโตโนะ : เพราะงั้นพวกเราขอทดสอบ !
ซาโตโนะ : พลังที่แท้จริงของเธอ !
ชิลโน่ : ใครจะเข้ามาประลองก่อนล่ะ
ชิลโน่ : รีบตัดสินใจเลย !
ไม : สิ่งที่เหนือความคาดหมายคือเครื่องปรุงชั้นยอดที่สุดของชีวิต
ไม : เธอเองก็คิดเหมือนกันล่ะสิ ?
ไม : จงยินดีเถิด ชาติพันธุ์นักสู้เอ๋ย !
ไม : คู่ต่อสู้ของเธอคือสองคนในคราวเดียวกัน !
(นิชิดะ ซาโตโนะ & เทย์เรย์ดะ ไม แพ้พ่าย)
ชิลโน่ : ยะ ยังจะเอาอีกเรอะ !
ไม : ประมาณนี้ก็พอมั้ง
ซาโตโนะ : เห― ไม่เลวเลยนะ
ซาโตโนะ : สำหรับเผ่าภูต......แต่ว่า
ไม : น่าเสียดายที่สอบไม่ผ่าน
ชิลโน่ : หา ?
ชิลโน่ : เหมือนโดนดูถูกยังไงชอบกล ?
ไม : สุดท้ายแล้ว เธอก็แค่กำลังต่อสู้
ไม : ด้วยพลังที่พวกเรามอบให้เท่านั้นเอง
ซาโตโนะ : พลังดั้งเดิมของเธอ
ซาโตโนะ : ไม่ได้มากมายอะไรเลย
ชิลโน่ : มัวบ่นโน่นบ่นนี่อะไรอยู่ได้ ?
ชิลโน่ : ตอนนี้เค้าเป็นฝ่ายชนะแล้วไม่ใช่เหรอ
ไม : เพราะนี่เป็นการทดสอบไงล่ะ
ซาโตโนะ : ตอนนี้เธอแค่แข็งแกร่งขึ้น
ซาโตโนะ : ด้วยพลังของพวกเราเท่านั้นเอง
ซาโตโนะ : พวกเราเลยแกล้งทำเป็นต่อสู้
ซาโตโนะ : จนมองเห็นพลังดั้งเดิมของเธอแล้วล่ะ
ชิลโน่ : อย่ามาล้อเล่นนะ !
ชิลโน่ : จะบอกว่าพวกเธอทำอะไรบางอย่างกับเค้างั้นเหรอ !?
ชิลโน่ : อย่างนี้นี่เอง เข้าใจแล้ว !
ชิลโน่ : แปลว่าพลังดั้งเดิมสุดยอดยิ่งกว่านี้อีกสินะ !
ซาโตโนะ : โทษทีนะ รอเดี๋ยว
ซาโตโนะ : ......เอ๋ ?
ซาโตโนะ : ......เข้าใจแล้วค่ะ
ไม : อะไร ?
ไม : ท่านอาจารย์ติดต่อมาเหรอ ?
ซาโตโนะ : ท่านอาจารย์เรียกพวกเราน่ะ
ซาโตโนะ : คงเรียกไปดุล่ะมั้ง
ไม : แหงะ― !
ไม : ไม่ชอบเลยน้า
(นิชิดะ ซาโตโนะ & เทย์เรย์ดะ ไม ออกไปจากหน้าจอ)
ชิลโน่ : เดี๋ยวก่อนสิ
ชิลโน่ : แต่พูดไปก็ไม่มีใครอยู่แล้วนี่นะ
ชิลโน่ : ......อืม― เอ่อ― ?
ชิลโน่ : กรณีนี้ทำยังไงดีหว่า
ชิลโน่ : อีกอย่าง ยัยพวกนั้นมันอะไรกันน่ะ
ชิลโน่ : รู้สึกเหมือนไม่เห็นเค้าอยู่ในสายตาเลย
ชิลโน่ : ......
ชิลโน่ : เหมาะเลย
ชิลโน่ : แปลว่าอาละวาดได้ตามใจชอบเลยสินะ !
Stage 6
ชื่อด่าน : ห้ามเปิด ห้ามดู มีสวรรค์ลับอยู่ในประตูหลัง (Hidden Star in Four Seasons)
สถานที่ : แดนประตูหลัง
สถานที่ : แดนประตูหลัง
(เปิดเพลง BGM : Into Backdoor)
ชิลโน่ : ยัยพวกเมื่อกี้
ชิลโน่ : ไปไหนกันแล้วนะ ?
ชิลโน่ : แต่พูดก็พูดเถอะ
ชิลโน่ : ที่นี่มืดจนน่าเบื่อเป็นบ้าเลย
ชิลโน่ : กลับดีกว่า
(มาตาระ โอคินะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : เธอเป็นใครน่ะ
??? : ยัยบริวารสองคนนั่นทำอะไรอยู่น่ะ ?
??? : ภูตพิลึกๆหลงเข้ามาแล้วนะ
ชิลโน่ : เธอเป็นใครน่ะ !
ชิลโน่ : ท่าทางแข็งแกร่งอย่างบอกไม่ถูกเลย !
ชิลโน่ : มาสู้กับเค้าซะ !
ชิลโน่ : เดิมพันกันว่าใครแข็งแกร่งที่สุด !
??? : เธอไม่รู้ตัวเลยเหรอ ?
??? : ถ้าอาละวาดมากไปกว่านั้น
??? : ต่อให้เป็นภูตก็อาจจะคงสภาพไว้ไม่ได้นะ
??? : หลักฐานคือ
??? : ผิวของเธอกำลังคล้ำขึ้นไม่ใช่เหรอ
ชิลโน่ : หา ? นี่เขาเรียกว่าตากแดดจนผิวคล้ำโว้ย !
ชิลโน่ : เครื่องราชอิสริยาภรณ์แห่งฤดูร้อน !
(แสดงชื่อและฉายาของ มาตาระ โอคินะ)
โอคินะ : ผิดแล้ว
โอคินะ : ผลกระทบของการอาละวาด
โอคินะ : กำลังแสดงออกมาทางภายนอกเท่านั้นเอง
โอคินะ : จงไปจากที่นี่
โอคินะ : ก่อนที่จะสูญเสียตัวตนไปจะดีกว่า
โอคินะ : ฉันจะบอกสองคนนั่นให้ปลดปล่อย
โอคินะ : พลังแห่งด้านหลังที่มอบให้แก่เธอ
โอคินะ : เธอจะได้อ่อนแอลงอย่างปลอดภัย
โอคินะ : ผิวหนังก็จะกลับเป็นปกติดังเดิมด้วย
ชิลโน่ : พลังแห่งด้านหลังที่ว่านั่นคืออะไรเหรอ
โอคินะ : หมายถึงอาวุธฤดูกาล(ไอ้นั่น)
โอคินะ : ที่คอยตามหลังเธอมายังไงล่ะ
โอคินะ : ถ้าไม่มีผลกระทบจากสิ่งนั้น
โอคินะ : พลังของเธอก็จะน้อยจนน่าสังเวช
ชิลโน่ : หา ?
ชิลโน่ : ไอ้นี่คือพลังของเค้าต่างหากล่ะ !
ชิลโน่ : เธอจะกลัวคนที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างเค้าก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ ?
ชิลโน่ : เดี๋ยวจะขยี้ให้เละเลยโว้ย !
(เปิดเพลง BGM : Four Seasons ที่ถูกซ่อนเร้น)
โอคินะ : เธอจะประลองกับฉันที่เป็นคนควบคุมพลังของเธอเนี่ยนะ
โอคินะ : ไม่มีอะไรโง่เง่าไปมากกว่านี้อีกแล้ว
โอคินะ : แต่ว่า......เอาสิ
โอคินะ : ฉันเองก็สนใจในพลังของภูตมานานแล้วเหมือนกัน
โอคินะ : นานๆทีเลือกภูตมาเป็นลูกน้องบ้าง
โอคินะ : อาจจะสนุกดีก็ได้
โอคินะ : แต่นั่นก็เป็นเรื่องหลังจากที่พบว่า
โอคินะ : พลังของเธอมีค่าพอให้เหลียวมองน่ะนะ
โอคินะ : จงปลดปล่อยพลังออกมาให้สุดกำลังเลย
โอคินะ : แล้วแสดงให้ฉันดูหน่อยซิ !
โอคินะ : ละครโนทมิฬที่ร่ายรำโดยภูต !
(อุปกรณ์ฤดูกาลโดนศัตรูช่วงชิงไปแล้ว !)
(เอาล่ะ สุดท้ายนี้จงต่อสู้กับฤดูกาลรองของตัวเองซะ !)
(เอาล่ะ สุดท้ายนี้จงต่อสู้กับฤดูกาลรองของตัวเองซะ !)
(? ใครกันแน่ที่แพ้พ่าย ?)
ถ้าผู้เล่นมิได้ใช้คอนทินิวระหว่างเล่น >> Ending No.03 (Cirno's Good Ending)
ถ้าผู้เล่นทำการคอนทินิวระหว่างเล่น >> Ending No.04 (Cirno's Bad Ending)
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Aya's Story
Stage 1
ชื่อด่าน : วันร้อนจัดหลังสายหมอกยามเช้า (Miracle Blue Sky)
สถานที่ : ท้องฟ้ากลางฤดูร้อน
สถานที่ : ท้องฟ้ากลางฤดูร้อน
(เปิดเพลง BGM : ดาวแห่งความหวังทะยานสู่ฟ้าคราม)
อายะ : ท้องฟ้าเหนือป่าตีนเขาเป็นช่วงกลางฤดูร้อนสินะ
อายะ : ทั้งที่บนยอดเขาเป็นฤดูใบไม้ร่วงแท้ๆ......
(เอเทอร์นิตี้ ลาร์วา เข้ามาในหน้าจอ)
??? : พลังเหลือเฟือ―
(แสดงชื่อและฉายาของ เอเทอร์นิตี้ ลาร์วา)
เอเทอร์นิตี้ : นี่นี่ คนตัวดำตรงนั้นน่ะ―
เอเทอร์นิตี้ : สนุกกับฤดูร้อนอยู่เหรอ― ?
เอเทอร์นิตี้ : ถ้าว่างอยู่ ช่วยทำให้ฉันเย็นขึ้น
เอเทอร์นิตี้ : ด้วยพัดที่ใหญ่อย่างไร้สาระนั่นหน่อยสิ―
อายะ : ฤดูกาลก็ผิดเพี้ยน
อายะ : ความคึกคะนองของพวกภูตก็ผิดเพี้ยน
(เปิดเพลง BGM : ความฝันของภูตช่วงกลางฤดูร้อน)
อายะ : ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกับคดีนี้
อายะ : ถ้างั้นฉันจะพัดให้ปลิวหายไปในชั่วอึดใจเลยละกัน
เอเทอร์นิตี้ : ว้าย― ต่อสู้ล่ะ ต่อสู้ !
เอเทอร์นิตี้ : สงครามกลางฤดูร้อน !
(เอเทอร์นิตี้ ลาร์วา แพ้พ่าย)
เอเทอร์นิตี้ : ยอมแล้วจ้า―
อายะ : ใช้พลังงาน
อายะ : ไปกับเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับคดีจนได้
อายะ : แต่ว่า......
อายะ : คุณเป็นภูตที่แข็งแกร่งดีนะ
เอเทอร์นิตี้ : พลังมันเหลือเฟือเลยช่วยไม่ได้น่ะ
เอเทอร์นิตี้ : ถ้าเป็นตอนนี้ น่าจะเป็นพระเจ้าของโลกใหม่ได้เลยล่ะ
อายะ : ภูตรูปแบบแมลงออกอาละวาด......
อายะ : รู้สึกเหมือนเป็นผลจากความร้อนของฤดูร้อนล่ะมั้ง
อายะ : ดูเหมือนจะเป็นคดีที่เขียนให้เป็นข่าวไม่ได้แฮะ
อายะ : เก็บข้อมูลเรื่องสภาพอากาศผิดปกติต่อไปดีกว่า
Stage 2
ชื่อด่าน : ความโดดเดี่ยวของภูเขาแดง (Red Mountain Loneliness)
สถานที่ : ขุนเขาที่ใบไม้เปลี่ยนสีแล้ว
สถานที่ : ขุนเขาที่ใบไม้เปลี่ยนสีแล้ว
(เปิดเพลง BGM : สายลมไร้สีสู่ภูเขาโยวไค)
(ซาคาตะ เนมุโนะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : อะไรกัน ?
??? : ทำไมเทนกุมาอยู่ที่นี่ได้ ?
??? : สัญญากันว่าจะไม่เข้ามาที่นี่นี่นา
อายะ : โอ๊ะ ขอประทานอภัยค่ะ
อายะ : ที่นี่เป็นถิ่นของคุณสินะคะ
(แสดงชื่อและฉายาของ ซาคาตะ เนมุโนะ)
เนมุโนะ : ถ้ารู้แล้วยังเข้ามา
เนมุโนะ : มันก็เป็นปัญหาอยู่น้า
อายะ : ฉันมาหาข่าวนิดหน่อยน่ะค่ะ
อายะ : ดูเหมือนบริเวณนี้จะเป็นใจกลางของฤดูใบไม้ร่วง
อายะ : เลยอยากสอบถามข้อมูลให้ได้น่ะค่ะ
เนมุโนะ : ภูเขาลูกนี้
เนมุโนะ : ไม่ใช่ของพวกเธอฝ่ายเดียวนะ
เนมุโนะ : การลงมือฉีกสนธิสัญญาไม่รุกรานกัน
เนมุโนะ : คือวิธีการของพวกเทนกุ(พวกเธอ)งั้นสิ
(เปิดเพลง BGM : Encounter กลางภูเขา)
เนมุโนะ : ถ้างั้นชั้นก็จะต้อนรับเธอ
เนมุโนะ : ด้วยวิธีการของชั้น
เนมุโนะ : วิธีการของยามันบะ !
(ซาคาตะ เนมุโนะ แพ้พ่าย)
อายะ : หยุดสักเดี๋ยวเถอะค่ะ
อายะ : ฉันไม่ได้คิดร้ายอะไร
อายะ : ต่อคุณเลยนะคะ
อายะ : ฉันเคารพในหลักการธรรมชาตินิยม
อายะ : และหลักการถือสันโดษของยามันบะ(พวกคุณ)ค่ะ
อายะ : ฉันแค่อยากถามอะไรบางอย่างเท่านั้นเอง
อายะ : นั่นคือสาเหตุที่ฉันมาที่นี่ค่ะ......
เนมุโนะ : อะฮะฮะ
เนมุโนะ : พวกเทนกุนี่รับมือยากชะมัดเลยแฮะ
เนมุโนะ : ใช้กำลังข่มขู่คนอื่น
เนมุโนะ : เพราะอยากถามอะไรบางอย่างเนี่ยนะ
เนมุโนะ : ชักถูกใจแล้วสิ
เนมุโนะ : จะหาข่าวหรืออะไรก็ว่ามาได้เลย
อายะ : ขอบพระคุณมากค่ะ
อายะ : ฉันทราบนะคะ
อายะ : ว่าจริงๆแล้วพวกคุณเป็นเผ่าพันธุ์ที่เป็นมิตร
เนมุโนะ : แล้วตกลงจะหาข่าวเรื่องอะไรล่ะ
อายะ : เกี่ยวกับฤดูใบไม้ร่วงในปีนี้
อายะ : พอจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างบ้างมั้ยคะ ?
เนมุโนะ : เห― เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ ?
Stage 3
ชื่อด่าน : ทะเลสีซากุระที่มีสัตว์เทพแหวกว่าย (Sea of Spring Pink)
สถานที่ : ซากุระยามค่ำแห่งศาลเจ้าฮาคุเรย์
สถานที่ : ซากุระยามค่ำแห่งศาลเจ้าฮาคุเรย์
(เปิดเพลง BGM : แหวกว่ายในทะเลสีซากุระ)
อายะ : ซากุระงดงามจริงๆเลยน้า
อายะ : แต่ดูแล้วเหมือนกับว่าศาลเจ้ากำลังถูกสิง
อายะ : โดยพวกภูตและโยวไคที่ออกอาละวาดเลย
อายะ : เรย์มุไม่อยู่รึไงนะ
อายะ : ไม่รู้จักทุกข์ร้อนเสียบ้างเลย
(โคมาโนะ อาอุน เข้ามาในหน้าจอ)
??? : เทนกุนักข่าวเหรอ― ?
??? : ถ้ามาหาข่าวเรื่องการอาละวาด ฉันขอปฏิเสธนะ
??? : ออกไปเดี๋ยวนี้เลย―
อายะ : เอ๋ ?
อายะ : คุณเป็นใครกัน......
(แสดงชื่อและฉายาของ โคมาโนะ อาอุน)
อาอุน : ฉันคือเทพพิทักษ์ศาลเจ้า
อาอุน : โคมะอินุ นามว่า โคมาโนะ
อาอุน : ฉันกำลังขับไล่ผู้บุกรุก
อาอุน : ในระหว่างที่มิโกะไม่อยู่น่ะ
อายะ : โคมะอินุ งั้นเหรอคะ
อายะ : มีของแบบนี้อยู่ด้วยแฮะ
อายะ : แต่ก็ดีแล้วค่ะ
อายะ : ฉันอยากถามอะไรสักหน่อยน่ะค่ะ
(เปิดเพลง BGM : สัตว์เทพหนึ่งคู่)
อาอุน : เฮ้ย―
อาอุน : บอกแล้วไงว่ากำลังขับไล่ผู้บุกรุก
อาอุน : ถ้าคิดจะอยู่ในศาลเจ้านานกว่านี้
อาอุน : ฉันจะไม่ปรานีแล้วนะ !
(โคมาโนะ อาอุน แพ้พ่าย)
อายะ : ถ้างั้น ช่วยเล่าเรื่องเกี่ยวกับซากุระ
อายะ : ที่ผิดปกติเหล่านี้ให้ฟังหน่อยนะคะ
อาอุน : คัดค้านการใช้กำลัง―
อายะ : คนที่พยายามขับไล่คนอื่นด้วยกำลัง
อายะ : ยังมีสิทธิพูดอะไรด้วยเหรอคะ
อาอุน : ช่วยไม่ได้น้า
อาอุน : เรื่องของซากุระสินะ ?
อาอุน : หรือว่าเรื่องของพวกภูตที่กำลังอาละวาด ?
อายะ : ใช่ค่ะ พอจะรู้สึกตัว
อายะ : เกี่ยวกับความผิดปกติหลายๆอย่างบ้างมั้ยคะ
อาอุน : น่าเสียดายนะ
อาอุน : แต่ฉันไม่รู้อะไรเลย
อาอุน : ไม่รู้เลยจริงๆ
อายะ : งั้นเหรอคะ......
อายะ : แต่ก็ทำหน้าแบบนั้นจริงๆซะด้วยสิ
อายะ : ยามันบะเมื่อกี้
อายะ : ก็ไม่มีข้อมูลอะไรเลย
อายะ : ทั้งที่เหตุวิปลาสปกคลุมทั่วเกนโซวเคียวขนาดนี้
อายะ : แต่กลับไม่มีเบาะแสของผู้บงการเลยสักนิดเดียว
อายะ : คงเป็นฝีมือของคนที่มืดมนหม่นหมอง
อายะ : และเตรียมการพรั่งพร้อมมากกว่าที่คิดสินะ !
อายะ : สังหรณ์ได้ว่าจะเป็นข่าวใหญ่ในรอบพันปีเลยล่ะ !
Stage 4
ชื่อด่าน : การบังเอิญพบเจอยามทัศนวิสัยเป็นศูนย์ (White Blizzard Out of Season)
สถานที่ : ท้องฟ้าเหนือป่าเวทมนตร์(เดา)
สถานที่ : ท้องฟ้าเหนือป่าเวทมนตร์(เดา)
(เปิดเพลง BGM : White Traveler มายา)
(เทย์เรย์ดะ ไม เข้ามาในหน้าจอ)
(เทย์เรย์ดะ ไม แพ้พ่าย)
(เทย์เรย์ดะ ไม ออกไปจากหน้าจอ)
(เทย์เรย์ดะ ไม เข้ามาในหน้าจอ)
??? (ไม) : โฮ่― เทนกุ...... ?
อายะ : ค่ะ ใช่ค่ะ
อายะ : ฉันมีเรื่องอยากถามน่ะค่ะ
อายะ : ขอรบกวนเวลาสักหน่อยได้มั้ยคะ ?
??? (ไม) : ไม่ได้ ไม่ได้ ไม่ได้
??? (ไม) : ถึงเธอจะเป็นจำพวกเดียวกัน แต่ก็เป็นศัตรูตามธรรมชาติไม่ใช่เหรอ
??? (ไม) : ถึงจะคาดการณ์เอาไว้แล้วว่าเทนกุจะโผล่มาก็เถอะ
??? (ไม) : แต่ก็น่าตกใจจริงๆเลยน้า―
??? (นารุมิ) : พลังล้นเอ่อเลย― !
(ยาตะเดระ นารุมิ เข้ามาในหน้าจอ)
(แสดงชื่อและฉายาของ ยาตะเดระ นารุมิ)
นารุมิ : ทำไมกันนะ
นารุมิ : ทำไมพลังเวทถึงได้เอ่อล้นออกมาขนาดนี้......
นารุมิ : อยากทดสอบพลังนี้
นารุมิ : กับใครก็ได้ !
??? (ไม) : อะฮะฮะ ทันเวลาพอดี
??? (ไม) : คู่ต่อสู้ของเธอคือยัยนี่แหละ
??? (ไม) : ถ้างั้นเรากลับก่อนนะ―
อายะ : อ๊ะ......
อายะ : หนีไปซะแล้ว
อายะ : แต่ตัวคุณที่อยู่ตรงหน้าเองก็น่าสนใจเหมือนกันค่ะ
อายะ : ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอรบกวนเวลาสักหน่อยได้มั้ยคะ ?
นารุมิ : ได้สิ !
นารุมิ : ฉันจะยอมเป็นคู่ต่อสู้ให้เอง― !
อายะ : คู่ต่อสู้ ?
อายะ : หมายถึงการสัมภาษณ์สินะคะ
(เปิดเพลง BGM : จิโซวหมวกฟางเวทมนตร์)
นารุมิ : ไม่ใช่อย่างนั้น
นารุมิ : ดูเหมือนพายุหิมะจะมอบพลังให้ฉันล่ะ
นารุมิ : คู่ต่อสู้ที่ต้องปะทะกับพลังนี้เอ๋ย !
นารุมิ : จงแหลกไปซะ ไอ้พวกเทนกุ !
อายะ : สัมผัสได้ถึงความชอบการต่อสู้อย่างไร้เหตุผล......
อายะ : ก็ไม่ได้รังเกียจหรอกนะ !
อายะ : Favorite เลยด้วยซ้ำ!
(ยาตะเดระ นารุมิ แพ้พ่าย)
อายะ : เอาละ งั้นเริ่มการสัมภาษณ์เลยนะคะ
นารุมิ : ......ซิกซิก
นารุมิ : ค่ะ
อายะ : เมื่อกี้คุณบอกว่าได้รับพลังมาจากพายุหิมะ
อายะ : มันหมายความว่ายังไงเหรอคะ
นารุมิ : ขอโทษจริงๆค่ะ แต่ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
นารุมิ : รู้เพียงว่า พลังมันผุดขึ้นมาอย่างน่าประหลาด
นารุมิ : ปกติแล้วฉันก็ไม่ได้ชอบการต่อสู้แบบนี้หรอกนะ
นารุมิ : ฉันเป็นพวกที่อยากใช้ชีวิตเงียบสงบน่ะ
นารุมิ : อีกอย่าง......รู้สึกร้อนที่ด้านหลังยังไงก็ไม่รู้
อายะ : ......คนที่ถือไม้ไผ่เมื่อกี้เป็นใครเหรอ ?
อายะ : คนรู้จัก ?
นารุมิ : เอ๋ ? คนที่ถือไม้ไผ่ ?
นารุมิ : พูดถึงใครเหรอ ?
อายะ : คนที่กำลังเต้นรำอยู่ข้างหลังคุณ
อายะ : ก่อนที่เราจะต่อสู้กันน่ะค่ะ
นารุมิ : ไม่จริงน่า ต่อให้พายุหิมะรุนแรงแค่ไหน
นารุมิ : ถ้ามีคนเต้นอยู่ก็ต้องรู้อยู่แล้วล่ะค่ะ―
อายะ : ......จดไว้ว่า
อายะ : คุณจิโซวไม่มีความระมัดระวังตัว
นารุมิ : ร้อนที่ด้านหลังมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
นารุมิ : แต่มองไปข้างหลังกี่ครั้งก็ไม่เห็นมีใครอยู่เลย
อายะ : ถ้าร้อนที่ด้านหลัง......ไปหาหมอเถอะค่ะ
อายะ : หรือไปหาช่างหินจะดีกว่าหนอ
อายะ : อื๋อ ?
อายะ : คุณน่ะ มีประตูอยู่ข้างหลัง !?
นารุมิ : เอ๋ ?
นารุมิ : อะไรนะ น่ากลัวจัง
อายะ : ฉันเห็นแล้ว
อายะ : คนเมื่อกี้มาสิงอยู่ข้างหลังแล้วมอบพลังให้นี่เอง
อายะ : บางทีอาจซ่อนอยู่ข้างหลัง
อายะ : ของคนที่ต่อสู้ด้วยมาจนถึงตอนนี้เลยก็ได้
อายะ : ไม่เข้าถ้ำเสือก็ไม่ได้ลูกเสือ !
อายะ : ข้างในนั่น......ท่าทางจะกว้างน่าดูแฮะ
Stage 5
ชื่อด่าน : บริวารเต้นแพร่ความวิกลจริต (Into Crazy Back Door)
สถานที่ : แดนประตูหลัง
สถานที่ : แดนประตูหลัง
(เปิดเพลง BGM : อีกฟากของประตูต้องห้ามคือโลกนี้หรือโลกหน้ากันนะ)
(นิชิดะ ซาโตโนะ เข้ามาในหน้าจอ)
(นิชิดะ ซาโตโนะ แพ้พ่าย)
(นิชิดะ ซาโตโนะ ออกไปจากหน้าจอ)
(เทย์เรย์ดะ ไม เข้ามาในหน้าจอ)
อายะ : ในที่สุดก็เจอแหล่งข่าวอันล้ำค่าแล้วค่ะ !
อายะ : ถ้างั้นขอสัมภาษณ์เลยนะคะ
??? (ไม) : อ้าว !?
??? (ไม) : เทนกุตนเมื่อกี้ !? ทำไมมาอยู่ที่นี่......
อายะ : เข้ามาทางด้านหลังของจิโซวค่ะ
??? (ไม) : ไอ้หยา― เผลอเปิดประตูทิ้งไว้งั้นเหรอ―
(นิชิดะ ซาโตโนะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? (ซาโตโนะ) : โธ่― ไมนี่ล่ะก็
??? (ซาโตโนะ) : ซุ่มซ่ามจริงๆเลยนะ
??? (ซาโตโนะ) : ดึงเทนกุเข้ามาแบบนี้แล้วจะทำยังไงกันดีล่ะ
??? (ซาโตโนะ) : ต้องโดนดุแน่เลย
??? (ไม) : แหม― ทำพลาดไปจนได้―
??? (ไม) : แต่เราไม่คิดว่าจะโดนดุหรอกนะ
??? (ไม) : เพราะว่างานของพวกเราคือการขับไล่เทนกุ
??? (ไม) : ดังนั้นแค่ไล่ไปจากที่นี่ก็พอแล้วล่ะ
อายะ : งานคือการไล่เทนกุ...... ?
อายะ : พวกคุณเป็นใครกันแน่น่ะ
(แสดงชื่อและฉายาของ นิชิดะ ซาโตโนะ & เทย์เรย์ดะ ไม)
ไม : เราชื่อ เทย์เรย์ดะ ไม
ซาโตโนะ : ฉันชื่อ นิชิดะ ซาโตโนะ
ซาโตโนะ : พวกเราคือบริวารทั้งสองของเทพแห่งสิ่งกีดขวาง
ซาโตโนะ : โดยเนื้อแท้แล้วก็เป็นจำพวกเดียวกับเธอนั่นล่ะนะ
อายะ : เทพแห่งสิ่งกีดขวาง......
อายะ : เหมือนจะเคยได้ยินมาก่อนแฮะ
(เปิดเพลง BGM : Crazy Backdancers)
ซาโตโนะ : เทพแห่งสิ่งกีดขวาง......
ซาโตโนะ : หมายถึงเทพที่คอยกีดขวางวัตถุไงล่ะ
ไม : พวกเราทำงานเหมือนกับเทนกุ
ไม : และคอยขับไล่เทนกุไงล่ะ
อายะ : ฉันแค่อยากสัมภาษณ์
อายะ : เรื่องเหตุสี่ฤดูวิปลาสเท่านั้นเองค่ะ
อายะ : แต่ท่าทางจะเลี่ยงการต่อสู้ไม่ได้สินะ
ไม : การทำพิธีที่นี่
ไม : ถือว่าเหนือความคาดหมาย......
ไม : แต่จงดูให้ดี !
ไม : พิธีลับ [เทนกุโอโดชิ] ของสองบริวารอย่างพวกเรา !
(นิชิดะ ซาโตโนะ & เทย์เรย์ดะ ไม แพ้พ่าย)
อายะ : ฮึ ดีแต่ปากสินะ
ไม : ฝีมือร้ายกาจจริงๆ
ไม : เหนือความคาดหมายเลยแฮะ
ซาโตโนะ : พวกเราดูถูกเธอเกินไปนะ
อายะ : ฉันไม่มีความจำเป็น
อายะ : ที่จะต้องเป็นศัตรูกับพวกคุณค่ะ
อายะ : ขอแค่ได้ข้อมูลเกี่ยวกับเหตุสี่ฤดูวิปลาส
อายะ : เท่านั้นก็พอแล้วค่ะ
ไม : เหตุสี่ฤดูวิปลาส ?
ไม : อันนั้นพวกเราไม่ได้ทำนะ
อายะ : เอ๋ ?
อายะ : งั้นเหรอคะ ?
ซาโตโนะ : พวกเราสามารถดึงพลังที่ซ่อนเร้นอยู่ในตัวเป้าหมาย
ซาโตโนะ : ออกมาได้อย่างไร้ขีดจำกัด ด้วยการเต้นอยู่ข้างหลังน่ะ
ไม : พวกเราได้รับคำสั่งให้ออกตามหาความเป็นไปได้
ไม : ของพวกที่เอาแต่ซ่อนตัวมาตลอด
ไม : พร้อมกับคอยขับไล่โยวไคที่เป็นตัวกีดขวาง
ไม : อย่างพวกเทนกุน่ะ
ซาโตโนะ : เหตุสี่ฤดูวิปลาส เป็นฝีมือของพวกชินเรย์ วิญญาณ ภูต
ซาโตโนะ : ที่อาละวาดเพราะผลจากการเต้นรำของพวกเราต่างหาก
อายะ : จดจดจด......
อายะ : แปลว่า สรุปแล้ว
อายะ : พวกคุณได้รับคำสั่ง
อายะ : ให้มอบพลังแก่โยวไคตนนั้นตนนี้
อายะ : ผลข้างเคียงคือ พวกภูตออกมาอาละวาด
อายะ : จนธรรมชาติผิดเพี้ยนไป......สินะคะ
อายะ : ถ้างั้นคนร้ายของเหตุสี่ฤดูวิปลาส
อายะ : ก็คือพวกคุณไม่ใช่เหรอคะ
ซาโตโนะ : โทษทีนะ รอเดี๋ยว
ซาโตโนะ : ......เอ๋ ?
ซาโตโนะ : ......เข้าใจแล้วค่ะ
ไม : อะไร ?
ไม : ท่านอาจารย์ติดต่อมาเหรอ ?
ซาโตโนะ : ท่านอาจารย์เรียกพวกเราน่ะ
ซาโตโนะ : คงเรียกไปดุล่ะมั้ง
ไม : แหงะ― !
ไม : ไม่ชอบเลยน้า
(นิชิดะ ซาโตโนะ & เทย์เรย์ดะ ไม ออกไปจากหน้าจอ)
อายะ : ไม่อยู่ซะแล้วค่ะ
อายะ : ฉันเจอตัวคนร้าย
อายะ : ที่ก่อเหตุเหตุสี่ฤดูวิปลาสแล้วก็จริง แต่ว่า......
อายะ : เทพแห่งสิ่งกีดขวางงั้นสิน้า......
อายะ : รู้สึกเหมือนเคยได้ยินในประวัติศาสตร์ของเทนกุเลยน้า
Stage 6
ชื่อด่าน : ห้ามเปิด ห้ามดู มีสวรรค์ลับอยู่ในประตูหลัง (Hidden Star in Four Seasons)
สถานที่ : แดนประตูหลัง
สถานที่ : แดนประตูหลัง
(เปิดเพลง BGM : Into Backdoor)
อายะ : อยากถามสองคนเมื่อกี้
อายะ : ให้มากกว่านี้จังเลยค่ะ
อายะ : แต่นี่เป็นโลกที่แปลกประหลาดจังเลยนะค้า
อายะ : จากด้านหลังของจิโซว
อายะ : มีโลกที่กว้างใหญ่ขนาดนี้อยู่ด้วย......
(มาตาระ โอคินะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : อะฮะฮะ
??? : นี่มันน่าสนใจจริงๆ !
??? : เทนกุเข้ามาในแดนประตูหลังเนี่ยนะ !
??? : โลกนี้ถึงกาลอวสานแล้วรึ
??? : เดิมที พวกเราเป็นผู้รับผิดชอบสิ่งกีดขวางเหมือนเทนกุก็จริง
??? : แต่ที่ซึ่งควรอยู่อาศัยนั้นแตกต่างกัน
อายะ : เหมือนเทนกุ...... ?
อายะ : คุณเป็นใครกันแน่คะ ?
(แสดงชื่อและฉายาของ มาตาระ โอคินะ)
โอคินะ : ฉันชื่อ มาตาระ โอคินะ
โอคินะ : เทพแห่งประตูหลัง
โอคินะ : เทพแห่งสิ่งกีดขวาง
โอคินะ : เทพแห่งละครโน
โอคินะ : เทพารักษ์ เทพดวงดาว
อายะ : มีฉายามากมายเลยนะค้า
โอคินะ : ฮุฮุฮุ
โอคินะ : ถ้าเป็นเทนกุอย่างเธอก็น่าจะรู้นี่
โอคินะ : ว่าไม่น่าจะมีเทพองค์ใด
โอคินะ : ที่มีความเป็นเทพมากมายขนาดนี้......
อายะ : หมายความว่ายังไงเหรอคะ ?
โอคินะ : เธอคิดว่าฉัน
โอคินะ : กำลังโกหกอยู่ล่ะสิ ?
อายะ : เอ่อ ใช่ค่ะ
อายะ : พูดให้ถูกคือ ไม่ได้โกหก
อายะ : แต่รู้สึกเหมือนกำลังปกปิดตัวตนที่แท้จริงอยู่ค่ะ
โอคินะ : เทพลับสุดยอดก็อย่างนี้ล่ะนะ
โอคินะ : บางทีนี่อาจเป็นตัวตนที่แท้จริงก็ได้
อายะ : เทพแห่งสิ่งกีดขวาง......เทพลับ......
อายะ : อ๊ะ นึกออกแล้วค่ะ !
อายะ : บรรพบุรุษแห่งสิ่งกีดขวางถูกแบ่งเป็นสอง
อายะ : ส่วนหนึ่งอาศัยในภูเขา แล้วกลายเป็นเทนกุ
อายะ : อีกส่วนหนึ่งอาศัยในหมู่บ้านมนุษย์ โดยซ่อนอยู่หลังพระพุทธรูป
อายะ : นั่นคือเทพลับแห่งสิ่งกีดขวาง......
อายะ : หรือว่าคุณคือ...... !
(เปิดเพลง BGM : Four Seasons ที่ถูกซ่อนเร้น)
โอคินะ : บอกไปตั้งหลายครั้งแล้ว
โอคินะ : ว่าฉันคือเทพแห่งสิ่งกีดขวางองค์นั้นนั่นแหละ
โอคินะ : ถึงจะเป็นตัวตนที่มีหลายฉายา
โอคินะ : แต่เธอคิดว่าอะไรที่ตรงกับตัวตนที่แท้จริงของฉันที่สุดล่ะ ?
อายะ : เมื่อกี้ท่านตรัสว่า
อายะ : เทพลับคือตัวตนที่แท้จริงไม่ใช่เหรอคะ ?
โอคินะ : เทพแห่งสิ่งกีดขวาง มีอีกความหมายหนึ่งว่า
โอคินะ : เทพขจัดเทนกุ
โอคินะ : กล่าวคือ ฉันเป็น
โอคินะ : เทพที่จะลบล้างเทนกุไปจากโลกใบนี้
โอคินะ : ดังนั้นฉันถึงหัวเราะในตอนแรกสุดไงล่ะ
โอคินะ : เพราะเทนกุเข้ามาในแดนขจัดเทนกุ(แดนประตูหลัง)แห่งนี้
โอคินะ : แมงเม่าบินเข้ากองไฟชัดๆ !
โอคินะ : จงกลับสู่ความเถรตรง ! นักข่าวเทนกุผู้โง่เขลาแต่กำเนิดเอ๋ย !
(มุขพ้องเสียง 天狗(โยวไคชนิดหนึ่ง) กับ 天愚(โง่เขลาแต่กำเนิด))
(อุปกรณ์ฤดูกาลโดนศัตรูช่วงชิงไปแล้ว !)
(เอาล่ะ สุดท้ายนี้จงต่อสู้กับฤดูกาลรองของตัวเองซะ !)
(เอาล่ะ สุดท้ายนี้จงต่อสู้กับฤดูกาลรองของตัวเองซะ !)
(? ใครกันแน่ที่แพ้พ่าย ?)
ถ้าผู้เล่นมิได้ใช้คอนทินิวระหว่างเล่น >> Ending No.05 (Aya's Good Ending)
ถ้าผู้เล่นทำการคอนทินิวระหว่างเล่น >> Ending No.06 (Aya's Bad Ending)
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Marisa's Story
Stage 1
ชื่อด่าน : วันร้อนจัดหลังสายหมอกยามเช้า (Miracle Blue Sky)
สถานที่ : ท้องฟ้ากลางฤดูร้อน
สถานที่ : ท้องฟ้ากลางฤดูร้อน
(เปิดเพลง BGM : ดาวแห่งความหวังทะยานสู่ฟ้าคราม)
มาริสะ : อะไรกันวะ มันร้อนนะโว้ย
มาริสะ : ไอ้บ้านี่ !
(เอเทอร์นิตี้ ลาร์วา เข้ามาในหน้าจอ)
??? : อะไรเหรอ อะไรเหรอ ?
(แสดงชื่อและฉายาของ เอเทอร์นิตี้ ลาร์วา)
เอเทอร์นิตี้ : ฤดูร้อนมันก็ต้องร้อนอยู่แล้วล่ะ
เอเทอร์นิตี้ : ขนาดพวกภูตยังรู้เลย
มาริสะ : ไม่นึกว่ามันจะร้อนขนาดนี้
มาริสะ : เลยใส่เสื้อผ้ามาอย่างหนานี่ไงเล่า
มาริสะ : อ๊า― ร้อนจะตายอยู่แล้วโว้ย― !
เอเทอร์นิตี้ : พอดูดีๆแล้ว
เอเทอร์นิตี้ : เธอแต่งตัวหลงฤดูเหมือนคนบ้าเลยนะ
(เปิดเพลง BGM : ความฝันของภูตช่วงกลางฤดูร้อน)
เอเทอร์นิตี้ : มาขยับร่างกายให้มากขึ้น
เอเทอร์นิตี้ : แล้วลิ้มรสความร้อนของฤดูร้อนให้ทั่วร่างกันเถอะ !
(เอเทอร์นิตี้ ลาร์วา แพ้พ่าย)
เอเทอร์นิตี้ : ร้อน― !
มาริสะ : ร้อนโว้ย― !
เอเทอร์นิตี้ : ถ้าร้อน
เอเทอร์นิตี้ : แล้วแต่งตัวแบบนั้นทำไมล่ะ ?
มาริสะ : ก็แถวบ้านฉันมันเป็น
มาริสะ : ช่วงกลางฤดูหนาวที่มีหิมะตกนี่นา !
มาริสะ : นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย― ?
เอเทอร์นิตี้ : ล้อกันเล่นอีกแล้ว―
เอเทอร์นิตี้ : ตอนนี้เป็นช่วงกลางฤดูร้อนขั้นสูงสุดต่างหากล่ะ
มาริสะ : แค่ดูก็รู้แล้วน่า
มาริสะ : ที่นี่เป็นฤดูร้อนไม่ผิดแน่
มาริสะ : ไม่ได้เจอเหตุวิปลาสที่จับต้นชนปลายไม่ถูกแบบนี้มานานแล้ว
มาริสะ : ไม่รู้เลยว่าต่อไปจะไปตรวจสอบที่ไหนดี
Stage 2
ชื่อด่าน : ความโดดเดี่ยวของภูเขาแดง (Red Mountain Loneliness)
สถานที่ : ขุนเขาที่ใบไม้เปลี่ยนสีแล้ว
สถานที่ : ขุนเขาที่ใบไม้เปลี่ยนสีแล้ว
(เปิดเพลง BGM : สายลมไร้สีสู่ภูเขาโยวไค)
(ซาคาตะ เนมุโนะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : อะไรน่ะ ?
??? : ที่นี่เป็นถิ่นของชั้นนะ
มาริสะ : ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยแฮะ
มาริสะ : ใครน่ะ ?
(แสดงชื่อและฉายาของ ซาคาตะ เนมุโนะ)
เนมุโนะ : นั่นมันคำพูดของทางนี้ต่างหากล่ะ
เนมุโนะ : ชั้นอยู่ที่นี่มาตลอดนั่นล่ะ
เนมุโนะ : ไม่เคยโยกย้ายไปไหน
เนมุโนะ : แล้วเธอก็โผล่มาเนี่ย
มาริสะ : โอ้ โทษที
มาริสะ : ฉันเป็นจอมเวทชื่อ มาริสะ
มาริสะ : ดูเหมือนจะเป็นแค่บริเวณนี้
มาริสะ : ที่กลายเป็นฤดูใบไม้ร่วงนะ
(เปิดเพลง BGM : Encounter กลางภูเขา)
เนมุโนะ : ชั้นไม่รู้เรื่องอะไรพวกนั้นหรอก
เนมุโนะ : ที่สำคัญกว่าคือ รีบออกไปจากที่นี่ได้แล้ว
เนมุโนะ : ถ้าคิดจะอยู่ที่นี่นานไปกว่านี้ล่ะก็
เนมุโนะ : ชั้นจะแล่เธอไปทำเนื้อแดดเดียวนะ !
(ซาคาตะ เนมุโนะ แพ้พ่าย)
เนมุโนะ : เธอแข็งแกร่งดีนะ
เนมุโนะ : จอมเวทงั้นเหรอ ?
มาริสะ : ถึงจะบอกว่าเป็นจอมเวท
มาริสะ : แต่ก็เป็นมนุษย์นะ
เนมุโนะ : โฮ่ มนุษย์ งั้นสิน้า
เนมุโนะ : อย่างกับมนุษย์ในตำนาน
เนมุโนะ : ที่ชื่อคินโทคิเลยนะ
เนมุโนะ : ชักถูกใจแล้วสิ !
เนมุโนะ : จะถามอะไรก็ว่ามาได้เลย
มาริสะ : งั้นเหรอ ถ้างั้นจะถามล่ะนะ
มาริสะ : พอจะรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับ
มาริสะ : คนที่ทำให้มีแค่บริเวณนี้ที่เป็นฤดูใบไม้ร่วงรึเปล่า ?
เนมุโนะ : มีแค่บริเวณนี้ที่เป็นฤดูใบไม้ร่วง ?
เนมุโนะ : พูดอะไรของเธอน่ะ
มาริสะ : เธอรู้รึเปล่าว่าตอนนี้
มาริสะ : เกิดสภาพอากาศผิดปกติไปทั่วเกนโซวเคียวน่ะ ?
เนมุโนะ : ไม่รู้หรอก
มาริสะ : ช่วยบอกสถานที่อื่น
มาริสะ : ที่มีภูมิอากาศผิดเพี้ยนให้ทีสิ
เนมุโนะ : ชั้นไม่เคยออกไปจากที่นี่เลย
เนมุโนะ : เพราะงั้นชั้นไม่รู้อะไรหรอก
มาริสะ : ......โทษทีที่มารบกวน
Tips :
- ซาคาตะ คินโทคิ (坂田 金時) คือหนึ่งในผู้ที่ร่วมมือกับมินาโมโตะ โนะ โยริมิทสึ (ไรโคว) ในการกำจัดชุเทนโดวจิ
- หากดูจากนามสกุล เป็นไปได้ว่าเธอคือยามันบะที่เลี้ยงคินโทคิจนโต แต่บทพูดเหมือนห่างเหินกันชอบกล
Stage 3
ชื่อด่าน : ทะเลสีซากุระที่มีสัตว์เทพแหวกว่าย (Sea of Spring Pink)
สถานที่ : ซากุระยามค่ำแห่งศาลเจ้าฮาคุเรย์
สถานที่ : ซากุระยามค่ำแห่งศาลเจ้าฮาคุเรย์
(เปิดเพลง BGM : แหวกว่ายในทะเลสีซากุระ)
มาริสะ : ศาลเจ้าเองก็เพี้ยนไปเหมือนกันสินะ
มาริสะ : ซากุระบานผิดปกติแค่ที่นี่ที่เดียว
มาริสะ : ผู้ก่อเหตุวิปลาสอยู่ในศาลเจ้า
มาริสะ : จะให้คิดแบบนั้นมันก็ยากอยู่นะ
(โคมาโนะ อาอุน เข้ามาในหน้าจอ)
??? : อ้าว คุณมาริสะ
??? : ตอนนี้คุณเรย์มุไม่อยู่ค่ะ
มาริสะ : เธอเป็นใครน่ะ
(แสดงชื่อและฉายาของ โคมาโนะ อาอุน)
อาอุน : ใจร้ายจังเลยน้า
อาอุน : โคมะอินุ นามว่า โคมาโนะ ไงล่ะคะ
อาอุน : แต่ก็เพิ่งเจอหน้ากันครั้งแรกล่ะนะ
มาริสะ : เจอหน้ากันครั้งแรกงั้นเหรอ
อาอุน : เห็นอย่างนี้ ชั้นก็แอบปกป้อง
อาอุน : ศาลเจ้าและวัดมานานแล้วนะคะ
มาริสะ : แบบพวกโคมะอินุอะไรนั่นน่ะเหรอ
มาริสะ : รูปปั้นหินที่ถูกใช้เป็นจุดนัดพบบ่อยๆ
อาอุน : แหม ถึงงั้นก็เถอะค่ะ
อาอุน : เห็นอย่างนี้ ชั้นก็เป็นถึงเทพพิทักษ์ศาลเจ้านะคะ
มาริสะ : อะฮะฮะ
มาริสะ : แกล้งทำเป็นพันธมิตรแบบนั้น หลอกฉันไม่ได้หรอกโว้ย !
(เปิดเพลง BGM : สัตว์เทพหนึ่งคู่)
มาริสะ : เทพพิทักษ์อะไรกัน
มาริสะ : ตอนนี้ศาลเจ้าเจอเหตุวิปลาสเข้าเต็มๆเลยไม่ใช่เรอะ !
มาริสะ : ฉันจะโค่นเธอ
มาริสะ : แล้วเอาฤดูกาลกลับมาสู่ศาลเจ้าเอง !
(โคมาโนะ อาอุน แพ้พ่าย)
อาอุน : แพ้แล้ว―
อาอุน : ทั้งที่อุทิศตนให้ศาลเจ้า
อาอุน : แต่กลับโดนยำจนเละเลย―
มาริสะ : ไม่รู้สึกถึงปราณภูตที่เกี่ยวกับเหตุวิปลาส
มาริสะ : จากตัวเธอเลยแฮะ
มาริสะ : เอ่อ ว่าไงดีล่ะ
มาริสะ : โทษทีนะ
อาอุน : ฉันบอกตั้งแต่แรกแล้วไงคะ
อาอุน : ว่าฉันเป็นพันธมิตรของศาลเจ้าน่ะ
มาริสะ : ถ้างั้นแปลว่าจะยอมให้ความร่วมมือ
มาริสะ : ในการตรวจสอบเหตุวิปลาสครั้งนี้สินะ
อาอุน : แน่นอนค่ะ !
อาอุน : ถึงฉันจะเอาแต่มองศาลเจ้าและวัดก็เถอะ
อาอุน : แต่ถ้าพูดถึงเรื่องที่ผิดปกติล่ะก็
อาอุน : คงเป็นเรื่องที่พวกภูตกำลังอาละวาด
อาอุน : ล่ะมั้งน้า
มาริสะ : ไอ้พวกนั้นมันก็อาละวาดทุกที
มาริสะ : ที่เกิดเหตุวิปลาสนั่นแหละ
มาริสะ : ที่เหลือก็......
มาริสะ : โคมะอินุที่ซ่อนตัวมาตลอดดันโผล่ออกมาแบบนี้
มาริสะ : ก็จัดว่าแปลกอยู่เหมือนกัน
มาริสะ : ดูๆไปแล้วมันก็จริงอย่างที่เธอว่าล่ะนะ
มาริสะ : เอาเป็นว่า เหลือสถานที่แห่งฤดูกาลอยู่อีกที่หนึ่ง
มาริสะ : คงต้องไปตรวจสอบที่นั่นแล้วค่อยสรุปล่ะนะ
อาอุน : พยายามเข้านะคะ―
อาอุน : ฉันจะคอยเอาใจช่วยแบบไม่ให้รู้ตัวค่ะ
มาริสะ : เดี๋ยวฉันสติแตกกันพอดี ไม่ต้องเอาใจช่วยหรอก
Stage 4
ชื่อด่าน : การบังเอิญพบเจอยามทัศนวิสัยเป็นศูนย์ (White Blizzard Out of Season)
สถานที่ : ท้องฟ้าเหนือป่าเวทมนตร์(เดา)
สถานที่ : ท้องฟ้าเหนือป่าเวทมนตร์(เดา)
(เปิดเพลง BGM : White Traveler มายา)
(เทย์เรย์ดะ ไม เข้ามาในหน้าจอ)
(เทย์เรย์ดะ ไม แพ้พ่าย)
(เทย์เรย์ดะ ไม ออกไปจากหน้าจอ)
(เทย์เรย์ดะ ไม เข้ามาในหน้าจอ)
??? (ไม) : หรือว่าเธอ
??? (ไม) : คือผู้ที่ถูกเลือกงั้นเหรอ ?
??? (ไม) : อุตส่าห์ลงมือไปอย่างอลังการ
??? (ไม) : กว่าจะโผล่มาได้นี่ก็ช้ากว่าที่คิดน้า
มาริสะ : เธอคือคนที่ทำให้ป่าเป็นแบบนี้งั้นเหรอ !?
??? (นารุมิ) : พลังล้นเอ่อเลย― !
(ยาตะเดระ นารุมิ เข้ามาในหน้าจอ)
(แสดงชื่อและฉายาของ ยาตะเดระ นารุมิ)
นารุมิ : ทำไมกันนะ
นารุมิ : ทำไมพลังเวทถึงได้เอ่อล้นออกมาขนาดนี้......
นารุมิ : อย่างนี้ต้องทดสอบ
นารุมิ : กับมนุษย์ที่อยู่ตรงหน้าสักหน่อยแล้ว !
??? (ไม) : อะฮะฮะฮะฮะ
??? (ไม) : คู่ต่อสู้ในคราวนี้คือยัยนี่ต่างหากล่ะ
??? (ไม) : ถ้างั้นเรากลับก่อนนะ―
มาริสะ : เฮ้ย อย่าหนีนะ !
นารุมิ : ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน
นารุมิ : แต่ดูเหมือนพายุหิมะจะมอบพลังให้ฉันล่ะ !
มาริสะ : เธอ......เหมือนจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อนนะ
มาริสะ : นึกออกแล้ว จิโซวเวทมนตร์ นารุโกะ ไม่ใช่เหรอ
นารุมิ : เสียงนี่มัน มนุษย์เวทมนตร์ มาริสะ ?
นารุมิ : พายุหิมะเวทมนตร์รุนแรงจนมองไม่เห็นเลย
มาริสะ : ฉันจะไล่ตามยัยคนเมื่อกี้
มาริสะ : ช่วยหลีกทางให้หน่อยสิ
(เปิดเพลง BGM : จิโซวหมวกฟางเวทมนตร์)
นารุมิ : ไม่ล่ะ
นารุมิ : วันนี้ฉันรู้สึกอยากทดสอบเวทมนตร์น่ะ
มาริสะ : คนขี้อายอย่างเธอก็พูดอะไรแปลกๆออกมาได้น้า
มาริสะ : คิดว่าจะเอาชนะฉันได้เหรอ ?
นารุมิ : รู้สึกว่าวันนี้จะมีพายุหิมะคอยหนุนหลังอยู่น่ะ
นารุมิ : เพราะงั้นเลยไม่รู้สึกว่าจะแพ้เลย
นารุมิ : ไม่มีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษหรอก !
นารุมิ : ลุยล่ะนะ― !
(ยาตะเดระ นารุมิ แพ้พ่าย)
นารุมิ : พลังยังเหลือเฟืออยู่เลย !
มาริสะ : ขอเวลานอกเดี๋ยว
มาริสะ : เวทมนตร์ของเธอมันแปลกๆไปหน่อยรึเปล่าวะ ?
มาริสะ : จะว่ายังไงดีล่ะ
มาริสะ : วิธีเอ่อล้นของพลังเวทมันไม่ธรรมดา
มาริสะ : รู้สึกเหมือนพลังเวทกำลังเอ่อล้นมาจากข้างหลัง
มาริสะ : เธอไม่รู้สึกตัวเลยเหรอ ?
นารุมิ : นั่นสินะ―
นารุมิ : จะว่าไปก็ร้อนที่ด้านหลังด้วย
มาริสะ : งั้นเหรอ เรื่องนั้นก็น่าเป็นห่วงเหมือนกัน......
มาริสะ : ว่าแต่ยัยคนเมื่อกี้นี้เป็นใครเหรอ ?
นารุมิ : คนเมื่อกี้ ?
นารุมิ : พูดเรื่องอะไรน่ะ
มาริสะ : คนที่กำลังเต้นอยู่ข้างหลังเธอไง
มาริสะ : ไม่รู้สึกตัวเลยเหรอ ?
นารุมิ : ฉันว่าฉันอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดเลยนะ
มาริสะ : จะว่าไปแล้ว
มาริสะ : เธอเป็นพวกรักสันโดษนี่นะ
นารุมิ : อ๊า― แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ
นารุมิ : ร้อนที่ด้านหลังชะมัดเลย―
มาริสะ : อาจจะโดนพายุหิมะกัดจนเป็นแผลก็ได้
มาริสะ : ไหนขอดูหน่อยซิ
มาริสะ : เอ๋ ?
มาริสะ : เดี๋ยวสิ เธอน่ะ !?
มาริสะ : มีประตูอยู่ข้างหลัง !
นารุมิ : เอ๋ ?
นารุมิ : อะไรนะ น่ากลัวจัง
มาริสะ : ไม่ผิดแน่
มาริสะ : พลังเวทกำลังเอ่อล้นออกมาจากประตูข้างหลังนี่......
นารุมิ : นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่น่ะ ?
นารุมิ : มาริสะ ทำอะไรสักอย่างสิ !
มาริสะ : อืมมม ดูยังไงเจ้านี่ก็เป็นกับดักชัดๆ......
มาริสะ : แต่ถ้าปล่อยเจ้านี่ไปก็ไม่มีเงื่อนงำแล้ว
มาริสะ : จงเคาะเถิด หากทำแล้วจะเปิดออกได้ !
(เวอร์ชั่นญี่ปุ่นของวลี Knock, and it shall be opened unto you จากพระวรสารนักบุญมัทธิวแห่งคัมภีร์ไบเบิลภาคพันธสัญญาใหม่)
Stage 5
ชื่อด่าน : บริวารเต้นแพร่ความวิกลจริต (Into Crazy Back Door)
สถานที่ : แดนประตูหลัง
สถานที่ : แดนประตูหลัง
(เปิดเพลง BGM : อีกฟากของประตูต้องห้ามคือโลกนี้หรือโลกหน้ากันนะ)
(นิชิดะ ซาโตโนะ เข้ามาในหน้าจอ)
(นิชิดะ ซาโตโนะ แพ้พ่าย)
(นิชิดะ ซาโตโนะ ออกไปจากหน้าจอ)
(เทย์เรย์ดะ ไม เข้ามาในหน้าจอ)
มาริสะ : ที่นี่มันอะไรกัน......
มาริสะ : ภายในด้านหลังของนารุโกะ
มาริสะ : มีโลกที่กว้างใหญ่แบบนี้อยู่ด้วยแฮะ
??? (ไม) : อ้าว !?
??? (ไม) : มนุษย์คนเมื่อกี้ ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้...... ?
??? (ไม) : อ๋า― อย่าบอกนะว่า
??? (ไม) : เราเปิดประตูที่ด้านหลังของจิโซวเมื่อกี้ทิ้งเอาไว้
(นิชิดะ ซาโตโนะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? (ซาโตโนะ) : โธ่― ไมนี่ล่ะก็
??? (ซาโตโนะ) : ซุ่มซ่ามจริงๆเลยนะ
??? (ซาโตโนะ) : ยังไม่มีคำสั่งออกมาแท้ๆ
??? (ซาโตโนะ) : ดันดึงมนุษย์เข้ามาซะได้―
??? (ไม) : แหม― แต่ก็ได้จังหวะเหมาะเลยนะ
??? (ไม) : ยังไงก็ลงมือไปอย่างอลังการน่าดูแล้วด้วย
??? (ไม) : [ทำได้ดีมาก เหมาะดีทีเดียวเลยนี่นา ?]
??? (ไม) : เราว่าท่านอาจารย์ก็ต้องพูดแบบนี้แหละ
มาริสะ : พวกเธอเป็นใครน่ะ ?
มาริสะ : แล้วที่นี่มันคือที่ไหนกัน ?
(แสดงชื่อและฉายาของ นิชิดะ ซาโตโนะ & เทย์เรย์ดะ ไม)
ไม : ฮึ เราชื่อ เทย์เรย์ดะ ไม
ซาโตโนะ : ฉันชื่อ นิชิดะ ซาโตโนะ
ซาโตโนะ : ขอกล่าวอีกครั้ง
ซาโตโนะ : ยินดีต้อนรับสู่แดนประตูหลัง
มาริสะ : แดนประตูหลัง ?
มาริสะ : ไม่เคยได้ยินเลยแฮะ
มาริสะ : ถึงจะนึกอยู่แล้วว่าเป็นกับดักก็เถอะ
มาริสะ : แต่ก็ถอยไปไหนไม่ได้แล้ว !
(เปิดเพลง BGM : Crazy Backdancers)
ไม : วางใจได้
ไม : นี่ไม่ใช่กับดักหรอก
ไม : แต่จากนี้ไปจะทำการทดสอบ
ไม : ว่าเธอคือผู้ถูกเลือกรึเปล่า
ซาโตโนะ : ถ้าเธออ่อนแอเกินไป
ซาโตโนะ : ท่านอาจารย์จะดุพวกเราเอาได้นะ―
ไม : จะลุยแบบเอาจริงล่ะนะ !
ไม : ถ้าเธอตายเมื่อไหร่ก็ยุติตอนนั้นแหละ !
ซาโตโนะ : ไม่ออมมือให้หรอก
ซาโตโนะ : แต่ถ้าเธอตายก็จะช่วยฆ่าซ้ำให้นะ― !
(นิชิดะ ซาโตโนะ & เทย์เรย์ดะ ไม แพ้พ่าย)
มาริสะ : ตึงมือไม่เบาเลยนะ !
ไม : ดีล่ะ― ยุติแค่นี้ก็พอ
ซาโตโนะ : ไม่เลวเลย คะแนนผ่านเกณฑ์ ล่ะมั้งน้า
ไม : ดีล่ะ― งั้นยินดีด้วย !
ไม : เธอ―สอบ―ผ่าน !
มาริสะ : สะ สอบผ่าน ?
มาริสะ : นี่มันเรื่องอะไรกัน
ซาโตโนะ : พวกเราสามารถดึงพลังที่ซ่อนเร้นอยู่ในตัวเป้าหมาย
ซาโตโนะ : ออกมาได้อย่างไร้ขีดจำกัด ด้วยการเต้นอยู่ข้างหลังน่ะ
ไม : พวกเราได้รับคำสั่งให้ออกตามหาความเป็นไปได้
ไม : ของพวกที่เอาแต่ซ่อนตัวมาตลอด
ไม : พร้อมกับจับกุมตัวบุคคลที่มีศักยภาพ
ไม : และความ Aggressive อย่างเธอ
มาริสะ : ดึงพลังที่ซ่อนเร้น......อะฮ้า
มาริสะ : ประตูที่ด้านหลังของนารุโกะคือผลกระทบจากการเต้นงั้นเหรอ
มาริสะ : หรือว่าสิ่งที่ทำให้สี่ฤดูผิดเพี้ยน
มาริสะ : ก็คือการดึงพลังที่ซ่อนเร้นของพวกภูตออกมา ?
ไม : แหม่ นั่นเป็นผลข้างเคียงน่ะนะ
ไม : พวกภูตแค่อาละวาดไปตามอำเภอใจเท่านั้นเอง
มาริสะ : บุคคลที่มีศักยภาพ ซึ่งอยากได้จนถึงขนาด
มาริสะ : ต้องทำให้ภูตอาละวาดจนเกนโซวเคียววุ่นวายไปหมด......
มาริสะ : อย่างนี้นี่เอง นั่นคือฉันเองสินะ
มาริสะ : อย่างนี้นี่เอง อย่างนี้นี่เอง
ไม : เอาล่ะ ยังไงก็ผ่านการทดสอบแล้ว
ไม : ขอเชื้อเชิญเธอ !
ไม : สู่เบื้องหน้าของเทพลับสูงสุดแห่งเบื้องหลัง !
Stage 6
ชื่อด่าน : ห้ามเปิด ห้ามดู มีสวรรค์ลับอยู่ในประตูหลัง (Hidden Star in Four Seasons)
สถานที่ : แดนประตูหลัง
สถานที่ : แดนประตูหลัง
(เปิดเพลง BGM : Into Backdoor)
มาริสะ : อยู่ที่ไหนกันแน่นะ ?
มาริสะ : เจ้าเทพลับอะไรนั่น
มาริสะ : อีกอย่าง โลกนี้มันคืออะไรกันแน่เนี่ย ?
มาริสะ : ไปที่ไหนก็เจอแต่ประตูทั้งนั้นเลย......
(มาตาระ โอคินะ เข้ามาในหน้าจอ)
??? : โอ้ ในที่สุดก็มาแล้ว
??? : เธอคือมนุษย์ที่บริวารทั้งสองพูดถึงสินะ
มาริสะ : ใช่แล้ว มั้งนะ
??? : หืม―
??? : ชุดนั่นมันอะไรน่ะ
??? : เป็นชุดที่ประหลาดดีนะ
มาริสะ : เครื่องแบบของจอมเวทน่ะ
มาริสะ : ความแปลกประหลาดนี่ก็เป็นเอกลักษณ์ของจอมเวทเหมือนกัน
มาริสะ : ชุดของเธอก็ใช่ย่อยเลยนะโว้ย ?
มาริสะ : เธอเป็นใครกันแน่ ?
(แสดงชื่อและฉายาของ มาตาระ โอคินะ)
โอคินะ : ฉันชื่อ มาตาระ โอคินะ
โอคินะ : เทพแห่งประตูหลัง
โอคินะ : เทพแห่งสิ่งกีดขวาง
โอคินะ : เทพแห่งละครโน
โอคินะ : เทพารักษ์ เทพดวงดาว
โอคินะ : และเป็นหนึ่งในนักปราชญ์
โอคินะ : ผู้สร้างเกนโซวเคียวแห่งนี้ขึ้นมา
โอคินะ : นี่ก็ใกล้ถึงเวลาที่จะต้องหาผู้สืบทอด
โอคินะ : ของบริวารทั้งสอง(ยัยพวกนั้น)แล้วล่ะนะ
มาริสะ : ผู้สืบทอด ?
มาริสะ : บริวารทั้งสองที่ว่านั่น หมายถึงยัยพวกนั้นน่ะเหรอ
โอคินะ : ใช่แล้ว เพราะเป็นแขนทั้งสองที่แสนสำคัญของฉันนี่แหละ
โอคินะ : ถึงได้ต้องคอยเปลี่ยนเป็นมนุษย์คนใหม่เป็นระยะๆ
มาริสะ : ปกติแล้วต้องทำงานอะไรบ้างล่ะ ?
โอคินะ : ควบคุมสมดุลของเกนโซวเคียวจากเบื้องหลังน่ะ
โอคินะ : จะเรียกว่าเป็น Fixer ก็ได้ล่ะมั้ง
โอคินะ : เอาน่า ก็แค่งานง่ายๆล่ะนะ
มาริสะ : ฉันไม่รู้หรอกว่าง่ายรึเปล่า
มาริสะ : แต่เป็นงานที่น่าสนุกดีนะ
มาริสะ : แต่ขอปฏิเสธ !
มาริสะ : ฉันจะใช้ชีวิต
มาริสะ : ในแบบที่ฉันชอบ
มาริสะ : ถ้าต้องเป็นเหมือนสองคนเมื่อกี้นี้
มาริสะ : ฉันขอผ่านว่ะ
(เปิดเพลง BGM : Four Seasons ที่ถูกซ่อนเร้น)
โอคินะ : อะฮะฮะ
โอคินะ : เข้าใจผิดอะไปรึเปล่า ?
โอคินะ : เธอไม่ได้เป็นตัวเลือก
โอคินะ : มาตั้งแต่แรกแล้ว
มาริสะ : ว่าไงนะ ?
โอคินะ : ฉันจะเป็นคนเลือกเองว่าจะรับใครมาเป็นลูกน้อง
โอคินะ : ไม่ได้ถามเธอสักหน่อย
มาริสะ : ฮึ คิดจะใช้กำลังงั้นเรอะ
มาริสะ : ตรงตามที่ต้องการเลยโว้ย !
โอคินะ : ตราบเท่าที่ยังมีประตูสี่ฤดูอยู่ข้างหลังเธอ
โอคินะ : ย่อมไม่มีวิชาใดจะหนีพ้นการควบคุมของฉันไปได้
โอคินะ : ถ้างั้นจะเริ่มการทดสอบทมิฬขั้นสุดท้ายล่ะนะ
โอคินะ : ถ้าทำให้ผิดหวังล่ะก็ ฉันฆ่าเธอแน่ !
(อุปกรณ์ฤดูกาลโดนศัตรูช่วงชิงไปแล้ว !)
(เอาล่ะ สุดท้ายนี้จงต่อสู้กับฤดูกาลรองของตัวเองซะ !)
(เอาล่ะ สุดท้ายนี้จงต่อสู้กับฤดูกาลรองของตัวเองซะ !)
(? ใครกันแน่ที่แพ้พ่าย ?)
ถ้าผู้เล่นมิได้ใช้คอนทินิวระหว่างเล่น >> Ending No.07 (Marisa's Good Ending)
ถ้าผู้เล่นทำการคอนทินิวระหว่างเล่น >> Ending No.08 (Marisa's Bad Ending)
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
*กดที่หัวข้อเพื่อแสดงข้อความ*
(หรือกดที่นี่เพื่อแสดงข้อความทั้งหมดในส่วนนี้)
Ending No.01 Reimu's Good Ending
(บนกล่องตรงศาลเจ้า : เงิน)
ศาลเจ้าฮาคุเรย์
ศาลเจ้าที่ตั้งอยู่ทางตะวันออกของเกนโซวเคียว และมีชื่อเล่นว่า "ศาลเจ้าโยวไค"
(ในภาพ : ยังอยู่สินะ)
อาอุน「คุณเรย์มุกลับมาแล้วแบบนี้
แปลว่าอีกเดี๋ยวฤดูใบไม้ผลิของศาลเจ้าก็จะจบลงแล้วสินะค้า」
เรย์มุ「ถ้าเป็นแบบนั้นได้ก็ดีสิน้า」
อาอุน「ท่าทางเหนื่อยใจน่าดูเลย เจอตัวผู้บงการแล้วสินะคะ」
เรย์มุ「แหงอยู่แล้ว
ย้ำไปแล้วล่ะว่าอย่าทำอะไรให้มันลามปามมาถึงพวกภูต」
อาอุน「ลามปาม พวกภูต ?」
เรย์มุ「ดูเหมือนว่าฤดูกาลผิดเพี้ยนไป
เพราะยัยพวกนั้นทำให้เหล่าภูตอาละวาดน่ะ」
เรย์มุ「เพราะงั้นเลยให้หยุดทำแบบนั้นแล้ว
หลังจากนี้ก็น่าจะกลับเป็นเหมือนเดิมแล้วล่ะ แน่ๆเลย」
(ในภาพ : ยัยนี่ทำตัวสนิทสนมใหญ่เลย)
อาอุน「หืม― แต่ฟังดูเหมือนไม่สบอารมณ์ยังไงชอบกลนะคะ」
เรย์มุ「จริงๆแล้ว...... จะเรียกว่าสัญญาก็ไม่ถูก
แค่พูดย้ำอยู่ฝ่ายเดียวในระหว่างต่อสู้เท่านั้นเอง」
เรย์มุ「ดูเหมือนจะติดกับดักเข้า
เลยพลาดปล่อยให้หนีไปจนได้น่ะน้า」
อาอุน「ตายจริง ถือว่าแปลกสำหรับคุณเรย์มุเลยนะค้า」
เรย์มุ「ดูเหมือนยัยพวกนั้นจะสามารถเดินทางไปที่ไหนก็ได้ด้วยประตูประหลาดน่ะ
พอรู้สึกตัวอีกทีก็หายไปแล้ว」
อาอุน「แต่ว่า ไม่เป็นไรหรอกค่ะ―」
เรย์มุ「?」
อาอุน「เพราะสุดท้ายแล้วคุณเรย์มุก็ไม่น่าจะแพ้ได้หรอกค่ะ―」
เรย์มุ「ถ้าเป็นแบบนั้นได้ก็ดีสิน้า」
เรย์มุ「ตราบเท่าที่ยังทำอะไรกับประตูประหลาดที่ด้านหลังไม่ได้
ดูเหมือนพวกนั้นจะสามารถซ่อนตัวที่ไหนก็ได้ แย่จังเลยน้า」
อาอุน「ประตูที่ด้านหลัง......อ๊ะ」
เรย์มุ「ฉันได้เจอศัตรูเพราะกระโจนเข้าไปในประตูของจิโซวที่เจอในป่าน่ะ」
อาอุน「ถ้างั้นการไปเจออีกครั้งก็ง่ายนิดเดียวไม่ใช่เหรอคะ
แบบว่า นั่นไงคะ ที่ด้านหลังของคุณเรย์มุ......」
อาอุนชี้ไปที่ด้านหลังของเรย์มุ
ตรงนั้นมีประตูประหลาดติดอยู่
แต่เรย์มุไม่ตกใจเลย
เธอเป็นพวกที่ต่อให้สภาพอากาศแปรปรวนไปทั่วเกนโซวเคียวก็ไม่ใส่ใจ
แม้ไม่สนใจที่จะตีแผ่ความจริงก็คงสังเกตอยู่บ้างแหละ
แต่นี่เป็นโอกาสแล้ว
เรย์มุสาบานว่าจะกระโจนเข้าไปในประตูที่ด้านหลังแล้วต่อสู้กับเทพลับปริศนาอีกครั้ง
คราวนี้ เธอเอาฤดูกาลรองที่สามารถติดตั้งได้มาใช้ให้เป็นประโยชน์ต่อตัวเองแทน......
Ending No.01 ตัดสินใจสู้อีกครั้ง
Congratulation !
ยินดีด้วยที่จบเกมได้แบบ No Continue !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.02 Reimu's Bad Ending
(บนกล่องตรงศาลเจ้า : เงิน)
ศาลเจ้าฮาคุเรย์
ศาลเจ้าที่ตั้งอยู่ทางตะวันออกของเกนโซวเคียว
(ในภาพ : อ้าว―)
เรย์มุ「อืม― อ้าว― ?
มาอยู่ที่ศาลเจ้าตั้งแต่เมื่อไหร่หว่า......」
เรย์มุ「จริงสิ ยัยนั่นหนีไปโดยใช้ประตูที่ด้านหลังล่ะมั้ง
โธ่เว้ย คราวหน้าจะโค่นอย่างรวดเร็วจนหนีไม่ทันเลย !」
ดูเหมือนจะปล่อยให้หนีไปได้ตอนไหนก็ไม่รู้
เพราะมัวแต่นึกว่าอาวุธของตนโดนผนึกไป
เรย์มุจึงไปท้าสู้อีกครั้ง
Ending No.02 พ่ายแพ้กะทันหัน
ยินดีด้วยที่จบเกม !
ครั้งต่อไปมาตั้งเป้าว่าจะจบเกมแบบ No Continue กันเถอะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.03 Cirno's Good Ending
ท้องฟ้าเหนือเกนโซวเคียว
แม้แต่ความร้อนของฤดูร้อนก็ไม่สะทกสะท้านเพราะเป็นภูต
ชิลโน่「สำเร็จแล้วโว้ย ! ในที่สุดก็แข็งแกร่งที่สุดแล้ว !」
ลาร์วา「สุดยอด สุดยอด !
สมกับที่เอาชนะฉันได้เลยนะ !」
ลาร์วา「แล้วเธอไปโค่นคนแบบไหนมาเหรอ― ?」
ชิลโน่「คนที่ถือปังตออันใหญ่―
สุนัขที่อยู่ในศาลเจ้า― คนที่สวมหมวกฟาง―
แล้วก็......เอ่อ― อะไรต่อหว่า ?」
ชิลโน่「ความทรงจำหลังจากนั้นมันคลุมเครือแฮะ
แต่จำได้ว่ามุดเข้าประตูไปเพียบเลย......」
ลาร์วา「ว้าย― เลอะ―เลือน―ด้วย―ล่ะ―」
ชิลโน่「เลอะเลือนเพราะความร้อนล่ะมั้งน้า
......อ้าว ? เฮ้ย ! ข้างหลังเธอ...... !」
ชิลโน่「มีของที่เหมือนประตูอยู่นะ !?」
ลาร์วา「อะไรนะ น่ากลัวจัง」
ชิลโน่「ประตูนั่น เหมือนเคยเห็น...... อึก ปวดหัว......」
ชิลโน่「จริงสิ นึกออกแล้ว
เค้าเจอกับคนพิลึกๆในโลกที่มีแต่ประตูเต็มไปหมด」
ลาร์วา「คนพิลึก ?」
ชิลโน่「นักเต้นรำพิลึก กับคนขี้เกียจที่ต่อสู้โดยนั่งอยู่บนเก้าอี้น่ะ
รู้สึกเหมือนเคยต่อสู้กับยัยพวกนั้น......
แต่แปลกแฮะ ความทรงจำช่วงนั้นคลุมเครือชะมัด」
ลาร์วา「หืม― ถ้างั้นก็แปลว่าแพ้มาไม่ใช่เหรอ ?」
ชิลโน่「มะ ไม่มีทางแพ้หรอกน่า !?
เค้าแข็งแกร่งที่สุดนะ !」
เหล่าภูตที่อาละวาดเพราะได้รับผลกระทบจากสองบริวารล้วนมีความทรงจำคลุมเครือ
สาเหตุที่ฤดูกาลแปรปรวนนั้นเป็นเพราะเหล่าภูตที่ควบคุมธรรมชาติ
ต่างออกมาอาละวาดจนเกินขอบเขต
ประตูที่ปรากฏขึ้น ณ ด้านหลังของเหล่าภูตคือหลักฐานว่าได้รับผลกระทบดังกล่าว
ชิลโน่เข้าใจเรื่องนี้แล้ว จึงเตือนลาร์วาเอาไว้ว่า
"ห้ามมองและสัมผัสข้างหลังเด็ดขาดเลยนะ"
แน่นอน เธอตั้งใจเอาไว้ว่า
เตรียมตัวเสร็จเมื่อไหร่ก็จะเข้าประตูนั่นเพื่อไปทวงความทรงจำกลับมา
Ending No.03 ประตูที่ด้านหลังปรากฏขึ้นอีกครั้ง
Congratulation !
ยินดีด้วยที่จบเกมได้แบบ No Continue !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.04 Cirno's Bad Ending
ท้องฟ้าเหนือเกนโซวเคียว
ที่นี่คือที่ไหนก็ไม่รู้เหมือนกัน―
ชิลโน่「วันนี้ก็อากาศดีเหมือนเคยเลยน้า―
แสงแดดของฤดูร้อนทำเอาผิวคล้ำหมดเลยโว้ย―」
ชิลโน่「อ้าว ? แสงแดดของฤดูร้อน...... ?
เมื่อก่อนไม่ถูกกับความร้อนนี่นา
ไม่มีปัญหากับความร้อนตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ?」
ชิลโน่「เอ้อ ช่างเถอะ คงเอาชนะจุดอ่อนได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ล่ะนะ
แปลว่าตอนนี้เค้าพร้อมที่จะแข็งแกร่งที่สุดแล้ว !
ชักมีไฟขึ้นมาแล้วโว้ย― อยากทดสอบความแข็งแกร่งที่สุดกับที่ไหนสักแห่งจัง―」
ชิลโน่「โอ๊ะ มีภูตโผล่มาพอดีเลยโว้ย !
ลองไปสู้ดูสักตั้งดีกว่า― !」
ภูตผีเสื้อ ลาร์วา ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าในเวลานั้นพอดี
แล้วชิลโน่ก็เริ่มการต่อสู้(ครั้งที่เท่าใดก็ไม่รู้)
ดูเหมือนเธอกำลังสูญเสียตัวตนไปด้วยผลกระทบจากการอาละวาด
Ending No.04 เริ่มโลกลูปเลอะเลือน
ยินดีด้วยที่จบเกม !
ครั้งต่อไปมาตั้งเป้าว่าจะจบเกมแบบ No Continue กันเถอะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.05 Aya's Good Ending
ภูเขาโยวไค
ภูเขาที่สูงที่สุดในเกนโซวเคียว รังของเหล่าโยวไค โดยมีเทนกุเป็นแกนนำ
ฮาตาเตะ「ยัยนั่นบอกว่าตัวเองเป็นเทพแห่งสิ่งกีดขวางสินะ」
อายะ「ใช่แล้ว ฉันคิดว่าเรื่องนี้สำคัญมากเลยล่ะ」
ฮาตาเตะ「หืม― เป็นเรื่องที่น่ากังวลจังเลยน้า」
ฮาตาเตะ「ถ้าหากโผล่มาเพราะได้รับศรัทธาจากใครสักคน
นั่นอาจเป็นเพราะต้องการขับไล่เทนกุก็ได้
แต่ถ้าหากโผล่มาเอง แบบนั้นคงมาเพื่อทำลายล้างเทนกุเลยมากกว่า......」
อายะ「ฉันไม่รู้สึกถึงความเป็นศัตรูมากขนาดนั้นนะ
แต่ก็จริงที่ว่า ยัยนั่นดูเหมือนไม่ชอบใจที่ได้เจอกับฉัน」
ฮาตาเตะ「แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ การที่เธอมาปรึกษาฉันนี่จัดว่าแปลกน่าดูเลยนะ」
อายะ「เป็นเพราะตอนแรกฉันแค่ตรวจสอบเรื่องเหตุวิปลาสเกี่ยวกับฤดูกาลเฉยๆ
แต่ถ้าเกี่ยวพันถึงอันตรายต่อเผ่าเทนกุก็คงไม่ใช่เวลามาเขียนข่าวลงหนังสือพิมพ์แล้วล่ะ」
ฮาตาเตะ「เอาอีกแล้ว ยัยคนชอบปกปิดข้อมูลที่ทำให้ตัวเองเสียเปรียบ」
อายะ「นั่นเป็นแบบอย่างที่ดีของนักข่าวไม่ใช่เหรอ ?
แถมถ้าไม่ใช่เรื่องทำข่าว จะปรึกษาใครก็ไม่มีปัญหาสักหน่อย」
ฮาตาเตะ「บอกมาตามตรงเถอะ เธออยากให้ฉันใช้ความสามารถในการถ่ายภาพพลังจิตใช่มั้ยล่ะ」
อายะ「ใช่แล้ว แน่นอนเลยล่ะ
อันที่จริงฉันได้สู้กับผู้บงการมาแล้ว แต่พ่ายแพ้กลับมาน่ะ
ดันติดกับดักของฝ่ายนั้นตั้งแต่แรก ทำให้โดนชิงอาวุธไปจนหมดเลย」
อายะ「สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง พอรู้สึกตัวอีกที ฝ่ายนั้นก็หนีไปแล้ว」
ฮาตาเตะ「หายากน่าดูเลยนะ สายต่อสู้อย่างเธอดันทำเสียงอ่อนใจแบบนี้」
อายะ「สายสังคมต่างหากล่ะ」
อายะ「ฉันไม่รู้เลยสักนิดว่าตอนนี้ศัตรูกำลังทำอะไรอยู่ที่ไหน
เลยอยากใช้การถ่ายภาพพลังจิตของเธอเพื่อหาเบาะแสน่ะ」
ฮาตาเตะ「มันก็ได้อยู่หรอก...... แต่ก็ไม่รู้อยู่ดีว่าอยู่ที่ไหนนี่นา」
อายะ「ไม่เป็นไรหรอก ฉันมีวิธี
มีคำใบ้อยู่ที่อุปกรณ์ฤดูกาลน่ะ」
ฮาตาเตะ「ธะ เธอ มีประตูอยู่ข้างหลัง...... !?」
อายะเริ่มใช้อุปกรณ์ฤดูกาลที่น่าจะเป็นกับดักอีกครั้ง
สิ่งนี้น่าจะเป็นกับดักของศัตรู แต่ก็เป็นจุดเชื่อมโยงเพียงหนึ่งเดียวที่เชื่อมไปถึงตัวศัตรู
อายะตั้งใจว่าจะลองกระโจนเข้าไปในประตูที่อยู่ด้านหลัง เมื่อคิดมาตรการรับมือได้แล้ว
นี่ไม่ใช่เพราะความเจ็บใจ
ไม่ใช่เพื่อช่วยเผ่าเทนกุจากอันตราย
ถ้างั้นอายะลงมือเพื่ออะไรกัน
นั่นก็เพื่อใช้ทำข่าวลงหนังสือพิมพ์ไงล่ะ
หากเผ่าเทนกุสามารถพ้นภัยได้ ย่อมสามารถใช้ทำข่าวได้อยู่แล้ว
Ending No.05 แบบอย่างที่ดีของนักข่าว
Congratulation !
ยินดีด้วยที่จบเกมได้แบบ No Continue !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.06 Aya's Bad Ending
ภูเขาโยวไค
ภูเขาที่สูงที่สุดในเกนโซวเคียว รังของเหล่าโยวไค โดยมีเทนกุเป็นแกนนำ
อายะ「ดูเหมือนจะหนีไปได้สินะ
ประตูที่อยู่ด้านหลังนั่นยุ่งยากจังเลยน้า แบบนี้ยัยนั่นจะหนีไปที่ไหนก็ได้」
อายะ「แค่โค่นได้เร็วกว่านี้ก็พอล่ะมั้ง
คราวหน้าลองเตรียมแผนให้รอบด้านแล้วค่อยไปสู้ดีกว่า」
ดูเหมือนผู้บงการจะเป็นศัตรูของเผ่าเทนกุ
แต่สุดท้ายก็หนีรอดไปได้โดยที่ยังโค่นไม่สำเร็จ
เธอจึงอยากโค่นให้ได้ก่อนที่จะหนีไปในคราวหน้า
Ending No.06 ประตูไปไหนก็ได้
ยินดีด้วยที่จบเกม !
ครั้งต่อไปมาตั้งเป้าว่าจะจบเกมแบบ No Continue กันเถอะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.07 Marisa's Good Ending
ป่าเวทมนตร์
ป่าที่อุดมไปด้วยความพิศวงและความสยดสยองแห่งเกนโซวเคียว
บ้านของมาริสะอยู่ที่นั่น
(ในภาพ : ทำอะไรอยู่น่ะ / ปั้นตุ๊กตาหิมะเสร็จแล้วล่ะ)
นารุโกะ「เห― กว้างขนาดนั้นเลยเหรอ อีกฟากของประตูที่อยู่ด้านหลังนั่น」
มาริสะ「ลำบากแย่เลยล่ะ
พวกที่น่าสยดสยองยั้วเยี้ยเต็มไปหมด」
มาริสะ「ดูเหมือนจะเดินทางไปมาด้วยการสร้างประตูเวทมนตร์ขึ้นข้างหลังน่ะ
จะว่าไป รู้สึกว่ายัยคนที่สร้างประตูได้จะมีพลังเวทเพิ่มสูงขึ้นด้วยล่ะ」
นารุโกะ「อะไรล่ะนั่น โจมตีแปลกดีน้า」
นารุโกะ「แล้วทำไมถึงมีหิมะตกในป่าเวทมนตร์เหรอ ?」
มาริสะ「ดูเหมือนจะมีต้นเหตุมาจากการอาละวาดของพวกภูตที่มีประตูอยู่ข้างหลังน่ะ
พวกภูตในป่าเวทมนตร์คงเหมาะกับฤดูหนาวล่ะมั้ง」
นารุโกะ「ถ้างั้น การอาละวาดจะจบลงแล้วสินะ」
มาริสะ「อันที่จริงก็ยังไม่รู้เหมือนกัน
เพราะไม่รู้ว่าทำไมยัยนั่นถึงหนีไปได้น่ะ」
นารุโกะ「เอ๋― ? ปล่อยให้หนีไปได้เหรอ― ? ไม่ได้เรื่องเลยน้า―」
มาริสะ「หนวกหูน่า―
อย่างที่คิดนั่นแหละว่าประตูที่อยู่ข้างหลังมันเป็นกับดัก」
มาริสะ「ดูเหมือนฉันเองก็มีประตูติดอยู่ที่ด้านหลังด้วย
เคยนึกอยู่เหมือนกันว่าทำไมถึงสามารถใช้เวทมนตร์ที่ไม่เหมือนปกติจากข้างหลังได้
ที่แท้ก็เป็นพลังของยัยพวกนั้นนั่นเอง」
มาริสะ「เลยกลายเป็นว่าฉันรวบรวมพลังให้แก่ประตูที่อยู่ข้างหลัง
โดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย」
นารุโกะ「เป็นวิธีการรวบรวมพลังเวทที่ฉลาดดีน้า」
มาริสะ「แล้วพลังเวทที่รวบรวมมาทั้งหมดก็ถูกช่วงชิงไป
จากนั้นยัยพวกนั้นก็หนีไปโดยอาศัยช่วงชุลมุนน่ะ」
นารุโกะ「แต่ว่า ถ้างั้นจุดประสงค์คืออะไรกันล่ะ ?」
มาริสะปิดปากเงียบ
เพราะมันพูดยากอย่างบอกไม่ถูกว่านั่นคือการตามหาและชวนเข้าเป็นพวก
งานของยัยพวกนั้นคือการรักษาสมดุลของเกนโซวเคียว
และดูเหมือนมาริสะจะเป็นที่ต้องตาของอีกฝ่ายซะด้วย
แต่อันที่จริงแล้วก็ไม่รู้ว่าผ่านการคัดเลือกรึเปล่า
พอรู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ที่ป่าเวทมนตร์แล้ว แปลว่าไม่ผ่านการคัดเลือกงั้นเหรอ ?
ใช่ว่าเธอจะไม่สนใจเรื่องนั้นเลยแม้แต่น้อย
แต่ก็ไม่มีความกล้าที่จะละทิ้งชีวิตในปัจจุบันไป
แม้ยังมีความขัดแย้งอยู่ในใจของตน เธอก็ตั้งใจว่าจะออกตามหาประตูด้านหลัง
เพื่อไปพบกับผู้บงการอีกครั้ง
Ending No.07 การสอบคัดเลือกที่น่าสยดสยอง
Congratulation !
ยินดีด้วยที่จบเกมได้แบบ No Continue !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Ending No.08 Marisa's Bad Ending
ป่าเวทมนตร์
ป่าที่อุดมไปด้วยความพิศวงและความสยดสยองแห่งเกนโซวเคียว
บ้านของมาริสะอยู่ที่นั่น
(ในภาพ : เครียดจนหูอื้อเลย)
มาริสะ「อืม― ทำยังไงก็สู้ไม่ไหวแฮะ
ถ้าอยากชนะก็จำเป็นต้องมีข้อมูลมากกว่านี้ล่ะนะ」
มาริสะ「ประตูข้างหลัง ประตูข้างหลัง......
อย่างที่คิดเลย หาเจอแล้วก็ทำได้แค่กระโจนเข้าไปล่ะน้า」
พอคิดว่าอาวุธของตนโดนผนึกจนหมด
ก็ไม่รู้ว่ากลับมาถึงป่าเวทมนตร์ตั้งแต่ตอนไหน
มาริสะจึงตัดสินใจว่าจะไปสู้อีกครั้ง
Ending No.08 ไม่ผ่านการคัดเลือกงั้นเหรอ ?
ยินดีด้วยที่จบเกม !
ครั้งต่อไปมาตั้งเป้าว่าจะจบเกมแบบ No Continue กันเถอะ !
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
.........................................................................................................................................................................................
Revenging Stage (Extra Mode)'s Back Story (คลิกเพื่ออ่าน)
พอรู้สึกตัวอีกที การต่อสู้กับโอคินะก็จบลงไปแล้ว
ความทรงจำหลังจากที่โดนช่วงชิงอุปกรณ์ฤดูกาลไปก็คลุมเครือ
ถึงจะรู้ว่าโอคินะหนีไป แต่ยังไงก็ไม่มีความทรงจำในช่วงนั้นอยู่ดี
หรือบางที คนที่หนีก็คือตัวเองไม่ใช่เหรอ
คนที่โดนช่วงชิงอาวุธจนทำอะไรไม่ได้ก็คือตัวเองไม่ใช่เหรอ
คนที่ติดกับดักจนต้องออกมาจากประตูพิศวงนั่นก็คือตัวเองไม่ใช่เหรอ
หากไม่เข้าไปในประตูข้างหลังก็คงไม่มีทางรู้คำตอบนี้
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
ความทรงจำหลังจากที่โดนช่วงชิงอุปกรณ์ฤดูกาลไปก็คลุมเครือ
ถึงจะรู้ว่าโอคินะหนีไป แต่ยังไงก็ไม่มีความทรงจำในช่วงนั้นอยู่ดี
หรือบางที คนที่หนีก็คือตัวเองไม่ใช่เหรอ
คนที่โดนช่วงชิงอาวุธจนทำอะไรไม่ได้ก็คือตัวเองไม่ใช่เหรอ
คนที่ติดกับดักจนต้องออกมาจากประตูพิศวงนั่นก็คือตัวเองไม่ใช่เหรอ
หากไม่เข้าไปในประตูข้างหลังก็คงไม่มีทางรู้คำตอบนี้
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
*กดที่หัวข้อเพื่อแสดงข้อความ*
(หรือกดที่นี่เพื่อแสดงข้อความทั้งหมดในส่วนนี้)
Reimu's Extra Story
Revenging Stage
ชื่อด่าน : รูปลักษณ์ที่แท้จริงของเทพลับ (Hidden Star in Fifth Season)
สถานที่ : แดนประตูหลัง
สถานที่ : แดนประตูหลัง
(เปิดเพลง BGM : เข้าประตูไม่ได้แล้ว)
(นิชิดะ ซาโตโนะ & เทย์เรย์ดะ ไม เข้ามาในหน้าจอ)
ไม : โอ้ เธอคือคนเมื่อวันก่อนนี่นา
ซาโตโนะ : ดูเหมือนว่าจะสอบไม่ผ่านนะ
ซาโตโนะ : ผิดคาดเลย―
ไม : เพราะงั้นเธอเลยไม่มีคุณสมบัติที่จะอยู่ที่นี่ !
(นิชิดะ ซาโตโนะ & เทย์เรย์ดะ ไม แพ้พ่าย)
เรย์มุ : ออกมาได้แล้ว !
??? : นึกไม่ถึงเลย
??? : ว่าจะมาที่นี่อีกครั้ง
(มาตาระ โอคินะ เข้ามาในหน้าจอ)
(แสดงชื่อและฉายาของ มาตาระ โอคินะ)
โอคินะ : ช่างกล้าหาญยิ่งนัก
โอคินะ : ฉันขอชื่นชม
โอคินะ : แต่เธอเองก็น่าจะรู้แล้วนี่นา
โอคินะ : ว่าเธอไม่สามารถเอาชนะฉันได้หรอก
เรย์มุ : นั่นเป็นเพราะเธอหนีไป
เรย์มุ : ในระหว่างการประลองต่างหากล่ะ
โอคินะ : ว่าไงนะ ?
โอคินะ : จำผิดแล้วล่ะ
โอคินะ : คนที่หนีไปคือเธอต่างหาก
โอคินะ : พอฉันได้รับ
โอคินะ : พลังเวทที่เธอรวบรวมมา
โอคินะ : สุดท้ายเธอก็ทำอะไรไม่ได้
โอคินะ : จนต้องหนีไปไม่ใช่เหรอ
เรย์มุ : ฉันเป็นฝ่ายหนี ?
เรย์มุ : ไม่มีทางเกิดเรื่องบ้าๆแบบนั้นได้หรอก
โอคินะ : จำไม่ได้ล่ะสิน้า
โอคินะ : แต่ฉันจำได้อย่างแจ่มแจ้งเลยนะ
โอคินะ : ว่าเธอโดนผนึกอาวุธทั้งหมด
โอคินะ : แล้วหนีกลับไปทางประตูของตัวเอง
โอคินะ : ประตูฤดูกาลที่เธอเป็นคนเอามาด้วยนั่นแหละ
โอคินะ : อยากโดนแบบเดิมซ้ำอีกรอบรึไง ?
เรย์มุ : ประตูฤดูกาล......
เรย์มุ : อย่างที่คิดเลย
เรย์มุ : ฉันจำไม่ได้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายหนีก็จริง
เรย์มุ : แต่ก็เคยคิดอยู่เหมือนกันว่า......อาจเป็นแบบนั้นก็ได้
เรย์มุ : เพราะว่าพอรู้สึกตัวอีกที ฉันก็ถูกส่งกลับ
เรย์มุ : ไปยังสถานที่ของฤดูกาลที่ฉันเคยรวบรวมมา
เรย์มุ : สรุปคือ ประตูที่อยู่ด้านหลังคือกับดัก
เรย์มุ : ที่ใช้ดูดพลังเวทและบังคับส่งกลับนั่นเอง !
โอคินะ : ใช่แล้ว เข้าใจได้ดีมาก
โอคินะ : เพราะงั้นเธอเลยไม่มีโอกาสชนะ
โอคินะ : และสุดท้ายก็ต้องถูกไล่ออกไปจากที่นี่ไงล่ะ
เรย์มุ : หึหึหึ
โอคินะ : อื๋อ ? มีอะไรเหรอ ?
โอคินะ : สติแตกไปแล้วรึ ?
เรย์มุ : เดาถูกเผงเลย !
เรย์มุ : เท่านี้ก็ชนะแล้ว !
โอคินะ : ว่าไงนะ ?
เรย์มุ : ดูที่ด้านหลังของฉันสิ
เรย์มุ : สิ่งที่รวบรวมมาในครั้งนี้
เรย์มุ : คือเส้นแบ่งของฤดูกาล !
เรย์มุ : ถ้าเป็นเจ้านี่
เรย์มุ : ก็ไม่น่าจะมีสถานที่ให้โดนบังคับส่งกลับได้ !
โอคินะ : โฮ่......ประตูที่อยู่ด้านหลังของเธอตอนนี้
โอคินะ : เส้นแบ่งของฤดูกาล วันรอยต่อฤดูงั้นเหรอ......
โอคินะ : วันที่พลังชีวิตสูญสิ้นไปมากที่สุด
(เปิดเพลง BGM : เทพลับมาตาระ ～ Hidden Star in All Seasons.)
โอคินะ : หึหึหึ
โอคินะ : เป็นแผนการที่ไม่เลวเลย
โอคินะ : แต่ว่านั่น
โอคินะ : คือการตัดทางหนีของตัวเองนะ
เรย์มุ : แปลว่าคราวนี้ฉันจะไม่ไปจากที่นี่
เรย์มุ : จนกว่าจะโค่นเธอได้ยังไงล่ะ !
โอคินะ : ถูกใจแล้วสิ !
โอคินะ : เธอเป็นมิโกะแห่งฮาคุเรย์
โอคินะ : เลยเอามาใช้เป็นลูกน้องไม่ได้
โอคินะ : แต่ก็ขอแสดงความนับถือในความเฉลียวฉลาดนั่น
โอคินะ : ถ้าอย่างนั้นฉันจะสู้
โอคินะ : โดยไม่ใช้พลังเวทของฤดูกาลที่รวบรวมมา
โอคินะ : จงดู ! จงฟัง ! จงเล่าขาน !
โอคินะ : พลังเวทที่แท้จริงของเทพลับจักเป็นอุปสรรคกีดขวางเจ้า !
(มาตาระ โอคินะ แพ้พ่าย)
เรย์มุ : สำเร็จแล้วเหรอ !?
โอคินะ : แพ้จนได้― !
โอคินะ : สมกับที่เป็นมิโกะแห่งฮาคุเรย์เลยนะ
โอคินะ : หลบการโจมตีของฉันคนนี้ได้หมดเลย
เรย์มุ : เยี่ยม คราวนี้ชนะแล้ว
เรย์มุ : ถ้างั้นก็ล้มเลิกแผนการชั่วเดี๋ยวนี้เลย !
โอคินะ : อืม― เอาไงดีน้า―
โอคินะ : ผู้สืบทอดของสองบริวาร
โอคินะ : ก็ยังหาไม่เจอเลยซะด้วยสิ―
โอคินะ : ถ้าหาไม่เจอก็ปลดปล่อยสองคนนั่นไม่ได้ไปอีกนานเลย
โอคินะ : น่าสงสารอยู่นะ―
เรย์มุ : ช่วยหาวิธีที่ทำให้ฤดูกาล
เรย์มุ : ไม่แปรปรวนอย่างหนักด้วยละกัน
เรย์มุ : อย่างเช่น แจกใบปลิวหรือสอบสัมภาษณ์......
โอคินะ : จะให้เทพลับไปทำแบบนั้นเนี่ยนะ ?
โอคินะ : ไม่เอาด้วยหรอก―
โอคินะ : เอ้อ ช่างเถอะ
โอคินะ : ให้สองคนนั่นขยันทำงานต่อไปอีกสักระยะละกัน
เรย์มุ : ทำไมพวกโยวไคถึงได้ชอบ
เรย์มุ : ทำอะไรอลังการแบบนี้อยู่เรื่อยเลยนะ
เรย์มุ : แถมพอแพ้แล้ว
เรย์มุ : ก็ทำตัวสนิทสนมทันทีเลย
โอคินะ : ฉันไม่ใช่โยวไค แต่เป็นเทพเจ้าต่างหากล่ะ―
โอคินะ : ว่าแต่......
โอคินะ : เรื่องเทคนิคที่เอาเส้นแบ่งของฤดูกาล
โอคินะ : มาใช้กับประตูด้านหลัง
โอคินะ : จริงๆแล้วเธอไม่ได้เป็นคนคิดเองใช่มั้ยล่ะ
โอคินะ : วิธีการใช้เส้นแบ่งเขตแดนแบบนั้น
โอคินะ : คล้ายกับวิธีของคนที่ฉันรู้จักดีอยู่คนหนึ่งเลยนะ
เรย์มุ : ......มั้งนะ
เรย์มุ : บอกตามตรง ฉันไม่ค่อยเข้าใจหลักการสักเท่าไหร่หรอก―
เรย์มุ : มันอะไรกันน่ะ ประตูด้านหลังนั่น
เรย์มุ : อุปกรณ์ฤดูกาลก็ด้วย พลังชีวิตคลุ้มคลั่งก็ด้วย......
เรย์มุ : มีแต่ทฤษฎีโยวไคที่ไม่เข้าใจทั้งนั้นเลย
เรย์มุ : จู่ๆมาบอกให้เข้าใจซะ มันเป็นไปไม่ได้หรอก !
โอคินะ : บอกแล้วไงว่าไม่ใช่โยวไค แต่เป็นเทพเจ้า
โอคินะ : การที่มันเหนือภูมิปัญญาของมนุษย์
โอคินะ : ก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ
เรย์มุ : ค่ะ งั้นเหรอคะ
โอคินะ : แต่ไม่ว่าจะดูยังไง
โอคินะ : ฉันก็เห็นว่าเธออยู่ฝ่ายนี้นะ
(ช่วงหลังๆ ภาคมังกะมักจะเน้นเรื่อง "ฝ่ายมนุษย์" กับ "ฝ่ายโยวไค" และอาจมีฝ่ายอื่นอยู่อีกก็เป็นได้)
(กรณีของบทพูดนี้ ไม่แน่ชัดว่าเป็นฝ่ายไหน แต่คงไม่ใช่ฝ่ายมนุษย์แน่ๆ)
เรย์มุ : จะยังไงก็ช่างเถอะ
เรย์มุ : ฉันจะกลับแล้ว
เรย์มุ : ......ต้องเข้าประตูไหนถึงจะกลับได้เหรอ ?
โอคินะ : ถ้าเป็นศาลเจ้าฮาคุเรย์ก็บานที่ 2 จากข้างล่าง
โอคินะ : และเป็นบานที่ 40 จากทางขวาน่ะ
เรย์มุ : ขอบใจนะ
เรย์มุ : ไปก่อนล่ะ ทำให้ฤดูกาลกลับเป็นเหมือนเดิมด้วยนะ !
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ ออกไปจากหน้าจอ)
โอคินะ : ......งั้นเหรอ
โอคินะ : มาแสดงให้เห็นว่ารู้ตัวแล้วงั้นเหรอ
โอคินะ : ค่อยคุ้มกับที่ลงมืออย่างอลังการโดยอ้างคำโกหก
โอคินะ : ว่าจะมาเฟ้นหาผู้สืบทอดให้บริวารทั้งสองหน่อย
โอคินะ : ดูเหมือนเกนโซวเคียวที่พวกเราสร้างขึ้น
โอคินะ : ยังคงทำงานได้อย่างราบรื่นสินะ
โอคินะ : แต่ดูเหมือนจะราบรื่นเกินไป
โอคินะ : จนไม่มีใครสามารถควบคุมได้เลย
โอคินะ : แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่เหล่านักปราชญ์ปรารถนาเหมือนกัน
(ฮาคุเรย์ เรย์มุ เข้ามาในหน้าจอ)
เรย์มุ : เอ่อ―
เรย์มุ : ประตูบานที่ 40 จากทางขวาน่ะ
เรย์มุ : หมายถึงขวาของใครเหรอ ?
เรย์มุ : ด้านไหนบนด้านไหนล่างก็ไม่รู้เหมือนกัน
โอคินะ : โอ้ โทษที โทษที
โอคินะ : ถ้าเป็นตอนนี้ก็
โอคินะ : บานที่ 16 จากซ้ายมือของฉันละกัน......
โอคินะ : หรือไม่งั้นฉันพาไปส่งมั้ยล่ะ ?
เรย์มุ : ขอความกรุณาด้วยค่ะ......
โอคินะ : ไหนๆก็ไหนๆแล้ว
โอคินะ : ไปดื่มเหล้าชมดอกไม้ที่ศาลเจ้าฮาคุเรย์ด้วยเลยดีกว่า
โอคินะ : จากนี้ไปคงสนุกน่าดูเลยน้า
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Cirno's Extra Story
Revenging Stage
ชื่อด่าน : รูปลักษณ์ที่แท้จริงของเทพลับ (Hidden Star in Fifth Season)
สถานที่ : แดนประตูหลัง
สถานที่ : แดนประตูหลัง
(เปิดเพลง BGM : เข้าประตูไม่ได้แล้ว)
(นิชิดะ ซาโตโนะ & เทย์เรย์ดะ ไม เข้ามาในหน้าจอ)
ไม : โอ้ เธอคือภูตเมื่อวันก่อนนี่นา
ซาโตโนะ : ดูเหมือนท่านอาจารย์จะถูกใจเข้าแล้วล่ะ
ซาโตโนะ : ผิดคาดเลย―
ไม : แต่การรุกรานของเธอจบลงแค่ตรงนี้แหละ !
(นิชิดะ ซาโตโนะ & เทย์เรย์ดะ ไม แพ้พ่าย)
ชิลโน่ : ประตูประตูประตู......
ชิลโน่ : ทิวทัศน์แบบนี้
ชิลโน่ : รู้สึกเหมือนเคยเห็นมาก่อนเลยน้า
ชิลโน่ : ไอ้ที่เรียกว่า เดจาวู งั้นเหรอ ?
??? : โอ้ เธอคือภูตเมื่อเร็วๆนี้นี่นา
(มาตาระ โอคินะ เข้ามาในหน้าจอ)
(แสดงชื่อและฉายาของ มาตาระ โอคินะ)
โอคินะ : ภูตที่น่าสนใจตนนั้น
โอคินะ : อุตส่าห์มาถึงนี่ได้นะ
ชิลโน่ : เธอเป็นใครน่ะ ?
โอคินะ : โอ๊ะโอ๋
โอคินะ : อ้าว ? ลืมไปแล้วเหรอ ?
โอคินะ : ตอนที่ฉันได้รับพลังเวท
โอคินะ : ที่เธอเป็นคนรวบรวมมา
โอคินะ : คงทำให้เธอสูญเสียความทรงจำไปพร้อมๆกันล่ะมั้ง ?
ชิลโน่ : อืม―......
ชิลโน่ : จริงสิ !
โอคินะ : นึกออกแล้วเหรอ
โอคินะ : งั้นขอกล่าวยินดีต้อนรับอีกครั้งละกัน
ชิลโน่ : ลืมไปเลยว่ามาที่โลกนี้
ชิลโน่ : เพื่อทวงความทรงจำคืนมา
ชิลโน่ : ว่าแต่เธอเป็นใครน่ะ ?
โอคินะ : แบบนี้คุยไปก็เสียเวลาเปล่าแฮะ
โอคินะ : สุดท้ายแล้วภูต(พวกโง่)ก็คือภูต(พวกโง่)
โอคินะ : น่าเสียดายนะ คราวก่อนสัมผัสได้ถึงความทะเยอทะยาน
โอคินะ : จนนึกว่าได้เห็นยุคใหม่ของเหล่าภูตแล้วแท้ๆ
ชิลโน่ : โอ๊ะ รู้สึกเหมือนกำลังโดนดูถูกแฮะ ?
โอคินะ : ไม่ได้คิดไปเองหรอก
โอคินะ : ยัยภูตที่อยู่ตรงหน้านี่เป็นแค่ภูตที่ไม่ได้เรื่องตนหนึ่ง
โอคินะ : รีบรับพลังเวทจากประตูด้านหลัง
โอคินะ : แล้วบังคับส่งกลับไปยังโลกเดิมดีกว่า
ชิลโน่ : จะลุยแล้วสินะ !
ชิลโน่ : เข้ามาได้ทุกเมื่อเลย !
โอคินะ : อื๋อ ? ......อะไรเนี่ย
โอคินะ : ฤดูกาลที่ด้านหลังของเธอ......
โอคินะ : ไม่ได้สังกัดฤดูกาลไหนเลย ?
โอคินะ : เส้นแบ่งของฤดูกาล วันรอยต่อฤดูงั้นเหรอ......
โอคินะ : วันที่พลังชีวิตของภูตสูญสิ้นไปมากที่สุด
(เปิดเพลง BGM : เทพลับมาตาระ ～ Hidden Star in All Seasons.)
โอคินะ : หึหึหึ
โอคินะ : โดนการแสดงละครโง่ๆของเธอตบตาเอาจนได้
โอคินะ : เธอเป็นภูตที่น่าสนใจจริงๆนั่นแหละ
โอคินะ : มาสู้กันสักตั้งมั้ย ?
ชิลโน่ : อ๊า― นึกออกแล้วโว้ย― !
ชิลโน่ : คนที่เค้าอยากสู้อีกครั้ง
ชิลโน่ : คือคนที่นั่งเก้าอี้ต่างหาก !
ชิลโน่ : เธอไม่เกี่ยว ถอยไปซะ
โอคินะ : คนที่นั่งเก้าอี้ในตอนนั้นก็คือฉันไงเล่า !
โอคินะ : ดูไม่ออกเหรอ
โอคินะ : ถ้าอยากสู้กับฉันอีกครั้ง
โอคินะ : ก็เข้ามาเลย
โอคินะ : พลังของเทพลับที่แท้จริง
โอคินะ : จงลิ้มรสจนหยดสุดท้ายเสียเถอะ
(มาตาระ โอคินะ แพ้พ่าย)
ชิลโน่ : ชนะแล้ว !
ชิลโน่ : การเดินทางสู่ความแข็งแกร่งที่สุดอันยาวนานจบสิ้นแล้ว !
โอคินะ : ยอดเยี่ยมมาก !
โอคินะ : วิเศษเกินไปแล้ว !
โอคินะ : เพิ่งเคยเจอภูตที่สามารถ
โอคินะ : ใช้ประตูด้านหลังได้ถึงขนาดนี้
โอคินะ : แต่ฉันก็ยังมีข้อสงสัย
โอคินะ : ในวิธีการต่อสู้ของเธออยู่ดี
โอคินะ : ทั้งๆที่เธอทำเรื่องเหนือความคาดหมายของฉัน
โอคินะ : โดยรวบรวมพลังเวทของช่องว่างระหว่างฤดูกาลมา
โอคินะ : แต่กลับดูเหมือนว่า
โอคินะ : เธอไม่รู้สึกถึงเรื่องนั้นเลยนะ
ชิลโน่ : ประตูด้านหลัง ?
ชิลโน่ : ช่องว่างระหว่างฤดูกาล ? พูดอะไรของเธอน่ะ
ชิลโน่ : เค้าชนะแล้ว
ชิลโน่ : เธอแพ้แล้ว มันก็แค่นั้นแหละ !
โอคินะ : หึ ดูไม่เหมือนการแสดงละครเลยนะ
โอคินะ : เธอเป็นแค่ภูต(พวกโง่)จริงๆนั่นล่ะ
โอคินะ : การที่เธอเอาช่องว่างระหว่างฤดูกาลมาใช้
โอคินะ : เป็นแค่เรื่องบังเอิญงั้นเหรอ หรือว่า...... ?
ชิลโน่ : แล้วช่องว่างระหว่างฤดูกาลมันคืออะไรกันล่ะ
โอคินะ : ผลิร้อนร่วงหนาว ระหว่างแต่ละฤดูกาล
โอคินะ : จะมีชั่วพริบตาที่ไม่ได้สังกัดฤดูกาลใด
โอคินะ : ในชั่วพริบตานั้น พลังของธรรมชาติจะอ่อนแอลง
โอคินะ : พลังของจิตใจจะแซงหน้าพลังชีวิต
โอคินะ : ทำไมเธอถึงมาท้าสู้กับฉัน
โอคินะ : โดยเลือกชั่วพริบตาที่พวกภูตแพ้ทางมา
โอคินะ : ไม่ว่าจะบังเอิญหรือจงใจ แต่เพราะเหตุนั้น
โอคินะ : ทำให้ฉันช่วงชิงพลังและบังคับส่งกลับไม่ได้
โอคินะ : นั่นคือเรื่องที่ทำให้ฉันประหลาดใจ
โอคินะ : และก็ทำให้ถูกใจด้วย
ชิลโน่ : เลือกเหรอ......
ชิลโน่ : แต่เค้าไม่ได้ทำอะไรเลยนะ
โอคินะ : ว่าแต่ เธอเข้าประตูบานไหนมาล่ะ ?
ชิลโน่ : ประตูที่อยู่ด้านหลังของลาร์วาน่ะ
ชิลโน่ : ภูตผีเสื้ออาเกฮะ
โอคินะ : ภูตผีเสื้ออาเกฮะ
โอคินะ : อย่างนี้นี่เอง......
โอคินะ : เดิมทีที่นั่นน่าจะเป็นประตูฤดูร้อน
โอคินะ : บางทียัยนั่นอาจไม่ใช่ภูตผีเสื้ออาเกฮะ
โอคินะ : แต่เป็นเทพโทโคโยะโนะคามิก็เป็นได้
(ปกติแล้วเทพองค์นี้มีนามว่า 常世神 (เทพโลกาไร้แปรเปลี่ยน) แต่ในโทโฮเขียนว่า 常夜神 (เทพราตรีไร้แปรเปลี่ยน))
โอคินะ : หนึ่งในเทพที่เป็นศัตรูของฉัน
โอคินะ : ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันคิดว่าคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้วล่ะ
โอคินะ : ช่างเถอะ ยังไงเรื่องที่เจอภูตที่น่าสนใจตนนี้
โอคินะ : ก็ยังไม่เปลี่ยนแปลงอยู่ดี
โอคินะ : ว่าไง ?
โอคินะ : ลองมาทำงานกับฉันดูมั้ยล่ะ ?
ชิลโน่ : ทำงาน ?
ชิลโน่ : ทำไมล่ะ ?
โอคินะ : ฉันกำลังเฟ้นหา
โอคินะ : ผู้สืบทอดของบริวารทั้งสองอยู่น่ะ
โอคินะ : งานง่ายๆ แค่เต้นรำทำเสียงดังไปวันๆเท่านั้น
โอคินะ : ถึงจะไม่เคยมีตัวอย่างมาก่อน แต่ภูตก็น่าจะทำได้นะ
ชิลโน่ : ทำงานงั้นเหรอ
ชิลโน่ : ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่แฮะ
ชิลโน่ : การทำงานของภูตน่ะ
ชิลโน่ : เค้าเคยเห็นแต่ถูกใช้งานเยี่ยงทาสเท่านั้นเอง
(น่าจะหมายถึงพวกเมดในคฤหาสน์มารแดง ซึ่งตั้งอยู่ใกล้กับถิ่นอาศัยของชิลโน่)
โอคินะ : เอาน่า เก็บไปคิดดูก่อนเถอะ
โอคินะ : กาลเวลาไม่มีที่สิ้นสุดอยู่แล้ว
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Aya's Extra Story
Revenging Stage
ชื่อด่าน : รูปลักษณ์ที่แท้จริงของเทพลับ (Hidden Star in Fifth Season)
สถานที่ : แดนประตูหลัง
สถานที่ : แดนประตูหลัง
(เปิดเพลง BGM : เข้าประตูไม่ได้แล้ว)
(นิชิดะ ซาโตโนะ & เทย์เรย์ดะ ไม เข้ามาในหน้าจอ)
ไม : อะไรกัน มาอีกแล้วเรอะ
ซาโตโนะ : พวกเราโดนดุเพราะเธอนะ
ไม : กลับไปเดี๋ยวนี้เลย !
ไม : ไอ้เทนกุโสมม !
(นิชิดะ ซาโตโนะ & เทย์เรย์ดะ ไม แพ้พ่าย)
อายะ : แหมแหม
อายะ : ข้านี่แหละคือเทนกุอีกาวายุซัด ชาเมย์มารุ อายะ !
อายะ : ครั้งนี้มาขอท้าประลองอีกครั้ง
อายะ : โดยเดิมพันด้วยอนาคตของเผ่าเทนกุ !
อายะ : เทพแห่งสิ่งกีดขวาง โอคินะเอ๋ย !
อายะ : จงออกมาเถิด !
??? : เทนกุเมื่อเร็วๆนี้งั้นเรอะ
(มาตาระ โอคินะ เข้ามาในหน้าจอ)
(แสดงชื่อและฉายาของ มาตาระ โอคินะ)
โอคินะ : ปรากฏตัวอีกครั้งแบบนี้
โอคินะ : ใจกล้าดีนะ
อายะ : คราวก่อนคุณหนีรอดไปได้ด้วยกับดักขี้ขลาด
อายะ : แต่คราวนี้ไม่ยอมให้หนีพ้นแน่
โอคินะ : ไม่ยอมให้หนี ?
โอคินะ : พูดอะไรของเธอน่ะ คนที่หนีกลับไปคือเธอเองนะ ?
โอคินะ : พอฉันดึงพลังเวทที่ด้านหลังของเธอกลับมาแล้ว
โอคินะ : เธอก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ทำอะไรไม่ได้
โอคินะ : เลยเข้าประตูฤดูกาล
โอคินะ : แล้วกลับไปยังโลกเดิมไงล่ะ
โอคินะ : คนที่หนีคือเธอต่างหาก
อายะ : ......รู้สึกแบบนั้นอยู่นิดหน่อยเหมือนกันค่ะ
อายะ : ทั้งที่น่าจะต่อสู้กับคุณอยู่
อายะ : แต่กลับมาอยู่ที่เกนโซวเคียวตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
อายะ : พลังเวทของฤดูกาลที่ฉันรวบรวมมา
อายะ : โดนคุณช่วงชิงไปจนหมด แล้วปลดปล่อยออกมา
อายะ : ฉันไม่รู้สึกตัวเลย
อายะ : ว่านั่นแหละคือกับดักบังคับส่งกลับ !
โอคินะ : ใช่แล้ว เพราะงั้นเธอเลยไม่มีโอกาสชนะไงล่ะ !
โอคินะ : ไม่ว่าจะสู้กันกี่ครั้งก็เหมือนเดิมนั่นล่ะ
อายะ : หึ ในเมื่อรู้ถึงขนาดนั้นแล้ว
อายะ : ฉันไม่มีทางมาที่นี่โดยไม่มีแผนการอะไรหรอกค่ะ
โอคินะ : โฮ่ ?
โอคินะ : แผนการงั้นเหรอ
อายะ : จงดูฤดูกาลที่อยู่ข้างหลังฉันสิ !
โอคินะ : โฮ่......อย่างนี้นี่เอง !
โอคินะ : เธอรวบรวมพลังเวทของช่องว่างระหว่างฤดูกาลมางั้นเรอะ !
อายะ : ใช่แล้วค่ะ
อายะ : รวบรวมมาเฉพาะพลังเวทของวันเปลี่ยนฤดูเลย
อายะ : ช่องว่างของฤดูกาลที่ก่อให้เกิดพลังเวทบนโลกใบนี้
อายะ : ช่องว่างที่ทำให้พลังชีวิตของสี่ฤดูสูญเสียไปมากที่สุด !
โอคินะ : หึหึหึ ถ้าฉันดูดซับพลังเวทนั่นแล้วปลดปล่อยออกมา
โอคินะ : ฉันคงทำลายตัวเองด้วยพลังเวทของเทนกุเป็นแน่
โอคินะ : ถ้าเธอไม่บอก ฉันอาจจะไม่รู้ตัวก็เป็นได้
โอคินะ : ทำไมถึงบอกล่ะ ?
อายะ : ผู้ที่เป็นถึงเทพย่อมไม่มีทางที่จะไม่รู้ตัว
อายะ : ฉันคิดแบบนั้นค่ะ
อายะ : อีกอย่าง
อายะ : ฉันไม่ได้มาทำลายล้างคุณค่ะ
อายะ : ฉันไม่ได้อยากวางกับดักขี้ขลาดใส่คุณ
อายะ : แค่อยากผนึกกับดักของคุณเท่านั้นเองค่ะ
(เปิดเพลง BGM : เทพลับมาตาระ ～ Hidden Star in All Seasons.)
โอคินะ : หึหึหึ
โอคินะ : แปลว่าอยากประลองกันอย่างตรงไปตรงมางั้นเรอะ
โอคินะ : เอาสิ ฉันขอนับถือความกล้าของเธอ
โอคินะ : ฉันจะสู้โดยไม่ใช้พลังเวทของฤดูกาล
อายะ : ไม่ใช่ว่าอยากต่อสู้อย่างตรงไปตรงมา
อายะ : แค่อยากทำข่าวเท่านั้นเองค่ะ
อายะ : อยากสัมภาษณ์เทพแห่งสิ่งกีดขวางผู้มีบรรพบุรุษร่วมกับเทนกุ
อายะ : เรื่องประวัติศาสตร์ของผู้แปลกแยกที่ถูกขับไล่จากสังคม
อายะ : และเรื่องราวหลังจากนี้
โอคินะ : ได้สิ ถ้าเธอชนะ
โอคินะ : จะทำข่าวหรืออะไรก็ย่อมได้
โอคินะ : ความเป็นมาของเกนโซวเคียวจักต้องไม่เล่าขาน
โอคินะ : โดยปราศจากเรื่องราวของพวกเรา เหล่าผู้กีดขวาง
โอคินะ : จงดู ! จงฟัง ! จงเล่าขาน !
โอคินะ : นี่ล่ะคือรูปลักษณ์ของเทพลับแห่งสิ่งกีดขวาง !
(มาตาระ โอคินะ แพ้พ่าย)
อายะ : แฮ่กแฮ่ก
อายะ : ยังจะสู้ต่ออีกเรอะ !
โอคินะ : ยอดเยี่ยมมาก !
โอคินะ : พอแล้วล่ะ ฉันรับรู้ความแข็งแกร่งของเธอแล้ว
โอคินะ : ฉันเป็นฝ่ายแพ้ในการประลองนี้
อายะ : ......ไม่หรอกค่ะ ฉันแพ้แล้ว
อายะ : ถ้าไม่มีพลังเวทจากข้างหลัง
อายะ : ฉันไม่สามารถเอาชนะคุณได้หรอกค่ะ
อายะ : แล้วพลังนี้ก็คือพลังของคุณ
อายะ : หากดูจากรูปแบบการต่อสู้ที่ผ่านมา
อายะ : การใช้พลังเวทจากข้างหลังนี้
อายะ : มันก็เหมือนกับ
อายะ : ฉันกำลังเต้นอยู่บนฝ่ามือของคุณมาตั้งแต่แรกค่ะ
โอคินะ : จริงอยู่ว่าฉันสามารถผนึกประตูด้านหลัง
โอคินะ : แล้วดึงพลังเวทอื่นมาใช้เมื่อไหร่ก็ได้
โอคินะ : แต่สาเหตุที่ฉันไม่ทำแบบนั้น
โอคินะ : ก็เพราะนับถือในความกล้าของเธอไงล่ะ
โอคินะ : ต่อให้อยู่บนฝ่ามือของฉัน
โอคินะ : ชัยชนะของเธอก็ไม่เปลี่ยนแปลง
โอคินะ : จงภูมิใจเถอะ
อายะ : นั่นสินะคะ―
อายะ : ถือว่าฉันชนะสินะคะ―
อายะ : ถ้างั้นฉันขอทำข่าว
อายะ : ตามที่สัญญากันเอาไว้ค่ะ !
โอคินะ : อะ อื้ม
อายะ : เรื่องในครั้งนี้
อายะ : คุณทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรเหรอคะ ?
อายะ : อ๊ะ หมายถึง เหตุสี่ฤดูวิปลาสน่ะค่ะ
โอคินะ : ฉันอยากปลดปล่อย
โอคินะ : บริวารทั้งสองน่ะ
โอคินะ : เลยต้องเฟ้นหาผู้ที่จะมาสืบทอด
โอคินะ : ฉันจึงดึงพลังที่ซ่อนเร้น
โอคินะ : อยู่ในสรรพสิ่งออกมา
โอคินะ : เพื่อดึงคนที่น่าจะมีความเป็นไปได้
โอคินะ : ออกมาจากพื้นที่กว้างในคราวเดียว
โอคินะ : ฤดูกาลเลยผิดเพี้ยนไปเล็กน้อย
โอคินะ : เพราะพลังที่ซ่อนอยู่ในเหล่าภูตและวิญญาณน่ะ
อายะ : อย่างนี้นี่เอง
อายะ : แล้วหาผู้สืบทอดเจอรึยังคะ ?
โอคินะ : ยังเลย
โอคินะ : ถึงจะมีคนที่เข้าตาอยู่มากมายก็เถอะ
โอคินะ : แต่การเปิดประตูที่ด้านหลังไปทั่วเกนโซวเคียวแบบนี้
โอคินะ : คงไม่มีอีกแล้วล่ะ
โอคินะ : เพราะฉันคิดว่าได้สื่อสารไปเพียงพอแล้ว
อายะ : ??
อายะ : งั้นคำถามต่อไปค่ะ
โอคินะ : เดี๋ยวก่อน เธอมีคำถามเยอะแค่ไหนน่ะ ?
อายะ : มีออกมาเรื่อยๆเลยค่ะ
โอคินะ : ตอนนี้กำลังเหนื่อยเพราะเพิ่งสู้เสร็จ
โอคินะ : เอาไว้คราวหน้าไม่ได้เหรอ ?
โอคินะ : จริงสิ
โอคินะ : คราวหน้าฉันจะไปที่รังของพวกเทนกุละกัน
โอคินะ : พอได้เห็นเธอแล้ว
โอคินะ : ฉันรู้สึกสนใจพวกเทนกุในยุคปัจจุบันขึ้นมาน่ะ
โอคินะ : ถ้าหากพวกเทนกุไม่รังเกียจ
โอคินะ : ฉันอาจทำสนธิสัญญาสันติภาพก็ได้นะ
อายะ : เห มันก็ได้อยู่หรอกค่ะ
อายะ : แต่กรุณาสัญญากับฉันนะคะ
อายะ : ว่าจะให้สัมภาษณ์กับฉันคนเดียวเท่านั้น
อายะ : เพราะข่าวใหญ่ขนาดนี้
อายะ : ฉันไม่ยอมยกให้คนอื่นหรอกค่ะ
โอคินะ : อะ อื้ม
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
Marisa's Extra Story
Revenging Stage
ชื่อด่าน : รูปลักษณ์ที่แท้จริงของเทพลับ (Hidden Star in Fifth Season)
สถานที่ : แดนประตูหลัง
สถานที่ : แดนประตูหลัง
(เปิดเพลง BGM : เข้าประตูไม่ได้แล้ว)
(นิชิดะ ซาโตโนะ & เทย์เรย์ดะ ไม เข้ามาในหน้าจอ)
ไม : โอ้ เธอคือคนเมื่อวันก่อนนี่นา
ซาโตโนะ : ดูเหมือนจะทำให้ท่านอาจารย์โกรธนี่นะ
ไม : การทดสอบจบไปแล้ว
ไม : รีบกลับไปซะ !
(นิชิดะ ซาโตโนะ & เทย์เรย์ดะ ไม แพ้พ่าย)
มาริสะ : เฮ้ย― ไม่อยู่รึไง― ?
??? : กลับมาอีกแล้วเรอะ
(มาตาระ โอคินะ เข้ามาในหน้าจอ)
(แสดงชื่อและฉายาของ มาตาระ โอคินะ)
โอคินะ : คนที่หนีไปในระหว่างทดสอบขั้นสุดท้ายอย่างเธอ
โอคินะ : น่าเสียดายที่สอบไม่ผ่านนะ
โอคินะ : รีบกลับไปซะ
มาริสะ : หนีไปในระหว่างทดสอบ......งั้นเหรอ
มาริสะ : เป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วย
มาริสะ : ตอนแรกฉันนึกว่าเธอเป็นฝ่ายหนี
มาริสะ : แต่พอลองคิดดูดีๆก็รู้สึกได้ว่า
มาริสะ : มีความเป็นไปได้สูงที่ฉันเป็นฝ่ายหนีเสียเอง
โอคินะ : แล้วคนขี้ขลาดอย่างเธอมีธุระอะไรล่ะ ?
มาริสะ : วันนี้มาท้าสู้อีกครั้งน่ะ
มาริสะ : ไม่ได้เป็นเพราะ
มาริสะ : นึกอยากรับการทดสอบอีกครั้งหรอกนะ
มาริสะ : ฉันไม่มีทาง
มาริสะ : ปล่อยให้ตัวเองคาใจที่แพ้แบบนั้นหรอก !
โอคินะ : เธอเป็นมนุษย์
โอคินะ : แต่ใช้เวทมนตร์สินะ
โอคินะ : ถ้างั้นก็น่าจะเข้าใจนี่นา
โอคินะ : ว่าทำไมเธอถึงทำอะไรไม่ได้
โอคินะ : จนต้องหนีออกไปน่ะ
มาริสะ : อุปกรณ์ที่อยู่ข้างหลังทั้งหมด คือ
มาริสะ : อุปกรณ์ดูดพลังเวทและอุปกรณ์เคลื่อนย้ายของเธอสินะ
มาริสะ : เธอได้รับทุกอย่างผ่านทางอุปกรณ์ที่อยู่ข้างหลัง
มาริสะ : โดยที่ไม่ต้องเคลื่อนไหวเลย
มาริสะ : ถ้าใช้ของพวกนี้
มาริสะ : เธอสามารถดูดพลังเวทจากมนุษย์คนไหนก็ได้
มาริสะ : ส่วนคนที่ไม่ต้องการ
มาริสะ : ก็สามารถซัดไปที่ไหนสักแห่งผ่านทางประตูได้
โอคินะ : ใช่แล้ว
โอคินะ : กล่าวคือ เธอไม่มีโอกาสชนะเลย
โอคินะ : รู้ถึงขนาดนั้นแล้วก็ยังอุตส่าห์มานะ
มาริสะ : บอกไปแล้วไง
มาริสะ : ว่าฉันไม่ปล่อยให้ตัวเองแพ้แบบนั้นหรอก
มาริสะ : เพราะงั้นคราวนี้ ฉันขอเอากับดักของเธอ
มาริสะ : มาใช้ให้เป็นประโยชน์กับตัวเองหน่อยนะ
โอคินะ : ใช้ประโยชน์...... ?
โอคินะ : โฮ่ นั่นอะไรน่ะ
มาริสะ : จงดูที่ด้านหลังของฉันสิ !
มาริสะ : นี่คือคำตอบไงล่ะ !
โอคินะ : โฮ่ ประตูที่อยู่ข้างหลังเธอตอนนี้
โอคินะ : เส้นแบ่งของฤดูกาล วันรอยต่อฤดูงั้นเหรอ......
โอคินะ : วันที่พลังชีวิตของภูตสูญสิ้นไปมากที่สุด
มาริสะ : เป็นไงล่ะ !
มาริสะ : ถ้าเป็นเจ้านี่ ต่อให้เธอบังคับส่งกลับ
มาริสะ : ก็ไม่มีที่ไหนให้ส่งไปได้หรอกโว้ย !
(เปิดเพลง BGM : เทพลับมาตาระ ～ Hidden Star in All Seasons.)
โอคินะ : หึหึหึ
โอคินะ : ฉันไม่คิดว่ามันจะไปได้สวยหรอกนะ
โอคินะ : แต่ก็เป็นแผนการที่ไม่เลวเลย
มาริสะ : คราวนี้ขอสู้อย่างสบายใจไร้กังวลหน่อยละกันวะ !
โอคินะ : ถูกใจแล้วสิ !
โอคินะ : ถึงจะเคยสอบตกไปครั้งหนึ่ง
โอคินะ : แต่ฉันเปลี่ยนใจดีกว่า
โอคินะ : ชักหลงใหลความเฉลียวฉลาดกับความบ้าบิ่นนั่นแล้วสิ
โอคินะ : ฉันขอยกเลิกผลการสอบตก
โอคินะ : เอาล่ะ มาเริ่มการทดสอบสุดท้ายกันอีกครั้งเถอะ
โอคินะ : คราวนี้ฉันจะไม่ใช้พลังเวทของฤดูกาล !
โอคินะ : จงดูวิชาลับของเทพลับที่แท้จริงให้ดี !
(มาตาระ โอคินะ แพ้พ่าย)
มาริสะ : ฉันชนะแล้วสินะ !
โอคินะ : ยอดเยี่ยมมาก !
โอคินะ : เธอผ่านการทดสอบ !
มาริสะ : ฟู่ ตึงมือน่าดูเลยแฮะ
มาริสะ : แต่ก็สำเร็จจนได้
มาริสะ : เท่านี้ก็นอนหลับได้อย่างสบายใจแล้ว
โอคินะ : ด้วยประการฉะนี้ ฉันรับเธอเข้าทำงานจ้ะ !
โอคินะ : เธอคงยอมมาทำงานกับฉันสินะ
โอคินะ : ชอบแบบไหนล่ะ ?
โอคินะ : งานด้านชีวิตของเทย์เรย์ดะกับงานด้านจิตใจของนิชิดะ
โอคินะ : ถ้าเป็นตอนนี้ จะเลือกอันไหนก็ได้นะ
มาริสะ : บอกแล้วไง
มาริสะ : ว่าไม่ได้คิดจะมาทำงาน
มาริสะ : เอ๊ะ แล้วถ้าฉันรับงาน
มาริสะ : สองคนเมื่อกี้จะเป็นยังไงเหรอ ?
โอคินะ : ฉันตั้งใจว่าถ้ามีผู้สืบทอดแล้ว
โอคินะ : ก็จะปลดปล่อยและทำให้กลับเป็นมนุษย์ดังเดิมน่ะ
โอคินะ : แต่ถ้าเธอไม่รับงาน
โอคินะ : ก็คงต้องอยู่อย่างนั้นไปอีกนานล่ะนะ
มาริสะ : สองคนนั่นก็เป็นหุ่นเชิด
มาริสะ : ที่เคลื่อนไหวด้วยพลังเวทของเธองั้นเหรอ......
มาริสะ : แต่เอาเถอะ
มาริสะ : ฉันไม่มีความคิดที่จะไปแทนที่เลยสักนิดน่ะ
มาริสะ : เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน
มาริสะ : เธอช่วยเลิกก่อเหตุสี่ฤดูวิปลาสได้รึเปล่า ?
มาริสะ : ขืนในป่ายังเป็นฤดูหนาวแบบนี้
มาริสะ : ค่าทำความร้อนคงไม่ธรรมดาแน่ๆ
โอคินะ : เหตุสี่ฤดูวิปลาสเป็นผลข้างเคียงจากประตูด้านหลังน่ะ
โอคินะ : แต่การเปิดประตูที่ด้านหลังไปทั่วเกนโซวเคียวแบบนี้
โอคินะ : คงไม่มีอีกแล้วล่ะ
โอคินะ : เพราะฉันคิดว่าได้สื่อสารไปเพียงพอแล้ว
มาริสะ : อื๋อ ? สื่อสารกับใครล่ะ ?
โอคินะ : ทุกคนในเกนโซวเคียวตอนนี้ กับนักปราชญ์คนอื่นน่ะ
มาริสะ : สรุปคือ เธออยากอวดพลังอันสุดยอดของตัวเองงั้นเหรอ
มาริสะ : ต่ำช้าจริงๆเลยนะ―
โอคินะ : มันจำเป็นสำหรับเทพเจ้านะ
โอคินะ : เธอเข้าใจใช่มั้ย ?
มาริสะ : เออ―
มาริสะ : มีคนแบบนั้นอยู่เต็มไปหมดจริงๆนั่นล่ะ
มาริสะ : ช่างเถอะ
มาริสะ : เหตุสี่ฤดูวิปลาสจะสงบลงแล้วใช่มั้ย ?
มาริสะ : ไม่เกิดความเสียหายใหญ่โตอะไรซะด้วยสิ
มาริสะ : ครั้งนี้ฉันจะปล่อยเธอไปละกัน
มาริสะ : เดี๋ยวฉันจะกระจายข่าวให้เองว่า
มาริสะ : คลี่คลายเหตุสี่ฤดูวิปลาสได้แล้ว
โอคินะ : อ๋า― คิดจะอวดพลังอันสุดยอดของตัวเองล่ะสิ―
มาริสะ : ใช่แล้ว
มาริสะ : ผิดตรงไหนล่ะ ?
โอคินะ : ไม่ผิดหรอก
โอคินะ : ไม่ผิด แต่
โอคินะ : จะว่ายังไงดีน้า
โอคินะ : เอาเป็นว่า ฉันจะรออย่างใจเย็นละกัน
โอคินะ : รอการเปลี่ยนใจของเธอ
มาริสะ : บอกแล้วไงว่าไม่ได้คิดเรื่องนั้น
มาริสะ : อีกอย่าง พอแพ้แล้วเปลี่ยนวิธีพูดอย่างกะทันหัน
มาริสะ : มันน่าขยะแขยงนะ
[กดที่ข้อความนี้เพื่อซ่อนบทความ]
.........................................................................................................................................................................................
ที่เหลือก็สรุปเนื้อเรื่องทั้งภาค แปลคอมเมนต์ของเพลง และปรับเปลี่ยน Manual ให้เข้ากับรูปแบบเดิมเหมือนภาคอื่นๆ
แล้วก็ภาพประกอบสเปลการ์ดต่างๆ กับพวกข้อมูลเสริมอื่นๆที่จำเป็นต้องใช้ ประมาณนี้ล่ะมั้ง
ยากที่สุดคือ คำโปรยประจำภาค ซึ่งท่าน ZUN ยังไม่อัพภาค 16 ขึ้นเวบส่วนตัว
ทำให้ยังไม่มีต้นฉบับที่จะใช้แปลในส่วนนี้เลย
และเรื่องการแก้ไขบั๊กต่างๆ ว่าตกลงท่าน ZUN จะแก้ไขหรือไม่ จะได้ระบุถูกว่าควรแก้ไขยังไง
แต่ถ้าไม่คิดอะไรมากก็เว้นว่างเอาไว้ก่อนได้ รอได้ข้อมูลแล้วค่อยใส่ลงไป
ถ้าจะเอาแบบนั้นก็สร้างหน้าหลักและโพสต์ภาค 16 อย่างเป็นทางการได้เลย ไม่ต้องเฉพาะกิจอีกต่อไป
แต่บทแปลที่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องของเกมก็แปลเสร็จหมดแล้ว นอกนั้นไม่ค่อยเกี่ยวเท่าไหร่ละ
เพราะงั้นคงไม่ต้องรีบเท่าไหร่มั้ง ? ผมเองก็ยังมีงานหลวงที่ต้องทำ
กว่าจะเคลียร์งานหลวงเสร็จ ท่าน ZUN คงอัพหน้าเวบเสร็จพอดี ได้ข่าวว่าประมาณปลายเดือนนี้
ขอให้ทุกท่านสนุกกับโทโฮ ' w')/
๐๐๐๐๐
๐๐๐๐
๐๐๐
๐๐
๐
แล้วก็ภาพประกอบสเปลการ์ดต่างๆ กับพวกข้อมูลเสริมอื่นๆที่จำเป็นต้องใช้ ประมาณนี้ล่ะมั้ง
ยากที่สุดคือ คำโปรยประจำภาค ซึ่งท่าน ZUN ยังไม่อัพภาค 16 ขึ้นเวบส่วนตัว
ทำให้ยังไม่มีต้นฉบับที่จะใช้แปลในส่วนนี้เลย
และเรื่องการแก้ไขบั๊กต่างๆ ว่าตกลงท่าน ZUN จะแก้ไขหรือไม่ จะได้ระบุถูกว่าควรแก้ไขยังไง
แต่ถ้าไม่คิดอะไรมากก็เว้นว่างเอาไว้ก่อนได้ รอได้ข้อมูลแล้วค่อยใส่ลงไป
ถ้าจะเอาแบบนั้นก็สร้างหน้าหลักและโพสต์ภาค 16 อย่างเป็นทางการได้เลย ไม่ต้องเฉพาะกิจอีกต่อไป
แต่บทแปลที่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องของเกมก็แปลเสร็จหมดแล้ว นอกนั้นไม่ค่อยเกี่ยวเท่าไหร่ละ
เพราะงั้นคงไม่ต้องรีบเท่าไหร่มั้ง ? ผมเองก็ยังมีงานหลวงที่ต้องทำ
กว่าจะเคลียร์งานหลวงเสร็จ ท่าน ZUN คงอัพหน้าเวบเสร็จพอดี ได้ข่าวว่าประมาณปลายเดือนนี้
ขอให้ทุกท่านสนุกกับโทโฮ ' w')/
๐๐๐๐๐
๐๐๐๐
๐๐๐
๐๐
๐
